Episodes
-
Ik had nooit gedacht dat de ondertiteling van een spel me ooit zo in beroering zou brengen. Toen What Remains of Edith Finch vorige week verscheen voor de PlayStation 4, heb ik het spel meteen gekocht, gedownload en uitgespeeld. Daarna heb ik nog drie keer via Twitch of Shareplay meegekeken naar vrienden die ik had aangeraden, of beter gezegd opgedragen het spel ook te gaan spelen. En nog steeds spookt de ondertiteling door mijn hoofd.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
Een willekeurige winkel binnenlopen en een NES Classic Mini van de schappen pakken is er zes maanden na de release nog steeds niet bij. En dat gaat waarschijnlijk ook nooit meer gebeuren, want de productie van het apparaat is alweer stopgezet. De smaakvol verkleinde uitvoering van de NES, met daarop dertig klassieke games zoals Super Mario Bros. of The Legend of Zelda, wordt zo alleen maar gewilder en duurder. We verlangen massaal naar die games van toen. Het is daarom ook niet vreemd dat er de afgelopen jaren een hele zwik indie-ontwikkelaars is opgestaan om die trek in 8-bit te stillen. Maar er is geen game die dat beter doet dan Shovel Knight.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
Missing episodes?
-
Als je mij vraagt wat mijn favoriete game aller tijden is, dan staat PlayStation 2-game Shadow of the Colossus na twaalf jaar nog steeds op de eerste plek. De game is nog altijd uniek, dus de aankomende remake is een uitstekend idee.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
‘Zo vader, zo zoon’ is niet voor niets een spreekwoord. Het gebeurt vaak dat je als kind de passie of hobby van je vader overneemt. Maar wat ben ik blij dat het in mijn geval andersom ging.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
Je hebt het misschien wel gemerkt: team-based multiplayergames zijn nogal een ding geworden de afgelopen vijf jaar. Dat soort games trokken mij in eerste instantie erg aan: ze zijn kleurrijk, je hebt veel verschillende personages om uit te kiezen en ook het teamaspect leek me leuk. Ik hou van samenwerken en samen spelen. Helaas liep ik onmiddellijk tegen een blokkade aan. De combinatie van erg bang zijn om anderen teleur te stellen en een sterk aanwezige faalangst, had tot gevolg dat ik al snel last kreeg van paniekaanvallen. Maar niet in Overwatch!Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
Ik dacht dat ik me met een vr-bril lekker zou afzonderen, maar het tegenovergestelde blijkt waar te zijn. Het is juist hartstikke gezellig in virtual reality.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
Op een stenen bank in de grootste kerk van Azeroth wacht ik op een teken. Niet van de goden, maar van de spelers om mij heen. Het duurt nog geen vijf minuten of een speler genaamd Jassire loopt binnen. Hij knielt neer voor de trap leidend naar het altaar en typt: “Lord, forgive me for my sins. Even a lightbringer, a Paladin, let you down, I hope you can forgive me, and I forgive myself, I have faith in you lord.” Hij staat weer op en loopt weg. Ondertussen juich ik achter mijn computer.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
Al jarenlang bieden Pokémon-games een vertrouwd avontuur. Spelers reizen van stad naar stad, waar ze zich steeds weer moeten bewijzen in zogeheten Gym-gevechten. In de tussentijd breiden ze langzaamaan hun verzameling monsters uit, in een poging om ze "allemaal te vangen".Wil je meer van ons horen? Abonneer je dan op Praatscherm, onze tweemaandelijkse podcast. Je kunt Laadscherm ook volgen op Twitter en Facebook.
-
Een Nederlandse game die meer dan 100.000 euro ophaalt op crowdfundingwebsite Kickstarter. Het is bijzonder, en dat realiseert Matthijs van de Laar van studio Twirlbound ook: "Ik heb nog steeds geen idee hoe het ons is gelukt."Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
Ik kan het eerste level van Super Probotector: Alien Rebels (Contra III: The Alien Wars buiten Europa) dromen. Ik heb het tientallen keren moeten spelen, maar inmiddels weet ik wanneer er turrets uit de grond opduiken, wanneer drones met power-ups voorbij vliegen en wanneer de buitenaardse honden stoppen met uit vuilnisbakken eten om de aanval in te zetten.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
572 uur, 41 minuten en 30 seconden. Het is weinig verrassend dat een voetbalsimulatiegame die eruit ziet als een spreadsheet tot in de seconden nauwkeurig bijhoudt hoeveel uur je aan een specifieke savegame hebt besteed. Het gaat hier om Championship Manager 01/02, en een netwerkspel voor twee personen specifiek. Voor het laatst opgeslagen ergens in 2010. De in-game tijd staat op 11 januari 2017, eng dicht bij de werkelijkheid.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
Pakweg tien jaar geleden was ik zwaar verslaafd aan World of Warcraft. Voor mij vormde het de perfecte manier om te ontsnappen aan een realiteit waar ik niet op was voorbereid. Pas toen ik al net zo hard stopte met spelen, kwam het besef dat het spel niet voor iedereen bedoeld is als uitvlucht. Voor een Duitse vrouw die ik had leren kennen was het een noodzakelijke uitkomst.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
Cookie Clicker werd razend populair toen het in 2013 verscheen. Mijn zusje, die vrij weinig met games heeft nota bene, zat het te spelen alsof haar leven ervan afhing. “Waarom speel je dit” hoor ik mezelf nog vragen. “Nou, hoe meer koekjes je bakt, hoe meer oma’s je kan kopen die meer koekjes voor je bakken, waarmee je meer dingen kan kopen die meer koekjes voor je bakken”. Ik verklaarde haar voor gek. De enige reden om te spelen, is om een getal te zien groeien, dat alsmaar sneller groeit naarmate je meer speelt. Maar voordat ik het wist greep ik elke kans aan om zelf meer koekjes te bakken.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
Persona 4 Golden is voor mij een van de beste games aller tijden. En de kans is vrij groot dat ik het nooit meer ga spelen.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
Het is 2015 en ik zit in een klein kamertje in Boston naast Jeff Kaplan. Ongeschoren en met wallen onder zijn ogen staart de Amerikaan stoïcijns voor zich uit. Kaplan is moe, een verslagen man. Sinds enkele minuten is hij mijn nieuwe held, maar heldendom zie je niet aan hem af.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
“Op Laadscherm bespreken we de rol die gamen in ons leven speelt, heeft gespeeld en nog gaat spelen. Dat doen we voor onszelf, maar ook voor jullie.” Met die woorden begonnen we twee jaar geleden aan Laadscherm. Maar verwacht geen nieuw artikel meer iedere week, en ook niet elke twee maanden een podcast. Laadscherm stopt ermee. We hopen dat onze verhalen het wachten waard zijn geweest.
Wil je eerdere verhalen lezen? Ga dan naar laadscherm.nl/verhalen om ons archief te bekijken. -
Bij het horen van de naam Dark Souls denk je vast aan de zeven rode letters op je scherm die samen ‘You Died’ spellen. Logisch, maar From Software mag best wat meer credit krijgen voor het leveldesign en de manier waarop dat het verhaal vertelt. Sindsdien bekijk ik games niet meer hetzelfde.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
‘When everybody plays, we all win’. Met die slogan sloot Microsoft zijn reclame over de Xbox Adaptive Controller af, een spotje dat nota bene werd uitgezonden tijdens de Amerikaanse Super Bowl. Een mooi moment om het belang van toegankelijkheid onder de aandacht van miljoenen mensen te brengen.Wil je meer van ons horen? Je kunt Laadscherm ook volgen op Twitter en Facebook.
-
De Nintendo Switch is één van de leukste maar ook vreemdste spelcomputers ooit, en daarom niet goed op een rationele manier te beoordelen. Een redelijk vergezochte metafoor past beter.Volg Laadscherm ook op Twitter en Facebook.
-
Ik kan me de eerste keer dat ik bloot werd gesteld aan fanboys goed herinneren. Het was 2003 en The Wind Waker kwam uit. Ik had er zin in. De nieuwe, sprankelende cartoonstijl van de game sprak me erg aan. Wat goed dat Nintendo een totaal andere route in durft te slaan, dacht ik. Maar ik was een schreeuwende in een woestijn vol hardere schreeuwers. Dit was geen Zelda, aldus de gemiddelde schuimbekkende fanboy op gamesites, -fora en in -tijdschriften.Wil je meer van ons horen? Je kunt Laadscherm ook volgen op Twitter en Facebook.
- Show more
