Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers! – Podcast

Episodes

Podcast voor DGA’s #22 met William van der Kolk van WILLIAM’S FASHION FOR MEN - mannenmode ondernemer, christelijke boef, coachbare leider en coach
21 Feb 2022· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
Vandaag ben ik in gesprek met William van der Kolk, 46 jaar en ruim 15 jaar ondernemer met twee mannenmodezaken in Dronten en Kampen. Naast zijn twee kinderen, tennis en fitness als sport, Jezus als idool, is zijn bedrijf en zijn werknemers zijn grote passie. William: "Ik vind niks mooier dan een man in een mooi pak gekleed, of een leuke set te verkopen of een mooie winterjas, een bakje koffie erbij en een kop thee in mijn geval en leuk te kletsen. Dat vind ik het allermooiste wat er is!"
Mannenmode ondernemer
Ruim 15 jaar geleden begon William met de winkel in Dronten. Hij had toen al veel ervaring opgedaan als verkoper en vertegenwoordiger. Het spannendste vond hij het begin alhoewel hij wist dat hij zou slagen. William: "Wat misschien het meest spannend was: krijg ik een financiering bij de bank. Gaat iemand met mij mee, zien ze mijn potentie. Dat vond ik het spannendst. Maar uiteindelijk de winkel starten, ik had al zoveel ervaring opgedaan, dat zag ik helemaal zitten."
Christelijke boef
Niks menselijke is William vreemd. Hij ging jaren met zijn vrouw door een moeilijke tijd wat uiteindelijk toch resulteerde in een scheiding. William praat er open over en wil hiermee ook een voorbeeld zijn voor andere mannelijke ondernemers die wellicht door een vergelijkbare situatie heen gaan. Het heeft hem gevormd en door die moeilijke tijd is hij meer op God gaan vertrouwen. William: "Tijdens mijn scheiding ben ik op een gegeven moment op mijn knieën gegaan en heb ik gezegd van: hier ben ik, ik weet niet meer hoe ik het moet doen. En vanaf dat moment heb ik gevoeld dat Hij er was voor me, en dat het steeds weer beter gaat."
Naast de periode van de scheiding waarbij het ondernemen nog wel eens naar de achtergrond ging kwam ook de periode van de coronamaatregelen als een ongenode gast. William: "Dit vind ik een ontzettend zwaar dilemma, zo heb ik dat gevoeld. Zeker de laatste keer ben ik, mag je weten, op afspraak open geweest voor een aantal mensen. Ja, je mag ook best wel voor jezelf opkomen toch? Voor je bedrijf, waar je het voor doet en ja, dat wil niet zeggen dat ik niks doe."
Tip aan andere DGA's
William besluit de podcast met een tip voor andere ondernemers: "Wat mij enorm geholpen heeft is enorm met jezelf aan de slag te gaan met coaching en zo kun je vrije tijd creëren." Zo heeft William zich ontpopt tot een zeer coachbare leider in zijn eigen bedrijf en omgeving. Op den duur zou hij dan ook graag zelf meer coach zijn voor anderen, alhoewel hij een carrière in de politiek ook nog noemde tijdens de podcast.....
Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.
Meer over William van de Kolk vind je op:https://www.linkedin.com/in/william-van-der-kolk-bb7b2512/https://www.facebook.com/WilliamsDronten/https://www.williamsfashionformen.nl/
Verder praten?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt of eens duidelijke doelen wilt gaan stellen? Of om je doelen mee te delen, zodat je een stok achter de deur hebt om ze te halen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.
Programma voor jou
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
Kennismaken?
Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
#podcast#interview#WilliamvanderKolk#WilliamFashionForMen#Dronten#Kampen#DGAmentor#inspirator
Volledige tekst Podcast #22
Cor
William van der Kolk, het is 2 februari en we zitten hier ’s avonds in jouw mooie winkel. Dat is William Fashion For Men, dat weet ik, ik koop hier, nog niet de hele collectie, maar steeds meer en ik ken jou vanuit Musk, van het For Life ondernemersnetwerk. Daar komen we waarschijnlijk nog wel op terug. Ik weet dat je 46 jaar bent, 21 augustus 1975 ben jij geboren. Ben jij geboren in Dronten?
William
In het ziekenhuis in Zwolle, maar wel altijd in Dronten gewoond.
Cor
Oké, kijk eens aan. Je bent onlangs gescheiden, daar komen we ook misschien ook nog op terug. Je hebt een zoon en een dochter, ik wist de namen niet meer, je zei: Stijn?
William
Stijn en Sofie.
Cor
Stijn en Sofie. Hobby’s: hardlopen, skiën.
William
Tennis, fitness.
Cor
En heb je ook nog tijd om te werken? Heb je ook een favoriete voetbalclub?
William
Ajax.
Cor
Ajax. Dat is jammer, dan gaan we nu de podcast afsluiten … nee hoor. Naar wat voor muziek luister je graag?
William
Rock. Radiohead vind ik erg mooi, U2 vind ik mooi, Elbow luister ik de laatste tijd veel.
Cor
Elbow?
William
Zoek het maar eens op, erg leuk.
Cor
En in wat voor auto rijd je?
William
Een BMW.
Cor
3, 5?
William
Een X3.
Cor
Lees je wel eens boeken?
William
Ik lees niet zoveel boeken, ik ben niet zo’n lezer.
Cor
En als je wel wat leest zou je dan een roman pakken, of een biografie?
William
Een thriller.
Cor
Oké. Tegen wie kijk je op?
William
Poe.
Cor
Of heb je een idool?
William
Ik denk wel dat mijn vader wel één van mijn voorbeelden is, maar wat echt een idool is, is Jezus.
Cor
Dat is zeker iets om tegenop te kijken zou ik bijna zeggen. Komen we misschien ook nog op terug. Uit wat voor nest kom je?
William
Ik kom uit een gezin van - ik heb een broer en een broertje en mijn ouders, alles woont hier nog in Dronten. Christelijk opgevoed, op de basisschool in Dronten gezeten, ben later in Harderwijk naar school geweest, ja, een warm gezin kan ik wel zeggen, met veel leuke jeugdherinneringen.
Cor
Wat deed je vader, je moeder?
William
Mijn moeder is altijd voor ons thuis geweest, wij hoefde maar thuis te komen en mijn moeder was thuis. Die deed het huishouden en die zorgde voor de kinderen, dat was toen nog een beetje zoals het was. En mijn vader die is schilder geweest, die is glaszetter geweest en later heel lang bedrijfsleider geweest bij SML (?) hier in Dronten.
Cor
En waar ben je naar school geweest, hier in Dronten?
William
Aan Boord, hier in Dronten, later ben ik naar de LTS in Harderwijk gegaan, Over Veluwe.
Cor
LTS, je was technisch?
William
Ja, dat dachten ze, alleen achteraf ben ik blij dat ik het op MAVO niveau en theoretische vakken heb kunnen afronden en toen ben ik uiteindelijk naar de MDS gegaan. Want uiteindelijk had ik niet zoveel met de techniek zelf, maar meer met hoe iets vormgegeven was. Een auto vond ik wel leuk, maar onder de motorkap vond ik niet zo leuk, ik vond de vorm van een auto veel leuker en interessanter, dus altijd wel met design en zo bezig geweest.
Cor
Ja, ja. En MDS is dan middelbare detailschool. Dat is De Factor geweest?
William
Ja, dat is De Factor geweest.
Cor
En wat voor leerling was je? Was je heel braaf, of?
William
Nee, nee, ik was wel een doerak, ja. Ik ben een doener, ik ben niet echt een studiebol, dus ik moest het echt hebben van een stukje inzet maar ook wel dingen doen, dingen ondernemen. Ik ben niet iemand die niet continu in de boeken zat, of, nee.
Cor
En ben je een prater, of ben je een goede luisteraar?
William
Ik denk dat ik iets meer een prater ben dan een luisteraar, maar met de leeftijd begint het wel andersom te komen. Dat ik iets meer luisteraar wordt dan een prater.
Cor
En was je dan op school een gangmaker?
William
Nou, ik was misschien niet de allergrootste gangmaker, maar ik kwam er wel vlak achteraan.
Cor
Je kon goed meekomen, zeg maar.
William
Ja, precies.
Cor
Ja, leuk. En hoe oud was je toen je van school af kwam?
William
Jong, een jaar of 19, 20.
Cor
En toen ben je gelijk voor jezelf begonnen?
William
Nee, nee. Mijn allereerste baantje, naast mijn studie had ik natuurlijk diverse baantjes gehad. Mijn fulltime baan was bij De Nachtslaap, matrassen verkopen hier aan De Noord. En dat heb ik denk ik anderhalf, twee jaar gedaan en toen ben ik hier in dit pand terecht gekomen bij Van Gelder en toen heb ik ook nog bij Setpoint gewerkt, bij Piet Zoomers gewerkt. Een jaar nog in de vertegenwoordiging gezeten.
Cor
En Setpoint en Piet Zoomers dat was dan al mannenmode.
William
Ja, ja. En vertegenwoordiger geweest voor kostuums van het merk Peter van Holland. Dat was onderdeel van Frans Molenaar, Van Gils, Peter van Holland, Jaguar, dat zat allemaal in één groep. Maar dat bedrijf viel om en toen was er een klant van mij uit Kampen, De Graaf die zei: “Je kan wel bij mij komen, ik zoek iemand die mijn winkel helemaal reilt en zeilt, dan kan ik een stap naar achteren doen.” En dat heb ik drieënhalf jaar gedaan. En toen kwam de mogelijkheid, Van Gelder die stopte, om het over te nemen.
Cor
En als ik het goed gelezen heb, dan is de winkel waar je toen drieënhalf jaar heb gewerkt, daar heb je nu de tweede vestiging geopend vier jaar geleden.
William
In 2018, ja, dat klopt. In hetzelfde pand ja. Dus ik heb waar ik eigenlijk mijn grootste roots heb liggen, bij Van Gelder heb ik ook drieënhalf jaar gewerkt, van die beide panden ben ik nu eigenaar.
Cor
En hoe gaat het dan, William, je bent werknemer en dan krijg je de mogelijkheid om te gaan ondernemen. Had je toen op school nog het middenstandsdiploma, dat je dat erbij kreeg? Nou kreeg, moest halen?
William
Ja, dat klopt, dat zat er standaard bij in. Het ging niet zonder slag of stoot. Van Gelder heeft dit ooit aan Brookhuis verkocht in de periode dat ik daar werkte, toen ben ik uiteindelijk de vertegenwoordiging in gegaan, maar Brookhuis is in een paar jaar tijd failliet gegaan en na zijn faillissement ben ik met Van Gelder gaan praten, want daar was het pand nog van. Van: als hij uit het pand gaat, wil je dan nog eens aan mij denken. Ik heb inmiddels zoveel ervaring opgedaan. En toen heeft hij me wel wat geholpen met wat connecties binnen de inkoopvereniging en toen ben ik daar gaan praten en toen is het balletje langzaam gaan rollen.
Cor
Want waar gaat nu vooral het geld in zitten, is dat de inrichting, of in de inkoop van -
William
De grootste investering is de voorraad van de kleding, dat is het allergrootste budget. Daarnaast is de inrichting van een winkel is ook niet gratis, dus daar moet je wel wat voor hebben. Nu moet ik zeggen, ik ben met niet zo heel veel begonnen. Ik had wel een plan gemaakt, samen met de inkoopvereniging en toen ben ik hier naar een neef van mij gegaan en die zei: “les 1: nooit naar de bank, maar de bank naar jou.” Dus de bank die kwam naar hem toe en toen zijn we gaan praten en die jongen van de bank, dat was Remco Beurstra destijds nog, die kende ik nog, die woonde vroeger een blok verder. Het plan uitgelegd en, maar ik had nog wat geld nodig voor andere dingen. Dus toen zei hij: het plan ziet er gewoon goed uit en ik ken de winkel ook en het bedrijf goed, ik ken Van Gelder goed, als jij dat voor elkaar krijgt dan gaan we het doen. Dus ik op een verjaardag wat vertellen en toen kwamen drie mensen die zeiden van: ik wil jou ook helpen en binnen korte tijd had ik het budget rond.
Cor
Kijk. Wat vond je er het spannendst aan?
William
Beginnen.
Cor
Ja?
William
Ik wist dat ik zou slagen. Daar had ik geen enkele twijfel over, dus dat vond ik niet spannend. Het spannendst is -
Cor
En bedoel je dan: slagen, je wist gewoon dat je genoeg zou verkopen? Of wist je -
William
Ja, ik wist als ik de kans zou krijgen, als iemand mij die kans zou geven, want ik had niet veel eigen middelen, ik kom ook niet uit een rijk gezin, dat mijn vader kan zeggen: hier heb je het één en ander, maar ik wist als iemand mij die mogelijkheid zou geven, dat het goed zou komen. Dus ik heb dat niet als zeer spannend ervaren. Wel meer enthousiasme, dat ik dacht van: wauw, het gaat gebeuren. Ik kan me nog herinneren dat ik eindelijk de bank aan de telefoon had: het is rond. Dat ik heb lopen gillen in mijn eentje in de woonkamer van: yes! Maar ik heb dat nooit - wat misschien het meest spannend was: krijg ik een financiering bij de bank. Gaat iemand met mij mee, zien ze mijn potentie. Dat vond ik het spannendst. Maar uiteindelijk de winkel starten, ik had al zoveel ervaring opgedaan, dat zag ik helemaal zitten.
Cor
En thuis? Achter elke geslaagde ondernemer staat een sterk thuisfront zeggen ze wel?
William
Ja, die hebben mij altijd gesteund. Die hebben dat ook gezien destijds van: dat is jouw droom en daar gaan we voor. Alleen maar lof hoe dat opgepakt is. Dat ga jij doen en we hebben wel besloten dat zij haar baan hield en ik de mijne, zodat als het iets met mij minder ging dat zij inkomen had, dat werd ook vanuit de bank geadviseerd, maar nee, dat ging gewoon mee.
Cor
Je zit hier in een mooie winkelstraat, maar je moet natuurlijk wel hopen dat mensen naar je toekomen. Als vertegenwoordiger kon je natuurlijk de boer op, kon je de boel slijten. Hoe vaak heb je hier gezeten van: zal er wel iemand komen?
William
Eigenlijk is het vanaf dag één gaan lopen. Kijk, ik had het voordeel, wat groot voordeel was, Van Gelder had gewoon een heel goedlopende herenmodezaak. En wij zijn samen in de krant gaan staan, nu heb ik binnen Dronten ook wel een groot netwerk, dus dat is eigenlijk meteen gaan lopen. Dat heb ik niet gehad. Niet in Dronten gehad, laat ik het zo zeggen.
Cor
Dus geen slapeloze nachten.
William
Nee.
Cor
Ga je altijd fluitend naar je werk?
William
Nou, altijd fluitend, wel vaak.
Cor
Ben je een ochtendmens of een avondmens?
William
Avondmens, ja.
Cor
We zitten nu ’s avonds, dus dat is goed. De setting is goed.
William
Hoe later hoe beter. Absoluut een avondmens.
Cor
En ben je gelijk met personeel begonnen?
William
Ja.
William
Ja, het mooie was destijds, Lisette en Tineke, Lisette werkt nog steeds voor mij, die werkte ook bij Van Gelder, dus ik heb ik opgebeld van: “ik ga de winkel overnemen, wil je met mij mee?” Dus dat is vanaf dag één twee parttimers en twee weekendhulpen, ja.
Cor
Wat voor baas ben je?
William
Ik vergelijk altijd twee mensen. Ik vergelijk altijd Louis van Gaal met Guus Hiddink. En Louis van Gaal is iemand die alles in de hand wil hebben en het zelf heel goed doet. Ik heb enorm veel bewondering voor die man. Maar Guus Hiddink is eigenlijk iemand die heel sterke mensen om zich heen zoekt en het wat meer uit handen geeft en ik ben meer een Guus Hiddink type.
Cor
Oké. En als ik dat aan je personeel vraag, wat zeggen die dan? Noem eens een paar kenmerkende dingen, waarvan ze zeggen: die William -
William
Laatst kreeg ik een heel mooi compliment van Ingrid, dat is een beetje mijn rechterhand hier en die zei: “Als ik de detailhandel uit ga, of bij jou stop, dan denk ik niet dat ik in een winkel ergens anders zou werken omdat de vrijheid die ik bij jou krijg, niet zo snel ergens anders krijg”.
Cor
En is dat een compliment?
William
Dat was in dit geval absoluut een compliment.
Cor
Mooi, mooi. 2006 hier begonnen -
William
In Kampen. In 2006 ben ik hier begonnen.
Cor
Ja, nee, 2006 hier begonnen in Dronten en 2017, dat had ik ook gezien, ben je detaillist van het jaar geworden in de gemeente Dronten, dat is een ondernemersprijs van OVDD, dus dat is dan na elf jaar.
William
Dat was ook de eerste keer dat de detailhandel-prijs werd uitgereikt. Hiervoor had je altijd de ondernemer van het jaar, en daar kwamen weinig detaillisten voor in aanmerking en omdat bedrijven in Dronten er omheen steeds groter werden. Toen hebben ze gezegd: daar moeten we misschien wat in veranderen om ook de detaillisten wat meer onder de aandacht te brengen, dus er kwam toen voor het eerst een verkiezing detaillist van het jaar en als je dan meteen genomineerd wordt en hem dan pakt, ik was wel zeer trots daarop.
Cor
Dat is erkenning, ik bedoel, dat is toch, dat is toch in de gemeente dat er gestemd wordt. En in datzelfde jaar, 2017, kwam Kampen vrij. Als je op één locatie bent, daar ben je dan waarschijnlijk altijd, maar, nu moet je op een gegeven moment - hoe zag je het zitten?
William
Ik heb natuurlijk ook in 2009 een jeans winkel geopend aan de overkant. Daar heb ik inmiddels weer samen één winkel van gemaakt, dat is een goede keus geweest trouwens om dat te doen. Maar ik kwam er heel snel achter, dat als je twee totaal verschillende dingen doet, dat het veel lastiger is dan dat je twee keer hetzelfde doet. Dus in Kampen kon ik letterlijk kopiëren wat ik in deze winkel deed. En inmiddels dus ook met de jeans winkel integreren in dit, kan ik letterlijk hetzelfde kopiëren in Kampen. En dat is makkelijker dan een hele nieuwe markt aanboren. En wat is nieuw; het is best wel bijzonder om met de jeansmarkt, inmiddels is dat wel bij elkaar gevoegd, maar toen ik daar nog mee begon, was een hele andere afdeling dan de herenmode. Inmiddels is dat gewoon één wereld geworden, maar dat was het niet.
En ik heb ook wel eens gedacht aan dames bijvoorbeeld. Maar dat is zo’n andere tak van sport en met inkoop ook, je ziet bijna helemaal geen dames, dat zijn aparte vertegenwoordigers, aparte agenten die dat doen en ik ben hier gewoon sterk in. Dus uiteindelijk dat ik in Kampen hetzelfde kon doen, was voor mij dat ik wel zoiets had van: de inkoop is hetzelfde, ik heb hetzelfde bedrijf maar ik koop meer in. Dat weet ik, ik hoef er niet anders over na te denken.
Cor
En is de doelgroep anders? Mannen tussen de -
William
Wij kunnen mannen aankleden van 25 tot 80, 90 jaar. En alles daar tussenin.
Cor
Wat is een typische Williams-klant?
William
Een typische Williams-klant is dan iemand die, ik zeg altijd: mijn beste klant is iemand die niet zoveel zin heeft in winkelen, maar wel gewoon goed geholpen wil worden, dat de service goed is en die gewoon goede kleding wil. Wij hebben best veel mensen die komen naar mij, die weten gewoon: ik weet gewoon dat het goed is, ik koop hier mijn kleding, ik ben in één keer klaar, vinden ze ook vaak prettig, het duurt niet te lang, we hebben er nog een lolletje bij en dat is eigenlijk mijn klant. Wij hebben zo ontzettend leuk contact met onze klanten en dat heb ik ook gemerkt in coronatijd natuurlijk wel dat - mensen waren zo loyaal aan ons. Dat zal ik niet snel meer vergeten.
Cor
Nee, nee. Leuk, leuk. En je vertelde net dat je echt hebt gekozen voor de mannenmode en je daar dan nog verder in wilt specialiseren. Is er ook een move geweest, eerst zag je natuurlijk nog allemaal mannen met stropdassen, hoe is dat verlopen?
William
Dat is de laatste jaren heel snel gegaan door corona. Daarvoor kon ik nog altijd heel goed de pakken verkopen, en we verkopen nog steeds redelijk pakken, maar het is echt wel veranderd. Het is natuurlijk veel meer casual geworden en de laatste jaren nog veel meer. Wij verkochten heel veel leuke overhemden met binnenkantjes, hoge boorden, in het verleden heel veel colberts verkocht. Alleen twee jaar geleden kwam corona en iedereen die een leuk colbertje of een overhemd had, die kwam thuis te zitten achter de computer.
Cor
En ze zien er nog steeds schitterend uit.
William
Dus wat je zag gebeuren is dat mensen, die gingen gewoon in een sweater of een polo achter hun computer zitten. Ja, want wie zag ze? Je hoefde niet het kantoor in, je had bijna geen meeting, of als ze een meeting hadden een overhemd is prima. Dus je ziet dat er een kentering is gekomen. Wat loopt er heel goed? Jacks, mensen willen even buiten een ommetje maken, jeans doen het goed, chino’s, wat nettere broeken wel, veel truien, maar een net colbert en een leuk overhemd, ja, hoeveel bruiloften zijn er niet doorgegaan, feestjes en partijen. Die kant van onze herenmode heeft het heel zwaar. Ook leveranciers. Van Gils bijvoorbeeld daar is de stekker uitgetrokken. Dat was toch een grote naam. Ik zie daar wel weer kansen voor in de toekomst, maar je ziet wel, iedereen houdt daar toch wel rekening mee met inkoop: hoe moeten we het gaan inkopen, want er is nu eenmaal minder vraag naar één product en meer naar het andere.
Cor
Ook jullie moeten bedenken wat je in wilt kopen voor het volgende seizoen, jullie zijn de trendsetters dan toch?
William
De trendsetters zijn natuurlijk de merken, maar wij moeten daar voor onze klanten het beste uit halen. Ja en je ziet ook dat leveranciers waarbij ze eerst bijvoorbeeld vijftien of twintig colberts uitbrachten en nu nog maar acht uitbrengen of zo. En daar moeten wij gewoon de goede van inkopen. En wij hebben altijd nog wel leveranciers waar we wat kunnen bijhalen normaal gesproken, maar de voorraden zijn, dit seizoen zeker bij dat soort merken, wel veel minder geworden. En ik denk dat dat wel weer gaat komen, maar als corona, als we echt over het hoogtepunt heen zijn, dan geloof ik wel dat er aardig wat feestjes gevierd worden en dan komt die markt echt wel weer. En dan staan wij wel weer vooraan om dat weer op te pakken.
Cor
We hadden het net in het voorgesprek over de breedste schouders, die krijgen het zwaarst te verduren. Die krijgen ook het meeste te dragen. Jij hebt afgelopen jaar nogal wat dingen voor de kiezen gehad. Eén is volgens mij: scheiding en twee corona. Welke heeft er voor jou het meest ingehakt?
William
De scheiding.
Cor
Wat gebeurt er met jou als ondernemer, heb je dan nog wel zin in ondernemen? Of vluchtte je erin?
William
Nee, dat komt zo, mijn ex-vrouw en ik hebben nog heel goed contact, we hebben er ook alles aan gedaan. We zijn in relatietherapie geweest, heel hard geknokt, maar er komt op een gegeven moment een punt dat knokken, dat je allebei zo moe bent dat dat niet meer wil. Dus ik heb dat als zeer zwaar ervaren, ook naar mijn kinderen toe, ook wel met hun gedeeld hoor, dat is de andere kant, het contact met de kinderen is nog intensiever geweest. Ik denk dat zowel, als ik naar mezelf praat, maar ook als ik naar mijn kinderen luister dat dat met mijn ex-vrouw ook zo is. Maar dat heeft er wel voor gezorgd dat ik in een soort cocon kwam te zitten, dat ik niet meer, ik zat zo vast in mezelf en daar druk mee, dat niet de voelsprieten meer alle kanten opgaan. Dus dat heeft zeker effect gehad op mijn ondernemen, ja.
Cor
Want je hoofd zat dan gewoon zo vol dat je kansen en dergelijke -
William
Ja, die zie je niet meer.
Cor
Die zie je niet meer.
William
Nee, maar dan -
Cor
Vond je het dan ook moeilijk, je staat in de winkel, om dan je blije gezicht op te zetten? Of kon je wel redelijk -
William
Jawel, ik heb mijn werk ook altijd als zeer mooie afleiding gezien. Ik vind mijn werk gewoon fantastisch. Het contact met mensen ook. Ja, het doet gewoon veel met je. Maar ik heb gewoon een ontzettend mooie groep mensen om me heen in de winkel. En daar heb ik natuurlijk vanaf - wij kennen elkaar zo goed, dus daar heb ik wel heel veel mee gedeeld. En zij hebben het hele traject, ja toch een beetje meegemaakt en ik heb ook moeten zeggen op een gegeven moment: ik moet een klein stapje terug doen, iets minder hard gaan lopen, want anders ga ik het niet volhouden. En toen hebben ze dat prachtig opgepakt, ja alle complimenten voor hun, daar ben ik heel dankbaar voor.
Cor
Wat gaat William doen als hij te vol in zijn hoofd zit? Wat ga je dan doen? Nog harder werken?
William
Ja, dan ga ik en harder werken, maar ik raak ook in mezelf gekeerd. Dus ik ben dan lastig te benaderen voor een ander. Ik zie een ander dan minder. Dus dan kom ik vast te zitten in mijn hoofd en blijf maar malen, waardoor ik niet zo goed zie, altijd zie wat een ander doet, zeg maar, voor mij in dit geval in de winkel, of iemand die - collega’s die zo hard hebben geknokt om de winkel overeind te houden, ik heb natuurlijk wel meegeholpen, maar zij hebben dat ook gedaan. Ja, spreek je dan altijd de waardering naar ze uit? Zie ik het altijd dan? Ik denk het niet dat ik dat altijd gezien heb, dat heb ik ook wel gehoord hoor. Daar kunnen we ook goed over praten.
Cor
En welke rol heeft het geloof daarin gespeeld bij jou?
William
Ja, het geloof is voor mij enorm belangrijk geworden. Ik was vroeger wel gelovig, ik ben ook christelijk opgevoed. Maar op een gegeven moment ga je ondernemen en als het je heel goed gaat, ga je ook een beetje in jezelf geloven.
Cor
Daar zou God toch niks op tegen hebben, zou ik zeggen.
William
Nee, die heeft daar niks op tegen, maar het heeft wel bepaalde proporties, maar ik heb dus zowel privé wat gehad als ook in corona, en in corona hebben we - ik woonde een week op mezelf en toen moest de winkel dicht en die is vier maanden dicht geweest. Dus je ziet ook je financiële, wat je hebt opgebouwd zie je gewoon verdampen. En dat heeft voor heel veel stress gezorgd van: jongens, we doen het aan de ene kant goed, maar ja, je kan er niks aan doen. En tijdens mijn scheiding ben ik op een gegeven moment op mijn knieën gegaan en heb ik gezegd van: hier ben ik, ik weet niet meer hoe ik het moet doen. En vanaf dat moment heb ik gevoeld dat Hij er was voor me, en dat het steeds weer beter gaat.
Cor
En is dan het resultaat dat je de lol weer in het ondernemen kreeg, of dat je in één keer kansen zag?
William
Dat gaat geleidelijk. Het begin met als je iets ernstigs meemaakt, ik denk dat veel mensen een scheiding meegemaakt hebben. Maar in mijn geval, ik vond het zeer heftig. Ik heb het als een slijtageslag ervaren van: ik vond het een heftige periode. Het begin is dat je langzaam weer wat dingen ziet, zowel in je relaties als in de winkel en langzaam weer opkruipt en ziet dat Hij met je meegaat. Er wordt ook wel eens gezegd: scheiding en geloof dat mag niet samen, maar ik heb altijd het gevoel gehad dat Hij zei: het is goed zo en ik ga met jullie mee. Zowel met mijn ex als met mij mee.
Cor
Misschien wel wat minder gescheiden van God gaan leven?
William
Ik ben veel dichterbij Hem komen te staan. En ook dichterbij mezelf komen te staan, dat zeker.
Cor
Ja, mooi. Heb je in die tijd ook wel met andere ondernemers hier het wel eens over gehad? Met andere christelijke ondernemers van: hoe heb jij dat gedaan? Of ben je iemand die dat zelf wel met God uitmaakt?
William
Ja, ik heb toevallig een goede vriend die ondernemer is en met wie ik de Vier Musketiers gedaan heb en ook meegedaan aan 4M Academy en een jaar lang leiderschapstraining. Aan hem heb ik veel gehad, ja en ik heb ook gewoon best veel vrienden en het is niet - het geloof is heel belangrijk voor mij, maar ik kan ook heel goed praten met vrienden van mij die niet gelovig zijn. En daar kan ik ook heel veel uithalen. Dus ja, het is super belangrijk, maar ik wil ook wel nuchter blijven in het feit van dat mensen die niet geloven er dan in één keer niet meer voor mij zijn, die zijn er ook voor mij geweest, zeker. Ik heb heel veel vrienden en ook familie gehad die mij ook enorm gesteund hebben.
Cor
En op last van de overheid word je winkel dan dicht gedaan. Van: je mag op die manier die jij zo graag wil, mag je je geld niet meer verdienen. Dan ben je christen en ga je dan naar de overheid luisteren?
William
Dit vind ik een ontzettend zwaar dilemma, zo heb ik dat gevoeld. Zeker de laatste keer ben ik, mag je weten, op afspraak open geweest voor een aantal mensen. Ik heb ook mensen die belden: ik heb een begrafenis. Ja, ik kan toch niet: ja, hier heb je een pak. Dat gaat niet. En ik vond het ook zeer onrechtvaardig. Ik heb het als zeer niet oké gevonden. Ik heb dat ook op LinkedIn flink laten merken. Kijk, bij ons is het probleem nooit geweest. Ik heb nooit vijftig mensen tegelijk binnen. Daar zijn wij de winkel niet voor. Als ik een keer vijf, zes stellen binnen krijg, dat is doordeweeks al helemaal niet, tegelijk dan ook, dus ik vond het, ja, ik heb dat als zeer erg ervaren. Weet je, de supermarkt loop je plat, op scholen lopen ze elkaar voor de voeten, maar ik moet mijn winkel dichtgooien? Terwijl wij helemaal geen probleem hebben. Wij konden prima op anderhalve meter ons werk doen, wist je dat er nooit één besmetting geweest is? Mijn collega’s niet, ik niet, dus dat voelde als onrecht. Dus ja, en er wordt natuurlijk wel gezegd, wat is - ja, weet je, ik ben wel iemand, ik ben wel christelijk, maar dat wil niet zeggen dat ik nooit wat doe, dat wordt altijd wel gezegd: dan mag je ook niks meer doen, ja, zo werkt het niet.
Cor
Gewoon een christelijke boef ben je dan?
William
Nou ja, precies. Ja, je mag ook best wel voor jezelf opkomen toch? Voor je bedrijf, waar je het voor doet en ja, dat wil niet zeggen dat ik niks doe. We zijn bereid geweest om met mondkapje of op afstand mensen te helpen die dat willen. Er zijn ook mensen bij mij binnen geweest die zeiden: dat hoeft van mij niet. Dat vinden wij allemaal prima, maar ja, ik heb heel veel mensen ook vanuit de kerk gehad hoor die zeiden: we willen langskomen, we willen jullie helpen, dus ik denk dat het eigenlijk niets met christelijk zijn te maken heeft, het heeft meer te maken met het onrechtvaardigheidsgevoel. Zo heb ik het wel gevoeld, ja.
Cor
Heb je dan als winkelier hier ook wel eens richting de gemeente, hun opgezocht en gezegd: die boa’s laat die maar lekker thuis - Is er overleg geweest?
William
Er is vanuit de gemeente Dronten helemaal niet zoveel gecontroleerd. Ik denk dat dat in Dronten - en ik moet zeggen in Kampen ook. Die hebben echt niet daar met een boekje bij iedereen boetes uitgedeeld, die hebben ook wel dingen gelaten. Er is contact geweest en dan kwamen ze binnen en overlegden we eens een keer wat en die hebben echt - kijk, als er dertig mensen in de winkel staan, dan snap ik het. Maar kijk, ondernemers willen ook niet dat ze een bekeuring krijgen. Dus die willen zich echt wel aan die afspraken houden, alleen dichtgaan?
En wat is essentieel. Ik snap dat je daar één lijn in moet trekken, maar als je de Jamin en McDonalds open kan, en wij moeten dicht, dat is net als de horeca, negen maanden dicht. Ik bedoel, ik heb stress gehad, maar negen maanden dicht, die mensen, ik heb een horeca jongen uit de kroeg, die zei: het potje van het pensioen is op, het potje vakantie is op, het potje voor onvoorziene voorzieningen is op, alles is op, ik heb alleen mijn huis nog. Alles is op, gewoon weg, afgebroken.
En ik heb dat bij mij in de branche ook gezien, hoeveel stress dit oplevert. En het is natuurlijk de stress binnen die winkelier, maar dat komt ook bij zijn partner en bij zijn kinderen terecht.
Dat is natuurlijk veel omvangrijker dan die ene persoon. En wat dacht je van de mensen die voor je werken. Die in de horeca werken of wat dan ook, die hun baan kwijt zijn, hun inkomen, die ook weer een gezin hebben. En ik snap wel dat er een gedeelte gedaan moest worden, maar die tweede lockdown had volgens mij niet, hadden ze, in mijn ogen, heel anders aan moeten pakken.
Cor
Zit er nog een politieke carrière dan in, William?
William
Poe, politiek interesseert me wel, maar daar denk ik niet echt over na. Daar heb ik niet echt de tijd voor ook. Maar wie weet later.
Cor
Op een gegeven moment liep ik hier door de winkelstraat en zie ik dus dat je je winkel helemaal verbouwd hebt en alles vernieuwd hebt, dus op zo’n moment denk ik dus, of klanten, er is dus nog wel geld. Het is mooi als er een potje is, als er gespaard is en ik spreek best veel ondernemers die allemaal zeggen: ik draai eigenlijk hartstikke goed. Ik denk dat er een grotere categorie ondernemers is die beter draaien dan ooit en dat er misschien maar een kleine categorie is, dat je het echt heel slecht heeft.
William
Maar praat je dan over ondernemers die in de mode, spreek je die? In de kledingwinkels of praat je met aannemers of met supermarkten, je kunt natuurlijk heel goed zien welke branches het heel goed doen. Nu moet ik zeggen: we hebben in 2021 een redelijk jaar gedraaid, dat kwam ook omdat de meeste overheidssteun die we nog vanuit 2020 kregen, die kregen we eigenlijk pas in mei 2021, hebben we het grootste bedrag gehad, dus eigenlijk als je die verdeeld over twee jaar, omdat dat bedrag in mei binnen kwam, dat scheelde een stuk. Niet alles hoor, want het is een druppel op een gloeiende plaat en vanaf dat we weer open mochten, mei tot en met november, toen heb ik wel heel goed verkocht omdat de klanten wel een soort inhaalslag maakten en het ook gunde van: wij komen bij jou. Dus dat is mooi, maar geloof mij maar, elke winkel heeft afgelopen twee jaar nog lang niet terug verdiend wat ze verloren hebben.
Cor
En je hebt ook de move gemaakt richting een webshop.
William
Ja.
Cor
Wilde je er wel aan?
William
Een webshop is lastig. Ik hoor het ook bij ons in de branche, er zijn weinig bedrijven - iedereen koopt wel via webshops, maar geloof me, in de kleding zijn er maar heel weinig bedrijven die er winst maken op een website, dat is enorm bewerkelijk. 50 - 60 % van wat je verstuurt, komt ook weer terug, moet je weer terugbetalen. Je hebt zeg maar voor 20% omzet, want daar praten we ongeveer over en 100% werk. Maar daarin kun je zien in Dronten hoe saamhorig we zijn, Dirk Visser van VWA, die wil ik hier wel hardop noemen, vriend van me geworden eigenlijk door het zaken doen. Ik doe veel bij hem, hij maakt mijn website, hij maakt al mijn advertenties en die is gewoon bij me gekomen van: ik ga je helpen in de coronatijd, ik ga een webshop voor je neerzetten en daar heb ik heel weinig voor betaald.
Cor
Zodat er wel een bepaalde flow kon blijven.
William
Ja, om mensen te helpen. Ik heb wel iets van omzet een beetje, maar fantastisch hoe je dan met elkaar die samenwerking aangaat. Maar, een webshop, als je kijkt naar mij als persoon, ik wil het liefst de mensen in de winkel ontvangen. En de mensen die bij mij kopen, die kopen ook het liefst in de winkel. Die komen liever in de winkel dan - en ik moet zelf zeggen, ik koop zelf ook wel eens wat in de webshop, maar dan heb ik daar niet een - als dat dan binnenkomt in een doosje dan heb ik niet dat wauw-gevoel en als ik het in de winkel koop en ik krijg een uitleg, dan heb ik dat veel meer. Dus ik heb daar geen beleving bij. En dat zie ik ook als klanten in de winkel zijn, mensen zijn ook veel - ik pas dat erbij, zien ook veel meer: dat staat er leuk bij, dan wil ik dat erbij.
Cor
Wat makkelijker om ideeën of je brengt ze op een idee.
William
Het is ook een heel ander sfeertje. Als ik hier met een bakje koffie met een klant zit, even praten. Het mooie is: mensen vragen aan mij hoe het gaat, maar het zijn ook mensen aan wie ik het vraag en dan komt er een mooi gesprek uit. Het is niet alleen - ik heb een heel mooi voorbeeld van een wat oudere man, die op het Heuvelpark hier woont, die zegt: de winkels zijn voor mij niet alleen kleding kopen, het is voor mij ook een uitje. Anders zit ik de hele dag achter de geraniums, achter het raam. Het is gewoon een stukje sociaal netwerk wat je hier in het centrum doet.
Cor
En is het zo dat je meer begeleid bij aankoop dan dat je iets verkoopt?
William
Ja, steeds meer.
Cor
Het is hier een beleving.
William
Wij staan hier nu vijftien jaar, eind augustus bestonden wij vijftien jaar, we hebben zoveel vaste klanten die je gewoon kent, je weet wie ze zijn, je weet een beetje wat ze gekocht hebben, wat hun interesse is, er komen ook nieuwe klanten hoor, daar gaat het niet om, maar ja - dat is ook hetgeen wat we doen. Ik heb wel eens een keer gehad dat iemand boos was - jij bent vergeten om een goed paar sokken erbij te doen. Zat ik daar. Terwijl sommige mensen - je moet dat erbij, je moet sokken verkopen. Nee, wij moeten niks, wij doen dat samen met die klant en dat is gewoon heel erg leuk.
Cor
Maak je ook wel eens fouten?
William
Ja, ieder mens maakt fouten, dus ik ook.
Cor
Heb je iets waarvan je echt zegt: dat heb ik, de laatste twee jaar, als ik terugkijk, dan had ik dat anders moeten doen?
William
Zakelijk hebben we het nu over?
Cor
Ja?
William
Dan denk ik dat ik door hetgeen wat ik meegemaakt heb, soms te weinig aandacht heb gehad voor mijn mensen, die voor mij werken. Te weinig waardering, te weinig gesprekken. Dat is later wel weer gekomen, alleen ja, maar ja, op een gegeven moment is dat lastig als je in een bepaalde fase zit, dan heb je die ruimte ook, maar dat had ik graag anders willen doen.
Cor
Maar, waarom? Dat hoeft toch niet? Je mag toch ook een halfjaar of een jaar afschalen?
William
Dat is wat ik voel, omdat ik gewoon ontzettend waardeer wat ze voor mij gedaan hebben. Dat meen ik oprecht. Ze zijn er altijd voor mij geweest. En of ik er nu wel of niet ben, die winkel draait altijd door, door hun en dus. Ik kan het niet alleen, dat is wel gebleken dus soms die waardering en die geef ik wel steeds meer weer, maar dat had ik graag anders gezien.
Cor
Van wie zou jij graag meer waardering willen?
William
Poe, nou, eigenlijk vind ik wel dat ik genoeg waardering krijg.
Cor
Dat is ook mooi, ja.
William
Ik ben niet iemand die voorop hoeft te lopen, nee.
Cor
Dat is waarschijnlijk degene die hier weer lachend de deur uitgaat, dat -
William
Ja, dat is toch prachtig.
Cor
We hadden het net ook al even over het coachen, je hebt zelf een coachtraject gedaan bij de Vier Musketiers.
William
Ik heb meerdere coachingstrajecten gedaan, ik heb ook Peter Bentum, ik weet niet of je die kent, die heeft een jaar met mij meegelopen als bedrijfscoach, in het mij coachen van: hoe doe ik dingen en hoe reageren mijn collega’s daarop? Dus ik ben ook daadwerkelijk aan de slag geweest met de winkel en met mezelf en daarna heb ik nog een persoonlijke coach gehad voor een stukje verwerking. En nog een jaar leiderschapstraining bij de Vier Musketiers, dat is een christelijke organisatie, dus ik heb wel aardig wat gedaan.
Cor
Als je naar jezelf kijkt, hoeveel tijd in de maand werk je dan aan jezelf en aan je bedrijf? Is dat een dag in de week, een dag in de maand, of -
William
Dat ik met mezelf bezig ben geweest?
Cor
Ja.
William
Dat is in die laatste vier jaar bijna elke dag wel geweest. Dan praten we over een traject van ongeveer vier jaar. Begonnen met relatietherapie, daarna de Vier Musketiers, daarna nog een goede coach hier in Dronten, ja, heel veel met mezelf bezig geweest, ja.
Cor
En zou je twee of drie dingen kunnen noemen waarvan je zegt: daar ben ik in veranderd?
William
Ja, ik ben veel dichterbij mezelf komen te staan weer en -
Cor
En hoe ziet dat er dan uit?
William
Dat ziet eruit, dat is geen verwijt, als je niet lekker in je vel zit en je probeert er alles aan te doen om je relatie te redden, dan ga je zover en dan vergeet je wel eens jezelf. Wat logisch is, het is ook geen verwijt, maar dat gebeurt gewoon zo. Aan de ene kant is het mooi dat we er alles aan gedaan hebben, dus dat kunnen we ook allebei zien.
Ik denk dat ik veel opener ben geworden, ik kan veel praten over wat me gebeurd is, want ik merk dat er best wel veel schaamte is, vooral bij mannen over relatieproblemen en zo en als je daar open en eerlijk over vertelt, nou, dan zijn veel mensen ook wel bereid om daar naar te luisteren. Als je een eerlijk gesprek hebt moet je eens kijken hoeveel mensen daar tegenaan lopen, maar ook zakelijk dingen.
Laatst, ik stond in de Handel & Wandel in het laatste stukje van kom maar op. Later belde een jongen op, die zegt: mag ik eens met je praten, een jonge ondernemer. Toen zaten we twee uur te kletsen. Over zijn onderneming, over wat ik heb meegemaakt, hij had wat vragen, hij wilde door groeien, hoe ik dat zag, ja prachtig.
Cor
Wat zou voor jou een ideale ondernemer zijn om te helpen. Dat je bijvoorbeeld zegt: iemand die zich durft kwetsbaar op te stellen?
William
Dat mag een ondernemer zijn, maar dat mag ook iemand zijn die geen ondernemer is, maar ja, ik heb laatst een keer iemand geholpen die de financiën niet op orde heeft. Ben ik eens mee gaan kijken van: waar zit jouw probleem? Die heb ik geholpen door een plan voor de komende twee jaar te schrijven van hoe daar uit te komen. Laatst die ondernemer ook, die had zoveel ideeën, maar toen zei ik op een gegeven moment: pas op, je hebt zoveel ideeën en je doet het samen met je vrouw, ja, veel meer kun je volgens mij niet aan. Maak eerst af hetgeen wat succesvol is, zoek er op een gegeven moment iemand bij die dat stukje van je over kan nemen en ga dan weer verder. Maar pas op dat je niet jezelf voorbij loopt, want als je van alles wat doet, alles een beetje, dat herken je misschien zelf ook wel, dat gaat ook niet werken.
Cor
Wat ik over je las inderdaad: ik maak eerst af waar ik mee bezig ben en ik zorg eerst dat het goed loopt, dan pas focus ik me op wat nieuws. Had ik dat maar meer gedaan in mijn ondernemersleven. Dus ik zag altijd nieuwe kansen en nieuwe dingen, ja. Heb je nog een andere fout waarvan je zegt: dat is eigenlijk iets, dat zou ik nooit meer doen. Misschien wel vanwege je geloof, dat je toch echt bewust wat andere keuzes maakt?
William
Ik heb het gezin altijd wel voorop gesteld, maar dat doe ik nog steeds, daar heb ik altijd veel tijd aan besteed. Zakelijk, ja dat heb ik bijvoorbeeld wel geleerd bij de bedrijfscoach ook wel en ook vanuit de Vier Musketiers, leidinggevende is twee dingen. Als je wat meer verdient is prima, maar als het slecht gaat moet je ook de klappen vangen. En ik heb bijvoorbeeld niet aan mijn collega’s gevraagd om een loonoffer, nee, dat heb ik zelf gedragen. En daar sta ik wel 100% volledig achter.
Cor
Mooi dat je ook gezegend bent dat dat kon. Ik bedoel, als het geld op is -
William
Dat was ook wel zo, maar alleen ik heb het kunnen redden, dus ja.
Cor
Nog even over die corona, ik hoor: je sport veel, heb je dat nodig om je hoofd leeg te maken, of heb je nodig om -
William
Dat doe ik nu een jaar, want iedereen die gaat scheiden gaat sporten, maar ik heb een paar jaar geleden bewust de knop omgezet omdat ik hiervoor altijd aan het jojoën was, eten, lijnen, eten, lijnen, ging niet werken. En op een gegeven moment heb ik gedacht: die knop moet om dus ik ben bewuster gaan leven. Ik drink zeker nog een biertje en een wijntje, maar ik probeer wel op mijn voeding te letten en te sporten. Dat maakt mijn hoofd leeg, dat vind ik prettig. Ik kan dan echt even - me time zoals ik dat noem.
Cor
En dat doe je ’s morgens, ’s middags, tussen het werken door?
William
Nee, ik doe dit op de maandagochtend en dinsdagochtend. Dinsdag is mijn vrije dag, en maandag zijn we natuurlijk gesloten en de rest doe ik dat einde van de middag vlak voordat ik naar huis ga of een keer ‘s avonds, een keer ’s ochtends vroeg. Twee dagen heb ik vast en op de andere kijk ik even hoe het loopt. En donderdagavond met vrienden tennissen, een prachtige avond. Die houden we in ere, dus gewoon kijken wat daarin mogelijk is. En als het een keer niet kan is het ook goed.
Cor
Dronten, Kampen nu vier jaar, nog een jaartje of zeven en dan de derde vestiging?
William
Corona heeft er wel voor gezorgd dat ik gezien heb - dat heb ik ook geleerd - toen ik Kampen overnam, daarvoor waren we net verhuisd, dus ja, ik stap vol die financiering in. Die druk op de rekening courant die wil ik niet meer meemaken, wat ik meegemaakt heb door corona. Dus dan moet het financieel zo gezond zijn, dat ik het zelf zou kunnen doen. Maar op dit moment heb ik niet de intentie om nog even een winkel - dan zou ik eerder kijken hoe kan ik zo snel mogelijk schulden aflossen en leningen aflossen om het financieel sterk te maken. Dat is eerder een doel voor mij nu dan door te groeien naar nog meer panden.
Cor
En zit er bij je kinderen een toekomstige opvolger?
William
Mijn zoon is 16, die wil hierna, die doet nu examen HAVO en die wil hierna naar de KALO en PABO, dus dat is een heel andere tak, dus die zie ik dat niet doen. En mijn dochter is 10, die wil nog zo veel, die heeft nog wel tien banen die ze wil, dus dat gaan we wel zien.
Cor
Mijn dochter was 12 die zei: ik wil bij papa komen werken, maar dan wil ik wel de baas zijn. Ik zeg: daar komt niks van in! Dat gaan we niet doen.
William
Dat heeft ze ook wel eens gezegd: als ik dan bij je kom werken, word ik dan de baas. Ik zeg: we gaan het wel zien. Die is nog te jong. Niks moet daarin. Zou ik het leuk vinden? Jawel, ik zou het zeker leuk vinden, maar als ze het niet doen vind ik het ook prima. Ze moeten vooral hun eigen dingen, daar hun geluk in zoeken. Dat vind ik belangrijk.
Cor
Werk je over twintig jaar nog in dit bedrijf, met je bedrijf hier?
William
Ik ben nu 46, 66, nou dan ben ik wel pensioengerechtigd een beetje.
Cor
Misschien over tien jaar een coachpraktijk erbij?
William
Als ik nu iets zou doen van, naast de winkel, wat zou ik dan leuk vinden? Dan zou ik dat leuk vinden. En of ik dat nu meteen in een verdienmodel moet zetten, dat weet ik allemaal nog niet, maar één op één met mensen, ja, dat vind ik wel ontzettend leuk.
Cor
Heb je nog een tip, want we zijn de drie kwartier over, heb je nog een ultieme DGA ondernemerstip dat je zegt: als je dus, die jongen die laatst dan binnen kwam, dat je zegt: dat is wel heel belangrijk?
William
Wat ik in Handel & Wandel zeg en dat meen ik serieus ook, mij enorm geholpen heeft, enorm met jezelf aan de slag te gaan met coaching kun je vrije tijd creëren. Dus door uiteindelijk te weten: wie ben ik, waar ben ik goed in, waar ben ik niet goed in en daarmee aan de slag te gaan en de juiste mensen om je heen te zoeken die je daarbij kunnen helpen, creëer je vrije tijd voor andere dingen en ook een stukje ander ondernemerschap.
Cor
En wat is dan bijvoorbeeld iets wat jij niet meer doet, waarvan je zegt daar ben ik trots op?
William
Dat is dan een beetje onbewust gebeurd, of bewust, door wat ik meegemaakt heb, heb ik het echt wel heel zwaar gehad, zeker vorig jaar januari, na mijn scheiding bij Mirjam, de coach, en ik heb echt wel tegen een burn out aan gezeten. Ik heb het echt pittig gehad. En ik heb ook tegen mijn collega’s gezegd: ik kan het niet meer volhouden op deze manier, niet op dit tempo. Dus ik moet op sommige momenten een klein stapje terug doen. En het mooie is, door een stap terug te doen en in eerste instantie vond ik dat lastig, mijn klanten vonden dat lastig, maar inmiddels zijn ze eraan gewend, dus inmiddels is het zo dat de winkel heel goed door draait omdat ik gewoon ontzettend goede mensen om me heen heb. De klanten accepteren dat ook en ik kan me nu heel mooi verdelen over Kampen en Dronten. Dus ik doe de inkoop erbij, stukje Kampen, ik ben in Dronten, ik kan wat meer de overhead zijn. Terwijl hiervoor ik altijd meer, voor mijn gevoel, in de winkel moest zijn. Dus dat is eigenlijk gebeurd, dat is natuurlijk ook: hoe pakken je mensen dat op en dat hebben ze fantastisch gedaan. En de klanten pakken dat inmiddels ook op die manier goed op en dat is hartstikke mooi.
Cor
Dus je bent wat meer in plaats van werkgever, leider geworden in je eigen bedrijf.
William
En wel doen wat ik leuk vind, dus ik wil zeker niet - als ik teveel winkels zou krijgen, wat ik zeker niet kwijt wil is op de winkelvloer staan, want dat vind ik het allermooiste. Ik vind niks mooier dan een man in een mooi pak gekleed, of een leuke set te verkopen of een mooie winterjas, een bakje koffie erbij en een kop thee in mijn geval en leuk te kletsen. Dat vind ik het allermooiste wat er is! En dat wil ook blijven doen.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA‘s #21 met Bart Weever van Weever Sloop - van losbol tot ondernemer, techneut, ambitieus en op gevoel
19 Sep 2021· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
- van losbol tot ondernemer, techneut, ambitieus en op gevoel -
Vandaag ben ik in gesprek met Bart Weever, 36 jaar en bijna 6 jaar ondernemer en mede-eigenaar van Weever Bouw en Weever Sloop uit Kampen en IJsselmuiden. Bart is samen met zijn broer DGA van deze twee bedrijven en in deze en komende podcast vertellen beide heren vanuit hun eigen leven hoe ze ondernemer zijn geworden en hoe ze erin staan.
Net als zijn broer Jelle spreekt Bart Weever met respect over zijn vader. En hoewel beide broers allebei vertellen dat vader Bert de jongens niet gedongen heeft om het bedrijf in te komen heeft Bart ook niet de kortste weg naar het ondernemerschap gekozen. Na een technische vooropleiding in Zwolle ging Bart twee jaar intern op een machinistenopleiding in Harderwijk. Daarna werkte hij een periode bij Visscher Grondverzet in Mastenbroek als trekkerchauffeur en kraanmachinist.
TECHNEUT
Bart is altijd al een techneut geweest. Dat bepaalde zijn studierichting en ook nu hij ondernemer is heeft vooral de techniek zijn voorkeur. Dat echter school niet wat voor hem was, was voor hem al wel snel duidelijk. Hij is dan ook in zijn vaders sloopbedrijf weer onderaan begonnen als sloper en machinist. Hij is dan ook een man van de praktijk.
AMBITIEUS
In 2016 nam Bart, samen met zijn broer Jelle formeel het plekje van hun vader over bij het bouwbedrijf en sloopbedrijf en de komende jaren willen ze dat ook financieel gaan doen. Bart is ambitieus en dit lijkt niet de laatste stap die hij wil nemen. Met het sloopbedrijf wil hij groeien en daarnaast ook wat in de handel gaan doen. Bart: “Ik ben het aan het klaarmaken voor de vijfde generatie. Het moet over te nemen zijn op het moment dat mijn kinderen dat zouden willen of die van Jelle of die van Suzanne of die Jose. Maakt niet uit wie maar in eerste instantie wel het liefst familie uiteraard want dat is ook het belangrijke onderscheidende punt van ons bedrijf”.
“Waar ik tegenaan loop is dat als je mijn ambitieniveau wegzet tegen bijvoorbeeld wat iets kost om dat te bereiken. Dan merk ik dat ik soms wel wat meer tussenstappen moet nemen om uiteindelijk die ambitie in te kunnen vullen. Ik wil daar gewoon al vaak wel te hard mee en dan kom je er dus achter dat hetgeen dat je wil niet realistisch is en dan loop je natuurlijk tegen de wereld aan dat het allemaal of gefinancierd moet worden of ja het geld moet ergens weg komen en dan is dat er misschien soms wel niet of juist wel en gaan we nou dan wel doen. Dus met name het verschil tussen ambitie hebben en financieel slash ambitie dat is wel een muur waar ik tegen op loop”.
TIP AAN ANDERE DGA’S
Bart besluit de podcast met een tip voor familiebedrijven. Bart: “Ik denk dat je gewoon je eigen gevoel moet volgen. Je moet wel naar anderen luisteren dat is natuurlijk heel belangrijk, maar voorop moet wel staan, waar voel je je goed bij. Met name dat laatste dat is heel belangrijk anders kun je nooit goed functioneren, dus als je je goed voelt en het voelt goed wat je doet, nou ga dan ook daar vooral mee door en niet met andere dingen”.
Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.
Meer over Bart Weever vind je op:https://www.linkedin.com/in/bartweever/https://www.linkedin.com/company/weever-sloop/https://www.weever.nl/https://www.facebook.com/weeversloop/
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt of eens duidelijke doelen wilt gaan stellen? Of om je doelen mee te delen, zodat je een stok achter de deur hebt om ze te halen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.
PROGRAMMA VOOR JOU
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
KENNISMAKEN?
Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
#podcast#interview#BartWeever#WeeverBouw#WeeverSloop#WeeverGroep#DGAmentor#inspirator
VOLLEDIGE TEKST PODCAST #21
Bart Weever, we zijn hier op jou locatie in IJsselmuiden. En ik vroeg me al af waar kennen we elkaar van nou ik, heel veel jaren geleden in 1987 liep ik hier rond als werknemer van jouw vader. Was ik sjofel machinist en bouwden we de MBI fabriek in Kampen en zaterdags was ik hier in de garage aan het werk, samen met Leonard, Kees ik hoorde net dat hij Kees heette.
BartBijnaam he.
CorJa en toen was jij 3 jaar dat je rondliep dus was je nog een klein hummeltje. En nu inmiddels ben je 36 jaar, woont in IJsselmuiden heb ik begrepen. Relatie met Diana en kinderen Job en Sep. En als hobby’s heb ik gezien heel veel dingen volgens mij, wielrennen, MTB, 4×4 rijden, knutselen in de garage, formule 1, en cars & trucks. Wat heeft je voorkeur? Of zeg je allemaal?
BartGoeie vraag. Ja wij zeggen wel eens alles wat stinkt en hard gaat dat vinden wij leuk, dus als het daar iets mee te maken heeft dan heeft het al gauw onze interesse. Dus dat is wel een beetje waar de hobby altijd in die hoek zit het altijd wel.
CorJa
BartHeb altijd geracet natuurlijk vroeger samen met Jelle. En dat gaan we ook nou weer samen oppakken verwacht ik, 1x per jaar dan doen we het ook altijd nog.
CorEn racen bedoel je dan karten?
BartJa jaja nu op dit moment nog wel. Autosport heeft altijd wel de aandacht, maar we zijn van mening dat we eerst maar hard aan het werk moeten voordat we dan weer aan een dure hobby allerlei geld gaan besteden dus dat doen we later. Maar ja dat is wel, dat vinden wij wel leuk zeg maar.
CorEn wat zou dan jullie droom wezen om te doen?
BartJa droom is altijd denk ik wel toch om uiteindelijk een keer Europa rond te reizen met bijvoorbeeld met een dikke auto ofzo dat soort dingen. Met een groep mensen, dat doen we ook wel regelmatig, maar dat is altijd wel kleinschalig. Maar ik zou toch wel een keer een jaar lang weg willen zijn om gewoon Europa rond te kijken wat er allemaal is en daarvan te genieten.
CorJa, je hebt ook van die racevormen die naar de Noordkaap gaan ofzo, dat soort
BartJa ja dit jaar gaan we nog een reis maken naar Noorwegen is de bedoeling, gaan we met een groep mensen ook naar toe. En ja dat is ook gewoon altijd puur in het kader van wat willen zien. En met mekaar op pad zijn is ook gewoon gezellig, maar ja en of dat altijd wat met auto’s te maken heeft zulk soort dingen . Maar voor mij meestal wel maar niet voor iedereen, maar
CorJa, nou mooi heb je een favoriete voetbalclub?
BartNee, ik houd niet van voetbal
CorHou je niet van voetbal, ik zag je bij go ahead kampen nog wel op een foto staan.
BartJa jawel wij sponsoren natuurlijk alle clubs in Kampen met onze bedrijven. Omdat wij het wel belangrijk vinden dat tuurlijk tis een gewoon een mooie volksport waar kinderen natuurlijk heel goed hun vrije tijd aan kunnen besteden en vooral een stuk van hun sociale ontwikkeling. Dus wij vinden voetbal altijd een mooie sport om daar mee bezig te zijn. En dan als we 1 club doen dan zijn we van mening dan moeten we ze ook allemaal gelijk behandelen om als die clubs uiteindelijk dezelfde kans te geven.
CorJa maar ja goed een voetbal loopt niet op diesel he dus en die ronkt niet
BartNee
CorDus, favoriete muziek?
BartPoeh das ook een goeie vraag. Muziek is denk ik wel vrij breed ik kan klassiek is bijvoorbeeld niet echt mijn ding. Ik ben wel meer vanaf de jaren 90 dat ik naar muziek luister en dat gaat natuurlijk in die tijd is best wel heel divers denk ik. Het gaat natuurlijk goed nadenken, je hebt bijvoorbeeld op dit moment heb ik Kensington wel aanstaan in de auto bijvoorbeeld noem maar eens wat. Is natuurlijk veel meer live maar als je dj Avici bijvoorbeeld dat spreekt me ook wel aan. Die jongen die leeft natuurlijk niet meer, maar die heeft wel hele goeie muziek gemaakt.
CorJa
BartDat is ook gewoon zo’n, dat is natuurlijk veel meer zit je in de hardstyle hoek zeg maar dat is echt heel wat anders, maar die ja ook het verhaal wat er dan achter zit dat interesseert me altijd wel.
CorEn maar goed stel je moet naar een klus rijden als voorbeeld in Vlissingen wat heb je dan podcasts aanstaan, heb je dan 538 aanstaan, heb je dan Qmusic aanstaan.
BartOver het algemeen heb ik het hele stuk telefoon dus
CorOw hahaha
BartMaar als ik tijd tussendoor heb dan vaak wel BNR heb ik vaak aanstaan probeer ik natuurlijk wel beetje op de actualiteiten bij te houden, dus dan vind ik het wel interessant om dan bijvoorbeeld naar BNR nieuwsradio te luisteren om ook buiten actualiteiten om toch ook wel wat andere onderwerpen gaan ze natuurlijk wat dieper op in dat vind ik interessant om naar te luisteren.
CorJa ja oké
BartPodcast heel weinig moet ik wel heel eerlijk in zijn.
CorJa nou misschien he na vandaag he. En wat voor auto rij je eigenlijk?
BartIk heb een land, ik ben een Landroverman
CorEen Landroverman, oké
BartZit altijd hoog, kunt het goed zien.
CorJa
BartTis gewoon een lekkere auto vooral veilige auto, dus
CorLees je wel eens boeken?
BartIn de vakantie alleen
CorEn dat is dan? Romans of
BartNee gaat altijd over geschiedenis of over onderwerpen dat kan heel is maar net een beetje in welke levensfase ik zit wat ik dan ook lees. Dus dat is je wil natuurlijk ja ik heb het idee dat ik op vakantie tijd heb om dat te doen, en daar heb ik normaal gun ik me daar geen tijd voor. Maar als ik wat lees dan is het toch vaak een stuk geschiedenis ergens van of misschien over een bepaalde ondernemer of over een bepaalde gebeurtenis of handel of zo het kan heel breed zijn, maar wel iets waar ik van kan leren en waar ik wat ook weer mee kan nemen in de toekomst, in wie ik ben.
CorOké, heb je een idool of iemand waar je tegenop kijkt? Naar op kijkt niet perse tegenop maar naar op? Heb je een voorbeeld? Ondernemer of mens?BartDat is een goede vraag. Er is niet iemand die direct in mijn hoofd omhoog komt. Ja een idool, nou op dit moment kan ik het eigenlijk zo snel niet een antwoord op geven. Tis ik heb natuurlijk wel mensen waar ik heel veel respect voor heb wat ze allemaal bereikt hebben, is mijn vader er 1 van vanzelf. Maar goed het is geld hetzelfde voor Jelle heb ik ook heel veel respect voor wat hij doet. Andersom is dat denk ik net zo. En je hebt natuurlijk gewoon mensen om je heen die op allerlei vlakken actief zijn hoeft helemaal niet zo zeer een ondernemer te zijn. maar dat kan ook een voorzitter zijn van een bepaalde vereniging of iemand die toch wel ergens het verschil maakt, ik vind dat altijd mooi om dat te zien, dus dan dat kan heel breed zijn maar niet echt zozeer een idool van die moet ik achterna ofzo helemaal niet.
CorNee
BartJe moet uiteindelijk wel je eigen wedstrijd altijd te maken en te kijken waar jezelf waar ik denk wel na waar mijn toekomst kan liggen bijvoorbeeld, maar dan dat hangt niet vast aan een persoon. Meer om te kijken wat zijn nou de mogelijkheden en waar kunnen we naar toe.
CorHoeveel uur werk je in de week?
BartIk ben daar ongeveer, ik slaap zeg maar een uurtje of 6 per nacht denk ik, en de andere 18 uur dan denk ik daar wel veel aan dus ik ben daar wel heel intensief mee bezig. Echt werken gewoon ik denk 5 zeg maar 6 dagen in de week ben ik daar wel actief mee bezig ja. Ik zeg ondernemen is een way of life ik zie het niet als werk dus, zodoende moet ik er ook even over nadenken
CorJa
BartWant ik ben het is gewoon iets wat ik doe en wat erbij hoort naast m’n gezin en m’n hobby’s en alles wat ik doe
CorJa
BartHet zit heel veel raakvlakken altijd bij mij dus het loopt echt door mekaar, ik heb geen privé en zakelijk wat echt met een muur ertussen. Dat is er niet zeg maar
CorAls ik je vraag uit wat voor nest kom je, wat is dan, hoe kijk jij daar tegen aan?
BartNou ja dat is niet zo moeilijk, wij komen uit een actief nest dus dat is wel ja een goed voorbeeld doet goed volgen natuurlijk dus als je dan kijkt naar hoe mijn ouders zijn, dat zijn alle 2 hard werkende mensen zo ben je opgevoed. Altijd gewend om wat te doen. En uiteindelijk dan merk je ook wel dat je daarbij past en dat je zelf niet anders bent, want je kunt zelf ook niet stilzitten dus. Dat is wel hoe mijn ouders zijn maar hoe we zelf ook zijn en hoe dat ook op je doorgaat, en wat je ook weer probeert over te brengen op je kinderen, door gewoon nah ik vind niet dat ik daar zo bewust mee bezig ben maar je, ook hun kijken weer naar ons he, als ik het over Diana en mij heb van hoe doen wij dat. Kijk en wij zijn in de basis geen luie mensen dus en altijd gewoon, wij voelen ons goed bij door wat te doen. En dat is dat typeert ook wel het nest waar we uitkomen.
CorJa
BartNooit opgeven altijd aan de gang zijn en gewoon doorgaan en niet zo moeilijk doen.
CorOké en wat voor qua scholing wat voor soort scholing heb je gedaan? Je zei net al we hadden het even over Harderwijk.
BartJa nou ik ben technisch aangelegd daar ligt altijd al interesse vanuit dat ik klein was al dus ik ben begonnen met door een opleiding te gaan volgen in autotechniek. Ben 12e vanaf de basisschool ben ik niet in IJsselmuiden naar school geweest naar de middelbare school maar ik ben naar Zwolle gegaan naar de Bladenborg. Daar de eerste 2 jaar was wel normaal maar de 3e en 4e jaar dat was gelijk technisch dus dan kon je, ja dat is een beetje de vroege hoe noem je dat ook alweer de de geijkte LTS eigenlijk een beetje dat idee
CorJaja
BartBen ik gewoon autotechniek gaan doen omdat ik dat toen leuk vond, en dat vind ik nog steeds leuk trouwens maar nou dat denk ik dat moet ik dan maar eens doen. En dat heb ik gedaan 2 jaar lang. Nou dat was natuurlijk niet moeilijk want daar lag de interesse dus dat hebben we op onze sloffen gedaan.
CorWas daar ook al wat je leerde kon je gewoon hier in het bedrijf uitvoeren zeg maar?
BartJa maar ja dat deed ik ook altijd al dus dat was voor mij gewoon vanzelfsprekendheid. En die daarna ben ik naar Harderwijk naar een school gegaan tuurlijk de machines die waren niet altijd thuis, want zoals je net al zei we zitten aan de Grafhorsterweg, daar zijn we opgegroeid de machines waren hier de vrachtauto’s waren hier. Daar heb ik een link mee ofzo bedoel ik ben machineman, ik dacht toen op dat moment van toen dacht ik misschien moet ik maar kraanmachinist worden, dat vond ik hartstikke leuk.
Dus ik was ook in die tijd vanaf m’n 15e eigenlijk totdat m’n 16e in april ben ik jarig dus wist je dan aan het eind van het schooljaar word ik dan ook 16 zeg maar altijd, of dat is even zien einde van het ja einde van het schooljaar. Dus ik had bedacht van ik had al een jaar in de kassen gewerkt en dat vond ik ook niks aan en toen vervolgens auto’s wezen wassen, dat ging al wel beter. Maar ik had bedacht om bij Visser in Mastenbroek te gaan werken en daar op een tractor te gaan zitten, dus wat dat denk nou dan heb ik het mooi voor mekaar want dan hoef natuurlijk niet meer aan het werk want dan kan ik gewoon lekker rondrijden ipv werken.
Dus dat en dat natuurlijk ook in de school waar ik naar toe ging die keus die ik gemaakt had van joh ik ga gewoon lekker met de machines bezig. En die opleiding in Harderwijk die is 100% machinist opleiding dus je kunt daar je hart ophalen als het gaat om machines en techniek dus nou, dat is een 3 jarige opleiding was ik heb in dit geval voor de interne optie gekozen, dat houdt in dat je ik heb daar ook gewoond op school 2 jaar lang. Het 3e jaar was dan de volledige jaar stage lopen.
En dat was dan 4 dagen in de week en dan kon ik 5e dag in de week kon je ook nog een dag aan het werk zeg maar, dus en ik merkte ook aan mezelf dat ik het vooral leuk vond om die school wat te doen maar om ook gewoon lekker aan het werk te zijn dat vond ik wel prettig hoef je verder niet zoveel bij na te denken want dit was gewoon hetgeen waar je goed in was.
CorJa
BartMaakte ook wel vrij snel stappen daarin dus dat je op een trekker begon en al heel snel op een kraan zat en nou ja dat ging zo door. Je merkte aan de mensen waar je werk dat ze het werk wat ik deed dat ze dat wel goed vonden, dus dat lag mij wel dus nou toen kwam ik op m’n 18e was dus dat 2e jaar voorbij, een jaar lang stage lopen en toen heb ik ook bij Visser een jaar lang of eigenlijk uiteindelijk wel een jaar of 4 gewerkt ofzo of 3.
En gewoon met veel plezier en maar goed nadat school het Somacollege in dit geval toen toen ben ik gestopt met de opleiding toen was ik aan het werk voor mijn gevoel al in het 3e jaar en dat heb ik ook gewoon doorgezet. Want daar genoot ik eigenlijk wel van en dat vond ik toen ook prima en uiteindelijk natuurlijk de beslissing gemaakt om in het familie bedrijf te gaan werken met oog op lange termijn, dat je die zaak over wil nemen want dat had ik op m’n 20ste wel in de gaten dat ik dat wel wou dus nooit meer geen opleiding gedaan.
CorHoe werd dat bij jullie besproken, werd dat aan de keukentafel besproken of gingen je vader en je moeder eens een keer met jou en met Jelle ofzo, gingen daarover zitten, hoe?
BartNee dat is altijd, nou ik kan me voorstellen dat er heel veel gezinnen zijn die daar hele lange gesprekken over voeren met hun kinderen dat ze aan tafel zitten en dat ze daar ook heel veel tijd aan besteden, maar bij ons was het altijd gewoon ja iedereen kwam zo rond de klok van 6 altijd binnenlopen, dat geldt voor de kinderen maar ook voor de ouders bij ons die, m’n moeder was natuurlijk wel het eten aan het klaarmaken maar d’r was altijd ja dat moest even snel en dan ging iedereen ook weer verder
Cor(lacht)
BartEn tuurlijk mijn ouders hebben wel geprobeerd om er heel veel aandacht aan te geven om er heel veel over te praten maar hun zeggen ook altijd je, en ik denk als je onze ouders vraagt en daar bedoel ik Jelle en mij mee dat dat ze altijd nog zullen zeggen je moet je kinderen vrij laten, dat vinden ze ook belangrijk tis niet een tool op zich om het bedrijf over te nemen. Mijn vader heeft eerst altijd gezegd joh doe het vooral niet want ik heb er een hoop zorgen van en hij heeft natuurlijk ook een hoop meegemaakt maar zeker geen verplichting dus doe vooral wat je zelf wil en hij heeft ook echt geprobeerd om dat niet af te dwingen, tuurlijk kijk je er wel naar dus je hebt al soms een beetje het gevoel van nou misschien moet ik die kant ook maar op.
Maar dat is uiteindelijk wij hadden de vrije keus, we mochten zelf weten wat we wouden doen. En hij heeft gewoon gezegd ga gewoon lekker doen waar je zin aan hebt en als je het gevoel hebt dat je moet komen dan moet je bij me komen dus nou en zo geschiedde dus uiteindelijk 22 was ik volgens mij toen ben ik bij het sloperswerk begonnen uiteindelijk en zo is dat eigenlijk een beetje gegaan. Maar wel gewoon puur eigen keus, dus heel belangrijk.
CorMaar op een gegeven moment dus en je zat bij Visser en toen zei je op een gegeven moment nou nu is het tijd dus ben je naar je vader toegegaan en gezegd nou pa ik, ik kom bij jou?
BartNah ik dacht wel van bij Visser is natuurlijk waar m’n hart ligt daar dan wel he op dat moment dat ik denk van nou eigenlijk heb ik gewoon mooi voor mekaar hier want ja
CorLoyaal
BartIk heb er gewoon veel plezier in dus nou ja en tuurlijk je probeert ook steentje daarbij te dragen en tuurlijk ging het met vallen en opstaan natuurlijk uiteindelijk wel maar die nah dat beviel wel goed maar je probeert over je toekomst na te denken en dat doe ik vandaag natuurlijk iedere dag ook nog, uiteindelijk ja je creëert gewoon je eigen leven uiteindelijk en op dat moment dacht ik van ja als dat nu misschien wel niet doe dan komt dat later en toen vroeg ik me wel af als ik van mezelf wat moet ik dan nu doen of over 10 jaar toen had ik wel zoiets van nee dan kan ik t beter nu doen, dus dat heb ik ook maar gedaan.
CorJa he en nog even terug naar school, wat voor een leerling was je dan bijvoorbeeld als je in een groep was, was je dan eigenlijk ook altijd daar al de DE ondernemer of was je wat keek je wat meer vanaf de zijkant aan?
BartNee in de basis ik denk niet dat ik zo’n typerende ondernemer ben die waar het gelijk opvalt ofzo, althans dat denk ik maar ja gewoon ik ben het type die gewoon wel altijd zijn verantwoordelijkheid altijd neemt en nam en dat deed ik op school ook en natuurlijk ga je wel met de groep mee maar. Tuurlijk heb je daar ook wel vrienden maar ik leven niet met iedereen ook altijd dus het is altijd op school ja gewoon op zich prima, voor mij was het heel makkelijk want het was wel onder mijn niveau, want het was gewoon, ik kon wel 2 niveautjes hoger als het echt moest. Maar dat had ik op dat moment geen zin in dus dat deed ik dan ook niet dus ik kon het op m’n slofjes ook doen dus ik genoot daar vooral van,
vooral ook van de tijd dat ik op school was er was bijvoorbeeld een kroeg op school noem maar een voorbeeld d’r was natuurlijk gewoon gezelligheid, probeer je wel veel op te zoeken en het ging niet echt altijd heel veel over het werk ofzo of wat je in de toekomst wou, op dat niveau word daar ook niet over gepraat denk ik dus bij die jongens niet echt. Die jongens zie ik op dit moment ook niet meer, eentje nog misschien maar dat komt omdat hij ook ondernemer is geworden toevallig dus en daar sliep ik ook mee op de kamer, dat was ook wel de enige waar een beetje zoiets mee had van nou daar kon misschien nog wel eens een keer een vriend van me worden die ik misschien over 20 jaar ook nog eens een keer zie.
CorJa
Barten dat is ook nu ook gebeurt dus dat is op zich dan wel weer grappig
Corja mooi mooi
Bartja 100%
Cornou we gaan even hele korte pauze nemen, is ook goed voor de reclame tussendoor, is geen reclame hoor. En dan daarna dan gaan we over die stap dat je ondernemer bent geworden, he wat je eerste stappen zijn geweest en hoe je jezelf ziet als ondernemer, hoe een ander jou ziet.
[korte pauze]
CorBart je bent 22 en alhoewel dat misschien he niet zo’n, het was zeker geen geschreven wet maar je verkoos om bij je vader in het bedrijf te gaan. Ben je eerst, ben je gelijk directeur geworden of heb je een ingroeimodel samen ervoor bedacht?
BartHet is ook wel weer dat heel erg opbouwend verhaal uiteindelijk wel geweest poeh ik heb wel gedacht van joh begin maar gewoon onderaan want dan maak je dat ook maar gewoon mee en dan kunt je ook gewoon ja dan groei je er ook gewoon makkelijk in, je moet op dat moment natuurlijk het vak je nog wel eigen maken hoe uiteindelijk, wij zijn van mening als het over slopen dat het een technisch vak is dus dan nah ja dan is het, ik dacht ook wel van als ik dat gewoon goed beheers dan kan ik in ieder geval het managen van zon groep mensen in ieder geval al een stuk makkelijker doen omdat ik in ieder geval de technische achterkant dat heb ik wel voor mekaar.
Op gebied van scholing taalkundigheid met zulk soort zaken liep ik natuurlijk wel achter, maar goed dat komt dan later wel dus ik denk dat eerst maar zien dat we dat vak beheersen want dan kan ik in ieder geval bij die klant vertellen hoe het werkt, en dan haal ik dat werk ook wel op dus ik denk dat is dan niet zon probleem. Begonnen gewoon op de werkvloer, ik was natuurlijk kraanmachinist op dat moment dus toen toch maar gewoon weer eigenlijk met de hand aan het werk gegaan.
Dus met de jongens mee, af en toe op de machine toch uiteindelijk vrij snel wel op kantoor beland want mijn vader had het druk en die had behoefte aan iemand die ging ondersteunen met calculeren, hij deed dat vaak nog met externe mensen, want toen bestond het slopersbedrijf nog uit mijn vader in dit geval en een uitvoerder, die ik overigens nu nog zelf aan het werk heb, en die ja daar moest een mannetje bij dus d’r ging iemand weg die zat daar en nou ja dat moest ik dan maar doen. Dus op m’n 23ste ofzo zat ik daar op kantoor en
CorMaar dan heeft het toch eigenlijk heel veel voordeel dat je eigenlijk alles wat die jongens maar roepen, dat je eigenlijk d’r een gevoel bij hebt hoe het er aan toe gaat, of niet?
BartNou uiteindelijk wel maar ik kwam er dus achter dat ik dus eigenlijk te snel op kantoor kwam, want uiteindelijk ja ik was natuurlijk nog jong en t was altijd, ik deed ook echt waar ik zelf zin in had op dat moment. Ik zat ook in een fase van ik had een relatie die uitging en ik deed natuurlijk gewoon nou ja alles wat God verboden had eigenlijk zo gezegd. Vooral dat genieten dat stond toen wel redelijk echt nog wel voorop, nu nog wel maar dat was toen echt wel even belangrijk. Nou goed en dan merk je dat je bij de jongens op kantoor, dat was toch ik was veel te makkelijk en ik was wel eens te laat en had nog niet helemaal die discipline van, nou ja als iemand wat vroeg dan kon het bij mij ook nog een keer morgen, waarbij mensen dan op mij zaten te wachten.
En die gingen dat niet tegen mij zeggen want ik was natuurlijk zoon van de baas, en noem het allemaal maar op, dus een beetje het was niet echt een fijne situatie. Dus toen uiteindelijk ook nog besloten om los van de firma, waar ik dan nu natuurlijk eigenaar van ben, om los daarvan toch nog voor mezelf te beginnen in 2007. Toen ben ik een vestiging begonnen in Soest, slopersbedrijf, ja toen heb ik gewoon poosje met 2 jongens en mezelf gewoon gewerkt en van alles gedaan, ook gewoon daar natuurlijk nieuwe klanten gezocht. Mijn eerste gesprekjes met de bank natuurlijk op dat moment wel gehad van ja natuurlijk ja je moet even opstarten, dus toen je hebt had je natuurlijk 18 duizend euro nodig als je je eigen bv wou starten, dus dat moest ook even geregeld worden.
Nou dat lukt toen vrij simpel dat ging d’r in en dat ging d’r uit en dat was ook wel vrij simpel . maar goed ik had gelijk wel 2 jongens in dienst want ik denk dan moeten we maar gewoon gelijk n beetje gas geven dus nou zo gezegd zo gedaan. Busje gekocht alles gedaan en ik denk dat ik daar een jaar of 3 heb rondgelopen of 2.
Altijd toch wel weer die band met het familiebedrijf natuurlijk altijd wel kort gehouden dus ook wel daar ondersteuner zijn en daar ook altijd wel weer half in rondlopen en toch zien dat je je voelt je op dat moment toch al wel verantwoordelijk over dat bedrijf ik denk ja, als ik daar wat kan toevoegen dan doen we dat ook gewoon want je zien dan natuurlijk je ouders dat ze daarmee druk zijn en dan wil je daar je steentje bijdragen.
Altijd wel gedaan en ja toen ben ik denk ik na een jaar of 3 kwam stonden we eigenlijk op het punt van nou wat gaan we nou doen want ja ik was natuurlijk de vorige keer niet voor niks op kantoor gekomen en het veranderde daar wel wat maar ja mijn vader was op dat moment ook gewoon druk met andere dingen, je zag gewoon dat slopersbedrijf ook van ja daar moest ook gewoon wat meer aandacht in. Nou en toen had hij nog een overname gedaan samen met wat collega’s en dat was een bedrijfje uit Zwolle nah dat mislukte uiteindelijk ook helemaal compleet. En daar moest nog een jaartje wat dingen afgehandeld worden, dat heb ik toen nog gedaan.
Nou toen uiteindelijk wel gezegd van nou toch maar gewoon hierheen want anders dan dan kun je maar beter maar wijs verder gaan waar je zelf begonnen bent want dan gaat het hier ook van ons af.Dus die, toen ben ik eigenlijk volledig daar bij Weevers sloop aan de gang gegaan op dat moment en weer aan het calculeren gegaan, en vervolgens ja toch eigenlijk m’n vaders plekje wel overgenomen in die tijd al. Denk ik in 2000 ja 11 12 zon beetje toen toen werd dat wel serieus enne nou toen hebben we de eerste overname gedaan, eerste gedeelte daarvan, beetje rond 2016 pas maar goed heb je nog 4 jaar gewoon onder mijn ouders gewerkt.
Onderwijl was Jelle ook nog een keer bij ons begonnen bij bouwbedrijf dus we hadden eigenlijk die beide bedrijven wel een beetje in dezelfde fase, enne nou ja toen zijn van lief en lee natuurlijk gekomen waar we nu staan maar dus echt wel een beetje opbouwend geweest, altijd wel veel met de jongens bezig geweest. Ken al die jongens ook goed, natuurlijk nu inmiddels wel heel veel nieuwe mensen maar ja toch altijd wel met het vak bezig geweest en daar heb ik nu een hoop gemak van dat merk ik gewoon ik bedoel als, nu ook een paar dingen die doe ik zelf en dan is het altijd merk ik dat dat prettig is dus dat kan ik gewoon makkelijk doen omdat je het gewoon goed weet
en ik heb al genoeg mensen hier gezien ook die wel zeiden dat ze het konden maar dan toch op de technische inhoud dan dan gaat dat vaak niet omdat het toch ja slopen dat kun je nou een keer niet leren op een opleiding dus je moet in de praktijk wel echt doen om daar gewoon goed je ei kwijt te kunnen.
CorJa, lijk je meer op je vader of meer op je moeder?
BartNah qua uiterlijk lijk ik op m’n moeder, zijn het de looks van m’n moeder, enne m’n vader deels denk ik ofzo .
CorHadden jullie wel eens botsingen?
BartNee nooit eigenlijk nee m’n vader en ik hebben altijd veel samen gewerkt, bij m’n vader zijn hart ligt bij het slopen sloopwerk dus ik hoef niet bang te zijn dat ik geen aandacht van hem heb, want die krijg ik altijd wel dus die dat gaat wel goed en dat is altijd gewoon, hij is juist heel erg ondersteunend en als ik problemen heb dan kan ik daar terecht nou inmiddels hebben we het natuurlijk 100% overgenomen dus die dat gaat ook gewoon heel goed, hij bemoeid zich daar dan ook niet mee dat hij heel erg, hoe zeg je dat, dat hij dominant is ofzo dat kennen wij hier eigenlijk niet. Je ziet wel, ik zie t wel om me heen bij familiebedrijven dat daar de oude generatie heel dominerend nog aanwezig is maar dat is bij ons mijn ouders kunnen dat redelijk goed los laten.
CorJa, maar hoe is dat dan gegaan want ik kan me voorstellen, iemand die naar deze podcast luistert die denkt van ja in een keer het was Bert Weever en in een keer zijn daar is Bart daar op de sloop dat gaat niet over 1 nacht ijs. Dat gaat niet in een keer, hoe, hebben jullie dat heel veel besproken hebben jullie daar een externe adviseur bij gehad die jullie er helemaal doorheen heeft geloodst. Of want je verteld het alsof het heel makkelijk is, en dat is dus misschien ook. Maar in de ogen van anderen die zullen misschien denken van ja, zon overdracht dat doen je toch maar niet maar zo
BartWe hebben allerlei natuurlijk wel verschillende adviseurs gehad die maar met name het belastingtechnische advies dat was wel belangrijk in de overname, dat is eigenlijk het enige waar ik van zeg van nou ja dat hadden we echt nodig want anders komt dat natuurlijk niet goed met zon overname dus. Mijn vader was al heel vroeg dat aan t voorbereiden dus die dat is uiteindelijk ook heel soepel gegaan en we hopen dat ook volgend jaar gewoon allemaal af te wikkelen dat we los van dat je formeel eigenaar bent ook financieel nog een keer eigenaar bent dus dat willen Jelle en ik naar toe.
En voor de rest tuurlijk zijn er wel mensen geweest die advies hebben proberen te geven maar uiteindelijk ja je moet je eigen weg kiezen waar je je goed bij voelt en dan gaat dat dan moet dat ook vanzelf gaan. En wat je bij je klanten ziet das althans dat merken wij altijd natuurlijk he we zien natuurlijk wel om ons heen weer dat familiebedrijven waar geen opvolging is, ja je ziet dat een ondernemer daarmee worstelt en met andere mensen die over het algemeen zie je juist klanten van ons vinden het juist heel positief he die zien Jelle die zien mij rondlopen.
Die zien natuurlijk onze zusjes ook nog in het bedrijf rondlopen word heel positief uitgelegd. En het is natuurlijk ook gewoon als je een bedrijf hebt dat dat op zon manier kan voortbestaan dus ik zeg ook altijd ik ben het aan het klaarmaken voor de vijfde generatie moet over te nemen zijn op het moment dat mijn kinderen dat zouden willen of die van Jelle of die van Suzanne of die Jose. Maakt niet uit wie maar in eerste instantie wel het liefst familie uiteraard want dat is ook het belangrijke onderscheidende punt van ons bedrijf
CorJa maar goed aan de andere kant jou vader die zei tegen jullie van joh als het aan mij ligt nemen jullie het niet over en is nu hebben jullie heb jij daar een andere mening over? Zou jij wel graag willen dat job en sep uiteindelijk hier opvolger worden?
BartNah ik zal ze wel meegeven dat ze goed moeten realiseren dat het moet wel bij je passen, kijk het is natuurlijk wel bepaalde mate van stress altijd bij. Kijk wij hebben natuurlijk goeie tijden gekend in m’n ouders z’n tijd maar ook wel in mijn tijd en ook wel nu nog iedere dag. Maar als je er niet van kan slapen moet je het gewoon natuurlijk niet doen. Het is als je uiteindelijk iemand het wil laten overnemen dan moet het ook wel uit iemand zelf komen want als er iets dwingends achter zit dat gaat gewoon niet werken.
Dus en ja ik probeer m’n kinderen zo op te voeden dat ze gewoon wel hun eigen weg kiezen maar dat ze ook realiseren dat ze gewoon wel wat moeten gaan doen bijvoorbeeld. Het is ook niet zo dat wij zeggen we verkopen het bedrijf en dan kunnen die kinderen maar hun gaan erna dus ik vind het wel belangrijk dat die, ze hoeven van mij niet zozeer actief te zijn maar dat ze gewoon wel lekker hun eigen ding doen dat ze op hun eigen gevoel actief zijn en lekker bezig zijn laat ik ze gewoon wel vrij in
CorJa
BartEn ze mogen zelf keus maken en als hun het willen overnemen prima en als ze het niet willen is het ook prima, dan staat het alsnog steeds klaar dat het bedrijf is over te nemen ook door derden dat kan natuurlijk net zo goed.
CorJa
BartDat maakt dan ook niet uit. Dus dan bouw je wel je bedrijf goed op dat het ook gewoon mogelijk is. Want op het moment dat het niet kan bijvoorbeeld he dat je als je dan bijvoorbeeld een boerenbedrijf hebt dan kun je in de situatie terecht komen dat het eigenlijk voor kinderen niet is over te nemen op welke manier dan ook omdat het gewoon veel te veel geld een een boerderij kan veel te duur zijn gezien de marges die er zijn, kijk dus dan moet je je ook afvragen of je dan met zon bedrijf wel verder moet en dan wil je al helemaal niet je kinderen die hoek in drukken, want dan ga je het probleem verplaatsen naar de volgende generatie en dat wil je niet doen.
CorNee
BartEn zo probeer ik altijd toekomstgericht te ondernemen dus vandaar dat we ook zo breed actief zijn met alles wat wij als familie doen. En dat is ook gelijk weer een voordeel want je hebt natuurlijk broerbroer zuszus vader moeder ja we zijn allemaal lekker bezig en zo heb je in in ieder vlak heb je wel wat een mandje ergens open staan zeg maar waar je gewoon lekker mee verder kunt.
CorWord er dan als jullie wel een keer met de Kerst of zo bij elkaar zitten word er dan ook over zaken gesproken of zijn er dan even andere dingen die je?
BartNah thuis gaat t natuurlijk als je bij je ouders komt een op een wel natuurlijk regelmatig over maar met familie eigenlijk niet wat er gebeurt natuurlijk heel veel in de familie altijd dus dan genoeg om te bespreken dus dat hoeft niet over het werk te gaan. En mag wel maar hoeft niet en tis ja wat ik zeg tis bij ons wel al heel gauw al werk omdat je toch ja dat zei ik net al een keer het is een way of life dus je bent daarmee bezig het houdt je bezig en dat hangt allemaal wel een beetje aan mekaar maar tis niet zo dat het echt zon, dat wij een ongezellige familie hebben ofzo wat alleen maar over werk gaat dus das gelukkig.
CorNee nou goed, we maken ook even een klein zij uitstapje naar de Oranjevereniging, want volgens mij ben je voorzitter van de IJsselmuiden Oranjevereniging?
BartJa
CorWaarom? Had je nog tijd over?
BartNou ja ik heb niet zozeer de ambitie om bestuurlijk actief te zijn, waar Jelle dat bijvoorbeeld wel meer heeft he dat is ook als je hem vraagt wat z’n hobby is dan vind hij besturen leuk dan vind hij lobbyen vind hij leuk, ik ben zelf ik zit iets anders in mekaar maar het is ik probeer altijd wel of althans dat vind ik belangrijk. Ik vind het belangrijk dat, dat is mijn mening dus wil het ook niemand anders opleggen, maar vind altijd ook daarin mooi om te zien als mensen maatschappelijk actief zijn.
Kijk je hebt natuurlijk je eigen dingen maar je moet ook altijd aan andere mensen denken dus dan ja ik zeg ook altijd als iemand, als iedereen wat vrijwilligers werk doet dan hebben wij het mooi een beetje minder problemen in Nederland omdat gewoon heel veel dingen dan gewoon door het dorp of door de stad of door in ieder geval door de mensen word opgelost en ik probeer mijn rol dar in die zin in te vullen dat ik bij de oranje vereniging actief ben. Ik ben ooit begonnen, onze hele familie is er ook altijd in het verleden actief geweest dus dat was natuurlijk,
je word er dan een keer voor uitgenodigd en dan ga je daarop in en uiteindelijk had ik wel gedacht van nou ja ik moet wel zien dat ik voorzitter word anders dan moet ik wel dan kan ik ook niet helemaal mijn geluk eruit halen zeg maar omdat je dan jah dan ga ik ook heel achter iemand anders aan of ik t daar altijd mee eens ben vraag ik me dan af en denk ik kan ik t beter maar zelf d’r voorop lopen dus ik was.
Uiteindelijk blij dat ik voorzitter mocht worden en dan kan ik daar gewoon ook ja samen met die mensen daar gewoon mooie dingen neerzetten en we doen natuurlijk heel veel mooie dingen met die Oranjevereniging, want we zijn bijvoorbeeld de derde als het over de lengte van de vrijmarkt gaat dan staan we in de top 5 van Nederland qua lengte dus dat is hier best wel een centrale dingetje in IJsselmuiden, maar goed we hebben gewoon als je in de omgeving kijkt de een van de meest actieve Oranjeverenigingen we hebben meer dan 100 vrijwilligers hebben we hier die altijd erbij zijn.
Dus ja dat is ook iets dat is heel succesvol en dat moeten we vooral ook zien dat we dat ook zo houden en dat vind men in IJsselmuiden ook wel belangrijk dat merk je wel. We hebben iets van 12 13 honderd leden ofzo en dat gaat dus ja heel veel mensen als je die spreekt die hebben allemaal wel een link met die Oranjevereniging dus die ja die is wel heel belangrijk hier dat ja die houden we een beetje in stand.
CorJa ja, nou weer even terug naar je bedrijf, hoe zou je jezelf als ondernemer of als werkgever, hoe zou je jezelf typeren?
BartNou ik ben altijd wel een doener dat sowieso, tis t hoort natuurlijk wel bij het ondernemen denk ik. Ja wat ik zei op school vond ik mezelf niet echt zon ondernemer ofzo, ik bedoel ik heb wel het gevoel dat ik ook daar weer dat je er steeds beter in word en dat je uiteindelijk ik vind het belangrijk dat ik het gevoel ermee heb dat ik het op de een of andere manier beheers ofzo dus met nieuwe dingen die je gaat ondernemen. We zijn natuurlijk in tijden begonnen in mijn tijd dat was 2007 2008 dat ik een beetje begon dat was natuurlijk de begin van de crisis ja en d’r zijn op een gegeven moment natuurlijk een keertje uitgelopen de afgelopen 4 5 jaar waar we eigenlijk, in mijn perceptie de laatste 2 a 3 jaar echt merken dat dat verandert.
Ik heb echt t gevoel van dat de eerste ongeveer zeg maar s 10 jaar echt altijd wel heel erg mijn best heb moeten doen om alles wat je wil bereiken omdat überhaupt voor mekaar te krijgen natuurlijk wat groei doorgemaakt. Maar toch altijd maar weer werk ophalen dat was altijd best lastig puur omdat het er gewoon niet was, we zitten in een hele competitieve markt uiteindelijk wel. En ja we merken nu de laatste 4 jaar dat het eigenlijk veel beter gaat en dat het ook gewoon dus dan merk je dat je de tijd wat meer mee hebt, dan je meer ruimte krijgt om jezelf te ontplooien en dan gaat de leercurve die jezelf doormaakt zowel los van het ondernemerschap ook het financiële gedeelte wat erbij komt kijken de investeringen die je moet doen.
We zijn altijd toch onderhavig aan zware investeringen dus weer nieuwe machines uitrusting stukken mensen die je moet inhuren om het allemaal te organiseren en te regelen. Ja en dan dan ligt toch dat verschil tussen winst en verlies maken heel dicht bij elkaar dus dan moet je gewoon heel goed opletten dus we zijn altijd ook types die bescheiden zijn om dat altijd toch wel eerst kijken jongens gaat het wel goed en gaan we dan zorgen dat we die volgende stap maken.
Wij ook, ja en maar wij vinden dat het tenminste ik vind dat altijd in onze branche moet je heel voorzichtig zijn omdat je maar zo aan de verkeerde kant van de streep zit en dan krijg je het financieel moeilijk. Ja en dat is gewoon dat hebben we ook wel meegemaakt maar dat is gewoon niet prettig in het ondernemerschap want je wil uiteindelijk financieel daar ook gewoon je vrijheid kunnen hebben om nieuwe dingen te ontplooien.
Maargoed ja dus uiteindelijk nu gaat het dus hartstikke goed vind het hartstikke leuk het gaat mij ook het gaat gewoon vanzelf je zoekt de kansen die die neem je waar ze zijn, daarnaast ben je aan t kijken waar je verbredingen waar je toekomst je kansen liggen en waar je mogelijk naar toe wilt en voor mij ik ben op dit moment heel erg bezig om de komende 10 jaar voor mezelf uit te stippelen en daar staan we nu een beetje aan t begin dus natuurlijk 36 ik vind dat je voor je 50ste dat gedaan moet hebben, nou ja dan moet het wel staan dus nou ja en dat vind ik heel leuk maar dat is tuurlijk ook de toekomst nieuwe dingen en toch ja want anders hou ik die uitdaging niet t moet niet elke dag hetzelfde zijn dus.
CorOké, maar als er binnen het bedrijf een vraag gesteld word waar moeten ze sowieso jou, wanneer bellen ze jou omdat jij daar het beste in bent.
BartNou punt 1 als er wat gesloopt moet worden natuurlijk dat is voor de hand liggend, anders moet je Jelle bellen als er wat gebouwd moet worden. Ja waar ik goed in ben
CorIk bedoel even binnen het bedrijf bijvoorbeeld he dus, wat is vooral, wat is jou vooral jou toegevoegde waarde als eigenaar als DGA.
BartNah wat ik doe is de ik probeer altijd m’n mensen gewoon toch wel zelfstandig te laten werken, ik moet, dat krijg althans wel terug dat ik wel op moet letten dat ik niet soms altijd mijn niveau ook met de andere mensen doorleg dat ik daar hetzelfde verwachtingspatroon van krijg. Maar ik probeer wel altijd iedereen op z’n eigen stukje gewoon laat maar gaan en zichzelf ontwikkelen, als je wat te vragen hebt dan kom vooral op dat moment even bij me , en dat zie je ook gewoon gebeuren. Dat kan een uitvoerder zijn of een werkleider zijn of een calculator die t wil spiegelen.
Ik probeer juist die ondersteunende factor te zijn om juist die jongens het zelfvertrouwen te geven wat ze nodig hebben om te functioneren in de dagelijkse beslommeringen die ze los van elkaar moeten organiseren en regelen. En niet zozeer ik ga ze niet vertellen wat ze moeten doen maar ze krijgen van mij een bevestiging en het vertrouwen van mij om die vrijheid en uiteindelijk dan gewoon goed te kunnen functioneren. Ik hoop dat ik denk dat ik dat goed doe, en dat kan natuurlijk iedere keer beter misschien maar ik probeer wel op die manier zo mijn jongens de zelf zichzelf te laten ontwikkelen en zelf aan de gang zijn en zelf nadenken in plaats van dat ik dat voor ze doe.
CorOké dus dat is echt wat jij ook belangrijk vind, als hier een werknemer komt dat hij zelfstandig is, dat hij eigenlijk zijn vak al beheerst of?
BartNou ik vind het ook mooi om te zien als mensen, we hadden het er net over dat hier Jeroen even aan de deur kwam is tuurlijk zo’n, hier komt hij net binnen he heel bescheiden tis mooi als ik ik vind dat oprecht mooi om zien als mensen daar in kunnen groeien dat ze zelfvertrouwen krijgen, dat daar echt een kerel op komt te staan zeg maar nog meer als hij dat misschien nu al wel is, maar en dat ze daar ook gewoon ja echt groeien en dat ze uiteindelijk ook in ons bedrijf stappen kunnen maken als ze dat willen als ze ambitie hebben dan kunnen ze bij ons natuurlijk ook altijd weer verder op en dat is ja die vrijheid krijgen ze. En ik vind dat mooi om dat te zien.
CorJa. he welke muur ben jij voor jezelf al tegenaan gelopen als ondernemer, of welke muren, wat zijn echt irritatie momenten of grenzen voor je?
BartNah waar ik tegenaan loop is dat als je mijn ambitieniveau wegzet tegen bijvoorbeeld wat iets kost om dat te bereiken dan merk ik dat ik soms wel wat meer tussenstappen moet nemen om uiteindelijk die ambitie in te kunnen vullen en ik wil daar gewoon al vaak wel te hard mee en dan kom je er dus achter dat hetgeen dat je wil niet realistisch is en dan loop je natuurlijk tegen de wereld aan dat het allemaal of gefinancierd moet worden of ja het geld moet ergens weg komen en dan is dat er misschien soms wel niet of juist wel en gaan we nou dan wel doen want nou ja. dus met name het verschil tussen ambitie hebben en financieel slash ambitie dat is wel een muur waar ik tegen op loop want je wil gewoon hard
want ik het wel in de gaten dat de laatste 5 jaar die gingen of ik zeg wel eens, de eerste tot mijn 16e voor mijn gevoel heeft dat heel lang geduurd, en vanaf m’n 16e tot waar we nu zijn ja dan is dat maar zo voorbij, voor mijn gevoel is dat voorbij gevlogen en zo denk ik ook na over tot ik een jaar of 50 misschien een keer 60 ben, ik hoop dat ik het mag worden. Maar dan heb ik het idee dan moet ik gas geven en dan wil ik harder als dat ik kan dus ja en daar loop ik nu een beetje tegenaan.
CorJa maar slopen las ik op jullie website is wel een heel erg dienstverlenende bedrijf
BartJa
CorAltijd in dienst van de klant in hoeverre kun jij jou idee over circulariteit of over duurzaamheid, in hoeverre kun jij dat met je klant bespreken zodat hij een eind met jou meegaat?
BartNou ja gek genoeg in de circulaire wereld bij onze klanten, wat wij natuurlijk nu gewoon nog altijd merken het gaat uiteindelijk circulariteit is natuurlijk in de basis prima maar goed het mag niet meer kosten dus dat vind de klant toch altijd nog lastig, bij gemeentes werkt dat wel wat anders maar ja dan zit je in bestekken waar je voor je plannen of je dingen punten krijgt maar dat is toch altijd heel willekeurig, dat kun je ook niet controleren dus ik zeg altijd joh doe maar gewoon over de prijs want dan kunnen we in ieder geval een tastbaar iets zeg maar dus op zich ben ik daar altijd wel een voorstander van.
Circulariteit bij onze klanten, zeg maar 5 jaar geleden was dat echt nog een USP dan kon je je onderscheiden tegenwoordig moet dat gewoon standaard er wel zijn. Als jij nu niet weet wat circulariteit is of wat dat behelst en waarom dat er is he, het gaat natuurlijk over de toekomst waar we uiteindelijk geen grondstof meer willen gebruiken of geen maagdelijke grondstoffen eigenlijk, je wil gewoon alles hergebruiken en als je dat spelletje goed snapt dan kun je als ondernemer daar ook mee bezig zijn en uiteindelijk ook in je bedrijf gaat dan ook meer nog zo werken dus tis.
En dat dat is bij ons ook gewoon heel klein begonnen, dat is gewoon van in plaats van je kunt iets in de container gooien en dan ben je misschien heel weinig geld kwijt maar je kunt ook de moeite nemen om het bijvoorbeeld wel en keer op marktplaats te zetten en het voor niks weg te geven want dan heb je in ieder geval geen afval bijvoorbeeld dus het zijn hele kleine dingen. En dat is ook weer als heel veel mensen dat doen dan krijg je dus die berg afval die slinkt dan gewoon want ja je kunt op dat vind ik heel snel invloed op uitoefenen, en daarnaast wat je nu de het omslagpunt wat er is is dat men t nu ook accepteert om gebruikte materialen te gebruiken.
Dus je ziet bijvoorbeeld als je, dat er, als je als bouw bedrijf nieuwe bouwmaterialen koopt neem bijvoorbeeld als voorbeeld wat houten balken bijvoorbeeld dan vinden ze het nu juist heel belangrijk dat er van de 10 balken die je koopt dat er 1 gebruikte balk tussen zit wel te verstaan moeten ze voldoen aan dezelfde eisen als de nieuwe, dus daar moet je wel wat energie in stoppen, maar in ieder geval en vroeger was dat echt een no go dat is gewoon dat kon niet en tegenwoordig zie je gewoon dat men dat in de bouw dat ook accepteert of waar ze juist voorkeur aan geven.
Dus dat geeft ook bij het slopersbedrijf, maar ook bij afval verwerkende bedrijven geeft dat op dit moment wel kansen waar wij van denken dat er in de toekomst ook wel weer echt die circulaire economie ontstaat, ik vind het ook dat circulaire economie moet losstaan van de slopersbranche of van de afvalbranche want het is natuurlijk het woord zegt het al moet een economie zijn, het moet er juist tussen in kunnen staan, het moet op zich zelf kunnen opereren en dan moet er ook geld zijn om dat te betalen, en je ziet nu gebeuren dus he want als je een nieuwe balk koopt en je kunt voor die gebruikte hetzelfde geld krijgen,
nee dan ligt daar natuurlijk wel een kans dan zit daar ook wat tussen, want die balk komt ongeveer voor niks bij ons van de sloop af en die gaat voor, op dit moment is hout heel duur, voor de hoofdprijs de deur uit. Dus dan zit er ook wel geld en budget om die balk uiteindelijk toch weer zo schoon en te ont ijzeren en van alles mee te doen om die weer die kwaliteit te geven van nieuw en dat is ook wat men wil en wat ook de generatie na mij straks heel normaal vind dat dat gebeurt en dat je dat niet meer zo weggooit en in een shredder drukt en dat dan maar weg is ofzo.
CorEn denk je dat het dan eigenlijk altijd wel financieel gedreven is in plaats van moreel gedreven?
BartNou er zijn heel veel, kijk je hebt altijd de early adapters altijd en ook de mensen die daar in vooruit lopen en die pretenderen natuurlijk een ander verhaal, die hebben het altijd over meer samenwerken en noemt het allemaal maar op, want doordat je samenwerkt dan haal je dat stukje economie eigenlijk daartussen weg he want dan ga je zeggen tegen partijen nou je moet het belang gelijk maken, ga je samenwerken en dan lukt dat wel.
En in het begin moet je ook wel op die manier werken anders dan word m dat niet, maar je moet op een gegeven moment wel in een fase komen dat het ook professioneel word want uiteindelijk als je een circulaire economie wil laten werken dat gaat ook over massa dat gaat over hoeveelheid je moet wel, als je zegt ik ga die balk leveren ja die lever ik vandaag maar die lever ik volgende week ook, en die week daarop ook nog. En niet nu een keer en dan niet weer want dan is vraag en aanbod niet met mekaar in balans natuurlijk, dus je moet wel, daar moet wel wat gebeuren dus dat is nu aan de gang en dan krijg je dat ook wel voor mekaar.
Maar niet op die manier van, ik vond t altijd een beetje wensdenken maar dat is met alle nieuwe dingen soms een beetje zo maar ook daar moet je natuurlijk als bedrijf aan bijdragen om bij nieuwe projecten om daar toch die ondersteuning te geven, dan wel met sponsoring of in ieder geval zeggen van nou wel helpen gewoon om dat mogelijk te maken, want anders komt die tweede stap nooit.
CorJa, maar ik kan me voorstellen dat je bijvoorbeeld, dat je met Jelle daar wel eens een gesprek hebt van oké Jelle kun jij geen bouwprojecten aannemen waar je door mij gesloopte goed zou kunnen inzetten? Want daar zie ik wel heel veel mogelijkheden tot
BartNee maar wij hebben samen al lang ontdekt dat natuurlijk de huidige manier van bouwen dat dat niet de meest duurzame manier is om te bouwen, wel energetisch en noem het allemaal maar op en materiaalprestatie dat gaat op zich ook nog wel goed, maar in de basis zit een gebouw niet goed in mekaar want je kun het niet meer uit mekaar halen en daar zit de hele crux van circulariteit dus daar hebben wij natuurlijk in het verleden al heel veel discussie over gehad in de zin van het is natuurlijk voor mij heel makkelijk om te zeggen dat dat Jelle een gebouw niet goed in mekaar zet maar er is wel een reden dat Jelle hem op die manier in mekaar zet, want er gaat natuurlijk een stukje aan vooraf,
er is een architect bij er is een klant bij een rekensom bij en noem het allemaal maar op. En die die bouw wereld is natuurlijk een van de grootste sectoren in Nederland dus dat is ook heel lastig om die om te draaien richting een remontabel of een demontabel gebouw, dat is niet zo makkelijk want je hebt natuurlijk wel bestaande regelgeving waar je aan moet voldoen, ja dat dat zet nog wel dat is niet eenvoudig. En d’r zijn heel veel mensen mee bezig om het anders te maken, gaat een stukje eigenaarschap van grondstoffen he.
Als je als een opdrachtgever een pand maakt en vervolgens wie is dan de eigenaar van die grondstoffen dat kun je je af gaan vragen en daar kun je hele vergaande discussies over voeren, want uiteindelijk is in z’n algemeenheid zijn de mensen die d’r verstand van hebben van mening dat die grondstof komt bij leverancier 1 weg en die moet eigenlijk in dat hele rondje eigenaar blijven van die grondstof om te zorgen dat die weet waar die is, wat ermee gebeurt en vervolgens ook weer hergebruiken in zijn proces dat is het meest ideale plaatje.
CorJa
BartMaar goed, als je weer een demontabel gebouw maakt van duizend stukjes en die word een keer gedemonteerd en verkocht dan is maar zo die duizend stukjes op duizend verschillende plekken dus ja dat is natuurlijk al heel lastig om dat bij te houden. Er zijn verschillende initiatieven voor om dat te doen, en je merkt dat dat nu ook borrelt en dat er heel veel aan de hand is, dat men d’r echt wel actief mee bezig is,
maar ze moeten in de bouw bijvoorbeeld eerst nog van twee d moeten ze de stap naar drie d nog maken nou ja en dat is al in de bouwsector best wel een ding er gebeurt op heel veel plekken nu wel heel goed, maar als je dan ook nog naar een circulair gebouw toe moet, ja dat is eigenlijk een stap daarna of dat moet nu gelijktijdig maar dat kost gewoon veel tijd. En dan komen daar slopers daar nog weer achteraan om daar ook wat van te vinden.
CorJa ja ja maar uiteindelijk ontmantel je dan natuurlijk je sloop bedrijf naar een demontabel bedrijf zeg maar
BartJa op de hele lange termijn zal t wel zo zijn, nou ik denk het wel uiteindelijk dat klopt dat zal wel het meest ideale mooie plaatje zijn. Maar je hebt natuurlijk ook nog gevormde grondstoffen met t werk zoals beton en puin en noem het allemaal maar op dus dat machine werk blijft er toch altijd wel bij denk ik en op het moment dat wij, ik denk ook als het de slopers of dat nou echt demontage bedrijven worden dat vraag ik me af, wel deels want op het moment dat het nog echt demontabel is daar heb je ook weer vak bedrijven voor die uiteindelijk
want bouwbedrijven zelf die kunnen natuurlijk iets uit mekaar draaien en in mekaar zetten dus die, ik ben benieuwd hoe als dat gaat in de toekomst of dat het nou bouwbedrijven zijn die het echt uit mekaar gaan halen en in mekaar gaan zetten, het voordeel is als je iets zelf uit elkaar haalt is het ook makkelijker om het zelf in mekaar te zetten of in ieder geval binnen een organisatie houden. En als je dat derden laat doen of slopersbedrijf dus ja dat is dat vind ik nog een beetje tis wel makkelijk om dat te zeggen iedereen zegt t ook maar ik vraag me dat af of dat helemaal zo gaat in de toekomst. Maar moeten we zien.
CorJa misschien moet je zo af en toe toch eens even kijken hoe een Job en Sep als die met lego spelen, dat het ook dat het daar misschien wel een beetje op lijkt he. Als lego in elkaar zetten en als lego weer uit elkaar halen.
BartJa ze spelen nog met mijn lego van vroeger dus dat, circulair product wat dat betreft.
CorJa ja waar sta je over 3 jaar?
BartWaar sta ik over 3 jaar? Sowieso aan het voetbalveld bij een van m’n kinderen denk ik om mee te beginnen denk t wel want dan zijn ze ouder gaan sporten. Nou dan ben ik ik ben op de achtergrond met m’n huis bezig dan heb ik die natuurlijk inmiddels wel een keer afgerond, ben d’r nu bijna klaar mee. En als ondernemer dan denk ik dat wij ons dienstenpakket nog weer wat uitgebreid hebben, ik heb de ambitie om wat op, in ieder geval we hebben nu allemaal dienstverlenende bedrijven, om ook toch wel een handelend bedrijf te gaan maken waar we echt wat maken en verhandelen dus meer die kant op
CorEn waar moet ik dan aan denken?
BartNou dat is gewoon dat kan echt van alles zijn, ik heb ik heb iets met hout dus ik ben aan het kijken van nou welke rol en in welke hoek als wij moeten gaan zitten, Maar in de cir als we hadden t net over circulaire economie dus ik denk wel dat daar kansen liggen die ik ken natuurlijk de afval wereld goed, dus en zo doende kan ik ook die koppeling met hout dan wel maken en daar kan ik natuurlijk dan wel wat mee gaan ondernemen. Dus kan houthandel zijn in combinatie met gebruikt hout, heb ik natuurlijk net even kort wat voorbeelden van gegeven maar dat kan ook gewoon gebruikt hout toch weer opwaarderen dat het weer gebruikt kan worden als nieuw of als misschien iets andere toepassing.
Ik wil altijd wel graag, vind het ook mooi en dat is ook weer iets maatschappelijk maar om die mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt daar wat aan te koppelen. Niet zozeer vanuit economisch vlak maar wel vanuit maatschappelijk vlak, dat t economisch wat voordelen biedt dat zal maar, ik denk dat daar ook heel veel energie in moet om die mensen te begeleiden maar om uiteindelijk ook daar samen wat mee te doen, in beginsel ja je probeert toch altijd die mensen weer arbeidsklaar te maken want er zijn d’r best wel veel van die aan de kant staan die als je een kans geeft dan zie je toch vaak dat het nog wel weer mensen zijn die wel weer opkrabbelen en toch wel weer aan de gang gaan.
Nah dat wil ik graag in ieder geval dus het inclusieve combineren met het circulaire zeg maar dat zou natuurlijk een mooie gedachte altijd en dan op gebied van hout wil wat mee gaan doen en daarnaast willen we gewoon onze bestaande bedrijven natuurlijk gewoon. Dat vind ik dat moet altijd wel de basis blijven dus daar moet je altijd zuinig op zijn willen we natuurlijk nog wel laten groeien en we hadden het er net al even naast dit gesprek over van wat ga je dan doen. Ja we willen gewoon wel groeien maar dan ook het liefst nog wel wat in de breedte dat we toch op ander vlak wat kunnen gaan doen dat kan op gebied van grondwerk zijn dat kan op gebied van infra zijn.
Dus we maken t wat breder om toch ook in de regio nog wat meer actief te zijn want dat is dat ligt bijna voor het oprapen op het moment die handel en dat is een kwestie van goed organiseren die kunnen we en dat is ook gewoon een groei die we redelijk vlot kunnen realiseren dus dat is voor de korte termijn op de lange termijn maken we de bedrijven dus gewoon uiteindelijk nog technischer en dat is natuurlijk gewoon belangrijk technisch inhoudelijk kennis hebben in het bedrijf die een ander niet heeft misschien omdat we ook zo breed zijn he dus dat.
CorEnne over vijf jaar alleen nog maar elektrische kranen of moeten jullie wel de diesel blijven grommen?
BartNee t mag van mij elektrisch worden.
CorHebben jullie al wat dingen elektrisch?
BartNee op dit moment in de bouwsector is dat nog best wel heel innovatief, we hebben wel elektrische machines die die voor ons aan het werk zijn. We hebben ze zelf niet maar we gebruiken ze wel regelmatig die dat zijn robots die op bijvoorbeeld op hoogte toch wel zwaar werk doen, het zijn dan wat lichtere machines die nou ja toch wel zware dingen kunnen doen, wat dus voor je merkt ook dat die jongens dat dat ouderwetse zware sloopwerk dat verandert daar ook wel dus je moet dan toch zien dat je met machines gaat werken,
dus in het kleine zie je het nu wel gebeuren dat het kan maar op het grote is het gewoon de energievraag te groot om ja echt elektrisch gaan werken als je de kraan op het elektriciteitsnet aansluit dan gaan de lampen verder op knipperen denk ik, dus dat kan nog niet echt dus hoe we dat dan moeten gaan doen en om dan een aggregaat naast die kraan neer te zetten om elektrisch te maken dat is ook niet helemaal de oplossing.
Want waterstof natuurlijk dat is wel een ding waar wij denken dat wel een toekomst ligt en dat is natuurlijk gewoon een goeie energiedrager die ook op een machine kun je die gewoon opslaan in een tank dus dan heb je geen draad aan de kraan, want ja machines rijden rond en die draaien en als je dan een kabel eraan hebt zitten dat is natuurlijk niet echt praktisch dus we moeten op die manier iets gaan vinden dat werkt een accu dat is ook gewoon allemaal te lomp en te groot en dat werkt ook niet.
CorNou ik wou eigenlijk afsluiten met een, met een tip want je bent inmiddels ervaringsdeskundige als ondernemer maar ook in een familiebedrijf en ik vind dat dat hier eigenlijk wel redelijk soepel loopt, tenminste aan de buitenkant he en de gesprekken die ik met jou en Jelle heb. Wat voor een tip zou jij aan andere medeondernemers geven die in een zelfde situatie zitten als jou.
BartNou dat is ook wel weer een goeie vraag he ik heb natuurlijk expres ook niet voorbereid natuurlijk. Wat is een goeie tip, ja ik denk dat je gewoon je eigen gevoel moet volgen en je moet wel naar anderen luisteren dat is natuurlijk heel belangrijk, maar voorop moet wel staan, hoe je eigen gevoel waar voel je je goed bij, met name dat laatste dat is heel belangrijk anders kun je nooit goed functioneren, dus als je je goed voelt en t voelt goed wat je doet, nou ga dan ook daar vooral mee door en niet met andere dingen.
CorDank je wel Bart Weever voor dit gesprek.
BartAlsjeblieft
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Missing episodes?

Click here to refresh the feed.
Podcast voor DGA‘s #20 met Jelle Weever van Weever Bouw - zoon, broer, sportman, man, vader, ondernemer, verkoper en bestuurder
10 Sep 2021· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
Vandaag ben ik in gesprek met Jelle Weever, 35 jaar en bijna 6 jaar ondernemer en mede-eigenaar van Weever Bouw en Weever Sloop uit Kampen en IJsselmuiden. Jelle is samen met zijn broer DGA van deze twee bedrijven en in deze en komende podcast vertellen beide heren vanuit hun eigen leven hoe ze ondernemer zijn geworden en hoe ze erin staan.
JEUGD, SPORT EN OPLEIDING
Jelle Weever, zoon van Bert en Conny Weever is een vlotte prater, wat hem als ondernemer en in zijn bestuurdersrol als voorzitter van MKB Nederland Regio Zwolle goed van pas komt. Maar daar is hij wel geleidelijk in gegroeid.
Vroeger was Jelle op school een einzelgänger en had hij meer met lol trappen en sporten. Sporten heeft hij dan ook op hoog niveau gedaan wat hem met karten in 2009 ook Nederlands kampioen maakte. Zijn ouders pusten hem niet om in het familiebedrijf te komen, omdat ze ook de schaduwzijde van het ondernemen wel ervaren hadden.
Nadat hij MBO Bouwkunde in Zwolle had afgerond regelde zijn vader een baan voor Jelle bij Schutte Bouw. Daar kreeg hij een mooie kans om het werken te combineren met Bouwtechnische bedrijfskunde aan de Hogeschool. Eerst met frisse tegenzin, maar uiteindelijk wijs geworden hoe je als ontwikkelende bouwer van toegevoegde waarde kunt zijn.
KANTELPUNT
Na zijn betrekking bij Schutte Bouw en Uni-invest besloot Jelle om zijn heil te zoeken bij de overheid en wel als projectleider bij de Gemeente Noordoostpolder. Dit kon hij mooi combineren met zijn eigen ontwikkelingsbedrijf die hij startte. Lang hield hij het echter hier niet vol. Jelle: “Ik wist ook wel na drie jaar wel heel zeker toen ik overruled werd in een collegevergadering door een burgemeester die zei van nou ik heb je mening toch niet gevraagd Jelle Weever. Ja zei ik daar heb je toch eigenlijk wel gelijk in, maar toen wist ik wel dat ik de deur uitliep van ja maar dit is niet meer waar ik wil werken”.
Op dat moment kwam er een plek vrij bij het bouwbedrijf die zijn vader inmiddels overgenomen had en Jelle zag zijn kas schoon om zijn intrede in het familiebedrijf te doen. Eerst als werkvoorbereider, maar daarna nam hij al snel de leiding over de algemene en commerciële zaken binnen het bedrijf.
DE STAP NAAR DGA
Begin 2016 nam hij, samen met zijn broer Bart, de stap om de aandelen van hun vader over te nemen van het bouw- en sloopbedrijf en daarmee voelt Jelle zich als een vis in het water, maar heeft hij inmiddels ook al wel diverse ondernemerslessen geleerd. Niet te weinig of teveel werk aannemen. Leren nee zeggen en ook willen luisteren naar een externe mentor op zijn tijd. Op de achtergrond is altijd wel zijn vader die hem gunt om zijn eigen fouten te maken en ongezouten advies geeft als hij erom gevraagd word.
BESTUURDER
Via via is Jelle jaren geleden in het bestuurderswerk beland. Via de VVD in Kampen viel hij op en werd gevraagd om het bestuur van MKB Nederland Regio Zwolle te komen versterken. Daar werd hij tijdelijk voorzitter en van het een kwam het ander. Maar ook hier is Jelle op zijn plaats en rolt van de ene nevenfunctie in de andere. Ambitie om via deze weg actief te worden in de landelijke politiek heeft Jelle niet, alhoewel hij wel een duidelijke mening heeft over belangrijke problematieken die er spelen naast Corona, zoals het stikstofdossier. Hij hekelt dan ook het gebrek aan leiderschap wat in Den Haag getoond word.
TIP AAN ANDERE DGA’S
Jelle besluit de podcast met een tip voor familiebedrijven. Hij hoopt dat ouders vertrouwen hebben in hun kinderen en niet met een lange arm in hun bedrijf blijven zitten en praat er met elkaar over wat je prettig vind. Daarnaast geeft hij aan dat het aan de ondernemers zelf is om kneiterhard te werken en nooit op te geven. Jelle: “Het komt je niet aanwaaien!”.
Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.
Meer over Jelle Weever van Weever Bouw vind je op:https://www.linkedin.com/in/jelleweever/https://www.linkedin.com/company/weeverbv/https://www.weever.nl/https://www.facebook.com/Weeverbouw/
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt of eens duidelijke doelen wilt gaan stellen? Of om je doelen mee te delen, zodat je een stok achter de deur hebt om ze te halen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.
PROGRAMMA VOOR JOU
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
KENNISMAKEN?
Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
#podcast#interview#jelleweever#Weeverbouw#WeeverSloop#WeeverGroep#mentor#inspirator
VOLLEDIGE TEKST PODCAST #20:
Jelle wever we zijn hier in het pand in IJsselmuiden daar waar ik jullie als eerste heb leren kennen ik heb toen ik 17 18 was heb ik nog een poos bij hun vader gewerkt hier in de garage en
JelleHoe oud ben je nu dan Cor?
CorIk ben nu 52 en het maakt jou 35 en dat betekend dat jij inderdaad een jaartje of 2 was toen je hier rondliep
JelleJa
CorEn je broer was 3 ik daarmee mijn eerste werkuren buiten het bedrijf maakte dus ontzettend mooi hier was ik de monteur op de zaterdag en op de MBI fabriek dicht bij jullie nieuwe locatie die jullie hebben helpen bouwen daar was ik shovelmachinist. Dus dat was onze eerste ontmoeting.
JelleDat was nog de oude vestiging hier denk ik dan nog de oude loods nog moet het haast zijn want die is in ’92 volgens mij gebouwd dit spul hier of ‘91
CorJa ja maar wel inderdaad dit was wel de locatie
JelleJa ja klopt
CorMooi je bent 35 jaar woont in IJsselmuiden getrouwd met Lisette Weever en ik zag 2 kinderen Jens en Linde
JelleJa
CorHeb ik dat goed?
JelleJa dat heb je goed
Corhelemaal goed en je hobby’s ik zag karten voorbij komen wielrennen skiën ik zag dat je zelfs wel marathons gelopen hebt
Jelleja
CorDus en je een eigen huis verbouwen je voormalige huis moet ik nu zeggen, dat was volgens mij ook een ware hobby
Jelleja
Corwelke springt er voor jou uit is sport een speciaal iets
Jelleja sport en besturen daar komen we zo denk ik ook wel op
Corjazeker
Jellemaar sport is voor mij ja een uitlaatklep en ja ik wil ook graag fit zijn en een fit mens dus dan is op dit moment hardlopen veel en skiën vind ik ontzetten leuk maar kost altijd veel tijd en kun je maar 1x per jaar doen eigenlijk enne autosport dat is toch wel en voetbal dat zijn toch wel om te kijken zijn dat toch wel echt mijn passies zeg maar daar haal ik wel veel ontspanning uit.
Corben je afgelopen weekend dan ook in spa geweest
Jellenee gelukkig niet ik ga komend weekend dus uh
coroké dus je gaat wel naar Zandvoort. Want karten je hebt nog best wel heel wat prijzen gewonnen ik zag nog een paar keer een tiende plek Nederlands kampioenschap in 2010 2011 geloof ik
Jelleja maar ik ben in 2009 eerste geworden dat was wel iets beter ja
Corkijk
Jelledus ja
Corhelemaal goed maar dat doe je nu niet meer karten
Jellenou af en toe nemen we eens een keer een relatie mee s een keer een dagje lol hebben op de kartbaan met m’n oude team huur ik dan huren we dan wat karts en dan gaan we lekker een dagje lol maken maar niet meer voor de wedstrijden meer nee en tis ook vooral tijd en het is ook een ontzettend dure sport natuurlijk maar het is vooral de factor tijd je bent druk met je business en je wil graag ook nog tijd overhebben voor je gezin en dan is de week gewoon op op een gegeven moment
Corja en waar max verstappen dan misschien via het karten naar de formule 1 ging ben jij in de formule 1 in het bedrijfsleven gegaan dus
Jelleja nee maar je moet iets goed doen of niet en toen ik in 2009 had ik eigenlijk een beetje een tussenjaar in m’n studie dus dan zie je ook direct van je hebt de tijd en dan kun je ook succesvol zijn en de jaren erna dan ben je toch weer druk met andere zaken en dan is het toch ja dan word het gewoon niets als je iets niet vol overgave doet dan kun je ook niet succesvol zijn
Cornee nou mooi. Favoriete voetbalclub?
JelleAjax en PEC Zwolle
CorJa ik zag Ajax inderdaad al voorbij komen. Muziek, ben je muziekliefhebber?
JelleNee ik luister wel vaak gewoon een Play list in sonos ofzo of in Spotify maar ik heb niet echt specifieke muzieksmaak ja Waylon dat soort muziek mag ik wel graag luisteren ik vind Danny Vera ook wel mooi ik ben niet iemand die nou heel bewust een bepaalde artiest of wat dan ook vaak opzet ik ben meer van de podcasts luisteren dat vind ik altijd wel in de auto wel lekker ontspannend en dan vooral voetbal en Formule 1 ja zijn toch wel altijd wel mijn Play listen het meest in voorkomt en veel over Ajax dat blijft toch leuk om te volgen
CorJaja en als je nou gaat hardlopen dan ga je bijvoorbeeld een uur hardlopen hebt je dan muziek op of ook een podcast
JelleMwah beide wel hoor het is meer van in je horloge zit muziek standaard in en een podcast moet je altijd even inladen dus als je geen tijd hebt dan word het toch vaak muziek aan maar ook wel regelmatig een podcast
CorEn wanneer sport je dan? In de morgen of in de middag in de avond?
JelleNee ik ben meer een middag loper ik dan toevallig gister avond wel gelopen maar meestal probeer ik 1 of 2 keer in de week om 5 uur thuis te zijn dat ik dan even drie kwartier tot een uurtje kan rennen voor het eten en zaterdag of zondag dat zijn toch ook momenten waarop je vaak wel wat tijd probeert te vinden om even een uurtje of anderhalf uur te lopen ja
CorMooi. Boeken, lees je wel eens boeken?
JelleSoms biografieën vind ik dan nog wel aardig dus dat maakt niet zoveel uit wat het is of het sport is of meer richting de politiek is Churchill vond ik ook een enorm leuk boek om te lezen intrigerende persoon maar het is toch meestal wel een sportbiografie maar ik ben geen grote lezer uh ja op vakantieCorOke oke. Wat voor auto rijdt je?
JelleX3M dus BMW
CorKijk eens aan BMW. Heb je iemand waar je tegen op kijkt?
JelleNee
CorHeb je wel een idool niet zozeer van ik kijk er tegenop maar een idool waarvan je zegt tjeetje zoals die het heeft gedaan dat daar leer ik heel veel van?
JelleNee ik kan wel mensen ik vind het wel mooi als mensen succesvol zijn of het nou in sport is of in het bedrijfsleven hoe heet t zoals zo’n Marcel Boekhoorn die dan laatst z’n pand weer verkoopt met enorm veel winst dat vind ik prachtig dan denk ik van die man ook steekt altijd zijn nek uit dus echt dat uh uhm dat ondernemerschap en die Michel Muller had ik laatst een lezing van nou dat vind ik wel mooie personen van als je dan kijkt van ja hoe die dan hun bedrijf vorm geven en hoe succesvol die zijn dat vind ik wel aardig.
Maar ook andere ondernemers hier in de buurt van ja als je ziet dat iemand mooie dingen doet of iemand die heeft die doet het goed dat vind ik mooi ik gun mensen graag succes en ik kan het heel goed zien je hebt ook in Nederland is natuurlijk altijd wel een beetje afgunstig altijd naar succes maar ik vind altijd van het mooie van als mensen succesvol zijn en daarnaast voor mijn vader enorm veel bewondering voor mijn ouders eigenlijk hoe die altijd hard gewerkt hebben en ook niet altijd de wind mee gehad hebben daar heb ik heel veel respect en diepe diepe waardering voor
CorJa, je hebt hier in kampen natuurlijk best wel heel wat toonaangevende bedrijven naast die van jullie en kijk inderdaad Uitgekookt en VDK groep dus dat zijn best wel bedrijven die in heel Nederland wel bekend zijn. Mooi, weet je he waar je tegen opkijkt want ik heb ooit dus voor je vader gewerkt Bert Weever en dat is ook zeker ook een man waar we wel heel wat lessen van kunnen leren en hebben geleerd als je even zegt uit wat voor nest kom je? Als ik dat zeg een beetje dat Veluwse uit wat voor nest kom je?
JelleNou gewoon heel hele fijne jeugd gehad wel ik heb fantastische lieve ouders, mijn moeder is enorm zorgzame vrouw en tis nooit te gek nooit is iets teveel stond altijd voor ons klaar en als kinderen ook van ik kan me geen moment herinneren van dat ik me eenzaam gevoeld heb of wat dan ook. Het was altijd gezellig en goed en m’n moeder het ontbrak nooit aan iets ondanks dat er ook wel periodes waren dat we het echt niet breed hadden thuis denk ik achteraf als kind dat nooit zo ervaren.
En ja heel warm gezin en als kinderen ook we konden het altijd goed vinden met elkaar er was ruimte voor initiatief er was ruimte voor ontplooiing en nooit ergens in gepusht als het ging over sport niet als het ging in de zaak moeten juist liever niet zeiden m’n ouders altijd ennuh dus ja eigenlijk altijd wel warm heel erg ontspannen en nog steeds altijd zo van heel belangstellend iedereen naar elkaar toe enuhm ja heel positief gezin. Gelukkig zijn mijn ouders nog bij elkaar dat is mooi dat zie je tegenwoordig ook wel eens anders en ze zijn ontzettend gek met elkaar en dat vind ik altijd wel heel fijn
CorWaarom denk je dan dat ze bijvoorbeeld zeggen van joh voor ons eigenlijk liever niet in het bedrijf want ik kan me voorstellen want ik hoor he je sport je hebt veel gesport daar gaat veel tijd in zitten
JelleJa
CorEn ik kan me voorstellen eh dat als je ouders een eigen bedrijf hebben dat die het liefst misschien wel willen hebben dat je meedoet ik weet nog wel uit de tijd dat ik hier was dat er werd hard gewerkt altijd
JelleNog steeds ja ja en dat vind ik ook mooi aan ons allemaal zo als het nou mij betreft of het betreft m’n broer of m’n zusjes iedereen werkt enorm hard. M’n ouders ook nog steeds dus dat is wel de ruggengraat wel van onze onderneming maar ik denk wel in de periode van toen ik in de pubertijd zat dat was rond 2000 2002 toen was het uh toen zat het allemaal niet mee in het bedrijf en dan is ook van joh je gunt je kinderen ook een fijn leven denk ik
Dus toen was meer de houding van joh ga lekker wat doen wat graag wil doen ik heb ooit nog eens een keer een blauwe maandag gedroomd om Jack van Gelder op te volgen de sport dus ik heb een redelijk fotografisch geheugen als het over sport gaat en dat dat leek me wel ontzettend leuk maar dat nah uiteindelijk is t gewoon t bedrijf geworden. Dus ja
CorJa nou mooi. Want even naar de studie ik heb gelezen dat je MBO Bouwkunde hebt gedaan in Zwolle 2002 tot 2006 en daarna heb je, goedemorgen je broer Bart steekt al even de kop om de deur en dat is de volgende podcast is met Bart Weever je broer, is wel mooi een soort tweeluik die we gaan doen. Je hebt daarna bouwtechnische bedrijfskunde gedaan.
JelleJa
CorWaarom heb je voor die route gekozen?
JelleNah ik was op de middelbare school was ik eigenlijk nog niet klaar voor een hele moeilijke studie ik was begonnen op de havo vwo maar dat werd hem niet en uiteindelijk de mavo afgemaakt en ja t was meer de prioriteit werken en uitgaan en lol maken en t leven allemaal niet te serieus nemen en dus toen tja mbo bouwkunde ja je moest wat he? Dus het bouwbedrijf hadden we nog niet toen ik voor die studie koos maar ik was eigenlijk een beetje zoekende wat vind je dan leuk en wat wil je dan graag doen ja en uiteindelijk weet ik niet meer waarom ik toen bouwkunde gekozen heb maar toch bouwkunde gaan doen.
En ja ik vond het wel een hele leuke opleiding mooie architectuur geschiedenis vond ik een ontzettend leuk vak dus ja dat herinner ik me nog ervan en voor de rest gewoon lekker bezig zijn het was ook niet zo moeilijk dus het was ook wat dat betreft gaf het nog veel vrijheid en toen kwam ik in toen ik een jaar of 20 was bij Schutte bouw en ontwikkeling terecht en nou dat had m’n vader dan die had daar eens een balletje opgegooid van kan Jelle hier niet komen werken nou ikke daar met een beetje frisse tegenzin in op sollicitatiegesprek en Frans Beijaard was daar de technisch directeur en die zei tegen mij nou op z’n Frans nou je mag hier wel komen werken maar dan ga je nog wel een studie doen dus ik kwam daar thuis en m’n ouders zeggen tegen mij en hoe was het gesprek nou ja ik zeg mooi waardeloos want ik moet nog weer naar school toe
Cor(lacht hahahaha)
JelleDus dat nou uiteindelijk maar die studie dan gaan doen en een duaal studie was dat 2 dagen naar school en 3 dagen werken nou die klas werd heel gauw opgeheven omdat er te weinig leerlingen waren en toe werd het eigenlijk 4 dagen werken en 1 dag school en dat is me eigenlijk wel heel goed bevallen de opleiding sloot naadloos aan bij m’n werk dus ik kon heel veel dingen die ik op m’n werk deed inbrengen in m’n studie zodat je niet alleen maar fictieve projecten werkte, maar aan echte projecten en ik had daar een directeur Richard Boons een man die had ja toen ik daar uiteindelijk wegging toen was die man ook weg maar hij had op zich wel met mij het allerbeste voor.
Ik heb heel veel kansen van die man gehad en heel veel van geleerd ook en was gewoon hele mooie periode en was net voordat de vastgoedcrisis uitbrak dus toen kon alles nog niks was te gek dus ik kom uit een familie bedrijf waar het heel nuchter was en daar hadden we bier en pizza overleg en dat soort dingen dat dat ging in dat bedrijf zo en wat dat betreft een hele leuke tijd gehad en ontzettend veel geleerd en ontzettend leuk project gehad in Friesland met 24 woningen die ik zelfstandig mocht uit ontwikkelen en uhm ja dus dat was ontzettend leuk en gewoon warm bedrijf ook leuke collega’s en tijd en ruimte om je te ontplooien en daarnaast m’n studie volbracht en afgestudeerd op het onderwerp wat maakt nou een bouw bedrijf in ontwikkelende bouw nou uniek en ik heb toen heel veel leuke klanten mogen interviewen en uh ja
CorEn wat maakt het dan wat maakt het nou zo uniek?
JelleNou wat bij Schutte er wel uitkwam was wel wat ik me ervan herinner want ik heb het er niet op nageslagen voor deze podcast
cornee
Jellemaar dat je vooral uhm ja voor heel veel ontwikkelaars heel veel zorgen kunt wegnemen en de vaart erin kunt houden en dat is eigenlijk nog steeds wat ik wel doe als ik voor ontwikkelaars werk dus in die zin wel veel meegenomen uit die tijd dus en ja ik herinner me nog wel dat ik bij die mensen van Eurocommerce was ook een van de klanten van schutte en daar mocht ik op bezoek bij meneer Visser nou bekend natuurlijk hoe het allemaal af is gelopen met die man maar was ik wel ik herinner me dat gesprek nog wel goed dat ik daar bij hem in het restaurant was en dat ik hem daar mocht interviewen en dat waren wel mooie dingen in die periode ja
CorJa ja mooi had je toen als je daar bijvoorbeeld bij Schutte was dat je nog steeds met een schuin oog naar je vaders bedrijf keek van oké hoe gaat het daar weliswaar misschien toen nog heel veel sloop maar
JelleNee nee eigenlijk niet echt bouwbedrijf hadden we al wel inmiddels
CorOw toen was bouwbedrijf inmiddels overgenomen
JelleJa de periode waar we het over hebben 2006 2007 het bouwbedrijf hadden we vanaf 2002 dus nee toen niet ik twijfelde heel erg ben ik nou ondernemend of ben ik ondernemer en ook toen nog wel een beetje zoekende van wat wil je dan doen toen dacht ik meer aan projectontwikkelaar te worden uhm dus ja ehh nee tot toen niet echt nog gedacht van nou ik ga het bedrijf in. Bart heeft dat altijd wel gewild en ik zelf heel lang over getwijfeld
CorOké en bijvoorbeeld als je nou kijk tussen leerling in een groepje leerlingen wat voor een figuur ben je dan ben je dan altijd de voorzitter de altijd de trekker of ben je kijk je eerst even de kat uit de boom en kijk je wie het doet?
JelleNou natuurlijk heb je altijd wel als het op een gegeven moment over de lijnen uitzetten worden dat zit er nog wel in dat je toen ook al wel had van dat je uhm de kar trekker bent wel als het gaat om inhoud maar van mezelf ben ik meer een einzelganger werd ik toen ik de mavo haalde ook wel genoemd door m’n leraren ik ben niet iemand die nou haantje de voorste is in een groep in grote groepen ben ik juist eerder op de achtergrond dan op de voorgrond ik vind ook niet nee
Ik ben ook nooit in mijn jeugd iemand geweest die heel erg altijd nou de populaire jongen was die altijd op de voorgrond stond nee dus dat heb ik niet maar ik ben op inhoud ja je bent het ondernemerschap zat er natuurlijk al wel in dus als je een project team had waar dingen moesten gebeuren natuurlijk had je dan wel de dat je de visie neerzette en de strategie bepaalde in de groep maar nooit zo in een klas dat ik altijd maar de haantje de voorste was totaal niet zelfs.
CorNee nee
JelleDus best wel tegenstrijdig wel maar ja
CorNou ja aan de andere kant natuurlijk je hebt in de sport natuurlijk je hebt wel te maken met heel veel andere mensen maar zowel karten natuurlijk als hardlopen het zijn wel individuele sporten
JelleJa ja maar ook altijd wel in het karten was ik nooit een altijd een onzeker is niet het goede woord maar toch altijd nooit zo overtuigd van dat ik nou bijzonderder ben dan een ander ofzo en ja wel altijd het gevoel van dat een ander meer talent heeft of uhm ik moet het altijd wel van mijn werken hebben dus ook nooit daarin ook in de sport ook nooit iemand geweest die daar nou van nature ja heel erg op de voorgrond liep nee dus altijd wel een beetje een einzelgänger geweest daarin.
CorOké. Je hebt zelfs nog een aardig eindje over de grens heb je nog gestudeerd
JelleJa
CorIn Greenwich
JelleGreenwich University was schutte daar moest ik toen viel Lehman Brothers in 2008 dus van de een op de andere dag werd er 13 man ontslagen op die afdeling toen kwam de interim manager en die vond dat ik ook maar weg moest maar ik had een contact voor bepaalde tijd en ik had er goeie afspraken over gemaakt en ik ging toen nooit meer een afstudeer plek vinden dus uiteindelijk kon ik daar blijven dus ik heb daar m’n afstuderen gedaan maar ja dan moet gaan dan moet je de markt op in 2009.
Wat ga je dan 2009 2010 zo moet het ergens geweest zijn en dan is er ook geen werk dus toen dacht ik van nou dan ga ik hier nog een jaartje echt met m’n sport bezig en ondertussen m’n master doen nou ik vond het wel een mooie uitdaging om dat dan waar je het op de middelbare school niet gehaald hebt dan op je nou hogere onderwijs dat wel te halen dus heel blij mee dat ik dat gedaan heb en met name om m’n analytisch vermogen wilde ik graag ontwikkelen en dat word op zon master enorm gedaan dat was een mooie samenwerking met de Saxo hogeschool in Deventer dus er werd veel van de lessen waren daar en dat was gewoon ontzettend leuk om alles was in het Engels dus dat was wel wennen maar wel ontzettend leuk om te doen en achteraf altijd wel heel erg blij geweest dat ik dat heb dat ik dat wel heb gedaan.
CorJa
JelleKijk en wat ik daar echt van geleerd heb is dat je gewoon heel kritisch moet kijken naar alle informatie die tot je komt en altijd maar de vijf keer waarom vraag die werd daar echt ingeramd van de vijf why’s van waarom waarom waarom en als je daar maar door blijft vragen dan kom je echt tot de kern waarom je iets wil waarom iets moet gebeuren of waarom een klant iets wil ja en dat herinner ik me wel dat heb ik heel erg meegenomen uit die studie wel.
CorEn is nou de als je kijkt naar de bouw als je de bouw in Nederland, we zeggen de bouw is conservatief maar ik weet ook helemaal niet of jij dat ook zo vind maar
JelleNee vind ik niet
CorEn als je nou de bouw in Nederland vergelijkt met bijvoorbeeld dan met een Duitsland of met een Engeland of en hoe het dan geleerd word waar zitten we dan ongeveer?
JelleNou m’n master was vooral een bedrijfskundige master was vastgoed management dus dat was niet echt op de bouwkundige inhoud het was meer op de nou op de management kant van de zaak en echt op critical thinking was echt wel de backbone van die opleiding dus het ging niet echt over bouwen je had natuurlijk wel er werd heel veel gekeken naar wat kunnen we nou leren van andere ondernemers in de wereld hoe hebben die het nou aangepakt en dat moest je uit heel veel zaken uit analyseren en destilleren nou en projectmanagement werd veel meegegeven dus veel management in de algemene zin bijvoorbeeld Prince2 principe dat daar nou dat was bijvoorbeeld een vak wat daar inzat die module vond ik reuze interessant van hoe kun je nou projecten nou op de beste manier managen en met al die nou Prince werkt in veel verschillende stages dus in verschillende levels in je project dus dat was wel heel erg leerzaam om dus het ging niet echt om de bouw inhoud en ik vind de bouw helemaal niet conservatief het is gewoon uiteindelijk als er ruimte is voor innovatie word die wel gepakt maar je moet wel kijken van ja is het ook nodig.
Is die ruimte er al rekent het ook of niet en ja dat zie je bijvoorbeeld ook bij duurzaamheid van duurzaamheid kreeg pas echt een vlucht nou daar heb ik ook op afgestudeerd sustainable realestate management dus daar ging je kijken van hoe kun je nou vastgoed nou verduurzamen en zit daar dan ook een verdienmodel achter nou bij ik herinner nog dat ik bij Univest waar ik afgestudeerd heb dat de ceo die zei van ahh dat is niets dat is maar een hype daar hoef je niets mee te doen nou de cfo dacht er anders over dus ik heb met die beste man dat onderzoek samen gedaan en er zat wel degelijk een hele duidelijke toen al correlatie tussen hoe duurzaam was nou dat pand we keken vooral ook naar energie labels en hoe kijken we naar de leegstand en hoe kijken we naar de huur ontwikkeling nou en daar zocht je dan literatuur uit de rest van de wereld bij en er zat ook wel echt wel al toen al een duidelijk verband in in 2011 terwijl het nog niet een een common sence was in de vastgoed wereld dat nou panden verduurzaamd werden.
Dat er duurzaam gebouwd werd en dat de ceo ook zei van je hoeft er niets mee te doen dat gaf ook wel aan dat van dat het toen nog niet een abc was en toen zaten we ook al van hoe doorbreek je nou de cirkel of blame en dat zie je nu eigenlijk ook bij circulariteit van hoe nou iedereen die wijst naar elkaar wie moet starten met het onderwerp en het was toen met duurzaamheid ook zo nou en je zag eigenlijk al dat er een verdienmodel optrad in verduurzamen van vastgoed dan kwam natuurlijk de sde subsidies kwamen erop en toen ging het toen nam het wel echt een vlucht en dat is ook iets van nah dat is nog steeds zo bij circulariteit ook zo dat is ook het wachten op die commerciële doorbraak en als het nou met dwingende wetgeving moet of dat het nou komt vanuit de andere motieven maar dat moet er komen voordat de circulariteit een echte vlucht gaat nemen nou en dat vond ik wel heel leuk.
En dat proces begon duurzaamheid ja daar heb ik ook met meegenomen van dat je daar over na moet denken van ja waarom gebeuren nou dingen zoals ze gaan waarom komen dingen nou niet versnellen nou dingen nou niet hetzelfde met het bouwen van prefab woningen op dit moment waarom versneld dat nou niet en waarom heeft dat nou zo lang geduurd ja dat zijn interessante vraagstukken om daar over na te denken.
CorJa nou mooi we gaan zo even een bakje koffie pakken en dan daarna dan gaan we eigenlijk even jou switch wanneer ben je nou beginnen met ondernemen
JelleNou ik ben eerst nog ambtenaar geweest tussendoor he dus daar zal ik nog wel graag wat over vertellen
CorIk heb het gezien daar gaan we zo even kijken maar we pakken even een korte break
JelleJa
CorZo nou we hebben weer een lekker bakkie koffie voor ons. We gaan nu de slag maken wanneer ben je ondernemer geworden? Want je zei tijdens je studie 2008 2009 2010 wanneer ben je nou precies binnen het familiebedrijf actief geworden? Ik zie nog dat je een eigen bedrijfje hebt gehad.
JelleJa
CorJe hebt nog even een uitstapje gemaakt om bij de overheid te gaan werken nota bene.
JelleJa nou weet je wat het was van toen ik bij Univest afstudeerde dat is dan een vastgoedbelegger in Amsterdam nou daar kon ik toen nog een paar maanden blijven om de concretiseringslag van m’n van m’n onderzoek te doen maar daarna toen was er een vacature bij de gemeente Noordoostpolder nou en ik had inmiddels m’n huidige vrouw had ik toen ontmoet en die wou ook niet naar het westen toe dus ik moet t toch maar wat dichter in de buurt zoeken dus toen bij de gemeente gaan werken daar mocht ik dan vier keer negen werken dus daar was had ik nog een dag in de week over dus toen ook m’n eigen bedrijf daarnaast een beetje begonnen enne nah dat heeft denk ik wel een klein beetje het vlammetje wel aangewakkerd van wat ik daarmee deed was ondernemers die een grond hadden of wat dan ook.
Die hielp ik dan met het uitontwikkelen en ja word het gewoon no cure no pay altijd van heb je word het een succes dan wil ik ook betaald worden word het geen succes dan hoef ik ook niks maar af en toe wat dingen voor m’n vader deed ik toen al wel en altijd wel heel erg goed in afstemming met de gemeente van dat het nooit conflicterend was met m’n werk daar nou en ik heb 3 jaar bij de gemeente Noordoostpolder gewerkt dat uh als projectleider herontwikkeling van Masterplan Sport gedaan het centrum ontwikkeling mocht ik een van de projectleiders zijn de poldertoren die heb ik mogen sluiten nou dat was ook wel een kantelpunt van dat ik toen wel wist van ik ga nooit voor een openbaar bestuur werken en eigenlijk liever ook gewoon niet voor een directeur.
CorWat is het verschil van de dynamiek Jelle?
JelleNou ik vond het wel leuk was vorige week was nog bij de gemeente Noordoostpolder en je ziet voor een ontwikkelingsproject wat we mee bezig zijn in Ens en ja wat je gewoon merkt is mensen daar gewoon veel meer rust hebben en op zich is dat natuurlijk heel mooi he dat je ook de tijd neemt voor dingen goed over dingen na te denken maar daar ben ik wat te onrustig voor en ik ben toch altijd teveel altijd een altijd maar gaan gaan gaan altijd aan en wil altijd heel snel moet wel oppassen in het bedrijfsleven dat iedereen me bij kan houden ja en in de gemeente dan ja je zit zo op een ander tempo en het een is niet goed of het ander is niet slecht maar het is gewoon totaal andere dynamiek.
Zorgvuldigheid is natuurlijk heel belangrijk bij de overheid je hebt te maken met een ja met een democratisch bestel waar je binnen moet opereren je hebt te maken met de gemeenteraad met colleges die nog allerlei dingen mogen en kunnen vinden dus ja tis hun beslissingsbevoegdheid is gewoon heel breed en niemand heeft alleen het voor zeggen en dat is wel fijn als ondernemer als ik gewoon links af wil dan ga ik gewoon links af en dat vind ik wel bijzonder prettig en dat is wel echt anders dan bij een gemeente wel heel van geleerd dat je procedures moet respecteren dat je na moet denken van wat zijn nou echte belangen van die gemeenteraad wat is nou het belang van deze wethouder hoe ga ik daar mee om in beleid beleidsvoorstellen die ik doe en in je stukken die je schrijft en dat heeft me wel heel veel opgeleverd.
Maar ik wist ook wel na drie jaar wel heel zeker toen ik overruled werd door een in een collegevergadering door een burgemeester die zei van nou ik heb je mening toch niet gevraagd Jelle Weever ja zei ik daar heb je toch eigenlijk wel gelijk in maar toen wist ik wel dat ik de deur uitliep van ja maar dit is niet meer waar ik wil werken en toen ging er net een werkvoorbereider bij m’n vader weg en toen zei ik van nou laten we maar eens kijken in het bedrijf of dat wat voor me is en ik had inmiddels wel dat ik wel wist van dat ik eigenlijk gewoon ondernemer wilde worden en dat ik ondernemer ben want ondernemer ben je meer of dat ben je niet is ook wel mijn overtuiging dus dat ik wel ondernemer was en dan moest ik alleen nog aftasten is nou dat familie bedrijf wat voor mij of niet.
Corja
Jellenou het mooie wat ik uiteindelijk wel besefte na een paar maanden was van natuurlijk dat bouwbedrijf ik had was bij ons nooit had de volledige focus nooit had m’n vader heeft altijd verschillende bedrijven gehad en best wel in de breedte geopereerd en ik ben wel meer een type van die echt de focus graag op een ding legt ik ben uhm ja iemand die daar ook het beste bij gedijt mijn vader die vind het ontzettend boeiend om met verschillende zaken tegelijk bezig te zijn van verschillende dynamiek van verschillende inhoud en ik ben wel iemand die liever gewoon zich focust op nou ja op dat ene onderdeel en dat gewoon heel goed te doen nou dat bouwbedrijf daar kon echt wel heel veel al beter aan en dat beter maar in ieder geval dat dat
CorDaar had je een visie op?
Jelleja dat t wat groter moest maar ik zag wel van ik kan helemaal voor mezelf beginnen dan moet ik en de boekhouder zijn enne enne enne de calculator en en de weet ik wat allemaal en daar zat gewoon al een werkvoorbereider daar zat al een bedrijfsleider daar zat al een boekhouder en d’r zat al een hele organisatie waardoor je dat eigenlijk heel veel makkelijke kon uitbouwen want van een naar twee is veel moeilijker dan van vijf naar zes en dan van die zes weer naar zeven dus dat dacht ik wel laat ik daar gewoon in verder gaan en dat m’n broer had ook die ambitie toen wel van nou die wou ook verder met t bedrijf dus op zich viel dat wel mooi samen dat we zeiden van nou laten we dan ook maar gewoon samen gaan doen.
Corja hoe gebeurt t dan want inderdaad je zegt een broer een vader je moeder werkt nog in het bedrijf nou later inderdaad ook nog twee zusjes voorbij zien komen die ook binnen zijn gekomen
Jelleja
CorWord dat zondags aan de keukentafel beslist of ga je dan eens een keer met je vader in de auto en rij je een rondje en zegt pa moet je eens even luisteren hoe werkt dat bij jou?
JelleNee nee bij ons gaat het eigenlijk worden dingen eigenlijk word alles ook wel besproken en ook niet dat is eigenlijk wel we hebben nooit dat dingen niet besproken kunnen worden maar ja t was ook eigenlijk ook zo voelde dat wel aan en op een gegeven moment was het ook wel logisch dat het deze kant opging dus nooit kan me niet een moment herinneren dat we zeiden nou we gaan t doen ofzo het is eigenlijk gewoon langzaam er wel ingegroeid en uiteindelijk heeft toen m’n vader ook wel gezien dat Bart en ik voldoende ondernemer zijn om in ieder geval het eerst het bouw en sloop bedrijf en dat verder gewoon op te pakken en dat hij dat los kon laten ja.
Het is eigenlijk heel natuurlijk gegaan en zonder en natuurlijk denk je wel over na op t moment van nou wanneer doen we aandelen overdracht hoe doen we dat hoe vullen we dat in en daar heb je het wel over in onze in over directie overleggen ja maar dat is niet ik kan me niet een moment herinneren dat we zeiden nou we gaan dat doen dat was uiteindelijk toen dat ik daar kwam werken toen had ik ook wel door van nou is dit wel m’n toekomst en Bart die wou dat ook en ik bedoel we hebben elkaar prima in gevonden en ik vind het heel mooi aan aan nou m’n moeder is maakt zich altijd wel zorgen van nou komt dat wel goed met die jongens enne natuurlijk zelf ook heel veel pech gehad en je gunt natuurlijk je kinderen gewoon een fijn zorgeloos leven naja Bart en ik hebben dan die andere route gekozen en wat heel mooi wat ik aan m’n vader vond was van dat hij altijd dat is zo gegroeid en hij heeft zich nooit met ons bemoeid ook en nooit met een lange arm in het bedrijf gezeten wat je bij heel veel familie bedrijven wel ziet gebeuren.
Dat de oudere generatie eigenlijk altijd bang is dat de jongere generatie onderuit gaat en altijd wil behoeden voor de fouten he want het is altijd uit liefde en dat is wel mijn overtuiging een vader doet dat nooit om z’n kind tekort te doen maar die doet het altijd uit liefde en ik vond het wel heel mooi mijn vader van dat hij altijd heeft gedacht van nou die jongens redden het wel en t komt wel goed en dat was wel denk ik wel heb ik altijd gewaardeerd in die beste man en dat is altijd ik zeg maar ik heb een hele luxe commissaris ik kan altijd bij m terecht hij kan altijd ik hoef er niks voor te betalen en hij wil altijd z’n mening wel geven gevraagd en dan kun je ook wel een scherpe mening krijgen en dan kun je er ook echt wel nou van langs krijgen op de gezonde manier maar hij zal nooit ongevraagd z’n mening daar over geven dat vind ik altijd wel heel mooi altijd in die samenwerking die ik met m heb.
CorNog even terug he naar dat moment je bent werkvoorbereider en op een gegeven moment ben je dan zelf wel steeds diegene die het is geweest van joh ik ben nu toe aan te volgende stap of is dat ook word er bijna niet over gepraat maar is dat bijna vanzelf hoe gaat dat?
JelleMah je bent ondernemer dus je ziet dat het anders z’n op een andere manier ingevuld moet worden wil je verder komen dus ik zag wel die commercie dat past me wel dus ik voel wel van dat ik zelf en een project voorbereid moest hebben en een keer een grote calculatie gedaan moest hebben zodat ik weet hoe dat werkt. Nou uitvoeren was nooit mijn ding dus dat heb ik nooit echt gedaan maar nu uiteindelijk uh ja je bent toch een commercieel dier dus vanuit die rol bind je al klanten ben je er al mee bezig en uiteindelijk merk je gewoon van he ja dat gaat me best wel goed af ik haal een hoop werk op nou en uhm voor mij was het kantelpunt wel van begin 2015 toen hadden we net besloten van we nemen dat bedrijf over dus we waren de nou we hadden twee derde van de aandelen hadden we overgenomen.
Bart en ik en nou ik was toen al wel word wel spannend toen nam ik werk aan van ongeveer was toen drie kwart van onze jaaromzet en ik denk van nou we moeten even rustig aan doen we moeten er niks bijnemen want dat kunnen we niet aan als bedrijf en dat is later ook wel m’n valkuil geworden trouwens maar en toen schoof dat project een half jaar door hadden we het eerste half jaar een miljoen omzet nou en als je dan een bouwbedrijf verzint van toen uh toen deden we denk ik zes zeven miljoen ofzo omzet nu veel maar ja dat ging niet helemaal goed natuurlijk als je dan maar een miljoen omzet draait dat eerste half jaar of achthonderdduizend ofzo dus toen was voor mij wel een kantelpunt in m’n denken van ja we moeten gewoon zorgen dat we altijd voldoende werk in portefeuille hebben en dat we ook nee zeggen zit ook niet in m’n systeem dat heb ik ook ben ik later ook echt wel mee op m’n bek gegaan dat ik gewoon eigenlijk te grote projecten aannam en te naïef was in nou je moet het aannemen.
Het komt altijd wel goed want das echt wel mijn overtuiging altijd het komt altijd goed hoe donker het ook is en hoe ingewikkeld het soms ook lijkt van d’r is altijd weer een oplossing enne naja toen was het wel van shit he dat heeft wel heel veel geld gekost die projecten en dat uh dat was wel een goeie levensles van a dat moment van dat alle omzet wegviel omdat dat project gewoon domweg een half jaar voor vooruit schuift dus je moet nooit afhankelijk zijn van 1 project en ten tweede van ook wel van als je dan te voortvarend bent in het werk aannemen moet je op een gegeven moment ook maar nee durven zeggen en ook wel naar je organisatie luisteren en dat uh dat zijn wel twee echt goeie leerpunten geweest in mijn ondernemerschap.
CorJa ja en dat als soms nee zegt tegen een klant zeg je misschien wel ja tegen je personeel he nee tegen de een is vaak ja tegen de ander.
JelleNah nee zeggen ik weet niet of ik echt wel nee gezegd heb maar wel ook wel gewoon ook tegen klanten zeggen ja je kunt wel zo snel willen maar we moeten wel gewoon zorgen dat we gewoon wil je uiteindelijk willen we toch tevreden zijn en mekaar leuk vinden aan het einde van het werk we moeten wel te tijd nemen om het goed voor te bereiden en projecten hoe simpel het ook klinkt he maar ik was altijd wel iemand van joh komt altijd goed laten we gewoon aan de slag gaan en het vind onze weg wel en dan is de klant heel blij met je dat je het oppakt maar ja als het dan niet loopt gedurende het project dan uiteindelijk aan het eind van het werk kijk is hij niet meer blij met me.
CorEn hoe werkt het dan met jou als ondernemer word je dan leer je dan liever door zelf op je snufferd te gaan of had bijvoorbeeld voor dit in dit geval had ook iemand anders en heeft dat misschien wel gedaan nou Jelle gaat dit wel goed en dat je zegt van jah dit gaat wel goed hoe werkt dat bij jou?
JelleNou ik geloof wel in van wat ik dus zei van he die vader die altijd wel dat z’n kind probeert te behoeden voor z’n fouten dat daar geloof ik niet in want uiteindelijk voel je pas als je uhm uhm uhm ja wat uhm hoe zeg ik dat ja wat een fout maken is en waar je tegen een muur aan loopt als je echt tegen een muur aan loopt ja iemand kan zeggen van ja dit gaat niet goed Jelle ja dan denk ik van ja het zal wel maar uiteindelijk merk je pas als je uhm je klanten ontevreden zijn of dat je je rekeningen niet kunt betalen.
Uh ja dan voel je pas echt in je onderbuik van ja shit he dit is niet goed en daar moet natuurlijk weer een oplossing voor en ik ben dan ook maar vijf minuten teleurgesteld over en dan heb ik ook altijd wel weer een oplossing ik ben gelukkig heel positief van aard dus dan heb ik ook altijd wel weer de drive om te denken van komt toch altijd weer goed jongens en dat komt het ook maar je moet het eerst wel een keer gevoeld hebben van ja jongens van uhm ja wat is nou een fout maken en waar gaat het nu mis.
CorJa
JelleJa wel en uiteindelijk moet je wel weer zorgen dat je er niet in blijft hangen want ik lig nooit wakker van m’n werk daar ben ik wel heel erg blij om van uh ik heb altijd wel een oplossing voor mezelf en het is ook niet altijd de oplossing maar hou je wel jezelf maar voor dat de oplossing d’r is en het ook gaat regelen he want dat is natuurlijk je moet nooit problemen wegkijken want dat zie ik nog wel eens bij ondernemers van uh dat ze problemen wegkijken en dat is natuurlijk het begin van het einde en dat heeft m’n vader me altijd wel geleerd van ja je moet gewoon problemen tegemoet treden enne jij bent de enige die het kan oplossen je kunt dat niet van je personeel verwachten.
Jij bent diegene de leider en jij moet wel dat leiderschap dan ook tonen en ook de kaders wel gegeven enne ja dat is ook wel wat voor ondernemer ben je dan ook wel toen ik toen ik net bij de gemeente wegkwam was heel erg de filosofie van nou laat het maar los en iedereen moet zelf redzaam zijn nou en toen heb ik ook heel veel management boeken las ik toen ook wel van zie je aan de organisatie structuur dat dat je de organisatie ook maar z’n gang moet kunnen laten gaan en ik heb wel ondervonden in de jaren van uhm dat je projecten aan neemt en ook wel dingen gewoon als je net even boven je stand leeft dat wel je personeel ook gewoon behoefte heeft aan kaders.
Ik ben heel veel van vrijheid blijheid heel veel eigen initiatief nog steeds en dat mensen wel uhm nou ja ruimte moeten hebben om zich te ontplooien en ik denk daarom ook dat we heel weinig verloop hebben omdat mensen bij ons echte kansen krijgen dat wij nooit iemand ergens niet goed voor vinden als je het wil nou dan ga het maar proberen en dan zien we t wel dat word wel heel erg gewaardeerd denk ik maar mensen willen wel graag gewoon uhm die kader hebben het mooiste metafoor wat mij ooit verteld was wat ik op een gegeven moment een keer van iemand leerde was van als je een daar denk ik vaak aan:
Als je schapen hebt in een wei en d’r staat geen hek omheen en er staat midden in een voederkooi dan staan al die schapen om die voederkooi en als je d’r een hek omheen zet gewoon een ruim hek he niet zo heel klein maar een ruim hek dan gaan alle schapen langs het hek lopen dus dan gaat dan gaat je personeel ook automatisch dus als je ze die kaders meegeeft dan gaan ze die rand ook wel opzoeken en dan gaan ze daar ook wel naar acteren en dan gaan ze daar ook wel op hun manier hun ondernemerschap in tonen en hun leiderschap maar wel met duidelijke kaders van uhm nou dat je nou een heel belangrijk kaders zijn wel voor mij zijn wel dat iemand gewoon een goed mens moet zijn en dat je uh de boel niet mag beduvelen dat is in de bouw toch wel eens van uh nou de bouw heeft daar niet altijd zon best imago in maar ik vind als we een afspraak maken een man een man een woord een woord dat is hoe we werken.
En dan kun je best wel eens een keer een verschil van inzicht hebben maar een klant moet er altijd op kunnen rekenen dat je realiteitszin hebt en dat verwacht ik ook van mijn van mijn medewerkers en dat je elkaar helpt dat mekaar half staat dat je niet als uh de een de bal laat lopen dat je m dom gaat aankijken van nou waarom doe je dat nu nee dan moet je er samen achteraan gaan rennen om dat toch weer op te lossen en dat uh dat team gevoel dat geloof ik enorm in en waardering geven aan je personeel ook vertellen wanneer ze het goed doen ook vertellen wanneer ze het niet goed doen nou dat zijn wel zaken denk ik uh dat probeer ik wel invulling aan te geven nou en ik heb daar ook wel uh ik heb daar niet van uh met m’n vader dan vooral op het ondernemerschap spar ik wel vaak over hoe moet je dat dan doen en hoe zou je dat aanpakken.
En vakinhoudelijk heb ik ook een heb ik op een gegeven moment toch wel bedacht van nou ik moet toch wel iemand uh uhm toch wel iemand daar uhh binnenhalen die me toch een beetje coacht en waar ik een beetje mee kan klankborden want dat gaat niet goed zo en ondanks dat je zelf altijd wel weet is het wel goed om ook wel gewoon tegen iemand aan praten en uhm ik werd hierdoor uhm Herman Boeve van Habovo Groep dat is een partij waar we vaak mee werken die zei van goh Jelle misschien moet je toch eens een keer met iemand gaan praten hoe je toch iets iets strakker organiseert nou was ik natuurlijk helemaal niet mee eens waar bemoeit die kerel zich mee maar uiteindelijk wel dat gedaan en daar toch wel heel blij mee geweest van uhh die man heeft me geholpen om goed structuur in het bedrijf te brengen.
Uiteindelijk weet je het altijd zelf wel maar ik zeg altijd maar vergelijk het met dokter Rossi uit de Gooische Vrouwen die man ook daar kwam iedereen op bezoek die man zei nooit wat en uiteindelijk komt het komt het uit al die vrouwen kwam zelf de oplossing wel en t is maar wel goed om tegen iemand van buitenaf wel aan te praten en dat wel wat ik iedereen ook wel aanbeveel om te doen want uh zelf word je toch uiteindelijk blind voor je eigen fouten nou en tis gewoon goed om uh om te sparren en om uh uh ja om dingen los te laten en ja dus dat is wel van dat heeft mij wel geholpen.
CorHoe zou het personeel jou typeren als ik nou het bedrijf rondga en zeg Jelle wat is Jelle nou voor een ondernemer dus wat typeert jou ondernemerschap is dat toch dat echt ondernemen en altijd een kans zien of is dat vooral ja hij is goed voor ons en wil graag de mensen bij elkaar houden wat zijn dan als je drie dingen zou moeten noemen?
JelleNou dat laatste hoop ik in ieder geval dat ze vinden uhm dus ja dat dat heb ik ze nooit zo gevraagd maar ik probeer altijd wel een goed mens te zijn dus ik denk wel dat ze dat ook wel zo ervaren ik denk ook dat ze heel veel uhm nou dat hoor je al wel eens van nou dan heb je weer een mooie klus binnen gehaald en ze vinden het toch altijd wel bewonderenswaardig van ja hoe hoe je altijd weer aan je klussen komt en hoe je dat organiseert dus ik denk dat dat wel uh bij een heel aantal mensen wel naar boven zou komen.
En voor de rest gewoon dat ik wel tussen de collega’s insta ik ben geen autoritaire leider die vanuit macht opereert en die uh die zich er boven beweegt ik probeer me echt wel tussen het personeel te zetten en dat uh nou ik zeg altijd maar van ik moet af en toe directeur zijn maar t liefst zo min mogelijk en ik ben uiteindelijk ben ik maar gewoon maar de verkoper hier en dat is ook wel wat ik uhh ja en uiteindelijk ben ik natuurlijk wel van jezelf die leider dus als er een overleg is kan ik ook nooit mijn mond houden dus dat is ook wel lastig ja
CorJa nee je komt redelijk makkelijk uit je woorden Jelle nog eens iets anders he de is dat ook de manier waarop waarom klanten voor Weever bouw voor Jelle Weever kiezen omdat jij het bent?
JelleJa dat is en dat is wel een punt waar ik me zorgen om maak van hoe ga ik dat nou beter borgen in m’n organisatie van ik denk wel op dit moment dat nog wel veel is van dat de gunning op mij als persoon ligt en dat ik uh uhm nou ja dat klanten dat gewoon zien van he uh die Jelle pakt dat goed aan daar heb ik wel vertrouwen in dat is wel iets wat ik de komende tien jaar wel anders moet inrichten van dat die inkomende werkstroom dat dat minder afhankelijk van mij is kijk de organisatie als bouwbedrijf zelf die redt zich prima zelf we hebben gewoon goeie mensen in dienst goeie projectleiders goeie mensen die uh die gewoon hun vak verstaan maar die verkoop kant dat is wel iets waar ik van denk daar moet ik over nadenken van hoe borg ik dat beter.
Ik geloof niet in accountmanager want dat hebben we ook niet we hebben geen managers in ons bedrijf maar dat is wel waar ik over na moet denken van hoe ga ik dat nou oplossen want als ik ooit een keer uh nou iets anders wil doen of ik wil wat uh m’n energie in andere bedrijven stoppen of nieuwe kansen of andere ondernemingen dan zal ik toch dat moeten oplossen enne dus ik denk wel dat daarom uiteindelijk de klant in beginsel tuurlijk moeten ze uiteindelijk als ze vaker met ons gewerkt hebben dan dan kennen ze ons bedrijf en dan is het ook al weer anders uhm maar we werken veel voor ondernemers veel voor kleine ontwikkelaars dus je moet elke opdracht wel weer opnieuw verwerken of verwerven en uhm uhm ik heb niet we werken niet voor coöperaties altijd maar aanbestedingen hebben waar je weer op in kunt schrijven dat doen wij niet dus ja tis wel t hangt nog te teveel om mij vind ik zelf voor wat dat betreft.
CorJa heb je het idee dat je bijvoorbeeld zon verschuiving zou kunnen laten gebeuren doordat je je he circulariteit of duurzaamheid dat als bedrijf zo goed doet waardoor dat dat ook zichzelf voor een deel zou verkopen.
JelleNou dat weet ik nog niet want daar heb ik nog niet echt over na gedacht in alle eerlijkheid van ik heb de afgelopen jaren ben ik ontzettend druk geweest om nou die enorme groei die we als bouw bedrijf hebben doorgemaakt om die een te borgen in de organisatie en eerst zorgen dat alles gewoon draait in de club en dat we de structuur gewoon goed hebben staan en de volgende stap van mij is nu wel dat straks als dit jaar gewoon loopt zoals ik verwacht dat het loopt dan daar over na te gaan denken.
Maar nee daar heb ik nog geen tuurlijk he duurzaamheid en circulariteit zijn dingen van dat gaat mee aan t hart dus daar investeren we veel in daar denk ik veel over na maar het is meer vanuit dat ik gewoon geloof dat we daar als bouwsector wel mee bezig moeten zijn en dat je klanten ook moet helpen om daar een oplossing voor te vinden maar niet vanuit de gedachte dat ik daardoor nou een hele hoop handel binnen zou gaan halen want zo denk ik nooit.
CorNee nou wellicht kun je van Jelle Weever een merk maken en dan verkoopt het merk zichzelf he dus
JelleNee dan zou je het wel heel hoog in de bol hebben als je die veronderstelling hebt
CorNou maar je weet nooit hoe een ander tegen je aankijkt Jelle he?
JelleDas waar
CorNog even iets anders he want we kennen elkaar ook nog deels vanuit bestuurswerk tenminste ik ken jou als voorzitter van mkb Nederland regio Zwolle vanuit die functie heb je nog weer allerlei neven functies
JelleJa
CorWant ik vroeg me ook wel eens af als je een beetje de tijdsverdeling hebt hoeveel tijd heb je überhaupt op jou bedrijf op te bouwen?
JelleJa nou ja dat vragen wel meer mensen
CorEn hoe ben je daar ingerold?
JelleJa dat is ook wel grappig inderdaad van ik zeg altijd maar van ik ben een beetje tegen wil en dank voorzitter geworden. Ik was ik zat in het bestuur bij de VVD we zijn altijd opgevoed dat we vrijwilligers werk moeten doen laat ik daarmee beginnen m’n vader was ook altijd heel er maatschappelijk actief geweest en m’n moeder ook en we zijn allemaal gewoon altijd dat meegekregen van doe wat ook voor de maatschappij. Bart bijvoorbeeld die is nu voorzitter van de oranjevereniging en nou dat vinden wij allemaal heel belangrijk dat we daar onze nou vind ik eigenlijk moet iedere ondernemer doen je moet je kennis die je hebt die moet je gewoon delen met het verenigingsleven want je hebt zoveel kennis en zoveel kunde zonde als je dat daar niet in terug laat komen en we zijn ook allemaal afhankelijk van een goed functionerende regio of dorp of stad en daar hoort ook een goed verenigingsleven bij.
Maar in ieder geval ik was bij de VVD was ik in het bestuur en toen hadden we ik was campagneleider we hadden de in de stemwijzer haalden we by far de meeste stemmen op of de meeste nou hits dat we daarop uit kwamen uit die stemwijzer uit die kieswijzer ik denk nou dat gaat goed he dus nou ook hartstikke succesvolle verkiezingen geweest en toen kwam het formatie proces op gang en toen viel mij op dat mensen al onze normen en waarden lieten vallen om maar op het pluus te komen. Maar ja ik denk jongens maar daar ga ik niet meer aan meedoen die poppenkast want dat vind ik wel zon onzin dan hebben we ergens voor gestreden en hebben we ergens de mensen wat beloofd en dan doen we het niet dus toen ben ik gezegd jongens ik stop ermee want dit vind ik helemaal niks we hadden wel een leuk bestuur trouwens dat wel maar je bent toch uiteindelijk afhankelijk van de keus die je fractie maakt nou ook uiteindelijk is iedereen z’n eigen keuze ik was maar een schakeltje in het geheel maar hetzelfde als bij die gemeente dat die burgemeester zei van Jelle heb ik om je mening gevraagd was hier eigenlijk voelde het zelfde.
Ik denk jongens van dat ga ik niet meer doen dus toen ik was ik was vrij en toen werd ik gevraagd via via door Ben Reuvekamp van goh Jelle wil je bij ons in het bestuur komen bij MKB ik denk ja mkb wat is dat nu ik kende dat eigenlijk helemaal niet zo goed en mkb Nederland wat toen ook veel suffer dan het nu is we hebben nu met Jacco Vonhof een fantastische voorman maar toen was mkb wel heel erg zoekende MKB Nederland nou in dat bestuur gekomen en ja lekker mee gedraaid met dingen gedaan en vanaf 2015 volgens mij of 2014 nou hartstikke leuke tijd gehad en nou Ben die stopte er op een gegeven moment mee toen kwam er een en nieuwe voorzitter.
En toen kwam er ook gelijk een enorm lijk uit de kast van wat gewoon fout was wat gewoon een financieel debacle was en nou en de voorzitter toen die was daar ook bij betrokken die zei van nou laat ik dan maar een stap opzij doen en toen waren we nog met vier bestuursleden over en eentje zei van nou ik stop ermee over een jaar dus ik ga geen voorzitter worden nou die andere twee zeiden ja ik ben d’r net dus ik doe het ook niet ow en nog eentje die zei van nou ik wil graag het secretariaat gaan doen dus ik ga het ook niet doen nou ja en toen bleef er maar een iemand over en dat was ik nou en ik denk dat is mooi dan m’n vader was er helemaal niet mee eens dat ik voorzitter werd want die zei van ja daar heb je allemaal geen tijd voor je bent druk met je bedrijf en focus je daar eerst maar op en zoals een vader het dan ook goed wil doen voor z’n zoon.
CorJa
JelleEn Bart was het er ook niet mee eens maar ik denk ja zoek het uit he ik ga het wel gewoon doen want ik vind dat ik hier mijn verantwoordelijkheid moet pakken en dit dossier moet opgelost worden dus ik dacht ik maak dit dossier af en dan zoeken we ondertussen naar een andere voorzitter die meer tijd heeft en toen sprak Henk Jan Meijer de toenmalige burgemeester van Zwolle toen nog de legendarische woorden tegen mij nou Jelle er is niks zo definitief als tijdelijk en nah ik denk dat is mooi maar uiteindelijk ja we zijn nu vier jaar verder en of drie jaar verder en ik ben nog steeds voorzitter dus.
CorHoe baken je dat af hoe baken je die tijd af want ik kan me voorstellen dat je dat elke dag wel een mailtje een appje is?
JelleJa
CorMet een vraagje hier en een vraag daar en vanuit je verantwoordelijkheidsgevoel en je enthousiasme wil je iedereen natuurlijk elk moment wel helpen.
JelleNou ik ben heel slecht in nee zeggen dat is wel mijn een mijn slechte eigenschap van mij dat vind ik ontzettend moeilijk dus dat helpt in dat soort functies niet en ook niet als je dan zon voorzitter moet worden het voordeel is wel van op het bedrijf heb ik ik doe inhoudelijk produceer ik niks dus er is geen primair proces dat van mij afhankelijk is kijk ik moet natuurlijk werk binnenhalen ik moet zorgen dat ik die organisatie draait dat iedereen blij is dat iedereen zn vraagbaak heeft dus ik loop ook vaak door het bedrijf heen kan ik je nog ergens mee helpen lopen d’r dingen dus ik zit vooral heel veel in gesprek dus en MKB is altijd overdag bijna nooit s’avonds dus dat is wel heel fijn dus dan kun je s’avonds rustig je mail doen en alles wat er overdag binnengekomen is kan ik gewoon afwerken.
Ik werk dat is misschien ook wel aardig van ik werk gewoon vier dagen in de week kneiterhard op vrijdag werk ik hard en in het weekend doe ik niks dus ik werk ook iedere avond en dat vind ik ook helemaal niet erg met veel plezier maar daardoor kun je wel enorm veel productie maken en overdag is gewoon mijn mkb werk is gewoon overdag en dat is we hebben een goed secretariaat die voor mij al het doe werk weg neemt we zijn natuurlijk met tien bestuurders dus die hebben allemaal hun eigen portefeuille dus ik heb daar ook heel duidelijk in gezegd van iedereen doet zijn portefeuille ik bemoei me daar ook niet mee we hebben een keer in de maand bestuursvergadering waarin we de voortgang bespreken dus in een uurtje of zes tot acht in de week is het wel te doen en dan daar maak je gewoon tijd voor en dat komt gewoon bij je werkbare tijd op en maar het geeft je ook heel veel afleiding.
Je ontwikkeld jezelf enorm waar ik in het verleden nog wel zenuwachtig was als je voor een groep mensen moes moest spreken dat heb ik helemaal niet meer je bent gewoon van overtuigt van nou je verhaal wat je neerzet is goed en dat vinden mensen prima want anders had je dat al lang wel gehoord dus het brengt je ook heel veel in je persoonlijke ontwikkeling je draagt echt wat bij aan de maatschappij je hebt ja en het geeft je ook weer nieuwe relaties en nieuwe kansen waar je zakelijk ook altijd wel een keer wat aan hebt nou dat mag nooit de motivatie zijn maar dat nou tuurlijk als je een keer een klus er uit ophaalt dat maakt ook die die vier vijf honderd uur per jaar die je erin stopt geeft dat ook weer een doekje voor het bloeden.
Dus ja in die zin ja hoe baken je dat af ja het loopt gewoon door elkaar en ja het word gewoon ingepland in m’n agenda en je de ene kant ben je met iets zakelijks bezig en een uur later ben je met ja gister had ik ook zon afspraak die gaat dan over diversiteit in het mkb ja dat zijn ook thema’s daar kom ik als bouwer nooit mee in aanraking maar het is wel reuze interessant om over na te denken dus.
CorJa ja en heb je nu he want ondernemen is overheid onderwijs dat zijn toch drie geloven een beetje op een kussen die je met elkaar probeert samen te werken,
JelleJa
CorHoe vaak heb je afgelopen jaar al het moment gehad dat je weer het gevoel had dat er zon burgemeester van Noordoostpolder zei nou Jelle Weever we gaan het toch anders doen hoe ga je daar mee om dan das toch een spanningsveld?
JelleNou dat is wel t mooie van vind ik van de regio Zwolle hoe ze hoe we nu functioneren dat t eigenlijk heel natuurlijk is tussen ondernemers overheid en onderwijs van dat je mekaar het ook gunt natuurlijk ben je het niet altijd eens met de koers en dat is ook je lot als lobbyist want dat ben je uiteindelijk als MKB Nederland je bent een lobby club en nou ook als ik Jacco afgelopen week sprak van als het gaat over het afromen van de steunmaatregelen dan krijg je dan niet altijd je zin in dat zijn natuurlijk wel eens frustrerende momenten maar je moet ook begrip hebben voor hoe de ander in de wedstrijd staat en de belangen die de andere partij ook weer te dienen heeft dus ik zie het altijd maar alles wat ik voor mekaar krijg is een kadootje en als we niks doen komt t er in ieder geval niets.
CorJa nou ja dat even spiegelen op jou bedrijf jullie hebben waarschijnlijk gewoon door gekund maar jullie hebben natuurlijk ook wel last gehad met de bouw met de stikstof co2
JelleNou maar van corona ook echt wel want ik wij hadden gewoon drie vier miljoen Retail omzet per jaar en dat is compleet weggevallen natuurlijk vorig jaar dus daar heb je dan echt wel last van
CorJa
JelleEn dat hakt er echt wel in qua omzet bij sloop viel ook heel veel omzet weg van procedures die vertraagt want rechtbanken deden geen uitspraken meer die gingen allemaal thuis zitten, ambtenaren die werken nog steeds allemaal thuis dus het duurt allemaal veel en veel langer op de wereldmarkt hebben we natuurlijk heel veel producenten hun fabrieken een tijdje stil gehad heb je nog steeds enorm veel last van je hebt te maken met oplopende grondstof prijzen je hebt klussen aangenomen met het oude prijsregime dus ja dat Corona heeft ons echt wel heel veel geld gekos.
Dus dat corona de bouw niks heeft gedaan dat dat ben ik niet met je eens maar stikstof is wel als je kijkt naar lange termijn een veel grotere zorg en dat ik nu ook zie dat op Prinsjesdag daar geen oplossing voor komt nou daar kan ik wel heel verdrietig van worden want ja stikstof is gewoon ja beetje brandend moeras het is gewoon de veenbrand die aan de gang is van ja dat is zon ramp voor de bv Nederland dat is onvoorstelbaar d’r gaan geen woningen gebouwd worden de fabrieken kunnen niet uitbreiden bedrijven kunnen niet uitbouwen ja het is gewoon echt een hele grote ramp die op ons afkomt die niemand wil oplossen dus ik maak me er heel veel zorgen om veel meer dan over dat dan over corona want corona is tijdelijk is stikstof is gewoon verschrikkelijk.
CorOké en ik denk ik kan me dan voorstellen dat dat dus jou dan voor je bedrijf dat dat de buikpijn geeft ik las een oplossing van we moeten lisdodde gaan verbouwen als boer zodat dat ook als grondstof gebruikt kan worden in de bouw is dat dan ook niet iets waar je wakker van ligt of zeg je?
JelleNou waar ik wakker van lig is het gebrek aan leiderschap in dit land he dus zowel op het corona dossier als je nu weer over stikstofdossier kijkt van we zijn druk met elkaar en niet met de oplossen van problemen die er zijn en d’r ligt gewoon een oplossing voor het stikstof dossier op tafel mkb Nederland en VNO-NCW hebben daar ook samen met LTO en Bouwend Nederland en de transportsector weet ik wat allemaal een oplossing neergelegd er ligt gewoon een duidelijke begroting wens bij als je dit gaat doen dan kunnen we doorbouwen en dan kunnen we door met dit land en ja er word gewoon gezegd we schuiven dat gewoon vooruit voor de formatietafel en we gaan wel zien hoe we het oplossen ja en dat vind ik echt onvoorstelbaar en daar kan ik me enorm over opwinden boos om worden kan ik me zorgen om maken maar ja de ellende is van je kunt er zo weinig aan doen.
CorDus dat is een beetje een toch een machteloos gevoel dan?
JelleZeker
CorOm dat je daar dus niet zelf als ondernemer aan de knoppen zit.
JelleJa ja
CorMaar misschien dan toch ooit nog eens minister president worden Jelle Weever wie zal t zeggen?
JelleJa nee dat heel veel mensen vragen me dat natuurlijk want bij MKB is natuurlijk heb ik ook de wind mee gehad das echt niet allemaal mijn verdienste lang niet allemaal tis ons ook gegund door onze stakeholders ik heb natuurlijk enorm veel geluk gehad met dat Jacco Vonhof landelijk voorzitter is geworden dat we de wind in de rug kregen en dan zeggen mensen wel een van ja wil je dan niet meer daarin doen maar ik ben ondernemer dat vind ik mooi bestuur is m’n hobby ja en een dag in de week dat is prima dat vind ik hartstikke leuk maar als jij als jij wethouder wil worden of je wil minister worden of dat kost zoveel tijd ja.
Als ik nu naar mezelf kijk dat zie ik nog niet gebeuren en niet omdat ik het niet zou kunnen of niet zou willen maar ik heb gewoon dat leven dat lijkt me gewoon niet leuk dat je altijd maar aan die overleg tafels altijd maar in die lobby moet zitten ik vind het gewoon tof om succesvol nou succesvol om gewoon aan de gang te gaan met een bedrijf om daar gewoon het beter te maken en anders te doen en team te motiveren goeie leider zijn goed voor je mensen zorgen daar haal ik m’n voldoening uit.
CorWaar zou je over drie jaar willen staan Jelle?
JelleJa dat weet ik niet dat ben ik ook wel over nadenken
CorHeb je nog een droom dat je zegt van dat bijvoorbeeld in hetzij in het circulaire hetzij in de prefab?
JelleNou als je dan als je dan over dromen hebt maar dat is dan maar dromen klinkt niet zo zwaar he maar als je kijk naar wat ik nou over als ik iets verder ben met m’n bedrijven en t staat allemaal goed en t loopt allemaal goed wat ik wel heel leuk zou vinden is van interim management doen bij bedrijven dat lijkt me wel ontzettend leuk om bedrijven die in de neerwaartse spiraal zitten om daar te helpen en dat dan mogen te helpen dat dat lijkt me heel erg leuk om te doen ja en een keer een raad van commissarissen lijkt me leuk om een keer uh nou ja te kijken van wat is dat nou hoe gaat dat nu en dat zijn wel dingen dat lijkt me nog wel leuk en ik hoop dat ik op een gegeven moment weer een beetje tijd heb om te racen of met m’n kinderen te racen dat soort dingen dat lijkt me wel heel erg leuk maar dan moeten we eerst gewoon heel hard werken zorgen dat we wat verdient hebben.
CorJa
JelleEn dat er ook gewoon ruimte voor is dus uh ja
CorJa heb je heb je een tip voor andere DGA’s die in het familiebedrijf zitten dus jij bent 35.
JelleJa
CorWat zou je tegen andere ondernemers willen zeggen?
JelleNou allereerst van als je het hebt over volgende generatie van tegen de oudere generatie van kijk ook gewoon heb vertrouwen ook in je kinderen laat ze ook onderuit gaan want dat heeft m’n vader ook bij ons gedaan niet bewust natuurlijk maar als je de ruimte niet geeft dan word het ook niet gevonden dus ga niet met een lange arm in dat bedrijf zitten ik denk wel dat ik geluk gehad heb dat m’n vader meerdere takken van sport deed.
Als hij alleen maar bouw had gehad was het vast veel moeilijker geweest dus dat besef ik me wel maar ga ook het gesprek aan benoem ook gewoon wel van ja joh dit vind ik prettig en dit vind ik niet prettig als dat nodig is en ja durf ook die confrontatie aan te gaan maar ja das binnen heel veel familiebedrijven is cultuur daar niet om om gewoon open gesprek aan te gaan met elkaar en dat moet je echt wel creëren volgens mij wil je succesvol zijn en wil dat door ontwikkelen en geef mekaar de ruimte.
Ik denk dat dat wel gewoon en daarnaast moet het ondernemen het natuurlijk wel zelf doen en je moet wel zelf gewoon wat ik ook zei kneiterhard werken en niet denken dat het aankomt waaien en nooit opgeven en en de mensen kijken naar jou voor de oplossing en naar niemand anders en als jij denkt dat die dat iemand anders die oplossing gaat aandragen nou vergeet dat maar want dat gaat een keer goed dat gaat twee keer goed maar uiteindelijk uhm ja houdt dat ook een keer op dus je moet zelf en dat moet je ook willen dat moet je kunnen je moet gewoon niet van dingen wakker liggen want als je overal van wakker ligt ja dan komt het ook niet goed want een goeie rust je hebt helemaal niet veel slaap nodig maar wel goeie slaap en ja dat is wel ja en niet teveel piekeren gewoon doen dat is wel een beetje hoe ik er naar kijk.
CorNou mooi Jelle ik sluit deze podcast af,
JelleJa
CorDank je wel om met je gesproken te hebben ik zie inderdaad en dat is dan mijn beschouwing van de zijkant naar jou toe ik zie een eerlijk en goed mens en inderdaad een enorm ondernemende man positief ingesteld en mooi hoe je zo van waarde kunt zijn in je eigen bedrijf in je eigen gezin,
JelleNou dat laatste wou ik nog wel benadrukken
CorEn in de regio Zwolle zeker.
JellePrecies maar dat laatste wou ik nog wel benadrukken van is in een goed gezin is ook van ja ik hoe mijn vrouw altijd mij half staat dat vind ik gewoon hartstikke fijn en ik hoef nooit geen zorgen te maken dat het thuis goed loopt en ook dat ik daarmee m’n ruimte kan pakken die ik met m’n kinderen wil en dat t dat de basis altijd in orde is en dat is wel dat is ook wel goed om dat te benoemen van dat dat je dat niet kunt zonder een fijne partner.
CorJa tis bijna altijd universeel als je een sterke man ziet dan weet je dat er een sterke vrouw op de achtergrond rondloopt.
JelleJa maar wel een zelfstandige vrouw dat wou ik wel erbij zeggen
CorNou helemaal goed Jelle Weever dank je wel
JelleGraag gedaan
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #19 met Martijn Roede van Wagenpartners - over politiek bedrijven, kantelpunt, schuldgevoel, eenzaamheid en zijn ideale klant
29 Mar 2021· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
Begin met de stip op de horizon, stel haalbare doelen en deel deze met anderen
Vandaag ben ik in gesprek met Martijn Roede, 45 jaar en bijna 8 jaar ondernemer en eigenaar van Wagenpartners. Betrokken specialisten die maximaal rendement uit uw wagenpark garanderen. We spraken af in de Gold Room, een mooie ruimte in de “bedrijfskantine” Bij Hanz in Zwolle.
POLITIEK BEDRIJVEN
De eerste 15 jaar van Martijn zijn carrière was er steeds iets waar hij tegenaan liep. Martijn: “Waar ik tegenaan liep constant was dat ik heel slecht ben in politiek bedrijven. Ik weet nog dat ik bij een werkgever in dienst kwam en dat ik echt letterlijk de eerste dag bijna slaande ruzie had. Met degene die dan een soort van verantwoordelijk was voor mij. Ik ben iemand, dat is ook niet altijd handig. Ben iemand die gewoon wel een mening heeft en ook wel bepaalde dingen ziet en dat dan ook wel benoemt.
En als wij in een vergadering zitten en ik hoor bepaalde dingen. Waarvan ik denk: maar hoezo doen we dit, terwijl er heel veel politiek achter zit waarom het gebeurt. Dan benoem ik dat. Dan schop je natuurlijk wel een paar mensen tegen de schenen. En daar maak je geen vrienden mee, dat snap ik ook wel. Zo werkt het nu eenmaal, maar daar kan ik dus niet mee omgaan”.
KANTELPUNT
Het kantelpunt in zijn carriere was toen Martijn besefte dat hij het wel gehad had met het geven van advies. Als autoverkoper bij werkgevers die niet inzagen wat zijn toegevoegde waarde was. Martijn: “Dus toen ben ik gaan nadenken van: wat wil ik dan wel? En dat is gewoon bedrijven onafhankelijk adviseren. Dat ik naast het bedrijf sta om te zorgen dat zij op een goede manier. Met respect voor de leveranciers de juiste keuzes maken. Dus dat was voor mij echt het kantelpunt dat ik dacht. Ik ga niet nog een keer bij een baas werken”.
SCHULDGEVOEL EN EENZAAMHEID
Martijn: “Wat een uitdaging is inderdaad die eenzaamheid. En met name als je uit loondienst komt: je bent niemand meer verantwoording verschuldigd, behalve jezelf. Ik heb mij heel lang schuldig gevoeld als ik niet acht uur per dag werkte. Dus dan keek ik van: heb ik wel acht uur gewerkt? Ja, dan kan ik dat nu wel doen. Dus dat voelde niet echt als vrijheid. Meer als: ik kan doen wat ik wil, maar toch vind ik het nog heel lastig. Op een gegeven moment ging het bergafwaarts en ik merkte gewoon dat dat kwam doordat ik geen doelen stelde”.
IDEALE KLANT
“We beheren wagenparken voor het MKB, klein, midden tot veertig, vijftig auto’s zo’n beetje. Het is een groep waar je vaak met de ondernemer aan tafel zit. Waar een HR-dame vaak zit over het algemeen die er niet veel zin in heeft misschien. Die er niet zoveel verstand van heeft misschien en het ook niet zo leuk vindt. Daar kunnen wij echt waarde toevoegen. Een typische Martijn Roede klant is iemand op het persoonlijk vlak zaken doet. Die dat dus belangrijk vindt, dus een stukje persoonlijk contact. Iemand die ondernemend is, die kansen ziet en iemand die openstaat voor opbouwende adviezen. Die soms echt wel een stukje tekortkoming blootleggen. Wij adviseren dat, maar dat zo’n ondernemer daar dan ook – zo zit ik zelf ook in elkaar – van denkt van. Dat is gaaf, dat ik dat niet eerder gezien heb”.
BEGIN MET HET EINDE VOOR OGEN, STEL HAALBARE DOELEN EN DEEL DEZE MET ANDEREN
Aan het eind vraag in aan Martijn zijn ultieme tip voor ondernemers. Hij noemt er zelfs vier. Martijn: “Ik denk de ultieme tip voor mij was echt: doelen stellen. Heel helder. Of je nu ZZP’er bent of niet, als je geen doelen hebt, kom je gewoon niet verder. En begin met het einde voor ogen, dan weet je waar je heengaat. Dan weet je hoe je daar moet komen. En, heel belangrijk, want dat is ook wat ik heel erg bekeken heb: is het haalbaar? Want het kan ook zijn dat hetgeen wat je wilt en het doel dat je stelt en voor ogen hebt. Dat je daar dingen voor moet doen die je niet kunt of niet wilt. Dus dat maakt gewoon heel veel helder en dat geeft heel veel rust.
En, dat is ook een belangrijke: deel die doelen met mensen. Dan worden ze tastbaar en dat voelen ze ook als verantwoording van: hier moet ik echt iets mee doen. Dat is mijn grootste valkuil geweest om dat niet te doen en dat heeft mij heel erg tegengehouden”.
Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.
Meer over Martijn Roede van Wagenpartners vind je op:https://www.linkedin.com/in/martijnroede/https://www.linkedin.com/company/wagenpartners/https://wagenpartners.nl/https://www.youtube.com/channel/UCSSmX9jyxsJH0M0CrnpJkNQ/featured
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt of eens duidelijke doelen wilt gaan stellen? Of om je doelen mee te delen, zodat je een stok achter de deur hebt om ze te halen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.
PROGRAMMA VOOR JOU
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
KENNISMAKEN?
Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
#podcast#interview#martijnroede#Wagenpartners#mentor#inspirator
VOLLEDIGE TEKST PODCAST #19:
CorWe zijn in Zwolle, we zitten in Bij Hanz, we zitten hier in de Gold Room. Misschien kort: Wie is Martijn Roede?
MartijnIn het kort?
CorOf mag ik het zeggen?
MartijnIk ben benieuwd wat jij hebt?
CorIk ga het zeggen. We kennen elkaar van Business Open, samen met Ian Bodewes ben je eigenaar van WagenPartners. Je woont in Harderwijk, je hebt een relatie met Katerina en klopt het dat je twee dochters hebt?
MartijnIk heb er drie inmiddels.
CorMelissa zag ik voorbij komen, voor de rest kon ik niks vinden.
MartijnMelissa, dat is mijn oudste, die is zestien, volop puber, school en dat soort dingen. De middelste is net twaalf geworden, gisteren. Dus dat was een druk feestje en de jongste is binnenkort jarig en die wordt drie.
CorHobby’s kon ik niet vinden.
MartijnNee, ik heb wel hobby’s. Ik golf een beetje en met name omdat ik dat voor de business wilde gaan doen. Maar het is ook gewoon een leuk spel, dat doe ik niet genoeg maar wel af en toe, kost wel een hoop tijd. Mijn grootste hobby is eigenlijk muziek maken en dan echt achter de computer en dan elektronische muziek.
CorDataloop zag ik voorbij komen op Sound Cloud.
MartijnJa, dat klopt, dat ben ik. Ik werk eigenlijk sinds kort samen met een DJ/producer uit Californië en ja, ik moet zeggen dat dat voor ons heel goed werkt. Dat we daar mooie stappen in maken en de producties daarin beter worden. Maar met name is voor mij heerlijk om even alles te vergeten omdat ik dan echt: koptelefoon op en dan helemaal los kan gaan. En het is een heel creatief proces, dat vind ik heel gaaf en eigenlijk sinds kort ook,
misschien heb je het wel voorbij zien komen op filmpjes van WagenPartners over car reviews waarin we het toch wel anders doen dan de gevestigde autobladen en dat soort dingen, met een beetje een grappige twist soms of leuke vergelijken en dat is ook heel erg leuk om te doen. Dus ik wil niet zeggen een hobby, maar het is wel wat mijn interesse ook heeft.CorIk voel in een keer als niet-techneut, voel ik het niet als een spanning opkomen, dat jij in heel veel dingen, technische dingen wel heel veel beter bent dan ik, maar we gaan het meemaken. Hoe oud ben je?
MartijnIk ben vijfenveertig.
CorGeboortedatum?
MartijnNegenentwintig november.
CorIn wat voor auto rijd je?
MartijnEen BMW drie serie.
CorEn lees je wel eens boeken?
MartijnIk lees te weinig boeken, ik heb wel wat gelezen onlangs, ik heb in ieder geval de zeven eigenschappen van Covey gelezen, die werd me aangeraden door mijn werkgever met een waarschuwing van: kijk uit, want dat gaat je leven veranderen. k moet zeggen dat het niet zo heftig was, maar het is wel een goed boek en ik heb er ook heel veel uit gehaald en dat ik nog steeds wel dingen toepas.
Ik zou hem nog eens moeten lezen eigenlijk weer en ik heb onlangs van Goldsmith triggers gelezen en ook dat is een boek die mij heel erg aansprak, het nadeel van boeken vind ik, voor mezelf, dat ik altijd denk: o ja, maar dan vervolgens de waan van de dag weer plaatsvindt en ik dan heel veel dingen niet toepas. Dus nee, ik lees eigenlijk te weinig boeken, maar ik moet ook zeggen dat als ik boeken lees ik er niet altijd alles mee doe.
CorBen je dan iemand die in het gesprek bij een klant meeschrijft? Of heb je een iPad waar je nog wat in tikt, of onthoud je alles?
MartijnIk probeer zeker wel mee te schrijven, want als ik alles ga onthouden dan komt dat niet goed. Ik ben iemand die heel veel nadenkt en heel veel gedachtes heeft en van heel veel dingen – als ik terug rij in mijn hoofd mee bezig ben en als ik dan op de zaak ben – de essentie heb ik nog wel, maar dan ben ik toch de details vergeten. Dus ik schrijf zeker wel dingen mee ja, dat heb ik mezelf wel moeten aanleren, maar dat doe ik wel, ja.
CorHeb je een idool, iemand waar je tegenop kijkt?
MartijnIk heb niet zozeer echt een idool, maar wat ik wel mooi vind is inspirerende verhalen. We hadden het in ons voorgesprek al even over Sam van Dalen, als ik hem zie en zijn verhaal hoor en zie wat hij doet, dan heb ik daar heel veel respect voor. Ik denk, ja, idool klinkt voor mij een beetje als dat je ergens tegenop kijkt en dat je dat ook graag wilt, of misschien zelfs wel jaloers bent, dus ik ben een beetje afgestapt van vergelijken, want dat brengt mij heel weinig, maar ik hou gewoon van inspirerende mensen en dat vind ik heel gaaf om te horen en om te zien, ja dat kan een hele grote ondernemer zijn, of dat kan iemand zijn die in mijn naaste omgeving zit, maar echte idolen heb ik niet, nee.
CorOm even terug te komen op je huidige relatie, zij komt uit Rusland, Moskou?
MartijnKlopt.
CorHoe ben je die dan tegen het lijf gelopen?
MartijnGewoon heel plat, gewoon via Tinder. Dus ja, ik heb een lange relatie gehad en op een gegeven moment zijn wij uit elkaar gegaan, dat is allemaal heel goed gegaan gelukkig, ook mooi voor de kinderen dat dat heel goed is – we hebben een hele goede relatie nog samen en ja, ik ben een beetje gaan swipen en we zijn elkaar daar dus tegen gekomen en dat was heel leuk. We hebben hele leuke gesprekken gehad en elkaar een paar keer gezien en ja, dat klikte heel erg.
CorEn is de voertaal thuis dan Engels, of Nederlands?
MartijnVoertaal, op dit moment is het wel wat gecompliceerder, voertaal is Engels, maar onze dochter spreekt Nederlands, maar zij wil ook graag de moedertaal leren uiteraard, dus zij spreekt Russisch tegen Sascha, zo heet ze, ik spreek Nederlands en samen tegen elkaar spreken we Engels. Ik moet zeggen, op zich gaat het goed, maar ik versta dus niet altijd wat ze tegen Sascha zegt, maar de voertaal tussen ons is inderdaad Engels, ja.
CorKun je wel een beetje Russisch spreken?
MartijnNee, een paar woorden, maar ik kan niet – ik heb het wel een tijdje geprobeerd om het te leren, of in ieder geval een kleine poging ondernomen, maar ja, het is een heel moeilijke taal, ik ben daar dan ook niet in verder gegaan. Dus Russisch, nee, ik ken een paar woorden, maar daar houdt het echt mee op.
CorEn de liefdestaal hebben jullie wel goed begrepen?
MartijnJa, die is universeel. Ik moet wel zeggen, dat ondanks dat wij niet echt uit een echt dag en nacht verschillende cultuur komen en zij ook niet heel erg Russisch is in haar doen en laten, juist het tegenovergestelde, dat er toch best wel dingen zijn die door cultuurverschillen soms wel of botsen of tot wat onduidelijkheid leiden of hebben geleid. Dus de liefde is qua taal wel universeel, maar het cultuurverschil is af en toe, uitdaging is een groot woord, maar die is er wel af en toe.
CorZe werkt bij Nike?
MartijnDat klopt.
CorDus ze zal – is verwesterd, ik weet niet of je het zo kan zeggen?
MartijnTypisch Russisch, nou ja, typisch dat is ook allemaal over een kam scheren, maar dat is een beetje hoe wij tegen Rusland aankijken, maar zij zelf ook. Dat is vrij op jezelf gericht en zorgen dat je, ja, jouw hachje altijd redt en veilig stelt en dat is ook niet heel raar, want het is daar een hele andere wereld dan dat we hier kennen en daar is niet echt solidariteit.
De regering is natuurlijk bezig met zichzelf meer te verrijken dan naar het volk te kijken, waardoor je gewoon heel erg voor jezelf alles moet regelen en dat is iets wat mensen wel verhardt en wat zij niet echt prettig vindt. Dus in die zin is zij niet zo en past zij niet echt in dat plaatje en past ze inderdaad meer in het westerse, of in ieder geval in deze cultuur hier. Als zij bijvoorbeeld door Amersfoort loopt zegt ze: wat een frisse lucht hier, terwijl wij denken: dat is best een drukke stad. Maar ze past hier heel goed. Beter dan in Moskou.
CorUit wat voor nest kom je zelf? Waar ben je geboren, waar ben je opgegroeid?
MartijnMijn ouders zijn mensen die volgens mij niet echt rust konden vinden in waar ze woonden, ik ben geboren in Uithuizermeeden in Groningen, uithoek en vervolgens ben ik heel vaak verhuisd. Mijn geheugen begint ergens in Amersfoort waar we een aantal keer zijn verhuisd, in Nijkerk heb ik een deel van mijn vroege jeugd doorgebracht en op mijn achttiende ben ik naar Harderwijk verhuisd.
CorBen je enigst kind?
MartijnNee, ik had twee zussen. Een zus is overleden, dus we zijn nu met zijn twee nog en ik ben de middelste. Dus ik heb niet echt een binding gehad met een bepaalde stad en dat miste ik wel heel erg, dus ik ben wel blij dat ik nu in Harderwijk woon en al een tijdje daar woon.
CorWaren jullie dan als gezin ook meer op elkaar aangewezen?
MartijnNee, ik heb eigenlijk, als ik kijk naar mijn gezinsleven dan was dat allemaal vrij – iedereen was wel met zichzelf bezig en mijn vader was veel weg, die was altijd onderweg als vertegenwoordiger, laat thuis, ja en ik heb ook geen makkelijke jeugd gehad wat betreft school, omdat ik vaak verhuisde en nieuw was.
Dus het was niet echt een hele warme, gezellige jeugd. Dat heeft mij wel heel lang achtervolgd, ook omdat je niet een plek hebt waar je gewoon vrienden hebt die je al lang kent, waar je mee opgroeit, waar je op een gegeven moment een hechte band krijgt. Dus dat heeft mij wel heel veel tijd gekost om daarmee om te gaan. Dat is waar ik vandaan kom.
CorDus je vader was een reizende vertegenwoordiger?
MartijnJa.
CorAltijd in hetzelfde product zoals jij, jij hebt in je loopbaan altijd met auto’s te maken?
MartijnJa, ja.
CorJouw eerste woordje was ook auto.
MartijnKlopt ja. Dat is echt zo. Dat is inderdaad iets wat blijkbaar erin zit. Mijn vader heeft eigenlijk altijd keuzes gemaakt die voor anderen, dacht hij, de beste waren en niet voor zichzelf, waardoor hij heel lang bij een bedrijf heeft gewerkt waarvan ik me al zolang ik me kan herinneren, altijd hoorde – zeuren, er was altijd wel iets aan de hand, waarvan ik altijd dacht van: maar waarom ga je dan niet weg?
En uiteindelijk heeft hij geloof ik de laatste tien jaar bij een bedrijf gewerkt, die stap heeft hij toen gemaakt waarin hij toch wel een heel stuk gelukkiger was en opleefde weer. Dus hij heeft inderdaad altijd, om even op jouw vraag terug te komen, in de automaterialen gezeten, starter en dynamo’s, deed hij, revisiedelen verkopen. Dus ja, dat is een beetje, ik heb daar altijd wel naar gekeken met een bepaalde blik van: waarom maak je niet de stap naar? Maar goed, dat is vanaf de zijlijn makkelijk gezegd altijd natuurlijk.
CorLeven jouw ouders nog?
MartijnJa. Zijn beide nog gezond, actief, zijn nog samen ook, dat is ook wel een bijzonderheid in deze tijd en zijn heel gelukkig, zijn heel blij. Ik moet zeggen dat ze echt van het leven genieten samen.
CorAls je altijd weg bent, kun je ook geen ruzie maken Martijn.
MartijnDat lukt ook nog wel hoor. Nee, dat klopt, maar je moet op een gegeven moment ook wel een beetje investeren in dingen en ik denk ook wel dat zij door alles wat zij hebben meegemaakt, ik bedoel het verliezen van een dochter is ook niet makkelijk, dat zij wel altijd bij elkaar zijn gebleven en er altijd voor elkaar zijn geweest.
En ik denk dat er een sterke band is ontstaan daardoor. Ze waren ook jong toen ze kinderen kregen, dus dat is ook niet allemaal makkelijk en zeker niet in die tijd, het is toch wel een andere generatie. Dus nee, als ik naar ze kijk: ze zijn gezond, ze zijn blij, gelukkig, ze doen leuke dingen dus.
CorMaar dan zullen jouw ouders zestig, vijfenzestig zijn?
MartijnMijn vader is inmiddels eenenzeventig en mijn moeder is tweeënzeventig.
CorIk zag, je hebt op de Albert Schweitzer in Nijkerk gezeten, dat zal lagere school zijn, toen havo. Je was dus in die tijd best wel, je hebt mavo en havo in die tijd, had jij altijd al koppie koppie?
MartijnIk denk wel dat ik, zeker wel capaciteiten heb alleen ik heb ook wel een hele grote onrust in mij en ik weet niet of dat ADHD is of ADD of wat voor stempel je erop moet drukken, ik denk ook wel dat het te maken heeft met hoe het thuis ging en wat ik al zei: hoe het met mij ging op school, dat was nooit echt heel veel plezier, waardoor ik eigenlijk nooit mijn potentie heb kunnen benutten.
Dus ja, capaciteit heb ik, maar het moet er ook wel uitkomen, daar moet je ook wel in begeleid worden. En zeker op het moment wanneer je meer begeleiding nodig hebt. Ik zie dat nu ook bij mijn dochter die heel slim is en heel veel kan, maar die dus geen begeleiding krijgt en vervolgens op de bank zit en ik denk dat ze inmiddels vier keer heel YouTube heeft uitgekeken, dus dat heb ik wel heel erg gemist.
Die begeleiding. Ik was gewoon druk en vervelend en de klas werd uitgestuurd, terwijl ik eigenlijk iemand nodig had die me bij de hand zou nemen en zou zeggen van: laten we eens kijken hoe we dingen wel kunnen doen.
CorDus jij bent wel degene die in de hoek stond?
MartijnJa, ja. En daarna altijd degene die de clown – ook een stukje erkenning, mensen moeten je leuk vinden. Ik was op school nooit de beste vriend van de leraren en nee, ik heb daar niet hele warme herinneringen aan, aan school en dat soort dingen.
CorUiteindelijk heb je MBO gedaan in Amersfoort, detailhandel. Dus toen had je nog niet een idee: ik moet richting auto’s, de IVA of iets dergelijks?
MartijnHeel eerlijk: ik ben nooit zo heel erg ambitieus geweest. Op het moment dat je aan het overleven bent dan heb je niet echt ruimte voor ambities, er zijn overigens wel mensen die daardoor juist sterk willen en van alles en nog wat oppakken en juist wel die ambities hebben, maar bij mij werkte dat niet zo en ik heb dus eigenlijk gekozen voor iets waarvan ik dacht: ja, dat kan ik en ik wil het mezelf ook niet te moeilijk maken.
Dat klinkt misschien niet heel mooi, maar dat was wel hoe ik op dat moment was. Dus nee, niet met auto’s. Ik had daar altijd wel interesse in, maar ik heb daar niet over nagedacht om in die richting wat te doen, nee.
CorDus het ondernemerschap zit er nu wel in, maar toen nog niet. Ik heb gezien je hebt eerst bij Wiegel gezeten als accountmanager, dus altijd wel in het commerciële werk, dus toch wel een beetje de voetsporen van je vader gevolgd?
MartijnJa, sterker nog, mijn vader werkte bij Wiegel en dat is eigenlijk de eerste echte baan die ik had, daarvoor had ik allerlei andere dingen. Dus ik heb wel dat commerciële stuk gevolgd en dat was, ja, mijn vader werkte daar en ze hadden mensen nodig, dus ik ben gaan solliciteren en aangenomen en toen ben ik daar aan de gang gegaan. Ja, dat klopt.
CorWat was je voor een vertegenwoordiger?
MartijnIk was een vertegenwoordiger die best wel goede resultaten haalde, ik kwam in een rayon, ik ging mee met de toenmalige vertegenwoordiger die ik verving en toen ging ik een rondje mee en toen dacht ik: ik weet niet wat jij doet, maar voor mij is dit niet wat je moet doen en ik kwam ook bij heel veel klanten die ons al heel lang niet meer gezien hadden, terwijl hij daar wel langs had moeten rijden.
Dus voor mij was het echt wel een uitdaging om daar wat moois van te maken. Om echt wel te kijken van: hoe kan de omzet omhoog – dus daar was ik best wel succesvol in. En ik ben iemand die heel erg op de relatie zit, dus gewoon leuke gesprekken, leuke relaties als je iemand een beetje aan jouw kant krijgt, dan kun je best wel wat verkopen.Dus dat is wat ik deed, maar ik liep een beetje tegen hetzelfde aan als waar ik mijn vader jaren over hoorde.
Als een bedrijf een bepaalde richting op wil, een bepaalde manier niet dezelfde visie heeft of het misschien zelfs niet zo interesseert hoe dingen gaan dan ja, dan op een gegeven moment botst dat en wil ik verder en dan komt dat niet. Dan ben ik toch wel wat ambitieuzer, ja toen heb ik ook gezegd: daar moet ik mee stoppen, want hier word ik niet gelukkig van.
CorToen heb je bij een aantal autodealers gezeten. Visser Automotive, Autopalace, ik zag Oving staan.
MartijnIk ben begonnen – ik kwam bij het uitzendbureau, dat is heel grappig, ik zeg: ik wil wat anders, want ik ben niet gelukkig. Maar wat wil je dan? Ik zeg: verkoop, iets met auto’s vind ik geweldig en zij had toen een kennis, die had een autobedrijf, Van Ramshorst, die heeft ze gebeld en ik mocht op sollicitatiegesprek en dat was mijn eerste ervaring met de autoshowroom. En daarna ben ik bij Visser beland in Nijkerk wat uiteindelijk Autopalace is geworden en toen naar Zwolle, naar Oving en daarna, dat was eigenlijk van particulier naar de zakelijke markt, dus dat vond ik wel heel mooi.
CorWas dat altijd dat mensen naar je toe kwamen of had je toen wel dat je de hort op ging?
MartijnIk moet eerlijk bekennen, dat als ik terugkijk op dat soort – dat is ook de reden dat ik nu doe wat ik nu doe, als ik terugkijk op dit verhaal ben ik eigenlijk helemaal niet zo’n goede verkoper. En dat komt omdat ik het leuk vind om een relatie op te bouwen, ik het leuk vind om een relatie te onderhouden, om goede gesprekken te hebben met klanten, om daar heen te gaan, maar echt het koude, het koude stuk, dat bord voor de kop en gewoon gaan, dat heb ik toch niet in mij.
Dat merkte ik ook in de verharding van de markt eigenlijk. Want op een gegeven moment ging het niet meer over de auto, maar over hoeveel korting en dan moest je eigenlijk al verlies schrijven en uiteindelijk met de bonus einde jaar die je dan kreeg van de importeur goedmaken om je aantallen te schrijven.
Ja en dan was je eigenlijk niet meer bezig met adviseren, maar gewoon bezig met een offerte uitbrengen en als dat genoeg was mocht je misschien leveren, als een andere dealer dan niet nog scherper was. En dat vond ik gewoon geen prettige ontwikkeling, dus ik merkte gewoon dat ik daar niet gelukkig van werd en dat ik ook niet gelukkig werd van het moeten verkopen van iets wat je toevallig verkoopt.
CorJe zou kunnen zeggen, als iemand naar een auto gaat kijken, dan zou ik zeggen, dan is de verkoper wel bepalend. Of ik het hem gun of niet.
MartijnDat zou je zeggen, ja.
CorDan zou je juist, jouw kwaliteiten juist zo naar boven kunnen komen.
MartijnJuist, dat was ook zo, zeker, want ik heb ook heel veel auto’s verkocht en ik was daar ook best wel goed in, alleen op een gegeven moment was het zo, zeker na de crisis in 2008 mensen bij mij een heel goed gesprek hadden, maar dat ik het niet kon afronden omdat ik niet de juiste, ja misschien niet de juiste verkooptechniek toepaste, dat ik misschien niet te pusherig was, of dat ik misschien niet– je merkte gewoon dat de mensen met een heel goed gevoel de auto heb laten zien die ze ergens anders gekocht hadden.
Van: we hebben een Peugeot gekocht hoor, maar dit is hem geworden. Dan dacht ik van: maar volgens mij niet bij mij, ik weet het niet? Wat is er dan mis gegaan? Dus ja, je hebt gelijk, zeker is dat heel belangrijk en dat werd dus steeds minder belangrijk.
Ze wilden nog wel het goede gesprek en een heel goed advies en dan vervolgens gingen ze de markt op om te kijken – en daar was een autobedrijf niet uniek in, dat gebeurt ook bij de Media Markt en noem alle andere elektronicazaken op waar mensen dan gaan kijken om advies en vervolgens dan op internet de goedkoopste kopen. Dus ja, dat is wel een verandering die ik echt wel heb zien gebeuren.
CorIs dat nu, als je nu kijkt, is dat vijf jaar geleden, nu nog compleet anders? Je bent sinds 2013 al ondernemer geworden, daar gaan we het zo over hebben, over die switch, is dat in de afgelopen zeven jaar nog weer enorm veranderd?
MartijnAls ik kijk naar de verkopers, want daar hebben we best wel veel mee te maken dan denk ik dat daar niet heel veel veranderd is, in ieder geval niet in de goede zin, als ik kijk naar de consument dan denk ik dat dat gewoon is doorgezet, die lijn. Mensen die willen graag online geïnformeerd worden, die willen kijken en vervolgens wel ergens heen om wat te zien, te voelen, maar ik heb niet het idee dat zij echt nog op die relatie zitten. Dat zij echt wel op die prijs en op die, ja, ik wil niet zeggen dubbeltje op de eerste rang, maar dat is wel iets wat heel erg speelt.
CorIs dan in jouw beleving het gunnen nog belangrijker geworden, of juist minder belangrijk geworden?
MartijnIk denk uiteindelijk, als ik kijk naar de bedrijven die het heel goed doen, dat die het van de gunning moeten hebben, alleen dan heb je het over: wat verkoop je? Kijk, als je een nieuwe auto verkoopt, die is overal hetzelfde. En op het moment dat jij een gebruikte auto verkoopt dan kun je dus veel meer waarde toevoegen in het proces.En wat ik heb gezien en dat is wel een hele grote verandering, ik kom bij Visser Automotive vandaan, dat is nu overgenomen, dat was toen een bedrijf met twee vestigingen waar we gewoon goed auto’s verkochten. Ja zo’n bedrijf dat zie je gewoon verdwijnen, dat kan niet meer. De kosten zijn te hoog, de eisen zijn te hoog, dus dan wordt dat een groot bedrijf in een grote holding die een visie heeft.
Maar hoe groter, hoe moeilijker het is om die visie ook helemaal door die gigantische organisatie te laten dalen. Dus je merkt gewoon dat dat, volgens mij, gewoon minder persoonlijk wordt. Dat het gunnen op zich nog heel belangrijk is, alleen je bent in zo’n grote dealer holding ben je zo afhankelijk van zo veel schakels, ja dat het op heel veel punten ook mis kan gaan. Dus ik denk dat als je je onderscheidt, echt onderscheidt, dus echt met goede service, echt met onafhankelijk advies, met echte goede – dat je best wel goed kunt verkopen. Maar voor nieuwe auto’s zie ik eerder de trend dat het minder om gunnen gaat, maar meer om de prijs en dat je zo groot mogelijk bent en daardoor de beste deals kunt aanbieden.
CorWat ik wel hoorde bij Tesla, je kocht een auto en achteraf op een grote parkeerplaats kon je hem ophalen, maar daar was heel weinig persoonlijk contact eigenlijk. En dan in vergelijking met Remco Kuiper die in de vorige podcast te gast was die zegt bijvoorbeeld: nu is in het bedrijf die gunning belangrijk, maar toen ik bij KPN werkte was aan de klant verkopen nog wel makkelijk, maar vervolgens de opdracht binnen het bedrijf te verkopen en te zorgen dat die het voor elkaar kreeg, dat was wel een baan op zich.
MartijnPrecies wat je nu zegt. Ik sprak ooit een Business Open lid, die komt niet uit de auto’s, die kwam ik tegen bij de koffietafel, leuk, voorstellen, wat doe je? Ik werk daar en daar, auto’s, oké, heb ik ook gedaan. Hij zegt: maar ik kom niet uit de branche. Ik zeg: het eerste wat je moet doen als je maandag naar de zaak gaat is gewoon een kaart halen en die ga je naar het magazijn brengen, ik zeg: je gaat taart halen, die ga je naar de receptie brengen en daar moet je vrienden mee worden.
Dat zijn de belangrijkste mensen van het bedrijf, want als jij namelijk een auto verkoopt en de klant die volgende week moet rijden, dan moet je dat bij de receptie verkopen, die zeggen: moeilijk, lastig en gezeur, maar omdat je vrienden bent, prima, maar dan moeten zij dat ook wel weer bij het magazijn verkopen. En dat zijn dus gewoon drie bedrijven in een bedrijf. En hij keek mij zo aan het zei: ja, dat heb je wel heel mooi omschreven. Dat is precies hoe het is.Maar dat is dus inderdaad heel lastig en hoe groter dat wordt, hoe moeilijker het dus wordt om die persoonlijke service dus te leveren en echt die persoonlijke aandacht te geven en echt zo’n klant dat hele proces te laten ervaren.
CorJe zou bijna consultant worden in die sector om bedrijven te laten zien dat dat zo werkt. Je zult maar eigenaar zijn van zo’n groot bedrijf en niet weten dat dat in jouw bedrijf aan de hand is.
MartijnMaar bedrijven weten dat en ik heb bij heel veel van dat soort consultants aan tafel gezeten omdat we trainingen moesten volgen. Dan zie je eigenlijk drie, vier mensen zitten van de tien die denken: wat kunnen we leren? En er zitten er zes, zeven met de handen in de zakken, onderuit gezakt van: we doen het al heel lang zo en we zitten hier omdat het moet en je hoeft mij niks meer te vertellen. En dat heb je gewoon en hoe groter die organisatie, dat is echt een uitdaging.
Dus ik weet zeker dat die bedrijven dat weten en dan is het heel lastig om zo’n cultuur – je moet weten die culturen van al die verschillende bedrijven worden overgenomen, om al die culturen richting een cultuur te krijgen, dat is gewoon ontzettend lastig.Ik zie wel dat de bedrijven die het goed doen, met name de occasion markt, daar is zo veel groei in geweest de afgelopen jaren en dat is een beweging die al lang ingezet is, toen ik bij Volkswagen werkte wist ik op een gegeven moment dat onze doorloop van auto’s in de werkplaats van vijf jaar en ouder, die was gewoon dramatisch, ik weet niet meer hoeveel, maar dat was echt heel laag.
Dat betekent dat iedereen die een auto rijdt, die rijdt twee jaar bij de dealer voor de garantie, een beurtje, derde jaar misschien nog een keer een APK, vierde beurtje, het vierde jaar werd al een stuk minder en het vijfde jaar wanneer het interessant wordt kwamen ze bij een universeel en werden ze super goed geholpen. Ja, willen ze dan een nieuwe nieuw of pakken ze dan een jong gebruikte bij een universeel waar ze gewoon echt helemaal –
dus die ontwikkeling is al heel lang gaande en ik heb dat echt zien groeien van een klein, universeel bedrijf naar in een keer een universeel bedrijf dat heel veel auto’s verkoopt. Noem een Seldenrijk bijvoorbeeld in Harderwijk, maar ook een Schouten in Ermelo, dat zijn bedrijven die gewoon enorme groei hierdoor hebben meegemaakt. Eigenlijk door het falen van de dealerorganisaties.
CorWe gaan naar het kantelpunt, het moment waarop je dacht: nu wil ik geen loonslaaf meer zijn, wat was het dat je zei: dit ga ik gewoon anders doen. Dit wil ik niet meer, of was het juist: dit wil ik nu wel?
MartijnWaar ik tegenaan liep constant was dat ik heel slecht ben – en daar ben ik wel beter in geworden inmiddels, ik was heel slecht in politiek bedrijven. Ik weet nog dat ik bij een werkgever in dienst kwam en dat ik echt letterlijk de eerste dag dat ik daar kwam bijna slaande ruzie had met degene die dan een soort van verantwoordelijk was voor mij, ik wil niet zeggen leidinggevende, maar dat was dan wel de gevierde man.
CorEn wat irriteert je dan?
MartijnIk ben iemand, dat is ook niet altijd handig, ik ben iemand die gewoon wel een mening heeft en ook wel bepaalde dingen ziet en dat dan ook wel benoemt. En als wij in een vergadering zitten en ik hoor bepaalde dingen, waarvan ik denk: maar hoezo doen we dit, terwijl er heel veel politiek achter zit waarom het gebeurt, dan benoem ik dat. Dan schop je natuurlijk wel een paar mensen tegen de schenen en daar maak je geen vrienden mee, dat snap ik ook wel, zo werkt het nu eenmaal, maar daar kan ik dus niet mee omgaan.
Ik kan dus niet lachen op commando omdat ik daarmee iemand die ik nodig heb straks weer – dus daar liep ik heel erg tegenaan en ik liep er ook heel erg tegenaan dat ik dingen wilde of bepaalde dingen juist niet wilde. Ik ben iemand die vroeg op de zaak was en vaak ook laat wegging, maar als ik dan een keer ergens heen moest tussen de middag voor privé en daar wordt een opmerking over gemaakt van: dat kan echt niet.
Dat zijn allemaal kleine dingen, maar dat geeft wel een beetje aan hoe werkgevers, in ieder geval mijn werkgevers, niet dat ik allemaal verkeerde werkgevers heb gehad, maar hoe zij tegen werknemers aankeken. Dus ja, dat wilde ik gewoon niet meer. Toen dacht ik: ik kan weer auto’s gaan verkopen bij een ander bedrijf, waar ik tegen dezelfde dingen aan ga lopen, of ik kan stoppen met verkopen en meer op de adviesrol gaan zitten, want dat is wat ik heel leuk vind.
Ik heb wel eens gekscherend tegen een collega gezegd: we moeten adviesbureau Visser op het dak zetten, want wij doen zoveel adviseren, dan krijgen we de order niet. Dan moeten we gewoon een factuur sturen voor het advies, want dit is gewoon een heel goed advies. Ik heb heel veel kennis en expertise opgebouwd, zonde om dat weg te gooien.Dus toen ben ik gaan nadenken van: wat wil ik dan wel? En dat is gewoon bedrijven onafhankelijk adviseren, dus dat ik naast het bedrijf sta om te zorgen dat zij op een goede manier, met respect voor de leveranciers de juiste keuzes maken. Dus dat was voor mij echt het kantelpunt dat ik dacht: ik ga niet nog een keer bij een baas werken.
CorToen ben je in 2013 met Flexxim begonnen?
MartijnJa.
CorDeed je dat alleen?
MartijnFlexxim heb ik opgestart met een vriend, toenmalige vriend en als ik daarop terugkijk, die stap was voor mij best wel spannend.
CorEn werd die stap thuis ook gedragen?
MartijnJa, die werd thuis wel gedragen, maar ik ben gescheiden en dat is wel een beetje de periode dat het thuis niet meer soepel ging dus ik had daar op zich niet heel veel overleg voor nodig. Ik deed mijn ding, alleen ik vond het wel spannend. Dus ik heb dat toen samen met iemand gedaan en als ik er nu op terugkijk was ik heel erg bezig met het vormgeven van het bedrijf, hoe we het dan gaan doen en daar kon ik urenlang rapporten en plannen voor schrijven,maar als het dan tot de uitvoering kwam vond ik het wel spannend en ik ben er toen ook wel achter gekomen, je kunt heel veel schrijven, maar je moet ook gas geven. Je moet het op een gegeven moment ook doen. Dus dat ben ik toen samen gestart, uiteindelijk heb ik wel alles zelf gedaan, dat was meer een soort adviesrol dan dat hij actief mee hielp.
CorEn wat deed Flexxim? Wat was waar je anders niet voor betaald kreeg, advies in mobiliteit, wat je voor bedrijven kunt doen? Onafhankelijk van welke autoleverancier en waar.
MartijnDat was inderdaad het idee met ook een stuk wagenparkbeheer wat we nu doen, maar het was gewoon – de propositie was niet helder genoeg. Ik deed heel veel en uiteindelijk merk je dan dat de klant ook niet begrijpt wat je doet en dan zit je aan tafel maar: ik hoor wat je allemaal kan, maar wat heb ik eraan? Maar we deden in feite en dat is wat ik het meeste gedaan heb, is inderdaad advies geven.
Dus adviestrajecten bij bedrijven, hoe doe je het nu, hoe kan het anders en hoe kan het beter? Met name dan op het wagenpark, alleen dat was een heel lastig concept. Mensen begrepen het niet. Die moesten bij mij geld afrekenen voor iets waarvan ze niet zeker wisten wat het dan ging opleveren en ja: maar wat bespaar ik dan en hoe moet ik dat dan doen?We hebben goede resultaten geboekt, we hebben echt bedrijven geholpen om echt te besparen, dus op zich was dat wel goed, alleen het verhaal, de propositie, op dat moment, sloeg niet aan.
CorMaar was je dan, waar ze eigenlijk iemand voor in dienst hadden, die werkzaamheden die voerden jullie dan uit?
MartijnNee, want degene die in dienst was die doet vaak – die denkt dat die het goed doet, of misschien wel dat het beter kan, maar je moet je voorstellen: als je kennis van de markt hebt, dan doe je het al snel goed. Ik vergelijk het wel eens met: vroeger deden de mensen de was met de hand, er was geen wasmachine, men kende dat ook niet, dus dat is prima. Alleen op het moment dat je niet weet wat er mogelijk is en wat er allemaal kan in die markt, dan is het ook lastig, voor mij althans op dat moment om uit te leggen hoe het anders kan.
Dat kan ik wel in een heel mooi rapport, maar om dan uit te leggen wat mensen dan krijgen en hoe het dan voor ze werkt en dat ze dan ergens anders moeten inkopen, of bij hun partners afspraken kunnen maken, dat ze de schadeafhandeling anders moeten regelen, of de verzekering op een andere manier moeten insteken, of misschien wel van koop naar lease moeten of andersom, ja dat die mensen die denken: we doen het toch goed?Dus moet ik nu geld gaan betalen voor een rapport, maar wat ga je dan doen precies? Hoe lang duurt dat dan? Dus dat was een lastige. Dus het was niet zozeer de taak overnemen, maar wie het doet beter de taak te kunnen laten uitvoeren.
CorDus dat bedrijf had je toen van jezelf, die vriend van jou die helpt jou, die adviseert jou, hoe ging je toen met die eenzaamheid om. Jij ging dingen beslissen en mooi dat een vriend je dan adviseert –
MartijnDat is eigenlijk voor mij wel los van wat ik net schetste, wat een uitdaging is, want handel binnenhalen, je denkt: ik heb een super goed verhaal en ik ga het binnenhalen en top. Dat is echt een van de lastigste dingen. Maar op de tweede plek, of een gedeelde eerste plek is inderdaad die eenzaamheid en met name als je uit loondienst komt:
je bent niemand meer verantwoording verschuldigd, behalve jezelf. Ik heb mij heel lang schuldig gevoeld als ik niet acht uur per dag werkte, dus dan keek ik van: heb ik wel acht uur gewerkt? Ja, dan kan ik dat nu wel doen. Dus dat voelde niet echt als vrijheid, meer als: ik kan doen wat ik wil, maar toch vind ik het nog heel lastig.
CorDe baas Martijn was eigenlijk nog strenger dan de werknemer Martijn?
MartijnZeker ja. Dat absoluut. En met name, want op zich, ik moet zeggen dat dat in het begin heel goed ging, maar op een gegeven moment ging dat door allerlei redenen ook privé, ging dat op een gegeven moment bergafwaarts en ging niet meer goed en ik merkte gewoon dat dat kwam doordat ik geen doelen stelde.
Op het moment dat jij een doel stelt voor jezelf en dat uitspreekt en dat ook deelt met anderen, daar ben ik zo achter gekomen, dan wordt dat iets wat tastbaar wordt. Maar dan wordt het ook iets wat je dus ook kenbaar maakt, je kunt je ook niet meer verschuilen. Niemand kan tegen jou zeggen: het gaat goed of het gaat slecht als jij je doel niet deelt, maar als jij je doel wel deelt en iemand ziet dat het niet gehaald wordt, dan kun je vragen krijgen, of mensen kunnen daar wat van vinden.
Dus dat heeft mij wel heel erg geholpen om uiteindelijk echt de volgende stap te maken en ook verder te komen, want ja, zonder doelen leef je een beetje van opdracht naar opdracht en als die dan doorgaat moet je weer opnieuw beginnen, terwijl je eigenlijk maar een beetje in de marge aan het rommelen bent.
CorJe voelde niet van: ik wil er salaris uithalen.
MartijnToen niet. Ik heb nu hele heldere doelen. Twee jaar geleden, in feite is het anderhalf jaar geleden, eind 2019 ben ik heel erg bezig, daarvoor was ik al heel erg bezig met doelstellingen en met het verhelderen, omschrijven wat jij zegt: wat wil ik eruit halen, wat moet ik daar dan voor doen? Hoe ga ik dat dan realiseren, dat geeft wel heel veel handvaten om de juiste dingen te doen en ook te weten op het moment dat je dingen niet doet die je wel zou moeten doen, dan zie je dat meteen terug, dus dat is heel fijn.
Maar nog steeds was op dat moment mijn propositie nog steeds te breed en niet helder en hebben we in 2019 de keuze gemaakt om puur te focussen op wagenparkbeheer, heel helder: we beheren wagenparken voor het MKB, klein, midden tot veertig, vijftig auto’s zo’n beetje, het is een groep waar je vaak met de ondernemer aan tafel zit, waar een HR-dame vaak zit over het algemeen die er niet veel zin in heeft misschien, die er niet zoveel verstand van heeft misschien en het ook niet zo leuk vindt, daar kunnen wij echt waarde toevoegen.
Daar kwam een nieuwe naam, een nieuwe huisstijl, een nieuwe website en dat heeft heel veel in gang gezet. Samen met die doelstellingen was in een keer helder wie we waren, wie we zijn en was het in een keer helder waar we heen wilden, of heen willen, ja, dat maakt het verhaal veel makkelijker.
CorMaar even heel concreet: wanneer moeten ze dan jou bellen, of jouw compagnon? We horen zo hoe die erbij is gekomen?
MartijnEigenlijk op het moment dat jij auto’s hebt rijden en degene die daar verantwoordelijk voor is, dat is nooit een dagtaak, tenminste, niet in onze doelgroep. Als jij twintig, dertig auto’s hebt is dat geen dagtaak, degene die daarmee bezig is, die heeft er te weinig verstand van, die heeft geen expertise op dat gebied, dan moeten ze ons bellen.
CorEn leasen ze die auto’s, of hebben ze die in eigendom?
MartijnBeide is mogelijk. Je moet het zo zien: een wagenpark beheren is echt een expertise, want de meeste bedrijven kopen een auto met heel veel korting, dan hebben ze het goed gedaan en vervolgens gaat die auto rijden, die rijdt vier of vijf jaar. Ik zeg altijd: op het moment dat je de verkeerde auto koopt dan heb je nog steeds een te dure auto en datzelfde geldt voor lease. Heel veel bedrijven die vergelijken leaseoffertes en die kiezen dan de goedkoopste en vervolgens gebeurt er vier jaar niks met dat leasecontract, dat loopt door, wordt een keer aangepast en noem maar op en juist op dat stuk inkoop zijn wij heel scherp, omdat wij connecties hebben.
Wij kunnen de partijen waar we mee samenwerken heel scherp inkopen, we vergelijken ook altijd die partijen op dezelfde voorwaarden, dus dat resulteert soms in leasecontracten tussen de honderd en soms wel meer per maand, een beetje afhankelijk van de grootte van de auto. Dus daar heb je al de eerste winst te pakken. Maar vervolgens gaat zo’n auto rijden en rijdt hij misschien meer of minder kilometers, dan moet dus het contract worden aangepast. Maar wat is dan reëel? Hij gaat van vijfhonderd euro naar vierenhalfhonderd euro, maar is dat wel reëel? Of hij gaat van vijfhonderd naar zeshonderd euro, is dat niet teveel? Is dat wel reëel.
Dus dat is wat wij dan bekijken, maar ook adviseren van – mooi voorbeeld, ik kom bij een klant en die rijdt tienduizend kilometer per jaar en dat is gewoon een hele dikke Volkswagen Touran diesel. Maar waarom dan? Ja, hij past ook wel niet binnen budget, maar we hebben de kilometers aangepast en toen paste hij wel. Dat is niet hoe je een budgetberekening maakt, want dat is voor iedereen hetzelfde. En je moet ook geen diesel rijden, dus die was heel goedkoop ingekocht, maar een totaal verkeerde auto.
Dus op dat vlak adviseren wij ook, dus je bent er gewoon zeker van: op het moment dat je ons belt dat jouw wagenpark optimaal beheerd wordt en dat je ook tevreden berijders hebt die binnen de normen die je stelt als werkgever gewoon de juiste auto’s kan uitzoeken.
CorHet is altijd auto’s, dus bedrijfswagens en luxe auto’s? Of ook nog andere dingen die in de lease zouden kunnen vallen?
MartijnHet is altijd mobiliteit. We zijn bijvoorbeeld niet bezig met fietsen, maar er zijn wel een aantal zorginstellingen waar we daar naar hebben gekeken en hierin hebben geadviseerd, want dan heb je het over een elektrische fiets of scooter. Wij kijken altijd wel mobiliteitsbreed wat er kan en wat je ziet is dat de laatste tijd ook wel een beetje meer gekeken wordt naar bijvoorbeeld mobiliteitsbudget, dus iemand krijgt geld en die mag dan zelf wat regelen, alhoewel dat in onze doelgroep, het MKB,
minder urgent is dan op de grote corporates die op de Zuidas zitten en waar geen parkeerplekken zijn, waar mensen allemaal in Amsterdam en omstreken wonen die niets met een auto kunnen, maar dat is wel een beweging die gaande is. Maar we doen wel alles met mobiliteit. Dus als je het hebt over printers leasen of dat soort dingen, dat doen wij niet.
CorEn Noord-oost Nederland, heel Nederland?
MartijnHeel Nederland, want wij kunnen in feite heel veel online nu, we werken natuurlijk gewoon online, de acquisitie is door corona ook online nu, maar je merkt wel dat, regionaal gezien, je zit in het noorden van het land, en je daar ook veel relaties hebt en je merkt dat dat ook wel werkt.
Dus dat je relaties hebt die dingen weer doorvertellen en dus in dat opzicht is het wat meer georiënteerd op Noord Nederland en is de regio van mij, maar als we het hebben over onze koude acquisitie en marketing dan is dat echt landelijk.
CorEn Ian, die naam heb ik natuurlijk aan het begin al genoemd, hoe is Ian met jou in contact gekomen? Waarom niet meer alleen? Was dat om die focus te houden, om die doelen te stellen? Is Ian daar goed in?
MartijnIk heb een andere visie gekregen over wat ik net schetste. Wagenparkbeheer, ik wil ergens heen, strakke doelen, naamsverandering, noem maar op. Met Ian werkte ik al samen bij de leasemaatschappij waar ik toen werkte. Hij was mijn accountmanager en dat klikte heel goed. En hij belde mij op een gegeven moment op met zijn privé telefoon dus ik wist niet wie ik aan de lijn kreeg, maar hij zegt: ik bel je even privé.
Dus toen dacht ik: er zal vast wel iets zijn. En hij zegt: even onder ons, maar ik zit niet helemaal meer op mijn plek en ik wil een keer met je praten. Ik zeg: prima. Ik was niet echt op zoek naar iemand, maar ja, ik heb hem al een jaar of anderhalf jaar zien werken, ik denk: dat is wel een goede gast.
CorEn wat zag hij nu in jou dat hij zei: ik moet eens even met jou praten.
MartijnDat onafhankelijk adviseren van je klanten. Dus echt het naast je klant zitten. Wij zeggen ook altijd: we zijn in dienst van de klant, maar je betaalt niet je werkgeverslasten en als wij ziek zijn wordt er ook gewoon doorgewerkt, dus wij zitten echt naast de klant echt een soort in dienst van de klant en dat sprak hem heel erg aan.Hij zegt: ze werken ook al een beetje met de lease, dan moet je ook lease orders schrijven en als je niet genoeg streepjes hebt dan doe je het gewoon niet goed. Dat is wat hem heel erg aansprak.
CorDat is het werk en dat is je visie. Maar waarom Martijn? Jullie zijn samen dan nu in het bedrijf, dat is erger dan trouwen?
MartijnDat is erger dan trouwen. Ja, het klikt gewoon. Wij zitten heel erg op dezelfde lijn qua humor, heel erg op dezelfde lijn qua – we zijn wel andere personen, heel erg, dat is ook fijn, opposites attract, we zijn hele verschillende persoonlijkheden, maar aan de andere kant delen we ook heel veel. En ik denk dat wat hem ook aansprak is dat ik best wel ook gedreven ben en ook best wel een visie heb waar ik heen wil. Dat heb ik ook wel gedeeld met hem op het moment dat we nog niet samenwerkte, maar samenwerkte in de zin dat hij bij de leasemaatschappij zat en ik aan de andere.
CorHebben jullie fifty fifty?
MartijnNee, we zijn nu bezig met – hij is in 2019 bij mij in dienst gekomen, eigenlijk met de gedachte – we gaan een keer, toen had ik nog een andere compagnon – dat was toen mijn auto coach, we hebben inmiddels de switch gemaakt van auto coach naar Wagenpartners, met die compagnon heb ik een tijd samengewerkt, maar ik merkte dat dat meer een last dan een lust was, dat lag niet aan mijn compagnon maar meer dat hij zijn eigen business had en er gewoon weinig tijd was om dingen samen te doen.
Daar heb ik met Ian ook gesprekken over gehad en Ian zei: ik zie – de constructie die je nu hebt, ben je daar gelukkig mee? Toen ben ik met hem in gesprek geraakt en dacht ik van: hier ben ik ook niet gelukkig mee en hier moet ik echt uit. Dus: hij was in dienst, hij wilde graag ook wat voor zichzelf gaan doen, die afspraak hadden we ook gemaakt, in 2020 heb ik de aandelen volledig overgenomen, toen waren we inmiddels WagenPartners.
Ian was toen nog steeds in dienst en hebben we de afspraak gemaakt dat hij in de komende twee jaar zichzelf inkoopt en dat zit hem eigenlijk met name in het feit dat ik weet hoe lastig het is als je van loondienst naar ondernemerschap gaat. Dat zijn twee totaal verschillende werelden.
Het is echt heel anders en het is heel fijn wanneer je samen een commitment hebt, want die hebben we wel, we doen het samen en het voelt ook als van ons samen, maar ik heb wel geleerd: ik wil het ook zakelijk bekijken. Ik wil wel zien dat de waarde die je toevoegt, dat die ook blijvend is, dat die ook klopt met hetgeen je zegt en hetgeen wat we zien, dus daar hebben we een tweejarig traject van gemaakt en hij eigenlijk al voor het gevoel eigenaar is en ook zo voelt en we praten er ook zo over, we doen het ook echt samen.
Maar hij nu inmiddels uit loondienst is en voor zichzelf aan het werk is, of in ieder geval voor WagenPartners aan het werk is en dan in twee jaar tijd zichzelf voor de helft inkoopt. Dat is eigenlijk de constructie zoals we die op dit moment hebben. Het is meer het stukje juridisch, het voelt wel echt als van ons samen. Dus het is ons kindje, ja.
CorWat is nu een typische Martijn Roede klant?
MartijnEen typische Martijn Roede klant is iemand op het persoonlijk vlak zaken doet, die dat dus belangrijk vindt, dus een stukje persoonlijk contact, iemand die ondernemend is, die kansen ziet en iemand die openstaat voor opbouwende kritiek – wil ik het niet noemen, maar opbouwende adviezen die soms echt wel een stukje tekortkoming blootleggen, je doet nu dit?
Maar waarom eigenlijk? Ja, geen idee. Wij adviseren dat, maar dat zo’n ondernemer daar dan ook – zo zit ik zelf ook in elkaar – van denkt van: dat is gaaf, dat ik dat niet eerder gezien heb.
CorJouw vakmanschap.
MartijnJa, dat is echt iets wat voor mij essentieel is. Op het moment dat dat niet zo is, dan, wij doen niet wat iemand vraagt. Wij vragen altijd nog eerst even van: waarom wil je dat dan? En als iemand dan zegt: hier en hierom en wij denken van: dat kun je wel zeggen, maar iemand wilde een Caddy op benzine. Ja, waarom dan? Voor het milieu, voor de kosten. Ja, oké, voor de kosten, maar het is veel duurder dan een Caddy op diesel.
Dus duurzaamheid? Nee, het is echt voor de kosten. Ik zeg: dan moet je dat niet doen. Terwijl een ander zegt: benzine? Prima, gaan we dat regelen.Dan vind ik het fijn als iemand dan denkt van: oké, dat advies, daar heb ik wat aan. Dus dat is mijn ideale klant. En ik moet zeggen dat dat in het begin lastig is, want dan wil je elke klant. Je moet omzet draaien en dat heeft best wel vaak gebotst en eigenlijk de laatste jaren gaat dat een stuk beter en hebben we vaste klanten die al heel lang klant zijn. Dat is wel heel erg fijn.
CorWe zijn bijna aan het eind gekomen Martijn, we gaan richting het uur. Dan zou ik graag nog een ultieme tip willen van je richting ondernemers, wellicht ondernemers zoals jij. Wat voor ultieme ondernemerstip zou je dan willen geven? Begin er nooit aan, of -??
MartijnIk denk de ultieme tip voor mij was echt: doelen stellen. Heel helder. Of je nu ZZP’er bent of niet, als je geen doelen hebt, kom je gewoon niet verder. En daarnaast, want sommigen zeggen: ik ben blij met wat ik heb en prima, het gaat goed zo, als je geen doelen hebt, ja dat brengt ook onrust. Dus het heeft mij heel erg veel gebracht. Dus mijn ultieme tip voor ondernemers zoals ik en ook ondernemers die denken: ik wil starten.
Begin met, dat is niet mijn uitspraak, maar begin met het einde voor ogen, dan weet je waar je heengaat en dan weet je hoe je daar moet komen. En, heel belangrijk, want dat is ook wat ik heel erg bekeken heb: is het haalbaar? Want het kan ook zijn dat hetgeen wat je wilt en het doel dat je stelt en voor ogen hebt, dat je daar dingen voor moet doen die je niet kunt of niet wilt, dus dat maakt gewoon heel veel helder en dat geeft heel veel rust.
En, dat is ook een belangrijke: deel die doelen met mensen, dan worden ze tastbaar en dat voelen ze ook als verantwoording van: hier moet ik echt iets mee doen. Dat is mijn grootste valkuil geweest om dat niet te doen en dat heeft mij heel erg tegengehouden.
CorVertraagd misschien dan ook.
MartijnVertraagd zeker.
CorBegin met de stip op de horizon en deel die met elkaar.
MartijnAbsoluut
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #18 Cor Spronk in gesprek met Remco Cuiper van Saylus - over keihard werken, kameleon zijn, management buy out, boekenkastprincipe en gelukkig huwelijk
1 Mar 2021· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
JE MOET ELKAAR DINGEN (FINANCIEEL) GUNNEN
Vandaag ben ik in gesprek met Remco Cuiper, 52 jaar en sinds 6 jaar trotse eigenaar van Saylus, samen met tegenpool Gradus van der Wal. Met hem heeft hij al jaren een gelukkig ondernemershuwelijk, omdat ze elkaar dingen gunnen en open, eerlijk en transparant naar elkaar zijn. Dat is dan ook zijn ultieme ondernemerstip.
KEIHARD WERKEN
Na zijn loopbaan bij KPN en NXP Semiconductors kwam hij naar Epe werken bij het toenmalige bedrijf VRC Telecom. Remco: “Op dat moment maakte het bedrijf een enorme groeispurt met alle diensten en dito problematiek die daarbij kwam en ik kwam in de functie van manager operations en er moesten een hoop dingen geregeld worden. Een hoop dingen waren goed voor elkaar, maar stonden niet op papier, waren niet geregeld en ik dacht met mijn grote bek: dat regel ik wel even. Maar ik ben er nu voor mezelf achter en ik onderschrijf dat altijd als volgt: binnen een klein bedrijf moet je werken voor je geld, bij een groot bedrijf moet je werk verstouwen. En het een is niet verkeer ten opzichte van het ander, maar het is wel een significant ander uitgangspunt”.
KAMELEON ZIJN
Remco begon bij VRC Telecom, die hij later overnam, als manager en had te dealen met twee oud-eigenaren, waarmee hij goed om kon gaan. Remco: “Je moet, denk ik, proberen om je als kameleon te verweren. Dus je neemt de kleur aan van degene die tegenover je zit. En dat betekent niet dat je altijd maar mee hoeft te glijden, maar dat geeft wel veel meer begrip. Daar moet je flexibel mee om kunnen gaan. En als je dat niet kan, dan heb je een lastige job. Op de een of andere manier zit dat misschien wel in mijn natuur dat ik dat kan”.
MANAGEMENT BUY OUT
In 2009 deden Remco en Gradus de eerste poging om het bedrijf over te nemen, maar uiteindelijk lukte het via een management buy out in 2014. Het had even wat voeten in aarde om zijn vrouw over te halen, maar na haar goedkeuring ging Remco op basis van fifty-fifty aandelen met Gradus het avontuur aan. Gradus al techneut en Remco als perfecte interne klant.
Na de overname begonnen ze weer te investeren en veranderden ze de bedrijfsnaam naar Saylus maar bleven de betrouwbare partner als het gaat om telecommunicatie. In 2019 verhuisden ze naar Apeldoorn, waar ze nu nog gevestigd zijn. Daarnaast hebben ze bedrijven in Malta en Duitsland wat zowel hij als Gradus een mooie toevoeging geeft aan hun bedrijf, mede door hun internationale klantenkring.
BOEKENKAST PRINCIPE
Remco heeft het over het boekenkastprincipe in het kader van focus houden en klanten bedienen. Dit en veel meer kun je horen in deze podcast.
Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.
Meer over Remco Cuiper en Saylus vind je op:https://www.linkedin.com/in/remcocuiper/https://www.linkedin.com/company/saylus-b-v-/https://www.saylus.com/
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je ook zo solide wil zijn als Remco met zijn bedrijf? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.
PROGRAMMA VOOR JOU
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
KENNISMAKEN?
Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
#podcast#interview#remcocuiper#Saylus#mentor#inspirator
Volledige tekst Podcast #18:
Remco Cuiper, we zijn hier bij jou op het bedrijf in De Linie in Apeldoorn. Je bent mededirecteur en eigenaar van Saylus, komen we straks zeker op terug. We kennen elkaar van de bedrijven in de gemeente Epe, toen we allebei ons bedrijf in Epe hadden. Hans Maris is, zag ik, een bekende van ons. Een paar quotes over jou, van jou: je maakt je alleen druk om zaken die je kunt beïnvloeden, daar zullen we het nog wel over hebben en: ik hou niet van gedoe, ik wil alleen maar leuke dingen doen. Iedereen die dat waar kan maken, dat is mooi. Volgens mij ben je tweeënvijftig jaar?
Remco
Klopt.
Cor
Op drieëntwintig november geboren in Amsterdam, woont nu in Arnhem, getrouwd met Kim? Op achttien november en je hebt twee zoons, Daan en Bram, negentien en zeventien jaar. Super. Hobby’s? Hockey, bowlen?
Remco
Dat vinden we leuk om te doen inderdaad als familie, bowlen doen we nog wel eens met een vriend van ons waar we goede contacten mee hebben. Vakantie is natuurlijk een soort van hobby, alhoewel die op dit moment natuurlijk een beetje stil staat. Skiën vind ik zelf persoonlijk heel erg leuk en mijn oudste zoon ook. Mijn vrouw en de jongste wat minder. Ja, dat zijn wel een beetje de hobby’s.
Cor
Dus je wisselt de vakanties af, deels in een skigebied en deels in een warm gebied, zoals Spanje zag ik voorbij komen?
Remco
Bij voorkeur in de buurt van Marbella, ja. Dat vinden we heel erg leuk, Spanje, we zijn er eigenlijk vaker geweest, dan dat – sommigen zeggen we gaan iedere keer naar dezelfde plek, ja, anders dan anders, wil je niet een keer wat anders? Klopt. Dat is ook zo, alleen komen we toch iedere keer op dezelfde plek terug en mogen daar ook dankbaar gebruik maken van een appartement van een van mijn gewaardeerde vrienden, zo niet een van de beste.
Cor
Benahavís zag ik?
Remco
Ja, dat is een beetje gemeente Benahavís, op een golfresort ligt het, net iets daarbuiten.
Cor
Heb je een favoriete voetbalclub?
Remco
Nee, ik houd niet van voetballen.
Cor
Dan slaan we die gelijk over. Muziek? En wat mag het dan zijn?
Remco
Muziek is een beetje gevarieerd, ik heb niet echt specifiek een band, als ik iets specifieks zou moeten noemen dan is het voor mij Andrea Bocelli. Andrea Bocelli heeft voor mij een speciale betekenis en dat vind ik, ja dat vind ik leuk, dat vind ik mooi, ik heb hem ooit in het Ziggo Dome mogen zien, dat was al uniek, want die kaarten zijn vrij schaars en best kostbaar. Daar ben ik ook heen geweest met een vriend van me, samen met beide dames.
Cor
En wat is dat dan, raakt het je hart?
Remco
Ja, dat heeft te maken met vroeger, met het overlijden van mijn oma, toen kwam ik voor het eerst in aanraking met Andrea Bocelli en sinds die tijd ben ik daar eigenlijk door, zoals de Duitsers dat zeggen: begeistert geraakt. Maar daarnaast heb ik een breed spectrum, ik bedoel Andre Hazes, Racoon vind ik mooi, eigenlijk best een breed spectrum. Ik heb niet echt een artiest waar ik de hele plank van vol heb liggen, en ik luister in de auto eigenlijk op de radio altijd Radio 538, eigenlijk hoef ik maar een zender erin te hebben en dat is die zender die ik dan beluister. En heel af en toe BNR, dat vind ik ook nog wel interessant.
Cor
En vanaf volgende week natuurlijk de podcasts voor DGA’s.
Remco
Ja, dat lijkt me evident.
Cor
Wat voor auto rijd je?
Remco
Een elektrische Audi e-tron.
Cor
Ben je autofanaat of autoliefhebber?
Remco
Ja, ik ben wel liefhebber van auto’s. Ik heb eigenlijk altijd Audi gereden, af en toe een uitstapje gemaakt. Ik kreeg vorig jaar de kans op een mooie Audi e-tron te kopen, ja en ik moet zeggen: ik ben er zeer tevreden over. Heeft wel zijn onhebbelijkheden, anders nadenken, je moet ook nadenken over continu laden, je moet anders plannen, ja, dat is op dit moment in de coronaperiode natuurlijk relatief makkelijk, want ja, klanten bezoeken, dan wel leveranciers bezoeken of familie, dat zit er relatief weinig in. Maar normaal gesproken moet je met een elektrische auto er wel voor zorgen dat die goed geladen is.
Cor
Dat is toch een beetje een terreinwagen, zo’n type, of niet?
Remco
Ja, klopt.
Cor
Ik ben natuurlijk boven de vijftig, dus dan is een hoge instap, dat begint ook fijner te worden.
Remco
Ja, dat is voor mij een stuk prettiger.
Cor
We hadden het net in het voorgesprek even over horloges, je bent een horloge fan?
Remco
Ja, fan is misschien teveel gezegd, maar ik vind dat wel mooi, ik heb wel wat passie daarvoor. Dat betekent niet dat ik de hele kast vol met horloges heb liggen, maar ik vind dat wel interessant, klokjes, ja. Auto’s, dat vind ik mooi en dan met name bijzondere dingen, zaken. Voor wat betreft horloges ben ik erg gecharmeerd van het horlogemerk Van der Gang, helaas heb ik er nog geen een, maar dat komt voort omdat ik ook wel een beetje, ik weet niet of je dat zo moet noemen, nationalistisch ben, ik ben heel erg voor de Nederlandse producten. Als het even kan koop ik een Nederlands gefabriceerd product. En Van der Gang is een horloge wat gemaakt wordt in Dokkum met de fijnste kennis en kunde en de oud-eigenaar is ooit begonnen in de vliegtuigindustrie en heeft dan ook een serie die heet ‘De Vlieger’. Maar ik vind het mooi om Nederlandse producten te hebben. Gaat helaas niet altijd op natuurlijk.
Cor
Donkervoort is dat nog in Nederlandse handen? Dat is geen elektrische.
Remco
Nee, nee.
Cor
Lees je ook boeken?
Remco
Eigenlijk niet. Ik lees, wat heel veel mensen tegenwoordig doen, op de tablet, allerlei digitale informatie die toekomt, echt specifiek boeken lezen, ik heb boeken van Moszkowicz gelezen, ik heb nog wat boeken liggen die ik moet lezen van Johan Cruijff, maar goed, heel eerlijk, ik ben een slechte lezer. Bij pagina drie of vier val ik in slaap en dat heeft niks te maken met de inhoud, maar dat heeft te maken met mijn manier van relaxen denk ik. Ja, dan denk ik van: het is wel goed zo. Ik ben al heel lang bezit om met een hele dikke pil, die wil ik doorlezen, maar ik worstel daarmee, ik kan even niet op die naam komen, Amerikaan, dat is een boek van vijf- of zeshonderd pagina’s. De oprichter van Apple.
Cor
Steve Jobs. De biografie.
Remco
Steve Jobs, ik kom er niet doorheen.
Cor
We gaan het straks nog even over die periode hebben met corona in het ziekenhuis gelegen, dat was het ultieme moment geweest om dat boek burgemeester te maken, maar goed. Maar vanuit je werk dan wel veel vakliteratuur?
Remco
Ja, veel kennis, veel lezen, maar ook digitale informatie tot je laten komen. Veel spreken met je leveranciers, klanten et cetera en op die manier verrijk je ook je kennis en dat lukt mij beter dan het lezen van vakbladen etc. Ik heb daar wat moeite mee, die stof tot me te krijgen en op het moment dat ik met mensen praat, blijft het beter hangen. Daar komt het eigenlijk op neer.
Cor
Heb je een idool, heb je ooit een idool in je leven gehad? Bocelli heeft je qua muziek geraakt. Heb je andere mannen of vrouwen waarvan je denkt: ja, dat is voor mij wel echt een voorbeeld?
Remco
Nee, niet echt extreem. Ik merk wel dat mensen die autodidactisch zijn, dat ik daar wel veel bewondering voor heb. Ik zie dat ze bij de grote der aarden heel veel kennis zelf hebben opgebouwd, dat kan ik wel waarderen. Dus van scratch af aan een imperium zelf opbouwen, hoe groot of hoe klein maakt dan even niet uit, daar heb ik wel waardering voor. Vaak omdat dat gecombineerd gaat met passie en bevlogenheid en dat vind ik mooi om te zien. En daarin zie je dan ook dat niets verkeerd is, maar veel dingen anders zijn. Maar echt, nee, een specifiek iemand niet.
Cor
Pas je dat voor jezelf ook toe?
Remco
Hoe bedoel je?
Cor
Zie je bij jezelf daar wat van terug, dat je herkenning ziet?
Remco
Ik ben natuurlijk bij het bedrijf wat ik samen met mijn compagnon heb gekocht een jaar of zes geleden, zijn wij natuurlijk als werknemer begonnen met een bepaalde passie. Overigens in die periode lagen we in de voorliggende periode best veel uit elkaar, we zijn enorm naar elkaar toegegroeid, eigenlijk top dat dat op die manier gebeurt. We zijn eigenlijk elkaars tegenpolen, toch zoals wij dat dan noemen met zijn tweeën, gaan we iedere dag samen de deur uit en komen we elke ochtend samen weer het kantoor in. In coronaperiode iets minder, maar dat is een beetje de visie en de strategie hierin, dan wordt alles besproken. Ik vind het belangrijk om bij jezelf te blijven. En dat hebben we eigenlijk alle twee wel een beetje, en in de afgelopen jaren hebben wij – die samensmelting is gewoon gegroeid en zeker vanaf zes jaar geleden, toen we voor de keuze stonden om het bedrijf over te nemen, omdat de oud-eigenaar wilde verkopen, ja, hebben we gezegd: we gaan ervoor met zijn twee en dat geeft leuke dingen, maar ook minder leuke dingen uiteraard.
Cor
Daar ga ik je zo nog over bevragen, hoe dat tussen jullie werkt. Dat is best leuk, ook voor andere ondernemers om dat te horen. Wat zijn dingen waar je tegenaan loopt, wat zijn de struikelpunten, maar wat zijn ook de successen waardoor het wel nog steeds zo mooi eruit ziet. Nog even, uit wat voor nest kom je?
Remco
Eigenlijk zoals ze dat noemen een arbeidersgezin. Mijn vader is ooit in Uithoorn en omstreken groot geworden, in de Amstelhoek, we komen uit een groot gezin, moeder op jonge leeftijd overleden.
Cor
Was je de oudste, de jongste?
Remco
Nee, mijn vader was de jongste van twaalf of dertien, nu overvraag je me.
Cor
En jijzelf?
Remco
Ik ben zelf de oudste, ik heb nog een zus, die is twee jaar jonger dan ik ben en mijn moeder en vader kwamen elkaar in Noordwijk tegen en die hebben elkaar niet meer losgelaten en in een jaar tijd werden er drie kaartjes destijds – dat was een verlovingskaartje, een trouwkaartje en een geboortekaartje, niet helemaal in die volgorde, maar over het jaar ’68 heb ik het dan even. Mijn moeder kwam uit Arnhem en uiteindelijk hebben ze besloten om toch vanuit het westen naar Arnhem te gaan verhuizen, daar hebben we tijdelijk gewoond en zijn we in het dorp Elst terecht gekomen, dat ligt tussen Arnhem en Nijmegen in, daar heb ik eigenlijk het grootste deel van mijn jeugd, daar ben ik opgegroeid. Samen met mijn zus, gelukkig gezin, nooit iets tekort gehad, waanzinnige vader en moeder, leven gelukkig ook nog alle twee, goed contact mee en daar ben ik heel dankbaar voor. Inmiddels zijn ze drieënzeventig, best jong nog, dus dat is wel mooi dat ook de kinderen daar nu nog hun profijt van hebben, omdat ze de band met mijn ouders heel goed hebben, dat is gewoon leuk om te zien, omdat ik ook gewoon weet dat dat, ja, er zijn genoeg voorbeelden van waarbij kinderen of kleinkinderen elkaar niet meer zien. Dat is best triest, dat dat gebeurt.
Cor
Ik zie, je studieloopbaan is begonnen bij de mavo. Lorenzcollege.
Remco
Moeten we het daar over hebben, Cor?
Cor
Ik zie wat hikjes en op een gegeven moment zie ik in een keer vijf jaar niks en dan zie ik de meao voorbij komen. Als je het er niet over wilt hebben, dan doen we dat natuurlijk niet.
Remco
Nee, nee.
Cor
Heb je wat liggen zwerven, of –
Remco
Nee, ik was geen beste student kan ik je vertellen. Mede ook dat ik soms tegen beter weten in de verkeerde keus maakte. Ik was altijd wel iemand die de zweep nodig had op school, om tot prestaties te komen. Overigens, de tijdlijn waaraan jij refereert die heb ik ooit een keer ingevuld, nooit meer gecorrigeerd, ook niet met het behalen van mijn diploma’s, dus daar komt het vertekende beeld vandaan.
Cor
Daar kunnen we geen rechten aan ontlenen.
Remco
Nee, absoluut niet. Dus ik ben op de mavo begonnen inderdaad, heb ik vijf jaar over gedaan. In de eerste klas blijven zitten, fantastische leuke school, leuke tijd gehad. Daarna naar de meao, ondanks het advies van een vader van een goede vriend van me die zei: je moet niet naar de meao, je moet naar een andere , want daar zijn ze wat strenger, die andere is wat vrijpostiger. Toch gekozen voor die vrijpostige opleiding, ja en dan zie je dat dat niet lukt, of niet lukt, op dat moment niet, uiteindelijk heb ik de meao gewoon gehaald, maar dat is wel iets wat mijn leven lang beklijft, want mijn kinderen kennen dat natuurlijk, die opmerkingen van: Remco, die heeft zijn school nooit afgemaakt, dat is wel waar, dat is een beetje het geintje.
Cor
Het is natuurlijk mooi om over je pa wat te zeggen te hebben. Ik zag inderdaad wel een wat commerciële richting, zat dat commerciële er al vroeg in?
Remco
Ja, dat denk ik wel ja. Maar ja, commercieel, wat is commercieel. Als je dan toch wilt segmenteren dan is het commercieel inderdaad. Ik ben wel een relatiebouwer, commerciële relatiebouwer. Dat vind ik wel handig en leuk.
Cor
Was het dan handig om met de mensen bezig te zijn, of was de handel dan het leukst?
Remco
Misschien wel een combinatie van beide. Ik had ooit de ambitie om ook in de autobranche verder te gaan, ik ben bij toeval in de telecombranche terecht gekomen, ik ben ooit bij KPN begonnen, zoals heel veel telecom vakbroeders in die periode, want KPN was de enige aanbieder in die tijd, en dan praat ik over dertig jaar geleden. Heb ik veel plezier, echt leuke tijden gehad in het business center in Nijmegen, daar heb ik gewerkt met een leuk team, groot team.
Cor
Altijd wel business to business?
Remco
Ja, dat was toen echt nog gesegmenteerd door KPN. Business deed je in het business center en privé deed je in de Primafoons. Het was altijd de businessmarkt en ik zeg altijd gekscherend: ik had het liefst klanten die liepen te klagen, dat vond ik leuk, een uitdaging om die zover te krijgen dat die weer tevreden het pand verlaten. Je moet je voorstellen dat je in een winkel werkt, toen was er nog een fantastische benaming: baliemedewerker, degene die dat verzonnen heeft heeft denk ik ook zijn school niet afgemaakt destijds, maar oké. En dat was zo’n leuke tijd, daar stonden mensen soms twee of drie uur in de rij om een doosje faxrollen te kopen. En dan was er een beetje gemopper, maar als je dat dan zou kunnen afzetten tegen de huidige tijd, dan is er geen mens meer die zo lang in de rij gaat staan. Dat is bizar eigenlijk als je dat vergelijkt. Toen deden we echt leuke zaken, leuke business, het was de komst van de mobiele telefoon, dat werd beschikbaar voor de zakelijke markt en latere periode wat meer richting particulieren, dat vertroebelde binnen KPN, alleen ja, de business center tijd was voorbij en ik zocht een nieuwe uitdaging en toen ben ik uiteindelijk toch in de telecom gebleven, maar dan in een soort beheerdersrol bij NXP Semiconducters in Nijmegen, ook een leuke tijd gehad, met een leuk team, maar toen was het voor mij klaar. De organisatie veranderde, ik werd eigenlijk, zoals ik dat altijd omschrijf, een veredeld administrateur. In de eerste periode kon je zelf zaken kopen, inkopen, regelen voor de klant en dat gaf je flexibiliteit en een soort van semi ondernemerschap en uiteindelijk werd dat gedirigeerd op hoofdlijnen van: waar je wat moest inkopen.
Tegen condities en dan ben je meer dozenschuiver aan het worden. Dat voelde niet lekker. Dus voor mij was de tijd rijp om verder te kijken en bij toeval kwam ik toen in Epe terecht. Of all places, Cor.
Cor
Vanuit Nijmegen naar Epe. Dus Apeldoorn voorbij, in de bossen van Epe.
Remco
Ja, klopt, dat was fantastisch. Dat was ook het eerste jaar heel spannend, omdat ik in een bedrijf terecht kwam waar echt wel een beetje een scheiding tussen techniek en commercie lag, zoals dat bij best wel veel bedrijven gebeurt. Er moest een soort van samensmelting komen.
Cor
Waren de klantgroepen ook anders, waren het ander soort klanten dan in de tijd van KPN?
Remco
Nee, dat denk ik niet. Klein, groot, het was wel een booming periode. Op dat moment maakte het bedrijf een enorme groeispurt met alle diensten en dito problematiek die daarbij kwam en ik kwam in de functie van manager operations en er moesten een hoop dingen geregeld worden. Een hoop dingen waren goed voor elkaar, maar stonden niet op papier, waren niet geregeld en ik dacht met mijn grote bek: dat regel ik wel even. Maar dat viel best tegen kan ik je vertellen, dat was best een dingetje, gewoon ook omdat je tussen twee directeuren inzat die soms ook wel tegenstrijdige belangen hadden dan wel andere visies, maar ik kreeg gelukkig de vrijheid om dat zelf, naar eigen inzicht op te lossen. Maar ik merkte toen heel goed, dat als je in een klein bedrijf werkt, dan is niet alles geregeld. Bij een groot bedrijf als KPN had je een HRM afdeling, je had een juridische afdeling, je had een inkoop, je had technische mannen, voor iedere discipline kon je iemand binnenhalen en ik merkte dat ik dat regelneef-gebeuren fantastisch vind, maar in Epe stond ik er min of meer toch alleen voor, want ik moest alles zelf doen. HRM? Geen ondersteuning, ook geen opleiding voor gehad. Financiën? Gelukkig goede financiële dames die alles onder controle hadden, er moesten wel wat dingen gebeuren, dan zie je dat een succesvol bedrijf ook hun debiteurenbeheer niet goed op orde had, daar moet je dan allerlei dingen doen. Automatisering, pensioenplan, auto’s, mobiele telefoons, verzin het maar. Dat heeft best wel langer geduurd dan ik had gedacht en daar heb ik ook wel eens momenten gehad dat ik dacht: waar ben ik aan begonnen? Maar ik ben er nu voor mezelf achter en ik onderschrijf dat altijd als volgt: binnen een klein bedrijf moet je werken voor je geld, bij een groot bedrijf moet je werk verstouwen. En het een is niet verkeer ten opzichte van het ander, maar het is wel een significant ander uitgangspunt.
Cor
Wat is dan het cruciale verschil?
Remco
Als je bij een grote onderneming werkt, kent men de naam. Verzin het maar. Vodafone, KPN, VGZ, Ohra, Mercedes, BMW. Als je die namen hoort, Coca Cola.
Cor
Hoef je niet meer te verkopen.
Remco
Niet meer te verkopen, dat klinkt zo rot, maar de introductie is dan meteen op orde. Als je binnenkomt bij een bedrijf en je zegt: ik ben van Saylus, of destijds VRC Telecom, dan moest je het bedrijf nog zien te verkopen. En dat is best lastig. Als je bij een grote onderneming werkt, dan komt het over je bureau en dan moet je het verstouwen. En daar ben je druk mee.
Dat zie je ook duidelijk bij heel veel accountmanagers die bij grote bedrijven voorbij komen, heel succesvol zijn en bij een klein bedrijf niet renderen, omdat ze dan veel meer discipline zelf moeten ondervinden. En zijn ze ineens belast met het maken van een offerte. Bij heel veel grote bedrijven hebben ze daar een verkoop binnendienst voor binnen zitten. Niet alles is zwart-wit uiteraard, maar dat is voor mij kenmerkend geweest. Ik zeg altijd: binnen een klein bedrijf moet je keihard werken voor je geld, met zijn allen, van a tot z en bij een groot bedrijf moet je over het algemeen werk verstouwen. En dat wil niet zeggen dat het makkelijker is, het een en het ander, maar dat is voor mij een significant verschil.
Cor
Is het ook zo dat bij een klein bedrijf, is het meer dat het op persoonlijke gunning aankomt, dan op naam van het product, dus dat het meer is: ze doen zaken met Mercedes omdat jij het bent, of noem het maar, dat er een persoonlijke gunning in zit, dat het vertrouwen er is dat je het zult oplossen, wat ze nodig hebben.
Remco
Je bent veel bereikbaarder in de breedste zin van het woord.
Cor
En aanspreekbaarder.
Remco
En aanspreekbaarder. Als er iets verkeerd gaat, dan lossen de mannen en vrouwen het zelf op en als ze er niet uitkomen komen ze bij ons terecht. Maar die klant kent ons ook, dus die komen ook vrij directer bij jou. Als je bij een heel groot bedrijf werkt kom je als eerste bij de klantenservice terecht aan de telefoon en die dames en heren willen altijd alles voor je doen, maar daarna moet het de organisatie in. Ik zeg altijd, bij KPN direct contact met de klanten dat was het makkelijkste. Maar daarna moest je het nog intern naar je organisatie zien te verkopen en dat was topsport op sommige momenten. En dat is best lastig. Ja, dat vind ik ook wel belangrijk dat je die discipline in een klein bedrijf, dat geeft misschien ook aan waarom ik me in een klein bedrijf ook beter voel, ik vind dat we het met zijn allen doen. Van de dame die aan de telefoon zit en de schoonmaakster tot aan de directeur. Dat maakt niet uit, het is een team en dat moet ook als een geoliede machine lopen en dat betekent ook, bij ons ook, bij ons gaat het echt wel eens verkeerd, ik maak ook verkeerde keuzes en dan moeten we het erover hebben, moet je van leren en soms gaat dat heel snel en soms verval je toch in het oude patroon. Dat geeft niet, maar daar moet je wel open voor staan. En als je dat doet, dan bereik je ook veel meer met elkaar.
Cor
Mag ik je vragen, in die tijd bij VRC, toen was je manager, dus je had ook de relatiemanager, eigenaren, is daar een speciale vaardigheid voor nodig om die positie goed te kunnen vervullen? Volgens mij heb je dat heel goed gedaan, maar wat was dan waardoor je dat lukte?
Remco
Je moet, denk ik, proberen om je als kameleon te verweren. Dus je neemt de kleur aan van degene die tegenover je zit. En dat betekent niet dat je altijd maar mee hoeft te glijden, maar dat geeft wel veel meer begrip. En daar moet je flexibel mee om kunnen gaan. En als je dat niet kan, dan heb je een lastige job. Op de een of andere manier zit dat misschien wel in mijn natuur dat ik dat kan. Althans, voor zover je dat van jezelf kunt of mag zeggen. Ik denk dat ik dat wel beheers, dat spelletje. En soms niet, dat zijn dan de buitenwaardes die je soms voor je kiezen krijgt, ja en dan ontstaat er een vorm van discussie. Daartussen, laveren, dat is me gelukt, maar dat heeft misschien ook wel te maken met het feit hoe de twee eigenaren erin stonden destijds, ze hebben mij ook de kans gegeven om dat op die manier te kunnen doen.
Cor
Het feit dat je het kunt heb je laten zien in het feit dat het bedrijf nu nog steeds succesvol bestaat, dat is daar ook een bewijs van. We gaan even een korte break nemen en daarna ga ik je overhoren: hoe is dan de overgang geweest van de oud-eigenaren naar jou en Gradus. Hoe houden jullie het met elkaar uit, hebben jullie een fifty fifty verdeling?
Remco
Yes, qua aandeelhouderschap bedoel je? Vijftig vijftig.
Cor
En wat doen jullie als jullie het niet met elkaar eens zijn. Dus dat zijn wat onderwerpen voor na de pauze.
Remco
Prima, tot dan.
Korte break
Cor
Nu denk ik, hoe lang geleden, een vijf jaar, zes jaar geleden? Toen was het punt dat jij en Gradus zeiden: kom maar op. Of hoe liep dat, al jaren daarvoor? Wat was het moment dat jij zei: nu wil ik het wel zelf doen?
Remco
De eerste aanzet is al een keertje in 2009 geweest, dat was kort nadat een van de andere eigenaren uitstapte bij de toenmalige, want die waren ook met zijn tweeën. Dat was een slechte tijd, 2009, begin einde crisis, noem het maar even het begin denk ik, dus dat was een slechte timing. Daar hebben we vervolgens wel een poging voor gegeven om tot elkaar te komen om voor de helft van de tent mezelf in te kopen, dat is niet gelukt door allerlei omstandigheden. Financiën, onzekere zaken, wat gaat deze crisis ons brengen, de timing was op dat moment gewoon niet goed en gelukkig hebben we toen gezegd: we zetten het weer terug in de ijskast, en wie weet komt het ooit wel weer een keer naar boven.
Cor
Wel knap, want vaak als je een keer de keuze hebt gemaakt dat je in de fuik stapt, zowel voor de verkoper van: ik wil mijn bedrijf verkopen, merkte ik vaak in het verleden als je eenmaal achter zo’n haakje zit, is het best moeilijk om terug te gaan, zoals het misschien voor een buitenstaander lijkt.
Remco
Maar dat is misschien dat kameleongevoel wat je hebt.
Cor
Dus je kon het nog wel gewoon elke dag opbrengen om er gewoon weer voor te gaan?
Remco
Ja, absoluut. Dat was geen discussie, daar heb ik ook nooit over getwijfeld. Waarom niet? Ik vond de materie nog steeds leuk, ik verveelde me nog steeds niet met het werk, de klanten en de collega’s waren nog steeds erg leuk, alleen de exercitie om voor vijftig procent de aandelen te verkrijgen is gewoon niet gelukt. Dat is misschien hoe je erin staat, ik weet het niet.
Cor
En dat lukte drie, vier jaar later wel? Zijn dat lange trajecten geweest?
Remco
Op zich valt dat nog wel mee, in 2014 hebben we de aanzet gedaan, hebben we het er gewoon over gehad, toen uiteraard ook met mijn huidige compagnon Gradus van: wat gaan we doen? We stonden aan de vooravond om verkocht te worden aan een ander bedrijf of gaan we het zelf doen. Dus natuurlijk moet je dan je collega’s mee hebben, daar kun je niet in eerste instantie direct mee gaan praten, want dat geeft onrust en uiteindelijk moet je natuurlijk ook de middelen zien te gaan vinden, ja de banken stonden daarin niet te springen, toch hebben we een goede constructie gevonden waarbij we een aantal zaken in eenmalige sfeer konden aftikken en management by buy out in vijf jaar, dat is allemaal keurig verlopen gelukkig en dat is onszelf gelukt. Dus Gradus en ik hebben dat gewoon keurig met elkaar geregeld allemaal.
Cor
Hebben jullie dat allemaal samen gedaan? Wat zei je vrouw bijvoorbeeld toen je thuiskwam: ik word ondernemer?
Remco
Ja, dat was wel een dingetje. Mijn vrouw kwam zelf ook uit een ondernemersgezin en wist dus ook de nadelen daarvan. Mijn schoonouders hebben er keihard voor moeten werken altijd, dat heeft ook wel een paar wonden, zeg ik dan maar even, waardoor die keuze voor mijn vrouw echt wel een dingetje was. Je hebt een stabiele baan, inkomen, huis en je gaat een groot risico aan. Dat was een serieus bedrag wat er ook op tafel moest komen, met een stuk onzekerheid, want slaag je wel als ondernemer? Daar heb je geen ervaring mee, dat kun je maar op een ding doen, door het te doen. Dus die stond niet meteen te trappelen kan ik je vertellen. Maar gelukkig heeft mijn schoonvader, en ook een hele goede vriend van me, die zelfstandig ondernemer is, ook al jaren, zelfs vanuit zijn kinderschoenen noem ik het dan maar even, heeft ons daarbij geholpen en uiteindelijk zei mijn vrouw ook van: oké, prima. Laten we het maar doen en dan zien we het wel.
Cor
En kunnen jij en Gradus en de partners, kunnen die het ook goed met elkaar vinden? Doen jullie ook dingen, naast –
Remco
Nee, we doen geen dingen samen – we hebben zakelijk en privé gescheiden van elkaar, dat is een keuze van ons beide. Dat heeft niks te maken met het niet willen of zo, maar ja, zo is dat gelopen eigenlijk in de afgelopen jaren. En natuurlijk normaal gesproken hebben we een a twee keer per jaar een bijeenkomst met elkaar, met het personeel en vrouw en kinderen noem maar op en dan zien we elkaar en spreken we elkaar en tussentijds hebben de dames onderling met elkaar geen contact. Maar dat heeft niet een specifieke reden, dus ja, noem het maar: zo gelopen eigenlijk.
Cor
En wat had Gradus wat jij niet had en andersom?
Remco
Gradus is technisch heel goed onderlegd, breed. Ik absoluut niet, in hoofdlijnen weet ik wel waar het over gaat natuurlijk.
Cor
Hij moet werken.
Remco
Eigenlijk wel. Ik zeg altijd: ik ben de beste klant intern. Als ik het snap, dan snappen de meeste klanten het ook. Dat is eigenlijk wel het motto ook een beetje, ik probeer me van de techniek weg te houden, gewoon op dat ik dat op sommige momenten gewoon niet begrijp.
Cor
Had je het overgenomen als Gradus niet mee was gegaan?
Remco
Nee, ik denk het niet. Nee, nee. We hebben elkaar echt nodig daarin. Gelukkig nog steeds ook. Daarom hebben we ook bewust gekozen om met elkaar op kantoor te zitten. Wij hoeven zelden iets aan elkaar over te dragen. Juist omdat we bij elkaar op kantoor zitten krijg je toch zijdelings heel veel van elkaar mee en lopen de dingen zoals ze lopen. We vinden het ook belangrijk dat de medewerkers om ons heen in staat zijn om zelfstandig keuzes te maken. Dat is niet altijd even handig, maar dat geeft je wel een mate van bepaalde vrijheid. Ik word altijd – ik vind het eigenlijk bijna gênant en zielig als ik zie hoe sommige ondernemers tijdens hun vakantie met hun gezin de hele dag met een telefoon aan hun oor zitten. Ik kan je een ding beloven: ik heb mijn telefoon niet bij me aan het zwembad. Ik heb mijn telefoon ook niet bij me als ik ’s avonds uit eten ga, die ligt gewoon fijn thuis, of in de kluis, of wat dan ook. Dat heeft te maken met hoe je in de materie staat en dat geldt voor ons beiden. Als we elkaar nodig hebben tijdens vakantieperiode, dan weten we elkaar te vinden, maar doordat we dus ook veel met elkaar op een plek zitten en toch ook gewoon dagelijks telefonisch contact hebben, zeker nu in coronaperiode, ja, veel met elkaar delen, dan kun je ook veel makkelijker afstand nemen op sommige momenten en loopt dat toch best soepel kan ik best zeggen.
Cor
Maar het is natuurlijk zo, als je met zijn twee bent dan kun je het ook in de vakantie overgeven aan een ander.
Remco
Dat is ook heel belangrijk.
Cor
Ben je alleen, dan is dat soms ook moeilijk?
Remco
Dan gaat het niet, de situatie leent zich misschien ook wel daarvoor om er zo in te staan.
Cor
Wat zijn, als je twee dingen moet noemen: wat hebben jullie echt veranderd, jullie zijn aandeelhouder geworden, de oud-eigenaar is nog vijf jaar een beetje verbonden, maar waarvan hebben jullie gezegd: nu wij het met zijn twee voor het zeggen hebben gaan wij dit veranderen? Niet dat er iets per se fout is, maar wat is echt een stempel van jullie?
Remco
We hebben gelukkig vanaf dag een waar we de boel overnamen, waren we beslissingsbevoegd in de volle breedte, we hadden het bedrijf overgenomen, de oud-eigenaar had daar geen enkele zeggenschap meer in, een ding wat we cruciaal gedaan hebben is, dat is wel een leuk verhaal op zich, de oud-eigenaar wilde in een aantal zaken niet investeren. En dat begrijp ik wel. Als je aan het einde van je loopbaan zit, laten we het zo maar even noemen, dan ga je in sommige dingen die goed zijn geweest de afgelopen jaren, ga je niet veranderen. Dingen waarvan wij beiden vonden, maar ook de collega’s, zoals de website. Dat was look and feel. Dat waren allerlei dingen die je naar buiten draagt als bedrijf zijnde. Daar wilden we wat mee doen en dat gingen we doen.
Ik zal nooit vergeten dat ik onderweg was naar, ik meen Eindhoven en dat we dat bespraken met een marketing bureau et cetera om dat allemaal jeu te geven, er moesten mood boards gemaakt worden, weet ik veel wat, in een wat later stadium en toen belde de broer van Gradus, die belde op en die zegt: Cuiper, waarom verander je ook niet de naam? En toen kon ik in no time vijf redenen opnoemen waarom ik dat niet zou doen. Gevestigde orde et cetera. En toen was ik op de plek van bestemming en heb ik dat marketing bureau gebeld en Gradus uiteraard ook, die broer van jou dat is een mooie, maar die heeft me nu alweer aan het werk gezet. We gaan de naam toch ook veranderen. Dan komt er een spel, over mood boards maken met marketing, interviews et cetera en daar is de naam Saylus in ontstaan. Daar dacht ik wel van: dat wordt best een lastige, want je moet alles veranderen. Je naam staat in de markt bekend, hoe ga je dat weer opnieuw laten landen, wat doen klanten ermee?
Cor
Want Saylus, staat dat ergens voor?
Remco
Saylus staat eigenlijk, komt voort uit Zeus, God van strijdvaardigheid en Us komt van ons. Die samensmelting, say is zeggen in het Engels en us en toen moest er nog iets tussen om het aan elkaar te koppelen, dat heeft het marketing bureau heel knap gedaan en daar is Saylus uit voortgekomen. En de keuze was bewust om niet iets met telecom erbij te doen, dat zou te weinig zijn, zeker met de plannen die we hadden, dus daar is Saylus BV uit voorgekomen. Achteraf had dat wellicht Saylus ICT moeten zijn, maar oké, we dachten van: de naam moet voldoende zijn en zo moeten we in de markt komen. Dat is aardig gelukt gelukkig, tuurlijk, je verlies wel eens klanten, maar de meeste klanten zijn allemaal aan boord gekomen, we hebben met elkaar een waanzinnige prestatie neergezet om tot die naam te komen. We hebben dat gepresenteerd in de Apenheul in Apeldoorn, dat was echt leuk om te doen, alleen het hele lastige daarbij was, we hadden een select team van vier mensen die hieraan werkten en als klein clubje waarin je eigenlijk gewend bent om alles met elkaar te delen, bijna echt letterlijk en figuurlijk alles, moest je continu zeggen: nee, ga ik je niet vertellen. En dat voelt best raar. Je moest tot op de laatste dag van de presentatie moest je dat voor je houden.
Cor
Was net alsof je meedeed aan Wie Is de Mol?
Remco
Ja, maar dan ook echt wel een half jaar lang. Dat is voor mij echt ongekend. Ik ben af en toe iets te veel een open boek. Ja, zo ben ik nu eenmaal, daar moeten we het mee doen met zijn allen zeg ik dan altijd. Toen hebben we de dag ervoor iedereen uitgenodigd, destijds nog in Epe, om op de zaak te komen, hebben we een presentatie gedaan, we hebben ook een bedrijf uit Malta overgenomen, dat was part of the deal. Die eigenaar was er ook met zijn vrouw of mede-bedrijfsleider noem ik het maar even, en toen hebben wij de presentatie aan het personeel en hun vrouw gegeven. Dat was heel erg leuk om te doen, dat ging echt op zijn janboerenfluitjes. Niet hoogdravend, maar wel functioneel zeg ik dan.
Cor
Ik las op de website: Saylus is de betrouwbare partner als het gaat om telecommunicatie, telefonie blijft ondanks alles, van alle vormen van communicatie de belangrijkste schakel tussen u en uw klant. In 2019 dus verhuisd hier naar Apeldoorn, De Linie. En je hebt nu Saylus International, VRC Telecom ltd. nog op Malta en Saylus ICT Embh, richting Duitsland. Is het nodig internationaal te gaan in een bedrijf als jullie, of is dat zo gegroeid?
Remco
Deels zo gegroeid, maar Gradus en ik hebben allebei ook wel een beetje - dat internationale vinden we allebei heel leuk om te doen.
Cor
Wat is daar leuk aan?
Remco
Je ontmoet veel mensen in andere talen, min of meer andere culturen. Wij zeggen altijd gekscherend: het kan ons niet raar genoeg zijn, als de klant matcht en als wij een behoefte hebben die wij kunnen invullen en we kunnen er ook nog een goede boterham aan verdienen, waarom niet? Plan technisch is dat soms best lastig, zeker omdat we nog steeds een relatief klein bedrijf zijn. Onze kennis en kunde wordt alom gewaardeerd en zo komen wij aan al die internationale contacten.
Cor
En wat is dan bijvoorbeeld een typische Saylus klant, maar ik wil ook nog horen: wat is een typische Saylus en Remco klant?
Remco
Jemig, ja, een typische Saylus klant.
Cor
Ik zie ziekenhuizen voorbij komen, wat is -?
Remco
We hebben echt een paar hele grote namen, klanten, die ook al heel lang bij ons zijn, omdat wij zijn wie we zijn. Wij leggen altijd een keurige prijs neer, we onderhandelen nooit over de prijs, maar ik vind wel dat de service en dienstverlening op orde moet zijn. Dat is een gevoel. Het nadeel is en dat is ook waarom wij niet aan aanbestedingen doen, of zelden, daar komt een enorm pak papier, daar komt een wirwar aan documenten en men kijkt alleen naar de laatste pagina en dat is de prijs. En je kunt niet je gevoel erin leggen. En wij vinden het belangrijk om ons gevoel erin te leggen. De klanten die wij op internationaal gebied hebben gewonnen, hebben wij gevonden vanuit onze prestatie van werken en de naamsbekendheid die dan voortborduurt. Ik noemde dat altijd, je moet ook in staat zijn om al die klanten te kunnen bedienen, noem ik het boekenplank principe. Je hebt een boekenplank, daar kunnen twintig boeken op. Als er achttien boeken op staan, kan er nog een negentiende bij, een twintigste misschien nog, een eenentwintigste maar bij de tweeëntwintigste dondert de hele handel eraf. Dat moet je zien te voorkomen, dan kun je twee dingen doen: je kunt er een boekenplank bijmaken en dan kun je nog meer boeken kwijt in de vorm van personeel et cetera en anders moet je het niet doen. Focus is heel belangrijk voor ons. Wij focussen ons op een speciaal merk, NIC, sommigen typeren dat als een oubollig gebeuren, ik typeer het als een betrouwbaar telecomplatform. Noem het maar de Rolls-Royce onder de telecomplatforms. Kennis en kunde is niet veel meer aanwezig in Nederland, maar die apparaten staan nog overal ter wereld en we kunnen er nog steeds van alles daarmee in het huidige tijdperk en dat is voor ons belangrijk en daardoor worden we ook internationaal gevraagd en zitten we nu aan tafel bij een ziekenhuis in Berlijn. Zo hebben we in Munster het grootste ziekenhuis, een van de grootste ziekenhuizen, misschien wel de grootste in Duitsland, waarom? Omdat we doen wat we zeggen en we het ook kunnen. Vorig jaar hebben we een paar cruiseschepen gedaan van Tui, komen we via via achter. Ja, daar lopen we niet veel mee te koop, marketing-gewijs zou dat slim zijn om te doen, maar we focussen ons op die technieken van dat merk en daar zijn we goed in, daar hebben we een grote voorraad aan spare onderdelen, de jongens zijn daar echt in bevlogen en dat is wel wat anders dan tegenwoordig. Alles is hosted, dat doen we natuurlijk ook, maar daarnaast doen we met name de grotere trajecten bij hotels, ziekenhuizen, industrieën, doen we veel met NIC.
Cor
En wat is dan de typische Remco-klant?
Remco
Ja, wat –
Cor
Tuurlijk, ik weet het, je mag geen klant voortrekken natuurlijk.
Remco
Ik vind, een typische Remco-klant is een klant waarbij je elkaar uitdaagt en elkaar toch weet te vinden. En dan ga ik niet een specifieke naam zeggen, maar er zijn een aantal klanten waar ik lekker mee schakel en wat eigenlijk helemaal niks met zakelijkheid te maken heeft. Dat heeft te maken met passie, met gunning, dat heeft te maken met wederzijds respect, al die componenten die bijvoorbeeld in een aanbesteding never nooit naar voren komen en dat is de feeling die je met elkaar hebt en dat betekent dat als er een keer shit is, of gezeik of gedonderd dat je elkaar kunt bellen en het erover hebt, dat je dan handjeklap doet en eruit komt. En dat zijn wel typische klanten waar ik me senang bij voel. Ik heb niks aan klanten die bij wijze van spreken het contract uit de la trekken en: op paragraaf drie punt vier staat bla, dat zijn niet de klanten die wij zoeken. Dat is waarom het Nederlands Kankerinstituut al bijna twintig klant bij ons is, dat is waarom het Sint Jansdalziekenhuis in Harderwijk ook, ik denk net zo lang klant bij ons is. Klanten die bij ons vertrekken hebben over het algemeen, zijn dat klanten die op corporate niveau andere beslissingen maken, waarbij je geen direct contact hebt met de mensen, maar dat hoger in de boom bij grote ondernemingen de beslissing wordt genomen, dat is dan niet anders.
Cor
Wel mooi, want jij straalt wel loyaliteit uit en trouw en als je al zolang samen in een onderneming zit-
Remco
Vind ik ook heel belangrijk.
Cor
Hebben Gradus en jij, hebben jullie wel eens ruzie gehad? Hebben jullie wel eens onenigheid gehad dat iemand van buitenaf of een personeelslid – we zijn het niet eens, help ons?
Remco
Nee, we hebben wel eens stevige discussies, daar roepen we soms ook wel een collega bij, soms ook onderling met elkaar, maar wat ik al zei aan het begin ook van ons interview, aan het eind van de dag gaan we samen de deur uit. En de volgende dag komen we samen binnen. Dus die discussies die misschien getypeerd kunnen worden als ruzie, worden beslecht voor de klok van vijf a zes uur. Onderaan de streep zijn we samen ingestapt.
Cor
Een echtpaar zegt: we gaan niet slapen voordat we de ruzie hebben bijgelegd, jullie zeggen: we gaan niet naar huis voordat het – Heeft Gradus of jij dan een veto?
Remco
Ja, veto, ik weet niet hoe je dat wil zeggen eigenlijk?
Cor
Is er iemand die bij het niet eens zijn een doorslaggevende stem heeft?
Remco
Wij vragen nog wel eens een keer aan een collega van: hoe kijk jij daarnaar, laten we daar – maken we on the run een beslissing en daarnaast is Gradus scheidsrechter van de voetballerij en heeft hij een scheidsrechtermuntje en het klinkt echt bizar voor woorden, maar dan doen we gewoon kop of munt. En dan legt de een of ander zich bij die beslissing neer. En dan gaan we later ook niet zeggen van, dat alsnog blijkt dat de ander gelijk heeft gehad of iets verkeerds heeft gedaan van: na na na, als een stel kleine kinderen van: zie je nou wel. Nee, dan zeggen we gewoon –
Cor
Dan draag je het als man.
Remco
Ja, bal op tafel, muntje is de verkeerde kant uit gevallen, gelukkig is dat nog niet gebeurd, maar zo moet je ook met elkaar verder, anders lukt het gewoon niet. Dan krijg je hele rare exercities die het bedrijf niet ten goede komen, dan wel de medewerkers. En we hebben, beiden, de zorgplicht van de veertien mensen die van ons mee-eten. De gezinnen met de kinderen, de schoolgaanden die erachter zitten.
Cor
Want hoe het met die loyaliteit, ben je bevriend met je personeel, of hou je met Gradus een gepaste afstand?
Remco
Nee, ik denk dat wij daar allemaal misschien en dat maakt soms het sturen lastig, wij zitten meer bij elkaar dan eigenlijk zakelijk gepast zou zijn, maar dat is hoe wij als organisatie zijn, dat is ook de bevlogenheid die wij als team hebben. Als een klant een probleem heeft, of uitdaging of wat dan ook, dan gaan we niet kijken van: dat moet jij toch doen? Nee, dat moeten we samen oppakken. Dat geeft soms wel lastige – als je een conflictsituatie hebt met een medewerker, omdat je soms iets te zijn positie begrijpt, maar ja, Cor, dat is het nu eenmaal. Dat is wie we zijn en als dat niet past, heb je hier niets te zoeken.
Cor
Hebben jij of Gradus de afgelopen jaren wel eens een cruciale fout gemaakt dat je zegt: dat hadden we gewoon anders moeten doen?
Remco
Nee, nee. Niet dat ik me zo kan herinneren.
Cor
Dat is wel lekker om dat te kunnen zeggen.
Remco
Ik zou echt heel goed moeten nadenken, nee, nee echt niet.
Cor
Ik wil nog even stilstaan bij corona, je hebt corona gehad.
Remco
Nee, ik heb geen corona gehad.
Cor
O nee, je moest naar het ziekenhuis voor –
Remco
Nierstenen.
Cor
Och ja, dat was het. Nierstenen, maar wel in het ziekenhuis geweest.
Remco
Dat klopt, en uiteindelijk via de natuurlijke weg verdwenen. Dat is op zich wel bijzonder, want je wordt eigenlijk naar huis gestuurd omdat er vanwege corona geen capaciteit is om jou te opereren, lees: normaal gesproken zou je binnen een uur daar aan geholpen worden, operatief. Nu werd ik naar huis gestuurd in afwachting van en vier, vijf dagen later gaat hij via de natuurlijke weg, dat steentje, van twee bij vier millimeter de gewone weg uit. Dus eigenlijk een operatie bespaart. Dat is ook een aparte, want normaal gesproken zou ik onder niet-coronaperiode geopereerd zijn van een nacht op maandag op dinsdag volgens mij.
Cor
En je zei als je op vakantie gaat, dan leg je je telefoon neer, maar als je in zo’n ziekenhuis bent, dan werkt dat anders. Dan heb je niet de rust om het even los te laten, dan gaat het door, of had je gewoon dingen te doen dat je zei: dat moet gewoon gebeuren?
Remco
Nee, ik heb gemerkt, de betrokkenheid van de mensen om je heen, zowel zakelijk als privé jou in een keer heel veel druk gaven in de vorm van telefoontjes plegen. Maar ik lag natuurlijk niet alleen op een kamer. Mijn kamergenoten zeiden van: jeetje, moet dat nu de hele tijd? Toen heb ik op een gegeven moment ook gezegd: oké, ik stop ermee, maar ja. Ik hoefde mij niet druk te maken over de zaak. Het loopt gewoon. Het is puur even snel schakelen van: denk hieraan, wil je dat voor me regelen, dat regelen, dan krijg je te horen: Cuiper, don’t worry, we regelen het voor je. Dat geeft wel een lekkere rust hoor. Ik heb niet met zorgen in het ziekenhuisbed gelegen. En dat heeft natuurlijk ook wel te maken met hoe je als bedrijf nu financieel in de wedstrijd staat. Kijk, er zijn heel veel ondernemers die onder water staan op dit moment, die het heel lastig hebben, die serieuze problemen hebben, ik ben heel dankbaar dat wij dat niet hebben. En dat geeft natuurlijk ook wel een bepaalde rust, anders lig je echt anders in zo’n ziekenhuisbed.
Cor
Heb je nog een droom als ondernemer dat je zegt: dit zou ik nog graag willen bereiken? Je had het net over dat horloge, Van der Gang. Heb je nog een zakelijk doel waarvan je denkt: als we dit bereiken met Saylus dan -
Remco
Ja, ik zou nog wel een bepaalde groei willen realiseren, samen met Gradus niet per se, het is geen must, maar een bepaalde groei waarbij ik zeg: dat ik ’s ochtends weet wanneer een collega nog jarig is. Die groei wil ik realiseren. In aantallen is dat misschien vijfentwintig, dertig man nog, dus dat betekent een verdubbeling van het personeel, dat is voor mij niet het uitgangspunt. Uitgangspunt is dat de klanten tevreden moeten zijn over onze dienstverlening, als we die groei zouden kunnen realiseren is dat prima, als dat gepaard gaat met een aantal mensen, alleen die zienswijze kan tussentijds ook veranderen. Als je deze vraag zou stellen over tien jaar en wij misschien, weet ik veel een bedrijf hebben van honderd man, dan sta je er anders in. Dat kan.
Cor
Ik kan me niet voorstellen dat jouw klantgerichtheid en de wens om het goed te doen, dat die verandert. Zeker niet ten koste van het geld.
Remco
Nee, nee. Van nature inderdaad, moet het gebeuren, maar dan moeten wel alle parameters kloppen. En daarom zeg ik ook: autonome groei is de mooiste groei, want die kun je vaak behelzen. En als je, ik heb wel eens een gesprek gehad met een marketingman die liep te hunten om in een televisieprogramma te komen van Harry Mens en die marketingman die zei van: ja, een dag later word je enorm gebeld en iedereen die wil dan zaken met je doen. Ik zeg: dat is een reden om het niet te doen? Hoezo niet? Ik zeg: dat kan ik niet aan. Ik kan geen duizend telefoontjes op een dag aan naar aanleiding van een tv-programma of niet waarin je succesvol wordt neergezet en er komt een of andere groei aan, dan moet ik in eens boekenplanken erbij gaan maken. Ja, ik ben helemaal niet technisch, Cor, dus je moet mij geen boekenplanken laten maken hoor. Groei, normaal, rustig, prima. Heerlijk, gecontroleerd. Dat betekent ook dat de drive is niet de financiën, we hebben natuurlijk in de afgelopen vijf jaar een uitdaging gehad. Gradus en ik hadden we duidelijk: we willen in vijf jaar af van de schuldenpositie die we hebben en financieel helemaal vrij zijn en dat betekent: heel veel consequenties. Dat betekent: geen gekke dingen doen, dat betekent consolideren, dat betekent dat je voorzichtig moet zijn met wat je doet. 2017 is echt een zeer catastrofaal jaar voor ons geweest, hebben we gelukkig gemanaged dat te overleven, dat was eigenlijk een van de weinige boekjaren in het afgelopen bestaan dat het bedrijf verlies heeft gedraaid, dat doet wel wat met je. Ik heb daarin wel heel duidelijk voor mezelf een plan op gemaakt waarbij ik denk van: dit wil ik dus niet nog een keer.
Cor
Dan zal je vrouw het op dat moment ook moeilijker hebben gehad. Wat heb je gedaan?
Remco
Uiteraard. Maar ook thuis, weet je. Ik zeg altijd, ik ben vanaf mijn geboorte, heb ik nooit problemen gekend. Niet in financiële zin, in ziekte et cetera, eigenlijk ging het me altijd voor de wind en dan gebeuren er toch, omdat je wat ouder wordt wat dingen die je in een keer terugzetten, die je aan het denken zetten, dus 2017 is voor mij echt een significant jaar waarin ik heb nagedacht van: oké, dit kan mij dus ook gewoon gebeuren, maar nu ben ik ondernemer. En dan heb je geen vang. Banken doen niet met je mee op het moment dat je het goed hebt en banken doen niet met je mee op het moment dat je het slecht hebt. Ik vraag me dan af: wat is de functie van banken dan? We hebben het zelf gered omdat we creatief zijn kennelijk, maar ook omdat we betrouwbare mensen om ons heen hebben in de vorm van medewerkers en leveranciers. Waarbij je van tevoren moet aangeven dat je bepaalde dingen niet kan nakomen, ondanks dat je het graag zou willen. Dat is ook waarom het belangrijk is om communicatie te blijven houden met mensen en communiceren, het is op dit moment in deze wereld dramatisch slecht. Communiceren is wat je doet met elkaar, praten. Via de telefoon, dat is wel lekker voor mijn business trouwens, of face to face. Daarom, het is goed dat we de huidige techniek hebben, Teams et cetera, het werkt allemaal, allerlei middelen, maar vraag maar eens aan iedereen: niemand vindt het prettig.
Cor
Heeft het je nederig gemaakt, zo’n jaar als ondernemer om misschien er ook achter te komen: wat heb je eigenlijk als ondernemer, je zit erbij, maar als het niet goed gaat, dan hebben we elkaar heel hard nodig. We gaan richting het eind van het uur. Ik vraag altijd aan iedereen een ultieme tip. Ik zat zelf te denken, ik vind zoals jij en Gradus dat samen dus nu al zo lang flikken, zo lang doen, zou je andere ondernemers, misschien ondernemers die overwegen om iets samen te doen met een ander, wat voor tip zou je dan geven?
Remco
Je moet elkaar dingen kunnen gunnen. In de breedste zin van het woord, niet alles op een weegschaal leggen. Die weegschaal moet altijd in balans zijn en die slaat de ene keer naar links door, de andere keer naar rechts en je moet zeker nooit liegen. Liegen is echt funest, dat moet je gewoon nooit doen. Je kunt beter zeggen: dit heb ik verkeer gedaan, het spijt me, dan kun je het erover hebben en dan kun je weer verder. En dat is lastig, dat raakt je inborst. En de een is daar beter toe in staat dan de ander. Maar je moet open, eerlijk en transparant zijn. Alles met elkaar delen. Dat is gewoon, anders gaat het niet lukken en vaak zie je dat op basis van financiën samenwerkingen mislukken en dat heeft vaak te maken met gunning. Waarom moet de een net een nieuwe iPhone of Apple of een nieuwe laptop en de ander dan ook. Dat speelt bij ons niet. Ik heb een Audi en Gradus rijdt in een Lexus. Niks mis mee in beide gevallen, in nieuwprijs zit er echt wel een verschil in en daarin heeft Gradus mij dat gewoon gegund. En op andere momenten is er weer een andere gunning vanuit mijn positie. Je hoeft het niet altijd af te wegen.
Cor
Het hoeft niet altijd gelijk te zijn.
Remco
Ja, maar het moet wel in balans zijn. De rode draad moet zijn dat het in balans is en dat kun je alleen maar bereiken door open en eerlijk met elkaar te communiceren, als je dat niet kan en als je de kaarten voor de borst houdt en niet open en transparant bent, dan ben je gedoemd te mislukken. En tot nog toe zijn wij daar redelijk succesvol in gebleken, want we hebben een bedrijf in coronatijd overgenomen in Aalsmeer, we zijn in juli in Duitsland een bedrijf gestart, dat is minder succesvol op dit moment vanwege allerlei maatregelen, dat geeft niet, is niet anders, ja, en Malta draait gewoon lekker door. Ik ben heel blij.
Cor
Ik weet nu waarom je destijds commercieel, want het commerciële hart dat draait weer. Super bedankt voor dit interview, mooi om hier bij het succesvolle bedrijf te zijn en om jou als ondernemer te spreken. Dank je wel.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #17 Cor Spronk in gesprek met Wim van Mourik van Van Mourik Beekbergen - over bedrijfsovername, generatieverschillen, besturen en commitment
15 Feb 2021· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
VERZET OP TIJD JE BAKENS!
Vandaag ben ik in gesprek met Wim van Mourik, 55 jaar, getrouwd met Gerda en vader van twee dochters en een zoon. Wim is eigenaar van Van Mourik Beekbergen grondverzet en cultuurtechniek, die levert aan groen en grijs, aan boer en bouw.
Vanuit Beekbergen runt hij zijn bedrijf en is daarnaast ook zeer actief als voorzitter van belangenorganisatie Cumela. “Verzet op tijd je bakens”. Dat was de tip aan andere ondernemers waarmee Wim deze podcast afsloot.
BEDRIJFSOVERNAME
Toen we Wim vroegen of hij mee wilde werken aan deze podcast zei hij dat hij eigenlijk niet zoveel te vertellen had. Het was niet zo spannend volgens hem. Maar toen kwam het gesprek op het onderwerp bedrijfsovername. En daar heeft Wim wel zeker wat over te vertellen.
Wim heeft het bedrijf van zijn vader over genomen. Wim: “Ik geloof niet dat ik zo ondernemend was toen, of dat altijd al op mijn wensenlijstje had staan om zelf een bedrijf te hebben. Maar het zat er zo ingebakken dat, wij waren voorbestemd om dat over te nemen”. Wim verteld over hoe hij het bedrijf overnam, stapje voor stapje en welke invloed zijn vader bleef of wilde houden. Later in de podcast verteld Wim hoe zijn kinderen staan tegenover het overnemen van zijn bedrijf en welke invloed dit heeft op zijn relatie met zijn kinderen.
GENERATIEVERSCHILLEN
Wim is opgegroeid in een cultuur van hard werken en het hebben van bezit. Aan de andere kant verteld Wim hoe zijn kinderen andere keuzes maken. Wim: “Die jeugd heeft in mijn beleving minder behoefte aan een bedrijf bezitten of heel veel verantwoordingen hebben, of bezitten, die behoefte is er minder”. Wim verteld hoe hij zijn zesdaagse werkweek terugbracht naar vijf dagen. Destijds een doorn in het oog van zijn ouders. Nu zal zijn vader vast trots zijn op hoe Wim het tot nu toe gedaan heeft al spreekt hij dat op dat vlak niet uit.
BESTUREN
In 2011, toen Wim een jaar of veertig was werd hij gevraagd om landelijk voorzitter te worden van Belangenorganisatie Cumela. Wim: “Ik had het bedrijf hier redelijk onder controle. Ik denk: ik kan dit, dit lukt en ik zocht ook een nieuwe uitdaging. Ik dacht: moet ik een bedrijf erbij of moet ik gaan groeien, of hoe houd ik mezelf wakker? Dus dat kwam eigenlijk precies op het juiste moment, dat ze mij vroegen. Van: Wim, wil jij geen landelijk voorzitter worden? Maar, dat gaat dan wel iets meer tijd van je vragen”. Zijn personeel vind het wel mooi. “De mannen an sich vinden dat wel mooi, die vinden het prachtig. Die zijn trots dat hun werkgever zo af en toe op het podium springt om het algemeen belang, wat voor ons van belang is, dat ik dat doe, dat ik dat oppak”.
COMMITMENT
We spreken nog over de uitdagingen binnen de sector en binnen zijn eigen bedrijf, nu Wim zijn kinderen in 2017 hadden aangegeven het bedrijf niet over te willen nemen. Het vinden van machinisten voor zijn machines is voor Van Mourik Beekbergen nog gene probleem, maar in het vinden van bijvoorbeeld grondwerkers in de toekomst, daar ziet Wim wel een hele uitdaging.
Een opvolger voor zijn bedrijf denkt Wim gevonden te hebben in Koen Spee. Toen ik aan Wim vroeg waar zijn opvolger aan moet voldoen, toen noemde hij: “Commitment. Die commitment wil je voelen, de passie die je voor het bedrijf hebt, of de verbinding met de werknemers. Of met de mooie machines of het pand. Hoe je het maar wilt noemen, maar je wilt die verbinding voelen, en die verbinding die voel ik wel bij hem”.
VERZET OP TIJD JE BAKENS!
Wim: “Je moet wel op tijd je bakens verzetten. Ik heb onlangs in een column geschreven: in de moeheid ploeg je voort. Dat is het liefste wat we doen, gewoon door ploegen. Maar op enig moment als de ploeg niet meer voldoet en je moet naar een spitmachine, moet je wel bereid zijn om de ploeg te verkopen. Dat is figuurlijk, niet letterlijk. En dan denk ik dat we als ondernemers wel moeten blijven doen van: verandert de wereld? Ja, die verandert. Moeten wij dan ook veranderen? Ja, dan moet je wel veranderen. En wees op tijd. Denk niet dat het meevalt, maar probeer voorop te lopen in de nieuwe ontwikkelingen in de nieuwe veranderingen, want als je achteraan aanloopt dan kom je op een gegeven moment ook een keer te laat. Dus blijf die bakens verzetten”.
Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.
Meer over Wim van Mourik en Van Mourik Beekbergen vind je op:https://www.linkedin.com/in/wim-van-mourik-7a446428/https://www.linkedin.com/company/vanmourikbeekbergen/https://www.facebook.com/vanmourikbeekbergenhttps://www.vanmourikbeekbergen.nl/
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld over het verkopen van je bedrijf aan je kinderen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.
PROGRAMMA VOOR JOU
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
KENNISMAKEN?
Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
#podcast#interview#wimvanmourik#vanmourikbeekbergen#cumela#loyaliteit#mentor#inspirator
Volledig uitgeschreven podcast #17:
Wim van Mourik
Cor
We zijn hier in jouw kantoor in Lieren, bij Van Mourik Beekbergen. Ik heb even wat huiswerk gedaan, Van Mourik Beekbergen grondverzet en cultuurtechniek. Levert aan groen en grijs, aan boer en bouw.
Wim
Ja, dat heb je aardig goed.
Cor
Is dat een beetje -
Wim
Dat dekt wel de lading.
Cor
Dat dekt wel de lading. We kwam er net in het voorgesprek achter dat we elkaar eigenlijk kennen, ik dacht van naam, maar dat was toch van het VCA, de begeleiding van het VCA, samen met Willem. Ik zag al staan: duwen is beter dan trekken, misschien kunnen we het daar nog eens even over hebben, wat je daar precies mee bedoelt. Vijfenvijftig jaar en twaalf januari vijfenvijftig geworden, woont in Beekbergen, komt uit Lieren, getrouwd met Gerda de Jong. Ongeveer elf jaar nu volgens mij, twee dochters, Eva en Annemarie en een zoon Laurens.
Wim
Dat klopt.
Cor
Laurens zit in de autohandel zag ik, dus ik zag al heel wat dingen voorbij komen. Hobby’s, ik schat even: wintersport en wielrennen?
Wim
Wintersport zeker, wielrennen heb ik een paar jaar gedaan, wielrennen en moutainbiken. Maar goed, daar ben ik wel weer mee gestopt. Ik heb die fietsen weer aan de wilgen gehangen, dat vroeg toch teveel van me. Ik zat in een vrij fanatiek groepje, zeg maar het testosterongroepje. Het moest altijd maar verder en altijd maar harder en altijd maar langer en op een gegeven moment kostte het me meer dan dat het me opleverde en toen dacht ik: hier stop ik mee, dit is niet goed voor me.
Cor
Maar dan ook gewoon gelijk twee fietsen op Marktplaats zetten, gewoon ook gelijk afrekenen?
Wim
Daar heb ik nog wel een jaar over gedaan om zover te komen dat ik ze op Marktplaats ging zetten, maar ik heb het wel, denk ik in 2020 gedaan en toen heb ik van de opbrengst van die twee fietsen en de spullen, een nieuwe kar met golfspullen aangeschaft en ik ben samen met mijn vrouw golflessen gaan volgen. We hebben ons GVB gehaald vorig jaar in Portugal en ja, daar storten we ons nu helemaal op. Dat wordt het nieuwe werken.
Cor
Voetbalclub?
Wim
Niet.
Cor
Ja, VV Beekbergen, dat is het dan?
Wim
Dat bestaat, ja. En daar doen we het onderhoud van de velden, maar voor de rest ben ik geen voetbalfanaat of fan. Daar heb ik ook geen voorliefde voor, ik vind het prima dat anderen dat doen, maar wij zijn er vroeger eigenlijk niet mee opgegroeid. Mijn vader zei altijd: dat moet je niet doen, want dan schoppen ze je de poten kapot op zondag en dan kun je op maandag niet werken. Dus dat is bij ons niet van de grond gekomen. En ik heb het zelf ook nooit opgepakt. Ik vind het goed, nogmaals, dat een ander het doet, maar niet voor mij.
Cor
En als je het hebt over voetbal of golven, doe je dan ook met jullie bedrijf golfbanen aanleggen, of onderhoud en op voetbalvelden?
Wim
Jawel, voetbalvelden dat kunnen we volledig zelf, het aanleggen en onderhouden en die golfbanen aanleggen, daar zijn wij ook wel bij betrokken. Op dit moment wordt er in Lieren weer een uitbreiding gedaan van een golfbaan en daar zijn wij ook bij betrokken.
Cor
Scherpenberg?
Wim
Ja en bij de nieuwe aanleg, toen die tijd, maar dat was voor onze grootste klant Sweco, ja dat heette toen nog Grontmij, hebben wij daar misschien eens geleverd om de tee’s en holes aan te leggen, maar ook om de fairways te egaliseren en in te zagen, dus dat zijn wel dingen die ons passen zeg maar. Met mens en machine in die boden wroeten. Ja, dus ook op een golfbaan.
Cor
Ik ben lid van de Witte Handicap Club hier op Scherpenberg, dus ik speel hier wel eens. Muziek, ben je een muziekliefhebber en wat is dat dan?
Wim
Niet uitgesproken hoor, ik luister niet eens altijd naar muziek, ik luister ook wel eens naar NPO1, en dan praatprogramma’s, maar als ik dan muziek luister dan is het wat er op de radio voorbij komt en als ik wat zoek dan heb ik ook wel een redelijk brede interesse. Maar stel dat ik nu moet zoeken, dan zoek ik naar Adele, of naar Anouk, of naar Danny Vera, dat soort dingen. Simply Red van vroeger zoek ik nog wel eens op, maar echte specifieke voorkeur, nee. Ik ben een makkelijke muziekluisteraar.
Cor
Hebben de jongens op de zaak misschien de radio aan?
Wim
Allemaal.
Cor
Ja?
Wim
Ja, als daar geen radio in zit, of hij doet het niet, dan hebben we een probleem. Dus die jongens die luisteren er graag naar, maar waar ze precies naar luisteren, dat weet ik eigenlijk niet, kon nog wel eens andere muzieksmaak zijn dan dat ik zelf heb, maar het is wel van wezenlijk belang dat daar een goede radio in zit. Dat vinden ze belangrijk.
Cor
Heb je vroeger zelf veel op de trekker gezeten?
Wim
Ja, in mijn jongere jaren, vanaf mijn vijftiende, zestiende. Ja, heel vroeger was het zo: als je een jaar of tien, twaalf was leerde je al trekker rijden. Dan mocht je niet de weg op, maar wel op het land en vanaf je zestiende mocht je dan de weg op en dat was bij ons vroeger ook wel gewoon, als je dan uit school kwam, dan was er altijd wel iets te doen. Dan ging je even een paar pakjes hooi persen, of even wat kunstmest strooien, dus ik rij al wel heel lang trekker en vanaf mijn zestiende dus ook op de weg. Na mijn schooltijd, mijn opleidingstijd heb ik nog een paar jaar hier in het bedrijf gewerkt, toen ben ik gaan stage lopen, andere bedrijven gezocht en gewerkt en toen weer terug, maar voordat ik op kantoor kwam heb ik een jaar of vier op de rupskraan gezeten. Eerst op een mobiel kraantje natuurlijk om het te leren en daarna ging de rupskraan machinist weg en toen zei mijn vader: dat is dan misschien wel iets voor jou, dat is om je opleiding nog een beetje af te ronden, dan ga je maar eens een tijdje op die grote rupskraan zitten. En dat staat mij nog wel helder voor de geest, dat breng ik ook altijd in contact met de geboorte van mijn kinderen, want ik weet nog precies waar ik was met die grote rupskraan toen mijn zoon geboren werd, stond ik in Arnhem. Helder voor de geest, dus dat heb ik een paar jaar gedaan en toen ik daar af kwam, van die rupskraan -
Cor
Wacht even. Je gaat te snel. Want ik zat te denken: je hebt geen tinnitus opgelopen van al het lawaai wat destijds op die tractoren zo was?
Wim
Ik heb wel tinnitus, maar waar het vandaan komt, ik weet het niet. Het zou best kunnen, die lawaai doofheid, dat oorsuizen dat dat van machinegeluiden komt, dus ik heb wel tinnitus en ik heb ook wel iets gehoorschade, want ik heb een gehoorapparaat in zoals je ziet, maar ja, dat is heel moeilijk te labelen, of dat het daar vandaan komt. Dat kan geen enkele oorarts je vertellen. Ze constateren een gehoorschade en dat zit dan ergens in je hoofd, maar niemand kan zeggen waar het van komt.
Cor
Ik wist het trouwens niet hoor, het is dat je het nu zegt. Ik heb er zelf iets last van, omdat ik ook vroeger altijd op de trekker zat en ook wel eens muziek, dan luisterde je muziek en van die oorkappen op. Wat voor auto rijd je?
Wim
Ik rij een Audi A6 All Road, dat is wel - een passie zal ik niet zeggen, ja, dat wilde ik wel heel graag en van vroeger uit reden we een Volkswagen Golf, toen werd het een keer een Passat en nog een Passat en toen ik zover kwam dat ik zelf auto’s mocht kopen of kon kopen toen kocht ik mijn eerste auto, dat was ook een Passat, daarna dacht ik: ik wil wel iets mooiers, iets luxere, toen werd het een Audi, dat leek mij helemaal ideaal. Dat werd een Audi A4 en daarna werd het een A6 en het hoogst bereikbare, dacht ik toen altijd, dat is zo’n grote A6 All Road. Nou, ik ben zover, ik heb hem. Ik rij er met verschrikkelijk veel plezier in.
Cor
En die liefde heb je ook aan je zoon doorgeven? Je zoon handelt nu in auto’s zag ik tenminste voorbij komen?
Wim
Ja, mijn zoon die is helemaal autofanaat, die heeft dat van kinds af aan al opgebouwd. Die wist als kleine jongen al auto’s te herkennen aan de achterlichten. Dan zei hij: kijk, papa, dat is dezelfde auto als die opa heeft, want die heeft dezelfde achterlichten. Dat zijn dezelfde achterlichten van ome Jan. Dus die heeft dat al heel vroeg meegekregen. Maar hij werkt overdag bij een, ik wilde bijna de naam noemen, maar dat is niet helemaal goed natuurlijk, bij een installatiebureau en daar is hij service engineer en in de avond- en in de weekenduren doet hij die automakelaardij erbij. Hij noemt zichzelf automakelaar van het noorden en daar kan hij zijn liefde en passie in kwijt. Door auto’s te zoeken voor andere mensen.
Cor
Komen we zo meteen nog wel terug op, want ik wil het met jou wel hebben over bedrijfsovername, maar eerst even naar jezelf. Lees je wel eens boeken?
Wim
Ja, ik lees wel eens boeken, eigenlijk te weinig. Ik ben ook vroeger niet met boeken lezen opgevoed, dat is meer iets dat me is bijgebracht door mijn vrouw. Mijn vrouw is docent Nederlands en fervent boekenlezer en die schuift mij wel eens boeken onder de neus van: dit is een mooi boek, lees die maar. En dat lees ik dan ook, want ik ben wel een makkelijke lezer, ik kan echt wel alles lezen, maar het gebeurt eigenlijk alleen maar in de vakantie, dus veel te weinig. Dat is wel jammer. Ik neem me ook ieder jaar voor om meer te gaan lezen, maar als het er niet ingebakken zit en je moet jezelf ertoe zetten dan wordt het lastig.
Cor
Maar je bent, ik zag, je bent sinds 2012 voorzitter van Cumela. Moet je voor Cumela, moet je daar veel voor lezen? Veel vakliteratuur lezen of is dat dan ook -
Wim
Vakliteratuur valt wel mee, maar ik moet wel veel stukken lezen, dus je lees wel veel vergaderstukken of memo’s. Maar daar heb ik geen moeite mee. Ik kan best goed en snel lezen en ook wel snel die stof opnemen. En als ik dus ook een boek lees, dan kan ik dat ook wel makkelijk in me opslaan. Dat gaat me makkelijk af.
Cor
Luister je wel eens een podcast?
Wim
Eerlijkheid dient me te zeggen, dat op het moment dat wij contact met elkaar zochten, dat ik daarna pas podcasts ben gaan luisteren. Die van jou, ik heb er nu drie gehoord. Ik moet zeggen ik vind het wel leuk, nu, ’s avonds in coronatijd lopen we een rondje om het dorp heen en dan een paar oortjes in en een podcast luisteren, dat begint mij eigenlijk wel te bevallen, dat vind ik leuk.
Cor
Ik ook pas sinds ik ermee begon, dat ik podcasts luister, ja. Heb je iemand waar je tegenop kijkt, een idool, misschien een groot woord, dat je zegt van: dat is echt wel, hetzij een ondernemer, hetzij iemand zoals die in het leven staat?
Wim
Ik ben wel fan van Mark Rutte, ik ben ook een fervent VVD’er en ik volg dat al een paar jaar hoe Mark dat doet en daar heb ik echt wel ontzag voor, dat vind ik ook wel heel knap zoals hij de verbindingen maakt en de compromissen sluit en hoe hij met mensen omgaat, naar ze luistert, dat vind ik wel een voorbeeld, daar neem ik wel iets van aan.
Cor
Hij is ook een woordkunstenaar.
Wim
Ja, ik vind het heel knap wat hij doet. Hij kan echt met iedereen omgaan, gewoon met alle lagen van de bevolking kan hij nivelleren en insteken, dat vind ik heel knap en dat hoop ik van hem over te nemen. En daarnaast, via Cumela kom ik natuurlijk bij heel veel mooie bedrijven en daar zie ik wel ondernemers, ik zal ze niet bij naam noemen, want dan doe ik misschien een ander weer tekort, maar daar zie ik wel andere ondernemers waarvan ik denk: wat doe je dat goed, wat doe je dat knap of waar sta je daar goed in, niet teveel op de emotie, maar wel op de zakelijke kant. En soms bij een andere ondernemer andersom, maar dat is er niet één, dat zijn er gewoon meer.
Cor
Misschien komen we in de podcast nog wel tegen, de uitdagingen die je zowel bij de boeren tegenkomt als in de bouw, hetzij vanwege stikstof, hetzij vanwege corona, hetzij vanwege veranderingen van voedselketen. Je begon er net al over, uit wat voor nest kom je? Heb je broers en zussen?
Wim
Ik heb een broer en twee zussen en wij komen echt wel uit een ondernemersgezin.
Cor
Jij bent de jongste?
Wim
Nee, ik ben de tweede. Een oudere broer en twee jongere zussen. Ja, mijn ouders die zijn beide, na het trouwen hier naartoe verhuisd. Die komen van oorsprong uit de Betuwe en mijn vader komt uit een streng gereformeerd gezin, uit een boerengezin, is ook vanuit hard en lang werken opgevoed, kocht toen samen met mijn moeder hier een failliet gaand loonbedrijf op, loonbedrijf/boerderij en die is toen heel hard gaan werken om hier de kost te verdienen en de boerderij te onderhouden en dat loonbedrijf. Dat is hij rustig aan gaan uitbouwen, maar daardoor zijn wij wel opgevoed met werken, ja. Als een beetje lopen kon, moest je al een beetje meewerken, al was het maar de stoep aanvegen, of de schuur aanvegen en maar vader heeft altijd wat akkerbouw erbij gedaan en op enig moment moesten wij dan ook mee aardappels gaan rooien, moesten we kunstmest strooien, moesten we het land bewerken, dus wij zijn wel meer met werken dan met sporten of met spel opgevoed. Dat was goed, prima.
Cor
En je hebt mts gedaan? Weg- en waterbouw?
Wim
Eerst de lts en toen de mts weg- en waterbouw. Mijn vader had wel een plan voor ogen met mij en mijn broer. Mijn broer zou dan bosbouw en cultuurtechnische school doen, heeft hij ook gedaan en ik zou dan mts weg- en waterbouw doen en dan zouden wij beiden -
Cor
En niet dus de middelbare landbouwschool?
Wim
Nee.
Cor
Was dat omdat hij toen al dacht: ze moeten echt richting die weg- en waterbouw?
Wim
Mijn vader had al vrij snel in de gaten dat hij met die landbouwmachines natuurlijk ook voor andere klanten kon werken. Toen ging hij al vrij snel werken voor de gemeente Apeldoorn en voor het toenmalige Arcadis, dat was toen Grontmij, ging hij met dezelfde mens en machines voor andere klanten werken, dan had hij ook wel bedacht: daar zit meer toekomst in dan in het agrarisch loonwerk, dus toen dacht hij: als Jan dan de bosbouw school gaat doen en Wim doet wegenbouw op de mts, dan gaat de één stage lopen bij Grontmij en de ander gaat stage lopen bij de HWZ, wat nu de BAM is. Dan kunnen ze daar beiden een jaar of vijf werken, dan komen ze terug en dan nemen de gebroeders Van Mourik het bedrijf over. Dat is bijna gelukt.
Cor
Dus toen heb je op school gezeten, toen heb je nog vijf jaar op die rupskraan gezeten.
Wim
Ja, ja.
Cor
En toen, wat gebeurde er toen?
Wim
Even terug naar die stageperiode, ik ben teruggekomen naar het bedrijf en mijn broer die is niet teruggekomen, die zei: ik vind het geweldig mooi werk en ik interesseer me er ook voor, maar ik heb eigenlijk niet zoveel ambitie om het voor mezelf te gaan doen, dus ik blijf bij Grontmij. Ik blijf liever in loondienst. Dus toen heb ik het alleen overgenomen.
Cor
Maar was je altijd al wel de ondernemer, ook in het gezin, tussen vrienden, degene die - of was het echt zoiets van: zo gaat dat nu eenmaal, dat je het bedrijf, dat één van de zoons, of één van de kinderen het overneemt?
Wim
Ja, ik denk dat laatste, ik bedoel, ik geloof niet dat ik nu zo ondernemend was toen, of dat altijd al op mijn wensenlijstje had staan om zelf een bedrijf te hebben. Maar het zat er zo ingebakken dat, wij waren voorbestemd om dat over te nemen. Die kant werden we wel, op gestuurd vind ik een groot woord, maar daar werden we wel in gestimuleerd. Ik vond het ook leuk, ik vind het nog steeds leuk om te doen. Maar om nu te zeggen: ik wil ondernemer worden en dit is een gouden kans en ik ga dat doen, nee, ik ben er eigenlijk gewoon ingegroeid.
Cor
Wat zou je geweest zijn als je vader het niet had gehad? Heb je daar wel eens over nagedacht?
Wim
Jawel, daar heb ik vaak genoeg over nagedacht, maar ik heb daar nog nooit een antwoord op gevonden. Ik weet het gewoon niet.
Cor
Professioneel golfer misschien wel.
Wim
Ja, dat had gekund, maar nee, dat geloof ik niet. Maar ik heb niet een super balgevoel, dus als wij elkaar gaan tegenkomen, dan kun je denk ik wel van me winnen, maar nee, ik heb geen antwoord op die vraag wat ik dan anders was gaan doen.
Cor
Maar goed, we hadden elkaar aan de telefoon over overnemen, kun je daar eens wat over vertellen, hoe is dat gegaan? Want het is een kapitaalkrachtig bedrijf, machines, veel geld gaat erin zitten?
Wim
Ja, hoe gaat zoiets. Inderdaad, er zit heel veel geld in en de vorige generatie liet ook al dat geld er maar inzitten, dus toen wij op het punt aankwamen van die overname, had mijn vader wel zijn voorbereidingen gedaan. Hij had van een vof een bv gemaakt, met een beheermaatschappij erboven, dus voorbereid dat ik het makkelijk kon overnemen. Dus ik heb ook een bv opgericht en heb gewoon aandelen gekocht van de werkmaatschappij van hem. Eerst een transactie van dertig procent en daarna, dat was denk ik ergens rond 2000 heb ik er nog eens veertig procent bijgekocht. En toen gebeurde er een hele tijd niks en ik heb in 2015, dus dat is nog helemaal niet zo lang geleden, heb ik die laatste dertig procent van hem overgenomen. En dat is wel grappig om te vertellen hoor, want mijn vader heeft natuurlijk van die opbrengst van de verkoop, hij heeft ook andere aandelen gekocht en zijn geld belegd, altijd zuinig op geweest. Maar jouw aandelen, zegt hij, die renderen eigenlijk ook wel goed.
Die dertig procent die ik nog heb in jouw bedrijf, dat zijn best goede aandelen, dus die verkoop ik niet. Die hou ik nog even. Daar kon ik in eerste instantie natuurlijk om lachen, maar uiteindelijk dacht ik: ja, verdorie, ik moet ze toch een keer zien te krijgen. Dus in 2015, toen was ik rond mijn vijftigste, dacht ik toch wel: ja, nu wordt het toch wel tijd, ik kan het alleen en ik wil het wel alleen en die aandelen moeten gewoon mijn kant op.
Cor
Had hij nog wel de laatste tien of vijftien jaar dat hij zich er nog - dat hij er nog veel rondliep of dat hij nog wel voelde dat het ook nog wel van hem was? Of heeft hij het wel makkelijk los kunnen laten?
Wim
Nee, dat ging niet zo makkelijk hoor. Ik bedoel mijn vader was een eerstelijns ondernemer, een pionier in hart en nieren. Hij heeft ook jarenlang, nadat hij het aan mij verkocht had, eigenlijk uit de zaak was, hier wel was, wel altijd meegedaan. Dus hij werkte nog mee, hij dacht ook nog mee, hij besliste ook mee. Daar kon hij wel vrij snel afscheid van nemen, de beslissingen en verantwoording dragen, maar het heeft heel lang voor hem gevoeld alsof het nog van hem was en dat hij mij nog wel adviseerde en nog wel wat tips gaf van: let daarop, zie dit en zie dat. En het is pas sinds een jaar of vijf denk ik, dat hij het nu echt heel goed kan loslaten. Hij is nu bijna 82, tot aan zijn 77, 78 echt wel volop meegedacht en gedaan, geduwd en getrokken.
Cor
En hoe is dat naar je oudere broer en je twee zussen, hebben die ooit wel eens gehad van: die Wim die heeft lekker makkelijk het bedrijf overgenomen? Werden daar in die tijd veel gesprekken over gevoerd? Of was het een soort stilzwijgende -
Wim
Ik heb persoonlijk niet zo heel veel gesprekken gevoerd met mijn broer en zussen over gehad. Wat is het waard, wat geef ik ervoor en wordt het geschonken of wordt het betaald, of - daar hebben wij het eigenlijk niet over gehad. Dus ik denk dat ze daar gewoon vertrouwen in hebben gehad dat vader en ik dat goed gedaan hebben. Dat is ook gewoon goed gedaan, we waren natuurlijk met zijn vieren en mijn moeder toen die tijd was helemaal een voorvechter daarvan, die konden en die wilden daar ook geen verschil in maken, of geen onderscheid in maken. Ze konden mij niet wat schenken, dan zouden ze de anderen tekort doen. Dus ik heb ik ook echt wel, alles wat hier is, gewoon betaald. En mijn broer en zussen hebben daar waarschijnlijk goed vertrouwen in gehad, want die hebben mij daar nooit naar gevraagd of ergens van beschuldigd, of daar argwaan bij gehad. Tenminste, dat is mij niet ter ore gekomen. We hebben dat gewoon heel goed en integer gedaan met elkaar. En ze zien best wel dat ik er denk ik veel voor moet doen. Dat ik er best mijn uren voor moet maken, mijn verantwoording ervoor moet dragen. Dus ik denk dat dat wel goed zit.
Cor
Kun je eens een voorbeeld noemen van iets waar je vader echt anders over dacht dan hoe jij erover dacht, of zeg je, dat is eigenlijk ook altijd op één lijn geweest?
Wim
Er waren wel verschillende zienswijzes, vooral de eerste jaren. Kijk, mijn vader is nog van de zesdaagse werkweek en dat heeft hij ons ook altijd bijgebracht van: wat je denkt dat je in veertig uur kunt verdienen, vergeet het maar, het moet echt in vijftig of in zestig uur.
Cor
Ook dat de kranen zo lang langs de weg moeten zitten, of gaat het dan vooral om kantoor, of -
Wim
Nee, er moest ook echt buiten wat gedaan worden. Mijn vader was in volle overtuiging en dat was toen in die tijd ook wel zo, mijn vader is van net voor de oorlog, hij is in ’39 geboren, dus hij heeft die opbouw, die heropbouw van Nederland goed meegemaakt. En net na de oorlog was er niet veel geld, en geen spullen, dus er moest keihard gewerkt worden om het land op te bouwen, ook om zichzelf te kunnen voeden, dus die heeft echt zes dagen hard moeten werken en toen ik in beeld kwam, of toen wij in beeld kwamen, toen zei hij ook altijd: jullie zullen dat ook moeten doen.
Je zult echt zes dagen moeten werken om de boel overeind te houden hier. Maar ik dacht: ja, ik heb nog een vrouw en kinderen, ik heb ook een privé leven, ik denk dat het wel in vijf dagen kan. Dat kon echt niet zo. Dat heeft mij dus ook altijd wel getriggerd en geïnspireerd om het te proberen wel in vijf dagen te doen en ik doe dit nu al vijfentwintig jaar voor mezelf en het lukt me ook in vijf dagen. Dan moet je misschien of slimmer werken, of misschien meer vragen per uur, maar nogmaals, het is me wel gelukt om in vijf dagen de kost te verdienen in plaats van zes. En daar hebben we wel strijd over gehad hoor, de eerste jaren, of ik die zaterdag privé zou besteden of dat ik mee zou gaan aardappels rooien of nog even kunstmest zou gaan strooien. Dus dat heeft ook wel wat strijd opgeleverd, maar dat is de overgang van generaties.
Cor
Hoe heb je de switch kunnen maken van uiteindelijk de rupskraan naar dagelijks de leiding nemen. Was dat voor jou gelijk wel gekoppeld aan het worden van aandeelhouder?
Wim
Daar zit eigenlijk nog een stap tussen, als je me toestaat. Op een gegeven moment kwam er een prachtig mooi project voorbij, dat was bij de Apenheul, dat is één van onze mooiste, grootste, bijzonderste klanten en die gingen een masterplan uitvoeren, de hele Apenheul ging op de schop, dat werd verdubbeld, toen werden we gescreend als bedrijf zijnde door een groot consultantsbureau, wie zijn jullie die dat werk buiten kunnen gaan doen? En net voordat ze het kantoor verlieten zeiden ze: dan gaan we nog even op zoek naar een uitvoerder, projectleider en dan gaan we van start. En toen keken mijn vader en ik elkaar aan dachten we: maar dat moet niet gebeuren, daar moet geen wildvreemde uitvoerder op komen, want die brengt zijn eigen vrienden mee en dan staan wij buitenspel. Dus toen is het plan geboren dat ik mezelf zou aanmelden bij de Apenheul als uitvoerder, projectleider om een paar jaar dat masterplan te trekken. Dus toen heb ik ook de stoute schoenen aangetrokken, ben ik ook daar - ik vergeet het echt nooit meer - ben ik daar naartoe gereden, me gemeld van, bij Wim Mager, die man leeft al niet meer: dit zijn de plannen, dat consultantsbureau is nu allemaal partijen bij elkaar aan het trekken, maar ik zie het wel voor me dat ik hier dit project ga trekken. Nou zei hij: je komt eigenlijk solliciteren. Ik zeg: zoals je het noemen wilt. Ik vind het wel een hele mooi geste en ik wil daar wel eens over nadenken, zegt hij en met de andere mensen van de Apenheul bespreken en toen belde hij een paar dagen later: Wim, dat gaan we doen.
Cor
Mooi zeg.
Wim
En toen heb ik mezelf een jaar of vier verhuurd, dat mocht gewoon op urenbasis, als uitvoerder en kon ik met de mannen van mijn eigen bedrijf dat hele park gaan aanleggen.
Cor
Wat een ervaring dan ook.
Wim
Fantastisch! Dat is echt een hele memorabele tijd voor mij geweest, want ik kwam uit, ik kwam die rupskraan af, toen kwam ik in de wegenbouwwereld en dat is van oorsprong een hiërarchisch ingestelde organisatie, die wegenbouwers. Hoofdaannemer, onderaannemer, of inhuurder van onderaannemer, maar de betaler bepaalt en dat is altijd streng gereguleerd. En toen kwam ik bij Apenheul en daar is alles natuurvriendelijk, publieksvriendelijk, diervriendelijk.
Cor
Een hele andere manier van overleg waarschijnlijk?
Wim
Ja, en dat was groot respect voor elkaars kunde. Ze zeiden dan tegen mij als jonkie van: ja, maar Wim, daar heb jij verstand van, wij niet. Dus doe wat jij denkt dat goed is. Dus ik kreeg daar zoveel vrijheden en verantwoording, daar bloosde ik gewoon van. Maar het was heerlijk om er te werken.
Cor
Heeft dat de rest van je leven doorgesijpeld in je manier van leidinggeven, je manier van werkgever zijn, dat je zegt van: dat is bepalend geweest?
Wim
Dat denk ik wel ja. Want ik zit mijn mannen ook niet zo op de huid. Ik geloof dat ik ook wel een makkelijke leider ben, dus ik geef die jongens ook gewoon dat vertrouwen van: dit is het werk, ik voel mezelf ook meer spelverdeler, of werkverdeler dan dat ik werkgever ben. Ik zeg gewoon tegen die mannen: hier staan de machines, dit is eigenlijk een beetje de bedoeling, ik vind het leuk als jij dat gaat doen en hoe je het doet, dat is jouw pakkie aan. Dat weet jij waarschijnlijk beter dan dat ik dat weet en dat heb ik wel een beetje overgehouden aan het vertrouwen wat ik bij Apenheul gekregen heb. Dat staat me nog bij. Dat was geweldig.
Cor
Nou, mooi. Ik ga even een korte pauze doen, en dan wil ik het graag na de pauze met je hebben over wat je dus bij Cumela, wat dat voor invloed heeft op jouw ondernemer zijn en dan hoe jij het misschien gaat overdragen naar je kinderen of anderszins.
Korte pauze
Cor
Voor de pauze had je het erover dat je sinds 2012 voorzitter bent van Cumela, wie heeft jou op dat paard getild, wie heeft je gevraagd - die man kan zo goed communiceren, of doet het zo goed voor de camera, die moeten we hebben.
Wim
Toen waren we nog niet voor de camera hoor, dat was wel leuk, dat was in 2005, ik weet niet of alle luisteraars dat weten, Cumela, de branchevereniging voor de ondernemers die in groen, grond en infra - toen die tijd heette dat nog de Boval, Boval loonbedrijven, daar was ons bedrijf al sinds jaar en dag lid van, alleen we maakten er niet veel gebruik van en we waren ook bestuurlijk niet actief en toen werd ik in 2005 benaderd door de toenmalige directeur en die kwam bij mij op de koffie met de vraag van: zou jij niet bestuurlijk actief willen worden binnen onze organisatie? Zou jij niet in het bestuur van de afdeling Gelderland wat willen gaan doen?
Cor
En wat moet ik me daar dan bij voorstellen, wat doet een bestuurder van Cumela?
Wim
Ja, dat is redelijk divers, maar binnen Cumela zijn ongeveer honderd bestuurders, dus alle provincies hebben een eigen bestuur en je hebt drie peilers, drie secties waar de organisatie uit bestaat: mestdistributie, loonwerk agrarisch en cultuurtechnische werken. Dus al die besturen bij elkaar beslaan ongeveer honderd man en met zijn allen zijn wij de ogen en de oren van de organisatie, het is dus richting de organisatie, maar ook andersom. En dat wordt de laatste tijd redelijk uitgebouwd naar regionale belangenbehartiging, dus vaak proberen we bij gemeentes, provincies, grote overheden ons onder de aandacht te brengen en onze belangen te behartigen. Dat de wegen bereikbaar blijven, dat gebieden bereikbaar blijven voor onze grote machines, dat onze MKB bedrijven aan de beurt komen voor werk, al dat soort dingen.
Wim
Grondverzet en cultuurtechniek leveren aan groen en aan grijs, groen is dan de boer en grijs is dan de wegenbouwer, dat is eigenlijk waar jullie machines en materieel en mensen elke dag voor actief zijn.
Wim
Ja, dus wat ons bindt is de mens en machine en de bodem. Heel vroeger was dat eigenlijk allemaal in de landbouw, bijna alle Cumela-bedrijven zijn ooit als loonbedrijf gestart. Nog heel veel van die bedrijven zijn nog authentiek loonbedrijf voor een agrariër, maar er zijn er heel veel die rustig aan zijn gaan verschuiven richting de wegenbouw. Of anderszins, omdat je dus met die man en met die machine veel meer kan dan alleen maar op landbouwbodem bezig zijn.
Maar ook op een wegenbouwbodem, we doen bijvoorbeeld een sportbodem, dus die verschuiving is rustig aan op gang gekomen en op dit moment zijn meer dan de helft van de leden van Cumela, ruim meer dan de helft zijn of gemengd bedrijf of al een grijs bedrijf.
Cor
En had jij als ondernemer zoveel tijd over dat je zei: ik kan in Gelderland wel wat doen, want je bent nu landelijk voorzitter?
Wim
Ja, kijk in de provincie valt dat qua tijdsbezetting wel mee, ik werd wel gelijk voorzitter van afdeling Gelderland in die tijd, ja, dan beslaat dat een paar avonden in het jaar en eens een paar middagen om naar het gemeentehuis te gaan, of provinciehuis, dus dat valt dan qua inzet wel mee. Als voorzitter zit je dan wel gelijk in het verenigingsbestuur, dus dan vergader je ook nog een paar keer mee op het hoofdkantoor, dus dat was qua tijdsbeslag goed te doen, maar doordat ik al jaren in dat verenigingsbestuur zat kwam ik op een of ander moment ook bovendrijven als voorzitter landelijk en toen ben ik in 2011 daarvoor gevraagd en daar heb ik volmondig ja op gezegd, omdat toen die tijd was ik zo’n beetje veertig volgens mij en ik had het bedrijf hier redelijk onder controle, ik denk: ik kan dit, dit lukt en ik zocht ook een nieuwe uitdaging ik dacht: moet ik een bedrijf erbij of moet ik gaan groeien, of hoe houd ik mezelf wakker? Dus dat kwam eigenlijk precies op het juiste moment, dat ze mij vroegen. Van: Wim, wil jij geen landelijk voorzitter worden? Maar, dat gaat dan wel iets meer tijd van je vragen. En dan is de organisatie ook wel weer zo dat ze je dan helpen met ervoor te zorgen dat er op jouw bedrijf dat ook geregeld is. Niet dat ze betalen, maar ze denken wel met je mee van: hoe kunnen we ervoor zorgen dat jij ook eens een middag weg kan? Of dat je een hele dag weg kan, als je in Den Haag gesprekken moet gaan voeren.
Cor
En heb je daar altijd binnen het bedrijf hier genoeg draagkracht voor, hadden ze zoiets van: Wim, ga je gang, wij zorgen dat het hier blijft draaien?
Wim
Ja, de mannen an sich vinden dat wel mooi, die vinden het prachtig, die zijn trots dat hun werkgever zo af en toe op het podium springt om het algemeen belang, wat voor ons van belang is, dat ik dat doe, dat ik dat oppak, mijn vader heeft daar overigens wel altijd met argusogen naar gekeken, die zei: ja, kun je wel zo lang weg? En steek je daar niet teveel energie in? Wordt die energie niet op het eigen bedrijf gemist? En daardoor heb ik dat altijd wel scherp in de gaten gehouden hoor.
Cor
Maar die zal ook wel trots op je zijn, denk ik?
Wim
Dat denk ik wel en dat hoop ik ook wel.
Cor
Hij spreekt het misschien niet uit?
Wim
Hij spreekt het op dat vlak niet uit, maar ik denk het wel.
Cor
Ik heb wat filmpjes van je gekeken afgelopen dagen en dan zie ik - ik kan me voorstellen dat de trots die jij uitspreekt over je eigen mensen, maar ook over de sector, dat die ook wederzijds gevoeld wordt, want jij bent geen blaaskaak, je bent iemand die daadwerkelijk zo in elkaar zit, dat is zoals ik het zie en zoals ik het nu voel.
Wim
Ja, weet je, dat eigen bedrijf dat voelt een beetje als eigenbelang en nogmaals, dat is helemaal niet erg, want iedereen heeft zo zijn eigenbelang en we werken allemaal voor geld of voor ons inkomen of ons brood, maar als dat lukt, of toen die tijd dat het goed lukte toen dacht ik: ja, is het niet leuk om iets voor het algemeen belang te doen? Het sociale komt dan bovendrijven. Dat je een ander kunt helpen en een ander kunt verbinden met iemand.
Cor
Maar had je toen als ondernemer zoiets van: genoeg is genoeg? Je zei: ik neem het bedrijf over, je hebt dan je uitdaging gevonden in het bestuur.
Wim
Ik had wel genoeg, ik had niet genoeg om te doen, maar ik had er wel genoeg inkomen uit, dat heb ik nu nog. Ik heb gewoon een fatsoenlijk salaris, aandelen renderen, ik word er niet schatrijk van, maar dat hoeft ook niet. Ik heb genoeg aan wat ik nu heb. Ik bedoel, als ik zo kan blijven leven als dat ik nu doe en kan blijven kopen, of consumeren, of op vakantie gaan, vind ik genoeg. Tenminste, ik vond ook best dat ik wat tijd en energie mocht gaan steken in wat anders, in iemand anders, of het algemeen belang.
Cor
Maar 2011, 2012, je kinderen zijn dan ongeveer begin twintig, speelde toen ook al wel overname, was toen wel eens de vraag naar je kinderen: wat willen jullie?
Wim
Ja, dat speelde toen, dat speelt nu nog wel. Die gesprekken zijn er wel, niet zo heel veel, maar -
Cor
Heb je dat toen anders aangepakt dan dat je ouders dat met jou en broer en je zussen hebben aangepakt?
Wim
Ja, dat denk ik wel. En of dat dan bewust is of onbewust, dat is een hele moeilijke vraag en er leeft nu natuurlijk ook een hele andere generatie, een andere tijd, maar wij hebben onze kinderen nooit gestuurd van: dat zou je moeten doen, of ga jij nou maar naar die school, want dan kun jij later dat en dat gaan doen. Ik denk dat het tegenwoordig meer in de natuur ligt om te vragen: wat vind jij leuk, waar ben je in geïnteresseerd, welke school wil jij gaan volgen. Volg je hart, nou dat hebben ze alle drie gedaan en dat was geen van drie in de richting van een Cumela-bedrijf. Mijn zoon heeft nog wel even getwijfeld, die zit een beetje in de technische hoek, dat is niet mijlenver bij ons vandaan, die heeft ook wel eens wat vakantiewerk bij ons gedaan, heeft mij wel eens vervangen op het moment dat ik met vakantie was, dat kan hij ook wel, is een hbo’er, dus hij pakt het vrij snel op en hij vindt het ook heel erg leuk wat ik doe, maar een paar jaar later heb ik het expliciet gevraagd aan hem van: heb jij interesse, wil jij dat bedrijf overnemen? Toen heeft hij toch heel duidelijk gezegd: nee pap, dat ga ik niet doen. Ik vind het prachtig wat je doet, maar ik zie ook wat het met je doet, ik zie ook dat je 24/7 ben aangesloten en dat je die eindverantwoording draagt en dat je ook altijd scherp moet zijn, dat je altijd die telefoon in je zak hebt, dat niet voor mij. Ik ga wat anders doen. Dochters die waren ook vrij helder daarin, van: nee, pap, dat is niet wat voor ons dus.
Cor
Maar wat voor beroep hebben zij dan bijvoorbeeld gekozen, want volgens mij, zij zijn wel een mensenmens?
Wim
Ja, mijn oudste dochter is docent lichamelijke opvoeding op een scholengemeenschap in Amersfoort, heel sportief en mijn jongste dochter die is net afgestuurd, die heeft algemene sociale wetenschappen gedaan in Utrecht, sinds kort begonnen bij een organisatie die vitalisering doet van mens en organisatie en zoals gezegd, mijn zoon die werkt bij een technisch bedrijf, technisch bedrijf in de voedingsmiddelenindustrie, die maken slachtlijnen, koelinstallaties, daar doet hij de technische kant, dus die zijn allemaal goed terecht gekomen.
Cor
Maar waarin is jouw werk dan wezenlijk anders dan zij eigenlijk doen? Want je zorgt dat je twintig mensen zeer tevreden aan het werk houdt, er moet rendement gemaakt worden, er moet nog voor een hoop machines gezorgd worden en vooral, je moet je klanten bedienen. Dat is toch, je zoon verkoopt ook auto’s, die bedient ook klanten, in hoeverre is het wezenlijk anders, veel uitgebreider omdat je zegt, er zijn verschillende klantgroepen: boer en bouw?
Wim
Nee, ik denk dat dat het verschil niet maakt, want ik denk dat mijn zoon dit best zou kunnen. Maar het gaat erom of dat je het voor jezelf wilt doen, of dat je het in loondienst doet. En het hebben van een bedrijf of grote financiële uitdagingen, bezittingen, is bij de jongere generatie wat minder aanwezig heb ik wel eens het idee. Vroeger wilden wij alles zelf hebben. Tegenwoordig wordt alles gedeeld. Of het nu een podcast is, of Spotify is, we delen meer dingen dan dat we in bezit hebben. Tegenwoordig worden auto’s al gedeeld, dus die jeugd heeft in mijn beleving minder behoefte aan een bedrijf bezitten of heel veel verantwoordingen hebben, of bezitten, die behoefte is er minder.
Cor
Is het nu nog eens de knip dat, toen je vader, toen je de laatste aandelen van je vader kocht, was toen nog bijzonder om daarna nog met je kinderen, te zeggen: wat willen jullie? Voelde je je toen pas echt vrij, of had dat geen invloed?
Wim
Jawel, dat had wel invloed. Die laatste gesprekken die hebben ook pas plaatsgevonden na 2015. Dus in 2016, 2017 was voor mij 100 procent duidelijk dat die het niet zouden gaan doen. En onbewust zou ik daar wel mee gewacht hebben totdat ik het 100 procent voor mezelf had.
Cor
Je zei vorige week ook tegen mij: dat was eigenlijk best wel een opluchting. Wat gebeurde er met je dat je -
Wim
Opluchting klinkt misschien wel weer wat zwaar, maar de opluchting dat ik het zeker wist. Dat er een besluit was genomen van: gaan mijn kinderen dat nu wel of niet doen. Ja, wat het met je doet is dat, het doet iets met je vader kind relatie. Kijk, ik heb met mijn vader, denk ik, een andere band dan dat ik met mijn eigen kinderen heb. Ik denk ook dat ik ook een andere band met mijn vader heb, dan dat mijn broer met onze vader heeft. Ik heb een werk gerelateerde relatie met hem. Ik denk ook dat mijn ouders ook wel naar mijn prestaties keken van: hoe doet hij het, hoe gaat hij met ons bedrijf om. Houdt hij het overeind? Doet hij het zoals wij het gedaan hebben, doet hij het zoals wij het goed vinden? Dus dat doet iets met je ouder kind relatie.
Cor
Het heeft eigenlijk elke dag wel met je te maken met wat je deed en hoe je de bestuurder ook wel ging uithangen, terwijl er gewoon gewerkt moet worden. Want die dertig procent aandelen, moesten waarde houden.
Wim
Ja, dat heeft ongetwijfeld iets met ze gedaan en dat ik dat nu met mijn kinderen nu gewoon zuiver heb, dus dat ik ze als één van mijn kinderen kan bekijken en niet hoeft te kijken naar ze als opvolger of dat ze aan de gang gaan met mijn aandelen of mijn pensioengeld, want zo was dat vroeger. Toen ik het van mijn vader overnam toen zat er nog zo verschrikkelijk veel geld van hem in, dat was zijn pensioengeld, daar moest ik verantwoording voor dragen. Ik moest het cashen. En dat heb ik nu naar mijn kinderen toe helemaal zuiver. En dat vind ik wel een fijn gevoel. Dus, daar zit geen zakelijke band tussen.
Cor
Je bespreekt nu al die andere dingen, wat jij waarschijnlijk nooit met je vader besproken hebt.
Wim
Ja, dat denk ik wel. Ik denk dat ik echt wel andere dingen met mijn kinderen bespreek dan dat ik met mijn vader, of dat hij met mij bespreekt. Wij hadden het heel vaak, en nu nog, over trekkers en hoeveel kranen en over boeren en over geld en over hoe doet iemand wat, hoe verdient hij de kost. Dus dat is heel vaak ondernemer-gerelateerd. En vooral niet over: gevoelens, of over leuke dingen, over ontspanning, of over vakantie, nee, daar hebben wij het niet zo vaak over. Het is vaak werk gerelateerd.
Cor
Is het dan zo, even een vraag tussendoor, dat je als bestuurder van zo’n Cumela, dat je dan ook heel veel kansen in de markt tegenkomt? Of is dat niet iets wat over zo’n bestuurstafel of voor- en nagesprek voorbij komt? Een collega die misschien zegt: ik wil er wel mee stoppen, Wim, wil je dit niet overnemen, is dat -
Wim
Niet zo specifiek als dat jij het nu noemt, het is wel zo dat je heel veel samenwerkingsverbanden ziet en voelt, dus ik heb een heel groot netwerk om me heen van collega Cumela bedrijven, ik noem het wel eens gekscherend de Cumelafamilie, het voelt ook echt als familie. Dus dat netwerk is voor mij heel groot en voor de andere Cumela leden trouwens ook. Die voelen dat cumelagevoel, familiegevoel ook. Dat voelt ook heel vertrouwd als je in een andere regio iets moet inhuren, of een onderaannemer zoekt om dan in die Cumela groep een bedrijf te vinden die je gaat helpen. Maar voor mij, mijn netwerk is ook gegroeid, dat ik overal bedrijven kan vinden die mij kunnen helpen als ik teveel werk heb, of als ik iets wil uitbesteden. Dus dat is wel een kans die voorbij is gekomen en natuurlijk als ik ondernemers spreek, vooral uit een andere hoek van Nederland, waar ik best een goede band mee heb, dan kan ik daar heel goed mee praten, omdat je niet in elkaar vaarwater zit, maar we kunnen wel sparren we kunnen wel delen. En die kunnen we wel kansen voorhouden van: dat doen wij hier zo, dat zou hier ook niet zijn. Dat doe je in je eigen regio niet zo snel, want dan beconcurreer je elkaar soms ook, dan zit je in elkaars vaarwater, maar als ik dat bespreek met iemand uit Noord-Holland of Zuid-Limburg, die mannen kom je overal tegen op die bijeenkomsten, dan zie ik wel kansen voorbij komen.
Cor
Mag ik vragen, je bent nu vijfenvijftig, de kinderen nemen het niet over, is er al een plan b of plan c waar je mee aan de gang bent, of zeg je van: ik kan ook nog tot mijn 82e, ga ik sowieso door.
Wim
Nee, er is wel een plan nu, er is een plan b en dat moest zo geweest zijn, maar, ik had een stage loper van een hbo’er van de Hogeschool Dronten, Koen en die heeft bij mij stage gelopen en die kwam in 2017. Mijn toenmalige assistent ging weg en toen kwam Koen op de proppen en die zegt: ik heb hier stage gelopen, kan ik niet iets voor jou gaan doen twee of drie dagen in de week? Nou, dat is goed, Koen. We hadden een goede band en die stage liep gewoon prima, dus kom maar. En die is 1 januari 2017 begonnen voor een paar dagen en dat werd steeds meer en op enig moment liep hij hier gewoon de hele week en die gaf ergens eind 2018 te kennen, ik heb eigenlijk wel interesse om het over te nemen. Kunnen we dat niet eens bestuderen, behoort dat tot de mogelijkheden? En dat vond ik eigenlijk wel heel mooi, dat een jonge vent, want Koen was toen drie- of vierentwintig, al uitsprak van: ik heb ambities. Ik vind dit een mooi bedrijf en ik ben hier zo graag dat ik hier niet meer weg wil en ik ben hier zo graag dat ik het wel over zou willen nemen.
Cor
Waar moet een bedrijfsopvolger van Van Mourik, waar moet die aan voldoen?
Wim
Ja, waar moet die aan voldoen? Dat is een moeilijke vraag. Commitment. Die commitment wil je voelen, de passie die je voor het bedrijf hebt, of de verbinding met de werknemers, of met de mooie machines of het pand, hoe je het maar wilt noemen, maar je wilt die verbinding voelen, en die verbinding die voel ik wel bij hem.
Cor
En moet jij die verbinding hebben, of moet die twintig man die uiteindelijk buiten het werk verstouwen, moeten die vooral, of moet die vooral zeggen: ik moet iets met de klanten hebben.
Wim
Het moet op alle vlakken en dat was rustig aan wel bekend geworden, Koen kan heel goed met die mannen hier. Die jongens mogen hem graag, die halen hem er ook graag bij en ik zie ook dat ze mij af en toe al passeren en dingen aan Koen vragen, of meenemen naar beneden de werkplaats in van: wil je even meekijken? Of als ze een probleem hebben dat ze Koen bellen en niet mij, dat zegt mij al genoeg. En als ik zie hoe dat dan beneden in de kantine gaat in de groepsvorming denk ik: Koen ligt goed in de groep. Maar ook als ik klanten aan de telefoon krijg en die vragen niet meer naar mij, maar naar Koen dan vind ik dat de eerste dag vervelend, maar de tweede dag denk je: dat is eigenlijk wel goed, dat ze naar hem vragen. Dus bij de klanten ligt Koen ook goed en het begint steeds vastere vormen aan te nemen en we zijn nu samen zover, dat we het wel in een contract gaan gieten.
Cor
En is dat een driejarenplan, of is dat - we doen het in een paar weken, dat daadwerkelijk eruit groeien. Je vader had heel lang nodig om uit te groeien, zie je jezelf ook nog zo lang nog, misschien niet tot je 82, zie je jezelf nog vijf jaar, of nog tien jaar?
Wim
Ik zie mezelf nog tien jaar hier. Ik ben vijfenvijftig en ik hoop dat ik tot vijfenzestig mag meedoen, maar we hebben het plan op poten gezet voor vijf jaar en dan een plan opzetten voor tien jaar, een stip op de horizon voor tien jaar is ver weg. Dus hebben we gezegd: vijf jaar, stip op de horizon, maar ik hoop dat ik nog tien jaar mee mag blijven doen hier en dat is denk ik nog wel even nodig, want mijn pensioengeld zit er ook in en dat moet er ook uit. Ik heb het nog net niet helemaal bij elkaar, dus ik moet ook nog een paar jaar meedoen, maar dat wil ik ook nog heel graag, maar als ik dan vijfenzestig ben en ik kan het me financieel veroorloven, dan wil ik er ook wel uit. En wat ik dan ga doen, dat weet ik nog niet.
Cor
Staat de sector - we hebben afgelopen jaren, voor de luisteraars, PFAS, stikstof, we hebben nu corona, volgens mij kan de sector nog behoorlijk door, maar heeft volgens mij dat het nog elke dag behoorlijk door kan draaien, de deur nog niet hoeven sluiten, wat zijn de uitdagingen van de komende drie jaar van een bedrijf zoals die van jou, Wim?
Wim
Ja, wat zijn de uitdagingen. Het vasthouden van de mensen. Dat er werk blijft voor de bedrijven, daar ben ik van overtuigd. Wij zijn wel, dat heb ik wel eens gekscherend gezegd in een Nieuwjaars speech van: wij zijn de werkmieren van de samenleving. De Cumelabedrijven hebben gewoon de handjes. Die hebben allemaal, twintig, veertig, zestig man in dienst en dat zijn mannen die bereid zijn om ‘s morgens om vijf uur op te staan en met een grote broodtrommel vol brood om zes uur ergens te verschijnen en dat ook gewoon daadwerkelijk te gaan doen, dus dat is onze kracht. Dus ik denk dat er altijd werk zal zijn voor ons, we moeten alleen nu in deze moeilijke tijden investeren in onze mensen en ze vasthouden, want we hebben ze volgend jaar gewoon weer nodig als het coronaprobleem opgelost is, als de stikstofproblemen wat opgelost zijn en we moeten schakelen. We moeten keuzes maken. Dat loonwerk agrarisch zal minder worden, of je het nu leuk vindt of niet, het aantal dieren zal gewoon afnemen. Landbouwgrond zal afnemen, dat wordt of natuur, of dat worden zonnepanelen of daar komen windmolens op te staan, maar dat verandert en als je als loonwerker denkt dat het niet zo is, dan moet je jezelf nog maar eens achter de oren krabben, maar dat er werk is, daar ben ik van overtuigd. Want die zonnepanelen, dat terrein onder een zonnepaneel moet aangelegd, dat moet onderhouden. Als er een windmolen komt, moet de fundering gestort worden. Daar moeten de kabels de grond in. Natuurgebieden moeten nieuw aangelegd, of onderhouden, of moeten verandert en dat is allemaal werk met de bodem, en zo gauw als er werk is in de bodem, als we de schop erbij nodig hebben zeg ik wel eens, dan hebben ze die Cumulaonderneming ook nodig.
Cor
Maar, hoe vind jij nu als ondernemer, je zegt: mijn kinderen, die denken anders, de generaties die worden anders, worden deze jongens en meisjes nog geboren, die nog ’s morgens zo vroeg hun nest uit willen om voor dag en dauw al hetzij met de trekker, met de kraan, hetzij met de auto naar de kraan, om dat te doen, worden die nog geboren, of is dat uiteindelijk ook een uitstervend ras?
Wim
Ik denk dat ze nog wel geboren worden. Als ik zie hoeveel jongens er nog op mijn bedrijf afkomen, ieder jaar, ik heb nog steeds geen tekort, ik heb nog steeds meer aanbod, dan dat ik kwijt kan aan stage lopende boerenjongens en dat heeft te maken met de grote machines die wij natuurlijk in de sector hebben, dat heeft grote aantrekkingskracht, die grote tractoren en die kranen, die shovels, daar zitten die mannen graag op, dus daarvan heb ik nog geen grote angst van dat we daar geen machinist op vinden, maar een grondwerker of een stratenmaker of een rioleur die in de sleuf staat, daar hebben we wel een tekort en daar maak ik me wel zorgen over. Of we moeten zover automatiseren of robotiseren dat we die mannen niet meer nodig hebben, maar dat is denk ik een utopie.
Cor
Voor de grondwerkers, je ziet al die zuigauto’s zie je ontpoppen bij al die - ik weet niet of je zelf ook een zuigauto hebt, maar die zie je veel, wij deden vroeger als grondwerker alles zelf met de schop, dus dat is misschien een tendens waar je niet aan ontkomt omdat er op een gegeven moment gewoon geen personeel meer voor is.
Wim
Ja, het is wel een opkomende tendens inderdaad, maar dat gaat nog niet zo hard als dat je zou denken. Dus zoals ieder Cumelabedrijf een trekker heeft met een ploeg en een graafmachine en een minigraver, heeft nog lang geen - heeft nog niet iedereen een grondzuigauto. Dat is echt wel een specialistisch iets. Het is peperduur ook om zo’n ding te hebben, te kopen en ook per uur is dat nog wel fors, het doet wel redelijk zijn intrede, maar ik ben er nog niet van overtuigd dat ieder Cumelabedrijf zo’n ding gaat kopen en ermee aan de slag gaat. Dus die grondwerker die gewoon achter de bak staat, die hebben we voorlopig nog wel even nodig en dat is wel een zorg die ik heb. Die grondwerkers.
Cor
We gaan naar het einde, Wim. En ik vraag altijd: heb je als ondernemer nog een ultieme tip, we hadden graag nog willen smullen van allerlei dingen die je als ondernemer fout had gedaan, daar zijn we niet aan toegekomen, maar is er iets waarvan je zegt naar andere ondernemers, misschien ook wel even leeftijd gerelateerd, je bent vijfenvijftig: heb je een tip aan andere ondernemers tussen de vijftig en vijfenvijftig waarvan je zegt, bijvoorbeeld: begin niet te laat met bedrijfsovername, of laat het maar op je afkomen. Wat zou een tip zijn die je zou willen geven?
Wim
Het is misschien wel cliché, maar je moet wel op tijd je bakens verzetten. Ik heb onlangs in een column geschreven: in de moeheid ploeg je voort. Dat is het liefste wat we doen, gewoon door ploegen. Maar op enig moment als de ploeg niet meer voldoet en je moet naar een spitmachine, moet je wel bereid zijn om de ploeg te verkopen. Dat is figuurlijk, niet letterlijk. En dan denk ik dat we als ondernemers wel moeten blijven doen van: verandert de wereld? Ja, die verandert. Moeten wij dan ook veranderen? Ja, dan moet je wel veranderen. En wees op tijd. Denk niet dat het meevalt, maar probeer voorop te lopen in de nieuwe ontwikkelingen in de nieuwe veranderingen, want als je achteraan aanloopt dan kom je op een gegeven moment ook een keer te laat. Dus blijf die bakens verzetten. Dat denk ik.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #16 Cor Spronk in gesprek met Ronald Visser - over afspraak is afspraak, hartinfarct, goed werkgeverschap en nevenactiviteiten en vrijheid
1 Feb 2021· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
VOLG JE EIGEN PLAN
Vandaag ben ik in gesprek met Ronald Visser, 55 jaar, getrouwd met Sasja en gezegend met 4 mooie dochters. Ronald is sinds eind 2012 trotse eigenaar van Bats Uitzendburo, na 28 jaar trouw dienstverband bij een werkgever. We leren Ronald kennen als een man die intensief leeft, maar soms trekt het leven even aan de noodrem. Dit alles heeft hem gemaakt tot de ondernemer bij Bats die hij nu is.
Vanuit Nijensleek stuurt hij en zijn team elke dag zo’n 300 vakkrachten aan. En daar mag hij, volgens mij (Cor Spronk) best heel trots op zijn. “Volg je eigen plan en laat je niet van de wijs brengen door wat de buitenwereld soms vindt. Luister wel, haal daar goede dingen uit, maar volg gewoon je eigen plan”. Dat was de tip aan andere ondernemers waarmee Ronald deze podcast afsloot.
AFSPRAAK IS AFSPRAAK
Als kruidenierszoon wist Ronald al vroeg wat werken was. Via via kwam hij al vroeg in aanraking met boer Jaap Room en daar is zijn liefhebberij voor koeien ontstaan. Daarom ging hij na de mavo naar de landbouwschool waarbij hij tijdens een stage in America er toch achter kwam dat hij thuishoorde in Zuidwest Drenthe. Na thuiskomst ging hij werken bij AB Oost als melker en groeide al snel door naar werkverdeler en uiteindelijk naar regiomanager van kring 1035. Ronald: “Ik heb de kans gekregen en aangepakt, maar je moet ze wel krijgen”
HARTINFACT
Na 28 jaar trouwe dienst batste zijn werkgever hem op straat, wat resulteerde in een hartinfarct bij Ronald. Ronald: “Wat bij mij de oorzaak van het infarct is dat je feitelijk in een dynamische functie zit. En ik kwam binnen op verzoek van dat gesprek met die directeur samen, met een jurist en hoofd HR. In drie minuten tijd wordt het dienstverband van achtentwintig jaar, vol energie, stilgezet.
En stil, dat betekent: ik kon niet meer bij mijn mail, telefoon was afgesloten en ik hoefde niets meer. En je moet je eigenlijk voorstellen dat je op de snelweg rijdt met een snelheid van honderddertig en je wordt stilgezet en je mag geen millimeter meer verder. Linksom niet, rechtsom niet, je mag niks. Ik kreeg zelfs nog een contactverbod mee. Ik dacht: hij batst mij er gewoon uit. Hij doet het. En daar is de naam Bats Uitzendburo uit ontstaan”.
GOED WERKGEVERSCHAP
Ronald begon eind 2012 met Bats Uitzendburo met een goed doordacht plan bij Jaap op de slaapkamer. Inmiddels heeft Bats dagelijks meer dan 300 werknemers aan het werk waarvan Ronald er zeker 275 bij naam kent. Maar hij weet ook wat er bij zijn klanten afspeelt, wat voor’n stal ze hebben en hoeveel koeien bijvoorbeeld. Ronald wil tussen zijn mensen en klanten instaan als goed werkgever en er alles voor doen. En als het nodig is, trekt hij zelf de overal aan om bij een klant de koeien te melken.
Ronald: “Kijk en we hebben best veel mensen vanuit ons eerste jaar in 2013 die hier nog op de loonlijst staan. Die hier gewoon al acht jaar bij ons werken. Daar zijn wij ook trots op. Want dat zegt ook wat over ons en over de relatie met die mensen. Wat ik ook echt belangrijk vind is dat je even weet van: hoe zit het bij de mensen thuis, wat speelt daar en dat je daar ook oog voor hebt.
RISICOMANAGEMENT
Ronald heeft de ruimte nodig van zijn vrouw Sasja, met wie hij een eenheid is, om zijn eigen dingen te kunnen doen. Naast Bats heeft Ronald nog een fietsverhuurbedrijf, een boerderij in Frederiksoord, doet hij iets met de circulaire economie, lijstduwer van de plaatselijke VVD, voorzitter van een ondernemersfonds en Ambassadeur van MKB Nederland Regio Zwolle voor de Gemeente Westerveld. Sasja doet het risicomanagement voor hen. Ronald: “Sasja is wel iemand die zegt: ja, maar hoe zie je dat dan en hoe gaan we dat dan doen? Want, ja, je kunt alles wel willen, maar waar dient het toe? Een ander aspect is natuurlijk wel, ik bemoei me niet met thuis, in de zin van: ik ben er wel, we zijn samen getrouwd en we vinden elkaar nog steeds hartstikke lief, dat mag ook gezegd worden, maar Sasja die runt wel alles er omheen”.
VRIJHEID
In het gesprek vraag ik Ronald hoe hij het voor elkaar krijgt dat hij nog zoveel vrijheid heeft om andere dingen te doen. Ronald: “Ja, dat vraagt twee dingen. Dat is structuur, maar ook de juiste mensen om je heen. En als je de structuur goed hebt en daarmee de verantwoordelijkheden netjes hebt liggen waarmee je de mensen in je team de verantwoordelijkheid kunt geven, dan kun je jezelf ook veel vrijheid toebedelen. Vrijheid in de zin om andere dingen te doen en dat is gewoon heel belangrijk. Dus we hebben een hele kleine, platte organisatie waar de taakverdeling gewoon handig is.”
Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.
Meer over Ronald Visser en Bats Uitzendburo vind je op:https://www.linkedin.com/in/ronald-visser-8b3b9413/https://batsuitzendburo.nl/https://www.facebook.com/batsuitzendburo
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je ook zo wil groeien als Ronald met zijn bedrijf? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.
PROGRAMMA VOOR JOU
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
KENNISMAKEN?
Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
#podcast#interview#ronaldvisser#Bats#loyaliteit#volgjeeigenplan#mentor#inspirator
Podcast volledig uitgeschreven:
Het is elf januari 2021 dat we dit opnemen, we zitten in jouw winkel van het bedrijfsverzamelgebouw waar jij inzit en wat ook deels door jouw initiatief hier is. Eigenaar van Bats uitzendbureau en daar komt je vrouw binnen, zij is mede-eigenaar, dat is helemaal goed, ze gaat ook weer weg. We kennen elkaar via MKB Nederland, regio Zwolle, daar ben je ambassadeur van de gemeente Westerveld en zijn wij elkaar tegengekomen en we zijn hier nu voor de podcast. Ik heb wat huiswerk gedaan, actief voor de politiek binnen de VVD, sinds 2020 voorzitter van het Ondernemersfonds Westerveld, dat is dan wat anders dan die Agrarische Stichting De Spoelplaats?
Ronald
Dat klopt.
Cor
Daar kun je straks misschien ook wat over vertellen als je wilt. Voorzitter geweest van het Floria Corso Frederiksoord en op dit moment vice-voorzitter van Stichting De Tuinen Frederiksoord. Dat zal waarschijnlijk met je verleden te maken hebben. Vierenvijftig, vijfenvijftig jaar?
Ronald
Vijfenvijftig jaar.
Cor
Je woont in Nijensleek, getrouwd met Sasja, die net even binnenkwam en weer wegging. Vier dochters.
Ronald
Vier dochters.
Cor
Hobby’s? Ik zag een wekelijke borrel met vrienden op donderdagavond?
Ronald
Mis ik nooit.
Cor
Mis je nooit. Wielrennen?
Ronald
Zeker.
Cor
Je hebt wel een wielrenbuikje ook.
Ronald
Die combi gaat goed hoor.
Cor
Gaat helemaal goed, helemaal goed. Heb je een favoriete voetbalclub?
Ronald
Ja, Old Forward hier in de buurt en ik volg Heerenveen wel.
Cor
Heerenveen, oké. Muziek?
Ronald
Lastig, want dat is heel breed. Dus ja, lastig klinkt wat raar, maar ik kan genieten van een concert van Normaal, maar ik ben ook wel van Danny Vera. Dus dat is wel heel breed, ja, dus niet specifiek een bepaalde richting. In de auto heb ik veel Radio 1 aan, ik ben wel van: wat gebeurt er in de wereld, maar Skyradio met de kerstmuziek mag ook rustig een dag. Geen probleem.
Cor
In wat voor auto rijd je dan?
Ronald
Ik heb meerdere auto’s, maar ik rij het liefst in mijn Dodge, ja dat is mijn besmetting vanuit de jaren tachtig dat ik in Amerika heb gewerkt overgebleven, dus toen ik een paar jaar ondernemer was heb ik mezelf toch verwend met een Dodge en vorig jaar heb ik een nieuwe gekocht, daarnaast hebben we ook nog -
Cor
Dat is toch zo’n pick up Dodge RAM?
Ronald
Ja, een Dodge RAM.
Cor
Tien cilinder, acht cilinder?
Ronald
Acht cilinder, ja, 5,7 liter, veel pk’s. Ik ben niet van het elektrisch rijden. Helaas. Maar daarnaast hebben we ook nog een oldtimer Mercedes uit 1983, een 300D en een Landrover Defender. Dus ik wissel nog wel eens wat af, zeg maar.
Cor
Maar het is wel een beetje stoer, zeg maar?
Ronald
Ja en no nonsens.
Cor
Lees je wel eens boeken?
Ronald
Ja, Lars Kepler, beetje Zweedse detectives, vind ik wel leuk en ik lees nog wel eens een los iets op het gebied van management. Dat ik denk van: daar wil ik iets van weten. Alles wat op mijn pad komt, maar als je zegt: wat lees je het meest: ik lees elke morgen de krant.
Cor
En welke?
Ronald
Het Dagblad van het Noorden en onze schoonouders wonen achterin de boerderij bij ons, die lezen de Stentor, dus dat wisselt over de dag nog wel eens, dus dan pak ik ’s avonds de koppen uit de Stentor en dan ben ik regionaal goed aangesloten.
Cor
Helemaal goed, want podcast, je luistert in de auto dan Radio1, luister je ook wel eens een podcast?
Ronald
Ook wel eens een enkele keer, maar dat is dan meer ’s avonds.
Cor
Oké, dus niet in de auto?
Ronald
Gebeurt.
Cor
Kun je dan ergens de rust voor vinden, een boek lezen?
Ronald
Mensen zullen dat misschien vreemd zijn, maar ik kan rustig wel op de bank zitten.
Cor
Want je dochters, hoe oud zijn die?
Ronald
Dan moet ik goed nadenken, eenentwintig, zeventien, veertien en twaalf.
Cor
Allemaal nog thuiswonend?
Ronald
Nee, de oudste die woont deels bij haar vriend in de Achterhoek, die doet het laatste jaar Dronten, Hoge Landbouwschool en die doet een afstudeeropdracht bij een bedrijf in Doetinchem, dus dan is ze drie dagen in de week in de Achterhoek en vier dagen in de week thuis. Ze moet ook nog wat werken voor de kost, dus ze melkt veel bij klanten van ons en dat doet ze op die vier dagen dat ze hier in de regio is.
Cor
Dronten, ik zat te denken: dan kan ik haar voor je in de gaten houden, maar dat hoeft dan niet meer.
Ronald
Nee, want haar kamer is al opgezegd.
Cor
Heb je iemand waar je tegenop kijkt, heb je een idool, of iemand waar je van zegt: dat is, dat was voor mij nu echt wel een voorbeeld?
Ronald
Niet specifiek, ik kijk nog wel eens tegen bepaalde ondernemers op waarvan ik denk: ja, die zijn ook met niets begonnen en ik vond Hennie van der Most altijd wel inspirerend, niet dat ik tegen hem opkijk, maar wel inspirerend in de zin van: je moet het ook gewoon doen. Je kunt van alles aan papier toevertrouwen, maar je moet het ook wel gewoon doen.
Als ik kijk naar de familie Van Eerd, met de Jumbo, dan denk ik: keep it simple. Doe gewoon waar je je passie hebt zitten. Dat vind ik altijd wel iets wat mij triggert in mensen. Ik heb in mijn klantenkring een paar agrarische ondernemers zitten die ik al lang ken, waar ik dat gevoel ook wel bij heb. Van: ga het gewoon doen, volg je passie en kijk niet teveel achterom, want er gaan ook wel eens wat dingen mis, maar blijf gewoon focussen en doen waar je goed in bent.
Cor
Uit wat voor nest kom je eigenlijk?
Ronald
Ik kom uit een winkeliersfamilie, mijn moeder heeft een maatschap gehad met twee broers, kwamen uit een gezin van dertien, die hebben een aantal supermarkten in het verleden gehad. Dus dat zit er ook wel een klein beetje in. Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik thuis mijn kinderen niet gewoon vraag iets te doen, maar gewoon bestel en ja, daar zijn wij thuis eigenlijk mee belast. Er werd ons nooit gevraagd: wil je dat doen? Het werd een beetje gedelegeerd: jij doet dit, jij doet dat en dan met elkaar alles klaar.
Cor
En hoe gaat de jongere generatie daarmee om? Hoe reageren ze?
Ronald
Met weerstand.
Cor
Zeggen ze dan: papa, maak daar eens een vraag van?
Ronald
Ja, in die trend. Mijn vrouw zegt dat ook wel eens van: je kunt het ook gewoon even vragen en dan krijg je ook wel positief antwoord. Dat zit er bij mij nog wel een beetje in. Ik moet zeggen, we hebben een hele goede jeugd gehad, we moesten altijd meewerken in het bedrijf.
Mijn ouders hadden dan die supermarkt en ’s zomers hadden ze ook wat campingwinkels, dus ’s zomers was ook altijd best wel hard werken, maar we hebben het altijd goed gehad, eten en drinken was nooit een issue en financieel in die zin ook niet, als wij later de auto mee wilde hebben in het weekend om ergens naartoe te gaan, was ook nooit een probleem.
Studies - alles wat er moest komen, dat was er wel. We waren ook altijd wel aan het werk. Daar heb ik denk ik mijn drive ook wel een beetje uit meegekregen.
Cor
Ik zag vervolgens mavo gedaan en toen Rijks Middelbare Landbouwschool.
Ronald
Niveau vier.
Cor
Ja, inderdaad.
Ronald
En toen hield het op.
Cor
Hoe kwam het dat je richting die landbouwschool ging?
Ronald
Toen mijn ouders - die hebben op een gegeven moment de winkel gesloten, toen was ik vijftien en een meisje wat bij ons in de winkel destijds werkte zei van: anders moet je eens naar mijn vriend gaan, ik ben natuurlijk ook wel een beetje ADHD, ik ben van oorsprong een druk mannetje, die heeft werk genoeg.
Dus zo ben ik bij haar vriend, inmiddels zijn ze allang getrouwd natuurlijk, ben ik bij Jaap Room terechtgekomen en daar heb ik leren melken, daar is mijn liefhebberij voor koeien ontstaan en ja, weet je, dan zit je op de mavo en wat wordt het vervolg?
Dan ga ik naar de Landbouwschool en daar kijk ik met heel veel plezier op terug. Schitterende tijd gehad, we ontdekten het bier drinken, we ontdekten de feestjes, de ontdekten de dames.
Cor
Schuurfeesten?
Ronald
Ja, toen mocht alles en daar stond je niet bij stil, met onze vriendengroep hebben we het daar wel eens over, we hadden geen gebrek aan geld, we moesten altijd wel werken, dus dat was ook geen issue. Dus het was autorijden en bier drinken en veel leuken dingen doen. En veel meemaken.
Op een gegeven moment na die studie, toen kwam ik iemand tegen in de Stuyvesant (?) Wolvega, die had in Amerika gewerkt bij een zekere Johan Zeilstra, hij zegt: neem daar maar contact mee op, als je hem belt kun je zo bij hem aan het werk en dat heb ik gedaan. Dus met het vliegtuig naar Seattle.
Cor
We hebben het daar in het voorgesprek over gehad, maar je bent gaan werken in Amerika of Canada?
Ronald
Nee, Amerika.
Cor
Was dat van tevoren de bedoeling voor een jaar of was dat voor jou: ik ga naar Amerika.
Ronald
Nee, het was kijken wat er in de wereld te koop is. Dat was het. Het stond niet vast, je had toen een groene kaart voor een jaar en ik had een jaarrond ticket, dus als ik eerder weg wilde kon ik eerder weg, maar nee, ik heb het jaar hartstikke goed doorstaan.
Cor
Wat heb je daar gedaan?
Ronald
Koeien melken, insemineren, lebmaag operaties, speen amputaties bij koeien, leren koeien doodmaken, dat klinkt allemaal heel raar, maar eigenlijk alles met koeien. Maar daarnaast ook mais hakselen, gras maaien, maar allemaal in het groot. Een bedrijf met vijfduizend koeien, ja, weet je, een totaal andere wereld.
En ik heb Amerika leren kennen als een land van, ja, dat klinkt raar, maar de onbegrensde mogelijkheden, die waren er destijds wel iets veranderd, maar daar kon je nog met weinig beginnen en daar lagen best wel kansen. Maar het werd mij wel duidelijk dat mijn toekomst niet in Amerika zou liggen.
Cor
Waarom?
Ronald
Ik miste toch gewoon vriendschappen, vrienden, dat soort dingen.
Cor
Was het dan voor jou dat je zegt: in Amerika ging het wel echt om het werken?
Ronald
De zelfstandigheid. We hadden natuurlijk nul contact met thuis, bellen was zeven dollar per minuut, dus dat deed ik af en toe even en vrienden en familie stuurden wel brieven en andersom ik terug, maar je was echt op jezelf aangewezen.
Cor
Maar het was misschien anders geweest als je daar een vriendin had gekregen?
Ronald
Ja. Ik heb daar wel gescharreld om het maar zo te noemen, nee dat had gekund, maar ik had in de loop van het jaar voor mezelf wel duidelijk van: ik had nog wel een jaar gewild, maar mijn toekomst zou daar niet liggen, nee.
Cor
Was het dan toch dat je zegt: de cultuur sprak je minder aan?
Ronald
Ja, ook de cultuur, maar wat ik zag, Amerikanen zijn enorm gastvrij aan de voorkant, maar niet altijd even gemeend. Het is meer naar de buitenwereld, ze zijn enorm op zichzelf.
Cor
Dus in het begin is het heel hartelijk, maar daarna: niet meer vragen, of zo.
Ronald
Je kunt je natuurlijk bij bepaalde communities aansluiten, maar daar moet je ook voor voelen. Dus de ervaring heeft mij wel heel zelfstandig gemaakt.
Cor
Ben je wel op dezelfde plek geweest?
Ronald
Nee, ik ben in de staat Washington geweest en ik ben in Californië geweest. En weet je, ik kijk er met een heel goed gevoel op terug, nog steeds en ik zeg ook wel eens tegen mijn eigen kinderen: ga maar eens een jaar weg. Gewoon naar de andere kant van de wereld, beleef het maar eens, want dat vormt je ook.
Cor
Zou je dan weer Amerika aanbevelen, of zeg je: het maakt niet uit, ga eens in een ander continent -
Ronald
Nee, niet specifiek Amerika, nee. Mijn dochter, oudste dochter heeft vorig jaar twee maanden stage gelopen ook op het melkveebedrijf, maar dat was meer omdat daar een lijntje ligt vanuit ons, maar dat hoeft niet. Maar het is gewoon goed om eens een andere cultuur en een andere wereld te ervaren en linksom of rechtsom vormt je dat toch voor een deel. Die ervaring pakken ze je nooit meer af.
Cor
Dan kom je terug uit Amerika, kom je in Nederland.
Ronald
Moet je de kost verdienen.
Cor
Had je toen gelijk: ik wil ondernemer worden, of zat dat toen nog niet zo in je?
Ronald
Nee, dat is op zich nooit een issue geweest in de zin van, ook niet vanuit thuis dat je moet ondernemen, nee. Ik heb wat met koeien, dus het lag heel erg voor de hand dat ik hetzij bij een boer of bij de agrarische bedrijven aan het werk zou gaan en ik ben bij AB, bij de Agrarische Bedrijven terecht gekomen.
Eerst als klauwverzorger en melker, daaromheen ook veel bouwklussen gedaan. Ik had misschien timmerman of aannemer moeten worden, maar weet je.
Cor
Hadden ze dat in die tijd ook al dat ze naast de agrarische bedrijven ook al veel in de bouw deden?
Ronald
Ja, toen al. Maar weet je, ik deed ook wel dingetjes zwart, klusjes er omheen, ik ging ook naar Denemarken klauwen kappen, een aantal weken per jaar, omdat daar veel geld in te verdienen was, dus dan nam ik vrij van overuren en dan ging ik een weekje naar Denemarken en dat was natuurlijk ook ondernemen. Ik heb met een collega die inmiddels niet meer leeft, gingen wij een dag kappen in Luxemburg, dus dan reden we hier ’s morgens om drie uur weg, dan waren we om zeven uur bij de kapbox in Luxemburg, dan kapten we die dag tweehonderd koeien en wij waren ’s avonds om twaalf uur weer thuis. En een ander maakt zich een week zenuwachtig, want ik moet met de auto naar Luxemburg met vakantie, de auto moet drie keer een beurt en bedenk het allemaal maar en wij gingen gewoon, rode diesel in de tank en een dagje naar Luxemburg. Ja, hoe sta je erin? En dat zijn wel dingen, dat heb ik nog steeds. Soms moet je de dingen ook gewoon gaan doen en ja, mijn uitdrukking is ook wel: brandt het, dan brandt het, maar dat ga ik wel doen.
Cor
Je zei net: ik had misschien net zo goed een bouwbedrijf kunnen starten, is dat omdat je zegt de techniek spreekt mij wel net zoveel aan het dier, als het agrarische?
Ronald
Ja, ik ben wel van het bouwen. We hebben een boerderij uit 1750, in 1994 gekocht, mijn vrouw en ik en die hebben we met eigen hand, zelfstandig verbouwd. Wel wat hulp van een aannemer en een elektricien, maar we bedenken het allemaal zelf en ik ben ook zelf van: dan metsel ik die stenen zelf wel. En dat heb ik nog. Dus in dat opzicht had dat ook gekund, maar het is maar net, op welke weg kom je terecht en ik ben tussen die koeien terecht gekomen. En ik melk nog af en toe, als het in de planning bij ons spaak loopt, dan ben ik zeker niet de beroerdste om te zeggen: ik melk zelf wel even. Ik neem tegenwoordig wel één van mijn dochters mee, dat is ook gezellig. De drie oudste dochters kunnen melken, de jongste nog niet, moet ook nog zien of dat bij de jongste gaat lukken, die is wat bang voor die grote dieren, maar de oudste drie die melken ook met regelmaat. En daar geniet ik ook van, dat ze dat werk willen doen, maar ook dat ze het gewoon doen.
Cor
Wat is tegenwoordig de gemiddelde grootte van een melkveebedrijf, als je het hebt over het aantal koeien die gemolken mogen worden?
Ronald
Een bedrijf zit al wel gauw op honderd koeien. Er zijn best wel veel bedrijven die daar nog onder zitten hoor en die wil ik ook zeker daarmee niet tekort doen, maar ik denk dat de gemiddelde bedrijfsgrootte richting die honderd koeien gaat.
Cor
Dus dat is eigenlijk in de afgelopen twintig a vijfentwintig jaar gegroeid van gemiddeld zestig naar gemiddeld honderd?
Ronald
Ja en er zijn ook heel veel grote bedrijven, met drie- vierhonderd koeien, hier ook wel in de regio, we zitten hier in een gebied, de kop van Overijssel, Zuid-west Drenthe en Oost-Friesland, dat is gewoon een weidegebied met veel melkkoeien. Een stukje akkerbouw, ook wat bollenteelt, maar het weidegebied is het grootst, ja. We hebben vierhonderdvijftig, ja dat stap ik maar direct naar ons bedrijf toe, we hebben vierhonderdvijftig boeren als klant, of agrarische ondernemers als klant en ik denk dat daar zeker vierhonderd bedrijven gewoon melkveebedrijven zijn en daar zitten wat varkens- en pluimveebedrijven tussen en wat bollentelers, akkerbouw, maar het grootste deel melkveehouderij, ja.
Cor
Ik wil een klein stapje terug, want ik vind het wel heel mooi, je hebt driehonderd man aan het werk, we hebben het hier niet over een klein bedrijf, je hebt echt wat moois neergezet samen met je vrouw en met je team, nog even terug: je komt van school, je gaat naar Amerika, komt terug, gaat hier bij AB Oost werken, daar heb je eigenlijk alle facetten, als je nu bijvoorbeeld vier dingen zou noemen wat je daar echt geleerd hebt, waardoor je, toen het uiteindelijk 2012 was en zei: die omslag daar wil ik het straks nog even over hebben, maar kun je vier dingen noemen van: dat is echt wat ik in die tijd heb geleerd?
Ronald
Wat ik daar geleerd heb is wel: zeg wat je doet, doe wat je zegt. Ik heb op mijn kaartje altijd staan: afspraak is afspraak, maar dat heb ik daar wel geleerd. Want daarmee houd je de relatie altijd goed, je kunt niet altijd iedereen blij maken, maar hou je wel gewoon aan de afspraken die je maakt. Dus dat is voor mij wel een hele wezenlijke. Dat is intern in de organisatie, maar ook met je klanten. Dus wees klantbewust.
Cor
Is dat ook iets wat AB Oost ook echt uitdroeg? Dat is echt één van de kernwaarden?
Ronald
Dat werd binnen AB Oost in die tijd vanuit de corporatiewaarde ook zo benoemd. Het was natuurlijk een corporatie, dus je hebt te maken met leden, ledenbelang en dat paste mij ook wel. Dat zit in mijzelf ook opgesloten om zo te willen werken en dat is één ding en daarnaast heb ik ook gezien en ervaren van: als je dingen wilt en je laat zien dat je je ergens voor wilt inzetten, je kunt het ook anders zeggen: je kop boven het maaiveld willen uitsteken, ja, daar kon ik met mijn toenmalige directeur ook goed mee uit de voeten, dat hij mij kansen bood.
Soms dwing je dingen af, maar soms moet je de kans ook krijgen om het te laten zien. Dus dat heeft mij op een gegeven moment ook weer aan de studie gezet, bedrijfskunde studie opgepakt en daaromheen nog een aantal andere dingen opgepakt op het gebied van communiceren, maar ook op het gebied van arbeidswetgeving, dat soort zaken. En dat zijn dan kansen die je krijgt, dus dat wil ik ook zeker benoemd hebben, ik heb de kans gekregen en aangepakt, maar je moet ze wel krijgen.
Cor
Eerst was je vooral de bedrijfsverzorger misschien en kwam er een moment dat je omging naar, of naar het wat meer uitzendbureau-achtige?
Ronald
Het is begonnen met dat ik solliciteerde op de functie werkverdeler. Mijn leidinggevende die ging wat anders doen en ik heb daarop gesolliciteerd en dan word je dus aangenomen door een aantal bestuurders en door een aantal collega’s, want die zaten in de sollicitatiecommissie. Ja, die hebben mij de kans gegeven het te mogen doen.
En dan word je feitelijk leidinggevende in je eigen team, dat was best wel een uitdaging, want ik moest ook een aantal mannen, ik was toen denk ik dertig, zoiets en dan moet je mensen van vijftig een functionerings- en beoordelingsgesprek, mee doen. Dat is wel een dingetje. Maar goed, de kans gekregen en ik denk dat ik dat ook wel goed doorstaan heb, laat ik het anders zeggen, ik kan iedereen recht aankijken, zo sta ik ook in het leven, maar dat is goed gelukt.
Cor
Kreeg je de loyaliteit ook omdat je gewoon, ook wel met je poten in de klei had gestaan?
Ronald
Ja, maar ik denk de meeste loyaliteit ontstond door het feit dat ik, dat heette destijds kring 1035, dat was ons werkgebied, maar in een paar jaar tijd liet zien van: we kunnen gewoon veel meer dan alleen die koeien melken. Dus ik maakte enorm veel MKB bedrijven gewoon klant en wij gingen ook andere markten aanboren.
Het leuke was dat AB dat ook heel leuk vond, dat je gewoon verbreding van markten deed en dus wij gingen ook van, ik begon met een groepje van vijfendertig mensen en drie jaar later hadden we er honderd. De omzet die steeg enorm en voor mij was het erg leuk met de afwisseling tussen het MKB, agrarisch en dat midden- en kleinbedrijf, dus de aannemers, de loonbedrijven, metaalbedrijven, bedenk het.
Cor
Dat was natuurlijk in de tijd dat ik met mijn uitzendbureau dacht van: jongens, waar bemoeien jullie je mee, blijf in die agrarische sector. Dat was jij!
Ronald
Dat was ik, ja. Maar zo was het wel en toen kwam ik er ook achter dat je altijd dealt met een eigenaar, nooit met degene die over de portemonnee gaat, maar ook gewoon met de ondernemer rechtstreeks, dus niet via een inkoop, transitie of, allemaal niet. We dronken een bak koffie, of twee, of we stonden een uur aan het voerrek tussen de koeien, bedenk het en daarmee was een deal nooit zo spannend.
En dat is ook een ervaring die ik nog steeds bij me draag. Probeer met die ondernemer in gesprek te gaan en natuurlijk hebben wij ook inmiddels een aantal klanten waar een inkoopafdeling zit, of waar een afdeling HR zit, maar het is zo plezierig ondernemen als je direct met zo’n ondernemer kunt afstemmen, ja. Dat past ook heel goed bij mij. Dat heb ik daar ook ervaren.
Cor
Hebben de ondernemers andersom, jou ook zo ervaren, een ondernemer had toen met een account manager, later regio manager te maken, die moet daar ook het gevoel gehad hebben van: kan ik gelijk met die Ronald zaken doen, of moet hij eerst nog naar boven toe en vragen of hij het wel mag, zeg maar?
Ronald
Ik vroeg niet zo veel binnen AB. En ik had nog wel eens discussie intern dat ik moest knokken om bepaalde dingen te bewerkstelligen. Van: zo gaan we het wel doen. Dus daar zat wel eens een wrijving, maar ik voelde mij altijd gesteund door de directeur Richard Heering en dat maakte het dan wel makkelijker. Kijk, en zonder wrijving geen glans, dus het moet af en toe ook wel eens even schuren in een organisatie, daar ben ik ook wel van.
Op een gegeven moment hebben we met collega’s een vestiging in Beilen geopend, later in Klazienaveen en zo ging eigenlijk het balletje een beetje rollen dat je ook wat meer zelfstandigheid in de regio kreeg. Van oorsprong werd het natuurlijk allemaal centraal georganiseerd, vanuit Almen, het hoofdkantoor en die decentralisatie ja, dat was gewoon, voor mij gewoon ondernemen zonder risico, om het dan maar zo te benoemen.
Ik mocht van alles realiseren, tuurlijk, er moest wel wat verdiend worden, dat spreekt voor zicht, maar je mocht het wel oppakken zoals je dacht dat het goed was. Ja, dan kun je ook heel veel leuke dingen bereiken, ook als team.
Korte onderbreking
Cor
En nu ga ik het voor mezelf doen. Wat was het moment dat je er misschien uitgegroeid was bij AB Oost?
Ronald
Ik zag eigenlijk al in 2010, 2011, wij stonden gewoon voor een enorme uitdaging met te veel mensen in vaste dienst, wij waren als organisatie eigenlijk niet meer flexibel en daarnaast zag ik ook dat er te weinig oog was voor de klant. Ja, heel langzaam zie je dan dat gebeuren en dan wordt het eigenlijk heel langzaam een jas die niet meer bij je past. Dat is wat het is, Cor.
Ja, dan stapt de directeur op, Richard is toen uit de organisatie gegaan en toen kwam er een nieuwe interim directeur, de man is nog directeur, maar dat was interim en daar had ik geen klik mee, persoonlijk niet, nu stond dat niet alles in de weg.
Cor
Was dat, als je nu terugkijkt, was dat wel - hij zit er nog steeds - was dat wel de juiste man op de juiste plek voor dat moment?
Ronald
Voor dat moment zeker, want er moest wel wat gebeuren. Ja, of het de man is bij de organisatie passend, dat is niet aan mij om daarover te oordelen, maar dat was voor mij wel het moment dat ik dacht van: maar nu weet ik niet of AB nog wel mijn organisatie is.
Hij heeft mij op 30 mei in 2012 ontslag gegeven, met mij nog een aantal regio managers, feitelijk werd er een laag uit gesleuteld en dat heeft mij wel opgebroken, ik heb daar fysiek last van gehad, ik heb -
Cor
Want hoe lang heb jij daar gezeten?
Ronald
Achtentwintig jaar.
Cor
Dat is niet niks.
Ronald
Nee, dus dat brak mij ook wel op. Ik heb ook nog een hartinfarct in die periode gekregen, maar het was ook een reset en in de periode daarvoor had ik wel eens bij mezelf gedacht van: waarom ga ik het niet zelf doen? Ja, wat staat je dan soms in de weg om ontslag te nemen, dat is dan toch ook wel dat veel dingen goed geregeld zijn. Pensioen, auto, inkomen.
Cor
Loyaliteit, denk ik.
Ronald
Loyaliteit naar de organisatie, zeker. Dat stond ook in de weg en ja, weet je, dan kom je zelf in een situatie terecht dat je ontslag krijgt, dat eigenlijk de weg open wordt gezet voor wat nieuws. Maar goed, ik moest eerst even wat herstellen en ik moest eerst even fit worden, dus ik heb eigenlijk een half jaar de tijd genomen om de business case Bats uitzendbureau vorm te geven.
Ik heb nog een team van tien boeren gevraagd om mee te denken, daar hebben we nog twee dag sessies mee gedaan van: wat moet je nu wel in zo’n agrarische markt doen en niet, want voor mij was wel heel duidelijk: ik begin met die agrarische markt, maar ik heb voor mezelf in de case ook neergezet van: toen ik begon in mijn eerste rol als werkverdeler, vanuit huis, kleinschalig, samen met mijn vrouw, want die hielp gewoon mee, ja dat was ook wel een leuke tijd.
En je kent iedereen wie je aan het werk hebt, je kent je klanten, de gezichten in de regio en wat ik al eerder gezegd heb, als je met de ondernemer zelf zaken doet, ja, dan is het ook niet altijd zo spannend. Dus waarom kunnen we niet terug naar die situatie?
Cor
Maar, je was wel zevenenveertig.
Ronald
Ja, dat klopt.
Cor
Dat vind ik echt wel super knap als je dan de ballen hebt om dat te doen.
Ronald
Ja, maar wetende, maar goed, als het niet zou lukken zat ik voor mezelf daar niet zo over in, want zo sta ik er eigenlijk nu nog in, dan ga ik gewoon vijfenveertig, vijftig uur melken in de week. En dan kom ik er ook. Als je er zo in staat, dan is dat niet zo spannend. Wat mijn vrouw en ik geleerd hebben vanuit dat ontslag is even op de handrem, dus kosten de deur uit, even goed voor jezelf en je gezin de balans opmaken van - want WW valt niet mee als je daarin terecht komt, ik kwam niet in de WW door mijn hartinfarct maar in de ZW, inkomens-technisch is het precies hetzelfde en de ervaring daarvan is prima geweest, maar dan moet je wel stappen terug.
Dat hebben we als gezin ook met elkaar gedaan en pas op de plaats gemaakt en dan is die conclusie van: als ik vijftig uur ga melken in de week, prima, dan kan het.
Cor
Ik wist nog niet van dat hartinfarct, wat gebeurt er met je als je een hartinfarct krijgt. Word je daarna, ben je een ander mens, kun je daar iets van vertellen wat dat met je gedaan heeft?
Ronald
Je lichaam laat je in de steek. En ik ben wel iemand die gewend is veel energie te hebben en daar ook gebruik van te maken. En de energie was gewoon weg. In het ziekenhuis heb ik dat ook een paar keer aan de artsen gevraagd van: krijg ik mijn energie terug? En het antwoord wat ik daarop kreeg: dat heb je zelf in de hand. Dan zul je met je lichaam ook wat moeten doen.
En dat heeft mij ook wel gemaakt dat - stoppen met roken is een ding, wat zuiniger zijn op je lichaam, ik ben aan het fietsen geslagen en ik had net nog even vorige week terug gekeken, maar ik heb vorig jaar bijna zevenduizend kilometer gefietst, dus ja, dan moet je hem met regelmaat pakken.
Dus tweeledig, ik kan mijn energie daar goed in kwijt en ik krijg de kop heerlijk leeg. Dus ja, ik sla geen week over. Gisteren was het wit buiten, ik denk: doe ik het? Het was toch glad, dus heb ik het niet gedaan, maar toen heb ik tien kilometer gewandeld met mijn vrouw. En dat is ook goed.
Cor
Hele andere spieren.
Ronald
Maar even terug, wat doet dat? Ja, het vertrouwen in je lichaam is zoek. En dat kost tijd. Ik moet zeggen: wij zaten in een revalidatiegroep in Meppel en dat heeft mij daar wel bij geholpen, ja en op een gegeven moment dan ervaar je weer, als je een hartslag hebt van honderdtachtig dat die het gewoon wel door blijft doen. Het duurt even voordat je daar weer bent, maar als je daar dan een keer bent, ja, dan zie je ook wel weer dat het ook goedkomt.
Cor
Ja, ik heb geen idee, want ik heb het niet gehad, maar als ik het dan hoor denk ik wel even: wat doet dat dan met je, want je hebt achtentwintig jaar in een opbouwende, misschien -
Ronald
Wat bij mij de oorzaak van het infarct is dat je feitelijk in een dynamische functie zit en ik kwam binnen op verzoek van dat gesprek met die directeur samen, met een jurist en hoofd HR en in drie minuten tijd wordt het dienstverband van achtentwintig jaar, vol energie, stilgezet. En stil, dat betekent: ik kon niet meer bij mijn mail, telefoon was afgesloten en ik hoefde niets meer. En je moet je eigenlijk voorstellen dat je op de snelweg rijdt met een snelheid van honderddertig en je wordt stilgezet en je mag geen millimeter meer verder. Linksom niet, rechtsom niet, je mag niks. Ik kreeg nog een contactverbod mee, ja dat heeft zich -
Cor
Dat is iets anders, dat is in zo’n bots-observer vliegen, zeg maar.
Ronald
Zo moet je het zien, en fysiek heeft zich dat bij dus geuit in een infarct. Dat had ook wat anders kunnen zijn, dat is mij ook wel uitgelegd. Maar het lichaam gaat daarnaar acteren en dat heeft zich dus veertien dagen later in een infarct geuit. En op dat moment heel spannend, je gaat dan in een ambulance weg en niemand weet wat er aan de hand is en dat geeft ook veel spanning thuis, kinderen waren er ook bij, maar goed, ik moet zeggen, met elkaar hebben we dat overleefd en doorstaan en ja, weet je, die ervaring is er ook één.
Cor
Nee, goed, achteraf kun je zeggen: je had het misschien niet willen missen, maar je had het ook niet willen hebben, beide kanten. Dus december 2012 toen gestart met Bats uitzendbureau, dat vind ik ook wel mooi, een bats is een schop.
Ronald
Ja, weet je waar die voor staat? Feitelijk, de naam is ontstaan door de interim directeur destijds die mij eruit kickte en de andere dag dacht ik: hij batst mij er gewoon uit. Hij doet het. En daar is de naam bats uit ontstaan. En het zegt, wat jij zegt, het zegt over cultuur over het doen, we hebben bewust de schop in het logo staan, de naam is bats, maar de schop staat er ook bewust in, het staat eigenlijk voor aanpakken en doen.
Cor
Ik weet nog dat ik, ik denk, een jaar of vier, vijf geleden, omdat mijn vriendin en ik heel veel gingen lopen in Dronten, jouw dochter heeft denk ik een sticker van Bats op een lantaarnpaal geplakt. Ik zag Bats uitzendbureau, toen dacht ik: wat een leuke naam is dat. Dat was de eerste keer dat ik met Bats in aanraking kwam. Dat was wel mooi, ja.
Ronald
Ja, dat klopt, ze hebben daar wat stickers geplakt en ja, dat gebeurt.
Cor
Maar goed, gestart, je zegt: het was eigenlijk niet zoveel risico, maar je begint op je zevenenveertigste voor jezelf, kun je eens wat over die beginjaren vertellen?
Ronald
Twee dingen eigenlijk. Begin nooit zonder plan, begin niet als kip zonder kop.
Cor
Deed je dat, of deed jij dat niet?
Ronald
Mensen denken wel eens dat het heel makkelijk gegaan is, maar ik geef het je te doen als jij straat voor straat de boeren moet bezoeken en moet overtuigen met: je moet mij hebben en niet AB, om het dan maar zo te noemen, maar dat geldt ook voor de personeelskant. Hoe kom je aan mensen? Ik moet er wel bij zeggen, kijk, 2012 zaten we onderin de recessie. 2012, 2013.
En we hadden natuurlijk wel het aanbod van mensen. Raar, maar er zijn wel heel veel mensen vanzelf naar ons toegekomen. En dat heeft ook ons enorm geholpen. Maar goed, ik moest ook met regelmaat zelf de bok op, of in de melkstal, want ik zei wel: we hebben een melker, linksom of rechtsom en anders kom ik zelf. Dus dat speelde ook.
Cor
En we zitten nu in een heel mooi gebouw, maar deed je dat toen nog vanuit huis?
Ronald
Nee, we zijn eerst even bij Jaap in de slaapkamer, maar al heel gauw konden wij een boerderij huren in Frederiksoord van de Maatschappij van Weldadigheid, daar hebben we ook een warme band mee, die bood ons een voorhuis aan wat we dus als kantoor kunnen gebruiken. Ik zeg wel eens: daar hadden we het keuken kamer tafereel en in de herfst deden we de gaskachel aan en dan waren heel de dag de ramen beslagen, dat had wat en toen we in 2017 dit pand betrokken was één van de dingen dat we die huiselijke sfeer terug wilde laten komen.
Cor
Ja, want kun je eens wat vertellen over dit pand?
Ronald
Ja, het is een voormalig restaurant en dat stond al vanaf 2012 te koop, de eigenaar woonde bovenin, de illusie dat iemand ooit met zijn horecabedrijf verder zou gaan, maar door de recessie is dat nooit gebeurt. Sasja en ik hebben eigenlijk al wel een aantal jaar met het plan gelopen van: dat pand, daar moet je toch wat mee kunnen? Groot pand, veel inhoud, ook niet oud, in 1986 nieuw gebouwd.
Alleen toen we in die boerderij zaten, toen speelde dat nog niet zo op, maar de maatschappij die vroeg ons toen in 2016 van: je moet toch eens gaan uitkijken naar een andere locatie, want wij willen wat anders met die boerderij. Toen hadden wij drie jaarcijfers aan te bieden bij de bank, want daar begint het mee. Je kunt van alles willen, maar wat wil jij, wat willen zij, dan heb je een probleem.
Cor
Hoeveel FTE’s had je toen in die tijd?
Ronald
Wij zaten toen denk ik op honderdvijftig mensen aan het werk en in 2013 hadden we natuurlijk amper inkomen, maar 2014, 2015 waren goede jaren en 2016 hadden we weer goed gerealiseerd, dus de bank wilde wel met ons meedenken. Dat is wel even een strijd geweest, maar goed, volgens mij kent elke ondernemer dat wel bij een bank, dat je af en toe ook even die momenten moet hebben.
Cor
En dat geloofde ze bijna niet, dat die cijfers zo goed waren?
Ronald
Ja, dat klopte en ik zat in een MKB, later werd ik overgezet naar groot zakelijk, door de Rabobank, onze huisbank en ja, weet je, daar speelde ook diverse dingen. Maar het was ons eigenlijk alleen maar te doen om de financiering rond te krijgen voor de aankoop van vastgoed. Tot op de dag van vandaag draait Bats uitzendbureau gewoon zelfstandig zonder financiering. Dat is ook wel heel prettig. Dus we hebben elke keer de groei gefinancierd vanuit de eigen middelen. Vanuit winst, om het dan maar zo te zeggen.
Dus toen de bank daarin meeging, toen hebben wij dit pand gekocht en hebben wij in zestien weken tijd, met ongeveer vijfentwintig man van onszelf, met eigen regie, het hele pand omgeturnd van een woning en restaurant naar een bedrijfsverzamelgebouw en dat was ook kicken. Ik was elke morgen om half zeven op kantoor, ik deed sheets, met stift, whiteboardsheets, met het weekprogramma, ja en daar hebben ook veel mensen gewoon ook werkervaring opgedaan.
Hetzij in de sloop, hetzij in de bouw, maar het hele pand gerestyled, dak en wanden zijn blijven staan, er is een binnenschil in gebracht, we hebben het zover weten te brengen dat het een a-label heeft qua energie en inmiddels hebben wij alle ruimtes verhuurd. Naast Bats uitzendbureau en Stichting Veuruut zitten er nog vijf huurders in het pand en ja, heel tevreden.
En het leuke is ook, wij ondernemen dus in Nijensleek. Of all places kan iemand zeggen, we hebben hier een rol als werkgever, maar ook als ondernemer. We doen een stukje advies en ja, we hebben ook nog een dorpshuisfunctie in dit pand. Dus we zijn wel degelijk thuis hier in Nijensleek, ja.
Cor
Ik zag, ik heb natuurlijk wat huiswerk gedaan, maar je hebt inmiddels zo’n driehonderd man aan het werk, dan ben je hier in Nijensleek best wel één van de grootste ondernemingen, terwijl, het is niet meer: je hebt maar een uitzendbureau, zal ik maar zeggen. Wat doet dat met jou als - je hebt dan daarmee ook een bepaalde verantwoordelijkheid.
Ronald
Ja, die kwam met name dit voorjaar natuurlijk ook bovendrijven, als je dan geconfronteerd wordt met corona en daar hebben wij natuurlijk ook mee te dealen en ja, dan de wetenschap dat de helft van de mensen hetzij een jaarcontract of een dienstverband voor onbepaalde tijd heeft, want die hebben wij ook, ja, welke verantwoordelijkheid brengt het met zich mee en loop je tegen collectief ontslag aan als een bouw in lockdown gaat of, ja, dat zijn wel vraagstukken waar Sasja en ik samen over nadenken. En hoe ga je dat dan doen?
Cor
Ja, de gedachtegang is dan vaak dat een uitzendbureau de mensen zo weg kan doen -
Ronald
Maar dat is niet zo.
Cor
Maar door het hele fasesysteem is dat natuurlijk niet meer zo. Je bent flexibel doordat je met iemand een relatie hebt en iemand makkelijk misschien elders kunt plaatsen, dat is de flexibiliteit die je misschien kunt bieden, maar je hebt ze vaak wel vast aan de broek, om maar even zo te zeggen.
Ronald
Ja, je hebt wel een loon doorbetalingsverplichting. En weet je, tuurlijk, gelukkig dat het nu gebeurt en niet in onze beginjaren, want ja, we hebben natuurlijk wel wat reserves opgebouwd om dit soort dingen te kunnen overleven. Ik zeg ook wel eens: als je nu zo’n situatie krijgt met de sneeuw in Madrid en we krijgen dat hier, dan weet ik ook wel dat ik vijftig, zestig man een aantal weken niet weg kan zetten. Daar moet je je wel voor indekken.
Ik vind dat dat ook een verplichting is vanuit goed werkgeverschap. Je zult er ook moeten staan voor je mensen. Dat breng ik in ons team ook wel eens naar voren. Kijk, als niemand voor ons aan het werk wil, dan hebben we ook niks. Kun je nog zoveel willen verkopen, maar je bent wel afhankelijk dat de mensen ook voor jou willen werken.
Cor
Ben je een ondernemer die nog graag steeds tussen de mensen wil staan?
Ronald
Ja, graag. Ik voel me ook niet meer dan dat. Ik weet best wel hoe de rolverdeling is, echt wel, maar nee, ik doe net zo graag mee. Ik ben me ook terdege bewust, als ik kijk naar de hoeveelheid jonge mensen die wij aan het werk hebben, dat dat daar ook mee te maken heeft. Dat je weet wat de jongeren bezigt en dat je weet wat er speelt in die doelgroep. Kijk en we hebben best veel mensen vanuit ons eerste jaar in 2013 die hier nog op de loonlijst staan. Die hier gewoon al acht jaar bij ons werken. Daar zijn wij ook trots op. Want dat zegt ook wat over ons en over de relatie met die mensen. Wat ik ook echt belangrijk vind is dat je even weet van: hoe zit het bij de mensen thuis, wat speelt daar en dat je daar ook oog voor hebt.
Cor
Maar kun je van die driehonderd mensen, ken je ze dan allemaal persoonlijk?
Ronald
Nou, ik durf mijn hand niet voor driehonderd in het vuur te steken, maar wel voor tweehonderdvijfenzeventig.
Cor
En dat is eigenlijk omdat je al jaren die samenwerking hebt en is dat misschien ook een persoonlijke kracht van jou?
Ronald
Ja, dat is wel mijn ding, maar dat geldt ook voor de klanten. We doen hier af en toe wel eens gekscherend zo’n vragenmomentje van: waar zit die klant en hoeveel koeien heeft die en wat voor melkstal, of wie werkt daar? Dan sla ik de plank nog niet zo gauw mis hoor, nee. Maar dat is ook wel mijn ding en het kan nu niet, daar worstel ik zelf mee met die corona dat ik niet zo even op de pof even het gebied in kan gaan en tien, twaalf bedrijven bezoeken op een dag, of soms nog meer, gewoon even om de hoek: hoe is het, loopt het goed? Hoeft allemaal niet zo -
Cor
Heb je het gevoel dat je niet terecht kunt, of -
Ronald
Ik vind het verantwoordelijkheidstechnisch niet goed. Ik zal het maar op mijn geweten hebben dat ik op die plekken - dat ik het breng. Onbewust, laat dat helder wezen. We hebben hier een sneltest op kantoor, maar dat is het niet. Je kunt het onbewust - ja, dat wil ik niet op mijn geweten hebben.
Dus we hebben dit jaar - want ik bezoek elk jaar, aan het eind van het jaar al mijn klanten, de actieve klanten van dat jaar, dit jaar niet gedaan, hebben we een hele leuke kaart voor gemaakt met een muziekje en een tekst erin, maar dat doet me eigenlijk wel een beetje zeer.
Cor
Dat voelt toch wel iets anders.
Ronald
Ja, dat is niet leuk.
Cor
Ik heb nog heel veel vragen voor je, maar nog even de rolverdeling tussen Sasja en jou - hoe zit dat? Wat is typisch Sasja en wat is typisch Ronald?
Ronald
Sasja is direct, ik ben niet altijd even direct.
Cor
Omdat je het niet wilt zijn, omdat je niemand pijn wilt doen, of -
Ronald
Ja, ik ben wel wat genuanceerd, zeg maar, Sasja die zegt gewoon: zo is het. Dat is voor mij wel eens een eyeopener.
Cor
Terwijl jij vanuit huis uit, wat het van: doe dit, doe dat.
Ronald
Ja, maar dat is toch anders. Ja, wat ook meespeelt is dat wij wel een eenheid zijn. Alleen anders. Sasja die is rechtdoor zee duidelijk, alleen geen ondernemer, dus die komt nog wel eens met risico management en dat is wel prettig, want ik zie kansen, want ik doe naast dat wat we hier doen een fietsverhuurbedrijf en wij doen ook nog iets met circulaire economie, we hebben de boerderij in Frederiksoord gekocht, waar we ooit begonnen zijn, daar hebben we ook nog een heel plan op geschreven en dan is Sasja wel iemand die zegt: ja, maar hoe zie je dat dan en hoe gaan we dat dan doen? Want, ja, je kunt alles wel willen, maar waar dient het toe? Dus dat is wel, ja en een ander aspect is natuurlijk wel, ik bemoei me niet met thuis, in de zin van: ik ben er wel, we zijn samen getrouwd en we vinden elkaar nog steeds hartstikke lief, dat mag ook gezegd worden, maar Sasja die runt wel alles er omheen.
Cor
Maar ben je dan nog een beetje de vrijbuiter er omheen die nog een beetje zijn vrijheid nodig heeft?
Ronald
Ja, als ik dat niet heb, dan sterf ik af. Dus ik moet ook wel gewoon de dingen kunnen doen die ik bedenk. Dat kan heel divers zijn, maar die ruimte ben ik nodig, sluit mij niet op. Dat weet ze ook en de andere kant is: we eten elke avond kwart over zes, of ik er nu wel of niet ben. En ik word ook alleen meegedeeld van: haal jij Josefien even op bij streetdance en ja, weet je, Sasja heeft nu haar eigen ding met Stichting Veuruut, dus we ondernemen onder hetzelfde dak, ja en dat is natuurlijk wel bijzonder dat je dan gewoon elke middag samen luncht, met ons team, maar ja, dat is wel heel waardevol. Gisteren hebben we tien kilometer samen gewandeld, de hond mee en dan passeert eigenlijk alles wat we doen nog wel even de revue, lopendeweg.
Cor
Nog even een aantal dingen die ik aan wil stippen, jij bent eigenlijk altijd, naast dat jij je bedrijf hebt en zo, en je bent een beetje ADHD, dus altijd nog energie, met vrienden allerlei dingen doen en daarnaast ook politiek. Wat is dan als ondernemer wat je dan nog in de politiek aantrekt, omdat politiek toch vaak als stroperig wordt gezien -
Ronald
Daarom zit ik ook niet in de gemeenteraad. Ik vind mijn rol in de fractie plezierig en dat heeft er eigenlijk ook mee te maken: ik vind ook nog wel eens ergens iets van en ik heb wel in mij, als je ergens wat van vindt, dan moet je niet met losse flodders gaan gooien, dan moet je ook zo groot zijn om je ergens voor in te zetten.
Dus dat is eigenlijk mijn rol in de fractie dat ik ze soms voedt, maar soms ook dingen mee bedenk. Hoe vliegen wij bepaalde ontwikkelingen in zo’n plattelandsgemeente aan. Als ik bij ons kijk, we hebben twee nationale parken in onze gemeente, we zijn geografisch groot, we hebben bijna negentienduizend inwoners, ja, dan vind ik van het ondernemerschap en van het platform waar je dus economisch op acteert, ja daar heb ik nog wel wat mening over en daar vind ik ook wel wat van.
Cor
Dat is dan politiek, Ronald. Ik heb daarnaast begrepen, jij doet nog zoveel dingen: je bent voorzitter van Stichting Spoelplaatsen, misschien kun je daar nog iets over vertellen? En ik ben nog even benieuwd naar dat Ondernemersfonds, waar vijfenzeventig bedrijven in zitten.
Ronald
Spoelplaatsen is een club van boeren en een aantal MKB bedrijven, wij exploiteren daar een wasplaats voor trekkers en machines, maar dat is niet zo ingewikkeld, ooit dat ding met veel subsidie gerealiseerd.
Cor
Dus hier in Westerveld zijn de wegen allemaal schoon, geen modder op de wegen -
Ronald
Nee, dat is niet wat het is, nee dat is het niet, het is dat de machines op een verantwoorde manier worden schoongespoten van bagger en vetten. Dat wordt gescheiden en er zijn er een aantal meer in Westerveld die dat hebben en wij hebben hiervoor de voormalige gemeente Vledder eigenlijk, een spoelplaats, dat vergt een kleine bestuurlijke rol. Corso Frederiksoord daar ben ik mee gestopt na acht jaar, ik vond als je acht jaar in een bestuur zit, dan wordt het tijd om te verfrissen en te vernieuwen, dus ik ben weer toegetreden tot de corsowagenbouwers, dat heb ik daarvoor ook een hele periode gedaan en alleen dat ligt nu door corona even stil.
Cor
MKB Nederland nog?
Ronald
MKB Nederland, daar ben ik ambassadeur voor Westerveld, voor gevraagd. Ja, dat vind ik erg leuk om te doen, dat zet je netwerk op een andere manier open en ik doe mijn best om Westerveld goed te vertegenwoordigen. Als ik kijk wat wij met de regiodeal als Westerveld binnengehaald hebben, hebben wij goed ons best gedaan. De human capital agenda is wel een beetje mijn ding binnen de gemeente, ja goed en we hebben ook wel wat werkgroepjes rondom circulaire economie, nieuwe initiatieven. We zijn nog bezig met een circulaire hub, nice en nice tracks doen we wat dingen mee, dus ja, laat mij daar maar wat in bewegen, dat vind ik heerlijk. En dat is ook wel wat ik nodig ben naast mijn werk.
Cor
Jullie doen het hier vanuit één locatie, heb je die driehonderd man aan het werk en ik denk dat elke ondernemer die dit hoort, driehonderd man vanuit één locatie met een team van hoeveel man?
Ronald
Vijf.
Cor
Vijf, dat is heel erg knap. Hoe heb je dan nog tijd over om nog zoveel daarnaast nog te doen?
Ronald
Ja, dat vraagt twee dingen. Dat is structuur, maar ook de juiste mensen om je heen. En als je de structuur goed hebt en daarmee de verantwoordelijkheden netjes hebt liggen waarmee je de mensen in je team de verantwoordelijkheid kunt geven, dan kun je jezelf ook veel vrijheid toebedelen. Vrijheid in de zin om andere dingen te doen en dat is gewoon heel belangrijk. Dus we hebben een hele kleine, platte organisatie waar de taakverdeling gewoon handig is. Het zijn allemaal dames inmiddels, maar waar voor de dames wel een uitdaging ligt om het te mogen doen en ja, dat maakt het heel plezierig. En dat is ook wel wat ik andere ondernemers ook wel meegeef: voel jezelf niet te groot of te goed om iemand aan te nemen die op bepaalde fronten daarin veel beter is. Wat het dan ook mag zijn, of dat dan aan de financiële kant is, of aan de juridische kant, dat maakt niet uit, dat is alleen maar goed, denk ik.
Cor
Maar ik zou bijna zeggen: als je succesvol ondernemer wilt zijn, verzamel vrouwen om je heen. Want dan -
Ronald
Dat vraagt altijd wel een eigen plek, zeg ik ook wel, want dat merk ik in huize Visser ook, het synchroniseert een beetje, ik zal daar niet verder op ingaan, maar je moet ook momenten hebben dat je je terug kunt trekken op je eigen kantoor. Heerlijk. Wat ik misschien ondernemers mee wil geven, want dat heb ik zelf ook zo ervaren, omdat ik natuurlijk op een later tijdstip ben gaan ondernemen: volg wel gewoon je eigen plan. Laat je niet van de wijs brengen door wat de buitenwereld soms vindt. Luister wel, haal daar goede dingen uit, maar volg gewoon je eigen plan.
Cor
Ronald Visser, dank je wel.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #15 Cor Spronk in gesprek met Bert Remerink - over alleen opereren, commitment aan het resultaat, oerbron van energie om te verbinden en aanpassingsvermogen
18 Jan 2021· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
Vandaag ben ik in gesprek met Bert Remerink, ondernemer, pionier, netwerker pur sang en “veur de duvel niet bange”. Bert was 28 jaar lang de witte Afrikaan, maar is een geboren in Oldenzaal, dus ook een Tukker. Zijn hele leven heeft na zijn studie op Larenstein in het teken gestaan van de commerciële maar eerlijke handel. Handel vanuit elke werelddeel naar Europa en tussen landen en werelddelen onderling.
ALLEEN OPEREREN
Al op zijn 23 e, tijdens zijn stage in Kameroen, werd hij alleen het bos in gestuurd. Zonder dat hij de taal machtig was. Zonder dat hij direct verstand van zaken had. Zonder een netwerk waar hij direct op terug kon vallen. Bert: “….ja en dan ontdek je toch mogelijkheden, als dat lukt, als je met heel veel energie en heel veel moeite toch iets op de rit krijgt, dat geeft een gigantische voldoening en ja, daar haalde ik heel veel fun uit”.
COMMITMENT AAN RESULTAAT
Bert geeft aan best wel onzekere momenten te kennen maar zijn commitment aan het behalen van resultaat stond altijd fier overeind. Bert: “Wat heel sterk bij mij voorop staat is dat ik dan ook gewoon moet presteren. Ik heb een opdracht gekregen en die moet ik dan ook gewoon uitvoeren. Dus dan heeft het geen zin om in de auto te blijven zitten, of terug te rijden, dan moet je er ook gewoon voor gaan”.
OERBRON VAN ENERGIE OM TE VERBINDEN
Ik vroeg aan Bert waar hij de kracht vandaan haalde om steeds weer alleen de kracht en moed op te brengen. Bert: “Ik denk dat dat een soort oerbron is van energie die bij mij iedere keer vanuit het niets toch weer aan kan wakkeren. Dat heeft me vaker geholpen in het leven. Dat je toch vanuit niets jezelf gewoon kunt motiveren en die motivatie is om het voor elkaar te krijgen. Die motivatie is geen geld, of dat je een mooie partij hout op de boot doet, maar ik denk juist dat de motivatie voortkomt uit het feit dat je het voor elkaar krijgt. Dat je gewoon eigenlijk iets kunt wat niet iedereen lukt. En dan gaat het mij er ook niet om dat je er een soort ego van krijgt, verre van dat denk ik, maar juist het feit dat je daar toch in een totaal andere wereld iets voor elkaar krijgt met Afrikanen of met Fransen of met Aziaten of met Libanezen. Ja volgens mij heb ik “iets” dat ik toch dingen kan verbinden”.
AANPASSINGSVERMOGEN
Bert zijn aanpassingsvermogen is enorm groot. Hij was de importeur die niet even langs kwam, maar de man die aanwezig bleef. Bert: “Ik wil me onderdompelen in die cultuur en hetzelfde eten. Ik wil hetzelfde drinken, ik wil met die mensen – ik wil eigenlijk dat ze mij zien als gelijke. Daar krijg ik gewoon een lekker gevoel van en dat die mensen mij respecteren, en ik respecteer hun. Dat je daar een goede tijd hebt, een hele waardevolle tijd en niet even kort dat je alleen maar de buitenkant ziet. Dat gaat veel dieper. Ik moet mijn normen en waarden blijven behouden, maar ik moet me wel onderdompelen in hun cultuur”.
DE TOEKOMST VAN BERT
Bert woont momenteel in Nederland met zijn Afrikaanse vrouw en twee kinderen. Hij verteld hoe hij noodgedwongen vluchtte uit Gabon en hier in Nederland een nieuwe onderneming aan het bouwen is. Hij heeft wel geleerd van het verleden. Samenwerkingsverbanden gaat hij alleen nog aan met mensen die elkaar iets gunnen en die gestoeld zijn op gelijkwaardigheid. Bert: “En zet afspraken op papier! Ik ben twee keer nu op de koffie gekomen”.
Dit en veel meer hoor je in deze podcast voor DGA’s, dé podcast voor en door ondernemers!
Bert, ik heb enorm veel respect voor jouw ondernemerschap, je doorzettingsvermogen, je verantwoordelijkheid die je genomen hebt en je kwaliteit om te assimileren in elke omgeving en cultuur. Daar ga je nog veel mensen mee kunnen helpen en inspireren.
Meer over Bert Remerink vind je op:https://www.linkedin.com/in/bert-remerink-266a9418a/
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt als ondernemer? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.
AANBIEDING OP MAAT VOOR JOU
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
NU AL EEN AFSPRAAK PLANNEN?
Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
#podcast#interview#bertremerink#assimileren#ByBert©️#mentor#inspirator
Volledige tekst:
Bert Remerink, uit Oldenzaal. Hartelijk welkom hier in Dronten. We kennen elkaar sinds mei 2020 via LinkedIn. Ik heb wat dingen opgezocht dus ik ga er even doorheen, dan moet je maar kijken of jij het kunt aanvullen. Een mensenmens heb ik gehoord. De Witte Afrikaan, jij zegt mij, een rotsvaste overtuiging is dat de tropische houthandel veel rechtvaardiger kan zijn, dat zal bijdragen aan het verminderen van ongelijkheid in Afrika, daar strijd ik voor. Ik ben prestatiegericht, waarbij oprechtheid, integriteit en sociale verantwoordelijkheden belangrijke voorwaarden voor mij zijn. Die laatste vind ik wel een hele mooie. En samen voor een eerlijke houthandel. Als ik zo naar je kijk en dingen van je heb opgezocht dan zeg ik: ja, maar die Bert, dat is een avonturier. Dat is een pionier, een netwerker pur sang, dus als jij in Nederland zou mogen netwerken dan zou ik zeggen: Bert, die is nog niet bang voor de duivel. Dus, met wat jij hebt meegemaakt in Afrika en misschien in andere landen, daar heeft een ander geen weet van en kan zich daar ook heel weinig van voorstellen. Daar gaan wij in deze podcast proberen wat verhalen bij jou te ontfutselen, om te kijken: wie is Bert Remerink, wat zijn de processen die je hebt meegemaakt, wat zijn de situaties die je hebt meegemaakt, zodat de luisteraar iets kan meevoelen van wat er in Bert Remerink zit. Leeftijd hoor ik net, drieënvijftig, woont in Oldenzaal, op dit moment en daar ook geboren en nu weer een beetje getogen. Getrouwd met Ludwien, een Afrikaanse dame en een zoon Martin en een dochter Manou. Heb je hobby’s?
Bert
Ik wandel graag.
Cor
Wandelen.
Bert
Ik was altijd een langeafstandsloper, meegedaan aan de wandelvierdaagse in Nijmegen, ook helemaal alleen. Toch herkenbaar bij mij denk ik, ik heb heel veel dingen alleen gedaan in mijn leven. De verkering was uit en ik denk: ik ga gewoon die wandelvierdaagse lopen, ik denk dat dat een goede remedie is, toen was ik denk ik eenentwintig jaar en ik heb mij toen ingeschreven voor de vijftig kilometer, dus vier keer vijftig kilometer.
Cor
Ongetraind begonnen?
Bert
Ik had wel wat voorbereiding, maar niet zoals het moest, dus het was - op mijn tandvlees ben ik binnen gekomen, maar ik denk dat dat me wel een beetje goed omschrijft. Als ik ergens aan begin, dan ga ik gewoon tot het einde. Ja, dat geeft me wel gewoon een kick als je daar dan over de finish komt.
Cor
Ben je een voetbalfan? Ik vraag meestal aan ondernemers: wat voor voetbalclub is jouw favoriete voetbalclub. Is dat Twente in jouw geval?
Bert
Ja, nou ik ben niet zo voetbal minded, ik heb heel veel in Afrika gezeten, dus ik was ook vrij veel weg en toen in de begintijd was er ook geen internet en geen internationale televisie of zo, van al het nieuws verstoken, dus toen ben ik wel een beetje ontgroend, maar sinds ik terug ben volg ik natuurlijk Twente ook. Ja, die roots die zijn er en dat is natuurlijk wel mooi ook, je ziet hoe Twente weer teruggekomen is vanuit het niets.
Cor
Nederland kijkt daar wel altijd een beetje, dat het een beetje een zorgenkindje blijft. Muziek? Muzieksoort?
Bert
Ja, muziek is heel breed, Cor. Ik houd eigenlijk van alle soorten muziek, misschien de jazz is iets waar ik niet zoveel affiniteit mee heb, maar dat gaat van Bruce Springsteen, U2, net de Top2000 helemaal kunnen horen, daar zitten toch heel veel nummers in die ik mooi vind, richting country. Willie Nelson, ja, dus mijn muzieksmaak is heel breed. Voor mij is muziek energie, maar ook emotie en melancholiek, dus dat raakt je soms op verschillende manieren.
Cor
In wat voor auto rijd je?
Bert
Ik heb verschillende auto’s gehad. Mijn leven is een beetje een rollercoaster geweest, dus ik heb in hele mooie auto’s -
Cor
Daar komen we straks op. Mannen, ondernemers vinden dan toch - wat voor auto je rijdt, aan de auto, daar kijken mensen toch naar of zo.
Bert
Ik heb in de houtwereld gezeten waar je heel normaal moest doen en als je daar met een Mercedes voor de deur kwam dan ging het je te goed en daar was denk ik de gunfactor niet zo groot. Dus daar werd altijd een beetje raar naar gekeken, maar ik heb inderdaad - Mercedes is wel mijn merk hoor. Ik heb dus ook in een Mercedes gereden een E250, benzine, super snel.
Cor
In de tijd van de Flintstones hadden ze nog houten auto’s, dus dan had dat nog iets meer -
Bert
Ik heb inderdaad wat houten auto’s vanuit Afrika meegenomen, van die kleine schaalmodellen en vrachtauto’s, allemaal van hout, hartstikke mooi, maar dat rijdt allemaal niet zo fijn hoor. Op dit moment heb ik gewoon een kleine hybride auto, een kleine Toyota Yaris waarmee ik het eigenlijk moest doen, dus ik kan wel, dat is een mooie term, ik kan opschalen en ik kan afschalen qua auto’s in mijn leven, ja. En in Afrika reed ik in een Toyota Landcruiser, dat is natuurlijk een gigantisch sterke auto, maar die heb je daar dan ook gewoon nodig. Het is geen luxe, maar pure noodzaak.
Cor
Lees je wel eens boeken?
Bert
Ik lees niet zo veel op dit moment, ik ben wel een lezer. Vanaf de lagere school, het voortgezet onderwijs was ik echt wel een boekenwurm, boeken over de Tweede Wereldoorlog verslond ik en toch wel boeken over avonturen, over ongebaande wegen, dat heeft mij altijd wel geraakt eigenlijk. Dus daar was ik heel erg voor in en door het werk en al het gereis lees je toch minder. De concentratie om een boek te lezen was gewoon weg. Maar ik ben wel bezig, nu, het laatste jaar, omdat ik toch een beetje bezig ben met een herontdekking van mezelf om toch wel boeken te lezen. Maar dat zijn wel boeken van: wie ben je zelf, beetje misschien wel spirituele boeken, boeken over advisering, noem maar op.
Cor
Luister je ook wel eens naar podcasts?
Bert
Ja, heel weinig.
Cor
Drieënvijftig, is toch een beetje zo’n grens dat je zegt van; dan weten we nog maar net wat een podcast is.
Bert
Ik weet wat een podcast is, maar ik moet je heel eerlijk zeggen dat ik van jou enkele podcast heb aangehoord en nog wat andere, eigenlijk de laatste zes maanden, laatste acht maanden, maar ook nog eens een keer omdat je in Afrika zit is de internetverbinding vaak niet goed genoeg. Het versturen van een e-mail kan wel, maar om langdurig via netwerk een podcast te luisteren is dan minder.
Cor
Heb je een idool, iemand waar je tegenop kijkt?
Bert
Dat is een goede vraag. Je hebt, ik denk Albert Schweitzer.
Cor
Ja, wat symboliseert hij voor jou?
Bert
Albert Schweitzer die symboliseert iemand die vanuit een heel moeilijke situatie, die situatie probeert te verbeteren, of dat nu medisch is of organisatorisch of technisch. Wat die man gedaan heeft, dat is eigenlijk, die is gewoon vertrokken en die is daar een ziekenhuis begonnen, met bijna geen middelen en die heeft eigenlijk gewoon een heel groot gedeelte van zijn leven opgeofferd om de wereld misschien wel iets beter te maken. In eigenlijk een land wat hij helemaal niet kende.
Cor
Ik zie jou als een pionier, lees je wel boeken van andere pioniers, van biografieën of -
Bert
Het mooie in dat soort zaken is dat, dat ben ik eigenlijk ook, is dat je eigenlijk iets creëert wat er nog niet is. Je gaat, dat noem ik dan altijd zo mooi, de ongebaande wegen. Het is zo makkelijk om op het vliegtuig te stappen en ergens naartoe te gaan en je gaat in een hotel zitten en je zoekt de mensen die het makkelijkst benaderbaar zijn en je probeert iets op te zetten. Maar ik ging altijd toch, ik zocht altijd die ongebaande wegen, mensen die misschien niet eens wisten wat voor mogelijkheden ze hadden voor Nederland en dan praat ik echt over die houthandel, ja en dan ontdek je toch mogelijkheden, als dat lukt, als je met heel veel energie en heel veel moeite toch iets op de rit krijgt, dat geeft een gigantische voldoening en ja, daar haalde ik heel veel fun uit.
Cor
Albert Schweitzer, daar hadden we het over. Uit wat voor nest kom je eigenlijk? Wie was je vader, wie was je moeder?
Bert
Ik kom uit Oldenzaal, een echte Tukker, Rooms-Katholiek bolwerk.
Cor
Wat deed je vader?
Bert
Mijn vader was ambtenaar, die werkte bij de gemeentebedrijven Oldenzaal, gas, water en licht. Hij deed gas en water. Een heel veilige baan, lieve man, hij leeft nog steeds, mijn beide ouders leven nog, hoewel ze allebei corona hebben gehad, een paar weken geleden, dus dat was minder. Dan zie je toch maar weer hoe heftig die corona is. Dat je denkt: ik doe daar alles aan, maar het glijdt een soort van door de brievenbus naar binnen. Dat was schrikken, maar dat gaat allemaal redelijk goed. Ja, hele lieve mensen, hele zorgzame mensen. Geen avonturiers.
Cor
Heb je broers en zussen?
Bert
Ik heb één zus, die is iets jonger, dus ik ben de oudste en ja, eigenlijk een heel lieve, beschermende familie. Een hele goede band hebben we met elkaar. We zijn wel een paar keer verhuisd in Oldenzaal, dus dan moest ik wel iedere keer opnieuw beginnen. Ik denk dat ik drie lagere scholen heb gehad, dus, ja, daar sta je dan niet zo bij stil als kind, maar dan is het toch wel iedere keer opnieuw beginnen. Dus je moet elke keer weer vechten voor je plek. Nu had ik daar geen moeite mee en ik ben ook nooit gepest of dat het moeilijk ging, helemaal niet. Het was eigenlijk een heel serene, burgerlijke, mooie tijd toch wel. Een heel vriendelijke tijd.
Cor
Ik heb dan wel gezien dat je hogere school Larenstein hebt gedaan in Velp. Daarvoor havo, mavo gedaan?
Bert
Na de lagere school mavo en toen na de mavo eigenlijk wel een eerste stap gemaakt, iedereen ging dan naar de meao of heao of havo, ik ging naar de middelbare land- en tuinbouwschool in Zenderen, een dorpje twintig kilometer van Oldenzaal. Daar deed ik aanleg en onderhoud van tuinen, ja dan kom je weer opnieuw, dat is eigenlijk, één van de weinigen uit Oldenzaal, weer op een nieuwe school. Ook een fantastische school, een leuke vriendin ontmoet een paar jaar, dat is natuurlijk uit gegaan en ik zat op die school en ik dacht: dit is het eigenlijk niet. Ik zag mezelf niet als hovenier in Twente, ik dacht dat ik nog wel iets meer kon en een vriend van mij die ging naar Larenstein en ik dacht van: dat lijkt mij ook wel wat. Dat was eigenlijk de eerste stap richting het midden van het land, zeg maar.
Cor
Was dat toen al een afdeling tropische bosbouw?
Bert
Tropische bosbouw was eigenlijk een klein onderdeel van bos- en natuurbeheer, het was eigenlijk vijfennegentig procent Europese bosbouw, cultuurtechniek. De tropische kant van dat alles, dus tropische cultuurtechniek en tropische bosbouw wat ik heb gestudeerd dat was een klein onderdeel van die opleiding en mijn ambities lagen nog veel meer in de commerciële houthandel, dus niet de sociale tropische bosbouw, de bosinventarisaties, de aanleg van kwekerijen, bosaanplant wat nu op dit moment heel actueel is, dat was toen in die tijd, begin jaren negentig minder.
Cor
Maar waar kwam dat commerciële vandaan, want jouw vader was misschien ook wel, of misschien ook niet, maar waar kwam dat commerciële hart vandaan? Drive?
Bert
Ik heb het van één van beide ouders en dan moet het absoluut mijn moeder zijn geweest natuurlijk, want mijn vader was het niet. Mijn moeder die is heel jong begonnen als kapster en die heeft altijd in loondienst gewerkt en daarna werd ze moeder en beunde ze natuurlijk nog wel eens een beetje bij zo links en rechts en knipte ze iedereen binnen de familie. Maar heeft ze toch nog een stap genomen op haar, ik denk, veertigste om te zeggen: ik begin toch nog een kapsalon in Oldenzaal en dat was heel succesvol, dat was geen moderne kapsalon, dat was echt een kapsalon voor oudere dames, weet je wel, dus wassen en watergolven en een permanentje, maar ja, dat groeide. Dat ondernemerschap en er ook voor gaan, dat betekent ook ’s nachts om drie uur opstaan om die karretjes en die rollen schoon te maken, zo’n kapsalon vergt natuurlijk heel veel onderhoud en schoonmaak, maar dat deed zij dan gewoon van drie uur ’s nachts tot zes uur en dan had ze ’s ochtends weer tijd voor de familie en dan begon die kapsalon weer. Die drive, zij heeft een enorme drive, ja.
Cor
Ik hoorde op één van die filmpjes van jou dat je als stage naar Kameroen ging. Wat gebeurde er, had je nog een vriendengroep die zeiden: jeetje man, ga jij naar Kameroen? Dat was ook in die tijd denk ik best wel ver weg?
Bert
Ja, ik had natuurlijk vrienden in Velp, ja en die accepteerde dat gewoon, dat waren toch wel - sommigen gingen naar Nieuw Zeeland, of naar Canada, veel Denemarken, maar dat zijn zo’n beetje de bestemmingen waar heel veel mensen naartoe gaan, dus dat was dan alweer minder. Maar wij moesten natuurlijk in dat derde jaar een tropische stage gaan doen. En ik wilde eigenlijk absoluut niet naar Afrika, want ik sprak geen Frans, althans, niet voldoende, dat was voor mij een donker gat, ook de verhalen die ik toen kende: agressief, moeilijk. Ik wilde het liefst naar Zuid Amerika, of Indonesië, daar heeft Nederland natuurlijk ook meer relaties mee dus ik zag me al ergens in Indonesië of in Maleisië. Maar toen, de tijd ging er vandoor en ik moest toen eigenlijk in januari ergens naartoe.
Cor
Ja, Bert, waar ga jij heen? Dus we willen nu een keuze hebben.
Bert
Er was iemand en die kwam naar mij toe en die zei: jij zoekt nog een stageadres, ik weet nog wel een adres voor jou en dat is in Kameroen. Ik zeg: Kameroen? Dat ligt in Afrika. Ik zeg: oké. En toen heb ik dat toch wel snel besloten. De stagegever die was toen ook in Europa, ik ben daar naartoe gegaan, een gesprek gevoerd en die zei: kom maar. Dus een paar weken later, na wat injecties en malariapillen ben ik op het vliegtuig gestapt en ben ik naar Kameroen gevlogen.
Cor
Wat was dan de opdracht die je toen kreeg?
Bert
Dat was echt de deep end of the pool. Ik kwam daar aan in Kameroen, ik was natuurlijk nog nooit in Afrika geweest en dan kom je daar en dan ruik je al die geuren en die kleuren, die mensen die door elkaar heen lopen, die drukte, die kakofonie van geluid, de geur, ik stapte in een auto en we reden van het vliegveld weg en je zag allemaal vrouwen langs de kant van de weg met kleine vuurtjes waar vis op werd gebraden en mensen met fruit, zo’n schaal op hun hoofd en ja, de bekende verhalen van wat je eigenlijk ook op televisie ziet, maar dan ook met een bepaalde geur. Dat was heel indrukwekkend. We kwamen aan op de plaats van bestemming na een paar uur en de volgende dag moest ik al met die man mee het bos in, want hij deed de bosexploitatie en een kleine zagerij had hij en na een paar dagen zei hij: pak de auto maar en ga het bos in en zorg maar dat er hout gekapt wordt en dat het op de vrachtauto komt en naar de zagerij, of naar de haven toen in die tijd nog. Dus dat was echt de deep end of the pool, ik kwam ’s ochtends vroeg in het bos aan, het was nog donker en die mensen stonden daar op tweehonderd meter afstand. Had ik eerst een woordenboek, moest ik erbij houden, want hoe zat het ook alweer met Frans van: wij gaan, dus echt aldoende begonnen. Dan zit je daar zes maanden, dan moet je wel.
Cor
Was je wel een beetje taalgevoelig?
Bert
Nou ja, je moest. Je zat daar honderd procent in, je kon niet terugvallen op, nou Nederlanders, die man zelf was ook Nederlander, als je in het bos liep: je moet, je moet. Dus je moet het er maar mee doen en dan moet je ervoor gaan.
Cor
Wat voor eigenschappen, als je nu dan terugkijkt, hebben jou er toen doorheen geholpen? Je bent voor de duivel nog niet bang, je was tweeëntwintig?
Bert
Ja, tweeëntwintig of drieëntwintig was ik toen, ja.
Cor
En dan eigenlijk al zo’n verantwoording - dat zou je iemand in Nederland nog niet eens geven, laat staan daar.
Bert
Nee, het is natuurlijk de taal, maar ook de taal van het land, de cultuurbarrière die je daar hebt. Ik stond daar in een dorpje waar die jongens bij elkaar kwamen, je ging de vrachtauto in, je reed het bos in, dan sta je gewoon in een groep van twintig, vijfentwintig mensen en moet jij het vertellen. Dan ben jij toch le blanc, die moet het vertellen. En ik wist het ook niet, maar je moet door.
Cor
Ik ben wel benieuwd, wat gebeurde er dan, je stond daar en wat kwam er dan uit je waarvan je nu zegt: dat was dat - het was toch de zelfverzekerdheid, wat was het zijn zal ik maar zeggen?
Bert
Ja, ik vind mezelf eigenlijk vrij vaak onzeker, maar dat is dan denk ik intern dat ik dat heel erg voel, dus ik ben - vanuit die onzekerheid probeer ik te reageren. Wat heel sterk bij mij voorop staat is dat ik dan ook gewoon moet presteren. Ik heb een opdracht gekregen en die moet ik dan ook gewoon uitvoeren. Dus dan heeft het geen zin om in de auto te blijven zitten, of terug te rijden, dan moet je er ook gewoon voor gaan.
Cor
Dat is de commitment aan het resultaat.
Bert
De commitment aan het resultaat.
Cor
Is groter dan je eigen onzekerheid.
Bert
Ja.
Cor
En misschien omdat je jezelf onzeker voelt omdat je wilt presteren, loyaal wilt zijn.
Bert
Loyaal is denk ik ook één van de - heel belangrijk, die man verwacht dat ook van mij dat ik daar iets voor hem deed. Die zat zelf dan in de stad en die moest andere dingen regelen, die verwachtte gewoon van mij dat ik dat deed, dus ja, die commitment heb ik hem gegeven.
Cor
Wat was dan, richting Larenstein, het papier wat het je heeft opgeleverd, wat was je eindstuk?
Bert
Het eindstuk dat heb ik samen met een andere medestudent gemaakt, dat was eigenlijk, als je dat nu terugkijkt was dat eigenlijk heel actueel. Dat was een rapport dat heette: kappen met kappen. En dat was een rapport, dat ging eigenlijk over kappen met de commerciële houtkap en de bekende houtsoorten, maar alternatieven zoeken. Dus misschien alternatieve houtsoorten uit alternatieve bosconcessies. Concessie die misschien wel eigendom waren van de lokale bevolking en dat werd met kettingzagen gezaagd tot een paar balkjes en dat waren vaak onbekende houtsoorten en die kwamen dan naar Nederland. En wij hebben een soort marktverkenning gedaan, een inventarisatie van Nederlandse industrieën om te kijken van: zijn bedrijven daar geïnteresseerd in, in misschien andere houtsoorten en andere bosconcessies misschien met rechtvaardiger hout, dus dat is tegenwoordig op dit moment ontzettend actueel, maar dat speelde toen eigenlijk ook al en ik meen me nog te herinneren dat het bedrijf waar wij die marktverkenning voor hebben gedaan, dat dat een voorloper was eigenlijk van het FSC.
Cor
Je hebt daar negen maanden gezeten toen voor die stage?
Bert
Dat was zes maanden.
Cor
Hoe snel heb je, als je nu terugkijkt, hoe lang heeft het geduurd voordat je je comfortabel voelde dat je zegt: dit is mijn plekje? Had je dat al in dat half jaar? Ik weet, later ben je natuurlijk teruggegaan, maar -
Bert
Dat had ik wel na een maand of vier, vijf. Ik denk de laatste anderhalve maand, twee maanden had ik mijn plek gevonden, ja. Begin je toch de taal een beetje beter onder de knie te krijgen en ik kwam ook wel in een soort van flow van - het was een aangename wereld, avontuurlijk, nieuw, ook wel hard aan de andere kant, maar ook ontzettend veel lol gehad met die mensen. Afrikanen zijn een fantastisch volk, daar zullen we het misschien later ook vast nog over hebben, we hebben het er heel vaak in negativiteit over, over Afrika, maar dat zijn absoluut niet de mensen. Mensen zijn heel positief, misschien ook wel een beetje opportunistisch, maar die staan heel positief in het leven, ondanks alle problematiek en alle shit die zij hebben. Het is eigenlijk veel meer het systeem wat die mensen kapot maakt, dat het onmogelijk maakt om iets fatsoenlijks te doen. Maar het zijn niet de mensen.
Cor
Misschien moeten wij ook niet voor hen bepalen hoe ze het moeten doen, of hoe ze zouden moeten zijn, of wat ze zouden moeten bereiken.
Bert
Nee.
Cor
Je komt terug, ben je geslaagd?
Bert
Ja, ik ben geslaagd. Het mooie was dat ik tijdens die stage daar in Kameroen, dat was een heel klein bedrijf, in aanraking ben gekomen met wat mensen van een houthandel hier in Kampen, van Wijma en die daar een heel grote zagerij hebben met een hele grote bosexploitatie. Die mensen heb ik ook leren kennen en gesprekken mee gevoerd en die gaven mij als tip van: zo’n kerel, wat jij hier doet helemaal alleen, dat kun je misschien ook wel voor ons doen, dus ik zou maar eens een sollicitatie sturen. En dat heb ik toen gedaan. Dus ik heb mijn school afgemaakt, dat was nog een half jaar, toen mijn sollicitatie gestuurd naar de firma Wijma in Kampen en ben daar per direct aangenomen. Daar moest je dan eerst een traineeship doorlopen van een half jaar om te kijken of je wel Afrika-waardig was en na drie maanden zeiden ze van: kerel, volgende week pak je het vliegtuig en ga je naar Kameroen. Dus toen kwam ik eigenlijk weer terug op dezelfde plek als waar ik die stage had gelopen, maar voor een ander bedrijf. Voor een veel groter en gestructureerder bedrijf en voor Wijma heb ik toen vijf jaar in Kameroen gezeten.
Cor
We hadden het er net in het voorgesprek al even over, dat vind ik wel mooi, wat is dat dan, want ik zei al van: heel veel mensen kunnen zich dit niet voorstellen, alle ondernemers die ook luisteren zullen denken van, ja. Ik noem je die pionier, die avonturier, maar wat is er, je hebt net wel wat dingen verteld, wat is dat dan, je komt aan en er is niks. Of er is niemand die voor je zorgt. Je moet het echt zelf doen. Wat spreek je dan in jezelf aan? Welke kracht komt er dan los?
Bert
Ja, dat is heel moeilijk te omschrijven wat dat is. Maar ik denk dat dat een soort oerbron is van energie die bij mij iedere keer vanuit het niets toch weer aan kan wakkeren. Dat heeft me vaker geholpen in het leven. Dat je toch vanuit niets jezelf gewoon kunt motiveren en die motivatie is om het voor elkaar te krijgen. Die motivatie is geen geld, of dat je een mooie partij hout op de boot doet, maar ik denk juist dat de motivatie voortkomt uit het feit dat je het voor elkaar krijgt. Dat je gewoon eigenlijk iets kunt wat niet iedereen lukt. En dan gaat het mij er ook niet om dat je er een soort ego van krijgt, verre van dat denk ik, maar juist het feit dat je daar toch in een totaal andere wereld iets voor elkaar krijgt met Afrikanen of met Fransen of met Aziaten of met Libanezen, ja volgens mij heb ik iets dat ik toch dingen kan verbinden.
De vraag vanuit Nederland en die mensen. Ik heb me altijd op mijn gemak gevoeld, of ik nu bij een Aziaat in Maleisië aan de tafel zit, of bij een Libanese familie, of bij een Afrikaanse familie in het dorpje waar je een maaltijd voorgeschoteld krijgt, wat dan in één keer kikkerkoppen bleek te zijn, en daarna zit je weer met een Fransman ergens te praten, ja, dat gaf mij echt gewoon een enorm goed gevoel om dat voor elkaar te krijgen.
Cor
Is het echt zo dat je een soort van onbevooroordeeld bent met iedereen die je aan tafel zit, of in welke situatie je ook zit, daardoor ook - ik denk iemand anders, dat die bang zou zijn, dat die zou denken: wat gaat er gebeuren? En je lijkt een soort van serene rust over je te hebben.
Bert
Ja, ik benader mensen, ik benader iedereen op dezelfde manier, in alle openheid. En of dat nu een heel kleine gekke Chinees is, die heel slecht Engels praat, of dat is een Afrikaan van twee meter lang, of een Libanees die een beetje glimlachend jou een maaltijd voorzet, of, ik begin altijd bij hetzelfde moment eigenlijk. Ik ben niet bevooroordeeld, nee. En of die nu zwart is, of wit, en dat lijkt allemaal leuk als je dat zo zegt in deze podcast. Ja, daar heb je hem weer, een mooi commercieel verhaal, maar zo is het gewoon. Ik heb altijd met heel veel plezier met Afrikanen gewerkt, maar ook met Europeanen en Aziaten eigenlijk precies hetzelfde, ja.
Cor
We houden een korte pauze en zometeen ga ik je verder bevragen van: wat is nu die omslag geweest tot ondernemer en wat heeft dat ondernemerschap jou gebracht en misschien ook: wat heeft het je gekost, want ondernemen is ook een zwaar iets en dat voor jou nog eens in een hele andere omgeving, daar gaan we het na de pauze over hebben.
Kort onderbreking
Cor
Je bent voor Wijma in Afrika geweest, zo even wat jaren verder, wanneer is het moment geweest dat je het ondernemerschap, want het is een hele, ik denk dat de meeste Nederlandse ondernemers geen notie hebben van wat het een onderneming is om zo naar Afrika toe te gaan, of naar welke andere cultuur dan ook, dingen niet weten en dan toch pionieren, toch zorgen dat het voor elkaar komt en wanneer is dan, dat je dat als ondernemer gaat doen?
Bert
Ik heb na die vijf jaar bij Wijma, ben ik een tijdje in Nederland geweest. Ik ben daar weggegaan bij Wijma, ik heb voor andere bedrijven gewerkt in Nederland waarvoor ik heel veel in de Oekraïne heb gezeten en daarna toch weer naar Afrika ben vertrokken. Naar Gabon deze keer, maar kwam het bedrijf in financiële problemen en is ook een heel groot gedeelte van het bedrijf failliet gegaan en moest ik eigenlijk noodgedwongen weg uit Gabon. Ik ben toen teruggekomen in Nederland, zonder werk, wel met wat problematiek, de afwikkeling ging niet zo goed en toen heb ik mezelf natuurlijk die vraag gesteld: wat ga ik nu dan doen? Ja, en toen heb ik al heel snel een beslissing genomen: ik heb wat commerciële ervaring, ik heb wat houtverkoop gedaan in Europa, ik heb in de Oekraïne gezeten en ook vrij veel, heel lang in Afrika, zou ik dat allemaal niet bij elkaar kunnen brengen en zeggen: ik ga gewoon iets doen. Ik ga misschien bedrijven begeleiden of ik ga hout zoeken in Afrika voor Nederlandse bedrijven. Begon heel simpel die gedachte. Ik heb toen een houthandel gevonden in Dieren, Hupkes, die op dat moment, dat is misschien ook mijn geluk geweest, ook in heel zwaar weer zat. Zo’n beetje al zijn investeringen was kwijtgeraakt in Afrika, die man zat met de handen in het haar en zei: hoe krijg ik nu het hout uit Afrika? Dus ik kwam daar, eigenlijk voor mij, op een heel goed moment. Ik zei: misschien kan ik wat voor jou betekenen in Afrika. Hij zei: dat is goed. Ik zei: dan beginnen we. Dus weer gewoon in het vliegtuig stappen, naar Kameroen en hout gaan sourcen voor dat bedrijf in Nederland.
Cor
En toen al wel als ondernemer?
Bert
Ja, toen al wel als ondernemer, maar dat is toen uit nood geboren. Dus ik ben gewoon een eenmanszaak begonnen, eind 2002 en 2003 ben ik naar Kameroen vertrokken, maar ook naar Gabon voor dat bedrijf, dus ik was eigenlijk een vooruitgeschoven post als ondernemer, maar met een eenmansbedrijf om hout te sourcen voor dat bedrijf in Nederland. Dus ik was wel de ondernemer, ja. Maar ik heb me eigenlijk toch wel als ondernemer gezien. Ik was dan wel in loondienst, maar je was toch eigenlijk heel veel op jezelf aangewezen als heel veel ondernemers. Ik moest heel vaak de beslissing nemen van: gaan we dit doen, gaan we dat doen. Dat was dan wel in loondienst, maar eigenlijk wel met een soort ondernemerschapgevoel. Ik was wel de man die het moest doen, dus dat had ik misschien altijd al een klein beetje, maar goed, toen begon ik natuurlijk voor mezelf. Eerst als eenmanszaak, twee, drie jaar later heb ik dat omgezet naar een BV en het werd groter en groter. Ik was vrij succesvol.
Cor
En als je het dan hebt over, als Nederlandse ondernemer, je gaat naar de Kamer van Koophandel, die kan een mentor of een coach krijgen of betalen, maar ik neem aan dat er niet zo heel veel mentoren of coaches zijn die verstand hebben van die internationale handel en in het, in mijn ogen, het uitheemse. Niks is zeker, niks is duidelijk, hoe ben je daarmee omgegaan? Heb je je wel eens eenzaam gevoeld?
Bert
Ja, ik heb me wel eens eenzaam gevoeld, ja. Je bent daar alleen.
Cor
Had je een bron, of moest je het dan uiteindelijk gewoon allemaal zelf voor elkaar boksen?
Bert
Ja, het enigste wat ik had waren twee contacten in Nederland, dat kon toen via telefoon of Skype, dat werkte in die tijd wel goed, dat je wel wat feedback kon krijgen, maar geen informatie. Je moest het allemaal zelf doen. Ik kwam in Kameroen aan en ik had een laptop bij me en een mobiele telefoon en ik ging in een goedkoop hotel zitten en ik nam de volgende dag een taxi en ik ben gewoon begonnen. Gewoon de haven in en zoeken naar bedrijven, naar houthandels, houtbedrijven en proberen die contacten, die telefoonnummers te achterhalen en gaan bellen, bezoeken en maar rondreizen, en maar rondreizen en proberen met mensen in gesprek te komen. Ik had natuurlijk wel wat contacten, maar niet veel, dus ik heb dat eigenlijk allemaal van scratch op moeten bouwen, ja.
Cor
En is het dan gewoon meters maken en dat je zegt: ik doe acquisitie, ik doe tien gesprekken en van die tien gesprekken gaat er eentje door, dus als ik honderd gesprekken heb gaan er tien door, of?
Bert
Gewoon doorgaan, doorgaan, doorgaan. Gewoon doorgaan. Natuurlijk werkt het niet - je komt bij de eerste vijf en dat ze zeggen: maar we hebben al klanten in Nederland en nee, ik heb niks, ik heb ook geen hout, we zitten de aankomende maanden zitten we vol met productie, ja en dan ga je daar een beetje gedeprimeerd weg. Dan denk je van: nou, hier kan ik dus niks. De volgende ook niet, de derde ook niet, ’s avonds zit je in dat hotel, dan denk je van: wat is dit? Ben ik wel goed bezig? Dus dan gaan toch een beetje die gedachtes door je heen van: ben ik wel goed bezig inderdaad. En dan moet je toch die kracht vinden om de volgende dag door te gaan en dan komt er een moment waar je wel raak schiet. Of dat nu geluk is, of dat je het misschien afdwingt omdat je gewoon volhoudt, ik denk dat het het laatste is. Geluk bestaat natuurlijk wel, maar ik denk dat het volhouden, gewoon noeste arbeid, reizen, mensen spreken, je niet uit het veld laten slaan, gewoon ook weer twee weken later er nog eens een keer naartoe. Verandert natuurlijk elke keer, ja, toen schoot ik in één keer raak, dan ben je in een zagerij die zegt: kijk, ik heb hier honderd kuub hout staan, maar de klant heeft afgehaakt, kan niet betalen. Kun jij betalen? Toen heb ik gebeld met Nederland en gezegd: ik heb hier een partij hout staan, dat is precies wat jij nodig hebt, kost tienduizend euro, we moeten nu vijfduizend euro aanbetalen, maak mij vijfduizend euro over, ik betaal en dan is het hout voor jou. En zo is het begonnen.
En gewoon heel veel aanwezig zijn. Ik denk één van mijn grootste krachten was juist om daar pertinent aanwezig te zijn. Ik was wel houtagent, of houtimporteur, later heb ik ook zelf geïmporteerd onder eigen naam, maar ik was gewoon een importeur, maar daar aanwezig. En dat was ook een kracht, dat je daar gewoon bent en samen met die mensen iedere dag weer brainstormt en pioniert van: heb je dit? Ik heb hier nog een order, kun je dit zagen, kun je dat zagen? Want het verandert per minuut eigenlijk daar. Dus aanwezigheid is heel erg belangrijk.
Cor
En wat is dan, ik vind het wel mooi, wat is jouw kwaliteit, sowieso het aanwezig zijn en gewoon eigenlijk zo lang uit Nederland zijn, zo zou ik het dan zien, dan zou je normaal een vertegenwoordiger naar Afrika sturen, die wil misschien een maand blijven, misschien niet zo permanent zoals jij dat gedaan hebt, hoe kon je je zo goed aanpassen? Wat zit dan in je dat dat aanpassingsvermogen zo groot is?
Bert
Ja, dat is gewoon gevoelsmatig, dat komt uit mezelf. Ik kan dat heel moeilijk omschrijven, maar als ik ergens kom, in een andere cultuur, dan wil ik mij onderdompelen in die cultuur. Je leest wel eens dat mensen zeggen: ik wil reizen, naar Turkije, maar dan moet dat een hotel zijn met een strand en een klein restaurantje waar kroketten en frikadellen verkocht worden en dan voel ik mij helemaal lekker, dus Nederland maar met dertig graden. Nee, ik wil me echt onderdompelen in die cultuur en dat zit gewoon in me. Ik wil me onderdompelen in die cultuur, ik wil hetzelfde eten, ik wil hetzelfde drinken, ik wil met die mensen - ik wil eigenlijk dat ze mij zien als gelijke. Daar krijg ik gewoon een lekker gevoel van en dat die mensen mij respecteren, en ik respecteer hun en dat je daar een goede tijd hebt, een hele waardevolle tijd en niet even kort dat je alleen maar de buitenkant ziet. Dat gaat veel dieper.
Cor
Ben je op sommige punten dan ook niet een beetje een aparte vogel, in business wordt dat vaak - klopt dat wel, het is bijna te mooi om waar te zijn?
Bert
Ja, er zijn natuurlijk in de handel, kijken mensen toch op een bepaalde manier naar Aziaten, of naar Afrikanen of naar Amerikanen van een afstand. Daar moet je niet teveel mee, je moet wel, hou je waarden en normen. Dat heb ik ook altijd proberen te doen. Ik heb altijd geprobeerd, omdat ik ook heel veel Europeanen zag afglijden in Afrika in de alcohol en met vrouwen en met heel gekke dingen dat ik dacht: ik moet mijn normen en waarden blijven behouden, maar ik moet me wel onderdompelen. Ja, daar werd soms heel raar naar gekeken, van hoe kun je eigenlijk een relatie beginnen met een Afrikaanse vrouw, bijvoorbeeld. Dat kon niet. Dat was te ver van de bed show, dat kon nooit goed gaan. En een soort empathie ook hebben soms met die Afrikaanse menen bijvoorbeeld, met werknemers in de zagerij, sommige mensen zagen toch niet werknemers meer als instrumenten om die productie voor elkaar te krijgen, maar bij mij telde dat toch meer, dat het voor mij gewone, normale mensen waren.
Cor
Met een naam, met een gezin.
Bert
Met een gezin en al hun problemen en ik ben begonnen als assistent bedrijfsleider in die zagerij, dus ik had ook niet al die mogelijkheden om al die mensen te helpen, maar toen ik wegging na vijf jaar kreeg ik wel een heel mooi compliment van die mensen, dat ze zeiden: je stond er toch wel altijd en je was er toch wel altijd, ook voor ons. En ook al kon je niet ons helpen, financieel of met anderen dingen, maar je had wel een luisterend oor. Dat heeft mij toen wel geraakt en dat is ook precies wat ik heb. Dat ik gewoon geïnteresseerd ben in mensen. Of dat nu goed nieuws is, of slecht nieuws, en of dat nu een Afrikaan is middenin de jungle van Gabon of Kameroen, of een Aziaat die werkt in de zagerij honderd kilometer van Shanghai, dat is allemaal hetzelfde, ja.
Cor
Ik wil je nu toch wat vragen over het feit toen het geëindigd is. En ik denk: je hebt Afrika als werknemer meegemaakt, toen heb je Afrika als werkgever meegemaakt en als ondernemer meegemaakt en dan is ondernemen in Nederland al een ratrace, maar dan vervolgens als je dan daar bent, ik heb daar heel veel respect voor, omdat dat voor mij zo onbekend is, ik denk voor heel veel ondernemers onbekend is en dan vervolgens, ze zeggen: de duivel die schijt altijd op dezelfde hoop, vervolgens, je zit met iemand in het bedrijf en de meningen gaan wat uit elkaar, laten we het maar even zo zeggen. En eigenlijk wil ik daar niet bij stilstaan, maar ik wil stilstaan bij wat er dan allemaal vervolgens met je kan gebeuren wat je niet in de hand hebt. En hoe je daar uiteindelijk mee om bent gegaan. Kun je daar eens wat over vertellen? Ik zag bijvoorbeeld in april 2019 zag ik nog dat je naar een beurs zou gaan die in juni 2019 zou zijn en voordat die beurs er überhaupt was, was je terug in Nederland. Of rondom die tijd. Dus, wat is er in die twee, drie maanden, kun je ons even meenemen in wat voor rollercoaster er dan is?
Bert
Ja, dat is ons laatste project, dat was een eigen zagerij in de Gabon, dat heb ik samen met iemand hier uit Nederland opgezet, een zware financiële investering, het leek goed te gaan, want de zagerij begon te produceren, een FSC gecertificeerde zagerij waar we lang hout mee zaagde tot tien meter lang, zware afmetingen, dus dan zou je zeggen van: dat ziet er goed uit. Maar in de relatie met die partner ontstond er frictie, of dat nu miscommunicatie was of dingen die niet besproken konden worden, maar daar zijn eigenlijk onze wegen voor die clash eigenlijk al uit elkaar gegaan op één of andere manier. Ja, dat is ontzettend slecht afgelopen. De man begon dingen te zien, ik kreeg verwijten, ik verweet hem misschien ook wel dingen, dus dat was een gigantische clash en toen in één keer stopte die samenwerking. De houtstromen die stopten, de geldkraan zat dicht, er is heel veel gepraat op de Nederlandse markt, mensen wilden eigenlijk met mij niks meer te maken hebben omdat ze dachten dat ik grote problemen had en ik was natuurlijk ontzettend afhankelijk van die partner in Nederland -
Cor
Je kon je ook niet verweren natuurlijk.
Bert
Ik kon me ook niet verweren, ik zat in Afrika, niemand belde mij. Ik heb het geprobeerd, ik ben ook in Nederland geweest, we hebben samen geprobeerd om eruit te komen, we hebben toen een status quo afgesproken en gezegd van: er komt een vervolg moment dat we weer in gesprek gaan, ik heb toen gezegd van: ik ga weer terug naar Afrika en ik ga proberen de boel te redden wat er te redden valt, toen kwam ik daar en toen bleek toch dat ja, er zoveel schade was ontstaan aan de zagerij, aan het personeel, aan de relaties met de autoriteiten dat ik daar heb moeten vechten om er nog niets van proberen te maken. Dat is me gewoon niet gelukt, dat is niet gelukt. Ik heb daar nog zes maanden gezeten, maar het probleem is, als mensen aan je stoelpoten beginnen te zagen, dan wordt die stoel heel wankel en dan, als dat nu in Nederland gebeurt, moet je al oppassen. Verschrikkelijk oppassen. Maar als dat in Afrika gebeurt, ja, dan moet je denk ik - een factor tien oppassen, want in Afrika is alles veel extremer, als het goed gaat, dan gaat het ook heel goed, maar als het slecht gaat dan kan het ook heel slecht gaan. Ja, dan krijg je te maken met mensen die niet alleen, die je geld schuldig bent omdat het een leverancier is die je moet betalen, maar mensen gaan je ook zien als iemand die zwak staat en zegt van: daar kan ik ook nog wel op een andere manier gebruik van maken, van die zwakte. Dat ze problemen gaan creëren die er gewoon helemaal niet zijn. Maar doordat je zo zwak staat, ja, je niet kunt verweren en die onderliggende krachten, die speelden echt mee. Dus het werd gewoon levensgevaarlijk.
Cor
Is het ook zo Bert, want ik denk dat alle krachten die in zo’n land zijn, of in een andere cultuur zijn, daar kun je voor een heel groot deel mee omgaan, of heb je inmiddels geleerd om daarmee om te gaan, maar dat er eigenlijk nog een hele diepere dimensie bij kwam qua krachten en machten waar je, je bent uiteindelijk gevlucht, Gabon, dat je uiteindelijk hebt moeten besluiten: ik moet het vege lijf redden, van jou en je gezin. Hoe moeilijk is dat?
Bert
Het werd echt heel gevaarlijk, omdat je natuurlijk altijd binnen bedrijfsvoering, dat je afscheid moet nemen van mensen bijvoorbeeld die gewoon niet functioneren of die gewoon niet bleken te zijn wie ze zeiden dat ze waren, dat soort mensen die kunnen een soort wraak gaan nemen. Dat ze zeggen: oké, meneer Remerink, u staat nu wat zwakker, ik zal nog eens even wat olie op het vuur gooien, door bijvoorbeeld problemen te creëren met politie, met de immigratiedienst of de geheime dienst, dat je gewoon opgehaald wordt met een autootje met mensen, met een Kalasjnikov en dan moet je mee naar het politiebureau en kom je daar op een stoel te zitten en dan wordt het meest rare word je verweten. Dan kun je zeggen van: ik heb daar niks mee te maken, maar dan toch, die intimidatie. Afrika leeft deels op intimidatie. De mensen zijn vaak niet veel waard, maar als ze dan relaties hebben, stijgt hun eigenwaarde. Dan gebruiken ze die relaties. Je bent daar toch ‘die blanke’ en wat ik zei, als er aan je stoelpoten gezaagd wordt en je komt zwakker te staan, ja, dan zijn het net een stelletje aasgieren die boven je cirkelen die zeggen: wanneer kan ik hem pakken, of dat nu wraak is, of jaloezie, of wat dan ook. Dus die krachten die versterken zich allemaal. Dus op een gegeven moment kun je geen kant meer op. Misschien moeilijk uit te leggen.
Cor
Niemand kan dat begrijpen, Bert.
Bert
Kijk, in Nederland heb je bepaalde structuren. Het is een rechtstaat, je kunt naar de politie, je kunt naar familie, je kunt naar vrienden, je kunt naar instanties, je kunt een coach bellen, maar daar kun je niemand bellen. Je bent helemaal alleen op jezelf aangewezen, omdat je gewoon een blanke Nederlander middenin de jungle van Afrika bent en iedereen ziet je. Je valt op en dan, die intimidatie is .., En ik heb het gevoel dat ik daar best wel goed mee om kan gaan, maar de unheimlichkeit, ik -
Cor
Je zou kunnen zeggen: er is naast je heel comfortabel voelen in een vreemde omgeving is er nu misschien wel een soort alertheid bijgekomen -
Bert
Die alertheid heb ik altijd wel gehad hoor, dat is altijd als je in Afrika, gewoon normaal doen, gewoon uit de auto stapt, je toch altijd even om je heen kijkt. Ik denk dat mensen die naar het buitenland gaan dat ook wel herkennen. Dat je toch altijd een soort gevoel hebt van: voorzichtigheid, als ik auto rijd, rijd ik ook altijd heel voorzichtig. Defensief, net als je motor rijdt, als je motor rijdt, rijd je defensief, je moet beslissingen nemen voor andere weggebruikers, want misschien ziet die auto je niet, misschien ziet die voetganger je niet, ja zo heb ik altijd geopereerd in Afrika. Altijd defensief voorzichtig, als ik in de zagerij liep en ik loop langs een bandzaag, afstand houden, ja dus defensief, dat is denk ik wel het goede woord. Voorzichtig en ja dan triggert een deurbel, ik mag misschien de vergelijking niet maken, maar het is net, ik heb dat wel eens een keer gedaan bij iemand dat je zegt: in de Tweede Wereldoorlog, als dan zo’n overvalwagen stopte voor de deur met Duitsers, dat gevoel. Dat vretende unheimische gevoel, dat heb je wel. En dat werd natuurlijk in die problematische tijd veel sterker. Mensen belde je, of er stond gewoon iemand voor je deur die zegt: ik ga hier niet meer weg, want je moet nog geld betalen, salaris, hoe ga je daarmee om, inspecteur du travail belde: hoe ga je met je personeel om? Ja, het glipte tussen mijn vingers weg, ik kon dat niet meer drooghouden.
Cor
Dus uiteindelijk, ik heb gelezen, je bent gevlucht uit Gabon met je vrouw en je twee kinderen, komt in Nederland aan. Moet je je voorstellen, een ondernemer die dus uiteindelijk bij zo’n onderneming weggaat, heeft niks meer, echt niks meer en die komt terug in Nederland en ik las ook, na drie dagen ben je via een uitzendbureau weer gaan werken omdat er gewoon niks was, er geld op de plank moest komen. Ik zeg echt als mede-ondernemer: hoe krachtig is dat.
Als je de ballen hebt en je verantwoordelijkheid neemt om dat op die manier te doen, kinderen spraken Frans, naar een Nederlandse school, je vrouw die natuurlijk ook in Nederland moet integreren, je vertelde mij, je bent acht maanden bezig geweest, enkel en alleen om in het begin te overleven en wat is er na die acht maanden gebeurd, was toen heel even Bert aan de beurt?
Bert
Ja, ja. Ik ben teruggekomen, ik moest, wat je zegt, ik moest aan het werk, ik moest zorgen voor mijn familie, die kwam natuurlijk totaal ontheemd terug. Gelukkig was het zomer, qua temperatuur viel het nog een beetje mee, maar we moesten bij mijn ouders in huis. Vierentachtig en tachtig jaar, mensen uit Afrika over de vloer, jonge kinderen, ja dat was geen pretje. Voor niemand niet. Iedereen heeft zijn best gedaan, ook mijn ouders, ook mijn vriendin, ook mijn kinderen, ikzelf ook, om er wat van te maken. Die familieband is bij ons gewoon zo hecht en gezegd van: kom hier en we helpen je. Financieel niet, ik heb ook gewoon gezegd: ik neem mijn verantwoordelijkheid, dus ik moet aan het werk. Dus ik ben inderdaad voor een uitzendbureau direct aan het werk gegaan waar ik gewoon fysiek ontzettend druk bezig was. Dus ’s avonds gewoon te moe om na te denken en ik kon goed slapen, acht maanden lang en toen kwam het een beetje allemaal op zijn plek en toen dacht ik: nu moet ik ook voor mijzelf gaan zorgen.
Ik zat gewoon acht maanden lang in die overlevingsmodus, iedere ochtend om zes uur beginnen, ik denk: ik moet ook wel weer iets anders. Maar ik had ontzettend veel antipathie tegen alles wat hout was, tegen Afrika, ik walgde gewoon ervan. Ik had gewoon zo’n slechte smaak overgehouden aan Afrika, maar ook van die problematiek met mij en mijn partner, die houthandel, het was allemaal weg. Ik had alles, ik had gewoon, heel mijn investering was weg, alles weg en ik had mijn DNA achtergelaten.
Kijk, als je in Nederland failliet gaat, kun je, met alle respect hoor voor het faillissement, want het is niet makkelijk, heb je misschien toch wel weer je familie en kennissen en instanties waar je dan naartoe kunt, maar ik kwam terug in Nederland, ik had gewoon helemaal niks meer. Geen geld, heel veel problemen en mijn DNA was gewoon weg. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Ja, via een uitzendbureau ongeschoolde arbeid dat kon dan nog wel. Maar hoe kom ik weer terug op mijn plek? Hoe dan ook?
Toen heb ik iemand gebeld, die ik ook ken uit de houtwereld die iets verder van mij afstond en ik heb hem gezegd van: kun je mij helpen? Want ik heb echt hulp nodig en later hoorde ik pas dat hij ook echt coach was en ook heel veel andere mensen hielp, dus dat was eigenlijk ook weer een gelukje, maar ja, daar heb ik gewoon heel veel aan gehad, aan die man. We hebben echt uren zitten praten over mijzelf, over die problematiek, wie ik was, is mijn kompas wel helder, gevoel, praat ik niet te rationeel met mijn hoofd en mijn handen, maar praat ik ook met mijn hart? Ja, en toen kwam ik wel tot heel veel nieuwe inzichten. Dat heeft me echt heel goed gedaan. Dus het gaat nu, we zijn ook alweer een paar maanden verder, het gaat stukken beter met me.
Cor
Wat ik voor me zie zitten is een man die, waar ik sowieso heel veel respect voor heb, omdat de wereld waarin jij hebt geleefd, in de omgeving waarin jij hebt geleefd en hoe je je daar hebt kunnen aanpassen en waar je uiteindelijk blijkbaar dan toch heel kwetsbaar bent, heb je je verantwoordelijkheid genomen. En heb je uiteindelijk, als je het hebt over resultaat, is dat het resultaat is dat je er nog bent en dat je gezin er is en dat je voor hun een veilige haven bent geweest en dat je een bak aan ervaring hebt. Heel veel ervaring had je waarschijnlijk liever niet gehad, maar wat kan dat nog voor de toekomst betekent wat je daarmee bent gaan doen? Want we hebben het erover gehad, waar je nu staat in je ondernemerschap, er is nog een hele reis te gaan zul je zeggen, maar welke ondernemer in Nederland heeft deze ervaring in het internationale verhaal die jij hebt. Durf je jezelf al een beetje dat toe te eigenen, dat je zegt van: hoeveel ervaring heb ik eigenlijk?
Bert
Ja, dat is omdat ik met heel veel mensen praat, zoals met jou, Cor, of met die coach of met andere mensen. Dan is het toch die spiegel die je jezelf voorhoudt, ik denk dat dat een van de meest belangrijke dingen is die ik dus nooit gedaan heb en nu wel, door heel veel in gesprek te gaan over mijzelf met mensen. En dat geeft heel veel duidelijkheid. Ik kwam terug, ik was op, ik was kapot, ik was uitgehold, ik was alles kwijt, zo zag ik dat. Ik was gewoon alles kwijt en dan blijkt dan na die tijd dat je toch wat hebt, dat is je familie, dat zijn je kinderen en dat ben je zelf natuurlijk. Dus eigenlijk met al die negatieve ervaring en ook die positieve ervaringen moet ik natuurlijk in de toekomst iets gaan doen en ik sta soms versteld van reacties van mensen. Dan zeggen zij: wat heb jij toch een bak aan ervaring en wat zie je dat goed.
En wat kun je ons daarmee helpen. Dus ik verwonder mezelf soms wel eens. Maar dat komt voort uit dat ik in Afrika heel erg lang alleen heb geopereerd en dus die spiegel en die feedback en aan jezelf werken is heerlijk, dat is echt een gaaf gevoel, dat geeft echt een kick. Dat geeft een heel goed gevoel om met mensen zoals met jou en wat ik net zei, ook met anderen, te praten. Dan groeit er iets inderdaad, wat er bij mij eigenlijk helemaal niet was, nee.
Cor
Bert, we zitten aan het eind van de podcast en dan vraag ik altijd aan de ondernemer: heb je nog een ultieme tip voor andere ondernemers, waarvan je zegt, misschien heb je er wel tien of twintig, maar welke je nu te binnen schiet dat je zegt: ik zou andere ondernemers adviseren om -
Bert
Ik heb twee keer geopereerd met mensen, met mensen waar er niks op papier stond. Dat is natuurlijk het meest logische. Als je een samenwerking begint, zet je iets op papier. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat sommige ondernemers, dat ze denken, vanuit zwakte reageren en denken: we gaan eerst even wat laten zien. We gaan samenwerken, maar ik laat eerst even wat zien, de andere man heeft misschien wat meer financiële draagkracht, die financiert dan de boel, je gaat samen wat doen, jij zet je dan toch een beetje weg als de zwakkere. In die positie en ik laat eerst even wat zien en daarna zetten we het allemaal wel op papier. Dat is denk ik belangrijk.
Cor
Dus als je een samenwerking begint, zorg dat het een gelijkwaardige -
Bert
Het moet een gelijkwaardige situatie zijn, de één heeft kennis, vaak, de ander heeft geld. De één heeft contacten, de ander heeft geld en dat moet op papier komen staan. Je moet een begin hebben op papier en je moet ook een exit hebben. Hoe ga je met elkaar om als je weer van elkaar af wilt. Ik ben twee keer nu op de koffie gekomen dat er iemand zegt van: het win model is wel een beetje ten einde, of ik ga iets anders doen, die rücksichtslos de stekker eruit trekt. Die laat dan die andere partner als oud vuil achter. In Afrika of in Nederland hetzelfde, ja, dat mag niet gebeuren.
Cor
Dus voor jezelf zeg je: dat laat jij jezelf niet meer gebeuren, jij hebt de verantwoordelijkheid om het je niet meer te laten overkomen.
Bert
Het is absoluut je eigen verantwoordelijkheid, maar vaak, het lijkt zo makkelijk en iedereen zal adviseren van: zet het op papier, maar dat gebeurt niet iedere keer. Dus: zet het op papier, zet het op papier, dat is tip één en de tweede tip en de laatste, dat is ook een heel belangrijke tip: als je samenwerkt met mensen, kijk of mensen je iets willen gunnen. Is de gunfactor aanwezig. Is die gunfactor niet aanwezig, dan zou ik zeggen: stop die samenwerking. Want dan is die samenwerking gebaseerd op eigen gewin en zul je altijd als een mindere worden - dan is die gelijkwaardigheid niet aanwezig. De gunfactor is denk ik heel erg belangrijk.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #14 Cor Spronk in gesprek met Dick Vos - over betekenisvol zijn, van een dubbeltje een kwartje worden, van collega naar baas met vertrouwen
21 Dec 2020· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
INVESTEER IN JE MENSEN
Vandaag ben ik in gesprek met Dick Vos, 52 jaar en DGA, al 21 jaar mede-eigenaar van Veldhuis Advies uit Heerde, een financiële adviesbedrijf (70 FTE) waarbij de hoofdmoot verzekeringen zijn met als missie: een duurzame bijdrage leveren aan geluk en gezondheid van mensen en organisaties. Investeer in je mensen, dat was de tip die dicht bij zijn hart ligt die hij gaf aan andere ondernemers.
BETEKENISVOL ZIJN
Dick stelt zich voor, allereerst als echtgenoot en vader van twee kinderen en twee bonuskinderen. Dick straalt warmte, plezier en succes uit. Maar boven alles wil hij betekenisvol zijn: “Dat je mensen helpt zonder dat je daar wat voor terug verwacht en dat je soms dingen voor klanten doet zonder dat je daar geld voor vraagt, omdat je vindt dat het nodig is”.
HOE DICK OPGROEIDE
Dick Vos komt uit een arbeidersgezin uit Hattem. Dick: “Gewoon een net, standaard gezin. Alleen waar ik wel last van gehad heb is – bij ons was het adagium van: jongen, als je voor een dubbeltje geboren bent, dan word je nooit een kwartje. Dus ik kom ook uit een gezin en uit een buurt van: we vonden onszelf dubbeltjes en ik woonde in Hattem en in Hattem had je natuurlijk ook mensen die woonden in de villawijk en dat waren de ondernemers, de middenstanders, de artsen uit het ziekenhuis, dat waren de kwartjes en ja, jij bent een dubbeltje en maak je geen illusies, je wordt nooit een kwartje”.
Na zijn diensttijd kwam Dick al snel bij Veldhuis Advies terecht. Bob Veldhuis die het bedrijf van zijn overleden vader voortzette zocht een administratief persoon en iemand die particuliere klanten kon bezoeken, zodat hij de zakelijke markt kon bedienen. Zo vond hij Herma voor “binnen” en nam hij Dick aan voor de particuliere markt.
VAN EEN DUBBELTJE EEN KWARTJE WORDEN
Bob vond in Dick zijn jongere broertje zo erkende hij later, want bij de eerste kennismaking was de klik direct zo sterk dat die twee elkaar nooit meer los hebben gelaten. Na zeven jaar dienstverband vroeg Bob zelfs aan Dick of hij zijn compagnon wilde worden.
Dick was verrast en kon het niet geloven. Hij was toch een dubbeltje en zou toch nooit een kwartje worden? Niets was minder waar en hij verwees deze uitspraak van zijn ouders naar het rijk der fabelen. Na 10 jaar dienstverband kocht Dick zich in het mooie bedrijf die hij zelf mee had opgebouwd en na 21 jaar ondernemerschap heeft hij samen met Bob en alle 70 personeelsleden een succesvol bedrijf opgebouwd.
VAN COLLEGA NAAR BAAS
Dick groeide stapje voor stapje in het ondernemerschap. Hij ontwikkelde zich heel bewust en samen met Bob is hij een gouden koppel. Dick: “Wij rijden allebei elke dag naar Heerde, als er geen corona is, met maar één doel: om er een mooie dag van te maken. Om plezier te hebben met de mensen om ons heen, lol te hebben om een schuine grap, lachen, gieren, brullen om een gekkigheid, dat is wat wij allebei hebben. Ten tweede: we hebben geen enkele afgunst. Maar ik ken geen jaloezie en ik denk hij ook niet. We gunnen elkaar alles en we hebben dezelfde humor. Maar, we zijn ook heel verschillend en ja, we zijn allebei geïnteresseerd in voetbal, we kunnen uren met elkaar praten, nu over corona. We hebben zoveel dezelfde interesses, maar wat bovenaan staat is: we hebben zo’n plezier”.
OOK MOEILIJKE TIJDEN GEKEND
Alhoewel Dick nu een volassen ondernemer is heeft hij best zijn moeilijke perioden gekend. Perioden van eenzaamheid omdat hij over sommige dingen met niemand kon bespreken. Dick: “Ik had aan mijn compagnon ook niet een sparringpartner, dan kon ik wel sparren over het bedrijf, maar wat minder over gevoel, dus ik had niet veel mensen om mij heen en ik had eigenlijk gewoon in die tijd iemand moeten hebben, iemand moeten vragen, moeten zoeken die met name over dat aspect van het ondernemerschap van: wat doet het met jou als mens? Dat ik daarover had kunnen sparren. Dus ik heb het best wel pittig gehad in een aantal jaren. …. Dus in die tijd had ik veel kunnen hebben aan iemand die ja, naast mij had gestaan en die mij gewoon eens af en toe de spiegel voorhield van: ben je wel goed bezig?”
VERTROUWEN
Als ik aan Dick vraag hoe hij de komende vijf jaar ziet, dan glunderen zijn ogen en zegt hij: “Heel veel vertrouwen, we hebben een goede positie in ons werkgebied, we hebben een goede positie bij ondernemers, daar investeren we ook veel in, we hebben een goede positie bij beleidsbeslissers, bij beïnvloedingsbeslissers, bij accountants en bij advocaten, notarissen, we hebben nog hele mooie plannen. We zien vooral op de zakelijke markt een enorme kans om bij, weet je, een ondernemer die wil ondernemen en die wil niet bezig zijn met zijn risico’s, met zijn verzekeringen, die wil gewoon een partij hebben die dat goed voor hem regelt. Dus daar groeien we ook goed in, autonoom, we zien heel veel kansen. We hebben goede mensen aan het werk, ja, ik heb gewoon heel veel vertrouwen in de komende vijf jaar en ik denk dat we de komende vijf jaar nog kunnen groeien”.
Dick, wat ben je een geweldige kerel. Kan met recht zeggen dat je betekenisvol bent!
Meer over Dick Vos en zijn bedrijf vind je op:
https://www.linkedin.com/in/dick-vos/https://www.linkedin.com/company/veldhuisadvies/https://veldhuisadvies.nl/
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt als ondernemer? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.
AANBIEDING OP MAAT VOOR JOU
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
NU AL EEN AFSPRAAK PLANNEN?
Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
#podcast#interview#dickvos#veldhuisadvies#mentor#inspirator
Volledige tekst uitgeschreven:
Dick Vos, we zijn hier in jouw kantoor van Veldhuis Advies in Heerde en ik wil eigenlijk eerst even weten: wie is Dick Vos?
Dick
Dick Vos, allereerst echtgenoot en vader van kinderen, ik ben tweeënvijftig jaar, ik woon in Zwolle, getrouwd met Jacqueline, vier kinderen, samengesteld gezin zoals dat heet, waarbij ik zowel met mijn eigen kinderen als met mijn, ja, noem het woord maar even, stiefkinderen een bijzonder goede band heb, een goede familiesfeer en ik ben een gelukkig mens in die zin, daarnaast ben ik ondernemer, samen met een compagnon een bedrijf in de financiële dienstverlening, daar gaan we denk ik nog wat dieper op in zo. Dat doe ik al bijna eenendertig jaar, per 1 januari is dat eenendertig jaar, waarvan ik eenentwintig jaar mede-eigenaar en ondernemer ben.
Cor
Een ervaren ondernemer hier tegenover mij.
Dick
Ja, maar wel allemaal in één bedrijf. In dat hele bedrijf volgens mij veel meegemaakt, daar kan ik zo meteen nog wat meer over vertellen, maar altijd ook op één honk gezeten. Ik denk dat dat ook wel iets over mijzelf zegt, ik ben wel redelijk honkvast en als ik me ergens prettig voel en ik heb een gevoel van comfort en veiligheid dan heb ik niet zoveel redenen om andere dingen te gaan doen.
Cor
Ja, mooi. Inderdaad, ik zag Zwolle, veertien september ben je eenenvijftig geworden.
Dick
Tweeënvijftig.
Cor
Tweeënvijftig, kijk eens aan. Ik zag Isa en Thom Vos en twee bonuskinderen noemen wij ze, stiefkinderen.
Dick
Ik ben ook hun bonusvader zeggen ze wel eens. Op zich is het mooie, mijn vrouw vroeg op een gegeven moment aan mijn bonuszoon van: maar wat vinden jullie van de situatie, papa en mama gescheiden en mama leeft nu bij Dick en jij ook, wat vind je daarvan? Toen zei hij, toen was hij denk ik een jaar of tien, toen zei hij: nou, ik vind het wel goed zo. Want papa is mijn papa en Dick is mijn allerbeste vriend. Toen dacht ik bij mezelf: weet je, dit is een stabiele basis.
Cor
En hoe oud is hij nu?
Dick
Eenentwintig.
Cor
Dus zo heb je hem ook door de tienertijd heen mogen loodsen.
Dick
Ja, dus vanaf nu zal ik mijn bonuskinderen dan ook bonuskinderen noemen, die hebben eigenlijk altijd bij ons gewoond en ik heb altijd gezegd van: ik ben niet jullie vader, maar zolang je bij mij woont heb ik wel vaderlijke taken en ik zal dat gewoon doen zoals ik denk dat dat het beste is en dan kijken we wel waar we met elkaar komen en ondertussen heb ik een super goede band met de kinderen. Dus ja, ik heb echt twee kinderen erbij gekregen, daarom zeg ik ook altijd van: ik heb vier kinderen.
Cor
Ja, mooi, mooi. Jullie wonen in Zwolle, hobby’s: wielrennen en voetbal, denk ik?
Dick
Nou, ik heb nog een andere hobby, dat is mijn grote passie geworden en dat doe ik nog een jaar of zes, zeven, dat is kickboksen.
Cor
Kickboksen.
Dick
En dat is voor ondernemers, dat kan ik echt iedereen aanraden. Dan wil ik daarbij zeggen: ik heb totaal geen agressie in me, dus kickboksen is voor mij echt een sport en ik ben nooit een vechter geweest, ik heb nog nooit gevochten op straat of zo, nog nooit, maar ik vind het echt een geweldige sport. Je traint je hele lijf, je maakt je hoofd echt volledig leeg als je anderhalf uur aan het boksen bent, je kunt nergens anders mee bezig zijn dan dat. Want ik doe ook wat aan sparren en als ik even niet oplet krijg ik een tik, dus ik moet gewoon geconcentreerd zijn en het is voor mij de ultieme uitlaatklep.
Cor
Dat is mooi, dat is natuurlijk ook voor Debiteurenbeheer van jullie bedrijf, dat is een uitermate goede hobby om te noemen hier in deze podcast.
Dick
Gelijk een incassoafdeling erbij, ja, heel goed.
Cor
Maar wielrennen ook nog wel?
Dick
Ja, in de zomerperiode veel fietsen, ja.
Cor
Favoriete voetbalclub? PEC Zwolle en Feyenoord?
Dick
Ja, moet er een beetje voorzichtig mee zijn, want PEC Zwolle kun je wel noemen, maar als je Feyenoord noemt heb je altijd weer mensen die Ajacied zijn en dan zeker geen klant willen worden omdat ik een Feyenoorder ben, ik houd van mooi voetbal, Cor. Laat ik het maar zo zeggen.
Cor
Ja, als het een Ajacied is moet je bij ons wezen, maar misschien moet je hem dan toch van Facebook afhalen, want daar heb je nog zo’n linkje staan. Muziek, ben je liefhebber van muziek?
Dick
Ja, zeker. Ik vind zoals nu de Top 2000 die eraan komt, daar heb ik echt de hele dag, of ik nu thuis werk of hier, of in de auto zit, de radio aanstaan op Radio 2 en ja, ik houd van variatie. Ik heb niet één artiest waar ik helemaal weg van ben, maar ik houd wel van wat oudere muziek zoals de Eagles en dergelijke vind ik wel mooi, maar ik houd ook wel van wat modernere muziek, ik vind Top 2000 is voor mij echt een prachtige periode.
Cor
Ja, mooi. Auto, in wat voor auto rijd je?
Dick
Een Audi e-tron.
Cor
Dat is volledig elektrisch?
Dick
Ja. Mijn compagnon en ik hebben allebei een Audi e-tron gekocht dit jaar en wij zijn over naar elektrisch. Ook voor onze medewerkers, wij zijn nu langzaam aan het uitfaseren, de benzine en de dieselauto’s dus we hebben nu de eerste vier medewerkers, met ons zes, elektrische auto’s aangeschaft. Dus wij gaan langzaam en zeker over op elektrisch en dat komt ook voort uit - wij hebben een werkgroep in het leven geroepen, dat is de werkgroep duurzaamheid, we zijn echt aan het kijken binnen ons bedrijf wat we allemaal daaraan kunnen doen om beter om te gaan met het milieu. Dus we zijn een onderzoek aan het doen om het hele dak vol te leggen met zonnepanelen om helemaal zelfvoorzienend te worden, we zijn aan het kijken of wij een aantal van die speed fietsen aan kunnen schaffen.
Cor
Een pedelec of zo?
Dick
Ja, voor mensen die wat verder weg wonen. We hebben al een test gedaan daarmee, dus daar zijn wij echt mee bezig op dit moment en dat past nu ook heel mooi dat ik gewoon, het bevalt me ontzettend goed, dat ik gewoon een elektrische auto kan rijden.
Cor
Terwijl ik hier de vorige keer was, ik mag natuurlijk eigenlijk geen reclame maken, maar jij doet mijn verzekeringen, dus al met al heel tevreden over Veldhuis Advies, dus hartstikke mooi, maar toen zei je van, in het begin van de corona, toen zei je, toen je de auto’s net besteld had, dat was wel een beetje lastig. Wat voel je dan als ondernemer of als werkgever?
Dick
Wat ik gewoon moeilijk vond was, we hadden die auto’s al besteld in december of zo en ja, iedereen kan het nakijken wat zo’n auto kost, dat is best een investering. Wij kijken dan naar de investering en wij kijken ook wat we daarmee doen voor het milieu en we kijken ook naar waar besparen we dan. Geen benzine meer, van zo’n auto geen wegenbelasting, minder onderhoud, dus dat is ook een bedrijfseconomische afweging. Alleen toen brak corona uit en vlak daarna, 1 mei werden die auto’s geleverd. Ja, dan heb ik op mijn parkeerplaats, heb ik dan een auto staan die veel geld kost en dat is een nieuwe auto, terwijl er klanten zijn die het op dit moment ontzettend moeilijk hebben. En dat vind ik lastig. Dus wat ik gedaan heb, we hebben extra laadpalen aangeschaft en ik heb tegen de medewerkers gezegd die dan de Hyundai Kona Electric hebben, zet jij je auto aan de voorkant neer en laadt hem daar op, dan zet ik mijn auto wel aan de achterkant neer. Dus ik heb heel bewust onze auto’s zoveel mogelijk uit het zicht gehaald, dat is misschien mijn bescheidenheid of, ik weet het niet, maar ik vind het gewoon niet - het geeft me geen prettig gevoel dat ik klanten over de vloer krijg die hier komen omdat ze hun premie niet kunnen betalen en mijn Auto e-tron staat voor de deur. Dat voelt niet goed.
Cor
De auto blijft, voor heel veel ondernemers denk ik wel, toch altijd een gevoelig iets. Ik bedoel, ik ben zelf ook autogek, maar er zullen ook mensen zijn die zeggen: het zegt mij helemaal niks, maar - dank je wel voor je eerlijkheid.
Lees je wel eens boeken?
Dick
Ja, met name in de vakantieperiode. Voor de rest kom ik er niet zo heel erg aan toe.
Cor
Zijn dat dan studieboeken, of romans, of ?
Dick
Een beetje wisselend, ik heb het boek van Nelson Mandela gelezen, tuurlijk geweldig om te lezen en een mooie inspiratie en wat we met name aanspreekt is, dat is ook een beetje hoe ik in elkaar zit en hoe we als bedrijf willen zijn, maar betekenisvol willen zijn, als iemand betekenisvol is geweest en ik wil mezelf niet vergelijken, let op, maar wel mooi om te lezen en om daar inspiratie uit te halen, maar ik heb niet zoveel met succesvol zijn. Ik heb veel meer met betekenisvol zijn dan succesvol. En dan is dit boek wel geweldig.
Cor
Maar is dat dan, je mag toch succesvol zijn, je hebt gaven en talenten gekregen en als je die goed gebruikt dan ben je succesvol, in ieder geval in het gebruiken van die gaven en talenten. Dat is misschien niet je eigen verdienste, maar dat is ook mogen laten zien wat je hebt ontvangen, zeg maar. Je hoeft je niet op de borst te kloppen, maar -
Dick
Nee, dat klopt, weet je, om betekenisvol te kunnen zijn moet je ook wel succesvol zijn, want betekenis vol zijn betekent dat je mensen helpt zonder dat je daar wat voor terug verwacht en dat je soms dingen voor klanten doet zonder dat je daar geld voor vraagt, omdat je vindt dat het nodig is. En wij doen ook veel voor de wereld om ons heen, we doen heel veel met mantelzorg kinderen en dat zijn dingen, dat kost geld. Dat kun je doen omdat je succesvol bent. Maar wat voor mij, misschien dat die vraag rond je vijftigste, van ja, twintig, vijfentwintig jaar dit gedaan, hoe ga ik dan de komende jaren in? En dan denk je: als ik dan ooit de ogen definitief dicht doe, hoe wil ik dan herinnerd worden? En dan kunnen mensen zeggen: maar dat was een succesvolle ondernemer, of mensen zeggen van: dat is een betekenisvolle ondernemer geweest. Een betekenisvol mens geweest en daar heb ik heel veel mee, met dat fenomeen en dat kunnen we ook doen dankzij het succes wat we met dit bedrijf hebben en hebben gehad. Maar daar leef ik niet bij, daar leef ik niet voor, ik leef ervoor voor mensen iets te kunnen doen, betekenisvol te zijn.
Cor
Dick Mandela, dat zou op zich best wel mooi klinken eigenlijk. Nog andere boeken?
Dick
Wat leuk is, mijn vrouw en ik zijn allebei helemaal gek van Zweedse crime’s, dus wij kijken alles op Netflix en op Videoland wat met Zweeds, Scandinavisch, Deense detectives te maken heeft en ook daarvan vind je boeken, dus in de vakantieperiode lees ik dan wel veel van dat soort boeken en daar omheen, dat is een passie van ons allebei, in onze vrije tijd vinden wij het heerlijk om zo met zijn twee heerlijk op de bank te liggen en even drie delen van een goede serie te kijken.
Cor
Rijden criminelen dan allemaal in een Volvo, of niet?
Dick
De meesten wel.
Cor
Ja, mooi. Heb je iemand die een idool voor je is, iemand waar je tegenop kijkt?
Dick
Nee, ik heb niet zoveel met mensen waar ik tegenop kijk. Ik vind Steve Jobs, dat is natuurlijk een kerel die een bedrijf gebouwd heeft, die een merk gebouwd heeft waarvan ik echt wel denk van: wauw. Ik heb ook zijn autobiografie gelezen, met niks begonnen. Als je ziet wat hij opgebouwd heeft, wat je leest, het is niet mijn mens, maar ik kan er wel respect voor hebben. Dan denk ik: in ieder geval wat bereikt. En het boek van Mandela, het kan best zijn dat het een idool is, of idool, iemand die je bewondert, tegenop kijkt, iemand die iets bijzonders betekent. Dat zijn wel een beetje de mensen en ja, ik heb voor veel mensen respect, voor veel ondernemers respect wat die bereikt hebben en voor veel mensen wat ze in het leven bereikt hebben, maar ik heb niet echt - een idool is echt van - nee, daar ben ik niet zo van.
Cor
Je zit al bijna je hele leven hier bij Veldhuis Advies, maar ik wil even een stapje daarvoor maken, uit wat voor nest kom je?
Dick
Ik kom uit een arbeidersgezin. Mijn vader werkte bij Scania in de fabriek, aan de lopende band eigenlijk, een onderdeeltje van een vrachtauto in elkaar zetten.
Cor
In Zwolle is dat?
Dick
Ja en mijn moeder was schoonmaakster van een school, dus ik kom echt uit een arbeidersgezin. Ja, weet je, wel prima opgevoed, met name gewoon de goede arbeidsethos van: als je iets wilt bereiken, moet je ervoor werken, dus in die zin heb ik van mijn ouders iets goeds meegekregen, mijn ouders waren ook, als ze dan iets nieuws kochten dan waren ze er erg zuinig op, want alles wat gekocht werd, daar was hard voor gewerkt. We waren gelukkig thuis niet van het lenen, dus mijn ouders hadden nooit leningen, die werkten en die spaarden en dan kochten ze iets. En zo ben ik opgevoed en dat heb ik nog steeds, ik smijt geen geld over de balk, ook richting mijn kinderen: als je iets wilt bereiken, moet je er wat voor doen. Je bent altijd bereid, want, mijn ouders, we hadden niet veel financiële ruimte vroeger, dus ik heb niet veel financiële steun van mijn ouders gehad, en dat kan ik nu wel wat meer doen richting mijn eigen kinderen, maar ze zullen er zelf ook wat voor moeten doen. En dat is wel een beetje hoe ik opgevoed ben.
Cor
Heb je broers en zussen?
Dick
Ja, één zus, een oudere zus. Gewoon een net, standaard gezin. Alleen waar ik wel last van gehad heb is - bij ons was het adagium van: jongen, als je voor een dubbeltje geboren bent, dan word je nooit een kwartje. Dus ik kom ook uit een gezin en uit een buurt van: we vonden onszelf dubbeltjes en ik woonde in Hattem en in Hattem had je natuurlijk ook mensen die woonden in de villawijk en dat waren de ondernemers, de middenstanders, de artsen uit het ziekenhuis, dat waren de kwartjes en ja, jij bent een dubbeltje en maak je geen illusies, je wordt nooit een kwartje.
Cor
Oké, dus dat was jouw opvoeding, dat was jouw referentiekader.
Dick
Referentiekader, ja, zeker.
Cor
Ik zie je hebt HAVO 5 gedaan, dus eigenlijk best wel koppie koppie.
Dick
Ik kon VWO doen, maar dat werd niet gestimuleerd of gemotiveerd. HAVO was al goed. Want mijn zus had de Huishoudschool gedaan, neefjes en nichtjes dat was over het algemeen LTS en MAVO, dus HAVO was al echt een beetje de bobo’s van de familie en dat was goed genoeg en waarbij ik nu naar mijn eigen kinderen zeg van: je moet zelf weten wat je doet, maar als je VWO kunt doen, dan moet je daarvoor gaan, was dat bij ons thuis juist andersom. Maar, dat is niet erg.
Cor
En toen MBO, de commerciële kant. Je bent nu commercieel directeur van Veldhuis Advies, maar zat toen de handel er al in? Was dat ook al op school, was je een handelaar?
Dick
Nee, ik was geen handelaar maar ik had wel, wat ik wel snel doorhad dat was dat ik wel goed met mensen overweg kon. En ik had veel vrienden, op school, via voetbal, ik kende veel mensen en ik had wel snel door dat - ik wist ook van mezelf dat ik niet handig was, want ja, ik had geen LTS gedaan en heel veel andere familieleden wel, die waren handig. Dus ik wist van mijzelf en dat heb ik echt van mijn vader, mijn vader was totaal niet handig, helemaal niet en dat had ik ook, dus ik wist al wel snel: ik ga niet mijn geld verdienen met mijn handen, volgens mij moet ik het hebben van het maken van contact en dan zit je al heel snel, en ik was ook geen boekhouder-type, dus administratie, dan zit je al gauw op de lijn dat je - ik wist, ik moet een commerciële kant opgaan. En ik zag mijzelf al, dat was al vroeg, dat is wel grappig, ik kan me herinneren dat wij vroeger, waren wij verzekerd bij Victoria Vesta en die hadden loondienst agenten. En die kwamen dan aan de deur en die kwamen één keer in de zoveel tijd kwam die langs.
Cor
Die kwamen dan de portefeuille doorspreken of zo?
Dick
Ja en ik kan mij herinneren, dat ik een jaar of zestien was, dat zo’n loondienst agent kwam, want ik kreeg toen mijn eigen uitvaart- en mijn eigen ongevallenverzekering. En die man die kwam langs en ik ging dan van de polis van mijn ouders af en ik kreeg dan mijn eigen polis. Ik kan nu achteraf, als ik terugkijk denk ik van: dat was misschien niet zo heel erg handig, maar ja, als zo’n man dat vertelt dan geloof je dat, maar toen had ik het idee: dit zou ook wat voor mij kunnen zijn. Met mensen in gesprek en bij de mensen over de vloer komen, dat was, en dat had ik nooit kunnen bedenken dat ik later ooit in het verzekeringsvak terecht zou komen, ik zag mezelf, toen ik op die opleiding zat, zag ik mezelf als vertegenwoordiger. Met een product langs de weg, of dat soort dingen, dat zag ik mezelf wel doen.
Cor
En had je je toen wat meer op producten gericht, of ook wel diensten.
Dick
Nee, toen was ik wel product gericht. Mijn eerste sollicitatie was ook, ik kan me nog herinneren, bij Hemmink en Hemmink is een bedrijf in Zwolle wat allerlei onderdelen verkoopt en daar heb ik ook gesolliciteerd en ik zag mijzelf wel als een vertegenwoordiger met een product langs de weg gaan om dat product dan te verkopen bij winkels of, ja, dat zag ik me wel doen.
Cor
Wat was je voor leerling op school? Was je iemand die vooraan liep, die de leiding nam of was je iemand die eerst de kat uit de boom keek en dan-
Dick
Ik ben niet heel erg van het de kat uit de boom kijken, ik was ook geen leiderstype, ik denk dat ik wel een vrolijke frans was en dat ik gewoon met veel plezier leuke dingen met vrienden deed en toen het uitgaan begon ging ik uit en had ik daar veel plezier, ik ben wel iemand van plezier maken en voor mezelf had ik op die leeftijd niet voor mezelf een pad van dat ik ergens naartoe wilde. Ik wilde gewoon plezier hebben en dat had ik heel veel. Dus ik lag over het algemeen, denk ik, wel goed in groepen, ik denk dat ik wel humor heb en opensta voor mensen en dat had ik toen ook al wel, dus ik had veel vrienden op school en ik deed overal wel aan mee, maar ik was niet echt een leiderstype.
Cor
Ben je daar in 1988 afgekomen?
Dick
Ja.
Cor
En ik zie, je bent vanaf 1990 al bij Veldhuis Advies, heb je daarvoor nog ergens anders gewerkt of ben je eigenlijk gelijk -
Dick
Ik heb bij onze overheid gewerkt, bij Defensie.
Cor
Defensie, ook nog.
Dick
Dat was een beetje de laatste periode, maar ik kom nog uit de tijd van de militaire dienstplicht.
Cor
Ik ben nog iets jonger dan jij, ik zat er ook nog in, ja. Was je 88-2, 88-3?
Dick
88-5. En ik vond dat een prima tijd.
Cor
Waar heb jij gelegen?
Dick
In ’t Harde, een poosje in Den Bosch en nog een poos in Eindhoven en ja, Eindhoven en Den Bosch, prachtige steden om gelegen te zijn. Kijk in ’t Harde ging ik naar huis, maar in Eindhoven en Den Bosch zat ik daar intern. Prachtige steden om op die leeftijd te genieten van je vrije tijd en het uitgaan.
Cor
En was je soldaat of korporaal?
Dick
Ik was soldaat en ik was Landrover chauffeur, dus dat is ook een heel leuk baantje en ik heb daar heel veel plezier gehad. Ik heb daar ook contacten aan overgehouden en met name de laatste periode toen ik in ’t Harde zat, ik kon in mijn jeugd een aardig balletje trappen en ik kwam in zo’n kazerne elftal en wij speelden overal toernooitjes. Ik werd voetballer daar en het meeste van mijn tijd ging op aan trainen, toernooien in de zaal, op het veld, dus ik heb daar gewoon een hele mooie tijd gehad. Leuke dingen gedaan. En het bezig zijn met sport en ik ben ook geen type die tegen gezag ingaat, dus op een gegeven moment, ja, we hadden jongens in ons peloton die kregen ruzie met de luitenant omdat ze er niet tegen konden dat ze iets moesten doen. Ik ben daar wel makkelijk in, dat is ook weer iets wat ik van mijn vader heb van: niet zo moeilijk doen en niet zoveel over nadenken, als je dan opdrachten krijgt dan kun je twee dingen doen: je kunt er tegenin gaan dan krijg je problemen, je kunt het ook gewoon uitvoeren en ik was van dat laatste. Gewoon een mooie tijd maken met elkaar. Dus ik vond het prima.
Cor
Veertien maanden in het leger gezeten.
Dick
Ja, uitgediend.
Cor
Uitgediend.
Dick
En toen aan het werk.
Cor
En toen kwam je bij Veldhuis Advies?
Dick
In die tijd had je nog arbeidsbureau’s, dat zul jij denk ik ook nog wel weten. En daar had ik nooit geloof in, want je kon je daar inschrijven en uiteindelijk als je een baan wilde hebben, moest je of via een uitzendbureau, of solliciteren en aangenomen worden en arbeidsbureau’s, die hadden niet heel erg de naam dat ze heel erg actief voor jou op zoek waren naar een baan. En ik kwam uit dienst en ik moest aan het werk en ik ging naar een uitzendbureau en ik zei: ik moet een baantje hebben, het maakt niet zoveel uit wat, dus ik kwam ergens in een soort drukkerij te werken om wat productiewerk te doen en ik had me ingeschreven bij een arbeidsbureau en ik kreeg heel snel een telefoontje van het arbeidsbureau, in Epe was dat, die zegt: ik heb misschien een baan voor je. Er is een verzekeringskantoor in Heerde en die zoeken een commercieel medewerker. En ik zie in mijn database dat jij een commerciële opleiding hebt gedaan en dus misschien kun je eens een gesprek aangaan, kunnen wij dat voor je regelen? Ik zeg: prima, organiseer maar, ik woon in Hattem, ik kan de bus pakken, ik kan de fiets pakken, ik kan naar Heerde, dus zeg het maar. En dat was het bedrijf wat nu het kantoor is, was toen het assurantiekantoor en daar ben ik naartoe gegaan. Wat wel grappig was is dat ik achteraf hoorde dat mijn toenmalige baas, nu mijn compagnon, die had net een jaar daarvoor het kantoor van zijn vader overgenomen die overleed als gevolg van een hartstilstand. Toen was hij denk ik één-, tweeëntwintig jaar en hij nam dat kantoor over want ja, er was geen alternatief, dus zijn vader overleed, zijn moeder kon het niet, dus hij had zoiets van: dan ga ik het maar proberen.
Hij heeft VWO gedaan, was klaar en had geen doel in het leven en dacht: ja, dan ga ik dat maar doen. En hij had heel snel het idee van: ik moet twee mensen aannemen, want verzekeringen daar had hij eigenlijk niks mee, maar wel met het ondernemerschap. Hij had zoiets van: ik moet twee mensen aannemen, dat is iemand voor mijn binnendienst die dus administratie doet en ik moet iemand aannemen die particulieren advies kan geven. Dan heb ik mijn handen vrij om ondernemers te gaan adviseren. En hij nam Herma aan en Herma zit hier nog steeds, waar ik in mijn eenendertigste jaar zit, zit zij in haar tweeëndertigste jaar en hij had het idee: ik moet een jonge vent aannemen die particulieren gaat doen en dat werd ik. En hij had ik denk al wel tien sollicitanten gehad en ja, daar was niemand bij die hij echt geschikt achtte en ik ging solliciteren, en dat wist ik niet, en ik kom daar en ik liep de oprit op en dat hoorde ik later en toen zei Bob tegen Herma: Herma, daar komt hij aan. Dit wordt hem. En dat was ik en ja, dus ik ga bij hem naar binnen, we geven elkaar een hand en vanaf de eerste seconde was er een klik, ik kan niet beschrijven wat dat is, maar we hebben geloof ik twee uur lang zitten praten over voetbal, over de discotheken in Heerde de Esculaap, want wij kenden elkaar niet, maar wij kwamen er allebei blijkbaar, ook over de meisjes die daar kwamen, alles besproken. Het ging niet over werk, maar we hadden zo’n klik met elkaar en uiteindelijk zei hij tegen mij: je moet even een sollicitatiebrief schrijven, dan is het officieel, heb ik gedaan en hij nam mij aan. En dat was mijn eerste echte baan, toen kwam ik hier te werken en wij zijn met elkaar van start gegaan en we zijn nooit meer uit elkaar gegaan.
Cor
Als je nu terugkijkt, die klik, kun je nu na eenendertig jaar al zeggen wat dat dan was en nog steeds is?
Dick
Ja, dat kan ik aan de hand van een voorbeeld geven. Wat wij altijd doen als een medewerker ons bedrijf verlaat en of dat nu is omdat wij niet meer verder willen of omdat de medewerker zegt: ik ga een andere kant op, dan gaan we altijd even met de medewerker nog een hapje eten. Even goed afwikkelen met elkaar en wij zaten met een jonge medewerker te lunchen, die ging bij ons weg op haar eigen initiatief en die zei: jullie werken nu zo lang samen, hebben jullie nooit eens een keer ruzie met elkaar gehad in al die jaren? Nee, ik kan het niet bedenken, Bob jij? Nee, nee. Ja, maar, zegt ze, je hebt toch wel eens een keer een aanvaring gehad of een keer een flinke botsing of zo dat je even dacht: ik ben die vent even helemaal zat? Nee, nee, eigenlijk niet. Maar, hoe kan dat dan? En dan kom je bij de vraag van: waar zit die klik dan in? En toen zeiden we: weet je, eigenlijk is het heel simpel. Wij rijden allebei elke dag naar Heerde, als er geen corona is, met maar één doel: om er een mooie dag van te maken. Om plezier te hebben met de mensen om ons heen, lol te hebben om een schuine grap, lachen, gieren, brullen om een gekkigheid, dat is wat wij allebei hebben. Ten tweede: we hebben geen enkele afgunst. Jaloezie, ik ken dat gevoel niet. Ja, als een man te lang naar mijn vrouw kijkt, kan ik wat jaloers worden. Maar ik ken geen jaloezie en ik denk hij ook niet. We gunnen elkaar alles en we hebben dezelfde humor. Maar, we zijn ook heel verschillend en ja, we zijn allebei geïnteresseerd in voetbal, we kunnen uren met elkaar praten, nu over corona. We hebben zoveel dezelfde interesses, maar wat bovenaan staat is: we hebben zo’n plezier en dat hadden wij vanaf de eerste seconde in dat gesprek, we hebben twee uur lang gewoon een hartstikke gaaf gesprek gehad. Dat we aan het einde van het gesprek zeiden van: alsof we elkaar al jaren kennen. Bob zei wel eens tegen mij: ik had in jou mijn jongere broertje gevonden die ik nooit gehad heb. En dat gold voor mij eigenlijk hetzelfde. Kijk, ik heb een zus, daar kan ik heel eerlijk in zijn: daar heb ik niet een hele bijzondere band mee, en ik vond misschien ook in hem wel die oudere broer die ik nooit gehad heb en dat is eigenlijk altijd zo gebleven. Dus je kunt soms dingen niet onder woorden brengen, dat is gevoel, ik probeer het nu toch onder woorden te brengen.
Cor
Als mensen nu jouw lichaamstaal zouden kunnen zien, dan zouden ze het wat meer zien, het is nu in woorden en toen hij jou op die parkeerplaats zag aankomen zag hij en voelde hij eigenlijk in zijn onderbewuste: dit is het.
Dick
Hij zei het ook, dat hoorde ik dus pas later. Herma, kijk eens, daar komt hij aan, dit wordt hem. Toen hadden we elkaar nog geen seconde gesproken. Dat is, ja, bijzonder. En dan ga je iets bouwen met elkaar.
Cor
We gaan heel even een korte break doen en dan ga ik je straks vragen stellen als: wanneer ben je echt ondernemer geworden en hoe dat gelopen is.
Korte onderbreking
Cor
Je hebt een enorme klik met Bob, samen plezier hebben en elke dag met plezier naar je werk gaan. Maar je was toch een dubbeltje? Hoe ging dat, wanneer kwam het dat je ook ondernemer werd, dat Bob zei: Dick, nu wil ik dat je meedoet?
Dick
Ik denk dat na een jaar of zes, zeven loondienst, kwam hij met die vraag, opmerking van: ik zit hierover te denken en lijkt je dat wat? Wat ik je net vertelde, ik kom uit een gezin van dubbeltjes en ineens kreeg ik de vraag of ik misschien wel een kwartje wilde worden.
Cor
Dat was zoals jij het voelde.
Dick
Dat was zoals ik het voelde, ja. Ik kon het ook niet volgen, niet snappen en ik kon alleen maar denken bij mezelf: hè, mede-eigenaar worden van dit bedrijf? Maar we waren voor Heerde-begrippen, waren we echt bezig met het bouwen van een heel leuk bedrijf en we hadden medewerkers aangenomen en het bedrijf ontwikkelde zich echt en ik had daar heel snel door van ik denk - vrienden van mij werkte bij de Berghuizer Papierfabriek en bij Akzo, Sikkens en die verdienden meer dan ik. Want ik verdiende in het begin negenhonderd gulden bruto in de maand. Dat was niks en die jongens gingen met zestien-, zeventienhonderd gulden in de maand naar huis. Dus die verklaarden mij voor gek, ik werkte heel hard, maakte veel uren en zeiden ze: waar ben je mee bezig man? Je bent aan het werk, je werkt knetterhard en we zien je minder en voor een hongerloontje, wat ben je aan het doen? Dus ik denk: ik moet even geduld hebben, want Bob vertelde mij heel veel over de plannen waar hij mee bezig was en de toekomstvisie en ik dacht: ik moet geduld hebben, oren en ogen openhouden want als ik met deze man mee kan lopen, dan kon dat nog wel eens wat op gaan leveren. Dus ik heb geduld gehad en waarbij ik best wel getwijfeld heb. Op een gegeven moment kwam die vraag van: zou je mede-eigenaar willen worden? Ja, ik was echt verbaasd.
Cor
Je zou eigenlijk kunnen zeggen, terwijl je toch - je deed commercie, misschien wel heel veel nieuwe klanten uit jouw koker, je hebt dan vaak dat die commerciële mensen dan denken van: als ik hier wegga bij dit bedrijf, dan valt het bedrijf - maar toch voelde jij dat niet zo? Het was niet dat je vond: ik heb het ook verdiend zeg maar?
Dick
Nee, maar daar hadden we het ook in het begin over, ik was ook toen niet bezig met succes of zo, ik vond het mooi als ik weer een nieuwe klant binnenhaalde, en op de één of andere manier was ik daar goed in en haalde ik heel veel nieuwe particuliere klanten naar binnen. Maar ik zag het zelf niet eens zo dat ik daar goed in was, of dat ik daar succesvol in was, ik deed dat en ik had er veel plezier in. Dat vond ik gaaf, dus op een gegeven moment stelde ik dus de vraag aan Bob: maar vertel nu eens, waarom doe je dit? Je vraagt me om mede-eigenaar te worden. Ik zeg: je bent een goede ondernemer man, je hebt een geweldig bedrijf en ik ben toch best wel loyaal. Waarom zou je mij in vredesnaam mede-eigenaar maken, ondernemer maken. Toen zei hij, dat viel een beetje tegen: Maar Dick, dat is gewoon een hele egoïstische beslissing, want dat doe ik alleen maar voor mijzelf. Ik zeg: o. Ik had natuurlijk gehoopt dat hij zou zeggen: want dat gun ik je van harte. Nee, hij zegt: dat doe ik echt voor mezelf. Ik zeg: maar dat moet je uitleggen. Hij zegt: Dick, ik weet één ding zeker, als ik naar mijn bedrijf kijk over twintig jaar en ik weet waar ik sta over twintig jaar en ik ben alleen eigenaar, of ik kijk naar mijn bedrijf over twintig jaar en ik heb jou aan boord als mede-eigenaar, weet ik zeker dat ik met mijn bedrijf veel verder ben en dat mijn aandeel, waar ik nu honderd procent eigenaar ben en met jou erbij, want ik heb een derde gekocht, ben ik voor tweederde eigenaar, die tweederde voor mij veel meer waarde zal vertegenwoordigen met jou aan boord, dan dat ik het in mijn eentje ga doen. En dat was eigenlijk ook weer een compliment.
Dus hij zei: ik doe het puur voor mezelf, maar door dat uit te leggen gaf hij mij eigenlijk een heel groot compliment, want hij zag iets in mij, Cor, wat ik zelf niet zag en wat ik heel lang ook niet gezien heb, ook niet nadat ik mede-eigenaar werd, hij zag iets in mij wat er uiteindelijk ook wel was, maar wat ik zelf niet zag en daarom wilde hij mij aan boord hebben. Ik hoefde daar niet lang over na te denken, want ik had heel veel vertrouwen in hem en misschien nog wat minder vertrouwen in mezelf, maar ik denk: wanneer krijgt een jongen uit een arbeidersgezin met een HAVO en een MBO diploma, die zich heel lang een dubbeltje gevoeld heeft, wanneer krijgt hij nu een kans om dit te doen? Dat gebeurt bijna nooit, of dat gebeurt niet zo vaak. Dus ja, ik was heel snel eruit dat ik zei: ja, maar dat traject wil ik graag met je in. En dat hebben we heel voorzichtig gedaan, we hebben mij heel voorzichtig gebracht en precies na tien jaar loondienst, na tien jaar, 2 januari zaten we bij de notaris en heb ik een derde van de aandelen gekocht, tien jaar later.
Cor
Mooi zeg.
Dick
En toen werd ik ondernemer. En dat vond ik heel spannend, want ik vond mezelf niet zo’n ondernemer. Maar goed, we zijn van start gegaan en ik heb echt een poosje nodig gehad om te voelen dat het bedrijf ook voor een deel van mij was, dus ik heb me nog wel even een poosje daarna, voelde ik me meer in loondienst dan dat ik me ondernemer voelde.
Cor
Kun je een paar elementen noemen waarvan je zegt: ja, dat waren stapjes dat ik dacht van: ik ben het echt?
Dick
Ik merkte aan mijn collega’s, waar ik natuurlijk jaren als collega mee gewerkt heb en ik voel me nog steeds wel collega, maar dat die meer waarde gingen hechten aan wat ik vond en ik werd veel meer bevraagd, ook met name door Bob over mijn visie. Wat vind je daar nu van? En ik ging er meer over lezen, ik ging meer lezen over waar het in de wereld naartoe ging, waar het op mijn vakgebied naartoe ging en ik ging mezelf bekwamen en met name door kennis te vergaren en daarover te sparren. Ik ging ook lid worden van besturen, ik ging bij een junior kamer, dus ik ging er ook wat aan doen om me meer ondernemer te voelen en dat heeft allemaal geholpen, dus in die zin, ik ging leidinggeven. We werden als organisatie groter en ik ging ook leidinggevende taken op me nemen waardoor je ook als ondernemer moest gaan denken. Ik ging me in netwerken begeven, ik ging me echt in ondernemerskringen begeven. Dat heeft allemaal geholpen en voor mij is dat goed geweest, want ik ben meer van de weg van de geleidelijkheid en dat is voor mij prima geweest, dus ik ben langzaam maar zeker in het ondernemerschap gegroeid en waar ik best wel, moet ik zeggen, wel moeite heb gehad hoor, want als je een jonge kerel bent en je komt bij ondernemers over de vloer die wat ouder zijn en die zich voor jouw gevoel veel meer bewezen hebben en daar moet jij dan adviezen aan gaan geven en daar moet jij mee gaan sparren, daar heb ik best wel moeite mee gehad. Ja, uiteindelijk - wat ik ervan geleerd heb is dat, ik had in die periode aan mijn ouders, schatten van mensen, maar had ik niet veel aan, ik kon daar niet mee sparren, over mijn gevoelens over het ondernemerschap en ik was best wel wat onzeker en ik liep best wel tegen dingen aan. Ik had aan mijn compagnon ook niet een sparringpartner, dan kon ik wel sparren over het bedrijf, maar wat minder over gevoel, dus ik had niet veel mensen om mij heen en ik had eigenlijk gewoon in die tijd iemand moeten hebben, iemand moeten vragen, moeten zoeken die met name over dat aspect van het ondernemerschap van: wat doet het met jou als mens? Dat ik daarover had kunnen sparren. Dus ik heb het best wel pittig gehad in een aantal jaren en dat raad ik nu iedere jonge ondernemer aan, ook mensen in mijn bedrijf, want ik was in die tijd, ik was getrouwd, ik had jonge kinderen, ik zat in een heel hectisch leven. Je hebt een hectisch gezinsleven en je wordt mede-eigenaar van een bedrijf, dat is al een stap, maar dan ook nog van een bedrijf die keihard aan het groeien was. Die alle ambities had en dat vond ik best pittig. Dus ik raad nu ook mijn mensen aan en daar praat ik ook over van, vooral mensen die in een leeftijdsgroep zitten met jonge kinderen en ambitieus van: ja, maar hoe is het met jou? Los van je werk, maar hoe gaat het met jou, wat vind je ervan, kun je het handelen? Of wat heb je nodig?
Cor
Dus je zou kunnen zeggen van: hoewel je als, zoals jij en Bob compagnon zijn, kun je wel een stukje eenzaam zijn waar je nog wel eens met iemand anders over zou willen praten en het zou mooi zijn als het thuis is, als het thuis begrepen wordt, maar dat is ook niet altijd zo.
Dick
Nee, dat was bij mij niet zo. Dat is geen verwijt of zo, maar dat was bij mij niet zo. Ook niet met mijn toenmalige partner. Dus ik was daar best wel eens, jij zegt het goed, ik was daar best wel eenzaam in. Dus in die tijd had ik veel kunnen hebben aan iemand die ja, naast mij had gestaan en die mij gewoon eens af en toe de spiegel voorhield van: ben je wel goed bezig. Mijn eerste huwelijk is mislukt van allerlei oorzaken, maar ook wel omdat ik denk mij niet genoeg een spiegel voorgehouden is in die fase van: wat ben je aan het doen, waar ben je mee bezig, is dit wel goed voor jou? Dat heb ik wel gemist en daar heb ik van geleerd en dat kan ik nu wel betekenen voor andere mensen.
Cor
De tijd gaat snel, Dick. Veldhuis Advies, kun je kort uitleggen na eenendertig jaar, wat is Veldhuis Advies als je dat in een paar zinnen moet noemen?
Dick
Wij zijn een financieel adviesbedrijf waarbij de hoofdmoot verzekeringen zijn. En daarvan is de hoofdmoot zakelijk advies. Dus we hebben ik denk vier-, vijfduizend bedrijven als klant die wij bedienen met risicoadvies, hoe ga je om met je risico’s, verzekeringsadvies, dus het inkopen van verzekeringen, dat is ontzettend belangrijk geworden, collectief pensioen voor medewerkers, financiële planning voor de ondernemer zelf, arbo dienstverlening, dus eigenlijk alles op het gebied van werknemers, bezitten van de onderneming, aansprakelijkheid. Daarop geven we advies en dat doen we eigenlijk voor klanten van klein tot groot. We hebben kleine klanten, dat zijn zzp’ers, die zijn bij ons van harte welkom, die krijgen ook goed advies en goede aandacht, daarnaast hebben we een aantal toch wat grotere bedrijven. Dan moet je denken aan fabrieken in diepvries kipproducten tot, een hele grote klant van ons is B&C Raamdecoratie.
Cor
Uit Nunspeet.
Dick
Ja, Nunspeet, waar we alles voor doen op verzekeringsgebied en wat voor ons heel erg belangrijk is is: we willen echt verschil maken. Op klantvriendelijkheid, op aandacht en weet je, dat lukt niet altijd maar dat is wel ons streven. Dat we langdurige relaties willen aangaan en dat krijg je voor elkaar op het moment dat je goed bent voor je klant en dat doen we volgens mij, wat je vraagt: wie is Veldhuis Advies? Dat doen we door heel goed voor onze medewerkers te zijn. Dus we hebben, onze missie is: een duurzame bijdrage leveren aan geluk en gezondheid van mensen en organisaties. Daar staat niks in over: mensen goed verzekeren. Daar staat in dat het duurzaam is. Geluk, gezondheid. Wij geloven er erg in dat als wij goed voor onze mensen zijn en dat doen wij met vitaliteitsprogramma’s, dat doen wij met gezond eten, dat doen we met werkdrukbeheersing, eigenlijk is bij ons alles mogelijk om vitaal te blijven en dan geloof ik erin dat zo’n medewerker, die dat ervaart op een andere manier een klant bedient, op een andere manier de telefoon oppakt en daar zijn we heel erg mee bezig in ons bedrijf. Dat is denk ik waar wij voor staan, wat ons ook wel anders maakt dan anderen.
Cor
Volgens mij een man of zeventig aan het werk?
Dick
Ja, zeventig mensen.
Cor
We nemen dit op op 10 december, middenin de corona - we zouden hopen niet meer, aan het eind van de corona.
Dick
Ja, de tweede golf.
Cor
Er zijn heel weinig mensen nu bij jullie op kantoor, terwijl jullie allemaal gezonde werkplekken hebben en gezond lunchen en allemaal hele gezonde dingen doen. Kun jij voorzien wat vitaliteit in de komende, 2021, voor een kans heeft? Daar hadden we het net al even in het voorgesprek over? Wat gaan we tegenkomen?
Dick
Ja, wat ik zie, we hebben natuurlijk een arbo dienst en we hebben een ziekteverzuim afdeling. Wat we op dit moment zien is dat er heel veel ziekmeldingen zijn met psychische klachten, dus mensen die thuiswerken en die door het thuiswerken vereenzamen. Die door het thuiswerken het verschil niet meer zien tussen werk en tussen privé. Ik hoorde een voorbeeld dat op een gegeven moment iemand op zaterdagochtend achter zijn computer kroop en zijn vrouw uit bed komt en zegt: Jan, het is zaterdag! Die man was gewoon even het besef kwijt, omdat je zo leeft van werk naar privé, dus dat zien we gebeuren. Wat volgens mij heel erg belangrijk wordt en waar wij nu mee bezig zijn is ervoor zorgen dat de mensen die thuis werken ook in hun thuissituatie ook iets aan gezondheid gaan doen. Dus mensen bewust maken van het feit, maar ook in de gelegenheid stellen van: je hoeft niet acht uur op een dag te werken als je thuiswerkt, je moet je werk doen. En als het voor jou werkt dat jij ’s ochtends een half uur eerder begint en dan tussen tien en elf een half uur gaat wandelen, of tussen de middag een half uur gaat eten en een half uur gaat wandelen, of dat in de namiddag doet, het maakt ons niet uit. Dat je wat vaker een kopje koffie pakt of even met je partner gaat zitten en even rustig gaat koffiedrinken. Het maakt ons niet uit, wij vertrouwen jullie en wij weten dat jullie in staat zijn om je werk gewoon goed te doen. Maak nu zelf een schema waardoor jij de dag goed doorkomt.
Cor
Durven ze dat? Durven jullie werknemers dat?
Dick
Ja, ja en sommige werknemers moeten we echt motiveren, sommige werknemers zeggen: wat fijn dat dat mag, want ja, daar heb ik eigenlijk wel heel erg behoefte aan, want we zitten in de winterperiode. De dagen zijn kort. Ik word ’s morgens wakker en ik begin aan mijn werk, dan is het donker en dan werk ik en als ik klaar ben is het weer donker en eigenlijk, je hebt best mooie dagen erbij dat het wat zonnig is, dus ja, als ik dan wat jullie betreft gewoon dan op een moment even een uur eruit mag en ik mag gewoon een uur gaan fietsen of wandelen, fantastisch. Dan zeggen wij: eigenlijk hoef je het niet eens te vragen, want wij geloven erin en dat weet je ook bij ons: dat als dit jou de dag goed doorhelpt of de week goed doorhelpt, ga dat dan doen. Hou rekening met je collega’s, dus op het moment dat jij eruit stapt voor een uur, check even of er genoeg collega’s ingelogd zijn om de klanten te bedienen, maak daar afspraken over met elkaar. Maar pak die vrijheid, ga dat doen.
Cor
Hoe doe je dat zelf? Hoeveel uur werk je nu?
Dick
Ik werk op dit moment heel veel, omdat het heel erg druk is, maar ik vind dat ik het goed in balans heb, want ik werk veel thuis, maar ik ben ook regelmatig op kantoor. Als ik thuis ben, ik heb een hond, dus ik vind het heerlijk om ’s morgens de dag te beginnen door met de hond een half uur of drie kwartier te gaan wandelen en vervolgens, meestal om een uur of, ik heb een zoon thuis die studeert, maar die studeert online, mijn vrouw werkt, maar die is ook veel thuis, dus een uur of tien lekker een bakkie koffie doen, tussen de middag lekker met elkaar lunchen, ik kom prima de dag door. Ik heb soms gewoon even in de middag, ik heb thuis een ruimte waar ik een beetje kan fitnessen, maar dat ik gewoon even een half uurtje even wat ga doen. Even uit het werk stap en zo kom ik prima de dag en de week door. Ik gedij er goed bij en dat gun ik mijn mensen net zo.
Cor
Wat voor baas ben je dan? Wil je vrienden zijn met je baas, of?
Dick
Dat is wel mooi, Bob en ik, we hebben heel veel hetzelfde, maar ook heel veel niet. Ik denk als je kijkt naar de verdeling bij ons dan ben ik meer de collega onder de mensen dan de baas, waarbij ik soms wel heel erg baas kan zijn en met name als het gaat om als ik iets zie in mijn organisatie wat het belang van de grote groep aantast, dan kan ik heel directief zijn en erop ingrijpen, maar meestal als het gaat om de dingen die de mensen aangaan, dan ben ik vaak degene die het doet en Bob is wat harder dan ik. Is ook wat beter in het nemen van harde beslissingen, dat is wel een beetje de rolverdeling die wij hebben. Als wij met een verzekeraar in gesprek moeten om iets voor elkaar te krijgen, dat is good cop, bad cop, dan ben ik de good cop, is hij de bad cop, voelen we elkaar prima in aan. Maar over het algemeen zijn wij, dat hebben wij allebei wel, maar ik wat meer, ik kan wel hard op de inhoud zijn, maar ik ben altijd zacht op de mens. Bob kan wat harder op de inhoud en ook wat harder op de mens zijn en dat is soms ook nodig, Cor. Dus daar hebben we een prima rolverdeling in. We zijn allebei wel van de verantwoordelijkheid laag in de organisatie neerleggen. Vertrouw je mensen nu gewoon, dat zijn volwassen mensen, die hebben in het leven keuzes gemaakt, die zijn gaan trouwen, die hebben huizen gekocht, die zijn soms gaan scheiden, hebben kinderen gekregen. Die zijn prima in staat om volwassen beslissingen te nemen. Hoezo moeten wij dan die mensen dan gaan vertellen wat ze wel en wat ze niet mogen om goed hun dag door te komen? Wij geloven heel erg in: regel dat zelf, met je team en pak je verantwoordelijkheid, dat kun je prima aan. Zulke bazen zijn wij.
Cor
Ik heb nog een interessevraag, er wordt wel veel angst gezaaid, of hoe je het ook wilt noemen, vanuit de overheid ook, heel veel angst, heb je het idee dat die angst, dat dat mensen ertoe aanzet om meer te verzekeren?
Dick
Een beetje ja en nee. Wij zijn heel erg en dat is een beetje gek, dat is misschien tegen mijn eigen werk inpraten, maar wij zijn heel erg, met name als het gaat om ondernemers, van: ik wil jou alles vertellen over jouw risico’s, ik wil je alles vertellen wat jouw bedrijfscontinuïteit in gevaar brengt, ik ga je vertellen hoe je daarmee om zou kunnen gaan, ik ga je vertellen hoe je dat zou kunnen verzekeren, maar jij bent ondernemer en jij neemt de beslissingen. Dus ik wil jou in staat stellen om je eigen beslissingen te nemen wat je wel en wat je niet regelt en afdekt. Dus wij zijn geen productverkopers van: jij bent een ondernemer in de installatiebranche? Dan moet je die en die en die verzekering hebben, nee, je bent ondernemer, we gaan kijken naar jouw risico’s. Wat wil je? En ik vind nog steeds, risico’s die je zelf kunt dragen, dat doen wij ook, Cor. Wij hebben geen ziekteverzuim verzekering hier, omdat we financieel gezond zijn en ziekte kunnen opvangen met elkaar en dat vind ik van een ondernemer ook. Je moet verzekeren datgene wat je niet zelf kunt dragen en dan heb je niet de discussie over angst zaaien, want dat is natuurlijk veel te veel gebeurd, je zaait angst en uit angst gaat een ondernemer zich verzekeren. Daar hou ik niet van en daar zijn wij niet van. Waar ik wil angst mee zaai op dit moment en dat grijpen we wel aan is het cyber risico. Want als je gaat kijken hoeveel bedrijven nu weer, Hof van Twente, koninklijke Reesink, bedrijf hier uit de buurt, hoeveel bedrijven gegijzeld zijn door hackers en die door het betalen van losgeld weer zijn gaan draaien, daar mag je best wel een beetje angst zaaien. Daar is veel te weinig bewustzijn onder ondernemers. En dat wil niet zeggen dat we angst zaaien om te verzekeren, angst zaaien voor bewustwording.
Cor
Is dat nu met het thuiswerken dan nog extra? Of niet?
Dick
Ja, thuiswerken is daar van belang in, want mensen zijn zich minder bewust van de risico’s. Ik kreeg een mailtje, ik kan niet aan een collega vragen van: ik krijg een mailtje, heb jij die ook? Is dat misschien een risico? Cybercriminelen zien dat ook, wij werken thuis en dat biedt kansen. En daar wil ondernemers bewust van maken, dus soms is het angst zaaien, maar wel met een doel.
Cor
Is het dan dat een ondernemer zich daar echt bewust van wordt als die een keer zelf aan de beurt is geweest?
Dick
Ja, zeker, of als hij een collega-ondernemer spreekt die het overkomen is. Ik heb gisteren een gesprek gehad met de CEO van Reesink, ik ga geen details vertellen, want dat wil ik niet, ik denk wel dat ik het mag, maar doe ik niet. Maar hij zei tegen mij: Dick, ik vertel het tegen iedereen die het horen wil. Hij zegt: ik vertel mijn hele verhaal, ik vertel alles, het is een missie van mij om collega-ondernemers bewust te maken dat ze hier een enorm risico lopen. En dat zie ik ook een beetje als mijn missie, want ik heb een verzekeringsbedrijf, maar wat ik al zei in het begin: ik wil betekenisvol zijn en volgens mij ben je betekenisvol als je ondernemers wijst op risico’s, zonder dat je daar gelijk een belang bij hoeft te hebben.
Cor
Dick, dertig procent aandeelhouder.
Dick
Drieëndertig.
Cor
Maar niet te ontslaan, hoe zie je de komende vijf jaar? We hebben nog een paar minuten.
Dick
Heel veel vertrouwen, we hebben een goede positie in ons werkgebied, we hebben een goede positie bij ondernemers, daar investeren we ook veel in, we hebben een goede positie bij beleidsbeslissers, bij beïnvloedingsbeslissers, bij accountants en bij advocaten, notarissen, we hebben nog hele mooie plannen. We zien vooral op de zakelijke markt een enorme kans om bij, weet je, een ondernemer die wil ondernemen en die wil niet bezig zijn met zijn risico’s, met zijn verzekeringen, die wil gewoon een partij hebben die dat goed voor hem regelt. Dus daar groeien we ook goed in, autonoom, we zien heel veel kansen. We hebben goede mensen aan het werk, ja, ik heb gewoon heel veel vertrouwen in de komende vijf jaar en ik denk dat we de komende vijf jaar nog kunnen groeien, maar dat is geen doel, groei is voor ons een middel om een gezond bedrijf te hebben, om mensen ook wat te kunnen bieden, om mensen een fijne werkplek te kunnen geven. Ik zie het werken, de manier van werken zie ik veranderen. Wij gaan ons kantoor ook herinrichten, wij zijn bezig nu, we hebben een enquête gehouden onder het personeel, hoe zie je het leven na corona? Thuiswerken blijft, in beperkte mate, maar het kantoor wordt meer een ontmoetingsplek, daar gaan we het ook naar inrichten. Wat ik nu merk, wij krijgen veel sollicitanten, veel jonge mensen die hier wel willen werken, omdat wij veel doen aan die vitaliteit en omdat we veel doen voor onze omgeving. We doen veel voor de mensen om ons heen. Noem het maar even de wat zwakkeren, een naar woord -
Cor
Die wel wat hulp kunnen gebruiken.
Dick
Die wat hulp kunnen gebruiken, ja. Dus ik denk ook dat wij, we hebben continu vier stagiaires die we hier een kans geven en die heel graag na hun stage over het algemeen willen blijven. Ja, ik heb heel veel vertrouwen in ons bedrijf, in het werk wat we doen, in de business waarin we zitten, ja, ik zie dat met veel vertrouwen tegemoet, ja, ik heb er ook veel zin in. Ik heb ook heel erg de energie om hier, je zegt over vijf jaar, dan ben ik zevenenvijftig, ja, ik heb geen idee waar ik dan als mens sta, maar ik heb geen plan om de tent te verkopen, zoals veel ondernemers in ons vakgebied nu doen. Dus ik wil nog even graag met Bob een paar jaar door en de mensen om ons heen, ja.
Cor
Ik denk dat je wel mag spreken van een gelukkig huwelijk tussen Bob en jou, als ondernemers.
Dick
We zijn overigens ooit wel begonnen met hele goede huwelijkse voorwaarden, dus dat zijn ook wel dingen waar we goed over nadenken. Als je verliefd bent, dan is dat het moment om goede huwelijkse voorwaarden te maken, dat op het moment dat je uit elkaar gaat en je moet het dan nog regelen dan lukt dat niet, we hebben ze nooit nodig gehad, Cor. Wat je zegt, zo zie ik het ook, het is echt een gelukkig huwelijk, ja.
Cor
Ja, mooi. Heb je nog een ultieme tip waarvan je zegt: ja, meestal als ik ondernemers iets wil adviseren dan is dit, dit komt wel heel vaak voor dat ik dat mag geven.
Dick
Ik denk dat dat al wel benoemd is, maar dan ga ik dat toch nog een keer zeggen tot slot: investeer in je mensen. Als jij denkt dat je het alleen kunt doen, als jij denkt dat je de belangrijkste figuur in je organisatie bent: forget it. De mensen waarmee je werkt, en inmiddels hebben wij er zeventig, maar of dat het er zeventig zijn, of het zijn er zeven, investeer in die mensen. Creëer een cultuur van veiligheid, een cultuur van vertrouwen waar alles gezegd mag worden, geen cultuur van hiërarchie, maar je doet dat samen en ik merk echt dat, wij hebben de afgelopen jaren echt veel in onze mensen geïnvesteerd en we krijgen het gewoon hartstikke mooi terug. Dat is echt een tip die ik wil geven: maak je mensen belangrijk, niet jezelf. Je hoort heel veel organisaties zeggen: wij gaan nu onze klant centraal stellen. Dan denk ik: wat heb je de afgelopen jaren dan gedaan? Voor ons is het logisch, wij hebben vanaf dag één onze klanten centraal gesteld. Hoef je niet eens te benoemen hoor, dat is zo logisch als wat, maar wij hebben gezegd: dat hebben wij sowieso wel bij ons geregeld, we gaan onze mensen centraal stellen, we gaan onze mensen bovenaan de piramide zetten en onszelf eronder en we gaan er alles aan doen om die mensen het gevoel te geven: wauw, wat word ik hier gewaardeerd. Wat vind ik dit een gaaf bedrijf en ja, ik kan alleen maar uit eigen ervaring spreken, vitale mensen zijn gelukkige mensen, maken gelukkige klanten, werken lang bij je, houden energie en je krijgt het echt terug. Dus dat zou wel echt mijn tip zijn aan mijn collega-ondernemers van: ga dat doen.
Cor
Dus dan heb je het niet over kosten, maar dan heb je het eigenlijk over opbrengsten.
Dick
Je hebt kosten en investeringen. En dit zijn investeringen, dus in je mensen investeer je, maar het rendement op die investering is in ons geval super goed en ik wil iedereen uitnodigen: als je daar wat meer over wilt weten, kom eens langs bij ons. Kom eens kijken hoe wij het kantoor hebben ingericht, kom eens luisteren, daar praat ik graag over hoe wij dat zien, hoe wij daarmee begonnen zijn en waar we nu staan en we zijn ook weer bezig met de volgende stappen. Na corona: hoe kunnen we mensen helpen, ook door thuiswerken, de combinatie, wat gaan we nu doen met elkaar om die volgende stap te zetten en daar praat ik graag over met collega-ondernemers, geheel belangeloos, kom eens kijken.
Cor
Super, dank je wel, Dick, je bent een warme ondernemer en bedankt dat je in deze podcast was!
Dick
Heel graag gedaan, ik vond het erg leuk om dit te doen en ik voel me bij jou ook erg vertrouwd. Dus ik praat graag over de zaken die me bezighouden met jou, omdat ik dan ook het gevoel heb dat het ergens goed terecht komt. Dus jij ook bedankt, Cor.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #13 Cor Spronk in gesprek met Johan Krijgsman - over het aannemersgilde, discipline, innovatiedrang en zelfsturende teams
30 Nov 2020· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
DOE EERDER WAT JE DENKT TE GAAN DOEN
Dit is wat Johan Krijgsman uit Vlaardingen aan het eind van de podcast als ondernemerstip meegaf. Johan, 47 jaar en sinds 2006 directeur en aandeelhouder bij Waal in Vlaardingen, onderdeel van Aan de Stegge Verenigde Bedrijven uit Twello.
Johan vertelt openhartig over zijn opvoeding, zijn tijd op school en hoe hij bij Waal terecht kwam. Volgens de principes van het aannemersgilde klom hij van opleverkoning op naar directeur en ook mede-eigenaar.
DISCIPLINE
Wat Johan typeert is zijn discipline en leergierigheid. Hij wilde altijd de beste zijn en nieuwe dingen leren. Dit moraal had hij van huis uit meegekregen en geeft hij graag door aan zijn familie en zijn werknemers.
INNOVATIEDRANG EN ZELFSTURENDE TEAMS
Door de innovatiedrang die Johan heeft liep Waal altijd al voor in de markt waar het gaat om procesverbeteringen en het uitproberen van nieuwe dingen. Dit heeft ze vaak voordeel opgeleverd, maar Johan verteld ook hoe het instellen van zelfsturende teams het bedrijf juist geen goed heeft gedaan. Johan: “Dus die innovatiedrang heeft ons ook en mezelf heel veel energie gekost. Daar heb ik hele stukken over geschreven, uitgepuzzeld, man, een sessies met de teamleiders, wat voor kleur ben je, passen we bij elkaar, tegenovergesteld type, we hebben toch wel heel veel geprobeerd”.
ZIJN ONDERNEMERSTIP
“Alles wat je van plan bent te gaan doen, moet je naar voren halen en uiteindelijk toch nog wat meer lef tonen, je nek uitsteken en kwaliteit van leven is niet alleen dat je een rendabel bedrijf hebt, dat is toch ook wel de momenten”.
Johan, ik vond het top om je te leren kennen. De Rotterdamse werkhouding, gefundeerd met gedegen opleidingen.
Meer over Johan Krijgsman en zijn bedrijven vind je op:
https://www.linkedin.com/in/innovatievebouwer/https://www.linkedin.com/company/waal/https://www.waal.nl/https://www.maaswijkontwikkeling.nl/
VEDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.
AANBIEDING OP MAAT VOOR JOU
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
NU EEN AFSPRAAK PLANNEN?
Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
#podcast#interview#johankrijgsman#waal#maas#mentor#inspirator
Volledige tekst podcast:
Podcast Johan Krijgsman
Cor
We zijn hier in het Van der Valk in Ridderkerk, hotel Van der Valk in Ridderkerk, door jullie gebouwd hoor ik net, Waal, je bent directeur mede eigenaar van Bouwbedrijf Waal, we kennen elkaar via LinkedIn, via het DGA netwerk west van VNO NCW, of VNO NCW West DGA Netwerk zag ik, via LinkedIn en ik hoor net, je bent zevenenveertig jaar, even wat feiten. Je woont in?
Johan
’s Gravenzande, Westland.
Cor
Een relatie, getrouwd?
Johan
Ik heb een hele lieve vrouw, Hanneke en we hebben samen negen kinderen.
Cor
Hobby’s?
Johan
Ik heb een hele mooie oldtimer en die staan meer stil dan dat ik rij, want een echte hobby lijkt wel op werken.
Cor
En voetbalclub?
Johan
Daar geef ik niet om, ben ik niet mee bezig.
Cor
Oké. Muziek?
Johan
Ook niet.
Cor
Niet. Auto, wat voor auto rijd je?
Johan
Gewoon in dagelijks vervoer bedoel je? Ja, ik rij BMW.
Cor
Een X5 zag ik volgens mij hier op de parkeerplaats.
Johan
Ja.
Cor
Lees je wel eens boeken?
Johan
Ja, zeker, alleen ik lees niet snel, dat vind ik zelf een soort gebrek, want ik zou wel veel meer willen lezen en als ik eenmaal in een boek zit dan is het ook een nadeel dat ik hem uit wil lezen, dus dan ga ik soms te lang door.
Cor
We komen zo meteen nog even op de studies uit. Want je hebt wel gestudeerd. Luister je wel eens podcasts?
Johan
Nou eigenlijk niet veel.
Cor
Je zei net, de kinderen van jou wel?
Johan
Ja, ik heb wel het idee dat de nieuwe generatie zich heel ander laat informeren. Dus als jij een mailtje stuurt dan zeggen de jongens: dat doen wij via de Whatsapp. Ik zie dat in het zakelijke verkeer ook wel toenemen en zo zie je toch ook met het vergaren van informatie, waar wij een website raadplegen, zie je de jeugd veel meer een podcast luisteren, ook over inhoudelijke onderwerpen. En ja, waarom niet? Het is eigenlijk niets anders dan een radiozender aanzetten en misschien iets interessants opdoen. Dus ik ben zeker van plan, zeker met deze uitzending, dat vind ik fantastisch die ga ik afluisteren en misschien is dat wel aanleiding voor meer.
Cor
Vanaf nu podcasts voor DGA’s standaard in jouw auto.
Johan
Ik heb zelf de ambitie om op korte termijn een webinar te gaan houden, met name om onze collega’s in het bedrijf te bereiken. Normaal doen wij vijf keer per jaar een meeting met alle collega’s en zij zitten op projecten, dus dan zijn we vijf of zes keer per jaar echt bij elkaar, fysiek, dan doe je je verhaal, het ondernemingsplan, de richting, wat er speelt en dat doe ik nu helemaal niet dus nu is eigenlijk de ambitie om dat via beeld en geluid te doen en dat het ook nog na te kijken is, later, terug te draaien enzovoorts. Dus dat is weer een nieuwe fase voor ons.
Cor
We komen zo meteen nog wel op je bedrijf uit. Heb je een idool? Is er iemand waar je tegenop kijkt?
Johan
Nou, eigenlijk niet. Nee, ik heb geen idool, nee. Iemand die heel centraal staat waarvan ik denk, daar moet ik op lijken, ik heb wel voor heel veel mensen bewondering voor wat ze doen en ik heb ook bewondering voor de houding van sommige mensen, soms niet allemaal om wat ze bereiken, maar hoe ze zich gedragen. Dat vind ik soms nog wel mooier dan - de idolen hebben vaak wel veel bereikt en ja, het is ook bekend van veel idolen die vallen ook in grote diepten soms, dus het gaat niet alleen maar om iets te bereiken. Ik heb natuurlijk zowel zakelijk als in privé, als in levensovertuiging, beeld bij een persoon, of uit de geschiedenis, of uit het heden, of waar je je aan optrekt, of tegenop kijkt, dat heb ik wel.
Cor
Kun je er eentje van noemen waarvan je zegt van: qua houding is dat echt iemand waarvan ik zeg daar spiegel ik misschien mijzelf wel mee?
Johan
Ja, misschien wel vrij plat en simpel, maar ik heb wel eens behoefte om, natuurlijk te kijken van: hoe kom je waar je nu staat en waar kom je vandaan en hoe zit het met mijn ouders en mijn voorgeslacht, dan heb ik wel sterk het vermoeden dat ik op één van de opa’s lijk en daar zou ik me ook wel aan willen spiegelen, gewoon qua ondernemersmentaliteit, maar ook de onafhankelijkheid, zijn gedrag maar ook zijn betrouwbaarheid daarin en zijn levenswijsheid en in veel eenvoudigere vormen dan dat wij nu hebben. En dat vind ik eigenlijk wel mooi om daar op terug te vallen, dus dat is eigenlijk wel een vrij simpel en overzichtelijk beeld en niet met heel veel franje en moois en show er omheen.
Cor
Want uit wat voor nest kom je dan?
Johan
Het is niet alleen fysiek, ik ben zelf net geen twee meter en mijn vader is een stuk korter en dan zeggen mensen wel eens: dat jullie bij elkaar horen. Dat is dan alleen fysiek, maar ja, ook qua ondernemerschap, ik heb zeer veel bewondering voor mijn vader die één, ja, hij heeft vast wel een paar banen meer gehad toen hij jong was, maar eigenlijk één aaneengesloten periode bij een werkgever, gewoon in loondienst, dat kwam op mij saai over, dat bedoel ik niet onaardig, maar hij was dus altijd vijf uur, half zes thuis, at, had dan zijn eigen dingen, eigenlijk altijd hetzelfde patroon een kleine veertig jaar lang, daarna is hij als zzp’ er na zijn pensionering voor een habbekrats, zoals ik dat noem, doorgegaan voor diezelfde werkgever, dus die heeft daar nog eens vijf of zeven jaar lang van geprofiteerd.
Cor
En wat deed hij voor werk?
Johan
Hij was hoofd meet- en regeltechniek bij een installatiebedrijf in Schiedam. En dat vond ik wel de loyaliteit, dat herken ik wel, maar voor de rest, dat past helemaal niet bij mijn profiel hoe hij zich gedroeg, wat hij heeft neergezet. Dus uit wat voor nest kom ik? Ik heb niet het ondernemerschap, het is niet met de paplepel ingegoten in ieder geval. Mijn moeder die is een tijd huisvrouw geweest, op latere leeftijd heeft zij zich wel verder ontwikkeld in opleidingen en in banen, vooral aan de zorgkant altijd actief geweest, maar ja, dat is eigenlijk een vrij overzichtelijk geheel. Ik heb twee zussen en een broer, dus een vrij standaard gezin.
Cor
Jij bent de jongste?
Johan
Nee, niet de oudste, niet de jongste en uiteindelijk, ik heb wel een mooi nest gehad in die zin en ik kijk er zeker met plezier op terug. Ik vind daar helemaal niets van, tegenwoordig spreken veel mensen zich - die vinden toch iets van vroeger, of hoe ze behandeld zijn of wat dan ook.
Cor
Maar voor jou was het gewoon warm, goed.
Johan
Ja, gewoon prima. Ik ben denk ik wel het juiste moraal bijgebracht, in ieder geval dat hoop ik dat mensen dat zullen herkennen, waarvan ik dan ook ongetwijfeld heel veel weer van zelf overbreng op mijn eigen kinderen, waarvan ik vroeger zei: dat ga ik sowieso anders doen. Dat valt me dan ook wel op. Zeker als je wat ouder wordt.
Cor
Ga je in dat soort dingen wel op je ouders lijken?
Johan
Ja, ik denk dat ik toch wel heel veel van die zaken over heb genomen. Veel meer dan dat je denkt als je jong bent en mijn eigen jongens zeggen ook: ik ga dat zeker niet zo doen zoals u dat doet, dus ja, dat is denk ik op veel plaatsen zo.
Cor
Wat is de reden dat je mts bent gaan doen? De techniek?
Johan
Uiteindelijk heb ik een heel klassieke leerweg gehad, ook omdat ik niet altijd even gemotiveerd was en goed genoeg om gelijk wat hoger in te steken, dat vind ik achteraf wel, eigenlijk raar, dat je als kind eigenlijk een beetje tegendraads bent en toch wel daardoor heel veel tijd verliest in het leren, dus uiteindelijk op de mts beland omdat je, ja, na het voortgezet onderwijs moet je wat, ik vond techniek wel leuk, maar ik wist niet wat voor techniek en dan het bouwen, dingen neerzetten, wat je dan langs de weg zag, dat vond ik mooi.
En elektra, uit die richting kwam mijn vader, dat vond ik helemaal niks, die draadjes en die kleurtjes en werktuigbouw daar had ik helemaal geen kijk op, dus het werd bouwkunde, platte beslissing, uiteindelijk kon je in, dat was toen vrij nieuw, commercieel ingenieur was toen in op de hts, daar kreeg je ook in het mbo, richting, dan gingen ze die economische kant ook ontwikkelen. Dus dat was niet puur techniek, dat was dan het vierde jaar, dus dan kreeg ik al een beetje heao vakken, meao eigenlijk, naast techniek, dat stond mij eigenlijk gelijk al aan. Dus dat zou je nu bedrijfskunde noemen, technische bedrijfskunde, die kant op. En uiteindelijk was dat wel gelijk reden om ook op de hts de commerciële ingenieur opleiding te doen. Dat was toen vrij nieuw, maar ik vond dat heel leuk, dat was eigenlijk een soort probeersel op die scholen en het meest bijzondere was nog wel dat ik op de mts heb gezegd: ik wil graag naar de hts, dus ik wil eigenlijk het stagejaar overslaan.
Cor
Was toen al derde jaar de stage, dat je in het vierde jaar terug moest komen?
Johan
Maar ik wilde gelijk de vierde doen, dat was wel raar, ik had misschien wel tien onvoldoendes op het moment dat ik dat zei, dus helemaal niet serieus, en met zo’n gesprek met - waarom ik dit vertel, toch een soort durf dat je niet je best doet en onvoldoendes hebt, alleen waarom ik het vertel is omdat toen wel het knopje omgegaan is, dus dat is apart, toen wilde ik ineens doorstromen, toen had ik wel in eens een beeld wat ik wilde worden, of in ieder geval dat ik verder op school wilde, of studeren noem je dat dan nu, dat was dan wel de motivatie om gewoon in één kwartaal gewoon compleet te switchen.
Cor
Maar had je toen in één keer een vriendin, of - wat was het dat je wakker werd dat je denkt van: nu moet ik aan de bak?
Johan
Ja, omdat ik dat jaar stage, daar geen zin in had en dat kon je overslaan als je goede cijfers had.
Cor
Dus je kan een jaar winnen, dacht je.
Johan
Ja, dus dat is toch eigenlijk weer sneller willen en vooruit.
Cor
Snel of ook anders willen zijn dan anderen?
Johan
Ja, er waren er nog een paar die dat wel wilden, maar je had ook wel veel mensen, die kozen een veiligheid, die doen gewoon stage en dan haal ik een mts-diploma en dan kan ik naar de hts, als dat niet lukt, dan heb ik wat. Dat had ik dus helemaal niet, ik denk: ik ga gewoon door.
Cor
En werd je daar thuis ook wel in gesteund van: Johan, dat is een goed idee?
Johan
Ik denk het wel, maar het staat mij helemaal niet bij of dat ik werd geholpen met opleiden, of dat wij veel coaching kregen. Er waren denk ik veel minder hulpmiddelen dan nu, dus dat ging wel heel erg op je eigen drijfveren, moest je zulke dingen bereiken in ieder geval. Het werd ook niet tegengehouden, later heb ik wel ervaren dat, ouders vinden het wel leuk als je een opleiding doet en het lukt en je komt steeds verder, maar als je het niet kan is het natuurlijk ook goed, want niet heel het gezin studeert door, dus je moet ook niet overdrijven, maar daar werd altijd wel positief op gereageerd.
Cor
Maar dat was het moment, want ik zie later ook wel dat je - allerlei dingen doe je cum laude, wilde je vroeger in de groep ook altijd de beste zijn?
Johan
Ja, zeker, ja.
Cor
Wat was dan in een groep, qua leerling, was je altijd de kartrekker?
Johan
Ja, kartrekker, kijk, ik heb wel heel veel, met mijn werk nog steeds dat ik denk van: dat doen we zo, wat lopen we nu te tobben, we gaan even gas geven en structuur aanbrengen en dan voorop lopen. Dat heb ik denk ik wel altijd gedaan. Dus het doen, in actie komen om de doelen te halen dat heeft tijdens de studie ook altijd wel een rol gespeeld, maar dat betekent natuurlijk niet altijd dat je in de heel breedte even goed bent. Ik kan ook wel net zo goed even leunen op een ander, of aanhaken die bijvoorbeeld beter is in een vakgebied, dat had je natuurlijk op die scholen ook. Wiskunde was ik echt niet zo’n ster in, ik weet nog goed dat ik ook een krantenwijk deed, ik heb ook honderd en één baantjes gehad, want ik zat op de mts in de vierde en dan moest ik zo nodig - wij kwam uit het Westland en je had natuurlijk veel jongens uit de stad, die reisden dan met de tram, of de fiets en ik wilde graag met de auto naar school. Dat was natuurlijk toen ook al wel bijzonder, maar daar had ik dan wel wat voor over, dus ik ging elke ochtend een buitenwijk het AD en de Telegraaf rondbrengen en dan had ik wel duizend gulden per maand van, dat was echt wel veel toen al en gewoon met zo’n - dus ik had wel een soort drijfveer om dingen te bereiken, ja en als je dat dan, dan kwam jij met je auto naar school en dat vond je normaal, maar daar deed je ook wel wat meer voor. Dus je maakte daar wel altijd keuzes en op enig moment had ik met wiskunde toch wel een bepaalde moeite, dat ik op slot met een jongen van de krantenwijk en die vwo deed volgens mij of zo, dat was een hele slimme gast, die heb ik dan wel gevraagd bijvoorbeeld om mij te helpen met een laatste tentamen, wat ik dan net even niet had gehaald, dus het is niet altijd voorop lopen, soms heb je hulp nodig daarin zijn anderen veel beter, ik bedoel, ik herinner me dat nog en ik denk dat dat ook wel heel normaal is. Dat je niet in alles zelf het beste bent en dat je af en toe wel eens even met een ander aanhaakt, of bij een ander.
Cor
Ik zie dat, je hebt eerst drie jaar bij Rabo Vastgoedproject gezeten als projectsecretaris grondbedrijf, je hebt eerst de wat meer civiele kant, de opleiding gedaan. University of Lincoln. Master of Science in Civil & Structural Engineering. Dat is een hele mond vol, dus wat meer de civiele kant op?
Johan
Ja, zowel die baan als die opleiding valt eigenlijk wel mee, alleen wij hebben - vanuit de mts ben ik naar de hts doorgestroomd, daar moest ik uiteraard wel stage lopen, moest ik ook afstuderen en we hadden een heel leuk groepje met drie man, Johan de Vries, Patrick en ik en ja, Patrick Biesboer en wij waren altijd wel een eenheid op die school in die afstudeeropdrachten en dingen, toen kwamen we via Johan terecht bij de directeur van de Wilma Den Haag, Wilma Nederland was echt een topbedrijf, een bouwbedrijf en wij konden daar afstuderen, dat was dan in 1995, 1996. Toen had je net VINEX, dus Vierde Nota Ruimtelijke Ordening EXtra, dus dat voorzag in de woningnood, zoals we die nu kennen hadden we toen zeg maar allemaal gebieden aangewezen, zo ook in de Randstad, daar gaan we grote uitbreidingswijken maken, zo hadden we ook een grote wijk in Delfgauw. De commerciële naam was Emerald, daar kwamen 2400 woningen en daar had je vijf grote bouwbedrijven, eigenlijk ontwikkelende bouwers, dus je had een bouwpoot en een ontwikkelpoot en die vijf ontwikkelende bouwers die hadden een samenwerking met Rabo Vastgoed. De afstudeeropdracht was: aan wat voor behoefte is er nu eigenlijk, aan wat voor woningen? Want zij zetten altijd die woningen neer, maar ja, we hebben tegenwoordig marketing, dat was toen eind jaren negentig. We gaan enquêteren, we gaan kijken wat is de behoefte. Willen mensen wel twee lagen en een kap. Dat is eigenlijk bijna dezelfde discussie als nu. Ondanks dat je nu echt wel andere woonvormen in de stad tegenkomt, dat was toen nog allemaal traditioneler, maar dat moest ook vernieuwd worden. Wij hebben dat gedaan en daar had je natuurlijk in de IT had je statistiek, je kon als student ook al wel grafiekjes maken, je kon een rapportje printen. Vanuit dat onderzoek hebben wij een soort advies gemaakt waar behoefte aan was en één van de drie gasten, van dat groepje van mij, dat mocht dan bij Emerald, bij Delfgauw CV, komen werken. Maar dat was een samenwerkingsorgaan met allerlei bloedgroepen, dan had je die vijf ontwikkelende bouwers en dan had je Rabo Vastgoed.
Die was voor vijftig procent financierder. Dat was voor mij allemaal nieuw, alleen die had vijftig procent belang in die ontwikkeling en die bouwbedrijven ook. Ik ben als enige overgebleven om daar te gaan werken, omdat die andere twee jongens eigenlijk een andere baan hadden geaccepteerd elders en ik ben toen daar begonnen.
Cor
Dus Johan en Patrick zeiden: Johan, maak jij het maar af.
Johan
Ja, met Patrick heb ik zelfs nog op dezelfde baan ergens gesolliciteerd, daar werd hij gekozen en ik niet. Dat vond ik toen natuurlijk al moeilijk, achteraf is dat hartstikke goed geweest. Dat was in Amsterdam, trouwens, dat was wel leuk, ik was daar denk ik wat te recht voor zijn raap overgekomen, in ieder geval, dat werd terug gegeven. Uiteindelijk ben ik daar dus beland en in dat tijdelijke bedrijf, daar had je BV, CV constructie, dat was natuurlijk allemaal nieuw, maar wat ik daar werd, daar staat natuurlijk prachtig projectsecretaris op mijn cv, maar voor mijn gevoel werd ik manusje van alles, want ik werd de rechterhand van de projectdirecteur. En een projectdirecteur was natuurlijk, ja een man die heel veel te zeggen had op dat project, die werd vanuit die vijf bedrijven benoemd en die had het dan voor het zeggen. Want 2400 woningen bouwen van weiland naar een hele woonwijk, dat is gewoon een hele operatie, in een soort PPS-achtige constructie met de gemeente Pijnacker, dus daar was echt enorm veel te doen en wij belandden daar ook in een boerderij, dus ik had hts gedaan, ik denk: dan ben je een soort ingenieur, dat vond ik toch wel heel spannend toen, nog geen eens een echt ir. maar ingenieur was je en dan belandde ik in een boerderij. Maar wat mij daar denk ik wel aanstond was gewoon het ondernemerschap, vrijheid, want ja, de boerderij was natuurlijk gekocht, was een onderdeel van die landerijen en er zou een projectbureau neergezet worden, zo’n schottenkeet.
Cor
Gewoon middenin de werkomgeving.
Johan
Ja, je was daar helemaal - in het prille begin was je daar aanwezig bij iets heel groots. Ik denk dat ik dat wel heel erg spannend vond en mooi en ja, ik mocht daar ook heel veel zelf invullen. Dus hoe we daar gingen zitten, of dat we bureaus nog hadden, of dat je gelijk ook een mobieltje had, dat was toen nog spannend, dat had niet iedereen, dat was allemaal geen probleem, kon je gewoon krijgen en toen de eerste fase moest er een verkoopcentrum komen, dat werd dan gepositioneerd, dat zette die bouwkundige natuurlijk in een hoekje waar later een parkeerterrein kwam en heb je daar ideeën bij? Ik had daar wel ideeën bij, dus dan had je makelaarsoverleg, dan had je een commercieel bureau, heel leuk, dat zijn mensen die vergeet je ook allemaal nooit meer zo aan het begin van je carrière en die zei: we gaan folders maken, dat was nog allemaal niet digitaal, dat was veel meer allemaal hardcopy en dan gaan we de eerste honderd woningen vermarkten. Maar ja, dat moet wel vanuit, 2400 woningen, ja, makelaars in de buurt, het dorp, nee, we gaan gewoon hier een plek maken, mensen gaan hier kopen. Ik vergeet nooit meer, toen mocht ik dat gewoon zelf invullen.
Cor
Hoe oud was je toen?
Johan
Drie- vierentwintig? En helemaal bijna geen ervaring natuurlijk, behalve met die bijbaantjes die ik had gehad en ik tekende drie keten en die zette ik in een u-vorm en daar waren dan spreekkamers, dat kon ik laten schetsen door een bureautje en ik tekende er een kassendek tussen, want we zaten daar in de kassen en ik kom ook uit het Westland, ik vond dat hartstikke leuk en ik zocht gewoon zo’n kassenbouwer op en een elektricien, het leuke is wel, dan vroeg ik aan mijn vader, iemand die dat kan bekabelen, aansluiten, nou Rijndorp zei hij dan of zo, nog nooit van gehoord, die heeft dat toen bekabeld en gemaakt en dat is trouwens nu één van de partners bij het huidige Waal waar ik werk, natuurlijk helemaal geen verband meer met vroeger, maar dat is dan toch wel leuk, als je dingen allemaal een beetje terug -
Cor
Wat heb je op de mts en de hts geleerd wat je toen daar kon inzetten? Of begon je bijna weer helemaal opnieuw?
Johan
Een stukje marketing, de commerciële vakken die vond ik leuk, want dat vind ik dan zelf denk ik ook leuk, dus een lijn neerzetten, een merk neerzetten, dat deden we daar met een project en kijk, aan de techniekkant eigenlijk niet zo heel veel, want ja, ik had stage gelopen bij een projectontwikkelaar in de utiliteitsbouw, dat is weer iets heel anders, op de hts, dus ik kon daar eigenlijk niet zo heel veel kwijt. Ja, ik had bouwfysica gehad, bouwconstructieleer, weet ik het allemaal wat, ja, daar ging het daar natuurlijk helemaal niet om, want het ging daar om een projectmanagement klus eigenlijk. En ik was gewoon manusje van alles. Want projectsecretaris, ik heb het allemaal zelf verzonnen ook, je moet het ook allemaal zelf verzinnen en dat is nog het leuke. Ik heb daar twee projectdirecteuren meegemaakt en Aad Maaswinkel, die kwam uit de gemeente Den Haag, een hele andere hoek, die had de bouw van het stadhuis vlot getrokken en later werd dat Hans Verheul dat was ook een bouwdirecteur, echt enorm goede herinneringen aan al die mensen en Frans van Sliedrecht was de directievoorzitter, die was de chef bij Wilma Den Haag en die deed het hierop voorzitten en misschien leuk om te weten: op dit moment zijn we een project in verkoop aan het brengen in Bergschenhoek, honderdvierenveertig woningen en dat doet Waal met Frans van Sliedrecht.
Cor
Wat leuk!
Johan
VISADE, zijn eigen bedrijf, dus dat is eigenlijk niet omdat ik daar gewerkt had, dat is uit hele andere verbanden weer, ontstaat dat, maar toch weer met heel veel mensen, dat is wel iets wat ik iedere keer terugzie, doe je lang zaken.
Cor
Wat zei hij: jochie, wat ben je groot geworden.
Johan
Nou, ja, dat weet ik niet. Ik heb een goede verhouding met hem en ja, wij hebben nu een samenwerking samen met mijn bedrijf, maar dat kan je je op dat moment niet bedenken en hij deed de directie-overleggen en nu ben ik zelf wel eens voorzitter in het managementteam, of in de directie, maar ik vond dat ja, wel heel spannend, zo’n man, wat hij deed, maar ik was notulist en ik heb eigenlijk een broertje dood aan schrijven en ik heb zoveel notulen, als ik heb gemaakt in die kleine vier jaar, ik deed stedenbouw notuleren, civiel overleg, ja, alles, eigenlijk niks voor mij. Ik ben wel ondernemend en ik denk wel dat ik het leuk vind om ook wel leiding te geven, maar ik kan ook wel heel goed, dat film ik dan voor mezelf terug, voor een werkgever werken, want ik was daar toch wel, ik moest wel heel veel service verlenen. Ik moest heel veel schrijven, ik moest heel veel natrekken.
Cor
Heb je daardoor ook niet al die facetten want alles wat je moest doen, moest je uiteindelijk ook opleveren, allemaal doorlezen wat je schreef, dat je eigenlijk van al die aspecten heel veel dingen geleerd hebt?
Johan
Ja, achteraf zie je dat pas. Ik ben op een hele jonge leeftijd enorm breed ontwikkeld en ik heb tot op de dag van vandaag gewoon een soort voordeel soms dat ik dat heb gedaan. Want veel personen zien in de bouw maar een stukje van de puzzel en ik zag daar eigenlijk bijna heel de puzzel. En het is natuurlijk, niet dat dat netwerk je verder heeft gebracht, maar je kreeg natuurlijk wel een vrij groot netwerk, want er zaten toch hele grote spelers in.
Cor
Hoe ben je uiteindelijk bij Waal terecht gekomen?
Johan
We zijn uit die boerderij in een ketenpark gekomen, echt kantoor, we gingen mensen aannemen, het werd steeds professioneler en op slot waren we in fase drie, je had vijf fases, dat is gek, dat je dat allemaal nog weet, je weet het aantal woningen nog, we waren de 1500ste woning op papier aan het ontwikkelen en Dura of een Wilma of ABG één van die ontwikkelaars mocht het dan invullen en dat werd natuurlijk allemaal verdeeld en er werd een beetje gevochten met de bouwpoot, ja achteraf waren dat dezelfde bedrijven en dan kwamen ze eruit, dan kwamen die woningen in verkoop en op slot zag je een soort herhaling van zetten en soms ben ik te snel verveeld, want het geeft soms de indruk bij mensen dat ik dingen niet helemaal afmaak, maar dan heb ik het gezien. Ik denk dat dat toen ook was. Dus na drieënhalf jaar, toen zaten we in fase drie langs de OV-zone en dan gingen we weer zo’n deelplan ontwikkeling eigenlijk copy past, want de verkoop liep toen als een speer in die jaren. En het eind was in zicht, bij stedenbouw waren we aan het vergaderen over fase vijf, alle grondverwervingen waren daar afgerond, ook alle moeilijke klussen, ja, ik had wel gezien hoe het werkte en uiteindelijk had ik ook natuurlijk voor mezelf wel in beeld: ik wil niet, als een projectsecretaris, dat is überhaupt natuurlijk geen rol, maar in het verlengde daarvan bij één van die bedrijven verder gaan.
Want het was wel zo, echt super leuke mensen, er zitten er heel veel in het werkveld, die zie ik ook nog wel eens, ik mocht volgens mij overal komen. Bij al die aannemers kon ik beginnen. Ik denk: dan word ik ook zo’n mannetje, één van de honderden in zo’n groot corporate bedrijf. Ik denk: dat is een hele weg omhoog te klimmen, want, dan zou jij zeggen: waarom dacht je zo? Dat weet ik ook niet, ik wilde zeker wat worden en leidinggeven. Wat het is weet ik ook niet, maar dat heb ik wel altijd gehad en dat was zeker toen wat sterker ontwikkeld, want ik denk: ja, anders krijg je nooit iets voor het zeggen en dan kun je nergens je stempel op drukken. Uiteindelijk heb ik dat ik denk omgezet in een keuze van: ik ga wat anders doen en dan eigenlijk heel bijzonder, toen kwam er een advertentie langs, bijna voel je je oud worden, want het klinkt wel heel ouderwets, in de Telegraaf geloof ik, op mijn vakantieadres zat ik en: Aan De Stegge Verenigde Bedrijven, ik had er nog nooit van gehoord, die vroegen high potentials voor in de kweekvijver van het bedrijf om, in potentie binnen vijf jaar directeur te worden. Ik geloofde dat helemaal, ik dacht: dat kan ik makkelijk! Helemaal natuurlijk niet wetende waar ik het over had, maar gewoon een brief geschreven, daar zat toen al een soort selectiebureau tussen, dan mocht je daar eerst mee in gesprek, vervolgens met nog een ander persoon, een soort coach die aan Aan De Stegge Verenigde Bedrijven hing en daarna ging je mensen bij Aan De Stegge zelf spreken, dat ging eigenlijk allemaal heel vlot, in een paar weken achter elkaar, toen vond ik het nog best moeilijk om
Cor
Kon je ze wel verstaan, uit Twello?
Johan
Ja, dat ging wel heel goed, ja uiteindelijk, we hebben in De Meern, daar ergens langs de weg had ik zo’n sollicitatiegesprek en op slot moest ik natuurlijk wel een keer naar Deventer, daar zat het hoofdkantoor en daar had ik een gesprek met Anton Aan de Steggen, de founder van die holding en ja, ik vond dat best wel een stroef gesprek, want ik dacht dat ik toch al heel veel wist en er werd mij wel wijs gemaakt: je weet nog niet veel, maar je mag het bij ons laten zien. En je moet vooral veel zelf regelen. Ja, dat laatste stond me wel weer aan, dus ik ben na het tweede gesprek ben ik teruggereden, toen heb ik gezegd: ik heb hier een arbeidscontract, daar staat in wat ik wil verdienen en ik wil die en die auto en ik doe die en die opleiding, wil ik ook afmaken en toen werd er wel gezegd: nou, we hebben hier ook wel een format arbeidscontract. Maar ik had het wel letterlijk opgenomen.
Cor
Je moest het zelf regelen.
Johan
Ja, je werd, dat heette het aannemersgilde, zo was het gelabeld, en je werd een gezel, een beetje het idee van vroeger, je kreeg een leermeester en dan kon je opklimmen. Eigenlijk fantastisch en ik vind het nog steeds een super goed idee, hoe dat toen ook - hoe je geprikkeld werd om echt boven te komen drijven, want daarna werd je gewoon geselecteerd en dat was een groep van twintig man of zo en je was dan één van de twintig, maar dan was je aangenomen en dan was je voor je gevoel natuurlijk al heel wat, want dan zat je in die kweekvijver, maar vervolgens werd je gewoon aan je lot overgelaten, want het verhaal was: je moet voor jezelf zorgen.
Als je ondernemer bent, kun je zelf je werk regelen, dat kan bij één van de twintig bedrijven, ga maar zorgen dat je ergens een klus krijgt. Ik woonde dus in het westen, dus ik kwam al heel gauw, de verleiding was natuurlijk alleen maar in je eigen omgeving te kijken, dus ik kwam alleen bij Waal terecht als één van de weinige bedrijven in het westen van Nederland.
Cor
Moest je toen nog in concurrentie met andere high potentials?
Johan
Nee, want die zaten allemaal niet in deze zone, dus ik kon naar Van der Waal, natuurlijk tig keer langs gereden, want dat is in Vlaardingen, niet wetende dat ik ooit bij Van der Waal op gesprek zou gaan. Ik ben in Vlaardingen geboren, dat heeft er niks mee te maken, maar familie in Vlaardingen, het is wel een naam: Van der Waal. Sterker nog, ik heb een tijdje op een school in Rotterdam gezeten, zat ik bij Henk van der Waal, zijn zoon, in de klas, Lukas, dat heeft er ook nu niet meer mee te maken, maar dat is wel toevallig, want daar had je natuurlijk wel gehoord: mijn vader heeft een bedrijf en dat groeide en dat groeide, want dat is eigenlijk zo groot geworden dat het op slot, is dat eigenlijk ook de ondergang geworden in 1988. En toen is Aan De Stegge ingesprongen, dus die heeft dat toen als deelonderneming overgenomen en de garanties overgenomen en zo, dus elf jaar na dato, want dat was in 1988 en ik kwam in 1999 op gesprek, zat ik bij Waal. Ik zeg: ik ben zo’n stagiair vanuit Deventer, ik wil graag het vak uitvoering leren. Want het idee was dat je alle rollen ging doen. Ik denk: ik heb nu zo lang zitten notuleren drieënhalf jaar, geef mij zoiets buiten. Toen een andere vinex, Wateringseveld, kon ik beginnen, ik zou nu zeggen: deeluitvoerder, dat is veel te hoog gegrepen, ik wist natuurlijk helemaal van niks, dus ik werd daar bij een hoofduitvoerder neergezet op, ik geloof tweehonderd woningen, dat was echt een grote klus, ik denk: dan zit ik gelijk bij de hoofduitvoerder en dan mag ik gelijk interessante dingen gaan doen, maar eigenlijk moest ik gewoon natuurlijk helemaal leren wat het vak bouwen is. Dus ik kreeg allemaal kleine klusjes. Ik kreeg onder andere een klusje: tegelwerk nameten. Ik dacht echt: wat een idioterie. Dan bij de hoogbouw dan heb je tachtig dezelfde appartementen voor een corporatie, dan moest ik het tegelwerk nameten.
Cor
Waarom denk je dat ze je toen dat soort - om te kijken wat er echt in je zat?
Johan
Nee, gewoon het vak leren vanaf onderaan en dan natuurlijk, je doet, je ging niet echt mee timmeren, je moest gaan leren leidinggeven, want uitvoeren is gewoon leidinggeven. Je moest dingen organiseren en uiteindelijk, ze wilden toch wel even kijken of dat die tegelzetter niet te veel betaald had gekregen. Je nam het aan van een tekening en dan meet je het gewoon na en dat is wel een eye opener voor me geworden, want ik heb al die badkamers en in de wc’s nagemeten en verrek, we kregen een verrekening er zat toch nog wat minderwerk op het tegelwerk. Dus dat betaalden ze dik uit. Maar ik vond het zo’n idiote baan.
Cor
En hoe groot was Waal toen?
Johan
Ja, Waal. In omzet gemeten? Of in mensen? Ik denk dat we toen ook een man of honderdtwintig werkten en het had denk ik een omzet van zestig miljoen euro, even teruggerekend, eigenlijk vijftig denk ik.
Cor
Maar toen was je achtentwintig of zo?
Johan
Ja, klopt, in 1999. Nog geen eens, zevenentwintig. Ja en uiteindelijk, maar dat is wel aardig om toch tegen jou te zeggen, zoiets simpels als het tegelwerk nameten, terwijl jij denkt als jongetje van school: waar slaat dit op? Maar gewoon, dat was ook heel leerzaam, want uiteindelijk kwam er iets uit te verrekenen en die onderaannemer vond dat ook prima, want die had ook minder gelijmd en daar kwam je er ook eigenlijk achter dat de tekening en werkelijkheid niet waar zijn en als je een hele hoop kleine dingen bij elkaar optelt, dan kom je toch ook weer op een groter iets.
En zo moest ik heel veel van die dingen doen en ik mocht ook op vrijdag om twaalf uur loempia’s halen bij de lokale Chinees, die ging apart open voor de mensen van Waal, dus er waren ook allemaal leuke dingen, dus dat gaf ook een leuke sfeer en je ging met de jongens een keer karten en je was veel meer onder de mensen dan die kantoorbaan die ik had gehad. Toen zat ik eigenlijk alleen maar, pluche dat klinkt wat overdreven, maar -
Cor
Je zag heel veel praktische dingen waarvan je dacht van -
Johan
Ja, een uitvoerder die door het lint gaat, die bij wijze van spreken met een stoel gaat gooien in die keet, het was gewoon veel meer spanning en ik vond dat wel leuk en ik had gewoon een oud leren jack thuis en deed ik gewoon aan en ik liep op die steigers, tussen die bouwvakkers en we hebben nu nog steeds timmerlui die zeggen: daar heb je die Johan, die stagiair, maar hij zei wel altijd: goedemorgen. Want dat was ook vaak zo, dat er een groot verschil is tussen buiten en binnen in een bouwbedrijf en uiteindelijk Ebert, waar ik later echt een fantastische tijd mee heb gehad, Ebert van der Wal, dat werd mijn compagnon en dan zitten we in 2005 alweer, dat wist ik toen nog niet.
Cor
Dat gaat heel snel, je zegt: zes jaar, je begint als deeluitvoerder. En na zes jaar word je directeur en compagnon.
Johan
Ja, maar zal ik je eens wat vertellen?
Cor
Van een bedrijf met zestig miljoen en honderd man personeel, kom op. Wat is daar gebeurd?
Johan
Maar, kijk, Ebert liep daar, ja die was in 1987 begonnen, dus die was adjunct directeur toen ik kwam, adjunct technisch directeur. Die had nog een technisch directeur voor hem, Niek van Rijn, enorm veel respect voor die man, die wist echt wat bouwen was, je had ook de tien wetten van Waal, gewoon orde en netheid, gewoon echt hele basale goede dingen heb ik allemaal wel meegekregen en Ebert die stond weer boven een projectleider, dus die kwam op de bouw en ik kon Ebert ook helemaal nog niet en tenslotte, ik kon helemaal niet stil zitten en in die keet zitten vond ik ook niks, een soort ouwehoeren en je had toen nog veel minder mobiel verkeer, dus ik ging ook gewoon balkonnetjes aanvegen, want ik kan ook niet zo goed tegen troep en daar werd ook wel eens een beetje lacherig over gedaan, later hebben Ebert en ik daar ook over gelachen. Later ging hij dat ook vertellen bij klanten: dat is Johan, die veegde gewoon zelf de balkons aan. Weet je, net een minuut voor opleveren. Maar dat geeft meer aan, dus uiteindelijk werd ik opleverkoning word je dan, dat is heel vaak een term die ze dan gebruiken voor jonge jongetjes die het leren, maar mijn doel was en dat is denk ik een beetje waar je het verschil maakt, ik had gewoon een bakjessysteem, we hebben nu Kyp, dat is per dag plannen, je doet lean sessies, je hebt nu heel veel meer instrumenten dan toen, maar eigenlijk deed ik het heel simpel, ik had bakjes per onderaannemer en dan gingen we woningen opleveren, dan had ik hele goede verstandhouding met de opzichter, dat vond ik ook leuk, die vent gunde mij ook wat, omdat ik wat leerde en ik deed mijn best voor hem, dus die keurde dan het product goed voor de klant en Roeland van Leeuwen, ik vergeet het nooit meer en ik zei tegen hem: ik wil nul punten. Nul punten, dan was vijfentwintig punten de norm in die tijd, dan was het al knap, hoe ga je dat doen? Ik had gewoon van elke onderaannemer een bakje en daar deed ik gewoon zo’n papiertje in, dat deed ik met de hand opnemen, daar heb je nu allemaal iPads voor, dat heeft iedereen, ik deed er gewoon een lijstje in en die vent die kreeg ook gewoon pas aan het eind van de week zijn bon als voorschouwpunten. Heel simpel. Ik moet wel zeggen, toen had je wel iets meer, voor mijn gevoel, ja vriendschap is een groot woord, maar je had, als je met zo’n voorman wat had, kreeg je het zo voor elkaar. Je had denk ik minder arbeidsmigranten, dus je sprak dezelfde taal, dat scheelt allemaal wel, maar in ieder geval, in die tijd maakte ik denk ik wel het verschil, ik had gewoon nul opleverpunten. Jij zegt: waarom ging het zo hard? Dat deed niet iedereen. Op slot ging dat goed, mocht ik naar - maar ik moest alles maar zes maanden doen, of liever drie maanden, want ik moest alles gaan leren, werk voorbereiden, calculatie. Ik moest er maar aan ruiken natuurlijk.
Maar ja, het ging hartstikke goed, er is natuurlijk altijd een probleem qua mensen, nu nog steeds. Hij doet dat goed, dat is nog zo’n leerling, die sturen we naar Amsterdam. Dat vergeet ik nooit meer, gingen we Henkenshage bouwen, daar was ook onwijs veel aan de hand, dat was een moeilijk gebouw, helemaal van glas en een soort kalzip dak, dus aluminium, alles anders, vernieuwend, ik kreeg ook weer lijn in de afbouw, in de oplevering, daar kon ik echt van genieten. Maar het gevaar is dan dat je daar natuurlijk blijft. Vergeet ik nooit meer daar, leuk, dan gingen we opleveren, dan was er, weet ik het, één of ander voetbaltoernooi, heel belangrijk, het zal wel een WK geweest zijn, toen deden de CAI-aansluitingen het niet meer. Wat een herrie was dat zeg. Dat vergeet ik nooit meer, en zo heb je iedere keer wel hele leuke puntjes. Maar iedere keer zit je wel in de fase van: hoe kom ik hier weer uit?
Cor
Maar ben je altijd wel bezig geweest om het proces strakker te maken?
Johan
Ja, stroomlijnen. Eigenlijk gewoon boerenverstand zeg ik dan, wat opleiding, dus mensen krijgen en gewoon, hoe moet je dat nu zeggen. Ik heb ook slechte voorbeelden, ook van mezelf, want we hoeven niet zo’n hoogdravend gesprek te hebben, maar ik had op slot, daar heeft iemand mij wel eens op gewezen, dat wil ik wel zeggen, want het gaat ook vaak over discipline. Dus ook voor jezelf, dat is ook wel, af en toe ga ik daar te ver in, dan maak ik of te lange dagen of wat dan ook, op slot moet je misschien ook wel stoppen, maar ik wij hadden wel opruimers, zo noemen wij dat dan, de mensen die de boel schoonmaken en dat waren vaak wel arbeidsmigranten in die tijd. Maar dan had je ook jongens, daar had je best wel mee te doen. Die kwamen uit hele slecht omstandigheden en die werkten echt heel hard om daar de bouw voor elkaar te hebben en je wist natuurlijk, die beloning was laag, maar dan had ik een systeem, dan zei ik tegen zo’n man, in gebrekkig Nederlands ging dat natuurlijk: als jij dat nu heel goed opruimt, dan mag je morgen de volgende woning doen. Achteraf, daar heeft iemand mij wel eens op gewezen, is dat heel raar, maar dat werkte perfect. Want die man die had eer van zijn werk, ik was echt oprecht blij dat - bij een woning, een galerij, maakt even niet uit, maar gewoon dat je door regel en discipline en die mensen erbij betrekken, dat je dan toch wel veel voor elkaar krijgt. En dat dus mensen stimuleren en zelf ook iets mee te krijgen dat het ook nog iets beter kan, daar kom je denk ik wel verder mee, maak je ook soms onderscheid mee, ten opzichte van de huidige garde natuurlijk.
Cor
En op wat voor mensen had je weinig invloed op, of kon je niet tot doordringen, wie kreeg je niet mee? Kreeg je wel eens mensen niet mee?
Johan
Ja, tuurlijk heb ik dat ook vaak en nog steeds, maar ook vaak gehad, en in die fase. Ik ben er wel achter gekomen als jij niet aangeeft dat jij dat niet pikt, dan wordt het nooit meer beter. Dus je moet wel de confrontatie aangaan. Maar niet met de botte bijl erin of zo, maar je mag misschien wel eens wat meer op je strepen staan. Je kan wel een harmoniemodel nastreven, maar dat werkt niet altijd. Als dat werkt is het perfect, maar ik denk wel dat je ook iets mag verwachten van anderen en dat ook uit moet spreken. Dan heb je ook wel vaak de andere kant, want daar hebben wij later ook last van gehad, als je de lat hoog legt, je wilt dat iedereen er overheen springt, dan heb je ook mensen die dat misschien niet redden en ja, het gevaar daarvan is weer, de andere kant, dat mensen zeggen: ja, je verlangt te veel van mensen. Ja en als je niet past, of functioneert dan kun je ophoepelen. Dus je zit altijd op een dunne scheidslijn, waar doe je het nog goed, haal je het maximale uit mensen en waar vraag je teveel of moet je een ander in zijn kracht zetten op een ander front. Dat leer je wel, vind ik, als je ouder wordt. Ik was er meer resoluut in dan nu. Daar heb ik nu wel meer een soort stuurmanskunst van: ja, we kunnen het beter via een omweg doen.
Cor
Ja, maar goed, 2005 word je directeur? Werd je toen al compagnon, of toen nog niet?
Johan
Ik zal er twee zinnen aan besteden als het mag van jou, want hoe kwam je dan vanuit die uitvoering op kantoor? Toen ben ik teruggegaan naar Aan De Stegge, naar het hoofdkantoor, die hadden echt voor die tijd, als je dan spreekt over 2000, ik had er zo’n beetje een jaar opzitten, echt een spraakmakend programma, dat heette bouwtaak en dat heeft Aan de Stegge zelf neergezet, het framework. Daar zaten heel veel kennisbedrijven aan vastgeklikt. Dat was eigenlijk gewoon volledig digitaal, vraag en aanbod op elkaar afstemmen, werken met een projectbank, dus digitaal allemaal, dat is niet van de grond gekomen, daar is wel heel veel onderzoek gedaan. Er zijn ook heel veel it-systemen gebouwd en ik heb daar een tijd in meegelopen en daardoor onder andere de processen van het bouwbedrijf te moduleren, calculatieproces, input, output en alle tussenstappen, alle verbanden, werkvoorbereiding, inkoop, uitvoering. Eigenlijk een soort analyse van een ERP-achtige omgeving. Maar ik wist dat niet, dus daar moest ik mensen interviewen en ik had een kennisbedrijf die hielp mij en ik kwam ook bij brancheorganisaties terecht, ik kwam ook ineens bij het Instituut Nederlands Kwaliteit terecht, want we hadden bedacht, het is wel als je een framework hebt, hoe je een strategieplan maakt. Instituut Nederlands Kwaliteit, dat is een afgeleide van de Europese standaard en dat had Philips, KLM verzonnen, heel groot, klein gemaakt, tot slot, hartstikke leuk om even te vertellen, ik moest natuurlijk veel leren, ik snapte niks van financiën, iets wat werd gezegd, dus ga sowieso eens meelopen in België, daar hadden we ook wat bedrijven, Aan De Stegge, jij doet due diligence, loop je mee met de accountants, loop je achteraan, ga je kijken en je gaat dat rapport, dat vergeet ik nooit meer, bouwbedrijf Janssen in Geel, ik weet niet hoe het er nu mee staat, maar voor mij, was wel spannend, ging ik daar mee, moest ik dat bedrijf langs de meetlat van het INK leggen, dat was mijn opgave. Dus dan moest je kwalitatief meten hoe goed is dat bedrijf. Is uiteindelijk niks geworden die overname, maar zo had ik daar vanuit die rol heb ik zoveel in de breedte gedaan, verbeter management, dat was toen toch wel, dat kwam helemaal op, door dat INK ook ingegeven. Er is een cursus in Kortrijk, werd er dan gezegd, en misschien moet jij dat gaan doen. Waar je woonde en dat je dan van hot naar her reed en bijna nog maar zes uur kon slapen of vijf uur, dat werd helemaal niet gevraagd, toen heb ik in Kortrijk een cursus gedaan, verbeter management, in die tijd deed je zoveel dingen en ik denk dat je daar zo - ja, zoveel dynamiek om je heen, dat dat je enorm gevormd heeft, wat je pas achteraf - dan valt het pas op zijn plek.
Cor
Wie zag dan als regisseur daar dan weer boven, wat er bijvoorbeeld met jou gebeurde?
Johan
Ja, dat deed dan een coach. Die was verbonden aan Aan De Stegge, die sprak je één keer per twee maanden. En incidenteel had je dan wel eens met mensen van de holding te maken. Maar eigenlijk ook best wel op afstand, dus je werd ook wel heel veel aan jezelf overgelaten.
Cor
Maar ze zagen wel een plan met jou?
Johan
Dat weet ik niet, want ik vond dat wel tegenvallen eigenlijk, maar ja, dat mag je natuurlijk helemaal niet zeggen, want ik heb gewoon een fantastische kans gehad. Linksom, rechtsom, Aan De Stegge heeft mij gewoon, zo zie ik het persoonlijk, gewoon een kans gegeven en dat vind ik nog steeds top. Wat je dan ook hebt bijgedragen of waar je in tekort komt even daar gelaten, het is gewoon, dat is iemand die je een kans geeft en uiteindelijk, ja, die groep waar we mee begonnen, die twintig man, die haakten snel af, dat zag ik. Nu is er welgeteld nog één iemand over, die heeft een eigen projectontwikkelingsbedrijf ook binnen de holding, in Limburg. Dat is de enigste jongen die uit die tijd nog aangehaakt is.
Cor
Naast jou?
Johan
Ja. Dus je zag dat wel, toen, na anderhalf, twee jaar zag je dat al ontstaan dat proces. Ik heb voor Bouwtaak, toen moest er een boekje komen en dat hele concept over dat digitaal bouwen, daar heb ik toen mijn afstudeerstage, of mijn afstudeerverslag over gemaakt, voor die master opleiding die ik deed en dat ging over hele andere dingen dan het echte bouwen, zoals we bij de bouwbedrijven kennen. Ja, wij waren een soort academici, die zaten een beetje te fantaseren over digitaal bouwen, maar er moest een boekje komen voor de bedrijven, want daar werken twaalfhonderd man bij al die bedrijven en die moest uitgelegd worden: wat is Bouwtaak. Want we gaan overal zo werken. Ja, ik deed dan de eindredactie van zo’n boekje, dat het helemaal klopte. Dus dat was heel divers.
Cor
Dat was toch die projectsecretaris die weer naar voren kwam daar. Maar goed, Waal, 2005.
Johan
Ja, nog één stap dan. Uiteindelijk was R&D ook over, dus terug naar de bedrijven. Johan gaat nog bij Bouwbedrijf Paul praten in Apeldoorn, ja, die zat daar helemaal niet op te wachten op mij. Ruud Geluk, als ik het goed heb, die zat daar al jaar en dag en dan kwam er zo’n westerling, zo’n jongetje, zo zie ik dat nu voor me, die kwam dan: ja, ik wil verder bij ACB, ik wil directeur worden, dit is misschien wel een bedrijf voor mij, dus die meneer zegt tegen mij: ja, hoe zie jij dan een bedrijf? Dat was super traditioneel georganiseerd. Dus ik schrijf een notitie, ook eigenlijk ongevraagd, u kunt het beste zo organiseren en dan zet ik mezelf ook ergens bovenin, dat uitgelegd, nou, bedankt. Dat was natuurlijk helemaal niet de bedoeling, dus dan was die kans ook weer voorbij, dus die hebben ook wel eens met mij gezeten. Dus toch maar weer naar Vlaardingen, want ik wil eigenlijk ook gewoon in het westen blijven wonen. Ik naar Vlaardingen terug, zat daar net een nieuwe algemeen directeur, in 2000. Kom ik in 2001: nou ik wil hier dan wel binnenkort in die directie komen. Ja, dat was dus helemaal het tegenovergestelde plan, want ze hadden net een nieuwe man, dat snap ik nu ook achteraf. Maar ja, er werd toch gezegd: ja, kom maar, want jij bent met de Bouwtaak bezig geweest en dat was de clou, hoe kwam ik daar in het management team? Toen heb ik gezegd - maar wat kom je eigenlijk doen hier? Ik zeg: ik kom proces management doen. Dat hele woord was nog nooit gevallen. Hij zegt: wat is dat? Ik zeg: ik ga alle processen optimaliseren en we gaan ervoor in het traject, voorwaarts integreren, gaan we aan planontwikkeling doen, zij hadden goede werkvoorraad, goede klanten, dat was gewoon zo, dus ik had daar zo een paar projecten, dat was goed. Ik heb hier een paar kansen van die en die corporaties en ontwikkelaars en maak er wat van. En ik had natuurlijk al die processen gemoduleerd, en daar was een soort procesmodel uitgekomen, dat noemden we NEOD(?)plans, dat was het model, niemand wilde daar natuurlijk aan, maar ik ging er helemaal honderd procent voor. Ik ging heel Waal op NEOD(?)Plans zetten. Ben ik gaan doen. Uiteindelijk krijg je dan kansen voor projecten en ik meen in 2003, ja, traditionele afdelingen, we moeten eigenlijk naar een soort kenniscentrum, want dat hoorde bij dat procesdenken, had ik zelf verzonnen ook, die naam, maar daar werden hoofd van dat kenniscentrum, dat vond ik helemaal niet de bedoeling. Ik had het gewoon niet goed gedaan, ik had niet gezegd: en ik wil ook hoofd worden. Maar dat kon ook niet, want het idee was, als je dan geen projecten hebt gebouwd, dan kun je dat ook allemaal nog niet aansturen. Uiteindelijk werd een ander hoofd, na een jaar of half jaar struikelde die over iets, jammer, die meneer ging weg en ik denk: dan moet ik het nog een keer proberen, dan ga ik zeggen: als je nu dit plaatje doet, met dat kenniscentrum en die man daar en die man daar, dan word ik hoofd kenniscentrum. Maar dat betekent dan ook dat ik een plek in dat management team wilde hebben en dat eigenlijk twee andere MT-leden op de afdeling gingen werken. Dat heb ik opgeschreven, ik heb dat memo nog wel in een oude computer ergens en dat vond ik heel leuk, toen zei Arie Punt, dat was de nieuwe algemeen directeur, hij zegt: zo gaan we het doen. Wel weer een kans gekregen. Dus toen kwam ik in het MT, toen was het natuurlijk al wel iets beter, toen ging de weg al omhoog een beetje, alleen toen zat ik daar en toen zei diezelfde Arie: als jij nu echt wat wil worden, dan moet je toch eerst eens een groot project maken. En toen waren we in die tijd bezig, toen speelde de realisatie van dit hotel waar we nu zitten in Ridderkerk al. Toen hadden we grondpositie, de voorgangers hadden hun grondpositie verkocht aan het bedrijf Valk om hier een hotel te bouwen en dan mocht Waal het bouwen, en Arie Punt zat al een paar jaar, een paar maanden in het bouwteam, dat duurde vrij lang, hij zegt: als jij in het MT zit, dan moet jij als hoofd kenniscentrum ook maar zo’n bouwteam eens verder brengen en als je dan misschien aanneemt, moet je het misschien een keer bouwen en dan word je misschien over vijf jaar projectleider. Mijn wereld stortte weer in, want dat was helemaal niet mijn horizon.
En ik wil ook helemaal geen technisch projectleider worden, maar ik ben wel dat bouwteam aangegaan. Ik heb daar een fantastisch leuke tijd gehad met de opdrachtgevers van dit pand en ja, dat was gewoon een hele mooie tijd, want dat lukte gewoon. We gingen gewoon echt dat project realiseren.
Cor
En wat was waar jij vooral goed in was, dat je het voor elkaar kreeg?
Johan
Het was heel traditioneel ingericht, in mijn beleving dan, de opdrachtgever had een architect en de architect die had alles te zeggen en die tekende allemaal moeilijke dingen, en wat uiteindelijk de clou was met de afdeling, met het kenniscentrum toen, hebben we eigenlijk de hele moeilijke bouwsystematiek die ze hadden bedacht en getekend, hebben we gezegd: we doen heel veel woningbouw en dat maakten we met een bouwsysteem dat heet tunnelbekisting, bouw je één, twee beuken per dag. Die stort je vol en de volgende dag doe je de rest en zo maak je hele rijen achter elkaar, in een treintje en dan doe je de gevel er achteraan, de afbouw, dan krijg je een beetje industrialisatie in het proces. Je hebt het hier gezien, je zit in een soort ovaal.
Cor
En het staat nog.
Johan
Ovaal ga je ook nooit tunnelen, is dan het verhaal, maar waarom, het zijn altijd een soort kubistische vormen, waarom kun je geen spietjes maken, of kunnen we hem niet segmenteren? Eigenlijk door dat in te brengen, dat was eigenlijk de clou, was het ineens financieel haalbaar. Dan krijg je een heel ander bouwproces, dan krijg je een andere kostprijs en plus de gunfactor, Rob en Freek van der Valk, de huidige eigenaren, ja, die werkten ook mee. Daar was ook een wil, om daar uit te komen en uiteindelijk hebben we dat toen geclosed en dat is het leuk bij Van der Valk, want jij zegt: waar zullen we gaan zitten. Bij Van der Valk, waarom? Ja, je bent nog zo’n jong en krijgt zo’n project voor elkaar, dat was negen miljoen euro omzet, iedereen zei ook: kijk uit. Want het zijn inkopers. Ik moet zeggen: ik zag toen veel minder gevaar dan nu. Dat is soms ook wel eens makkelijk. Toen hadden we het afgerond en toen zei Rob, die zat in mijn beleving in de drivers seat: jij moet ook nog naar mijn broer Martin in Alphen aan den Rijn. Ik denk: naar Alphen aan den Rijn? Ik naar Alphen aan den Rijn. Met zijn broer, dat is natuurlijk zo’n familiebedrijf. Maar een kuub beton, dat gaan wij niet betalen aan jou, dat kunnen ze dan wel afgesproken hebben met jou. Toen zakte ik wel door de grond, ik denk: daar gaan we weer helemaal opnieuw. Ja, ik weet niet hoe ik daar uitgekomen ben, maar ik heb wel gezegd dat beton beton bleef en niemand zo goedkoop kon leveren. Toen heb ik nog een les sinaasappels inkopen gekregen, voor zo’n concern als Valk, dat vond ik heel interessant, vond ik leuk. Jouw vraag was, wat vind je allemaal leuk, dat vind ik leuk. Zo iemand die het je even moeilijk maakt, maar vanuit competitie moet je het dan winnen, of vanuit zekerheden, of vanuit kennis. Ik denk: als ik vanuit weten waar ik mee bezig ben en kennis, dan kan ik ook iets goed verkopen, dan ben ik ook niet onzeker wat ik anders wel kan zijn, veel mensen denken van niet, maar dat ben ik wel erg, maar niet als ik weet waar ik het over heb, dan heb ik ook de overredingskracht om daar weer uit te komen. Maar ik vond dat zo’n fantastisch verhaal hoe zij sinaasappels inkochten en dan kreeg ik weer een kopje koffie en wat dan de kostprijs was en eigenlijk, die koffie leverde dan wel meer op dan die borden eten. Ik weet niet hoe het nu is, maar toen was het verhaal. Dat zijn de super leuke dingen.
Cor
Procentueel in ieder geval wel, nominaal weten we natuurlijk niet.
Johan
Echt heel erg leuk.
Cor
Heb je vervolgens Alphen gebouwd?
Johan
Nee, dat was in Alphen dat gesprek en dat ging, nee, dat werd wel voorgehouden we gaan dat ook nog bouwen, maar dat is helemaal niks geworden, maar dit gingen we bouwen, dus ik denk - gescoord.
Cor
Dus het wapenfeit stond, je had iets gebouwd.
Johan
Nee, iets aangenomen en ik ging het niet bouwen, want dat was dan zeg maar mij voorgehouden, als je het dan ook nog een keer bouwt, ik zeg: nee. Dus toen kwam ik terug, dat bouwteam is afgerond. Dan was ik wel eens teleurgesteld. Ik wil altijd meer en verder. En zei Arie, dat zijn toch wel personen in je leven die echt wel een indruk hebben achtergelaten, die zei dan: ja, wij hadden die lead al. Als jij hier directeur wil worden Johan, dan moet je werk kunnen aannemen. Hij zegt: ik heb hier een briefje van een collega, die zijn vriend werkt bij een bedrijf in Schiedam, toen deden we ook nog u-bouw, hier moeten een paar hallen bij, ja, nee, die moeten iets verbouwen, maar misschien wil hij ook een hal bouwen. Ik kan het me helemaal voorstellen dat ik ook zo’n briefje aan iemand anders geef als ik iets half gehoord heb nu. Toen heb ik drie hallen gebouwd, wij, als Waal en een heel kantoor opgetopt, super leuke relatie met die klant, ook nog wat verdiend en dat was wel, dit was de aanloop, dit hotel, maar dat was dan echt wel, ik kon er werk aannemen. We hadden in die tijd, dat dat allemaal gebeurde, bouwde ik enorm aan Waal. Want toen ik daar kwam was er nagenoeg niks. Er was geen referentiemap, geen verhaal, wie zijn wij, maar ik heb dat natuurlijk gemaakt, dat verhaal. Wij zijn de bouwproces managers, wij hebben een kenniscentrum, dus eigenlijk het labelen, het vermarkten dat heb ik altijd wel heel leuk gevonden en ik kreeg daar super veel ruimte voor bij Waal. Dus dat is denk ik ook wel een soort, dat moet je ook maar krijgen. Want wie geef ik nu de ruimte bij mij om het te gaan veranderen bij ons? Nou, niet veel mensen op dat front. En uiteindelijk, je kan ook werk aannemen en was ik natuurlijk ook aan het groeien in andere bouwteam, wij hebben toen echt een switch gemaakt, zo even naar 2010 doordenkend van, we deden geen hoogbouw, vier, vijf lagen appartementen of tien, maar we deden geen zeventig meter. Maar daar was een soort champions leage in de bouw, als je dat deed dan hoorde je bij - die MKB bedrijven, ja, aan de corporate kon je je dan meten, en wij hadden een goedkopere kostenstructuur, dus uiteindelijk was dat het doel. En dat bouwen, die portefeuille opbouwen, wij hebben dat in de loop der tijd ook - wij zijn gestopt met industriële hallen bouwen, we zijn gestopt met renovatie onderhoud, we zijn steeds meer gaan focussen en dat heeft ons toen wel heel ver gebracht en dat vind ik leuk om te doen en ik probeer dat ook nu nog steeds, steeds meer te focussen. Dus kiezen is gekozen worden. Dat is heel eng, want zevenenveertig, dat is natuurlijk eigenlijk helemaal niks, zeggen andere mensen dan. Ik denk dan: ik werk al bijna vijfentwintig jaar en dan gewoon nog moeite hebben, dat heb ik nog dagelijks, dat is ook goed om gewoon te delen, wij gaan stoppen met bouwen in Amsterdam. Vanaf 1996 bouwen wij in Amsterdam. Wij hebben afgelopen zomer de laatste woning opgeleverd. Dat besluit heb ik dus twee jaar geleden genomen, met de Aan De Stegge als aandeelhouder. Waarom? Je verliest daar klanten, want die zijn heel erg juridisch ingericht en wij niet, dus je krijgt dan allemaal spin offs van juridische escalaties, dat werkt niet, de gemeente is een te professioneel bedrijf en te overheersend, er is geen bouwveiligheidsplan meer wat voldoet dat jij nog kan werken, dat is over de top, plus jouw collega’s, hele goede collega’s, echt hele gouden gasten die gingen afzeggen, die stonden te veel in de file. Die gaan ’s ochtends om vijf uur rijden en ’s avonds om zes, zeven uur thuis, nu is het corona, is het even weg, maar gewoon echt, wij hebben op de Zuidas Xavier gebouwd, vorig jaar opgeleverd, dat heeft drie jaar geduurd, daar hebben we echt hele fijne collega’s verloren als werkvoorbereider, met als reden, grotendeels: reistijd. Eigenlijk ben je natuurlijk best wel, als ondernemer, moet je veel meer kiezen. We hadden het over: wat is dan wel eens eng, dus om te kiezen en dat te effectueren, dus als ik niet zeg: we stoppen in Amsterdam, dan wordt er niet gestopt. Wij hebben dat gezegd en dat is dan het mooie van het verhaal.
Tussenstukje tekst Cor
Cor
Dan komt er een kans voorbij, waarschijnlijk.
Johan
Sterker nog, heel veel kansen. Bellen ze me voor een paar honderd woningen in Bouwteam, je wil het niet weten. En dan, wat je altijd doet, dus een bouwteam werk zoeken, zo’n klus opstarten daar ga je dan voor bedanken. Ja en daar moet je dan en sterk voor in je schoenen staan, maar het gekke is, dat hebben we dus gedaan, maar meer vanuit nood omdat het ook ons geld kostte, dus het was wel tweeledig en ja, nu hebben we eigenlijk een even goede portefeuille qua grootte in de regio. Dat hadden we wel vijf of tien jaar eerder moeten doen, denk ik dan. Dus je bent eigenlijk als ondernemer ook soms, ja, te soft ondanks dat je misschien in de markt staat van: die gasten kiezen wel en dat vind ik, dan denk ik: er is nog, ik denk altijd een beetje in gewoon, iedereen werkt tot zijn zevenenzestigste, dus ik ga dat ook doen, zo zie ik het voor me even nog, dan denk ik: in twintig jaar kan ik echt nog heel veel, wat ik allemaal heb geleerd gebruiken. Want ja, dat is niet alleen het begin, ik denk dat we nu veel meer leren.
Cor
Ik wil nog even terug naar 2005, want wat veranderde er in jouw leven, in je thuissituatie toen je ging van, high potential uiteindelijk naar, je kreeg, begon je met twintig procent aandelen?
Johan
Nee, helemaal niet, ik begon, 1 januari 2005 mocht ik adjunct directeur worden. Ik kon het niet uitstaan eerlijk gezegd, want wat is nou adjunct, dan word je eigenlijk ook niks. In 2006 word je echt directeur, echt schoorvoetend mee akkoord gegaan, raar is dat. Maakt niet uit. En in 2006 zou ik dan gaan participeren en conform de formule van het aannemersgilde en dat was in mijn geval vijf procent en op dat moment dan ging Ebert van der Wal, die inmiddels al jaren directeur was, die ging ook mede participant worden en dan werd je nieuwe directie. Samen met Arie, die zat daar natuurlijk pas vijf, zes jaar, dus die moest dat ook accepteren, maar dan was het ook wel van met elkaar: hoe maken we de koek groter, want niemand wil inleveren.
Cor
Veranderde er wat toen jij vijf procent - want kocht je die, of verdiende je die in de loop van een jaar terug van je salaris?
Johan
Nee, die kocht ik, want het was wel zo: je krijgt hier niks. En hoe kun je ondernemen als je geen risico loopt. Dus ik heb gewoon een lening afgesloten bij de Rabobank, ik vergeet het nooit meer, dus ik naar de Rabobank. Zegt die mevrouw, toen had je nog gewoon een loket, kon je je melden of zo: ik ga geen ondernemer - ik was helemaal geen interessante klant. En ik dacht: maar ik ga voor vijf procent deelnemen in een echt bedrijf. Vergeet ik ook nooit meer, dat ga je ook nooit meer vergeten, tot een paar jaar daarna dat ze je bellen dat je daar private client wil? Dat is raar. Dan denk ik ook altijd bij dat soort dingen: je moet elke klant op zijn niveau serieus nemen. Dan spiegel je dat wel weer voor jezelf - dus ik begon met vijf procent en dat werd pas jaren later, ik weet het niet exact 2009, 2010 pas tien en in 2012 twintig en in 2014 heb ik dan nog eens twintig procent - maar daar werd dus gewoon voor geleend en als je dan eenmaal wat had verdiend, dat is natuurlijk op papier, in de boeken zeg ik dan maar, daar kocht je dan weer je uitbreiding mee, dan was dat weer weg.
Cor
Je stijgt zo, maar in 2009, 2011 en 2012, dat je drie keer een Gazelle wordt, dus dat is heel snel groeien, als het dan heel snel groeit, was dan ook die hele snelle groei dat ze dat voor een groot deel op jouw conto schoven en je daarom ook gunden dat je meer aandelen - of had je zoiets van: ik heb dat gedaan, of mede door mij is dat gebeurd, dus ik heb ook het recht om meer aandelen nu te vergaren, te kopen?
Johan
Ik denk dat beide. Dus in het begin als je echt minderheidsparticipant bent en je doet het goed, van vijf naar tien procent dan kan iedereen dat in je omgeving ook wel goed handelen, misschien van tien naar twintig is denk ik weer anders, alleen als je zegt van, het ondernemerschap is wel zo bij Aan De Stegge geconstrueerd: als jij een aanzienlijke bijdrage levert is het niet erg als je daar zelf een aanzienlijk deel in hebt, c.q. risico loopt. Want uiteindelijk, het is als het goed gaat leuk, maar als het niet goed gaat loop je evenveel risico.
En dat is wel het idee altijd wel geweest, en dat is natuurlijk in de loop der jaren heb ik dat even zien fluctueren, het idee van hoe dat moet werken ook bij een Aan De Stegge, maar dat is wel het principale idee van ondernemende directies, dat krijg je door mee te doen.
Cor
Wat denk jij nu dat het een groot verschil is tussen een ondernemer die gewoon zijn eigen bedrijf opbouwt en gewoon enig aandeelhouder is, tussen jou die altijd, met andere mensen de eigenaar bent, dus met een ander altijd moet overleggen?
Johan
Ik denk dat je wel, bij die laatste variant waar ik in zit, dan moet je kunnen samenwerken, je gaat er nooit helemaal alleen over en terwijl een zelfstarter die zich helemaal uitbouwt, zijn bedrijf, die staat er alleen voor, die haalt er misschien meer mensen bij, die heeft meer te kiezen denk ik. Dus ik denk wel dat je iets meer een samenwerkingsmodus moet hebben, maar aan de andere kant kun je ook wel, als je de goede mede-eigenaren treft, want het is bij ons dan vaak meerdere mensen in het bedrijf die meedoen, in ieder geval ik heb dat dus heel lang gehad samen met de directeur productie, ja, dan kun je daar ook wel weer op terugvallen. Dat is weer het voordeel. En ik ben in 2015 alleen in die directie komen te staan, door het vertrek van mijn compagnon in 2014, ja, ik vond dat wel een fijn idee. Want dan heb je überhaupt niet meer van: hij vertelt dit en ik vertel dat, dus het is organisatorisch veel meer hetzelfde, dus -
Cor
Dus in het kantoor Waal, ben jij nog de enige die de scepter zwaait.
Johan
Dat is duidelijk, alleen je bent gewoon, ik heb me daar in het verleden misschien wel eens op verkeken dat ik denk: dat lijkt mij ook wel ideaal, maar ik heb dat zelf tweeënhalf jaar uitgehouden om de conclusie te trekken: ik kan beter met nog iemand samen de scepter zwaaien, of met zijn drieën, want dan kun je ook, als het leuk gaat kun je dat delen, en als je moeilijkheden hebt kun je dat ook delen. En nu zitten wij weer in zo’n situatie, hebben we een driekoppige directie, dat zijn, ja, een iets jonger team hebben we nu, die mannen zijn ook een paar jaar jonger dan mij, op het gebied van projectontwikkeling, op het gebied van techniek, ja en ik denk dat daardoor veel meer evenwicht is ontstaan. Dus ik acht het eigenlijk een betere situatie.
Cor
Die zijn ook mede-eigenaar?
Johan
Nee, nee.
Cor
Dus jij hebt veertig procent van de aandelen, Aan De Stegge heeft nog zestig procent. Zie je daar nog verandering in komen?
Johan
De projectontwikkeling, daar hebben we een nieuw bedrijf voor opgericht, eigenlijk een nieuw label, naast Waal hebben we Maas, Maas wijkontwikkeling, dat is eigenlijk een startup en daar doet de directeur ontwikkeling, is daar zeker partner in, dat is zelfs hartstikke leuk, dat geeft ook wel heel veel spirit weer. En de directeur, adjunct directeur productie die komen uit een niet-directie rol, die heeft de tijd genomen, dat hebben we met elkaar afgesproken dat hij zich in drie jaar helemaal verder verdiept in die directierol, die komt echt uit projecten, dat is toch heel wat anders dan die hele breedte leiding geven. En er vallen natuurlijk heel veel mensen onder productie, en om dan als volwaardig directielid mee te draaien zonder deelname. Dat is ook wel goed afgekaderd.
Cor
Ik heb nog een paar vragen aan jou, Johan. Want ik zie dat je je hele leven, je bent dan misschien met leren een klein beetje laat op gang gekomen zou je kunnen zeggen, maar je bent in 2015, je gaat dan naar veertig procent van de aandelen toe en denk je: weet je wat, ik weet nog niet genoeg en ik heb nog tijd over, ik ga dan toch maar nog even mijn MBA doen.
Johan
Dat dacht ik zo, ja.
Cor
Maar had je echt het idee dat je nog wat tekort kwam, of was het gewoon je wil altijd nog maar meer willen weten. Dacht je echt dat die mensen jou nog wat konden bijbrengen?
Johan
Ja, zeker. Want ik ben eigenlijk wel heel nieuwsgierig naar meer, naar kennis en kunde en ik vind het vooral heel leuk om uit andere vakgebieden - ik heb super genoten van die opleiding, van wat ik heb opgehaald. Niet van de druk die je voelde dat je nog iets moet afmaken. En het is ook wel een beetje, ja een beetje bewijsdrang, dat is wel ongelukkig als je dat ver in je veertigste hebt, ik wilde wel zelf, mensen hebben een hele bucket list, je had het net over idool en over voetbalclub, ik had: ik zou mijn MBA wel willen halen. Dat was mijn ideaal. Want dan heb ik in heel de breedte, ook bedrijfskundig en die is ook internationaal en dan kan ik me in ieder geval meten aan mensen die ook richting geven aan bedrijven. En niet omdat ze gewoon heel slim zijn, ondernemend of de goede dingen doen, maar gewoon vanuit kader, vanuit theorie. Een beetje apart, ik vind het een beetje dubbel, want ik heb ook mensen die nu wel eens tegen mij zeggen: zou je dit mij aanbevelen? Dan denk ik: qua tijdsbesteding en qua molensteen om de nek even niet, ligt ook misschien een beetje aan je thuissituatie, ja als je al veel werkt en je gaat die spaarzame uurtjes die je bij elkaar bent, je dan ook nog eens terugtrekken in een hok om een werkstuk, want zo is het, om dat ook nog eens te maken, ja is dat nu zo nodig als je het al goed hebt.
Cor
Dan moet je op het werk ook mensen meesleuren, dan moet je dat op school waarschijnlijk ook nog eens een keer doen?
Johan
Nee, sterker nog, je krijgt ook allemaal werkgroepjes, ook vanuit de studieopdrachten, ook bij je op kantoor, dan hebben ze bijna nog het idee dat doen we voor Johan zijn school, even plat gezegd. Dat voelt niet echt gelukkig. Terwijl, aan de andere kant mis ik weer dat er vijf man aan mijn bureau staan die zeggen: dit wil ik ook doen. Dat mis ik ook. Dat is eigenlijk ook niet helemaal gezond dat iedereen het wel prima vindt, basisopleiding, we doen af en toe nog een cursus, of een software toepassing. That’s it. We hebben pas nog een Excel training laten geven, daar heb ik ook gewoon aan meegedaan, daar leer je gigantisch veel weer van, van een man die helemaal gek is van Excel. Ja, waarom zou je denken dat je er al bent? En dan zit je daar toch met veel hoogopgeleide mensen, veel mbo, hbo sowieso, tu, ja, die zitten dan allemaal ongelukkig Excel te gebruiken, dat is maar een simpel voorbeeld, dan denk ik eigenlijk raar zo’n mens, want ga twee of drie keer naar zo’n cursus en de volgende keer wat anders en zo blijf je bij. Je moet het zien als investering en het is ook wel in de balans van: kijk, mijn balans die is niet helemaal, ik ben enorm normerend in mijn gedrag, dat is een hele vervelende eigenschap, ik vind dat zelf ook echt lastig, dus ik denk altijd, een ander zal wel dezelfde drijfveren hebben als ikzelf heb. Evenveel wil werken, even belangrijk vind om iets af te maken, terwijl, dat is natuurlijk helemaal niet zo.
Cor
Wat zeggen nu bijvoorbeeld je kinderen, je zegt je hebt negen kinderen?
Johan
Ja, dat is ook weer veel.
Cor
Wat zeggen die dan tegen jou - papa is altijd weg?
Johan
Ik weet het niet, want ik heb met mijn kinderen hele leuke gesprekken die ik zelf niet met mijn ouders heb gehad, over bepaalde facetten van het leven, mijn oudste zoon is afgestudeerd aan het hbo, logistiek manager, toen ik mijn MBA afrondde, dus hij deed een onderzoek en ik op mijn gebied, dan kun je sparren met je kind, dat is ook geweldig. Ja, dat vind ik ook een bepaalde kwaliteit geven. Ik denk ook, jongens, kijk naar je vader, doe je best op school, loop niet zo te tobben als hij en doe het nu, nu het gewoon kan. Ik heb wel het idee, je hebt natuurlijk hele goede tijden gehad, we hebben het per definitie allemaal goed in West-Europa, klaar, maar we hebben ook ogenschijnlijk moeilijke tijden gehad, ik ook. Ook na 2014 is heel die woningmarkt ingestort, van de woningcorporatie, daar bouwden we heel veel, de omzet halveerde, mijn partner was er net uitgestapt. Dan voel je je alleen en ook dan die last van: gaan we dat wel overleven? Het is natuurlijk helemaal niet zo dat je nooit boodschappen hebt kunnen doen of zo, maar als jij gewoon een paar miljoen afstreept, verlies hebt, ja, dat doet wel wat met je. En in die tijd denk ik wel eens dat ik wat witjes aan tafel zat en wat langer doorging, want in die zin had ik altijd wel energie op die momenten en dat zelfs kinderen dan zeggen: wat mijn vader doet, zoiets ambieer ik niet, geef mij gewoon maar een baantje. Dat heb ik ook gehoord. Dat vind ik wel eens jammer, denk ik, want alle mooie momenten, ja, die kan ik soms ook niet overbrengen, maar aan de andere kant, je hoeft ook niet allemaal ondernemer te worden. Je doet ook hetgeen wat goed bij je past. Het zou bij mij niet passen om, dat voorbeeld waar we mee begonnen, om van acht tot half vijf, zes weg te zijn, jaar in jaar uit hetzelfde. Dat zou gewoon bij mij niet passen, dus ja, je moet dat denk ik ook niet zo zwart-wit nemen.
Cor
Ik vond nog een paar dingen die ik las in het interview in Sprout, over jou, ik weet niet uit welk blad deze komt. Ik lees: we kunnen veel goedkoper bouwen dan we doen. Jij zegt: ik ben een bedrijf die wel een business plan heeft - in heel veel dingen lijk je ver in je tijd vooruit, merk je weerstand naar meer bouwondernemers dat ze zeggen: Johan doe eens even normaal?
Johan
Nee, dat denk ik niet, ik denk wel wat je zegt dat de laatste tien jaar is er een enorme ontwikkeling geweest ook en consolidatie en als je dat professionele gedrag in het ondernemen in de bouwsector, alleen wat ik wel merk, dat als wij, dan heb ik het over notabene vijf, zes jaar geleden, dat er een marktsegment uitviel toen hebben wij ons herpakt op een ander marktsegment, dat is eigenlijk verkeerd uitgepakt, dat komt omdat we die taal niet spraken van de klanten, die wilde wel dezelfde gebouwen en dezelfde huizen, maar die werkten meer met een contract en een jurist dan met een opzichter dan dat ze buiten op de bouw kwamen, dus, hoe moet je dat zeggen?
We waren wel een voorloper, maar je krijgt ook wel, vind ik, een enorme knauw als je dan iets onvoorziens onderweg meemaakt. En dan ben je gewoon weer een paar jaar achterop en dan moet je een enorm veervermogen hebben om te zeggen: weet je wat, we trekken de handschoenen weer aan, we gaan gewoon weer opbouwen. Dus die voorsprong die is groter geweest dan dat die nu is en het is nu veel gebruikelijker. Wij zijn heel vooruitstrevend in lean toepassen, in bim-technologie, bouw informatie model, ik heb een teamorganisatiestructuur opgezet in 2012, 2013, toen hadden we echt topjaren, goede productie, goede rendementen, wilden we investeren, wilden we doorgroeien, zelfsturende teams. Ik vergeet het nooit meer, in de bouwvak van 2018, ik denk we moeten terug naar die matrixorganisatie, maar ik heb nog geen nieuwe leidinggevenden, want dan hadden we vier teams, en dan hadden we vier teamleiders, dan waren er mini companies, super, super idee, boekjes over gelezen, echt een fantastisch verhaal, maar van zelfsturing is bijna geen sprake. Ik wil dat ze het ervaren. Wij hebben het geprobeerd met een technisch leidinggevende, met een commercieel leidinggevende, en als er dan een probleem was werd het diffuus, was het van niemand, ik denk wel eens: dat is een kapitale fout geweest, hebben we zes, zeven jaar tijd in verbrand. We zitten nu weer op de oude leest van een matrixorganisatie, een projectenbedrijf, mensen vinden het weer veel prettiger. Het is veel duidelijker.
Cor
Wat is iets waarvan jij dacht: zelfsturende teams, dat moet mij lukken -
Johan
Dat was een onderdeel van vernieuwing, ook vooruitlopend, ook op andere branches geïnspireerd, maar gewoon niet te implementeren.
Cor
Zeg je dan: dat is niet implementeerbaar in de bouw? Of zelfsturende teams, dat is gewoon iets wat niet werkt?
Johan
In een uitvoerend bouwbedrijf is het niet te organiseren, in ieder geval, het is ons niet gelukt, dat is beter gezegd, ik heb ook geen goede voorbeelden gezien, ik dacht daar de eerste in te zijn misschien. We zijn er bijvoorbeeld veel te lang mee doorgegaan. Dus die innovatiedrang heeft ons ook en mezelf heel veel energie gekost. Daar heb ik hele stukken over geschreven, uitgepuzzeld, man, een sessies met de teamleiders, wat voor kleur ben je, passen we bij elkaar, tegenovergesteld type, we hebben toch wel heel veel geprobeerd.
Cor
Je hebt dus wel een softe kant eigenlijk wel ingebracht -
Johan
Ja, maar dat heeft me weinig opgeleverd eigenlijk, ik denk soms wel eens: klip en klaar, stip op de horizon, piketpaaltjes wel, voor de medewerkers, veruit het beste. En dat gevoel heb ik nu ook weer, ik zit wel weer in zo’n nieuwe opgaande lijn en dat zie je niet alleen in cijfers, maar dat voel je ook, je ziet ook we doen ook heel veel aan dashboarding, daar ben ik ook weer helemaal fan van, dat doen ook niet veel bedrijven. Ik zie op een dashboard hoe een heel bedrijf ervoor staat. Ja, dan zie je steeds meer meters op groen staan dan op rood, dus dat is fantastisch, maar uiteindelijk denk ik wel, had het dan alleen maar strak omhoog kunnen gaan? Ik spreek natuurlijk wel eens mensen die ook in het verleden bij ons hebben gewerkt van: ben je teruggezakt, dan was je toen verder? Dat doet dan soms zeer, want ik heb in de tussentijd wel wat geprobeerd, het is alleen niet gelukt.
Cor
Maar je hebt een hoop geleerd in de tussentijd. Is het ook zo, als je onderdeel bent van Aan De Stegge dat je echt voor de grote ondernemersfouten behoed bent gebleven, dat er altijd iemand is die zegt: dat gaan we niet doen, Johan, dat is te veel risico?
Johan
Nee, nee.
Cor
Als je nu terugkijkt, is die hele innovatiedrang naar zelfsturende teams is dat een ondernemersfout geweest, zou je dat zelf als een -
Johan
Ja, ik vind dat van mezelf een fout, dat is niet aan de aandeelhouders, die hebben me de ruimte gegeven. Alleen ik zie het als compliment naar de aandeelhouder, wij zijn autonome bedrijven, een eigen bestuur en zo functioneert dat ook echt. En het is natuurlijk te flauw gedacht om te zeggen: had nou gezegd dat ik dat niet had moeten doen, voor de rest moet je er nooit mee bemoeien, zo werkt dat natuurlijk niet. Dus dan vind ik, daar moet je ook gewoon realistisch in zijn en daar hebben we wel een heel consequente lijn in.
Cor
Denk je, als je naar de toekomst kijkt, denk je dat je ooit nog zou willen, dat je honderd procent aandeelhouder zou willen zijn van het bedrijf? Of zeg je: dit is eigenlijk iets wat heel goed bij mij past?
Johan
Het is maar een gesprek dit, ik zou het denk ik wel willen, want anders ga je hier een beetje een gewenst antwoord geven, ik vind het nu prima, want het functioneert heel goed, ik vind ook nu met een beetje de nieuwe leiding, die zit er nu twee jaar, maar die komt nu pas een beetje, die jongens ken je anders ook niet, en zij kennen mij niet, maar dat werkt best goed en daar ben ik best trots op ook dat we die stap hebben gemaakt en uiteindelijk dat de aandeelhouder Aan De Stegge, ik ben natuurlijk zelf die andere, dat die dat ook hebben georganiseerd, die waren daar prima, die hebben dat nog wat aangejaagd. Dus de setting is goed, maar als je nu zegt wat is echt - dat is wel een goede vraag, wat is nu je drive, dat is toch wel eigenlijk gek, want we hebben het over samenwerken, met de klant, met iedereen, maar in zijn soort, ik ben wel een ondernemer die denk ik ook wel onafhankelijk wil zijn, ik wil eigenlijk ook wel zelf bepalen. En dat is ogenschijnlijk dan niet altijd zo omdat je niet honderd procent eigenaar bent, maar zo heb je dat wel geleerd, zo ben je wel groot geworden. Zo werkt het wel in de wereld. En ja, waarom je dat hebt, dat weet ik niet, een ander heeft dat al helemaal niet, die gaat liever naar de zaak en die krijgt eind van de maand een salaris, klaar. Ik ben liever onafhankelijk dat ik echt heel bewust, mijn eigen stappen en besluiten kan nemen en in dit geval ben ik bouwer en wil ik heel graag klanten ontzorgen en mooie bouwwerken maken, dat maakt mij niet uit. Maar het liefste doe ik dat wel in een veld waarin ik de richting bepaal.
Cor
Ik vind dat wel mooi, want wat ik zie: ik zie een man die ondernemer genoeg is om te ondernemen en blijkbaar goed genoeg is in communicatie om wel die samenwerking te hebben, dus om het wel samen te doen, dat vind ik reuze knap. We gaan naar de laatste vraag toe, Johan.
Johan
Nog over dat communiceren, ik denk dat het wel heel goed is, ook voor de luisteraars: je bent allemaal wel een stuk eigenwijs. Eigenlijk iedereen, op zijn niveau. Zo zie ik het dan maar, en dan zelf sluit ik me daarbij aan, enorm. Ik heb ook veel energie verbrand, ook van mezelf gevergd door het zelf te willen bereiken en bijvoorbeeld de stap van teamorganisatie afbuigen en dan open staan voor een matrixorganisatie met een diversiteit in leiding en het delen van eigenlijk geluk en ongeluk, weet je dat ik daar pas wel echt voor open ben gaan staan nadat ik twee jaar heb lopen tobben? Omdat je dan toch, ben je wel heel alleen, dan ben je alleen aan de top en bij succes is dat niet zo erg, want de eer opstrijken is niet zo moeilijk, dat doe je eigenlijk van nature te graag, maar gewoon al je problemen op je schouders voelen en dat een ander wel naar huis gaat en er klaar mee is, dat heeft toch wel, ook ver in de veertig, in mijn perspectief is dat oud, leer je dus echt hele belangrijke dingen als ondernemer. Wat je eerst meegemaakt moet hebben om er pas eigenlijk echt mentaal voor open te staan, voor nieuwe maten. Want als je samen bent in een bedrijf moet je bijna maatje zijn, dan heb je aan één woord genoeg. Je hoeft niet privé maten te zijn, maar wel zakelijk. Kicken als je het van elkaar snapt en het lukt. Dat heb ik wel moeten leren. Dat vind ik best eigenwijs. Als ik een ander een tip mag geven, sta daar misschien wat eerder open voor.
Cor
Dat is wel mooi, want dat is de laatste vraag die ik heb, heb je nog een ultieme ondernemerstip, wat zou je dan zeggen?
Johan
Doe eerder wat je denkt te gaan doen. Alles wat je van plan bent te gaan doen, moet je naar voren halen en uiteindelijk toch nog wat meer lef tonen, je nek uitsteken en kwaliteit van leven is niet alleen dat je een rendabel bedrijf hebt, dat is toch ook wel de momenten.
Cor
Eerder trouw zijn aan je onderbuikgevoel?
Johan
Ja, misschien wel. En dan ook daar eventueel de risico’s die daarbij naar boven komen, accepteren. Niet alleen pas durven als je je safe voelt.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #12 Cor Spronk in gesprek met Frans van der Kolk - over vier randvoorwaarden, drie kernwaarden, financiering en overnamestrategie
23 Nov 2020· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
EERST BIJ JEZELF NAGAAN WAT JIJ LEUK VINDT EN WAAR JIJ GOED IN BENT
Vandaag ben ik in gesprek met Frans van der Kolk (46 jaar) uit Kampen. Frans begon op 39 jarige leeftijd met ondernemen en heeft nu 23 bedrijven met 600 FTE. 7 jaar geleden was het tijd om alles wat hij geleerd had op school, bij Breman, en Scheer & Foppen in de praktijk te brengen onder zijn eigen vlag, de VDK Groep. En dat doet hij niet onverdienstelijk. Dit is wat Frans leuk vind. Dit is waar Frans goed in is.
VIER RANDVOORWAARDEN
Frans wilde zelf altijd de beste zijn, maar bij anderen kijkt hij altijd naar vier dingen: is iemand integer, heeft hij de juiste intenties en heeft hij de juiste competenties en maakt hij resultaat.
DRIE KERNWAARDEN
Frans heeft zijn eigen businessmodel ontwikkeld die gebaseerd is op de kernwaarden ondernemerschap, rentmeesterschap en sfeermeesterschap. Vol vuur verteld hij, omlijst met voorbeelden waarom dit zo goed werkt in zijn bedrijven.
FINANCIERING
Mooi is ook het verhaal hoed hij bij zijn start een financiering probeerde te krijgen en hem dat lukte in ene tijd dat de markt niet stijgende was. En over hoe hij nu weer geherfinancierd is om zijn groeiplan verder te kunnen uitvoeren. Van 85 miljoen omzet naar 300 miljoen omzet!
OVERNAMESTRATEGIE
Frans heeft een nuchtere kijk op overnemen. Over het feit of zijn kinderen het bedrijf ooit over zullen nemen. Over wanneer een DGA erover na moet denken om zijn bedrijf te verkopen. Over familiebedrijven en hoe dat vaak mislukt in de opvolgende generaties. Zijn filosofie is nuchter, herkenbaar en realistisch en dat zorgde er ook voor dat Frans zijn VDK Groep de afgelopen 7 jaar zo kon groeien en door zal kunnen groeien.
Frans, ik vond het een geweldig om je beter te leren kennen. Mooi hoe zo’n nuchtere man, zonder blabla (en zonder secretaresse haha) mij en andere ondernemers kan inspireren om te doen wat ze leuk vinden en daar goed in te zijn.
Meer over Frans van der Kolk en zijn bedrijven kun je vinden op:
https://www.linkedin.com/in/frans-van-der-kolk-031aaa1a/https://www.linkedin.com/company/vdkgroep/https://vdkgroep.com/
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.
AANBIEDING VOOR JOU
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
DIRECT EEN AFSPRAAK MAKEN?
Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
#podcast#interview#fransvanderkolk#vdkgroep#mentor#inspirator#dgamentor
Volledige tekst podcast:
Frans van der Kolk, van de VDK Groep. In IJsselmuiden ben ik hier bij jou, het is vandaag zeven oktober, we kennen elkaar van sinds vorig jaar, omdat we allebei ambassadeur zijn van MKB Nederland, regio Zwolle. Jij ambassadeur dan van Kampen is dat dan en ik van Dronten. Ik zie, je bent zesenveertig jaar, ik heb je even wat gegoogeld, zesenveertig jaar en komen we zometeen nog bij alle bedrijven die je in de afgelopen jaren bij elkaar hebt gevoegd, ontzettend knap. Woont in Kampen, getrouwd met Claudia, een dochter en twee zonen.
Frans
Dat klopt.
Cor
Hobby’s, voetbal denk ik? Nog meer?
Frans
Voetbal is niet alleen mijn hobby, dat is ook nog mijn passie.
Cor
Kijk, nou mooi. Voetbalclub zal dan zijn, ik denk PEC Zwolle?
Frans
Ja, PEC Zwolle en lokaal de voetbalvereniging Go-ahead Kampen.
Cor
Go-ahead Kampen. Muziek?
Frans
Ja, muziek. Ik hou eigenlijk wel van allerlei soorten muziek, maar zoals U2, Kensington dat zijn wel een beetje de favoriet in de auto.
Cor
Wat voor auto heb je?
Frans
Ik heb een Range Rover.
Cor
Een Range Rover. Lees je wel eens boeken?
Frans
Nou, eigenlijk niet. Nee, ik lees wel eens vakliteratuur in die zin dat, en ook wel eens economische literatuur zoals een Elsevier of, maar eigenlijk lees ik nooit boeken. Ik heb tien jaar geleden volgens mij wel eens een keer een boek meegenomen op vakantie en dan las ik hem ook wel uit, maar ik kreeg er geen inspiratie van en ik ben meer van de korte nieuwsberichten en korte dingen en met name gewoon met mensen spreken en informatie op die manier opdoen. Dus boeken lezen is niet echt mijn stijl. Kan ik ook mijn rust niet voor vinden trouwens.
Cor
Nee. We hadden het net al over een podcast luisteren, dat is eigenlijk ook iets wat, ja, deze podcast ga je natuurlijk wel luisteren.
Frans
Ja, die ga ik wel luisteren, ja.
Cor
Bij BNR nieuwsradio heb je podcasts, zo ben ik er eigenlijk ook op gekomen, om dat meer te doen. Maar ja, dan moet je wel lange stukken in de auto zitten. En zeker nu met de Corona, dat je vooral thuis moet werken, we zitten hier op veilige afstand. Heb je een idool waar je tegenop kijkt?
Frans
Bedoel je in het zakenleven?
Cor
Ja?
Frans
Ik heb eigenlijk, zeg maar, twee leermeesters gehad, waar ik toen ik directeur in loondienst was. En dat was Reind Breman, waar ik veertien jaar wel intensief mee samengewerkt heb en daarnaast Aad Foppen Senior, in mijn Scheer en Foppen-tijd, dus dat waren niet mensen waar ik tegenop keek, maar waar ik gewoon heel veel van geleerd heb en natuurlijk heb je daar respect voor en waardering, maar dat waren mensen waar ik heel veel van geleerd heb. En daarnaast heb je in je regio ook qua ondernemers waar je heel veel mee spart en dan kijk je, in die zin niet tegenop, maar daar heb je wel het gevoel bij: daar wil ik wel eens mee sparren. Maar ik heb niet een idool van landelijk of wereldniveau van: dat zou ik nu willen ambiëren of dat zou ik nu willen zijn.
Cor
Hennie van der Most was misschien wel zo’n man waar ik wel tegenop keek. Ik weet nog dat ik hem in het begin van mijn carrière wel eens gebeld heb en toen had ik hem tien minuten aan de lijn en vroeg of ik eens een paar dagen met hem mee mocht lopen. En toen zei hij na tien minuten: nou Spronk, zegt hij, dat gaan we niet doen, want jij red je wel. Toen zei ik: ja, dan heb ik nog niks.
Frans
Dan was hij geen goed leermeester, vind ik.
Cor
Of ik stelde niet de goede vragen, dat kan ook. Uit wat voor een nest kom je?
Frans
Ik kom eigenlijk niet uit een ondernemersgezin. Al zou je misschien mijn opa en oma, die een boerderij hadden, toch wel als ondernemer kunnen scharen natuurlijk. Gewoon altijd hard werken en veel doen. Maar ik ben hier opgegroeid in Kampen in een volksbuurt en uiteindelijk ben ik mee gegroeid met mijn vader en moeder, met ons gezin, naar drie verschillende wijken in Kampen, door de ontwikkeling van ons gezin, in dit geval mijn vader die zich ontwikkelde in de melkproductie, waarbij hij teamchef was. Die heeft een mooie ontwikkeling daarmee gemaakt.
Cor
Er staat hier een melkfabriek in Kampen.
Frans
Ja, uiteindelijk was hij in Zwolle aan het werk. Maar dat is eigenlijk meer in de sector van: we zijn wel ontwikkeld, gegroeid als gezin, maar ik kom niet uit een ondernemersgezin. Het is meer, ja, toen wij in de volksbuurt opgroeide was het ook niet allemaal rijkdom, maar we hadden genoeg. Maar mijn moeder die naaide de broeken van mij en als die kapot was ging er een lap op. Zo ben ik wel opgegroeid. Dat is wel mijn roots. Waar ik vandaan kom.
Cor
Wat voor school heb je gedaan?
Frans
Ik heb de lagere school gewoon in Kampen, daarna ben ik de LTS gaan doen, de MTS en toen technische bedrijfskunde. En de LTS heb ik gedaan omdat ik gewoon de techniek leuk vond. Ik had volgens mij in mijn klas de hoogste CITO toets, maar uiteindelijk heb ik toch gekozen voor de lts. Heeft mijn moeder nog wel ruzie om gehad met de leraar, maar goed, mijn moeder zei: als die jongen naar de lts toe wil, dan gaat hij lekker naar de lts, dat is zijn passie, de techniek. Uiteindelijk heb ik dat gedaan en dan kom je ook wel weer goed terecht. Dus na de lts, mts en toen technische bedrijfskunde aan de hogeschool.
Cor
Ik zag inderdaad commerciële technische bedrijfskunde.
Frans
Ja, dat was toen eigenlijk net een beetje in opkomst. De techniek gecombineerd met een stukje bedrijfskunde. Een stuk commercie en ik dacht: dat is echt iets voor mij. Heb ik in Enschede gedaan en daar heb ik ook Twente leren kennen en ook Grolsch leren drinken, maar uiteindelijk heb ik daar een mooie tijd gehad en dat was ook eigenlijk de enige periode waarbij ik in Kampen weg ben gegaan, dus eigenlijk, in Kampen liggen ook mijn roots, daar ben ik geboren en ben ik getogen en woon ik nu nog steeds.
Cor
Maar tijdens je studie heb je in Enschede gewoond.
Frans
Ja, heb ik daar gewoond.
Cor
Oké, mooi. Wat voor een leerling was je dan? Was je iemand die in de groep altijd al vooruit liep, of was je degene die gewoon de slimme dingen zei, of was je een doener?
Frans
Ja, ik was een combinatie van: ik kon best wel goed leren, ik was een streber, ik wilde altijd toch wel de beste zijn en daar word ik nog wel eens over aangesproken van oud-leerlingen die ik nog steeds goed ken. Of die ik af en toe een keer tegenkom. Dat is wel synoniem van hoe ik ben. Aan de ene kant probeer ik met iedereen wel contact te hebben, maar ik ben wel iemand die probeert het goede voorbeeld te geven en gewoon het beste eruit te halen, maar ook wel een streber om dingen goed - om dingen te bereiken. Dat herken ik ook wel, als ik terug kijk naar mijn periode op school tot en met nu, dus ja, weliswaar kon ik met twee vingers in de neus de LTS door, ik had allemaal achten, negens en tienen, maar ik had ook wel een hele leuke tijd daardoor. Omdat je dan natuurlijk heel veel tijd overhoudt om andere leuke dingen te doen.
Cor
Maar als je bijvoorbeeld in zo’n groepje zat, want op school moet je dan toch leren, op de hogeschool, om dingen samen te doen, wat was dan meestal, was jij dan meestal de voorzitter, of was je de planner, of was je -
Frans
Ik was wel de leider. De leider om met een groepje, als team dingen te bereiken, ja.
Cor
Ik ben ook wel benieuwd straks, we gaan het straks over je bedrijf hebben en hoe jij dat dan doet, want je hebt het erover dat je, je hebt een aparte organisatiestijl die je, ik denk, ook wel zelf hebt ontwikkeld, of zelf hebt doorontwikkeld, interessant. Heeft jouw school jou daar heel, als je daarop terug kijkt, heel veel handvaten voor gegeven?
Frans
Ja, ik denk in de periode van school dat je eigenlijk leert waar je goed in bent en wat je leuk vindt en dat hoeft niet te zeggen dat je direct weet wat voor functie of zo, maar dat je wel ziet van: hoe sta je zelf in de maatschappij, hoe ga je om met mensen en hoe goed kun je leren, wat voor niveau haal je zelf, maar wat vind je zelf ook leuk? Dat pas je dan wel weer toe in je verdere loopbaan. Als je op de lts zit, dan realiseer je jezelf dat nog niet, maar las je terugkijkt is dat toch wel wat het is.
Cor
En hoe oud was je toen je van school kwam?
Frans
Dat was in 1997, toen was ik drieëntwintig. Toen ben ik afgestudeerd bij de Hogeschool Enschede, ja.
Cor
En toen ben je bij Breman Lelystad terecht gekomen?
Frans
In eerste instantie, en dat heeft ook weer met streven te maken, want ik wilde wel het beste eruit halen, ik ben ook cum laude afgestudeerd in die zin dat was ook zoiets, dat wilde ik wel bereiken. En na mijn studie was ik, dat was best wel in de goede tijd van de economie in 1997 en eigenlijk in onze richting had je de keuze: of je gaat naar een soort corporate bedrijf zoals een KPN, een Phillips enzovoorts als een soort technisch account manager of die richting op, maar ik had ook wel in mijn tijd dat ik op school zat ook heel veel stagebanen gedaan, of ook wel vakantiewerk en dat was ook bij Breman. Daar heb ik ook vakantiewerk gedaan, uiteindelijk sprak me dat wel aan, de techniek en de installatietechniek met name. Toen dacht ik: ik schrijf gewoon een brief naar, in dit geval Breman toe en gewoon een sollicitatie van: ik wil eigenlijk wel bij jullie aan de slag. Dat was ook mooi, bij Go-ahead Kampen zat iemand die ik dan weer kende en in dit geval was dat dan Frits Prins, die had een aannemersbedrijf Wensink en Prins die zei: weet je, ik ken de mannen van Breman wel, dus ik ga wel even bellen voor je. Uiteindelijk zat ik dezelfde week nog bij Reind Breman aan tafel, toen heb ik ook wel gezien dat het hebben van een kruiwagen, een netwerk, dat dat ook wel heel belangrijk is. Toen al en in dit geval een lokale voetbalvereniging die je dan ook weer voort helpt. Toen ben ik direct begonnen bij Breman als een soort trainee. Rechterhand van Reind Breman en na vier, vijf maanden had ik daar heel veel hand- en spandiensten gedaan voor Reind en toen zei hij van: we willen nog wel een vestiging gaan starten in Lelystad, wil jij dat doen? Wil jij dat gaan leiden als vestigingsleider? En toen zei ik van: nou, mooi, goed. Gaan we doen. En ja, dat was de start van mijn loopbaan, dan mocht je een eigen afdeling, dat was gewoon een BV, een eigen BV runnen.
Cor
Had hij toen een aparte specialiteit, ik weet dat Breman, de één zit wat meer in de woningbouw en de ander wat meer op de utiliteit?
Frans
Ja, dit was met name een servicebedrijf, service in klimaatinstallaties, verwarming, ventilatie en dat was met name in de woningbouw. Dus dat was specifiek in die regio met dat product, ja.
Cor
Ik wil nog heel even terugkomen op dat streberige. Komt dat vandaan, omdat je wat meer uit een arbeidersgezin, en ik zal laten zien dat ik het toch kan, was dat tussen vrienden dat je zoiets had van: ja, ik zal laten zien wat ik waard ben?
Frans
Ja, weet ik niet. Ik denk dat het zeker te maken heeft met je oorsprong, waar je vandaan komt. Ik ben opgegroeid met drie jongens, ik heb twee broers, het was altijd wel een beetje onderling een beetje fysiek strijd. Ik had een broer boven die was anderhalf jaar ouder, en een jonger broertje die was zesenhalf jaar jonger, misschien heeft het daarmee te maken, misschien heeft het er inderdaad ook mee te maken dat ja, het ging ook allemaal niet vanzelf. Het kwam me niet aanwaaien, dat vormt je ook wel als zijnde van: je moet wel hard werken wil je wat bereiken. Daarnaast was het echt wel: je moet eerst zorgen dat je wat geld hebt voordat je het kunt uitgeven, dat soort basisprincipes vormen je wel tot wat je nu denk ik bent geworden, ja.
Cor
Nou, mooi. Dat geld, daar kunnen we het zo nog over hebben, hoe je gestart bent. Dan vervolgens Lelystad vier jaar heb je daar gezeten?
Frans
Ja, klopt.
Cor
En toen was Lelystad ook weer te klein.
Frans
Dat is eigenlijk ook wel een leuk verhaal natuurlijk, want uiteindelijk als je dan een vestiging gaat leiden en Reind Breman die was iemand, die gaf iemand heel veel ruimte, maar die zei van: als je een bak koffie wilt drinken, sta ik altijd voor je klaar. Maar je moet zelf ontdekken en tuurlijk, ga praten met je collega’s, ga het gewoon zelf doen, dan leer je het meeste. En hij had gewoon vertrouwen in mij dat ik het wel kon. En daar leer je ook hoe je met mensen moet omgaan, hoe je met klanten moet omgaan, hoe processen lopen, hoe functies in elkaar zitten, hoe taken in elkaar zitten, hoe je met elkaar samenwerkt, dus eigenlijk was het een soort speeltuin waarbij je eigenlijk een bedrijf ging runnen met collega’s. Dus eerst deed ik de kantoorkant samen met een collega, deed ik alles. Uiteindelijk hebben we dat bedrijf gebouwd naar, voor mij was het toen ik daar wegging, tenminste uit die vestiging Lelystad, hadden we veertig man en was eigenlijk een beetje binnen de servicebedrijven toch wel het voorbeeld als zijnde: het gaat daar goed. Het draaide goed, financieel ook, het was echt wel een mooi bedrijf geworden. En uiteindelijk zag Reind Breman dat ook en die zei tegen mij: als je dat zo bij Lelystad kunt doen, zou je niet leiding kunnen geven aan een groep bedrijven binnen Breman, in dit geval de servicebedrijven waar jij nu ook onderdeel van bent als vestigingsleider.
Cor
Maar dan ben je nog geen dertig, man.
Frans
Ja, dat was - in dat jaar was ik zesentwintig, zevenentwintig. Ja, kijk, weet je, ik denk ook -
Cor
Leeftijd zegt dus eigenlijk ook niks dan?
Frans
Nee, leeftijd zegt niks. Je hebt wel, ja in die zin, leeftijd voor de carrière die ik heb gemaakt, is het vrij snel gegaan, maar je hebt natuurlijk wel kennis en ervaring nodig. Ik noem het altijd de tienduizend uren-regel van: je moet wel iets tienduizend uur gedaan hebben, wil je het echt begrijpen en wil je het ook kunnen. Je moet er wel kennis en ervaring in hebben. Dat houdt in dat, sommigen maken tienduizend uur in vijf jaar, maar sommigen in drie jaar. Dat is ook - de vlieguren die je maakt, maar ook de snelheid van sommige mensen. En dat heeft daarmee te maken, op het moment dat jouw leermeester, of in dit geval, jouw leidinggevende vertrouwen heeft in jou, dat hij ziet: hij kan het gewoon, dan kan het soms snel gaan.
Cor
En wat was dan dat Reind in jou zag, was het dat je de commercie aanvoelde, dus de klantenkant of was het dat je juist dat hele proces van een bedrijf bouwen van nul naar veertig in drie jaar, dat is knap, je moet er wel werk voor hebben voor al die veertig man.
Frans
Ja, weet je, dat is een combinatie van factoren. Maar uiteindelijk gaat het erom dat als iemand leiding geeft en daar heb ik uiteindelijk met heel veel theorieën een plaatsje kunnen geven bij mij. Ik kijk altijd naar vier dingen: is iemand integer, heeft hij de juiste intenties en heeft hij de juiste competenties en maakt hij resultaat. Dus eigenlijk die vier dingen, die zijn voor mij ook een leidraad voor mensen. De eerste twee dingen heeft natuurlijk met de mens zelf te maken, of je integer bent, dus dat zit in de mens zelf en als je dezelfde intentie hebt, dat zit ook een beetje in de mens zelf en daarna komen de competenties en resultaat maken. Met andere woorden: als jij de competenties voor de job hebt en je hebt die andere dingen ook, dan maak je uiteindelijk wel resultaat. En dat laatste heb ik ook geleerd, dat resultaat maken is heel belangrijk. Dus als jij in dit geval van Reind Breman de opdracht krijgt van: zet een vestiging op en je ziet dat iedereen daar binnen die vestiging gelukkig is, dat het goed draait en je hebt ook nog resultaat, ja, dan klopt het. Dan is het voor een leider, in dit geval de bevestiging van: dat kan hij, dan kunnen we eens gaan kijken of we de volgende stap kunnen gaan maken en zo heeft hij dat ook gezien. Dan gaan we gewoon kijken of jij die volgende stap kunt maken en ik heb er vertrouwen in, maar laat het ook maar weer zien.
Cor
Toen kwam je naar het Genemuidense toe, Breman, en wat was dan - wat waren de resultaten die jij daar vooral, ik bedoel, je zult het niet op holding-niveau in één keer zo schitteren, maar wat heeft Reind gezien dat hij dacht van: maar daarvoor haal ik hem naar binnen, wat waren dan uiteindelijk de competenties en de resultaten die jij daar haalde?
Frans
Reind kon dat niet inschatten of ik geschikt was voor die job, om het leidinggeven aan de groep bedrijven, maar hij had er wel vertrouwen in op basis van wat ik had gedaan. En dan is het natuurlijk aan mij om het te laten zien. En als je er beide vertrouwen in hebt, dan is dat een goed startpunt en uiteindelijk heb ik - ook daar heb ik heel veel geleerd van, in die nieuwe rol. Maar ook daar geldt weer dat ik dus mijzelf wel ontwikkeld heb, in competenties om die baan uit te voeren, maar uiteindelijk haalden we ook resultaat. En dat ging ook weer hand in hand. Ik ben in het jaar 2000 ongeveer daar aan begonnen en toen heb ik ook Reind Breman gezegd van: ik wil wel een plan maken, dat we wel een plan hebben van waar we heen willen met de visie en dat was eigenlijk dus dat we - de servicetak was een beetje onder gesneeuwd aan de installatietak, terwijl het eigenlijk wel een belangrijke drijvende kurk is. Want als je goede service verleent, krijg je ook weer installatiewerk terug. Dus uiteindelijk wat er gebeurde, is dat we eigenlijk zeiden: we willen een belangrijk onderdeel van de Breman Groep worden. Dus we hebben een plan toen gemaakt van dat we eigenlijk in elke provincie een servicebedrijf wilde hebben, zodat we landelijk dekkend waren, dat we een dekkend serviceapparaat voor alle installatiebedrijven, maar ook voor alle klanten hadden, dat we ook meer op onze eigen benen gingen staan. Dat we niet afhankelijk waren van dat een installatie werd opgeleverd en dat we dan door een Breman-bedrijf dat we de service deden, maar dat we gewoon echt een sterke marktpositie kregen op ons vlak. En uiteindelijk hebben we dat in tien jaar uitgerold door een aantal bedrijven over te nemen, een aantal bedrijven op te starten, nieuwe producten te introduceren, dat is het startpunt geweest toen we zeiden van: dit is het plan. En Reind Breman zei: mooi plan, voer maar uit. Dat was wat er gebeurde.
Cor
Mooi, mooi. Ze zeggen wel eens: aan alle mooie dingen komt een eind. Dat is dan bij Breman ook gebeurd, wat mij betreft hoef je daar niet uitgebreid bij stil te staan, maar er was een moment, wat ik heb gelezen, in wat columns of een artikel over jou, op een gegeven moment denk je, niet zozeer: ik wil dit voor mezelf, maar wel van: ik wil eigenlijk dit doen als ondernemer. En dat kon dan wellicht bij Breman niet. Kun je daar iets over vertellen, want dat moet ook geen gemakkelijke stap zijn geweest?
Frans
Nee, ik moet eerlijk zeggen dat ik een fantastische tijd heb gehad natuurlijk bij Breman. Kijk, ik zie het altijd zo: Breman heeft heel veel aan mij gehad, maar ook ik heb heel veel aan Breman gehad en ik heb een fantastische tijd gehad en ik heb alleen maar, als ik terug kijk naar - mooie collega’s ontmoet en mooie relaties opgebouwd, die ik ook nu nog heel veel zie en heel veel spreek. Dus dat was een hele mooie tijd. Maar Breman zat toen ook in een fase dat ze in de nieuwe structuur gingen werken en ook dus nieuwe bevoegdheden en nieuwe divisiestructuur, uiteindelijk merkte ik dat ik in de hele structuur dat de kant waar ze op gingen, ja, dat dat toch een beetje, niet meer paste bij mij. En ik kreeg ook met wat collega’s daar wat meningsverschillen over, ja en toen dacht ik voor mezelf: eigenlijk voel ik voor mezelf, dat ik voor mezelf wil beginnen, misschien is dat wel het goede moment. En uiteindelijk ben ik ook op dat moment, want de mensen voelen dat, de markt voelt dat soms, als je ergens een gesprek hebt. Toen werd ik ook gebeld door de familie Foppen van: wil je niet bij ons komen werken, als Algemeen Directeur van installatie BV in Harderwijk. En toen dacht ik van: eigenlijk wil ik voor mezelf beginnen, maar het is ook wel even mooi om dan even bij Breman eruit te stappen en dan even te kijken bij een ander bedrijf hoe het gaat en ook een mooie opdracht om dat bedrijf weer op de kaart te zetten. Dus dat heb ik wel gedaan, maar ik ben toen in 2011 daar naartoe gegaan, maar eigenlijk in 2010 zat ik in een fase van, om te oriënteren om voor mezelf te beginnen. Toen heb ik gewoon een shortlist gemaakt van bedrijven die ik zou willen overnemen, om te starten voor mezelf en dat heb ik ook gedaan met vijf DGA’s. Uiteindelijk die gesprekken heb ik gedaan, maar ik ben daarna wel begonnen bij Scheer en Foppen, omdat ik eigenlijk - bij Breman wilde ik gewoon weg, dat ging ook aan mezelf knagen, dus het was beter dat ik even wat anders ging doen.
Bij Scheer en Foppen toen gestart en eigenlijk was ik daar na een jaar, werd ik gebeld door de DGA van drie bedrijven in Kampen, die ik ook gesproken had om over te nemen en die zei toen van: je mag mijn bedrijf wel overnemen. Na jouw gesprek heb ik er echt over nagedacht en uiteindelijk vind ik dat jij mijn bedrijf wel mag overnemen. Natuurlijk moet er wel even een traject aan voorafgegaan worden, maar toen zat ik, in een spagaat niet, maar ik had echt een mooie opdracht om als Algemeen Directeur Scheer en Foppen weer op de kaart te zetten en heb ik ook gewoon een mooie tijd gehad en uiteindelijk heb ik daar drie jaar gezeten, het bedrijf op de kaart gezet en uiteindelijk ben ik voor mezelf begonnen, dat verhaal vertel ik zo nog wel even, want dat ging niet zomaar in één keer. Toen heb ik ook, mijn netwerk, iemand daar gekoppeld aan Scheer en Foppen. Waarvan ik dacht: die kan die baan goed uitvoeren als Algemeen Directeur, dus die kan mijn stokje overnemen. Dus die heb ik gekoppeld aan de familie en uiteindelijk is dat zo gegaan. Dus dat is een beetje de tussenstap die ik toen gemaakt heb, in de zoektocht van: wat ga ik nu doen.
Cor
Is een bedrijf bijvoorbeeld als Breman, maar misschien ook andere bedrijven, is dan op een gegeven moment omdat dat zo groot is, daar komen we zometeen wel op hoe groot de VDK Groep is, maar dat het - en dat het heel veel in de familie, heel veel mensen mogen meepraten dat het daardoor ook wel eens net een olietanker is wat moeilijk te sturen is? Als dat een kant opgaat dat dat moeilijk is bij te buigen?
Frans
Het heeft te maken met, en dan kom ik inderdaad zo meteen wel even op bij mijn eigen model, ik denk dat je heel goed moet nadenken wat je bestaansrecht is als bedrijf, welke structuur je daarbij kiest en uiteindelijk welke kernwaarden daarbij horen. En de kernwaarde heeft ook weer te maken met de cultuur dan in je bedrijf en op een gegeven moment, in die soort overgangsfase waar Breman nu zit, ja, daar is bewust of onbewust, dat kan ik ook niet goed herleiden, maar is er iets ontstaan wat niet meer - een aantal dingen passen niet meer bij de Breman-structuur. Bij wat ze bedacht hadden en dat is datgene wat ik zelf wel weer geleerd heb dat je daar echt heel duidelijk in je structuur voor moet kiezen. Ik wil niet zeggen meer naar een corporate omgeving ging, want het is gewoon een familiebedrijf en dat willen ze niet, maar het werd wel een beetje zo georganiseerd, op sommige vlakken. Ja, dan gaat het met elkaar knijpen.
Cor
Op een gegeven moment ben je echt te groot voor een servet en nog te klein voor het tafellaken en waar liggen - er zijn allerlei gradaties waar je in komt en super interessant om zo meteen te horen hoe jij daarin staat. Ik zei net ook al, in het voorgesprek, toen wij driehonderdveertig man personeel hadden op acht vestigingen, ja, dat was uiteindelijk ook wel met wat overnames, maar we hebben ze allemaal direct wel gekozen dat het onder eenzelfde naam ging vallen, om het ook allemaal wat beter aan te kunnen sturen. Maar ik ben heel benieuwd hoe jij dat ziet. Op je negenendertigste gaan ondernemen, op dit moment VDK Installatiegroep, zeg even, hoeveel FTE’s?
Frans
Ja, we hebben bijna zeshonderd FTE’s. Drieëntwintig bedrijven, dus dat zijn de aantallen.
Cor
Ik ga er even een paar noemen, want ja, jij kent ze, kun je straks zeggen welke ik vergeten ben. Begonnen hier met ETB, Ten Brinke en Schuurman Techniek, 2013 was dat. Ik zie dat er wat verschillende periodes zijn waarin er dan weer wat overnames zijn. Ik ben ook benieuwd hoe dat dan gaat. In maart 2016 Veldhuizen Elektrotechniek in Emmeloord en Keizers in Oldenzaal, dus dan ben je eigenlijk al geografisch aan het verbreden. April 2017 in Kampen, dat lijkt dan even een vreemde eend in de bijt, maar ook leuk om zo te horen: Hanze Projectintrichting en Plender Totaaltechniek. In mei 2017 daar achteraan nog een installatiebedrijf Borggreve, Haaksbergen. Toen even bijna een paar jaar niet, januari 2019 weer drie, VNM Regeltechniek Apeldoorn, Installatiebedrijf Hoekstra Heerenveen, ITR Groep in Raalte.
Een jaar later Blankenspoor, in Putten en Heluto in Diever, dus dan ben je ook richting het Drentse gekomen. Volgens mij raak ik er nu een paar die ik heb overgeslagen en februari 2020, dat is ook nog dit jaar de Afbouw Combinatie, Kruiper Koudetechniek in Raalte en onlangs zag ik vorige week volgens mij Kuipers Installatietechniek in Sint Nicolaasga.
Je komt bij Breman/Scheer en Foppen weg, en dan zeg je tegen je vrouw, ik weet niet hoe oud je was, toen was je negenendertig, zat je net in de kinderen?
Frans
Nee, toen had ik al twee kinderen.
Cor
En toen zei je tegen je vrouw: en nu ga ik voor mezelf beginnen.
Frans
Ja, ja. Dat is een bijzondere periode geweest, een hele leuke periode, een heel leerzame periode en ik heb toen ook wel geleerd en dat is ook wel fijn, dat je daar thuis commitment over hebt dat eigenlijk heb ik toen gezegd, we kregen toen ook een derde kind, toen hebben we eigenlijk samen besloten, mijn vrouw en ik dat ik kon gaan ondernemen, of ik ging ondernemen en mijn vrouw ondersteunde mij daarbij door ook te zeggen: dan ga ik thuis alles regelen. Als manager en leider om het thuis allemaal goed te organiseren. Toen hadden we al gezegd: rust in het gezin creëren, dus dat vinden we wel belangrijk. Ik wil niet zeggen dat mijn vrouw daar ondergeschikt mee was, want ik vind, mijn vrouw Claudia, weet je, als ik haar niet had, had ik dit ook niet kunnen doen. Dus dat is heel helder en daar hadden we thuis ook rust door, maar thuis had mijn vrouw ook gewoon heel veel dingen daarbij opgepakt. Je kunt heel veel met school doen, met commissies, met werkgroepen enzovoorts, dus daar heeft zij zich op gestort door alles thuis goed te regelen. Dat heeft mij heel veel rust gegeven om de volgende stap te maken om een eigen bedrijf te starten en uiteindelijk als ondernemer te beginnen. En ik denk als je het daar niet met elkaar thuis over eens bent, dan wordt het een heel lastige.
Cor
Ze zeggen: achter elke sterke man staat een sterke vrouw. Rutte heeft dan geen vrouw, maar voor de rest is dat vaak zeker het geval. Dus zij zei ook van: Frans, ik geloof in je en we gaan het samen doen. Dat is dan eigenlijk wat je doet.
Frans
Ja, we gaan het samen doen, dat is het.
Cor
En toen ben je, je vertelde, met die drie DGA’s hier in IJsselmuiden die zeiden -
Frans
Dat was één DGA, die had drie bedrijven. Maar die belde mij op in 2012 en die zei: je hebt mij dat toen gevraagd en uiteindelijk, ik sta er open voor dat jij mijn bedrijf overneemt, toen heb ik een ondernemingsplan gemaakt en ik heb een financieringsplan gemaakt en wat ik eigenlijk met die twee plannen ben ik de banken rond gegaan, maar dat was natuurlijk in een best moeilijke tijd. 2012 was net de recessie gaande, in onze branche was het toen ook best wel lastig, in die zin: het was teruggegaan van achttien miljard omzet naar ongeveer veertien miljard omzet, dus er was nog steeds veertien miljard, maar ja, er was wel wat krimp in de markt, dus bij de banken stonden toch de bouw en installatie allemaal rode kruizen achter, dus dat was best wel een lang traject en een traject met pieken en dalen. Heel veel banken waren toen, die geloofden echt in mijn ondernemersplan en mijn verhaal, als ondernemer, maar uiteindelijk kwamen ze niet door die black box heen van de bank. Aan de voorkant account managers en mensen lokaal die vonden het een topplan en die stonden erachter, maar toen ze het in gingen dienen intern, dan kwam eruit: we doen het toch maar niet.
Cor
Stonden alle kruisjes niet meer op groen.
Frans
Dat klopt, dat was wel een rit van teleurstellingen, maar uiteindelijk ben ik met de banken die - de bank die ook de huisbankier was van die bedrijven, de Rabobank, heb ik uiteindelijk na een jaar toch de deal rond gekregen. Dus dat was het startpunt van mij om in 2013 voor mezelf te beginnen. Een heel leerzame tijd, maar ook weer van: niet stoppen, niet opgeven. Want ik ben echt alle banken langs geweest en ik heb heel veel gesprekken gehad en heel veel informatie aangeleverd, want je gaat natuurlijk bij alle banken al die trajecten in, dus je moet heel veel informatie aanleveren, daar leer je ook wel weer heel veel van.
Cor
En je wordt daar vooral steeds sterker, steeds scherper van, zou je kunnen zeggen.
Frans
Daar word je steeds sterker van, steeds scherper, maar wel met de drive van: het gaat me gewoon lukken! En uiteindelijk, bij de Rabobank is het ook niet gelukt in één keer, want ik weet nog goed, ik zat bij een account manager aan tafel en die zei gewoon tegen mij: ja, Frans, we gaan het gewoon niet doen. En toen zei ik tegen hem: oké, dat snap ik, wat er nu op tafel ligt misschien, maar hoe zou je het dan wel willen financieren. Geef mij dan aan hoe je het dan wel wil doen. En toen zei hij gewoon: ja, dat gaan we gewoon niet doen. Ik zeg: zo sta ik niet in het leven, maar verwacht ik ook niet van jullie, jullie zijn de huisbankier van die bedrijven, geef gewoon aan hoe je het dan wel zou willen doen, want dan kan ik weer bij mijn stakeholders overleggen hoe we het dan kunnen inrichten. Die zei gewoon: ik doe het niet. Ik zeg: oké, dan is op dat moment het gesprek even klaar, maar dan heb ik wel daarna nog even gedacht van: oké, laat ik zijn leidinggevende even bellen, ook weer via mijn netwerk en uiteindelijk die leidinggevende gebeld, dus de directeur van de bank, van toen Rabobank IJsseldelta, die heb ik mijn verhaal uitgelegd en die zei: Frans, ik snap je wel en ik ga een andere account manager naar voren schuiven en misschien begrijpt die jouw verhaal beter en misschien heb je daar een betere klik mee. Uiteindelijk is dat gelukt, dat is ook een beetje, Paul Veld geweest trouwens en daar heb ik nog steeds hele goede contacten mee, die heeft gewoon gezegd tegen mij: ik snap jouw verhaal, ik geloof je als ondernemer, maar als jij het anders gaat inrichten, die financieringsvraag naar ons toe stuurt, op deze en deze manier, dan denk ik dat ik het er wel door kan krijgen. En dat is zo gebeurd. Dus uiteindelijk is hoe je gestapeld gefinancierd, is dat anders ingericht en uiteindelijk is me dat gelukt en kreeg ik financiering om te starten.
Cor
Mooi. Ik denk dat dat ook wel voor veel ondernemers herkenbaar is en dat misschien heel veel wel veel eerder opgeven, omdat ze denken: als het antwoord dan nee is, dan is het gewoon nee, maar als jij aan je onderbuik voelt: dit wil ik en dit gaat lukken, dit heeft kans van slagen, ja, dan geven ze niet op.
Frans
Kijk, als jij een plan hebt, je hebt daar een goede visie bij en het model klopt, het businessmodel, er is voldoende markt voor en de structuur klopt, ja weet je, waarom zou je je dan door een account manager van de bank laten afleiden. Als je plan nu eenmaal goed is, er is vast wel iemand te vinden die dan ook weer in dat plan gelooft. In dit geval had ik dan een bank op dat moment nodig, maar ja, als dat niet gelukt was met een bank had ik gewoon een andere oplossing bedacht.
Cor
Crowdfunding had je in die tijd nog niet, of wel?
Frans
Nee, nee.
Cor
Lijkt me ook niet een heel goed idee, nou, weet ik eigenlijk niet. Toen begon je met die drie bedrijven, jij werd de nieuwe directeur eigenaar, heb je toen al vrij snel al jouw zienswijze ingebracht of was het eerst zoiets: eerst maar eens kijken waar we staan en met heel veel mensen praten, praten, praten om te kijken hoe het ervoor stond?
Frans
Ik denk dat het een mix was, want enerzijds had ik wel een model ontwikkeld voor mezelf. Als je dan een bedrijf als ondernemer wilt hebben, natuurlijk, de techniek, de installatietechniek daar ligt mijn hart, vind ik een fantastische markt en dat is dan één, dat je de branche kiest, daar lag ook mijn kennis en mijn netwerk natuurlijk. Maar anderzijds had ik ook wel een model ontwikkeld hoe je de organisatiestructuur neerzet, maar ook hoe je dan bedrijven onder een groep kunt laten werken door middel van hoe je samenwerkt, maar ook wat je dan in de bedrijven moet inrichten en wat je in de holding moet inrichten, dus dat model dat had ik zo gefinetuned op basis van mijn kennis en ervaring, in mijn Breman-tijd en in mijn Scheer en Foppen-tijd en gesprekken met collega-directeuren en ondernemers, dus ik had wel een eigenwijze blik op hoe je iets neerzet qua structuur. En dat houdt in dat elk bedrijf is zelfstandig, met de voordelen van een groep, heeft een eigen structuur, dus een eigen organisatiestructuur ook, daar zit ook een lokale ondernemer op, dus een bedrijfsleider die zijn bedrijf ook runt en die runt zijn bedrijf waarbij hij techniek als onderdeel heeft, zijn klanten en personeel en alles wat daar een beetje vanaf wijkt dat faciliteerde ik. Dus dat regelde ik voor hen. Dus dan moet je denken aan banken, verzekeringen, accountant, marketing, ict. Ik vind ook dat de niet core-activiteiten moet je niet in die bedrijven laten, daar had ik weer van bedacht dat ik dan uitbesteedde. Dus met andere woorden: ik ging niet een holding creëren waarbij allerlei afdelingen ontstonden die dat deden, ik vind: dat is niet je core business, dus dat moet je lekker uitbesteden aan de beste bedrijven die dat op dat moment kunnen, dus voor de bank had je een accountant, marketing enzovoorts, dus je besteedt dat gewoon uit als een project aan de beste op dat moment. Dus dat was het model.
Cor
Al die zevenentwintig bedrijven die werken allemaal onder één systeem?
Frans
Ja, één systeem -
Cor
Als je het hebt over vastgoedonderhoud, of koudetechniek, ik kan me voorstellen dat dat andere rekensystemen, andere planprogramma’s misschien zijn.
Frans
Je moet het zo zien: ze zijn wel zelfstandig en wij dicteren niet hun - alle zaken die je vanuit de holding zou willen. Dat was ook mijn gedachte, om een voorbeeld te geven: iedereen mag zijn eigen ERP-pakket selecteren. Natuurlijk hebben de meeste installatiebedrijven veel raakvlakken met elkaar, dus de meeste installatiebedrijven hebben hetzelfde pakket, maar ik zeg niet vanuit de holding: je moet allemaal hetzelfde pakket hebben. Dus je moet zelfstandig werken en je moet het pakket kiezen wat het beste bij jouw processen past. Dat is het meest efficiënte. Dus dan heb je geen maatwerk, dan heb je echt een ERP-pakket wat bij je past en dan moet je weer bedenken hoe je dat dan vanuit de holding, de informatie krijgt. Daar heb ik ook iets voor bedacht dat je dus alle informatie vanuit de ERP-pakketten gewoon via - naar boven toe haalt. Maar dat niet de bedrijven hetzelfde pakket hebben.
Cor
Dat de bedrijven er geen last van hebben.
Frans
Ja, daar geen last van hebben. Dat heb ik ook wel geleerd, dat als je zegt: we gaan met zijn allen over naar één pakket, ja, dat is voor heel veel bedrijven is dat gewoon - werkt dat niet, of het sluit niet aan bij de processen, of het is te traag, het is niet efficiënt ingericht, of je moet teveel maatwerk hebben, of te veel andere aanpassingen, dus dat is de filosofie erbij, dus het zijn lokale ondernemers met hun eigen processen en eigen techniek, maar wel met de ondersteuning van de holding. Zo moet je het zien.
Cor
Zou je kunnen zeggen, want je geeft dan een paar voorbeelden van hoe dat dan gegaan is, maar de eerste ondernemer die zag jou echt zitten van: jij mag mijn bedrijf, jij mag mijn kindje overnemen, daar moet hij natuurlijk een goed gevoel over hebben om dat over te dragen, want de installatietechniek is best wel een conservatieve branche, maar jij zegt dan eigenlijk: de dingen die ze gewoon zijn, kunnen ze blijven doen, maar alles waar ze last van hadden, of last van kunnen hebben dat haal je uit hun handen?
Frans
Ja, wij zorgen er echt voor dat de bedrijven kunnen ondernemen. Dat al het gedoe er omheen, dat dat voor hun ontzorgd wordt, dat wij dat faciliteren vanuit de holding en dat de core business, waar ze mee bezig zijn, dat ze daar volledig op kunnen focussen. Dat heeft te maken ook met de kernwaarden die ik ontwikkeld heb, want op een gegeven moment leer je ook dat kernwaarden, daar wordt wel eens over gesproken, kernwaarden, sommige snappen dat niet, die hebben een link met de structuur. Als jij een structuur neerzet is het belangrijk om kernwaarden te ontwikkelen die goed bij je bedrijf passen, bij je DNA. En die kernwaarden, de drie belangrijkste zijn: ondernemerschap, ondernemerschap past ook bij hoe wij werken, wij zijn een ondernemend bedrijf. We zijn geen corporate bedrijf, maar als jij die kernwaarden ontwikkelt dan moet je ze ook gaan borgen in je organisatie. Dat betekent dat je de verantwoordelijkheden zo laag mogelijk in de organisatie moet leggen, dat je de lijnen zo kort mogelijk moet houden, dat bedrijven klantgericht werken, dat ze ook gewoon dag en nacht klaarstaan voor de klanten, dat is ondernemerschap waarbij je dat ontwikkeld hebt als kernwaarde, maar dat je dat ook in de structuur geborgd hebt. Dat is heel belangrijk.
Cor
Is dat ook wel, de overnames die je doet, dat die allemaal zijn van echte ondernemers die hun eigen bedrijf hebben opgebouwd en zeggen van: er is er maar eentje aan wie ik het zou verkopen, als je bijvoorbeeld geen bedrijfsopvolging hebben, als ik het zou verkopen dan zou ik het aan zo’n Frans van der Kolk doen, is dat ook zoals ze naar jou toekomen?
Frans
Ja, dat speelt wel mee. Daar bedoel ik mee, kijk, dat heb ik ook wel geleerd in mijn Breman-tijd dat bestaansrecht van een installatiebedrijf is niet alleen techniek. Dat is ook de cultuur die in dat bedrijf zit, de naam die opgebouwd is in de regio waar mensen aan verbonden willen zijn, in dat lokale team, dus dat betekent dat je dat moet onderkennen en dat je dat ook een plaatsje moet geven in je structuur. Dus ik heb bedacht dat je zegt van: als er bedrijven toegevoegd worden aan de VKD Groep, houden ze gewoon hun eigen naam en in de branding zeggen we dan: onderdeel van de VKD Groep. Dus wat je daarmee creëert is dat het bedrijf waar de naam ook een heel belangrijk onderdeel is en de cultuur van dat bedrijf dat je dat bestaansrecht blijft hanteren. Als een bedrijf onderdeel van de groep wordt gaat die eigenlijk gewoon door. Het enige wat je zegt: het is wel onderdeel van de VKD Groep en je maakt gebruik van alle voordelen van de Groep. Dan krijg je natuurlijk ook weer heel veel vragen van andere mensen: ja, maar hoe hou je dan controle en noem maar op? Als een bedrijf goed draait en hij wordt onderdeel van de Groep, draait hij gewoon goed door. Sterker nog, hij draait iets beter door omdat je vanuit de VKD Groep ook nog heel veel dingen kunt toevoegen.
Cor
Ik kan me voorstellen, zeker voor monteurs, wat voor auto rijden ze, het logo zal dan vaak ook wel blijven bestaan, dus de kleur van bedrijf, de één heeft rood, de ander heeft groen, is dat ook wat je zoveel mogelijk probeert te borgen, zodat je ook weer duidelijk regionaal of lokaal zaken blijft doen met de toeleveranciers?
Frans
Ja, met name de klantenkant, dus met andere woorden, kijk, in de branding zie je wel, op het moment dat het bedrijf toegevoegd wordt aan de Groep gaan we het individuele logo wat opfrissen. Dus het blijft wel hetzelfde logo, maar dat fris je op. Dat zou je normaal als bedrijf ook af en toe moeten doen en dan zeg je wel in de branding dat het inderdaad onderdeel van de VDK Groep is. Dus je ziet ook, alle busjes die overal rondrijden met iedereen een eigen merknaam, maar wel onderdeel van de VDK Groep. Dat is de strategie erbij. En uiteindelijk merk je ook, dat is even de link hoe ik dat gezien heb in mijn carrière bij Breman.
Ik gaf leiding aan twaalf bedrijven over heel Nederland, dus in elke provincie één en wij hadden ook af en toe een uitje met alle bedrijven binnen mijn groep, vanuit de personeelsvereniging. Dat deden we af en toe, dan rouleerden we over Nederland. Af en toe in Haarlem, of in Limburg, wat dan ook. Wat je dan zeg en dat is wel mooi om te zien, je probeert natuurlijk een soort synergie te krijgen binnen de groep. En eigenlijk probeerde je, vind ik persoonlijk ook nu achteraf, teveel een eenheidsworst ervan te maken omdat, op het moment dat je zo’n PV-dag hebt, wat gebeurt er? De Friezen zitten bij de Friezen, Limburgers bij de Limburgers en op een gegeven moment zag je wel bij ons van: ja, kun je dat niet meer integreren met elkaar. Maar eigenlijk heb ik geconstateerd dat je dat helemaal niet moet willen. Mensen vinden het juist heel gaaf en mooi om onderdeel te zijn van zo’n grote groep, maar ook fijn om zo’n klein, regionaal team te hebben. En die dingen moet je met elkaar combineren. Dus met andere woorden: alle bedrijven blijven zelfstandig en hebben een eigen team, maar vinden het wel gaaf om onderdeel te zijn van het grote geheel. Dat heeft weer te maken met -
Cor
Toch een soort zekerheid, een soort van trots.
Frans
Zekerheid en continuïteit, ja, daar gebeuren wel mooiere dingen binnen de groep, binnen zo’n grote groep dan dat je lokaal een klein bedrijf zou zijn. Je krijgt toegang tot andere dingen, bijvoorbeeld mooiere projecten, je krijgt toegang tot betere opleiding, je krijgt toegang tot collega’s waar je mee samenwerkt, dus dat brengt heel veel voordelen met zich mee.
Cor
Twee andere kernwaarden, dat vind ik leuk om nog wat van te horen. De eerste, zei je, was ondernemerschap en ik heb gezien: rentmeesterschap en de laatste vind ik briljant: sfeermeesterschap. Die moet je alle twee nog even uitleggen.
Frans
Rentmeesterschap, in de basis vind ik rentmeesterschap, dat je je bedrijf goed moet doorgeven aan de volgende generatie, waarbij we brengen er een dimensie aan vast dat je nu goed op elkaar moet letten, maar ook inderdaad het goed moet doorgeven aan de volgende generatie. Ik kom zo nog wel even op hoe ik dat zie qua opvolging en noem maar op, want daar heb ik ook een belangrijke kijk op en mening over, maar dat vind ik rentmeesterschap. Je moet je bedrijf, zorgen dat die klaar is voor een volgende generatie. En nogmaals, die generatie zoals ik ernaar kijk, hoeft niet mijn familie te zijn, dus niet mijn kinderen. Dat is ook wat ik daarvan vind.
Cor
En rentmeesterschap gaat dat ook over CO2-neutraal, over circulariteit, over dat soort dingen?
Frans
Ja, maar dat is eigenlijk wel onderliggend aan je hele bestaansrecht en de branche waar je in zit en het soort bedrijf wat je bent. Dat zit helemaal in ons model opgesloten. Dus rentmeesterschap is ook wel, in dit geval meer dan alleen wat ik net zei, maar ik vind die andere dingen, CO2-neutraal, noem maar op, vind ik meer bedrijfsfilosofie dan hoe ik rentmeesterschap zie.
Cor
Nee, oké, maar je zou onder die kernwaarde wellicht wel kunnen vallen? Misschien bedoel jij hem niet zo?
Frans
Nee, ik snap wat je bedoelt, dat zou kunnen, ja.
Cor
En sfeermeesterschap?
Frans
Ja, kijk, een installatiebedrijf is op zich niet uniek. Wat ons uniek maakt is sowieso het VDK-model, dus de manier waarop we werken, de structuur en cultuur, maar ik vind persoonlijk dat in de installatiebranche wordt heel hard gewerkt, dat zijn echt gepassioneerde vakmensen, we maken hele mooie projecten, maar wat ik ook vind is naast dat we hard werken gewoon ook leuke dingen doen met elkaar. En elkaar waarderen, elkaar respecteren, af en toe een keer een feestje bouwen en dat moet je dan borgen in je bedrijf. En daar bedoel ik mee, toen heb ik bedacht: rentmeesterschap, sfeer, daar heb ik een eigen naam bedacht. Dus de kernwaarde sfeermeesterschap houdt bij ons gewoon in dat we gewoon vast hebben liggen van: wij waarderen en respecteren collega’s en daar bedoel ik mee dat als iemand een jubileum heeft, dan gaan we op dezelfde dag dat iemand of twaalf jaar, of vijfentwintig jaar of veertig jaar bij de zaak is, dan zetten we hem in het zonnetje, of haar. Dus dat betekent dat we daar aandacht voor hebben en we regelen dan dat we met het team taart wordt gegeten, dat er een banner komt dat iemand, dat we het vieren dat die een jubileum heeft, slingers, ballonnen, dat er gewoon aandacht is voor dat moment en niet dat je één keer per jaar met zijn allen van: we hebben vijf jubilarissen, allemaal in een rijtje staan en iedereen een hand geven. Nee, op die dag gewoon aandacht geven aan mensen. Maar ook stilstaan bij belangrijke gebeurtenissen, als het een verjaardag is of het teamuitje, of het VDK-uitje, wij hebben ook gezegd: bij sfeermeesterschap hoort ook dat je als VDK Groep af en toe wat doet, wij hebben bijvoorbeeld vorig jaar december, hebben we een heel groot feest gehouden in de IJsselhallen, ook met partners, kinderen en kleinkinderen zelfs.
Cor
Dertienhonderd man, las ik.
Frans
Ja, dat was een heel groot spektakel met allerlei optredens, met kermisattracties, eten, drinken, dus ja, daar bedoel ik mee: sfeermeesterschap.
Cor
Glennis Grace erbij, ja, geweldig.
Frans
Ja, het kon niet op. Maar dat heeft weer te maken, dat is ook voordeel van een groep, dat kun je niet als individueel klein bedrijf, maar als groep kun je dat dan wel en dat vind ik sfeermeesterschap, dat je naast hard werken en gave dingen doet, dat je ook met elkaar feestjes bouwt, mensen waardeert, in het zonnetje zet.
Cor
Als je veertig man hebt, dan ken je ze allemaal wel bij naam, misschien zelfs naam van de partner nog, kinderen worden al wat lastiger met veertig, maar als je zeshonderd mensen hebt, dat betekent dat je gemiddeld twee personen per dag in je onderneming hebt die al jarig zijn, gemiddeld gezien.
Frans
Ja, klopt.
Cor
In hoeverre vind jij het belangrijk dat je ze allemaal kent?
Frans
Mensen die nu zes of zeven jaar onder de groep zitten die ken ik allemaal. Ik probeer ook gewoon vanuit mijn rol iedereen, probeer ik ook te leren kennen. Dus als een bedrijf aansluit, ja, dan ken ik ze in beginsel natuurlijk niet allemaal, maar doordat je zelf heel betrokken bent en bij projecten bent en bij feestjes bent en bij zo’n lokaal bedrijf dan leer je ook wel mensen kennen. Natuurlijk, als je zeshonderd mensen kent dan kun je ze niet meer zo goed kennen dat je ze in je inner circle hebt. Dus je kent ze inderdaad wel meer oppervlakkig, maar uiteindelijk ken je ze wel allemaal. En dat probeer ik wel te doen. En natuurlijk is het onmogelijk zo meteen als je nog verder doorgroeit om alles in detail te kennen, kinderen, kleinkinderen, noem allemaal maar op, maar het gaat er ook om dat je open staat als, in dit geval, ondernemer, als eigenaar dat je in ieder geval de intentie hebt om iedereen te leren kennen.
Ik zal je een voorbeeld geven: VNM Elektrotechniek, die kwam bij de groep en die was, direct hetzelfde jaar vijftig jaar bestond die. Die hadden al een feest georganiseerd, gingen ze allemaal naar Volendam, met partner erbij, weet je, dat zijn perfecte momenten voor mij om op dat moment gewoon mee te gaan, dus ik heb dan, dat vind ik ook weer het sfeermeesterschap. Dat hebben ze zelf ook goed gedaan, dan ben ik er graag bij en dan leer ik in die dagen dat je dan met elkaar bent, leer je toch heel veel mensen kennen. Ten eerste heb ik iedereen gewoon een handje gegeven en in het gezicht gekeken, dat ik de naam erbij heb, daar ben ik ook altijd wel goed in, ja en dat proberen op die manier te doen. En bij het VDK familiefeest waren er dertienhonderd mensen, maar ik stond in de entree overal mensen handen te geven. Vind ik ook belangrijk.
Cor
Is het niet zo dat dit soort dingen, doe je dat soort dingen met je vrouw? Heb je een secretaresse?
Frans
Nee, ik heb geen secretaresse, omdat ik, dat past ook wel weer in het model dat, secretaresse heb je ter ondersteuning van jezelf. Maar ik heb wel geleerd dat die dertig procent die je dan uit handen wordt genomen, of hoeveel dan ook, dat doe ik liever zelf, want dat gaat efficiënter en kun je ook zelf keuzes maken in de dingen die je wel in je agenda zet of niet in je agenda zet. En tuurlijk, wat ik vind is dat je taken moet bedenken, c.q. die passen bij de core business. Dus met andere woorden: je moet functies hebben die uiteindelijk waarde toevoegen voor je bedrijf. Dat heeft ook een beetje met model te maken. Wij hebben de directie van de VDK, dat was ik eerst zelf, we hebben nu een directieteam van vijf man. Elk directielid heeft een aantal bedrijven onder zich die die ondersteunt en hij heeft één taak die hij doet. De één doet inkoop, de ander doet wagenparkbeheer, de ander vastgoed enzovoorts, daarnaast nog een financieel directeur die meer de interne organisatie pakt. Dus iedereen heeft zijn gedeelde verantwoordelijkheid, maar wel dat die snel kan schakelen, dus hij heeft de bevoegdheid om met zijn bedrijven dingen op te lossen, of dingen te veranderen, of dingen te helpen. Dat is het model en sfeermeesterschap, ik noem een voorbeeld, is ook core business bij ons, want dat is een kernwaarde. Het is wel grappig, eerder deed ik dat natuurlijk zelf, al die dingen, op een gegeven moment wordt het wat groter en uiteindelijk is dat het moment waarop mijn vrouw ook ingestapt is in het bedrijf, de kinderen werden wat groter en hebben we samen besloten dat zij met name die taken op zich neemt. Dus dat sfeermeesterschap borgen. Die zorgt ervoor, met betrekking tot alle feestjes en waarderingen en de slingers en ballonnen en de banners en de taarten besteld worden en geregeld worden voor de bedrijven.
Cor
Jeetje man, zeshonderd man en geen secretaresse, daar kunnen andere directeuren nog eens wat van leren. Kun je eens vertellen, hoe gaat dan acquisitie, hoe komt, toen je in IJsselmuiden was toen had je wat gesprekken gehad en een jaar of twee jaar later zegt die directeur, of die eigenaar: Frans, het is tijd. Hoe gaat dat bij anderen? Want het is nogal wat verspreid, Diever, Putten, Oldenzaal, hoe komt zoiets naar je toe? Of ben je zelf op zoek?
Frans
Ik moet eerlijk zeggen dat tachtig procent eigenlijk naar mij toegekomen is, het zijn bedrijven die op een punt staan van dat ze geen opvolging hebben, of dat ze het te uitdagend vinden om zelfstandig als ondernemer door te gaan. En eigenlijk sta ik dan op een shortlist bij dat soort bedrijven om het bedrijf te zijn, om dat bedrijf over te nemen. Dus eigenlijk, ja wel tachtig procent van de bedrijven die zien wat ik doe in de regio en die vragen dan ook aan mij: zou je mijn bedrijf dan niet ook willen overnemen? En ja, dat is eigenlijk tachtig procent en nu zijn we echt wel bezig om allemaal plannen uit te rollen, zodat we ook wel zelf initiatief nemen om bedrijven te vragen of ze niet onderdeel van de groep willen worden, maar het is echt zo dat heel veel bedrijven mij gewoon zelf gebeld hebben.
Cor
Zijn het dan vaak directeur eigenaren van rond de zestig of zo, vijfenzestig, die denken als ik het nu niet doe moet ik investeren in een duur pakket of dit en dat en ik heb geen kind of kraai die het over kan nemen, als een soort van - is het nog op tijd, of is het soms ook nog wel een laatste wanhoop?
Frans
Ik zie dat heel veel bedrijven, of heel veel DGA’s nu al toch wel rond hun vijftigste al gaan nadenken. En ik vind dat ook een goed moment om na te denken van: oké, wat gebeurt er over tien jaar? Wat ga ik met mijn bedrijf doen? Heb ik opvolging, willen mijn kinderen dat opvolgen, of heb ik iemand in het bedrijf die dat wil overnemen? Dus ik zie heel veel, met name de wat grotere bedrijven binnen de groep, groot bedoel ik dan mee ongeveer vijftig man, die dan eigenlijk al rond hun vijftigste nadenken van: oké, ik heb geen opvolging bij mijn kinderen, ik heb niemand in het bedrijf die het kan overnemen, wel kan leidinggeven, maar niet als ondernemer, als eigenaar, ik ga op zoek naar een partij waarbij ik nu al kan aansluiten. En ik vind dat eigenlijk wel een goed moment, ook een natuurlijk moment van: als je bedrijven ziet, wat voor fases je door gaat, ik heb ook bedrijven overgenomen waarbij de DGA’s tweeënzestig, drieënzestig, vierenzestig zijn. Ja, dat is het verkeerde moment, vind ik. Waarom? Omdat ja, je komt toch in een fase terecht dat je naar je pensioen toe gaat werken, dat je toch een aantal dingen niet meer gaat doen, je bedrijf niet meer gaat ontwikkelen, want ja, het is toch wel een beetje lastig. Je zit op een moment van keuze van: doe ik het wel of niet over naar de kinderen enzovoorts en voordat je het weet is het te laat. En als je dan je bedrijf verkoopt, dan zie je toch ook dat je afgelopen vijf jaar weinig onderhoud aan je bedrijf hebt gedaan. Dat vind ik dus eigenlijk het verkeerde moment.
Cor
Dus je hebt zoiets van: bedrijven die je overneemt, moeten eigenlijk nog volop in de race zitten?
Frans
Ja, ik denk dat je bewust moet nadenken van: heb ik opvolging wel of niet, hoe zie ik mijn visie met betrekking tot mijn eigen bedrijf over tien jaar en dat je daar nu alvast op moet voorsorteren.
Cor
Is dan ook jouw visie dat de DGA, als je hem over hebt genomen, dat die nog - hoeveel jaar moet die nog aanblijven, wil je hem nog binnenboord houden? Want, natuurlijk, het is niet dat je drastisch verandert, dat is denk ik, bij jou in je visie dan anders?
Frans
Het ligt ook aan de fase waarin een bedrijf zelf zit. Kijk, als je een bedrijf hebt die vijftig man heeft, dan heeft de DGA ook wel geregeld dat er een dagelijkse bedrijfsleiding op zit en wat er dan gebeurt is dat je het bedrijf overneemt, de DGA daar maak je afspraken mee dat hij dat in een periode van twee jaar meestal overdraagt en dan neemt de directie een aantal taken over, dus ik en mijn directieteam en de bedrijfsleiding die wordt klaargestoomd in twee jaar om zelfstandig zijn bedrijf te runnen met de voordelen en de ondersteuning van de VDK Groep. Dus dat is het ideaal plaatje en op het moment, er sluiten ook wel bedrijven aan waarbij de DGA het zelfstandig niet meer kan doen, omdat het allemaal te complex wordt, dat zijn bedrijven van vijftien man, die blijft dan ergens hangen en dan zijn ze als DGA heel druk en er komt heel veel op hun af, ja, die sluiten dan aan, dan bouwen we samen dat bedrijf weer op en dan blijft de DGA gewoon zitten als bedrijfsleiding. Dat kan ook. Dus het is een mix van verschillende fases waar bedrijven in zitten, maar wat je de laatste tijd veel ziet is dat bedrijven echt wel goed nadenken over de opvolging, rond hun vijftigste en op dat moment al initiatieven gaan nemen om te kijken wat de volgende stap is voor hun bedrijf.
Cor
Heb je wel eens in de afgelopen jaren bedrijven gehad waarbij de twee i’s, dus integer en intentie niet goed was? En hoe heb je dat getackeld, je hoeft geen namen te noemen hoor, maar hoe heb je dat getackeld?
Frans
Ik heb niet ervaren dat, kijk, uiteindelijk, ondernemerschap, het leidinggeven aan bedrijven dat gaat niet in één rechte streep omhoog. Met andere woorden: je hebt ook wel eens teleurstellingen, maar ik heb niet bedrijven die aangesloten zijn, die niet klopten met ons plan, die niet klopten met wat ze voorgespiegeld hadden. Je weet eigenlijk aan de voorkant al wel van: oké, dat bedrijf sluit aan, maar we hebben echt nog wel wat te doen.
Of dat bedrijf sluit aan zeggen we: die kan volgens ons gewoon direct mee en daar hoeven we niet zoveel aan te doen. Daar bedoel ik mee: te veranderen. Dus dat kun je aan de voorkant redelijk goed inschatten als ondernemer vind ik, als je de branche goed kent, als je de gesprekken met de mensen aan de voorkant goed doet, dan kun je dat redelijk goed inschatten.
Cor
Maar hoe was dat bijvoorbeeld bij een Plender en een Hanze Projectinrichting, was dat voor jou ook, dat is wel Kampen, dus op zich is dat misschien nog even meer iets dat je de andere kant al wat kende?
Frans
Dat had met het plan te maken dat Plender, heb ik in het verleden geholpen als ondernemer en op een gegeven moment toen vroeg hij me: wil je mij eens meehelpen om na te denken over opvolging? En toen heb ik ook de hele familie gesproken, en met de hele familie gesproken bedoel ik zijn vrouw en de kinderen en ook de kinderen voorgespiegeld van: oké, dit is de impact als je het bedrijf eventueel wilt overnemen als DGA, dus verantwoordelijkheden, de competenties die je erbij nodig hebt en ook de risico’s en uiteindelijk heeft die hele familie besloten dat de kinderen het niet wilde overnemen als DGA en dat er ook gesproken werd over waar ze dan wel goed in zijn en wat ze leuk vinden. Dus dat was voor die hele familie een proces. Maar goed, uiteindelijk was dat zover en toen zei hij van: ja, Frans, dat is mooi, maar en nu dan? Ja, toen heb ik gezegd van: dan gaan we gewoon samen. Want hij had echt nog wel een uitdaging bij zijn bedrijf, het was een schilder en totaalonderhoud. Ik zeg: dan stap ik er ook bij in, een soort mede-aandeelhouder en dan gaan we het samen uitbouwen en in die weg zorgen we ervoor dat we in ieder geval een mooi bedrijf weer neerzetten en dat we het weer goed kunnen doorgeven aan de volgende generatie. Dat hebben we zo gedaan. Dus zo is dat gegaan en uiteindelijk heb ik ook ontdekt dat - wij waren als installatiebedrijf best wel veel bezig met kantoorrenovaties en toen zag ik dat wij een onderdeel waren van een bouwteam, toen zag ik ook wel dat er heel veel mis ging, met de samenwerking in dat bouwteam en toen dacht ik van: als je het gewoon goed wilt doen, moet je het zelf opbouwen, dus toen heb ik een concept bedacht dat we eigenlijk binnen de VDK Groep ook nog drie afdelingen hebben, in dit geval drie bedrijven, waarbij je dus een kantoorrenovatie zelfstandig kunt doen. In dit geval schilderen en totaalonderhoud, we hebben een afbouwbedrijf en we hebben een inrichtingsbedrijf, dus Hanze Projectinrichting, Afbouw Combinatie Zwolle en Plender Totaalonderhoud en alle installatiebedrijven, met die groep kun je eigenlijk zelfstandig een kantoorrenovatie doen. Dus, met dat ik Plender geholpen had, had ik ook gedacht van: dit is wel iets wat zou kunnen passen en dat je een hele nieuwe markt aanboort, dat je turn key een hele kantoorrenovatie kunt oppakken.
Cor
Is het dan ook, op het moment dat het dan bedrijfsoverstijgend is, dat je dan wel de leiding wat meer naar boven toe haalt, of naar holding-niveau toe haalt of is altijd bijvoorbeeld de installatietechniek leidend of is altijd de projectinrichter leidend of is dat klant afhankelijk?
Frans
Wat wij doen is dat wij, kijk, uiteindelijk als je het over kantoorrenovaties hebt, er moet altijd iemand de leiding pakken. En dat betekent leggen we dat bij de Afbouw Combinatie die de projectleiding doet van die projecten, waarbij we al die bedrijven erbij betrekken in een projectteam. Zo moet je het zien en daarnaast heb je twee dingen, we hebben dus heel democratisch vastgelegd van wie doet wat, we hebben duidelijke processen vastgelegd en het offertetraject, welke taken en verantwoordelijkheden er zijn, wie doet wat? Wie pakt het commerciële traject en wie het uitvoeringstraject? Dus dat hebben we vastgelegd, dus het is een soort geoliede machine geworden, waarbij de samenwerking onderling ook goed is, waardoor je dus kwaliteit levert, maar ook binnen de gestelde tijd dingen oplevert en wat we daarmee doen is dat koppelen aan al die zakelijke klanten die we hebben. Kijk, onze basiswaarde strategie is customer intimacy, dus wij doen alles voor de klant, maar we hebben wel ongeveer zesduizend zakelijke klanten in Noord-Oost Nederland, dus dat concept wat we bedacht hebben koppelen we aan die klanten. Dus dat is hoe we dat concept in de markt zetten.
Cor
Komt dat nu allemaal uit jouw koppie en uit jouw hart en uit jouw onderbuik?
Frans
Ondernemerschap is eigenlijk gewoon kansen zien en kansen pakken en dat hoeft niet te zijn dat je dat allemaal zelf bedenkt, maar dat je heel goed luistert. Luistert naar de klant van: wat voor behoeften heeft de klant? Of ziet van: wat ik net zei, je ziet dat kantoorrenovaties niet zo gaan zoals je zelf wilt, omdat je ook heel veel ziet dan andere bedrijven dat niet goed doen. Dan denk ik: ja, dan moet je het zelf gewoon doen, dan moet je zelf een concept neerzetten met eigen mensen, dus ik denk ondernemerschap is, zoals ik ernaar kijk, hoeft niet altijd te zijn dat je zelf producten bedenkt of zelf, gewoon kansen zien en kansen pakken, dat vind ik ondernemerschap. Mijn kracht ligt ook in dat je dat vertaalt naar een goede structuur en een goed organisatie, want dat is ook belangrijk, er zijn natuurlijk heel veel mensen die heel goed hun vak kunnen doen, maar geen ondernemer zijn en dat zie je ook verkeerd gaan, want je moet natuurlijk niet alleen goed zijn in techniek, maar er moet ook nog wat geld verdiend worden, er moet een goede structuur zijn, er moet ook een goede sfeer zijn, iedereen moet de juiste taakverdeling hebben, dus dat hoort er ook bij. Als die mix goed is, dan ben je succesvol.
Cor
In hoeverre stuur jij op cijfers en in hoeverre stuur jij op onderbuik?
Frans
Ik zeg altijd in onze vaktermen, meten is weten, dus uiteindelijk heb ik wel een planning en controlcyclus bedacht, kijk, wij zijn natuurlijk geen speeltuin. Wij leveren een mooi product, wij leveren mooie techniek en mooie innovaties, maar natuurlijk moet er geld verdiend worden, maar ik heb wel geleerd dat als je een goede structuur neerzet, een goed businessmodel neerzet, de juiste mensen aan boord hebt, dan is het eindresultaat dat je geld verdient. En dat kun je alleen maar doen door: meten is weten, we hebben een hele planning en controlcyclus, ook een heel dashboard opgesteld waarbij, als bedrijven aanhaken, dan regelen we dat ook op die manier in, dat je ook vanuit mijn rol dagelijks kunt zien hoe het gaat overal. Lopende projecten, hoe loopt je kasstroom, je debiteuren, crediteuren. Elke maand maken we ook gewoon de verlies en winst op, elke maand hebben we ook de balans inzichtelijk, elke maand hebben we alles wel inzichtelijk, los van dat we dagelijks ook wel weten hoe het loopt, dus wij hebben echt wel iets gebouwd waarbij we ook zeker weten hoe het draait. Want je kunt natuurlijk niet een organisatie bouwen met het volume en de grootte die we hebben en met de plannen die we nog hebben om nog te zeggen: laten we maar hopen dat het goedkomt. Dat werkt natuurlijk niet zo.
Cor
Ze zeggen wel eens: van je fouten leer je het meeste, heb je een fout waarvan je eigenlijk zegt, waar jij en je vrouw ’s nachts wel eens wakker van hebben gelegen van: dit hebben we gewoon - hoe gaan we dit oplossen?
Frans
Misschien is het wel goed te noemen dat wij, mijn vrouw en ik, wel de taakverdeling hebben gehad dat ik heb de zorg en het bedrijf en ondernemerschap en ik heb ze niet mee teruggenomen naar thuis. Ik heb natuurlijk wel informatie gedeeld en we hebben het erover, maar problemen nam ik niet mee naar huis toe, dat is wel belangrijk. Maar ik zie het ook zo dat, als je vraagt welke leermomenten heb je allemaal gehad, kijk, ik heb natuurlijk het voordeel gehad dat ik eerst als directeur in loondienst uiteindelijk heel veel kennis en ervaring heb op mogen doen. Daar heb ik natuurlijk heel veel fouten gemaakt, maar van je fouten leer je door gewoon lekker veel te doen en ook zelf heel veel te doen, ja en al die kennis en ervaring heb ik nu meegenomen als eigen ondernemer, wat ik nu dan zeven jaar doe, ja en ik wil niet zeggen dat - degene die zegt van: ik maak geen fouten, volgens mij doet die dan ook niks, kijk, als je gewoon bezig bent en je hebt heel veel kennis en ervaring, tuurlijk worden er fouten gemaakt, maar die moet je dan gewoon direct oplossen. Maar wakker liggen? Ik moet eerlijk zeggen, ja, ik kan heel goed slapen, ik heb ook heel veel rust, maar het is niet zo dat ik ergens van wakker lig, nee.
Cor
Nee, maar ik kan me voorstellen dat je in zeven jaar groeit naar zeshonderd man, dat dat ook mensen aantrekt die op een gegeven moment heel graag wat van je willen en ook willen meeprofiteren, dus de sensitiviteit om de goede bedrijven aan je te koppelen en misschien waarmee je organisch goed, ook de goede mensen aan je te koppelen, dat dat best wel een hele opgave is. Ik kan me trouwens, dan zeg je: ik slaap heel erg goed, maar ik kan me bijna niet voorstellen dat je slaapt, want je bent naast zevenentwintig bedrijven nog voorzitter van Sail, voorzitter van Business Club IJsseldelta, dat is van Go-ahead denk ik, Kampen, ambassadeur MKB regio Zwolle, dan zit je nog veel bij PEC Zwolle, ik zag dat je via het ambassadeurschap nog weer een andere rol op je had genomen, het is maar goed dat je vrouw nu ook in het bedrijf werkt, want anders zou je die ook bijna niet meer zien. Hoe prop je dat in één leven?
Frans
Ik ben van mening dat je als ondernemer aan je bedrijf moet werken in niet in je bedrijf, dus wat, vind ik, natuurlijk iedereen heeft zijn fasen, als jij net start dat is wat anders dan de fase waarin ik zit. Kijk, je moet gewoon zorgen dat je continu nadenkt: is jouw team nog capabel om nog te doen in de fase waarin hij zit. Dus met andere woorden: bij ons zijn de bedrijven zelfstandig en die hebben een bepaald volume en een bepaalde grootte, dat zijn gemiddeld veertig man, daar zit een bedrijfsleider op. Als jij gewoon zorgt dat daar de bedrijfsleider op zit die gewoon de beste is op dat vakgebied in die regio, dus andere woorden in regio en vakgebied, dat geeft rust. Dus dat betekent dat je dat ook kunt loslaten. Natuurlijk moet je dat monitoren en moet je hem helpen -
Cor
Eigenlijk heb je dus al die zeven jaar niks anders gedaan dan aan je bedrijf te werken?
Frans
Aan het bedrijf werken en dat is voor mij eigenlijk, dus ik heb een structuur neergezet, een model gebouwd en dan de goede mensen erop. En dat heb ik ook in mijn Breman-tijd geleerd dat toen ik leidinggaf aan twaalf directeuren, als je van de twaalf directeuren zes directeuren hebt die niet functioneren, dus die eigenlijk die vier factoren: integer, de juiste intenties, met de juiste competenties hebben, maar ook resultaat boeken, als die vier dingen kloppen, dan kun je het loslaten. Natuurlijk moet je monitoren, moet je sturen en moet je coachen wanneer ze een hulpvraag hebben, maar als jij lokaal, in dit geval de goede bedrijfsleiders hebt, die hun eigen bedrijf kunnen runnen en eigenlijk ook jou vragen op het moment dat ze inderdaad even willen sparren, dat creëert rust. En datzelfde geldt voor het directieteam. Op het moment dat je een goed directieteam hebt, waar iedereen de taak uitvoert waar hij goed in is en wat hij leuk vindt, dan heb je dat ook weer verdeeld in het directieteam. Dus wat mijn rol continu is: zorgen dat iedereen op de juiste plek zit. En daar ligt ook wel een beetje mijn kracht, ik kan heel goed een team bouwen, ik kan heel goed inschatten wat mensen wel kunnen en wat ze niet kunnen en tuurlijk maak je daar wel eens een keer een fout, dat gebeurt altijd wel, maar in hoofdlijnen en dat is ook wel wat we zien, alle drieëntwintig bedrijven draaien gewoon goed. Natuurlijk de één kan wel wat beter en kan nog wel anders en het gebeurt ook wel eens een keer dat het ene bedrijf een keer een jaar wat minder draait, dat gebeurt, maar er is rust binnen de organisatie omdat elk bedrijf weet wat hij moet doen, elk bedrijf heeft zijn regio, of zijn specialisme, er zit een bedrijfsleider op die gewoon de lokale ondernemer is en het gezicht van het bedrijf en op het directieniveau hebben we de taken ook goed verdeeld. Want mijn vrouw dacht in beginsel ook van: waarom wil je zo hard groeien en word je dan niet nog drukker? Maar die heeft op een gegeven moment wel ontdekt van: oké, het is niet zo dat wanneer je meer verantwoordelijkheden hebt, dat je dan drukker hoeft te worden.
Cor
In begin zei je, toen had je vijftig man, misschien heb ik het over vijf jaar wel verdubbeld. Je zit nu op zeven jaar, je bent van vijftig ben je naar zeshonderd, dat is, ik kan niet anders zeggen, ongekend knap. Er zal ook heus wel eens wat zweet en tranen, misschien wel geen bloed bij zitten waar jullie doorheen zijn gegaan. Je zei net: rentmeesterschap, opvolging, heb je één van de kinderen waarvan die zegt: papa, ik wil wel ondernemer worden?
Frans
De luisteraars zien het niet, maar daar staat een foto van mijn kinderen, die zijn zes, elf en dertien. Dus die denken daar überhaupt nog niet over na.
Cor
Maar jij bent ook zesenveertig, dus op zich -
Frans
Maar ik noemde het net al even, ik vind dat je het bedrijf moet doorgeven aan degene die daar op dat moment weer geschikt voor is. En er is bij uitstek altijd iemand beter dan je eigen kinderen. Dus met andere woorden, dat vind ik soms, dat familiebedrijven de fout maken dat ze denken van: oké, ik geef het door aan mijn kinderen en ik hoop, of ik denk, of ik verwacht dat mijn kinderen het misschien nog beter doen, of in ieder geval doorzetten.
Cor
Of dat ze er blij mee zijn.
Frans
Ja, dus ik heb, dat vertel ik ook altijd intern aan mijn mensen: mijn doel is niet, het rentmeesterschap om dat door te geven aan de volgende generatie, mijn kinderen. Ik wil het doorgeven, mijn rol, in dit geval in mijn leven is de VDK Groep bouwen die zelfredzaam is, waarbij ze er niet omheen kunnen, die een bepaalde grootte heeft die ook gewoon voldoende volume heeft om inderdaad zelfstandig goed door te gaan, ook zonder mij, want dat kan. Je moet, dat vind ik ook, je moet een organisatie bouwen die ook zonder jou zou kunnen en dan geef je het door aan die op dat moment er geschikt voor is. Dus dat zijn, bij uitstek, heb ik gezegd niet mijn kinderen. Waarom? Omdat, ik heb natuurlijk ook heel veel geleerd bij andere bedrijven hoe dat gaat, los van namen, dan zie je gewoon dat heel veel mensen op hun zestigste nadenken van: oké, ik ga de directie overdragen en die gaan dan, soms is dat aan de kinderen, maar soms is dat gewoon aan een ander. Ligt ook aan de grootte van het bedrijf. En dan op zeventig jaar, dan gaan ze hun aandelen verkopen, omdat ze dan toch zien van: ja, er is geen opvolging, dan gaan ze dat doen. Maar wat je dan ziet, als je dat terugtrekt dan is het eigenlijk dat je gewoon goed moet nadenken van: wil je dat bedrijf wat ik opgebouwd heb, wil je dat doorgeven aan je kinderen wel of niet? En ik heb gewoon gezien, dat zie je in alle onderzoeken ook wel, de eerste generatie die start het, de tweede bouwt het uit en de derde maakt het kapot is een groot woord -
Cor
Breekt het af.
Frans
Maar dat is wel wat er gebeurt. Dat heb ik ook gezien waar ik zelf in loondienst heb gewerkt dat er gehoopt wordt dat je kinderen het oppakken, dat die het doorzetten, maar ja, dat dat niet altijd succesvol is.
Cor
Nog even, alle overnames die je hebt gedaan, was dat altijd van de eerste, van de starter, of ben je ook wel eens in de derde ingestapt?
Frans
De tweede en ook wel de derde. En dan zie je die derde, dat was ook al wel tricky als zijnde van: die had de afgelopen vijf of tien jaar toch te weinig onderhoud gedaan aan zijn bedrijf. Die had eigenlijk stil gestaan. Dat zag je ook wel.
Cor
Dat is dan een ondernemer ook in een andere fase dan dat hij in de tweede of derde generatie zit.
Frans
Ja, zeker.
Cor
Bijzonder is dat, ja.
Frans
Wat ik heel veel merk en er zijn een aantal bedrijven binnen de groep aangesloten dat ze - de vader start het op, de zoon die neemt het over, of die moet het overnemen omdat zijn vader overlijdt of -
Cor
Dat wordt geacht.
Frans
Die wordt geacht het te doen en dan zie je gewoon dat zo’n zoon ook door status, imago, door familie dat hij dan tien jaar lang gewoon aan het zweten is, aan het ploeteren is en dat hij het gewoon niet kan. En dan na tien jaar, in dit geval hebben we laatst ook een bedrijf overgenomen, die sluit dan aan, maar dan moet je al die tien jaar weer inhalen om dat weer te ontwikkelen, te veranderen door het te laten groeien en bloeien. Dus dat vind ik, ik moet daarin ook, vind ik persoonlijk, mijn kinderen in bescherming nemen als vader van: je moet er niet vanuit gaan dat je kinderen het zomaar kunnen overnemen wat ik doe.
Cor
Nee, ik weet nog toen mijn dochter twaalf was, toen vroeg ik aan Jisca: wil je wel bij papa in het bedrijf komen, toen zei ze: dat wil ik wel, maar dan wil ik wel de baas zijn. Toen zei ik: nou, daar komt niks van in! Dat gaan we niet doen, dan begin maar voor jezelf. Uiteindelijk is ze geen ondernemer geworden.
Frans
Als mijn kinderen ondernemer willen worden, dan moeten ze dat ook vooral doen zo meteen, over een jaar of tien of twintig, maar dat moeten ze doen in datgene waar zij goed in zijn en wat zij leuk vinden. En of het nu een marketingbedrijf is of de ander timmerman, of wat dan ook wil worden, uiteindelijk moet dat niet zo zijn doordat ik vanuit mijn, als vader, zeg van: jullie moeten dit bedrijf overnemen.
Cor
Het zou kunnen dat één van je kinderen het wel zou kunnen, maar dat zie je op dat moment natuurlijk wel.
Frans
Als het kan is er op dat moment wel weer wat anders wat zijn rol in de maatschappij is.
Cor
Frans ik heb veel, we hebben al heel veel geleerd, ik zag nog: mijn persoonlijke kracht ligt in het organiseren van organisatiestructuren en mensen met elkaar te verbinden en dat is wel duidelijk geworden uit jouw verhaal, dat dat zo is. Je zei op een gegeven moment: toekomst, dus rentmeesterschap, waar staat, je bent een hele slechte voorspeller want je zei: over vijf jaar verdubbeld, voorspellen daar kun je niks van, maar heb je een droom waar VDK 2025 staat?
Frans
Ja, zeker. Ja, niet alleen een droom, dat hebben we ook verwerkt in een plan. Ik ben er echt van overtuigd dat het model wat wij hebben, dat dat goed werkt, dat de bedrijven die aansluiten bij de groep, dat dat nog leuker wordt en dat ze nog gelukkig zijn binnen de groep en nog meer continuïteit en nog beter kunnen draaien.
Cor
Ook meer synergie, of hoeft dat niet per se?
Frans
Ja, synergie zeker. Ja, ja. Wat je heel veel ziet is heel veel kruisbestuiving tussen alle bedrijven, je ziet heel veel samenwerking binnen de bedrijven. Kijk, als de één loodgieterswerk doet in Twente en we hebben een koelbedrijf in de regio, dan kan die ene klant ook die twee producten gebruiken. En dan kan die ook nog regeltechniek toepassen, dan kan hij ook nog elektrotechniek toepassen, dus eigenlijk, je kunt zo’n klant nog meer bieden.
Cor
Is er een verplichte winkelnering? intern?
Frans
Nee, het is alleen op basis van behoefte van de klant.
Cor
En als je nu nieuwe acquisitie doet, is het dan gericht dat je zelf acquisitie doet of?
Frans
Wij hebben een heel plan gemaakt dat we gewoon in Noord-Oost Nederland verder willen doorgroeien, dat heb ik wel geleerd in mijn Breman-tijd, toen gaf ik leiding over heel Nederland en ik heb toen onderkend dat de cultuurverschillen in Amsterdam, Rotterdam, Limburg, Brabant gewoon anders zijn, dus de cultuur in die zin heeft niks te maken met goed of slecht, dat heeft gewoon te maken met wat het beste bij jou past en het beste bij jouw arbeidsethos. Toen heb ik gezegd: als ik een groep bouw, dan bouw ik hem in Noord-Oost Nederland, dus dat is mijn regio waar ik opereer.
Cor
En dan heb je het over Overijssel, Gelderland, Drenthe, Groningen, Friesland en Flevoland?
Frans
Ja, nou Flevoland, Noordoostpolder, want Lelystad en Almere is ook alweer de cultuur van Amsterdam, dus dat is een andere cultuur.
Cor
Dronten hoort wel bij de regio Zwolle.
Frans
Ja, Dronten, nee klopt, maar Dronten is ook wel weer wat bij onze arbeidsethos past, dus dat klopt. En als je dan die regio pakt, dan hebben we echt wel een plan. We zitten nu ongeveer op vijfentachtig miljoen omzet, we willen echt wel, schrik niet, maar echt wel naar de driehonderd miljoen of meer. Dat is het plan, onderliggend hebben we ook wel de strategie daarvoor bedacht en ik denk ook wel dat dat gaat lukken. Jij zei ook: ik kan slecht voorspellen.
Cor
Nee, maar als je een plan hebt, dan is het wat anders.
Frans
Ja, maar het grappige is dat elk plan wat ik overal neergelegd heb, of het nu een financierder is die het wil financieren, bijvoorbeeld de Rabobank die zei altijd tegen mij: Frans, het is allemaal hartstikke leuk, maar we zitten in 2012, we zitten nog in de recessie, de marktvoorspellingen zijn nog niet goed voor jou, en dan ga jij vertellen dat je gaat verdubbelen binnen zeg maar vijf jaar. Hij zegt: dat geloven we niet. Uiteindelijk is dat plan nog beter geworden, dus ja, ik geloof echt in een plan hebben. Ik zeg altijd: winnaars hebben een plan, verliezers een excuus, dat vind ik echt wel een motto, dat past ook wel bij ons. We hebben echt een plan en we gaan er gewoon voor. Ja, dat geeft wel weer een bepaalde dynamiek in je organisatie, een bepaalde, laten we het zo zeggen: als er iets gebeurt binnen een bedrijf dan zijn mensen er ook wel trots op en willen er ook wel bij horen. Dat is ook wel onderdeel van het plan.
Cor
En als je dan zegt die driehonderd is dat dan allemaal installatietechniek gericht, of zeg je daar zit ook bouw, afbouw -
Frans
Nee, voornamelijk installatietechniek, ja. We hebben in principe nu drie bedrijven die een andere techniek hebben, die hebben we erbij omdat we het totaalpakket willen bieden, maar daar hoeven we er niet heel veel meer van te hebben. Het zou kunnen, als er iets voorbij komt, maar de hoofdmoot zal installatietechniek zijn.
Cor
Als je nu wel een keer buikpijn zou hebben, heb je dan, bespreek je die dan met je vrouw, of bespreek je die met het directieteam, of heb je ook nog een coach of een mentor die je zo af en toe eens even zegt - een hulplijntje?
Frans
Ik vind dat je problemen moet bespreken met de mensen die er invloed op hebben. En de mensen, anderzijds, dat je met mensen moet bespreken, problemen die daar ook kennis en ervaring mee hebben. Dus ik heb in mijn Scheer en Foppen tijd, heb ik ook wel een coach, een ondernemer, DGA, ik heb nu als ondernemer heb ik heel veel netwerk, collega-ondernemers en ik vind dat je de problemen moet bespreken, of de uitdaging die je hebt, ik zie het nooit eigenlijk als probleem, het is meer een uitdaging, hoe los ik hem op? Die moet je bespreken met degene die daar kennis en ervaring mee hebben. Kijk, ik kan natuurlijk, stel, ik wil een bedrijf overnemen en ik wil daar ook met iemand over sparren, ja, dan moet ik niet met een monteur van ons daarover gaan sparren. Dat is natuurlijk onzin. Je moet gaan sparren met iemand die daar kennis en ervaring mee heeft in je netwerk.
Cor
Maar goed, laten we eerlijk wezen, zoveel ondernemers zijn er niet die zevenentwintig bedrijven hebben en zeshonderd man hebben, zeker niet in de installatietechniek, dus de spoeling wordt natuurlijk wel steeds dunner. Ik denk dat jij waarschijnlijk vaker gebeld wordt: wil je mijn mentor zijn, dan dat je misschien zelf mensen zou kunnen vinden?
Frans
Ja, kijk, ook op dat niveau, op elk niveau wordt misschien de spoeling dun, maar ze zijn er nog wel. Ik heb natuurlijk een leermeester gehad, Reind Breman, die uiteindelijk een organisatie opgebouwd heeft van tweeduizend man, in dit geval was het ongeveer zesendertig bedrijven, en daar heb ik heel veel van geleerd, ik zie echt wel in mijn omgeving bedrijven die hetzelfde doen, hetzelfde, maar een beetje vergelijkbaar met wat ik doe en die moet je gewoon opzoeken. Natuurlijk wordt de spoeling misschien dun, maar ze zijn er wel. Dan moet je gewoon brutaal zijn om ook eens met die mensen te gaan bellen om te vragen van: wil je bij mij eens een keer een bak koffie drinken. Dus ik denk op elk niveau en dat heb ik wel gemerkt in de groei van je organisatie, vallen er mensen af en daar bedoel ik niet mee intern, want intern valt het mee, gezien het model wat je hebt, maar je valt wel heel veel partners af, waar je werk aan uitbesteedt. Een account die eerst lokaal was, die voor die lokale bedrijven werkte kan niet meer mee met het volume wat we nu hebben, doordat we controleplichtig zijn. Dus ze zijn in die groei en ontwikkeling, ja, is in elke fase weer een ander bedrijf waar je werk aan uitbesteedt. En dat is wat je wel ziet. De partners die je om je heen hebt, maar wat je wel zorgt, kijk, we zijn nu bijvoorbeeld bezig met, we zijn met een plan bezig om verder door te groeien, wat ik dan doe als ondernemer: ik ben alweer op zoek naar een directielid, of misschien wel twee die dat al een keer gedaan hebben. Dus dat is mijn rol. Ik zorg ervoor dat het team weer aangevuld wordt met iemand die die kennis en ervaring heeft om dat weer te doen. Dat is de rol van ondernemers zoals ik het zie. Dus je moet de kansen zien, een plan hebben, kansen pakken, een goede structuur neerzetten en dan de juiste mensen. Je moet een goed team bouwen.
Cor
Mooi! We gaan naar de laatste vraag aan jou. En dat is, voor zover die er al is, maar graag die van jou: wat zou jouw ultieme tip aan andere DGA’s zijn?
Frans
De ultieme tip is echt: eerst bij jezelf nagaan wat jij leuk vindt en waar jij goed in bent. Op het moment dat je dat onderkent en hebt vastgesteld voor jezelf en dat je dat met passie gaat doen, dan is alles grenzeloos. Dat is echt, ga bij jezelf na waar jij goed in bent en wat je leuk vindt. Sommigen zeggen ook wel eens tegen mij: zou ik dat ook niet kunnen wat jij doet? Ik zeg: dat is helemaal niet een vergelijking, want als jij goed bent in een klein bedrijf runnen en je wordt daar gelukkig van, dan moet je dat gewoon doen. Je moet dan niet gaan opkijken naar mij, of je moet niet denken van: dat wil ik ook, eerst, begin bij jezelf. Als je er zelf goed in bent en het leuk vindt, dan is het grenzeloos.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #11 Cor Spronk in gesprek met Sam van Dalen - over hoe hij erin groeide, doorzettingsvermogen, uitstraling en passie voor video
16 Nov 2020· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
GA NET ZO LANG DOOR TOT JE JE DOEL BEREIKT HEBT!
Vandaag ben ik in gesprek met Sam van Dalen, bekende autohandelaar uit Opmeer die met zijn bedrijf Sam van Dalen, Italië in de polder, bekent staat om zijn mooie auto’s en om zijn veel bekeken filmpjes over wat hem maandelijks bezig houd. Het gesprek eindig met de tip die hij schoorvoetend geeft: Ga net zo lang door tot je je doel bereikt hebt. En dat kun je van Sam zeggen: wat een doorzetter en wat kun je genieten van zijn uitstraling en ook van zijn passie voor video.
HOE SAM ERIN GROEIDE
Niet het Grafisch Lyceum met Joyce, maar het IVA van Onno bracht Sam in de auto business. Als 17 jarige begon hij zijn stage bij Jan Jong waar hij na de IVA nog 5 jaar werkte. Tijdens zijn dienstverband bij Stern besloot Sam voor zichzelf te beginnen wat hij op 24 jarige leeftijd dan ook deed. Hij begon Zuidema Auto’s, een showroom en Jelle als 1e medewerker.
TUSSEN WENS EN VERVULLING LIGT EEN GROTE AFSTAND
Doorzettingsvermogen, dat is wat Sam typeert. Werken, doorgaan, veel tijd en energie stoppen als je iets wil bereiken. Dat geld voor zijn werk en bedrijf, maar ook toen hij getroffen werd door een darmziekte. Sam deed er alles, echt alles aan om niet met een stoma te eindigen. Hij vertelt over zijn strijd, over Jan Steers, over het lopen van het Pieterpad en zijn wandeltocht naar Santiago.
VAN DRIE NAAR ZES MAN
Afgelopen jaar heeft Sam weer een mooie stap met zijn bedrijf gezet. Hij nam extra personeel aan zodat hij zichzelf kon gaan richten op wat hij erg leuk en belangrijk vind: Inkoop van auto’s, in het algemeen aan zijn bedrijf werken en de marketing. Zo heeft hij goede mensen om zich heen verzameld die begrijpen welke uitstraling het bedrijf moet hebben, welk gevoel Sam neer wil zetten en welke service hij wil leveren.
RECLAMEMAN IN EIGEN BEDRIJF
Auto’s verkopen vind Sam leuk, maar zijn echte passie is het maken van video’s. Hij noemt zichzelf de reclameman van zijn eigen bedrijf en hij maakt niet onverdienstelijk maandelijks een video over wat hem bezig houd. Dat kan over auto’s gaan (DE TWEEDE GOLF, A Ferrari Tale), maar ook over actuele zaken waar je bijvoorbeeld als ondernemer tegenaan loopt, zoals de video over Jan en Cor (nee, ik was het niet). Beelden zeggen meer dan woorden, dus bekijk zijn video’s op zijn website of Facebookpagina.
Sam, ik vond het een genot om kennis te maken. Een mooie verhalenverteller, heerlijk eigenwijs en al mooie dingen bereikt. Een inspiratiebron voor andere ondernemers!
Meer over Sam van Dalen en zijn bedrijf kun je vinden op:
https://www.samvandalen.com/https://www.facebook.com/SamvanDalenItalieInDePolderYouTube-kanaal Sam in de polder
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.
AANBIEDING VOOR JOU
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
DIRECT EEN AFSPRAAK MAKEN?
Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
#podcast#interview#samvandalen#italieindepolder#mentor#verhelenverteller
Volledige tekst podcast:
Sam van Dalen
Cor
Ik ben hier in het mooie Opmeer, in jouw bedrijf Sam van Dalen, Italië in de Polder. Wij kennen elkaar via Facebook, dit jaar pas met elkaar gelinkt en ik had je gisteren een LinkedIn verzoek gedaan, nog niet geaccepteerd. Sjoerd Weikamp had het over jou, ken je die?
Sam
Dan moet ik even goed nadenken, help me even.
Cor
Van evenementen organiseren.nl en eventbranche, dat is één van de voormannen in de eventbranche die steeds nu naar Den Haag gaat om te zeggen wat ze allemaal willen. Met hem had ik het over jou. Negenendertig jaar, elf juli 1981 geboren, woont in Schagen, getrouwd met -
Sam
Daar woon ik niet meer.
Cor
Niet meer?
Sam
Nee, nu woon ik in Nieuwe Niedorp.
Cor
Even aanpassen op Facebook. Getrouwd met Lisanne Schoon, ook wel Sanne genoemd, twee dochters.
Sam
Niet getrouwd wel mijn vriendin.
Cor
Nou, van hetzelfde. Hobby’s, toneel zag ik in het verleden en zingen. Frank Sinatra, Amy Winehouse, ik zag ze allemaal voorbij komen. Nog meer hobby’s?
Sam
Dat is een goede vraag. Eigenlijk combineer ik bijna alles wat ik nu leuk vind, combineer ik met mijn werk, dus eigenlijk is mijn grootste hobby video. Als ik moet kiezen tussen zingen of video, wat heb je nog meer, theater, dan is eigenlijk video mijn favoriet.
Cor
Daar gaan we het zo meteen zeker over hebben. Ik vraag aan iedereen: favoriete voetbalclub? Maar, niet? Muziek? Dan is toch wel jazz, of -
Sam
Ja, maar wel heel divers. Ik kan ook de hele dag Nederlandstalig luisteren, dus heel breed.
Cor
Wat staat er hier in de zaak op?
Sam
Wij hebben nu een beamer hangen en daar hebben we grote speakers op aangesloten, dus soms dan draait de muziek gewoon live op het scherm en dan hebben we het ook nog wel lekker hard staan in de winkel, maar dan hebben we wel vaak Queen opstaan, Elton John.
Cor
Lekker!
Sam
Maar met dat soort muziek is het ook belangrijk, mensen die binnenkomen moeten een beetje het goede gevoel krijgen. Ik kan wel Arie Passchier met Kleine Vogel, kan ik thuis wel heel hard opzetten, maar dat draaien we hier in de winkel weer niet, dat doen we op vrijdagmiddag bij de borrel.
Cor
Maar stel dat je weet van iemand, die houdt van André Hazes, dan zorg je wel dat die daarvoor opstaat?
Sam
Nou, wat heel leuk was, die beamer hebben we nog niet zo lang en twee weken geleden hadden we een aflevering, dat was een ontzettend enthousiaste vrouw, Jacco die was de aflevering aan het doen en toen zag zij dat scherm opstaan, toen zei ze er wat over en we hadden die auto ingepakt onder een doek. Toen zeiden we, dat hadden we eigenlijk nog niet eerder gedaan, maar toen zei ik tegen haar: weet je wat nu leuk is, als je straks die auto uit gaat pakken, dan mag je ook van tevoren je favoriete muziek kiezen. Dus zij koos Prince met You Don’t Have To Be Beautiful en op het moment dat zij naar die auto toeging hadden we dat nummer opgezet, maar toen ging hij, tijdens de onthulling, ging hij ook steeds harder. Dan wordt het wel een feestje.
Cor
Ja, geweldig!
Sam
Toen dachten we: waarom hebben we dat nooit eerder gedaan. Dat zou je elke keer moeten doen.
Cor
Ja, mooi! Wat voor auto rijd je zelf?
Sam
Een Panda.
Cor
Een Panda. Die waar Fred ook in gezeten heeft?
Sam
Nee, dat is een groene, die hebben we nog wel, die staat bij ons in de tuin, maar die is wel minder aan het worden nu, maar ik heb zelf een blauwe Panda.
Cor
Leuk. Lees je wel eens boeken?
Sam
Ja.
Cor
Wat voor boeken?
Sam
Op dit moment De Meeste Mensen Deugen, van Rutger Bregman en Thinking Grow Rich van Napoleon Hill. Alleen die twee op dit moment.
Cor
Ook wel eens managementboeken of is het meestal -
Sam
Napoleon Hill zou je wel een managementboek kunnen noemen. Maar dat vind ik gewoon heel interessant. Die gedachtengang vind ik interessant.
Cor
Ik ken hem niet, maar ik ga het nog eens nazoeken. Heb je een idool? Iemand waar je tegenop kijkt?
Sam
Goede. Ik heb wel voorbeelden denk ik, niet echt idolen, maar ik heb wel voorbeelden van mensen waarvan ik denk van: dat vind ik echt gewoon kunstenaars. Ja dat is een goeie…Dat komt denk ik vaak meer door bedrevenheid, als ik zie hoe bedreven sommige artiesten zijn dan denk ik, ik twijfel wel eens aan mezelf dan denk ik: sla ik niet door? En soms zie je dan hoe anderen te werk zijn gegaan en dan denk je: daar ben ik nog niet één procent bij, dus dan valt het bij mij nog wel mee, dus het is ook een soort, misschien goedpraten van mezelf en denken van: ja, als je ergens wilt komen, stel je hebt een bepaald doel en daar wil je naartoe dan moet je denk ik ook - degene die daar komen zijn ook degene denk ik die daar ook ver voor gaan om daar te komen. Ik heb een keer in een documentaire gezien, The Defiant Ones met Jimmy Iovine en dr. Dre en daar ging het op een gegeven moment over dat Jimmy nog jong was en bij een groot recordlabel werkte en op een dag hadden ze in de studio een man en die was zo op zoek naar één bepaald drumgeluid, dat ging wekenlang door en elke keer als ze in de studio de drum aansloegen dan zei hij weer iets om te laten merken dat het niet het geluid was wat hij zocht. Dat ging wekenlang door, totdat die Jimmy Iovine helemaal knettergek werd, de studio uitliep en op de gang kwam hij zijn baas tegen en die zei: wat ga jij doen? Hij zei: ik ben er helemaal klaar mee, ik ga weg uit dit hok. Toen zei de studiobaas: jij gaat terug, jij gaat dat hok weer in en jij gaat net zo lang door totdat die man het geluid heeft wat hij wil, want dat is groter dan jij. En die vent, dat was Bruce Springsteen. En nu ben ik niet eens een Bruce Springsteen-fan, maar dan denk ik: Bruce Springsteen is een wereldster geworden. Je staat er niet bij stil als je alleen gewoon zijn muziek op de radio hoort hoe ver zo’n man is gegaan om het geluid te krijgen wat hij wilde, wat hij in zijn hoofd had. En dat vind ik wel een fascinerend proces.
Cor
Denk je dan ook op dat moment, als beeld en geluid helemaal klopt, dat het dan niet anders kan zijn dat dat een succes wordt?
Sam
Bij mij?
Cor
Nee, bij die mensen, bij iemand.
Sam
Dat denk ik niet.
Cor
Dan is het wel eigen, zou je kunnen zeggen, want dat is wel geloofwaardig, dat is wel betrouwbaar.
Sam
Ja, maar iets wat uitgebracht wordt, dat is vervolgens denk ik ook afhankelijk van de tijd waarin het losgelaten wordt. Dus als iemand iets maakt waar hij heel lang aan heeft gewerkt, dan denk ik dat je vervolgens ook een klein stukje geluk nodig hebt met hoe het vervolgens loopt, hoe het valt en ik denk daardoor dat er links en rechts hele mooie dingen gemaakt worden die eigenlijk heel groot zouden kunnen worden, maar wat misschien bijna nooit iemand ziet. En sommige dingen die misschien niet eens honderd punten zijn, misschien iets kleiner, maar wel heel mooi, door een stukje mazzel ook, of door hoe het uitkomt, of net waar het terecht komt, wie ermee aan de haal gaat, dat het juist wel heel groot wordt. Ik denk dat er altijd wel een kleine factor geluk bij zit.
Cor
Ik vroeg al naar boeken, luister je ook wel eens podcasts?
Sam
Toevallig, ik reed afgelopen week terug uit Italië, naar huis en het was eigenlijk helemaal niet zo’n leuke terugreis, want mijn vriendin en de kinderen hebben mij op het vliegveld afgezet en toen reed ik zelf terug en toen had ik twee dagen lang alleen maar regen en file en de laatste achthonderd kilometer toen zat ik me gewoon stierlijk te vervelen en dacht ik: laat ik nu gewoon eens een keer een goed luisterboek gaan luisteren. Toen ben ik ook iets, ja grappig, van Napoleon Hill gaan luisteren. Een vier uur durend luisterboek.
Cor
Ik heb, voordat ik zelf begon met podcasts maken, heb ik eigenlijk nooit podcasts geluisterd en nu denk ik: dan doe ik even geen Q-Music of Radio 538 en wat je ook wel zei: het moet je wel pakken. Ik had vanmorgen een podcast van een jonge ondernemer, tweeëntwintig jaar, die had podcasts van acht minuten, dus een paar achter elkaar en bij de tweede haakte ik na zes minuten af omdat ik dacht: ja, het is net alsof deze jongen al vijftig jaar aan het ondernemen is, terwijl hij dat allemaal nog niet doet, toen dacht ik wel: dat is misschien wel waar jonge ondernemers naar luisteren, naar zo’n jongen. Dan valt het misschien wel goed, ik ben een ouwe lul, eenenvijftig, dus het moet je inderdaad pakken. En ik dacht eerst van: ik wil blijven luisteren, want die jongen zal vast wel iets nuttigs te zeggen hebben, heeft hij ook wel, maar het moet je net grijpen, ja. Ik dacht misschien, tegen wie kijk je op, ik zag dat je op LinkedIn Gary Vaynerchuk, misschien is Jan Steers ook een klein beetje een idool van je, daar komen we misschien zo meteen nog wel op terug. Uit wat voor nest kom je? Ik hoorde, vroeger, er moest wel gewerkt worden, uit wat voor nest kom je?
Sam
Mijn moeder had een kleine stoffenwinkel, daar is mijn opa vroeger al mee begonnen. Dus die verkocht stoffen en garen, knopen. Dat hadden wij aan huis en mijn vader heeft niet veel geluk gehad in zijn werkende bestaan. Hij is al heel jong ziek geworden, hij heeft kanker gehad op zijn zeventiende al, hebben ze zijn been geamputeerd en daarna heeft hij verschillende baantjes gehad, maar hij is op een gegeven moment echt voor langere tijd arbeidsongeschikt geraakt, hij was ook longpatiënt en hij ging bij een sociale werkplaats werken op de tekenafdeling, ze maakten daar sierhekken en daar had hij op zich wel een leuke baan, want hij tekende daar, hij maakte de ontwerpen alleen dat heeft maar een paar jaar geduurd, toen hebben ze hem gedegradeerd naar de werkplaats en daar zat hij gewoon onder zijn niveau. Hij werkte daar tussen, ja, hoe moet je dat zeggen, het was niet de meest inspirerende omgeving. Daar is hij ook nooit meer uit gekomen.
Cor
Heb je broers en zussen?
Sam
Ja, twee zussen.
Cor
Jij bent de jongste?
Sam
Nee, ik ben de oudste.
Cor
En wat voor school heb je gedaan?
Sam
Ik deed Havo en toen dacht ik altijd dat ik naar het Grafisch Lyceum zou willen, want ik had een buurmeisje, Joyce, die zat op het Grafisch Lyceum en die studeerde voor art director en Joyce was eigenlijk wel een soort van voorbeeld voor mij, dus ik dacht: wat Joyce doet, dat wil ik ook, dus ik wist altijd: ik ga naar het Grafisch Lyceum.
Cor
Dat was dan dat creatieve wat eigenlijk altijd wel in jou zat.
Sam
Ja, vroeger was ik of aan het tekenen of met mijn LEGO bezig. Dus wel bouwen of iets maken, tekenen.
Cor
En vanwaar toen naar de autoschool, zei je, naar de Iva?
Sam
Ik ben dus op een dag naar de open dag gegaan van het Grafisch Lyceum en op de een of andere manier spatte daar denk ik een soort van droom uiteen, want toen ik daar rondliep dacht ik: hier hoor ik niet, dit is mijn plek niet. En toen wist ik opeens niet meer wat ik dan wel moest doen. En toen zat ik al in vijf Havo en dan moet je kiezen en ik wist niet wat ik moest kiezen. Toen zat ik op een dag naast een jongen in de klas bij wiskunde, Onno Klinkhamer, en Onno die vertelde toen dat hij dus naar het Iva ging, had ik nooit over nagedacht. Dus ik vroeg hem wat het was, Iva en Onno die zei: dat is helemaal te gek, ik ga daar in pak naar school, ze rijden allemaal hard door de straten, maar vooral auto’s. Ja en ik vond auto’s natuurlijk hartstikke mooi en ik denk dat elke jonge jongen auto’s mooi vindt.
Cor
En toen had je al een scooter?
Sam
Ja, ja. Een Italiaanse. Ik heb er toevallig deze week een video over gemaakt. De Malaguti Phantom. Dus wat dat betreft, maar toen wist ik nog niet dat ik iets met Italiaanse auto’s zou gaan doen. Maar ik vond auto’s altijd heel leuk en toen dacht ik: ja, waarom eigenlijk niet, waarom zou ik niet iets met auto’s gaan doen. En toen ben ik naar de open dag van het Iva gegaan met mijn ouders en dat was echt, daar word je helemaal ingepakt. Als je op het Iva op de open dag komt, dan ga je er met boter en suiker in. Dat is gewoon één groot succesverhaal.
Cor
Dat doen ze dus heel goed.
Sam
Ja, en het is ook gewoon goed voor elkaar daar. Op het Iva hebben ze het echt voor elkaar. Daar kunnen zoveel scholen wat van leren, hoe het daar gepland is, hoe strak het in elkaar zit. Ik heb daar twee jaar gezeten, ik heb nooit één uur lesuitval gehad. Dat is gewoon: geregeld.
Cor
Wat voor een leerling was je?
Sam
Half rebels, denk ik. Ik was niet de grootste klojo in de klas en ook niet de netste. Ik denk daar tussenin.
Cor
Had je toen al wel eens dat je dacht: ik word later ondernemer, of was dat - toen nog niet?
Sam
Nee. Zelfs toen ik van het Iva afkwam nog niet.
Cor
Hoe oud was je toen je van het Iva afkwam?
Sam
Negentien.
Cor
Dus toen ben je ergens in loondienst gegaan?
Sam
Ja. Ik ging solliciteren - kijk, ik ging naar het Iva, dus ik moest ook een plek hebben om in die autowereld te komen.
Cor
Was dat nog BBL in die tijd, of dat niet?
Sam
Nee, je ging vijf dagen in de week naar school en op zaterdag moest je een stageplek regelen. En ik werkte altijd bij een bollenboer, dus ik was de schuurknecht die op de heftruck de bakken tilde, dus ik had nog nooit bij een autobedrijf gewerkt. Ik was denk ik twee of drie keer in mijn leven bij een autobedrijf geweest. Dus ik moest een plek hebben daar om daar binnen te komen en een vriend van mij, een hele goede vriend van mij, Joost, die werkte bij een Fiat en Alfa dealer. En toen dacht ik: oké, dan ga ik bij die dealer solliciteren. Dus toen heb ik, volgens mij heb ik eerst folders van hem gevraagd, omdat ik dacht: ik moet van alles op de hoogte zijn en van de modellen en noem maar op en toen op een dag ben ik daarheen gereden met mijn moeder, Alkmaar, de eigenaar was Jan Jong en toen heb ik aan Jan Jong gevraagd of die plek voor mij had om die autobranche binnen te komen, of ik daar op zaterdag mee kon lopen in de verkoop. Dat had hij niet, maar Jan die zei: ik heb nog een winkel in Schagen en daar zit nog één man, één verkoper, die krijgt een beetje drukte, de nieuwe Punto komt eraan, dus hier is het nummer, bel hem maar op en zeg maar dat je het nummer van mij hebt. Dus toen ben ik met mijn moeder naar huis gereden, ik was toen nog zeventien. Dat was dus dat ik naar het Iva toeging, ik had nog geen rijbewijs. En toen heb ik gebeld naar Schagen, dat is wel grappig, want dit is een verhaal wat ik ook in mijn lezingen vertel, sommigen zullen dit misschien wel gehoord hebben. Maar ik kwam thuis, ik had dat telefoonnummer in mijn hand en ik belde op, ging over en het was: Autobedrijf Deutekom, met De Wit, goedemiddag? En ik zeg: dag, met Sam van Dalen, ik heb uw nummer gekregen van Jan Jong en ik zoek een plek om op zaterdag in een autobedrijf te werken. En het eerste wat hij zei, Theo, dat was, omdat ik vertelde dat ik dus naar het Iva ging. Hij zegt: nee, jongens van het Iva die neem ik niet aan, dus ik heb geen plek voor je. Dus ik dacht: wat is dit nou? Ik denk: ik ga daar aan de gang. Dus ik zeg: hoe kan dat, u kent mij niet eens! Ik zeg: laat me dan mezelf in ieder geval voorstellen. En toen zei hij: oké, dat is goed, zaterdagochtend, negen uur, jasje, dasje. Dus toen dacht ik: kijk, ik kan daar in ieder geval mezelf presenteren. Toen ben ik op vrijdagavond, met een jongen die ik kende van het Iva, ben ik bij hem achterop de motor ben ik naar Schagen gereden, om in ieder geval te zien waar het was, waar die zaak zat. Want ik wilde niet te laat komen natuurlijk op zaterdagochtend, ik moest daar op zaterdagochtend met de trein naartoe. Met de trein en met de fiets. Dus, en toen stond ik voor die zaak en dat was dus een Fiat dealer, dat was toen nog geen Alfa, dat was Fiat en Lancia, maar er stonden ook twee Ferrari’s in de winkel. Er stond een 308 en een 348. En toen stond ik voor de showroom en zag ik die twee Ferrari’s staan en toen dacht ik: nou, als ik hier kan werken, dan ben ik echt helemaal de koning. Dit moet gewoon lukken, weet je wel. Dus toen ben ik zaterdagochtend daar naartoe gegaan, het eerste stukje met de fiets, toen met de trein van Opdam naar Schagen, laatste stukje met de fiets, dus toen kwam ik om negen uur binnen, vijf voor negen en Theo zat daar achter zijn bureau en ik liep naar binnen, naar hem toe, ik gaf hem een hand en hij was heel - hij deed heel afstandelijk. Hij zei: loop jij maar met mij mee. Dus ik liep achter hem aan, naar de koffiehoek en hij zegt: doe dat kastje eens open? Dus ik deed het kastje open. Hij zegt: pak er eens een kopje uit? Ik pak een kopje. Hij zegt: die doe je onder die machine en dan druk je op de middelste knop. Dus dat deed ik en er kwam koffie uit en toen zei hij: zo, je kan in ieder geval koffie zetten. Dus toen heb ik die koffie voor hem neergezet en toen gingen we zitten en we waren nog geen twee minuten in gesprek en toen kwamen er mensen binnen en dat waren een jongen en een meisje, met een kinderwagen en hij zei: ga ze maar helpen. Ik dacht: dan moet ik mezelf nu niet laten kennen ook, dus ik ging daar naartoe en ik zeg: dag, Sam van Dalen, kan ik wat voor u doen? En toen zeiden ze: ja, we zijn op zoek naar een kleine auto. Dus ik om me heen kijken wat er stond, weet je wel, dus toen heb ik die mensen geholpen, ik heb ze niet iets verkocht, maar Theo die stond op een afstand mee te kijken en kennelijk beviel het hem, want ik mocht de rest van de dag blijven en aan het eind van de dag gooide hij mijn fiets achterin de Fiat Ulysse, toen bracht hij me naar het station en toen zei hij: tot volgende week!
Cor
Gaaf!
Sam
Ja, dus zo ben ik bij een Fiat dealer begonnen en bij datzelfde bedrijf ben ik gebleven en heb ik na het Iva vijf jaar lang gewerkt. Dus ik ben echt meteen, zo ben ik in de Fiats en Alfa’s terecht gekomen. Daar heb ik een hele mooie tijd gehad.
Cor
En is daar, denk je ook een beetje van, op het moment dat iemand één keer daarmee begiftigd is, of begeisterd is, ja, dat het dan -
Sam
Dat gaat niet meer weg. Ik zou nooit iets anders gaan verkopen. Tenminste, al zou je mij nu zeggen: je kan doorgaan met je bedrijf, maar dan moet je BMW gaan verkopen, of Audi, dan stop ik. Dit is gewoon nu wat ik doe, dit doe ik al lang, dit vind ik leuk en ik vind echt dat wij gewoon een fantastisch mooi product hebben en dit is wat ik doe. En anders ga ik gewoon, want ik zou ook andere dingen kunnen, dus dan ga ik iets met poffertjes doen, of met pannenkoeken. Of met reclame, maar ik zou nooit meer mijn autobedrijf - ik zou nooit overstappen naar een ander merk.
Cor
Ondernemers van Nederland, als je nog een Italiaanse auto wilt, dan moet je echt in de snoepwinkel van Sam van Dalen komen kijken, want ik heb hier net beneden rondgelopen, ja, heerlijk, heerlijk. Alhoewel ik geen - ik ben een BMW-man, maar goed. Wanneer was toen het moment dat je zei, je zei: vijf jaar daar gewerkt, wanneer was het moment dat je zei: en nu ga ik dat voor mezelf doen?
Sam
Dat kwam omdat ik op een gegeven moment, het bedrijf werd overgenomen door de Stern Groep en wij gingen dus in één keer van twee vestigingen, gingen we naar tien of dertien vestigingen.
Cor
Stern is ook veel Mercedes, toch, of niet?
Sam
Stern is ooit begonnen met Mercedes, ja. Maar Stern Twee was toen Fiat, Alfa Romeo, Lancia en volgens mij ook Opel en wij hadden toen dertien Fiat-vestigingen volgens mij, of dertien vestigingen inclusief Opel en één winkel die ze overnamen, dat was Fiat Reyne in Zaandam en dat waren twee panden, twee oude panden, aan de ene kant van de weg stond de showroom en aan de andere kant de werkplaats, en boven die werkplaats zat een appartement, daar woonde vroeger mevrouw Reyne, dat hele spul ging eruit, dat kwam leeg en ik was toen nog best wel jong, ik was denk ik eenentwintig of tweeëntwintig, dus ik verdiende niet zo veel, ik had niet echt een dik salaris daar en ik had wel door dat van heel Stern Twee, van al die winkels die daarbinnen vielen was ik gewoon, ik deed op een gegeven moment Schagen in mijn eentje, ik was daar toch een soort van bedrijfsleider en mijn winkel draaide goed, maar ik had een heel laag salaris en ik had op een gegeven moment wel door wat die andere mannen, van die andere vestigingen verdiende. Van Alkmaar en Amsterdam en Zaandam en ik dacht: wat ik krijg, dat is eigenlijk gewoon bijna fooi denk ik. Dus ik wilde op een gegeven moment wel wat meer verdienen, maar overall in de groep draaide ze geen fantastisch resultaat. Dus zeiden ze van: ja, er is een soort van salarisstop. Je kan niet meer verdienen, we willen het je wel geven, maar dat kan niet. Daar was ik het niet helemaal mee eens, dat liet ik ook merken en toen een paar weken later, toen kwam de financieel directeur naar mij toe en dat was heel leuk, hij zegt: we kunnen je niet meer salaris geven, maar ik heb wel wat anders leuks voor je. We hebben een vestiging overgenomen in Zaandam en daar zit een appartement boven, rij er maar naartoe en kijk maar of het wat voor je is en als je het leuk vindt, dan mag je daar gewoon wonen, voor niks. Ik denk: dat is natuurlijk top. Dus ik ben er met een vriend van mij naartoe gereden, beneden in de werkplaats de sleutel opgehaald en naar boven gegaan, dat was gewoon een oude bende, maar het was wel heel leuk. Het was gelijkvloers, boven de werkplaats, het was groot en het zat tegen de stad aan, je kon daar over het spoor heen met een loopbrug en dan stond je middenin de stad. Dus ik was meteen, ik dacht: dit is super. Dus samen met die vriend waarmee ik erheen ging, Joris, meteen gezegd: oké, hier gaan we wonen. We zijn meteen ’s middags naar de bouwmarkt gegaan, verf gehaald en we hebben het hele hok geschilderd. En ’s avonds kwam een andere goede vriend van ons langs, Steven, die hier nu naast mij zit, die heeft een groot bedrijfswagenbedrijf en die werkte in die tijd ook al in de auto’s en die kwam ook bij ons wonen, dus we zijn er met zijn drieën gaan wonen. En wat gebeurde er op een gegeven moment? Fiat zat daar beneden, dat was van Stern, maar die gingen daar naar anderhalf jaar, of twee jaar gingen die daar uit en toen kwam dat pand daaronder leeg te staan. Dus wij woonden toen boven een leegstaand garagebedrijf en ik werkte bij Stern in de auto’s en Steven werkte bij Alewijn Ott in de auto’s, een hele grote occasion handelaar in Alkmaar en eigenlijk kwam toen het idee: kunnen we het gewoon niet beter zelf gaan doen? En ik wilde iets met verkopen doen, dus ik dacht dan huur ik die showroom en Steven die wilde een werkplaatsbedrijf opzetten, dus toen dacht hij: dan huur ik die werkplaats. En toen zijn wij met zijn tweeën naar de gemeente Zaandam gegaan, daar was het pand van, om te vragen of we die panden konden huren. We dachten: dan beginnen we gewoon zelf. Dus eigenlijk in Zaandam, boven die leegstaande winkel is toen wel het idee gekomen van: ik kan het ook zelf gaan proberen.
Cor
En hoe lang ben je daar gebleven?
Sam
Het is niet doorgegaan.
Cor
Het is niet doorgegaan?
Sam
Nee. De ochtend dat wij naar Zaandam, dat wij een gesprek hadden met die wethouder hebben wij nog een SMS-je naar elkaar gestuurd, Steven en ik van: vandaag gaat het beginnen, weet je wel? Ons grote avontuur, dit wordt het begin van een succes en die middag zaten we gewoon echt compleet gedesillusioneerd aan een biertje op het terras, want die man die nam ons helemaal niet serieus. Wij wilden die panden huren en ik weet zeker dat het ook was gelukt, maar hij nam ons denk ik niet voor vol aan. Daar zaten twee jonge jongens en dat was toch wel een serieus gebouw en hij zei: nee, wat jullie willen dat zag die man niet zitten. Volgens mij heette die meneer Sterk. Meneer Sterk geloofde niet in ons.
Cor
Hij dacht: sterk verhaal.
Sam
Maar het zaadje was wel geplant. En Steven en ik zijn op dat moment allebei op zoek gegaan naar een locatie, we hebben heel veel panden gezien, ook vaak ’s avonds op pad geweest.
Cor
Toen was één ding: je gaat voor jezelf beginnen.
Sam
Ja, dat zit er dan in.
Cor
Dat was toen.
Sam
Want eigenlijk heb je daar dan wel aan geroken en je denkt: ja, waarom eigenlijk niet? En toen ben ik uiteindelijk begonnen in Wieringerwerf en Steven in Alkmaar. En we zijn dus tegelijk voor onszelf begonnen, allebei november 2005 en inmiddels, de grap is, inmiddels via omzwervingen, want ik ben eerst nog met mijn pand naar Heerhugowaard gegaan en ben toen nieuw gaan bouwen in Opmeer en Steven die is twee jaar daarna ook opnieuw gaan bouwen, hier naast mij, dus we zitten nu, dit is één bedrijf.
Cor
Ja, dat is Koopman?
Sam
Koopman Bedrijfswagens en inmiddels is dat giga. Dat wordt echt één van de grootste, ik denk één van de grotere in zijn markt en we zitten hier heel mooi naast elkaar, dat is wel heel leuk.
Cor
Wat had je toen je begon, had je toen een aparte filosofie van als ik het ga doen, dan ga ik het zo doen?
Sam
Nee, nee. Ik had in mijn hoofd, ik wilde graag een showroom, dus daar heb ik steeds naar gezocht en ik kon geen geschikt pand vinden en toen ik op een avond bij iemand kwam in Wieringerwerf die een showroom te huur had, toen ging ik daar kijken, toen viel die showroom tegen, dat was een donker hok, ik dacht: daar ga ik niet zitten. Maar ik had met die man een heel leuk gesprek en die had een garagebedrijf tegenover de showroom en daar zat echt wel schwung in. Je merkte gewoon: daar gebeurde wat, dus toen vroeg ik aan hem van: kan ik ik niet bij een kantoor huren in je werkplaats en dan jouw buitenterrein, dan koop ik auto’s in, die zet ik buiten en als ik ze dan verkoop kun jij ze klaar maken. En zo ben ik begonnen. Zijn bedrijf heette Garage Arjen Zuidema en ik dacht: ik ga niet mijn eigen naam erop zetten, want dan snappen mensen dat niet, dus mijn eerste bedrijf heette Zuidema Auto’s. Dus je had Garage Arjen Zuidema dat was van hem en Zuidema Auto’s was van mij en dat heb ik anderhalf jaar gedaan en dat ging echt heel goed. Ik ben daar met een redelijk, niet met een heel groot startkapitaal, maar toch, ik heb geld toen van iemand kunnen lenen, daar heb ik mijn eerste voorraad van gekocht en in het eerste jaar verkocht ik tweehonderdvierentachtig auto’s.
Cor
Ik heb geen idee, ik heb geen referentiekader, maar dat is veel?
Sam
Voor mij was dat heel goed, ja. Maar dat was ook gewoon dag en nacht werken. Als er op zondag iemand voor een auto wilde kijken, dan ging ik er ook gewoon heen, want elke order die je doet, elke auto die je verkoopt is gewoon een soort van bloed in je aderen. Dat is waar je op bouwt.
Cor
En je deed het altijd nog alleen? Dus -
Sam
Nee, ik heb meteen iemand aangenomen. Ik had een jongen bij mij werken, bij Stern nog in Schagen, die werkte op zaterdag bij mij, dat was Jelle en op een gegeven moment moest ik die dus ontslaan, er was een soort van reorganisatie aan de gang bij Stern en toen moesten alle zaterdaghulpen moesten er ook uit, maar ik kon heel goed met Jelle en ik wist toen al dat ik voor mezelf ging beginnen, dus toen heb ik op een gegeven moment gezegd tegen Jelle: ik moet je dus nu, jij moet hier weg, ik heb al besloten dat ik voor mezelf begin, dus dat duurt nog maar vijf of zes weken. We hebben hem die laatste zes weken, hij mocht gewoon elke week evengoed komen, en ik heb hem toen deels uit mijn eigen zak betaald en deels hebben we hem denk ik, de hele fooienpot of zo, maar ik zei: ik wil gewoon dat je bij mij komt werken straks.
Cor
Wat kon Jelle dan?
Sam
Jelle die deed de winkel schoonmaken en de auto’s poetsen en dat deed hij op zaterdag daar, maakte de werkplaats schoon, maar hij had ook een hele leuke babbel, was ook gewoon iemand die echt wat kon, weet je wel, dus ik dacht: ik moet niet voor mezelf beginnen en dan alles alleen moeten doen. Ik heb iemand nodig die mij ook helpt met poetsen, die er is als ik onderweg ben en dat werd Jelle, dus die heb ik toen meteen aangenomen, dat liep samen met zijn school, die had tijd over, dus die kon ik voor drie dagen in de week aannemen en zo ben ik begonnen. Drie dagen in de week had ik iemand in dienst.
Cor
Even een tussenvraag, is iedereen die bij jou begint, vind jij dat die de Iva zou moeten hebben?
Sam
Veel hebben dat wel gedaan, want ik heb best wat jongens gehad inmiddels door de jaren heen, maar ik heb nu één hele goede en die heeft geen Iva gedaan. Dat is Joep en Joep die komt uit de horeca, ja, die heeft geen Iva nodig. Die zou ook niet dat nu nog gaan doen. Die is hier denk ik op zijn negentiende binnengekomen, die is nu drie- vierentwintig, dus die zou dat nu ook niet meer gaan doen, maar ik heb wel veel mensen hier gehad en die op een gegeven moment naar het Iva toe zijn gegaan en die daar ook een hele mooie tijd hebben gehad, ja.
Cor
Ik hoor vooral: hard werken, ondernemers doen dat vaak wel en ik zag in het filmpje die voorbij komt, wat je over jezelf hebt gemaakt over 2010, toen heb je jouw, of dat had je misschien al langer, je zegt: colitis ulcerosa. Een chronische, regelmatig terugkerende ontsteking in de darmen. En je zegt: toen ik op een gegeven moment niet meer dan vijftig meter kon lopen, toen werd het wel heel erg nijpend. Was je er onzeker van als je zo ziek wordt?
Sam
Ja, en heel moe vooral. En je sluit je sociaal af, want je kan niet, weet je als je om de vijf of om de tien minuten naar de wc moet, dan ga je niet meer naar een verjaardag toe op een gegeven moment, of wat dan ook. Of als op zondag vrienden bellen en die zeggen: we gaan een stukje varen, het is mooi weer, dan ga je niet mee, want je wil niet -
Cor
Je kan nog geen auto ophalen man.
Sam
Nee, nou ja, dan moet je wc papier meenemen en als ik er nu aan terugdenk, dat was een vreselijke tijd.
Cor
Had je dat al langer onder de leden, of komt dat acuut op, of is dat -
Sam
Op een dag begint het, weet je wel. En dan denk je: dat gaat morgen wel weer over en dan wordt het steeds erger en binnen een week spoot bij mij het bloed eruit, dus, sorry voor mijn taalgebruik, maar dat is hoe het is. En dan word je, eerst word je een beetje angstig, want dan denk je: ik heb iets serieus aan de hand, ik heb misschien darmkanker of wat dan ook, dus dan krijg je onderzoeken en dan kom je erachter dat het geen kanker is, maar dat er wat anders aan de hand is.
Cor
Maar wel serieus.
Sam
Ja en wat ik niet wilde accepteren is dat negentig procent van de mensen die dat heeft, die eindigt uiteindelijk met een stoma. En weet je, 2010, trek er tien jaar af, was ik negenentwintig en ik ben iemand die toch wel ijdel is en mijn hele leven lang heb gesport, ik hou ervan om er wel gewoon goed uit te zien. Ik heb mezelf nooit laten verzakken of wat dan ook en ik zag mijzelf niet voor me over het strand lopend met een stoma op mijn buik. Ik dacht: dat klopt gewoon niet in mijn toekomstbeeld, kan dat gewoon niet, dat kon ik niet rijmen. En ik wist dat als ik me eraan over zou geven, dat ik, want in het ziekenhuis zeggen ze: je moet medicijnen innemen, je krijgt ontstekingsremmers, heb ik in het begin ook gedaan, maar al heel snel werken die niet meer. Dus dan krijg je een zwaardere. En als die niet meer werken krijg je een nog zwaardere en die versnelling die gaat heel snel hoor, want dat zie je wel bij mensen om je heen die het dan ook hebben en uiteindelijk ga je aan de Prednison en als dat niet meer werkt dan zeggen ze: nou meneer Van Dalen, we trekken nu die dikke darm eruit en dan krijg je een zakje op je buik. En ik dacht: dat is mijn voorland dan en dat accepteer ik gewoon niet.
En dat is een heel lastig traject geweest, want ik ben daar heel ver in gegaan om een manier te vinden om er vanaf te komen, totdat je ook in je omgeving merkt dat je weerstand krijgt van mensen die zeggen van: wat je aan het doen bent, is niet goed. Ik had hele goede vrienden die gewoon zeiden dat ik veel te eigenwijs was en dat ik gewoon naar de artsen moest luisteren, want die wisten het beter dan ik. Dus dan ga je op een gegeven moment ook aan jezelf twijfelen, dat je denkt van: ben ik dan echt zo’n stomkop dat ik niet wil accepteren dat ik er gewoon aan toe moet geven, weet je wel? Maar dat kon ik niet.
Cor
Ik vroeg me af, die Jan Steers, heeft hij jou een stuk blindedarm gegeven, wat is er gebeurd?
Sam
Hij heeft mij vooral veel vertrouwen gegeven. Ik ben op een dag, ik ben overal geweest. Ik heb elk soort dieet geprobeerd, ik heb elke soort van genezing geprobeerd.
Cor
Kon in die tijd jouw zaak gewoon door, dat je daarnaast gewoon auto’s verkocht?
Sam
Het was wel zo, als ik ’s morgens om kwart voor negen op de zaak kwam, redelijk vol energie, omdat ik gewoon ’s avonds al om acht uur naar bed ging, dat ik om half tien ’s morgens al uitgeblust op de balie lag, dus drie kwartier, dan was het bij mij op. Totdat vrienden van mij wel zeiden van: je moet een paar maanden vrij nemen, want het gaat gewoon helemaal niet goed met jou. Maar ik ben blijven zoeken naar dingen en ik ben echt overal geweest, weet je, totdat je bij mensen zat met magneten in je handen en stroomschokken door je lijf en diëten waar je - op een gegeven moment woog ik zestig kilo, ik weeg nu vierenzeventig, ik ben gewoon slank en ik weeg vierenzeventig kilo. Ik kan me niet voorstellen dat hier veertien kilo minder nog aan heeft gezeten, dan ben je gewoon echt, dan is er niet veel van je over. En op een gegeven moment gaan vrienden tegen je zeggen van: jij moet nu dat gaan doen, want je bent echt verkeerd bezig. Maar ik dacht: ik ga vinden wat er aan de hand is, ik ga het vinden, het zit hem in een soort vitamine, of het zit hem in iets waar ik niet tegen kan, of ik moet een drankje op het spoor komen waardoor het beter wordt, wat dan ook, maar ik dacht: als ik maar lang genoeg volhoud, dan ga ik dat vinden. Totdat ik op een gegeven moment en een vriend van mij die had al vaker tegen mij gezegd: je moet naar Jan Steers. Maar ik was al bij zoveel mensen geweest, dat ik dacht: ik ga niet meer naar mensen toe, want iedereen zegt van: je moet dit of dat, maar dat werkte nooit. Dus ik zei: ik hoef niet naar Jan Steers en ik bij al bij heel veel mensen geweest, dat is de oplossing niet. Ik dacht: ik moet er zelf achter komen. Totdat ik dus op een avond inderdaad, ik zou een film gaan kijken bij een vriend van mij, die woonde nog geen driehonderd meter verderop en ik liep er naartoe en, je moet je voorstellen, als je er dus zo in zit en mensen die colitis of Crohn hebben die zullen dit herkennen als ze dit horen, je hele leven neemt het in zijn greep. Dus je gaat op een gegeven moment als je de deur uitgaat, ben je nog maar met één ding bezig en dat is: je moet eerst naar de wc, naar de wc, naar de wc, je voorbereiden, dat je die deur uit kan, dus je zit eerst een uur op die wc voordat je de deur uitgaat en dat had ik gedaan en je loopt op een gegeven moment gewoon verkrampt en ik liep naar die vriend toe en ik was nog niet eens bij de spoorlijn en ja, ik scheet gewoon mijn hele broek vol. En toen dacht ik: beroerder dan dit kan ik niet meer worden. Als ik niet eens honderd meter de straat op kan en gek genoeg moest ik er toen die avond eigenlijk om lachen. Ik liep naar huis, weet je wel, met de troep in mijn broek en dat ik dacht van: dieper dan dit kan ik niet zinken.
Cor
Het kan nu alleen maar bergopwaarts gaan.
Sam
Het kan alleen maar beter worden. Maar niet beroerder. En ik ben thuis onder de douche gestapt, troep in de was gegooid en toen heb ik die vriend van mij gebeld en gezegd: geef mij het nummer van Jan Steers, want ik weet niet meer wat ik moet doen. En daar staat zijn bordje trouwens, op mijn bureau. En ik belde hem op zijn verjaardag, er nam een vrouw op en die zei: ja, meneer Steers die is jarig, die kan nu niet aan de telefoon komen, maar wat wil je? Ik zeg: ik wil hem heel graag spreken, ik heb van een vriend van me gehoord dat hij mijn kan helpen. Zij zegt: kom dan morgen maar langs.
Dus toen ben ik daar de volgende dag naartoe gegaan en ik kwam daar binnen, hij woonde in een caravan, dat was een heel bijzondere man hoor. Hij rookte denk ik drie of vier pakjes Camel op een dag, het stond er helemaal zwart van de rook en hij zat -
Cor
Hij woonde hier ook in -
Sam
Hensbroek, drieëntachtig, vierentachtig was hij, zat hij in de hoek van die caravan, zat hij in een stoel, onderuit gezakt, hij was broodmager, grote grijze lokken achterover, zat hij die sigaret te roken, heel lang, hoekig gezicht - Come in! Hij had heel lang in Amerika gewoond, dus ik ging naar binnen en hij zegt: wat is er aan de hand? Dus ik vertellen en hij zegt: vroeger gingen mensen hier dood aan, maar nu niet meer! Dus hij zei: pak een pen. En moest ik een pen pakken en een stuk papier en toen zei hij: schrijf op! En toen ging hij gewoon opschrijven wat ik gewoon twee weken lang moest doen, moest eten, niet moest doen, moest drinken, klaar en toen zei ik: en dan? Hij zegt: en dan kom je bij me terug en dan zeg je: meneer Steers, bedankt ik kan weer verder met mijn leven, hier heb je vijftig piek en de groeten. En ik zei: dat kan niet. En toen zei hij: wed er maar niet om, geheid dat je verliest! En ik ben toen naar huis gegaan en ik ben gewoon precies gaan doen wat hij zei en eigenlijk ging het na een paar dagen al beter, maar wat mij vooral enorm heeft geholpen, was toen ik merkte dat het beter ging, dat ik er ook gewoon vertrouwen in kreeg dat het dus mijn hele lichaam ontspande ook. Je bent op een gegeven moment zo verkrampt dat ook gewoon niks meer functioneert en ik denk dat één van de belangrijkste dingen wat hij mij terug heeft gegeven was: gewoon echt vertrouwen. Dus ik ben echt herstellend daarheen gegaan, na twee weken terug gegaan en toen kwam ik binnen, het hele hok zat vol met mensen en toen zag hij me en zei hij: hé, het gaat goed? Had ik een fles whiskey voor hem mee, en dat is toen een hele goede vriend van me geworden. Ik kwam er heel vaak en op een gegeven moment kreeg ik wel een terugval, maar toen heeft hij me gewoon weer geholpen en hij heeft me ook gewoon dingen in doen zien - ik maakte me heel erg druk om bepaalde dingen. Ik denk dat mensen die daar last van hebben, ook gewoon binnenvetters zijn en dingen slecht verteren - ik kan heel erg piekeren, mijn gedachten staan ook nooit stil, dus, ik denk dat dat wel een synchroon kenmerk is van mensen die daar last van hebben.
Cor
Als je dan zo naar jezelf zou moeten kijken, want, als je nu jouw filmpjes kijkt dan denk je: die is extravert, maar je bent veel meer introvert dan extravert?
Sam
Ik denk het wel, ja. Want wat je op een video ziet dat is - kijk, ik bedenk een verhaal en dat maak ik en dan zet ik het erop, als het klaar is, als ik denk: zo breng ik mijn boodschap, maar dat wil niet zeggen dat je in het echt precies zo bent natuurlijk.
Cor
Komen we zo meteen nog even op terug. Ik zag toen - Santiago dat zijn de mooiste duizend kilometers van je leven, gefietst? Gelopen?
Sam
Gelopen. Ik ben in de tijd voordat ik Jan Steers leerde kennen, toen mijn vader overleed in januari 2011, toen zat ik een soort van op mijn dieptepunt, toen, ik weet nog dat ik met oud en nieuw, zat mijn vader in het hospice en hebben we oud en nieuw daar gevierd, ik en mijn zusjes bij hem en hij zat daar met twee andere vrouwen, die dus alle drie terminaal waren, ik word nog treurig als ik eraan denk en toen hebben we daar oud en nieuw gevierd, hebben we gegeten, en dan zit je gewoon met drie mensen, waarvan één je vader is, waarvan je weet van: binnen een paar weken zijn zij er gewoon niet meer. Dat is heel raar. Hebben we om twaalf uur nog naar buiten staan kijken naar het vuurwerk en toen ben ik denk ik om één uur naar huis gereden en toen zou ik naar huis gaan, maar uiteindelijk dacht ik van: ik ga nog even bij vrienden kijken die een feestje hadden, oud en nieuw en daar ben ik toen heen gegaan en toen zag ik iedereen feesten en doen en daar voelde ik me zo niet op mijn plek, dat ik dacht, ik ben nu helemaal - ik hoor gewoon hier niet meer bij. Ik zit in zo’n andere wereld. En toen heb ik daar een beetje tijdelijk een soort van een hekel aan gekregen, aan gewoon alle leuke dingen.
Aan feesten en ik dacht: ik moet gewoon wat meer tijd met mijzelf doorbrengen, dus en toen ben ik met een vriend van mij, diezelfde vriend die mij naar Jan Steers verwees ben ik gaan lopen. Eerst gewoon over het strand, pakten we de trein naar Den Helder en liepen we terug naar Schagen, dan ben je ongeveer een halve dag aan het lopen. En dat deed mij zo goed, dan kon ik gewoon een rol wc papier meenemen, kon ik gewoon in de duinen gaan zitten wanneer ik wilde. En dat lopen dat beviel me zo goed, dat we op een gegeven moment zeiden: zullen we het Pieterpad gaan lopen, dat is vierhonderd tweeënzeventig kilometer, we begonnen in Groningen, Pieterburen.
Cor
Saai stuk is dat, het eerste stuk.
Sam
Ik vond het fantastisch. Ik ben echt van het Pieterpad gaan houden. Ik vond dat zo fijn, dat ik op een gegeven moment echt daar tijd voor ging maken dat ik, zaterdagavond uit het werk, pakte ik de trein, dan ging ik naar waar ik gebleven was en nam ik een bed and breakfast en zondag ging ik lopen, maandag lopen en maandagavond weer naar huis. Dan deed ik vaak twee dagen, op een gegeven moment probeerde ik dat uit te breiden naar drie dagen, gewoon drie dagen in mijn eentje alleen maar lopen. Tijdens dat ik dat Pieterpad heb gelopen, daar heb ik wel bijna een jaar over gedaan omdat je maar één keer in de week een paar dagen ging, dus dat liep je niet in één keer en eigenlijk gedurende dat traject heb ik ook, is in diezelfde periode geweest als dat ik Jan Steers heb leren kennen, dus ben ik ook beter geworden. Dus het begin van het Pieterpad liep ik gewoon strontziek, moest ik gewoon om de kilometer stoppen, maar aan het eind, toen ik in Maastricht aankwam, was ik kerngezond. Dus voor mij is dat Pieterpad een hele, is daar als een bijzondere reis tussendoor gelopen en toen ik aan het einde van het Pieterpad kwam, daar staat een steen, ik moet bijna janken als ik het zeg. Zucht…. Daar staat een steen en op die steen staat: tussen wens en vervulling ligt een grote afstand. En toen ik dat las, ja, toen -
Cor
Janken.
Sam
Ja, dus ik zat daar en was ik aan de ene kant heel blij, dat ik daar zat, zo fit en dat ik dat had kunnen doen en aan de andere kant was er zoveel veranderd, mijn pa was er niet meer, Jan Steers was in die tijd ook overleden, die heb ik eigenlijk maar een jaar gekend en ik zat daar en ik was gewoon helemaal gezond en dat pad was af. Ik dacht: wat! Ik kon het niet rijmen dat die plek waar ik elke keer naartoe ging, dat dat gewoon daar stopte en ik heb daar toen een half uur denk ik gezeten en toen in één keer keek ik - toen viel me iets heel stoms op. Want dat pad is natuurlijk niet af. Dat loopt gewoon door. Het Pieterpad stopt daar, daar staat een zuil dat je aan het einde bent, dus daar kun je heel treurig om zijn en op een gegeven moment kijk ik naar links en denk je: maar wacht even, dat stopt helemaal niet. Daar staat gewoon een bordje: Nice, 2200 kilometer. Ik denk: ik kan natuurlijk veel verder gaan. En toen ben ik naar huis gegaan en toen heb ik daarover nagedacht en toen dacht ik: weet je wat, ik zou wel naar Santiago willen lopen. Maar wat gebeurde er, dat was 2012 en ik had toen al plannen gemaakt om een nieuw bedrijfspand te bouwen, want toen ik me beter ging voelen dacht ik ook: ik ga gewoon alles doen wat ik nog wil doen. En ik heb toen mijn nieuwe pand gebouwd in 2012 waar we dus nu in zitten en toen dat bijna klaar was, toen dacht ik: oké, er is altijd een reden om het niet te doen, weet je wat, als je dus naar Santiago wil, dan moet je daar gewoon een maand voor uittrekken om duizend kilometer te lopen.
Cor
En waar ben je dan begonnen met lopen?
Sam
In Frankrijk. Saint-Jean-Pied-de-Port. Het is daar vandaan niet duizend kilometer, het is net geen negenhonderd kilometer. En toen dacht ik: weet je wat? Als mijn pand klaar is en we hebben een opening gehad, dan redden ze het hier wel even, dan ga ik dat doen, een soort cadeau voor mezelf. Dus ik ben, we hebben hier volgens mij op zondagmiddag mijn opening gehad en die week daarna ben ik weggegaan. En toen heb ik vijf of zes weken vrij genomen, ben ik met de trein naar Frankrijk gegaan en daar vanuit de Pyreneeën ben ik naar Santiago gelopen. Dus die negenhonderd kilometer.
[Tussenstukje]
Cor
Is het, wat ik wel mooi vind en ook, eigenlijk als ondernemer sta je vaak voor dingen alleen. En je hebt eigenlijk ook dan privé nog eens een keer helemaal alleen door alle strubbelingen heen gemoeten. Een vriend misschien, waar je dan terecht kon, hoe ga je met die eenzaamheid om?
Sam
Ik heb me nooit eenzaam gevoeld, want als je gewoon ergens bent op een plek waarvan je denkt: ik hoor hier nu even niet tussen, dan kun je ook nog wel bij jezelf terecht. Dus als je vervolgens, ik had, als ik het Pieterpad liep, had ik altijd mijn hond mee, een beagle Bentley, je kon mij niet blijer maken dan daar gewoon rond te lopen. Ik weet nog dat op een dag, toen was het Koninginnedag en dan loop je ’s morgens een hele ochtend door de bossen en uiteindelijk loop je uit zo’n bos een dorp in en in één keer hoor je de fanfare en dan hoor je mensen en er is een markt en er staat een poffertjeskraam en daar ga je dan tussendoor en je neemt een bord met poffertjes en daarna dan loop je daar weer uit en wordt het weer stiller en dan loop je weer in dat bos met je hond en daar - ik heb mij nooit eenzaam gevoeld.
Cor
Ik heb het Pieterpad het afgelopen jaar ook gelopen, maar goed, door corona waren alle kroegen ook dicht, wij gingen wel de dorpjes in, maar er was daar ook nooit iets te doen, zeg maar en ik liep niet met mijn hond, maar met mijn vriendin, dat was ook wel gezellig. Maar wat jij vertelt en hoe jij in Maastricht aankomt, dat herken ik heel erg.
Sam
Ben je in Maastricht aangekomen, ben je in Maastricht geweest? Dus je kent die paal waar ik het over had.
Cor
Ja, heel bijzonder. Dat was heel bijzonder. Jeetje, man. Vijf, zes weken Santiago, die gaan wij denk ik volgend jaar lopen, denken we aan. Kom je terug, zaak, auto’s verkopen als een malle?
Sam
Ik kwam terug en Sven die bij mij werkte, die werkt al zes jaar bij me, die heeft toen zes weken in zijn eentje gedraaid en die -
Cor
Heeft die wel eens gebeld, hebben jullie wel eens contact gehad, of heb je echt vijf weken -
Sam
Nee, geen contact gehad.
Cor
Nee? Wauw.
Sam
Ik heb het heel mooi kunnen doen, Steven die hiernaast zit, dat is één van mijn beste vrienden, van de bedrijfsauto’s en die zei toen ik naar Spanje ging, toen zei hij: ik wil wel wat voor je doen, dat ze jou niet hoeven te bellen, laat ze het hier gewoon zelf regelen en als ze echt problemen hebben waarvan ze denken daar durven ze niet over te beslissen dan mogen ze naar mij toelopen en dan neem ik een beslissing voor ze. En toen zei hij: dat is op één voorwaarde, ik wil daarna geen gezeik hebben, dat als jij terugkomt dat ik verkeerde beslissingen heb genomen.
Cor
Terecht.
Sam
En dat vond ik heel mooi, dus ik heb mijn jongens hier op het werk niet gesproken.
Cor
En ze zijn waarschijnlijk ook niet bij hem geweest?
Sam
Ja, ik denk het wel. En ik heb hem wel één keer gesproken, ik heb één keer, denk ik, na drie weken heb ik hem gebeld, niet om te vragen hoe het hier ging, maar gewoon om te zeggen: het gaat hier goed.
Cor
Mooi, ja.
Sam
Dat was wel bijzonder, ja.
Cor
Toen kwam je terug, toen ben je aan de vrouw geraakt en de kinderen?
Sam
Ja, heel snel.
Cor
Toen dacht je: en nu ben ik eraan toe! Ik ben naar Santiago geweest. En nu is het klaar.
Sam
Met Sanne durfde ik dat gewoon allemaal wel aan. Sanne en ik waren binnen een paar maanden, was eigenlijk ons eerste kindje onderweg, toen heeft Sanne een miskraam gekregen en daarna heeft het denk ik wel vier of vijf maanden geduurd, maar toen kwam Do onderweg.
Cor
Ja, mooi, mooi. En toch ook wel mooi, in jouw filmpje zeg je: en dan ben ik autoverkoper en uiteindelijk komt Harmen Commandeur, die leerde je filmen en editen en toen uiteindelijk toen kreeg je de functie in jouw eigen bedrijf: reclameman.
Sam
Reclameman, ja.
Cor
De mooiste baan, ja. Als je het hebt over beleving: mensen, kijk maar eens de filmpjes van Sam van Dalen op YouTube en zijn eigen website www.samvandalen.nl , super. Was dat eerste filmpje op Dumpert, die eerste waarbij je echt viraal ging?
Sam
Ja.
Cor
Dat was die boef kom uit de kast.
Sam
Klopt, dat was onze eerste viral, ja.
Cor
En toen dacht je, ik bedoel, die hele wereld zag toen van: ja, dit is, hier wordt gewoon schik gemaakt, zeg maar.
Sam
Ja, het was helemaal geen leuk onderwerp.
Cor
Iemand steelt elfenhalf duizend uit jouw kast.
Sam
Nee, niet uit de kast, die verwarring, dat heb ik denk ik in de video niet goed gezegd, hij heeft het geld uit mijn kantoor gestolen, alleen de tweede keer dat het me overkwam, toen brak hij het slot van die kast open en dat hadden wij op beeld staan. Dus toen hebben we aan het eind van de video gezegd: als iemand deze man tegenkomt, wil je hem dan vertellen dat die kast leeg is. En toen kwamen er heel veel reacties van: wie legt er nu elfenhalf duizend euro in een kast. Die lag helemaal niet in die kast, dat was de tweede keer dat hij langskwam. Maar goed, soms als je dat aan het maken bent, dan sta je wel eens niet stil bij dat iemand het verkeerd opvat.
Cor
En toen had je ook zoiets van: vanaf nu ga ik dat, wat in jou zit, zal ik maar zeggen, dat creatieve, want dat zie je wel, dat knalt eraf.
Sam
Dat was ik toen al aan het doen. Bij mij is het filmen begonnen, ook weer uit een stukje, ik heb al een keer eerder een video gemaakt hoor, ik denk drie jaar daarvoor ook al eens, maar dat moest ik dan laten doen. Dat was best wel duur, en op een gegeven moment had ik weer een idee voor een video en dat heb ik toen besproken met de mannen die de eerste film hebben gemaakt dat we naar Italië gingen en ik besprak dat idee met ze, want Jochem, de eigenaar van dat bedrijf, een klant van mij en ik noemde dat idee op wat ik had en daar zijn we toen niet uitgekomen, zij vonden het niet een heel goed idee en op een gegeven moment kwam zij bij mij met een idee en toen, dat vond ik weer geen goed idee en op dat moment zat ik ook niet heel lekker meer - op een gegeven moment ben je dan, hier stond alles op de rit, die nieuwbouw lag alweer drie jaar achter me en dan slaat bij mij wel een soort verveling toe en dat was toen onze eerste dochter geboren was, heb ik ook een tijd gehad dat ik mijn werk gewoon niet zo leuk vond. In die tijd kwam die gasten met het idee van: laten we een film opnemen in Italië en toen zei ik van: daar heb ik eigenlijk geen zin in, want ik sta er op dit moment niet helemaal achter en toen kwam ik thuis, toen was onze dochter net zes weken oud, toen vertelde ik dat aan Sanne en toen zei Sanne van: ga dat gewoon doen, dat is goed voor je, als je even weggaat. Toen ben ik met die mannen naar Italië gegaan, eigenlijk zonder, we hadden geen plan, zij gingen dan op vakantie, dus ik kon mooi aanhaken en konden we daar wel zien wat we gingen doen en daar is toen een video uit ontstaan, maar ik vond dat zo leuk om te doen dat ik dacht van, ik was vooral heel nieuwsgierig naar, toen we die beelden allemaal hadden gemaakt, hoe zet je dat nu in elkaar? En toen heb ik de mazzel gehad dat Harmen, een editor, een filmer en editor zei van: kom er maar gewoon bij zitten en dan laat ik het je zien. En dat vond ik zo fascinerend dat ik elke maandag, maandag is altijd mijn vrije dag, ging ik bij hen op kantoor zitten en ging ik naast Harmen zitten op de stoel en dan kon ik meekijken, alleen het bleek dat ik daar feeling voor had en Harmen die had dat ook door, dus Harmen liet mij op een gegeven moment ook naar andere projecten kijken. Dan hadden ze een project voor een verzekeraar en dan zei hij: dit heb ik gemaakt, wat vind je ervan? Dan zat ik te kijken en dan zei ik van: ja, dit en dat en dat vind ik goed, maar wat die man daar zegt, die man die maakte dan een in en na die zin, slikte hij zo met zijn adem naar binnen en op de één of andere manier geloofde ik niet wat die man zei, omdat hij dat deed. En toen zei ik tegen Harmen: haal die ademteug erna er eens af. En dan haalde hij dat eraf en dan liet hij hem nog een keer zien en dan geloofde ik hem wel. En toen dacht ik: die zal blij zijn dat ik dat gezegd heb, want ik denk dat er nog heel veel meer mensen waren die dat niet hadden geloofd en Harmen die zei ook van, die vond dat ik er feeling voor had, die liet mij steeds meer projecten zien en toen merkte ik eigenlijk wat een kracht je hebt als editor, want ik vind dat een editor veel meer kracht heeft dan een cameraman. Kijk, de cameraman kan alles filmen wat hij wil de hele dag, maar uiteindelijk is het de editor die het verhaal bepaalt. Ik vind de kracht van de editor honderd keer groter dan die van de cameraman.
Cor
Vind je niet dat een editor te veel dan manipuleert?
Sam
Als je bedoelingen goed zijn, kijk, ik raakte daar dusdanig door gefascineerd dat ik dacht van, en ik noem dat de kracht van de edit, dat ik dacht: ik wil dat leren beheersen. Dus ik heb aan Harmen gevraagd van: kan ik zo’n programma krijgen en toen hebben zij voor mij een programma op mijn computer gezet, maar ik had beeld nodig. Want ik had niks om te editen. En mijn vriendin had in die tijd een blog over paardenmeisjes en zei interviewde paardenmeisjes, gewoon en dan typen. En toen zei ik tegen haar van: kan ik niet een keer met je mee? Dan ga ik dat filmen als jij zo’n meisje interviewt en dan ga ik daar, een gesproken interview, een video interview van maken. Toen ben ik met haar meegegaan, hebben we dat gedaan en heb ik mijn eerste video gemaakt, dat was dus voor de blog van mijn vriendin. En dat was super leuk om te doen, daar hebben we toen een serie van gemaakt, volgens mij hebben we er zes of zeven gemaakt en dan kun je zelf - en met mijn eerste film ben ik naar dat bedrijf gegaan: kijk, jongens, dit is mijn eerste video! En de jongens allemaal kijken, licht uit, video laten zien, toen was hij af en toen zei Jochem: ja, Sam, heel leuk, hij is gewoon rond, begin, midden, eind, conclusie, tuurlijk er was wel heel veel wat beter kon, maar nu nog steeds, als ik die video terugkijk vind ik hem nog steeds heel leuk. Ik heb er zes of zeven gemaakt en toen dacht ik: oké, nu kan ik het goed genoeg om het voor mijn eigen bedrijf te kunnen doen. Dus toen heb ik de eerste video voor mijn bedrijf durven te maken en nog één en nog één en dan merk je, je krijgt reacties. Ik had veel reacties, maar ook mensen die zeiden van: het geluid is niet goed of het is slecht te verstaan, dan ga je je daarin verbeteren, op zoek naar: hoe werkt zo’n kastje, hoe werkt geluid en elke keer word je een beetje beter en toen ik er op een gegeven moment een stuk of vijf, zes had gemaakt toen liep ik met een vriend van mij, Geert, we waren op zondag aan het lopen en toen zei Geert die ook heel veel met video doet, die zei: wat wil je daar eigenlijk mee. En toen zei ik: dat weet ik niet, maar wat ik wel kan doen is dat ik met mezelf afspreek dat ik in ieder geval iedere maand één video maak. Want ik dacht: dan heb ik een stok achter de deur, een afspraak met mezelf. Want er gaat veel tijd inzitten, maar ik dacht: één video in de maand, dat gaat me lukken.
Cor
Want hoeveel tijd gaat erin zitten?
Sam
De één twintig uur, maar ook wel eens vijftig uur. Dus dat is net hoe ingewikkeld het is en hoe ver je zelf gaat.
Cor
Het is natuurlijk net als met ondernemen: iedereen wil wel graag een succesvolle ondernemer zijn, maar niet iedereen wil er zoveel tijd in stoppen, dat is natuurlijk met zo’n filmpje ook. Iedereen wil wel zo’n mooi filmpje, of wil zo mooi kunnen zingen zoals jij dat kan, maar wil misschien niet zo veel oefenen om zover te komen.
Sam
Ja, maar weet je, mijn voordeel is: ik tel mijn uren niet en mijn grootste voordeel is dat elk uur dat ik aan video besteed is voor mij gewoon genieten. Dus ik denk niet: jeetje, ik moet er tien uur instoppen, ik denk: ja, ik mag er tien uur instoppen. Die uren zijn moeilijk te vinden hoor, want hier op mijn werk kom ik er niet aan toe, want er gebeurt hier altijd wat, er komen mensen binnen, de telefoon gaat, de mail, iemand vraagt wat, dus je komt toch niet in die flow, dus het meeste doe ik ’s avonds thuis en ’s nachts. En het gebeurt wel eens dat ik tot frustratie van mijn vriendin hoor, dat zij om elf uur zegt van: ik ga naar bed, kom je? En dan zeg ik: ja, nog even wat doen en dan zit ik rustig tot vier uur ’s nachts en dan de volgende dag ben ik natuurlijk gewoon bekaf. Dan zegt ze: waarom doe je dat nou? Daar heeft ze ook gelijk in. Je weet dat toch? Je moet er gewoon weer zijn om, om zeven uur moet je er gewoon weer staan weet je wel? Maar dat komt omdat ik het gewoon zo leuk vind om te doen, dat interesseert mij niet of ik er vijftig uur of al moet ik er honderd uur instoppen, ik ga gewoon net zolang door totdat ik denk: nu kan ik hem erop zetten.
Cor
En is dan voor jou, ik zie natuurlijk filmpjes die echt auto-gerelateerd zijn, koppel je ook voor jezelf eigenlijk elk filmpje of aan een onderwerp voor jou, waar je op dat moment mee bezig bent?
Sam
Ja.
Cor
Eigenlijk een soort expressie, van waar jij, die maand, in welke periode je zit zou je kunnen zeggen, in welk gevoel je zit.
Sam
Soms heb je ook wel eens een idee dat langer ligt, waar je dan niet direct iets mee kan. Ik heb bijvoorbeeld één video, die wil ik al een jaar maken, maar daar kom ik gewoon nog niet aan toe en ik had nu in het najaar, zag ik het voor me, toen heb ik ook één iemand gevraagd om daar een rol in te spelen, die zei ook ja, en vervolgens is het er niet meer van gekomen dat op te nemen, dus die staat nu weer voor het voorjaar, maar andere dingen komen soms op en die maak je in een paar dagen tijd, dus het ene daar gaat heel veel tijd in zitten, of een langere tijd en het andere komt heel snel.
Cor
Even naar jou als DGA: Wat voor een baas ben je?
Sam
Meewerkend voorman, denk ik.
Cor
Kijken ze erg tegen je op?
Sam
Nee, nee, helemaal niet.
Cor
Nee? Ben je bevriend met je personeel?
Sam
Ik denk het wel, ja.
Cor
En hoe gaan dan moeilijke gesprekken?
Sam
Dat moet ik nu beter leren, want wij zijn dit jaar uitgebreid en wij werken altijd maar met zijn drieën en ik heb eind afgelopen jaar heb ik echt heel bewust samen met twee vrienden, daar heb ik hulp bij, met twee vrienden naar mijn bedrijf gekeken van: wat wil ik er nu eigenlijk mee en toen zat ik op een niveau waarvan ik vond van: dit werkt niet. Ik dacht: of ik moet kleiner, of ik moet groter en ik ben toen, ik kwam er in mijn eentje niet uit en heb ik twee vrienden van mij voor geraadpleegd en met hen zit ik één keer per maand en wij hebben toen - ik heb toen echt voor die keuze gestaan: ga ik kleiner, of ga ik groter en toen heb ik gedacht: ik ga groter, dus ik heb daar nieuwe mensen bij aangenomen, de werkplaats met één iemand uitgebreid, ik heb een dame aangenomen die mij ondersteunt in heel veel dingen, de administratie ook volledig op zich neemt en een extra man in de verkoop. Eigenlijk een soort van winkelleider aangenomen. Dus we gingen van drie naar zes en ik moet zeggen dat ik dit veel leuker vind. Want ik heb ook heel erg in dat proces naar mijzelf gekeken wat mijn kracht is en mijn kracht is niet om heel de dag in de winkel te staan, dat doe ik al twintig jaar en die kracht verlies je een beetje, weet je wel. Als je dat, de eerste vijf jaar bruis je van de energie en dank denk je alleen maar - je gaat voor de order, dat was zeker in mijn Fiat-tijd zo en in de eerste jaren dat ik voor mezelf was, maar op een gegeven moment merk je dat dat ook - ik vind het dus eigenlijk veel leuker om op zoek te gaan naar auto’s. En ik vind het veel leuker om die marketing te maken en ik vind het veel leuker om in zijn geheel aan mijn bedrijf te werken om er iets moois van te maken. Hoe wordt iemand ontvangen, wat is het gevoel wat mensen krijgen als ze hier binnenkomen en wat is onze service en wat is onze nazorg, dus die dingen en dat zijn eigenlijk allemaal dingen, als je de hele dag in de winkel staat, kom je daar niet zo aan toe, aan die drie dingen.
Dus inkoop, algemeen aan je bedrijf werken en marketing. En doordat we nu hebben gezegd: oké, we gaan bewust groter, echt een bedrijfsleider voor in de winkel, dat is Jacco geworden, dus die het hier van dag tot dag op de vloer runt, heb ik veel meer vrijheid gekregen, kan ik veel meer op pad om mooie auto’s te zoeken, dat doe ik zelf, dus ik ben heel veel onderweg. En heb ik meer tijd om marketing te doen en om aan mijn winkel te werken.
Cor
Dus wat is dan precies dat DNA wat jij nu dan in die vijf, zes mensen, wat wil je overbrengen?
Sam
Nou, wij zijn het afgelopen half jaar heel erg bezig geweest wat de ervaring moet zijn van iemand die hier naar ons toekomt, om hier voor zijn auto te komen kijken. Want ze hoeven natuurlijk niet hierheen te komen, ik bedoel er zijn er nog drie of vier in het land die dit ook doen.
Cor
En wat is dan belangrijk, wat moeten ze voelen?
Sam
Ja, dat is een goede vraag, ze moeten in ieder geval het juiste gevoel krijgen en dat zit hem denk ik in heel veel dingen. Dat zit hem, dan kun je wel een lijst van tien dingen maken. Hoe ziet de winkel eruit? Hoe is de directe ervaring als ze binnenkomen? Je moet je niet vergissen, veel mensen kennen mijn bedrijf al via social media. Maar dat is ook een valkuil, want het kan zijn dat als ze hier dan in het echt binnenkomen dat het misschien tegenvalt en dan sta je één nul achter, dat haal je niet zomaar meer in. Dus wij zijn er heel erg op gebrand dat als iemand hier binnenkomt dat die gewoon echt ja, wel een soort van in de watten wordt gelegd. Je kan wel denken als hier iemand binnenkomt van: o, hij wil eerst even kijken, ik spreek hem na een minuut aan, of ik ga eerst even iets anders doen, maar die persoon kan in die tijd al wel denken van: zie je, ik word hier niet geholpen, ik word niet serieus genomen. Dat is een heel groot, heel groot gevaar in winkels die er wat luxer uitzien, is dat een enorme valkuil, terwijl je misschien de beste bedoelingen hebt, kan je soms al te laat zijn bij een klant en is dat zaadje misschien al geplant, weet je wel. Wij gaan daar wel heel bewust mee om, dat we daar stil bij staan, dat als een klant binnenkomt, dat die gewoon een soort van warm bad krijgt.
Cor
Is er iemand die een Italië auto koopt, is dat, ja, zijn dat typische Italië mensen? Ik heb natuurlijk ook mijn Italiaanse schoenen aangedaan vanmorgen.
Sam
Dat hoeft niet. Iemand kan gewoon één bepaalde auto of één bepaald model mooi vinden en verder helemaal niks met Italië hebben.
Cor
En heb je dan gemak, of heb je last van - je bent natuurlijk een bekende Nederlander, je was in steenrijk, straatarm vorig jaar. Is dat een voordeel voor je? Is het een voordeel voor je, dat je al via je filmpjes al zo - je bent eigenlijk een artiest.
Sam
Ik ben geen bekende Nederlander, ik ben wel in wat wij noemen in onze branche hebben we mijn bedrijf wel bekend gekregen, maar ik moet dat ook niet overschatten, ik bedoel, er zijn dertigduizend mensen die onze pagina volgen, maar er wonen zeventien miljoen mensen in het land. Dus je moet het niet groter maken dan het is, maar in mijn branche hebben we wel, zeg maar, qua marketing, wel voet aan de grond gekregen.
Cor
Voor mij was het ook, ik heb natuurlijk de filmpjes, ik heb heel wat onderzoek gedaan, ik heb je gegoogeld, een uur of vier overal een beetje kijken. Ik dacht natuurlijk wel: hoe zal hij in het echt zijn? Denk je dat meer mensen dat hebben die hier binnenlopen? Want ik neem aan dat ze - deels zullen ze het voor de auto doen, maar ze zullen het ook voor jou doen, dat ze hier binnen komen?
Sam
Dat zal zeker, want ik heb dat zelf ook, de eerste keer, kijk, op een gegeven moment wilde ik Alexander Sterk in mijn video, ja, ik keek al twee jaar naar zijn video’s. En als je dan denkt: ik ga daar een keer naartoe, liep ik daar de winkel in en toen zag ik hem lopen en toen durfde ik niet op hem af te stappen. Ik dacht: die man die is druk, dat ga ik niet doen. Dus ik heb hem ook niet gestoord en ik heb hem daarna een keer een bericht gestuurd via Facebook van: dag meneer Sterk, mijn naam is Sam van Dalen, ik heb ook een autobedrijf en ik zou graag een keer kennismaken, want het lijkt me leuk als ik bij jullie auto’s kan kopen. Als ik zijn Maserati kan inruilen, die zetten zij zelf niet neer, maar ik wel. Dus ik wilde wel graag een keer met hem in contact komen, maar er kwam geen reactie op. Dus ja, je bent daar zelf ook wel mee bezig, dus ik snap dat wel. In zijn geval merkte ik op een gegeven moment dat hij mijn video’s keek, want je ziet wel een beetje wie je publiek is. Je ziet wel elke week wie daarbij komen. Die pagina die groeit elke week een stukje, ik kijk altijd wel wie de nieuwe mensen zijn die kijken. Dus van heel veel mensen weet ik wel wie het zijn, hoe lang ze al kijken en of ze enthousiast zijn bijvoorbeeld. Dus ja, dat zal gerust wel. Maar daardoor kunnen we het denk ik ook snel verkeerd doen, dat als je, stel je loopt in de winkel, er komt iemand binnen en je zegt iemand niet enthousiast genoeg gedag, zou diegene heel snel kunnen denken van: o ja, ze zijn hier arrogant of wat dan ook. Nee, misschien ben je gewoon net even met iets bezig, want wij gewoon mensen die aan het werk zijn.
Cor
Eerst zei je zelf: ik vind het leuk om auto’s zelf in te kopen, heb je ook het idee dat dat nu een periode is dat je zegt van: daar wil ik me nu even op richten, dat vind ik leuk en dat dat op een gegeven moment ook weer -
Sam
Inkoop is één van de allerbelangrijkste facetten.
Cor
Dat is dan het ontdekken van: waar is die, van wie is die geweest -
Sam
Nou ja, uiteindelijk is onze business die auto die daar staat en dat moet een auto zijn die iemand wil hebben. En als je erin slaagt om de echte mooie dingen te vinden die je voor het juiste tarief aan kan bieden, dan past daar altijd een klant bij. Als je echt de allerbeste auto hebt staan, dan zal zelfs de persoon die misschien ons helemaal niet zo leuk vindt, die zijn er natuurlijk ook genoeg, die zal dan zelfs nog overwegen hier toch naartoe te komen, omdat het wel een auto is die hij wil hebben. Dus die auto is heel belangrijk.
Cor
Ja, mooi.
Sam
En dat kan ik eigenlijk nooit aan iemand anders overlaten.
Cor
Heb je wel, als je een auto ziet dat je dan denkt: die is voor die. Dat je dan in je hoofd al - ja, die is geknipt voor die?
Sam
Ja, zeker.
Cor
En die verkoop je dan ook meestal aan die persoon?
Sam
Nou, dat is vaak gebeurd, ja.
Cor
Ja, mooi. Wil je nog groeien? Je zegt, nu het afgelopen jaar ben ik gegroeid naar zes.
Sam
Nu is eerst de organisatie gegroeid en nu moet eigenlijk, de business groeit daar pas achteraan. Want je berijdt eerst de motor hard en dan op een gegeven moment kan er pas meer brandstof in. Dus dat is wat wij nu aan het doen zijn en dat gebeurt nu ook, we zijn wel gas aan het geven. Het is hier elke dag, bijna topsport. Ik vind dat heel leuk. Er zit nu weer veel meer dynamiek in dan een jaar geleden, echt veel meer.
Cor
Omdat je zelf misschien ook weer de geest terug hebt?
Sam
Omdat iedereen ook snapt welke kant we op willen, weet je wel.
Cor
Maar dan ben jij degene die ze daarin meeneemt.
Sam
Ja, maar daar moeten de mensen het wel mee eens zijn. Wij hebben nu een team die allemaal snapt wat we willen en wat we willen uitstralen en wat voor gevoel we neerzetten, maar ook wat voor service we willen leveren. En op dit moment, iedereen die hier rondloopt die snapt dat. En dat is echt heel mooi, dat merk je gewoon als je hier ’s morgens met elkaar de dag begint en als je op vrijdagmiddag voor de meesten, kijk op zaterdag gaan wij wel verder met de verkoop, maar dan is de werkplaats dicht, dus eigenlijk sluiten we op vrijdagmiddag, sluiten we dat met zijn allen af, ik vind dat wel een heel mooi proces. Elke week weer een soort van nieuwe wedstrijd, we zitten gewoon in de wedstrijd.
Cor
Er kwam iemand binnen vanmorgen en die zegt: we hebben dit en dit weer gehaald, als die spirit er is van: we willen winnen, we willen die competitie aangaan.
Sam
We zijn op dit moment allemaal onderweg om te winnen.
Cor
Ja, lekker.
Sam
Dat is leuk, dat is echt heel leuk en dat is voor mij ook wel een beetje nieuw. Want als je met zijn drieën bent, dan zit je daar anders in. Als je, je bent er zelf, je hebt één verkoper en één monteur, dan is dat redelijk kort. Maar als je dan met zijn zessen bent, dan krijg je alweer een heel andere dynamiek, waarbij iedereen goed moet snappen welk stukje bij hem hoort, zodat je echt goed op elkaar kunt leunen. Dat beginnen we nu voor elkaar te krijgen.
Cor
En je hebt eigenlijk ook gezorgd dat je organisatie minder kwetsbaar is, want als er eentje uitvalt, dan gaat het toch gewoon door.
Sam
Ja, maar hij is ook veel kwetsbaarder, dat hebben we meteen gemerkt begin van dit jaar toen in maart Rutte zei van: en nu allemaal even op de rem, toen ging hier ook alles op de rem en dan komen we hier alle zes ’s morgens binnen, maar als er geen klanten komen, dan heb je ook met zes man wel even meer stress dan met drie. Dan giert het gewoon van je af.
Cor
Wat gebeurde er toen in jouw hoofd? Dacht je: o mijn hemel, hoe lang gaat dit duren, of?
Sam
Ja en wij hebben natuurlijk ook een kapitaal intensieve business, je hebt hier voor een vermogen aan auto’s staan en je hele systeem draait op een vorm van roulatie daarvan. Je verkoopt ze, daardoor kun je nieuwe inkopen, daardoor kun je je kosten betalen, daardoor kun je de mensen betalen, daar los je de bank van af, dat is de hele motor. Maar als die motor stopt, als er op een gegeven moment geen mensen meer binnenkomen, in de eerste week, je moet je voorstellen: stel dat je twee, drie weken lang niks verkoopt. De enige telefoon die dan nog gaat is: de Giulia die je twee weken geleden hebt besteld, die is binnen. En de volgende, ja die is binnen. Maar normaal gesproken gaat die auto uit je lopende omzet, want wij gaan ervan uit dat we elke week zes, zeven, acht verkopen. Reken maar uit wat een auto gemiddeld kost, dan weet je ongeveer een beetje wat wij aan omzet draaien. Dat geld wat je eigenlijk elke week hebt om weer uit te geven. Dat is gewoon een systeem, maar als het systeem stagneert, dan kan je op een gegeven moment, je hebt nog wel een beetje cash, maar na zeven weken kun je op een gegeven moment ook niet meer kopen. Dus je hebt ook geen jonge aanwas, geen nieuwe aanwas meer. Dus de hele motor die gaat stil, alleen al je vaste kosten gaan door. En ik heb daar op een gegeven moment naar zitten kijken dat ik dacht van: oké, hoe kun je het hele land zo dicht zetten, zonder uitzicht op wanneer het weer anders wordt? Als je zestien maart zegt: we blijven nu allemaal thuis, zeg je dan van: dat doen we tot zestien april, of tot zestien mei, of zeg je gewoon helemaal niks, sluit je de horeca, moet iedereen daar dan maar blijven?
Cor
Ja en toen maakte je hebt filmpje Jan en Cor.
Sam
Ja, die heb ik gemaakt uit een soort eigen frustratie van: oké, ik snap dat dit allemaal moet gebeuren, maar niemand weet eigenlijk wanneer dit stopt, je weet dus ook niet hoe lang je dit volhoudt. Je kan wel uitrekenen hoe lang je dat volhoudt, maar zo is het bij ons ook, met een kapitaal intensieve business waar in één keer je volledige kapitaal stil staat, ja dan kan iedereen zeggen van, ja, ik ook, dan zou je zeggen mijn bedrijf bestaat al vijftien jaar, je hebt genoeg opgebouwd om dat uit te zingen. Ja, dat is wel zo, maar dat kapitaal staat wel vast. Daar staat gewoon voor een vermogen aan auto’s, die op dat moment even stagneren.
Cor
En dan kun je wel zeggen: dan verkoop je die toch?
Sam
Dus dan moet je onder de prijs gaan verkopen en gelukkig heeft dat hele verhaal maar twee maanden geduurd en bij ons is het daarna weer heel goed op gang gekomen, maar als je natuurlijk een horeca tent hebt, midden op het Leidse Plein, die gewoon helemaal dicht is, met een giga huur en je hoort gewoon niet wanneer het weer open gaat en die gasten zijn natuurlijk op een gegeven moment, mocht de tent weer open, ja dertig man binnen en nu moeten ze weer dicht, ja, ik denk dat je gewoon mentaal een enorme knauw krijgt en ik heb daar toen in maart en april heb ik daar veel over nagedacht en op een gegeven moment dacht ik, ik hoorde dus ook mensen zeggen van: ja, als je hier niet tegen kan, dan heeft je bedrijf sowieso geen bestaansrecht. Ik vind dat dat niet zo is, want -
Cor
Voor sommigen zal dat gelden.
Sam
Voor sommigen zal dat gelden, maar je hebt gewoon in bedrijven, ook al zit er veel kapitaal in het bedrijf, het zit altijd vast in bepaalde dingen en als die roulatie stopt dan droogt een bepaald potje op, dan kan het kapitaal er nog wel zijn, maar als je dat niet vrij kan maken, en ik dacht: ik ga er gewoon een video over maken en dan mag het wel niet mijn onderwerp zijn en niet mijn vakgebied, maar ik dacht: fuck it, publiek, ik wil dat gewoon zeggen. En ik kreeg toen wel een paar, want ik belde een grote horeca ondernemer, een klant van mij en ik hield het tegen hem aan en ik zei: wat vind je ervan? Hij zegt: voorzichtig hoor, want dit is heel glad ijs. Ik dacht, ik zei: je hebt gelijk, maar ik wil het eigenlijk toch gewoon zeggen. Al heb ik het maar gezegd. En dan mag iedereen zeggen dat het onzin is, maar ik wil het eigenlijk toch wel vertellen. Want dat is eigenlijk wat wij altijd doen. En je vertelt in een video waar je op dat moment mee bezig bent en op dat moment was ik daarmee bezig. Dus ik die video gemaakt, ik heb hem erop gezet en hij is twee miljoen keer bekeken. Ik heb geen enkele andere video, van ons, is zesduizend keer gedeeld. Omdat het gewoon kennelijk, was dat gewoon wel een gevoel wat veel mensen hadden, je biedt geen oplossing, maar je kan wel -
Cor
Je vraagt om begrip.
Sam
Ja, precies.
Cor
Het is eigenlijk simpel rekenen, maar hij was o zo duidelijk en we nemen nu op, op tweeëntwintig oktober en hij wordt vandaag de dag weer actueel, denk ik.
Sam
Want de horeca is weer dicht. Mannen en vrouwen met toch - wij hebben meerdere klanten die vijf, zes horeca tenten hebben in grote steden, wat denk je wat die gasten aan huur betalen? Daar kan je personeel voor tachtig, negentig procent van vergoed worden. Maar daar stopt de rest niet mee.
Cor
Dat is enkel gebaseerd op continuïteit. Anders dan houdt het snel op. En de hulp, iedereen zegt: de overheid biedt toch hulp? Ja, die is drie maanden geweest, maar daarna is dat enorm afgeslankt en is het heel veel toch een sigaar uit eigen doos. Mooi, ik weet niet precies hoe lang we opnemen, maar we gaan stoppen zo’n beetje.
Sam
Het was een lang verhaal.
Cor
Ja, een lang verhaal, maar wel mooi. Heb je nog een ultieme tip van jou voor andere ondernemers? Dus, Sam van Dalen, vijftien jaar ondernemer en ja, ik kan niet anders zeggen, je doet het leuk en ook hoe je het vertelt en hoe je onlangs, wat je zegt, dat je een verandering hebt doorgemaakt, hoe je dat doet. Wat voor tip zou je andere ondernemers van veertig jaar geven?
Sam
Ik ben niet zo van de tips, ik denk dat iedereen zijn eigen tips een beetje moet zoeken, want wie ben ik, maar wat voor mij altijd goed werkt, dat is iets wat nu gewoon in mij opkomt dat is: als je ergens naartoe wilt, met een bedrijf, maar ook bijvoorbeeld met een video, je hebt een idee en dat idee staat op het punt waar je op dat moment staat en dan denk je: ik wil dat realiseren of dat voor elkaar krijgen, dat lijkt dan ver weg, maar daartussen zitten gewoon heel veel obstakels en als je die, al die dingen uit de weg kan ruimen, of kan verhelpen of een oplossing voor kan vinden, dan is het vaak alleen maar heel veel tijd en energie die je daarin stopt en dan krijg je bijna alles voor elkaar. Als je maar dan goed concreet maakt wat datgene is waar je naartoe wilt.
Cor
Dus toen je zei met je ziekte: ik wil dit niet meer, ik wil geen stoma, ik wil gezond zijn, ga dan voor het doel en ga net zolang door tot je het doel bereikt.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #10 Cor Spronk in gesprek met Sjoerd Weikamp - over loyaliteit, positiviteit, ambities, profeet zijn en de kracht van live
9 Nov 2020· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
Wees in alles jezelf, sta voor wat je doet en samen d'r an!
Vandaag ben ik in gesprek met Sjoerd Weikamp, één van de eigenaren van Eventbranche.nl en Evenementenorganiseren.nl Samen met zijn collega Mark werd hij in één uur ondernemer. Later sloot Robin aan en Sjoerd verteld hoe ze elkaar aanvullen. Sjoerd is het gezicht van het bedrijf. Sjoerd: "Ik ben het gezicht en ik zorg dat wij overal op de barricaden staan als het moet, dat wij zorgen voor goede content. Ik spreek intern bij bedrijven en op alle plekken waar maar event professionals samenkomen. Dus ja, ik ben zeker het gezicht, ja".Zijn ultieme ondernemerstip maken ze meer dan waar, ook in deze tijd.
Prachtig, fantastisch en samen
Deze woorden komen het hele gesprek terug. Sjoerd noemt zichzelf manisch positief en dat gonst in alle woorden en verhalen door. Als hij praat over zijn kinderen, zijn voetbalclub De Graafschap, over zijn bedrijf en collega's, maar ook over de eventbranche als geheel. Sjoerd heeft de loyaliteit van een Superboer, is wel kritisch, maar wil de wereld laten zien dat de eventbranche zo professioneel is dat zij om weet te gaan met de maatregelen die er opgelegd worden.
Ambitieuze profeet
Sjoerd ontkent dat hij ambitieus is, alsof dat negatief zou zijn. Maar gedurende het gesprek horen we hoe positief ambitieus hij is en hij geeft zelfs toe dat hij wellicht toch een beetje een profeet is. Fantastisch. Prachtig.
Samen d'r an!
Sjoerd, onlangs onderscheiden, geeft mede leiding aan een rariteitenkabinet zegt hij: "De één is vijfenzestig, de ander is half Turks, Grieks, Nederlands, alles door elkaar. In de zin van: we hebben zo’n mooie mix, daar geniet ik iedere dag van. Dat is toch ook, want ik denk als je nu reset indrukt en je weet precies op welke plek wat nodig is, dan zou je op een aantal plekken denken: daar had toch misschien een ander soort persoon beter kunnen zitten, maar door dat gevoel van het samen vangt die één dat van die ander wel weer op. Dus de sales mensen hebben ook echt: die past bij hem, die past bij haar en zo verdelen we het ook echt. Dat gaat organisch. Dat is goud, ja".
Sjoerd is wars van titels, geld verdienen en blablabla, maar gaat voor inhoud en feiten. Interessant was dan ook wat hij vertelde over de kracht van live. En wie kan dat het beter vertellen dan de man van LIVE: Sjoerd Weikamp. Zijn ultieme ondernemerstip maakt hij zelf dan ook meer dan waar: "Wees in alles jezelf, sta voor wat je doet en samen d'r an!"
Meer over Sjoerd Weikamp en zijn bedrijf kun je vinden op:
https://www.linkedin.com/in/sjoerdweikamp/https://www.linkedin.com/company/eventbranche-nl/https://www.eventbranche.nl/
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.
Aanbieding voor jou
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma's samengesteld waaruit je kunt kiezen.
Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
Direct een afspraak maken?
Wil je een afspraak maken om hier eens vrijblijvend over verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.Ik kijk uit naar onze afspraak.
Volledige tekst podcast:
Sjoerd Weikamp. Het is vandaag elf september en we zijn hier in Doetinchem, in het mooie pittoreske Doetinchem, ik reed bijna door Oost Duitsland heen zag ik net en we zitten hier op de kamer van de directeur van De Graafschap. In het mooie blauwe stadion in Doetinchem, super, een super mooie locatie, dank je wel. Ik spreek hier met Sjoerd Weikamp, directeur eigenaar van Proef Media, maar misschien beter bekend van EventBranche.nl en evenementenorganiseren.nl en vervolgens zag ik nog één uiting van een café, dat is waarschijnlijk omdat je niet zoveel drinkt.
Sjoerd
Van je hobby je werk maken zeggen ze dan.
Cor
Ik ken Sjoerd sinds begin van dit jaar, want als spreker ben ik op zijn platform ingeschreven, ik denk misschien ook al iets langer en we hebben een paar keer telefonisch contact gehad, ook over: wat moeten wij als oosterlingen om een beetje lawaai te maken in Nederland, het is altijd: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Daar ben jij er ook één van en ik voel me vereerd dat ik hier mag komen en met jou te spreken. Ik ben zeer benieuwd hoe jij dingen als directeur eigenaar, hoe jij het doet, wat je denkwijzen zijn en zo gezegd zo gedaan. Jouw leeftijd, die kon ik niet vinden.
Sjoerd
Dat is niet omdat ik me ervoor schaam. Ik ben eenenveertig. Ik kom uit 1979 en de jaren zeventig waren prachtig.
Cor
Hetzelfde bouwjaar als mijn huidige vriendin. Woont in Doetinchem zag ik, heb je een relatie, kinderen?
Sjoerd
Ja, ik ben al vanaf de middelbare school met een goddelijke vrouw die zowel zichzelf als mij loslaat, we komen altijd weer bij elkaar, niet dat we letterlijk uit elkaar gaan, maar we doen gewoon allebei ons eigen ding. We hebben twee prachtige kinderen, Mirthe en Aafke, ook Superboeren, dat zal ik straks maar vertellen, maar dit is gewoon mijn tweede huis en dat is zielig en mooi tegelijk en de kinderen, dan kom je er wel echt achter dat dat wel het mooiste ter wereld is.
Cor
Hoe oud zijn ze?
Sjoerd
Zes en acht.
Cor
Leuk, leuk.
Sjoerd
De één doet aan hockeyen, de ander doet aan ballet en drummen, ziet eruit als een poppetje en dat zit dan achter zo’n groot drumstel, het is fantastisch. En je ziet echt precies, ik weet niet hoe we dat gedaan hebben, de één aan de buitenkant is letterlijk mijn vriendin en aan de binnenkant is dat Sjoerd, beetje grote mond en proberen alles voor elkaar te krijgen en die ander is super lief en die lijkt op de buitenkant als twee druppels water op mij. Dat is goud om te zien.
Cor
Mooi, mooi. Mensen, dit is helaas een podcast, geen beeld, maar anders had je nu een hele mooie brede smile gezien. Hobby’s? Dat zal wel voetbal zijn denk ik, Sjoerd?
Sjoerd
Ik ben ooit begonnen als voetballer en dacht ooit een keer hier in het stadion terecht te komen, maar daar was ik niet goed genoeg voor en toen ben ik op mijn twaalfde overgegaan naar tennis en met tennis ging ik opeens heel hard, daar werd ik opeens al binnen een jaar clubkampioen en toen dacht ik: hier heb ik talent voor, hier wil ik wel wat voor doen en toen kwam ik op mijn vijftiende, zestiende de kroeg tegen en toen heb ik allebei, met heel veel plezier gedaan en tennis zelfs redelijk op niveau, maar dat heeft nooit mijn leven bepaald en dat vind ik eigenlijk wel prettig.
En De Graafschap dat is -
Cor
De volgende vraag is dan: heb je een favoriete voetbalclub, dat hoeft hier inderdaad dan niet. Hoe leeft dat? Hoe leeft De Graafschap in Doetinchem misschien, maar ook in ondernemers, zit daar extra -
Sjoerd
Ja, de loyaliteit is het woord, dat komt natuurlijk ook voort, we zitten hier middenin de Achterhoek en de Achterhoek is prachtig, je kunt hier prachtig fietsen, er zijn meer regio’s in Nederland die prachtig zijn, daar ben ik me heel bewust van, wat je hier nog hebt is echt dat verbonden. Het woord samen komt in heel veel dingen terug en vaak is dat een loze term, maar hier is dat echt zo en dat zie je in heel veel dingen terug. Hier is een kantine gebouwd met de blote handen van de supporters. Er is een shirt-sponsoractie geweest waarbij supporters en sponsoren allemaal geld hebben ingezameld zodat er tweeduizend namen van supporters op dat shirt stonden. Dus dat gevoel van dat samen zit ook in alles in het dagelijks leven, in alles wie ik ben ook, dat komt hier zo terug, uiteindelijk is dat ook Superboeren gaan heten en ik zit natuurlijk in de wereld van marketing en communicatie, er is hier nooit een marketeer geweest die dat bedacht heeft. Dat is ontstaan vanuit de mensen en dan heb je iets in handen, dan kun je heel slecht voetballen en zit de tent toch vol. En als je dat kan, moet je eens voorstellen, eigenlijk is dat voor iedere marketeer een super interessante cas. Als het product niet goed is en toch zit de tent vol. Dan doe je iets heel goed. En dat is gewoon zijn van de mensen en dat is in de Achterhoek nog zo mooi. Ik romantiseer het af en toe, we hebben hier ook wel wat problemen, maar het is nog wel echt - ik ken alle buren uit de straat en ik vind dat prachtig. Ik ben overal en nergens geweest, maar ik kom altijd weer terug.
Cor
Maar die cultuur is dus gewoon echt iets heel belangrijks.
Sjoerd
Ja, er is een beleidsplan, waar een soort van kattebelletje bij liggen, op één van die kattebelletjes staat: als je echt van voetbal houdt, echt van mooi voetbal dan ben je hier waarschijnlijk niet op je plek. Maar hou je van de cultuur rondom voetbal, dat je samen, dat is dit het mooiste wat er is. We hebben een heel hoog sympathie-gehalte, bij heel veel clubs heb je van die spandoeken, dan hangt er: nobody likes us, we don’t care. Hier op een bord staat: everybody likes us and we care. Als je hier komt krijg je een broodje gehaktbal en een kopje koffie en ja, dat is zo mooi. Dat is zo echt, dat is echt van de mensen en als je dat lukt, als betaald voetbal organisatie, ja, inderdaad, er is geen beeld, maar dan groei je door het systeemplafond heen. Dat is zo iets om trots op te zijn.
Cor
Dus eigenlijk zou je kunnen zeggen: elk samenzijn is gewoon thuis komen.
Sjoerd
Ja, dat is echt thuis komen.
Cor
Ik maak toch even een bruggetje naar je bedrijf, is dat in het bedrijf ook zo?
Sjoerd
Ja, ik heb -
Cor
Want er moet ook een beetje gewerkt worden, nog een beetje gepresteerd worden?
Sjoerd
Ja, zeker, ja, maar ik geloof heel erg dat presteren en werken komt uit het gevoel dat je dat samen doet. Ik ben heel kritisch op mezelf dus ik weet: ik ben eigenlijk slecht in de management-kant van DGA, als in: ja, er liggen wel ergens functieprofielen, maar we hebben veel meer ingezet op: als je als team er zit, dan zet iedereen een stap extra en dat is ook echt gebleken en ook daar ben ik heel trots op: dat je echt letterlijk lief en leed deelt, dat komt ook, de podcast gaat over DGA’s, dit is natuurlijk een heel klein bedrijf. Wij zijn in totaal met, wij zeggen altijd achtenhalf en daar kan geen - tuurlijk zit daar hiërarchie in, in de zin van: dit is ons plan, dit gaan we doen, maar daar zit altijd een komma achter. Kijk er eens goed naar. Laten we samen eens even kijken wat klopt er wel en wat klopt er niet, heb je nog iets gehoord uit de markt, ja, dat is hoe mijn hele leven in elkaar zit. Dus ik ben verre van autoritair.
Cor
Ik vind het leuk om even, nog even de aanloop naar hoe je Proef Media hebt overgenomen of hoe dat is ontstaan, wat ik ervan gelezen heb, maar dan kun je mij corrigeren als het niet zo is. Nog even een paar kleine dingetjes. Wat is jouw favoriete muziek?
Sjoerd
Dat is ook iets moois, ik ben eigenlijk geen echte muziekliefhebber en die kom je maar weinig tegen, dat is eigenlijk heel bijzonder. Alleen ik vind bijzondere stemmen heel mooi. En dan krijg je een heel raar pallet aan allerlei muziek die ik af en toe wel eens opzet en dan krijg je waarschijnlijk artiesten die mensen niet kennen, maar er is een Nederlandse artiest Gerson Main, die heeft een liedje: De Koning van de Camping. Daar sta ik met mijn dochters bijna iedere dag mee op, maar bijvoorbeeld ook met Guten Morgen, dat Duitse liedje. Bijzondere stemmen trekken mij enorm. Dus als Stef Bos nu op televisie, elf september zitten we, bij de Beste Zangers, als die iets gaat zingen, ja, dan luister ik. Dat vind ik prachtig. En te hoog gejengel en ik kan uithalen tot twintig octaven daar heb ik niks mee. Dus bijzondere stemmen, dan sta ik vooraan.
Cor
Boeken, we hadden het er net even over, wie luistert er podcasts, boeken, lees je wel eens boeken, management boeken?
Sjoerd
We hadden het er van tevoren inderdaad even over, ik vind het ook eigenlijk helemaal niet iets waar ik me voor schaam. Ik lees wel online veel en ik zit ook wel op al die sites, maar boeken, helaas voor de mensen die boeken schrijven, nee, ik doe het bijna niet meer. Er is één boek, nu je erover begint en dat is ook weer gerelateerd aan de club, dat is een boek over Simon Kistemaker. En Simon Kistemaker is hier trainer geweest, heeft ons eigenlijk dat Superboeren imago gegeven en dan kom je toch ook wel een beetje in de mix van de liefde voor het clubje en ook wel een beetje marketing en communicatie, want als je zo’n man ontleedt dat is de hoogste vorm van intelligentie gebaseerd op: open, eerlijk, gewoon zeggen waar het op staat en ook weer samen. Die man die kon dingen bij elkaar brengen, fantastisch. En hij heeft dat boek gemaakt en toen heeft hij mij gevraagd hier, mag ik het boek op de Vijverberg, in het stadion van De Graafschap lanceren met een persconferentie? Toen heb ik gezegd: dat is goed, dan moet je het vertrouwen bij mij neerleggen. Hij zegt: dat doe ik. Het is een lekkere rauwe vent, ik zeg: maar dan gaan we er echt een evenement van maken. Want als je je boek gaat presenteren en jij doet drie woordjes - dan ga je mensen bellen en dan zie je ook dat dat samen, dat komt overal terug, tot vervelends toe. Dan bel ik dus Hans Kraay jr. en die zegt: tuurlijk. En dan bel je de hoofdredacteur van VI en die zegt: tuurlijk kom ik even. De Graafschap, mooi man. En als je dat voor elkaar hebt, ja dan heb je eigenlijk, dat is een beetje slecht om te zeggen, dan heb je niet zoveel boeken nodig. Dan neem ik het zoals het komt. En daar moet je op anticiperen en dat is ook intelligentie, dat is durf, dat is lef en eigenlijk doe ik de boeken tekort, maar natuurlijk zit daar inspiratie en daar zit ook, dan gaan dingen veranderen, maar tot nu toe vind ik het heel prettig om het te doen zoals ik het nu doe.
Cor
Mooi, samen. Heb je idolen, of heb je idolen gehad in je leven?
Sjoerd
Goede vraag. Nee. En ik heb, in het verlengde daarvan en misschien komt dat nog ergens terug, maar idolen zit bij mij ook een beetje in de hoek van ambities en ik heb eigenlijk een keer in een interview hier in de regiokrant gezegd dat ik ambities, en daar sta ik nog wel achter, ik vind ambities eigenlijk een beetje eng. Want dat betekent dat je ergens naar een doel toe wil werken, terwijl en daar zitten we nu middenin, er gebeurt zoveel om je heen en ambitie staat een klein beetje symbool voor oogkleppen op voor mij. En zo ben ik niet. Ik ben ook eigenlijk te sociaal om DGA te zijn, maar daar komen we nog wel op terug, dus idolen of waar je echt naar op kijkt, ja, als ik een grapje maak dan zeg ik: dat zal wel weer een spits van De Graafschap - tuurlijk, dat heb ik wel. Maar echt idolen, ik heb heel veel waardering en respect voor hoe mijn ouders mij opgevoed hebben. Ik kom uit een echt onderwijs-gezin en dat heb ik als heel prettig - dus als je dan toch ergens iets wil noemen, ik heb veel dingen en ik heb tot irritatie aan toe, ik begin een beetje op mijn vader te lijken, ja die mensen, er zit niets negatief in mijn leven. We hebben vervelende dingen meegemaakt, ik ben bijvoorbeeld mijn schoonvader verloren, dat was echt een fantastische man. Dat was ook een self made man die begon in de vuilnis en die heeft daar een imperium van gemaakt, vooral gebaseerd op sociale intelligentie. Dus mijn ouders en zoals het overlijden van mijn schoonvader dat was wel echt heel heftig. Dat zie je soms nog steeds terug, het is al heel wat jaren geleden, bij mijn vriendin, dat vind ik heel lastig, maar daar zitten meer mijn momenten waar ik me aan ophang dat ik ergens een idool zie.
Cor
Nee, maar er is niet in jullie branche een ondernemer waarvan je zegt: ja, jij bent er eentje in de branche - we gaan het nu even zeggen, Sjoerd kreeg gisteren een lintje en dat is eigenlijk wel een koninklijke. Je hebt hem op en ik heb het wel geprobeerd, maar ik kan het niet goed uitleggen waar het voor was. Het is één van de vier die ooit is uitgereikt, dus door de branche uitgereikt over live zag ik.
Sjoerd
Ja, het zit helemaal in ons vak, dus event marketing, live communicatie, daar waar live momenten - jij bent dan spreker, maar misschien niet iedereen die luistert, het gaat eigenlijk letterlijk van teambuilding-uitjes tot congressen tot productintroducties, alles wat binnen marketing en communicatie live gebeurt en wij noemen dat graag evenementen, maar het gaat wel verder dan dat, daar zit een branche. Dan ga je van de Ray naar cateraars, naar bureaus die dat organiseren, naar echte marketingafdelingen binnen grote bedrijven en als je dan van de brancheorganisatie een lintje krijgt waarbij de omschrijving is: het begon ergens met een ambassadeur voor het vak, maar ook van grote toegevoegde waarde voor de professionalisering en er werden vooral wat momenten aangehaald dat ik namens de branche mocht spreken en dan sta ik ook echt op de barricaden, ik heb wel vaker op de zeepkist gestaan, dat vind ik mooi. Ik vind ook namelijk als je echt dingen wilt veranderen, dan moet je niet op Twitter gaan en een berichtje sturen. Dat kan wel, als je dat doet, moet je meteen aan de bak gaan, anders ben je niks waard. Daar hou ik helemaal niet van.
Cor
Maar dat is wel ambitie natuurlijk. Dus daar spreekt wel ambitie uit.
Sjoerd
Ja, al zie ik dat dus niet als ambitie. Dus voor mij iets veranderen, uiteindelijk wordt het een discussie waar nooit een winnaar uit komt hoor, maar ik zie dat dus niet als een ambitie, ik ervaar iets waarvan ik denk: dat moet echt anders en dan heb je aan mij een hele beste. Als ik ervan overtuigd ben dat dat goed is, maar dat hoeft niet eens, voor mij is dat niet een ambitie. Zo voelt dat tenminste niet.
Cor
Ben je dan een profeet?
Sjoerd
Je zou het bijna gaan zeggen, maar daar wil ik totaal niet aan, maar ik heb bij De Graafschap echt op een zeepkist gestaan toen ik het gevoel had en met mij heel veel mensen, dat de club beleidsmatig de verkeerde kant op ging. Heb ik gewoon de mensen bij elkaar gehaald en toen zijn we de kantine ingegaan en die was stampvol. En ik stap op dat krukje en ik heb uit het hart gesproken. Ik had wat dingen op papier gezet en ik kreeg potverdikkie de hele bende mee. Ik kreeg echt iedereen mee en dat is niet de profeet en - hetzelfde doe ik ook in de evenementenbranche. Dan sta ik gewoon ergens in Rusland, de Best Event Awards en dan gaat het over evenementen en dan denk ik: jongens, we zijn wat stappen verder. En dan pak ik gewoon de microfoon van de presentator af, dat moet je in Rusland niet te vaak doen, toen heb ik gewoon gezegd: jongens, dit is de toekomst van marketing en communicatie. Daar is geen discussie meer over mogelijk. Hier moeten we nu in investeren en dan zie je dat overal in de internationale media terug, dus een profeet, nee, je gaat vanzelf merken: ambitie, profeet, zo denk ik niet, zo ben ik niet, maar ik sta er wel als het moet. En daar zit ergens misschien best wel ambitie.
Cor
Nee, maar laat ik het zo zeggen, ik zie het niet als negatief. Ik ben ook profeet, ik moet ook soms dingen zeggen die ik niet leuk vind, maar ik denk wel dat ik vaak dingen zeg die of het volk niet wil horen of namens het volk spreek, waar een ander niet durft te spreken en dat zie ik bij jou wel, daar hebben we het de laatste keer telefonisch over gehad van ja, uit het oosten, bij ons is het: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg en toch, soms schoorvoetend, en toch hebben we wel dan de - denken we soms dat het nodig is om het wel te zeggen.
Sjoerd
Ik ben niet officieel getest, maar ik ben wel manisch positief, dus negativiteit en dan moet ik het goed zeggen: kritiek, dat vind ik verre van negativiteit. Ik merk wel aan mezelf, ik vermijd, dan moet ik het goed zeggen, want ik ben wel kritisch en ik spreek me ook uit als het moet, maar ik ben eigenlijk, dat is ook de reden dat ik in de evenementenbranche zit, behalve dan nu binnen de coronacrisis, maar het is natuurlijk, dat is een branche, dat gaat in alles over positiviteit. Een nieuwe visie, een nieuw product, we gaan verder, teambuilding, dat is niet voor niks dat ik op die plek terecht ben gekomen. Dat is hoe ik ben, dat is wie ik ben, ik ben enthousiast, ik wil mensen de rug laten rechten en daar merk ik wel dat ik, thuis ben ik heel kritisch op het journaal en als ik dan op het werk kom denk ik: laat ik dat nu eens ombuigen en kijken wat we er wel positief mee kunnen.
Cor
Nog even, jij zei net, ik heb dan nog de vraag: uit wat voor nest kom je? Je ouders waren in het onderwijs, je hebt zelf de Radboud Universiteit gedaan, ik wist niet dat die bestond, in Nijmegen. Bachelor in journalistiek gedaan en daarna ben je bij RTV Gelderland geweest, was je Theo Teletekst, dat zal waarschijnlijk ook een koosnaampje zijn geweest. En gedurende vier jaar bij Omroep Gelderland was je freelance journalist. Was dat toen al naar buiten?
Sjoerd
Ja, ik heb zeven jaar over mijn Atheneum gedaan, dat is al een hele zit, vier jaar journalistiek en daarna nog eens een keer vier jaar een instroomprogramma op de universiteit, waarbij ik uiteindelijk het niet heb afgerond.
Cor
Vond je school zo leuk?
Sjoerd
Nee, absoluut niet. Ik had journalistiek gedaan en toen kon ik bij mijn stage blijven, bij het ANP, ik zat op de economieredactie, gouden verhalen, maar dan duurt de podcast veel te lang, op de economieredactie tijdens de invoering van de euro. Dat was 2002 denk ik. Dat was fantastisch. Dat ging zo goed, merkte ik: dat was wel iets voor mij. Lunchen met de minister, als stagiair, ja fantastisch, totdat ik in contact kwam met de andere journalisten. En dan helemaal, ik weet niet of het economieredactie-gebonden was, maar dan zat je in off the record gesprekken op het ministerie en gezellig praten, totdat ze erachter kwamen dat ik stagiair was, en dan was ik minder. En dat is de aanzet geweest tot een redelijk goede analyse dat ik - journalist is eigenlijk het tegenovergestelde van wie ik ben.
En toen kreeg ik dus die baan aangeboden en toen zaten er bij het ANP twee mannetjes die doen de beursberichten, dat zijn net die twee mannetjes van de Muppetshow en daar kon ik heel goed mee. Die waren stront chagrijnig, dus dat botste een beetje, dat is juist een mooie combinatie en die zijn met mij een rondje gaan wandelen en die hebben tegen mij gezegd, dat klinkt een beetje raar, maar die zeiden: jij hebt veel meer in je mars dan hier journalist te gaan spelen. Ga nu eens echt studeren, het is allemaal te makkelijk gegaan en daar hadden ze helemaal gelijk in. Ik ben overal zo doorheen gerold en lag er een keer een spiekbriefje als ik de Duitse naamvallen moest leren, dat soort dingen, ben ik niet trots op, maar zo is het wel gegaan. En zij zeiden: jij moet verder, je moet hier niet blijven hangen, jij bent niet de journalist. En die hadden zo gelijk. Toen ging ik naar de universiteit, kwam ik bij een Duitse professor en op het moment dat ik met afstuderen begon, kreeg ik een baan aangeboden als hoofdredacteur van feestelijk zaken doen heette dat toen nog. En mijn Duitse professor zei: Sjoerd ik heb jarenlang iedere student op dit punt bij mij gehouden, maar tegen jou zeg ik: ga en vermenigvuldig u. Die man is overleden inmiddels, professor communicatiewetenschappen in de framing, dat was mijn afstudeerrichting. En ik heb hem dus nooit afgemaakt en behalve wat familieleden die dat nog jammer vinden heb ik er nooit last van gehad.
Cor
Maar mooi dat die twee mannen dat zagen.
Sjoerd
Ja, dat is een goede -
Cor
En zagen ze het dan aan je ogen, of de paar vragen die je stelde, of de vragen die je juist niet stelde?
Sjoerd
Ik had natuurlijk al drie, vier maanden met ze samengewerkt en ik heb ook wel gesproken met ze over dat ik vaak journalisten zo vervelend vond, dat ik een beetje in de gaten begon te krijgen dat er wel heel veel zijn die zichzelf net even iets belangrijker vinden dan het nieuws waar ze mee bezig zijn. Vragen stellen, nog een keer stellen, nog een keer stellen, dat is voor mij journalistiek en dan krijg je een beeld ervan. Maar één geluidje en poef paf, en dan een beetje dat hautaine, dat ben ik niet. En daar doe ik heel veel journalisten mee tekort, want er zijn ook heel veel hele goede, maar ik heb net die ervaringen gehad die dat voor mij vertaalde, dus ik ben blij dat ik eruit gestapt ben, ik ben heel blij dat ik de andere kant opgegaan ben en waar ik nu zit is de combinatie van alles, van alles wat ik ben.
Cor
Daar wil ik even op inzoomen. Want ik ben even benieuwd, hoe is die overname gegaan. Je zat bij Feestelijk Zaken doen en ik begreep, en zag ik op je LinkedIn profiel staan: uiteindelijk hebben we dat doorgestart in Proef Media en toen later is dat weer een soort doorstart geweest in EventBranche.nl en evenementen. Hoe is dat, je komt eerst in dienst, ben je Chief Officer en dan zeggen ze: we stoppen ermee, maar Sjoerd zie jij het zitten, of, hoe ging dat?
Sjoerd
Wij zaten binnen Reed Business, een grote uitgeverij met veel vakbladen, hier ook in Doetinchem overigens en er zijn twee dingen daar heel belangrijk geweest: één is Hans Steenbergen, dat was de hoofdredacteur van Misset Horeca, die zat naast mijn kantoortje, dus ik werd gewoon in het diepe gegooid en achteraf was ik al de laatste bezuinigingsronde, dus de oud hoofdredacteur ging naar de concurrent, naar High Profile en ik kwam binnen in schaal min tien, volgens mij heb ik zelfs contributie betaald, maar ik had gewoon en dan kom je dus ergens tussen ambitie en doelen, ik had wel als doel om ergens wel in de media, maar liever niet als journalist, ik had wel ergens iets voor me, ik begon wel een gevoel te krijgen van: ik kom hier wel op mijn plek zo dadelijk. Dus ik ben gewoon gegaan, ik ben gaan doen, ik had ook heel veel freelance baantjes, ooit een keer een artikel verkocht aan The Korea Herald, dat soort dingen, dat vind ik mooi, dus daar was ik al een beetje de ondernemer onder de journalisten denk ik.
En toen kwam ik daar uiteindelijk, kwam ik daar in een rol waarbij dus eigenlijk feestelijk zaken doen, fz.nl heette dat toen al, eigenlijk al de kraan was dicht gedraaid en tegen alle verwachtingen in gingen we als een stel cowboys, met een klein sales team en ik als redacteur met nog een halve collega, Marja, vol erin. Gewoon binnen dat grote, bijna ambtelijke bedrijf waren wij gewoon een eigen bedrijfje. En was ik gewoon één van de twee eigenaren op content, op kennis, gelijk vol erin, we hielden maar vol en bijdragen en positief en cijfers, totdat ze op een dag zeiden, zat ik bij het hoofdredacteuren-overleg, kwam er opeens een grafiek met een streep, pijltje naar links was groen, pijltje naar rechts was rood en zeiden ze gewoon: alles rood gaan we eruit snijden. Reed Business zo groot, moederschip in Amerika en toen kwamen we dus in een traject, en in dat traject kwamen we eerst van de OR bij uiteindelijk, wij noemden haar de penningmeester, maar dat was de CFO en in dat slotgesprek ben ik Sjoerd geworden. Daar ben ik geworden zoals ik nu ben. Toen zat ik daar met mijn collega Mark die ook partner is in het bedrijf en Mark deed sales en de senior sales, Wouter Veldman, gouden vent, die was al helemaal ziek geworden van het bedrijf waar we in zaten, dus die had het al een beetje aangevoeld denk ik, waar ik nog iets te naïef was. Maar in dat gesprek ging het echt over de oprotpremie en zo en zo gaan we van elkaar af en toen heb ik gezegd: ik heb eigenlijk heel iets anders aan jullie te vragen, want ik kom hier uit Doetinchem en in de Achterhoek praten we allemaal met elkaar dus ik heb voordat ik hier ben gaan werken, heb ik aan iedereen in de journalistiek, in de communicatie gevraagd: is dit een goede keus voor mij? Die hebben allemaal gezegd: ja, dat is echt een uitgeverij zoals het ooit bedacht was, dan doe je het echt samen, secundaire arbeidsvoorwaarden, opleidingen, daar moet je naartoe. Ik heb geen zin, dat heb ik tegen die mevrouw de penningmeester zoals we haar noemden gezegd, ik heb geen zin om straks in de businessclub van De Graafschap bij de sponsoravonden van de tennisclub, bij de voetbalclub, in de kroegen, ik heb geen zin om iedereen te vertellen dat dat niet meer zo is. Dus ik zou u graag willen vragen wat u voor ons gaat doen. En toen zei zij: willen jullie dan doorstarten? En ik had daar op dat moment nog geen seconde over nagedacht en Mark die tikte mij aan onder tafel, ik zeg: ja, dat willen wij en jullie moeten ons daarbij helpen. Want anders kan ik dat verhaal niet overeind houden en dat vind ik erger dan dat ik er nu uit moet, want daar heb ik best begrip voor. Moesten we letterlijk even de gang op en toen kwamen we terug en werd de vraag gesteld: wat wil je dan? Naast dat koffertje zouden we graag het verzendbestand graag willen hebben. Dat is een primeurtje, Cor. Het is een ja, dus nu durf ik dat wel te zeggen, en toen zeiden ze: ja, we dachten wel dat jullie dat willen hebben, het aantal betaalde abonnees in het verzendbestand dat mag je niet meenemen, dat blijft hier voor als we nog een keer verder willen, maar je mag wel het controlled circulation bestand, duizenden adressen. Wij naar de marketingafdeling, gelijk achter elkaar, dat is allemaal in een tijdsbestek van een uur, ik werd in een uur ondernemer. Ja, dat is wel de kop van - dus ik naar de marketingafdeling, daar waren wij dikke mik mee, daar zaten vooral vrouwen dus we konden lezen en schrijven - en er zaten veel mensen die met evenementen bezig waren, dus die hadden heel veel overleg met ons en toen zei de voormalig hoofd marketing die zei: ik heb het al op een stick staan en ik heb heel per ongeluk in het controlled circulation bestand met groen de betaalde abonnementen aangevinkt, mijn fout. Ik kreeg een stick mee, de volgende dag stick bekeken, daar stonden ze allemaal in en toen zijn we puur op goodwill en op gunnen hebben we een bericht de deur uit gedaan: we gaan verder, we gaan doorstarten, we weten nog niet precies hoe, maar steun ons straks als je vindt dat dit moet blijven bestaan. We hadden een vliegende start, dat was fantastisch. Ook weer dat samen. Durven ook te vragen, durven aan te spreken op: wil je ons helpen, want we willen door.
Cor
Was je toen al getrouwd?
Sjoerd
Nee, ik ben ook niet getrouwd.
Cor
Maar had je toen al een vriendin?
Sjoerd
Ja, jazeker.
Cor
Want jij zegt: binnen een uur, met Mark kun je natuurlijk wel wat overleggen, dat scheelt, maar dan kom je thuis en dan, dus de volgende dag waarschijnlijk naar de KVK of zo.
Sjoerd
Daar ging wel een tijdje overheen, want ik ging in een traject met het UWV, en ik weet dat heel veel mensen, want uiteindelijk werd je gewoon ontslagen, je moet eerst in dat traject, maar ook gewoon financieel was dat niet zo verstandig om dat zo te doen en dan kreeg je eigenlijk en er zijn heel veel mensen die zeuren op het UWV, wij hadden een fantastisch contact in Doetinchem, een jongen die ik kende van de spinnenkop, dat is waar de harde kern staat, dat is weer, Cor, dat netwerk, samen doen en die heeft ons zo goed geholpen, dus we hebben eigenlijk een beetje leunend op de uitkering, hebben wij echt ons bedrijf op kunnen starten. Vonden we nog een derde partner die dan een kantoor had, die computers had, meubilair en hebben we gewoon gezegd: oké, zet de handtekening en we vliegen erin. Ik kom de content doen, Mark de sales en onze derde partner had eigenlijk letterlijk het meubilair, dat was een gouden kans om door te starten. En thuis, want jij vroeg thuis, mijn vriendin komt wel echt uit een ondernemers familie, dat was de vuilnisgigant hier uit de buurt en haar broer is ook echt met een eigen bedrijf, die het nu heel goed doen overigens, die zitten in de hygiëne-hoek, fantastisch, gun ik hem ook, dus die heeft daar nooit iets geks van gevonden. Voor mij was het best raar, uit een onderwijs familie met een briljante broer die ooit miljoenen in handen had en doordat wij niet uit een ondernemersgezin kwamen dat eigenlijk uit handen heeft laten glippen, als je daar nog wat over wil horen, ja die moet je eigenlijk interviewen.
Cor
Ik kom nog graag eens terug naar Doetinchem, ja. Jullie zijn nog steeds met zijn drieën?
Sjoerd
Die derde partner in het traject leek toch echt wel een ander plan te hebben. In het begin moet je elkaar aftasten, dat kwam zo op ons pad en dat klikte niet, ik zou bijna zeggen ook persoonlijkheden die niet aansloten, daar heeft bijvoorbeeld Mark als zeg maar tweede partner, heeft het daar heel erg moeilijk mee gehad, ook een beetje vervelend uit elkaar gegaan, ik zie dat iets anders. Wij waren gewoon totaal verschillende mensen, toen denk ik niet helemaal helder op papier met zo’n snelle start van: dit is wat we gaan doen. We hadden wel een plan, maar niet voor de langere termijn en zij hadden meer van: snel groot worden en dan weer verkopen, zo zaten wij er niet in. Want wij zitten daar zo op onze plek. Dit is duurzaam, dit is organisch groeien en niet de snelle klap maken, wij gaan dat netwerk opbouwen, we gaan de beste worden. Dat was onze insteek. En dat is uiteindelijk uit elkaar gegaan en toen hadden we al iemand in het bedrijf die qua intelligentie, qua inzet gewoon helemaal aansloot als derde, dus dat pakket is naar Robin gegaan.
Cor
En nu, als je nu kijkt naar jullie rolverdeling, ben jij dan wel vaak het gezicht van? Terwijl de sales man vaak ingezet wordt?
Sjoerd
Ja, dus dat is ook niet te onderschatten, sales mensen hebben ook echt hun eigen groep, maar het is natuurlijk, kijk wij noemen onszelf ook geen vakman meer, als je het mooi zegt zijn wij een community, maar wij zijn dus echt een platform waar zowel opdrachtgever als branchekant gewoon echt moet vinden wat ze willen vinden. We moeten antwoorden kunnen geven, kunnen inspireren, dus dat betekent en dat vind ik wel leuk, want ik kwam laatst oud-collega’s tegen van Reed, die zeiden van: wil je niet eens een keer bij ons komen vertellen hoe je dat gedaan hebt? Wat wij vanaf moment één gedaan hebben is het creëren van echt een hele hechte community en dat begon eigenlijk met de mensen in de branche, dus locaties, de bureaus en we zijn heel snel daarna zijn we gaan proberen KLM bijvoorbeeld naar ons toe te trekken en Nike, want daar zitten de budgetten, daar zit het geld. Dus ja, door die insteek te doen is degene die de content, de kennis van de markt, dat wordt dan al heel snel het gezicht en dat ben ik, ja. En je merkt, mij lukt dat nog steeds niet om te zeggen, want dat gaat een beetje tegen het Achterhoekse in, maar dat ben ik inderdaad. Ik ben het gezicht en ik zorg dat wij overal op de barricaden staan als het moet, dat wij zorgen voor goede content, ik spreek intern bij bedrijven en op alle plekken waar maar event professionals samenkomen, dus ja, ik ben zeker het gezicht, ja.
Cor
Je zou ook kunnen zeggen, zo zie ik je ook, je bent een autoriteit in de markt, dat groeit dan alleen nog maar, maar je bent misschien wel een branie, maar je bent geen grote bek die zegt: ik ben de beste, alhoewel je misschien wel de beste voor de branche zou willen zijn omdat je het wel goed wilt doen. Dat is tenminste zoals ik het zie. Het is elf september 2020, dus niet 9/11 de andere keer, maar corona, die heeft jouw bedrijf, jullie platform, je zou kunnen zeggen: je hebt het nog nooit zo druk gehad en je hebt nog nooit zo weinig verdiend?
Sjoerd
Ja, dat is het. Dat is precies wat er aan de hand is. Kijk, de hele wereld is ziek en een pandemie is gewoon ziek zijn en onze branche is het meest ziek, want uiteindelijk is het een evenementenvirus, dat samenkomen.
Cor
Maar toch niet van buiten, Sjoerd? Het is toch binnen gevaarlijk, het is toch buiten niet gevaarlijk?
Sjoerd
Nee, wij publiceren ook de artikelen over Maurice de Hond en daar doen wij het interview mee en wij roepen ook de brancheorganisatie op van: hier moet je goed naar kijken en stapje voor stapje landt dat nu ook bij stugge organisaties als RIVM, WHO, dat gaat er nu wel inkomen, er zit alleen wel iets, je komt in een traject waar niemand het spoorboekje van heeft, dus ik heb er heel veel begrip voor dat je eerst die afslag neemt, alleen je moet wel zo flexibel zijn en dan kom je dus weer op het verschil tussen negativiteit en kritiek, je moet de goede kritiek en dat is zo iemand als Maurice de Hond, die is goud waard, dat soort mensen zijn goud waard. Luister goed, kijk goed en ga het dan ook echt onderzoeken. Want het kan niet zo zijn, zelfs als wij bij elkaar zitten, dat we het er dan meteen over eens zijn, dat is dan al bewezen. Ik snap dat ze de feiten in handen moeten hebben, ik snap ook dat dat voor onze branche stap voor stap doen is, maar waar ik mij vooral hard voor maak en dat zit dan een beetje in mij, want buiten kan het ook wel, ik maak mij er gewoon hard voor als nu de spelregels even zo zijn, in het traject nogmaals waarvan niemand weet waar we precies naartoe gaan, maar laten we dan als branche, want dat zijn wij, laten wij dan zorgen dat we dat tot in perfectie organiseren. Want wij hebben dus bijvoorbeeld al een netwerkevenement buiten gehad met volgens mij honderdtwintig mensen, perfect. Echt perfect. Op een gegeven moment gingen twee mensen net iets te dicht bij elkaar staan met netwerken, even een signaaltje, niet omdat we denken dat het meteen overspringt, maar gewoon voor het fotootje, of de video. En als wij dat kunnen, en mevrouw Nike ziet het, ook al zitten ze thuis te werken, dan is dat weer een stapje richting dat corporate, dat die bedrijven dat weer durven. Want daar zit het vooral. Dus ik richt ook bijvoorbeeld, mijn strijd zit veel minder, wat ik bij heel veel mensen merk, richting overheid of richting regelgeving, nee, ik pak het liever zoals het nu is, in die strijd denk ik dat je stappen het snelst kan maken en laat dan zien, zo professioneel als onze branche is, want die is echt goed hoor, echt goed. Zitten projecten in, echt prachtig en dan zie je ook dat dat weer samenkomen is nu tien keer zoveel waard. Dus als dit al een verkapte oproep is, die merken moeten juist nu iets gaan doen. En juist dat het door ons georganiseerd wordt, in de evenbranche is dat veel veiliger dan alle verhalen en alle feiten en onderzoeken kloppen, dan naar de supermarkt, of naar noem eens wat. Dus mijn strijd zit veel meer en mijn energie stop ik veel meer in dat dan bij wijze van spreke al die onderzoeken induiken, ik heb bijvoorbeeld bij Maurice de Hond heel veel gecheckt en gekeken, super plausibel verhaal, super plausibel, dus ja, ik vind het ook, maar mijn strijd is elders.
Cor
Dus je bent eigenlijk wel in hart en nieren journalist, dus je doet wel aan waarheidsvinding.
Sjoerd
Ja, dat zou je best kunnen zeggen, ik vind het meer een persoonseigenschap dan vakmanseigenschap zal ik maar zeggen.
Cor
Maar je mag ook wel toegeven dat je een vakman bent. Maar als je nu bijvoorbeeld een link zou leggen tussen, wat je dan doet, in de branche, hoe doe je dat in je bedrijf?
Sjoerd
Dat is een goede vraag, wat wij denk ik heel goed gedaan hebben en dat is een beetje een toevalligheid, ik heb een oud-buurmeisje en die woont in Bergamo, waar het eigenlijk in Europa allemaal begon en die belde op een gegeven moment op.
Cor
Italië is dat.
Sjoerd
Ja, waar letterlijk de legertrucks met lijken, in één keer kwam het daar op. Het was gelijk helemaal mis daar. En ze belde niet, het was via social media, ze zei: Sjoerd, er moet nu ergens aan de bel getrokken worden, want wat ik hier zie is echt super eng. Er rijden gewoon legertrucks met lijken omdat we ze niet meer kwijt kunnen, let erop voor jouw markt, trek aan een bel dat ze op tijd voor sorteren anders krijgen ze misschien net zo’n virusbom als bij ons. Misschien kun je het voor zijn voordat het echt - en toen zijn we er al heel snel op ingedoken en hebben met een team hebben we ook letterlijk bij elkaar gezeten en hebben we gezegd: dit moeten we niet onderschatten wat hier gaat gebeuren. Nog even los van de feiten, dus hoe zo’n virus zich ontwikkelt, maar als je nu ziet wat daar in Azië gebeurd is en in Italië, toen ben ik wat mensen gaan bellen, dus de grote multinationals, die hadden toen alle evenementen al teruggetrokken. Want die wisten natuurlijk vanuit Azië dat dat helemaal verkeerd was, dus die namen het zekere voor het onzekere. Dus toen heb ik wel aan de bel getrokken binnen het bedrijf. Ik zeg: jongens, we gaan deels thuiswerken, we hebben een kantoor, je bent er even geweest toen we naar het stadion reden, we gaan deels thuiswerken, maar we kunnen juist ook wel hier zijn, dat is wel prettig. We hebben goed afstand, we hebben zelfs glazen wanden ertussen zitten, dus we zijn eigenlijk wel vaak op kantoor geweest, maar dat bewustzijn niet vanuit negatief, maar wel realiteit. En realiteit hebben wij vanaf moment één te pakken genomen en dat heeft ervoor gezorgd dat - wij schieten door het plafond heen met bezoekers op de site. We hadden in mei zestigduizend unieke bezoekers, terwijl we zijn een niche, gemiddeld zijn wij zeventienhalf, twintigduizend bezoekers ongeveer, dus daar ben ik heel trots op. We hebben het niet in het negatieve getrokken, maar we zijn er ook niet naïef mee omgegaan en dat zit bij alle collega’s. Dus dat is gewoon meer het verhaal vertellen en er samen over praten en zeggen: oké, dit is waar we voor staan en dat heeft in mijn beleving, hoe je zoiets positief kan zien, want onze branche is gewoon echt naar de knoppen, maar het heeft wel heel goed uitgepakt in ons bedrijf, ja.
Cor
Ik durf het nu bijna niet te vragen Sjoerd, wat dit uiteindelijk voor de branche kan betekenen, er zijn natuurlijk heel veel zzp’ers die op dit moment, als ze nog vermogen hadden, wat ze nu opmaken en jij en ik weten denk ik allebei niet hoelang ze dat nog kunnen volhouden. Maar als iemand uiteindelijk niks meer heeft en hij krijgt niks van de overheid, dan ga je denk ik, ga je stelen. Of ga je rebelleren. En dat past niet, natuurlijk zeker niet in jouw vakgebied, maar uiteindelijk om samen weer iets positiefs te bouwen. Ik vind zelf als ondernemer, vind ik het lastige dat de overheid en dat hadden we nooit kunnen bedenken, de overheid kan zeggen: over een half uur moet jouw toko dicht zijn. En dat hadden ze natuurlijk voor de café’s op de eerste persconferentie en ja, een platform die hoeft niet dicht, die gaat wel door en zeker een online platform gaat wel door, maar hoeveel ondernemers heb jij in de afgelopen maanden al, misschien wel jankend aan de telefoon gehad van: Sjoerd, ik weet het niet meer?
Sjoerd
Ja, veel. Maar waar jij woorden als rebelleren of stelen, zo zie ik het totaal niet, sterker nog, ik vind zoals jij bijvoorbeeld doet, door in deze voor jou ook lastige periode zo’n podcastserie op te zetten, ja het gaat je niet meteen je omzet opleveren, maar dat is een beetje wat ik ook in het begin zei: het is heel makkelijk om te schreeuwen, te roepen, te rebelleren, dat is helemaal makkelijk, te stelen is lastig, maar als je eenmaal de drempel over bent is dat ook een gewoonte en heel makkelijk, figuurlijk allemaal. Maar de kracht van mensen zou moeten zitten in: het is even zo en we moeten het aanpakken en we moeten tegelijkertijd kritisch zijn van: klopt alles wel. En daar heb je volgens mij een democratie voor als het goed is, dus sta ik ook helemaal niet zo negatief tegenover demonstraties, maar ik blijf heel ver weg van complottheorieën, ik blijf heel ver weg van echte negatieve kritiek die ook niet weet of dat de waarheid is, dus ik zit veel meer in: laten we pakken wat je nu kan pakken en doe het dan ook.
Dus waar ik geëmotioneerd van word en waar ik vol achter sta zijn mensen die, nadat er dus weer wat geopend werd, op 1 juli mocht je weer met honderd mensen congressen doen, dat er een locatie in Den Haag, de Fokkerterminal belt en zegt: Sjoerd, ik wil dat jij spreekt, we moeten de branche toespreken, wij gaan gewoon een congres neerzetten. Twee keer honderd mensen, ’s ochtends honderd opdrachtgevers en die zaten er en ’s middags honderd man uit de branche en toen mocht ik, na Prinses Laurentien die overigens ook een fantastisch verhaal had, ik zeg ook gewoon ook want mijn speech daar ben ik nog het meest trots op, heb ik daar de branche toegesproken met samen als branche zijnde naar heel veel anderen mensen, want de organisatoren van ontmoetingen veilig en goed, dan maar even volgens deze regels, die zitten in onze branche. Dus retail, horeca, ga samen met ons werken en dan kunnen we snel weer open. En heel veel mensen in de Doetinchemse horeca die gingen ook echt dicht en die waren boos op klanten, van jongens, het is nu even zo. Die mindset daar ben ik meer van dan rebelleren of kritisch, dat zit voor mijn gevoel soms te dicht bij elkaar, terwijl ik kan echt heel kritisch zijn, daar kan ik ook heel eigenwijs zijn, maar ik ben heel trots op mensen die het dan daarna gelijk weer op proberen te pakken en net even iets anders en door rammen, alleen ik snap natuurlijk ook als dat dan weer regelgeving overheen komt en je mag weer dat niet of het terras moet opeens weer naar binnen, weet je dat soort dingen, nee, dan moet die overheid die moet nu ook ondernemer zijn. Die moet ook durven met dat soort dingen, waarbij eigenlijk in de zomer al bewezen is dat het prima kan en dan het randje opzoeken weet je wel, dus ik kijk ook niet gek op van een concert waar mensen gevraagd werden om proefpersoon te zijn. Ik zou dat bijvoorbeeld als redelijk vitaal persoon, ik zou daar ook wel in meegaan. We moeten hier samen uit zien te komen door aan te tonen wat wel en niet kan. Niet allemaal bang blijven dat hier het Graafschap stadion dat je twee meter naast elkaar moet zitten om een voetbalwedstrijd te kijken, ik geloof daar niet in, maar laten we het dan zo snel mogelijk bewijzen.
Cor
Denk je ook dat het vaccin gaat helpen?
Sjoerd
Ja, maar ja.
Cor
Ga je hem nemen?
Sjoerd
Ja, absoluut.
Cor
Ja? Ga je hem je personeel geven?
Sjoerd
Niet geven, maar die hebben van mij de vrijheid om dat ook te doen en ik, ja, ik ben niet van die theorieën dat daar ergens iets in zit, weet je, mijn broer, die heeft ooit hier in Doetinchem de allereerste Nederlandse zoekmachine bedacht, Ilse. ilse.nl En alle software, gemaakt op een MSX computer, daar kon je net een spelletje op doen, echt een briljant brein Cor. Er zijn maar weinig mensen, dat komt niet omdat het mijn broer is, maar dat is een briljant persoon. Dat is echt bizar, daar moet je ook niet mee Trivianten, als hij zes gooit en hij mag beginnen dan is het meteen klaar, maar hij heeft toen al tegen mij gezegd: plak nu even dat cameraatje op je telefoon af, toen de eerste smartphone uitkwam. Die heeft mij uitgelegd hoe alles opgeslagen wordt. Die discussie over privacy die snap ik wel, maar ik ben daar al voorbij, zeg maar. Het is gewoon een feit dat overal en nergens en we hebben het geluk dat het nog niet zover is, maar dat gaat echt wel, daar geloof ik wel in, dat we ooit een keer een cyber-achtige, je hebt het wel eens gezien hoe alles platgelegd werd, dat is geen complottheorie, dat gaat echt wel een keer gebeuren. Maar ik ben een soort van prettig naïef en te positief in het leven dat ik denk: oké, dat is zo, ik geloof niet dat er door een heel klein naaldje een chip in mijn arm kan komen zodat ze straks weten waar ik loop, maar daar tegenover staat ook dat iedereen op dit moment weet, Cor Spronk, dat wij hier zitten. Sterker nog ik denk zelfs dat als ze willen, kunnen ze dit gesprek net zo goed opnemen op mijn telefoon als jij op je podcastset doet en daar heb ik geen zin in, vanuit het idee: je leeft maar één keer, om daar te veel over na te denken, te veel bij stil te staan, dan pak ik liever iets positiefs op wat ik kan omdraaien of wat ik nog mooier kan maken en dan kun je mij altijd bellen.
Cor
Dat is hetzelfde als dat ik zeg: als je op Google zit krijg je allerlei advertentie-voorstellen, dank denk ik: dat is mooi, ze weten tenminste wat ik mooi en belangrijk vind. Het is prima dat het getoond wordt. Ben ik naar een auto wezen kijken, krijg ik daarna allemaal auto-voorstellen, dat is toch handig?
Sjoerd
Ja, je kunt daar ook heel boos en negatief over doen, maar het is zoals het is. En we zijn daar allemaal in mee gegaan, alleen daar zit natuurlijk een soort van ethisch kantje aan waarbij het niet, en het gaat een keer gebeuren, maar dan moeten we maar met zijn allen zeggen: tot hier en niet verder en alleen ja, ik weet dat ik daar ook licht naïef in ben, maar ik voel me daar heel prettig bij.
Cor
En die naïviteit, heb je die dan ook wel, trek je die dan ook door in het ondernemen? Bijvoorbeeld met het aannemen van mensen, heb je dan zoiets van: dat komt wel goed?
Sjoerd
Ja, daar heb ik ook wel eens een keer een stagiair gehad die ik echt aannam dat ik dacht van: die heeft echt even wat hulp nodig. En die kwam na een maand erachter dat ze en lesbisch was en totaal de verkeerde opleiding deed. En daar ben ik apetrots op en ik had helemaal niks aan haar als ondernemer. En daar zit ook wel iets wat de kern ook van dit gesprek wel is, ik ben ondernemer geworden in een uur tijd. Dat was geen doel, dat was geen ambitie, als je terugkijkt in mijn verleden was ik dat altijd al. Toen ik acht was had ik een fietscrossclub, moesten ze mij allemaal een dubbeltje betalen, dan gingen we samen fietscrossen en dan had ik een zak snoep, dat is wel wat een beetje kenmerkend is voor ondernemers, dat heb ik ook in alles gehad. Ik verkocht hier bij de club, laat ze het maar niet horen, rondom de merchandise van de club zelf, verkocht ik truien voor de fanatieke kern en dan tikte ik er een tientje bovenop, kijk, de echte ondernemer doet het keer twee. Ik hield er bijna niks aan over, maar dat is eigenlijk wel het kenmerk van een ondernemer, dus dat zit er best wel in, dus ik moet daar ook niet zeggen: zo ben ik helemaal niet, ik ben dat stiekem wel, maar het was nooit mijn ambitie, het was nooit - niet eens mijn doel, het is zo gegaan en ik voel me er heel prettig bij, ik kan ook wel beslissingen nemen, maar ik denk als je dan toch kritisch kijkt, kijk een goede ondernemer is ook wat makkelijker door te zeggen: crisis, goed kijken, het gaat lang duren, personeel eruit. Dat was de meest logische weg bijvoorbeeld bij ons bedrijf. Wij hebben gezegd: crisis? Eigenlijk moet het personeel eruit, maar NOW. Gaan we pakken. Dat betekent dat we jullie sowieso één keer drie maanden baangarantie geven, waarschijnlijk wordt dat twee keer drie maanden, we hadden natuurlijk korte lijnen met de lobby, dus we wisten wat er ongeveer ging gebeuren, dus we kunnen jullie in principe de baangarantie geven binnen een branche die zo dadelijk van honderd naar nul komt. We hebben het super goed ingeschat, want het was ook zo en dat gevoel, dat samen d’r an, dat vind ik mooier, geniet ik meer van, word ik enthousiaster van, lig ik overigens dus niet wakker van, dat is zo groots wat er nu gebeurt, ik heb geen nacht slecht geslapen, dat is echt waar, ik zit er niet in om er een ton extra over te houden en dat is denk ik een hele slechte eigenschap van een goede ondernemer, vind ik. Als ik er van een afstandje naar kijk, maar is een hele fijne eigenschap voor iemand die daarin gerold is, die dat altijd al een beetje in zich had, maar die vooral geniet van samen met mensen wat doen. En dan is dat, weet je, ik kan niet vaker dan twee keer op vakantie, ik snap ook helemaal niks van mensen die drie keer in de maand golven. Met alle respect voor die mensen, want die hebben het gewoon beter voor elkaar, want die hoeven zelf niet meer zoveel te doen. Dat is natuurlijk echt zo.
Cor
Of ze doen werk op de golfbaan, dat hoor je ook wel eens. Maar goed, op het moment dat je, dat is een uitdrukking, op het moment dat je geld als water hebt, is het natuurlijk makkelijk praten. Op het moment dat het water je aan de lippen staat is het natuurlijk lastig en je vertelde toen we bij je kantoor waren, dan, en we hoeven dan geen namen te noemen, maar als er toch in deze tijd een personeelslid dan toch, begrijpelijk aan de ene kant, ik wil meer zekerheid. Ik kan me ook wel voorstellen qua loyaliteit, waarschijnlijk helemaal groot gelijk, maar het zou mij in ieder geval, ik zou daar last van hebben.
Sjoerd
Dit is voor mij het toppunt van loyaliteit. Want zij is meegegaan in het traject, haar eigenschap was heel erg: zekerheid. Dat vond ze het prettigst, in het traject ga je af en toe samen zitten, want ook wij hebben al die verklaringen liggen. Het is nu september als we het opnemen, het wordt uitgezonden in november, het zou heel goed kunnen dat we met een veel kleiner team verder gaan, in dat traject zijn we, nou nog meer dan transparant geweest. We hebben zelfs even, er kwam een geluid op een gegeven moment, maar hoe kan dat dan, want je hebt toch NOW? En je hebt toch een klein beetje steun? Toen hebben we gewoon, er staat een filmpje van iemand op internet die dat super goed uitgelegd heeft met een zwarte piste en dan zeg maar -
Cor
Sam van Dalen.
Sjoerd
Ja, fantastisch.
Cor
Die komt volgende week, de week erop.
Sjoerd
Nou, doe hem de groeten. Ik heb zijn filmpje gebruikt om gewoon de collega’s te laten zien: dat is een beetje naïef jongens, als je zo denkt. En dat vond ik wel, dat is wel het enige waar de loyaliteit even uit mijn vingers leek te glippen, dat je op een gegeven moment ging praten over: mijn vakantiedagen. En toen heb ik ook gezegd: tot hier en niet verder. Dan word ik weer de zeepkisten-man. Nu moet ik even heel goed uitleggen nog een keer, en Robin die zit daar precies zo in, dat is heel prettig en dan kun je dus ook uitleggen en dat werkte heel goed dat met die garantie van die baan, waarbij iedere andere ondernemer jullie eigenlijk al gezegd had: we gaan reorganiseren, je krijgt nog een klein beetje geld mee, maar we zijn weg, dat besef moet je houden als je dat niet hebt, kunnen we niet samen verder. En dan was het toch een dag later unaniem, alle collega’s: ja, we zien af van die dertiende maand, bijvoorbeeld. En dat in combinatie, even terugkomend naar die ene collega die dus nu al een andere baan heeft, die heeft huilend, dat is misschien iets te privé, maar dat is wel hoe het gegaan is, gewoon gezegd: ik vind het hier zo fijn, maar ik kan niet tegen de onzekerheid. En in plaats van daar tegenin gaan, want dan had ik denk ik een collega - ben ik mijn, nogmaals, we zijn hier in een dorp, we kennen elkaar allemaal, heb ik er gewoon een paar gebeld en gezegd: ik heb hier iemand die zit op de binnendienst, dat is voor ons nu ook alleen maar contact onderhouden en die wil graag weg, heb je nog wat? En één van die heeft haar gebeld, eerst mij overigens van: ik wil haar wel bellen. Heb ik gezegd: doen. Ik weet niet eens of ze dat letterlijk zo weet, maar dat daar, ja, Cor, dat is niet ondernemers eigen denk ik. Of in ieder geval te sociaal voor een hele succesvolle ondernemer, maar daar geniet ik van en dan lig ik dus niet wakker, dan heb ik dus iemand die in tranen zit op mijn kantoor, wat niet hoort met hoe ik samen wil werken, heb ik aan een baan geholpen en die heeft weer zekerheid. Prachtig.
Cor
Ik denk dat dat een hele mooie les is voor andere ondernemers, om wel zo te zijn uiteindelijk, want mensenlijk kapitaal is altijd nog iets, het is moeilijk om aan goede mensen te komen, zeker goede loyale mensen, dus ik vind het eigenlijk een hele goede eigenschap van een ondernemer.
Sjoerd
Waarbij wij ook echt een rariteitenkabinet hebben. De één is vijfenzestig, de ander is half Turks, Grieks, Nederlands, alles door elkaar, in de zin van: we hebben zo’n mooie mix, daar geniet ik iedere dag van. Dat is toch ook, want ik denk als je nu reset indrukt en je weet precies op welke plek wat nodig is, dan zou je op een aantal plekken denken: daar had toch misschien een ander soort persoon beter kunnen zitten, maar door dat gevoel van het samen vangt die één dat van die ander wel weer op. Dus de sales mensen hebben ook echt: die past bij hem, die past bij haar en zo verdelen we het ook echt. Dat gaat organisch. Dat is goud, ja.
Cor
Ik zag nog dat code rood, kwam dat ook bij jullie vandaan, of was dat een -
Sjoerd
Nee, dat is van de brancheorganisaties en in mijn speech toen we voor het eerst weer congressen mochten zei ik ook: voor ons geen Malieveld. Voor ons het geluid van de buren dat we weten dat ze ons het meest missen. Het ontmoeten van mensen, de festivals, de congressen, de beurs, dat is wat je het meest mist. Ik heb ook gezegd van: de filosofen die dachten dat liefde of religie de kern van ons bestaan is, nee, het is gewoon mensen ontmoeten. Zelfs mensen die je niet mag, zelfs dat mis je. En dat als insteek, ja, dat heeft er wel voor gezorgd dat we uiteindelijk een soort van - sorry dat ik even je vraag heb omzeild, maar jij zei: profeet. Eigenlijk zijn we dat een beetje geweest. Ja, die boodschap hebben we verkondigd, om in ieder geval te zorgen dat het helder is dat dat wat we hadden, is niet weg. Dat is nog steeds de kracht, en sterker nog, iedereen mist het als de ziekte. Dus dat is -
Cor
Ik weet nog toen we een beetje gewend waren aan dat videobellen, dat ik ook echt dacht: als niemand uit Amsterdam belt, dan is niet meer de vraag, ik woon in Dronten, gaan we in Amsterdam afspreken of in Dronten, dan is de vraag doen we dat via Zoom of Teams? Maar sinds we eigenlijk weer de deur uit mogen, stel ik die vraag niet, het is inderdaad: wordt het Amsterdam of Dronten, dat samen, dat bij elkaar komen, deze podcast hadden we ook via Zoom kunnen doen. Ik moet er niet aan denken, omdat ik dit - dit is meer voelen, veel meer zien en ervaren zal ik maar zeggen en -
Sjoerd
Als de podcast gepubliceerd wordt, daar ben ik ook super trots op, dat is ook een hele toevallige samenloop van omstandigheden, al moet ik wel zeggen dat je dus wel de visie en de ballen moet hebben om daarin mee te gaan, maar wij zijn initiatiefnemer van een neuro-wetenschappelijk onderzoek, ook met De Ray en Sanoma, DNB, Party Rent Group, grote spelers in de markt en Neurensics, dat is een bureau die die neuro-onderzoeken doet, ook in MRI-scans in ziekenhuizen, hebben we eigenlijk een onderzoek opgezet naar de kracht van live. Dus, er is nu een meetmiddel in de neurowetenschap dat je iemand op een beurs bijvoorbeeld of een evenement live kan meten. Dus dan hoef je niet een MRI-scan, maar hebben ze de frontale cortex, de voorkant, en dat hebben we dus gedaan op de huishoudbeurs, die nog net wel kon doorgaan en daar hebben we dus dertig mensen een sales pitch laten ondergaan op drie verschillende stands, exact dezelfde pitch allemaal, maar met een cameraatje ernaast. Dus die mensen hebben we daar gemeten en een controle groep hebben we in een MRI-scan gelegd en de videobeleving getoond. En wat het meest bizarre is uit het onderzoek, is dat natuurlijk de beleving en emotie dat zie je meteen, maar de feiten uit die pitch, dus dat wat wij nu doen, de hersenactiviteit live ten opzichte van in die MRI-scan, dat is het ultieme bewijs van dat live communicatie en dus mijn markt tig keer krachtiger is. Die video die doet in het begin wel wat, maar daarna is het, die echte feiten -
Cor
Is dat dan driedimensionaal of vierdimensionaal of?
Sjoerd
Ja, dat is het aanzetten van emoties en zintuigen, waardoor de activiteit van jouw hersenen veel scherper gefocust is, dus blijkbaar ook, niet alleen op jou als persoon, maar dus blijkbaar ook op wat jij zegt en dat is ja, wat voor bewijs wil je nog meer hebben voor de herstart van onze branche? Dus ik kom dus, het is nu elf september, zo rond achttien september kom ik met die resultaten en die gaat in het Engels, die gaat in het Indiaas, bestaat dat? Die gaat in het Russisch, die gaan we overal naartoe sturen, en dan kom je dus ook weer terug, dat is mijn strijd. Mijn strijd is niet zozeer: overheid, je doet dat verkeerd of dat verkeerd, mijn strijd is meer: het kan, kijk eens, hier is het bewijs, we moeten nu stappen zetten, doen, door, het kan wel, daar kun je mij ’s nachts voor wakker maken.
Cor
Mooi. Ik vind het positief, ik zie ambitie en ik voel ambitie.
Sjoerd
Ja, mooi man, terwijl ik dat niet heb zeg maar!
Cor
Ook deze keer heb ik nog een hoop vragen, maar dat ga ik niet doen, maar toch wel, dat kun je echt en ik voel al aan welke richting je gaat, ik wil eigenlijk een ultieme DGA tip van jou. Dus een ultieme tip van jou aan andere ondernemers van Nederland, misschien ook wel nu. Het komt in november uit, maar goed, maar als je zou zeggen: ondernemers van Nederland - en wat zeg je dan?
Sjoerd
Moet het in een one liner, of mag ik hem nog even aankleden?
Cor
Je mag hem iets aankleden.
Sjoerd
Toen jij belde zei ik: Cor, dan bel je wel met de verkeerde, want ik heb niet zoveel met zo’n titel. Bijvoorbeeld DGA of CEO, ik had toevallig laatst een online sessie met - dat ging over vrouwen in de eventbranche, daar heb ik dan overigens ook niks mee, in de zin van: al ben je groen, al heb je een staart, daar is natuurlijk in bepaalde sectoren is daar nog steeds een plafond of weet ik veel -
Cor
Is dat in de evenementbranche, als je vrouw bent, doe je het minder?
Sjoerd
Absoluut niet, maar daar staat natuurlijk wel tegenover, als dan ervan uit wordt gegaan door de man dat nog steeds de vrouw de kinderen naar school brengt, het eten maakt en de boodschappen doet, dan word het wel lastig, maar, waar ik heel erg van overtuigd ben en daar zit ook ergens mijn tip: voor mij gaat het niet om functietitel, het gaat niet om, het is een beetje het LinkedIn-idee. Je kunt allemaal wel opschrijven wat je bent, maar het gaat er veel meer om wie je bent. En als ik een tip mag geven, dan vind ik, het is een soort stelling en tip tegelijk: goede ondernemers in mijn ogen, zijn de mensen die in alles, een dooddoenertje, zichzelf zijn, in alles staan voor wat ze doen en daar collega’s in mee kunnen nemen. Als je dat kan en dan kom je toch weer helemaal terug naar het begin hier in het Graafschap stadion, dan kun je samen d’r an. Dan kun je vragen aan mensen: we moeten even door rammen en dat doen ze bij mij, zonder dat er nog ooit iemand geweest is die een extra uurtje wilde declareren. En dat is mijn ultieme tip en ik moet er bijna bij zeggen: daar kun je heel rijk van worden, maar je kunt er ook en dat is bijna een basis, dat is bijna een zekerheid, je kunt er ook heel gelukkig van worden. En dat heb ik voor elkaar ook al is onze branche in brand, maar als je dan zelfs in zo’n situatie niet wakker ligt en nog iedere dag met een glimlach naar je collega’s gaat die ook nog eens terug lachen, dat is mijn tip. Dan ben je gelukkig en dan komt het vanzelf, als je wilt, als je echt wilt, ga dan lekker omzet draaien, winst maken, is iedereen gegund, is niet mijn ambitie.
Cor
Ja, samen d’r an!
Sjoerd
Ja, Samen d’r an
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #9 Cor Spronk in gesprek met Edan van der Meer - over behouden ondernemen, persoonlijke groei en hulp van Corona
2 Nov 2020· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
WE DOEN IETS GOED OF WE DOEN HET NIET
De zijn de andere woorden van Edan over zijn filosofie: wij verzorgen hoogwaardige techniek tegen acceptabele tarieven, waarbij we geen concessies doen aan kwaliteit. Deze filosofie kwam voort uit de irritatie van slechte techniek op allerlei bijeenkomsten. Dit moet beter kunnen dacht Edan toen. Na veel mensen uit de sector gesproken te hebben schreef hij een ondernemersplan en kon hij met behulp van het UWV zijn onderneming starten in 2008.
BEHOUDEN
Edan vind zichzelf een behouden ondernemer. Daardoor heeft hij altijd voorzichtig geweest in het aannemen van vast personeel, hetgeen wel kenmerkend is voor de sector en hem in de tijd van de coronacrisis minder zorgen oplevert. Wel heeft hij altijd veel geïnvesteerd in audio- of videosystemen hetgeen erg kapitaalintensief is. Edan: “Ik heb de keuze gemaakt om te investeren in een zowel hoogwaardig audiosysteem wat ook geaccepteerd wordt door artiesten bijvoorbeeld”.
VAN EIGENAAR NAAR DIRECTEUR
Edan wijzigde vorig zijn eenmanszaak naar een BV. Dat gaf hem privé wat meer rust en dat gaf hem zakelijk weer meer zelfvertrouwen.
BASIS STABIELER DOOR CORONA
Edan: “Eerder hadden we hele grote pieken en ook grote dalen, qua personeelsbehoefte, terwijl nu sinds Corona zijn wij een iets andere kant op aan het bewegen, omdat de vraagkant, de markt is nogal veranderd. We hebben een veel stabielere workflow op dit moment, waardoor het zeker voor ons op termijn interessant is om vast personeel aan te gaan nemen. Als het doorgaat zoals ik verwacht dat het doorgaat dan is onze basis veel stabieler en dat had ik niet verwacht”.
Dit en veel meer kun je horen in de volledige Podcast voor DGA’s #9 op de bekende kanalen.
Meer over Edan van der Meer en zijn bedrijf kun je vinden op:
https://www.linkedin.com/in/edanvandermeer/https://www.linkedin.com/company/audivio/https://audivio.nl/
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.
Volledige tekst podcast:
Edan van der Meer, dank je wel voor deze uitnodiging hier op paleis Soestdijk en we zitten hier in een voor mij witte kamer, maar dit is de kamer van?
Edan
Dat noemen ze de Witte Eetzaal.
Cor
De Witte Eetzaal. Daar komen we zo meteen nog wel op terug waarom je hiervoor hebt gekozen. Het is één september dat we dit opnemen en we kennen elkaar via ZEPnl daar ben ik je naam tegengekomen en sinds zeventien april van dit jaar zijn we via LinkedIn gelinkt en we hebben elkaar net al in de andere kamer wat leren kennen. Jij bent op negenentwintig januari ben je negenenveertig jaar geworden, bijna Abraham, woonachtig in Baarn zag ik, je bent vrijgezel, je hebt een zoon en een dochter, Yves en Yannick en je hobby’s zijn hardlopen, duiken, reizen en ja, muziekliefhebber, maar dat kan van een audiovisueel bedrijf, zou je kunnen zeggen, kan dat bijna niet anders.
Edan
Precies.
Cor
Zijn er nog andere hobby’s?
Edan
Nee, dat heb je wel goed samengevat, ja.
Cor
De research was al goed.
Edan
Die was heel goed, ja, zeker. Ondernemen is ook een hobby, zeker.
Cor
Ondernemen is ook een hobby. Een hobby mag geld kosten, dus daar gaan we het dan straks nog over hebben. Favoriete voetbalclub?
Edan
Nee, ik ben niet heel erg in het voetbal, als ik een keuze moet maken dan ga ik met mijn zoon Yves mee, dat is Ajax.
Cor
Ajax. Nou, jammer. Ik zag wel, als je het hebt over sport zag ik Max Verstappen op je Facebook account voorbij komen.
Edan
Ja, dat is leuk op zijn tijd.
Cor
Muziek, heb je favoriete muziek?
Edan
Nee, dat is heel divers. Van dance tot opera en alles wat er tussenin zit.
Cor
Auto?
Edan
Volvo.
Cor
Volvo, welke?
Edan
V70.
Cor
V70. Bewust?
Edan
Ja, heel bewust. Volvo is een merk wat voor mij altijd tot de verbeelding heeft gesproken. Ik vind het een mooi merk, degelijke auto’s. De V70 die ik heb en die kwam ik per toeval tegen een paar jaar geleden waar alles op en aan zit. Fantastische auto, toevallig is Volvo Buitenweg ook een goede klant van ons, dus dat hielp ook mee en daar rij ik veilig en met heel veel plezier in.
Cor
Ja, want je zegt inderdaad Buitenweg hier, je woont in Baarn en je bedrijf Audivio zit in Bunschoten.
Edan
Bunschoten, ja, klopt.
Cor
Komen we zo meteen nog op terug. Lees je boeken?
Edan
Eigenlijk te weinig de laatste tijd, ja. Ik kom net terug van vakantie uit Curaçao en daar heb ik een aantal boeken gelezen, moet je denken aan Dan Brown. Ik lees te weinig, ik hou niet van voornemens, maar meer lezen dat is - en af en toe wat managementboeken, dat doe ik wel, ik kan me voorstellen dat je gaat vragen: wat is het laatste wat je hebt gelezen, dan moet ik heel diep gaan graven, daar kom ik straks op terug. Ik denk ik ben je voor.
Cor
Ik had laatst een poll op LinkedIn van hoe komt een ondernemer aan zijn kennis en doe je dat in de praktijk, of lees je boeken, of luister je podcasts? Luister je wel eens podcasts?
Edan
Ja, ik heb toevallig, de eerste maanden van het jaar heb ik een hele serie podcasts van Sjanett de Geus beluisterd wat over transformatie gaat. Allerlei onderwerpen wat te maken heeft met persoonlijke ontwikkeling. En dat kan zijn op gezondheidsgebied, op spiritueel gebied, op sportief gebied, op seksualiteit, noem alle onderwerpen maar op die ons bezig kunnen houden. Dat vond ik een heel interessante serie. En af en toe wat BNR podcasts kom ik ook wel tegen, ik krijg af en toe wat toegestuurd, of een link van: dat moet je even luisteren en dat doe ik met name in de auto eigenlijk, of onder het schoonmaken thuis van de badkamer, wat zo af en toe ook gedaan moet worden.
Cor
Tegen wie kijk je op? Heb je een idool, of wel eens een idool gehad? Misschien niet zo gelijk van vroeger.
Edan
Er zijn veel mensen waar ik heel veel respect voor heb, dat zijn mensen in mijn omgeving, maar iemand die, moet ik even denken, qua persoon denk ik niet dat het de meest aardige man is, maar wat iemand als John de Mol heeft opgebouwd dat vind ik fantastisch. De manier waarop misschien niet altijd even sociaal, maar hij heeft wel een mooi bedrijf neergezet. Dat vind ik wel mooi en zo heb je wel meer ondernemers.
Cor
Heb je dan voor jezelf: het doel heiligt de middelen? Dus je mag een beetje asociaal zijn als je vervolgens daarna maar laat zien dat je succesvol bent?
Edan
Nou, nee. Dat vind ik niet. Ik denk dat een succesvolle ondernemer, die moet buiten de kaders kunnen gaan. Maar je moet het wel binnen het betamelijke houden en daarin zullen een John de Mol en ik van elkaar verschillen. Maar dat scheelt ook een paar nullen.
Cor
Ik persoonlijk denk dat het aantal nullen voor de komma qua proces vaak iets anders is, maar ik ben benieuwd, misschien komen er wel dingen in dit gesprek naar boven wat jouw DNA is, want daar ben ik inderdaad erg benieuwd naar. Ik zag dat je geboren bent, volgens mij, in Wormerveer?
Edan
Dat klopt.
Cor
Uit wat voor nest kom je?
Edan
Ik kom uit een nest, hoe zeg ik dat nu goed. Mijn ouders die zijn vroeg bij elkaar gekomen, achteraf een beetje te vroeg, dat heeft ook niet heel lang geduurd dat huwelijk. Ze zijn na een jaar verhuisd naar Baarn, waar ik nu nog steeds woon zoals je vermeldde. Het huwelijk heeft niet lang stand gehouden, tot mijn vijfde ongeveer, toen zijn mijn ouders uit elkaar gegaan. Mijn moeder is daarna verhuisd naar Curaçao, geëmigreerd. Dat gaf een wat rare situatie om het voorzichtig te zeggen en ik ben bij mijn vader blijven wonen. Dus ik kom uit een niet traditioneel nest.
Cor
En heb je broers of zussen?
Edan
Ik heb drie halfbroers. Uit mijn vaders tweede huwelijk.
Cor
Dus voor die was je dan de oudste -
Edan
Dat ben ik nog steeds, grote broer, ja. We gaan overmorgen met zijn vieren eten, heel gezellig.
Cor
Leuk, ondanks dat je nog geen vijftig bent, al wel een beetje grijs, maar ja. Het is zonder beeld deze podcast.
Edan
Dat is maar goed ook.
Cor
En je vader was ondernemer?
Edan
Mijn vader was met name journalist en een beetje ondernemer, maar journalist bij de Avro oorspronkelijk. Eurosport heeft hij heel lang commentaar gegeven, Studio Sport heeft hij gedaan, Langs de Lijn, dat soort programma’s, met name tafeltennis en badminton-commentaar heeft hij gedaan en hij is nu een beetje in ruste. Maar onderneemt af en toe nog wat dingen, hobby’s en dat soort dingen. Hij kan niet stilzitten.
Cor
Ik zag qua studie vrije school. Wat moet ik me daarbij voorstellen?
Edan
Vrije school is basisonderwijs dat staat qua niveau voor HAVO VWO, indertijd was dat niet erkend. De hele opleiding duurde zes jaar, zes jaar voortgezet onderwijs zoals je nu zes jaar VWO hebt, wat mijn kinderen doen. Mijn kinderen zitten in vijf VWO nu en mijn dochter drie gymnasium. Ik heb vrije school gedaan. Je kon nog een jaar extra doen, of een HAVO/VWO-diploma, dat vond ik wat lang duren, dus ben ik naar de MTS gegaan, de Middelbaar Technische School, dat bleek geen succes, dus daar ben ik mee gestopt en toen ben ik gaan werken.
Cor
En wat voor leerling was je?
Edan
Lui.
Cor
Lui?
Edan
Ja, lui.
Cor
Thuis moest je waarschijnlijk wel heel wat doen, moest je heel wat dingen oppakken? Maakte dat je juist op school in de rustmodus kwam?
Edan
Ik vond het allemaal niet zo interessant denk ik. Ik denk dat dat het meer was. Bepaalde vakken vond ik wel heel fascinerend hoor, natuurkunde bijvoorbeeld, dat vond ik wel interessant. Wiskunde had ik geen aanleg voor, scheikunde vond ik interessant, maar andere vakken, ik heb niet heel veel met talen. Mijn dochter van veertien die plaagt mij met regelmaat dat mijn uitspraak niet zo goed is. Zij spreekt beter Engels dan ik, veel beter inmiddels.
Cor
Is dat een beetje Cambridge Engels dan, of dat nog niet?
Edan
Ja, ja. Ja, dat spreekt ze wel en ik heb weinig gevoel voor taal. Maar ik verveelde me op school en ik wilde iets doen, dus ik ben op een gegeven moment ook bijbaantjes gaan zoeken, hobby’s gaan doen, plaatjes draaien, dat vond ik veel en veel leuker en ja, uiteindelijk is dat ook wel goed uitgekomen.
Cor
Je zei MTS, die heb je dan wel afgemaakt?
Edan
Nee, ik heb één jaar gedaan en toen bleek dat dat niks voor mij was.
Cor
Dat vind ik op zich wel apart omdat je toch een technisch bedrijf hebt nu. Toen zag ik - ben je vervolgens van school, heb je een jaartje of negen, die ik niet helemaal kon definiëren tussen ’89 en ’98 heb je toen een beetje hap snap, hier wat gedaan, daar wat gedaan?
Edan
Nee, absoluut niet. Ik heb overal, eigenlijk wel stabiel lang gewerkt. Ik ben begonnen bij een bedrijf wat inmiddels niet meer bestaat. Online geloof ik, Scheer en Foppen. Een wit- en bruingoed winkelketen. Daar ben ik gestart op mijn negentiende, ja toen was ik negentien. Toen ben ik gestart als verkoper/bezorger. Daar kwam vrij snel een kans, want de toenmalige bedrijfsleider die kreeg een andere baan aangeboden. Ik ben toen naar de directeur gestapt: ik wil zijn functie overnemen. Ik werd een beetje lachend weggekeken, maar een paar maanden later had ik die functie daadwerkelijk.
Cor
Wat doe je dan om gewoon je zin te krijgen? Ik bedoel het positief?
Edan
Om te beginnen mezelf verkopen, maar wel met argumenten. Dat ik echt wel ideeën had om die winkel beter aan te pakken, dat is ook wel gebleken, die winkel, ik heb het goed gedaan. Omzet goed, vooral een heel goede marge, dus op het hoofdkantoor waren ze blij met me, naar wat ik begreep.
Cor
En is het dan verkoop, is het dan presenteren vooral wat je leuk vindt, of vooral de communicatie, de mensen op de goede plek neerzetten?
Edan
In eerste instantie mezelf verkopen, dat komt echt op verkoopkunst aan. Dat ligt mij wel redelijk, denk ik en toen ik de baan eenmaal had - ik ben overigens, voordat ik überhaupt die baan toegekend had gekregen ben ik er wel mee gestart, want er was geen baas meer, dus ik heb het overgenomen en ik heb wat dingen opgepakt, ja. Goede mensen en ook denk ik goede aansturing gegeven. En dat werkte, dus klanten waren blij, personeel was blij en ik was blij.
Cor
Was het ook dat je vanuit huis daar goede feedback kreeg van: moet je zo en zo doen en moet je zo en zo doen? Of was dat echt uit jezelf?
Edan
Nee, dat komt allemaal bij mijzelf vandaan.
Cor
Is er toen nog wat - in ’98 heb ik drie functies gezien als callcenter manager. Toen dacht ik, toen je net zei: talen niet zo goed, callcenter manager, dan moet je toch communicatie goed in de smiezen hebben?
Edan
Zeker, dat klopt. Ik ben vanuit Scheer en Foppen, toen na vijf jaar was voor mij de uitdaging weg, financieel speelde dat ook mee als drijfveer, toen ben ik via via gevraagd om bij een ander bedrijf te komen werken. Tulp Keukens. Een keukenbedrijf, daar heb ik een jaar lang keukens verkocht, dat had ik na een jaar echt wel gezien. En toen gebeurde eigenlijk hetzelfde als bij Scheer en Foppen gebeurde, met een iets andere inslag, toen ben ik op een gegeven moment, toen was op de vestiging waar ik werkzaam was in Woerden, daar was de nieuwe commercieel directeur die was daar een dag, die kwam een dag langs en die hield daar die dag kantoor en ontving daar gasten, klanten, personeel en dergelijke. Toen ben ik zijn kantoor binnen gestapt van: heeft u even vijf minuten. Die vijf minuten werd een uur, geloof ik en ik heb aangegeven dat ik heel graag iets anders wilde doen binnen dat bedrijf bij voorkeur, dat ik echt niet op stel en sprong iets anders wilde en drie maanden later belde hij mij van: ik heb iets voor je. Wil je het callcenter gaan leiden? Ik heb meteen gezegd: ja en ik had geen idee wat het inhield.
Cor
En wat zag hij in jou dan denk je?
Edan
Enthousiasme, gewoon eager, dat heeft hij gezien volgens mij.
Cor
En hoeveel mensen zitten er in een callcenter?
Edan
Dat callcenter bestond uit, dat was een relatief klein callcenter, daar werkte twintig, vierentwintig man ongeveer. Dat was een hele kleine organisatie, dus de callcenter manager, dat was ik, een assistent en dan wat we nu de callcenter agent, de medewerkers noemen. En dat was uitsluitend verkoop. Dat was echt een verkoop callcenter, dus uitgaand bellen, afspraken maken dat was het doel.
Cor
Dat is dan een kakofonie van lawaai toch in zo’n - ik neem aan dat de akoestiek daar anders is dan -
Edan
Ja, maar wij zitten hier in een hoge zaal, met zijn tweetjes, dat callcenter daar zit je achter schotten, gestoffeerde schotten wat dan toch wel redelijk dempt. Dus dat valt echt wel mee. En je werkt met headsets op die bepaalde demping geven, dus nee, dat was -
Cor
Ik weet nog zelf als ik met mijn mobiel bel, dan denk ik altijd: die andere kant hoort mij niet, dus ik moet gaan schreeuwen en dat gevoel heb ik een beetje bij zo’n callcenter, tenminste, als ik wel eens gebeld word door een callcenter denk ik wel eens van, als ik al dat lawaai op de achtergrond dan hoor, dan word ik er al bijna gek van.
Edan
Dat valt reuze mee. Ik was zelf geen uitvoerend callcenter medewerker, maar ik heb het uiteraard zelf ook in de praktijk toegepast en geoefend en bepaalde dingen uitgeprobeerd, bepaalde scripts uitgeprobeerd en dat valt echt mee. Als je daar eenmaal inzit dan merk je er niks van.
Cor
Was dat dan ook vooral wat een manager doet, die zorgt dan een script goed is en dat dat -
Edan
Eigenlijk het proces van a tot en met z. Dus het begint bij: wat zijn je targets, je doelen stellen, wat is de verwachting vanuit de organisatie, in dit geval was het een in house callcenter, dus een callcenter voor de eigen organisatie, dus daar zijn bepaalde verwachtingen en aan die verwachtingen moet je zien te voldoen. In dit geval was het voeden van de buitendienst medewerkers, voor een deel en voor een deel ook de binnendienst en dus vraag en aanbod dat moest ook afgestemd worden en daar heb je verschillende componenten voor nodig. Dus je hebt scripts nodig, je hebt een aanbod nodig, je hebt data nodig, je hebt adressen nodig zoals wij dat noemen van een bepaalde kwaliteit. Je kan vanuit een telefoonboek gaan bellen, maar dat heeft weinig zin. En dat is een soort van proces wat je moet regelen.
Cor
Was het bijvoorbeeld zo, ik kan me voorstellen, werd je dan bepaalde targets opgelegd, of was er iets waarvan je zegt: ik denk dat dit en dit mogelijk is?
Edan
Nee, daar werkten we niet echt met hele harde targets. Er was een bepaalde verwachting, maar eigenlijk ging dat allemaal vrij organisch. Wat wij leverden, dat was eigenlijk wel boven verwachting ook wel, we deden het bovengemiddeld goed, we hadden goede contacten voor ? aankoop, via bepaalde kanalen en dat was met name in de beginperiode was dat heel goed. We merkten op een gegeven moment wel, toen kwam een openlijke maatschappelijke discussie van: het inbreuk op privacy met bellen. Je zal waarschijnlijk ook wel eens gebeld worden, of niet meer omdat je via het bel me niet register aangemeld bent, die discussie begon een beetje op te komen en we merkten dat de aanvoer van data, dat dat af aan het nemen was, het begon af te nemen en daar begonnen we op een gegeven moment wel hinder van te ondervinden, dus dan moet je andere kanalen zien aan te boren en dat was een uitdaging.
Cor
Wat was nu een typische goede callcenter medewerker? Is dat een vrouw van vijfentwintig, of zijn er typische, waarvan je zegt –
Edan
In die tijd, er was een dame, zij heet Tineke, die was fantastisch. Die had om te beginnen een hele goede stem, kon heel goed luisteren, maar kon ook hele goede vragen stellen. Dat was een fantastisch goede callcenter agent.
Cor
Die had misschien niet eens een script nodig?
Edan
Nee, die werkte niet met een script, nee. Die had ongetwijfeld ergens in een laatje dat script liggen, maar die had het niet nodig en zo hadden we er nog wel meer hoor, de beste callcenter medewerkers die ik heb gekend in mijn - ik heb het dertien jaar gedaan ongeveer, twaalf jaar geloof ik, dat waren toch wel de dames. Die waren daar far best in.
Cor
Wisten die dan bijvoorbeeld op het juiste moment te stoppen in een gesprek dat er geen irritatie kwam, hebben die net iets meer gevoeligheid, is dat iets wat je -
Edan
Ja, ook een stilte laten vallen soms, ja hoeven niet constant aan het woord te zijn, want op het moment dat je even stilte laat vallen na een vraag of een deel van een gesprek dan komt de persoon die aan de telefoon is, die komt vanzelf wel. En dat werkt, ja. Dat deden ze heel goed. En dat waren dames van zeker boven de veertig, denk ik, sorry als ik ernaast zit.
Cor
Maar als iemand iets goed kan, ik denk dat dat mooi is om dat te zien.
Edan
Zeker.
Cor
En toen was het, waarschijnlijk al eerder, maar april 2008 begon je met Audivio. Hoe is dat gekomen?
Edan
Dat is door een combinatie van factoren. Laat ik voorop stellen, ik heb altijd het idee gehad en ook wel als droom gehad om voor mezelf te gaan werken, binnen mijn familie zijn er verschillende ondernemers aanwezig of geweest. Een aantal familieleden zijn overleden. Binnen mijn vrienden- en kennissenkring zijn verschillende ondernemende mensen of ondernemers, daar heb ik altijd wel respect voor gehad en er ontstond een situatie dat bij mijn laatste werkgever, dat ging indertijd niet heel goed met dat bedrijf, toen kwam er een reorganisatie aan. Ik was één van de personen waar ontslag voor aangevraagd werd en toen had ik tijd en toen had ik echt tijd om na te denken, dat ging, volgens mij gaat dat nog steeds via het UWV, met het UWV heb ik - ik had een hele fijne begeleider en ben met hem het gesprek aangegaan van: wat zijn de opties. En toen kwam ook de optie: je kunt voor jezelf, je kunt een ondernemingsplan maken en ik vertelde wel dat ik die wens had en die droom had en met goedkeuring van het UWV ben ik een ondernemingsplan gaan schrijven om te kijken of het mogelijk was om te gaan ondernemen binnen de audiovisuele branche. De audiovisuele branche heeft mij altijd aangetrokken omdat, ik heb altijd fascinatie gehad voor geluid, voor beeld, voor verlichting, belichting, als kind, echt als klein kind was ik al bezig met radiootjes, op een gegeven moment mijn eerste plaatspeler gekregen. Waarschijnlijk van een oom, dat weet ik niet precies meer, ik weet nog op een gegeven moment een keer een radiootje gekregen van mijn moeder, een transistorradio en die moest uit elkaar. Ik zal nooit vergeten, ik heb echt met een schroevendraaier die radio uit elkaar gehaald om te kijken hoe het dan werkte met allemaal popmetertjes.
Cor
Daar zat wel techniek in.
EdanZeker techniek, alleen ik was er niet zo goed in, want hij heeft het nooit meer gedaan.
Cor
Je bent goed, in ieder geval, in dingen slopen. Laten we het dan even zo zeggen.
Edan
Ja, in die tijd was ik daar heel goed in, ja. Ik ben ook niet de allerbeste technicus, zeker niet, maar ik ben wel goed in het verbinden. Daar ben ik dan wel goed in.
Cor
Is dat dan logisch denken?
Edan
Ja, absoluut, dat is logica.
Cor
Ik ken iemand anders ook, die in de audio zit, hoor jij alles? Ben jij een scherpe, analyseer jij dan, wat is dan waarvan je zegt van -
Edan
Ik hoor wel als iets niet goed is en ik hoor ook zeker als iets wel goed is. Ik zal een heel mooi voorbeeld geven. Hier in deze tuin, van waar wij nu zitten, aan de voorzijde waar wij binnen zijn gekomen in de voortuin van Paleis Soestdijk, daar werden tot vorig jaar popconcerten gegeven, Royal Park Live series, daar ben ik een x-aantal keren bij geweest. Daar is het geluid echt serieus goed voor elkaar. Dat klinkt zo fantastisch mooi, ondanks dat er, ik meen dat er vierduizend bezoekers zijn, dat klinkt zo intiem en zo mooi en zo klein ook, terwijl het heel groot is. Ja, daar kan ik echt van genieten. Dat wordt trouwens niet door ons gedaan, dat zeg ik er ook meteen even bij, maar daar zit een bedrijf die dat doet en die doen dat fantastisch, daar heb ik echt veel respect voor. Ja, daar kan ik echt van genieten, ja.
Cor
Dat is mooi, ik zie ook hoe je beweegt, dat is mooi om kwaliteit te zien en van een ander dan te mogen genieten.
Edan
Absoluut.
Cor
Maar goed, we zijn op Soestdijk, dat is niet voor niets, we kwamen via de artiesteningang binnen, welke ingang heb jij hier? Wat doe je hier?
Edan
Ja, wij komen, of ik, zeg maar als ondernemer en wij als Audivio komen hier al verschillende jaren. Wij hebben een aantal evenementen hier verzorgd, waar we de techniek voor hebben verzorgd, bijvoorbeeld de hardloopevenementen de Royal Run, daarvan zijn er vijf edities geweest meen ik en we zijn vanaf de allereerste editie daarbij betrokken geraakt, waarbij we de parcoursversterking doen, start, finish, warming up, het geluid voor gedaan. Paleis Soestdijk daar hebben wij op een gegeven moment, zijn wij mee in contact geraakt, mede daardoor is dat geweest denk ik en die zijn klant bij ons geworden en dat is begonnen met een klein aanvraagje en we doen daar, de afgelopen jaren doen we heel veel in samenwerking met Paleis Soestdijk, met name in de Orangerie vinden veel bijeenkomsten plaats en wij leveren daar de techniek voor. Dus de schermen, het geluid, dat soort faciliteiten. En Paleis Soestdijk is een klant binnen mijn woonplaats, het is een plek die voor heel veel mensen tot de verbeelding spreekt, dus er is natuurlijk ontzettend veel historie hier, de groten der aarde hebben hier gezeten waar wij nu zitten, hoe mooi is het dan om het interview hier te houden.
Cor
Noem eens een paar namen waar wij ons nu in kunnen wanen. Bill Clinton hoorde ik al?
Edan
Bill Clinton is hier geweest, andere Amerikaanse presidenten, maar natuurlijk, ja, heel veel mensen van alle koninklijke huizen, alle Minister Presidenten zijn hier geweest, tenminste tot een aantal jaar geleden dan, bekende artiesten zijn hier geweest, kunstenaars, je kan het zo gek niet bedenken of men is hier wel geweest.
Cor
En dan nu Edan van der Meer en Cor Spronk. Ik voel me vereerd, ja.
Wat had je toen je begon, had je toen van: dit en dit ga ik, dit wordt mijn DNA, als ze mij - dan krijgen ze dit. Wat was dat?
Edan
Dat was eigenlijk heel duidelijk vanaf het begin af aan. De aanleiding waarom ik het bedrijf heb opgezet, waarom ik het heb gedaan in die tijd, eigenlijk in de kern doe ik nog steeds hetzelfde, dat was: op basis van ervaringen die ik heb opgedaan als callcenter manager, ik kwam vanuit mijn toenmalige rol op congressen, op seminars, op allerlei bijeenkomsten en wat me opviel is dat in verschillende gevallen, was het goed voor elkaar, maar ook in veel situaties was de techniek niet goed voor elkaar. Dus dan moet je denken aan microfoons die uitvallen, die kraken, die piepen, beeldschermen waar flikkeringen inzitten, waar het beeld af en toe wegvalt, ik kom het helaas nog steeds wel eens tegen. En ik dacht: dat moet anders kunnen, dat moet beter kunnen. Maar ik wist niet precies hoe het werkte. En toen ben ik me erin gaan verdiepen, een buurtgenoot van mij die werkte bij het toenmalige bedrijf Hulskamp Audiovisueel, daar ben ik verschillende keren mee gaan praten en nog wat andere mensen die ik ken uit zeg maar het vakgebied of aanverwante vakgebieden, ben ik mee gaan praten. Daar heb ik eigenlijk een soort van interview gesprekken mee gehouden, zoals wij dat nu ook doen en op basis daarvan heb ik een businessplan gemaakt en mijn filosofie was en is: wij verzorgen hoogwaardige techniek tegen acceptabele tarieven, waarbij we geen concessies doen aan kwaliteit. Met andere woorden: we doen iets goed, of we doen het niet. En dat zeg ik heel hard, maar wij wijzen ook wel eens aanvragen af, dat kan om budgetredenen zijn, want er is wel een budget nodig, maar voor een acceptabel budget kunnen wij in principe altijd wel iets moois maken, maar we krijgen ook wel eens vragen wat technisch eigenlijk niet haalbaar is en als wij daar geen vertrouwen in hebben, dan doen we het niet.
Cor
Ik kan me voorstellen vanuit je callcenter ervaring, dat is: een afspraak krijgen bij een klant is voor jou dus eigenlijk geen probleem. Dat is eigenlijk kat in het bakje zou je kunnen zeggen, of huur je een callcenter in om dat voor jou te regelen?
Edan
Nee.
Cor
Maak je de afspraken zelf?
Edan
Wat ik tot een aantal jaren geleden deed, dat was inderdaad telefonische acquisitie, dat doe ik nog steeds, ik kom soms nog steeds interessante partijen tegen via LinkedIn of via Facebook of via welk kanaal dan ook, die doe ik gewoon een belletje en dat werkt.
Cor
Maar wat zeg je dan?
Edan
Dan zeg ik: ik kwam u tegen, we kennen elkaar niet, maar ik vond uw verhaal interessant of ik vind u een interessant bedrijf of persoon, of wat dan ook en zeg ik: kunnen we iets voor elkaar doen, mag ik mezelf introduceren of ik heb een aanbod of wat dan ook. Vaak werkt dat wel, men staat er wel voor open.
Cor
Helpt het dan dat ze dan met de ondernemer praten?
Edan
Ja, honderd procent.
Cor
Dat dat makkelijker is dan dat een account manager langs wil komen?
Edan
Ja, absoluut.
Cor
Dus daar gebruik je wel dat je de eigenaar bent van Audivio.
Edan
Absoluut, vanuit het laatste callcenter waar ik heb gewerkt, de toenmalige eigenaar die had een aantal filosofieën en één daarvan is: dat een account manager is heel iets anders dan een acquisiteur. En daar ben ik het zeker mee eens, want een account managen dat is op de winkel of op een klant passen, terwijl acquisitie plegen is totaal iets anders. Dat is iemand die je niet kent, waar je wellicht geen contact mee hebt gehad op wat voor vlak, om die toch binnen zien te halen. En dat is een heel ander vakgebied. En dat moet je liggen en ja, dat werkt natuurlijk niet altijd, maar het gaat me over het algemeen wel redelijk af, ja.
Cor
Ik denk dat er heel veel bedrijven zijn die, waarvan de eigenaar of het bedrijf verwacht van de account managers dat ze ook een deel koude acquisitie doen.
Edan
Ja, de vraag is of dat verstandig is. Maar dat hangt er natuurlijk vanaf hoe een bedrijf georganiseerd is. Mijn bedrijf is kleinschalig, ik heb een klein bedrijf, maar ik ken veel bedrijven die zijn wat groter, maar als je twee account managers hebt die zowel account moeten beheren als acquisitie moeten plegen, ja, dan is die combinatie niet altijd even handig, denk ik. Want wij doen ook zaken met account managers die ons dan inhuren om voor hun een bepaalde dienst te leveren waarvan ik weet dat ze er acquisitie op moeten plegen en ja, ze hebben er ook een hekel aan. En daardoor zijn ze er ook niet goed in.
Cor
Je zou ook kunnen zeggen: elk bedrijf zou, als je het door zou trekken, zou eigenlijk een vrouw van boven de veertig moeten aannemen die een beetje telefonische acquisitie zou moeten doen.
Edan
Ja, bijvoorbeeld.
Cor
Ik zit zomaar wat linken te leggen, waarvan je zegt van: maak je account manager niet verdrietig omdat hij dingen moet doen die hij toch niet kan en laat het juist mensen zijn die dat juist goed kunnen en het daarom ook wel leuk vinden.
Edan
Absoluut, absoluut.
Cor
Is dat ook niet, alle dingen die je vanuit je loondienstperiode hebt meegenomen, hoe doe je dat nu met je eigen personeel? En ik begreep, je hebt vast personeel en heel veel huren jullie in op freelance basis? Wat voor baas of partner ben je?
Edan
Ik probeer partner te zijn, terwijl dat niet altijd kan natuurlijk, want soms ben je geen partner, ben je simpelweg opdrachtgever of werkgever. Ik streef er wel naar dat mensen verantwoordelijkheid nemen en dat mensen ondernemen binnen de onderneming. Dat geldt dus ook voor freelancers, wat je zegt dat klopt, mijn bedrijf is kleinschalig georganiseerd, dat is vanaf dag één, met name in de beginfase kon dat ook niet anders. Ik heb echt in mijn eentje in de klei gestaan, dus in het begin, ik ben gestart met een schuld bij de bank, een schuld bij mezelf en bij mijn vader en ik had een schuur vol spullen echt een schuur ook en geen klanten, dus echt vanuit niets iets opgebouwd. Op een gegeven moment toen begonnen wij klanten te krijgen van ook wel enige omvang waardoor de basis wat breder werd, op een gegeven moment gestart met één werknemer, vijf jaar geleden is dat geweest, in 2015, met wel de ambitie om verder te gaan groeien. Maar, ik ben ook behoudend geweest, dus ik heb niet hele grote stappen willen zetten en dat komt op dit moment ook niet heel slecht uit.
Cor
Nee, maar goed, je zou kunnen zeggen, je ziet vaak, elke ondernemer maakt een bepaalde reis en er komt een moment dat er wordt gevraagd: ga je investeren, ga je opschalen? En is het bij jou meer geweest dat je niet hebt opgeschaald qua vast personeel, maar ik heb wel begrepen dat je heel erg in kapitaal intensief, je hebt heel veel apparatuur, daar gaat veel geld in zitten.
Edan
Precies, daar gaat absoluut geld in zitten, daarbij zitten we in een kapitaalintensief vakgebied. Audio- of videosystemen die kosten veel geld. Wij werken met a merken, of a+ merken, dat is ook wel waarmee ik wil werken, want ja, klanten betalen bij ons af en toe veel geld voor een bepaalde dienst en ze mogen daar ook goede kwaliteit voor verwachten, betrouwbare geluidskwaliteit, we hadden het net even over zo’n concert bijvoorbeeld, dat moet gewoon heel goed zijn. We hebben een aantal jaar geleden geïnvesteerd in een basispakket van een bepaald audiomerk L-Acoustics, dat was echt een strategische keuze, toen ben ik echt in het diepe gestapt, toen heb ik voor het eerst sinds de opstart extern gefinancierd. Dat was wel spannend, want er was eigenlijk geen basis voor, maar dat heb ik vanuit visie gedaan en dat ja, dat is eigenlijk wel goed uitgekomen, want-
Cor
En wat was die visie?
Edan
Die visie was dat als wij qua geluid, want eigenlijk vrijwel al onze opdrachten, daar zit een vorm van geluidsversterking bij, dat kan zijn geluid voor spraakversterking, van honderd man tot tienduizend man, maar dat kan voor entertainment zijn dat er DJ’s optreden of bands, of wat dan ook, dat moet gewoon, vind ik, heel goed zijn.
Cor
Is geluid dan belangrijker dan beeld?
Edan
Ja, dat is bij ons wel belangrijk, want elke opdracht die we doen, vrijwel elke opdracht gaat een vorm van geluid mee en beeld by far niet altijd. Dus nee, wij hebben ook meer geïnvesteerd in geluid dan in beeld en licht.
Cor
En moet ik dan denken aan die enorme grote boxen die dan soms aan zijkanten van podia hangen of ook het opnameapparaat wat ik nu bijvoorbeeld heb, voor het opnemen van een podcast.
Edan
Exact en alles wat daartussenin zit.
Cor
Merken zeggen mij niks, ik denk dat ik ook een goed merk heb, maar dat weet ik niet. Wat is dan - waar selecteer je dan op, als je het hebt over, als je zegt: ik heb daar visie op, en bij zo’n merk, wat maakt dat merk dan zo bijzonder dat je zegt: maar daar gaat het ook om service, of gaat het echt om de kwaliteit?
Edan
Nee, het eerste waar ik naar kijk is: wat is onze huidige markt, is dat nog steeds een markt die wij willen bedienen, of willen wij een markt erbij hebben, of willen wij iets verschuiven in de markt. De keuze die we vier jaar geleden hebben gemaakt is: wij willen opschalen. Met andere woorden: wij willen een groter publiek kunnen bedienen vanuit onze eigen voorraad en we konden dat wel, maar dan moet je inhuren, dan ben je al wat minder flexibel, je kan niet even een demo doen, of je kan soms niet een klant binnenhalen waardoor je iets meer met de prijs kan doen om een klant binnen te halen, dat gebeurt hier ook wel eens. We waren er eigenlijk niet heel flexibel in, we hadden wel wat klantcontacten waar ik toch hoorde: ja, maar je bent eigenlijk te klein voor ons. Toen had ik zoiets van: oké, prima, dat begrijp ik.
Cor
Was dat een beetje te klein voor het tafellaken en te groot voor het servet?
Edan
Ja en toen heb ik de keuze gemaakt om te investeren in een zowel hoogwaardig audiosysteem wat ook geaccepteerd wordt door artiesten bijvoorbeeld. Artiesten werken met riders, misschien heb je die term wel eens gehoord, maar dat is een document waarin onder andere hun techniekwensen in staan. Het geluid moet voldoen aan die en die specificaties en die en die merken met name. Wij hebben geïnvesteerd in een merk die, het gebeurt niet of nauwelijks dat het niet geaccepteerd wordt.
Cor
Dus je weet sowieso, dat wat voorgeschreven wordt -
Edan
Kunnen wij bieden, ja. Daar kunnen we per definitie aan voldoen.
Cor
En dat is misschien een rare, maar artiesten dan denk ik gelijk, de mensen hebben wat noten op hun zang, is dat ook niet iets wat toch heel snel weer verandert omdat ze, ze zien wat nieuws en dan willen ze ook weer wat nieuws en maakt dat het waard om daarin te investeren?
Edan
Nee, dat valt wel mee. Kijk, in tegenstelling tot, je maakt een opmerking over beeld, beeldschermen of projectoren die innoveren veel sneller qua resoluties, helderheid, scherpte en dergelijke. Dat is met geluid, gaat dat iets minder snel. Maar er komen wel andere vormen van systemen bij, er is twee jaar geleden een systeem op de markt gekomen waarin je een hele smalle kolomspeaker hebt waarmee je vijfendertig meter ver de audio kan verspreiden, voor spraaktoepassing echt briljant, vrij duur systeem, ja ik heb een demo gehoord en ik was meteen verkocht en vrij snel daarna hebben wij ook die investering gedaan. Want ik dacht: als we dat kopen ja, a dat maakt het onszelf veel makkelijker, qua werk, we verhogen onze kwaliteit enorm, je hebt veel minder speakers nodig en dit gaat onze klanten heel blij maken en dat gebeurt ook.
Cor
Zit je dan ook zo in elkaar, je zegt je bent aan de ene kant behoudend. Maar je hebt wel eerst geïnvesteerd, maar je had toen nog geen opdrachten, had je misschien wel: hier ga ik sowieso de opdrachten wel door krijgen?
Edan
Die eerste investering dat was echt wel een risico achteraf gezien. We konden de financieringslasten prima dragen hoor, wat dat betreft viel die schuld ook wel weer mee, maar het was op zich wel een risico, maar dat was wel vanuit een visie van: als we dit doen, dan vermoed ik dat dat dat effect gaat opleveren en dat is ook wel gebeurd.
Cor
En toen heb je daadwerkelijk een nieuwe markt kunnen betreden, of een bredere markt kunnen -
Edan
Een bredere markt en ook een grotere markt. Bijvoorbeeld in mijn woonplaats Baarn daar wordt altijd met Koningsdag een groot evenement gehouden, wat regionale aanzuiging heeft, dat konden we voorheen niet met onze eigen spullen doen, dat kunnen we nu prima en wij verzorgen dat event nu al sinds vier jaar. Afgelopen jaar niet uiteraard, maar ja, dat kunnen wij prima doen. En ja, we krijgen ook geen vragen meer van: kun je het aan of heb je de spullen wel? Nee, dat weet men in de markt ook wel. Onze klanten kunnen eindklanten zijn, dat kunnen bedrijven zijn, maar dat kunnen ook evenementorganisatoren zijn en ja, die wereld is relatief klein en daar onderhoud je natuurlijk ook contact mee: ik heb een mooie investering gedaan, dat kun je daar en daar voor inzetten, o leuk, laat eens horen, laat eens zien en zo werkt dat.
CorIk vind het wel heel apart, want in die wereld van jullie, om het even zo te zeggen, is dat je zegt: het materiaal en zo willen we graag in eigendom hebben, maar personeel willen we graag op basis van freelance, terwijl je natuurlijk, in heel veel sectoren hebben ze dat - als je de mensen maar hebt, dan heb je het werk. En bij jullie is dat - die factor mens arbeid dat die heel erg flexibel is. Hoe komt dat?
Edan
Het klopt niet helemaal wat je zegt, want wij hebben in onze eigen schuur hebben wij, wat ik altijd maar noem, een heel gebalanceerd pakket, gebalanceerd pakket audio, gebalanceerd pakket video, gebalanceerd pakket licht, wij huren daarnaast heel veel in. Maar het is allemaal aanverwant, dus extra’s. Extra lampen, extra speakers, extra versterkers, extra microfoons et cetera. Personeel vind ik qua kosten toch een iets ander verhaal, omdat die kosten altijd doorlopen. Ik hoef je niet voor te rekenen wat een medewerker op jaarbasis kost en dat risico vind ik veel groter en de investering die ik heb gedaan, dat gaat om redelijke bedragen, maar ja, twee medewerkers aannemen, dan praat je over veel grotere investeringen wat je in één jaar al hebt.
Cor
Is het ook zo omdat het meer, jullie werk meer project-achtig is, waardoor je eigenlijk niet fulltime werk voor die mensen hebt?
Edan
Zeker en er ontstaat nu wel iets frappants op dit moment, omdat voor Corona werkten we zeker projectmatig en we hebben een aantal klanten waar we heel snel in moeten opschalen, dus we hebben projecten gedaan waar we twintig man tegelijk aan het werk hebben of soms wel meer, één project waar we veertig man hebben lopen, direct en indirect, daar kun je je personele capaciteit niet op inrichten. Dus we hadden hele grote pieken en ook grote dalen, terwijl nu sinds Corona zijn wij een iets andere kant op aan het bewegen omdat de vraagkant, de markt is nogal veranderd en we hebben een veel stabielere workflow op dit moment, waardoor het zeker voor ons op termijn interessant is om vast personeel aan te gaan nemen. Ik moet even kijken hoe het gaat lopen, we hebben forse klappen gehad dit jaar, maar als het doorgaat zoals ik verwacht dat het doorgaat dan is onze basis veel stabieler en dat had ik niet verwacht.
Cor
Nee, dan zou je kunnen zeggen, dan heeft Corona een andere wending aan je bedrijf gegeven.
Edan
Ja, zeker.
Cor
Ik zag nog wat anders ergens voorbij komen waarvan mij leek van: er is ook iets in jouw eigen hoofd gebeurd vorig jaar, sinds vorig jaar ben je niet alleen owner, maar sinds vorig jaar heb je neergezet dat je directeur bent. Is dat iets in jouw hoofd gebeurd, of de dingen die je doet, las ik dat je daarvoor heel vaak de handen aan de knoppen had, terwijl je nu meer degene bent die stuurt. Hoe ging dat?
Edan
Dat is een proces van een paar jaar geweest. Er zijn een aantal dingen, ik merkte dat het bedrijf aan het groeien was, de omzet groeide met behoud van marge, daar moet je ook op letten natuurlijk, want je hebt wel winst nodig anders heb je geen bestaansrecht, of beperkt bestaansrecht en ik merkte dat ik uiteindelijk naar een ander soort organisatie wil gaan. En één van de stappen die ik daarin wilde zetten was: structuurwijziging. Ik ben gestart als eenmanszaak, zoals zoveel ondernemers en ondanks toch wel een mooie omzet, was ik wel eenmanszaak met de risico’s die daarbij hoorden, qua schaal zaten we nog een beetje onder het omslagpunt, maar ik wilde privé zaken beschermen onder andere. Ik heb als argument gekregen van mensen in mijn omgeving van: maar als je BV bent dan word je veel serieuzer genomen. Dat argument heeft voor mij niet gespeeld, ik heb die vraag ook nooit gekregen en wij hebben ook wel klanten van echte omvang die hebben nog nooit de vraag gesteld van: waarom ben jij geen BV, waarom ben je eenmanszaak. Dus dat is voor mij geen argument geweest, maar ik wilde onder andere mijn privébezit beschermen en ik wilde de weg vrijmaken voor wellicht andere activiteiten in de toekomst die ik erbij wil gaan doen. Twee jaar geleden ben ik met een clubje ondernemers, zijn wij gestart met een scale up groep, nee dat is een goed jaar geleden geweest, zijn we mee gestart. In mijn hoofd was het eigenlijk al eerder gestart en het doel was en is nog steeds weer om te gaan groeien. Die scale up werd een crisisgroep om voor de hand liggende redenen begin van het jaar, maar het doel -
Cor
Maar is het een groepje ondernemers waar je mee spart om te kijken: jongens hoe kunnen we groeien en in dit geval nu: hoe kunnen we omgaan met de crisis?
Edan
Ja, exact ja en we zijn inmiddels wel weer zover dat - de acute stress is weg want we weten wat de gevolgen op dit moment zijn. Voor mezelf geldt dat, half maart toen was het echt wel crisis want binnen een tijd van een week werd ons hele seizoen gecanceld. Dat was echt wel even slikken, maar inmiddels zien we dat -
Cor
Wat gebeurde er met jou als directeur eigenaar? Wat dacht je: de wereld is gek geworden en ik ga naar de klote?
Edan
Nou, nee, kijk ik zag het Corona wel redelijk snel aankomen, omdat het begon natuurlijk in China en op een gegeven moment, in december stond in de media, toen had ik al zoiets van ik neem dat ter kennisgeving aan, in Afrika gebeurt ook wel eens iets met hele vreemde ziektes en dat is toch relatief vrij ver van je bed en op een gegeven moment begon het een beetje uit te spreiden en toen had ik zoiets van: wacht even, we hebben ook klanten die internationale congressen organiseren, toch maar eens kijken hoe dat gaat lopen. Nog niet realiserende dat het zo snel zou gaan en toen op een gegeven moment, toen begon het zich een beetje te verspreiden, toen ben ik toch wel heel snel met een privé-investeerder van ons gaan praten en met de eigenaar van het pand waar wij huren van: we moeten toch even praten want er gaat iets op ons af komen, ik weet niet wat voor gevolgen het geeft, maar misschien hebben we elkaar even nodig straks.
Cor
Dat was al voor de bewuste persconferentie.
Edan
Ja, voor de persconferentie. Die persconferentie half maart, ja die week toen ontplofte de telefoon en de mail, ja dat was niet leuk, nee.
Cor
Maar had je ook het gevoel van: hier gaat mijn levenswerk?
Edan
Nee, absoluut niet. Zo zit ik ook niet in elkaar, nee. Ik ben een vechter en ik denk altijd in mogelijkheden, ik denk niet in onmogelijkheden en ik moest even slikken.
Cor
Maar was het dat je aan de voorkant al wat veiliger onderneemt?
Edan
Ik heb niet heel veel slapeloze nachten gehad eigenlijk, of eigenlijk niet, want die omvorming van eenmanszaak naar BV dat gaf me in ieder geval privé rust van: mocht het echt fout gaan, het bedrijf, ik zou het faillissement moeten aanvragen dan zou dat heel zuur zijn, maar dan heb ik in ieder geval privé beschermd en dan start je wel weer iets nieuws op. Ten tweede wat er gebeurde dat gebeurde niet door foute beslissingen die ik heb genomen, want je drijft toch uiteindelijk op je eigen beslissingen, het is je eigen tent. Er is een gezegde: de vent maakt de tent, dan vind ik ook en je handelt voor eigen risico en rekening. Als ik vandaag een beslissing maak die verkeerd uitvalt, dan is het mijn verantwoordelijkheid. Die discussie die gold niet, er was een externe oorzaak die ik niet in de hand had, dus -
Cor
Maar, je kunt er wel last van hebben.
Edan
O, zeker, maar dat hebben we ook absoluut gehad, maar ik ben wel meteen gaan nadenken: wat gaat het betekenen voor de toekomst. En toen had ik zoiets van: dus, mensen mogen niet bij elkaar komen, dus dat betekent op afstand contact gaan onderhouden op wat voor manier dan ook.
Cor
En dat was natuurlijk jouw business.
Edan
Dat lag heel dicht in onze business. Want wij deden weinig camerawerk, wij deden eigenlijk vanaf de cameraregie deden wij de weergave. Dus wij versterkten het geluid vanuit de artiest. Of wij versterkten het geluid vanaf de video, of wij brachten in beeld wat de cameraregie die ingehuurd werd of aanwezig was in beeld bracht. Dus dat was eigenlijk de stap voor ons en toen ben ik snel gaan investeren en andere markten aanboren. In eerste instantie ben ik mij gaan richten op de uitvaartmarkt, dat heeft ertoe geleid dat wij een contract hebben gesloten met één van de grotere uitvaartondernemingen van Nederland, daar zijn wij preferred supplier geworden, daar was ik eigenlijk ook heel erg trots op, echter, dat heeft vrijwel geen business opgeleverd want de vraagkant bleef uit omdat ook vanuit hun, zij zijn ook wel verrast door het aantal live-uitzendingen van uitvaarten. Want op een gegeven moment mochten er maar dertig mensen bij een uitvaart aanwezig zijn, de uitvaartondernemer, de uitvaartbranche die vermoedde dat de markt voor live-uitzendingen voor uitvaarten heel groot zou worden, dat is best wel uitgebleven, tegelijkertijd was de concurrentie ook moordend. Ja, wij kunnen niet meedoen met een eenpitter om de hoek die met zijn eigen fototoestel bij wijze van spreken een uitvaart streamt via zijn mobiele telefoon. Daar kunnen wij niet in mee. Als wij wel de leverplicht hebben om dat op twintig plekken tegelijk te doen, wat wij ook hadden. Dus dat is niet goed uitgepakt. En de volgende stap was het live streamen van zakelijke events en daar zijn we heel snel ingedoken en dat heeft heel goed uitgepakt.
Cor
Ik ben als spreker natuurlijk wel bij evenementen betrokken geweest en ook mijn agenda was in één keer leeg, maar het hybride, dus je zou kunnen zeggen, je zou toch eigenlijk zeggen een bedrijf die evenementen organiseert die zegt toch tegen al zijn bezoekers: als je binnen een straal van dertig kilometer woont dan mag je komen en daarbuiten hopen we dat je online aansluit, in verband met maatschappelijk verantwoord ondernemen, duurzaam, zou je toch niet meer willen dat iedereen al die kilometers gaat rijden. Is dat nog toekomst waar je als bedrijf op stuurt?
Edan
Ik denk zeker dat de hybride vorm van evenementen en bijeenkomsten dat dat blijvend is, je ziet het nu ook al vanuit internationaal reizen dat heel veel bedrijven zich toch wel achter de oren krabben van: ja, moet er in de toekomst nog wel heel veel gereisd gaan worden? Een goede vriend van mij is account manager bij een bedrijf dat internationale zaken doet, die reist de hele wereld af, dat kwam ineens stil te vallen en wat blijkt: hij kan zijn werk ook vanaf het kantoor in Baarn doen. En die zegt ook: ik ga in de toekomst echt niet veel meer reizen, ik kan het prima via Teams of via Zoom, kan ik ook prima met klanten.
Cor
Hoe doen jullie dat nu zelf als een klant belt uit Amsterdam? Zeg je Baarn, Amsterdam laten we bij elkaar komen, of zeg je via Teams?
Edan
Ja, wij doen veel via Teams of Zoom inderdaad. En dat werkt prima, dus, er zijn situaties waarin dat niet kan, wij hebben nu de komende weken verschillende evenementen op de agenda staan, hetzij in online vorm of hybride vorm, maar dat vindt wel ergens vandaan plaats en dat moet wel bezocht worden en dan maken we wel een afspraak ter plaatse zodat we kunnen kijken naar: hoe werkt het logistiek, hoe zit het met de infrastructuur, we kunnen internet testen bijvoorbeeld, niet geheel onbelangrijk, want wij sturen een videosignaal straks via internet, dat moet ook goed gecheckt worden en dat is wel prettig als je dat op locatie doet. Maar intakegesprekken doe ik inderdaad vaak online, ja.
Cor
Maar internet, betekent dat ook dat je zelf niet zo’n schotelwagen hebt, dus dat je altijd zeker weet dat jouw signaal goed is?
Edan
Wij hebben zelf internetvoorzieningen, zeker.
Cor
En nog een andere vraag, Edan, jullie huren heel veel freelancers in, dat zijn vaak ZZP’ers, dat zijn allemaal kleine baasjes, nu heb je een klus, ik noem even een voorbeeld, waar jij vijftig freelancers inhuurt en dan heb je vijftig baasjes rondlopen met één opperbaas - Edan. Hoe zorg jij dan dat ze, dat klinkt misschien negatief, maar zo bedoel ik het niet, maar dat ze doen volgens het DNA, zoals jij het wilt?
Edan
Met name de grootschalige evenementen dan werkt het vaak iets anders - qua organisatie en aansturing werkt het anders. Wij splitsen een opdracht op in bepaalde deelgebieden en boven een deelgebied zetten wij een crew manager en die crew manager wordt vooraf gebriefd en die zorgt ervoor dat het team aangestuurd wordt. Op bepaalde posities, op de key posities, dus bijvoorbeeld een audiotechnicus die ook interactie heeft met de opdrachtgever of met de artiest of wat dan ook, dat zijn mensen die wij allemaal kennen en die hebben wij al veel eerder geselecteerd op bepaalde vaardigheden en één daarvan is communicatieve vaardigheid en wij hebben freelancers die allemaal zo hun specialiteit of hun gaven hebben, waarvan we weten dat het in de kern goed zit. En af en toe komen we iemand tegen die wij niet kennen die dat ook heeft, die wordt dan toegevoegd aan het team. Heel af en toe vallen er mensen af om wat voor reden dan ook bijvoorbeeld dat iemand stopt met het werk, of dat iemand er tijdelijk niet meer zo’n zin in heeft, dat merk ik ook wel eens, dat hebben we ook wel eens gehad met een freelancer. In het begin is hij dan heel enthousiast en dat je gaandeweg merkt dat hij eigenlijk niet meer zo gemotiveerd meer is, dan ga je daar een gesprek mee aan of je stopt simpelweg met de samenwerking. Ja, dat kan.
Cor
En wat is dan kenmerkend voor Audivio dat ze zeggen: dat is er eentje van Edan?
Edan
Om te beginnen goede communicatieve vaardigheden, dat vind ik heel belangrijk, want ik wil dat mijn opdrachtgevers en de klant van mijn opdrachtgevers, want vaak zitten er schakels tussen, dat die het gevoel hebben dat het team met wie zij werken en dat zijn dan niet direct de handjes die het podium opbouwen bij wijze van spreken, maar de technici die achter de knoppen zitten, vaak werkt het zo bij de grote opdrachten zoals jij in dat voorbeeld gaf. Mijn opdrachtgevers moeten wel het gevoel hebben dat de mensen achter de knoppen snappen wat er gedaan moet worden. En dat gebeurt ook. En dat ook geëvalueerd met regelmaat.
Cor
Je zei: het crisisteam in Baarn is weer een beetje het groeiteam geworden, waar wil je over drie jaar staan?
Edan
Ja, dat weet ik op dit moment nog niet helemaal, dat hangt er een beetje vanaf hoe dit zich gaat ontwikkelen, ik hoop over drie jaar weer op het oude niveau te zitten. Dat zou - ik ben nu in die fase -
Cor
Je bedoelt oude niveau qua omzet?
Edan
Omzet 2019, dat zou heel mooi zijn.
Cor
Terwijl het wel nieuwe markten zijn misschien die je - vanwege je apparatuur.
Edan
Zeker, maar wij zijn niet de enige die zich op deze markt storten en de omzet per opdracht zijn anders dan de grootschalige evenementen. Wij hebben heel veel grootschalige evenementen gedaan waar tienduizend man komen, dan praat je over hele andere omzetten dan de hybride of de online evenementen die we nu doen, dus je moet veel meer opdrachten uitvoeren om dezelfde omzet binnen te halen, daarentegen is de marge wel iets beter, dus dat is wel een voordeel.
Cor
En even nog hoor, het is vooral verhuur, of is het ook nog veel verkoop?
Edan
Nee, het is met name verhuur. Wij profileren ons op dit moment zeker op het gebied van de productionele verhuur, dus dat is niet het verhuren van alleen een speaker, maar wij komen een speaker brengen en wij verzorgen de hele techniek daar omheen, we zijn geen try higher bedrijf, hoewel het wel kan hoor, we hebben de tools voor, we hebben geïnvesteerd in een webshop module vrij recentelijk, maar dat is niet iets waar de focus op moet liggen. De focus moet liggen op de producties, daarnaast doen we ook verkoop van installaties. Voor scholen, voor overheden, gemeentehuizen, voorheen horeca maar daar wordt nu niet in geïnvesteerd of beperkt geïnvesteerd dus wij doen ook wel vaste installaties.
Cor
Nu genoeg reclame gemaakt. Heb je nog een, over die afgelopen twaalf jaar, waarvan je zeg: Cor, dat is nu echt een fout daarvan zou ik tegen anderen zeggen: maak die in ieder geval niet, want die heb ik al gemaakt?
Edan
Moet ik even goed nadenken. Ik heb persoonlijk als technici een paar foutjes gemaakt, maar dat zijn meer vakinhoudelijke foutjes. Maar daar is het gesprek niet voor bedoeld, maar strategisch gezien, achteraf gezien had ik bepaalde stappen wat eerder kunnen zetten. Zo’n investering die ik heb gedaan in zo’n audioset bijvoorbeeld, dat had ik achteraf eerder - ik had iets meer lef mogen hebben. Ik denk dat dat, daardoor had ik iets sneller kunnen bewegen.
Cor
Maar stel nu dat je vijftig man vast personeel had gehad, dan had je nu een ? gehad, konden we maar in een glazen bol kijken, dat zou het mooiste zijn, dat kunnen we niet. Oké, dus iets meer lef tonen. Is dat dan omdat je misschien nog een technische ondernemer bent, je zei dat je behoudend bent, het hoeft niet fout te zijn natuurlijk.
Edan
Met alles wat ik doe, met alle beslissingen die ik neem, alles is gericht op de lange termijn. Dus ik ben nu bezig met een exit over drie jaar bijvoorbeeld. Tuurlijk ik heb wel exit plannen op een bepaalde manier, maar dat hoeft niet op korte termijn te zijn. Ik wil een bedrijf blijven opbouwen waarin mensen in een veilige omgeving werken die heel mooi werk doen, maar natuurlijk geldt dat ook voor onze klanten. Onze klanten moeten met vertrouwen kunnen werken, met ons kunnen samenwerken en dat bedrijf moet er over tien jaar ook nog staan.
Cor
Maar is het niet heel lastig voor een sector waar een vent de tent maakt dat dan als de vent op een gegeven moment met pensioen gaat, dat dan de tent niks meer waard is?
Edan
Dat klopt, dus vandaar dat ik onder andere aan ben gaan sluiten bij die scale up groep om er naartoe te gaan werken dat we een wat bredere basis gaan krijgen die uiteindelijk ergens naartoe gaat werken. Dus dat zou kunnen zijn, idealiter bedrijfsoverdracht, dat zou echt het leukste zijn, dat het een familiebedrijf wordt, vooralsnog weet ik niet of dat gaat gebeuren, mijn dochter doet gymnasium, ik denk dat zij een beetje de wetenschappelijke kant opgaat, mijn zoon doet VWO, ik weet niet wat voor kant hij opgaat, maar goed.
Cor
Bemoeit hij zich nu al eens ergens mee?
Edan
Nee, beperkt, heel beperkt. Toont weinig interesse.
Cor
Dat wil niet zeggen, dat was bij jou ook zo, dat het er later niet uit kan komen.
Edan
Absoluut, dus ik hou alle opties open en dat gesprek heb ik ook wel met ze, in de vakantie die we net hadden op Curaçao hebben we het er ook over gehad, over de toekomst en hoe dat dan moet. Maar ja, de kinderen zijn nog relatief jong en de toekomst ligt aan hun voeten. Maar goed, een ander scenario is dat we op een gegeven moment een fusie aangaan en met een jongere ondernemer die op een gegeven moment erin komt, die het gaandeweg gaat overnemen, of een verkoop en het slechte scenario is een liquidatie, maar dat zou niet mijn voorkeur hebben.
Cor
Maar Edan, je bent negenenveertig, je moet nog zeker een jaar of twintig, vijfentwintig mee. Ik weet nog dat we in het voorgesprek, nou voorgesprek, toen we hier naar deze mooie ruimte liepen, dat we het ook hadden ook hadden over: met wie bespreek je dingen? Je bent vrijgezel, met wie bespreek jij je ondernemerszaken? Is dat met vrienden, tijdens het hardlopen of is het ook heel vaak dat je alleen ’s avonds op je kussen ligt en dat je denkt: hoe moet ik dit nu aanpakken dat het toch een eenzaam bestaan is?
Edan
In de crisistijd was het af en toe wel eenzaam omdat je dan, ik heb alles de revue laten passeren, tot en met ontslagaanvraag, dat zou worst case scenario zijn, dat is wel eenzaam. Maar ik heb een aantal ondernemende vrienden waar ik dat zeker goed mee kan bespreken, ook met bepaalde klanten waar vriendschappen zijn ontstaan, waar je in breder ondernemersperspectief of deelgebieden kan sparren en zo heb ik een vrij breed netwerk waar ik wel mijn vragen kwijt kan of mijn twijfels of mijn angsten, bij wijze van spreken, die zijn er zeker geweest, zeker de laatste tijd. Wat dat betreft is het een interessant jaar vanuit ondernemersperspectief. Ook wel een heel leuk jaar overigens daardoor.
Cor
Ja, mooi. Ontzettend knap hoe je je bedrijf hebt opgebouwd en hoe je hem nu in de been houdt en leuk om te horen dat er dan nieuwe markten ontstaan. Dan zijn we alweer aan het eind gekomen, ik heb nog wel duizend vragen maar, ik hintte er net al een beetje naar, maar heb jij een ultieme tip voor DGA’s waarvan jij zegt van, je zei net voor jezelf al: ik had wat meer lef mogen tonen, maar als je nu een tip zou moeten geven waarvan je zegt van: dit is altijd wat voor mij belangrijk is, iets, waar een beslissing aan moet voldoen of wat dan ook, wat voor tip zou je dan geven aan andere DGA’s?
Edan
Denk in mogelijkheden. Maar goed, dat is vrij algemeen en elke DGA denkt in mogelijkheden, anders ben je geen DGA, maar er zijn altijd mogelijkheden, ook als het tegenzit ga door en je komt er altijd wel uit.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #8 Cor Spronk in gesprek met Maureen Ïlboğa - over ondernemen met je man, mentaliteit, thuis werken en koers houden
26 Oct 2020· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
Hou je eigen koers vast
Vandaag ben ik in gesprek met Maureen Ïlboğa (38 jaar) uit Enschede. Zij is samen met haar man Ali Ïlboğa eigenaar van Bookings Experts (40 Fte). [opnamedatum 28-08-2020]
Hoe het begon
Maureen is een echte tukker (dat kun je horen) is beschermd opgevoed en heeft na een gedegen opleiding eerst bijna 13 jaar commerciële functies bij andere bedrijven bekleed. Het was dan ook wel een dingetje om met haar man het bedrijf op te zetten vanuit hun garage in 2013.
Maureen: "Ik zei: ja, dat vind ik wel heel erg leuk, maar ik vind het ook wel heel erg leuk om mijn eigen ding te blijven houden en als je vierentwintig uur bij elkaar zit, weet ik niet of dat ten gunste komt van hoe wij met elkaar zijn"
Werkmentaliteit
"Ali heeft heel sterk die werkmentaliteit en wat misschien botst is dat hij dat projecteert op anderen. Hij verwacht eigenlijk wel dat iedereen diezelfde mentaliteit heeft en dat zie je al terug met de kinderen. Daar zou hij al eigenlijk die mentaliteit erin willen hebben, waarvan ik veel meer dingen, dat terugtrek, ook binnen het bedrijf. Hij heeft heel sterk, hij noemt ons ook altijd een leger. Je hebt een captain en je hebt een dit, en een dat en als de captain komt dan sta je op. Dat is die Turkse mentaliteit, maar dat kennen wij hier niet.
Eruit halen wat er in zit
"Ik wil graag uit iemand halen wat erin zit. Dat vind ik voor mezelf belangrijk. Ik geloof altijd, als jij voor tachtig procent kunt doen wat je heel leuk vindt en waar je heel goed in bent, dan zijn dingen die minder leuk zijn, maar nu eenmaal bij een baan horen zijn, niet erg. Maar als je je constant moet focussen op dingen die je niet leuk vindt hou je dat nooit vol".
Thuis werken
"Ik denk, wij werken veel, maar ik besteed ook heel veel tijd aan mijn kinderen. Ik werk voornamelijk als mijn kinderen op school zijn en in de avonduren als ze in bed liggen. Maar als ze thuis zijn ben ik thuis voor de kinderen en negen van de tien keer gaat de tas in de hoek. Spelen ze buiten en voetballen ze, dan pak ik nog een paar uurtjes werk mee. Maar als dat niet zo is dan ben ik thuis en gaat de voetbal voor, of het zwemmen voor en de activiteiten er omheen. Het verhalen vertellen en samen een kopje thee drinken vind ik belangrijker dan het werk op dat moment".
Koers houden
"Mijn ultieme tip is, belangrijk is wel om te luisteren naar anderen, maar om je niet van je pad te laten brengen. Blijf ook vooral bij jezelf, bij je eigen visie en je eigen dingen. Niemand kan in jouw hoofd kijken en zeggen: dit is wat jij moet doen. Iedereen kijkt vanaf de zijlijn en geeft een bepaalde visie en als je met alle winden meegaat dan, misschien kom je er wel, maar nooit zo heel snel. Dus houd je eigen koers vast!"
Meer over Maureen Ïlboğa en haar bedrijf kun je vinden op:
https://www.linkedin.com/in/maureenilboga/https://www.linkedin.com/company/booking-experts-b.v./https://www.bookingexperts.nl/
Verder praten?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.
Ik werk al een aantal jaar als DGA mentor succesvol voor verschillende DGA’s, zij liepen allemaal tegen een zelfde muur als waar jij nu tegen aanloopt. Met de voor jouw op maat gemaakte coaching, gaan we samen weer dapper en met veel lol ondernemen.
Aanbieding voor jou
Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma's samengesteld waaruit je kunt kiezen.
Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.
Direct een afspraak maken?
Wil je een afspraak maken om hier eens vrijblijvend over verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier
Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.
Volledige tekst podcast:
Maureen Ïlboğa We zijn hier te gast op jouw kantoor bij Booking Experts in Enschede, we kennen elkaar, kennen, ik zag dat wij op elf april, zijn wij via LinkedIn zijn wij gelijkend en we hadden daarvoor wat contact over Just in Place, dat is een systeem om webinars te geven, wat er bijna a la televisie uitziet. Is toen verder niet tot een opdracht gekomen, maar je viel me wel op. En toen ik begon met de podcasts voor DGA’s dacht ik: daar moet ik Maureen in hebben. Leeftijd?
Maureen
Achtendertig.
Cor
Achtendertig. Woonachtig in Enschede, getrouwd met Ali Ïlboğa, jouw man, twee kinderen, een zoon en een dochter zag ik. Heb je hobby’s?
Maureen
Sporten, ik sport veel en vooral heb ik -
Cor
En welke sport?
Maureen
Fitness, crossfit en boksen, alle drie en voor de rest heb ik niet veel hobby’s maar dat is voornamelijk werk. Werk haal ik ook heel veel energie uit, vind ik ontzettend leuk om te doen en mijn kinderen. Daar besteed ik alle tijd die ik heb, besteed ik aan hun en dat vind ik genoeg.
Cor
Als de kinderen dit horen later, hobby mag geld kosten, dus als kinderen hobby zijn dan weten jullie, kinderen, jullie mogen geld kosten.
Maureen
Kosten ook geld hoor! Zeker.
Cor
Voetbalclub?
Maureen
Twente, ja, daar blijf ik wel trouw aan al is het niet helemaal je van het, maar.
Cor
Spelen jullie nog in de hoogste competitie?
Maureen
Ja, sinds vorig jaar weer.
Cor
Sinds vorig jaar weer. Muziek?
Maureen
Muziek, ja echt favoriete muziek heb ik niet, ik luister van alles. Ik vind het ook gewoon lekker prettig om de radio aan te zetten, dat je gewoon van alles een beetje hoort, dan dat je echt een bepaald specifiek iets hoort, als ik dan wel een artiest mag kiezen dan vind ik zelf Anouk altijd erg prettig om te luisteren, ben ik ook al vaak naartoe geweest toen je nog wel naar concerten mocht zeg maar, dat vind ik zelf altijd een erg mooie muziekkeuze.
Cor
Maar ook omdat Anouk een powervrouw is?
Maureen
Misschien wel, het trekt mij wel aan. Zij heeft wel - staat haar mannetje ook wel en heeft ook voldoende in de aanloop naar haar leven meegemaakt en staat wel ergens voor. Daar hou ik wel van. Misschien dat dat er wel mee te maken heeft inderdaad.
Cor
Auto?
Maureen
Een BMW.
Cor
Een BMW, welke?
Maureen
Ikzelf rij in een X5 en dat vind ik een fantastische auto, een M5 en een M-model, als meisje altijd al gek van geweest.
Cor
En Ali?
Maureen
Ali rijdt sinds kort een Porsche, een Panamera, ja.
Cor
Kijk, leuk, lekker. En boeken, lees je boeken?
Maureen
Te weinig. Dat sowieso, dat is een kwestie van tijd, vaak. De enige tijd dat ik echt op vakantie, hoewel op vakantie dan lees ik wel vaak boeken en dan moet ik eerlijk zeggen dat ik me wel snel verdiep in managementboeken, ik mag graag kijken hoe andere bedrijven bepaalde dingen hebben opgebouwd, het boek over Netflix over over Walt Disney of over dat soort dingen, dat vind ik zelf interessante boeken. Ik ben niet zo van de verhalen, ja, andere boeken die ik lees dat is dan met de kinderen. Het voorlezen en het samen lezen.
Cor
Bijvoorbeeld biografieën dan, of managementboeken waarbij je dan dingen - echt leerboeken zeg maar?
Maureen
Leerboeken wel, ik ben daar wel van. Om te kijken van hoe doen zij dat en hoe doe ik dat en kan ik daar iets van meenemen wat ik misschien, of doe ik misschien al bepaalde dingen zo, ja, dat vind ik fijn om te lezen.
Cor
Heb je dan ook iemand, een idool, waarvan je zegt: daar kijk ik wel tegenop, daar heb ik heel veel van geleerd?
Maureen
Tegenop niet, waar ik wel veel heb uitgehaald is het verhaal Netflix, hoe zij zich ontwikkeld hebben, dat boek. Puur en alleen omdat je, wat ik belangrijk vind is dat je heel erg open staat voor ideeën van een ander. Als jij alleen altijd profileert, tuurlijk heb je een visie en een idee waar je naartoe moet gaan en al dat soort dingen, maar als jij je ogen niet openhoudt voor ideeën van een ander die daar anders tegenaan kijkt, of met een frisser oog tegenaan kijken, als je je daarvoor afstompt, dan mis je heel veel. En in het verhaal van Netflix is er een situatie gekomen waarin iemand van een supportafdeling een idee gaf aan de directeur waarom jullie bepaalde dingen doen en hij had daar geen antwoord op en op die manier zijn ze het hele proces weer eens opnieuw gaan doen en zo is Netflix gaan streamen in plaats van DVD’s opsturen. Gewoon het feit dat je iets aanneemt van iemand die, ja, mensen kijken daar vaak, als iemand zegt: ik werk op een callcenter van KPN, dan is het van: huh?
Maar dat wil niet zeggen dat iemand geen goed idee heeft of een juist perspectief heeft. Dat kan van alle lagen van je onderneming komen, het is niet altijd zo van: wij staan bovenaan of dat is een manager, daar moet ik naar luisteren. Het is juist: begin onderaan. Die mensen hebben vaak een heel ander idee en visie over bepaalde dingen waarom je iets doet. Dat vond ik zelf tenminste heel leuk uit het boek en dat heb ik ook altijd hier, binnen het bedrijf altijd gezegd. Een proces doe je, maar dat wil niet altijd zeggen dat het goed is. Het is vaak gegroeid en het is vaak verbeterd en al dat soort dingen, maar dat wil niet zeggen dat wat we aan het doen zijn, we doen wat we moeten doen en we komen vooruit, dus we gaan goed, dat is een ding wat je wel kunt meten, maar het wil niet zeggen dat het het beste is wat we aan het doen zijn, natuurlijk kan het aan alle kanten verbeterd worden, als je maar niet tegen mij zegt: je doet iets niet goed. Je moet tegen mij zeggen: dit doe je niet goed, maar ik denk dat het op deze manier beter kan. Zeg ik: oké, gaan we proberen, of ik zeg: dat hebben we al gedaan, maar dat werkt niet, of, maar dat kunnen we altijd proberen. Processen kun je altijd verbeteren, constant. En dat hoeft niet altijd van de hoogste laag te komen hoe dat er dan uit moet zien.
Cor
In het bedrijf hebben we allemaal een rol, of een taak en het één is niet hoog en het ander is niet laag, maar je hebt andere verantwoordelijkheden en andere werkzaamheden die je doet.
Maureen
Ja, wij hebben daarom ook bewust gekozen om niet te werken met titels. Wij hebben niet een manager die hoog staat of wat dan ook. Bij ons ben je gewoon en er komt op de één of andere manier wel een natuurlijke hiërarchie uit van wie er een bepaalde leiding neemt of wie zich prettig voelt in het leiding nemen en wie niet, proberen daar echt individueel ook met personeelsleden naar te kijken van: waar liggen je kansen. En als je geen leider bent, dan moet je dat ook niet gaan doen, daar word je niet gelukkig van. Dan ga ik je ook niet neerzetten om te zeggen van ga deze afdeling eens die kant opbrengen, als je daar niet happy van wordt. Ik wil veel liever kijken van: wat is wel jouw kracht en je daar inzetten en je mee laten nemen door een ander, bijvoorbeeld. Maar ik geloof gewoon dat je dingen met elkaar doet en dat een titel niet zoveel zegt over hoe je in het bedrijf staat of wat je belangrijkheid is of iets dergelijks.
Cor
Oké, komen we zometeen nog op terug, denk ik wel als we het hebben over het DNA en wat het bedrijf doet en we gaan het nog zeker over Booking Experts hebben. Eerst nog even terug, uit wat voor nest kom je? Waar ben je er eentje van?
Maureen
Eentje van Lubbers, uit Enschede. Mijn vader is voeger, mijn moeder was gewoon huismoeder en ik heb twee broers, uit een heel vertrouwd gezin, heel veel samen doend en heel veel bij elkaar zijnde. Ja, heel beschermd opgevoed, eigenlijk. Dat wel. Glanerbrug, grotendeels in Glanerbrug gewoond. Ja, dat is wel een beetje waar ik vandaan kom.
Cor
En wat deed je vader voor werk?
Maureen
Mijn vader zat in de bouw, noodgedwongen eigenlijk. Die zei eigenlijk: ik ga nooit de bouw in, maar de situatie thuis vroeger was gewoon anders en dan moet je bijspringen als kinderen en toen was hij veertien en is hij toch de bouw ingegaan, is hij voeger geworden, wel eentje die alle ouderwetse voegen heel erg goed beheerste, de knipvoegen, daggerwerk, dus hij voegde heel veel voor monumentenzorg, mijn broer is daar heel jong ook in meegegaan, die had daar ook echt feeling in, die zat ook met zijn twaalfde al op de bouw, altijd met mijn vader samengewerkt en die is nog een keer in de krant toen gekomen dat hij als jongste ooit voor monumentenzorg aan de slag mocht. Die was ook degene die toen hij de opleiding voor de bouw deed de jongen die de leraar moest vertellen wat een knipvoeg was, want de leraar kon dat uit een boekje, maar kon dat niet uitvoeren, dus dan zei mijn broer: ik kan dat wel. Hij zei: dat geloof ik niet. Zal ik dan een voegje doen?
En wij hebben op school gezeten, op de oude ambachtsschool in Enschede en dat is dan ook nog een heel ouderwetse school met een knipvoeg en daar was een stukje kapot en dat was zijn examenopdracht van: repareer bij ons de muur. Dus dat kon hij echt fantastisch mooi doen. Helemaal een jongen van vijftien, zestien, dat is natuurlijk abnormaal dat hij zulke ouderwetse dingen kon. Maar daar was mijn vader wel echt in gespecialiseerd. Het echte oude werk.
Cor
Even - of ik heb het niet goed geluisterd, maar ben jij de jongste?
Maureen
De middelste. Ik heb een oudere broer en een jongere broer, ja.
Cor
En wat voor school heb je gedaan?
Maureen
De MAVO, ben ik op begonnen, ik had in mijn perceptie dat ik een heel goede kapster zou worden, toen zei de leraar op school: daar ga ik geen toestemming voor geven, want hij zegt: ga eerst de MAVO doen, maar ik vond dat allemaal nogal eng, om naar de hogeschool te gaan. Vanuit Glanerbrug helemaal naar Enschede, helemaal in mijn uppie en al dat soort dingen, dus ik heb ervoor gekozen om toen, uiteindelijk na veel discussie om de MAVO te doen, en toen zeiden ze: als je na de MAVO klaar bent en je wilt nog steeds kapster worden, dan zorg ik dat je op een kappersopleiding komt en niet op een basisopleiding daarvoor, maar goed, toen had ik al wel door: kapster wordt het niet voor mij, want ik kan nog niet eens een papiertje recht knippen, dus om dat nu iemand op zijn haar aan te doen dat is het ook niet.
Cor
Coupe Glanerbrug!
Maureen
Coupe Glanerbrug, dan word je zo’n lustkapper genoemd. Daar wordt ook niemand blij van, dus daar had ik al gauw door van: dat wordt hem dus ook niet. Dus eigenlijk uit noodzaak van niet echt wetende wat je dan wel moet doen, dacht ik: misschien moet ik boekhouder worden, dus ben ik de MEAO gaan doen. Na het eerste jaar dacht ik: boekhouder wordt hem dus ook niet, ja dat vond ik heel droge stof, maar ja, toen had ik de keuze nog om secretaresse te worden of om bank en verzekeringen doen. Secretaresse zag ik mezelf niet heel de dag andermans dingen doen, dat wordt hem ook niet voor mij, dus ik dacht: dan ga ik bank en verzekering doen, dan heb ik in ieder geval de MEAO afgerond en kijken we daarna wel verder. Ik merkte wel dat ik dat vrij makkelijk vond om te doen. Dus ik heb daarnaast, naast de opleiding verschillende cursussen gevolgd, dus uiteindelijk heb ik met vijf diploma’s de opleiding afgerond waar anderen er één hadden of misschien twee. Toen wilde ik doorstromen naar het HBO.
Cor
Zat daar bij jou een soort van bewijslast, of bewijs - van ik kan het wel, of zo?
Maureen
Ik vond het gewoon zonde om het niet te doen. Je gebruikte heel veel materialen waar je ook externe diploma’s voor kon halen, die mij dan weer verder brachten op het moment dat ik wilde gaan werken. Dus ik dacht: als ik het toch moet leren voor school, waarom dan niet even een stapje extra doen, terwijl, het zit in mij om te leren en informatie opzuigen, ik vind leren en lezen heerlijk, dus helemaal toen, daar had ik alle tijd voor en mijn ouders zaten daar ook altijd wel op in, die zagen wel dat ik dat in mij had. Die waren ook heel erg van: zorg maar dat je voor jezelf kunt zorgen. Mijn ouders kwamen in een situatie dat mijn vader, die werd heel ernstig ziek, toen was hij dertig, toen kreeg hij kanker en mijn moeder was niet in de positie om het gezin te onderhouden. Dus ze kwamen in de WAO terecht en dat is geen vetpot natuurlijk, maar goed, we hebben ook niet honger geleden of dat soort dingen, dus dat is ook niet - het andere uiterste, alleen mijn moeder zei altijd: zorg nou, want zij moest met veertien naar huis want groot gezin en dan moet je helpen in de huishouding, dus dat was voor mijn moeder haar pad wat gekozen werd. Is niks op aan te merken, dat gebeurde gewoon in die tijd, klaar, net als mijn vader mee moest de bouw in. Maar ze zei: ik wil dat nooit voor mijn dochter.
Dus zorg dat je altijd voor jezelf kunt zorgen, want als jij in een situatie komt waarin het niet meer kan, dan heb je in ieder geval een basis. Als jij kunt laten zien: ik heb mijn MEAO afgerond of ik heb een HBO afgerond dan laat je zien wat je potentieel is en ook al doe je er niks mee, op een dag heb je het nodig en kun je in ieder geval laten zien: dit kan ik en dit zit er in mij.
Cor
Misschien voor een deel ook om haar schuldgevoel ook, terwijl het helemaal niet nodig was dat ze een schuldgevoel had -
Maureen
Maar ik weet wel dat ze het erg vond dat ze - ze kon het niet. Het enige wat mijn moeder zou kunnen was huishoudelijke hulp bieden bij anderen, maar mijn vader was er niet, dus dat kon thuis niet. Ze probeerde altijd met dingetjes naaien en dingetjes voor de kledingbank doen, dat ze wel iets deed, maar goed, dat bracht gewoon niet wat je als gezin zou willen. Dus dat vond zij altijd erg dat ze nooit die kans heeft gehad. Ze zei: ik wil altijd dat er kansen voor mijn dochter zijn. Dus zolang je thuis woont, benut die kans en leer en bekijk dingen en doe dingen en mijn moeder durfde de grens niet over, maar zij had altijd zoiets van: ontdek de wereld, ga heen. Wees niet zoals ik. Ga ontdekken, ga dingen doen en zo ben ik dus, ja, dacht ik wel: het zit erin, dus waarom zou ik dat gewoon niet doen. En toen wilde ik dus naar de HBO gaan, maar de HBO bank en verzekering was een nieuwe opleiding die dat jaar begon en omdat ik dus al zoveel had geleerd, kon ik het eerste jaar overslaan, maar het tweede jaar was er nog niet. Dus ik kon nog niet instromen. Dus toen dacht ik: dan kan ik twee dingen doen, ik kan wat anders kiezen, of ik ga werken en ik doe het in de avonduren. Dus ik heb het in de avonduren gedaan, dus ik heb niet echt een HBO diploma, maar de vakgerichte diploma’s heb ik in de avonduren gehaald en dat weet ik nog toen ik bij ten Hag ging werken, toen was ik vijfentwintig en ik ben begonnen met werken toen ik achttien was, dus ik was de jongste met de meeste diploma’s en de meeste werkervaring.
Cor
Dat was toen je bij HBG begon.
Maureen
Nee, HCB ben ik begonnen met werken toen ik achttien was en toen heb ik dus in de avonduren mijn Assurantie diploma A gehaald, dat bestond toen nog uit vijf onderdelen waarvan je maar één keer in het halfjaar examen moest doen, dus je moest er minimaal tweeënhalf jaar over doen om dat te halen, heb ik ook gedaan, ik heb alle onderdelen in tweeënhalf jaar gehaald en toen ben ik dus later bij ten Hag terecht gekomen, maar daar had nog niemand al die diploma’s kunnen halen indertijd en ook nog eens zeven jaar werkervaring op kunnen doen en ik had bij HCB, toen ik daar kwam werken, hadden ze geen verzekeringsafdeling, maar dat leek ze wel mooi om toe te voegen aan het verhaal, dus ik heb daar een hele afdeling in mijn uppie opgezet -
Cor
Dus jij was gewoon het schaap met de vijf poten, van vijfentwintig jaar die alles al kon.
Maureen
Die alles al kon. Die een afdeling had opgezet, die zeven jaar gewerkt had en een afdeling van nul naar vijftienhonderd betalende klanten had gebracht en alle diploma’s had. Dat hadden ze nog niet eerder gezien, of meegemaakt. Toen ik besloot om bij HCB weg te gaan en ergens anders te gaan toen had ik het wel voor het kiezen ondertussen.
Cor
En als je het dan hebt over commercie, ik zag inderdaad, zeven jaar commercie bij HCB en vijfenhalfjaar bij ten Hag, was dan, is dan commercie voor jou altijd - wat versta jij onder commercie? Sommigen zeggen: ja, ik wil mensen helpen, dat is commercie. Een ander zegt: ik vind het gewoon lekker om te scoren. Hoe zit dat bij jou? Waar komt die tinteling?
Maureen
Het iets neerzetten. Ik vind het natuurlijk mooi als mensen betalen en je verdient daar geld aan, anders ben je geen ondernemer natuurlijk. Het is wel: je wilt geld verdienen. Dat wil iedereen. Maar ik vind het wel heel mooi dat ik iets kan neerzetten van niks en daar staat iets. Dat je er iets van maakt. Bij HCB was dat dan het feit: we hebben geen assurantieafdeling en dat je dan na vijf jaar, dat kunt opbouwen, met alle maatschappijen om de tafel gaan, samenwerkingen aangaan, hoe zet je zo’n afdeling op, waar ga je je op richten, waar ben je goed in als bedrijf, minder goed in, dat neerzetten, na vijf jaar staat daar iets. Dat vind ik mooi, dat er dan iets staat en of dat dan vijftienhonderd grote klanten zijn of kleine klanten zijn, je hebt iets neergezet, dat vind ik mooi. En bij ten Hag heb ik dat ook gedaan op de particuliere markt, dat was niet echt hun ding, particuliere markt opzetten, dat heb ik daar ook opgezet, afdeling neerzetten, digitaliseren dat was ook niet echt hun ding, dat was een heel traditioneel bedrijf. Dus dat ik het woord digitaliseren inbracht, dat heeft me twee jaar gekost om dat te laten landen, dat ze toch echt wel die kant op moesten gaan. Ja, om dat er dan neer te zetten, dat daar echt een afdeling staat en dat daar dan een bepaalde lijn in komt, dat vind ik mooi, daar hou ik van. En dat hebben we hier ook gedaan, dat het gewoon, het idee: ooit gaan we het doen, oké we gaan het doen en dan zijn er drie die eraan beginnen en op een gegeven moment dan heb je twee, drie bedrijven en staat daar van alles, allemaal mensen die rond rennen om iets waarvan jij ooit een idee had van: zullen we dat eens gaan doen? Dat vind ik mooi, ja.
Cor
En ergens in die ten Hag periode, neem ik aan, ben je waarschijnlijk Ali tegengekomen?
Maureen
Nee, vlak daarvoor eigenlijk. Vanuit HCB, daar ben ik Ali tegengekomen, toen zijn we getrouwd en ben ik ook naar een ander bedrijf toegegaan. Ik had ook nooit ergens anders gewerkt, altijd bij HCB, ik heb daar stage gelopen, bij mijn ooms en na mijn stage daar gewerkt, altijd een heel vertrouwde omgeving en toen ik mijn diploma’s had gehaald, dan wil je ook daarmee wat doen en als je altijd bij je familie bent, van meisjes uit noemde ze mij altijd Maus en ik blijf Maus daar, ondanks dat je een afdeling hebt neergezet en dat je getrouwd bent en dat je verder bent gegaan, ik ben nog steeds de kleine van Herma en je komt niet verder. En ik wilde verder, want ik had van alles gedaan en geleerd en ik heb daar zoveel tijd ingestoken en ja, die mogelijkheid heb ik ook neergelegd en die zat daar gewoon niet in. Ik zeg ja: dan ga ik gewoon echt verder kijken, want dit is niet wat ik - hier heb ik gehaald wat ik gehaald heb en ik wil door en dat kan ik niet hier. Dus daarom de keus naar ten Hag, en vanuit ten Hag zijn we dit begonnen.
Cor
Dat vind ik wel leuk om te horen, op een gegeven moment is Booking Experts in 2013 ben je daar - en je zei het is een beetje een Steve Jobs-verhaal. Ik sprak deze week iemand die doet chauffeursdiensten, ook in zijn studententijd begonnen samen met een paar andere studenten, dus vertel het Steve Jobs-verhaal van Booking Experts.
Maureen
Wij zijn in Enschede komen wonen en Ali werkte altijd al alleen vanuit huis, die maakte altijd al websites, maar altijd vanuit huis. Toen kwamen we in Enschede wonen en toen hadden wij een garage, maar niet nodig, dus die hebben we eigenlijk omgebouwd als zijnde kantoor, omdat hij wel klanten ontvangt natuurlijk en zegt: ik vind het wel prettig dat dat dan niet in mijn huis hoeft, als we dan toch ruimte hebben, dus daar hebben we toen een kantoor gemaakt met eigen ingang al dat soort dingen en toen kwam het idee van: we gaan Booking Experts doen. Dus dat is echt bij ons in het kantoortje naast het huis, garage is dat begonnen.
Cor
Maar wie had daar een probleem mee, had er iemand een probleem dat er iets opgelost moest worden?
Maureen
Het probleem is ontstaan, Ali die is in Nederland gekomen en die is toen bij Europarcs, op het park heeft hij ooit het restaurant gerund en zo is hij met hen in contact gekomen van: jij kan ook goed websites maken, want dat is zijn oorsprong en daar is hij goed in geworden.
Cor
Dat kon hij in Turkije al.
Maureen
Dat kon hij in Turkije al, hij is, dat had ik net al verteld, hij komt echt uit Oost Turkije, dus lemen huisjes en werken op het land, dat soort dingen, al heel snel bedacht: dat is niet wie ik ben en ik kan dat niet de rest van mijn leven, maar wel gewend om heel hard te werken en heel veel te doen. Toen is hij op school terecht gekomen op de universiteit in Turkije en toen is daar een leraar geweest en die heeft gezegd: je hebt een wiskundige knobbel en je moet iets met computers gaan doen. Dat was in die tijd daar natuurlijk helemaal not done. Wat is een computer en die man is niet goed en: je gaat toch niet met computers bezig. Dus hij heeft zichzelf alles aangeleerd, met het idee van: websites maken, hacken, jezelf dingen leren om aan te leren om dingen steeds verder te ontwikkelen, al dat soort dingen en ja, websites maken dat is daarbij gebleven. Dus toen is hij ook in Nederland gekomen, is hij bij ? terecht gekomen, is hij ook echt begonnen met Europarcs om websites voor hun te maken en toen was ook altijd het idee van: Ali heeft gewoon een heel hoog niveau van wat hij kan en Ali kan niet tegen het woord kan niet, al moet hij vier nachten doorwerken, alles kan. Helemaal op internetgebied, er is maar heel weinig wat echt niet kan. Ik weet nog dat toen die tijd, Europarcs, voor ons is het nu een lachertje, maar die had een logo dat draaide. Dat was uniek. Dat had hij gemaakt met allemaal laagjes over elkaar heen en dan leek het net alsof het rond draaide, alsof het een wereldbolletje was. Daar waren zij echt de eerste die een animatie op de website -
Cor
Een gifje heet dat?
Maureen
Tegenwoordig zal het een gifje zijn, maar toen in die tijd was het allemaal laagjes over elkaar heen geplakt en leek het net of het rond draaide. Zij waren één van de eersten die dat hadden, dat er iets bewoog op de website. Maar goed, en dan het probleem van: we hebben wel een mooie website, maar er is nog steeds niemand die online kan boeken. En dat was dan het discussiepunt van: we hebben een prachtige website, maar dan in één keer moet het over naar een zoek en boek en moet iemand een online reservering maken, dat was zo complex en mensen begrepen dan niet wat ze moesten doen op de website. Dus wat gaan mensen doen? Bellen of die gaan naar booking.com en daar boeken, maar dat kost het park ook weer geld, want dan moeten ze booking.com betalen of Expedia betalen.
Cor
Want bestond booking.com toen al wel?
Maureen
booking.com bestond toen al wel, maar dat was natuurlijk lang niet zo geavanceerd zoals dat nu is. Toen wij voor het eerst bij booking.com binnen waren, waren er ook nog rijen met belhokjes en allemaal daartussen en als booking kwam dan werd er heel snel een mailtje gestuurd naar het park of een faxje en dat werd dan ingeboekt en daar ontstonden de problemen, want booking.com had ingeboekt en had ze het wel bij die dichtgezet en bij die dichtgezet, maar vergeten op de website dicht te zetten, dan kwam er een dubbele boeking en dan hadden we daar problemen mee en dat is eigenlijk - het idee wat ontstaan is van: we hebben het zo mooi aan de voorkant, maar het probleem lossen we niet op. Want je geeft wel informatie wie je bent, maar je wilt die mensen niet meer telefonisch te woord staan, of problemen hebben met je website of wat dan ook, je wilt ook dat de mensen online kunnen boeken, want ze zijn al op je website. Waarom dan niet helemaal, dat hele proces afronden online. En omdat dat gewoon niet goed naar ons idee was, hebben we gezegd dan gaat we dat op den duur zelf doen. Dat zijn we toen ook maar gaan doen.
Cor
Dus eigenlijk is dan het idee, de ondernemer die een park heeft, dat die minder afhankelijk is van derden, maar dat die een eigen softwarepakket heeft waarmee hij dus de boekingen kan binnenhalen en beheren.
Maureen
Ja, het idee was oorspronkelijk om alleen die zoek en boek te regelen, dus alleen te zorgen van: het gaat ons alleen om dat boeken. Het oorspronkelijke zoek en boek, daar zijn we mee begonnen, maar op een gegeven moment dan kom je in gesprek met het park en dan speelt er veel meer dan alleen die zoek en boek. Het is prachtig dat mensen online kunnen boeken, maar je wilt de mensen op je website hebben, daar gaat het om. Je wilt minder afhankelijk zijn van die partijen en dan blijkt dat ze een contract hebben met de slagboom. Dus daar moet een koppeling komen, als jij al weet dat iemand komt en iemand heeft betaald, waarom moet die slagboom dan nog handmatig open gezet worden. Ze hebben iemand anders weer voor de technische dienst, weer een ander systeem nodig om die technische dienst aan te sturen, dus er zit er weer eentje alle data uit het reserveringssysteem te trekken en in een ander systeem te kloppen, want anders kan de technische dienst en de schoonmaak niet aangestuurd worden. Dat soort processen, je hebt een eigenaar, die woningen worden verkocht aan particulieren en die mensen moeten ook hun geld hebben, dus dan moet er weer elke maand een rits aan reserveringen uitgezocht worden, welke hoort bij welke eigenaar en wat is de omzet. Dat werd allemaal handmatig gedaan. Dat je dacht: jongens, waar zijn jullie mee bezig. Dat is gewoon bizar wat jullie nu aan het doen zijn. En dat begon met zoek en boek en uiteindelijk zit alles erin. Boekhouding, aansturen van de technische dienst, aansturen van schoonmaak, aansturen van de deurposten, alles, dus in één keer is het veel groter geworden dan het oorspronkelijke idee was.
Cor
Maar goed, dat begon dus, misschien op een zolderkamer, maar in de garage. Dan is natuurlijk even de vraag van: ja, jullie zijn getrouwd en dan ook samen in de zaak. Dat is wel een dingetje, toch? Of niet?
Maureen
Dat was een dingetje, ja. Ik had natuurlijk een baan bij ten Hag, daar had ik ook echt een leuke functie, dat was ook een leuk bedrijf, ik voelde me daar, nog steeds, voel ik me daar heel erg thuis, ik kom er nog steeds wel eens een kop koffie halen, dat is nooit weggegaan. In het begin belde ze me ook elk jaar of ik nog steeds de goede beslissing had gemaakt en of ik niet terug wilde komen bij ze. Maar ja, dat zei ik ook tegen Ali van: ja, daar had ik de mogelijkheid om door te groeien richting management, daar had ik in principe ja op gezegd omdat ik dat gewoon heel leuk vind, ik vond het werk wat ik deed, vond ik echt heel erg leuk. Maar ja, toen zei hij ook van: als jij daar, ik werkte toen een beetje mee in het bedrijf, als jij je volledig daar gaat focussen moet ik straks iemand aannemen om dat bij ons te gaan doen, terwijl dat jouw sterke kant is. Ik zei: ja, dat vind ik wel heel erg leuk, maar ik vind het ook wel heel erg leuk om mijn eigen ding te blijven houden en als je vierentwintig uur bij elkaar zit, weet ik niet of dat ten gunste komt van hoe wij met elkaar zijn. Dat je met elkaar kunt leven wil niet zeggen dat je met elkaar kunt werken en ik wil niet hebben dat werk tussen ons privé komt. Dus ik moet wel mijn eigen wereldje kunnen hebben, want dat ben ik wel gewend altijd en dat vind ik wel belangrijk dat ik zelf naar mijn werk kan gaan en ik zelf kan bepalen wat ik ga doen. Ik ben niet het persoon wat je vertelt wat je moet doen. Dat heb ik bij geen enkele baan gehad. Tuurlijk moet je in het begin vertellen hoe een bedrijf in elkaar zit, maar daarna kwamen ze bij mij om dingen te vragen over hoe de systemen werken of hoe een bepaald iets, hoe ik daar tegenaan kijk, nooit andersom. Daar kan ik niet tegen. Nee zegt hij, dat beloof ik en wij zijn best wel allebei control freaks, we hebben graag de controle in handen en dat moet ik wel echt zeker weten dat dat gaat werken. We gaan het gewoon proberen, hij zegt en ik beloof je: jij hebt jouw ding en ik doe mijn ding.
Cor
Kun je dat eens uitleggen? Wat is dan precies de scheiding, kan in de loop der jaren misschien wat veranderd zijn, maar -
Maureen
Ik was veel meer, in het begin vooral natuurlijk, want dan moet je heel veel dingen zelf doen. Alle parken die aansluiten, die moet je zelf helpen met de systemen inrichten, hoe gaat het werken, ik was voornamelijk de spreekbuis tussen: wat wil de klant en hoe projecteren we dat weer richting programmeurs. We ontwikkelen alles zelf, we hebben echt de programmeurs hier zitten en wij vertellen daar aan, alleen ik moet inventariseren vooral bij de klant van: waar loop je dan tegenaan? Wat zijn dan de dingen en waarom wil je bepaalde dingen en dat vertaal ik dan weer naar de techniek toe, zo moet het ongeveer worden en dat zijn de problemen waar ze tegenaan lopen. Ik heb moeten leren dat je programmeurs niet een oplossing moet vertellen, maar dat je het probleem neer moet leggen en dat zij met een oplossing komen. We willen heel graag vertellen hoe ze dat dan moeten oplossen, maar dat is niet wat een programmeur wil, een programmeur zegt: je moet mij het probleem van a tot z uitleggen, waar loop je tegenaan, wat is het probleem, wat wil je er uiteindelijk mee bereiken en ik zorg voor de oplossing. En die verdeling was er naar mij toe en Ali zat veel meer nog in de verkoop, dus naar klanten toe en ik was meer hier, als klanten hier komen met presenteren, met uitleggen, met vertalen van: wat is de vraag en hoe projecteren we dat in ons systeem. Ali had natuurlijk destijds nog, vooral in het begin, gewoon ook Expert Webdesign wat zich richt op alle delen, dus dat konden autobedrijven zijn en al dat soort dingen en op een gegeven moment hebben we gezegd van: dat stoten we grotendeels, wat kan, stoten we af en richten ons echt alleen op de recreatie, maar Ali was toen in die tijd ook heel druk met webshops maken en websites bouwen en al dat soort dingen en ik focuste me dan meer van: hoe gaan we ons product vormgeven en waar gaan we naartoe met elkaar.
Cor
Uiteindelijk heeft die nichemarkt heeft jullie ook meer specialist gemaakt binnen de branche.
Maureen
Ja, wij hebben ook bewust gekozen om ons te richten op die markt. Want dat is ook wel één ding waar ik sterk in geloof, is op het moment dat jij ergens specialist in bent, dan geloven mensen daarin. Als ik twintig dingen tegelijk doe dan is het heel moeilijk voor een bedrijf om te zeggen van: ik vertrouw mij daar volledig in. Hetzelfde als je in een restaurant komt, daar vergelijken wij het altijd mee, als je kunt eten van vis tot shoarma tot van alles, pizza’s, dan weet je gewoon: je bent nergens specialist in. Maar ga ik naar een sushi restaurant, dan is het één ding wat ze aan het doen zijn: sushi maken. En dan heb je daar ook nog wel gradaties in hoor, wat goed is en wat niet goed is, maar ze hebben een specialisme en daar vertrouw je dan meer in en op het moment dat wij zeggen: vandaag hebben we websites voor vakantieparken en morgen voor een autobedrijf, je kunt je onmogelijk overal in specialiseren, dat gaat gewoon niet.
Cor
Maar je zei wel: binnen het pakket kun je boekhouding doen, je kunt boeken, daar is het wel weer heel breed.
Maureen
Maar wel op recreatie. Puur en alleen. Kijk, boekhouding, ik heb geen boekhoudingpakket, maar al het financiële wordt afgewikkeld in Booking Experts en daarna gaat het naar het boekhoudpakket toe, maar ik ga geen boekhoudpakket maken. Dat doe ik niet, ik ga geen slagboom neerzetten. Ik faciliteer de software, alles tot en met daar naartoe, maar er zijn andere mensen heel goed in het maken van dat. En misschien vind ik ooit wel dat daar teveel problemen in zijn, maar dan zou ik dat lostrekken van wat we nu aan het doen zijn en specifiek daar opzetten. Dat vind ik ook als jij naar het buitenland gaat met je product, als jij als Nederlander in Frankrijk de Franse markt wil gaan veroveren, dan zul je Franse mensen om je heen moeten hebben, die snappen hoe die markt in elkaar zit. Die zijn daar goed in. En datzelfde is, als jij je als recreatieproduct gaat richten op een klachtensysteem of een webshop, dan moet je je aandacht verdelen en dan kun je niet meer gewoon ergens heel goed in zijn. Dan ga je dingen missen, want je hebt je focus daarop, gaat er daar iets mis. Moet je je daarop focussen en vergeet je aan die kant weer wat. Dus je moet je richten op één ding. En als je iets anders wil gaan doen dan moet je zorgen voor een team wat zich dan daarop richt en dan kun jij je focus houden op waar je goed in bent.
Cor
Volgens mij heeft Booking Experts, wat ik las, heb je op het ogenblik een man of veertig, vijftig in dienst?
Maureen
Veertig, ja.
Cor
Ik zag al een miljoenenklus voorbij komen vorig jaar, ik weet niet of dat door Corona nog schade heeft opgelopen?
Maureen
Nee, we hebben gelukkig, zijn we daar heel goed doorheen gekomen door die fase. En eigenlijk heeft dat, denk ik, voor ons wel bewezen dat automatiseren het belangrijkste is wat je moet doen en de parken die niet geautomatiseerd waren kwamen gewoon enorm in de problemen. Doordat wij heel snel kunnen ontwikkelen omdat wij ons eigen team hebben, konden we ook heel direct inspringen bij onze klanten om heel snel iets te maken waarmee ze verder konden en ja, dat heeft zich wel bewezen in die tijd.
Cor
Stel, er is een park die zegt: dat is er nog niet, maar kunnen jullie de slagboom, kunnen jullie dat koppelen. Is dat heel vaak dan vraaggestuurd?
Maureen
Wij ontwikkelen vraaggestuurd. Wij ontwikkelen niet iets waar onze klant niets aan heeft.
Cor
Maar op het moment dat die ene klant dat heeft, dus je zou kunnen zeggen: daarmee heb ik een soort van voorrang, ben ik één van de eersten, maar daarna zul je het waarschijnlijk al je andere klanten ook wel aanbieden?
Maureen
Ja, dat is ons concept ook. Wij hebben een product neergezet. Je neemt het product af zoals het is en je bepaalt zelf waar je gebruik van maakt of niet, maar alles wat ik ontwikkel, ontwikkel ik voor al mijn klanten. Ik heb geen maatwerk. Ik heb niet: klant a werkt op deze manier, klant b werkt op deze manier, iedereen werkt op exact dezelfde manier en alles wat wij ontwikkelen, wij ontwikkelen op vraag, dus als de klant zegt: dit vind ik een goed idee, zouden jullie dat kunnen ontwikkelen, gaan wij dat uitwerken in een casus, leggen dat neer, we hebben ook een planbord voor onze klanten waarop ze kunnen zien welke vragen worden er gesteld. Dat vind ik ook interessant, daar kunnen ze op stemmen en iets wat meer stemmen heeft gaat bij ons sneller mee in de productie.
Cor
Die zag ik voorbij komen.
Maureen
Dat vinden klanten ook heel leuk, om mee te denken en als iets heel erg speelt bij onze klanten dan ontwikkelen wij dat. Bijvoorbeeld de vouchermodule kwam en Corona kwam, direct dezelfde week kwam de vraag: kunnen we niet met vouchers gaan werken? Ja, top idee, moeten we direct doen. Twee dagen daarna zat de module erin, maar die zat voor al onze klanten erin. Vanaf dat moment kon iedereen vouchers uitgeven en al dat soort dingen. Het meest ergerlijke vind ik dat als jij iets hebt, je hebt een probleem, dan zeggen ze: dat is een module, daar moet je voor betalen. Ja, maar dat zit niet in jouw pakket, ja daar heb jij geen recht op. Wij vinden: je betaalt voor alles, maar je betaalt ook voor alles wat we nog gaan doen. Dus alles wat ontwikkeld wordt zit erbij in.
Cor
Dus je hebt niet een gold member, een silver member, iedereen is gold member bij jullie. Iedereen krijgt alles.
Maureen
Iedereen is gold member en je bepaalt zelf wat je ermee doet. Ik geloof namelijk, een vakantiepark is een vakantiepark. Het is de beleving, de faciliteiten, hoe je je huisjes inricht, wat je op je park doet, wat jou uniek maakt. Maar als iets goed is voor park a, is dat ook goed voor park b en is dat ook goed voor park c, want als het niet goed is voor park a, dan zet ik het niet in mijn systeem. Dus als ik niet overtuigd ben dat het ten gunste is van mijn software en al mijn klanten daarmee vooruit help, komt het er niet in, hoe groot een partij ook is en hoe lief het verzoek ook is, hij moet echt toegevoegde waarde zien voor onze klanten. Is die er, zetten wij het er in, kost niemand geld. Is het een koppeling? We hebben nu een koppeling gemaakt met Home Away, Duitse grote touroperator, een rechtstreekse koppeling. Het heeft bijna een half jaar gekost om die koppeling goed te krijgen, dat het ook goed functioneert, maar dat is ook voor al onze klanten direct toegankelijk. Dat is onze inspanning die we doen, dat kost een half jaar, een programmeur, dat kost verrekte veel geld, maar iedereen kan daar meteen mee koppelen.
Cor
Dus dat is een stukje van jullie DNA.
Maureen
Ja, dat is wel iets wat wij -
Cor
Is dat dan Turkse invloed of is dat Tukker invloed?
Maureen
Turks, denk ik. Ik weet niet of het echt Turks is, maar dat is wel iets waar Ali voor staat. Ali die heeft er zelf een hekel aan dat je geblokkeerd wordt. Hij zegt: je moet mensen niet blokkeren. Als jij aan het werk bent en je kunt iets niet en er komt dan zo’n pop up van: je moet een module afnemen of wat dan ook, dan is Ali klaar. Het maakt niet uit wat je doet, of wie je bent, of wat dan ook, daar kan hij echt niet tegen. Dus -
Cor
Geen verrassingen.
Maureen
Nee, je neemt alles mee en dat is gewoon, daar betaal je voor en dat is gewoon, dat hebben wij zelf ook: je betaalt liever iets meer, wetende dat het klaar is, dan dat je zegt van: we hebben heel goedkoop, maar dan mis je eigenlijk zoveel. En wij hebben liever een totaalconcept. Wij hebben - als het niet bij je past, dat kan ook, ja, dan moet je niet met ons samenwerken. Dat kan zijn, dat dat niet bij je past. Dan moet je dat niet doen, maar dit is hoe wij daarin staan, wij willen alles geven, wij willen alles automatiseren, we willen alles gaan doen en het kan zijn dat het voor sommigen een te ruim jasje is, dat kan.
Cor
Wat je zei: ze hoeven niet alles te gebruiken.
Maureen
Nee, iedereen kan precies zien wat ze willen.
Cor
Een Turkse man en een Twentse vrouw en waar zie je wel DNA-verschillen, waar zie je wel dat je zegt: daarin zijn we toch echt wel anders. Niet dat het per se problemen hoeft te geven?
Maureen
Problemen geeft het in ieder geval niet. Echt heel anders weet ik niet eerlijk gezegd. Ik moet zeggen dat, Ali heeft een hele andere mentaliteit dan wat je van een Turkse man zou verwachten.
Cor
Wat zou je van een Turkse man verwachten dan?
Maureen
Ik wil niet dingen zeggen of roepen -
Cor
Als ik mag stigmatiseren, ik mag dat wel, ik doe dat wel, wat ik altijd heb bij Turkse mannen is dat dat gewoon hele harde werkers zijn. Dus dat is het beeld wat ik heb, het zijn harde werkers, die hebben allemaal een café, dus zit er iets eigens in en er zit iets in dat het gewoon hard werkt. Dat is de associatie die ik heb.
Maureen
Absoluut en dat heeft Ali ook en Ali heeft heel sterk die werkmentaliteit en wat misschien botst is dat hij dat projecteert op anderen. Hij verwacht eigenlijk wel dat iedereen diezelfde mentaliteit heeft en dat zie je al terug met de kinderen. Daar zou hij al eigenlijk die mentaliteit erin willen hebben, waarvan ik veel meer dingen, dat terugtrek, ook binnen het bedrijf. Hij heeft heel sterk, hij noemt ons ook altijd een leger. Je hebt een captain en je hebt een dit, en een dat en als de captain komt dan sta je op. Dat is die Turkse mentaliteit, maar dat kennen wij hier niet. Dat is gewoon, ja -
Cor
Je zou kunnen zeggen: van Turkse invloeden - hiërarchie in de familie?
Maureen
Ja, daar is dat wel heel sterk, maar ook in de werksfeer is dat heel sterk. Als jij, wij komen natuurlijk wel vaak in Turkije en als je daar in een bedrijf komt en de manager komt binnen, Ali kan hier binnenlopen en niemand heeft door dat hij binnen is, bij wijze van. Maar als daar een manager binnenkomt, dan gaat iedereen in het gareel staan, in de rij, tot de manager langs is en dan pas ga je weer weg. Daar is gewoon een heel andere werkcultuur dan dat hier is en dat is voor hem wel - en Ali heeft natuurlijk altijd alles zelf moeten doen in zijn leven. Altijd zijn eigen geld moeten verdienen om te kunnen studeren. Hij studeerde, maar daarnaast drie banen anders kun je niet studeren. Door zijn eigen visie, zijn eigen gerichtheid heeft hij wel kunnen doen wat hij nu kan. Als hij zich enigszins had laten leiden door wat anderen hadden gezegd had hij nooit kunnen bereiken wat hij nu kan, maar dat heeft hem ook geleerd dat hij nooit een mening van een ander aanneemt. En dat is ook nog wel eens iets wat heeft moeten groeien tussen ons, maar ook, feitelijk heeft hij altijd alleen gewerkt en nu heb je personeel, dat is nog wel een stukje waar wij in verschillen van: idee van hoe je dat moet doen. Maar dat zegt hij ook altijd: dat moet jij doen, dat moet ik niet doen, want dat kan ik niet.
Cor
Bijvoorbeeld de omgang met personeel, laat hij dat dan liever aan jou over omdat hij denkt: misschien gebruikt Maureen zes woorden waar hij er één zou gebruiken?
Maureen
Ja het liefst zet hij dat wel over, ja. Niet dat hij niet met het personeel om kan gaan, want hij loopt hier natuurlijk ook gewoon met iedereen rond en met iedereen gezellig en hij doet alles voor zijn personeel moet ik zeggen. Hij regelt elke dag lunch, want hij wil niet hebben dat mensen ’s ochtends moeten nadenken over: wat ga ik eten. Dan staat hij elke dag, drinken, hele koelkasten vol, want hij wil niet dat mensen drinken mee hoeven te nemen van huis. Lunchen doe je hier, er wordt drie keer in de week boodschappen gedaan door hem, want dat moet je samen doen. Dat is samen. Er staat elke week vers fruit, want we moeten ook gezond blijven en er staat een tafeltennistafel, mensen moeten ook gedachten kunnen verzetten. Er staat ook een kast voor de vrijdagmiddagborrel want, zelf is hij er niet van, maar hij vindt het wel belangrijk dat hun dat doen. Moeten ze doen. En dan moet het niet zijn dat ze daarvoor iets neer moeten leggen, nee, dat wil hij doen. Dus daar staat gewoon altijd een koelkast vol met koude biertjes en wijntjes en een voorraadkast met chips en nootjes en weet ik veel wat allemaal, hij is er bijna nooit bij, maar hij vindt het belangrijk voor zijn personeel dat ze dat doen. Dus daarin, hij doet er wel alles voor, dat wel.
Cor
Is er verschil tussen jou en hem, ben jij wel meer bevriend met het personeel dan hij?
Maureen
Nee, dat heeft hij zelf ook wel heel erg, hij kan alleen het geduld niet opbrengen om daar hele gesprekken over te voeren. Ik ben wel meer gericht op - ik wil graag uit iemand halen wat erin zit. Dat vind ik voor mezelf belangrijk, maar dat is, ik geloof altijd, als jij voor tachtig procent kunt doen wat je heel leuk vindt en waar je heel goed in bent, dan zijn dingen die minder leuk zijn, maar nu eenmaal bij een baan horen zijn niet erg. Maar als je je constant moet focussen op dingen die je niet leuk vindt hou je dat nooit vol. En dan krijg je personeelsverloop en dat wil ik voorkomen, want wij zijn best wel een complex product, ik kan niet morgen iemand aannemen die dan ook direct functioneert binnen mijn bedrijf. Je zult echt wel een interne cursus moeten doen door de hele software heen en dat is best wel veel inmiddels geworden. Het is niet alleen Booking Experts, maar we hebben ook een CMS voor de website, we hebben een vertaalsysteem die content uit websites haalt en naar de vertaler stuurt, het is niet meer alleen het reserveringssysteem wat het vroeger was. Ik ben wel heel druk met binden van personeel. Ik vind het belangrijk dat ze een binding krijgen met het product en het bedrijf. Ik zeg altijd: als je hier werkt moet je het gevoel hebben dat het jouw bedrijf is en daar wil ik wel dingen voor inzetten om dat dan ook zover te krijgen. Daar ook met hun te kijken van: over vijf jaar, wat wil je doen voor mijn bedrijf, waar wil je staan, wat wil je gaan bereiken, wil je de verkoop in, een nieuw product neerzetten, waar kunnen we dan naartoe werken met elkaar? Dat zou hij niet kunnen, daar heeft hij het geduld niet voor.
Cor
Als je nu mensen aanneemt, waar kijk je dan naar, waar let je vooral op?
Maureen
Toch wel opleidingsniveau, want ik merk wel als je, niet zo zeer dat iemand nu een HBO moet hebben, maar wel: wat is zijn potentie, waar kan hij naartoe denken? Wat ik zeg, we hebben best wel een complex product en je moet er wel even doorheen om dat goed te kunnen -
Cor
Maar heb je het dan over programmeurs, of heb je het dan ook over de commerciële mensen die -
Maureen
Commerciële mensen, programmeurs is helemaal lastig, om daar goede programmeurs te krijgen, want ook daarin -
Cor
Heb je een bepaalde taal waarin jullie schrijven?
Maureen
Het grootste deel wordt in Ruby geprogrammeerd.
Cor
Ik heb geen idee, Ruby?.
Maureen
Ja, is ook niet echt een taal wat heel veel voorkomt, dus daarin is het al lastiger natuurlijk en het niveau is gewoon heel hoog. We hebben hele goede programmeurs hier zitten, met heel hoog kennisniveau, dus je merkt ook wel snel als een programmeur dat niveau niet heeft, die komt ook niet mee. En dan moet je helaas afscheid nemen.
Cor
Maakt je dat afhankelijk van dat soort mensen?
Maureen
Nou, niet meer omdat je gewoon een groot team hebt inmiddels. Inmiddels zitten er dertien volgens mij, fulltime programmeurs, dus als er één weg zou vallen zou dat niet zo heel gek veel mee gebeuren. In het begin was dat wel lastiger natuurlijk. Dan zit je maar met een heel klein clubje, maar inmiddels ben je niet meer afhankelijk van een programmeur. Wij zetten iedereen - wij ontwikkelen in periodes van twee maanden aan een bepaald onderdeel van het systeem en iedereen draait daarin mee. Bij ons is het niet zo dat één iemand alles weet daarover en dat een ander daar niks vanaf weet.
Want daar kies je ook bewust voor dat team a programmeert hierin, maar team b controleert hun code. Dus ze moeten weten wat zij hebben gedaan en ze moeten ook weten waarom ze dingen hebben gedaan, daar moet gewoon constant overleg zijn heen en weer. Dus daardoor heb je geen eilandjes, dat iemand heel veel van dat weet, dus als die wegvalt heb ik een probleem. Dat is niet.
Cor
Je zou dus kunnen zeggen, naast technische kennis is communicatie altijd een - iets wat heel veel aandacht krijgt.
Maureen
Ja, het onderling communiceren van elkaar, naar elkaar toe en ik ben ook van, wij zijn best wel een open bedrijf naar elkaar toe. Ik heb liever dat je het me zegt, dan dat ik het via een ander moet horen dat je ergens tegenaan loopt, dat is iets waar ik niet tegenkan. We zijn hier allemaal en ik ben altijd bereikbaar met mijn telefoon. Mensen kunnen mij altijd bellen of appen, ik maak daar direct tijd voor, maar ik moet niet iets via een ander horen, daar kan ik niet tegen, maar dat heb ik ook onderling. Ik vind, als jij iets hebt gedaan wat mij niet aanstaat en ik voel me daar slecht door, dan vind ik ook dat ik jou dat moet zeggen en dan kun jij zeggen: dat was niet bedoeld of, ja, zo ben ik nu eenmaal en dan moet je er ook vrede mee hebben. Dat kan twee kanten op.
Cor
Voor jou is dat misschien makkelijk, maar voor een werknemer naar een baas toe, is dat natuurlijk vaak veel lastiger.
Maureen
Is veel lastiger, maar als je met elkaar in gesprek blijft, is dat niet zo lastig.
Cor
Nee, vind jij dat niet zo lastig.
Maureen
Nee, maar ik merk dat ook hier, ik merk ook hier dat dat niet lastig is. Kijk, net wat ik zeg, als jij, ik ben wel leidinggevende, maar ik sta er niet boven. Voor mijn gevoel tenminste en dat is ook wel wat ik meer terugkrijg. Wij zijn heel open iedereen kan altijd binnenlopen en zeggen wat ze tegenstaat. En net wat ik zeg, ik vind nooit iets fout, ik vind altijd dat je moet luisteren naar wat iemand zijn mening is. Het probleem is voor mij niet groter of kleiner of drie daarmee zitten of één zit daarmee. Maar als jij last hebt ergens van, van mij of van wie dan maar ook en je omgeving, als jij er last van hebt, dan moet ik daar iets mee doen, want jij hebt er last van. En als jij er last van hebt, zit je hoofd vol en kun je niet voor de volle honderd procent voor mij werken. Dus dat los ik op, dat wil ik oplossen. Hoe ik het ook moet doen, maar dat los ik op. En het is niet dat iemand eerst moet zeggen: ja, maar hij heeft daar ook last van, of zij heeft daar last van, of ik ga eerst een groepje verzamelen en met een groepje gaan we dan iets blootleggen, dat maakt het voor mij niet groter of kleiner en ik zit ook gewoon tussen het personeel in en ik hoor ook gewoon heel veel op de afdeling en ik ben overal bij betrokken en wij zijn wel heel open naar het personeel toe en ik zeg ook altijd tegen het personeel: je moet ook gewoon, ik doe ook niet alles goed. Dus als ik iets fout doe moet je het maar zeggen, anders kan ik er niks mee. Denk ik dat ik goed ga -
Cor
Maar jij moet ook weten, jij rijdt straks weg in je BMW X5 en hun in een Fiat 500 of zo, of wat anders, je hebt toch een bepaalde plek en rol, een bepaalde autoriteit die, wat mooi is dat die open is, ik heb ook altijd gezegd: als iemand ontslag wil nemen, wil ik de eerste zijn die het hoort en kunnen we samen kijken naar welke goede plek je zou kunnen, maar ik heb in die tweeëndertig jaar ook wel gemerkt dat dat van mij wel een wens was altijd, maar dat de utopie was dat iedereen daar niet in mee kon gaan. Heb je al wat verloop gehad?
Maureen
We hebben wel wat verloop gehad. Ik merk wel, niet iedereen is weggelegd om parken, programmeurs niet echt, maar dan is het vaak van die heeft het niveau net niet, dus daarvoor werkt het gewoon niet en dan kan het gewoon niet, op support is niet iedereen in machte om een park te begeleiden het hele automatiseringsproces in.
Het is wel een kantoorbaan, veel binnen en we proberen altijd ons personeel veel bij parken te laten meedraaien, kijken wat ze aan het doen zijn, al dat soort dingen, maar het begeleiden van klanten, het constant te woord staan van klanten, het snel kunnen schakelen, want dat is het wel natuurlijk. We hebben bijvoorbeeld een chat openstaan voor onze klanten en elke dag is er iemand verantwoordelijk om die chat te beheren, maar binnen een minuut moet daar wel een reactie naar de klant toe, binnen twee minuten, maximaal twee minuten. Maar dat gaat wel, vraag a gaat over de website, vraag b gaat over een journaalpost die volgens hun niet klopt en vraag c die snapt niet waarom die reservering niet gemaakt kan worden en je moet ze wel allemaal binnen twee minuten kunnen oplossen. Dus je moet heel snel kunnen schakelen en niet iedereen voelt zich daar heel erg gelukkig in. Dat merk ik wel. Dat is wel lastiger om daar heel goed in te worden.
Cor
Dus daar heb je meer de generalisten nodig die overal precies weten: waar moet ik ze mee doorverbinden om het probleem op te lossen.
Maureen
Ja, je precies. Dat is wel, of waar moet ik zijn in het systeem, of waar ken ik mijn grens, daar voel ik me niet veilig in, waar moet ik dan naartoe gaan. Dat is wel lastig, die druk is hoog, je moet snel kunnen schakelen en daar heb je wel een bepaald niveau voor nodig om dat te kunnen, dat kan niet iedereen, nee.
Cor
Is er ook al een kleine Maureen aangenomen toen ze achttien was en die nu naar de vijfentwintig jaar gaat?
Maureen
Hier?
Cor
Ja?
Maureen
Ja, die zie ik wel.
Cor
Dus die ga jij binnenkort verliezen?
Maureen
Nee.
Cor
Die gaat nog niet uitvliegen? Maar ik kan me voorstellen -
Maureen
Die is niet het proces begonnen bij haar familie en te beschermd, nee dat denk ik niet. Maar die hou je, dat hou je. Kijk, we hebben natuurlijk allemaal het idee en de hoop dat iedereen hier dertig jaar in dienst blijft, maar dat kan gewoon niet. Ten eerste heb ik daar het product niet naar en ten tweede heb ik daar, ja, het bedrijf niet naar. Het idee is prachtig.
Cor
Waarom, het zou op zich kunnen. Komen de mensen hier vooral uit de omgeving?
Maureen
Werken? Ja. Voornamelijk uit Enschede.
Cor
Dus dat maakt wel dat het, voor mijn gevoel, laat ik het zo zeggen, is het weliswaar geen familie, technisch gezien, maar zijn jullie wel op die manier aan het bouwen, alsof het familie is.
Maureen
Ja, dat wel, we doen veel, we investeren veel ook in de band. Band met personeel, band als personeel onderling, wat we zeggen: altijd samen lunchen, zorgen dat het aan niks ontbreekt hier op kantoor. Ook toen bekend werd dat iedereen vanuit huis moest gaan werken, we zorgen dat je een goed bureau hebt, een sta-zit bureau, dat je goed kunt zitten, laptop heeft iedereen van ons, een telefoon kunnen ze van ons krijgen, schermen hebben ze thuis neergezet, weet je, dat het goed is thuis, dat je gewoon een goed omgeving hebt. We hebben ook een makkelijke sfeer. Van oudsher kom ik uit traditionele bedrijven, half negen begin je, half zes ben je klaar. En je hebt een uur pauze en ik vind dat je mensen niet kunt dwingen om te werken omdat nu eenmaal jouw tijd is en jij vindt dat het in dat uurtje moet gaan gebeuren, vooral programmeurs zijn natuurlijk denkers, die moeten soms om vier uur een rondje lopen en kunnen dan doorwerken tot acht uur, of die moeten uitslapen tot twaalf uur en die hebben dan de mindset om door te werken. Die kun je niet sturen in bepaalde tijden. Voor ons is het natuurlijk anders, want je moet bereikbaar zijn voor parken, dus je hebt wel een bepaalde tijd, maar ik vind wel, dat zeggen we ook altijd: als jij uit je bed stapt en denkt: dit wordt mijn uurtje niet, stap dan terug en slaap een uurtje door en kom over een uurtje terug. Daar heb ik meer aan, dan ben je productiever dan dat je verplicht om half negen je laptop aanzet omdat ik vind dat het moet.
Cor
Maar hoe meet je dan bijvoorbeeld van een programmeur of die rendabel is, ik bedoel, misschien kan iemand wel in een uurtje meer doen, dan een ander in acht uur.
Maureen
Dat kun je natuurlijk zien, wat ze programmeren, wat ze opleveren. Als iemand iets oplevert, zijn code wordt altijd gecontroleerd door iemand, dus die ziet die code van: wat heeft die er dan aan gedaan? Is dat afraffelwerk of is die abnormaal lang bezig geweest voor het resultaat, waar zit het hem dan in? Programmeren is sowieso wel lastig want, daarom geven wij ook nooit deadlines aan klanten, dat kan gewoon niet. Wij projecteren, wij hebben bepaalde dingen van: dit willen we dit jaar gaan oplossen, alleen is het soms, trek je een code los en denk je: ik kan hier doorbouwen, maar dan veroorzaak ik aan de achterkant misschien wel meer problemen, dus we gaan eerst dat oplossen voordat we hiermee verder gaan. En dan uiteindelijk is een project waarvan wij dachten: wij zijn daar zes weken mee bezig, dat zijn nu zes maanden geworden. Je moet een zijpad, want wat je hier lostrekt, dan moet dat daar ook, want in het systeem is alles met elkaar verbonden. Dus je kunt niet iets lostrekken. Een factuur hangt vast aan een reservering, maar ook aan een journaalpost en ook aan een saldibalans, maar ook aan een statistiek, dus alles zit met elkaar verbonden, dus je kan niet zomaar zeggen, stoïcijns, dat. Dat gaat niet zomaar. Dus daarom zeggen we altijd: we gaan vooruit en de één kan dat in zes uur en de ander kan dat in acht, maar als dat kwalitatief goed is en ik veroorzaak daardoor geen problemen voor de anderen, maakt het mij niet zoveel uit of jij dat in zes uur of in acht uur doet. Als het maar vooruit gaat en het gaat productief goed, als jij er met de pet naar gooit merk ik dat natuurlijk snel genoeg en we hebben wel mensen erom heen zitten die vooruit willen, dus als er daar eentje in achterblijft, dan valt dat wel heel snel op. Ook richting de anderen, dat ze zeggen: ja, maar die werkt niet door, of die is niet bereikbaar, of die is niet dit of dat, dan valt dat wel op.
Cor
Ik denk dat de luisteraars, misschien ook wel, we zijn niet geïnteresseerd in de ruzie die jij en Ali hebben gemaakt in de slaapkamer, of aan de keukentafel, maar wanneer zijn jullie de afgelopen zeven jaar eens even, hebben jullie echt eens even in de directiekamer een stevige robbertje gevochten van: daar zijn we het nu echt over oneens. Ook mooi om te weten: hoe ben je eruit gekomen? Dat mag ook, maar, het lijkt mij een utopie dat je het altijd maar eens bent.
Maureen
Nou ja, altijd eens dat is het zeker niet, maar dat ik zeg: daar zijn enorme conflicten of dingen gebeurd waarvan ik zeg: daar staan we haaks op in, dat eerlijk gezegd ook niet. We hebben eigenlijk allebei wel een hele zelfde visie van wat we met het bedrijf willen en waar we naartoe willen gaan en daarom ben ik denk ik ook blij dat we het samen doen, want het vergt gewoon heel veel tijd en energie en dat is niet alleen hier, dat is ook thuis, dat is ook ’s avonds op de bank.
Cor
Praten jullie daar dan ’s avonds op de bank ook nog heel veel over?
Maureen
Heel veel, ja. Overdag zien we elkaar eigenlijk niet zo veel. De één zit daar, de ander zit daar en weet je, wij hebben hetzelfde als een ander, wij komen ’s avonds thuis en dan is het: de één komt om drie uur thuis en de ander om zeven uur thuis, maar dan wordt eigenlijk alles nog besproken van die dag en wat er gebeurd is, al dat soort dingen, dus dat is ook ’s avonds en in het weekend. Maar dat zijn wij eigenlijk altijd wel gewend, dat hebben wij altijd gehad.
Cor
Daar hebben jullie natuurlijk een voordeel bij, die DGA die thuiskomt en waarbij de partner, of dat nu een man of vrouw is, niet, geen ondernemer is en niet, tuurlijk en dan zal er ook over de kinderen gepraat worden, dat heb je natuurlijk wel samen, maar het over de zaak spreken is natuurlijk wel, dat is natuurlijk wel iets heel moois, iets krachtigs.
Maureen
Ja, dat zeg ik, daarom ben ik ook blij dat wij het samen zijn aangegaan, want dan is het ook niet zo belastend. Kijk, bij ons stopt het natuurlijk nooit. Het bedrijf stopt nooit en het werk stopt ook nooit. De telefoon staat bij ons altijd aan. Als iemand mij om elf uur een mailtje stuurt en ik moet reageren, dan reageer ik om elf uur. Maar die ethiek hebben wij altijd gehad. Die had ik ook voor ten Hag. Ik was de eerste bij ten Hag die thuis werkte. En die de mogelijkheid had om thuis in te loggen, al dat soort dingen. Want ik kan niet, zo zijn wij eigenlijk allebei, dingen die je vandaag moet doen, moet je niet overzetten naar morgen. Die moet je vandaag ook gaan doen. Ik kan niet dingen laten liggen van: dat komt morgen wel. Zo functioneer ik niet. Als ik heb gezegd vandaag een offerte eruit, dan komt er ook vandaag een offerte uit. En als dat nog om elf uur ’s avonds is, maar dan is hij wel vandaag de deur nog uit.
Cor
Maar zeggen dan jullie kinderen niet over twintig jaar: papa en mama waren altijd aan het werk en ja, oké, daardoor konden wij op de Playstation, of konden wij dit of dat doen.
Maureen
Zo werkt dat bij thuis dus absoluut niet.
Cor
Nee? Hoe gaat dat?
Maureen
Nee, zeker niet. Wij hebben voor de Playstation een vast half uurtje.
Cor
Hebben ze ook schermtijd met de telefoon, dat er een bepaalde schermtijd is op een dag?
Maureen
Niet aan wat hij maximaal mag, maar -
Cor
Ik geloof dat je het gewoon in kunt geven zelfs.
Maureen
Ja, kan, kan. Maar dat vind ik dan nog een ding, maar wij hebben een vaste tijd waarop kinderen op scherm mogen. Dus dat is van half vijf tot vijf uur, kwart over vijf en dat is meer het idee: ik moet ook koken en dan weet ik tenminste zeker dat de één daar zit en de ander daar zit en dat ze weinig verplaatsen en weinig kunnen uithalen in die tijd, dus dat is een beetje gegroeid, dus als het dan toch moet, dan liever in mijn voordeel, dat ik er het meeste gemak van heb. Maar voor de rest zijn wij daar best wel strak in en wordt het eigenlijk niet buitenom door de kinderen gedaan. Ik denk, wij werken veel, maar ik besteed ook heel veel tijd aan mijn kinderen en ik werk voornamelijk als mijn kinderen op school zijn en in de avonduren als ze in bed liggen, maar als ze thuis zijn ben ik thuis voor de kinderen en negen van de tien keer gaat de tas in de hoek en spelen ze buiten en voetballen ze en doen ze alles en pak ik nog een paar uurtjes werk mee.
Maar als dat niet zo is dan ben ik thuis en gaat de voetbal voor, of het zwemmen voor en de activiteiten er omheen en het verhalen vertellen en samen een kopje thee drinken vind ik belangrijker dan het werk op dat moment. Maar ik vind ook best wel dat kinderen mogen weten dat dingen niet vanzelf gaan. Dat er ook tijd is dat mama even moet werken en dat ze even moeten leren dat ze zichzelf moeten vermaken en dat er een tijd is, er is tijd voor leuke en gezellige dingen, deze vakantie waren we natuurlijk heel veel thuis en ja, dan gaat het werk thuis wel een beetje door natuurlijk en dan vind ik: de kinderen mogen best wel weten dat dat energie kost en dat dat tijd kost. Daar is niks mis mee, met werkethiek. Als het niet doorslaat.
Cor
Zit er een ondernemer in spe aan te komen?
Maureen
Ja, zeker. Die oudste heeft één missie en dat is Booking Experts overnemen. Die is ook alleen maar met -
Cor
Opvolging is geregeld.
Maureen
Opvolging is geregeld. Dat heeft hij ook al aan iedereen verteld en hij is directeur van Booking Experts, want hij gaat het overnemen. Hij is nu tien, dus het duurt nog eventjes, maar hij is er wel heel druk mee, want hij heeft echt bewust, hij was zes toen heeft hij leren blindtypen, want wij zeggen altijd: als iemand hier moet komen werken, en hij hoort natuurlijk veel, moet je kunnen blindtypen. Je kunt niet zeggen: ik ben een heel groot, snel internetbedrijf en je zit zo achter je laptop met twee vingers zoekend naar de letters. Dus iedereen moet hier blindtypen. Kun je het niet is dat het eerste wat je moet leren, voordat je hier komt. Je moet kunnen blindtypen.
Cor
Hoeveel aanslagen doe jij per minuut?
Maureen
Ik denk tweehonderd zoveel. Ik kan vrij snel typen, dus zijn missie was het allereerst: als ik dat wil, moet ik leren blindtypen, dus dat heeft hij geleerd op zijn zesde. Hij kon eerder typen dan schrijven. Ik zeg, als je dat wilt doen, alleen als je ergens aan begint, moet je het afmaken. Of je het nu leuk vindt of niet. Je hoeft het voor mij niet, maar als je het per se wil, mag het van mij, moet wel eerst kijken of het kan überhaupt met je vingertjes op dat toetsenbord, maar dat ging prima. Maar, ik zeg, ik vind wel dat je het moet afmaken. Maar dat is ook een beetje de drive die hij heeft, heeft hij waarschijnlijk van ons alle twee, wel iets van meegekregen, als hij zegt: ik doe dat, dan doet hij dat. Dus hij heeft ook echt twintig weken lang dagelijks geoefend op zijn blindtypen en is ook geslaagd met een negen en honderdtwintig aanslagen per minuut, dus dat vond ik ook nog wel fors voor zo’n kleintje. Toen belden ze van het instituut nog op: klopt zijn geboortedatum wel? Want hij is wel heel klein. Ik zeg: ja, klopt. Toen hebben ze nog een interview met hem gedaan, want ze zeiden: dit heb ik nog nooit meegemaakt, dat een kind van zo’n leeftijd dat wil überhaupt, dus daar staat bij Typetopia nog een blog over hem in, want dat was wel heel bijzonder. En nu is hij bezig met blindtypen met een sneltypcurcus, want hij kan wel blindtypen, maar dat is voor hem nog niet snel genoeg.
Cor
En zou hij dan ook wat meer de techneut zijn, of is hij echt de communicator dan.
Maureen
Hij kan ontzettend goed praten. Ik zeg altijd: hij praat nog eens iemand het graf in. Hij is alleen maar, het communiceren, dat zit er heel sterk in. Hij heeft ook een enorme woordenschat, hij had als zevenjarige - taaltechnisch ontzettend sterk. Hij is hoogbegaafd, maar vooral op verbaal gebied, dus hij had als zevenjarige de woordenschat van een gemiddelde volwassene en zo praat hij ook, als een volwassene, dat is echt, dat zit er al heel jong in. En hij moet dan dit jaar een spreekbeurt houden, en dat gaat over Booking Experts. Ik zei: ik weet niet of kinderen dat helemaal snappen, maar ik krijg hem er ook niet vanaf, ik probeer al steeds een dier of - nee, over Booking Experts en over niks anders.
Cor
Hebben jullie in de afgelopen jaren een fout gemaakt als DGA’s dat je zegt: ja, dat hebben we toen gewoon niet goed gedaan? Misschien als een waarschuwing naar andere DGA’s. Daar zijn we gewoon - ik zie wel eens het programma Ik Vertrek en allemaal bij Ik Vertrek hebben ze allemaal als ze in het land zijn, komen ze erachter: de vergunning is niet rond, of de afspraken zijn niet goed gemaakt, dat lijkt bijna de standaard fout die daar gemaakt worden, hebben jullie dat jullie zeggen - aan de ene kant schamen we ons er wel voor -
Maureen
Nou, schamen niet, want ik vind wel dat je, dat heb je als ondernemer en dat heb je denk ik ook als ouder, je komt vaak voor een feit en dan moet je een keuze maken en je doet wat je op dat moment het allerbeste lijkt en die weg ga je in. En het is altijd achteraf projecteren: was dat dan wel de juiste of was dat - ik vind dat als je je echt schaamt voor een keuze heb je niet goed bewust een keuze gemaakt denk ik. Dus dat niet, ik denk wel dat we in het begin misschien teveel, klanten hebben aangenomen wat misschien niet helemaal past bij je visie of missie. Dat je zegt van: ja, maar we moeten ergens naartoe groeien, dat soort dingen, terwijl je nu een veel beter beeld hebt van: wat is nu echt de kracht van het product en dat je daar nog veel sterker in bent.
Cor
Dus jullie hebben toen wel eens klanten aangenomen die je niet had moeten aannemen?
Maureen
Niet had moeten aannemen, ik sta nog steeds achter die keuze wel, maar ik denk wel dat het ene product, dat ons product zich beter leent voor een klant a dan voor een klant b. En dat daarin nu ook wel sterk zegt, in het begin heb je misschien veel meer van: we moeten alles kunnen bedienen, terwijl je nu juist zegt: misschien moet je dat helemaal niet willen, moet je je echt richten op een bepaald iets en daar gewoon heel sterk en heel goed in zijn en laat een ander de rest maar pakken, want dat past helemaal niet zo goed bij ons, achteraf gezien.
Cor
Hebben jullie wel eens zepertjes gemaakt?
Maureen
Wat zijn zepertjes?
Cor
Een uitglijder?
Maureen
Nee, dat heb ik, niet dat ik dat als een uitglijder zie of zo, nee.
Cor
Ik weet nog dat wij met elkaar belden een paar maanden geleden, toen zei jij van: mensen werken nu vooral thuis, of eigenlijk alleen maar thuis toen, je zei: we waren op zoek naar een groter pand. Maar we gaan nu toch ergens over nadenken om, misschien moeten we naar wat kleiners toe. Wat is jouw visie, waar gaat het naartoe? Gaat het naar fifty fifty? Gaat het naar zestig procent thuiswerken en veertig procent op kantoor? Wat is jouw inschatting?
Maureen
Ik denk die zestig veertig procent, dat dat een inschatting is waar mensen zich het meest comfortabel bij voelen, dus wel het contact hebben met je collega’s, maar dan ook thuis wel lekker je eigen gang kunnen gaan, in je sportoutfit achter de laptop kunnen zitten dan in je goede pak. Dat is waar het personeel zich gemakkelijk bij voelt, want ik als persoon, zou daar anders in staan.
Cor
Jij wil wel graag mensen om je heen hebben?
Maureen
Het personeel wil dat graag en daarvoor moet je ook - maar als ik kijk naar de maatregelen die er zijn, al dat soort dingen, zou ik veel meer zeggen: doe het niet, werk vooral vanuit huis. Maar goed, ik heb enorm veel om mij heen thuis. Maar je hebt ook mensen die zijn alleen thuis en dan kan ik me voorstellen, dat merkte ik toen nog wel eens met Ali toen ik nog bij ten Hag werkte en hij thuis werkte, dan kwam ik thuis: o heerlijk, ik ben thuis en hij dacht: kom, we gaan nog even weg, want ik ben de hele dag al thuis. Dan gingen we ergens snel wat eten of wat dan ook, want hij zat al de hele dag in huis en ik was de hele dag weg en was blij dat ik even thuis kwam, maar hij denkt: ik zit al heel de dag in die kamer, kom we gaan even weg. Dus dat is wel het verschil. Kijk, als ik thuiswerk, er gebeurt bij mij constant iets. Helemaal als je thuiswerkt en de kinderen zijn ook nog in huis. Maar ik kan me voorstellen als je dat niet hebt en je zit de hele dag in huis en je hebt dan ook niet dat je ’s avonds naar huis kunt gaan, dat dat lange dagen zijn en dat je dan wel heel veel binnen bent. Dus wij zeggen dan ook tegen mensen: eigenlijk moet je dan ’s ochtends voordat je gaat beginnen, loop even een rondje blok en ga daarna aan het werk. En ’s avonds ook, loop even een rondje en kom dan thuis als je thuiswerkt, om daar toch het idee te hebben - en ga niet werken in je woonkamer, maar ergens anders. Dat je dan toch nog wel een woonkamer hebt. Dus ik kan me voor het personeel wel vinden in zo’n zestig veertig regeling, zelf zou ik dat anders indelen, maar ik vind wel dat je daarin moet luisteren ook naar wat prettig werkt voor de mensen.
Cor
Ik heb nog twee vragen voor je. Wat is nu, in dit bedrijf, de afgelopen drie jaar gebeurd waarvan je echt zegt: daar zit het DNA van Maureen in, dat durf ik echt wel op mijn naam te zetten, dat hebben we kunnen bereiken?
Maureen
Ja, ik denk best wel de snelle groei die we als bedrijf hebben meegemaakt. Ali is heel erg het grote plaatje, die ziet nu al waar wij over vijf jaar zijn, of over tien jaar zijn en daar zit hij ook al in zijn hoofd en ik zit nog hier. Ik ga mee in dat verhaal en ik weet ook zeker dat we daar over vijf jaar zijn, maar ik ben van het hier en nu en hoe ga ik dat hier en nu daar naartoe brengen. Dat hebben we dus drie jaar geleden gehad, toen kwam het personeel en nu gaat het in één keer heel hard met het personeel en dat moet wel begeleid worden en op zijn plek en Ali zit al daar.
Cor
Is hij dan de visionair en jij de strateeg?
Maureen
Ja, ja. Ik ben echt van nu en hoe gaan we dat dan doen en hoe gaan we dat dan vormgeven dat iedereen daar ook zich comfortabel en goed bij voelt en dus dat je als personeel, als groep zijnde hecht bent met elkaar, daar zit wel echt mijn kracht in en Ali is, net wat ik zeg, nu al bezig met het internationaliseren en het hotelproduct en over vijf jaar en over tien jaar en investeerders en dan gaan we dit doen en dat doen en dat doen en ik ben nog: oké.
Cor
Dan zijn jullie een gouden koppel, Maureen, kan ik dan niet anders zeggen.
Maureen
Ja, dat voelt ook wel zo, hoor. Ik ben nog steeds heel erg happy met de keuze die we gemaakt hebben, om het te doen, ik vond het best wel heel spannend, ook om een bedrijf te beginnen, in een markt waar ik totaal niet in thuis ben, ik was natuurlijk wel heel erg van het comfortabele, de regeltjes en de wetjes en dat soort dingen, daar was ik wel heel erg goed in, maar ja, het los zijnde van een visie en daar een concept omheen bedenken dat had ik natuurlijk nog niet echt gedaan.
Cor
Ali heeft jou goed begiftigd dat je het goed zag zitten. Dan de laatste vraag. Welke ultieme tip zou jij willen geven aan andere DGA’s?
Maureen
Ultieme tip is, belangrijk is wel om te luisteren naar anderen, maar om je niet van je pad te laten brengen. Ik denk wel dat wat ons groot heeft gemaakt is: wij hadden een heel duidelijke visie en ik ben heel erg altijd wel kijkend en luisterend naar wat een ander doet en wat een ander denkt, maar wat een ander doet en wat een ander denkt is niet bepalend voor mijn bedrijf. En wij hebben ook wel bepaalde keuzes in het bedrijf genomen van: dat doen we bewust niet, want dan kan ik mijn eigen ei niet meer kwijt en zolang jij je niet meer happy voelt in je eigen bedrijf, maar je laat sturen door meningen en toedoen van anderen, dan waren wij ook niet zover gekomen als waar we nu zijn. Dus ik zou zelf zeggen: blijf ook vooral bij jezelf, bij je eigen visie en je eigen dingen. Niemand kan in jouw hoofd kijken en zeggen: dit is wat jij moet doen. Iedereen kijkt vanaf de zijlijn en geeft een bepaalde visie en als je met alle winden meegaat dan, misschien kom je er wel, maar nooit zo heel snel.
Cor
Dus, hou je eigen koers vast?
Maureen
Ja
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #7 Cor Spronk in gesprek met Sherif el Zeiny - over rolverdeling, gezondheid, blijven leren en groei als kernwaarde
19 Oct 2020· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
WEES BIJZONDER EN BLIJF ALTIJD LEREN
Vandaag ben ik in gesprek met Sherif el Zeiny, 13 jaar ondernemer en DGA van Car Drivers Chauffeursdiensten uit Amsterdam. [opnamedatum 25-8-2020]
DENKER
Sherif begon dit bedrijf als student en had toen nog geen rijbewijs. Hij verteld over de start en hoe vriendschappelijk er vennoten uitstapten en weer instapten in de onderneming. Sherif zorgt voor structuur, zorgt dat er dingen gedaan worden en dat er stappen gezet worden. Dat er niet te lang getreuzeld blijft worden. Ik ben de denker, mijn compagnon is de doener.
IDEALE CHAUFFEUR
De ideale chauffeur is door Sherif niet te benoemen, dat ligt ook aan het type klant en werk. Kende in het begin Sherif nog elke chauffeur, dat is bij het aantal van 300 al niet meer te doen.
KOERIERSDIENSTENPLAN
Cor: “Er is een koerier die komt aan je huis, die belt aan. Maar terwijl hij aanbelt loopt hij al weg, want hij hoeft tegenwoordig geen handtekening voor zijn pakketje te hebben. Als je geluk hebt staat hij voor je deur. Of is hij bij de buren afgeleverd, of je moet maar hopen dat die ergens is. Daar is qua service en qua kwaliteit volgens mij echt nog heel veel te winnen”. Sherif: Als een bedrijf bij mij aan zou kloppen, dan ligt mijn plan sowieso al klaar hoe we daar de service kunnen verbeteren. Dat is gewoon in hele kleine, simpele stapjes. Ik denk dat het ook wel begint bij de keuze van de chauffeur en de opleiding van de chauffeur. Maar ook wat er van de chauffeur verwacht wordt”.
GEZONDHEID
“Je gezondheid is heel erg belangrijk als ondernemer. Dus als jij heel erg goed in je vel zit en uitgeslapen bent, dan presteer je veel beter. Als je tachtig uur werkt, betekent niet dat je heel erg betrokken bent, maar betekent dat je heel erg inefficiënt bent. Dat is de conclusie die ik zou kunnen trekken.
BLIJVEN LEREN
Als ondernemer ben je elke dag bezig met de dagelijkse dingen, maar je moet ook investeren in jezelf, in je eigen ontwikkeling. Dat kan in de vorm zijn van cursussen, van boeken lezen en podcasts luisteren. Maar ook gewoon met andere ondernemers dingen oppakken en van elkaar leren. En dat stukje, daar moet je tijd voor maken en dat moet je structureel doen en ik denk dat dat ook een leerpunt is voor mij.
GROEI
Één van onze belangrijkste kernwaarden is groei in ons bedrijf. Dus ons bedrijf moet groeien. We moeten persoonlijk groeien, onze chauffeurs moeten groeien en de klanten moeten door ons groeien. Ik zorg dat dat steeds weer naar voren komt, groei.
Als ultieme tip aan andere ondernemers geeft Sherif twee tips: wees bijzonder en blijf altijd leren.
Meer over Sherif El Zeiny en zijn bedrijven kun je vinden op:
https://www.linkedin.com/in/sherifelzeiny/https://www.linkedin.com/company/car-drivers-chauffeursdiensten/https://car-drivers.nl/
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.
Volledige tekst:
Sherif El Zeiny heb ik hier aan tafel bij mijn kantoor in Dronten. Sherif, wij kennen elkaar van Master Match, waar we allebei een account hebben genomen een paar maanden geleden. De doorwerkgever kwam nog even voorbij waar wij samen wat connecties hadden. Ik als ambassadeur en jij wellicht als klant, maar daar komen we nog wel op in deze podcast. Hartelijk welkom hier in Dronten.
Sherif
Dank je wel.
Cor
Net met jou over gehad, je bent tweeëndertig jaar. Woont in Amsterdam.
Sherif
Amstelveen.
Cor
Amstelveen. Half Nederlands, half Egyptisch. Dus vandaar de naam, ik kon hem even niet helemaal goed thuisbrengen. Getrouwd?
Sherif
Ja.
Cor
Kinderen?
Sherif
Twee.
Cor
Twee?
Sherif
Ja.
Cor
Dochters, zonen?
Sherif
Twee zonen. Vier en één.
Cor
Hobby’s, ik zag op Facebook voorbij komen en je vertelde net wat het was, ik dacht judo, maar het is Braziliaanse Jiujitsu.
Sherif
Jiujitsu, ja.
Cor
Ben je daar goed in?
Sherif
Ik ben er pas twee jaar mee bezig en als je ooit een zwarte band wilt, moet je tussen de tien en vijftien jaar, ben je ermee, moet je oefenen. Ik doe het fanatiek, maar ik ben er nog lang niet.
Cor
En waarom doe je aan sport, om je af te reageren?
Sherif
Ja, ik vind sporten belangrijk, ik vind het goed om te bewegen, maar ik denk dat dit ook een sport is die anders is dan andere sporten, omdat het een zelfverdedigingssport is, maar ook een denksport. Het is niet brute kracht, maar het is juist op leverage. Verder is het goed voor je zelfvertrouwen, je ontmoet ook heel veel mensen. Dus er komen heel veel verschillende soorten mensen op deze sport af en heel hoog opgeleid, tot heel beroemd, tot een stratenmaker en een komiek en noem maar op. Dus het is leuk.
Cor
Ik dacht even, met die car drivers zul je misschien, als je dan mensen aan je auto krijgt, zul je je misschien goed kunnen verdedigen, maar daar had het dus niks mee te maken.
Sherif
Nee, nog nooit nodig gehad, nee.
Cor
Even nog een paar weetjes, heb je een favoriete voetbalclub?
Sherif
Nee, ik volg geen voetbal, als ik moet kiezen is het voor Ajax.
Cor
Ja, Amstelveen, Ajax. Muziek?
Sherif
Ook niet, ik luister bijna geen muziek.
Cor
Je luistert bijna geen muziek. Favoriete auto?
Sherif
Auto, ik vind, ik hou van Duitse merken, dus dan denk ik aan een BMW, Mercedes.
Cor
En wat rijd je zelf?
Sherif
Peugeot, een Frans merk.
Cor
Een Frans merk, Sherif toch! Een Peugeot.
Sherif
Een Peugeot 508.
Cor
Lees je boeken?
Sherif
Ja, ja.
Cor
En wat voor boeken zijn dat?
Sherif
Van alles, ik hou van zelfontwikkelingsboeken, dus persoonlijke ontwikkeling bedoel ik. Ik vind Mark Tigchelaar heel tof.
Cor
Ben Tiggelaar.
Sherif
Mark Tigchelaar.
Cor
Is dat de broer van?
Sherif
Ik weet niet of ze familie zijn, volgens mij schrijf je de achternaam ook iets anders.
Cor
Oké, dan zal het niet.
Sherif
Maar Mark schrijft vooral boeken over focus en over het brein, op een heel makkelijke manier, maar ook heel praktisch. Dus ik zit hier nu bijvoorbeeld met een dingetje in mijn hand, dat is gewoon om me beter te kunnen concentreren tijdens het gesprek.
Cor
Leuk, hij heeft nu een USB-stick in zijn handen, dus als je iemand met een USB-stick in de hand ziet dan is dat wellicht om te concentreren. Luister je wel eens podcasts?
Sherif
Ja, heel veel. Ik vind de psychologie van succes, vind ik heel leuk, van Tonny Loorbach en Albert Sonnevelt, Groeivoer podcasts luister ik de laatste tijd.
Cor
Dat is van iemand hier uit Kampen volgens mij.
Sherif
Volgens mij wel, ja. Misschien binnenkort jouw podcasts.
Cor
Wie weet! Nou zeker als jij in de uitzending bent Sherif zul je hem luisteren. Tegen wie kijk je op?
Sherif
Ik kijk niet echt tegen personen op, maar meer tegen dingen die ze doen. Dus er is niet een persoon waarvan ik zeg: super top, die doet alles goed, maar de dingen die ze doen vind ik wel heel interessant, maar als ik toch moet kiezen, bijvoorbeeld een Nederlandse ondernemer is de oprichter van Picnic, vind ik heel cool. De manier hoe hij dingen verkoopt en hoe hij in bepaalde markten stapt, altijd met anderen samen en het zo groot maakt vind ik heel inspirerend, dus dat is iemand die -
Cor
Dan heb ik de vraag: uit wat voor nest kom je? Zo zeggen ze dat hier op de Veluwe. Uit welk nest kom je, wat deden je ouders en heb je broers, zussen?
Sherif
Ik ben enig kind. Ik hou van rust, dus dat komt misschien daardoor omdat ik nooit broers en zussen om me heen heb gehad. Mijn ouders waren hardwerkend en redelijk sociaal, dus altijd goed zorgen voor anderen, misschien meer dan voor zichzelf, maar ook wel erg hardwerkend. Dat is wat mij bij is gebleven en nog steeds, dus, ook al zijn ze ziek gaan ze gewoon naar hun werk, niet zeuren, dat zijn dingen die ik ook heb meegekregen, dus ja.
Cor
Je ouders zijn ondernemers?
Sherif
Nee, mijn vader heeft ooit wel een snackbar gehad en een slagerij volgens mij, maar die is daarna de zorg ingegaan, zorg voor een huis met gehandicapte mensen op oudere leeftijd, daar is hij voor gaan zorgen en mijn moeder die werkt ook in de zorg, ook oudere mensen, dus dat zit er wel in, zorg voor oudere mensen, ja.
Cor
Bijzonder. Misschien wel leuk om eens te kijken wat dat nu voor jouw ondernemerschap betekend heeft, de lessen die je daaruit geleerd hebt, die je misschien nog steeds daaruit leert. Uit wat voor nest kom je is dan een begin, ik heb gezien: je hebt VWO gedaan en daarna ben je bij de VU heb je de Bachelor IBA gedaan, maar dan enterpreneurship en daarna heb je de Master Transport en Supply Chain Management gedaan. Wat helpt, met name die laatste studie, misschien moet je eerst vertellen wat voor bedrijf je nu hebt, laten we dat doen, dan gaan we daarna nog op de studie terugkomen. Want ik las en ik hoorde iets, een leraar had tegen jou gezegd, die vroeg aan jou: wat wil je worden? Waarop jij zei: ik wil graag de directeur worden van -
Sherif
Unilever.
Cor
Unilever. En toen zei hij, misschien wat meewarig tegen jou: nou, Sherif, dat kun jij vast niet. Dat zal de boodschap geweest zijn en toen dacht jij: ik zal ze laten zien wat ik kan.
Sherif
Ja, dat klopt.
Cor
En wat gebeurde er toen? Wat gebeurde er, je zou ook kunnen zeggen, de weken erna?
Sherif
De weken erna, precies weet ik niet meer, maar ik weet wel dat er bij mij toen iets in mijn gedachten kwam van: ik zal me nog wel eens bewijzen, wat ik kan. Dat ik niet alleen een goede positie zou krijgen, maar dat ik hem ook zelf daar de eigenaar van zou zijn. Dus van het hele bedrijf. Dus niet alleen in loondienst, maar ook de eigenaar. En dan moet je ergens beginnen en ik vond sowieso altijd wel leuk om ondernemende dingen te doen en tijdens mijn vervolgstudie aan de VU ben ik al bedrijfjes begonnen, ik had een consultancybedrijfje, een bedrijfje dat producten importeerde vanuit het buitenland en uiteindelijk kwam iemand op mijn pad en die zei: wil je een chauffeursdienst beginnen.
Cor
Was je altijd een beetje een ronselaar, iemand die overal wel geld tussen zag zitten. Je kocht iets, verkocht het weer, hoe ging dat?
Sherif
Ja, ik denk het wel. Ik denk dat ik het van jongs af aan wel heb gehad. Gezien dat ik daar heel erg succesvol in was, de verkoper van de school was, maar ik heb daar wel veel dingen geprobeerd en veel geleerd, ja. En ik denk ook zelf dat het, ik heb nooit in een heel groot bedrijf zelf gewerkt omdat ik meteen ben gaan ondernemen van jongs af aan, maar ik denk dat, ook al zou ik in een bedrijf hebben gewerkt, of ergens een carrière gaan maken, zou ik toch dat ondernemende meenemen omdat ik het toch heel belangrijk vind om het bedrijf als een stukje van jezelf te zien en groter te maken, ja.
Cor
Maar goed, je was negentien en toen kwam je in die car drivers-wereld. Hoe ging dat?
Sherif
Ja, iemand kwam met het idee: chauffeursdienst en daar had hij wat ideeën over, wil je erover meedenken en misschien meedoen? En toen zei ik: ik wil wel meedoen, maar ik heb zelf geen rijbewijs, dus we gaan chauffeurs gewoon inhuren. We kennen heel veel studenten, dus dat worden onze chauffeurs en dan gaan we gewoon onze eerste klanten zoeken en kijken we hoe dat gaat. En dat ging heel goed. Onze eerste klanten die we binnenhaalden zaten volgens mij in de private equity, die hadden meteen een heel netwerk van relaties mee en toen stonden we bekend als de jongens die chauffeurs konden regelen.
Cor
En je was toen met twee andere mensen?
Sherif
Ja, ik heb er zelf nog iemand bijgehaald, dus de jongen die naar me toekwam, plus nog een andere jongen, zijn we met zijn drieën begonnen.
Cor
Wat is dan een beetje jouw rol in die drie. Welke rol pak jij dan op? Ben jij de verkoper, of ben jij de administrateur aan de achterkant, of ben je de -
Sherif
Ik vind het zelf meestal leuk om groot te denken en eigenlijk een beetje de strategie uit te zetten. Ik ben niet een heel typische verkoper. Ik kan wel mijn producten goed verkopen als het nodig is, ik kan heel creatief denken, om op een creatieve manier mijn producten aan de man te brengen en ik denk een beetje het overzicht houden. Structuur, zorgen dat er dingen gedaan worden, zorgen dat er stappen gezet worden, dat er niet te lang getreuzeld blijft worden.
Cor
Die andere twee, die doen - eentje heeft jou gevraagd, eentje heb je zelf gevraagd? Wat hadden die voor rol tussen jullie drie?
Sherif
De ene studeerde accountancy, dus die had meer een rol qua cijfers en de belastingaangiftes als eerste en de ander die was ook wel goed in marketing herinner ik me nog en was een hele slimme en sociale jongen, dus die konden we gewoon goed gebruiken.
Cor
Was dat de verkoper, de echte, was die vooral aan de voorkant zeg maar?
Sherif
Ik denk dat we in het begin, we zijn als beginners begonnen, dus heel veel fouten gemaakt, maar ik denk dat we in het begin allemaal van alles deden. Dus die jongen waar ik het net over had, die reed ook, die had wel een rijbewijs en tijdens het rijden verkoop je dan je dienst, dus deed hij inderdaad een stukje verkoop, maar aan de andere kant dacht hij ook over Google AdWords en andere soorten van marketing dus op die manier. En de jongens, uiteindelijk zijn ze niet heel lang bij het bedrijf gebleven.
Cor
Want hadden jullie toen al een BV ingericht met elkaar, of een VOF, of was het drie eenmanszaken die met elkaar samenwerkten?
Sherif
Een VOF was het.
Cor
Oké, maar hoe lang hebben jullie op papier samengewerkt?
Sherif
Ik denk dat, de accountant die is tot 2009, 2010 gebleven en we zijn in 2007 begonnen, dus twee, tweeënhalf jaar. En die andere jongen was al eerder weg, dus die was na anderhalf jaar al gestopt en ja, op die manier. En 2010 zat ik in mijn scriptiejaar toen dacht ik eraan om even wat tijd, even ermee te stoppen, om mijn scriptie goed af te kunnen maken en ik had ook iemand ontmoet in Egypte op vakantie, toevallig. En die reed voor mij en die had wel interesse om in te stappen, dat is mijn huidige partner, nog steeds.
Cor
Maar nog even terug, Sherif, naar, je zegt: na anderhalf jaar stapt die ene eruit en na tweeënhalf drie jaar de andere, ik heb ook af en toe eens compagnons toegelaten en later weer moeten uitkopen, hoe ging dat toen bij jullie? Heeft dat pijn gedaan, heeft dat vriendschappen gekost?
Sherif
Nee.
Cor
Heb jij ervoor betaald, dat je ze uit ging kopen?
Sherif
Nee, ook niet.
Cor
Heb je dat op een andere manier gedaan?
Sherif
Nee, het is heel vriendschappelijk gegaan. Kijk, een chauffeursdienst starten lijkt heel makkelijk en de investeringskosten zijn niet heel hoog, maar het is niet zo makkelijk, want je werkt met mensen. Het voor elkaar krijgen om je eerste klanten te krijgen en om de chauffeurs precies datgene te laten doen wat jij wil qua service en qua beleving eigenlijk is niet zo makkelijk, dus het kostte heel veel uren in het begin om het bedrijf eigenlijk op te zetten. En ik denk dat de andere partners andere ambities hadden. In het begin misschien dachten: ja, leuk, maar naar mate het meer van hun tijd kostte dat ze dachten: dit wil ik niet mijn hele leven blijven doen. Dus de één is gewoon verder gegaan met een bestuursjaar bij een studentenvereniging en de ander is verder gegaan met zijn studie.
Cor
Maar was op dat moment het bedrijf niks waard? Want je zegt: het is niet zo makkelijk op te zetten, dus je zult veel energie gestopt hebben in die beginperiode. Dan zullen hun toch ook gedacht hebben, ja, of niet, daar willen we voor betaald krijgen?
Sherif
Nee, dat probleem hebben wij niet gehad, dat is gewoon vriendschappelijk gegaan. Het bedrijf was wel wat waard, maar ik denk niet zoveel dat er ruzies om zouden ontstaan.
Cor
Dus daar ben je goed mee weggekomen, zou je kunnen zeggen.
Sherif
Ja, achteraf helemaal, want nu is het heel veel waard.
Cor
Ja, mooi. En waarom toch weer een nieuwe compagnon, want je zou ook kunnen zeggen, je hebt er dan gelukkig geen gezeik mee gehad, dus dat is super, ging het altijd maar zo in de zakelijke wereld dat je, als een compagnon, als die weg wil, vriendschappelijk wordt opgelost. Maar je dacht toch: ik kan het niet alleen.
Sherif
Nee dat niet, maar ik had mijn scriptie die ik maar had uitgesteld en die maar niet afkwam en toen dacht ik, die jongen wilde graag instappen, toen heb ik hem laten instappen en zou ik in eerste instantie er zelf een jaartje tussenuit gaan.
Cor
Want hoeveel uur werkte je bijvoorbeeld en hoeveel uur was je met je studie bezig? Te weinig hoor ik? Maar was je toen al veertig, vijftig, zestig uur met je werk bezig?
Sherif
Ja, ik denk - eigenlijk was dat het kantelpunt. Daarvoor was het misschien iets naast mijn studie, op het moment dat die jongen instapte en na een paar maanden zei: ik wil dat je toch - ik heb je toch nodig, om terug te komen en toen zijn we er heel hard voor gegaan. En toen is het ook echt gaan groeien.
Cor
Maar wat is hard ervoor gaan. Wat moet je dan doen?
Sherif
Dan is het eigenlijk, mijn scriptie was klaar, dus niks wat mij tegenhield. Dus in dat geval was het gewoon heel hard werken en ik denk dat de meeste ondernemers beginnen met heel hard werken en dan achteraf denken: misschien had ik wat minder hard moeten werken, maar die fout heb ik ook gemaakt, dat waren echt weken van minimaal tachtig uur in de week.
Cor
En waar ging die tijd vooral in zitten? Ging dat in klanten, in werknemers zitten?
Sherif
Alles, we deden alles zelf, dat waren typische beginnersfouten, maar we deden echt alles zelf. Een chauffeur ophalen in de nacht deden we ook zelf als hij niet meer thuis kon komen. Het opzetten van de website, reclamecampagnes, het werven van chauffeurs, sollicitatiegesprekken, evenementen bezoeken, projecten opzetten, als er een groot feest was dat er twintig chauffeurs aan het einde van het feest klaar moesten staan, dat deden we allemaal zelf.
Cor
Het begon bijna op werken te lijken?
Sherif
Ja, echt wel. Ik hoorde laatst iemand, dat was toevallig van een podcast, die zei: ondernemers zijn de enige mensen die tachtig uur werken om te voorkomen dat ergens anders veertig uur gaan werken. Ja, daar kan ik me wel in vinden.
Cor
Daar kun je wel je handtekening onder zetten.
Sherif
Ja, klopt.
Cor
Ben je ook wel eens, want je zegt je bent rustig, was het voor jou ook vermoeiend?
Sherif
Het werk op zich niet, nee. Dat is juist energiegevend, helemaal als dingen lukken en precies zoals je het hebt bedacht, dan krijg je daar heel veel energie van en wil je alleen maar meer eigenlijk.
Cor
En de persoon die zich heeft ingekocht, voor hoeveel procent heeft die zich ingekocht?
Sherif
Voor vijftig procent.
Cor
Vijftig. Dus op basis van vijftig vijftig hebben jullie het bedrijf. En heb jij een soort van veto op het moment dat de stemmen staken, dat jij een soort veto hebt dat je het uiteindelijk voor het zeggen hebt, of is dat ook gelijk?
Sherif
Daar hebben we onderling de afspraak gemaakt dat ik de eindverantwoordelijke ben voor alles. Dus beslissingen waar we niet uitkomen zou ik de doorslaggevende stem zijn, ja.
Cor
Dus vijftig procent plus nog een beetje meer zeggenschap, zeg maar.
Sherif
Ja, maar in de praktijk, kijk, ik denk niet dat ik een persoon ben die dat snel zou doordrukken als dat echt tot splitsing leidt, dus ik hou altijd rekening met de anderen.
Cor
Maar als het moet, dan moet het.
Sherif
Ja.
Cor
Wat is nu precies, je zou kunnen zeggen, het DNA die jij als ondernemer, wat is dan heel erg kenmerkend dat je zegt: dat komt echt van mij, dat is voor mij heel belangrijk.
Sherif
Ja, ik hou van positiviteit, optimisme. Als iemand bij mij komt dat het niet lukt, dan geloof ik dat niet. Alles lukt, ja. Voor elke vacature bestaat er een chauffeur in mijn ogen, dus als er een hele moeilijke vacature komt waar niemand zou willen werken, dan wijs ik naar een ander bedrijf en zeg ik: daar lukt het toch ook? Dus het moet lukken.
Cor
Dus een chauffeur is altijd al geboren?
Sherif
Ja, ja. En dat geldt ook voor projecten en dat geldt ook in moeilijke tijden, zoals nu met Corona dan ben ik niet, hou ik er niet van als iedereen heel negatief is.
Cor
Even misschien voor de luisteraars, de podcast is opgenomen op, het is nu vijfentwintig augustus en hij wordt uitgezonden, dat zal ongeveer begin oktober zijn, dus het is even geleden opgenomen. Wat ik net even nog wilde vragen: in hoeverre heeft nu de studie die je gedaan hebt - wat heb je bij de studie geleerd wat je nu dagelijks kunt toepassen?
Sherif
De manier van denken, dat is eigenlijk het enige wat ik me herinner wat ik heb meegenomen van mijn studie. En de manier van denken is hoe je dingen analyseert, problemen aanpakt, hoe je met mensen omgaat, hoe je samenwerkt, dat zijn dingen die ik heb meegenomen. De theorie zelf is wel nuttig, maar als ik het er nu bij zou pakken is het verouderd en teveel gebaseerd op modellen, denk ik. En tuurlijk, een model is altijd handig, als ik hem nu nodig zou hebben pak ik het erbij en ga ik het toepassen, maar om al die modellen uit je hoofd te leren, ja, dat is niet het meest waardevolle wat ik van mijn studie heb meegenomen.
Cor
Maar je zegt dus eigenlijk dat je vooral heel veel praktische dingen hebt geleerd dan op school? Want dat vind ik wel bijzonder.
Sherif
Nee, niet praktisch, maar het gaat echt puur om de manier van denken. Als ik een case kreeg over een bepaald probleemstuk in een bedrijf, dan kun je dat op verschillende manieren aanvliegen en daar kun je natuurlijk theorie bij gebruiken enzovoorts, maar het heel structureel dat probleem aanpakken, dat is echt een skill die je leert op school, op de universiteit met name. Als ik het zo bekijk is dat hetgeen wat ik heb meegenomen. Supply Chain Management zit vol met afkortingen, allerlei modellen, een ERP 1 en ERP en zo’n model en daar heb ik nooit iets mee gedaan, nee.
Cor
Ik zei het al, dit is de zevende podcast die ik opneem. Heel veel ondernemers zijn kenmerkend, die hebben vaak geen opleiding gehad, die zijn al vroeg van school gegaan omdat ze ergens handel in zagen, of ze zagen ergens brood in en dat soort zaken. Jij hebt inderdaad dan wel, misschien, je zou kunnen zeggen, niet voor ondernemer hebben geleerd, maar je hebt wel geleerd, wat is dan voor jou, is dan die manier van denken die jou nu helpt in jouw ondernemerschap? Of is dat op het moment dat we zijn gaan ondernemen, vanaf dat moment is het leren begonnen?
Sherif
Een combinatie van. Vanaf het moment dat ik ging ondernemen, merkte ik dat ik heel snel groeide in dingen doen en praktische vaardigheden, maar ook in denken, dingen aanpakken, problemen oplossen enzovoorts. Maar naar mate je blijft ondernemen en dat blijft doen wordt het een soort van trucje wat je elke keer uitvoert en dan komt die manier van denken en dat analyseren komt dan van pas wat je hebt geleerd en dat kan je dan nog een stapje hoger brengen, denk ik, dat is als je het gewoon gaat doen.
Cor
Even over die chauffeurs. Zijn het allemaal ZZP’ers, of zijn het allemaal mensen die bij je in dienst zijn?
Sherif
Ik heb ze op de payroll. De meesten. En dat houdt in dat ze als freelancer bij me werken op een nuluren contract beginnen ze en naarmate ze langer werken krijgen ze meer vastigheid.
Cor
En hoe doe je nu de selectie? Moeten ze een video maken, ik kan me voorstellen, je wilt jouw DNA erop leggen, ze moeten een bepaalde standaard hebben van omgangsvormen kan ik me voorstellen. Dat vond ik ook wel apart, hoe weet je als negentienjarige wat een directeur van vijftig jaar, wat die belangrijk vindt in een chauffeur? Hoe kwam je daar achter? Was dat door schade en schande?
Sherif
Ja, ik denk dat als je jong bent dat je veel gegund wordt en dat een directeur het ook wel leuk vindt om een heel jong persoon iets bij te brengen en daar maakten we volop gebruik van. We hebben daar heel veel van geleerd, we hebben zoveel mensen in de auto gehad die dan een tip gaven hoe iets beter kon en de compagnon die reed dan mee en die kon dan ook nog kijken wat er goed ging en wat er minder goed ging en uiteindelijk hebben we dat zo geperfectioneerd en ik denk dat de service die we daar leverden was van zo’n hoog niveau dat we daar wel trots op mogen zijn en dat we dat ook meenemen in al onze andere diensten die we daarna zijn gaan ontwikkelen.
Cor
Daar komen we straks nog even op terug. Maar stel, er belt iemand op en die zegt: meneer El Zeiny, ik wil wel chauffeur worden. Wat is dan, je hoeft niet al je geheimen prijs te geven, maar wat is dan - door welke molen gaan ze dan heen?
Sherif
Het proces is in de loop van de tijd wat veranderd, omdat we nu meer op andere diensten zitten, maar als iemand als privéchauffeur bij mij kwam werken, dan gingen daar heel veel stappen aan vooraf. Je krijgt gewoon een algemene check, dus cv, een telefonisch check, hoe spreekt diegene, hoe sociaal is diegene en dan moest diegene op kantoor komen en had hij een route gekregen die hij moest voorbereiden en dan moest hij die gaan rijden met een luxe auto en letten we op alle punten die we hadden geleerd in de afgelopen tijd, gingen we op letten. Heeft hij een prettige rijstijl, houdt hij op de juiste momenten zijn mond en weet hij wanneer hij vragen kan stellen, is de route goed voorbereid, heeft hij het tot in de details voorbereid, dus ook waar hij moet parkeren, wat als er geen parkeerplek is, waar laat hij de klant uitstappen en ik denk dat het meestal, als een chauffeur binnen kwam lopen en in de eerste vijf minuten wist je al of het iemand was die bij mijn bedrijf past. Want dan zag je al dat hij op die bepaalde dingen lette, een bepaalde houding had, een bepaalde uitstraling, ja voor ons was dat heel belangrijk en dan als je eenmaal aangenomen was mocht je niet meteen voor de directeur rijden. Dan ging je eerst andere dingen doen, ja. Dat kan zijn chauffeurs ophalen met een auto van ons of hele simpele ritjes.
Cor
Dus iemand moet er ook een beetje in groeien. En heb je dan zelf dat je vooral kijkt naar het verbale of vooral naar het non-verbale? Als je kijkt en in vijf minuten weet je het? Dus dan vraag ik waar jij, vanuit je fingerspitzengefühl misschien nu zegt -
Sherif
Daar zit een stukje non-verbaal bij, hoe iemand overkomt. Als iemand heel onzeker de auto gaat starten zou ik niet mijn sleutels aan hem geven, dus ik wil wel dat iemand zeker is en laat zien dat hij de ervaring heeft en dat hij de opleiding bij ons heeft gekregen van verschillende soorten auto’s enzovoorts, maar ook het verbale, dat kan ook heel erg helpen. Als iemand verbaal al heel erg sterk is dan start de rit gewoon wat prettiger, dan gaat een directeur wat prettiger achterin zitten en kijkt wat minder over de schouder mee: wat doet de chauffeur, minder druk voelt, gaat de rit automatisch wat beter.
Cor
En ik kan me voorstellen, Sherif dat in het begin vooral studenten waren die voor jullie reden. Hebben jullie een bepaalde leeftijdscategorie, het moet een beetje in die categorie zitten wil je, ik noem maar wat, voor DGA’s of directeuren rijden? Of juist wel vrouw, of juist geen vrouwen?
Sherif
We keken altijd wel naar de persoon, dus we hebben geen stelregels van: het moet zo en zo’n persoon zijn, als je daar niet aan voldeed dan is het helemaal afgeschreven, maar de ervaring leerde wel dat een chauffeur van drieëntwintig jaar en ouder gewoon meer rijervaring heeft, beter de auto’s kon besturen en wat volwassener was in zijn gedachten, dus daar kon je vaak wel wat aan overlaten als iemand ’s avonds ophalen. Dat het goed voorbereid was. En bij wat jongere jongens was het wat minder goed voorbereid, maar niet altijd, er waren ook heel veel uitzonderingen en die jongens, jonge jongens die het heel goed hebben gedaan.
Cor
Heb je wel eens mensen moeten teleurstellen, dat je zei: jij bent niet goed genoeg?
Sherif
Ja, tuurlijk, ja.
Cor
Word je ook wel eens beticht van discriminatie?
Sherif
Nee, nee. Meestal, ik kan me niet iets bedenken waarbij dat is gebeurd.
Cor
Dat iemand zegt: je kiest mij niet omdat ik te oud ben, of omdat ik te jong ben of - zijn er veel vrouwelijke chauffeurs trouwens?
Sherif
Ik had wel een periode dat ik veel vrouwelijke chauffeurs aannam ja, hoewel het merendeel was man, maar we hadden ook vrouwelijke chauffeurs.
Cor
Maar sinds je getrouwd bent is dat niet meer voorgekomen. Dat is een grapje!
Sherif
Nou, nu je het zegt - nee, ik denk, zoals ik zeg, voor elke vacature bestaat een chauffeur en bij sommigen passen meer vrouwelijke chauffeurs bij, we hebben bijvoorbeeld ook heel veel kindervervoer gedaan en daar was de match met vrouwelijke chauffeurs, dat lag wel. Soms ook als privéchauffeur, denk je dat sommige klanten het heel prettig vonden als er af en toe een vrouwelijke chauffeur bij was, ja.
Cor
Is, zeker bij de privéchauffeurs, kwam iedere chauffeur uiteindelijk langs jouw bureau, ook toen jullie groeide, langs jouw bureau voordat die werd aangenomen?
Sherif
In het begin wel, in het begin kon dat nog. Totdat we zo groot werden dat ik daar de tijd niet meer voor had om ze allemaal te spreken, maar ik vond dat in het begin heel belangrijk, dat ik alle chauffeurs kende, met name de eerste lichting chauffeurs, de eerste groep, met sommigen heb ik nog steeds contact. Die spreek ik nog steeds, die zijn naar allemaal verschillende bedrijven, over de hele wereld, maar het is nog steeds leuk contact met ze te onderhouden en die zag ik, die haalde ik soms ‘nacht op zelf en als ze langer dienst hadden gingen we samen lunchen of eten daarna, dus, op die manier.
Cor
Ik begreep dat je inmiddels kantoorstaf hebt, hoe groot is jullie club op kantoor nu?
Sherif
Kantoor is niet zo heel groot, daar zitten tussen de vier en zes personen op kantoor en de poule van chauffeurs die regelmatig wordt ingezet, dus de poule van inzetbare chauffeurs is driehonderd.
Cor
Maar hoe kun je driehonderd mensen kennen?
Sherif
Ja, dat gaat dus nu niet meer. In het begin kende ik iedereen en nu is dat niet meer het geval, ja. Persoonlijk dan.
Cor
Als je nu een barbecue hebt zul je de namen niet meer weten.
Sherif
Nee, niet allemaal, nee.
Cor
En hoe is dat met klanten? Hoeveel procent van de klanten die het bedrijf nu kent, kent Sherif nog?
Sherif
De klanten waar we ons nu op focussen denk ik allemaal, dat zijn wat grotere klanten en ander soort klant. Van de privéchauffeurs was er ook een hele grote groep die mij kende, maar ook daar, naar mate we groter werden werd dat steeds wat minder en er zullen vast nog wel wat klanten zijn die me kennen en ik heb ook wat contact met klanten.
Cor
Is dat een apart wereldje, de directeuren of eigenaren die een chauffeur nodig hebben?
Sherif
Nee, ik denk het niet.
Cor
Is dat een bepaald type klant?
Sherif
Nee, niet per se. Het is een beetje het beeld van wat je vaak in films ziet. Dus een hele rijke meneer met een Rolls Royce en een chauffeur die alles voor hem doet, maar het kan ook gewoon heel praktisch zijn en kan een advocaat een chauffeur gebruiken die een heel hoog uurloon heeft en in de auto even wil doorwerken. Dan verdient hij zo wat meer terug, maar het kan ook iemand zijn met een blessure, iemand die door zijn enkel is gegaan en niet kan rijden en iemand die gewoon heel veel afspraken heeft en wil slapen onderweg. Dus heel verschillend, heel divers.
Cor
Dus het zijn niet vooral de corporates die jullie inhuren. Het is heel divers.
Sherif
Die zitten er ook tussen, ja. We hebben heel veel beursgenoteerde bedrijven waar wij de chauffeurs aan mochten leveren en dan heb je wat drukkere mensen, ja.
Cor
Werd het op een gegeven moment voor jou verslavend, of zeg je, het werd op een gegeven moment voor mij een beetje saai om zelf die intake te doen. Doe je nu dagelijks nog wel zelf intakes?
Sherif
Nee, het werd niet saai, maar ik denk dat - op een gegeven moment en dat leer je als je onderneemt, dat is gewoon een leerproces, dan ga je leren dat je gewoon niet alles zelf kan, dat er andere mensen zijn die het beter kunnen.
Cor
Ho, wacht even, niemand kan het toch zo goed als jij?
Sherif
Ik denk sommige dingen wel, ja. De chauffeurs aannemen bijvoorbeeld, ik heb de neiging om chauffeurs aan te nemen die heel veel op mij lijken. Dus een beetje rustig zijn en soms heb je wat andere mensen nodig. Dus ik denk dat andere mensen die daar meer ervaring in hebben en die dat op een andere manier bekijken, dat veel beter kunnen.
Cor
En nemen ze dan wel jouw DNA goed genoeg mee?
Sherif
Ja, ze zijn onderdeel van ons bedrijf en de DNA die we uitstralen naar de rest, ja.
Cor
Dus als je kijkt, die vier tot zes mensen op kantoor, een deel daarvan zal een soort recruiter zijn en klantcontact en misschien een deel back office voor de papieren, zoals ik je in het voorgesprek vertelde ik kom uit de uitzendbranche, ik weet nog dat daar enorm veel papieren, enorm veel administratieve druk was om dat allemaal rond te krijgen. Hoe ging je daarmee om, had je daar goede systemen voor, of heb je dat ook moeten leren?
Sherif
We hebben dat meteen uitbesteed vanaf het begin. We hebben een back office partij genomen die -
Cor
Die payrolling voor jullie doet.
Sherif
Die dan ook dat stukje risico overnam. En daar ben ik wel blij mee dat die dat hebben gedaan.
Cor
Is er veel concurrentie?
Sherif
Op chauffeursvlak?
Cor
Ja?
Sherif
Ja, er is veel concurrentie, maar aan de andere kant ook weer niet. Ik denk dat ik het enige bedrijf ben dat zich specialiseert op chauffeurs, dus op de nichemarkt chauffeurs en een uitzendbureau is ook een concurrent, die zou ook chauffeurs kunnen leveren, maar die is niet gespecialiseerd in onze branche. Die nemen niet de kennis en ervaring mee van de klanten die ik heb. Dus op dat punt zie ik ze niet echt als een concurrent. En er zijn natuurlijk ook heel veel privéchauffeur bedrijven die alleen maar privéchauffeurs leveren, ja dat is op dat vlak concurreren ze misschien met een paar diensten van mij, maar die hebben weer andere diensten niet.
Cor
Daar ben ik nu een beetje benieuwd naar, van jou, Sherif, jij zegt, dus als ik je eigenlijk goed begrijp zeg je: wij doen chauffeurs, er zijn mensen die hebben rijbewijs b of c, misschien c en e zelfs of ook D, ik weet niet of jullie ook touringcarchauffeurs doen, maar jouw toegevoegde waarde is eigenlijk een stukje service. Dus hospitality of hoe je het wilt noemen. Hoe doe je dat nu, je komt bijvoorbeeld in een gesprek, hoe pak je dat nu op. Je zei net al: de chauffeurs die laten we een eindje rijden en die kan dat soort dingen tonen, maar hoe prikkel je dit? Dat stukje extra?
Sherif
Ik denk door gewoon het goede voorbeeld te geven en het in al je processen door te voeren. Vanaf het moment dat de klant ons belt tot en met dat hij uitstapt, daar zitten gedachten achter en op het moment dat hij belt, dat is een bepaald gesprek, je moet je klanten kennen, als hij belt moet het niet zijn dat hij als een vreemde behandeld wordt bijvoorbeeld, dat vind ik belangrijk dus daar train ik de mensen van kantoor op. Het moment dat hij bestelt moet hij niet elke keer al zijn gegevens moeten opgeven, dat vind ik belangrijk, dus daar werken we ook aan. Het moment dat hij dan bestelt heeft wil hij niet in onzekerheid zitten van: komt de chauffeur wel. Dus daar werk je ook aan, dan zorg je dat hij van tevoren een berichtje krijgt dat de chauffeur onderweg is en dat hij klaar staat. Dus al die kleine dingen bij elkaar, we zorgen ervoor dat de klant een beleving krijgt. En de chauffeur nemen we daarin ook mee. Je schrijft handleidingen en je geeft trainingen, je doet het voor en je laat ze van elkaar leren, dus je zet ervaren chauffeurs met wat minder ervaren chauffeurs bij evenementen, op die manier. En zo krijg je steeds een beter product en als je hele bedrijf in het teken staat van service dan nemen je mensen dat ook over en als ze dat niet doen, kun je ze corrigeren of dan passen ze niet bij je bedrijf. En wat heel, misschien voor de luisteraar om het te verduidelijken, wij zijn ooit begonnen met privéchauffeurs en dat zijn wij gaan uitbreiden. Dus uiteindelijk hadden we tien diensten, allemaal gerelateerd aan een chauffeur leveren, maar die wel anders waren. Dus dan kon je denken aan valet parking, bijvoorbeeld bij Schiphol, we doen shuttle service, kindervervoer en dan bezorgchauffeurs, het leveren van bezorgchauffeurs aan de horeca-groothandels. En elke tak heeft zijn eigen soort chauffeur. Een bezorgchauffeur is heel anders dan een privéchauffeur, maar het stukje service is wel overkoepelend. Dus de service die ik lever aan mijn klanten die een privéchauffeur nodig hebben, zulke service probeer ik ook te leveren bij de bezorg, horeca-groothandel bijvoorbeeld.
Cor
Kan dat? Ik sprak afgelopen week met een ondernemer die had een paar Albert Heijns en daar komen klanten en hij had ook een paar horecazaken, hij zegt: daar komen gasten. Dus voor de één zijn het klanten en voor de ander zijn het gasten en vanuit die dienstverlening willen ze wel graag - maar het gaat niet samen. In hoeverre conflicteert dat bij jullie dat die privéchauffeur op een vrachtwagen komt, heeft hij geen klant waar hij de deur voor hoeft open te houden. En die vent die op de vrachtwagen zit, die kun je misschien heel moeilijk als privéchauffeur inzetten. Het kan wel de ene kant op, maar niet de andere kant op?
Sherif
Nee, dat kan wel. Als ik zelf kijk naar mijn definitie van service dan is het gewoon voldoen aan de verwachting van de klant en misschien daar bovenop nog iets zetten. En een klant die een privéchauffeur neemt die heeft andere verwachtingen van de chauffeur dan een horeca-groothandel. Maar het is nog steeds dat ik hem service kan leveren en door heel goed daarop in te spelen, kun je dus die verwachting overtreffen en kun je ook bij die horeca-groothandel, ook als je daar een privéchauffeur zou inzetten, kun je nog steeds service leveren.
Cor
Dat kan ik me voorstellen, die privéchauffeur bij de horeca, maar andersom, die met de vrachtwagen normaal twee kisten aardappels aflevert -
Sherif
Nee, maar die zou niet geselecteerd worden voor privéchauffeur omdat hij goed is in hetgeen wat hij al doet. En dat is natuurlijk het leveren van spullen en daar hoeft hij geen deur open te houden voor de klant, maar hij kan wel die spullen tot in de keuken leveren en hij kan wel bijvoorbeeld, de klant waarvoor hij rijdt die bedrijfscultuur uitstralen, zodat als iemand in die bus kijkt en denkt: dit moet een chauffeur zijn van dat bedrijf en het is niet iemand die aan het roken is, met harde muziek en midden op de Dam gaat parkeren bijvoorbeeld omdat hij even ergens moet leveren. Stukje service.
Cor
Zijn dat de dingen waar jullie heel erg dan ook - want je zegt: jullie trainen daarop? Kun je daar een voorbeeld van geven? Hoe gaat dat?
Sherif
Elke chauffeur, als hij aangenomen wordt, wordt hij ingewerkt bij een klant, daar zit al een stukje training bij, er zijn handleidingen, er zijn soms testen op die handleidingen van tijd - een refreshment zeg maar, even refreshen wat je hebt geleerd. Evaluaties, dus op die manier proberen we de kwaliteit hoog te houden en heel goed contact houden met de klant, en vaak zit er ook bij de klant een logistiek manager die dan een beetje mee kan sturen, dus op die manier proberen we dat continu te houden.
Cor
Je vertelde net, de privéchauffeurs, nu heb je allerlei andere diensten die je aanbiedt, is er veel concurrentie in die takken van sport, of is er een overschot aan chauffeurs?
Sherif
Nee, er is altijd een tekort aan chauffeurs, zelfs nu nog tijdens Corona zijn wij door blijven werken, dus hebben we wel hele goede chauffeurs uit de markt kunnen halen, maar nog steeds is er, voor sommige functies is het moeilijk om een chauffeur te vinden. Het is niet makkelijk.
Cor
Wat is dan bijvoorbeeld, ik kan me er niks bij voorstellen, maar wat is dan nu een moeilijk vervulbare functie? Iemand die in de nacht moet rijden, of is dat -
Sherif
Met name de kortere diensten zijn wat moeilijker op te vullen, ook c rijbewijs, wij focussen ons momenteel voornamelijk op b rijbewijs, maar we hebben ook klanten die c chauffeurs nodig hebben, dat doen we voor die klanten wel.
Cor
Ik heb een c rijbewijs, dus wie weet.
Sherif
We kunnen er eens over praten, ja. Dus daar is een tekort aan en dan moet je extra je best doen om dat in te vullen.
Cor
Is dat met name, ik heb gehoord dat nu heel veel Poolse chauffeurs zijn, dat je nu juist vanuit die service, dat je je daarin kunt onderscheiden? Wordt ervoor betaald?
Sherif
Voor c rijbewijs chauffeurs wordt wel betaald, ja. Over het algemeen wel.
Cor
En juist dan omdat het dan een Nederlands sprekende is en juist omdat ze dat stukje service erbij kunnen leveren?
Sherif
Bijvoorbeeld, ja. Kijk, c rijbewijs is niet mijn specialiteit omdat ik me vooral focus op b rijbewijs, maar daar zou ook gelden van: als ik een c rijbewijs chauffeur zou leveren, dan komt dat stukje service er ook weer bij. Dat zou ervoor moeten zorgen dat de klant voor mij kiest in plaats van de andere partij.
Cor
Ik zat even te denken, lever je dan ook chauffeurs aan koeriersdiensten?
Sherif
Ja, ja.
Cor
Wat ik denk dat iedere luisteraar die luistert die herkent zeker wel, zeker in coronatijd, er is een koerier die komt aan je huis, die belt aan, maar terwijl hij aanbelt loopt hij al weg, want hij hoeft niet meer een handtekening voor zijn pakketje te hebben. Als je geluk hebt staat hij voor je deur, is hij bij de buren afgeleverd, of je moet maar hopen dat die ergens is, ik heb soms pakketjes die zijn gewoon, dan krijg ik een mailtje dat ze zijn afgeleverd, maar ze zijn niet afgeleverd. Daar is qua service en qua kwaliteit volgens mij echt nog heel veel te winnen. Wat doe jij daaraan, wat zijn jouw ideeën daarbij als DGA om daar het verschil te maken?
Sherif
Het is bewust, kijk, de markt is heel groot en ik heb me bewust nog niet op deze markt gefocust. Ik heb wel klanten waar ik het aan lever, maar ik heb me nog niet op de pakketdiensten gefocust.
Cor
O, man, daar is service nodig! Ze hebben je nodig, Sherif!
Sherif
Stukje service dat zijn dingen waar ik me aan kan irriteren en dat zijn heel veel - als ondernemer heb je dat vaak, als je ergens binnenkomt dat je denkt: dit kan beter, dit kan beter en als ik zo’n pakketbezorger zie heb ik dat ook. Denk ik: wat is dit nou.
Cor
Kun je daar een business case van maken, of is die markt uitgeknepen?
Sherif
Die markt is zo groot, dat als je het heel goed wil doen, gaat niet alleen via mijn bedrijf lukken. Die partijen hebben, het is een samenwerking die je aan moet gaan en dat moet ook de focus van de partij zelf zijn dat ze het zelf willen verbeteren. Als allen ik het ben -
Cor
Je zou kunnen zeggen: stel dat DPD of UPC wordt jouw klant en jij zegt: ik ga voor jou dit doen, dan zou die alleen het verschil maken, dan zullen bedrijven zoals een Wehkamp die hier dan in de buurt zit, of een Coolblue dan zeggen van: weet je wat, dan besteed ik het uit aan de club van Sherif, want ik weet als Sherif het doet, dan krijg ik die en die kwaliteit.
Sherif
En als dat zou gebeuren dan ligt dat plan sowieso al klaar hoe we daar de service kunnen verbeteren. Dat is gewoon in hele kleine, simpele stapjes en ik denk dat het ook wel begint bij de keuze van de chauffeur en de opleiding van de chauffeur, maar ook wat er van de chauffeur verwacht wordt.
Cor
Ik zeg: vervoerders van Nederland: onderaan deze podcast komen gegevens van Sherif te staan, dus bel hem op, maak een afspraak, want de koerierswereld gaat veranderen door jou, Sherif. Ik kijk er heel erg naar uit en ik denk dat daar heel veel te winnen valt. Nog even terug naar jij als ondernemer, want je bent nu tweeëndertig, je bent op je negentiende begonnen, dus dertien jaar ondernemer, dan ben je niet maar net bezig, dan heb je al heel wat stappen genomen. Zou je eens een paar fouten kunnen vertellen. Wat heb je echt voor fouten gemaakt waarvan je zegt: dat doe ik nooit meer zo.
Sherif
Ik heb er net al twee genoemd, ik weet niet, heb ik ze genoemd? Je begint door heel hard te werken, maar je moet slim werken. Dat is één van de dingen die ik heb geleerd en als ik helemaal opnieuw zou moeten beginnen dan zou ik niet op dezelfde manier zoveel uren in mijn bedrijf stoppen. Het kan wel zijn dat ik veel uren in mijn bedrijf stop, maar op een andere manier, met een andere gedachte erachter van: waar ik naartoe wil werken bijvoorbeeld, heel veel dingen die ik zelf heb gedaan in mijn bedrijf had ik niet zelf hoeven doen, of had ik kunnen doen, maar met de gedachte erachter dit op termijn, dit is de deadline, dan moet het al overgedragen zijn. Dus dat is een leerpunt.
Cor
Werd je dan vaak teruggeroepen door de werkelijkheid? Dus dat je op een gegeven moment zo moe was, dat je zoveel werk naar jezelf toetrok of was het omdat andere mensen tegen jou zeiden van: Sherif, dat moet je nu echt zelf niet meer doen, dat moet je iemand anders laten doen. Hoe ging dat?
Sherif
Ik denk, het is niet vol te houden. Het is niet dat ik zo moe was, maar op een gegeven moment als je zoveel jaren bezig bent en je wilt groeien, dan ga je - we zijn altijd mooi gegroeid met mooie cijfers en je gaat ook analyseren waar kan het beter en waarom is dat niet gelukt. Dat kan zijn omdat ik bijvoorbeeld de tijd er niet voor had. Waarom is dat nieuwe project niet opgestart? Omdat ik de tijd er niet voor had. Ja en als je dat dan ziet en een paar keer terugziet, dan is het een leerpunt. Dan denk ik bij mezelf: dat zou ik nooit meer zo doen. Ook qua, ik denk dat het, je gezondheid is heel erg belangrijk als ondernemer. Dus als jij heel erg goed in je vel zit en uitgeslapen bent, dan presteer je veel beter. Als je tachtig uur werkt, betekent niet dat je heel erg betrokken bent, maar betekent dat je heel erg inefficiënt bent. Dat is de conclusie die ik zou kunnen trekken.
Cor
En was het vanuit je ouders vroeger zo dat je - dat hard werken beloond werd en dat je er later achter bent gekomen: eigenlijk is slim werken misschien veel verstandiger?
Sherif
Ja, ik denk wel dat ik de gedachte had dat hard werken gewoon moet. Op een gegeven moment ben je er een beetje trots op. Ik draai zulke weken, maar achteraf gezien is het niet iets om trots op te zijn, is meer van: het zou heel anders kunnen, dan had je nog sneller kunnen groeien.
Cor
Zou je kunnen zeggen dat al die ervaringen wel goed waren, ik zei vorige week, die zijn opgestapeld in je buik en die leveren uiteindelijk nu jouw onderbuikgevoel als je een onderbuikgevoel hebt dan is dat op basis van alle ervaringen die je tot dan toe zelf hebt opgebouwd, door schade en schande, maakt dat je nu weet: mijn onderbuikgevoel zegt dit moet ik wel doen of dit moet ik niet doen. Je zou kunnen zeggen: zonder al die ervaringen zou je nu minder onderbuikgevoel hebben.
Sherif
Ja, misschien wel. Soms moet je de fouten maken om ervan te leren, alleen het kan zijn dat als anderen die fouten al hebben gemaakt dat jij er ook van kan leren.
Cor
Wat was dan bijvoorbeeld zo’n fout waarvan je zegt: had ik daar maar eerder over gehoord, of had ik dat maar eerder geweten?
Sherif
Misschien het stukje door blijven leren in de zin van: ik heb een hoge studie genoten en als je dan net klaar bent met je studie en je hebt een onderneming, dan voelt het echt heel erg goed. Dus je krijgt veel energie, je leert ontzettend veel en als je je studiegenoten tegenkomt die niet zijn gaan ondernemen heb je het gevoel van: ik heb al veel meer stappen gezet. Maar als je diezelfde studiegenoten nu zou tegenkomen, die bijvoorbeeld bij een groot bedrijf zijn gaan werken en zich gaan focussen op een onderwerp en al die cursussen zijn blijven volgen enzovoorts, dan merk je wel dat zij ook stappen hebben gezet en misschien een wat langere aanloop hebben, maar wel zijn gaan groeien op hun punt. En ik denk als ik terugkijk -
Cor
Vergelijk je dat met elkaar? Vergelijk jij je met oud studiegenoten onder het kopje hij of zij doet het beter of slechter dan ik, is dat iets wat - meet je het?
Sherif
Nee, ik meet het niet, nee, ik denk niet dat ik mezelf vergelijk met hen, het is meer -
Cor
Dat doen we toch allemaal? Je vergelijken op de één of andere manier?
Sherif
Ja, maar ik heb wel bewondering voor bepaalde dingen. Dat vind ik anders dan dat ik mezelf vergelijk van: zij zijn beter of, nee, ik heb er bewondering voor als iemand heel goed is geworden, of bijvoorbeeld nu op een heel hoge positie zit bij een heel groot bedrijf. Dat heeft hij knap gedaan, hoe heeft hij dat gedaan, wat kan ik daarvan leren? En dat stukje zelf leren zou ook kunnen zijn van - als ondernemer ben je elke dag bezig met de dagelijkse dingen, maar je moet ook investeren in jezelf, in je eigen ontwikkeling, dus dat kan in de vorm zijn van cursussen, van boeken lezen, podcasts luisteren, maar ook gewoon met andere ondernemers dingen oppakken en van elkaar leren. En dat stukje, daar moet je tijd voor maken en dat moet je structureel doen en ik denk dat dat ook een leerpunt is voor mij.
Cor
Want wanneer ben je daarmee begonnen, ben je daar bijvoorbeeld drie jaar geleden achter gekomen van: o jongens, ik ben eigenlijk een beetje stil blijven staan, ik moet dat weer oppakken?
Sherif
Ja, ongeveer, ik denk zo’n twee jaar geleden, toen al in mijn gedachten kwam van: wat doe ik nu aan mezelf en ik denk dat het heel erg heeft geholpen dat vanaf het moment ik zo ben gaan denken en zelfs nu nog, begin van dit jaar nog had ik een gesprek met iemand over bepaalde dingen over mezelf, dus over talenten en dergelijke en dat helpt nog steeds. Dat helpt om mijn bedrijf beter te maken en meer te laten groeien dan dat ik zou kunnen als ik dat niet doe. Zo’n gevoel heb ik daarbij en ik zie er meer kansen door en dat geeft een goed gevoel, energiek gevoel.
Cor
Wat zou je nu bijvoorbeeld tegen, want ik heb laatst een kleine poll op LinkedIn gezet hoeveel mensen nu nog leren, dus dat aspect over leren, nou daar zeiden mensen, ik geloof dat er zestig procent zei: ik leer vanuit de praktijk, tien procent zei: ik lees boeken, tien procent zei: ik luister naar podcasts, en dan zag je met name de wat oudere - ik zie mezelf ook als een oudere, ik had voordat ik met deze podcasts opnemen begon af en toe naar een podcast van business news radio geluisterd, maar voor de rest niet. Wat zou jij tegen oudere ondernemers willen zeggen? Want ik denk dat oudere ondernemers elke dag maar teren op wat ze in de praktijk leren, maar misschien wel minder openstaan voor weer nieuwe ideeën of, en wat ze misschien zeker in deze coronatijd wel duur komt te staan, omdat in één keer de markt verandert, de wereld verandert en misschien niet meer zo openstonden om nieuwe dingen te leren.
Sherif
Klopt, ik denk niet dat ik in de positie ben om oudere ondernemers te adviseren.
Cor
Dat ben je honderd procent wel!
Sherif
Ik denk dat het iets ondernemers eigen is om niet alles voor waar aan te nemen, ook als het gezegd wordt. Dus dat geldt voor adviezen die je krijgt, die volg ik niet standaard op. Dat geldt voor kennis die ik krijg, die neem ik niet standaard aan en methodes, dingen die ik zie bij andere bedrijven neem ik ook niet standaard aan van: dat zal zo zijn. En ik denk dat als je dat doet, dat je dan soms tot de conclusie komt dat dingen, hoe je dat nu doet, dat dat niet de meest efficiënte manier is. Als ondernemer zijnde wil je dat juist wel, als je dat beseft en als je dat doorhebt dan zou het een makkelijkere stap moeten zijn om toch tot verandering te komen.
Cor
Nu heb jij een compagnon. Ik hoor best heel vaak dat ondernemers die alleen DGA zijn, jullie zijn met zijn twee, dat die een bepaalde eenzaamheid hebben, omdat ze soms met het thuisfront er ook niet over kunnen spreken, omdat de partner bijvoorbeeld niet een ondernemend type is, misschien niet met ouders erover kunnen spreken, misschien niet met vrienden omdat geen van de vrienden ondernemers zijn, hoeveel tijd besteed jij samen met jouw andere DGA om over het bedrijf, bijvoorbeeld over visie en over de toekomst te spreken?
Sherif
We zijn eigenlijk sinds Corona, dus sinds de lockdown zijn we dat een beetje gaan structureren. Dat kwam omdat we elkaar best wel vaak bellen, ook buiten werktijden om van: ik heb weer een idee en ik heb weer hier over nagedacht en ik heb dit en we hebben onderling afgesproken van: dat kost energie natuurlijk, want je wil meteen ermee aan de slag, maar soms komen ook dingen dan niet gedaan, laten we dat structureren tot één keer in de week. En één keer in de week gewoon vast en dan spreken we over dit soort zaken en de rest van de week is de noodzakelijke dingen, zaken die op die dag gedaan moeten worden bijvoorbeeld.
Cor
Dus één keer in de week hebben jullie directieoverleg, zo zou je het ook kunnen zeggen. Is die andere persoon, doet die de dagelijkse, heeft die de dagelijkse leiding?
Sherif
Ja, ja.
Cor
Dus die zit op kantoor en die zit er constant bovenop?
Sherif
Ja, hij is heel praktisch, dus wij worden ook wel de denker en de doener genoemd. Ik heb de denker en hij de doener. Dus hij is meer praktisch, als we een visie - één van onze belangrijkste kernwaarden is groei in ons bedrijf, dus ons bedrijf moet groeien, we moeten persoonlijk groeien, onze chauffeurs moeten groeien, de klanten moeten door ons groeien, dat is een idee en dat schuif ik door naar hem, dan maken we een plannetje en schuift hij dat weer door naar de rest van het bedrijf. Ik zorg dat dat steeds weer naar voren komt, groei.
Cor
Hoe hou jij nu je band met die andere DGA, hoe hou jij die nu goed dat jullie niet onderling het gevoel krijgen van: ja, maar hij doet er eigenlijk wel iets meer voor dan ik. Hoe houden jullie dat je de ogen sprankelend open houden naar elkaar?
Sherif
Ik denk gewoon door regelmatig te praten, door eerlijk te zijn, duidelijke afspraken te maken, afspraken nakomen, ik denk dat dat de belangrijkste punten zijn en ik denk dat iedereen wel eens een dipje heeft, ik ook, mijn collega ook en daar moet je gewoon de vrijheid in hebben om af en toe wat minder aanwezig te zijn en wat minder te presteren, dan vangt die ander dat wel op. En aan de andere kant als een ander een periode wat drukker heeft dan vang ik dat weer op.
Cor
Hebben jullie dan allebei gewoon niet zo groot ego?
Sherif
Ja, misschien wel, ja.
Cor
Ik kan me voorstellen als het je ego is - misschien dat het dan wat makkelijker botst en dat het er makkelijk even hard aan toe gaat.
Sherif
Ja, maar hard aan toegaan is niet zo erg. Ook wij hebben wel eens discussie of moeilijke gesprekken, maar het moet niet - als het gesprek geweest is, is het geweest en ga je gewoon weer verder.
Cor
Kun je daar een voorbeeld van geven? Laat ik het zo zeggen, ik kom van de Veluwe af en daar wordt de kool en de geit nog wel eens gespaard, dan probeer je ook lief voor elkaar te zijn en dan vaak wordt het naar binnen - zijn ook vaak wat binnenvetters en dan gaat het naar binnen, totdat het binnen zo groot is geworden en dan bam, knalt het uit elkaar. En dan zeggen: we zouden er eerder over moeten praten. Soms doen we dat. Kan ook zijn omdat onze ego’s niet zo groot zijn, op het moment dat het ego groter wordt, wordt het al wat lastiger, die zal misschien ook minder snel iets met een compagnon gaan doen omdat het ego dan niet in het huis past, ik ben wel benieuwd hoe dat dan bij jullie gaat.
Sherif
Nee, een voorbeeld is onze toekomstvisie, ik denk dat die - onderling wel verschillen kunnen zitten, dus ik heb toevallig laatst aan al mijn medewerkers gevraagd van: wat denken jullie dat de visie is van ons bedrijf, wat denk je dat die van mij is en wat zou je zelf, als ik je morgen directeur maak, wat zou jouw visie dan zijn. En daar kwamen heel veel verschillende antwoorden op. Dus dat betekent dat mijn visie niet duidelijk was wat ik over wil brengen. Maar wel goed om te zien is dat iedereen erover heeft nagedacht en dat eigenlijk die visie allemaal past in onze kernwaarde groei. Of het nu financieel is, internationaal, of als team, het past allemaal in groei. Dus dat is - we kunnen een conflict hebben over bijvoorbeeld: we willen iets gaan doen en daar hebben we allebei een andere mening over, maar het moet uiteindelijk weer terug naar die groei, dus hoe we het erin passen doen we en als dat nu een beetje meer van mij is, of een beetje meer van hem, het moet naar groei.
Cor
Misschien een hele gekke vraag, maar heb je een favoriete leverancier die je graag in het zonnetje zou willen zetten?
Sherif
Ja, een leverancier naar mij toe, of bedoel je een klant.
Cor
Nee, een leverancier.
Sherif
Wij maken gebruik van een planningssoftware, die heet Clevergig, dat is een softwarebedrijf die planningssoftware maakt gericht op on demand planning, dus vooral uitzendbureaus en dergelijke, dus als een klant nu zou kunnen bellen en zegt: morgen heb ik tien chauffeurs nodig, dat kan met vaste grote software, dat is soms wat ingewikkelder omdat die vaak met roosters werken en met deze software niet. Dat is een heel leuk bedrijf omdat de eigenaren heel ondernemend zijn en ook heel veel doen aan zelfontwikkeling en groei en heel erg met de klanten meedenken, ja ze verbeteren het product, het lijkt bijna of ik software op maat heb, terwijl het eigenlijk gewoon een algemeen product is. Ze luisteren zo goed naar onze feedback, dat bij elke update die ik krijg en ze hebben al heel veel klanten, dat ik toch nog iets terugzie van mezelf. Dat ik denk: dat is wel handig.
Cor
Dus je voelt je daar echt een gewaarde klant.
Sherif
Ja, ja. Maar het is ook inspirerend om te zien. Als ik zie hoe ze zijn begonnen en waar ze nu staan en hoe ze dat aanpakken en hoe ze ook nadenken over bijvoorbeeld hetgeen ik heb gedaan, heel veel uren in het begin werken en ik zie dat ze daar heel bewust mee bezig zijn en dat ze nu al denken: hoe kan ik het zo lang mogelijk volhouden, dat vind ik leuk, daar kan ik ook van leren.
Cor
Leuk, leuk. We raken weer door onze tijd heen, Sherif, dus ik ga naar de laatste vraag die ik eigenlijk elke DGA stel aan het eind van de podcast. Welke ultieme tip en je zei net, je voelt je niet in de positie, maar je bent zeker in de positie om andere DGA’s te inspireren en een tip te kunnen geven, welke ultieme tip zou jij nu geven en dat kan een DGA zijn die vorig jaar begonnen is, tot een DGA die al vijftig jaar bezig is, maar welke ultieme tip past dan bij jou om te geven?
Sherif
Ik denk dat het - wees bijzonder en blijf altijd leren. Eigenlijk twee tips.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #6 Cor Spronk in gesprek met Henk Slump - over schuurfeesten, AH op Urk, betrokkenheid, synergie tussen bedrijven, deadlines en bedrijfsopvolging
12 Oct 2020· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
ZORG DAT JE REGELMATIG DE SPIEGEL VOORGEHOUDEN KRIJGT, ANDERS ONTSTAAT DE KANS DAT JE JEZELF FANTASTISCH GAAT VINDEN
Vandaag ga ik in gesprek met Henk Slump, rasondernemer / DGA van 2 AH vestigingen, Slump Catering & Events en sinds kort ook van Pier 16, hét restaurant van Emmeloord, Nagele, Kampen, Lelystad en omgeving.
PAPLEPEL
Als zoon van een melkboer is Henk (58 jaar) het ondernemen met de paplepel ingegeven. Maar op een gegeven moment heb je weer een beetje de rust en als het dan weer loopt dan krijg ik een beetje jeuk. En elke keer een operatie, op een gegeven moment dan moet het ook, als het heel druk is, dan zit je daar middenin, maar goed om aan te geven, met de wijsheid van nu, een uitbreiding, kijk, een Albert Heijn erbij is voor mij makkelijker dan nog een restaurantje erbij.
CEO OF DGA
Je bent directeur grootaandeelhouder of CEO. Ik vind een CEO anders dan een DGA. De CEO bepaalt uiteindelijk zijn eigen oprotpremie, door de transitievergoeding. En dat is mooi, je bent CEO, maar het is niet jouw geld. En als jij als DGA, het is wel jouw geld. Als je de bank moet bellen omdat je eind van de maand toch krap zit en je personeel niet meer kan betalen. Of omdat je door je rekening-courant krediet heen gaat omdat, weet ik veel wat, dan heb jij buikpijn! Dat doet zeer. Dat heeft een CEO niet.
WIE COACH DE DGA?
Sta er open voor, je weet niet alles zelf beter. Je hebt mensen om je heen nodig. Ik betrap mezelf er ook wel op dat ik dat niet altijd gedaan heb, maar in mijn achterhoofd wel weet. Ik heb een adviseur nodig, iemand die mij coacht. Zorg dat je regelmatig de spiegel voorgehouden krijgt, anders ontstaat de kans dat je jezelf fantastisch gaat vinden.
Dit en veel meer kun je horen in de volledige Podcast voor DGA’s #6 op de bekende kanalen.
Meer over Henk Slump en zijn bedrijven kun je vinden op:
https://www.linkedin.com/in/henk-slump-98ba471b/https://www.pier16.nl/https://welkombijslump.nl/
VERDER PRATEN?
Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.
Volledige tekst:
Henk Slump uit Bant. We zijn hier op een mooie locatie van jouw Pier 16 in Bant.
Henk
Nee, nee, Nagele.
Cor
Nagele. Wij kennen elkaar van de OVDD, ondernemersvereniging de driehoek in Dronten, Swifterbant en Biddinghuizen waar jij al lang bestuurslid was. Jij bent volgens mij eenendertig juli achtenvijftig jaar geworden?
Henk
Vier april, achtenvijftig jaar geworden.
Cor
Vier april.
Henk
Dat maakt niet zoveel uit.
Cor
Jij woont in Bant, bent getrouwd, al wel heel lang volgens mij.
Henk
Ja, al lang, zes-, zevenentwintig jaar.
Cor
Kijk eens aan, je hebt twee dochters. Imke Renée en Anne Marleen?
Henk
Ja, je hebt je huiswerk goed gedaan, Cor.
Cor
Ja, hobby’s?
Henk
Ja, nou.
Cor
Heb je daar tijd voor?
Henk
Ja, nu wat meer. Sinds dat we iets van een virus hebben, Corona heet dat heb ik iets meer tijd, dus wat doe ik: ik fiets wat meer, ik sport wat meer.
Cor
En fietsen, doe je dan wielrennen of gewoon?
Henk
Beide. Ik heb altijd wel op de racefiets gezeten, dan mag ik graag alleen, dat is gewoon met de kop in de wind een eind fietsen, voor mijn vrouw is dat niet zo gezellig, die gaat dan met de e-bike er achteraan, maar dat is nooit een feest.
Cor
Heeft die ook zo’n mooi pakkie aan dan?
Henk
Nee, nou, nee. Dat gaat of te hard of te zacht, meestal gaat dat dan te zacht, dus dan ga ik te hard en dan krijgen we dan weer een beetje frictie over en zo gaat dat dan in een huwelijk.
Cor
Zeg je dan niet: aan het einde van de weg wacht ik op je?
Henk
Nee, ik zeg altijd: kom op, opschieten. Dus ik heb dit jaar een Gazelle fiets gekocht, gewoon, geen e-bike, maar wel een sportieve fiets, dus we gaan nu, zoals gisterenavond even gewoon een rondje, het is dertig kilometer, het is veertig kilometer, soms eens een keer heel gek zestig, maar dan fietsen we met zijn tweeën en dan, die fiets neem ik overal mee naartoe. Ik heb een bus dus ik donder die fiets achterin die bus en we gaan ergens heen en we gaan even leuk fietsen. Dus en golfen doe ik nog wat. Ik heb sinds kort weer een les genomen, dat heb ik nooit eerder gedaan, maar ik denk: dat is ook niet verkeerd voor mij om weer een beetje meer controle te krijgen over die bal.
Cor
En waar golf je dan?
Henk
Ik ben lid in Emmeloord, maar hier ook bij de Shortgolf bij Hans. Ja en wat doe ik voor de rest? Een beetje sporten, maar heel veel meer tijd heb ik ook niet over. Zo gaat dat dan. Ik heb natuurlijk nog kinderen, dus ik verdeel mijn tijd een beetje.
Cor
Ja, want ik hoor je af en toe op omroep Flevoland voorbij komen dat je wel zo’n zestig tot tachtig uur werkt en dat je dan nu iets meer tijd had om dit soort dingen te doen, je bent ook geen vijfentwintig meer?
Henk
Nee, dat klopt. En dat ga je merken. Het wordt allemaal wel wat strammer en je merkt ook, op een gegeven moment moet je ook nadenken, weet je, je bent achtenvijftig, mannen gemiddeld genomen, hoe oud worden we? Vier-, vijf-, achtenzeventig? Rond die leeftijd, dus, op een gegeven moment zie je - en wat ik doe is altijd leuk hoor, ik heb altijd met plezier en veel en hard gewerkt, maar ik betrap mezelf er nu op, misschien ben ik op een leeftijd, misschien ook door die Corona dat je in een keer stilgezet wordt, dus het ritme wat je altijd had, gewoon elke dag en ‘s avonds, ik was altijd op kantoor, ik deed mijn ding, ja, en op een gegeven moment is dat er niet, ja dat geeft misschien ook een, eraan meegewerkt dat ik ga nadenken: wacht even, ik vind het ook wel leuk om eens een keer wat anders te doen. En ik kan ook genieten van zo’n fietstocht. Even gewoon even niks en dus helemaal niet werken kan niet, wil ik ook niet, word ik ook niet blij van, ik moet een doel hebben, ik wil een uitdaging hebben, maar om - ik zei zestig tachtig mag, maak er maar tachtig honderd van, want dat was gewoon minimaal zes dagen in de week, twenty four seven gewoon de kop erbij en zeker in die horeca dat is gewoon echt een pittige job. Ja, dat dat wat minder kan, vind ik om heel eerlijk te zijn ook niet zo erg. Dus ik ga daar wel bewuster over nadenken van: hoe ga ik nu een stapje terug doen om daar wat meer tijd voor vrij te maken.
Cor
Even voor de luisteraars: deze podcast is opgenomen op negentien augustus, dus dat is net na de persconferentie waar Rutte, dat we dachten: nou, we gaan weer, we krijgen weer een lockdown, we gaan weer dicht, maar dat viel een klein beetje mee, maar we zitten hier nu op de mooie locatie Pier 16 in Nagelen. Even een paar dingen voor de statistiek, Henk. Favoriete voetbalclub?
Henk
Ajax.
Cor
Muziek?
Henk
U2, de Stones, beetje die rockmuziek, en Pink Floyd, wacht even, met stip op nummer één.
Cor
Another Brick in the Wall.
Henk
Ja, Comfortably Numb, dat soort nummers, helemaal geweldig.
Cor
Auto, wat voor auto rij je?
Henk
Ik rij al honderd jaar in een Volkswagen Transporter en dat bevalt me eigenlijk heel goed. Ben één keer vreemd gegaan, toen heb ik een Mercedes Vito gehad, maar dat werkte niet. Ik ben misschien toch een beetje autistisch, maar ik heb gewoon mijn auto, ik weet gewoon waar alles zit, hoe het werkt. Ik heb wel eens gezegd: mijn cateringbedrijf moet je zien als een Volkswagen. Gewoon goed, alles wat erop zit klopt, niet teveel toeters en bellen, geen gebakken lucht, het klopt allemaal. Dus een beetje als een metafoor, het is gewoon een goede auto. Hoog, ik zit hoog, ik heb er goede stoelen in zitten, op maat gemaakt, ik ben twee meter dus dat is wel prettig en voor de rest privé, jaren Volvo gereden en nu een Kia, helemaal honderd procent elektrisch, daar rijdt mijn vrouw in, zo gaat dat. Maar het liefst rij ik gewoon in mijn eigen Transporter. Daar heb ik het altijd prima.
Cor
Mooi. Daar zit je mooi hoog in natuurlijk. Als je twee meter bent, ben je al gewend dat je naar ons neerkijkt.
Henk
Hou op, jongen, ja, ja.
Cor
Lees je wel eens boeken? En wat voor boeken dan?
Henk
Ja, verschillend. Ik lees niet veel, het laatste boek, heb ik toevallig vorige week uitgelezen is de titel: ieder mens deugt. Populair boek, gekregen van mijn dochters. Met de kerst geven we elkaar een cadeautje, dus wat geven we dan aan papa? Nou, doe maar een boek. Ik heb er nog wel een paar die in de verpakking zitten, niet omdat ik - gewoon, je komt daar gewoon niet aan toe. Deze heb ik gefaseerd gelezen ook omdat ik wel getriggerd was van: ja, deugen we allemaal wel? En ja, bijzonder om te lezen, helemaal als je ziet wat we soms elkaar allemaal aandoen, dan denk je: oké en toch deugen we allemaal?
Cor
Ja, is het alle mensen deugen, of de meeste mensen deugen?
Henk
Volgens mij was de titel: iedereen deugt. Dus dan is het alle mensen deugen. Maar zo zijn we ooit begonnen, toen we geboren zijn, deugden we allemaal. Dan gebeuren er dingen in je leven, dat maakt dat je een keer een afslag gemist heb, maar goed, ik vond dat wel een interessant boek en een goede thriller vind ik ook leuk, dus ja, ik hou wel van bijvoorbeeld een waargebeurd verhaal over de oorlog, weet je wel. Mijn jongste dochter, ik ga één keer per jaar met één van mijn dochters ga ik een weekend weg, of een midweek, gewoon: hun bepalen, in Europa, zeg het maar en we gaan met z’n tweeën. Vader, dochter. En dan is de rolverdeling toch anders dan dat we met zijn vieren zijn.
Cor
Ja.
Henk
En toen zijn we in Praag geweest, ik ben met mijn jongste dochter in Praag geweest, daar is een museum, dat gaat over Himmler, die heeft natuurlijk in de oorlog heel vreselijke dingen gedaan, die is daar vermoord, ik heb dat boek gelezen en als je daar dan in Praag bent en je bent daar en je kan dat met je dochter delen, ja dat is wel heel mooi. Dus ik hou wel van dat soort waargebeurde verhalen.
Cor
Is het dan ook fijn om even uit het zakelijke te stappen en gewoon even in wat anders te stappen?
Henk
Daar verbaas ik me over hoe snel ik dan schakel, ja.
Cor
Nog makkelijker met je dochters dan met je vrouw, dan zul je het misschien meer over de zaak hebben dan dat je dat met je dochters?
Henk
Dat weet ik niet. Mijn vrouw die zit in de zorg, dus, in de psychische hulpverlening. Dat is op zich prima, maar dat is een heel andere wereld. En ik heb wel eens gezegd: eigenlijk is dat wel goed. Dat je elkaar, toch wat andere dingen hebt. En niet dat ik daar heel veel dingen van haar over hoor, want dat is ook allemaal geheim en dat weet je allemaal niet, en dat hoeft ook helemaal niet, maar het is niet een horecatijger die zeg maar, nee, dat is ook voor de balans thuis heel goed geweest. Dus zeg maar een druk baasje die altijd wel bezig was en de rust thuis ook voor de kinderen dat een kopje thee klaarstaat en dat er gewoon tijd is voor een goed gesprek.
Cor
Mooi. Heb je een idool? Heb je iemand waar je echt tegenop kijkt?
Henk
Dat is een -
Cor
Of waar je als ondernemer veel van geleerd heb, zo van: zoals die dat deed, daar keek ik altijd naar?
Henk
Ja, ik weet het niet. Vroeger heb ik bij een Albert Heijn gewerkt, ik was jarenlang thuis aan het werk en toen ben ik op mijn zevenentwintigste als bedrijfsleider in opleiding bij Albert Heijn begonnen. Er ging een wereld voor me open, ik dacht dat ik heel wat wist. Ik had een sportkantine en ik werkte thuis en wij waren al vanaf ons tiende, twaalfde met de SRV wagen aan het rijden en we deden alles wat niet mocht, we deden dat. En dan denk je dat je heel wat kan en dan kom je bij Albert Heijn en dan leer je hele andere dingen. Dan moet je naar een assessment, moet je nog een keer naar een assessment, je krijgt wat leerpunten. Dat je denkt: ben ik dat? Toen heb ik een bedrijfsleider gehad en die was altijd rustig en die stelde de goede vragen en die prikte door mij heen, weet je wel. Dus dan kun je drie dingen doen. Je kunt vechten, vluchten of bevriezen en ik ben achteraf heel blij geweest dat ik in die tijd, ik kende mijn vrouw toen al even een tijdje, dus dan heb je het er thuis ook een keer over van: hoe dan? Je kan maken dat je wegkomt, denkend dat je de beste bent in alles of je gaat vechten. En deze man heeft mij daar, soms heb je geluk dat je de juiste mensen op de juiste momenten tegenkomt. Of geluk, het overkomt je.
Cor
Wat zei je? Vechten, vluchten of bevriezen?
Henk
Ja, je kan als iets tegenzit, kun je maken dat je wegkomt en ik heb het niet gezien, of je blijft stokstijf staan, dan gebeurt er niks, of je denkt: wacht even, wat kan ik eraan doen? Klopt het wel? En meestal, ergens weet je ook wel, het is ook zo. Dat je leiding geeft en mensen vinden jou een drammer, of je bent gedreven, dat is net hoe je het uitlegt. Maar ja, uiteindelijk krijg je de club niet mee, en je krijgt een beeld terug en dan ga je in de verdediging en dan, nee, wacht even, draai het eens om en misschien heeft diegene wel een beetje gelijk. Dan ga je in plaats van dat je denkt dat je overal heel fantastisch in bent, ga je een stapje terug en word je onzeker, maar uiteindelijk leer je daarvan. Dus als je dan praat over idolen, je leest natuurlijk ook wel eens wat, maar dit vond ik, achteraf denk ik: ik ben blij dat ik jou op dat moment ben tegengekomen en het heeft er niet voor gezorgd dat ik dat ben blijven doen, niet altijd, ik ben uiteindelijk ook weggegaan bij Albert Heijn als bedrijfsleider, maar ik heb er wel veel van geleerd, ja.
Cor
Jij zei een paar dingen, uit wat voor nest kom je? Je vader was ook ondernemer?
Henk
Ja, mijn vader was ondernemer, die was, noem het maar een calvinistisch nest. Dus zes kinderen, melkboerengezin. Mijn vader is vorig jaar overleden en toen heb ik ook een mooi verhaal gehouden, maar ook van: wij zijn opgevoed met: gij zult hard werken en vooral dienstbaar zijn. Weet je wel? Dat. En die man heeft gewoon heel hard gewerkt, mijn moeder ook trouwens en dan groei je op in een jongensgezin. Dus één meisje en vijf jongens. Dus ja, dat was dan wel eens ruzie om de laatste bal gehakt of, in zo’n wereld kom je dan en op zondag gingen we, moest je naar de kerk, totdat je op een gegeven moment, mocht je je haar laten groeien en omdat wij thuis heel veel aan het werk waren, werd dat gecompenseerd, dus werden ze naar mate de tijd vorderde minder streng, want ze kregen er ook wat voor terug. Dan ga je puberen, en dan weet je hoe dat gaat, dus, uit zo’n nest kom ik.
Cor
Ik weet nog wel als wij baden dan waren we altijd met de vork in het stuk vlees, anders waren we bang dat het tijdens het gebed van onze borden af gejat werd.
Henk
Zo was dat ook, ja.
Cor
En ik zie qua studie, je hebt MDS Sneek gedaan, dus bij jij eigenlijk een Fries van oorsprong, of ben jij al wel een polderman?
Henk
Nee, mijn ouders zijn Fries, maar ik ben geboren en getogen in de polder. Maar er zit wel Fries bloed in de aderen, maar omdat ze beiden uit Friesland komen en toen had je - ze zijn niet hier gaan pionieren.
Cor
En de polder, dan heb je het over de Noordoostpolder?
Henk
Ja, de Noordoostpolder, dus zeg maar familie Fries, dichtbij Friesland, want ze zijn vanuit - Bant ligt tegen Lemmer, dus er zit wel wat Fries bloed in de aderen, maar ik ben geboren en getogen Noordoostpolder, ja. En zodoende, naar de MAVO, ja wat ga je doen, achteraf weet je nooit precies wat je gaat doen, dat is nu nog steeds zo. Op je zeventiende weet je niet wat je later gaat worden. Je hebt een beeld, dus die middelbare detailhandelsschool was meer voor het ondernemen en dat ging me redelijk makkelijk af, veel lol gehad, veel plezier, ik ging altijd met een clubje uit de polder naar de Friezen, dat was altijd de boel een beetje op stang jagen en er gebeurde van alles en toen naar de HEAO in Zwolle.
Cor
En dat was een avondschool begreep ik?
Henk
Eerste jaar niet, ik ben het eerste jaar, dat was nog, toen zat de HEAO nog in de Diezerpromenade, dat was een oud rechtsgebouw, geloof ik. Dan kom je toch als een beetje een naïef mannetje uit de Noordoostpolder, dan ga je naar een hbo-opleiding, dus, er werd gezegd: het is jouw feestje, dus als je er niks aan doet, helemaal prima en dat was achteraf denk ik wel eens: je had ook naar Groningen gekund, maar goed, dat werd uiteindelijk Zwolle, dus wij konden heen en weer rijden, dat was ook wel makkelijk, dan kon ik toch mooi blijven werken, een beetje geld verdienen, in de weekenden lekker op stap en ik kon blijven volleyballen bij de vereniging. Zo gaat dat dan. Heb ik een jaar gedaan, in dat jaar, dat is een ander verhaal, maar mijn oudste broer is toen overleden plotseling, dat had natuurlijk wel wat impact op, heel veel impact op de familie, mijn ouders. Toen ben ik thuis gaan werken. Dus eigenlijk was dat een soort kink ik de kabel van: oké, ik heb nu het eerste jaar HBO erop zitten, ik heb niet de commerciële richting, want ik was in statistiek, wiskunde, dat was niet mijn ding, dus toen ben ik daar - heb ik besloten, op mijn twintigste was ik denk ik toen om thuis te gaan werken, eerst maar eens en daarna heb ik nog wat cursussen gedaan, dus vakbekwaamheidsdiploma, horeca, cafébedrijf, restaurantbedrijf en uiteindelijk weer de HEAO opgepakt in de avonduren. Zo is het gegaan.
Cor
Wat voor soort leerling was je dan?
Henk
Geef mij maar een stapel boeken en ik neem dat door, meestal op het laatst, weet je wel. Ik moet dat opzuigen, ik moet, als ik zo’n les volgde op zo’n college maakte ik wat aantekeningen, ik kon aardig de hoofdlijnen eruit pikken en met die aantekeningen ging ik, dan trek je je terug in die tijd en dan ga je, met name voor die tentamen, ja dan moest ik echt wel even eraan trekken.
Cor
Vind je deadlines lekker?
Henk
Ja, dat is wel een beetje mijn ding. Dat hoort er wel bij.
Cor
Dat helpt, zeg maar.
Henk
Ja, dat helpt, dat heb je nodig.
Cor
En in zo’n groep, bijvoorbeeld met een groep vrienden ben jij dan de kartrekker, of zit je op de kar of hang je aan de kar
Henk
Ik ben wel een kartrekker, maar ik kan soms ook, het is niet dat ik alleen maar loop te jagen. Kijk, als we met vrienden zijn, weet je, het is een rol die je hebt. Je vrienden heb je niet om, dat zijn maten. Daar heb je andere gesprekken mee en als je thuis bent, ik zeg: als ik thuis kom, ik moet vanavond ook gewoon het dopje op de tandpasta doen. Het hoeft niet, maar ik zou het moeten doen. En als ik met ze ga volleyballen en ik sla drie keer de bal in het net, dan gaat meneer Slump gewoon op de bank. Dan gaat Henk gewoon op de bank, maar bij mijn bedrijf moet ik de kar trekken. Dat is mijn rol en dat verwacht men ook van mij, ik vind dat ook belangrijk. Niet alleen, ik probeer heel veel mensen mee te krijgen voor die kar om de boel op de rit te houden, maar als je de familieopstelling neemt dan is het ook, ja, dan deel je dingen met elkaar en ben je ook gewoon dezelfde jongen die een keer dronken thuis gekomen is, vroeger, weet je wel. Verhalen van vroeger, hoe ouder je wordt, ga je toch weer terug soms naar die verhalen van vroeger. Van weet je nog? Kun je dan smakelijk om lachen, ondertussen drinken we nog een glaasje droge witte wijn. Dus het is een rol die je hebt, Cor en ik heb altijd wel, dat heb ik ook wel geleerd, ook van die man waar ik het net over had: doe maar gewoon wie je bent. Er zijn ook genoeg anderen, daarbij het is ook een rol. Sommige mensen slaan door.
Dus je hebt een bedrijf en ja, daar kun je van alles van vinden, groot of niet groot, maar uiteindelijk als je ’s ochtends wakker wordt, moet je gewoon je broodjes smeren en als jij drie keer de bal in het net slaat, ga je gewoon op de bank en dan ben je niet die meneer Slump of die meneer Jansen, weet je, dat is gewoon dikke onzin. En als je met je dochters op stap gaat ben je gewoon papa. En zo werkt het.
Cor
En als je vrienden - zoek je dan vooral ondernemers op, of zeg je misschien juist soms niet, want je kiest je vrienden, het is niet zozeer dat je -
Henk
Ik merk dat ik met ondernemende mensen iets meer, ja, iets meer affiniteit hebben en toevallig zijn mijn vrienden ook bijna allemaal ondernemer. En ik heb er niet zoveel, want door de jaren heen raak je, door de drukte die je hebt, raak je wat kwijt, of kwijt, je hebt gewoon minder tijd voor elkaar.
Cor
Want je hebt het over tachtig tot honderd uur werken, Henk, dat is dan moeilijk. Dan mag je hopen dat je personeel een beetje vriendelijk is. Dat je het een beetje naar je zin hebt op je werk.
Henk
Ik heb wel eens iemand gesproken die had toen mijn bedrijf wat gecoacht hij zegt: ik weet niet hoe je het doet, maar je werkt je helemaal een slag in de rondte en je hebt nooit geen tijd voor functioneringsgesprekken of dat soort dingen, maar iedereen loopt met je weg. Hij zegt: ik weet niet hoe je het gedaan hebt, maar sommige mensen hebben alles gedocumenteerd en om de maand voortgangsgesprekken, dat hebben wij niet zo, dat is gewoon elkaar een keer recht aankijken en als het je niet aanstaat, of als je ergens wat van vindt moet je het zeggen, maar ik denk ook, een wijs spreekwoord wat ik ooit gehoord heb: een vis begint te rotten bij de kop en daarmee bedoel ik: als jij zo’n bedrijf hebt en jij bent als eigenaar, baas, DGA, geef er maar een naam aan, ben jij gewoon menselijk, pro-actief, je trekt aan elkaar, dat is misschien ouderwets, dat komt nog uit die opvoeding natuurlijk, ja, daar krijg je ook wat voor terug. Dat wordt je DNA, dat wordt het DNA van je bedrijf en daar voel je je prettig bij, of niet. We hebben in de coronatijd heel veel mensen kunnen detacheren, die hebben op een wiedbed gelegen bij regen en wind, je moet op een heftruck alleen maar kazen transporteren, dus die hebben van alles gedaan. Dan zeg je: hoe krijg je dat voor elkaar? We hebben het overlegd met elkaar, we hebben het gevraagd en mensen doen dat. Dat zijn type mensen die, ja ik zou het zelf ook gedaan hebben. Snap je? Dus dat is, ja, en dan kun je zeggen: veel werken, ja, jawel, maar ook niet dat ik nog denk van: dat ik het anders had moeten doen, ja, ik had wel eerder misschien wat los moeten laten, dat kan, dat is ook een beetje afhankelijk van het type bedrijf wat je hebt.
Cor
We gaan eens even een eindje terug, want we gaan het ook wel wat hebben, maar het is geen bedrijfspodcast, het gaat over jou, Henk, maar je bent als sinds 1988 volgens mij, ben je met wat nu Slump catering en events is, met een man of veertig in dienst en zo’n vijftig oproepkrachten las ik ergens, zeg maar rond die koers. In 2006 ben je de Albert Heijn op Urk gestart en in 2009 Albert Heijn in Swifterbant, dus toen ben je richting de Flevopolder, richting het Drontse gekomen.
Henk
Ja, toen ben ik bij jullie gekomen, Cor.
Cor
Ja, bij jullie. Omdat ik er nu woon, maar jullie. Kun je eens wat vertellen, hoe is die start gegaan? Wanneer is de catering begonnen?
Henk
Catering, noem het maar een uit de hand gelopen hobby. Toen ik twintig was en thuis ging werken heb ik ook, mijn broer deed ook de sportkantine van het dorpje Bant, dus dat ben ik ook gaan doen. In die tijd had je in de polder nog niet zo veel uitgaansmogelijkheden, dus als wij op stap gingen, gingen wij naar Meppel, of naar Heerenveen of naar Zwolle en we gaven zelf een feest in de schuur, dus dan had je de schuurfeesten.
Daar deed ik natuurlijk driftig aan mee, want ik hield wel van een feestje en toen ben ik gevraagd om een bruiloft te verzorgen van iemand, een boer in zijn boerenschuur. Ik zeg, nee zeggen bestond niet, dus: dat gaan we doen, maar ik weet nog niet hoe, dus vanuit mijn sportkantine met wat hulp erbij dat feest verzorgd en zo is eigenlijk mijn cateringbedrijf partyservice een beetje opgekomen. Ondertussen die studie afgemaakt, in mijn achterhoofd wel wetende ik ga dit niet tot mijn honderdste volhouden.
Cor
Nog heel even over die studie, ik zag als afstudeeropdracht: paracommercie in de horeca. Kun je dat kort even uitleggen? Wat is dat? Paracommercie dacht ik, wat is dat?
Henk
Dat was wel grappig, ik had een sportkantine en vanuit die sportkantine deed ik feesten en partijen in boerenschuren bij een boer die zijn schuur al verbouwd had tot een soort feestlocatie, dan heb je geen vergunning. Dat is zeg maar, qua bestemmingsplan, is dat natuurlijk nooit bedacht om daar een feest in te organiseren, dus de horeca vond daar wat van. In het begin niet, toen dachten ze: laat die gek maar lekker sjouwen met die spullen, die vent is helemaal gek geworden, maar ze zagen dat daar zo langzamerhand behoefte aan was. Mensen wilden wat anders. Ze wilden beleving. Daarbij zat ik in schuurfeest Bant, dat was het clubje dat is in 1979, 1980 opgericht, elk jaar één groot feest. Je betaalde één bedrag en je kon drinken wat je wilde en je kreeg nog een broodje ham mee of kaas en voor de rest geen gezeik, kwamen tweeduizend man. Dik feest, het feest der feesten hier in de polder. En wij hadden daar natuurlijk ook geen vergunning voor. Dus op een gegeven moment, en dat noemen ze paracommercie, dus zeg maar de dorpshuizen waar je feesten gaat geven, de kerkzaaltjes waar feesten worden gegeven, dus ik moest afstuderen op die HEAO, ik had bedrijfs-juridisch gekozen, ik denk: dat past me eigenlijk ook wel, want -
Cor
Dat zijn de plekken waar nu de Corona de kop op steekt, zeg maar.
Henk
Ho, ho ho.
Cor
Je hebt ervoor geleerd? Je bent er in afgestudeerd.
Henk
Ik wilde uitleggen dat dat niet paracommercieel was, maar ik voelde wel aan dat ik dat niet helemaal waterdicht kon krijgen. Dus ik zat dat te verdedigen tegenover een advocaat vanuit Horeca Nederland en dat ging niet helemaal lekker, dus ik ging met hakken over de sloot, op zich klopte het allemaal en dan krijg je een vijfenhalf en dat wordt afgerond naar een zes. Paracommercie betekent eigenlijk, ik noem het even de illegale horeca wat men vond, dus onder andere die schuurfeesten. Lange aanloop naar Albert Heijn, uiteindelijk toch gekozen van: ik heb toch mijn HBO en nu dan en ja, die levensmiddelen daar ben je mee grootgebracht en daar heb ik ook wel wat mee, met food, dus zodoende op advies van zo iemand die die dan weer kent zo van: probeer eens bij Albert Heijn.
Cor
Ja, want op zich een stap van ondernemer naar een Albert Heijn, voor mij was dat - daar kreeg ik een beetje kortsluiting van.
Henk
Ja, snap ik en achteraf, hoe doe je dat? Wat ik net zei ik heb daar ook heel veel geleerd. Ik ben achteraf heel blij geweest dat ik bij dat bedrijf heb gewerkt die het zag zitten met mij, want dat is ook nog iets, vervolgens heb ik in no time heel veel filialen doorlopen, dus veel mensen leren kennen, veel gedaan en die assessments gedaan en ik leerde mezelf beter kennen. En dat had ik natuurlijk daarvoor nooit, want bij mijn ouders was het: gij zult hard werken. Bek op het stuur, gaan.
Jongensgezin, dus daar werd niet - ik neem het die mensen ook niet kwalijk, maar zo ging dat, maar dan kom je bij een Albert Heijn en dan krijg je in één keer een ander beeld en ik dacht oké. Dus ik heb daar, uiteindelijk zijn mijn ogen wel geopend, ik heb ervan geleerd door cursussen, technisch gezien, coachingsvaardigheden, situationeel leidinggeven, noem het maar op, Albert Heijn was zijn tijd ver vooruit. Vervolgens word je bedrijfsleider en ik heb altijd - ik deed de catering er al naast. En ik had ook wel eens baas die zei: hoe doe je dat dan? Ik zeg: ik heb het nodig. Het houdt mij in balans. Ik wil dat eigen bedrijf erbij houden om - het werk wat ik hier doe vind ik ook leuk, ik had op het laatst een winkel met tweehonderdvijfentwintig man medewerkers, het was gewoon een hele grote Albert Heijn, ik was gastheer, ik vond het prachtig. Totdat je op een gegeven moment een jaar of veertig bent en nu moet ik wat doen, want ik wil niet zo doorgaan, dan moet ik nog vijfentwintig jaar en daar heb ik geen zin in op deze manier. Toen heb ik me aangemeld bij de franchisevereniging en toen zeiden ze: Slump, je hebt geen geld, je hebt geen pand, maar je hebt wel een goede naam.
Cor
Hartelijk welkom.
Henk
We gaan voor je kijken. En toen belden ze na drie maanden en ik weet nog, ik was ergens onderweg en toen had je al een mobiele telefoon in die tijd, zo’n grote koelkast, dus ze belden op en: we hebben een Albert Heijn voor je. Urk. Ik zeg: Urk? Ik zeg, zit daar een Albert Heijn, ik woon vijftien kilometer van Urk, hoe vaak kom ik op Urk? Eigenlijk nooit. Ik denk: zit daar een Albert Heijn? Dus ik ben wezen kijken en dat was een soort Spar-winkel, met alle respect, maar met Albert Heijn op de pui en die stond te koop. Dan beginnen de gesprekken en dan ben je een vreemde en uiteindelijk heb ik een beetje geluk gehad in die zin, ik heb die keuze gemaakt, de Albert Heijn stond achter mij, ik kreeg gelukkig een bank mee, want dat kost een paar centen, winkel, ja, daar moest nog veel aan gebeuren en daar heb ik iemand gebeld, een oud-collega van mij, medewerker en die is gewoon van de kerk, zwaar van het geloof en die werkte bij Albert Heijn, maar die liep vast op het beleid van Albert Heijn. Je moet op zondag open en in die tijd begon dat, dus ik heb hem gebeld ik zeg: wat denk jij ervan? Ik ben ondernemer, jij wordt de baas, wij gaan naar Urk, heb je zin om mee te gaan? Want ik denk: we gaan niet met z’n tweeën daar als twee zwaargewichten op zo’n kleine winkel zitten. Maar op die manier kan ik tijd blijven - meer voor de catering, kan ik blijven ondernemen, kan jij gewoon je ding doen, op een plek waar jij je prettig voelt. Zo is het gegaan. Dat ging als een speer. En op Urk, dat was, ik zeg ook: ik voel me als een vis in het water, maar dat klopt, super.
Cor
Een beetje in het voorgesprek, toen we de boel technisch aan het opbouwen waren, is dat wel mooi dus, je hebt je wel geaccepteerd gevoeld toen je op Urk kwam?
Henk
Ja, in het begin, je moet altijd even aan elkaar wennen, dus dat snuffelt even aan elkaar en ik weet nog in het begin dat ik tegen die medewerkster wel eens zei: heet iedereen hé? Hoe ik dat dan bedoelde? Iedereen zegt hé. En wij zeiden goededag, goedemorgen, goedemiddag. Ik had gisteren op Urk een gesprek ik zeg: handen schudden doen we niet meer, jullie waren jullie tijd ver vooruit, want dat doe ik nu al niet meer, maar het is wat directer en wat nuchterder en ik denk, wat we net zeiden, dat Friese bloed, ja dat zit er ook een beetje in. Dus een Fries en een Urker daar is niks mis mee. En als jij gewoon doet wat je belooft en je werkt hard en je bent er en je komt je afspraken na, dan krijg je respect en dan kun je op Urk prima ondernemen. Dus ik zit daar nu zestien jaar en ik ben lid van de bedrijvenkring, ik ben voorzitter van de winkeliersvereniging, niet dat dat heel veel tijd kost, maar je doet je ding. En ik voel me, ja, ik voel me geen vreemde. Ik moet er niet gaan wonen, mijn vrouw zegt: we gaan niet op Urk wonen, oké, prima, als dat het enige is dan kom je al een heel eind, maar ik voel me er wel prettig. Ja, absoluut.
Cor
En toen 2009 denk je, ik ga de Ketelbrug over en ik ga toch eens even de gemeente Dronten ga ik veroveren. Of hebben ze je gevraagd? Hoe ging dat?
Henk
Dat gaat binnen Albert Heijn als volgt. Als cateraar deden wij al best wat feestjes over de Ketelbrug. Dus ik had al wat bekende contacten en toen stond de Albert Heijn in Swifterbant te koop en dan wordt dat aangeboden aan de franchisevereniging, daar ben je dan lid van en dat geeft ook wel kansen, geeft synergie, het zit redelijk dicht bij elkaar, het zijn twee totaal verschillende werelden natuurlijk en je kijkt eens naar die winkel en ik was drie jaar verder en dus ook drie jaar wijzer en wat ik in Urk heb gezien, er zijn ook wel dingen die je achteraf, had ik misschien wat anders moeten doen, maar ik ben redelijk opportunistisch dus ik zie kansen en dan ga je en later krijg je van je boekhouder op je donder van: had je niet moeten doen. Oké, maar goed, toen kwam Swifterbant en ik zag ook kansen en dan doe je een bieding en ik was de koper. Oké, in Urk gebeurde het volgende, dat was: Urk is een groei-gemeente, Urk, dat wist ik, dat had ik ook gelezen, is me geadviseerd van let op: Urk gaat groeien, dat winkelcentrum wordt drukker, wat er nu gebeurt is prima, maar hier zit veel meer omzet in. Dat bleek ook. Dus wij gingen heel snel groeien in omzet, sterker nog, ze belden vanuit Zaandam: wat gebeurt daar bij jullie op Urk? Die winkel is niet verbouwd, maar die omzet is veertig procent hoger dan vorig jaar, ja, dat is gigantisch. Gewoon de winkel voor elkaar, dus dat was prima. Swifterbant weet je, dat gaat daar niet gebeuren, maar ik zie wel kansen. Dat heeft even geduurd, dus, maar goed, je maakt de keuze, ik zit daar nu elf jaar, vanaf 2009 en weet je, ook Swifterbant ik vind dat ook een leuk dorp.
Cor
Kun je bijvoorbeeld twee verschillen noemen tussen de Noordoostpolder en de Flevopolder zou je kunnen, dat is Flevopolder, samen is het Flevoland.
Henk
Ik ben wat subjectief. Ik ben hier geboren en getogen, in de Noordoostpolder, dat zijn allemaal kleine dorpjes, je ziet de ontwikkelingen hier die volgen zich op aan de andere kant van de Ketelbrug zeg maar, de dorpjes vroeger: je hadden een bakker, een kruidenier -
Cor
Een dominee, een notaris.
Henk
En je had vijf middenstanders en iedereen was aan het werk en de boeren hadden drie, vier man aan het werk en ik heb wel eens gezegd: degene die de polder ontdekt heeft, meneer Lely was dat volgens mij, of bedacht heeft, die had niet het voortschrijdend inzicht dat hij, want honderd jaar later zeg je: wat moet je met zo’n klein dorpje? Die drie scholen dat is nu één geworden en zelfs dat is al lastig. En die voetbalverenigingen die gaan fuseren, want je redt het niet. En dat zie je nu ook wel een beetje gebeuren in de andere kant, Swifterbant, Biddinghuizen, Dronten zijn natuurlijk een stuk groter, Dronten dan vergelijkbaar met Emmeloord, maar zelfs dan zie je al dat het lastig wordt, dus, en als je kijkt naar de mentaliteit, kijk, hier heb je pioniersmentaliteit, dat zie je ook wel een beetje terug, maar ook hier verandert dat natuurlijk door de tijd heen, maar als je nu zegt - kijk, ook in Dronten voel ik me geaccepteerd. Wat mij geholpen heeft is bijvoorbeeld dat ik bestuurslid ben geworden van de OVDD, ja, dan doe je mee, dat lijkt allemaal niet zoveel, maar je krijgt heel veel informatie, je moet ergens wat van vinden, je komt mensen tegen, je bent ook moreel verplicht om naar de bijeenkomsten te gaan, anderen denken: ja, ik heb geen tijd. Kijk, netwerken hebben wij vroeger niet geleerd. Mijn vader die zei: je moet hard werken. Netwerken, hoe dan, weet je wel. Die was dat helemaal niet gewend. Nu kom ik er steeds meer achter, doordat ik een heel groot netwerk heb, waar je mensen leert kennen en gewoon omdat je jezelf bent, dan heeft me dat ook geholpen.
Cor
Ik denk wel dat, door de catering kwam je natuurlijk ook al op heel veel plekken. Dus daar was je natuurlijk ook al met je netwerk best wel groot, op die meetings kwamen ook weer allerlei mensen, wellicht ook wel heel veel zakenmensen? Dus dat zal daar ook wel bij helpen. Dus inmiddels heb je een heel imperium opgebouwd, catering, twee Albert Heijns en we zitten hier nu in Pier 16, niet op Pier, in één keer een horecazaak ook nog erbij. Hoezo?
Henk
Nou, ik had nog wat tijd over Cor, toen dacht ik van: wat zal ik nu eens doen? En dan ben je een jaar of vijftig, nee hoor, maar gekheid. Maar wat gebeurt er, de catering, dat was eigenlijk voor mij een beetje de keuze, die catering is elke keer op- en afbouwen, dus of het nu een bedrijf is, of het is een schuur, of het zijn tenten of whatever, het is altijd projectmatig. Het is veel energie erin stoppen, het feest, of het nu een bedrijfsfeest is of een bruiloft, het maakt niet uit, of een evenement, dat doen we ook, en je ziet ook dat - vroeger was dat gewoon omdat er gewoon geen alternatief was. Je had een dorpszaaltje en je had dit. Tegenwoordig zie je natuurlijk de meest mooie plekken op mooie locaties, dus dat zijn dan - en dat spul staat er al. Dus je krijgt natuurlijk wat concurrentie van locaties die er al zijn, waar mensen ook makkelijk naartoe kunnen, dus het is een combinatie van: als ik wat wil in die horeca, ik hoef geen dorpshuis of zo, maar dan wil ik een unieke plek, gewoon anders dan anders. Dus dat kan zijn een oude kerk. Ik ben een jaar bezig geweest met het mooiste kerkje van de polder, dat heet nu de Bantser Wiek, maar dat is een soort basiliek, dat leek me prachtig, ik denk dan kun je daar mooie dingen doen, dat is onderscheidend, daar moet je niet meer aankomen, dat is mooi. Toen kwam dit op mijn pad en dan denk ik: ja, goed, ik heb daar ook wel zorgen om gehad, dit is natuurlijk in de middle of nowhere, je moet weten dat het er is, gelukkig hebben we dit jaar de pr mee, we zijn strandpaviljoen van Nederland geworden.
Cor
Ik las het, ja.
Henk
Helemaal super en daar hebben we prachtig mooi weer gehad en het loopt hier, het loopt vol en we hebben natuurlijk drie maanden dicht - dat was dramatisch, maar goed, we trekken dat nu weer redelijk recht. Ja en dan ben je er weer trots op en dan denk je: dat is leuk en dan kijk je waar je hier zit en ja, mooie plek. Hij is wel helemaal verbouwd, we hebben er van alles aan gedaan, maar als ik nu zeg word je ’s morgens wakker en - als ik ’s morgens wakker word wil ik niet denken van: wie doet er nu de deur open bij Pier 16? Vanmorgen heb ik het zelf gedaan, moest even zoeken naar: o, ja wat is de code ook alweer en hoe zit het? Je hebt goede mensen nodig die, zeg maar, hun verantwoordelijkheid kennen en die als een soort mede-ondernemer met mij ondernemen, anders kan ik het niet doen.
Cor
Is dat ook een beetje dan wat je vanuit de Albert Heijn hebt geleerd, of, want je hebt dan de tweede locatie Albert Heijn, je catering wat vanuit Bant wordt gedaan, daar heb je een keuken, koks en dat soort dingen en dan heb je de Pier, dus je hebt vier plekken zou je kunnen zeggen, daar moet ik als eigenaar als baas, zijn eigenlijk, die vier mensen, stuur jij die aan? Of zeg je: ik heb dat gevoel steeds dat ik veertig man aanstuur, en honderd met alle oproepkrachten erbij.
Henk
Ja, als je alles bij elkaar optelt zit je misschien wel aan de driehonderd, maar kijk, vier is te weinig, ik merk wel, dat is misschien wel mijn valkuil, ik ben wel betrokken. Ik krijg soms ook gewoon, als mensen hier, ik had er laatst een, dan krijg ik een appje: ik moet wel even lang wachten. Hoe dan? En dan zit ik thuis, dan word ik daar onrustig van. Dat wil ik ook niet weten. Waarom moet ik dat nu weten? Los het op hier, zeg het. Ik kan niet altijd - maar ik merk wel aan mijzelf dat ik daar ook last van heb, als mensen een keer niet tevreden zijn, dan raakt mij dat. Ik wil het gewoon goed doen.
Cor
Voel je je bijna persoonlijk aangesproken, zeg maar.
Henk
Nou, dat niet meer, want ik kan het ook wel weer relativeren, maar ik merk wel, ik denk dat je dat ook moet hebben in dit vak, dat je gewoon - je wil het ook gewoon goed doen. Als je de arrogantie gaat krijgen dat je denkt: ach, zoek het uit, weet je wel en er zitten teveel filters tussen, ja dan moet je niet in de hospitality, dan moet je niet in de dienstverlening, want dat raakt je dan.
Dus ik zou daar - ik ben ook wel blij dat ik - maar ik kan er wel mee dealen hoor, het is niet dat ik daar helemaal wakker van lig, maar ik vind - ik onthoud het wel, weet je wel, ik kom er later nog een keer op terug bij die man of vrouw die dan, kijk en wat voor mij dan belangrijk is, ik zeg wel: als ik ’s morgens wakker word, dan wil ik niet denken wie doet nu de Albert Heijn open, of, maar ik volg het op proces. Dus ik stem af met mijn bedrijfsleider, dus de man waarmee ik begonnen ben op Urk, dat is mijn rechter- en mijn linkerhand zeg ik wel eens. Ik ben van de front office, Harold is van de back office, als persoonlijkheden zijn wij heel verschillend, dat weten we, we hebben er geen cursus voor gehad, maar wij weten allebei: wij hebben een verschillend DNA, Harold is beheersmatig, is heel precies, als wij overleg hebben heeft Harold zijn papiertjes allemaal klaarliggen met allemaal punten die hij wil bespreken en ik zeg: waar gaan we het over hebben?
Cor
Ja.
Henk
Dus ik ben zo geel als een kanarie en rood, weet je wel, een beetje dat kleurenpalet en Harold is - en dat heb je ook nodig. Wij vullen elkaar helemaal goed aan. Dat geeft mij rust. Dus als ik daar een paar dagen niet ben, of ook prima, dan hobbelt dat door.
Cor
Heb je dan ook dat bepaalde personeelsleden voor dingen naar jou toekomen en voor andere dingen dan naar Harold komen in dit geval?
Henk
Ja, je.
Cor
Spelen ze dat ook wel eens uit?
Henk
Nou, weet ik niet. Ze weten allemaal wel dat wij, niet dagelijks, maar, Harold is nu met vakantie, maar goed, hij is thuis, dus ik heb gisteren twee gesprekjes gehad met medewerkers, dat weet hij en daar moet hij wat voor regelen, dus we hebben regelmatig contact, maar ik stem alles met hem af in die zin, ze weten wel dat wij een eenheid zijn. En dat is belangrijk, anders gaan mensen je inderdaad uitspelen. En hier is het, anders. Dit is horeca, het is - Albert Heijn is procesgestuurd, je hoeft niet na te denken over de prijs van een potje pindakaas, over de marketing over de nieuwe bedrijfskleding, hoef ik niet over na te denken, daar betaal ik serieus fee voor.
Cor
Maar dan is het wel in orde, tenminste zoals Albert Heijn dat wil.
Henk
Ja en dat moet je je ook aan de spelregels houden en houd je tijd over, dan houd je tijd over om te ondernemen, om andere dingen te doen. Ik hoef gelukkig niet elke dag op zoek naar een boer die mij witlof levert en alles int en alle factuurtjes int, dat is allemaal centraal geregeld, dus, en horeca is elke keer: wat voor weer wordt het, wat gaan we doen, hoe gaat de menukaart eruit zien, wat gaan we nu doen? Daar heb ik in dit geval Carl voor en in de catering zit ik er nog iets teveel zelf bovenop, dat moet ik eerlijk toegeven en daar ben ik natuurlijk wel eens over aan het nadenken, maar ik ben ook nog maar achtenvijftig, Cor.
Cor
Je bent nog jong.
Henk
Ben nog hartstikke jong.
Cor
Daar gaan we het straks nog even over hebben, niet dat ik je oud vind, daar gaat het niet om. Welke synergie is er nu bijvoorbeeld tussen de Albert Heijn en jouw catering of jouw Albert Heijn en Pier? Is daar nog, ik kan me even zo voorstellen, ik ben ook maar gewoon een domme boer, van: alles wat bij Albert Heijn niet verkocht wordt, dat kun je dan mooi in de catering stoppen of zo. Is er synergie, zijn er synergie-voordelen te behalen?
Henk
Ja, kijk, het zijn natuurlijk twee totaal verschillende bedrijven, dus het proces van Albert Heijn moet je niet teveel verstoren, maar bijvoorbeeld hadden we de Hertog Jan in de aanbieding, dan gaan er gewoon honderd kratten Hertog Jan, die worden gekocht door Slump catering en die gaan naar, vanuit Albert Heijn, en die gaan naar de catering. Ik heb ook personeel kunnen detacheren, dus dat is dan het geluk dat je meerdere poten hebt, dat je mensen kunt uitbesteden, ik heb een technische dienst, dus als er een klus is, er is wat kapot en je zag de jongens hier net rijden, het kan best zijn dat ze nu bij Albert Heijn staan omdat er iets kapot is. Dus ongemerkt, zit daar wel synergie in. Omdat je veel mensen hebt, kun je makkelijk schakelen. Het inkoop - niet echt, het is niet dat ik alles van de catering bij Albert Heijn inkoop, tuurlijk, als jij zegt, stel, ze hebben, ik noem maar wat, varkenshaas in de aanbieding en ja, je moet dat van tevoren bestellen en dat kan tegenvallen. Dan houd je er veertig of vijftig over. Als ik dat op tijd weet en je weet nu al dat je dat morgen ook niet meer allemaal gaat verkopen, al zijn het er honderd, dan haal ik dat op, ik koop dat en wij verwerken dat in overwerkmaaltijden, of prima. En dan doe ik volgens mij niemand tekort.
Cor
Dat is zelfs nog maatschappelijk verantwoord, want dingen weggooien uiteindelijk na dagen, weken, weet ik veel hoe het werkt, dat is natuurlijk helemaal niet goed.
Henk
En dan kom je op dat kruidenier, melkboerachtige uit van vroeger, als wij vroeger bloemkool aten wisten we één ding: die heeft mijn moeder niet kunnen verkopen. Voordat mijn ouders iets niet konden verkopen dan was het al - dan was er wat aan de hand, zeg maar. En dan aten wij dat op. Dus dat blijft er toch een beetje inzitten en kijk, een Albert Heijn denkt anders, maar, dat doen wij ook, wij moeten spullen weggooien, dat zie je, zie je ook hier, maar wel gepast, dus ik vind het doodzonde als het ten gronde gaat.
Cor
Ik ben de eerste twee jaar van mijn carrière snackboertje geweest. En ik weet dan ook wel dat ik wel eens dingen in de vriezer had, dat ik dacht: dat kunnen we maar beter zelf opeten dan weggooien, of als iets een beetje een kleurtje kreeg en nog steeds goed was, maar dan kon je er maar beter zelf van genieten, dan de prullenbak ervan laten genieten, zeg maar. Nog even over mensen aannemen, je zit hier in een wat landelijk gebied, het is hier niet met een stad, selecteer je daar ook op? Of selecteer je echt op kennis, of selecteer je meer op kunde?
Henk
Ja.
Cor
Zijn er in de catering inmiddels natuurlijk, vanaf de paracommercie tot nu tot zijn er natuurlijk steeds meer regels, waarschijnlijk ook HACCP of weet ik veel wat voor keurmerken je allemaal hebt, dat heb je natuurlijk in de loop der jaren allemaal zien, misschien heb je eraan meegewerkt, zien opkomen? Waar selecteer je nu op, op blauwe ogen? Van horen zeggen?
Henk
Echt wel op, de valkuil - dat heb ik dus ook geleerd bij zo’n bedrijf, bij een Albert Heijn bij al die cursussen die ik daar ook wel gevolgd heb, als je niet uitkijkt ga je inderdaad op de kleur van het behang aannemen, of op de blauwe ogen, terwijl je heel goed moet kijken: wat is mijn functie? En wat hoort bij die functie, welke competenties horen bij die functie en dan heb je wat gesprekstechnieken en dan betrap ik me daarop dat ik daar me niet altijd aan hou, want halverwege het gesprek dan sla ik alles over.
Dus mijn valkuil is ook dat ik de halve vraag niet stel, of ze zeggen wel eens: een goed verstaander heeft een half woord nodig, maar dat is natuurlijk helemaal niet goed, want dat is niet, want dan denk ik al dat ik weet wat jij bedoelt, maar dat is niet waar, je moet doorvragen. Dat is altijd mijn leerpunt, doorvragen Slump, anders ga je het verhaal al inkleuren en ik maak het verhaal af.
Cor
Zoals je het graag wilt zien.
Henk
Precies en later kom je erachter: dat had ik toch even anders moeten doen en dus, ik doe het nog wel veel zelf, dus dat ik mensen uitnodig, of Harold in dit geval en dan heel goed: wat is de vacature en wat heb ik nodig. En die horeca, catering, dat is een vak apart. Je moet tenten bouwen, je moet schuren inrichten, je moet verlichting ophangen, je haalt niet zomaar iemand van de straat die het doet. Dat is ook een beetje mijn zorg van nu, van hoe kan ik de goede mensen die nu gedetacheerd zijn, vier maanden op een heftruck zetten, hoe haal ik die, als het weer wat drukker wordt, moet ik die terughalen. Want anders moet ik helemaal opnieuw beginnen en het is wel verrekte makkelijk als jij een man of twintig heb die gewoon weten hoe ze tenten moeten bouwen, hoe ze als iets kapot is, hoe ze het moeten repareren, die aan een half woord genoeg hebben.
Cor
Je hebt natuurlijk de technische mannen die een tent opbouwen, maar dat is wat anders dan degene, de kok zal ik maar zeggen die het gerecht klaarmaakt. En dat is misschien weer iemand anders die decoreert en zorgt dat het er mooi uitziet dat je zegt: ja, dat wil ik hebben.
Henk
Koks en slagers zijn vaak introverte mensen, die staan achter de schermen en communicatief soms lastig. Maar goed, als cateraar sta je aan het front, sta je als kok sta je voor honderd man te barbecueën. Ja, hoe leuk is het als daar ook nog een beetje geluid uit komt? En daar moet je dan wel goed naar kijken: wat verwacht ik van die man.
Cor
Een kok die ook een beetje entertainer is, zeg maar.
Henk
Precies, maar dat is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd om dat te kunnen. Maar een gastvrouw, kijk, je hebt mensen nodig voor de bediening, dan kijk je naar andere en dan kun je zeggen: kijk, een dienblad vasthouden, dat is wel grappig, denk ik, ’s ochtends spreek je met een potentiële gastvrouw, vaardigheden kun je leren. Ik kan jou leren, ik bedoel, zoals jij Cor, jij kan ook leren echt, je kan leren hoe je technisch bier moet tappen, hoe je met een dienblad moet lopen, hoe jij, weet je wel? Maar gedrag, houding, dat zit gewoon in jou. Je moet gewoon dienstbaar zijn. Je moet het leuk vinden om voor iemand iets te doen. Je moet doorzettingsvermogen hebben, het is niet altijd leuk. Het kost veel energie. En dat toets ik af. En die vaardigheden, zeker als ze nog jong zijn, dat is wel te leren en als je wat ouder bent en je bent eigenwijs, dan houdt het ook op, hoe ouder we worden, op een gegeven moment is dat ook voorbij en dan, die mensen moet je ook niet meer hebben, maar dat is per functie verschillend. Dus heb je iemand nodig voor de sales, dan heb je een ander type mens nodig dan iemand voor de administratie en dat is wel iets wat ik door de jaren heen geleerd heb om daar anders naar te kijken.
Cor
Is dat iets, je bent nu achtenvijftig, je doet die gesprekken allemaal nog wel zelf, is het zo dat je, je doet een eerste gesprek, tweede gesprek, heb je daar een soort P&O afdeling voor die dat dan uiteindelijk voor jou afrondt?
Henk
Of de afdeling zelf, ik heb bij de sales wel eens, dan hebben we een eerste gesprek gehad en gewoon een soort kennismaking en dan mag hij of zij met de afdeling zelf eens in gesprek, er is een vacature en hoe mooi kan het zijn dat er een klik is en dan is het niet - ik heb ook wel gehad dat de afdeling zei: dat gaan we niet doen, nou, dan gaan we het niet doen, terwijl ik had zoiets van: volgens mij is dat wel een goede kandidaat. Maar goed, door de jaren heen leer je dat, ik kan wel iemand daar neerzetten, maar als dat niet werkt, als daar geen synergie is in die club dan heeft dat geen zin. Ik probeer wel tussen de bedrijven door, ik heb nu iemand vanuit de catering die gaat vanuit de catering naar Albert Heijn Urk, er is er al één heen, die persoon ken ik, dan sla je wel een bruggetje en dan moet het wel heel gek zijn als dat niet lukt. Andersom kan het ook, ik heb iemand uit Urk leren kennen, vanuit de winkeliersvereniging en die had een functie bij een bedrijf in het winkelcentrum die, om wat voor reden dan ook werd zij daar ontslagen en ik had al tegen Harold gezegd: dat is een goede meid. Dus ik heb haar gelijk gebeld, ik zeg: ik heb werk voor je. Die is al vijf maanden hoofdkassière bij Albert Heijn Swifterbant en Harold deed daar wel het gesprek. Maar als Harold had gezegd: dat gaan we niet doen, dan hadden we het niet gedaan. Zo zit ik in elkaar.
Cor
Heb je wel eens, als je een eigen personeelsfeest houdt, doe je dan de hele pluk, alles bij elkaar? Of past dat toch niet helemaal bij elkaar?
Henk
Nee, weet je, dat past niet. Als wij een keer in Bant een feest hadden, we hebben wel eens bedrijfsevents gehad dat mensen uitgenodigd werden en dan, omdat het er toch staat, gaat Urk er gelijk achteraan. Dan hebben we Urk, maar die winkel moet dan eerder dicht soms, of je moet hulp hebben vanuit een andere winkel om die winkel te laten draaien. Dat is nu makkelijker, in het eerste jaar niet en dan heeft Urk feest in Bant. Dan komt er een grote bus aanrijden, is het dik feest, half twaalf is het klaar. Half twaalf moet iedereen wegwezen, dan moeten ze terug naar Urk, voordat het twaalf uur is, er zijn er een paar die zich daar niet aanhouden, maar zo’n feest begint dan om zeven uur, maar alles bij elkaar, het is toch anders. Het is een andere cultuur. Dat is echt, we hebben Urk dit jaar verbouwd, we hebben veel vanuit Bant aan hulp aangeboden, dus dat was, wanneer was het, half februari is het in de catering een stuk rustiger en die scholieren van Urk moesten naar school, dus er liepen ik denk wel twintig man vanuit de catering vakken te vullen en van alles te doen en dat zijn twee totaal verschillende werelden. Ik zou soms wel eens willen dat daar iets meer van die synergie, want uiteindelijk, we hebben het in de winkel over klanten en in de horeca hebben we het over gasten. What’s the difference? Probeer nu eens, een stukje perceptie van die hospitality, hoe kijk je nu naar de klant, hoe praat je met een klant en in de horeca merk je, dat zit er meer in, dat leer je wel, dus degene die nu al vanuit de horeca naar de Albert Heijn gegaan is, je merkt dat die toch anders naar die klant kijkt. Ik heb het zelf ook altijd zo gedaan. Ik was bedrijfsleider, nee, ik was gastheer, snap je? En natuurlijk moest er geld verdiend worden, maar ik ging anders met klanten om. Ik heb een klant gehad, die man was directeur van een vleeswarenfabriek in Loosdrecht, daar woonde hij. Tien jaar nadat ik al weg was uit Hilversum, dat is toch grappig, werd ik gevraagd door een leverancier om slagerijen te jureren voor de beste slagerij van Nederland. En ik was klant van hun. Ik zeg: maar hoe dan? Hij zegt: Simon, die was klant van mij bij de Albert Heijn in Hilversum en die was gevraagd voor die jurering en hij zegt: ik wil het wel doen, zegt hij, maar dan wil ik iemand erbij hebben, hij zegt zo en zo. Die vent, die vroeger toen hielp in deze winkel. Ik weet niet hoe hij dat deed, maar die staat nog steeds bij mij in de harde schijf. Dat was ik. Dus we hadden daar twee fantastische dagen en we hebben nog steeds een beetje contact met elkaar en de anekdote is: hij staat een keer, ik was nog bedrijfsleider, staat hij in Drachten voor zijn fabriek vleeswaren te promoten en ik sta daar met een paar dames van de catering in Drachten en hij ziet mij en hij zegt: meneer mag ik u wat vragen? Heeft u een tweelingbroer, of, hij zegt ik ken een bedrijfsleider in Hilversum, hij zegt, sprekend. Dus ik zeg met droge ogen: nee hoor, ik zou het niet weten. Dus hij zegt: er loopt iemand rond zoals u. Twee, drie weken later loopt hij bij mij in de winkel, er komen twee-, drie-, vierentwintigduizend klanten per week, dus, ik ken ze niet allemaal. Spreekt hij mij aan. Zegt hij: ik heb nu wat meegemaakt, zegt hij, ik was laatst in Drachten, loopt een vent, werkelijk waar. En zo hebben we elkaar leren kennen. Maar ja, in die tijd had ik een dubbelleven, ja.
Cor
Je hebt nu vier zaken, zou je kunnen zeggen, achtenvijftig, je bent nog jong, zeg je, maar je hebt nu met de Corona ook een beetje geproefd aan dat fietsen ook leuk is en dat er misschien ook nog wel wat andere dingen zijn. Wil je nog verder groeien?
Henk
Ik heb een -
Cor
Heb je nog iets op je verlanglijstje staan?
Henk
Ja, weet je, dat zit wel een beetje in het - op een gegeven moment heb je weer een beetje de rust en als het dan weer loopt dan krijg ik een beetje jeuk. En elke keer een operatie, op een gegeven moment dan moet het ook, als het heel druk is, dan zit je daar middenin, maar goed om aan te geven, met de wijsheid van nu, een uitbreiding, kijk, een Albert Heijn erbij is voor mij makkelijker dan nog een restaurantje erbij.
Cor
Dat vraagt meer van jouw aandacht als eigenaar?
Henk
Ja, maar goed, je hebt natuurlijk een leeftijd dat je gaat nadenken van: ja, maar voor wie doe ik dat dan? En waar haal ik dan mijn energie uit.
Cor
Laten we het eens even over je dochters hebben, want wij hadden het toen bij de OVDD erover, zitten er bedrijfsopvolgers bij? Willen je dochters het overnemen, toen zei je: één van de dochters zit bij Heineken volgens mij?
Henk
Ja, klopt, de oudste zit bij Heineken en die was vroeger, toen ze nog jong waren, beginnen ze als ze twaalf, dertien zijn in de spoelkeuken en als ze heel goed hun best doen dan mogen ze een keer hapjes maken en zo zijn die meiden natuurlijk een beetje door het bedrijf heen gerold en Hogere Hotelschool, in Maastricht een jaar of twee gewerkt, stage gelopen, bij Heineken aangenomen en voor een salaris dat je denkt hoe dan? Dus, die zie ik niet meer terug.
Cor
Waar zit ze, in Amsterdam?
Henk
In Utrecht. En ze zit nu bij Vrumona, dat is een onderdeel van, dat maakt verder niet uit, zij is nu vijfentwintig is wel ambitieus, zeker ambitieus, is ook goed dat je ergens anders werkt, ik heb ook altijd vroeger, je kan wel roepen op je achttiende moet je het bedrijf van je vader overnemen, maar nee. Leer maar eens met andere mensen samen te werken in andere organisaties. Dus dat is wat ze nu doet. Bij de Albert Heijn moet je wel door de keuring heen, laat ik het zo zeggen, hoef je niet te weten hoe duur een potje pindakaas is, maar je moet wel ondernemerskwaliteiten hebben. Ze heeft al een gesprek gehad, ik zeg: blijf voorlopig nog even doen wat je doet, ze wil nog een master doen, dat is allemaal prima te combineren met de baan die ze nu heeft. Ik zeg: maar, over een jaar of twee, drie moeten we een keer, en nee is ook een antwoord. En ze heeft ook een moeder die daar ook wat anders naar kijkt, dus die weet ook wat het kost, dat is natuurlijk altijd zo, de buitenkant denkt altijd: dat lijkt mij ook leuk, ondernemer worden, moet je eens kijken, die vent rijdt in een Transporter, maakt allemaal niet uit, maar, je doet je ding en die paar keer dat je een keer uit eten gaat of een keer op vakantie, prima, mag het ook iets kosten, maar dan: ik heb niet veel tijd om te eten, maar als ik ga eten wil ik ook wel een beetje extra beleg, vind ik ook wel lekker. En wil je dat je dochter aandoen om ook tachtig uur in de week te werken, of negentig uur en concessies te doen. Want dat is ook wat je doet. Uren kan denken van: als ik ondernemer ben, dan ben ik onafhankelijk, dus jij -
Cor
Maar laatst zei je ook tegen mij: ik ben nog getrouwd, omdat ik ondernemer ben. Dan heb je niet zoveel tijd om ruzie te maken.
Henk
Ja, mijn vrouw had laatst twee weken vrij, dus ik zeg na twee weken: nou, je mag van mij wel weer aan het werk. Maar op een gegeven moment ga je in die rolverdeling dingen doen en stem je dingen af en ik moet er toch niet aan denken dat je, ik heb ooit eens een cursus gedaan bij Albert Heijn en toen was er ook iemand en dat was ook echt een controller en die man die, ja, die had met zijn vrouw een discussie van: eten we vanavond sperziebonen of peultjes. Ja, maar schat we hebben toch vorige week ook al sperzieboontjes gegeten? Dan denk ik: dat kan toch niet? Zo wil ik niet worden en zo zijn we ook nooit met elkaar, samen zo lang zouden we het ook niet zo lang met elkaar vol kunnen houden. Maar goed, even terug naar mijn dochter, die weet nu wat het is, die weet het verschil, die heeft wel wat met food en met ondernemen, dus tussen nu en een paar jaar, en dat is voor mij belangrijk: als dat niet zo is, kijk, bij Albert Heijn gaat ze wel door die keuring komen, dat is helemaal niet zo’n punt. Catering is natuurlijk een andere tak van sport en zoals ik het altijd gedaan heb, ik heb door de jaren heen, ik heb de kennis ontwikkeld, ik kan heel snel schakelen, heel snel observeren, dat heb ik mezelf ook aangeleerd, maar als mijn dochter in die catering verder zou willen, zou ik het haar gunnen dat ze er wat maatjes bij heeft, mede-eigenaren, compagnons, want dat klinkt misschien gek, maar je kan niet alles zelf. Dus je moet delen.
Cor
Jij kunt wel alles zelf, maar -
Henk
Ja, maar weet je, ik heb ook goede mensen om me heen, hoor. Door de jaren heen is dat zo gegaan, dus dan heb je gewoon je piketpalen in je bedrijf en het is je chefkok en het is je broer die de administratie doet en het is de man van de planning en zo heb je - en jij hebt door de jaren heen ook die positie wel verdiend, en kom je daar als vijfentwintig jarige in, dan gaat alles door elkaar trillen, zeg maar en moet je nog meer ballen in de lucht houden, want je bent ook nog voorzitter van de ondernemersvereniging, je zit in het bestuur van OVDD, ik zit nog in een BV’tje met wijnen, ik zit nog in een BV’tje wat evenementen organiseert, ik heb nog een sportcafé in Emmeloord, dus het rommelt aan alle kanten en is het allemaal goed doordacht? Nee, sommige dingen komen op je pad en je doet het en wil je dat allemaal aan je dochter, als een soort kruiwagen aan je dochter doorgeven? Ik denk, nee, ik gun haar ook een iets ander leven, dus Albert Heijn eerste focus, catering als het - we hebben al een keer een zakelijk gesprek gehad. Ik zeg: Anne, we gaan even bij mij op de zaak zitten, gewoon met zijn tweeën, face to face, niet thuis aan de keukentafel, want daar heb je ook een andere rol en mag je me ook aanspreken dat ik een smerige plek op mijn broek heb, whatever, alleen nu even van: wat is jouw ambitie en hoe zie jij jouw wereld over vijf jaar en voor hetzelfde geldt komt ze iemand tegen die daar totaal niks mee heeft, ja, dan moet je dat haar toch niet aandoen? Ze is nu nog vrijgezel, dus wat dat betreft is het
Cor
De man met de kameel is nog niet voorbij gekomen.
Henk
Nee, nog niet, op het witte paard, nee. Maar goed, in ieder geval over mijn ambitie, kijk, als er weer wat op mijn pad komt, met die horeca heb ik wel mijn leermomenten gehad, zeg maar hoor, dat ik denk: oké, we zitten hier in een prachtige tent, maar ik heb ook mijn buikpijn-momenten gehad hoor, dat ik dacht: jeetje nog aan toe jongens, waar ben ik aan begonnen. Dit is een bijzondere tak van sport. Je krijgt opmerkingen soms dat je denkt, iemand die een keer, die had geklaagd, die had hier een uitsmijter gegeten en er was iets en hij kwam hier nooit meer. Ik denk: heb ik nu je leven bedorven? Waar gaat dit over, weet je? Misschien ligt het aan de leeftijd dat ik wat ouder word, dus ik zei tegen die man: als jij op je sterfbed ligt en je mag de vijf slechtste momenten van je leven benoemen en één ervan is die uitsmijter bij Pier 16, dan heb jij een fantastisch leven gehad. Toen was het even stil en dat had ik niet moeten zeggen en hij zegt: Henk, weet je, het is ook eigenlijk ook zo, we zijn toch ook een stelletje azijnpissers geworden met elkaar.
Cor
Ja.
Henk
We willen altijd de mooiste beleving van, en als je ergens heen gaat, en tuurlijk moet het kloppen, moet het ook netjes, goed geholpen, maar in deze tak van sport en in de horeca word je wel knijterhard afgerekend hoor, als het even niet goed is. En dat is de druk die op de horeca zit en in de catering. Gisterenavond, de persconferentie was nog niet eens afgelopen, werd ik al gebeld, door twee, die wilde precies weten, het ging over een bruiloft, dat was de schoonvader van de bruid en dat is allemaal prima, maar die drukt er zo op en wij kunnen niet zeggen: het zat even tegen vandaag, want die kok was wat te laat en de brug stond open, maar volgende week gaan we het beter doen. Nee, vandaag heb jij feest en om zes uur had jij voor tachtig man eten moeten hebben en dat moet allemaal goed en dat moet allemaal warm en het is je werk, dat snap ik wel, maar die druk zit er knijterhard op. Lever jij hier tachtig stoelen en er zijn er twee kapot, dan zeg je: je moet ze even omwisselen. Is ook niet goed, maar het is uit te leggen, het werkt anders. En die stress, aan de ene kant kun je zeggen ik heb het nodig, gisteren sprak ik ook nog een ondernemer die zegt: ik heb altijd gezegd, ik heb stress nodig. Ik heb altijd een beetje druk nodig, die deadline waar we het net over hadden. Ik heb die deadline nodig en anders maak ik er zelf wel eentje en ik moet gewoon, het volgende doel is voor mij de elfstedentocht fietsen, die ga ik gewoon fietsen. Ik weet niet wanneer, ik word een keer op een ochtend wakker, dat ik denk: oké, zes uur -
Cor
Tweehonderdveertig kilometer is dat?
Henk
Tweehonderdveertig kilometer.
Cor
Tweede Pinksterdag?
Henk
Ja, maar dan ga ik het niet doen, dat ga ik gewoon doen als het mij uitkomt, als de wind niet te hard waait en ik heb de hulplijn, dan zeg ik mijn vrouw of mijn broer: als ik een lekke band krijg, dan kom je me ophalen. En dan ga ik. Maar dat soort deadlines heb ik nodig, en dan heb ik wat gedaan weet je wel. Maar goed. Een uitdaging -
Cor
En een Albert Heijn erbij misschien, zeg je? Je bent achtenvijftig, waarom dan nog dan? Of leef je dan niet meer? Er moet wat -
Henk
Dat is wel een beetje de uitdaging.
Cor
Maar ga je dan ook op zoek, of wacht je dat het voorbij komt?
Henk
Nee, ik ben me al een beetje aan het oriënteren, maar er komt niet zomaar een Albert Heijn-positie vrij. Dus, ik ben ooit een keer met Lemmer bezig geweest, dat lukte niet, dat was al vergeven, dus ja, het is ook niet dat dat morgen klaar is hoor en weet je, en andersom en zo nuchter moet ik ook zijn, als er geen opvolging is, ja, dan moet je misschien nog een paar jaar door en moet je zeggen: jongens, een strik er omheen en dan kan dat ook, alleen ik kan niet niks doen. Ik moet en ik kan het lang volhouden, zeg maar, fysiek, dus even los, als je achtenvijftig bent ga je wel wat merken aan je lijf en lichaam, maar ik hou het langer vol als ondernemer met Albert Heijn, want dan heb ik een hogere span of control, tuurlijk, ik vind het niet erg om een keer te spiegelen en vakken te vullen, vind ik hartstikke leuk, dat deed ik vroeger en dat is nog steeds goed te doen. Maar die horeca is gewoon veel intensiever. Dus om hier rond te lopen met dienbladen en zo, dus, dat is anders.
Cor
Horeca, catering daar zit misschien wel meer jouw DNA en natuurlijk, de manier waarop jij in de Albert Heijn rondloopt zal misschien anders zijn dan anderen, dat maakt ook niet uit, iedereen is anders, daar zit ook natuurlijk wel een stukje DNA in, maar hier is natuurlijk, Pier, dat is Henk Slump, zeg maar.
Henk
Dat is ook het lastige. Zo heb ik het ook de laatste vijftien jaar kunnen doen. Eigenlijk helemaal goed, dus de Albert Heijnen die liepen, ik heb wel eens gedacht: Urk loopt gewoon goed en heb ik ook goed kunnen verbouwen, maar ik kom daar, eigenlijk is het de twintig tachtig regel, maar dan andersom. Dus de bedrijven die ik heb die goed gaan, daar kom ik niet en de bedrijven die, terwijl je daar best wat aandacht zou moeten geven, gewoon en die catering is gewoon knijterhard werken en we hebben ook een crisis gehad en dan weet je wel wat er hier gebeurt, en er komt weer een crisis, ja, dan ga je bezuinigen op de luxe dingen. Dus de party catering, dat grote bedrijfsfeest met tweehonderd man, wat honderd tot honderdvijftig euro per persoon mag kosten, dat gaat even niet door. En wij zitten in die hoek waar de klappen vallen. En dan is het knijterhard werken en het is heel arbeidsintensief en als je dan ziet wat het oplevert en dan gaat het niet alleen om de laatste euro, maar even dat stukje, er moet ergens iets terugkomen, ja, dat valt dan nog niet mee.
Cor
Even nog als DGA, want hoe lang ben je nu ondernemer? Dertig, tweeëndertig jaar?
Henk
Ja, met die catering doe ik al vanaf de jaren tachtig.
Cor
Ik mag hopen dat je een heel hoop fouten hebt gemaakt waar je van geleerd hebt, maar heb je er eentje waarvan je zegt: ja, daar kan wel een zwart strikje omheen, dat was niet mijn beste beslissing, of zo?
Henk
Wat ik in het gesprek al aangaf, soms ben ik te snel. Dan ben je opportunistisch en dan ben je ook eigenwijs en dan heb je voor ogen wat het gaat worden en dan maak je een keuze en achteraf blijkt dus toch, ik bedoel een keer een catering, een evenement aannemen, of de ijsbaan in Zwolle bijvoorbeeld die denkt: daar gaan we geld aan verdienen, nou dat heeft alleen maar geld gekost en dan heb je nog een broer die zegt: dat kan niet, nee, dat kan wel, dat gaan we zo doen, dat en dat.
Cor
Is het ook bij jou als iemand anders zegt het kan niet, dat jij dan net iets harder nog -
Henk
Ik vind zelf van niet, maar men zegt van wel. Dus dat moet ik leren, dan moet ik ook even tot tien tellen. Eerst denken, dan doen, dat is ook wel een beetje mijn ding natuurlijk. Wat ik zelf, wat ik lastig vind, ik ben ooit in een wijnclub, dus ik importeer, ik ben ook nog wijnimporteur.
Cor
Wijnimporteur. Henk Slump, wijnimporteur.
Henk
En het houdt niet zoveel in.
Cor
Vanuit België, of waar komt het vandaan?
Henk
Frankrijk. En door mijn wijncontact ben ik in contact gekomen met een projectgroep, die jongens maken een product wat sulfiet kan vervangen. En sulfiet zit in zilveruitjes, in aardappels, in wijn, in zuidvruchten, wij eten met zijn allen heel veel sulfiet. Sulfiet is een allergeen, dus het is eigenlijk niet gezond. Dus de uitvinding is fantastisch. Dat moet ook getest worden, dus dat moet getest worden in wijn. Dus daar moet geld in gestopt worden, dus ik doe mee. Want ja, als dat in één keer loopt, wij kunnen meneer Beijer en meneer Segento vervangen door een sulfietvrij, natuurlijk product wat hetzelfde doet, raak. Maar goed en dan kom je in een innovatief stuk, dus er moet geïnnoveerd worden, er moet een wetenschapper bij, er is vanuit verschillende kanten geld in gestopt er komt frustratie, ruzie, uiteindelijk na drie, vier, vijf jaar nog steeds, er is nog steeds niks van de grond gekomen, behalve dat wij met een ander clubje weer wijn hebben gemaakt, waar geen sulfiet in zit. Ik zal je zo een fles meegeven, ik heb er hier eentje staan. De Alba Pura, zonder sulfiet alleen je krijgt het moeilijk over de toonbank, omdat het dan toch wat duurder is en als je achteraf kijkt wat heeft het allemaal gekost aan energie, aan geld en hoe leg ik het thuis nog uit? Want op een gegeven moment doe je dingen en dat leg je thuis niet allemaal uit. Ik weet niet hoe dat bij jou gaat, maar mijn vrouw weet niet altijd zeg maar, dit soort zakelijke keuzes, op een gegeven moment is het een boek en op een gegeven moment, mijn vrouw Hilde wil dan weten hoe zit dat dan? Wacht even, ik zit nu in hoofdstuk vijftien, bladzijde vijfhonderddrieëntwintig, ik moet terug naar hoofdstuk twee want er zit een heel stuk aan vast, want dat is een heel proces. Heel lastig uitleggen en uiteindelijk het loopt nog steeds en nog steeds, frustratie en nog steeds, dat ik denk: dat had ik niet moeten doen. Ja, zeg het maar, als je alles van tevoren weet.
Cor
Ja, heb je adviseurs om je heen, je zegt: je broer doet de financiën, heb je daar je spar-momenten of heb je andere mensen, want, thuis is toch een soort van eenzaamheid als ondernemer die je -
Henk
Ik heb vorig jaar heb ik me aangesloten bij een club CEO’s, dat was een - iemand organiseerde dat en dan had je met een tien, vijftien CEO’s had je dan één keer in de maand een bijeenkomst met soms een spreker erbij, creëerde wat interactie en ik denk: ja, wie coacht de coach? Dat is natuurlijk het verhaal. Je bent directeur grootaandeelhouder of CEO, ik vind een CEO anders dan een directeur grootaandeelhouder, de CEO bepaalt uiteindelijk zijn eigen oprotpremie, door de transitievergoeding en dat is mooi, je bent CEO, maar het is niet jouw geld. En als jij, het is wel jouw geld, als je - je moet de bank bellen omdat je eind van de maand toch krap zit en je personeel niet meer kan betalen omdat je door je rekening-courant krediet heen gaat omdat, weet ik veel wat, dan heb jij buikpijn, dat doet zeer. Dat heeft een CEO niet.
Cor
Een CEO die belt een aandeelhouder en de aandeelhouder dat ben jij, die moet het zelf bepalen.
Henk
Juist, dus het werkt anders, dus ik dacht: dat is misschien wel wat voor mij, want ik ben toch wat eigenwijs en wie is mijn, ik heb geen commissaris of zo, maar ik heb daar twee keer bij gezeten, ik vond het best leuk, maar niet alles. Te veel, toch te veel CEO en te weinig DGA en misschien dat ik - en het was ook druk, dus, maar goed, als ik het had gewild, had ik het gedaan. Zo simpel moet je het zien en ik zou dan begeleid worden door iemand, dan krijg je wat gesprekken, dus dan krijg je gewoon, zeg maar, coaching. Voel je je soms wel aangekeken, bij sommige zit ik op het puntje van mijn stoel, denk ik: die moet ik hebben, die stelt jou precies de goede vragen. Kijk en anders maak ik het verhaal wel rond, ik ken mezelf lang genoeg en nu dacht ik: nee - dus ik zat daar met tegenzin, na twee, drie keer. Ik zeg: we gaan stoppen, want, ik vind je een aardige man, maar ik zit niet op het puntje van mijn stoel. En doordat jij goede vragen stelt, moet ik soms even stil vallen van: hoe was het ook alweer. Waarom, ja, wachten even, dat. En dat is belangrijk en als je nu vraagt heb je die: niet helemaal, ik heb ooit bedacht ik moet iemand hebben die me daarbij helpt, ik heb wel een kameraad die heeft een bedrijf verkocht en die helpt me nu een beetje op de achterkant met alles weer eens even netjes archiveren en eens even naar de cash flow kijken en allemaal andere zaken, die stelt de goede vragen. Dat vraag ik hem ook en denk ik: doe maar. Ja, dat dus.
Cor
Hoe stuur je dan nu? Stuur jij op cijfers, of stuur je nog steeds op onderbuikgevoel? Albert Heijn zal wel heel erg cijfergestuurd zijn?
Henk
Ja, cijfers hier een combinatie van. Dus niet alleen onderbuik, maar er zit toch wel een onderbuikgevoel in hoor, ja. Maar goed, cijfers liegen niet, en die cijfers krijg ik van mijn broer en dan zeg ik: ik heb dat ook nodig, het mooie voorbeeld, bij Albert Heijn kun je zeg maar een omzet per gewerkt uur, kun jij prima doorrekenen. Daar moest ik vroeger erg aan wennen, want dat waren wij thuis niet gewend, ga je zo aan het werken? Kreeg ik bij mevrouw Pietersma koffie met een stuk taart erbij omdat ik jarig was, kwam ik gewoon een kwartier later thuis, so what? Maar bij Albert Heijn met honderd man personeel werkt dat niet zo. Dus ik moest erg wennen aan dat systeem, toen dacht ik toen ik voor mezelf begon: ik ga dat ook eens doen bij de catering. Dat is misschien wel interessant dan gaan we van de omzet een prognose maken en dan hebben we een bepaalde productiviteit en dat heb je dan toch: meten is weten, dus dan heb je daar wat gegevens van. Maar dat is natuurlijk in de horeca, catering haast niet te doen. Hier lukt dat wel, bij Pier 16 heb ik gisteren met Carl even een gesprek gehad en dan weet ik: dit is de omzet, vorige week weer met wat minder, omzet zakt wat terug, vakanties lopen wat terug, dus let op, je gaat de bietenbrug op. Dus dat is hier wel, dus het heeft me wel wat geholpen, maar het is niet altijd één op één zeg maar te projecteren van een Albert Heijn op een dienstverlenend bedrijf, zo werkt dat niet, nee.
Cor
Nog een paar vragen aan jou. Als je de boel zou verkopen trouwens, zou je het waarschijnlijk dan in stukjes moeten verkopen. De Pier, daar heb je misschien nu niemand voor, terwijl jij misschien wel die synergie ziet als paraplu erboven, maar er is misschien niemand die er zo ingroeit als jij, die dat misschien in één keer zo kunnen overnemen. Je hebt niemand binnen je bedrijf van: dat zou een potentiële zijn die dat wel zou kunnen?
Henk
Nee, dan is het te versnipperd. Maar goed, wat ik al zei: mijn dochter zou daar, ik denk dat ze de capaciteiten heeft, maar de vraag is of ze het wil en of ik het haar aan wil doen, want het vergt nogal wat, dus als je vrouw bent en als er kinderen komen dan heb je toch een ander leven dan dat je man bent en je hebt nog een vrouw die accepteert dat jij veel werkt. Dus het wordt inderdaad waarschijnlijk versnipperen en dan kun je op bepaalde manieren kijken naar Albert Heijn is, die moet je op bepaalde manieren aanbieden, daar hangt een Albert Heijn formule boven, dus dat is het minst, dat lukt, ik ga het nog niet doen, want het kost me niet zoveel energie dat ik denk: ik moet ervan af. Deze kun je zeggen als ik hier een bedrijfsopvolger heb die zegt, dat vastgoed is van mij, wij maken afspraken en ik hoop dat je heel veel geld verdient en dat je het hartstikke goed doet, maar je betaalt me gewoon elke maand of elk jaar deze huur voor het pand, het vastgoed en dan wens ik je heel veel succes. Dat is ook een optie. Dan ga ik me nog wel een beetje bemoeien, maar dan ga ik me niet meer bemoeien met de prijskaart of zo, als hij dan gewoon elke keer netjes de huur betaalt, dan is het aan hem. Catering zou een soort twee, dat zijn mensen uit mijn eigen bedrijf waarvan ik denk: er zijn er een paar die de potentie wel hebben, maar niet één alles. Dus zeg maar, de ene persoon die dat helemaal - die heb ik nog niet gezien. Dus of ik moet hem te koop aanbieden, anno 2020 het leukste bedrijf van Flevoland te koop aanbieden, daar zitten ?. Ik ga nu een cateringbedrijf aanbieden, dat is niet handig. Dus het is nu ook niet de juiste tijd.
Cor
Worden de ondernemers zoals jij nu bent, worden die nu niet meer gemaakt dan? Er is eigenlijk geen school voor, er is geen opleiding voor? Ben je gewoon ondernemer bij geboorte, dus ben je het, of ben je het niet? Hoe kijk jij daar tegenaan?
Henk
Kijk, ik denk dat je wel ondernemerschapskwaliteiten moet hebben, dat hoeft niet te zijn dat je gelijk je eigen - wat is ondernemen, dat is gewoon kansen zien, op het randje, er net overheen, soms eens iets doen waarvan je van tevoren nog niet weet hoe je uitkomt, dus het is zeg maar, dat geel, rode gedrag, dat moet in je zitten. Dat kan ook iemand zijn die misschien niet een eigen bedrijf heeft, maar wel: living on the edge. Dat is ook ondernemen. Dus ik denk dat ze er wel zijn, kijk, wij komen nog uit, mijn ouders zullen vroeger hetzelfde gezegd hebben: wij hadden vroeger lang haar, dus mijn ouders zullen vast wel eens gedacht hebben: dat komt nooit goed met die jongens, want die luisteren naar muziek, jeetje nog aan toe en dat. Nu denk ik hetzelfde. Komt het wel goed? Wij zijn het gewend, wij hebben een product, wij voegen wat toe en wij gaan dat met winst verkopen. Het kopje koffie wat je net hebt gehad, dan kost misschien een kop veertig cent, maar ik verkoop het voor meer. Waarom? Omdat het toegevoegde waarde heeft. Ik snap dat. Ik ben daarmee groot gebracht, zo werkt dat. Tegenwoordig is de wereld anders. Hele bedrijven die maar vijfhonderd miljoen euro verlies draaien en nog steeds bestaan, dus het is een heel ander verdienmodel, mensen hebben niet meer het ouderwetse van: je hebt iets, je voegt wat toe, dat is nu anders. Het is anders geld verdienen, de mentaliteit is anders. Ik had dat met dezelfde dochter van mij, dochters, allebei wel over van: let op, wat jullie willen, jullie generatie is niet normaal. Je kan niet op je drieëntwintigste, vijfentwintigste drie keer op vakantie, naar het buitenland, één, twee keer per week uit eten, een terrasje meepikken, je huis inrichten volgens de laatste televisieprogramma’s die je adviseren. Dat is niet normaal. Dus en als je wel denkt dat dat normaal is en je leest op Facebook alleen maar de hele leuke dingen van iedereen, dan ga je daar - je creëert een andere mentaliteit en ik denk dat daar wel, ze zijn er wel hoor, ik geloof vast wel dat er opvolgers zijn en dat er mensen zijn die dat ondernemerschap hebben, maar die ook bereid zijn om gewoon knijterhard te werken. Dat moet je willen. En als je dat niet wilt, dan kun je nog zo slim zijn en nog zo ondernemend, maar je moet ook gewoon met de bek op het stuur, bereid zijn om hard te werken. Om concessies te doen, want het is niet altijd feest. Ik heb niet altijd, nu kun je zeggen die Slump doet het leuk. Moet je eens kijken. Maar Slump heeft ook zwarte sneeuw gezien en heeft niet altijd zin, het heeft niet altijd meegezeten en ik heb concessies gedaan. De vraag is: ben je bereid om dat te doen? Hoe sterk ben je daarin?
Cor
Dus ook bij Slump feesten en partijen is het niet altijd feest geweest.
Henk
Het is niet altijd feest geweest.
Cor
Ik zou graag aan jou willen vragen, Henk, je bent een zeer ervaren DGA, heb jij, ultieme tips zijn er niet, maar als je één tip zou mogen geven aan andere DGA’s, wat zou die tip dan zijn? Wat is kenmerkend voor jou, dat is kenmerkend aan Henk, dan moet je dit en dit doen?
Henk
Wie coacht de coach? Sta open voor, je weet niet alles zelf beter. Je hebt mensen om je heen nodig en ik betrap mezelf er ook wel op dat ik dat niet altijd gedaan heb, maar in mijn achterhoofd wel weet: ik heb een adviseur nodig, iemand die mij - anders ga je, hoe zeg je dat: in het land der blinden is één oog koning. Dan denk je dat jij in alles de beste bent en alles kan en hoe beter het ook nog gaat, stel het gaat ook nog heel goed en financieel ook heel goed, dan word je daar niet leuker van als mens en dat zie je dan wel vaker. Dus ik heb mezelf voorgenomen: wees daar maar gewoon open en transparant in: doe maar gewoon. Dat is ook zo’n containerbegrip, maar in de rol die jij hebt, realiseer je, de rol die je hebt als DGA, dat komt, dat heb je zelf gecreëerd, dat overkomt je soms ook, er komt iets op je pad, je kan linksom, rechtsom, je kan door, maar voor je het weet word je wakker en heb je driehonderd man aan het werk. Dan kun je heel ander gedrag gaan vertonen, je kunt baasjesgedrag kun je gaan vertonen, je bent ook gewoon Henk Slump en ik werd ook niet als eerste gekozen bij voetbal op de lagere school en ik heb vroeger ook gewoon een skelter gehad, dat soort dingen, dat je denkt: doe gewoon even normaal. Realiseer je wel de rol die je hebt en dat is ook een stuk verantwoordelijkheid die je, ja, moet je serieus nemen. Dus je kan wel van alles willen en dat doe ik ook wel, maar motorrijden vind ik ook heel leuk, ik doe het niet heel veel, maar ik ga niet meer met tweehonderd over de snelweg. Dat zou ik vroeger wel een keer gedaan hebben, maar ik heb een gezin, ik heb kinderen, dus je hebt ook verantwoordelijkheid naar je mensen toe. En je moet zorgen dat je, je wil elke dag wil je leren. Dus, en als je denkt dat je alles al weet, dan kom je geen stap verder en dan heb je soms mensen om je heen nodig, dat kan zijn een adviseur of een commissaris of iemand die gewoon even zegt: we gaan een uurtje sparren, en vergeet even al die buitenkant, we hebben het even over jou.
Cor
Dus de ultieme tip: realiseer de rol die je hebt en doe wat spiegelen met iemand die -
Henk
Ja, zorg dat je regelmatig de spiegel voorgehouden krijgt, anders word je, ontstaat de kans dat je jezelf fantastisch gaat vinden. Daar is een liedje over gemaakt: het is moeilijk bescheiden te blijven, dat heb je ook wel eens meegekregen, nou, dat. Moet je niet willen.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #5 Cor Spronk in gesprek met Pieter Kremer - over explosieve groei, blinde vlekken, vertrouwen en veranderen van rol
5 Oct 2020· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
STEL JE MISSIE GOED OP EN ACTEER DAAR ELKE DAG NAAR
Vandaag ga ik in gesprek met Pieter Kremer, ondernemer / DGA, van Conduct Technical Solutions, uit Barendrecht: “Als je met alle enthousiasme die je hebt hard gaat werken aan iets waarvan je verwacht dat het een succes wordt, dan wordt het ook een succes.
EXPLOSIEVE GROEI
Ik heb zelf altijd wel zoiets van: ik wil minimaal met de markt meegroeien. Maar wel het liefst met producten, innoverende producten vooruit op de markt groeien. En dat is echt wel ambitieus en dat lukt ook niet altijd, maar ja, goed, we doen het goed, ja. Ik kan niet anders zeggen, ja.
BLINDE VLEKKEN
We hebben een magazijn van bijna vijfhonderd meter in Drunen bij een partner die we hebben in het logistieke deel. Nu zijn we dan in december 2018 met dit pand gestart, waar we op basis van vierhonderdvijftig meter magazijn, zeg maar projectgericht willen gaan acteren. Ja en dat neemt nu zo’n toevlucht, dat had ik niet kunnen voorspellen, nee.
VERTROUWEN
We hadden het zojuist even over het vertrek van die medewerkster en ik heb haar volledig vertrouwd. Dat heeft me kwetsbaar gemaakt, vooral vanwege het feit dat ik helemaal geen dossier had opgebouwd. Ik heb haar volledig vertrouwd en dat doe ik nooit meer”.
VERANDEREN VAN ROL
Pieter zag zijn rol in het bedrijf de laatste jaren veranderen en verteld hoe hij dingen nu anders aanpakt. En zijn ultieme tip aan andere ondernemers was: Stel je missie goed op en acteer daar elke dag naar.
Meer over Pieter Kremer en zijn bedrijf kun je vinden op:
https://www.linkedin.com/in/pieterkremer/https://www.linkedin.com/company/conduct-ts/https://www.conduct.nl/
Volledig uitgeschreven:
Pieter Kremer, van Conduct, in, waar zijn we hier?
Pieter
Barendrecht.
Cor
Barendrecht. Pieter, wij kennen elkaar volgens mij van de golf, stichting elektrotechniek Midden-Nederland en ik had gisteren even gekeken wanneer wij met elkaar gelinkt zijn via LinkedIn, dat is geweest op, heb je enig idee?
Pieter
Ik vermoed dat dat een drie jaar geleden is, zo’n beetje?
Cor
Dertig mei 2016.
Pieter
Vier jaar alweer.
Cor
Dus het is al vier jaar dat wij elkaar kennen. En die keer dat we elkaar, ik bedoel golf, dat is een heel serieus spelletje is dat, dan gaat het puur alleen om golf, zo af en toe eens een praatje met elkaar, maar ik weet wel, uit flarden die ik steeds uit gesprekken met jou heb opgevangen dat ik dacht van: dit is een serieuze ondernemer, DGA, iemand die zelf aan de knoppen draait en toen nagedacht van wie wil ik graag in mijn podcasts hebben, toen stond jij in mijn top tien. Dus vandaar dat je nu aan de beurt bent.
Pieter
Ik ben vereerd, leuk!
Cor
En dank je wel dat je mij wilde ontvangen.
Pieter
Ja, graag.
Cor
Ik heb even wat huiswerk gedaan, volgens mij ben je negenenveertig jaar?
Pieter
Ja.
Cor
Vijfentwintig februari 1971 geboren. Je woont in?
Pieter
Rhoon.
Cor
Dat is hier ook onder de rook van Rotterdam?
Pieter
Ja, sinds nu zeven maanden.
Cor
O kijk, nog niet zo lang. Je hebt ooit verkering gekregen met Loes Visser en bent daarna mee getrouwd en ik begreep net, die werkt ook binnen je bedrijf, straks, leuk om meer te horen. Twee dochters?
Pieter
Twee dochters, Daniëlle en Eline.
Cor
Hobby’s, varen in ieder geval?
Pieter
Ik stap net van mijn boot af, eerlijk gezegd.
Cor
En is dan varen, is dat dan zeilen of is het een?
Pieter
Nee hoor, de luie variant. We cruisen over het water met af en toe een hapje en snapje.
Cor
En dan ook waterskiën?
Pieter
De meisjes wel en ik moet eerlijk toegeven dat ik het weekend zelf ook nog op een wakeboard heb gestaan, op mijn oude dag, Cor.
Cor
Ja, pas op, je gaat toch richting de vijftig.
Pieter
Ja, ja en dat voel je ook wel een beetje.
Cor
Voel je al wat pijntjes opkomen, of heb je nog zoiets van -
Pieter
Weet je wat het punt is, op dat moment ging het best makkelijk, maar twee dagen later voel je toch dat er spieren in je schouders zitten waar je het bestaan niet van wist, maar ja, goed, tuurlijk, ik ben niet drie, vier keer in de week aan het sporten momenteel, dus dat voel je wel, ja.
Cor
Ik heb begrepen met waterskiën is het toch uit het water komen, dat is het moeilijkste en als dat één keer gebeurd is dan moet je natuurlijk wel blijven staan.
Pieter
Ja, dat klopt, je kan het wat dat betreft een beetje vergelijken met ondernemen. Dus inderdaad de boel goed neerzetten, dat is heel bewerkelijk en daarna zorgen dat het goed blijft draaien.
Cor
Dat is een mooie metafoor. En waar vaar je dan als je in Rhoon woont, waar heb je de boot?
Pieter
In Barendrecht. Dus die ligt daar, dat is tegen Heerjansdam aan en, nou ja, boot, bootje, maar goed, we moeten bescheiden blijven.
Cor
Ik ben een boer, maar hoeveel pk?
Pieter
Hoeveel pk? Nou, tweehonderdtachtig, geloof ik, zoiets?
Cor
Tweehonderdtachtig pk? Ja, dat is je auto.
Pieter
Ja, nee, die heeft iets minder pk, maar tweehonderdvijftig -
Cor
Dan is het geen bootje. Voetbalclub?
Pieter
Feyenoord! Ja, tuurlijk, ik ben een echte Rotterdammer.
Cor
Heel goed. Muziek?
Pieter
Muziek? Is heel breed. Van blues tot house, maar er zijn ook wel hardrock nummers die ik goed vind. Maar, we hebben best wel redelijk in de dance scene gezeten wat dat betreft, maar ja, tegenwoordig is het lastig.
Cor
Ik zag inderdaad wat festivals op Facebook voorbij komen.
Pieter
Ja, zonder meer, ja.
Cor
Dat is op dit moment even -
Pieter
Dit jaar heel lastig.
Cor
En volgend jaar, jouw inschatting?
Pieter
Ik hoop dat ze doorgaan, maar, ik weet het niet.
Cor
Op het moment dat we deze podcast opnemen is het dertien augustus, hij wordt wat later uitgezonden, maar dan weten jullie dat we nog een klein beetje in de corona-perikelen zitten. Auto?
Pieter
BMW.
Cor
BMW?
Pieter
Ja, zonder twijfel. Vorig jaar even een uitstapje gemaakt naar een Jaguar, maar dan de elektrische variant daarop, of daarin moet ik zeggen, maar nee, daar kon ik niet heel blij van worden.
Cor
En welke BMW is het geworden?
Pieter
Een 330, ja.
Cor
Kijk eens aan. Lees je wel eens boeken?
Pieter
Lees je wel eens boeken? Ik, nou ja, ja, zou ik voluit willen zeggen, als ik daar mezelf de tijd en ruimte voor geef, maar daar ligt nu net de kern van het probleem, althans als je het als een probleem mag ervaren, van het ondernemerschap, ja, ik werk wel een beetje te veel.
Cor
Hoeveel uur maak je in de week?
Pieter
Actief, dat valt op zich nog wel mee, tussen de veertig en de vijftig, maar ja, weet je, als ik ’s avonds in de tuin zit, dan ben ik liever bezig met bedenken en ontwikkelen, dan dat ik een inspirerend boek ga lezen. Zou ik wel moeten doen, wordt me ook aan alle kanten aangeraden, maar ik ben dat aan het leren. Ik moet heel eerlijk zeggen, ik zei net al, zojuist, dat ik gisteren van mijn boot afstapte, met een gelukkig gevoel dat ik eigenlijk het weekend, nou ja, ik ervaar het dan als een weekend, maar wij zijn eigenlijk het begin van deze week zijn wij gegaan, met zijn tweetjes, ja met een gelukkig gevoel, omdat ik niet zo heel vaak aan de zaak heb gedacht. En dat is, zeg maar, wel wat voor mij nu wel belangrijk is.
Cor
Is dat omdat er in deze vakantietijd wat minder reuring is of is dat niet?
Pieter
Ja, zeker wel. Kijk, wij zitten in de solar-branche, onze klanten installeren zonnepanelen, met name de wat grotere projecten, de plattedak-projecten. Enerzijds bouwvak, maar anderzijds is het ook te warm om op de daken te gaan en dat merken wij wel. Dat is ook niet erg, we hebben net drie nieuwe medewerkers aan boord en dus, en is daarmee dan dus ruimte om ze alle aandacht te geven die ze nodig hebben.
Cor
Komen we zometeen nog op terug. Heb je een idool, heb je iemand waar je tegenop kijkt?
Pieter
Waar ik tegen-
Cor
Dat je zegt: daar heb ik heel veel van geleerd als ondernemer?
Pieter
Nou ja, dat is dan een cliché, maar ik vind de interviews met Steve Jobs bijvoorbeeld vind ik wel heel inspirerend en ja, zo zijn er nog wel een aantal mensen die ik wel belangrijk vind in de beeldvorming.
Cor
Luister je wel eens podcasts?
Pieter
Eigenlijk niet.
Cor
Zit je veel in de auto?
Pieter
Ja, nou ja, goed, als we weer volop naar de klanten toe kunnen dan ga ik wel veel in de auto zijn, maar ja, wederom dan is het Radio 2 of lekker helemaal niets, of een lekker muziekje. Ik vind een goede geluidsinstallatie belangrijk.
Cor
Je zou het eens kunnen combineren, een podcast, of eens een luisterboek, dat je toch een boek kunt lezen, maar een boek kunt luisteren, dat je via die kant kennis tot je kunt nemen.
Uit wat voor nest kom je? Waar ben je geboren, wat zijn jouw roots?
Pieter
Ik ben een Rotterdammer, ik kom uit een gescheiden gezin, in die zin dat mijn vader wegging toen ik een jaar of zes, zeven was. Mijn moeder is hertrouwd toen ik elf was, met een huisarts, ja, vanaf die leeftijd hadden we het dus goed, maar ja, het ondernemen heb ik wel geleerd van mijn schoonvader, in die zin dat hij altijd een hoveniersbedrijf heeft gehad en op zijn Rotterdams: niet lullen, maar poetsen. Dus alles week inderdaad voor de job en ja, dus inderdaad ook het spreekwoord: het werk komt voor het meisje bijvoorbeeld en ja, dat heeft me wel geïnspireerd in die zin.
Cor
Je hebt een dochter van een ondernemer, dan kan ik tenminste laat thuiskomen, ze begrijpt het toch wel.
Pieter
Ja, precies.
Cor
Juist, heel goed.
Pieter
Ja, ik moet wel heel eerlijk zeggen, Cor, dat dat mij echt wel helpt, in die zin, ze begrijpt inderdaad alles als het daarover gaat, ja.
Cor
Je zei in het voorgesprek: ze werkt in de zaak mee. Je ziet heel veel DGA’s die het alleen doen, die komen thuis en die hebben een partner of die, niet ondernemend is of het niet begrijpt, geeft ook niet, waarbij je heel veel, nog meer in eenzaamheid doet, dat vind ik wel een mooi aspect bij jou, dan wil ik ook graag horen hoe dat dan gaat als je samen thuis komt of als jij thuis komt of dan het werk een groot deel van het gesprek ook is, of hoe doen - parkeren jullie dat dan?
Pieter
Dat is een lastige, dat is een lastige. Ik woon vier minuten hier vandaan en dus het is niet zo dat ik mijn kop kan leegschudden in de auto en inderdaad vrij van gedachten ben als ik thuis ben, zoals ik net al zei: ik ben er eigenlijk altijd mee bezig. Ja, weet je, het is ook een, hoe zeg je dat, euforie momenteel om het even zo te noemen, wat er momenteel gebeurt. We zijn redelijk snel gegroeid, in anderhalf jaar nu van zes mensen naar zestien mensen, enerzijds enorm trots op, anderzijds vind ik het spannend, maakt dat ik daar, weet je, kijk, ik ben daar eigenlijk altijd mee bezig en dat is wat ik zojuist ook al aangaf dat is voor mij dan even de handicap en ook een proces om het los te leren laten, om daarmee ook de rust te vinden die ik nodig heb. Want wat je zegt, als ik thuis ben en de omzet gaat goed en ik maak leuke dingen mee met de collega’s, dan bespreek je dat heel graag thuis. Want die zitten echt met vragende ogen te kijken van: hoe was het vandaag en wat heb je meegemaakt, dat is natuurlijk super leuk.
Cor
En ze kennen natuurlijk iedereen, wat zei die, wat vond die -
Pieter
Zonder meer waar, zonder meer waar. Ik bedoel, Loes, mijn vrouw die heeft bij Issue gewerkt en Issue is een Rotterdams ict-bedrijf, althans dat was een Rotterdams ict-bedrijf, dat is een aantal jaar geleden verkocht, maar ja, dat is opgezet door een ondernemer in Rotterdam, die is echt ontzettend hard gegaan. En dus we kijken heel erg naar hoe hij dat heeft gedaan, ik bedoel beter goed gejat dan slecht zelf verzonnen, dat vind ik ook, zo kijk ik ook naar mensen die, wat je zojuist al zei, waar je tegenop kijkt, ik kijk heel graag naar hoe mensen bepaalde dingen bereiken en dan ben ik wel zo ordinair genoeg om het dan gewoon te willen kopiëren en dat werkt voor veel dingen.
Cor
En na deze podcast gaan ze dat bij jou doen. Zij gaan jou kopiëren.
Pieter
Ja, zou best kunnen.
Cor
Even terug naar jouw nest, was je enig kind?
Pieter
Nee, ik heb een zus, nu eenenvijftig en die, ja die werkt in het ziekenhuis en ja goed, ik ben als jongen, ik bedoel, je moet je voorstellen, mijn moeder hertrouwde toen ik elf was, mijn zus die ging veel meer - ik heb ook een goede relatie gehad met mijn moeder, ze is helaas overleden, maar goed, ik ben eigenlijk altijd heel erg eigenzinnig geweest. Met mijn zus samen, op een gegeven moment, mijn zus is twee jaar ouder, die kreeg kinderen en daar was mijn moeder altijd heel druk mee, dat was gezellig en hartstikke leuk, ja weet je en ik ging mijn eigen weg en ja, dat doe ik nog steeds.
Cor
Wat voor school heb je gedaan?
Pieter
Ik heb LTS gedaan, ik heb MBO gedaan, maar daarna heb ik in het bedrijfsleven zeg maar een aantal dingen, trainingen gedaan, ik heb in de professionele audio- en videowereld gewerkt en op een gegeven moment heb ik NIMA Sales gedaan om mezelf voor te bereiden op de salesfunctie die ik graag wilde doen en daar ben ik in 1997 mee gestart, toen ben ik de verkoop in gegaan.
Cor
Je bent bij Forehand ben je eerst begonnen, account manager drie jaar, dan na vijf jaar Isolectra.
Pieter
Rotterdam, ja.
Cor
Wat is dat?
Pieter
Isolectra is een Rotterdamse handelsonderneming die op basis van exclusieve armaturen, de elektrotechnische installatiebranche belevert. Dat doen ze enerzijds via de groothandels, de Rexel en Technische Unie’s van deze wereld en anderzijds inderdaad projectbeleveringen, waarbij eigenlijk de groothandel geen functie heeft, omdat het grootschaliger is en de markt vraagt om directe kennis en inderdaad, ja, de bijbehorende scherpe prijzen.
Cor
Voor mijn gevoel ben jij een beetje een rare combinatie van een verkoper en een Willie Wortel. Mijn vraag is een beetje: toen jij ondernemer werd, dus jij hebt bij Forehand gezeten, Isolectra, daarna heb je volgens mij de stap genomen om voor jezelf te beginnen, hoe is dat gegaan, kwam dat vanuit: ik zie dat er een probleem is, dus ik heb daar ideeën over en ik wil dat dan zelf gaan vermarkten? Of had je zoiets van: ik zie gewoon dat de verkoop beter kan en is dat Willie Wortel pas later - hoe is dat gegaan?
Pieter
Ja, dat is een goede vraag. Ik ben inderdaad van huis uit ben ik een verkoper, ik vind het leuk om met mensen aan tafel te zitten en om te horen wat hun bezighoudt. Als je in dat soort gesprekken erachter komt dat er een behoefte is aan een product of oplossing die nog niet bestaat, ja dan vind ik het leuk om te kijken van: kan ik dat bedenken, kan ik dat ontwikkelen en zo ja, kan ik dat dan op de markt zetten?
Cor
Terwijl een ander zou zeggen: wie heeft dat gemaakt, of wie heeft dat probleem opgelost? Kan ik daar inkopen en kan ik het weer verkopen, maar jij trekt het dan eigenlijk naar jezelf toe, zal ik maar zeggen, omdat je zelf graag creëert?
Pieter
Ja, klopt, ik vind het leuk om iets te ontwikkelen wat nog niet bestaat en daar ben ik zelf natuurlijk achter gekomen, dat was in 2011, een draadgootje met een daksteun uit de bliksemwereld wat dan inderdaad een succes blijkt te zijn, wat ik wel verwachtte natuurlijk omdat ik ook zag dat het nog niet bestond, maar ja, goed, uiteindelijk, als je als ondernemer, ben je altijd op zoek naar het gat in die markt en dan ga je eens kijken van: zijn er mogelijkheden in de markt die nog niet bestaan die wellicht wij kunnen ontwikkelen en in de markt kunnen zetten en ja, dat maakt dat we inmiddels, ja goed, de onderneming zijn die we zijn met de producten die we leveren.
Cor
Maar handel is vaak, je koopt iets in en je verkoopt het voor iets meer. Dat heet dan winst wat daartussen zit, terwijl jij gaat ook wel richting producent zeg maar. Vanuit producent iets verkopen.
Pieter
Ja, nou weet je, Cor, de geschiedenis die ik nu heb met mijn bedrijf maakt ook dat ik feitelijk ook eigenaar wil zijn van hetgeen wij verkopen en ja, bloed, zweet en tranen heeft me dat wel gebracht waar we nu zijn. Als je als handelsonderneming materiaal inkoopt en weer gaat verkopen, ja, dan ben je inderdaad een handelaar, maar je bent geen eigenaar van je product. En ondanks dat je bepaalde exclusiviteit afspreekt met jouw fabrikant, blijft er altijd een risico inzitten dat er gewoon andere wegen bewandeld gaan worden. Ik heb dat zelf natuurlijk behoorlijk aan den lijve ondervonden met de fabrikanten waar ik dertien jaar mee samengewerkt heb. En dat ja, dat maakt uiteindelijk dat ik, tuurlijk, weet je, je ontkomt er niet aan om afspraken te maken met, voornamelijk, buitenlandse fabrikanten om inderdaad de behoefte in te vullen die er in Nederland is. Als je kijkt naar de solar-branche waar wij voor negenennegentig procent in zitten, ja, kabelmanagement, wat wij doen, daar waren wij de eerste mee in Nederland als het gaat om het managen van infrastructuur in met name plattedakinstallaties, maar goed als je kijkt naar de materialen die daarin worden toegepast, bijvoorbeeld kabelconnectoren, kabelgoot, ik bedoel, dat bestond allemaal al en daar zijn andere partijen heel sterk in en ook al kun je daar exclusiviteit in afspreken, er blijft altijd een risico bestaan dat ze het op een gegeven moment overnemen. Ik bedoel een oud-manager van mij zei eens: als je met een Duitse fabrikant werkt en je doet het niet goed, pakken ze het over, maar als je het te goed doet, pakken ze het ook over. Ja, dat is ons wel helaas overkomen. Daar heb ik veel van geleerd.
Cor
En wat was het moment dat je dacht: en nu is het afgelopen. Nu gaan we het anders doen.
Pieter
Dat was het moment dat ik met trillende handjes thuis zat en ik behoorlijk overwerkt was en de fabrikant daarin mij dacht met mijn rug tegen de muur gezet te hebben en ja, forceerde om met hun verder te werken en ik mijn andere activiteiten had moeten laten gaan. Ja, dus ik ben eigenlijk met het mes op mijn keel zo ongeveer gedwongen om te luisteren. Nou ja, weet je, ik luister heel graag naar de behoefte van de klant, of naar de relatie om te kijken waar ik kan helpen, maar niet om het luisteren. Die tijd hebben we wel een beetje gehad.
Cor
Maar, het was geen makkelijke periode?
Pieter
Nee, zeker niet, een hele stressvolle periode.
Cor
Zou je het de volgende keer zover laten komen? Heb je nu eerder dat je een signaal opvangt en denkt van: hé.
Pieter
Ja, zeker, ik laat het ook niet meer zover komen. Nee, zeker niet.
Cor
Voor anderen die luisteren: kun je signalen, wat voor jou de signalen waren waarvan je denkt: als ik dat nu voel, of als ik dat weer merk, dan moet ik alert wezen?
Pieter
Waar ik inmiddels achter ben is dat je naar je onderbuikgevoel moet luisteren en, noem het intuïtie, noem het een voorgevoel, ik ben er nu wel achter, inmiddels, dat je, als je dat gevoel hebt, dat je dan inderdaad moet gaan oppassen. En ja, weet je, ik ben heel erg trots geweest ook met het samenwerken met de fabrikant en die mag ook genoemd worden, dat is Dehn + Söhne, een Duitse fabrikant in bliksem- en overspanningsbeveiliging.
Cor
Was dat trots of loyaliteit?
Pieter
Ja, beide en in de eerste instantie ben je heel trots omdat je met zo’n A-speler in de markt start, waar zij al achtentwintig jaar actief waren, waar wij in de gelukkige omstandigheid waren om daar met een maximale focus een succes van te kunnen maken, de fabrikant staat ook inmiddels goed in de markt, daar hebben wij dan aan bijgedragen, daar ben ik wel wat bescheiden in ook, maar dat hebben we wel geflikt met elkaar. Dus ik was daar heel trots op en natuurlijk ook loyaal omdat je dat gewoon, weet je, ik wil, als we iets ondernemen, ja, dan moet het ook een succes worden. Want ik bedoel, de faalkans, ja die wil ik zo klein mogelijk hebben. Maar ja, dat kost je wel iets.
Cor
Is dat ook het type ondernemer die jij bent? Dat voordat je iets gaat ondernemen dat je eigenlijk zeker moet weten dat het zal slagen?
Pieter
Nee, nee, ja, dat weet je toch niet zeker. Ik luister dan daar toch ook wel naar mijn eigen gevoel en kijk, in die situatie waarin ik toen was, daar was overspanningsbeveiliging, dat is een nichemarkt, als je daar veel kennis van hebt en je hebt daar de maximale focus en enthousiasme in dan ja, dan kan dat niet anders dan een succes worden en althans, dat is mijn stelling. Dat heb ik gedaan, dus je gaat met alle enthousiasme die je hebt ga je hard werken aan iets waarvan je verwacht dat het een succes wordt, dan wordt het ook een succes.
Cor
Nog even over onderbuikgevoel, ik zei vanmorgen tegen iemand: onderbuikgevoel is eigenlijk, zou ik zeggen, dat zijn alle ervaringen die je tot nu toe hebt gehad, die worden opgestapeld in je buik, dat zakt dan naar beneden en op het moment dat je naar je onderbuik luistert, luister je eigenlijk naar al je ervaringen die jij op dat moment hebt, dus vandaar dat ik even vroeg: wat zijn dan signalen geweest, want er kunnen natuurlijk andere ondernemers zijn die dat nog niet hebben meegemaakt, dus dat nog niet in hun onderbuik hebben opgeslagen. Dus is het slapeloosheid, of is het hoofdpijn, of is het irritatie, of veel alcohol drinken, wat zijn dingen die, wat signalen voor jou waren dat je denkt: dat gebeurde er toen. Nu zou je dus luisteren naar dat onderbuikgevoel, maar toen misschien, had je misschien nog minder ervaring.
Pieter
Ja, dat is onrust. Dat is wel iets wat ik ervaar, als ik onrustig word en er zijn zaken niet goed afgedekt, dan zit daar een risicofactor in, dat brengt mij onrust en dat wil ik niet. Ik wil mijn aandacht wil ik focussen op mogelijkheden en niet op onmogelijkheden en zodra ik ervaar dat er onmogelijkheden ontstaat, bijvoorbeeld in communicatie met zo’n fabrikant, die dan allerlei eisen gaat stellen en zaken en die mij af laat wijken van het doel, ja dan word ik daar onrustig door en dan is dat voor mij een signaal van: dit moeten we niet willen. Ik wil me bezighouden met de mogelijkheden, met de kansen die er zijn in de markt en zodra ik ervaar dat er dingen aan mij gevraagd worden waar ik me niet prettig bij voel, ja, dan is dat voor mij wel een signaal dat ik daar niet mee bezig moet zijn.
Cor
Je vertelt me net, toen ik binnenkwam, een ontzettend mooi entree en bruin café binnen, je moet echt bij Conduct in Barendrecht binnenlopen, als je tenminste wat in de solarwereld wilt. Maar, toen zei je van toen je twee jaar geleden hier naartoe vertrok, toen kwam je met zes mensen en had ik nooit gedacht dat we zo zouden groeien en we zitten nu inmiddels met zestien mensen, nou, maar even, nog even terug, had je toen gewoon niet kunnen bedenken dat je binnen twee jaar zo succesvol zou zijn? En was dat onzekerheid, of gewoon, kon je het niet uitrekenen, wat was het dat je -
Pieter
Ja, dat is natuurlijk een lastige in die zin, dat als je ondernemer wordt dan, zeker als je grote plannen hebt en je hebt daar een bank bij nodig, dan heb je een ondernemingsplan nodig en daaruit rolt een verkoopplan, een marketingplan, nou goed, ik heb dat niet gedaan. Ik bedoel, we rolden eigenlijk in een markt, de solarmarkt met producten die we dan daarin ontwikkelen en - sorry, ik ben even je vraag kwijt.
Cor
Wist je niet wat de markt zou zijn, wat de markt kon worden voor je?
Pieter
Nee, ja, nee.
Cor
Een bank, die bank die je vertelt: we gaan het komende jaar twee keer honderd procent groeien die zal ook zeggen: ho eens even, dat kan wellicht wel niet.
Pieter
Weet je, Cor, dit is iets waar mijn ondernemerschap op gedreven is. Ik ben in 2005 begonnen met Conduct, ik heb daarvoor vijf jaar bij Isolectra gewerkt en in die vijf jaar zijn er vier reorganisaties geweest toentertijd en dat maakt je als persoon, als werknemer, voel je je daarin kwetsbaar. Ik heb vier woensdagochtenden meegemaakt, dat eventueel je naam geroepen kon worden en dan ja, dan was het exit, dus dat vond ik een enorme bedreiging. Dus ik had zelf zoiets van: als ik ga ondernemen dan maak ik het zelf uit, dan maak ik zelf het verschil en dat is iets wat ik ambieerde. Ik wilde zelf het verschil maken en uiteindelijk heb ik gewoon logisch nagedacht. Als jij als persoon zeg maar nu in de oliebranche gaat, ja, dan is de kans vrij groot dat dat op een gegeven moment ophoudt. Maar als jij als persoon nu, althans dat was voor mij de reden, of een reden om dat te gaan doen, overspanningsbeveiliging is iets wat steeds belangrijker gaat worden. Omdat de afhankelijkheid van ict, van elektronica, van elektra, goed noem maar op, die wordt steeds groter. Daarmee de behoefte aan veiligheid werd steeds groter dus ik had zoiets van: dan is dat een markt wat zich in ieder geval gaat ontwikkelen.
Cor
Dat kan niet mislukken.
Pieter
Nee, dat was mijn gevoel.
Cor
Maar dat het zo uiteindelijk zou slagen? Dat was ook iets wat je gewoon niet voor mogelijk had gehouden?
Pieter
Nee, weet je wat het punt is? Ik ben, wat ik al aangaf, zelf altijd verkoper geweest, in een nichemarkt waar niet heel veel mensen verstand van hebben. Overspanningsbeveiliging, het is ook niet het sexy ding wat nu iemand gaat doen als hij van school afkomt. Maar het is wel iets wat enorm bestaansrecht heeft op het moment dat je daar verstand van hebt. Dat maakt ook dat je daar altijd mee bezig bent en ik bedoel, ik heb het vaak zat meegemaakt dat ik met mijn gezin naar de wintersport ging en dat ik in de skilift met een klant zat te bellen die een vraagje had over een overspanningafleider. Nou ja, en toen heb ik ook tegen mezelf gezegd: weet je, ik wil heel graag een bedrijf opbouwen waar ik zelf niet elke dag meer nodig ben. En daar zijn we echt wel op een hele prettige manier naartoe onderweg. En dat maakt ook nu, ik had het zojuist met Steven, onze aankomend operationeel manager over die het bedrijf zeg maar runt op het moment dat ik er niet ben en het blijkt ook gewoon zo, ik bedoel, nu is het een rustige periode, dat klopt ook inderdaad, maar hij neemt de beslissingen zoals ik ze zelf nu ook zou nemen en dat is natuurlijk heerlijk. Dat is heerlijk om gewoon af en toe even wat gas terug te nemen, ja.
Cor
Hoe lang heb je nodig gehad om hem op te leiden?
Pieter
Hij werkt nu meer dan twee jaar hier en hij is binnen gekomen als logistiek manager, maar goed, ik zag al vrij snel dat hij veel meer competenties heeft dan dat en ook meer ambities dan dat, dus we zijn met elkaar, overigens met alle mensen die hier komen werken zijn we heel nauwlettend aan het overleggen en aan het bekijken van: wat wordt jouw rol binnen Conduct. Het is vaak zat gebeurd dat hier mensen binnen kwamen als bijvoorbeeld Office Manager, uiteindelijk, iemand die inderdaad zorgt dat de boel gerund wordt hier, maar die uiteindelijk naar marketing is gegaan bijvoorbeeld en op basis van wat wij dan kar-methode noemen kijken we altijd goed naar - iemand komt hier binnen, solliciteert op een bepaalde functie, in het sollicitatiegesprek zien we eigenlijk heel snel dat we eigenlijk een andere rol voor die persoon hebben, beschikbaar hebben en gaan we met elkaar overleggen van: ik zie in jou veel meer de rol van bijvoorbeeld, ik noem maar binnendienst verkoop bijvoorbeeld, hoe vind je dat? Ja, dan zie je ook vaak dat mensen wat terughoudend zijn en misschien even wat meer lef moet hebben om die rol te gaan vervullen en ja, dat is wel -
Cor
De kar-methode?
Pieter
Ja, zeg maar de kar-methode is een methode om te kijken, zit iemand op de kar die gewoon meedraait met het bedrijf en die voelt zich daar lekker bij.
Cor
Op die manier, kar.
Pieter
Ja, of is het een kar-trekker, iemand die daar volop mee bezig is om de kar te trekken en daarmee dan inderdaad Conduct naar een hoger niveau te brengen, of hangt iemand aan de kar en dat kan ongewild zijn, dat is ook niet per definitie negatief, dat kan ook zijn dat iemand zich aan de kar voelt hangen die eigenlijk meer wil bijdragen bijvoorbeeld.
Cor
Jullie hebben nu mensen nodig om aan de kar te hangen, want jullie groeien veel te hard.
Pieter
Ja, nou ja. Dat zou je zeggen, maar weet je, ik heb zelf altijd wel zoiets van: ik wil minimaal met de markt meegroeien, maar het liefst met producten, innoverende producten vooruit op de markt groeien. En dat is echt wel ambitieus en dat lukt ook niet altijd, maar ja, goed, we doen het goed, ja. Ik kan niet anders zeggen, ja.
Cor
Misschien kunnen we er nu even wat verder op inzoomen, samenwerking met je vrouw, hier op het werk en dan vervolgens ook thuis. Ze zeggen wel eens: je moet je werk niet meenemen naar huis, dat is voor jullie lastig, je zit nu in een positieve flow, dus nu geen enkel probleem. Vaak als er zorgen gaan komen dan worden de gesprekken thuis wat zorgelijker. Hoe gaan jullie daarmee om? Nu schijnt de zon, kun je nu alleen nog de mooie verhalen vertellen.
Pieter
Nou nee hoor, wat dat betreft hebben we zeker ook verhalen die heel veel impact hebben gehad. Noemde net al even de samenwerking met Dehm die geëindigd is die ik zelf liever op een andere manier had gezien.
Cor
Liggen jij en je vrouw op één lijn hoe je dat aanpakt? Of is dat uiteindelijk toch iets dat je zegt, ik wil het zo, dus ik doe het zo.
Pieter
Ik luister zeker naar haar, ze kent me heel goed, ze weet wat mijn zwaktepunten zijn en waar ik weer kracht uit put en ik laat me ook zeker afremmen door Loes. Als ik niet uitkijk ben ik inderdaad zeventig, tachtig uur aan het werk bijvoorbeeld, dus ja, weet je, ik heb ook - een relatie zei mij eens: mijn kinderen die kennen mij eigenlijk vanaf het moment dat ik achter mijn laptop thuis zit. Ja, weet je, dus ik kijk wel heel goed naar mensen die al verder zijn dan ik, om daarvan te leren hoe je het wel moet doen, maar zeker ook hoe je het niet moet doen en ik heb altijd geprobeerd om inderdaad met het eten thuis te zijn en om naar mijn dochters te luisteren en als het even kon, die kleinste toen nog de crèche brengen bijvoorbeeld, ja en daartussen ben je aan het werk en daarna ben je aan het werk, maar ja, om om te gaan met die situaties die zich voltrokken hebben, ja, inspireert ze me wel dagelijks om even gas terug te nemen en even zeg maar, het werk en het bedrijf niet op één te zetten, maar om jezelf op één te zetten en daarmee dan, bijvoorbeeld dan even, ga even de natuur in en, of fiets je hoofd even leeg of dat. Dus, maar daar komt ook weer het onderbuikgevoel terug, op het moment dat ik - ik kan nu redelijk goed aanvoelen wanneer ik met trillende handjes op de bank kom te zitten. Tegenwoordig kan ik dat goed voor zijn. Door inderdaad daar naar te luisteren en dan kijkt Loes mij af en toe even aan, dan word ik daar zelfs een beetje emotioneel van, maar dan zegt ze van: het is tijd om even lekker met je hondje te gaan lopen. Dat klopt, ja, ja.
Cor
Ik denk dat dat wel een gezegende positie is die jullie nu samen hebben, dat je elkaar zo aanvoelt en dat zij jou daar ook weet te raken, waardoor je waarschijnlijk ook even naar haar luistert en zegt: Loes, je hebt gelijk, dat ga ik doen. En misschien ook mooi dat het dan het vertrouwen is dat dan daarna de boel niet omdondert of niet omvalt, maar dat het bedrijf het op dat moment ook kan hebben dat je dan eventjes gas terug kan nemen, of die dag het kan hebben dat je even gas terugneemt.
Pieter
Ja, dat klopt. En kijk, waar wij nu zijn maakt ook dat wij af en toe beslissingen nemen die best spannend zijn, ik zei net al, toen je hier binnen kwam en toen je vroeg, toen je zei: mooi pand en jullie zitten er goed bij en toen zei ik al: als ik anderhalf jaar geleden had geweten wat ik nu weet, hadden we waarschijnlijk in een groter pand gezeten met elkaar, maar dit zijn wel spannende dingen en dat zijn wel spannende beslissingen en daarmee, ik bedoel het is dochter van een ondernemer, maar wij zijn nu als bedrijf inmiddels verder dan waar haar vader met dat bedrijf is geëindigd in omvang, nu bijvoorbeeld weer drie nieuwe mensen aan boord en goed, je grootste kosten zijn je salariskosten en je voorraadkosten, ja, dat is spannend, maar daarin vind ik wel, daarin heb ik een vrouw die absoluut, volledig achter me staat, maar waarin ik wel eigenzinnig de beslissing neem en het daarna aan haar uit ga leggen. En dan begrijpt ze dat ook wel weer en dan heeft ze ook zelf zoiets van: ja, dat klopt en ik moet ook meegroeien en dat is dan ook de synergie die we met elkaar hebben.
Cor
En jij bent wel gewoon enig aandeelhouder?
Pieter
Ja.
Cor
Van het bedrijf?
Pieter
Ja.
Cor
Ik bedoel het niet lullig, misschien komt het er lullig uit: had je anderhalf jaar geleden niet kunnen voorzien dat je, dat dit pand nu al te klein zou zijn?
Pieter
Nee.
Cor
Was dat toen een blindheid, of nog niet het vertrouwen dat je zo zou kunnen groeien?
36.28
Pieter
Nou ja, de markt ziet er natuurlijk heel goed uit, enerzijds hebben we producten die innoverend zijn, maar anderzijds omdat de markt, het volume groter wordt, krijg je ook meer toetreders in de markt, ja, gek gezegd, wat wij nu zien is dat er verschillende fabrikanten onze producten zelfs kopiëren, dus dat vind ik natuurlijk enerzijds een eer, maar anderzijds ook een bedreiging, natuurlijk, want uiteindelijk de usp’s die wij met de producten bieden, die hebben wij verzonnen en die gaan die andere partijen niet bieden. Dus wat blijft er dan over? Dan is de verkoop over de prijsas, dan kom je in een concurrentiemodel ja, wat echt wel actief verkopen vraagt. Maar goed, de vraag is: had je het niet kunnen voorzien? Ja, ik heb het wel gehoopt, en wat ik al zojuist aangaf: ik heb er geen businessplan op gebaseerd, eigenlijk met boerenverstand, gewoon hands-on ondernemen en ontwikkelen en op basis van wat we doen, zeg maar, mensen aannemen en verder gaan, maar ja, weet je, het vergt ook wel veel lef. En het vergt ook wel lef om, uiteindelijk, we hebben een magazijn van bijna vijfhonderd meter in Drunen bij een partner die we hebben in het logistieke deel, nu zijn we dan in december 2018 met dit pand gestart waar we op basis van vierhonderdvijftig meter magazijn, zeg maar projectgericht willen gaan acteren, ja en dat neemt nu zo’n toevlucht, dat had ik niet kunnen voorspellen, nee.
Cor
En durf je nu bijvoorbeeld al een pennetje te zetten in 2025, zeg je: in 2025 wil ik zo groot zijn? Wil ik zoveel omzet draaien, wil ik zoveel mensen in dienst hebben? Niet dat dat een doel op zich is, maar iets waar je - ligt misschien aan het volgende pand, misschien dat je er wel rekening mee houdt. Of heb je zoiets van: pand is ondergeschikt, er zijn meer panden dan vrouwen, ik noem maar even wat, dus daar is altijd wel wat te vinden?
Pieter
Kijk, je huisvesting mag zeker geen beperking zijn in de doelen die je stelt, dus daarmee bedoel ik dat als wij, hopelijk, echt te klein behuisd zijn, ja, dan moet je bepaalde hubs gaan inrichten om te kijken hoe je dat dan kan doen. Dat moet marge-technisch natuurlijk kunnen, want je krijgt meer transportkosten en meer logistieke kosten uiteraard, dus, maar het feitelijke doel voor Conduct is dat wij een - uiteindelijk willen wij een OEM’er zijn die producten fabriceert op basis van eigen ideeën, waarbij we echt de toegevoegde waarde bieden voor onze partners en onze partners dat zijn natuurlijk de solargroothandels, maar ook de grotere elektrotechnische groothandels waar we van oudsher natuurlijk ook al een relatie mee hebben. De jongens die onze producten coderen en onze producten vermarkten, maar dan echt op basis van een eigen product en ja, weet je, Cor, we worden er niet rijk van. Zo is het ook, dan moet je andere dingen gaan doen, ik vind het hartstikke leuk om een eigen bedrijf te hebben, maar voor mij is het doel om een bedrijf te hebben waar iedereen heel gelukkig is, waar iedereen - dat zeg ik ook tegen mijn medewerkers, die dagelijks met een brede glimlach rondlopen, laten we er allemaal een goede boterham aan hebben en ja, natuurlijk vind ik het prettig om uiteindelijk een stapje terug te kunnen zetten en een goed leven te kunnen hebben.
Cor
Ik zeg: als je mensen gelukkig wil maken moet je dominee worden, Pieter.
Pieter
Dat klopt, maar uiteindelijk en dat is zeker, althans dat is de methode die wij hebben, op het moment dat iemand met een grote glimlach rondloopt die zich veilig voelt, die zich goed voelt, ja die presteert altijd meer dan iemand die zich bedrukt voelt en niet naar zijn zin heeft. Dus ik vind het belangrijk inderdaad dat, ja, misschien, noem het een dominee, maar ik vind het prettig om iemand te zien groeien en waarbij ik iemand een looppad aanbied binnen het bedrijf die gewoon kerngezond is en tuurlijk, uiteindelijk wil je daar een goede boterham aan verdienen en dat doen we ook, en ik doe dat wel zeker, maar ja.
Cor
Als iemand bij jullie weggaat, is het dan vaak een cultuurdingetje, of is het een presterend dingetje dat het niet lukt, of is er nog niemand weggegaan afgelopen vijf jaar?
Pieter
Jawel, ja, niet één, eigenlijk uit zichzelf, dat is een vervelend traject geweest. De persoon werkte zeg maar vanaf het begin af aan, ik ben in 2005 toen gestart maar in 2011 ben ik technical solutions gestart als handelsonderneming waaruit de hedendaagse activiteiten doen, maar dat is zeg maar een jaar of vijf geleden is dat goed van de grond afgekomen en daar heeft zij dus wel zeker aan bijgedragen. De relatie was altijd heel erg goed, ja, tot zeg maar een klein jaar geleden waarin er toch wel wat zaken anders bleken dan dat ik dacht en goed zij is afgelopen april dus uiteindelijk vertrokken, ja.
Cor
Ik kan me voorstellen dat jij - dat dat moeilijk is. Omdat jij zo’n mensenmens bent en zo - voelt dat ook als falen van jezelf?
Pieter
Deels wel. Deels wel, hoewel ze het niet heeft laten zien, voor die tijd, het was altijd goed en prima, maar ik heb het inderdaad ook niet gezien en dat vind ik heel lastig, vooral ook omdat als ik het wel had gezien, ja ik daar zelf wellicht ook op geacteerd had kunnen hebben, ja. Ja wat ik zeg, dat is een heel vervelend traject geweest.
Cor
Maar Pieter je bent God niet, je bent ook maar een mens.
Pieter
Jawel.
Cor
En je vrouw heeft het ook niet gezien?
Pieter
Nee, nee. Maar dat zeg ik, ze liet het ook niet zien. Maar goed.
Cor
Op zich wel mooi om te zeggen dat personeel van jou niet een middel is, maar dat het je echt aan het hart gaat en dat is ook, zeker, dan ben je nog heel erg dicht betrokken bij je personeel en nu je wat zult groeien zal dat ook, zullen de verhoudingen misschien ook wat anders worden.
Pieter
Ja, klopt. Ik heb eigenlijk wel het principe in mijn leven dat, ik vind verbinding heel belangrijk. Dus de mensen waar me mee werken, waar we voor werken, daar wil ik gewoon een goede verbinding mee hebben. Iemand waar je je goed bij voelt en waar je vertrouwen in hebt en waar je je veilig bij voelt, dus zo ook met onze medewerkers. Ik doe ’s ochtends altijd even een rondje langs de medewerkers om even te levelen met elkaar. Hoe gaat het met je, waar sta je en wat heb je nodig, even alles de revue laten passeren, maar vooral op de persoon zelf. Ik hecht daar belang aan. Ik vind het belangrijk inderdaad om bijvoorbeeld een Melissa te weten, één van onze nieuwe medewerksters, van: hoe gaat het met je, hoe zit je in je vel? Kunnen wij iets doen voor je, of heb je juist niets nodig en weet je, zo ook met opdrachtgevers, ik vind het belangrijk om die verbinding te hebben, ja.
Cor
Zou je over de afgelopen vijf jaar kunnen zeggen: dat is een fout die ik gemaakt heb als DGA, dat is een fout die ik gemaakt heb, die zou ik best willen vertellen zodat anderen DGA’s niet die fout begaan. In die beginperiode, best nog wel spannend, heb je iets waarvan je zegt: dat heb ik toen verkeerd - dat had anders gemoeten?
Pieter
Ja, zeker. We hadden het zojuist even over het vertrek van die medewerkster en ik heb daar volledig in vertrouwd. Dat heeft me kwetsbaar gemaakt, vooral vanwege het feit dat ik helemaal geen dossier had opgebouwd. Dus als ik een dossier had opgebouwd tot en met het moment dat ze aangaf inderdaad van: dit is niet goed en dat is niet goed en geloof me Cor, nou goed, ik ga verder niet op de inhoud in, maar dat waren een paar A4’tjes vol met verwijten en et cetera, als ik een dossier had opgebouwd dus inderdaad goed de gesprekken had gedocumenteerd, met haar en we hadden met elkaar overeen gekomen, feitelijk, zwart op wit vastgesteld van: hoe gaat het, wat heb je nodig, wat heb je niet nodig, waar kunnen wij wat doen, dat hebben we niet gedaan. Ik heb haar volledig vertrouwd en dat doe ik nooit meer.
Cor
Dus dat betekent dat, je zou kunnen zeggen, het personeel wat je nu hebt is daar tussen haakjes de dupe van, maar je bent nu zeg maar meer, je zorgt nu dat je je zaken als werkgever beter voor elkaar hebt, richting je werknemers?
Pieter
Ja, dat is ook tweeledig. Enerzijds documenteer je natuurlijk zaken die we met elkaar afspreken als het gaat om de zaken die wij als werkgever belangrijk vinden, maar anderzijds documenteer je ook zaken die de werknemer belangrijk vindt. En als je met elkaar afspraken maakt en die leg je vast en die documenteer je, dan is dat iets waar je ook later weer eventueel op terug kan komen als dat noodzakelijk is. Voor ons gaan wij nooit meer zo’n traject in. In die zin dat we niet weten hoe dat gaat. Ik heb nu, we hebben echt een super team en iedereen die zit op zijn plek, die sfeer is echt super goed, maar we hebben af en toe wel gesprekken waarin we dingen vastleggen en dat is enerzijds goed en draagt het bij en anderzijds zijn het aandachtspunten die ofwel voor ons belangrijk zijn als werkgever van, er wordt ook vaak tegen mij gezegd: Pieter, misschien dat of dat kunnen we anders doen. Nou ja, prima, bedankt voor je bijdrage, we leggen hem vast en we gaan ermee aan de slag. Maar anderzijds zijn er natuurlijk ook zaken die de werknemer wellicht anders kan doen of kan verbeteren en dan ligt dat ook vast. Dus het is gewoon: duidelijkheid.
Cor
Eerder deed je zaken, ook met je personeel, op basis van vertrouwen en nu heb je zoiets: dat moeten we vastleggen, dat moet je kunnen controleren en kunnen nakijken en eigenlijk misschien iets wat eigenlijk niet zo leuk is.
Pieter
Nee, dat klopt en dat is natuurlijk ook kenmerkend voor mij. Ik ben een verkoper, je weet zelf ook, dat zijn vaak de chaoten als het daarover gaat en die zitten in de auto en die bellen Jan en alleman bellen ze op en documenteren veel te weinig natuurlijk, ja, dat geldt voor mij ook. Ik bedoel, ik heb gelukkig nu mensen om me heen die mij daarin helpen en dat is natuurlijk ook een hele belangrijke, ken je eigen zwaktepunten. Weet dat als je zelf niet documenteert, laat het dan een ander doen en kijk er wel naar dat het ook gebeurt, ik heb nu een topper van een secretaresse die bij wijze van dagelijks even met mij doorneemt van: wat zijn prioriteiten vandaag en let je erop dat je dit vandaag wel doet? Dus dat ik dat wel ga doen, want ja, ik ga in al mijn enthousiasme ga ik weer een nieuw product zitten bedenken of ik ga een goede relatie bellen of ik zit ineens weer daar te lunchen, ja. Weet je, dat zijn de dagelijkse dingen.
Cor
Verkopers worden nog wel eens gezien als slijmballen. Ben jij vriend van je personeel? Of is dat misschien een tijd lang wel geweest, of teveel geweest of is dat door dat ene voorval een leermoment dat je denkt: dat ga ik nu anders doen?
Pieter
Dat is een keihard leermoment. Dus in die zin is dat zeker waar, want ik bedoel, het heeft mij persoonlijk absoluut geraakt wat er is gebeurd. Ik vind het ook jammer, als je een hele fijne relatie hebt met iemand, dat die dan stopt. Dat vind ik jammer, dat doet mij pijn en weet je, daar moet ik mezelf echt wel voor behoeden en ja, sterker nog, ik vind het een hele goede vraag, want dit is heel actueel voor ons in die zin dat, ik ben inderdaad te veel vriend van mijn personeel. En daar moet ik inderdaad een stapje terug in nemen en dat maakt het voor mij lastig, omdat ik ja, weet je, ik wil die verbinding hebben met mensen, ik vind dat fijn, ik merk ook dat als we met - als ik met iemand praat en er is een verbinding, we hebben gewon een leuke relatie, hoeft allemaal niet te zweverig te zijn, we hebben een leuke relatie dan vind ik dat soms te belangrijk.
Cor
Ik denk dat je sfeer belangrijk vindt.
Pieter
Zeker.
Cor
De sfeer moet goed zijn.
Pieter
Absoluut.
Cor
Dan ben je waarschijnlijk ook wel een sfeermaker? Als de sfeer niet goed, zul je die wel proberen goed te maken?
Pieter
Ja!
Cor
En dat is misschien wel in de toekomst iets wat je aan je operationeel manager moet gaan overlaten.
Pieter
Zeker waar, dat is iets wat mij nu veel verteld wordt. Dus, ja, waarin ik me ook vergist heb, zeg maar, of wat ik althans anders heb gezien dan dat het daadwerkelijk is, is dat, ook al ben je een bevriende relatie met iemand, maar als daar een werknemer/wergeverrelatie ontstaat, dan ontstaat er ineens een kloof. Mensen vinden het ineens spannend om jou aan te spreken, terwijl ik ben gewoon Pieter. Maar ik ben wel een werkgever en dat maakt het, voor mij, dat is voor mij een leermoment geweest en ik vind het lastige aan ondernemen. Je bent ineens ben je iemand die voor iemand anders op een voetstuk staat, maar wat je eigenlijk helemaal niet wilt. Ik bedoel: ik ben een mens, ik ben Pieter, ik ben een verkoper.
Oké, tuurlijk, ondernemer en we hebben personeel, maar ik ben nog steeds Pieter. Maar dat maakt het wel voor mij dat ik af en toe ja, mezelf daarin moet terugfluiten en moet zeggen van: we hebben nu een management team, het management team weet van de hoed en de rand als het gaat om Conduct en de mensen die erbij komen, die rapporteren aan die personen en daar moet ik zelf een stap in terugnemen en ja, dat vind ik wel een uitdaging soms.
Cor
Ja, misschien wel mooi is dat je wel meer gelegenheid gaat krijgen om te ondernemen, omdat je wat managementtaken werkelijk hebt overgedragen en hopelijk daar dan ook laat, dat zij ook hun ding kunnen doen, dus dat ze hun verantwoordelijkheden hebben en bevoegdheden daarbij krijgen, wat voor jezelf inderdaad ruimte maakt om even de ondernemer Pieter misschien eens wat meer naar boven te laten komen. En het is een andere positie die je hebt.
Pieter
Dat maakt ook de complexiteit - eigenlijk dagelijks terugkomend is dat ik enerzijds natuurlijk verkoper ben en anderzijds ben ik ondernemer en ik hoorde een aantal maanden geleden nog iemand de opmerking maken naar mij van: Pieter, het is leuk dat jij personeel hebt, maar wij zien liever Pieter komen. Ja weet je, aan de ene kant vind ik dat natuurlijk een eer en hartstikke leuk, maar anderzijds maakt het mijn positie ook wel wankel, want ik kan niet meer iedere dag naar de vestigingen van groothandels, met alle respect, als ik daar een vraag krijg: wat is het verschil tussen een type 1 of een type 2 hoogspanningsafleider, ja, ik moet zorgen dat mijn mensen, om het even zo te noemen, dat mijn mensen dat kunnen gaan uitleggen en dat mijn mensen die kennis en kunde hebben om dat op die manier te doen zoals ik dat altijd heb gedaan en ja, daar ligt natuurlijk voor mij de uitdaging als ondernemer zijnde van: zorg inderdaad dat je een team om je heen hebt die gewoon hetgeen wat ze doen, dat ze dat goed doen en dat het in ieder geval naar de behoefte van de klant is.
Cor
Ik zit zelf ook te denken, als ik jou zo hoor, Pieter, aan de ene kant is natuurlijk de vraag: wil Pieter graag de verkoper blijven, want dan moet je eigenlijk niet verder groeien, of wil Pieter uiteindelijk de ondernemer zijn, want als je ondernemer wilt zijn, dan zou het mooi zijn dat je verder kunt groeien, want dan is er draagvlak genoeg om puur ondernemer te zijn. Maar als dat eigenlijk, als verkoper hetgeen is wat je het allerliefste doet en ondernemen en zorg hebben bijvoorbeeld alleen maar balast zou zijn, ik weet niet hoe je dat voelt, je groeit daarin, dat gaat geleidelijk. Net als met kinderen opvoeden, je hebt niet in één keer twee kinderen, dat gaat geleidelijk, groei je erin, wat zegt jouw onderbuikgevoel dan wat je daarin tot nu toe hebt opgestapeld? Heb je zin an om dat ondernemerschap te leren, of zeg je, ik ga dat andere toch wel heel erg missen?
Pieter
Ja, het is beide. Dit is ook weer een dagelijks terugkomend iets. Kijk, ik vind verkopen hartstikke leuk, maar waarom vind ik verkopen leuk, omdat je, zeg maar, je zit aan tafel met een relatie van je, dat is inmiddels natuurlijk vaak een relatie die jarenlang teruggaat, dat vind ik hartstikke leuk om met elkaar iets moois te maken, ik bedoel, als voorbeeld, wij zijn leverancier voor Rexel. Rexel heeft team duurzaam, dat is echt een hele succesvolle groothandel als het gaat om duurzame energie en die mensen ken ik natuurlijk al heel lang en op het moment dat ik met die mensen aan tafel zit, ja dan gaat het heel vaak over van alles, behalve het ondernemen, weet je wel, maar dan ben je dus in verbinding met mensen, dan heb je contact met mensen en dat is natuurlijk hartstikke leuk. Anderzijds, als ik puur als ondernemer een bedrijf aan het opbouwen ben, dan ben je meer, zeg maar, met je mensen, met je team aan het werk om daar dus inderdaad het succes mee te gaan behalen, ja weet je, het één staat niet los van het ander. Ik zou heel raar willen zeggen, ik ga bijvoorbeeld, om je dagen te kunnen gaan invullen bijvoorbeeld, op een woensdag en een donderdag naar klanten toe en dat ik de ander dagen reserveer om inderdaad op de zaak of met de mensen, met de medewerkers naar klanten toe te gaan, ja, eigenlijk is een mix, zou fijn zijn. Maar weet je, dat is ook weer de handicap van zo’n snel groeiende onderneming als waarin wij nu zijn: dat gaat gewoon niet heel makkelijk. Nu moet ik ook wel zeggen dat Corona een situatie daar ook wel behoorlijk roet in het eten heeft gegooid, Cor, want uiteindelijk hebben we een goed team en we hebben de markt, alleen we mochten niet meer naar klanten toe. Dat is natuurlijk ook - daar hebben veel verkopers last van gehad natuurlijk.
Cor
Maar dat heeft misschien wel jou, die periode jouw ondernemerschap doen ontwikkelen, waardoor je daar toch iets meer tijd voor had, dus wellicht is het misschien nog wel een zegen geweest.
Pieter
Ja, als het gaat om productontwikkeling wel, we gaan in het najaar met een aantal hele mooie nieuwe producten komen die wel, zeg maar, geboren zijn in de periode dat we niet naar buiten mochten. Dus dat is zeker waar.
Cor
Heb je een - dat is een hele moeilijke vraag dit. Heb je een hele favoriete leverancier waarvan je zegt, ja, die leverancier die wil ik eens even, daar ben ik gewoon heel graag klant van, die wil ik eens even in het zonnetje zetten. Gewoon een naam noemen.
Pieter
Ja, dat hebben we. Leuk dat je het vraagt, want wij gaan naast het feit dat wij, we hebben PV Box, PV Box is een productprogramma waarin we behuizingen bieden met overspanningsbeveiliging bieden met lastscheiders daarin om PV installaties te beschermen tegen de weersinvloeden feitelijk. Dus op het moment dat je een bliksemafleiding hebt op een grote PV installatie ja, dan krijg je dus inderdaad overspanning op je systeem. Wij zijn daar goed in, dat hebben we eigenlijk jarenlang met Cirprotec gedaan, dat is een overspanningsbeveiligingsfabrikant uit Spanje. Maar omdat wij als Conduct nu ook een kwaliteitsslag gaan maken, we hebben inmiddels een naam en als ik het goed begrijp, sorry, ik blijf een beetje bescheiden, maar staan we goed in de markt, maar we gaan nu echt een goede kwaliteitsslag maken en daarin zijn we nu een samenwerking gestart met Phoenix Contact, dat is een Duitse fabrikant in onder andere overspanningsbeveiliging en ze doen nog veel meer, zijn erg sterk in de industrie, maar goed, omdat wij de positie hebben met PV Box als Conduct zijnde, ja hebben we de samenwerking aan kunnen gaan om daarin eigenlijk de binnenwerken van Phoenix toe te passen in onze PV Boxen, dus we slaan echt de handen ineen.
Cor
Maar wat maakt hun dan zo bijzonder nu?
Pieter
Zij zijn a-fabrikant op het gebied van overspanningsbeveiliging.
Cor
Dus dan heb je het over je, ze zijn nu voor mij een goede leverancier omdat ze kwaliteit hebben.
Pieter
Absoluut, ja.
Cor
En jij, met je bedrijf goed genoeg bent dat ze zaken met jou willen doen.
Pieter
Ja. Kijk, het punt is dat wij altijd wel kwaliteit hebben geleverd, dus, en dat blijkt ook, uiteindelijk hebben we een hele sterke positie in de markt met PV Box, maar omdat we, kijk, ik kijk altijd verder naar waar we nu zijn en ik weet dat de markt behoefte gaat krijgen aan aanvullende producten zoals inderdaad, dat noemen we een lightning counter, waarin we uiteindelijk de mogelijkheid gaan bieden om als installatieverantwoordelijk persoon van een PV installatie ook te kunnen gaan zien of er overspanningen zijn geweest, of er een bliksemontlading is geweest.
Cor
Nu maken we het allemaal te technisch voor de luisteraars. Als je nu, wat wil je, als je het nu stiekem toch een beetje moet zeggen, wat zou je de komende, laten we het niet te lang maken, de komende drie jaar, waar zou je naartoe willen groeien? Waar wil jij zelf als ondernemer over drie jaar staan? Wat zijn dan de dingen die je nog doet?
Pieter
Verder gaan met product ontwikkelen om, ik noemde het net al even, als OEM’er, original electronical manufacturer, dus feitelijk het samenvoegen van bestaande fabrikanten in een oplossing, dat is iets waar we goed in zijn.
Cor
Dat is over het bedrijf, ik wil het over jou hebben.
Pieter
Over mij persoonlijk? Oké. Waar ik zelf wil zijn over drie jaar? Wat ik zojuist al aangaf, ja, niet meer per definitie broodnodig om Conduct te runnen, maar ik wil een mooi bedrijf hebben met, misschien gaan we wel naar de tien miljoen omzet en zometeen met een mannetje of twintig, bijvoorbeeld. En ja, wat ik al aangaf, als we in de basis daar zijn en we hebben gewoon een sterke positie in de markt, ja, en ik kan een klein beetje meer gaan doen dan alleen werken, dan ben ik al echt wel tevreden, ja.
Cor
Ja, maar als je de vijftig gepasseerd bent Pieter, dan moet je wel een stapje terug doen. Kan nog eens leren wakeboarden, zou ik zeggen. Nog andere, die vraag mag ik eigenlijk ook niet stellen, maar heb je voor het afgelopen jaar een opdrachtgever waarvan je zegt: ja, dat was een mooi project, of dat is gewoon een fijne klant. Betaalde direct, of -
Pieter
Ja, wel meerdere. Wat dat betreft hebben we met de verschillende productgroepen die we hebben meerdere mooie klanten kunnen maken dit jaar, als ik er dan toch eentje moet uitlichten dan is het wel E2. Dat is een bedrijf die doen in de middelgrote en grote solarinstallaties, die hebben op basis van het vertrouwen wat ze hebben in ons, nemen ze eigenlijk al onze productgroepen af en daarmee hebben we inmiddels mooie projecten gemaakt. Maar ja, dat is er één. Zo zijn er wel meerdere. Switch Energie, zo is er een Defcon, partijen die niet alleen maar PV Box afnemen, maar ook roofsupport en kabel, eigenlijk hetgeen wat wij doen.
Cor
Wil je straks als Pieter Kremer in de markt bekend staan als dat is de Willie Wortel, als je een probleem hebt dan lost hij het op? Of wil je graag zijn, dat is Pieter Kremer van Conduct en die leveren altijd een goed product voor een goede prijs?
Pieter
Ja, dat laatste. Ik ben gewend om kwaliteit te verkopen met mijn hele Dehm-periode waarin ik dertien jaar echt een a-fabrikant heb moeten beleveren, in de markt heb moeten verkopen, ten opzichte van de wat minder kwalitatief goede merken zeg maar, dus wij zijn gewenst om over de usp’s te verkopen dan de prijs. De prijs is altijd het laagste argument en dat is feit en ik wil met Conduct als bedrijf te boek staan als die kwalitatief goede producten levert, op basis van echt unieke argumenten die een klant verder helpt in hun bedrijfsleven, in hun ontwikkeling. Wij bieden producten waarbij onze klanten eigenlijk met een gerust hart kunnen gaan slapen en kunnen vertrouwen op hetgeen zij bij ons hebben afgenomen.
Cor
Je wilt gezien worden als een betrouwbare ondernemer.
Pieter
Ja, dat. Vooral dat. Dus vooral de oplossingen die we bieden, ja die dragen ook daadwerkelijk bij en dat vind ik belangrijk. Ik vind het echt super tof om te zien dat bijvoorbeeld PV Shelter op het dak staat, waarbij de DC infrastructuur op het dak blijft en dus inderdaad brandveiligheid, of bijdraagt aan brandveiligheid en dat is ook wat wij doen. Dus, de producten die we bieden dragen bij aan brandveiligheid bij zonnepaneelinstallaties.
Cor
Dan heb ik nog een allerlaatste vraag voor jou, Pieter. Welke ultieme tip zou jij op dit moment willen geven aan andere DGA’s?
Pieter
De ultieme tip is: stel je missie goed op. Zorg dat de klanten begrijpen wie je bent en acteer daar elke dag naar. Dus, voor ons bijvoorbeeld als Conduct is: wij willen dat alle PV installaties vanaf 2023 brandveilig zijn. Daar werken wij elke dag voor, om op basis van die missie als doel uiteindelijk iedere dag, dus vraag je ook af, als je een missie hebt, ontwikkel een missie, draagt hetgeen wat ik nu doe, bij aan het halen van de missie. Zo niet? Doe het niet. Acteer alleen maar, doe allen maar de dingen die bijdragen aan hetgeen waar jij over tien jaar wil staan.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #4 Cor Spronk in gesprek met Wim van Beuzekom - over simplificare, servicegerichtheid, financieringen, ruzie maken en overlijden van dochter
28 Sep 2020· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
LEER LUISTEREN NAAR ANDERE ONDERNEMERS EN KIJK BUITEN JE BRANCHE
[over simplificare, servicegerichtheid, financieringen, ruzie maken en overlijden van dochter]
Vandaag ga ik in gesprek met Wim van Beuzekom van Hoogwerker Centrum Nederland BV uit Groot-Ammers. Zijn leermeester was bijzonder pragmatisch en simpel: “Dat vond ik fantastisch en er is ook een Italiaans woord dat is: simplificare. Dat betekent eenvoudig. En mensen die dat zijn in hun zaken doen, dus die gewoon heel direct zijn, vormgeven aan het moment zoals het ook op dat moment is, daar niet omheen draaien.
SERVICEGERICHT
“Ik ben van mening dat we in de toekomst steeds meer ontzorgd willen worden en daar één bedrag voor willen betalen en of dat nu een leaseauto is of een leasemachine, wat is leasen? Mensen hebben daar heel vaak in bepaalde regio’s nog een verkeerde gedachte bij, maar leasen is niet anders dan volledig ontzorgd met een product onderweg kunnen zijn, zodat jij jouw ding kan doen waar jij goed in bent. Ja, dat is de toekomst. Ik denk ook dat je iedere dag je nederigheid moet hebben dat je voor de klant gedienstig moet zijn, dat je ernaar moet luisteren of hij nu een ding van een euro bij jou komt halen of een ding van honderdvijftigduizend euro”.
FINANCIERING
“Als je als DGA in nood komt, en dat scenario moet je gewoon als bedrijf klaar hebben liggen, dan moet je gewoon zorgen dat je minder afhankelijk bent van mensen die jou willen dicteren zonder kennis van zaken van je echte business. En kunnen werken en kunnen leven zonder bankschulden, dat is een luxe en een comfort die ik iedereen toewens, want dan kun je gaan ondernemen”.
WAT IS HET ZAKELIJKE WAARD ALS JE DOCHTER STERFT?
“Je eigen dochter aan moeten kijken en haar moeten vertellen met al haar verstand en de volwassenheid dat ze in dat jaar van ziek zijn had gekregen, haar aankijken en dan zeggen dat ze gaat sterven. Terwijl je dat een kwartier eerder van haar arts hebt meegekregen, dus je eigen dochter aankijken, samen met je vrouw en haar dan vertellen dat ze niet blijft leven, maar dat ze gaat sterven. En als ze je dan vraagt met tranen in haar ogen: dit jaar nog pap? En we hadden net gehoord nog enkele dagen, ja, wat heeft dan nog waarde? Wat heeft er dan nog waarde, of je dan miljonair bent of honderd machines bezit of driehonderd machines, het werd allemaal waardeloos”.
Dit en veel meer kun je horen in de volledige Podcast voor DGA’s #4 op de bekende kanalen.
Meer over Wim van Beuzekom en zijn bedrijven kun je vinden op:
https://www.linkedin.com/in/wim-van-beuzekom-b464771/
https://www.linkedin.com/company/hoogwerker-centrum-nederland/
https://hoogwerkercentrum.nl/
Volledige tekst Podcast:
Wim van Beuzekom. Ik zag op internet dat ze jou ook wel noemen: de Beus. Dat is jouw bijnaam. Wij kennen elkaar omdat we allebei life partners zijn van het for life netwerk en afgelopen maandag hebben wij pas voor het eerst telefonisch contact gehad, elkaar leren kennen, dus dank je wel dat ik hier mag zijn op jouw bedrijf in Groot-Ammers. Hoogwerker Centrum Nederland BV, gaan we straks nog even op terugkomen. Dit wordt geen reclame podcast voor jouw bedrijf, we gaan het hebben over jou als DGA. Jij woont in Nieuwpoort, daar ben ik doorheen gereden volgens mij en heb jij een relatie, even zien, je bent ooit getrouwd geweest.
Wim
Met Mirjam, bijna dertig jaar samen geweest en ik zeg altijd: Mirjam is een hele mooie vrouw en zeg daarom maar dat ik een klootzak ben, dan blijft Mirjam nog een mooie vrouw. Ons leven is door heel veel familieomstandigheden heel moeizaam geweest.
Cor
Ja, daar komen we misschien nog wel op terug. Kinderen, ik heb heel veel gelezen over Eva, je dochter die twaalf is geworden in 2010, is overleden. Je hebt nog een dochter Amy en een zoon Sven.
Wim
Een zoon, Sven.
Cor
Sorry, zoon Sven inderdaad. We hebben gezegd: dat loopt als de rode draad door je leven, dus we komen daar zeker inderdaad in ons gesprek nog op terug. Hobby’s zag ik: hardlopen. Ik heb altijd geleerd, Wim: hardlopers zijn doodlopers, maar dat is in dit geval.
Wim
Ik heb vroeger gevoetbald, na het voetballen, sporten is voor mij een uitlaatklep. Dat is even een half uur de polder in, even fysiek bezig zijn, dus lichamelijke inspanning is geestelijke ontspanning.
Cor
En hoe oud ben je?
Wim
Ik ben vijfenvijftig. Ik loop nog steeds echt wedstrijden, marathons gelopen van de Jungfrau op, dus tweeënveertig kilometer de hoogste berg in Zwitserland op tot in Afrika met – met ehh
Cor
De Muskathlon.
Wim
Daar was ik de Wim-Wim in plaats van de Tom Tom voor een blinde jongen. Ik heb een blinde jongen daar aan de finish gebracht. Al pratend, terwijl we ook nog aan het rennen waren en in vierenhalf uur tijd en lopen, lopen is letterlijk wat ik zei: ontspannen. Even gedachten op nul, je kan tegen jezelf praten, je kan rennend bidden, geloof het of niet, je kan er eigenlijk je rust in vinden die je in je dagelijks leven vaak niet vindt. Terwijl je toch bijzonder energiek bezig bent.
Cor
Ja, mooi. Heb je een favoriete voetbalclub?
Wim
Ik ben een echte Ajax-man.
Cor
Een echte Ajax-man. Terwijl we hier toch richting het Feyenoordse zijn, zou je zeggen.
Wim
Dat is hier op de zaak ook een leuke discussie, maar ik hou van tactisch voetbal.
Cor
Oké. Muziek?
Wim
Niet specifiek, ik ben wel een muziekliefhebber, maar heel breed.
Cor
Auto?
Wim
Ik was gek op auto’s. Ik heb geleerd dat ze voor mij geen waarde meer hebben, dus ik rij in een hele mooie auto, sterker nog ik heb er wel drie, maar twee hele oude. Dus ik rij een oude Saab cabrio, ik heb een hele oude Golf cabrio, ook een keer opgeknapt en ik rij in een degelijke Audi, zonder logo of typeaanduiding, ik heb hem om in te rijden en niet om hem te laten zien zeg ik maar.
Cor
Maar als je nu over de Duitse autobahn gaat, dan gaat hij hard genoeg, zeg maar.
Wim
Hij kan harder dan dat ik regelmatig doe, laat ik het zo zeggen.
Cor
Lees je wel eens boeken?
Wim
Nee. Ik heb heel veel gelezen, heel veel boeken gelezen, ik ben belezen denk ik, ik lees heel graag magazines, artikelen, ook in buitenlandse bladen, ook buitenlandse kranten. Ik hou van talen, ik spreek ook zes talen. Sommigen heel goed, sommigen beperkter.
Cor
Welke?
Wim
Nederlands, Duits, Engels, Frans, op een redelijke manier, Pools en Zweeds.
Cor
Oké.
Wim
Maar, allemaal geleerd vanuit de praktische kant van mijn leven, zeg maar.
Cor
Die heb je allemaal voor je werk, voor je huidige werk ook - pas je die toe?
Wim
Waar ik, en het gaat niet over trots zijn, maar wat ik mooi vind aan de interactie met de mens, als je ze even in hun taal kan aanspreken, dus ik kan wel in vijftien talen allemaal termen en uitspraken van goedemorgen tot zaken, dat laat ik me ook toelichten en dat vind ik plezierig en daar ervaar ik ook altijd mee dat mensen van in eens hun deur van een kier wat breder open zetten. De deur van hun leven en dat is toch vaak het begin waarmee je met mensen in contact komt. Ik vergat Italiaans nog.
Cor
Italiaans.
Cor
Even terug naar boeken, zijn dat dan vaak boeken om - voor het zakelijk, of boeken voor privé?
Wim
Ik heb vroeger in mijn jongen jaren boeken verslonden. Ik ben een oorlogsverhalen liefhebber, de mentaliteit daarachter die vind ik bijzonder en daarnaast, ja, het echte lezen daar vind ik niet altijd de rust van, dus ik lees wel boeken die ik links en rechts eens krijg, ik kreeg er recentelijk nog één van iemand waar ik een gesprek mee had en ja, die breedte en die tijd van lezen die is voor mij toch meer - ik lees graag artikelen, ik lees bijvoorbeeld het Financieel Dagblad. Een klant vertelde mij ooit, hij zegt: Wim, als jij de wereld wil begrijpen, dan moet je het Financieel Dagblad lezen. Ik denk: ja, kerel wat moet ik met een Financieel Dagblad. Ik ben geen bankier en ik sta rood op mijn bankrekening, destijds zeker, nu niet meer, maar dat is een ander hoofdstuk en dat betekent dat - maar je leert daar inderdaad de begrippen, de termen, de bandbreedte van de economie te begrijpen, de terminologie en ja, die lees ik graag, die pluis ik uit. Soms vier kranten op een zaterdagmorgen bij wijze van spreken.
Cor
Nou, mooi. Tegen wie kijk je op? Heb je een idool? Of iemand waarvan je zegt: daar heb ik nu heel veel van geleerd?
Wim
Ja, ik heb zeker van mensen geleerd. Ik had vroeger ene Dick de Geus, dat was mijn leermeester die was zo bijzonder pragmatisch en simpel, dat vond ik fantastisch en er is ook een Italiaans woord dat is: simplificare. Dat betekent eenvoudig. En mensen die dat zijn in hun zaken doen, dus die gewoon heel direct zijn, vormgeven aan het moment zoals het ook op dat moment is, daar niet omheen draaien en daar ken ik meerdere mensen in die zo acteren. Nuchtere, boeren Hollandsheid. Ik kom hier uit een polder, mijn grapje is wel eens: ik kom uit een polder met meer koeien dan mensen en ja, alle moeizame praat wordt hier niet begrepen. Dus als je direct bent, duidelijk bent en ook durft te zeggen waar het om gaat, die mensen die respecteer ik. Vind het wel lastig om een voorbeeld te noemen, ik heb niet echt een idool.
Cor
Je zegt polder, ja ik kom uit de Flevopolder, wij denken natuurlijk dat dat de enige polder is, maar dat noem je hier dan ook polder, Groot-Ammers, uit wat voor nest kom je? Ik zag dat jouw vader en moeder nog leven?
Wim
Nee, mijn vader is recentelijk overleden, dus, die is in februari overleden. Die is vierentachtig mogen worden. Ik kom uit een echt werkzaam gezin. Mijn vader die was vertegenwoordiger, bezorger van zoetwaren, later bij een kaashandel, waar hij zich specialiseerde. Loyaal aan zijn gezin en hard werken, altijd zorgend. Mijn moeder had zoals ze dat zeggen de broek aan, die regelde thuis, daar kregen we ook een pak slaag van, nooit van mijn vader. Mijn vader deed zijn hand wel omhoog, maar ik heb nooit een tik van hem gehad. Mijn moeder gaf ons wel eens met het klerenhoutje op ons kont. Daar zou nu de jeugdlijn voor gebeld worden, maar dat was duidelijk. Nee was nee en dat is nog steeds zo.
Cor
Je moeder heeft volgens mij zelfs een Facebook-account of niet?
Wim
Ja, mijn moeder die is van deze wereld. Die heeft recentelijk nog haar heup gebroken en dat was verbrijzeld en ze had al twee kunstheupen en ja, ze is weer opgestaan en ze loopt weer in haar eigen appartement over deze wereldbol en kent ons, kent haar kleinkinderen, geniet van de breedte die haar aangeboden wordt, dus bijzonder.
Cor
Je hebt een broer en een zus, of broertje en zusje, of hoe is die verhouding?
Wim
Ik heb een zus van twee jaar ouder en ik heb een broer van bijna twee jaar jonger.
Cor
Dus je bent de middelste van drie.
Wim
Ja.
Cor
Wat was je voor kind?
Wim
Ja, ik denk onbevangen, avonturier, avonturier is in die tijd natuurlijk anders dan nu. Dus wij gingen vroeger slootje springen in de polder en dan was mijn karakter wel: we gaan net zo lang totdat we allemaal nat zijn. En dan zeiden mijn vrienden: over deze kun je echt niet meer en dan bouwde ik een dammetje aan de zijkant van de sloot, want het land loopt altijd iets rond en dan ging ik er toch nog overheen. En dan zeiden ze: het kan niet en het kan wel. En ja, dat is typerend voor Wim, zeg maar.
Cor
Dus als je aan je moeder vroeg: wanneer komt Wim thuis? Als hij vies is.
Wim
Ja, voetballen, de polder en huiswerk dat deden we erbij, zeg maar.
Cor
Ik zag je hebt ook gestudeerd aan de Hogeschool voor de Nietsweetkunde, dat vond ik wel een mooie. Heb je daar lang op school gezeten dan?
Wim
Dat is natuurlijk intern. Kijk, ja, ik heb gewoon op de middelbare school gezeten, HAVO gedaan, daarna HBO technische school. Wat je ziet is eigenlijk dat leren, was voor mij een bijzaak. Is het eigenlijk altijd geweest. Dus dat deed ik erbij. Ik was op eenentwintig al klaar en er waren allemaal feesten, ik kwam op school met zeventien op het HBO en daar wist ik nog niet eens wat seks was en daar waren al jongens getrouwd bij wijze van spreken, die waren zesentwintig en die zaten nog steeds op school. Ik deed mijn ding, deed wat ze me vroegen en begreep dat je zo snel mogelijk klaar moest zijn om de echte wereld in te kunnen.
Cor
Al om te gaan ondernemen of was dat toen nog niet, zat dat -
Wim
Voor mijn gevoel heb ik altijd voor mijn baas, als je dat zo mag zeggen, het grapje hier intern is: een hond heeft een baas en een werknemer niet. Ik denk dat ik altijd aan het ondernemen was voor mijn werkgever.
Cor
Maar toen jij tweeëntwintig was ben jij al Volvo-trucks gaan verkopen?
Wim
Nee, ik heb bij de douane gezeten, dat was destijds om niet in het leger te hoeven, dienstplicht was een issue, daar leerde ik dat ik daar in ieder geval niet wilde werken. Dus de hele dag agenda’s naast elkaar leggen om diensten te kunnen ruilen, om hogere reisvergoedingen te kunnen krijgen dat was niet mijn taak. Ik chargeer waarschijnlijk de job zoals hij vandaag door die mensen wordt uitgevoerd, maar dat was wachten op vliegtuigen die niet kwamen op Zestienhoven, voorvallen die mij duidelijk maakte dat dat niet mijn ? was, toen ben ik bij Groeneveld Transport Efficiency begonnen als junior commerciële man, dingen technisch in kaart brengen en de grote wijde wereld in. Daar leerde ik reizen, daar leerde ik zelfstandig zijn, daar leerde je, we hadden een probleem in Oostenrijk en ik belde naar de zaak na twee dagen en vroeg je aan je klant: mag ik even bellen?
En dan kreeg ik de planner aan de lijn, Peter heette die en ineens greep de baas en die heette Aard Groeneveld destijds, die greep de telefoon en zei: Wim met ome Aard. Je kan het niet bedenken dat je toen je baas oom noemde en die greep de telefoon en die zei: met ome Aard, wat denk je nu, dat we komen of zo? En daarna gooide hij gewoon de hoorn erop, oftewel: zoek het even lekker zelf uit. En in die mentaliteit, daar is dat bedrijf ook groot door geworden, dat ging in tweeënhalf jaar tijd van dertig mensen naar honderddertig mensen, in die mentaliteit ben ik mijn business begonnen. Begreep ik dat de wereld heel veel groter was dan Nieuwpoort. Dat hadden mijn ouders mij overigens al geleerd. Mijn ouders, op jonge leeftijd reisden wij al, ontdekten we talen en kregen we bij een mondeling Duits een tien voor Duits en die mevrouw zei mij wel dat er van mij nooit iets terecht ging komen, het zou mooi zijn als ik ooit nog eens kon laten zien hoe volleerd ik nu Duits spreek, omdat Duitsers vaak denken dat ik uit Noord Duitsland kom als ik in het midden van Duitsland rondloop, ja. Grappig.
Cor
Ja, mooi. Maar je loondienst functies zijn eigenlijk altijd op het vlak van techniek en sales geweest?
Wim
Veelal commercieel toch wel, maar wel met een technisch product. Ja, techniek vind ik iets indoctrinerends, dat heeft iets, de stappen die dat vooruit maakt, de techniek als je daar in dertig jaar naar kijkt, dat is gigantisch geweest wat daarin veranderd is, maar ook nog gaat veranderen. En daar zitten altijd uitdagingen in en juist de toepassingen simpel houden en ook praktisch toepassen, ja, dat mis je bij veel bedrijven, dat mis je in veel technologie. Zelfs engineers zitten achter computerschermen, ontwikkelen iets, maar hebben nooit over maintenance, over service nagedacht. Of de haalbaarheid van service. De eenvoud van service, of het product an sich. Hoe gebruiksvriendelijk is dat nu eigenlijk en stap eens tegenwoordig in een nieuwe auto, je hebt er bijna een dag voor nodig om hem te begrijpen. Behalve als je hetzelfde merk weer koopt, dan zitten daar heel wat herkenbare zaken in, maar het laat je eigenlijk zien dat je bijna zelf niks meer kan en dat is ontstaan doordat mensen die het maken, het zelf niet gebruiken. En ik denk dat juist daar de kansen liggen voor mensen die ontwikkelen, zorg dat je schoonmoeder ermee om kan gaan en dan kan de rest van de wereld dat ook. En zoals ik eerder zei, een mooi Italiaans woord is inderdaad simplificare, hou het simpel en dan zijn heel veel technische producten al heel complex.
Cor
Ik zag even een paar dingen op jouw LinkedIn-profiel. In 1998 heb je een stap genomen in Powerlift in Duitsland en in 1999 is Van Beuzekom International in Hoogwerkcentrum Nederland opgestart.
Wim
Het is een iets andere volgorde.
Cor
Hoe ging dat?
Wim
Ik werkte bij Volvo Trucks, een dealerbedrijf, een dealer groep, één van de mooiste tijden uit mijn leven, de Van Dijk groep. Daar kwamen wat opvolgingsdilemma’s, een koers waar ik me niet in kon vinden, ik heb eigenlijk altijd voor een werkgever gewerkt waar ik mee in botsing was. Er kon meer en ik wilde meer, er was meer, maar die ruimte die bleek er niet te zijn, dat werden discussies en dan hield ik de eer aan mijzelf en dan ging ik voor de boodschap waar ik wel voor stond en zonder die mensen tekort te doen, want ze hebben nog steeds mooie bedrijven, een koers waar, ja, waar mijn karakter dan toch niet genoeg in paste, wat mij uiteindelijk bij een ondernemer bracht, Jan van Meever in de Van Meever Groep, dat was destijds een heel klein handelskantoor, nu een grote staalhandelaar in Nederland en ver daarbuiten met branches in Australië, Amerika. Ik heb daar voor hem een buizenbedrijf in opgericht, die importeerde stalen buizen, maar dat was allemaal niet goed geregeld en die buizen bv ja, die groeide dusdanig hard in vijf jaar tijd dat hij dat persoonlijk niet bij kon benen, ook financieel, de gelden.
Dus ineens gingen we van één, twee, drie miljoen naar twintig, dertig miljoen omzet in guldens en dat moest gecoördineerd, dat moest gefinancierd, er kwamen vragen van bankiers. Hij wist heel goed wat geld verdienen was, maar hij had nooit - vragen aan bankiers als het weer eens om een miljoentje of een letter of credit extra ging en ja, die disciplines moesten er wel zijn. We gaven inhoud als bedrijf, we gingen automatiseren. Ik herinner me nog dat ik een computer kocht, hij zegt: waarom, er staat er toch één bij Esther op haar bureau, waarom moet jij ook een computer op je bureau? Ik deed in 1996 een eigen domeinnaam, ik heet Van Beuzekom en ik deed de Van beuze.com ja, in die routing in vijf jaar met Jan, ook een hele mooie tijd, veel geleerd, veel gereisd, in Oost-Europa waren, grenzen en barrières nog heel anders waren dan nu. In Oost-Duitsland in de cel gezeten omdat je op een dag over de Berlijnse muur was geklommen zal ik maar zeggen en een week weg was en uiteindelijk in 1999 zijn Jan en ik gebotst. We zouden uit elkaar gaan op een goede manier en dat is niet gelukt en laten we maar zeggen dat ik zo eigenwijs was om weg te gaan en ben ik voor mezelf begonnen.
Cor
En wat was dan dat de botsing bracht?
Wim
Eén van de essentiële dingen was: Jan kon niet delen, dus er werd echt geld verdiend en er waren afspraken gemaakt over verdelen, maar er werden heel veel kosten in dat bedrijf gebracht die eigenlijk niet bedrijfsgerelateerd waren. Managementfees van tweehonderdvijftigduizend gulden die eigenlijk niet de bijdrage verantwoorden. Dat ging mij - ik geef helemaal niet om geld, mijn drive is ook geen geld, geld verdien je als je met de juiste mentaliteit de juiste dingen doet. Daar ben ik ook van overtuigd, dus dat is nog steeds mijn overtuiging. Wat je duidelijk ziet is dat mensen die geld-gedreven zijn en dat komt toch vaak bij adviseurs vandaan, accountants, die vinden dan ook dat iemand teveel verdient, dus destijds verdiende ik ruim boven de honderdduizend gulden en ja dan: waarom nog een bonus, waarom nog geld en waarom nog zaken, afspraken waren niet helder gemaakt, maar wel gemaakt en dan werden ze toch ineens vaag niet herinnerd en dan ben ik een principe-mens, als wij een afspraak hebben gemaakt, dan hebben we die gemaakt. En als het contract niet helder genoeg is, dan stap ik eruit en ga ik het zelf doen. En als je je karakter meeneemt en je netwerk daarop aanspreekt, uiteindelijk is het doen. Dus het is overal, wat je ook in deze wereld doet, iedere keer weer nakomen wat je belooft, dat is moeilijk. Dat is een heel moeilijk iets, dat is ook voor mij een dagelijks dilemma en mensen terugbellen, appen, tot aan allerlei berichtvormen die tegenwoordig bestaan en die allemaal maar opvolgen en daarin privé ook een keer mee kunnen stoppen, want voor je het weet ben je daar ’s avonds om tien uur nog mee bezig, zit je nog op je telefoon, er is eigenlijk altijd wel een bericht of iets van iemand. Dat is ook, dat heeft geen grenzen meer, men noemt het een vierentwintig-uurs economie, maar in de business zoals ik die vormgeef bestaat die natuurlijk niet. Dat is wel iets wat mensen denken, maar negentig procent van de belletjes die buiten werkuren, laten we dan zeggen tussen zeven uur ’s morgens en zes uur, half zeven ’s avonds, de belletjes die daarbuiten vallen, die gaan heel vaak over onzin. Mensen schiet iets te binnen, zitten nog in hun auto en bellen maar raak en respecteren een ander zijn privéleven helemaal niet en daar ben ik ook debet aan, dat ervaar ik regelmatig, denk ik: ja, waarom vroeg je dat niet morgenochtend? Maar terug naar de setting, negenennegentig gestart, ik huurde een kantoor en begon een internationaal buizenhandel. Gecertificeerde stalen buizen. En ik zei tegen iedere klant: blijf bij Jan, blijf bij de Van Meever Groep, maar mocht Jan het niet invullen, lukt dat niet, gaat dat niet? Bel me dan eens op.
Cor
En dat waren buizen, waar worden die voor gebruikt?
Wim
Gas en water.
Cor
Gas en water.
Wim
En constructie, dus fundatie. En dat deed ik van Spanje tot Noorwegen bij wijze van spreken. En weer anders dan anderen. Grote Duitse concurrenten die het over een miljard omzet hadden en ik deed vijf miljoen, in guldens, bankkredieten, ik had niet meer geld. Ik kon ook niet ruimen(?), dus ik zei altijd tegen een bankier: als je me geld leent, besef dat ik er de komende twintig jaar om ga vragen, maar een groeiend bedrijf heeft altijd kapitaal nodig. Een bottleneck voor heel veel ondernemers met ambitie die de bandbreedte niet versterkt krijgen of niet versterkt kunnen vinden.
Cor
Hoe kreeg jij het dan voor elkaar om dan wel geld te krijgen, kon je het goed op papier onderbouwen of vertrouwden ze jou als ondernemer, eerder was dat nog veel meer, dat ze je in je blauwe ogen keken en dachten: ik geloof het wel, dan kreeg je het?
Wim
Ik leende - vroeger had je een lokale bank hier, de Rabobank, daar zat een directeur, meneer Compier, die kon je vader, die wist waar je vandaan kwam en we hadden een management by out doorgesproken, daar moest ook achthonderdduizend voor geleend worden en ja, die management by out ging niet door, maar die acht ton leende hij mij wel en dat had deels te maken met dat ik het privé voor elkaar had, dus een huis gekocht, risico’s genomen, nog eens een huis gekocht, al een gezond stuk eigen vermogen bezat en altijd had afgelost. Iets wat ik mensen nog steeds adviseer. Blijf niet op de pof leven, maar zorg dat je schulden minder worden. Baas in eigen huis kan worden, waardoor je de bank naar huis kan sturen op het moment dat het jou niet meer past. Dat heb ik jaren niet kunnen doen en dat waren de meest moeizame jaren van mijn leven. Gesprekken met mensen die mijn business niet begrepen en die spelregels hanteren die ze zelf gedicteerd kregen en je eigenlijk openlijk vertelden hier op kantoor dat ze het er niet mee eens waren, maar dat ze het moesten doorvoeren. Dus ook altijd excuses bij een ander zochten om jou nee te moeten zeggen en op het moment dat je zelfstandiger wordt, dus over een betere liquiditeitspositie beschikt, dan komen mensen vragen aan je of je nog geld wilt gebruiken. Dat klinkt arrogant en zo simpel is dat nog steeds niet, maar daarnaast ook gewoon risico’s nemen. Ik noem het geen speculeren, maar ik heb nog altijd ervaren dat ik het bijzonder gaaf vind dat mensen dingen risico noemden waar ik een heldere kijk en toekomst bij zag en dus ook deed en zeiden: risico, risico, risico - ik dacht: ach, een machine is een machine, dus ik ben - even als zijsprong, in aanraking gekomen met machines, ontwikkelde we een machine, daar keken we eens naar en daar zochten we een fabrikant bij, daar zochten we fabrikanten bij, we lieten naar eigen idee dingen maken, ik denk: ik moet naar Duitsland, daar maken ze de beste machines, maar die Duitsers zeiden: daar is geen vraag naar. Ik zeg: dat klopt, want het bestaat nog niet. Maar ze wilden ze niet maken, maar ik ontmoette Italianen die dat wel wilden en dat zijn tot aan vandaag nog steeds mensen die loyaal samenwerken met de Van Beuzekom Groep, zeg maar.
Cor
Is dat, naast dat je het op je eigen manier wilt doen, is dat het creëren, het bedenken van machines, is dat iets wat jouw passie is?
Wim
Ik ben geen uitvinder. Het zou te stom zijn. Ik heb dingen uitgevonden, dat durf ik wel te stellen, maar die kwamen vanuit de praktijk. De klant heeft problemen, dus, een probleem is pas een probleem als je het niet oplost. Dat is in service net zo. Dus de klant belt op: ik heb een groot probleem. Wat is het? Mijn machine start niet. Als ik dus zorg dat die machine weer start, wie dat dan ook doet in onze organisatie, heeft die man geen probleem meer met mij. Dus je moet problemen heel snel aanpakken, heel snel oplossen en niet laten liggen. Dat is een heel moeizaam target, maar daarnaast ervaar je dus dat mensen, die komen met vraagstukken rondom machines. Dat is net als een auto, als je op vakantie wil met je caravan, moet er een trekhaak achter. Dus als je een autohoogwerker bouwt, die worden door gewichtsproblematiek niet met trekhaken uitgerust. Wij ontwikkelden daar een trekhaak achter waardoor mensen dus niet met een servicebus met materiaal er achteraan hoefden te rijden, maar een aanhanger meenamen. Auto’s uitspaarden en allerlei andere zaken.
Heel simpel voorbeeld van technologie, de toepassing verbreden waardoor het product wel duurder werd, maar in verhouding heel weinig minder duurder werd en waardoor dus mensen een totaalconcept in oplossingen hadden, waardoor ze eigenlijk met iets meer kosten heel veel meer rendement uit hun eigen bedrijfsvoering konden halen. De toepassing begrijpen en die efficiënter aan de klant meegeven als bruikbaar product. Dus in buizen, vroeger deed ik dat al, de klant in Spanje die kon goedkoper kopen in Duitsland, maar dan moest hij zelf transport regelen. Wij leverden de buizen ook al waren het er tien, er gingen er negen op een vrachtwagen, binnen tien dagen franco in Spanje. Hoe? Was mijn target, mijn probleem en die man zei: dan heb ik ze nodig, dan werden ze geleverd en dat is heel veel werk, dat was heel veel moeizamer dan je tien, twintig vrachtwagens per dag onder weg hebt zitten met grenzen en documenten en papieren, mensen zijn het vergeten, maar de EU bestaat nog helemaal niet zo lang en minder lang met open grenzen dan ik al ondernemer ben en dan merk je dat het probleem was: hoe regel ik transport. Hoe kan ik laden, hoeveel kan ik laden? Anders denken over laden, maar mensen er acht opladen bedacht ik, als een trailer iets anders gevoerd was kun je er negen laden. Dat lijkt maar één verschil, maar als je driehonderd buizen naar Spanje moet brengen dan zijn het ineens vijftien ritten van tweeënhalf duizend gulden destijds, die je niet hoefde te betalen. Die kun je aan de klant weggeven, zonder dat jij marge inlevert. Dus op een andere manier aan je rendement werken. En het niet altijd maar bij de klant weghalen en dat de klant zijn sores laten. Die klant ervaart een vrachtwagen voor de deur, die hoeft hij alleen maar te lossen en die denkt: het is iets duurder, maar alles geregeld en ik kan met mijn business verder. En daar geloof ik ook heilig in. Ik ben ook van mening dat we in de toekomst steeds meer ontzorgd willen worden en daar één bedrag voor willen betalen en of dat nu een leaseauto is of een leasemachine, wat is leasen? Mensen hebben daar heel vaak in bepaalde regio’s nog een verkeerde gedachte bij, maar leasen is niet anders dan volledig ontzorgd met een product onderweg kunnen zijn, zodat jij jouw ding kan doen waar jij goed in bent. Ja, dat is de toekomst.
Cor
We liepen net even bij jou op de zaak in Groot-Ammers. Je mag even iets reclame maken, kun je iets meer vertellen over wat jouw huidige bedrijf, wat vooral de core business is?
Wim
Dus, van stalen buizen is natuurlijk heel veel veranderd door internet. Er zijn nog ondernemers die steeds klagen: internet verandert veel, dat betekende dat: grenzen bestonden niet meer, ineens kon Jan, Piet, Kees en Klaas ook buizen bestellen in Turkije, in Polen en daar schakelden veel fabrikanten direct op over. Maar business, vandaag de dag zoals wij dat doen, wij zijn een hoogwerkerbedrijf, wij leveren machines en we zijn een fullservice solution provider, wat betekent dat wij: bouwen machines, ik ga niet zeggen de beste, de mooiste, maar wel de meest betaalbare, de meest kostenefficiënte machine. Daar streven wij naar. Wij zijn niet de beste, maar we proberen voor de klant iedere dag de beste te zijn. De grap was wel eens dat de klant toen vroeg aan mij: wie er dan de beste? Ik zeg: ja, dat moet je zelf uitzoeken. Maar, heel veel mensen krijgen awards dat ze de beste zijn, tot feest, verhalen, mensen worden daardoor lui, mensen vinden zich ook de beste, worden daardoor arrogant. Ik denk dat je iedere dag je nederigheid moet hebben dat je voor de klant gedienstig moet zijn, dat je ernaar moet luisteren of hij nu een ding van een euro bij jou komt halen of een ding van honderdvijftigduizend euro, binnen die bandbreedte opereren wij. Of die hem nu huurt voor een dag of voor vijf jaar, het gaat om de oplossing en ja, veilig werk op hoogte zonder ladder of steigers, wij noemen onszelf de specialist in compacte hoogwerkers. Dus dat kunnen autohoogwerkers, spin rups hoogwerkers zijn en in principe kan alles, als het om een spin rups hoogwerker gaat door een deur en dan toch nog tot werkhoogtes van tweeënvijftig meter, in tuinen, achterpaden, heel veel plekken zijn zeker door de huidige architectuur en door de groei van bebouwing steeds minder bereikbaar, verbouwingen, andere zaken en wij leveren oplossingen aan mensen die schoonmaken, mensen die technisch installeren, mensen die bomen snoeien, mensen die - eigenlijk in iedere bandbreedte vind je ons eigenlijk wel terug. Dus wij zijn totaal niet branche-gebonden.
Cor
Dus waar eerder veel ladders nodig waren, dat soort dingen, liften, daar staat nu een hoogwerker van jou.
Wim
Er zijn spelregels rondom het gebruik van ladders. Het is efficiënter, de machine wordt niet ziek, die gaat hoogstens een keer kapot en dan heb ik nog een andere voor je binnen twee uur, desnoods maak ik hem heel snel en kunnen wij alles? Nee, maar dat betekent wel dat een machine, is net als de automatisering, een onmisbaar begrip voor de professional in zijn eigen branche. En ben je een schoonmaker, een glazenwasser, noem ik een voorbeeld, er komt hier een glazenwasser aan de zaak die zegt: tot op de eerste etage mag ik gewoon op een ladder werken. Ik zeg: fijn kerel, maar niet in mijn bedrijf, want ik ben een hoogwerkerbedrijf en ik wil niet dat er in de krant staat: glazenwasser valt van ladder bij hoogwerkercentrum. Dat is eigenlijk de hele boodschap waar het om gaat. De ondernemer, de mensen die dingen uitbesteden, die nemen hun verantwoordelijkheid ook. Je bent medeverantwoordelijk als opdrachtgever voor veilig werk en het is niet duur, het is op een andere manier werken. Dus mensen zien alleen een rekening van een machine en denken dus dat het hun meer kost, maar het is efficiënter, het is één man alleen, binnen tien minuten op hoogte aan het werk, dat zijn zaken die eigenlijk steeds meer van toepassing zijn. Mensen, ook als er nu tijdelijk meer werkeloosheid gaat ontstaan, mensen zijn het meest moeizaam verkrijgbaar en machines doen het altijd. Bij ons op zondag niet en niet alleen uit principe, maar mijn boodschap is al jaren: of je nu in God gelooft of niet, één ding heeft hij voor jou en mij goed geregeld, dat is een dag vrij en die heb je gewoon nodig. Dus die zeven dagen economie en altijd maar werken, dat is bullshit. Dat lukt op lange termijn helemaal niemand. Rust en tijd voor iets anders dan de business is heel belangrijk.
Cor
Komen we zo nog even op terug - ondanks dat heb je twintig personeelsleden.
Wim
Ja, met onze Duitse vestiging erbij.
Cor
Wat voor een baas ben je?
Wim
Lastig, lastig tot heel erg lastig, want het is nooit goed genoeg. En dat is niet omdat ik dat vind, maar dat is omdat mijn klanten nog altijd iets te klagen hebben. Dus het gaat in business om de punt en de komma in een brief en dat is in onze business niet anders. Details bepalen de ontevredenheid. Dat is een kwartier te laat, dat is net niet in orde, bijna goed is niet goed. Maar hoeveel producten krijg je tegenwoordig niet bijna goed. Ja, maar ik wilde het snel. Ja, ik wil het wel snel, maar ik wil het wel goed. Ik heb er toch niet bijgezegd doe maar snel, maar dan maar een beetje goed? Dus wat je ziet is: die mentaliteit bijbrengen aan mensen, zeker aan jonge mensen, het gemak van deze wereld van: het zal wel, het gaat wel, als je naar het Verre Oosten kijkt, waar mensen totaal anders gedreven zijn, dan wil ik niet alleen China noemen, maar zeker ook landen als Zuid Korea, landen als Taiwan, Singapore, daar is een andere mentaliteit. Ga hier eens naar een restaurant. Hoeveel mensen zijn nog oprecht geïnteresseerd in jou als klant? En als je die mentaliteit loslaat en die probeer ik dus altijd - dat is spullen opruimen, regelen, je service wagens in orde, auto’s gewassen, je kop onder de kraan ’s morgens, het klinkt allemaal heel simpel en heel erg polders, misschien is het ook een poldermodel, maar dat maakt het verschil. Dat is de blik van de klant, dat is de tuin op orde bij de zaak. Bij hoeveel bedrijven kom je niet aanrijden dat ik denk: moet ik hier gaan investeren, moet ik hier vijftigduizend euro gaan uitgeven? Het gemak waarmee verkopers op een stoel blijven zitten, niet achter de klanten aanrennen, eigenlijk dingen niet laten zien, dus wat voor baas? Nogmaals, een hond heeft een baas, ik ben een werkgever. Ik ben kritisch en daarmee creëren we dus een drive en een mentaliteit dat we er altijd voor de klant willen zijn, mits die op tijd betaalt, daar zijn we heel duidelijk in, dus als je niet op tijd betaalt, dan zijn we heel vervelend. Je wil wel dat wij direct komen, maar dan vinden wij dat je ook direct moet betalen. Mensen, zeker de grote bedrijven bepalen hun eigen structuren, dus daar nemen wij regelmatig afscheid van. Het betekent wel richting werknemers dat ik kritisch ben, of het nu om een koffiekopje opruimen gaat, of over gereedschap op orde, of bedrijfskleding, schone jas, schone broek, dat betekent gewoon altijd iets te zeuren. Maar dat doe ik niet omdat ik zo’n vervelende vent ben, maar dat is omdat we werken aan de toekomst. Daar ben ik ook heel duidelijk in, ik zeg tegen iedereen hier: zorg dat je nodig blijft voor die klant.
Cor
Heb je veel verloop in personeel?
Wim
Ja, dat is tweeledig, dat heeft zeker met de eisen van doen, maar daarnaast is het ook een mentaliteit van mensen. Zodra mensen het even niet naar hun zin hebben, denken ze dat ze beter kunnen. Soms gaat dat om geld, je ziet duidelijk in bepaalde branches dat mensen weg worden gekocht, technisch personeel, daar staat de markt van onder druk. Wel durf ik te stellen: er gaat hier niemand weg omdat die te weinig verdient. Wat wel zo is, is dat mensen makkelijker willen, dus minder onderweg, minder willen reizen, minder uren willen werken. Wij werken in de techniek nog steeds vijfenveertig uur. Een unicum. Als ik hoor hoeveel bedrijven moeite hebben om technisch personeel te krijgen voor zesendertig uur, papadagen, mamadagen, deeltijdbanen die zorgen ervoor dat mensen daardoor een andere baan gaan invullen.
Cor
Je hebt zoiets van: papadagen, daar beginnen we niet aan?
Wim
Nee, tuurlijk. Ik heb eraan moeten wennen, maar ik durf te stellen, laten we een voorbeeld noemen, een dame die parttime werkt die is efficiënter dan een dame die fulltime werkt. Dus een parttimer die twintig uur werkt, werkt twintig uur, misschien wel eenentwintig uur, die doet nog even dit, nog even dat. Iemand die veertig uur werkt, werkt geen veertig uur in je bedrijf. Die houdt een keer te lang pauze, die zit te lang op het toilet, flauwe voorbeelden, maar dat zijn wel de trends. Dus de efficiency komt van parttimers, maar dat vereist wel veel flexibiliteit die de klant je niet geeft, die ruimte geeft de klant je niet, want die wilt dat jij er altijd bent. Dus die belt en als die man of vrouw op dat moment dan niet werkt, dan vereist dat wel een heel ander soort discipline en dat is wel een economie die sterk groeit, dus vijf dagen werken is al bijna een trend aan het worden die abnormaal is, maar het is natuurlijk wel nodig om alles flexibel te laten verlopen. En dat is een tweesplitsing en er zijn mensen die werken leuk vinden en er zijn mensen die werken noodzaak vinden. En mensen die werken een noodzaak vinden, die werken hier niet lang. Als ik dat gevoel heb, dan is dat erg moeizaam, daar ben ik duidelijk in. Werken moet je een voldoening geven, daar moet je je drive in kunnen vinden, dat moet een identiteit van jezelf zijn en daar staat heel veel flexibiliteit tegenover. Dus we tellen hier niet de vrije dagen, we zeuren niet teveel, we nemen absoluut dagen vrij op momenten dat het klanten niet uitkomt en laten we zeggen de vrijdag na Hemelvaart, de week na kerst, we zijn gewoon dicht. En als je daar duidelijk in bent, dan kan een klant het daarmee eens zijn of niet, maar dat doen we wel, want die beroemde rust en die vrije tijd met een gezin of sporten, op tijd thuis zijn, dus als we overwerken doen we dat ’s morgens vroeg en niet ’s avonds laat, je moet op tijd thuis zijn, een keer kunnen sporten, met kinderen ergens naartoe kunnen en ja, je echte leven, want nogmaals werken is niet je leven, je echte leven, daar moeten we op tijd voor zijn.
Cor
Zijn dat dan ook de momenten, Wim, dat je zelf ook even rust hebt? Ik kan me voorstellen, als de zaak dicht is en de telefoon wordt niet meer doorgeschakeld, wat dan ook, dat dat ook een moment is dat jij even kunt afschalen?
Wim
Ik ken de jaren dat mijn telefoon natuurlijk altijd aan stond op het moment, dat je werd doorgeschakeld, we hebben geen telefoondienst of dat soort zaken op mij. Die tijden zijn voorbij, dat is een luxe, dat ervaar ik als een luxe, dat ik mensen in de organisatie heb kunnen vinden die bereid zijn om dat ook te doen. Bel ons natuurlijk niet voor bullshit ’s avonds om negen uur, vragen wat voor weer het morgenochtend wordt, dat kun je op internet ook terugvinden, maar ja, we leven wel in een vierentwintig-uurs economie, er wordt ’s nachts gewerkt, langs wegen, gebouwenreiniging, noem het maar op, betekent wel dat ook dan machines kapot gaan, techniek gaat kapot. Dat is ook de enige echte garantie die wij kunnen geven, dat techniek kapot gaat, met daarbij de boodschap dat we dan beschikbaar zijn om het te repareren of voor vervanging te zorgen, maar dat betekent ook dat daar druk uit ontstaat. Want de man die drie keer ’s nachts uit zijn bed gebeld wordt, dus het vereist discipline.
Wanneer kan en mag een klant bellen, wat accepteer je van een klant en wat niet, wat mogen en wat moeten je mensen accepteren van klanten en moeten is al een lelijk woord, in mijn beleving, want moeten is voor mij jarenlang alleen iets wat je alleen op het toilet deed. Betekent wel dat nu de rust en het uitschakelen, echte rust heb ik nooit, maar dat komt omdat ik een onrustig persoon ben.
Cor
Je hebt veel interesses, zou je kunnen zeggen.
Wim
Ja, ik ben nieuwsgierig. Ik ben altijd aan het combineren, technieken aan het bekijken, totaal andere technieken dan anderen, ik kijk niet in onze branche, ik ga ook graag naar een beurs die totaal niet branchegerelateerd is, om te kijken hoe mensen zich ontwikkelen, toepassen, ik probeer breed in te lezen en uit te zoeken wat anderen ontwikkelen en voor mij is wel nog steeds leidend, de transportbranche. Die is dusdanig flexibel, die is dusdanig aan het automatiseren, die is dusdanig aan het internationaliseren. Daar waar je vroeger een vrachtwagen kocht, koop je nu kilometers en onze branche staat wat dat betreft gewoon nog in de kinderschoenen. Mensen zeggen: ik heb hem altijd gekocht en ik zie wel hoelang ik hem ga gebruiken, mensen kennen de kostprijs niet, berekenen misschien wel veel te veel en hadden dus waarschijnlijk tot nu toe de luxe dat ze marge genoeg maakten om het door te kunnen berekenen. Ik denk dat we naar een tijd toe gaan waar dingen steeds transparanter worden, waardoor je gewoon nog duidelijker moet zijn in je kostprijs en steeds meer partnership moet betekenen voor de klant die jouw product gebruikt. Dat betekent ook dat de klant, net als dat wij als leverancier, steeds meer duidelijker moeten worden in de spelregels die we met elkaar afspreken en uiteindelijk is het net als voetbal, over de lijn is uit, in het net is het doelpunt en af en toe fluit er eens iemand en die zegt: wacht even, dit doen we hier niet met elkaar. Dus ik ben meer scheidsrechter geworden, uiteindelijk bepaal ik wat er gebeurt, maar dat doe ik niet alleen, daar overleggen we in, maar daarnaast is het wel zo, ja, wij zeker niet alles van de klant accepteren.
Cor
Even terug naar het rustmoment, want daar gaan we al snel weer vanaf, wat doe jij nu om rustig te worden?
Wim
Ik heb een heerlijk huis, ik heb een heerlijke tuin, het voordeel van die tuin is dat je daar moet werken, maar dat zie ik niet als werk. Daarnaast loop ik graag hard, ik sport, ik ben ook lid van een atletiekclub.
Cor
Trainer zelfs, zag ik?
Wim
Ja, ik ben trainer van een g-groep, niet te verwisselen met een gay groep, overigens heb ik daar niks op tegen, maar het is een g-groep, dat is een groep van negentien mensen met een geestelijke beperking, daar konden ze geen trainer voor vinden, ik dacht: ik ben toch regelmatig op die club en dat doe ik op maandagavond een uur in de week en er is geen dankbaarder werk dan met deze mooie groep mensen mogen werken. Er zijn weinig mensen die zoveel van mij houden als die groep.
Cor
En die konden wel wat energie gebruiken?
Wim
Ja, daar zei ooit een vader: we doen nu in een avond meer dan vroeger in een maand aan sport en er werd door heel veel ouders gezegd: mijn zoon kan niet hardlopen, mijn zoon die kan geen kogelstoten, die kan niet hoogspringen, geloof me, ze kunnen het allemaal wel, op hun niveau. En ook al springen ze maar een meter ver, het is een persoonlijk record. Dus ik doe niet aan winnen en verliezen in die groep, ik doe aan persoonlijk records en ook al springen ze een halve meter minder dan de keer ervoor, het was weer een fantastische afstand. Ik geef ze eigenwaarde en ik kan er zelf, ja, mijn volledige ei in kwijt, ja dat is zo prachtig. Ik wist niet dat het zo mooi was.
Het maakt me zelfs weer een beetje kind. Omdat velen van hun op kinderlijk niveau leven en ja, het heeft niets met werken of economie of efficiency of rendement van doen, het enige rendement is de dankbaarheid en als ik aan kom lopen, want ik moet altijd met de pont over, dan ben ik wel eens iets te laat, want die vaart niet regelmatig, als er dan negentien mensen juichen en je krijgt boksen, dat gaat in deze tijd nu even niet, maar dat is een fantastisch moment, ja. Gewaardeerd worden door een groep mensen die echter dan echt zijn.
Cor
Waren werknemers altijd maar zo.
Wim
Ik moet daar toch duidelijk in zijn, wij hebben hier een mooie groep mensen. En die zijn niet altijd zoals ik en dat is misschien ook maar goed, maar wij hebben hier ook echt een fijne groep mensen. Daar wil ik niemand mee tekort doen, maar ik leerde ooit een gezegde: beter één uit een dorp, dan twee uit de stad. Dat is ook zo, hier is echt nog een hele mooie mentaliteit en binnen onze groep mensen is dat ook zo. Ik heb klanten die echt wel eens tegen mij zeiden: Wim, besef dat je heel bijzonder personeel hebt en dat is deels opvoeden, maar dat ik deels ook jezelf thuis voelen in een manier van werken en kunnen en mogen doen, eigen verantwoording, eigen beslissingen, fouten maken, ik geloof in jongen mensen, ik laat jonge mensen dingen doen waarvan iedereen zegt: dat moet je nog lang niet doen. Maar daardoor ontwikkelen ze zich in onze groep bedrijven, want ik doe nog meer dan alleen hoogwerkers, op een manier die uniek is. Beslissen, vind ik veel belangrijker dan praten over de fouten. De fouten kosten geld, lossen we op en we gaan verder. Leer ervan en maak ze geen drie keer.
Cor
Heb jij, misschien, om even over fouten te spreken, heb jij een fout waarvan je zeg, dit is een podcast voor DGA’s, heb jij ergens een fout gemaakt op DGA-niveau, niet dat het niveau is, maar met dat soort dingen waar je alleen als DGA tegenaan loopt, waarvan je zegt, o, Cor?
Wim
Ik denk dat ik zeker in de beginjaren geen kennis genoeg had van de financiële kant van een bedrijf. Vond het ook allemaal best, geld heeft me nooit zo geïnteresseerd. Het was er, ik kon ermee werken en als je dan tegen limieten aanloopt dat wordt het eng. Dan krijg je, zeker in de jaren dat het moeizaam ging, 2008, 2009, 2010. Mijn dochter werd erg ziek, ik heb ervoor gekozen om alles los te laten en iedere tweede nacht in het ziekenhuis te slapen, waarbij je dan niet sliep. Dan was het heel erg moeizaam om de boel draaiende te houden, want ik moest ook nog voor een gezin zorgen thuis als mijn vrouw in het ziekenhuis sliep. We zagen elkaar amper en dan zie je dat je eigenlijk niet aan stabiliteit genoeg hebt gewerkt. En financiën waren daarbij een heel moeizaam breekpunt. En als je wakker ligt van financiële zorgen, dan lig je echt wakker. En dat heeft mij destijds ook doen besluiten dat ik nog veel simpeler gefinancierd wilde zijn en dan maar minder groot, dan maar minder duur en aflossen, aflossen, waardoor je baas in eigen tent wordt. En heel veel mensen zijn geen baas in hun eigen winkel. Zijn wel DGA, maar hebben niet genoeg zeggenschap om de bankier naar huis te kunnen sturen. En de fouten die er waren, ik maakte regelmatig ruzie met mensen die ik beter had kunnen paaien, maar dat is Wim, dat maakte mij Wim en dan niet mijn Wim blijven en dat was misschien niet de slimste techniek, maar het voelde voor mij wel als eigenwaarde en die heb ik hoog staan, maar dat is een fout als het gaat om werken met mensen. Dus nu, weer tien, vijftien jaar ouder ben je milder geworden, denk je iets langer over dingen na, stuur je die boze e-mail even wat later weg en ja, heb je duidelijkere afspraken waar je vroeger, een woord een woord liet zijn, bleek toch dat afspraken ernstig eenzijdig werden geïnterpreteerd. Dus een merk, wij leveren Oil & Steel, ooit bedacht, ik deed in staal, daar kwam olie bij, olie en staal, maakten we Oil & Steel van ik deponeerde het merk niet goed, anderen gingen ermee werken en uiteindelijk lieten ze mij tekenen dat ik dat merk en logo alleen maar exclusief mocht gebruiken zolang hun ze voor mij mochten maken. Dan kun je juridisch vechten, ik ben van mening dat hun mij nodig hebben, ik hun niet. Ik bedenk dingen, ik pas ze in de praktijk toe en iedereen die van alles maakt, die kent de toepassing niet en die kan de service niet verlenen die wij wel kunnen verlenen en een auto zonder service die koop je na vijf jaar niet nog een keer.
Cor
Maar die fout, ik denk dat jij, ik denk dat dat voor veel DGA’s, een grote mate van rechtvaardigheidsgevoel hebt, maar dat is natuurlijk ook jouw rechtvaardigheid die geweld aangedaan wordt, dan mag de hele wereld omvallen, maar dan ga je je gelijk halen? Gelijk halen en gelijk krijgen is natuurlijk -
Wim
Je maakt zeker wel eens gevechten tot uitersten, dat is misschien fout, soms zou je daar eerder een mediator of iemand moeten inschakelen, ik besteed ook dingen uit die ik vroeger emotioneel zelf oploste, dus zeker arbo-zaken en dat soort dingen die heel persoonlijk worden, waar ook heel vaak persoonlijke verwijten op tafel komen, los van het feit of ze terecht of onterecht zijn, ze worden je wel verteld. En als je daar persoonlijk op reageert dan escaleert dat vaak, dus doe dat niet. Dat doe ik niet meer, dat besteed ik uit, mensen zijn daar professional in, doen dat niet altijd zoals ik dat wil, maar vinden wel oplossingen waardoor we met zijn allen verder kunnen. Ik denk dat dat een hele belangrijke leerschool is, maar daarnaast, wat je net noemde, ik denk dat belangrijker is, het gaat niet om rechtvaardigheid, het gaat om: waar sta je voor. Ik ken heel veel mensen die rood mooi vinden omdat hun klant vindt dat rood mooi is. Ik vind rood op zich een gezonde kleur, zeker als je hem op je wangen hebt, maar ik vind het geen mooie kleur. Dus ik ga tegen de klant niet vertellen dat rood een mooie kleur is. Dat ga ik niet aan hem bevestigen. Dat is natuurlijk een flauw voorbeeld, ik ben een blauw-man. Ooit vertelde een Chinees dat blauw de kleur van kracht is en dat ervaar ik, dat voel ik ook zo en dat zie je aan onze bedrijfsvoering ook terug. Wij zijn blauw en ik respecteer iedereen zijn kleurkeuze, maar het betekent wel dat ik niet ga voor rechtvaardigheid, maar wel duidelijk ben dat mijn kleur geen rood is. Daar kun je natuurlijk als voorbeeld natuurlijk heel lang over verder discussiëren, die rechtvaardigheid, uiteindelijk heeft ieder mens die in zich. De één uit hem, de ander niet, ik ben redelijk duidelijk als dingen mij niet bevallen. En dan wil ik er ook niet mee verder, dan tel ik ook desnoods mijn verlies op en dan ga ik weg. Dus er zijn grenzen aan zakelijke dingen die ik menselijkerwijs wil accepteren. Maar dat geldt ook voor mijn mensen, die bescherm ik daar ook voor. Uitgescholden worden voor geld, of een grote bek verwachten, of voor andere zaken, we doen het zelf ook wel eens een keer, ik ben er ook debet aan dat je wel eens uitvalt over iets wat misschien niet had moeten gebeuren, daar ben ik ook open in, dat is fout, maar dat heb je moeten leren en ik ben iemand die heel moeilijk sorry zegt en dat kan je als goede of slechte eigenschap zien, maar dat is voor mensen soms onverteerbaar. Ik kan boos zijn, over iets, ik heb het verteld, ik draai me om en ik ben het vergeten. Maar er zijn mensen die daar dan nog een half jaar mee rondlopen, die je niet meer aan durven kijken en dat moet je leren. Dus de menselijkheid, die heb ik moeten aanleren. De menselijke kant van ondernemen, maar dat betekent ook dat een aantal mensen je nog niet menselijk genoeg vinden, maar die beseffen niet altijd dat uiteindelijk de tent runnen en zorgen dat het financieel klopt, dat iedere maand tienduizenden euro’s salaris beschikbaar zijn en dat er geen financiële sores bestaat, dat is een target. Dat is een moeizaam iets.
Cor
Mag ik je een hele persoonlijke vraag stellen, Wim?
Wim
Tuurlijk.
Cor
Je komt op mij niet over als niet menselijk, maar wat heeft het overlijden van je dochter voor jou als zakenman, als DGA, wat heeft dat voor invloed gehad?
Wim
Eva was twaalf jaar en uiteindelijk helemaal verkankerd is ze overleden. Ik zeg het zo grof, omdat het ook zo was. Totaal onmogelijk om verder te leven. Je eigen dochter aan moeten kijken en haar moeten vertellen met al haar verstand en de volwassenheid dat ze in dat jaar van ziek zijn had gekregen, haar aankijken en dan zeggen dat ze gaat sterven. Terwijl je dat een kwartier eerder van haar arts hebt meegekregen, dus je eigen dochter aankijken, samen met je vrouw en haar dan vertellen dat ze niet blijft leven, maar dat ze gaat sterven. En als ze je dan vraagt met tranen in haar ogen: dit jaar nog pap? En we hadden net gehoord nog enkele dagen, ja, wat heeft dan nog waarde? Wat heeft er dan nog waarde, of je dan miljonair bent of honderd machines bezit of driehonderd machines, het werd allemaal waardeloos.
Het was ook bijna waardeloos want je had er toch geen aandacht of tijd meer voor. Maar je dochter in haar ogen kijken en, het was mijn dochter die toen ondernemer was en zei: dan wil ik nu naar huis. En de arts zei: dat kan niet, want we moeten nog heel veel regelen. Toen zei ze: we hoeven helemaal niks meer te regelen, want ik ga toch dood. En die arts keek ons aan en die dacht: ja, zo is het. Het was iets wat wij haar als gezin mee hebben kunnen geven, maar als DGA, als bedrijf leert het je dat eigenlijk helemaal niets iets waard is. Dus een auto, iedere keer weer duurder, je laat je toch verleiden door weer een grotere en een duurdere te kopen, ik ben ook rigoureus een auto gaan kopen die in een showroom stond, in plaats van daarna de volgende, ik heb gezien dat sterven, of je nu twaalf bent of tweeëntachtig, dat is iets wat ons allemaal een keer staat te gebeuren, maar waar heel veel mensen en zeker ondernemers niet genoeg bij stilstaan. Als bedrijf denk ik dat ik nonchalanter ben geworden, ik vertrouw op mijn toekomst en ik werk aan mijn toekomst als ondernemer, maar ik werk uiteindelijk aan de toekomst, dus ik zei: nooit meer zal ik mijn dochter zien, nooit meer kan ik met haar knuffelen. Maar ik werk aan ooit weer, omdat ik daarin geloof. Ik geloof dat er een toekomst is na dit werkbare menselijke leven en het leerde mij, dat als klanten mij bedreigden, want zo voelde ik het heel vaak, dat ze wegliepen, dat ze naar een ander gingen, dat ik dacht: ach, er is voor mij een plek, ik sta met een boodschap in deze wereld, wij doen de dingen die we hebben afgesproken, ik ben er ook van overtuigd dat we zeker wel eens iets beloofd hebben wat we niet hebben na kunnen komen, dus probeer dat te voorkomen, zeg daar ook een keer tegen een klant tegen, eerlijk, dat je iets beloofd hebt wat niet kon, of waarvan je dacht, in je enthousiasme van verkoop, maar als DGA, als mens heb ik wel geleerd dat meer geld, of meer rendement, of altijd maar meer, hoeveel procent meer. Hoe vaak spraken bankiers daarover. Ik ben nog meer op mijn moraal en op mijn mentaliteit gaan werken, dus ik had hier een bankier, toen die terug kwam, mijn dochter was overleden en ik had mijn halfjaarcijfers niet ingeleverd en deze bankier die zei tegen mij, ik zei: je weet toch wat er gebeurd is, het was juli en ik had Eva in april begraven. En toen vroeg hij om de halfjaarcijfers. En die had ik niet, daar had ik niet eens over nagedacht. En bleek later ook nog iemand van bijzonder beheer bij te zitten, en toen zei ik: je weet toch wat er gebeurd is en toen zei deze bankier tegen mij: laten we het even zakelijk houden. En ik kreeg kippenvel op mijn rug, van zo’n man. En toen zei ik ook nog tegen hem, ik had zeventien jaar altijd alles ingevuld, banktechnisch, nooit hadden ze me moeten vragen, nooit hebben ze mij moeten manen, nooit hadden ze iets moeten zeggen. Ze hebben het over gelden die ze beschikbaar hadden, er was niemand bij de bank, die durfde te tekenen voor de risico’s die wij op dat moment afspiegelden omdat wij eerlijk waren. We lieten zien wie we waren en we deden er geen cent anders bij of aan. We upgraden de voorraad niet, we deden de debiteurenlijsten niet op een andere manier, het klopte wat we lieten zien en dat vonden ze een risicoprofiel. Toen zei ik tegen die bank: er is ook nog zoiets als moraal. Ik heb altijd alles ingevuld. En toen zei deze bankier tegen mij: moraal, moraal moet je vergeten. Dat bestaat niet meer. En toen ben ik ontploft en ik heb hem eruit gedonderd, letterlijk. Hij wilde niet weggaan, hij zei: ik laat me niet wegsturen en ik heb destijds gezegd: eruit, anders duw ik je van de trap. Hij zat in mijn kantoor boven. Iets waar ik nog steeds geen spijt van heb. Het kostte me heel veel energie, ik heb er heel veel zorgen van gehad en een aantal mensen die ik nog steeds dankbaar ben, hebben mij privé overeind gehouden door me gewoon blanco honderd-, tweehonderdduizend euro te lenen en zeiden ze: Wim, komt het goed? Ik zeg: het komt goed! Het geld zat in machines, het geld zat in een business die draaide, ik heb ze kunnen aflossen en ik heb er vijf jaar over gedaan om de bank gedag te kunnen zeggen en ik heb ze toen ook niet uitgescholden bij het gedag zeggen, maar bedankt voor de bewezen diensten, maar in alles in mijn lijf was destijds blij dat ik niet meer afhankelijk was van de bank en tot vandaag de dag hebben wij nog een gezonde schuld op bedrijfspanden, maar leven wij voor de rest met een positief saldo op de bankrekening en dat is rust. Dat is rust en ruimte, dat heeft beperkingen, waardoor ik, ik zie veel meer mogelijkheden en potentieel dan dat mijn portemonnee groot is, ik zou dubbel zo groot kunnen zijn als ik kapitaal bezat wat er voor nodig zou zijn, maar het geeft je de onrust en de onmacht en het onbegrip van mensen die zijn niet te verwoorden. En ik heb gezien toen wij groeiden en groeiden dat bankiers aan alle kanten met mij meedachten, zomaar een ton hier, een ton daar, speciale kredieten, verruimingen, alles klopte, maar ze kwam mij ook vertellen dat ik mee getekend had voor mijn huis dat ik mee getekend had voor dit en voor dat, mijn vrouw werd er ’s nachts wakker van, er waren dreigende woorden, er werd een interim manager voorgesteld van de bank die maar eens mee moest gaan kijken, die niet eens wist wat een machine was, ik ontmoette de vijfde account manager in vier jaar tijd, er was geen loyaliteit er was alleen maar papierwerk.
En wat dat mij als DGA leerde, dat als je in nood komt en dat scenario moet je gewoon als bedrijf klaar hebben liggen, dan moet je gewoon zorgen dat je minder afhankelijk bent van mensen die jou willen dicteren zonder kennis van zaken van je echte business. Andersom, ga voor de spiegel staan en reken voor jezelf eens uit of je inderdaad dat geld wel waard bent wat je van anderen gebruikt en ga er ook zo mee om. Respecteer het ook en wees daar een betrouwbare partner in. En kan er iets niet, informeer ze vooraf, wees duidelijk. Ik ben altijd duidelijk geweest. Ik heb mensen moeten bellen dat ik niet kon betalen en dat zijn mensen die me nu nog steeds heel dankbaar waren. En die zeiden: Wim, geen probleem. Wat stoer dat je belt. Dat waren niet eens grote bedragen, vijfduizend, tienduizend, maar ik had veel geld onderweg, veel ontwikkelingen onderweg, we hebben veel af moeten schrijven. Accountant die ons adviseerde om alle verliezen in één keer te nemen, zonder ons het besef bij te brengen dat de bank ineens bij mij kwam en zei: je hebt geen winstwaarschuwing afgegeven. Ik had nog nooit van het woord gehoord, op ons niveau. Ik dacht dat dat voor grote, beursgenoteerde bedrijven was en ineens waren wij niet meer die gevierde jongen waar ze graag op de koffie kwamen, maar waren wij een, zo heb ik het ervaren, een parasiet in de portefeuille van een bankier. En kunnen werken en kunnen leven zonder bankschulden, dat is een luxe en een comfort die ik iedereen toewens, want dan kun je gaan ondernemen.
Cor
Dus de beste jaren gaan nog komen, Wim.
Wim
Menselijkerwijs denk ik: ja. Ik heb aangegeven, ik heb geen rust, want ik wil nog meer, want ik wil altijd de beste zijn. Ik ontwikkel nog steeds machines en ja, wij zien door service, service-mentaliteit, we hebben denk ik rond de duizend machines in service en onderhoud, daar zit zoveel potentieel en de concurrentie kopieert en probeert na te doen, maar bij heel veel bedrijven ervaar ik niet de echtheid die wij voor de klant willen betekenen. Dat ervaar ik bij fabrikanten, zodra ik machines bestel ben ik de king, gaan ze met me uit eten, zodra ik drie maanden geen machines bestel word ik ook niet meer door ze gebeld. Zijn ze even niet beschikbaar, hebben ze op een beurs geen tijd voor me en zo zie je heel veel zaken. De komende jaren worden denk ik moeizame jaren, dus je hebt, maar dat betekent ook heel veel kansen. Dus, heel veel mensen praten nu over bedreigingen, die zien een economie dalen, maar dat forceert mensen om hun koers bij te stellen en een route te gaan lopen die veranderingen teweeg brengt en je verdienmodel, altijd overeind houden zoals je dat twintig jaar geleden deed, dat kan sowieso niet. Ik denk dat twee jaar vooruit al heel ver is, zorg dat je luistert en in de markt bezig bent, bij de klant, op internet, zorg dat je bij bent en dat je gezien en gehoord wordt. Dat je dus begrepen wordt met je boodschap.
En als laatste denk ik, over jouw vraag rondom het verlies van mijn dochter, dat was niet onze enige tegenslag. Vijf jaar daarna moest ik horen dat mijn zoon ook kanker had, twee jaar geleden hoorden wij dat Sven nog zes maanden zou leven en ook dat hebben we niet geaccepteerd en zijn we aan de slag gegaan en zijn we twee jaar verder en leeft hij nog steeds. Immunotherapie en dat alles naast ondernemen, mijn relatie die stukgelopen is, waarin ik mezelf heel veel verwijt, waarin ik ook vergat sorry te zeggen, er genoeg te zijn, dingen heb gedaan die ik zeker niet had moeten doen en ja, als ondernemer ben je altijd met je bedrijf bezig. Uiteindelijk is een gezin en keuzes niet altijd een keuze. Dus mensen roepen: alles is een keuze. Ik ging naar een psychiater die ons begeleidde, die zag ik acht keer op zijn horloge kijken in dat uur dat ik bij hem was, dat is al niet hoe ik mijn gesprekken voer, ik heb tijd voor de mensen, waar ik tijd aan geef en die tijd wordt niet bepaald door mijn horloge of door mijn agenda. Hoewel tijd natuurlijk altijd wel een definitie zal blijven. Die mensen werken toch uurtje factuurtje. Die gaven mij adviezen. Ik zei: maar werk is een groot probleem binnen deze situatie en dan zeiden ze: ja, dan stop je er toch mee? Dat was een hele goede opmerking, alleen ze vertelden me niet hoe. Hoe zeg ik tegen achttien gezinnen dat ze geen werk meer hebben, dat het bedrijf weg moet, of het te verkopen is, of allerlei andere zaken. Mensen hebben heel veel kortetermijnadviezen. En die zijn op zich niet fout, maar de oplossing geven ze er alleen niet bij. Ik heb heel vaak gedacht: oké, waar sta je voor? Wie wil je zijn, wat kan je zijn, dus heel veel ballen omhoog houden betekent: hou het simpel. Doe je ding, neem je rust, neem je tijd, parkeer zaken en vertel mensen dat je van ze houdt. Dat doe ik zelfs tegen mijn personeel. Iedere morgen als ik aan de zaak kom geef ik iedereen een hand, dat heb ik van een Pool geleerd. Nu in coronatijd is het een boks of een elleboog, heel veel mensen vinden dat raar. Ik ben een handenschudder, dus binnen de coronatijd een erg lastig iets voor mij.
Cor
Dan kunnen we elkaar een hand geven, maar dat doen we dan maar even niet.
Wim
Ik ben persoonlijk tegen iedereen. Degene die dat vervelend vinden, dus de grote, stoere inkoper die met een wensen- en eisenlijst aan mijn bureau zit, als die geen mens wil zijn of worden in het gesprek wat ik met hem voer, dan zit ik daar niet mee, maar dan heb ik er ook geen moeite mee als die bij mij geen klant wordt, want er is speelruimte genoeg in deze markt voor mensen die dat wel waarderen.
Cor
Het is iets van alledag, maar, jammer is het inderdaad dat degene die thuis misschien wel vaker service van jou nodig had, dat je voor de hele wereld wel klaarstaat, maar misschien voor het allerbelangrijkste, ook daarin kunnen we elkaar de hand geven, dat je het dan niet ziet?
Wim
Bij mij is het zeker niet alleen service, ik ben wel eens niet eerlijk geweest naar mijn vrouw. Dat is lastig, als mens lastig, als ondernemer lastig, je bent onderweg, je hebt reizen, je hebt los van, het gaat niet eens over vreemdgaan of andere verhalen, maar gewoon geen tijd voor elkaar, keuzes maken die niet op je gezin van toepassing zijn en is het leven wat het je leert, maar bij ons, ondenkbare werkelijkheid van nog een keer tegen een kind moeten zeggen dat hij niet blijft leven, ja dat betekende dat je, ik heb het wel eens gezegd: kom eens thuis en ga eens met een verdrietige vrouw naar bed. Verdriet wat je niet begrijpt en het gaat niet om de seks, of om allerlei andere zaken, maar gewoon niet begrepen worden. Ik voel mij in deze wereld vaak niet begrepen. Als ik boos ben, als ik emotioneel ben dan zijn er mensen die niet begrijpen wat er in mijn leven allemaal speelt, maar mensen beoordelen mij wel. Mensen zijn boos als je niet terug hebt gebeld, mensen weten hoe het werkt. En nu zei een Duitser iets heel moois, die was zo boos dat hij mij niet kon bereiken en dan ging ik toch een keer langs en toen ik hem vertelde waarom ik niet bereikbaar was toen werd hij heel stil en toen zei hij: als we ooit op de laatste dag van ons leven iets tegen elkaar konden zeggen, dan zou er niemand zeggen: Cor, weet je waar ik spijt van heb? Ik heb eigenlijk te weinig gewerkt. Niemand, al ben je nog zo lui geweest, niemand zal zeggen: ik heb eigenlijk te weinig gewerkt. Ik had meer willen werken. Dus wat betekent dat: dat werken is eigenlijk helemaal niet belangrijk. Maar het moet wel. Het moet wel. Dus het moeten was voor mij ook een houdgreep, een houvast, een bezigheid. Als ik die niet had gehad, dan weet ik niet, dus, je kent mensen die gaan boomknuffelen, mensen kennen God niet, gaan boomknuffelen, gaan met psychiaters praten en daar is op zich niks verkeerds mee, maar hoe inhoudelijk of hoe echt zijn die gesprekken? Of zijn het formaliteiten die je invult omdat alle mensen het doen, omdat het iets is geworden wat hoort bij de problematiek van je situatie. Ik denk dat het echt moet zijn en als je je echtheid prijsgeeft, als je daar vanaf gaat wijken en of dat DGA of werknemer is, maar als je je echtheid loslaat, dan ben je geen mens meer.
Cor
Ik zie, we zijn al dik over het uur heen, dat maakt me niks uit, maar ik heb nog één of twee vragen die ik echt nog even aan je wil stellen, Wim. Misschien heel kort, welke leverancier zou je vandaag een pluim willen geven? Dat is een goede leverancier, daar ben ik blij dat ik daar klant van ben?
Wim
Ik heb een Italiaanse leverancier, dat is de IMER Group, recentelijk toegevoegd aan onze organisatie, bijzondere mensen, maar het valt of staat uiteindelijk met de account manager. Het is een Pool die met Italianen zaken kan doen, dat is heel knap, hij woont ook in Polen, bijzonder mens, volgt zijn dingen op, persoonlijk, dus die persoonlijkheid kom ik weer, de menselijkheid achter zo’n man, die jou terugbelt, die durft te zeggen: ik had geen tijd voor je. Dat kun je van zo’n man ook accepteren. Maar die mensen hebben een drive om het bij jou goed te laten gaan en een leverancier die dat kan, die heeft toekomst, binnen iedere organisatie.
Cor
Je zegt: je hebt zo’n dertig dingen waar je de service nu voor doet, hoogwerkers.
Wim
Dertig?
Cor
Nee, sorry, duizend. Tuurlijk, alle klanten zijn goed, maar heb je een klant van het afgelopen half jaar waarvan je zegt, dat vind ik leuk, die vind ik bijzonder. Dat vind ik een mooie fijne klant?
Wim
Ja, voor mij is een klant, ik vind het lastig een naam te noemen, ik heb er veel, wat voor mij altijd prachtig is, is als iemand bij ons een offerte opvraagt na tien, vijftien jaar aan service te hebben genoten en gewoon een nieuwe machine bestelt. En zegt: dat valt me mee, wat ik bij moet betalen. En de klant die ook zegt: ik heb het niet aan een ander gevraagd, het is goed zo. De klant die jou waardeert. En dat heeft een groot contrast, er zijn ook mensen die alles op internet afzoeken, waarbij je de goedkoopste moet zijn, daar is mijn motto heel simpel, ik heb er een heel mooi verkoopverhaal bij: de goedkoopste camping van Frankrijk is niet de beste camping, daar is geen zwembad, of schoon toilet of warme douches. Het goedkoopste hotel in Turkije, even los van Corona, dat is niet het hotel aan zee met een goed strand en een shuttle bus die jou op het strand brengt. De goedkoopste auto is niet de fijnst rijdende auto als je veel onderweg bent. Waarom moet ik dan wel de goedkoopste leverancier voor jou zijn? Het is een trend, zeker bij overheden, bij heel veel mensen, dus als dat de term moet zijn, dus de klant die mij waardeert en accepteert wat ik daarom kost, dat vind ik een echte klant. En die krijgt liefde terug die ongekend is.
Cor
Dan de allerlaatste. Welke ultieme tip zou jij geven aan andere DGA’s?
Wim
Leer luisteren naar andere ondernemers, maar daarnaast is denk ik: kijk buiten je branche. Kijk en luister buiten je branche, waarom andere mensen dingen ontwikkelen. Of het nu automatisering is, financieren is, of in technologie zoals in ons bedrijf, kijk in totaal andere branches. Ga er desnoods stage lopen. Ik zou zo graag een week in het jaar in een ander bedrijf de beste werknemer willen zijn, omdat je daaruit leert hoe mensen dingen doen, waarvan jij nog nooit hebt kunnen bedenken hoe dat zou kunnen werken. Dus kijk naar een ander en vraag een ander hoe hij dat zou doen zonder dat je daar heel veel tijd aan kwijt bent. Kun je lezen, kun je vinden, kun je op internet vaak iets over teruglezen, maar belangrijk is ook: wees dan zelf ook zo open en oprecht om anderen ook van die informatie te voorzien als ze er bij jou om vragen.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Podcast voor DGA's #3 Cor Spronk in gesprek met Gert Koekoek - groenteman over acquisitie, sturen op cijfers, vervanging en personeel
21 Sep 2020· Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!
Zorg dat je iemand naast je hebt die je kan vervangen
Ik ontvang Gert Koekoek in onze studio in Dronten. Zijn auto verraad dat hij eraan komt. Gert is nu ruim 20 jaar ondernemer en begonnen als de echte groenteman Gert Koekoek en volgens hem is hij dat nog steeds. Op dit moment levert hij in een grote regio gesneden groente uit zijn eigen groente-snijderij en geeft hij leiding aan 30 man personeel.
Zijn ex-vrouw zei al in 2008 tegen Gert dat hij maar een groente-snijderij moest beginnen. Gert verklaarde haar toen voor gek, maar nu weet hij dat ze gelijk had. Het visioen die Gert zelf in 2012 kreeg dat hij alle maaltijdproducenten in Flevoland als klant zou hebben werd al in 2 jaar gerealiseerd.
De meeste handel komt binnen via mond-tot-mond reclame, Gert heeft geen accountmanagers in dienst. Hij voelt zich geen netwerker, maar via netwerken en bedrijfsbezoeken komen toch nieuwe opdrachten binnen.
De grootste fout volgens Gert is dat hij geen scholing heeft gevolgd, daardoor heeft hij teveel leergeld in de praktijk betaald. Maar alhoewel hij de meeste keuzes maakt op basis van zijn onderbuikgevoel, zijn de cijfers de laatste jaren steeds de onderbouwing van zijn ondernemerskeuzes geweest.
We hebben het daarnaast nog over besturen, korte ketens, de Floriade en zijn voorgangers.
Wat volgens Gert heel goed is gegaan is de samenwerking met André Weijmer, zijn huidige bedrijfsleider. Hij verteld hoe het begon met een opgeblazen motor van zijn bedrijfsbus tot aan de feilloze samenwerking van nu. André kan hem vervangen.
En als er een Poolse of een Nederlandse kandidaat zich aanmeld voor een functie in de snijderij, wie zou je dan kiezen Gert, vroeg ik hem.
Zijn antwoord was heel resoluut, luister zelf maar.
https://www.linkedin.com/in/gert-koekoek-14403a26/
Volledige tekst podcast:
Cor
Gert Koekoek, woont in Dronten, wij kennen elkaar volgens mij, wij hebben elkaar voor het eerst ontmoet bij de vereniging Flevofood, daar waar je toen nog in het bestuur zat, later bij de Reis van de Ondernemer, hier bij een workshop, toen zijn we in contact gekomen met het twintigjarig jubileum van jou, wat rond 1 april zou zijn en ik zag vanmorgen ook nog dat je de honderdste ambassadeur bent van de Floriade. Ik zit in de adviesraad van de Floriade, dus daar hadden we elkaar van kunnen kennen, maar ik wist wel dat je daarbij zat en misschien zijn er nog wel veel meer connecties. Woont in Dronten, dat hebben we in ieder geval dan gemeen. Hoe oud ben je?
Gert
Ik ben vierenveertig.
Cor
Vierenveertig lentes jong en, heb jij een relatie? Ik zag natuurlijk, ik heb je natuurlijk gecheckt op Facebook, maar.
Gert
Ik heb een relatie, sinds twaalf jaar.
Cor
Sinds twaalf jaar, kinderen?
Gert
Ik heb uit mijn vorige relatie twee kinderen, twee dochters. Eentje van dertien en eentje van eenentwintig.
Cor
Kijk eens aan. En hobby’s?
Gert
Hobby’s, heb ik te weinig tijd voor gemaakt, ik heb sinds een paar jaar één hobby dat is een makkelijke hobby, dat is een miniatuurverzameling van vrachtwagens.
Cor
Dat heb ik gezien, we zijn nu niet in jouw kantoor, want ik vroeg: waar kunnen we rustig met elkaar spreken, op een plek die jij interessant vindt, of belangrijk is voor je, toen zei je: dat zou mijn kantoor kunnen zijn, maar daar is een hoop reuring natuurlijk. We gaan straks voor de foto, die we samen maken, nog wel even naar jouw kantoor toe, ik vind het wel leuk om ons samen vast te leggen daarbij, maar dat zijn allemaal modeltrucks van AGF, van koeltrucks?
Gert
Van koeltrucks, van groothandelaren, het begon eigenlijk met afbeeldingen van AGF op vrachtwagens en uiteindelijk kwamen daar transporteurs bij, bij ons komen veel transporteurs aan de deur, allemaal transporteurs van AGF, ik heb per ongeluk nog een keer een paar bierminiaturen gespaard, maar daar ben ik mee gestopt, anders werd het zo - maar dat is mijn hobby. Dat staat op mijn kantoor, dat was de eerste uitspraak van mijn vriendin: heel leuke hobby, maar doe maar lekker op kantoor.
Cor
Ja en op je bedrijf, komen we straks even op terug. Heb jij een favoriete voetbalclub?
Gert
Nee.
Cor
Nee? Gaan we gelijk door. Muziek?
Gert
Nee.
Cor
Auto? Wat voor auto rijd je?
Gert
Ik rij een Ford.
Cor
Een Ford.
Gert
Ja, een hele degelijke Ford. Het is wel een Ford Mustang.
Cor
Ford Mustang. En de kleur?
Gert
Hij is smurfenblauw, er zit een vijf litermotor in, het is een V8. Past niet meer in deze tijd, maar het past wel bij mij.
Cor
Ja. Ik zeg zo maar gewoon als eigenaar ook: lekker, zeg ik dan. Lees je wel eens boeken?
Gert
Te weinig.
Cor
En als je wel boeken zou lezen, welk boek zou dat zijn?
Gert
Een beetje spanning, detectives, misdaad vind ik wel interessant.
Cor
Niet over business?
Gert
Nee, eigenlijk niet. Daar heb ik vroeger wel eens een boekje van gehad, maar te theoretisch. Ik ben helemaal van de praktijk, dus ik heb wel eens zo’n boek gekocht vol goede moed, mee op vakantie genomen, de eerste tien bladzijden gelezen en nog eens een keer tien en toen kwam hij ergens onderin de koffer en ik heb ze waarschijnlijk nooit meer gezien. Nee, ik ben geen man van de theorie. Had misschien wel goed voor mij geweest in het verleden, maar goed. Dat is zo gelopen.
Cor
Dat is zo gelopen. Heb jij een idool, of iemand waar je tegenop kijkt? Of waarvan je denkt: die, die doet dat -
Gert
Ik vond vroeger altijd - Hennie van der Most, dat was een man die woonde dicht bij ons, en dat was een man, daar keek ik altijd tegenop en die het toentertijd voor elkaar bokste. Dat begon met De Bonte Wever natuurlijk, de Watertoren in Assen, Kalkar, dat soort dingen, ja. Ondertussen volg ik hem wat minder, hij is natuurlijk ook verhuisd en je hoort niet zo heel veel meer van hem, ja, de dingen vind ik persoonlijk een beetje gedateerd worden, maar toentertijd vond ik dat echt een ondernemer van - hij kwam ook in de winkel bij mij vroeger, was gewoon een hele normale vent. En zijn dialect. En we zaten een keer bij hem in De Bonte Wever met onze jongens in de kroeg en een vriend van mij gooide een gulden in de gokkast. Jongens, niet gokken, daar word ik alleen maar rijk van! Een hele open, leuke man.
Cor
Hou oud zou hij nu zijn?
Gert
Ik denk dat hij rond de zeventig is, denk ik.
Cor
Maar dat brengt me eigenlijk meteen bij de volgende vraag: uit wat voor nest kom je? Want Hennie van der Most komt uit de buurt van Slagharen.
Gert
Hij komt van oorsprong uit Hollandscheveld. Dorpje in Drenthe, dichtbij Hoogeveen. Net tussen Hoogeveen en Slagharen in. En mijn ouders die waren ook ondernemer, die zaten net als ik in de groente en fruit en mijn ouders die ventten langs de deur met groenten en fruit, met een aantal busjes. Ik was een nakomertje, toen ik vijftien was konden mijn ouders vervroegd stoppen toentertijd, ik wilde het met alle geweld overnemen, dat mocht niet, daar was ik erg boos om. Later had ik er wel begrip voor, mijn ouders zeiden ook van: de ene dag wilde je brandweer man worden, de volgende dag groenteboer, dus achteraf was het waarschijnlijk wel goed gekomen, maar achteraf had ik ook wel respect voor hun keuze dat ze niet op mij gewacht hebben.
Cor
Maar, vijftien jaar, dan ja, het kon net niet, zeg maar.
Gert
Nee, wat je dan leuk vindt, als je achttien bent kun je wel zeggen: ik heb het eens even goed bekeken, maar dat is best veel werk. Dus toen had ik er wel respect voor, maar later ook wel van: die keuze hebben zij goed gemaakt van: alles leuk en aardig, maar we stoppen nu en als je dat wilt, dan doe je dat maar.
Cor
Maar venten langs de weg, als je het nu zou vergelijken met je huidige bedrijf, dan was het gewoon consumenten benaderen. Een soort SRV-wagen, maar dan alleen met groenten.
Gert
Ja en dan meer op de vlakten, dus niet in de steden want daar kwamen toentertijd, dan praat ik over de jaren, eind jaren negentig, toen kwamen de supermarkten ontzettend op, dus in de stad viel er geen brood meer te verdienen, maar op de vlakten bij de boerderijen daar viel nog best wel een goede boterham te verdienen, ja. Dan kwam je er één keer in de veertien dagen en dan een zak aardappels van vijfentwintig kilo een zak sinaasappels van twintig stuks en zo benaderden we de klanten destijds.
Cor
Net wat boeren zelf niet op hun eigen land verbouwden, een moestuin niet hadden, maar dan wel bij hun betrokken. Vader en moeder werkten eigenlijk altijd?
Gert
Ja, die werkten altijd. We hadden drie weken per jaar vakantie. De eerste week moest alles schoongemaakt worden, de tweede week dan gingen we eens een dagje naar Duitsland, en de derde week moest er alweer voorbereid worden. Dus ja, die hebben eigenlijk altijd gewerkt. Het was normaal.
Cor
Had jij toen al niet afkeer tegen het ondernemerschap?
Gert
Nee, de handel zat altijd wel een beetje in mij. Dat triggerde mij, vond ik wel leuk. Als je iets kocht voor een gulden en verkocht voor twee gulden, toentertijd, dat was best wel leuk. Toen was dat winst, later in mijn leven is dat wel andersom geweest, maar ik vond het wel interessant van: ja. Je ziet mensen die moeten heel de dag werken, een jongen van mijn leeftijd die heel de dag hard werkt en die heeft dan tien gulden en soms had ik twintig gulden. Zo kan het ook, met relatief weinig -
Cor
En deed je dat ook al met de groenten van jouw ouders, of met hele andere dingen?
Gert
Nee, toen was ik iets ouder, vuuraanstekers, parasols, ik heb van alles verkocht. Overal waar ik handel in zag dat kocht ik en dat verkocht ik.
Cor
Heb jij scholing gevolgd om uiteindelijk ondernemer te worden? Hoe is dat gegaan, welke school heb je gedaan?
Gert
Ik ben begonnen op de MAVO, daar heb ik twee jaar in de eerste gezeten, toen vonden ze het beter dat ik maar naar de technische school ging. Ik was eigenlijk niet gemotiveerd om te leren. Ik zat wel op school, omdat het moest, voor de rest, ik deed niks. Toen heb ik wel promotie gemaakt, ik mocht gelijk naar de tweede klas van de technische school. Ik mocht wel even bij de directeur om de tafel komen van: ik ga je volgen, want hij had natuurlijk gehoord hoe gemotiveerd ik was. Eind van het tweede jaar moest ik een keuze maken, dat was electro, metaal, schilderen of autotechniek. Ik vond alles helemaal niks. De gedachte om naar een andere school te gaan, leek mij ook al niks, want al mijn vrienden zaten op die school, dus ik dacht: weet je wat, ik doe automonteur. Heb ik twee jaar gedaan, daarin hebben ze mij ook laten slagen, ja toen was ik een jaar of zeventien, ondertussen was ik bij de groenteboer in het dorp aan het werk gekomen ik denk: ik moet nog niet van school of, je moest toen tot je achttiende naar school, toen kwam ik op een opleiding tot ja, ondernemer. Eerst verkoopmedewerker eigenlijk heb ik alles in anderhalf twee jaar doorlopen en heb ik het diploma ondernemer op zak.
Cor
Het middenstandsdiploma in die tijd?
Gert
En dat vond ik heel interessant, want toen ik daar op school kwam toen ging er een wereld voor me open van: dit vind ik leuk. Dus ik denk dat het drie of vier jaar was dan, ik ben er denk ik in anderhalf jaar doorheen gefietst en ook nog gewoon gewerkt, dat was toen leren en werken en dat vond ik leuk.
Cor
En bijvoorbeeld in de vriendengroep, wat was jij dan vaak voor type? Was jij degene die de boel aan de gang maakte?
Gert
Ja, ik was altijd wel een beetje gangmaker. Nog wel steeds een beetje, ja. Ik vind het wel leuk om op de voorgrond te staan.
Cor
Ja, leuk. Je zegt: ik ben bij de groenteboer aan het werk, in loondienst geweest. Hoe lang heeft dat geduurd?
Gert
Toen mijn ouders ermee stopten, die hebben de zaak verkocht aan een andere ondernemer, een vrij jonge ondernemer, die heb ik nog meegeholpen na schooltijd, appels en sinaasappels inpakken en dat heb ik denk een jaar, anderhalf jaar gedaan en toen was ik zeventien, achttien en toen ben ik bij de groenteboer op het dorp gekomen en dat vond ik wel heel interessant. Ik dacht: dat is wel heel leuk. Ik ben eigenlijk daar binnen gekomen als een jongen die de lege kisten moest opruimen en ben doorgegroeid tot bedrijfsleider. Ik was denk ik een jaar of twintig toen had ik een man of tien onder mij, waarvan iemand van vijfenveertig jaar en uiteindelijk ging mijn leidinggevende toen op vakantie en die zei: jij moet de toko maar runnen en ik kom wel drie keer in twee weken terug en dat even terzijde, maar ja. Dat vond ik echt leuk. Daar heb ik rondgelopen, ik denk een jaartje of zes en toen kwam er een winkel in Nieuwleusen, die kwam eigenlijk vrij, een collega groenteman die had een winkel in Staphorst, had een winkel in Nieuwleusen erbij genomen, die dacht: wat ik nu in één winkel doe, als ik er twee heb, dan verdien ik twee keer zoveel. Dat viel een beetje tegen, hij verdiende nog maar de helft, hij moest de aandacht verdelen, niet de juiste mensen, ziekte, je kent het wel, veel ellende, dus hij wilde graag van die winkel af. Zei hij: Gert, is dat niks voor jou? Ben ik wezen kijken en vrij vlot heb ik die winkel overgenomen. 1 april 2000 was mijn openingsdag.
Cor
Kijk!
Gert
Dus dat was wel heel bijzonder. Ik dacht dat ik alles wist en qua groenten wist ook alles trouwens, daar wist ik echt wel veel van, een presentatie maken, met klanten omgaan, folders, reclame maken, dat ging me al heel goed af. Maar als je ondernemer bent dan zit er natuurlijk veel meer bij. Dat is niet alleen maar een appel en een sinaasappel inkopen voor een dubbeltje en verkopen voor twintig cent, nee daar zit eigenlijk veel meer achter.
Cor
En toen jij met die winkel begon, wat was toen vooral dat jij zei: dit ga ik anders doen?
Gert
Ik heb één werkgever gehad daardoor ben ik altijd een beetje tegengehouden. Zijn wil was wet. Als die appel met de rode blos naar voren moest liggen, dan moest dat en als ik de appel een kwartslag draai dan zien de rode en gele kant, dat is net misschien zo mooi. Misschien een raar voorbeeld, maar ik werd altijd een beetje, ik heb het met heel veel plezier gedaan, maar ik had er een goede werkgever aan gehad, maar ja, ik was jong, ik wilde meer. Ik dacht het kan beter, het kan anders en het bleek ook wel dat als hij op vakantie ging, dan draaide ik de sterren van de hemel. Dan kocht ik zomaar een pallet nectarines en dan kwam hij terug en: hoe kom jij aan die omzet? Ik zeg: nou, gewoon. Dat had ik gedaan. Dat zal dan wel toeval zijn. Hij had het ook nooit willen toegeven, maar dat ging misschien drie jaar op rij, dus ik merkte ook zelf van - ik had een collega die hand een standplaats vrijdags in het dorp en als hij dan met vakantie was of ziek was, dan moest ik erheen. Ik ging zelf de bus laten, zakje walnoten neem ik nog mee en een flesje appelsap. Ik draaide daar ook altijd meer dan mijn collega. Dus ja, dat vond mijn werkgever natuurlijk leuk, maar ik was gewoon gedreven. Ik denk: wat ik hier doe, kan ik ook voor mezelf doen. En misschien kan ik dan ook iets meer ermee verdienen, heb ik misschien wat meer vrijheid, kan ik mijn eigen tijd indelen. Ik denk dat dat toen nog niet zo heel veel speelde, het was meer van: ik denk dat het beter kan.
Cor
En het lag uiteindelijk in je presentatie en contacten?
Gert
Vooral ook handelsgevoel qua inkoop, scherp inkopen, dat kon trouwens mijn oude werkgever ook goed, presenteren, mijn oud werkgever die kocht heel veel bananen in en dan moest je elke klant vragen: heeft u nog belang bij een trosje rijpe bananen? Zo heette hij op een gegeven moment ook. Ja, dan had ik zoiets van: waarom doe je dat nou? Waarom koop je geen doosje minder? Dan hoef je niet al die mensen - die mensen weten ook, die denken: o jee, daar heb je hem weer, vraagt hij het weer, je moet mensen niks opdringen. Ik vind gewoon: mensen moeten met plezier bij je komen, maar als je elke keer, als je in de winkel komt elke keer het gevoel hebt dat ze je wat aansmeren, dan ga je, ik persoonlijk, die winkel mijden. En dat waren van die kleine puntjes dat ik dacht van: het kan beter, het kan anders.
Cor
Hoe ben je in Dronten terecht gekomen?
Gert
Ik ben in april 2000 begonnen in Nieuwleusen, daar heb ik de winkel overgenomen, op een gegeven moment, het winkelcentrum waar we in zaten dat zou plat gaan, er zou een nieuw winkelcentrum komen, was ik ook druk mee bezig, ik had wel een huur/koopcontract, ik zat nog een beetje in dubio, wat ga ik doen? Huren? Kopen? Ik deed toen ook al horeca en restaurants. Ponypark Slagharen was een klant van mij. Ik zat een beetje in dubio. Ga ik straks hier een winkel zeg maar, huren. Die horeca levering gaat zich uitbreiden, dan moet ik op een industrieterrein een pandje gaan huren, dus ik zat een beetje in dubio van: ja, Nieuwleusen, hele mooie plaats, natuurlijk ook geen wereldstad, ook voor de toekomst, ik zat echt in dubio en in juli 2006 mijn groothandel benaderde mij: Gert er is een winkel in Dronten, die moet met spoed overgenomen worden. Die ondernemer is ervandoor en die draait op vakantiekrachten en 1 september gaan zij naar school. Ik ben daar in juli gaan kijken 2006, dat winkelcentrum van Dronten lag toen helemaal op zijn kop, dat is helemaal vernieuwd toen, dat zou ook in september heropend worden en toen dacht ik van - toen viel alles op zijn plek. Mijn huurcontract in Nieuwleusen liep in januari af, dus dat was te overzien, dus ik heb uiteindelijk de keus gemaakt en 3 september stond ik hier achter de toonbank.
Cor
Kijk eens aan!
Gert
Dus dat was eigenlijk een hele stap voor mij. Dat was een veel grotere winkel, een veel groter verzorgingsgebied en een veel grotere omzet, dus dat was eigenlijk een hele stap naar boven toe. Ik had eigenlijk besloten van: ik ga alleen verder met de winkel, de horeca levering dat vergt tijd. Als jij een restaurant hebt en ik beloof om tien uur bij je te zijn met zes bloemkolen, dan kan ik niet om elf uur aankomen met drie stuks broccoli. Dat heeft gewoon prioriteit, dat heb ik wel gemerkt: als je aan horeca levert dan staat de winkel eigenlijk op een lager vuurtje, zeg maar. Van ja: als ze vandaag geen bloemkool hebben, dan koop je wel een broccoli, dat maakt niet zoveel uit. Dus ik had me voorgenomen toen ik in Dronten kwam: ik ga alleen maar de winkel doen, ik ga geen horeca meer leveren. Ik ga mij focussen op de winkel, daar zit een mooie omzet in, kun je een goede boterham mee verdienen, dat gaan we doen. Dat heb ik uiteindelijk een week volgehouden, toen kwam er eigenlijk een oude klant alweer terug van: ik had vroeger hier altijd mijn groente, wil je bij mij leveren. Ik zit aan de overkant met een pizzeria. Ik denk: ach, dat kan wel. In no time hadden wij best wel een aantal restaurants als klant. Ik denk dat wij in 2008 al meer dan veertig restaurants hadden als klant. Mijn huurbazen dat waren drie broers, eentje deed vroeger de winkel die had een pensioen, de andere twee broers deden markt en horeca levering. De middelste broer was inmiddels ook aan het pensioen toe, die had een aantal Chinees restaurants en zei: jij krijgt die restaurants van mij, daar hoef ik niks voor te hebben, maar je moet er goed op passen. Ik heb ze vijfendertig jaar als klant, ik gun ze jou. Ik heb een goede inwerkperiode van hem gehad, ben twee keer mee geweest en toen zei hij van - toen ik het ’s maandags overnam toen dacht ik: misschien komt hij nog wel even helpen, maar nee: dat heb je heel goed gedaan. Maar op een gegeven moment hadden we veertig restaurants, de winkel en dat was eigenlijk allemaal best wel heel leuk.
Cor
Daar heb ik nog even een vraag over, Gert, wat is nu in handel of in aandacht die horeca, anders dan een winkel? Een winkel dan komen mensen, bij je binnen en die gaan een beetje kijken en dan heb je meer dat praatje. En hoe is dat, kun je daar twee verschillen in noemen?
Gert
Ja, een winkel daar moet je de klant naartoe lokken, je moet een goede prijs hebben, een mooi product, het moet er allemaal netjes, schoon en verzorgd uitzien, klant in een winkel komt een half jaar bij je en daarna zie je een klant niet. Heb ik wel eens gevraagd van: waarom komt ze niet bij mij? Was een product niet goed, was ik niet goed? En leveren aan de horeca is heel anders. Andere wereld. Je gaat daar met de mensen om de tafel, je gaat prijsafspraken maken, mensen verwachten echt wat van je, als het niet goed is dan hoor je het direct en met de consumenten is dat lastig. Dan mis je iemand, waarom mis je iemand. Als jij een horecagelegenheid hebt en ik lever jou een product wat niet goed is, dan bel je me. Gert, je hebt mij een krop sla geleverd, die is verlept. Dan weet ik het gelijk. Dat is met consumenten, dat is lastig. Jammer.
Cor
Is dan business to business lastiger of makkelijker?
Gert
Ik vind het makkelijker. Het is gewoon veel contact, veel communicatie. Moet van weerskanten komen natuurlijk, maar als er communicatie is, dan kom je er in principe altijd wel uit.
Cor
Je hoort natuurlijk dat consumenten steeds mondiger worden, die worden steeds eerlijker, dat gebeurt in business to business altijd al.
Gert
Dat gebeurde al. Als iets niet goed was, dan hoor je het direct. En als het de tweede keer niet goed is, dan kun je opdraven en kun je het oplossen. En de consument ben je dan kwijt, die denkt van: ik ga er maar niet meer naartoe, de buurman die verkoopt ook wel een bloemkool.
Cor
En business to business is natuurlijk, die horecaondernemer die gebruikt het weer om zijn klant te bedienen, dus die heeft er gelijk last van en een consument zegt: dan eet ik het maar niet.
Gert
Gooi het maar in één keer weg, dus dat is wel een heel verschillende wereld. Terwijl de consumentenwereld - vond ik ook altijd leuk om te doen. Zaterdags hadden we soms met mooi weer aardbeienverkoop, dan kochten we één of twee pallets aardbeien in en dan stond ik buiten te schreeuwen, gewoon een spelletje was dat. En de ene keer lukte dat heel goed, lag ook een beetje aan de temperatuur, de mensen, soms dan stonden ze echt heel lang in de rij. Zaterdag erop, zelfde temperatuur, zelfde prijs aardbeien en was het moeilijk mensen erbij te krijgen, dat was altijd een heel leuk iets, als je dan weer los was om vier uur ’s middags - dat hebben we weer gedaan.
Cor
Misschien moeten wij nog een keer samen stroopwafels voor het KWF gaan verkopen. Dan gaan we kijken of we allebei een pallet kunnen wegduwen.
Gert
Dat lijkt me een leuk idee.
Cor
In die tijd, 2010 volgens mij, is André Weijmer jouw huidige bedrijfsleider toen ook aan boord gekomen. Jij zegt: horeca. Wat gebeurde er toen, wat veranderde er in jouw bedrijf?
Gert
Mijn bedrijf groeide eigenlijk door van de horeca levering, daar kwam af en toe wel eens een klant bij, de winkel bleef op hetzelfde niveau, zakte zelfs iets terug, wat ik net al aangaf, als je de aandacht verslapt dan kun je heel goede medewerkers hebben, maar als je geen sturing geeft dan moet je jezelf in de spiegel aankijken van: ik geef geen sturing, ik heb er geen tijd voor, ik heb het te druk. Ik moest ’s morgens bestellingen klaarmaken, ik moest prijskaartjes veranderen, inkoop. Vroeger wilde ik ook heel veel dingen zelf doen. Het liefst deed ik alles alleen. Ik had toen een man of tien, twaalf in dienst.
Cor
En dan wist je dat het goed kwam.
Gert
Maar het liefste deed ik alles zelf. Maar in 2010 kwam André in dienst, die kwam gewoon als jonge jongen binnen, gewoon als winkelmedewerker, de klanten helpen, bijvullen, maar die is langzaam eigenlijk wel mooi, meegegroeid met het bedrijf. Ondertussen is hij bedrijfsleider in tien jaar tijd, ja.
Cor
Ook een mooie stap!
Gert
Heel mooie stap en dat begon eigenlijk in 2012, 2011. In 2011 was ik op excursie bij een maaltijdproducent in Almere, die maakt maaltijden voor de retail, voor de zorg en dergelijke. Daar hadden wij een rondleiding en die eigenaar vroeg aan mij: jij bent groenteboer. Ik zeg: ja, dat klopt. Hij zegt: wij willen eigenlijk producten uit de regio. We willen eigenlijk wortels uit eigen regio. Als ik hier in Almere uit het raam kijk, bij wijze van spreken, zie ik de wortels en uien groeien. Mijn huidige leveranciers zitten hier om de hoek, die heb ik al vier keer gevraagd van: ik wil producten uit Flevoland. Die zegt: kan niet. Wat is jouw mening daarover? Ik zeg: nou, ja, kan niet, dat lijkt mij heel makkelijk. Ik zeg: dat groeit hier en dat moet kunnen. Nou zegt hij: wil je dat eens voor mij uitzoeken? Die man had een vooruitziende blik. Dat was in 2011. Tegenwoordig is het heel normaal dat op een pak melk een boer staat, boer Jan en daar is de karnemelk van. Maar toen stond dat nog een beetje in de kinderschoenen en die man die zag dat aankomen van: dat kan een heel sterk verkooppunt voor mij zijn. Van kijk: ik ben eigenlijk een fabriek, maar toch weet ik wie mijn groente teelt. Toen ben ik daarmee bezig gegaan en dat was in juli 2011 en op 2 januari 2012 stond ik met een bus met wortels en uien in Almere. Het klonk wat makkelijker, in theorie, dan in de praktijk om de wortels vanuit de grond in de fabriek te krijgen, dat is best nog wel een heel lange weg. Zijn we ook heel lang mee aan het testen geweest, maar dat ging eigenlijk wel redelijk goed.
Cor
Maar wat is voor jou vooral nodig, want je moest er ook in geloven, maar wat was dan dat je uiteindelijk dat jij dat redde?
Gert
Ik zag dat voor me, er zijn ondernemers die moeten daar heel veel over praten, denken, niet van slapen vooral. En ik zag dat voor me: ja, dat kan. Ik kende wat telers, ik kende de machines en ik kende die mannen. Ik denk: dat moet gewoon kunnen. Gewoon doen.
Gert
Maar goed de winkel, de machines had je misschien nog niet?
Gert
Ik had toevallig, de vorige ondernemer die had toevallig een heel professionele machine gekocht en die machine heeft bij mij altijd in zijn pensioenstand gestaan. Die draaide een uurtje, anderhalf per dag, dat was een hele grote machine, eigenlijk veel te groot voor de winkel, dus - en de basismachine die had ik, dus dat was eigenlijk ook weer een geluk. Die had ik al staan. Daar omheen moest ik nog een paar andere machines, de basismachine had ik al. Dus dat was voor mij: dat kan wel, dat doen we wel even. Toen zijn we daarmee begonnen en dat ging eigenlijk best heel goed, de klant was tevreden, want de vorige leverancier had twintig jaar geleverd, die dacht dat hij de baas was, die kwam ’s morgens om zes uur: ja, sorry ik heb geen witlof, die komt vanmiddag. Ja, maar die staan al te koken, om zeven uur, er werken hier honderd man en er moet gekookt, verpakt. Ja, ik heb het niet. Die man die was daar al zolang leverancier, die dacht: ik kan wel een potje breken. Dus ik kreeg vrij snel de vraag, dat was half 2012, juli, augustus, van: zou je voor ons ook de bieten en de prei en de witlof willen doen. Ik zeg: tuurlijk, geen probleem. Ik zeg: maar dan moet ik wel investeren. Dan moet ik echt wat machines erbij kopen. Wil je dat? Ja, dat wil ik wel. Zo gezegd zo gedaan, iedereen verklaarde mij voor gek. Achteraf misschien ook wel een beetje logisch van: je gaat je hele bedrijf eigenlijk voor één zo’n man, die man heeft je in je macht, maar ik had er gewoon vertrouwen in. Die man had ik een aantal keer mee aan tafel gezeten en dat was gewoon een eerlijke ondernemer van: ik wil wat, maar jij moet het doen. Samen met mij doen.
Cor
Check je dat nog op de één of andere manier? Of is dat je onderbuik gevoel?
Gert
Toen was het puur onderbuikgevoel. Het was wel een bekend bedrijf in de markt die al heel veel jaren een gezond, goed product had. Het was geen jong bedrijf, gewoon een goed bedrijf. Maar iedereen verklaarde mij voor gek en ik mezelf ook wel een beetje. Maar nu achteraf denk ik van: ach, wat ben je toch gek. Als ik heel realistisch had nagedacht en misschien een adviseur in de arm had genomen: die had altijd gezegd: Gert, niet doen.
Cor
Teveel risico.
Gert
Je moet teveel investeren, je bent maar groenteboer, bla bla bla. Maar ik heb het toen wel gedaan.
Cor
Je zei: ik ben maar groenteboer, is dat iets wat je wel vaker heeft achtervolgd?
Gert
Ja. Ik vind daar niks mis mee. En ik noem mezelf ook nog steeds groenteboer. Officieel ben ik DGA, maar dat woord schrijf ik niet op mijn visitekaartje, daar staat ook eigenaar. Waarom? Dat vind ik bij mij passen. De titel DGA vind ik niet bij mij passen.
Cor
DGA zijn directeur groot aandeelhouder, je hebt de meeste aandelen, je kunt niet meer door iemand zomaar weggestuurd worden, dat is -
Gert
Ik had gisteren een aandeelhoudersvergadering met mezelf. Dat was ook nog -
Cor
Even de jaarcijfers doorgesproken.
Gert
Even de jaarcijfers doorgesproken met mezelf.
Cor
Nee, maar goed, ik denk dat heel veel ondernemers, tuurlijk, we zijn allemaal van een beetje in hokjes indelen, net qua auto al over gehad, je kijkt toch: in wat voor auto komt iemand aan? En zo is het ook dat een winkelier met een winkel dat daar vaak anders tegenaan gekeken wordt, de consumentenmarkt, dan de vaak de business to business markt. Je kunt ook vanuit je industrieterrein natuurlijk aan consumenten leveren, maar het is een ander soort - ik denk dat dat misschien soms wel door, bij bedrijven die business to business doen, dat die wat neerbuigend misschien doen tegenover winkeliers. Wat in mijn mening compleet niet terecht is.
Gert
Absoluut niet. Een winkelier kan punt één een goede boterham verdienen, punt twee die werken vaak hard voor hun boterham, houden ook heel veel mensen aan het werk, in een gemiddelde winkel werken vaak vier, vijf man. Ik ben er zelf geweest, daar heb ik respect voor, een goede ondernemer kan een goede boterham verdienen, ook als je een winkel hebt. We hebben de laatste jaren wel door de opkomst van internet, zijn er wel een aantal bedrijven die het heel moeilijk hebben. Er zijn een aantal bedrijven die hebben een slag gemaakt richting internet. Die zagen het aankomen: als we zo doorgaan gaat het niet goed. Dat is ook ondernemen.
Cor
Had jij, toen jij steeds meer richting horeca ging, en je zegt: je had zo’n tien man personeel in de winkel, was daar ook wel eens dat ze, je zei: iedereen verklaarde mij voor gek. Hoe was dat intern? Luister jij naar wat je personeel vindt? Ben je daar gevoelig voor?
Gert
Nee, toen niet. Ik ging dat doen, en toen hebben we dat gedaan. En toen luisterde ik eigenlijk niet naar mijn medewerkers van: lijkt me niet zo’n goed plan. Als ik daarmee goed was, dan moest iedereen het goed vinden.
Cor
En hoe was dat qua thuisfront? Liep die altijd achter jou aan?
Gert
Die had een eigen baan, die had met mijn bedrijf qua echt werk niet zo heel veel te maken. Maar die had mij, ik denk in 2008 al eens gezegd van: weet je wat jij moet doen? Je moet stoppen met die winkel, je moet een fabriek gaan oprichten: de groentezaak. Toen heb ik haar compleet voor gek verklaart, maar ze heeft uiteindelijk wel gelijk gehad. Toen stond ik in 2008 van: ja, maar die fabrieken bestaan al en ik heb een aantal heel grote collega’s in Nederland, daar keek ik een beetje naar. Die markt is al vergeven. Maar achteraf had ik in 2008 daar al aan gedacht.
Cor
Heb jij voor de rest adviseurs om je heen waarvan je zegt: daar luister ik echt naar, of heb je vrienden, of wat dan ook, waar haal jij je feedback, of doe je dat vooral met André?
Gert
Met André natuurlijk, ik heb een goede accountant. Accountants zijn er heel veel en in heel veel prijsklassen, ik wil niet zeggen dat de duurste de beste is, ik wil wel zeggen dat de goedkoopste de beste is, maar een goede accountant is heel belangrijk. Kijk, als je een accountant hebt waarbij je de spullen op tafel gooit en die maakt één keer per jaar een rapportje en die zegt van: jochie goed gedaan, dat is leuk en aardig, maar daar heb je niks aan. Een accountant moet eigenlijk onderdeel van je bedrijf zijn. En je bedrijfsvoering, vooral als je groeit, als je groter wordt, als er winst wordt gemaakt, die moet je adviseren van: denk hieraan, denk daaraan, dus dat vind ik heel belangrijk. En in 2015 heb ik een financieel adviseur binnen gehad en dan weer terugkomend op 2012, dat ik met groente snijden begon, dat ging eigenlijk heel leuk, die klant heeft 2013 alles naar ons overgezet, dat was een serieuze klant, ik had een vrij groot winkelpand, dus het ging allemaal net. ’s Morgens dan ging de koeling leeg en in de koelbus, dan kwam de groothandel met nieuwe handel en hoe we dat gedaan hebben is ons nog een raadsel, maar we hadden geluk. Toen in 2013 stond ik op een beurs, klein regionaal beursje in Lelystad en ik had een mooi schortje voor: de echte groenteman Gert Koekoek, daar stond ik met een kraampje met een beetje snijbiet en een paar mooie tomaten en komkommers, noem maar op en er kwam een potentiële klant.
Ik zeg: goedendag. Je bent groenteboer. Ja, ik heb een winkel in Dronten. Je levert aan horeca? Ja, ja. En ik zeg we doen groenten snijden En aan wie lever je dan? Aan die en die. Toen zag ik iets in zijn ogen wat getriggerd werd. Die naam, dat was een gevestigde naam, vooral als je daar levert, dan zul je wel - ja, kom eens bij ons langs. En dat is eigenlijk toen als een lopend vuurtje gegaan. Ik had in 2012 een visioen, als ik aan alle maaltijdproducenten in Flevoland kan leveren in de komende tien, twintig jaar, dan zou ik wel heel blij zijn. Dat hebben we uiteindelijk gerealiseerd in twee, tweeënhalf jaar tijd. Eigenlijk alle potentiële klanten dacht ik van: dat kan wel eens klant bij ons worden, die is klant bij ons geworden.
Cor
Hoe deed je dat, liet je dan ballonnetjes op, of deed je wel eens een bezoekje plegen? Of nodigde je ze uit bij jou op de zaak? Wat is dan je geheim waardoor je -
Gert
Toen was er eigenlijk al als tegenwoordig vereniging Flevofood, toen was er al een soortement Flevofood, dan gingen we één of twee keer per jaar gingen we naar bedrijven op bezoek in Flevoland. Dat kon een visbedrijf op Urk zijn, dat kon bij een teler zijn, dat kon bij een vliegtuigcateraar zijn, maakt niet uit en daarmee heb ik al die mensen leren kennen. Dat was: hé Gert, hoe is het? Dus ja, dat contact was er al een beetje en gezellig een biertje erbij, wat doe je dan? En eigenlijk van mond-tot-mondreclame van kom eens langs, dat was eigenlijk wel heel prettig. En eigenlijk qua acquisitie was dat op zich best wel makkelijk, dat was geen koude acquisitie van: we hebben een groentensnijderij, we gaan eigenlijk gewoon vaak van mond-tot-mond: kom eens langs. Gunning. Stukje gunning.
Cor
Dus je zou kunnen zeggen: bij allerlei bedrijfsbezoeken of netwerkclubjes heeft jou best wel handel opgeleverd.
Gert
Absoluut, ja.
Cor
Ben je een ras-netwerker?
Gert
Absoluut niet.
Cor
Het voelt niet zo, in ieder geval.
Gert
Nee.
Cor
Maar ben je het misschien wel?
Gert
Nou, je hebt mensen die gaan naar een netwerkbijeenkomst echt om te netwerken, en ik heb vaak ook interesse in het bedrijf, maar ook een beetje voor de gezelligheid, een glaasje bier erbij, het echte, pure, je hebt ook wel eens mensen, dan word je - denk je - dan krijg je er een beetje een - nou, geen lekker gevoel bij, die zijn er puur om te scoren. Ik vind netwerkbijeenkomsten is om elkaar te leren kennen en het zou mooi zijn al daar handel uit komt. Maar er lopen wel eens mensen die zijn echt puur, die springen op je nek.
Cor
Is dat ook een beetje kenmerkend voor een DGA, dat zie je, op het moment dat jij accountmanager bent van het bedrijf, ja dan heb je natuurlijk vaak een target meegekregen en dan moet je ook wel. Dus, je mag naar een netwerkmeeting toe, in de baas zijn tijd, maar dan moet je ook wel scoren. En ik denk dat die druk natuurlijk voor een DGA wat minder is. Als het niet lukt kan hij zichzelf de schuld geven, maar dat is het dan ook, maar die heeft niet die druk vaak van de target van moeten scoren, zeg maar.
Gert
Dat klopt, alleen als je accountmanager bent en als ik jou zie en je denkt: die moet jou spreken, dan doe je toch iets niet goed, denk ik. Het moet ook - het is fijn als je honderd mensen hebt en je kunt ze niet alle honderd naar de mond praten, je moet daar een gevoel bij hebben.
Cor
Is het dan ook zo dat jij je klanten kiest, of misschien wel krijgt, die bij jou passen? Er zullen ook horecaondernemers zijn die misschien wel van het andere kaliber zijn, of die niet in jouw vriendenkring zouden behoren.
Gert
Je krijgt de klanten die bij jou passen en we zijn misschien een beetje een vreemde eend in de bijt, maar we doen niets aan acquisitie. Het is puur mond-tot-mondreclame, we groeien jaarlijks zo’n twintig procent, maar aan acquisitie doen we eigenlijk nooit. Of ik moet echt weten: die ondernemer is zoekende, dan hoor ik dat van de buurman van: de buurman is zo super ontevreden met jouw conculega, dan stap ik erop af, maar voor de rest komt en gaat het bij ons. En als ze bij ons komen, dan zijn ze eigenlijk al klant, dan zijn ze zoekende. Dan hebben ze van ons wat gehoord, dat we het goed doen, of goede levering hebben, of goede service, goede prijzen, dus dat is op zich wel heel makkelijk. We zijn eigenlijk heel makkelijk aan onze klanten gekomen.
Cor
Ik zie hier op internet dat je wel iets aan reclame doet, ik kwam wel eens een Duitse poster tegen. Wat is dat dan?
Gert
Klopt, we hebben een vakblad van de groente en fruit, zeg maar, en die hebben ook een Duitse editie, dus daar hebben we eens een Duitse advertentie in gezet. We zijn ook aan de Duitse kant bezig, dus onze ambitie is ook wel om iets in Duitsland te gaan doen. Duitsland loopt qua gesneden groente nog achter op Nederland. Zijn wel hard bezig met een inhaalslag, maar daar is nog een marktje vrij. Dus vandaar de advertentie.
Cor
Ja, nog even terugkomen op de school, je was dan misschien niet zo’n leerwonder, maar als ik op LinkedIn zie dat je Russisch spreekt, dat je Pools spreekt, Engels en Duits, is Nederlands misschien wat je het minst goed spreekt? Maar hoe kom je aan Pools en Russisch?
Gert
Dat is een lang verhaal. Ik werkte al heel veel, toen ik bij de groenteboer werkte in het dorp en mijn vrienden waren allemaal bouwvakkers en elektriciëns, die hadden echt met de bouwvak vakantie, met de bouwvak wilde mijn werkgever ook graag op vakantie, dus ik werkte altijd, dus ik had eigenlijk vaak in september vakantie, of heel vroeg. Ik ben met mijn vrienden wel eens naar Spanje geweest en alles, maar in een jaar, dat was denk ik in 1995/1996 toen ging mijn werkgever dus in de bouwvak op vakantie met vrienden en ik had in september vakantie, ik dacht: wat ga ik doen? Er kwam een klant in de winkel en er kwamen altijd groepen Russische kinderen bij ons naar het dorp toe één keer per jaar om aan te sterken en dat was een goede klant van mij, we kwamen in gesprek. We hebben straks een excursie zegt ze, naar Wit-Rusland. Ik zeg wanneer? Nou, in september. Ik zeg: o? Ga je mee, zegt ze. Ik zeg: ik wel. Daar hoef ik natuurlijk niet over na te denken. Dat leek me wel interessant. Paar dozen appels en bananen mee om uit te delen bij een paar kindertehuizen. Het eerste de beste dorpje waar we kwamen, daar kwam ik een Russisch meisje tegen, een Wit-Russisch meisje, contact mee gehouden, klein beetje verkering mee gehad. Ik ben daar heel vaak geweest, zij is hier een keer geweest.
En zo doende dat ik Russisch praat. Als ik ergens in geïnteresseerd ben, dan ga ik er echt voor. Ik ben echt geen talenwonder, je moet me niet vragen om een hele Russische zin op te schrijven, want dat kan ik niet, maar spreken, verstaan, dat kan ik.
Cor
Je durft het te spreken, je durft fouten te maken.
Gert
Misschien een heel mooi voorbeeld, dat was een aantal jaren later, toen was ik met een Poolse vrouw getrouwd, een paar jaar verder, zat ik op een bruiloft, er zat een professor, een man en een vrouw. De man die sprak Engels en die vrouw sprak Duits en ik sprak Nederlands en Engels en Duits. Dus ik met mijn beste Engels en mijn beste Duits met hem praten, het was een hele gezellige avond en toen een paar dagen zei mijn vrouw van ze vonden jou toch maar zo’n rare vent, van dat steenkolen Duits en van dat slechte Engels. Ik zeg: moet je luisteren, ik kon met haar praten, ik kon met hem praten, ik zeg: ja, wat is er dan mis mee? Als ik ergens in geïnteresseerd ben dan ga ik er gewoon voor en dan moet het gewoon lukken. Maar ik ben niet iemand om een cursus te nemen, een cursus Russisch, ik heb het ook gedaan een cursus Russisch, maar ik heb er de basis uitgehaald, maar dat was niet aan mij besteed, dat was veel te theoretisch.
Cor
Welke fouten, als je nu eens een fout zou moeten noemen die jij als eigenaar hebt gemaakt?
Gert
De grootste fout is dat ik niet geleerd heb. Beetje eigenwijs was van: ik weet het wel. Dan ga je beginnen en dan btw, dat wist ik ongeveer wel, maar loonbelasting, dat was voor mij nieuw. Dat is wel een hele grote fout, als je ondernemer bent en je weet niet wat loonbelasting is. Gelukkig draaide ik vanaf het begin in mijn winkel in Nieuwleusen heel goed, maar dat is wel iets van: o, belasting betalen, en gewoon, ja.
Cor
Toen had je nog niet zo’n goede accountant misschien?
Gert
Nee, ook niet. Die beste man die belde ik, hield me precies een kwartier aan de praat, tot ik de eerste factuur kreeg na een jaar er stond zesendertig keer een kwartier advies op, en ik: hè? Gert, hoe is het? Gezellig, heb je veel verkocht? Dat was altijd heel gezellig met hem. Dat soort fouten heb ik wel gemaakt door niet te willen leren heb ik in de praktijk met mijn portemonnee heel veel geleerd, daar heb ik achteraf wel een beetje spijt van. Ook wel goed, als je in de praktijk een keer een goede fout maakt wat tienduizend euro kost, die fout maak je een tweede keer niet gauw weer.
Cor
Je zou kunnen zeggen, je zou een studie kunnen volgen van tienduizend euro, dat kun je doen, daar ben je dan mee bezig, maar je kunt ook de fout maken in de praktijk en dan betaal je hem ook. Maar wat voor studie, welke studie, denk jij, had jij moeten doen?
Gert
Studie is niet voor mij, meer een cursus. Een cursus van een half jaar ook een beetje van: ondernemer, denk eens hieraan, dit staat je allemaal te wachten. Het is niet alleen maar dat product verkopen, je hebt de mensen in dienst die je tevreden moet houden, die mensen gaan scheiden, die zijn ziek, dat is, je bent ook nog sociaal hulpverlener erbij, je maakt van alles mee. En dat heb ik van tevoren - nee, ik was alleen maar gefocust op de winkel.
Cor
Maar, jij hebt een probleem. Wat doe je dan? Google je dan, of bel je dan je accountant, of, wat is dan de manier waarop je erachter komt wat je ermee zou moeten doen?
Gert
Ik probeer het meestal zelf op te lossen, Google is natuurlijk tegenwoordig wel een mooi ding om daar wat dingen op te zoeken, mijn adviseur die kan ik altijd bellen, André, daar spar ik heel veel mee, dat is makkelijk, we spreken elkaar natuurlijk tien uur per dag, bij wijze van spreken. Dus, ja.
Cor
André, toch even je broer, je zoon, hoe hij maar genoemd wordt nu tien jaar in je bedrijf en nu bedrijfsleider. Ik ben natuurlijk wel eens bij jullie op kantoor geweest en dan lijkt het inderdaad, dan zullen ze denken een geoliede machine, de telefoon gaat en of jij hem opneemt of André hem opneemt, je weet gelijk waar de klant het over heeft en wat er zou moeten gebeuren. Is dat gewoon nu het product van tien jaar lang bij elkaar op de lip zitten en elkaar gewoon heel goed aanvoelen?
Gert
Ja, dat is elkaar feilloos aanvoelen, als we ergens op gesprek zijn, dan hoeven we elkaar maar een klein tikje tegen de tenen te geven of elkaar aan te kijken om te weten wat we bedoelen. Het is ook een kwestie van, hij is binnengekomen, zoals ik vroeger binnenkwam als jongetje, vakken vullen en klanten helpen. Hij is meegegroeid. Ik heb hem ook het vertrouwen gegeven. Toen mijn werkgever vroeger op vakantie ging dan, wat ik al zei, dan kwam hij drie keer terug van Texel. Hij belde elke dag over de omzet, voordat we weggingen, ik werd helemaal vastgebonden. Ik denk: die fout ga ik zelf nooit maken. Toen ik de eerste keer op vakantie ging heb ik mijn medewerkers de vrijheid gegeven. Ik heb wel, dat moet je eerlijk weten, een halve middag met ze gezeten van: als de koeling kapot gaat moet je die bellen, als die zekering kapot gaat moet je die bellen en dit en dit, maar ik heb ze wel de vrijheid gegeven. Ik zeg: doe wat je wilt. Heel mooi voorbeeld met André, ik denk dat het ergens in 2014 was, ik had André gezegd van: als jij mij belt in mijn vakantie, dan is er echt een probleem. Als ik jouw nummer zie, dan pak ik mijn koffer al. En ik had ook tegen hem gezegd van: als ik wegga, ik schakel mijn telefoon door, dan heb ik ook rust. Er zijn veel ondernemers die gaan op vakantie, die hebben het nog drukker dan als ze aan het werk zijn, ik had André vertrouwen gegeven, ik ben twee weken weg ik, kwam zaterdagavond terug, ik woonde toen nog boven de winkel, nou het eerste wat ik deed was even in de winkel kijken, kijken wat de omzet was, kon ik in de computer zien, gewoon even rondlopen, ik trek een laadje los, daar staat een een sleutel van een bus met een geel etiket. Ik denk: hé, dat gele etiket dat zat er niet aan. Ik denk: o jee. Ik loop naar buiten, ik zie dat busje heel vreemd geparkeerd, ik doe de sleutel erin, ik start hem, motor helemaal kapot gelopen. Maar ik kom terug van vakantie, ik heb een hele mooie vakantie gehad. Zondagmorgen, de telefoon. Met André, ben jij al beneden geweest? Ik zeg: ja, ik heb al gezien dat de bus kapot is. Daar bel ik eigenlijk voor, zegt hij. Ik zeg: wanneer is dat gebeurd? Je ging maandagmorgen weg, zegt hij, om vier uur heb ik je weggebracht, ik rij naar de eerste de beste klant toe, op de snelweg, op de A6, richting Almere, bam, motor ontploft. Hele boel ellende, ik had het de klant al uitgelegd. Ik zeg: o, had hij mij niet verteld. Was ik hem heel dankbaar voor. En hij zegt: we hebben de bus niet laten maken. Ik zeg: dat was de juiste keuze, al had je er een nieuwe motor ingezet, dan had je ook de juiste keus gemaakt. Stukje vertrouwen geven.
Cor
Ja, verantwoordelijkheid geven, maar ook de bevoegdheid geven dat hij dan ook dat mag uitvoeren.
Gert
Juist en ik heb een goede vakantie gehad. Als ik dat niet had gehad, dan zat ik veertien dagen op een leuk eiland ergens, dan had ik veertien dagen ellende in mijn hoofd gehad. En nu heb ik niks gemerkt, toen had ik niet al dat Facebook waar je dan wel eens wat op voorbij ziet komen, ik heb gewoon een goede vakantie gehad. En dat was voor mij echt een triggerpunt van: hé.
Cor
Dus de eerste test had hij goed doorstaan.
Gert
Ja, echt perfect, super, heerlijk. Zo hoort het.
Cor
Ben je niet eens bang dat hij dan, net als wat jij doet, dat hij denkt van: ja, maar dat kan ik ook. Dit kan ik voor mezelf. Je leert hem zoveel zou je zeggen?
Gert
Ja, ik hoop het niet. Het zou kunnen, alleen we hebben natuurlijk het gesprek en ik heb ook wel een beetje voor de toekomst, dat hij eigenlijk misschien in de toekomst het bedrijf overneemt. En daar zijn wij nu over aan het praten een beetje brainstormen, hoe gaan we dat, in welke banen gaan we dat leiden. Ik ben nog maar vierenveertig, hij is nog maar dertig, maar goed, als wij wat willen voor de toekomst, dan zullen we daar wel de eerstkomende jaren, de eerste punten voor moeten zetten.
Cor
En daarmee heb je voor jezelf als leidraad een beetje hoe jij je zou voelen op die plek?
Gert
Ja, ik vind het ook belangrijk om hem dan misschien geleidelijk naar binnen te laten komen, niet dat als ik, zeg maar, stel dat ik met zestig kan stoppen dat hij in één keer een heel bedrag op tafel moet leggen, zou het mooi zijn dat hij al een stukje erin zit en als ik wegga, ook echt weg kan gaan. Dat ik zeg: veel plezier ermee, daar ga ik mij ook niet meer mee bemoeien. Dat hij dan het idee heeft van: ik ben nu goed veertig, nu ben ik de ondernemer.
Cor
Nog even terug naar je kinderen, je hebt twee dochters. Daar zitten geen potentiële bedrijfsopvolgers bij zoals je het nu kunt zien?
Gert
De jongste is nog een vraagteken, de oudste is eenentwintig, die is gehandicapt, dus dat gaat helaas niet lukken en de jongste is dertien, weet ik niet. Ze heeft wel eens een blauwe maandag meegeholpen, maar dat is gewoon afwachten.
Cor
Ik weet nog, toen mijn oudste dochter, die is nu zevenentwintig, toen die twaalf was, toen vroeg ik aan haar: wil je bij papa in de zaak komen? Toen zegt ze: dat wil ik, maar dan wil ik wel de baas zijn. Ik zeg: daar komt niks van in. Dat gaan we niet doen. Dan begin je maar voor jezelf. Maar goed, tot nu toe heeft ze zich nog niet aangediend, zal ik zeggen. Is die, ik wil het even hebben over transparantie. Weten jouw personeelsleden alles over wat er in het bedrijf gebeurt?
Gert
De personeelsleden, medewerkers weten dat in principe niet. Mijn collega André, mijn bedrijfsleider wel, dat vind ik wel belangrijk, we werken er samen hard voor, en kunnen we zeggen: we hebben van de week die omzet gehaald, maar ja. Ik wil dat hij bijvoorbeeld een omzet van een ton haalt en je houdt er honderd euro aan over, ja, dan is die omzet van een ton heel leuk, terwijl je de maand erna misschien negentig draait, dus dat, dan moet je ook met z’n twee, er wordt hier wel omzet gedraaid, maar waarom hebben we zo weinig winst? Van de andere kant, ja als je dat niet met elkaar deelt, dan ja, dan werkt hij heel hard en dan hoort hij wel eens een omzet voorbij komen, maar ja, dan is tachtig toch ook wel goed? Ik noem maar even een voorbeeld. Waarom zou het dan een ton moeten worden? Dus niemand erbij betrekken, tenminste maar in dit geval André vind ik wel belangrijk, samen doen we het.
Cor
Dus hij ziet precies hoeveel winst je maakt, of?
Gert
Ja, we houden wekelijks onze cijfers bij, dinsdagmiddag dan heeft André altijd de cijfers paraat, zijn de facturen binnen, alle uren van de jongens, alles ingevuld, daar hebben we een mooi bestandje voor, dat draait hij uit, daar rollen dan een aantal cijfers uit, die nemen we ook samen even door en dan weten we ook van: vorige week hadden we grote omzet en weinig winst, o ja, we hebben een hele partij handel ingekocht, die wordt pas van de week verwerkt. Dat soort dingen. Dan kun je sturen op cijfers. Dat deed ik vroeger ook, niet eens de boekhouder, maar dat was vaak na twee jaar, dan hadden we eindelijk het jaarrapport klaar en dan: het was niet zo best, je hebt vrij hoge personeelskosten. Was je twee jaar verder, ja, dan hoef je niet meer te sturen. Nu is het wekelijks sturen op cijfers en als je groeit is dat ook wel belangrijk. Cijfers zijn best wel belangrijk, dat kan heel hard, heel snel goed gaan, maar het kan ook heel hard, heel snel slecht gaan. En als je dan niet op tijd ingrijpt.
Cor
Ik vind het wel mooi hoe dat zit, is dat dan iets wat eigenlijk, je zou kunnen zeggen: je bent echt ondernemer op basis van je gevoel, op je onderbuikgevoel, ik denk dat - zeg maar als het niet zo is, heel veel beslissingen neemt op basis van onderbuikgevoel, maar toch zijn dus cijfers voor jou wel heel belangrijk.
Gert
Geworden, ja. Met sturen op cijfers dan kun je echt direct sturen, dan wordt het ook leuk. Dan kun je daar ook een beetje mee gaan spelen, beetje, de marge is natuurlijk heel belangrijk, als je daar een beetje mee speelt. Vroeger was het heel veel onderbuikgevoel, tegenwoordig hebben mensen mij verplicht om na te denken. En dat gaat nu aardig goed, maar mijn financiële man die kwam 2015 aan boord en dan kwam ik: ik heb een nieuwe machine gekocht. Wat kost hij? Die was vijftigduizend. Ja, zegt hij, maar wij hadden toch een prognose en heb je hem in de lease gedaan? Nou, ik heb hem maar even contant betaald, het geld is er toch. Maar ja, daar hadden we wel eens strubbeling. Dan zei hij: Gert, ik wil graag je financiële man zijn, ik kost een bult geld, maar als je toch lekker alles zelf doet, hij zegt, dan hoef ik eigenlijk niet te komen, want dan - nu in de loop der jaren, voordat ik iets ga aanschaffen: joh, hoe gaan we dat doen. Als je hem in één keer aftikt dat is leuk en aardig, maar ja, je wilt volgend jaar dat en dat doen, dan kun je misschien beter in de lease zetten. Maar ja, in de lease dan is hij niet van mij. Beetje sparren met elkaar, oké, we doen hem in de lease. Kijk, het onderbuik gevoel is heel goed, maar als je groter wordt, we werken nu met dertig medewerkers, dan moet je het ook niet altijd meer met je onderbuikgevoel doen. Dan kun je wel eens hard op je bek gaan.
Cor
Zijn er andere, je hebt fouten die je als DGA maakt, met personeel bijvoorbeeld, we hebben nu de corona, we hopen natuurlijk dat we nu een beetje in de eindfase zitten, maar stel dat er nu een vaccin komt, stel jij dan verplicht dat alle jonge mensen een vaccin moeten nemen?
Gert
Ik zou het graag willen, maar ik kan het niet verplicht stellen.
Cor
Is dat iets waarvan je zegt: eigenlijk zou dat moeten kunnen?
Gert
Dat vind ik lastig, want ik ben bang, gewoon algemeen gezien, dat er straks heel veel weerstand is tegen het vaccin. Dat mensen zeggen: dat is niet zomaar iets.
Cor
Zou je hem zelf nemen?
Gert
Ik zou hem direct nemen. Ik denk wat ze inspuiten, dat zal wel goed zijn. Er zijn ook heel veel mensen bang voor. Maar om het de medewerkers te verplichten, dat kan niet helaas. Ik zeg wel: kan helaas niet. Ik zou het wel graag willen.
Cor
Hoe denk jij bijvoorbeeld over sporten? Gevaarlijke sport, stel dat André zegt van: ik ga parachute springen, zou je dat -
Gert
Ik kan er niks tegen doen wat iemand in zijn privétijd doet. Wel als ik een nieuw iemand aanneem, die een bepaalde functie heeft en zegt: ik doe bergbeklimmen, parachute springen, bergbeklimmen zonder touw, dan zal dat wel meewegen in mijn besluit van neem ik hem wel of niet aan. Mag misschien wel niet, maar het is wel - kijk, als iemand dat besluit als die bij je werkt, daar kun je niks tegen doen. Je kunt nog wel eens een keer een beetje adviseren, maar je kunt geen wil opleggen, vind ik. Iedereen is gewoon vrij in zijn vrije tijd wat hij doet.
Cor
En als je nu in de productie, als je moet kiezen tussen een Pool en een Nederlander, wat kies je dan?
Gert
Ik kies voor een Pool. Helaas, zeg ik er altijd gelijk bij. De mentaliteit van de Nederlandse mensen is van: ik wil graag werken, maar het moet in een hele korte tijd en ik moet best wel veel verdienen. Best veel willen verdienen dat kan bij ons eigenlijk wel, onze uren zijn onregelmatig. Onze klanten bestellen vandaag, dat moet vandaag gemaakt worden. En ik weet niet wat ze vandaag bestellen. ’s Morgens om acht uur begint de productie en dan hebben we pas tien procent van de orders binnen, de rest volgt in de loop van de dag, tot ’s middags vijf uur. Dus het kan wel eens wezen dat je in plaats van vijf uur om zes uur vrij bent. Het kan wel eens gebeuren dat je om acht uur vrij bent, daar hebben wij Nederlanders, wij zijn zelf ook Nederlanders, hebben wij wel wat moeite mee. Moeder de vrouw wacht, kinderen wachten, het voetbalclubje wacht, zwemclub wacht, golfclub wacht, dat is heel moeilijk om Nederlandse mensen te krijgen. Dat vind ik wel jammer. Er zijn mensen zat, ik zou het ook liever met Nederlandse mensen doen.
Cor
Ja, ik zag wel een artikel voorbij komen van Impact, de sociale werkvoorziening is dat volgens mij, in Dronten.
Gert
We hebben vanaf 2012 Poolse mensen, wij hebben ondertussen een aantal mensen via Impact binnen gekregen, zijn mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, ik wil niet zozeer zeggen dat het WAJONG’ers zijn die ja, iets minder presteren, het zijn meest, ik heb nu twee mensen binnen gekregen, twee Nederlandse mensen, één vrouw komt uit een huwelijk waar ze eigenlijk niet zo veel mocht, moest altijd binnen blijven van haar man, die is gescheiden, die komt met haar veertigste komt ze op de arbeidsmarkt met een leeg cv. Heeft nog nooit gewerkt, heeft nog nooit met mannen gewerkt, dus die kun je niet zomaar zeggen: kom maar lekker bij mij werken, pak eens een mesje. Die zijn via Impact binnen gekomen, die heeft daar intern eerst geleerd wat werken is, dat is best wel leren werken, werken leren, leren met mannen omgaan, noem maar op en die vrouw heeft nu gewoon een baan bij ons. Die is twee maanden op proef geweest, voldoet goed en een baan bij ons. Daarnaast hebben wij een dame die heeft veel medische klachten gehad de afgelopen jaren, maar een werkgever neemt niemand aan met een medisch verleden van vijftien jaar, niemand. Vrouw is helemaal gezond, moest de arbeidsmarkt weer op, maar eigenlijk niemand die haar aan wilde nemen. Gat in het cv, vrouw was eerlijk van: ik heb dat en dat gehad, maar die vrouw is ook bij ons binnen gekomen, die vrouw heeft nu ook een volwaardig contract, want ze is gezond. Wat geweest is, is geweest.
Cor
Heeft corona, kijk, daar komt de groenproductie, hier naast het pand rijden, hartstikke goed. Heeft corona nog andere invloeden gehad op jouw bedrijf, want ik neem aan dat de omzet na half maart in één keer misschien wel in elkaar donderde? Heeft dat invloed gehad op je Debiteurenbeheer?
Gert
Het was een hele rare tijd, niet alleen voor ons, in de groente, niet voor de bakker, het was voor heel Nederland, het was een shock. Er zijn maar een paar bedrijfstakken die er goed zijn uitgesprongen onder andere retail, maar het was een shock. Er gebeurde iets wat wij alleen maar in heel slechte films zagen. En hier hadden wij vroeger op school, of op die avondcursussen in mijn geval, dit stond nooit beschreven van: dit kan ook wel eens gebeuren.
Cor
Wat doe jij dan als dat gebeurt? Hoe acteer jij dan?
Gert
Ja, dat was, ik stond er vrij helder in enerzijds. De horeca ging dicht op zondagavond na half zes. Ik was net toevallig in die week verhuisd, ik keek in mijn tuin ik denk: jee, wat is dit? De helft van mijn klanten is weg, je bent niet de enigste, zondagavond, ik denk: wat nu? Wat gaat er gebeuren? Ik heb een bestelling morgen staan, die gaan we niet uitleveren, ik heb dertig man. Heb ik even rustig nagedacht vijf minuten, ik heb naar buiten gekeken, ik heb mijn whatsapp gepakt, de groepsapp van de order pickers en de chauffeurs, Nederlandse jongens en die heb ik eerst gerustgesteld: jongens, dit is er aan de hand. Als je de komende weken nul uren werkt, je werkt tien of twintig uur, jullie loon is gegarandeerd, wordt niet van je vakantie-uren afgehaald, samen komen we er wel, rust in de toko. Ik denk: die heb ik rustig. Maandagmorgen gelijk de Poolse medewerkers om de tafel gehaald: jongens, dit is er aan de hand, jullie hebben het vast wel meegekregen, er is voor mij wel werk, maar je krijgt gewoon veertig uur betaald, rust. Er was één Poolse medewerker die had zondagavond rondgebeld, dat we die week failliet zouden gaan. Onrust, dus gelijk de mensen in ieder geval rustig. Dertig mensen om me heen. En die dachten de eerste week eigenlijk: och, het is corona, ik ben lekker vrij, ik krijg betaald, die corona is zo slecht nog niet, rust. Als je onrust onder je medewerkers hebt, dat werkt altijd door. Dat was punt één: mensen rustig houden en zorgen dat eigenlijk alles door draait. De eerste week zakten we inderdaad weg, terug naar veertig procent omzet, dus de eerste dagen was wel een slag. Ik en André, we zaten op kantoor, twee uurtjes werken en dan stapten we in de auto, gingen we een rondje rijden van verveeldheid, maar we moesten eerst even ons ritme vinden. Veel ellende kwam er op ons af, NOW-regeling gelijk aangevraagd, financiële man belt ons: Gert, debiteurenstand, wie is er een gevaar? Lijstje gemaakt, we hebben toch een aantal klanten van: stel dat, dan zal die misschien wel niet gaan betalen. Moet ik eerlijk zijn: de klanten die ik op mijn lijstje had, hebben allemaal keurig netjes betaald. Op 1 juni ging de horeca open, die klanten die op het lijstje stonden, stonden allemaal op nul, die hadden alles betaald. Ik had er nog een hele grote debiteur bij, daar stond bijna een ton uit, die zat in een hele lastige branche op dat moment, contact mee gehad, want die hadden een betalingstermijn van dertig dagen naar negentig dagen, uit zichzelf, alle facturen die nog zouden volgen moest ik tien procent korting op geven, dus dat was een beetje vervelend. Gesprekken mee gehad, hij heeft alles netjes betaald. Staat nu nog voor tienduizend euro bij ons in de boeken. Maar er komt op dat moment ook veel op je af. En ik vond dat financiële nog niet eens zo erg, meer van: wat gaat er gebeuren. Maar ik had eigenlijk na een paar weken van: het is allemaal heel vervelend, maar iedereen heeft ermee te maken. Iedereen heeft begrip voor elkaar, onze regering, waar mogelijk helpen ze ons, de banken waren toeschietelijk, de leasemaatschappij van de bus konden we opschuiven, dus, ja, en het heeft ook eigenlijk wel een hele mooie, mijn cashflow is nog nooit zo goed geweest sinds corona. Dat klinkt heel raar, maar dat is echt helemaal super voor elkaar.
Cor
En zeker als je iemand bent die stuurt op cijfers, dan is dat ook iets wat jou dan gelijk opvalt, ja.
Gert
Wij zitten nu eigenlijk op het niveau van vorig jaar. Ietsje erboven, eigenlijk hadden we een prognose gemaakt en waren we in januari, februari, begin maart hard mee bezig om dit jaar toch weer twintig procent te plussen, alleen dat is nu gewoon weg. We zitten nu op het niveau van vorig jaar, daar mogen we heel dankbaar voor zijn. We hebben natuurlijk de horeca die nog niet volop draait, we zien wel dat de horeca wekelijks nog wat stijgt, qua inkoop bij ons, maar daar missen wij een stukje omzet. Van de andere kant: wij leveren ook aan fabrieken die weer aan de retail leveren en daar hebben we een hele voorsprong gemaakt de positieve kant op, dat zakt wel weer een beetje terug, maar die heeft ons wel een beetje door die corona heen geholpen.
Cor
De opnamedatum van deze podcast is begin augustus, dus als mensen denken, het zal denk ik in september uitgezonden worden, begin augustus is deze podcast opgenomen. Als je het hebt qua groei, durf je misschien nu weer, omdat het nu weer, dat we een beetje na corona nu zitten, heb je dan qua groei dat je zegt van: eigenlijk de groei die ik had elk jaar met twintig, vijfentwintig procent zou ik graag willen doorzetten?
Gert
Die zou ik graag willen doorzetten, voor dit jaar, we hebben toevallig vorige week nog even gekeken, wij lopen nu veertigduizend euro achter, dat is een bult geld, maar dat valt op zich wel mee. Ik denk dat wij dit jaar dezelfde omzet draaien als vorig jaar. En daar mag je in deze tijd gewoon heel tevreden mee wezen. Onze winstmarge staat niet onder druk, dat loopt gewoon door. Ik denk dat wij, als het zo blijft, dat er geen tweede golf komt, dan denk ik dat het er uiteindelijk goed uitziet, ten opzichte van andere bedrijven.
Cor
Nou, mooi. Ik zag allemaal, afgelopen tijd op Facebook, allerlei vrachtwagens van leveranciers voorbij komen op jouw Facebook, toen dacht ik: hij wil natuurlijk nieuwe miniaturen hebben, dacht ik, maar eigenlijk, dat heb ik ook aan andere ondernemers gevraagd, dat is een hele moeilijke vraag, maar: kun je mij zeggen dit is voor mij nu, voor de afgelopen tijd, dit is een leverancier die wil ik benoemen, die wil ik eens even in het zonnetje zetten? Dat is voor mij, die mag een pluim hebben. Heb je een leverancier die je een pluim wilt geven?
Gert
Ik heb een leverancier die ik een pluim wil geven, dat is de firma VersCombi uit Eindhoven, een heel eind uit de buurt, die levert ons de halffabrikaten, dat is een bedrijf dat met ons meedenkt. Die altijd heel goed levert. Als ik die om vijf uur bel, zes uur vertrekt de vrachtwagen, ik moet nog vijfhonderd nieuwe prei hebben, ik weet niet hoe hij het doet want die hebben geen voorraden, maar hij regelt het voor ons.
Cor
VersCombi. Is dat dan zo’n leverancier waarvan je zegt: zo wil ik gewoon behandeld worden, zo wil ik mijn klanten ook behandelen?
Gert
Absoluut. Gewoon altijd heel servicegericht, problemen oplossen, meedenken. In het verleden, in financieel andere tijden ook wel eens financieel meegedacht, dat is ook heel prettig, dat vertrouwen gegeven, toentertijd hebben we dat allemaal netjes samen opgelost en ik heb ook wel eens - een jaar moest ik een forse investering doen, dan was ik zo dom, ach, doe mij die machine maar, bij wijze van. En dan bel je op: kan ik even twee weken lucht krijgen? Ja is goed hoor. En niet van: waarom, dit of dat, als jij zegt: binnen twee weken dan los je alles weer, als je die band hebt met elkaar is dat heel prettig. Stukje vertrouwen.
Cor
En heb je een favoriete klant? Waarvan je zegt: daar kan ik echt mijn ondernemerschap in kwijt? Elke klant is natuurlijk belangrijk voor je, maar heb je een bepaalde klant waarvan je zegt: die heeft mij uitgedaagd en die heeft weer het beste van mezelf naar boven laten komen?
Gert
Dat is toch wel de eerste klant, van de snijderij zeg maar, dat is De Kroes uit Almere, eigenaar Peter de Vos, die heeft mij toen op dat moment, heeft dat mij energie gegeven. Er is meer mogelijk dan de winkel. Niet dat de winkel toen niet mooi was, maar die heeft mij wel op het spoor gezet waar we nu op beland zijn. Er zijn natuurlijk nog veel meer klanten, maar dat was wel de eerste en ook dat die vraag van hem kwam van: ik zoek iemand en dat ik zei: ja, dat doe ik. Dat is eigenlijk wel een hele mooie lijn geweest. We zijn nu acht jaar verder.
Cor
Nog even een paar steekvragen. Jij hebt lang in het bestuur gezeten van Flevofood, volgens mij ben je daar nu uit, ben jij een bestuurder?
Gert
Absoluut niet.
Cor
Is dat iets wat je gewoon niet leuk vindt? Of een noodzakelijk kwaad zo af en toe?
Gert
Je moet wel eens wat dingen doen, ik word ergens voor gevraagd, als ik nee zeg, dan zegt iedereen nee, dus dan zeg ik maar ja en dan - ik vind het nog steeds een heel goede club en ze wilden een bestuur opzetten, een vereniging opzetten, ben je een vereniging, dan heb je een bestuur nodig en iedereen vond het een goed iets, maar niemand wilde in het bestuur zitten. Een aantal ondernemers, waaronder ik hebben gezegd: dat doen we wel, heb ik ook gedaan. Ik heb helpen opzetten, maar op een gegeven moment dacht ik van: het is goed zo. Er zijn ook andere mensen die op mogen staan.
Cor
Je bent de honderdste ambassadeur van de Floriade, de Floriade heeft groen licht gekregen van de gemeente Almere om door te mogen. Wat zijn jouw kanten daarvoor? Waar zie jij jouw kant? Is dat puur op dat half jaar dat de Floriade er is, of ook al er naartoe?
Gert
De Floriade, door toevallige omstandigheden heb ik al drie edities meegemaakt, Zoetermeer, Hoofddorp en Venlo. Toevallig met mijn ouders daar vroeger geweest, dus ja, dat is iets voor mij één keer in de tien jaar, toen kwam het uiteindelijk hier in Flevoland en ja, dan moeten we ook gewoon meedoen, klaar. Vanaf het vrij prille begin ben ik daarbij betrokken geweest, puur omdat ik het mooi vond. Punt twee, straks komen er heel veel mensen, die moeten ook allemaal een hapje eten, dus we hopen ook dat we daar met ons bedrijf een bijdrage aan kunnen leveren. Om in ieder geval een Flevolands product daar op het broodje, op het bord te kunnen krijgen.
Cor
Zou je graag een sleutelrol willen spelen in het Flevolandse voedsellandschap, dat je zegt: eigenlijk is alles wat daar verhandelt moet worden, van de teler tot de eindgebruiker, moet uiteindelijk door jouw handen komen, door jouw fabriek heengaan?
Gert
Hoeft niet, zou mooi zijn, maar goed, er zijn natuurlijk meerdere partijen die dat kunnen. Het is natuurlijk wel zo: in Flevoland wordt zo ontzettend veel verbouwd, dat kunnen wij in Nederland niet opeten, in Europa niet, daar hebben we de wereld voor nodig. Alleen een teler vind het vaak wel mooi dat een gedeelte van zijn producten in ieder geval herkenbaar is, waar dat terecht komt. Dan praat je over, tien jaar geleden zat ik bij een teler, een biologische teler, hij zegt: ik heb de mooiste producten, ik ben er zo zuinig op, ik verzorg het allemaal goed, er komt een grote machine en een vrachtwagen dan hoor ik van de chauffeur dat het naar Duitsland gaat en dat is het. Of kon ik maar honderd kilo van mijn oogst aan jou en aan een paar restaurants geven en ik ga uit eten en ik heb mijn eigen wortels op mijn bord, zegt hij, nou fantastisch. Dat is utopie, dan moet je bedenken dat honderd ton wortels hier in Flevoland op je bord terecht komt, dat lukt niet, dat wil niet. Alleen het idee al van: weten waar je product blijft. Dat is voor een teler heel belangrijk. Dus dat is hun kindje. Echt, een half jaar, een jaar heel zuinig op en dan is het ook mooi om te weten waar het terecht komt. En dat is een beetje raar, dat onze wortels van ons naar Duitsland gaan en dat Duitse wortels hier komen. Dat is toch eigenlijk van de zotte en daar zijn we de laatste tien jaar wel in de wereld mee bezig om voedselkilometers te beperken, waar mogelijk. Maar je ontkomt er niet altijd aan.
Cor
We kwamen weer in contact met elkaar, Gert, door jouw twintigjarig jubileum in april, dat is helaas door corona, is het feest even niet doorgegaan, dat komt wel weer. Maar je hebt twintig jaar ervaring. Wat is nu voor jou een tip, je zegt het woord DGA dat past niet bij me, maar ja, je bent het, heb jij, als je één tip zou moeten geven aan andere DGA’s, wat zou die tip dan zijn? Daar wil ik eigenlijk mee afsluiten.
Gert
In mijn geval: zoek iemand die je naast je hebt. In goede en slechte tijden, die je kan vervangen, als je op vakantie bent, wat leuk is, maar stel dat je ziek wordt. Ik heb een bedrijf met dertig mensen. Stel dat ik André niet had en ik word plotseling, ik rij tegen een boom en ik lig in coma, dan moet mijn bedrijf wel doordraaien. Ook voor een klein bedrijf trouwens. Zorg dat je iemand naast je hebt die je kan vervangen.
Cor
Heb je het ook allemaal goed op papier staan?
Gert
Ik heb het ook sinds dik twee jaar, vorig jaar het laatste, maar alles heb ik geregeld op papier. Als er mij wat gebeurt, dan zijn er mensen om mij heen die de betalingen willen doen. Als ik straks een ongeluk krijg en ik heb niks geregeld, dan zegt de bank: hop. En dan moet ik mijn mensen betalen, ik noem even een voorbeeld, dat moet wel doorgaan. Regel dat. Kost even tijd, maar doe dat.
- Listen Listen again Continue Playing...
- Listen later Listen later
Show more

Episodes

Podcast voor DGA’s #22 met William van der Kolk van WILLIAM’S FASHION FOR MEN - mannenmode ondernemer, christelijke boef, coachbare leider en coach

Podcast voor DGA‘s #21 met Bart Weever van Weever Sloop - van losbol tot ondernemer, techneut, ambitieus en op gevoel

Podcast voor DGA‘s #20 met Jelle Weever van Weever Bouw - zoon, broer, sportman, man, vader, ondernemer, verkoper en bestuurder

Podcast voor DGA's #19 met Martijn Roede van Wagenpartners - over politiek bedrijven, kantelpunt, schuldgevoel, eenzaamheid en zijn ideale klant

Podcast voor DGA's #18 Cor Spronk in gesprek met Remco Cuiper van Saylus - over keihard werken, kameleon zijn, management buy out, boekenkastprincipe en gelukkig huwelijk

Podcast voor DGA's #17 Cor Spronk in gesprek met Wim van Mourik van Van Mourik Beekbergen - over bedrijfsovername, generatieverschillen, besturen en commitment

Podcast voor DGA's #16 Cor Spronk in gesprek met Ronald Visser - over afspraak is afspraak, hartinfarct, goed werkgeverschap en nevenactiviteiten en vrijheid

Podcast voor DGA's #15 Cor Spronk in gesprek met Bert Remerink - over alleen opereren, commitment aan het resultaat, oerbron van energie om te verbinden en aanpassingsvermogen

Podcast voor DGA's #14 Cor Spronk in gesprek met Dick Vos - over betekenisvol zijn, van een dubbeltje een kwartje worden, van collega naar baas met vertrouwen

Podcast voor DGA's #13 Cor Spronk in gesprek met Johan Krijgsman - over het aannemersgilde, discipline, innovatiedrang en zelfsturende teams

Podcast voor DGA's #12 Cor Spronk in gesprek met Frans van der Kolk - over vier randvoorwaarden, drie kernwaarden, financiering en overnamestrategie

Podcast voor DGA's #11 Cor Spronk in gesprek met Sam van Dalen - over hoe hij erin groeide, doorzettingsvermogen, uitstraling en passie voor video

Podcast voor DGA's #10 Cor Spronk in gesprek met Sjoerd Weikamp - over loyaliteit, positiviteit, ambities, profeet zijn en de kracht van live

Podcast voor DGA's #9 Cor Spronk in gesprek met Edan van der Meer - over behouden ondernemen, persoonlijke groei en hulp van Corona

Podcast voor DGA's #8 Cor Spronk in gesprek met Maureen Ïlboğa - over ondernemen met je man, mentaliteit, thuis werken en koers houden

Podcast voor DGA's #7 Cor Spronk in gesprek met Sherif el Zeiny - over rolverdeling, gezondheid, blijven leren en groei als kernwaarde

Podcast voor DGA's #6 Cor Spronk in gesprek met Henk Slump - over schuurfeesten, AH op Urk, betrokkenheid, synergie tussen bedrijven, deadlines en bedrijfsopvolging

Podcast voor DGA's #5 Cor Spronk in gesprek met Pieter Kremer - over explosieve groei, blinde vlekken, vertrouwen en veranderen van rol

Podcast voor DGA's #4 Cor Spronk in gesprek met Wim van Beuzekom - over simplificare, servicegerichtheid, financieringen, ruzie maken en overlijden van dochter

Podcast voor DGA's #3 Cor Spronk in gesprek met Gert Koekoek - groenteman over acquisitie, sturen op cijfers, vervanging en personeel