Bölümler
-
Πώς συνδέεται ο φιλελληνισμός με την αρχαιολατρεία; Πότε εμφανίζονται οι πρώτοι, «πρώιμοι» Φιλέλληνες στην Ελλάδα και στην Αθήνα το 19ο αιώνα; Τι τους ελκύει στην προεπαναστατική Ελλάδα; Πρόκειται κυρίως για ευκατάστατους άνδρες; Έχουμε εικόνα των ηλικιών τους; Από πού έρχονται οι περισσότεροι;
Ο Σατοβριάνδος ποιος είναι, πότε έρχεται στην Ελλάδα και τι του προσελκύει την προσοχή; Ο Λόρδος Βύρων; Πότε βρίσκεται στην Αθήνα; Και είναι αλήθεια ότι όσο βρίσκεται εδώ, ερωτεύεται;Με ποιους τρόπους κατέγραφαν τις εντυπώσεις τους οι φιλέλληνες; Πιο συγκεκριμένα για την Αθήνα – ποια η εικόνα της στους περιηγητές κατά τους νεότερους χρόνους; Πώς λειτουργεί η κλασική Αθήνα ως πρότυπο, καλλιτεχνικά και ιδεολογικά, και αναπαράγεται στην Ευρώπη και την Αμερική;
Ο Θοδωρής Κουτσογιάννης σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ασχολείται ερευνητικά με τη νεότερη ευρωπαϊκή τέχνη (από την Αναγέννηση έως τον Νεοκλασικισμό), καθώς και με τη νεοελληνική, εστιάζοντας στην εικονογραφία και την ερμηνεία της στο ευρύτερο πλαίσιο της αναπαράστασης, ως ιστορία όχι μόνον της τέχνης αλλά της εικόνας συνολικά, με όρους «οπτικού πολιτισμού». Ερευνά ιδίως ζητήματα επίδρασης και πρόσληψης της Αρχαιότητας στον νεότερο ευρωπαϊκό οπτικό πολιτισμό, το διαρκές φαινόμενο του κλασικισμού, την ιστορία της κλασικής παράδοσης, την περιηγητική εικονογραφία, την καλλιτεχνική και ευρύτερα πολιτισμική αλληλεπίδραση μεταξύ ελληνικού και ιταλικού χώρου, ελληνικές πτυχές της δυτικοευρωπαϊκής τέχνης και, αντιστρόφως, την πρόσληψη και οικειοποίηση της δυτικοευρωπαϊκής από τη νεοελληνική.
Από το 2009 εργάζεται ως έφορος της Συλλογής Έργων Τέχνης της Βουλής των Ελλήνων.
-
Πότε και πού γεννιέται η Λέλα Καραγιάννη και τι γνωρίζουμε για την οικογένειά της; Πότε περίπου έρχεται στην Αθήνα; Τι γνωρίζουμε για την οργάνωση «Μπουμπουλίνα» που δημιούργησε το 1941;Πώς χρηματοδοτήθηκε η οργάνωση και ποιοι οι βασικοί της στόχοι;
Τι γνωρίζουμε για το δίκτυο «Απόλλων» στο οποίο επίσης συμμετείχε; Πότε και πώς συλλαμβάνεται η Λέλα Καραγιάννη και πώς τελικά εκτελείται στο Χαϊδάρι στις 8 Σεπτεμβρίου 1944, λίγο πριν την Απελευθέρωση; Τελικά, ποια είναι η παρακαταθήκη της Λέλας Καραγιάννη;
Ο Βασίλης Λουλές είναι σκηνοθέτης ταινιών ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και Κινηματογράφο στην Αθήνα. Συνεργάστηκε για χρόνια με την ΕΡΤ ως συντονιστής στο πρόγραμμα ταινιών μικρού μήκους «μικροφίλμ» και με το Κινηματογραφικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών στην τεκμηρίωση, ταξινόμηση και αξιοποίηση παλαιών κινηματογραφικών επικαίρων.
Οι ταινίες του τιμήθηκαν με βραβεία, έλαβαν μέρος σε πολλά φεστιβάλ, μεταδόθηκαν από ξένα και ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια, συμπεριλήφθηκαν σε αφιερώματα και χρησιμοποιούνται ως εκπαιδευτικό υλικό σε Πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Πραγματοποιεί Σεμινάρια επιμόρφωσης και Εργαστήρια Κινηματογράφου στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, πάνω σε θέματα όπως: Μαρτυρία και Προφορική Αφήγηση, Από την προσωπική μαρτυρία στη μεγάλη Ιστορία, Κινηματογραφώντας αφήγηση παραμυθιών, Ανάλυση περιεχομένου και γλώσσας κινηματογραφικών αρχείων, Αρχειακά τεκμήρια και ανθρώπινες ιστορίες στο ντοκιμαντέρ.Συνεργάζεται με κατά τόπους Ιστορικά, Εθνογραφικά ή Λαογραφικά Μουσεία, Ιδρύματα, Ιστορικά Αρχεία και άλλους πολιτιστικούς φορείς. Ειδικότερα, πραγματοποιεί Εργαστήρια με θέμα Το Ντοκιμαντέρ ως εργαλείο στην Εκπαίδευση και συνεργάζεται με εκπαιδευτικούς.
-
Eksik bölüm mü var?
-
Από πού προκύπτει η γνώση μας για την Ύστερη Εποχή του Χαλκού στην Αττική; Ποια ήταν τα ταφικά έθιμα εκείνη την περίοδο; Πότε ξεκινούν οι ανασκαφές στο Κολικρέπι και τι φέρνουν στο φως;
Πόσοι άνθρωποι βρέθηκαν θαμμένοι στο Κολικρέπι και ποια τα βασικά τους χαρακτηριστικά; Οι τάφοι που έχουν βρεθεί έχουν κτερίσματα, έχουν ανθρώπινα κατάλοιπα; Γνωρίζουμε παθολογικά προβλήματα που πιθανώς αντιμετώπιζαν; Οι διατροφικές τους συνήθειες ποιες ήταν;
Οι ταφικές πρακτικές στο Κολικρέπι της Ύστερης Εποχής του Χαλκού ήταν πιο πολύπλοκες από άλλες θέσεις; Υπήρχαν διαφορές ανά ηλικία ή φύλο;
Τελικά, το Κολικρέπι μπορεί να μας φωτίσει σχετικά με τις κοινωνικές δομές και τις ιδεολογικές πεποιθήσεις της κοινωνίας σχετικά με τον θάνατο και τη μεταθανάτια ζωή;
-
Πότε ιδρύεται το Αιγινήτειο και από πού παίρνει το όνομά του; Ποια η αποστολή του; Ποια η σχέση αρχικά του Αιγινητείου με το Πανεπιστήμιο Αθηνών; Ποιοι το επανδρώνουν αρχικά;
Πώς «επιλέγονταν» οι ασθενείς για νοσηλεία; Ποιες παθήσεις είχαν οι ασθενείς που εισήχθησαν τις δύο πρώτες δεκαετίες
του 20ού αιώνα; Υπήρξαν κοινωνικά κριτήρια στην προσφορά δωρέαν νοσηλείας;Εφαρμόζονταν ιατρικές πρακτικές που σήμερα θα φάνταζαν παράξενες; Υπήρξαν αντιδράσεις; Τι είναι το Κίνημα Αυτοσυνηγορίας; Πώς ξεκινά, πώς εξελίσσεται και ποια τα αιτήματα του; Ποιος ο ρόλος του Αιγινητείου σήμερα;
Η Δέσπω Κριτσωτάκη είναι ιστορικός, ερευνήτρια στο Κέντρον Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών και διδάσκουσα στο Μεταπτυχιακό Δημόσια Ιστορία του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.
Αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το 2003 και συνέχισε τις σπουδές της στην ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης με θέμα «Ψυχική ασθένεια και ψυχιατρική νοσηλεία. Κοινωνικές προσλήψεις και λειτουργίες της ψυχιατρικής και των ψυχιατρικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα και τη Σκοτία των αρχών του 20ού αιώνα». Από τότε έχει πάρει μέρος σε πολλά ερευνητικά προγράμματα με κεντρικές θεματικές την ιστορία της ψυχικής υγείας και των επιστημών και επαγγελμάτων «ψ», της κοινωνικής πρόνοιας, των εθελοντικών συσσωματώσεων, της παιδικής ηλικίας, της οικογένειας, της σεξουαλικότητας και της εγκληματικότητας.
Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα και κεφάλαια και έχει επιμεληθεί δύο συλλογικούς τόμους στα αγγλικά. Έχει δημοσιεύσει τη μονογραφία «Ψυχική υγιεινή», κοινωνική πρόνοια και ψυχιατρική μεταρρύθμιση στη μεταπολεµική Ελλάδα. Το Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών, 1956-1978, Αθήνα, Πεδίο, 2016. Υπό έκδοση, στα αγγλικά, από την Palgrave MacMillan, είναι η μονογραφία της Ψυχική υγεία και ψυχιατρική περίθαλψη στην Ελλάδα των αρχών του 20ού αιώνα.
-
Πότε και υπό ποιες συνθήκες εμφανίζεται η οπερέτα στην Αθήνα; Πού βρίσκεται ιστορικά τότε η πόλη; Ποια η υποδοχή της από το κοινό; Και ποια από τους ηθοποιούς; Τι είδους θεματολογία πραγματεύονταν;
Ποια είναι η ιστορία μιας από της πιο γνωστές αθηναϊκές οπερέτες αυτής των «Απάχηδων των Αθηνών»; Ποιοι ήταν οι μεγάλοι σταρ της αθηναϊκής οπερέτας; Και ποιες οι μεγάλες σκηνές;Τι συμβαίνει κατά τη δεκαετία του 1930 και πότε φθίνει πια η οπερέτα ως είδος;
Ποιο είναι το κοινωνικό και καλλιτεχνικό αποτύπωμα της αθηναϊκής οπερέτας σήμερα;
Ο Αλέξανδρος Ευκλείδης είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Παραστατικών και Ψηφιακών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Σπούδασε στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές θεατρολογίας στο Institut d’Etudes Théâtrales του Πανεπιστημίου Paris III-Sorbonne Nouvelle. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ. ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε Ελλάδα και εξωτερικό. Μεταξύ 2003-2008 συμμετείχε ως ερευνητής σε σεμινάρια και συλλογικούς τόμους του Εργαστηρίου για τη Διαμεσικότητα και τις Παραστατικές Τέχνες (ARIAS) του CNRS. Έχει διδάξει στα Τμήματα Θεάτρου του Α.Π.Θ. (2008-2012, 2016-2017), Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (2005-2012), Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών (2007-2008, 2017-2018), καθώς επίσης στη Θερινή Ακαδημία και τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (2008-2010) Εργάστηκε στο Κ.Θ.Β.Ε. ως σύμβουλος δραματολογίου (2002/04). Ως σκηνοθέτης έχει ανεβάσει κυρίως έργα μουσικού θεάτρου και όπερας. Μεταξύ άλλων έχει σκηνοθετήσει: W. A. Mozart, Le Nozze di Figaro (Εθνική Λυρική Σκηνή 2019, 2021), Thomas Adès, Powder her face (Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ, 2019), Το λυκόφως των χρεών, βασισμένο στον Wagner (Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ, 2017), Arnold Schoenberg, Pierrot lunaire (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, 2016), Γιάννη Χρήστου, Αναπαραστάσεις (Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ, 2016) Γ. Κουμεντάκη, Η φόνισσα (ΕΛΣ, 2014, 2016, 2021), Johann Strauss II, Η νυχτερίδα (ΕΛΣ, 2014, 2020), Χ. Γωγιού, Νέα Ελλάδα (the making of) (Athens Bienniale 2013 και Θέατρο Τέχνης 2014), AirRossini (Neuköllner Oper Berlin, 2013), Kurt Weill, Der Jasager & Mahagonny Songspiel (Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, 2014), Yasou Aida! (Neuköllner Oper Berlin, 2012), Θεόφραστος Σακελλαρίδης, Η κόρη της καταιγίδος (Φεστιβάλ Αθηνών 2011, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά 2013), Unknown Dialects: 8 μουσικές διαλέξεις με μουσική του Γ. Κουμεντάκη (Φεστιβάλ Αθηνών, 2010), Ruggero Leoncavallo, I Pagliacci και Gaetano Donizetti Rita (ΕΛΣ, 2009), Giacomo Puccini, La bohème (Όπερα Θεσσαλονίκης, 2009), Ruggero Leoncavallo, I Pagliacci και Edipo Re (Όπερα Θεσσαλονίκης, 2008), Igor Stravinsky, Η ιστορία του στρατιώτη (Κ.Θ.Β.Ε., 2003), G. F. Handel, Acis and Galatea (Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς, 2002). Υπήρξε σκηνοθέτης in residence στην ΕΛΣ (2013-2017). Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (2017-2022).
Φωτό εξωφύλλου: © Ταινιοθήκη της Ελλάδος
-
Ποιες ήταν οι πρώτες προσλαμβάνουσες του Κωνσταντίνου Δοξιάδη; Ποιες ήταν οι σπουδές του;
Ήδη πριν από το Β’ΠΠ, το 1937, ο Δοξιάδης διορίζεται μηχανικός της Πολεοδομικής Υπηρεσίας της Διοικήσεως Πρωτευούσης, και κατά τη διάρκεια του Β’ΠΠ αναλαμβάνει χρέη Προϊσταμένου της Πολεοδομικής Υπηρεσίας και Προϊσταμένου του Γραφείου Χωροταξικών και Πολεοδομικών Ερευνών και Μελετών – πόσο τον καθορίζουν αυτές οι αρμοδιότητες;
Ο Δοξιάδης έγινε Αρχηγός της αντιστασιακής ομάδας «Ήφαιστος» την περίοδο της Κατοχής και μάλιστα εξέδιδε και ένα περιοδικό αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, το «Χωροταξία – Πολεοδομία –Αρχιτεκτονική». Τι άλλα γνωρίζουμε για αυτή την περίοδο της ζωής του;
Περνώντας στην Απελευθέρωση, και στο όραμα της ανοικοδόμησης, στο οποίο πρωτοστάτησε: κατά τη λεγόμενη “ανασυγκρότηση”, ο Δοξιάδης αναλαμβάνει Υπουργός Υφυπουργός Ανοικοδόμησης, Γενικός Διευθυντής Ανοικοδομήσεως και Συντονιστής Ανασυγκρότησης, αλλά και διεθνείς θέσεις. Τι είχε τότε στο νου του;
Πότε ιδρύεται το γραφείο Δοξιάδη και πώς αναπτύσσεται; Ποια τα σημαντικότερα ή και γνωστότερα έργα του διεθνώς, αλλά κυρίως στην Αθήνα; Και ποια είναι τελικά η παρακαταθήκη του Κωνσταντίνου Δοξιάδη στην Αθήνα;
Η Μαριάννα Χαριτωνίδου είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και επιστημονική υπεύθυνη του έργου Το όραμα ανοικοδόμησης του Κωνσταντίου Α. Δοξιάδη και του Adriano Olivetti στην Ελλάδα και στην Ιταλία: μεταξύ συγκεντρωτικής και μη συγκεντρωτικής πολιτικής. Έχει παρουσιάσει πλήθος εισηγήσεων σε συνέδρια και πραγματοποιήσει πλήθος δημοσιεύσεων. Ανάμεσα σε αυτές: «Αρχιτεκτονική, Φωτογραφία και τα κινούμενα μάτια των αρχιτεκτόνων: Η θέα από το αυτοκίνητο» (Routledge, 2024), «Επανεφεύρεση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα: Από τη συναισθηματική τοπογραφία στην τοπογραφική ευαισθησία» (Routledge, 2024), «Αρχιτεκτονικά σχέδια ως διερευνητικές συσκευές: Το πεδίο εφαρμογής της αρχιτεκτονικής στον 20ο αιώνα» (Routledge, 2023), «Σχέδιο και εμπειρία της αρχιτεκτονικής: Η εξελισσόμενη σημασία των κατοίκων της πόλης στον 20ο αιώνα» (Transcript Publishing, 2022).
Έχει εργασθεί ως Λέκτορας στο ETH της Ζυρίχης, όπου εκπόνησε τη μεταδιδακτορική έρευνα The Travelling Architect’s Eye: Photography and Automobile Vision και επιμελήθηκε την έκθεση The View from the Car: Autopia as a New Perceptual Regime, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, και στις Ανωτάτη Εθνική Σχολή Αρχιτεκτονικής Paris-Malaquais, Paris-la-Villette και de Versailles. Είναι διδάκτωρ μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, και στην Architectural Association, και αρχιτέκτων μηχανικός του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διδάσκει αρχιτεκτονική σε πανεπιστημιακό επίπεδο από το Δεκέμβριο του 2012.
-
Τι ήταν και πού βρισκόταν το Ανάκτορο των Γιγάντων; Ποια η λειτουργία αυτού του συγκροτήματος και ποιος ήταν ο χρήστης του; Τι γνωρίζουμε για τον διάκοσμο του ανακτόρου; Και τι απέγινε το ανάκτορο μετά την εγκατάλειψή του;
Ο Γιάννης Θεοχάρης έχει ολοκληρώσει σπουδές - πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορική διατριβή - στην Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αποκτώντας ειδίκευση στη Βυζαντινή Αρχαιολογία.
Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα είναι αρχαιογνωστικά και περιλαμβάνουν πτυχές της βυζαντινής εποχής, όπως το ερώτημα της μετάβασης από την Αρχαιότητα στον Μεσαίωνα, την ιστορία της βυζαντινής γλυπτικής, τοπογραφικά ζητήματα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και άλλων περιοχών, εικονογραφικά και επιγραφικά ζητήματα.
Υπήρξε ερευνητής-υπότροφος στην Ιταλία, την Τουρκία και τις ΗΠΑ. Από το 2005 υπηρετεί στο υπουργείο Πολιτισμού. Είναι αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Το 2022 κυκλοφόρησε το βιβλίο του από τις εκδόσεις Καρδαμίτσα με τίτλο: «Η Αθήνα μετά το τέλος του αρχαίου κόσμου. Αρχιτεκτονική γλυπτική 8ος-11ος αι.». Σήμερα εργάζεται ως αρχαιολόγος στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο.
-
Από πού μαθαίνουμε για την ΠΕΑΝ; Ποιες είναι οι πηγές μας; Πότε και υπό ποιες συνθήκες ιδρύεται η ΠΕΑΝ και από ποιους; Πώς είναι οργανωμένη η ΠΕΑΝ; Η δομή της; Τα βασικά της στελέχη; Ποιοι είναι οι στόχοι της; Ποια η σχέση της με τον ΕΑΜ; Είχε κάποια οικονομική υποστήριξη η οργάνωση αυτή;
Ποιες περιοχές της Αθήνας ήταν πυρήνες της δράσης της; Τι ήταν ο «ουλαμός καταστροφών»; Ποια είναι τα πιο εμβληματικά επεισόδια στα οποία εμπλέκεται η ΠΕΑΝ; Ποιος ο αντίκτυπος του σαμποτάζ της ΕΣΠΟ στην Κατοχή και στην ΠΕΑΝ; Πότε και για ποιους λόγους διαλύεται η ΠΕΑΝ;
Ο Ευάνθης Χατζηβασιλείου απέκτησε πτυχίο Νομικής από το Τμήμα Νομικής του ΑΠΘ, και μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο στη Διεθνή Ιστορία από το London School of Economics and Political Science. Σήμερα είναι καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο υπηρετεί από το 2000. Τα κύρια ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την Ιστορία Διεθνών Σχέσεων, τις προσλήψεις στη μεταπολεμική διεθνή ιστορία, την ελληνική πολιτική ιστορία, και το Κυπριακό ζήτημα. Διευθύνει τη σειρά «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία» των Εκδόσεων Πατάκη και επιμελείται την ιστορική σελίδα της κυριακάτικης Καθημερινής. Από τον Οκτώβριο του 2020 είναι ο Γενικός Γραμματέας του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία.
-
Ποια ήταν η κατάσταση στον ελλαδικό χώρο πριν το 338 π.Χ.; Η Αθήνα σε ποια φάση της Ιστορίας της βρίσκεται; Τι συμβαίνει στις 2 Αυγούστου του 338; Η έκβαση της μάχης τι σηματοδοτεί για τους Μακεδόνες; Και τι συμβαίνει στην Αθήνα; Πώς «μεταβολίζουν» οι Αθηναίοι την ήττα;
-
ίγο νωρίτερα, τη δεκαετία του 1920, η Ελλάδα βρίσκεται στην 6η θέση των οπιοπαραγωγικών χωρών παγκοσμίως. Μάλιστα λέγεται ότι η ετήσια παραγωγή ήταν πάνω από τριάντα τόνους και ότι επεξεργασία του οπίου γινόταν στα εργοστάσια της ΧΡΩΠΕΙ και του Δαμβέργη στον Πειραιά.
Τι συμβαίνει στην πρωτεύουσα; Ποιοι τα καταναλώνουν; Είναι άνδρες ή γυναίκες, νέοι ή ηλικιωμένοι, πλούσιοι ή φτωχοί, εργάτες, δημόσιοι υπάλληλοι, γιατροί ή άνεργοι; Ποιο το κοινωνικό αποτύπωμα στην Αθήνα της εποχής; Πώς σχετίστηκαν τα ναρκωτικά με το ρεμπέτικο; Υπήρχε νομοθετικό πλαίσιο ή κάποιες σχετικές ρυθμίσεις γύρω από τη χρήση και την εμπορία;
Ο Κωστής Γκοτσίνας είναι ιστορικός, εντεταλμένος ερευνητής στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρε το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό του δίπλωμα από την Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών (EHESS) στο Παρίσι. Ασχολείται με ζητήματα που στρέφονται γύρω από την ιστορία των ναρκωτικών, του αλκοόλ, του ελεύθερου χρόνου, της παραβατικότητας, της ιατρικής, του φύλου και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το βιβλίο του Επί της Ουσίας: Ιστορία των ναρκωτικών στην Ελλάδα, 1875-1950 κυκλοφορεί από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, ενώ η γαλλική του μετάφραση κυκλοφόρησε το 2022.
-
Ο Αλέξανδρος Νικολούδης υπήρξε πολύπλευρη προσωπικότητα: αρχιτέκτονας, συμβούλος του κράτους, αλλά και καθηγητής.
Ποια ήταν η καταγωγή του και οι πρώτες του προσλαμβάνουσες; Με ποιον τρόπο τον επηρέασαν οι σπουδές του και η διαμονή του στο Παρίσι; Πότε επέστρεψε στην Αθήνα; Πώς προκύπτει, πώς εξελίσσεται και πώς τον επηρεάζει η σχέση του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο;
Ποια είναι η αρχιτεκτονική συμβολή του Νικολούδη στην περιοχή του Ψυχικού; Και ποια είναι τελικά η παρακαταθήκη του στην Αθήνα;
-
πό πού αντλούν την καταγωγή τους οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης και πότε εμφανίζονται στην πόλη; Σε ποιες περιοχές κατοικούν και πώς βιοπορίζονται;
Τι γνωρίζουμε για τη Συναγωγή της Θεσσαλονίκης, για το εβραϊκό νεκροταφείο και για τις τυχόν ιδιαίτερες εβραϊκές παραδόσεις στην πόλη;
Στις 11 Ιουλίου του 1942, το περίφημο Μαύρο Σάββατο, περίπου 9.000 Εβραίοι συγκεντρώνονται στην Πλατεία Ελευθερίας προκειμένου να καταγραφούν και να εκτοπισθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τι συμβαίνει εκεί ακριβώς; Ισχύει ότι τότε Εβραίοι κατέδιδαν Εβραίους; Πόσοι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης χάθηκαν κατά το Ολοκαύτωμα και τι απέγιναν οι περιουσίες τους; Τι συμβαίνει με την εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης σήμερα;
Ο Λεόν Σαλτιέλ είναι διδάκτορας Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με επίκεντρο το Ολοκαύτωμα της Θεσσαλονίκης και έχει εκπονήσει μεταδιδακτορική έρευνα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το Graduate Institute of International and Development Studies στη Γενεύη.
Είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος και μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπίας στη Διεθνή Συμμαχία για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος. Έχει μεγάλη διεθνή εμπειρία πάνω στην καταπολέμηση του αντισημιτισμού και τη διαφύλαξη της μνήμης του Ολοκαυτώματος και τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως εκπρόσωπος του Παγκοσμίου Εβραϊκού Συνεδρίου στα Ηνωμένα Έθνη στη Γενεύη και την UNESCO στο Παρίσι.
-
Οι Δυτικοί Λόφοι των αρχαίων Αθηνών, Πνυκός, Μουσών, Νυμφών, είναι ένας βραχώδης σχηματισμός στα δυτικά του ιερού βράχου της Ακρόπολης που λόγω της γεωφυσικής τους θέσης, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του αστικού ιστού της πόλης αλλά και στη ζωή των κατοίκων της. Πώς αναπτύσσεται η Αθήνα πάνω και γύρω από τους Δυτικούς Λόφους και τι μαθαίνουμε γι αυτούς μέσα από τις μαρτυρίες αρχαιολόγων του 19ου αιώνα;
Πώς εξελίσσεται η δόμηση και η ανθρώπινη παρουσία και χρήση στους δυτικούς λόφους κατά το 19ο και 20ο αιώνα και ποια η χρήση σήμερα;
Η Λήδα Κωστάκη είναι αρχαιολόγος και εργάζεται στα Αρχεία της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα. Έχει πτυχίο
Αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΜΑ και διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Το θέμα της διδακτορικής της διατριβής ήταν το εντός των τειχών οδικό δίκτυο της αρχαίας Αθήνας. H ακαδημαϊκή της έρευνα εστιάζει στην τοπογραφία της αρχαίας Αθήνας, την αστική αρχαιολογία και την ιστορία της αρχαιολογίας. Υπήρξε τακτικό μέλος και υπότροφος της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών. Συμμετέχει σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια με ανακοινώσεις και μελέτες της έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικά έργα. Έχει συμμετάσχει σε ανασκαφές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και σε εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους. Είναι μία από τις τέσσερις ιδρύτριες της ΑΜΚΕ «Δίπυλον» για τη μελέτη της αρχαίας τοπογραφίας.Ο Μάρκος Κατσιάνης είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει πτυχίο Ιστορίας και
Αρχαιολογίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και μεταπτυχιακό δίπλωμα στα Συστήματα Γεωγραφικών Πληροφοριών και τη Χωρική Ανάλυση στην Αρχαιολογία από το Ινστιτούτο Αρχαιολογίας του University College London. Η διδακτορική του διατριβή πραγματοποιήθηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η ερευνητική του δραστηριότητα σχετίζεται με την εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας στην Αρχαιολογία με έμφαση στα Συστήματα Γεωγραφικών Πληροφοριών, την Τρισδιάστατη (3D) απεικόνιση, τη μακροπρόθεσμη διατήρηση και επανάχρηση δεδομένων. Έχει εργαστεί στην Διεύθυνση Εθνικού Αρχείου Μνημείων, την Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης και την ΑΜΚΕ «Δίπυλον» για τη μελέτη της αρχαίας τοπογραφίας. Το βιβλίο του «Ανασκαφική μεθοδολογία και σχεδιασμός πληροφοριακού συστήματος για τη διαχείριση αρχαιολογικών τεκμηρίων» έλαβε το βραβείο Λυσίμαχου Καυτανζόγλου από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. -
Ποιες είναι οι πηγές μας για τον Τσίλλερ; Ποιες ήταν οι σπουδές του και πώς έγινε η συνάντησή του με τον Θεόφιλο Χάνσεν;
Όταν έφτασε στην Αθήνα, με τον Χάνσεν το 1861, πού βρισκόταν ιστορικά η πόλη τότε; Πώς προκύτει και πώς διαμορφώνεται η σχέση του Τσίλλερ με το Γεώργιο τον Α’ και με το Χαρίλαο Τρικούπη;
Ο Τσίλλερ αναλαμβάνει πολύ υψηλά αξιώματα, όπως η έδρα της Αρχιτεκτονικής του σημερινού Πολυτεχνείου, αλλά και διευθυντική θέση στο υπουργείο εσωτερικών. Πώς ανταποκρίνεται και γιατί χάνει την κάθε μία από αυτές;
Ποιο είναι το έργο του στην Αθήνα, το ορατό και το αόρατο, σήμερα στην πολη; Τι ήταν τελικά ο Τσίλλερ για την Αθήνα και τι η Αθήνα για τον Τσίλλερ;
Η Μαριλένα Κασιμάτη είναι Ιστορικός της Τέχνης με βασικές σπουδές και διδακτορικό δίπλωμα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Από το 1984 έως το 2017 εργάστηκε ως επιμελήτρια στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλ. Σούτζου. Έχει διδάξει Ιστορία της Τέχνης στα Πανεπιστήμια Κρήτης και Αθήνας, και συνέγραψε τον Α΄ τόμο για τις Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό (ΕΑΠ, 2008). Διετέλεσε εκπρόσωπος του Υπουργείου Πολιτισμού στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδος στην UNESCO. Υπήρξε η πρώτη καλλιτεχνική και οργανωτική διευθύντρια της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων. Έχει πλούσιο επιμελητικό και συγγραφικό έργο στην Ελλάδα και το εξωτερικό και συμμετοχές σε διεθνή συνέδρια και προγράμματα διαλέξεων. Είχε ενεργή συμμετοχή στη μουσειολογική μελέτη της νέας Εθνικής Πινακοθήκης (2016). Μελέτησε και εξέδωσε το έργο του Τσίλλερ (Αρχείο Εθνικής Πινακοθήκης, αναδρομική έκθεση 2009, δίγλωσση έκδοση του χειρογράφου των «Αναμνήσεων») και του Θεόφιλου Χάνσεν (μονογραφική έκθεση, δίγλωσσος κατάλογος, 2014). Είναι μέλος της διεθνούς ερευνητικής ομάδας «Εθνικές Ταυτότητες - Διεθνείς Πρωτοπορίες» (υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης), της Association International des Critiques d'Art – AICA-ΕΛΛΑΣ και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης.
-
Από πού προκύπτει το όνομα Μαρούσι; Τι γνωρίζουμε για τον αρχαίο δήμο που υπήρχε στη θέση του; Τι συμβαίνει στο Μεσαίωνα; Τι γράφουν για την περιοχή οι περιηγητές; Ποιοι είναι οι κάτοικοί του; Πώς ζούσαν και τι εμπορεύονταν;
Πότε αρχίζει η παραγωγή κεραμικών; Τι σχέση είχε με τον αθλητισμό πριν από το Ολυμπιακό Στάδιο; Τι βλέπει κανείς σήμερα στο Μαρούσι που να αντιπροσωπεύει τη διαχρονική ζωή του;
Ο Γιώργος Πάλλης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Αρχαιολογίας και Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η έρευνα του επικεντρώνεται στην αρχιτεκτονική γλυπτική, την επιγραφική και την τοπογραφία των μεσαιωνικών χρόνων και της οθωμανικής περιόδου, με έμφαση στην Αττική, τη Στερεά Ελλάδα και τα νησιά των Κυκλάδων. Έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων. Είναι γενικός γραμματέας της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας και ενεργό μέλος άλλων επιστημονικών σωματείων. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Αμαρυσία το βιβλίο του, «Η Κηφισιά στα Χρόνια της Επανάστασης: Τα Πριν, Τα Γεγονότα, Τα Μετά». Το ενδιαφέρον του για την περιοχή του Αμαρουσίου οφείλεται στο γεγονός ότι είναι γηγενής Μαρουσιώτης και οικογένειά του ζει εκεί από τη δεκαετία του 1830.
-
Πότε καταλαμβάνουν οι Οθωμανοί την Αθήνα; Ποιες περιοχές της Αττικής και ποια πρόσωπα εμπλέκομται στα «Ορλωφικά» και ποια είναι τελικά η έκβαση; Σε ποια φάση βρίσκεται η Επανάσταση τον Απρίλιο του 1821 και ποια η κατάσταση που επικρατεί τότε στην Αθήνα;
Τι συμβαίνει στο Μενίδι τον Απρίλιο του 1821, ένα αρβανιτοχώρι τότε, και ποιος ο ρόλος των Φιλικών; Με την είσοδο των Ελλήνων στην Αθήνα, οι Οθωμανοί κλείνονται στην Ακρόπολη; Τι γνωρίζουμε για τις πολιορκίες της Ακρόπολης κα για τις μάχες στις γύρω περιοχές;
Ισχύει ότι στις μάχες στην Αττική έλαβαν μέρος δύο από τους σπουδαιότερους αγωνιστές του 1821, ο Ανδρούτσος και ο Καραϊσκάκης, ο οποίος μάλιστα αργότερα δολοφονήθηκε στο Φάληρο;
Πώς ανατρέπεται η προσπάθεια Απελευθέρωσης της Αθήνας; Η Αθήνα απελευθερώνεται - έστω και για λίγο - με τη συνδρομή κατοίκων των επαρχιών της Αττικής. Τι σημαίνει αυτό για την κοινωνική ισορροπία στην περιοχή;
Ο Αριστείδης Χατζής είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου & Θεωρίας Θεσμών στο Τμήμα Ιστορίας & Φιλοσοφίας της Επιστήμης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντής Ερευνών του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦίΜ). Είναι επίσης Δικηγόρος, Διδάκτωρ Δικαίου & Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Σικάγου, Fellow του Institute for Research in Economics and Fiscal Issues/Παρίσι, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Society of European Contract Law/Μόναχο, της Διοικούσας Επιτροπής του European Network for Better Regulation/Βρυξέλλες και των Επιστημονικών Συμβουλίων του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), του Ινστιτούτου για τη Δικαιοσύνη και την Ανάπτυξη (EPLO) καθώς και του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε ως μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της European Association of Law & Economics (2001-05), του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (2014-16) και της εθνικής Επιτροπής «Ελλάδα 2021» (2020-2021). Έχει τιμηθεί με υποτροφίες και ακαδημαϊκά βραβεία, εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους, έχει διδάξει και έχει δώσει πλήθος διαλέξεων, σεμιναρίων και ομιλιών σε συνέδρια σε όλο τον κόσμο.
Τα βιβλία του Φιλελευθερισμός (2017), Επιχειρήματα Ελευθερίας (2017), Θεσμοί (2018) και Ο Ενδοξότερος Αγώνας: Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 (2021) κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος. -
Ποιες είναι οι Μαγεμένες και από πού πήραν την ονομασία τους; Ήταν «μαγικές»; Ποιο κτίριο κοσμούσαν και πώς έμοιαζε; Πότε χρονολογούνται;
Πότε αποσπώνται και από ποιον; Τι γνωρίζουμε για όσα συνέβησαν το 1864; Από πού μαθαίνουμε για αυτές και για την ιστορία τους;
Πού βρίσκονται σήμερα; Τι σηματοδότησαν στο παρελθόν και τι σηματοδοτούν σήμερα σε σχέση με τη συλλογική μας πολιτιστική ταυτότητα;
Η Στυλιάνα Γκαλινίκη σπούδασε Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Έχει κάνει επίσης σπουδές θεάτρου στο θεατρικό εργαστήρι «Παράθλαση». Είναι αρχαιολόγος και προϊσταμένη του Τμήματος Συλλογών Λίθινων, Τοιχογραφιών και Ψηφιδωτών στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Έχει ασχοληθεί με την επιμέλεια εκθέσεων και την υλοποίηση δράσεων που αποσκοπούν στη δημιουργική εμπλοκή του κοινού με τα μουσειακά εκθέματα. Το επιστημονικό έργο της αφορά στην ιστορία της αρχαιολογικής έρευνας, στις κοινωνικές χρήσεις της πολιτισμικής κληρονομιάς, καθώς επίσης και σε θέματα συγκρότησης και επιτέλεσης της συλλογικής μνήμης και ταυτότητας, εστιάζοντας στις δημόσιες εκδηλώσεις τους στον αστικό χώρο. Μελέτες της έχουν παρουσιαστεί σε συνέδρια και συλλογικούς τόμους. Είναι επίσης συγγραφέας δύο λογοτεχνικών βιβλίων.
Η Εσθήρ Σολομών είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Μουσειολογίας στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Σπούδασε αρχαιολογία, μουσειολογία και κοινωνική ανθρωπολογία στην Ελλάδα, την Ιταλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Έχει εργαστεί σε μουσεία της Ελλάδας και του εξωτερικού και έχει δημοσιεύσει βιβλία, άρθρα και μελέτες σχετικά με την επιμέλεια εκθέσεων, τον πολιτιστικό τουρισμό, τη δημόσια ιστορία, τη μουσειακή εκπαίδευση, τις υλικές αποτυπώσεις της κοινωνικής μνήμης και ταυτότητας, καθώς και τις κοινωνικές και πολιτικές χρήσεις της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Το 2018 μαζί με τη Στυλιάνα Γκαλινίκη, συνάδελφο στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, φίλη και επιστημονική συνοδοιπόρο, διοργάνωσε ένα σημαντικό συνέδριο για την ιστορία, τις σημασίες και τις χρήσεις του μνημείου των Incantadas της Θεσσαλονίκης, τα πρακτικά του οποίου δημοσιεύθηκαν το 2021 από το ΑΜΘ σε έναν τόμο αναφοράς με τον τίτλο «The work of magic arts».
-
Το Κανάλ ντ’ αμούρ αποτελεί σημείο αναφοράς για τον Θωμά Κοροβίνη ο οποίος στο ομώνυμο βιβλίο του αποτυπώνει όλο το ερωτικό περιθώριο εκείνης της περιοχής της Θεσσαλονίκης το οποίο υπήρξε σημείο συνάντησης όλων των λούμπεν στοιχείων της πόλης μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ΄80.
-
Ποιος ήταν ο Αβραάμ Μπεναρόγια και πώς βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη; Πώς ενεπλάκη με το εργατικό κίνημα και πώς συσχετίζεται αυτή του η εμπλοκή με την εβραϊκή καταγωγή του;
Ποια η σχέση του με την ίδρυση της Φεντερασιόν; Πώς κινήθηκε συνδικαλιστικά πριν και πώς αμέσως μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912;
Πρωτοστάτησε στην ίδρυση της ΓΣΕΕ και του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας; Γιατί το 1923 διαγράφεται από το ΣΕΚΕ; Ενεπλάκη καθόλου στα γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου;
Ο Μπεναρόγια συμμετείχε σε πολλές εργατικές συγκεντρώσεις, φυλακίστηκε αρκετές φορές, τοποθετήθηκε από νωρίς σχετικά με κεφαλαιώδη ζητήματα όπως οι Νεότουρκοι, η Μικρασιατική Εκστρατεία, η ίδρυση ανεξάρτητου κράτους στο Ισραήλ. Ποια είναι η παρακαταθήκη του;
Ο Κωστής Καρπόζηλος είναι ιστορικός και, από το καλοκαίρι του 2016, διευθυντής των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ). Η έρευνά του εστιάζει στην ιστορία των πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων, στις διεθνικές διασταυρώσεις και στις εμπειρίες της κινητικότητας και του εκτοπισμού. Έχει γράψει ένα βιβλίο για τους Έλληνες μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες («Κόκκινη Αμερική: Έλληνες μετανάστες και το όραμα ενός Νέου Κόσμου 1900-1950», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2017) και αναμένεται σύντομα το επόμενο με τίτλο «Εκτός Ορίων: μια διεθνική ιστορία του ελληνικού κομμουνισμού», εκδόσεις Αντίποδες).
-
Tι διαφοροποιεί το στρατόπεδο Παύλος από το υπόλοιπα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Τι γνωρίζουμε για τη λειτουργία και τη δομή του στρατοπέδου κατά την Κατοχή; Και τι για το καθημερινό πρόγραμμα των κρατουμένων στο στρατόπεδο;
Τι γνωρίζουμε για τους κρατούμενους; Πόσοι πέρασαν από το Παύλος Μελάς; Ήταν όλοι αντιστασιακοί; Τι συμβαίνει στο Παύλος Μελάς μετά το τέλος της Κατοχής και σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα ο χώρος;
- Daha fazla göster
