Episoder
-
Why did this happen to us? In certain periods of life, we come across people whom we love dearly. We share a special bond with them and have a unique attachment. They become an integral part of our lives, and we confide in them about every detail of our day. We develop spiritual connections with them. However, at some point, they unexpectedly leave without any explanation, leaving us puzzled and hurt. We start questioning ourselves, thinking that something is wrong with us, that we might be a bad person. This self-doubt can lead to feeling inferior about our choices and thoughts, ultimately affecting our mindset and turning us into toxic individuals. This situation is not ideal.
The reason behind such behavior can be complex and varied. People might leave due to personal issues, changes in priorities, or even their own emotional struggles. Sometimes, they might not even fully understand why they made the decision to leave.
To cope with this situation and heal, it's essential to recognize that their departure may not be about our worth or actions. It's crucial to prioritize our own well-being and self-worth, understanding that we can't control others' actions. Focus on self-improvement and building a strong sense of identity independent of others' opinions. Surround yourself with supportive and caring individuals who value you for who you are. Healing takes time, so be patient with yourself during the process. Embrace self-compassion and remember that we all face challenges and experiences that shape our lives. By focusing on growth and learning from the situation, you can move forward positively and avoid becoming a toxic person.
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
Life can be a rollercoaster of anxiety and worries, especially when we fixate on things beyond our control. It's like trying to catch the wind - a futile endeavor. If you can't control it, just let it be, and maybe, just maybe, some peace might find its way into your life. But then again, even when we can control certain aspects, we still find ourselves riddled with apprehension. It's like holding onto sand - the tighter we grasp, the more it slips through our fingers. So why bother worrying about those too? It's a never-ending cycle for anxious souls, consumed by fears of the future and doubts about finding the right path towards their dreams.
These worriers are haunted by the "what ifs" and "could be's," and their minds are clouded with uncertainty. Every step they take towards their goal is tainted with doubt, making it hard to find the true direction to their dreams. The peace they seek remains elusive, as they constantly second-guess themselves, overthinking every decision. But what if, for a moment, they let go of the need to control every outcome? What if they accepted the impermanence of life and embraced the unknown with open arms? Perhaps then, they might find the tranquility they've been desperately searching for.
It's a tough lesson to learn, but sometimes, the key to finding peace lies in surrendering to the flow of life. Embrace the uncontrollable and relinquish the need for absolute control. Trust that things will fall into place as they should, and believe that you are capable of navigating through whatever comes your way. Let go of the anxious grip on the future and start living in the present, taking one step at a time towards your aim. It's not an easy journey, but with a little faith and a lot of self-compassion, you might just discover that the right path was always within you.
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
Mangler du episoder?
-
..
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
isme tumhari koi galti nahi ki tum iss duniya ki kone me
apni zindagi jine ke liye ladh rahe ho..
yaa shaayd apni ummedo, khwaabo aur jimmedarion
ko pura krne ke liye koshish kr rahe ho..
ye duniyaa ka dastoor hai jab tak tum mashoor nahi hote
tab tak tumhe koi tavvvajoo nhi dega..
pr haa mashoor honaa magroor nahi!
aksr mashoor logon ki magrooriyat unhe dubaa deti hai..
apni koshish kabhi nahi chhodna
din gujrenge, tumhe chotte aayengi, ghaav honge,
lahu bahegaa, ronna ayegaa..
ro lenaa, aansu ponch lenaa aur kuchh batana ho
to aana mere paas main yahi hoon
tumhe sambhalene ke liye.
Jo kuchh ho tum batana mujhe
main samzungaa tumhari har baat, har jazbaat, har khayaalat!
gale lagana ho to laga lenaa main mana nahi karungaa
tumharaa haq hai wo aur jaroorat bhi!
man main koi bair naa rakhnaa
kisi ke liye koi malaal naa rakhnaa
jeete rehena, apni koshish krte rehenaa
kyu ki,
isme tumhari koi galti nahi ki tum iss duniya ki kone me
apni zindagi jine ke liye ladh rahe ho...
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
Promises
Promises are frequently seen as the foundation of every meaningful relationship, whether it be one that's personal or professional. They function as a powerful representation of commitment, faith, and responsibility. Relationships can be made or destroyed by promises based on whether they are fulfilled or ruined. Promises are so important, in fact, that they are regularly alluded to as the basis of trust.
We effectively give our word and pledge to follow through on a promise by doing so. When we promise something, we are effectively endangering our reputation. People will put their faith in us, count on us, and demand responsibility from us. We run the danger of losing not just our image but also our relationships if we violate our promises.
Relationships can often experience irreversible devastation from broken promises. This is due to the fact that when we fail to keep a promise, we effectively betray the trust that has been placed in us. Trust is a time- and effort-consuming procedure. It is earned over time by showing reliable and consistent behaviour. When we violate a promise, we run the danger of weakening the trust we have built, which can be difficult to restore
Hence, while promising things, it's important to be careful and thoughtful. We should think about our capacity for following up on a promise before making one. It is wise to hold off on making the promise in the first place if we are doubtful. We should also be realistic in our promises and avoid making commitments that we cannot keep. It is better to underpromise and deliver more than it is to overpromise and deliver little.
We should take steps to ensure that we follow our promises. This essentially gives the promised priority and takes the required steps to fulfil it. Moreover, it requires being transparent with the person to whom the promise was made, keeping them informed of progress, and addressing any issues.
Promises are not meant to be broken. They stand for responsibility, dedication, and trust. We should accept responsibility seriously since when we make a promise. We should be honest and clarify our failure to keep a promise if we are unable to do so. By doing this, we will be capable of maintaining our reputation and building trust with others. By fulfilling our word, we may strengthen our connections and build up a solid foundation of trust that will remain for a long time.
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
Detachment
I believe "detachment" is sometimes misunderstood as a lack of feeling or apathy towards things, people, or situations. It is about having a healthy perspective on the world and realising that everything is impermanent, rather than being cold or indifferent. Detachment is the capability to let go of things that no longer support us and to build inner freedom and peace.
When we create attachment to people, things, or conditions, we end up giving them control over us. We start to connect with them and have a tough time letting go. Since we attach to something that is bound to change or vanish, this attachment can cause us to suffer. On the other side, detachment means being free from these attachments. It means that we may enjoy and appreciate things without become dependent on them. We may focus on the current moment by letting go of our attachment, which relieves us from the worry that we will lose them.
While life is chaotic, detachment enables us to discover inner peace. We may live in the present moment and enjoy it as is when we are not attached to any particular results or expectations. We can acquire an inner feeling of stillness by being capable of examining our ideas and feelings without being dominated by them. Its inner peace is more deep and long-lasting since it is independent of conditions outside of yourself.
We can better manage our life when we are detached. We are free to make our own decisions when we are not reliant on outside factors. We are not influenced by what other people think or an anxiety about failing. When we accept responsibility for our acts, we become the masters of our own destiny. A greater sense of confidence and self-worth results from in this feeling of control.
Appreciation for what we have in life may be created via detachment. We appreciate the present moment and the blessings it gives rather than focusing on what we do not have. We are grateful of the people in our lives, the chances we have, and the simple pleasures of daily life. A feeling of fulfilment and happiness result from this thankfulness. We may interact with others more honestly and meaningfully when we step back from our own hopes and desires. We are less concerned with our own ideas and feelings and more attentive to what the other person is saying. Deeper connections and more fulfilling relationships result from this.
A pleasant and fulfilling existence requires detachment. We make room for self-awareness, perseverance, social integration, and a deeper feeling of peace and happiness by letting go of unhealthy attachments and limiting beliefs. When you practise detachment, you'll see that it's a helpful tool for building a healthier, more satisfying life.
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
एवढ्या रात्री जागा आहेस!
कोणासाठी की कोणाच्या आठवणींत?
तुझ्या डोळ्यांमध्ये दिसता आहेत बघ
"उदासीनतेचे सोहळे"..
आता अस कुठं पर्यंत जाणार आहेस
त्या उदासवाण्या जंगलात?
सगळं सारं भाकास झालंय,
कुठेच दिसत नाही आता परतीचा रस्ता
तरी चालला आहेस, चालला आहेस...
कदाचित मी ही तेच करतोय!
मी तुझ्याशी खोटं बोलेल,
तू माझ्याशी खोट बोलशील..
पण स्वतःशी कसं खोटं बोलणार आपण?
ह्या मनाचं ही एक बरंय ना,
पाहिजे तेव्हा समजून घेत आणि
पाहिजे तेव्हा अनंत विचारांची
बेरीज करू पाहतं, जिचा कधीच अंत नाही!
खोट्या वचनांवर जिंदगी सोडली
आणि मग जिंदगीने आपल्याला सोडलं!
तिची ही कुठे यात चूक म्हणा,
आपणच साले हरामखोर
स्वतःवर कधीच प्रेम नाही आणि
दुसऱ्यांना ज्ञान देत बसलो...
यातनेचा कल्लोळ होतो रातीला,
पण ह्या चिर्रर्र शांततेत
आतल्या आत ओरडतो तो
आणि त्रास फक्त आपल्यालाच माहिती!
मागे एक मयत पहिली
वाटलं हे तर रोजच अनुभवतो आपण
यात नवल काय? फक्त रडणार एकच असतो!
मयतीला येतात सगळे दुःख बघायला,
पण ते दुःख कळतं का त्यांना?
समजतात का ते ती व्यथा?
कदाचित हो ही, कदाचित नाही सुद्धा?
आत्ता सगळं वाचलेलं पण तुला
तसंच काही वाटेल,
पण तू आधी कधी दुःख पाहिलं असेल तर
हे सगळं कळेल तुला, कारण...
दुःखालाच दुःख कळतं!!
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
तुझ्या उंमबरठ्यावर ठेवून जाईन मी
माझं चिलखत, टोप,
जखमांना लावलेल्या पट्ट्या,
घाव भरून आलेल्या खपलीचे तुकडे,
माझ्याच रक्ताने माखलेली तलवार,
आणि माझी अर्धवट तुटलेली ढाल!
रोज रात्री लढून आल्यावर
हे सगळं काढून ठेवतो,
देहाच्या प्रत्येक अंगावर घाव असते, इजा असते!
रक्ताच्या धारा वाहत असतानां वेदना असह्य होतात,
अशीच कोणतीच जागा नसते, जिथे मी मलम लावत नाही!
ह्या सगळ्या गोष्टी लपवल्यावर
मी येतो तुझ्याकडे, माझं मन हलकं करायला!
चार प्रेमाच्या गोष्टी बोलायला,
आणि तुझ्या कुशीत विसावा घ्यायला...
तू नसतेस तिथे,
पण तिथे मला सापडतात,
तुझ्या माझ्याकडे केलेल्या माझ्याच तक्रारी,
तुझा झालेला अपेक्षाभंग
आणि तुला न आवडलेला मी!
ह्या सगळ्या गोष्टी
पुन्हा घाव करतात,
पण आता घाव होतात ते काळजावर,
रक्त निघत ते काळजातून!
आणि आसवं येतात ती सुद्धा रक्ताचीच!
तरीही मी रोज येईल आणि
कदाचित कोण्या दिवसापासून मी येणार नाही
पण अदल्या रात्री,
तुझ्या उंमबरठ्यावर ठेवून जाईन मी
माझं चिलखत, टोप,
जखमांना लावलेल्या पट्ट्या,
घाव भरून आलेल्या खपलीचे तुकडे,
माझ्याच रक्ताने माखलेली तलवार,
आणि माझी अर्धवट तुटलेली ढाल!
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
तिची लिपस्टीक जरा गडद झाली!
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
या मनाचं गलबत दुनियेच्या अफाट समींदरात भटकत असतं!
सोबत आता मागच्या लढाईच्या ताज्या जखमा,
काही ओले कोरडे घाव, कश्यातरी गुंडलेल्या पट्ट्या
आणि रक्ताचे लाल लाल डाग!
दुनियेने केलेल्या सगळ्या अपमान आणि अवहेलनेचे ओझे
आपल्या अडगळीच्या खोळीत ठेवून,
चेहऱ्यावर स्मितहास्य आणि आनंदाचा भाव आणून ते लढतं असतं!
झालेल्या जखमांचा हिशेब नसतो, मलमाच्या पट्ट्यांचाही हिशेब नसतो[. असते ती फक्त सातवणारी कातरवेळ!! उभं आयुष्य जातं याची त्याची ओझी वाहण्यात, प्रवास करतं ते पण नेहमी शोधात असतं सहप्रवासाच्या. कोणी येईल त्याला सोबत द्यायला, या दुनियेच्या अफाट अनोळखी जगात सोबत सफर करायला!
अपेक्षा, भावना, प्रेम, काम, मोह या सगळयाची चलबिचल असते त्याच्या विचारांमध्ये. कुठे मग त्याचा एखाद्या कोपरा चमकतो, काहीतरी भिडत आणि सुरू होते नैतिकतेने देणे घेणे.
प्रेम पण व्यापरचं की, थोडं घ्यायचं थोडं द्यायचं! पण देण्या-घेण्यात तोल मोल नको, ती आली की डाव संपला.
आणि मग हे सगळे अनुभव घेत असतांना, ते निधड्या छातीने तोंड देत समोर आलेल्या प्रत्येक लढाईला. कधी अस्तिवाची, कधी विश्वासाची, कधी प्रेमभावनेची तर कधी स्वतःमधल्या दोन विचारांची! काही लढाया जिंकल्या जातात, काहींमध्ये पराभव होतो. पण पराभवसुद्धा हे "गलबत" सहन करत, परिस्तिथीला समजून घेत आणि प्रवास पुढे जातो.
आता मात्र अनुभवासोबत, त्याचा तमस नाहीसा होतो, प्रेम निस्वार्थ होतं, मोहभाव निघून जातो आणि ते स्वीकार करत त्याच्या परिपूर्ण अस्तित्वाला मोठ्या उत्साहाने!
आता कशाचीही तमा नसते, कशाचीही भीती नसते, सगळ्या स्थित्यासारख्या असतात आणि असतो तो अभ्यास आत्मचिंतानाचा!
आता जखमा भरायला लागतात, खपल्यांवर त्वचा येते, घाव आतून बरे होतात आणि त्याचा आयुष्यात जोग येतो सिद्धार्थाचा! असं हे "गलबत" आपल्या सगळ्या लढाया लढवत, येतं आपल्या हक्काच्या बंदरात म्हणजे ते येतं आईच्या कूशीत, जिथे त्याला भेटते असीम शांतता, निर्भेळ माया आणि निस्वार्थ प्रेमसत्व!!
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
माणुसकी कशी जपावी
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
वाटतं थोडं जखमी व्हावं आज
खूप दिवसांचा नुस्ता हसतोय मी...
व्यथा, वेदना, दुःख आता दारावरून परतून जातात!
आधी यायची बर का,
घरात बसायची, बोलायची, जेवण वैगरे करायची...
मुक्काम असायचा त्यांचा!
आता, येतंच नाही!
कोणास ठाऊक रुसली आहे वाटतं!
तो एकटेपणा साला, एवढा चांगला मित्र होता,
कुठे गेलाय मला सोडून , काय माहिती!
कॉल, मेसेज चा पण रिप्लाय नाही करत,
बहुदा त्याने ब्लॉक केलं असावं मला!
अरे बाबांनो, या रे अधून मधून घरी,
तुमच्या मुले तरी संतुलित राहतो मी...
असं नका करु रे,
जेव्हा नव्हतं कोणी तेव्हा तुम्ही साथ दिली माझी!
मला शिकवलं जगायला,
तुमचं ऋण आहे माझ्यावर..
कितीदा जखमी झालो मी,
मलम नसायचं आपल्याकडे,
म्हणून तसाच ओल्या जखमेने प्रवास केलाय सोबत आपण!
आता हा आनंद राहतोय रूममेट म्हणून माझ्यासोबत,
भलताच socialite आहे हा पठ्या!
सगळे tag करता त्याला फेसबुक आणि इंस्टाग्रामवर!
पण त्याला जेव्हा बघतो तेव्हा कळत मला
"यार हाच का तो जो सगळयांना हवा,
की फक्त पुरता विषय आहे याचा?"
म्हणून मग मला वाटतं थोडं जखमी व्हावं आज!
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
तुटलेल्या जहाजास
भेटतो रोज एक किनारा,
झालेल्या जखमांवर मलम लावण्यासाठी,
थोडी आराम थोडी विश्रांती करण्यासाठी..
पुन्हा प्रवास सुरूच असणार
चंगेज आणि सिकंदरासारखा
जग जिंकायची मनिषा घेऊन
उतरलो होतो या समिंदरात जन्मल्यापासून..
गलबताच ओझं इतकं वाढतं गेलं
की सुचलंच नाही काय ठेवावं आणि
काय टाकून द्यावं..
हरेक लढाई सरता सरता झालेत नवे नवे घाव
काही खोल खूप खूप खोल वर गेलेत
काही घाव वर वर लागलेत..
काही मलमपट्टीने बरे झालेत
काही घाव काळ आपोआप बरे करेल..
प्रत्येक घाव शिकवून गेला
एक नवा डाव लढण्याचा,
प्रत्येक जखम रक्ताळ्यावर बोलली माझ्याशी,
शिकता शिकता, घाव जखमा झेलता झेलता
आलोय आजवर इथपर्यंत...
पुढे ही प्रवास चालूचं असणार
पुढे ही लढाया लढतचं राहणार..
पण आज इथे थोडी विश्रांती आहे,
कारण ह्या
तुटलेल्या जहाजास
भेटतो रोज एक किनारा,
झालेल्या जखमांवर मलम लावण्यासाठी...
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
मेरे कुछ सवाल हैं,
जो सिर्फ क़यामत के रोज़ पूछूँगा तुमसे
क्योंकि उसके पहले तुम्हारी और मेरी बात हो सके
इस लायक नहीं हो तुम
मैं जानना चाहता हूँ
क्या उसके साथ चलते हुए , शाम को यूं ही
बेख़याली में हाथ टकरा जाता है तुम्हारा ?
क्या अपनी छोटी अँगुलियों से हाथ थाम लिया करती हो क्या वैसे ही, जैसे मेरा थामा करती थीं ?
क्या बता दी सारी बचपन की कहानियां तुमने उसे
जैसे मुझे रात भर बैठ कर सुनाईं थी तुमने
क्या तुमने बताया उसको कि तीस के आगे की हिंदी की गिनती आती नहीं है तुम्हे
वो सारी पापा और छोटी बहन के साथ वाली तस्वीरें
जिनमे तुम बड़ी प्यारी लगती थी
क्या उसे भी दिखा दीं तुमने
ये कुछ सवाल हैं
जो सिर्फ क़यामत के रोज़ पूछूँगा तुमसे..
क्योंकि उसके पहले तुम्हारी और मेरी बात हो सके
इस लायक नहीं हो तुम
मैं पूछना चाहता हूँ की वो भी जब घर छोड़ने आता है तुमको
तो सीढ़ियों पर आँखे मींचकर क्या मेरी ही तरह
उसके सामने भी माथा आगे कर देती हो
वैसे ही जैसे मेरे सामने करती थीं
सर्द रातों में, बंद कमरो में तुम्हारी पीठ पर
क्या वो भी मेरी तरह अपनी उंगलियो से
हर्फ़ दर हर्फ़ अपना नाम गोदता है
तुम भी अक्षर दर अक्षर
उसे पहचानने की कोशिश करती हो क्या
वैसे ही जैसे मेरे साथ किया करती थीं ?
ये कुछ सवाल हैं जो सिर्फ क़यामत के रोज़ पूछूँगा तुमसे
क्योंकि उसके पहले तुम्हारी और मेरी बात हो सके ,
इस लायक नहीं हो तुम
-
#ज़ाकिर खान
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
होतो चुंबनांचा वर्षाव
स्पर्शांची उधळण
साजरा होतो मिलनाचा महोत्सव
आणि तेव्हा
ओठांनी लिहिल्या जातात
एकमेकांच्या नग्न पाठीवर
प्रेमाच्या असंख्य कविता
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
इक गेहेरा सन्नाटा था उस रात
जब तुम चली गयी!
उस पैंटिंग का सुरज ढल गया,
तारों की रोशनी चली गयी,
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
athavtat manavarchya junya jakhmeche
aaghaat kahi aani hote tyach tyach
chukanchi punravrutti punhaa punhaa...
tyach tyach goshtinmdhe aadun
baslela asto manachaa kopraaa,
saare june ghaav kurvaalat...
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
मौत से जिंदगी को खत
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
Just in case, if you observe it with this reference"
"बरं ते जाऊ दे, तू चहा घेशील की कॉफी टाकू तुला?"
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message -
Now, Just in case, if you understand we are these two shores of our sea... perhaps it is our destiny that we are not destined to meet.
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/tmlm/message - Se mer
