Episodit

  • برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز ۲۶۵

    برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز ۲۶۵

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۶۵

    فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلان

    برنيامد از تمنای لبت کامم هنوز

    بر اميد جام لعلت دردی‌آشامم هنوز

    روز اول رفت دينم در سر زلفين تو

    تا چه خواهد شد در اين سودا سرانجامم هنوز

    ساقيا يک جرعه‌ ده زان آب آتشگون که من

    در ميان پختگان عشق او خامم هنوز

    از خطا گفتم شبی (موی) زلف تو را مشک ختن

    می‌زند هر لحظه تيغی مو بر اندامم هنوز

    پرتو روی تو (را) تا در خلوتم ديد آفتاب

    می‌رود (می‌دود) چون سايه هر دم بر در و بامم هنوز

    نام من رفته‌ست روزی بر لب جانان به سهو

    اهل دل را بوی جان می‌آيد از نامم هنوز

    در ازل داده‌ست ما را ساقی لعل لبت

    جرعه‌ی جامی که من مدهوش آن جامم هنوز

    ای که گفتی جان بده تا باشدت آرام (دل) جان

    جان به غم‌هايش (یغمایت) سپردم نيست آرامم هنوز

    در قلم آورد حافظ قصه‌ی لعل (لبت) لبش

    آب حيوان می‌رود هر دم ز اقلامم هنوز



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • خیز و در کاسه‌ی زر آب طربناک انداز ۲۶۴

    خیز و در کاسه‌ی زر آب طربناک انداز ۲۶۴

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۶۴

    فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

    خيز و در کاسه زر آب طربناک انداز

    پيشتر زان که شود کاسه‌ی سر خاک انداز

    عاقبت منزل ما وادی خاموشان است

    حاليا غلغله در گنبد افلاک انداز

    ملک اين مزرعه دانی که ثباتی (نکند) ندهد

    آتشی از جگر جام در املاک انداز

    به سر سبز تو ای سرو که (چون) گر خاک شوم

    ناز از سر بنه و سايه بر اين خاک انداز

    دل ما را که ز مار سر زلف تو بخست

    از لب خود به شفاخانه‌ی ترياک انداز

    غسل در اشک زدم کاهل طريقت گويند

    پاک شو اول و پس ديده بر آن پاک انداز

    چشم آلوده‌نظر از رخ جانان دور است

    بر رخ او نظر از آينه‌ی پاک انداز

    يا رب آن زاهد خودبين که بجز عيب نديد

    دود آهيش در آيينه‌ی ادراک انداز

    چون گل از نکهت او جامه قبا کن حافظ

    وين (وآن) قبا در ره آن (دلبر) قامت چالاک انداز



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

  • Puuttuva jakso?

    Paina tästä ja päivitä feedi.

  • بیا و کشتی ما در شط شراب انداز ۲۶۳

    بیا و کشتی ما در شط شراب انداز ۲۶۳

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۶۳

    مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

    بيا و کشتی ما در شط شراب انداز

    خروش (غریو) و ولوله در جان شيخ و شاب انداز

    مرا به کشتی باده درافکن ای ساقی

    که گفته‌اند نکویی کن و در آب انداز

    ز کوی ميکده برگشته‌ام ز راه خطا

    مرا دگر ز کرم با ره صواب انداز

    بيار زان می گلرنگ مشک‌بو جامی

    شرار رشک و حسد در دل گلاب انداز

    اگر چه مست و خرابم تو نيز لطفی کن

    نظر بر اين دل سرگشته‌ی خراب انداز

    به نيم‌شب اگرت آفتاب می‌بايد

    ز روی دختر گلچهر رز نقاب انداز

    مهل که روز وفاتم به خاک بسپارند

    مرا به ميکده بر در خم شراب انداز

    ز جور چرخ چو حافظ به جان رسيد دلت

    به سوی ديو محن ناوک شهاب انداز



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • حال خونين‌دلان که گوید باز ۲۶۲

    حال خونين‌دلان که گوید باز ۲۶۲

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۶۲

    فعلاتن مفاعلن فعلن

    حال خونين‌دلان که گويد باز؟

    وز فلک خون خم که جويد باز؟

    شرمش از چشم می‌پرستان باد

    نرگس مست اگر برويد باز

    جز فلاطون خم‌نشين شراب

    سر حکمت به ما که گويد باز؟

    هر که چون لاله کاسه‌گردان (بود) شد

    زين جفا رخ به خون بشويد باز

    نگشايد دلم چو غنچه اگر

    ساغری از لبش نبويد باز

    بس که در پرده چنگ گفت سخن

    ببرش موی تا نمويد باز

    گرد بيت‌الحرام خم حافظ

    گر نميرد به سر بپويد باز



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • درآ که در آن خسته توان درآید باز ۲۶۱

    درآ که در آن خسته توان درآید باز ۲۶۱

    · رواق / Ravaq

    «««««🎉می‌بهـا🎉»»»»»

    غزل نمره ۲۶۱

    مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

    درآ که در دل خسته توان درآيد باز

    بيا که در تن مرده روان درآيد باز

    بيا که فرقت تو چشم من چنان دربست

    که فتح باب وصالت مگر گشايد باز

    غمی که چون سپه زنگ ملک دل بگرفت

    ز خيل شادی روم رخت زدايد باز

    به پيش آينه‌ی دل هر آن چه می‌دارم

    بجز خيال جمالت نمی‌نمايد باز

    بدان مثل که شب آبستن است (دور) روز از تو

    ستاره می‌شمرم تا که شب چه زايد باز

    بيا که بلبل مطبوع خاطر حافظ

    به بوی گلبن وصل تو می‌سرايد باز



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • ای سروناز حسن که خوش می‌روی به ناز ۲۶۰

    ای سروناز حسن که خوش می‌روی به ناز ۲۶۰

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۶۰

    مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

    ای سروناز حسن که خوش می‌روی به ناز

    عشاق را به ناز تو هر لحظه صد نياز

    فرخنده باد طلعت (نازت) خوبت که در ازل

    ببريده‌اند بر قد سروت قبای ناز

    دل کز طواف کعبه‌ی کويت وقوف يافت

    از شوق آن حريم ندارد سر حجاز

    آن را که بوی عنبر زلف تو آرزوست

    چون عود گو بر آتش (سوزان) سودا بسوز و ساز

    پروانه را ز شمع بود سوز دل ولی

    بی شمع عارض تو دلم را بود گداز

    از طعنه‌ی رقيب نگردد عيار من

    چون زر اگر برند مرا در دهان گاز

    هر دم به خون ديده چه حاجت وضو (که) چو نيست

    بی طاق ابروی تو نماز مرا جواز

    صوفی که بی تو توبه ز می کرده بود دوش

    بشکست عهد چون در ميخانه ديد باز

    چون باده باز بر سر خم رفت کف زنان

    حافظ که دوش از لب (ساغر) ساقی شنيد راز



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • منم که دیده به دیدار دوست کردم باز ۲۵۹

    منم که دیده به دیدار دوست کردم باز ۲۵۹

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۵۹

    مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

    منم که ديده به ديدار دوست کردم باز؟

    چه شکر گويمت ای کارساز بنده‌نواز؟

    نيازمند بلا گو رخ از غبار مشوی

    که کيميای مراد است خاک کوی نياز

    ز مشکلات طريقت عنان (مپیچ) متاب ای دل

    که مرد راه نينديشد از نشيب و فراز

    طهارت ار نه به خون جگر کند عاشق

    به قول مفتی عشقش درست نيست نماز

    در اين مقام مجازی بجز پياله مگير

    در اين سراچه‌ی بازيچه غير عشق مباز

    به نيم بوسه دعایی بخر ز اهل دلی

    که کيد دشمنت از جان و جسم دارد باز

    امید قد تو می‌داشتم ز بخت بلند

    نسیم زلف تو می‌خواستم ز عمر دراز

    به هیچ در نروم بعد از این ز حضرت دوست

    چو کعبه یافتم آیم ز بت‌پرستی باز

    فکند زمزمه‌ی عشق در (عراق و) حجاز و عراق

    نوای بانگ غزل‌های حافظ از شيراز



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • هزار شکر که دیدم به کام خویشت باز ۲۵۸

    هزار شکر که دیدم به کام خویشت باز ۲۵۸

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۵۸

    مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

    هزار شکر که ديدم به کام خويشت باز

    ز روی صدق و صفا گشته با دلم دمساز

    روندگان طريقت ره بلا سپرند

    رفيق عشق چه غم دارد از نشيب و فراز

    غم حبيب نهان به ز (جستجوی) گفت و گوی رقيب

    که نيست سينه‌ی ارباب کينه محرم راز

    اگر چه حسن تو از عشق غير مستغنی‌ست

    من آن نيم که از اين عشقبازی آيم باز

    چه گويمت که ز سوز درون چه می‌بينم

    ز اشک پرس حکايت که من نيم غماز

    چه فتنه بود که مشاطه‌ی قضا انگيخت

    که کرد نرگس مستش سیه به سرمه‌ی ناز

    (که گِرد نرگس شوخش کشید سرمه‌ی ناز)

    بدين سپاس که مجلس منور است به دوست

    گرت چو شمع جفایی رسد بسوز و بساز

    غرض کرشمه‌ی حسن است ور نه حاجت نيست

    جمال دولت محمود را به زلف اياز

    غزل‌سرایی ناهيد صرفه‌ای نبرد

    در آن مقام که حافظ برآورد آواز



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • روی بنمای و مرا گو که ز جان دل برگیر ۲۵۷

    روی بنمای و مرا گو که ز جان دل برگیر ۲۵۷

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۵۷

    فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

    روی بنمای و مرا گو که ز جان دل برگير

    پيش شمع آتش پروانه به جان گو درگير

    در لب تشنه‌ی ما بين و مدار آب دريغ

    بر سر کشته‌ی خويش آی و ز خاکش برگير

    ترک درويش (مکن) مگير ار نبود سيم و زرش

    در غمت سيم شمار اشک و رخش را زر گير

    چنگ بنواز و بساز ار نبود عود (منال) چه باک

    آتشم عشق و دلم عود و تنم مجمر گير

    در سماع آی و ز سر خرقه برانداز و برقص

    ور نه با گوشه‌ رو و خرقه‌ی ما بر سر گير

    صوف برکش ز سر و باده‌ی صافی درکش

    سيم درباز و به زر سيمبری در بر گير

    دوست گو يار شو و هر دو (که) جهان دشمن باش (از هر که جهان باز آمد)

    بخت گو پشت (کن و) مکن روی زمين لشکر گير

    ميل رفتن مکن ای دوست دمی با ما باش

    بر لب جوی طرب جوی و به کف ساغر گير

    رفته گير از برم و ز آتش و آب دل و چشم

    گونه‌ام زرد و لبم خشک و کنارم تر گير

    حافظ آراسته کن بزم و بگو واعظ را

    که ببين مجلسم و ترک سر منبر گير



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر ۲۵۶

    نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر ۲۵۶

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۵۶

    مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

    نصيحتی کنمت بشنو و بهانه مگير

    هرآنچه ناصح مشفق بگويدت بپذير

    ز وصل روی جوانان تمتعی بردار

    که در کمينگه عمر است مکر عالم پير

    نعيم هر دو جهان پيش عاشقان به (دو جو) جویی

    که اين متاع قليل است و آن عطای (حقیر) کثير

    معاشری خوش و رودی بساز می‌خواهم

    که درد (عشق) خويش بگويم به ناله بم و زير

    بر آن سرم که ننوشم می و گنه نکنم

    اگر موافق تدبير من (رود) شود تقدير

    چو قسمت ازلی بی‌ حضور ما کردند

    گر اندکی نه به وفق رضاست خرده مگير

    چو لاله در قدحم ريز ساقيا می و مشک

    که نقش خال نگارم نمی‌رود ز ضمير

    بيار ساغر در خوشاب ای ساقی

    حسود گو کرم آصفی ببين و بمير

    به عزم توبه نهادم قدح ز کف صد بار

    ولی کرشمه ساقی نمی‌کند تقصير

    می دوساله و محبوب چارده ساله

    همين بس است مرا صحبت صغير و کبير

    دل رميده‌ی ما را که پيش (دست) می‌گيرد

    خبر دهيد به مجنون خسته از زنجير

    حديث توبه در اين بزمگه مگو حافظ

    که ساقيان کمان ابرويت زنند به تير



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور ۲۵۵

    یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور ۲۵۵

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۵۵

    فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلان

    يوسف گمگشته بازآيد به کنعان غم مخور (شمس‌الدین محمد جوینی)

    کلبه‌ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

    ای (این) دل غمديده حالت (حالش) به شود دل بد مکن

    وين سر شوريده بازآيد به سامان غم مخور

    گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن

    چتر گل در (بر) سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور

    دور گردون گر دو روزی بر مراد ما (نبود، نگشت) نرفت

    دايما يکسان نباشد حال (کار) دوران غم مخور

    هان مشو نوميد چون واقف نه ای از سر غيب

    باشد اندر پرده بازی‌های پنهان غم مخور

    ای دل ار سيل (بلا) فنا بنياد هستی برکند

    چون تو را نوح است کشتيبان ز طوفان غم مخور

    در بيابان گر به (ز) شوق کعبه خواهی زد قدم

    سرزنش‌ها گر کند خار مغيلان غم مخور

    گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعيد

    هيچ راهی نيست کان را نيست پايان غم مخور

    حال ما در فرقت جانان و ابرام رقيب

    جمله می‌داند خدای حال گردان غم مخور

    حافظا در کنج فقر و خلوت شب‌های تار

    تا بود وردت دعا و درس قرآن غم مخور



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور ۲۵۴

    دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور ۲۵۴

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۵۴

    مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

    ديگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور

    گلبانگ زد که چشم بد از روی گل به دور

    ای گل به شکر آن که تویی پادشاه حسن

    با بلبلان بی‌دل شيدا مکن غرور

    از دست غيبت تو شکايت نمی‌کنم

    تا نيست غيبتی نبود لذت حضور

    گر ديگران به عيش و طرب خرمند و شاد

    ما را غم نگار بود مايه سرور

    زاهد اگر به حور و قصور است اميدوار

    ما را شرابخانه قصور است و يار حور

    می خور به بانگ چنگ و مخور غصه ور کسی

    گويد تو را که باده مخور گو هوالغفور

    حافظ شکايت از غم هجران چه می‌کنی؟

    در هجر وصل باشد و در ظلمت است نور



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • ای خرم از فروغ رخت لاله‌زار عمر ۲۵۳

    ای خرم از فروغ رخت لاله‌زار عمر ۲۵۳

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۵۳

    مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

    ای خرم/ از فروغ/ رخت لاله‌/زار عمر

    بازآ که ريخت بی گل رويت بهار عمر

    از ديده گر سرشک چو باران چکد رواست

    کاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر

    اين يک دو دم که (دولت) مهلت ديدار ممکن است

    درياب کار ما که نه پيداست کار عمر

    تا کی می صبوح و شکرخواب بامداد؟

    هشيار گرد هان که گذشت اختيار عمر

    دی در گذار بود و نظر سوی ما نکرد

    بيچاره دل که هيچ نديد از گذار عمر

    انديشه از محيط فنا نيست هر که را

    بر نقطه‌ی دهان تو باشد مدار عمر

    در هر طرف ز خيل حوادث کمينگه‌یست

    زان رو عنان‌گسسته دواند سوار عمر

    بی‌عمر زنده‌ام من و زين بس عجب مدار

    روز فراق را که نهد در شمار عمر

    حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان

    اين نقش ماند از قلمت يادگار عمر



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • گر بود عمر و به میخانه رسم بار دگر ۲۵۲

    گر بود عمر و به میخانه رسم بار دگر ۲۵۲

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۵۲

    فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

    گر بود عمر (و) به ميخانه (روم) رسم بار دگر

    بجز از خدمت رندان نکنم کار دگر

    خرم آن روز که با ديده‌ی گريان بروم

    تا زنم آب در ميکده يک بار دگر

    معرفت نيست در اين قوم (خدایا) خدا را سببی

    تا برم گوهر خود را به خريدار دگر

    يار اگر رفت و حق صحبت ديرين نشناخت

    حاش لله که روم من ز پی يار دگر

    گر مساعد شودم دايره‌ی چرخ کبود

    هم به دست آورمش باز به پرگار دگر

    عافيت می‌طلبد خاطرم ار بگذارند

    غمزه‌ی شوخش و آن طره‌ی طرار دگر

    راز سربسته‌ی ما بين که به دستان گفتند

    هر زمان با دف و نی بر سر بازار دگر

    هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت

    کندم قصد دل ريش به آزار دگر

    باز گويم نه در اين واقعه حافظ تنهاست

    غرقه گشتند در اين باديه بسيار دگر



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • شب وصل است و طی شد نامه‌ی هجر ۲۵۱

    شب وصل است و طی شد نامه‌ی هجر ۲۵۱

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۵۱

    مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل

    شب وصل (قدر) است و طی شد نامه‌ی هجر

    سلامٌ فيهِ حتی مطلع الفجر

    دلا در عاشقی ثابت‌قدم باش

    که در اين ره نباشد کار بی اجر

    من از رندی نخواهم کرد توبه

    و لو آذَيتَنی بالهَجر و الحَجر

    برآی ای صبح روشن‌دل خدا را

    که بس تاريک می‌بينم شب هجر

    دلم رفت و نديدم روی دلدار

    فغان از اين تطاول آه از اين زجر

    وفا خواهی جفاکش باش حافظ

    فان الرَّبحَ و الخَسرانَ فی التَّجر



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر ۲۵۰

    روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر ۲۵۰

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۵۰

    فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

    روی بنمای و وجود خودم از ياد ببر

    خرمن سوختگان را همه گو باد ببر

    ما چو داديم دل و ديده به طوفان بلا

    گو بيا سيل غم و خانه ز بنياد ببر

    سينه گو شعله‌ی آتشکده فارس بکش

    ديده گو آب رخ دجله‌ی بغداد ببر

    زلف چون عنبر خامش که ببويد هيهات

    ای دل خام‌طمع اين (هوس) سخن از ياد ببر

    دولت پير مغان باد که باقی سهل است

    ديگری گو برو و نام من از ياد ببر

    سعی نابرده در اين راه به جایی نرسی

    مزد اگر می‌طلبی طاعت استاد ببر

    روز مرگم نفسی وعده‌ی ديدار بده

    وان گهم تا به لحد فارغ و آزاد ببر

    دوش می‌گفت به مژگان درازت بکشم

    يا رب از خاطرش انديشه‌ی بيداد ببر

    حافظ انديشه کن از نازکی خاطر يار

    برو از درگهش اين ناله و فرياد ببر



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار ۲۴۹

    ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار ۲۴۹

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۴۹

    فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

    ای صبا نکهتی از خاک ره يار بيار

    ببر اندوه دل و مژده‌ی (دیدار) دلدار بيار

    نکته‌ای روح‌فزا از دهن (یار) دوست بگو

    نامه‌ای خوش‌خبر از عالم اسرار بيار

    تا معطر کنم از لطف نسيم تو مشام

    شمه‌ای از نفحات نفس يار بيار

    به وفای تو که خاک ره آن يار عزيز

    بی غباری که پديد آيد از اغيار بيار

    گردی از رهگذر دوست به کوری رقيب

    بهر آسايش اين ديده‌ی خون‌بار بيار

    خامی و ساده‌دلی شيوه‌ی جانبازان نيست

    خبری از بر آن دلبر عيار بيار

    شکر آن را که تو در عشرتی ای مرغ چمن

    به اسيران قفس مژده‌ی گلزار بيار

    کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست

    عشوه‌ای زان لب شيرين شکربار بيار

    روزگاری‌ست که دل چهره‌ی مقصود نديد

    ساقيا آن قدح آينه‌کردار بيار

    دلق حافظ به چه ارزد به می‌اش رنگين کن

    وانگه‌ش مست و خراب از سر بازار بيار



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر ۲۴۸

    ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر ۲۴۸

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۴۸

    فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

    ای صبا نکهتی از کوی فلانی (۶) به من آر

    زار و بيمار غمم راحت جانی به من آر

    قلب بی‌حاصل ما را بزن اکسير مراد

    يعنی از خاک در دوست نشانی به من آر

    در کمينگاه نظر با دل خويشم جنگ است

    ز ابرو و غمزه‌ی او تير و کمانی به من آر

    در غريبی و فراق و غم دل پير شدم

    ساغری می ز کف تازه‌جوانی به من آر

    منکران را هم از اين می دو سه ساغر بچشان

    وگر ايشان نستانند روانی به من آر

    ساقيا عشرت امروز به فردا مفکن

    يا ز ديوان قضا خط امانی به من آر

    دلم از دست بشد دوش چو حافظ می‌گفت

    کای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • صبا ز منزل جانان گذر دریغ مدار ۲۴۷

    صبا ز منزل جانان گذر دریغ مدار ۲۴۷

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـااااااااا»»»»»

    غزل نمره ۲۴۷

    مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

    صبا (۱۲۴) ز منزل جانان گذر دريغ مدار

    وز او به عاشق بی‌دل خبر دريغ مدار

    به شکر آن که شکفتی به کام (دل) بخت ای گل

    نسيم وصل ز مرغ سحر دريغ مدار

    حريف عشق تو بودم چو ماه نو بودی

    کنون که ماه تمامی نظر دريغ مدار

    جهان و هر چه در او هست سهل و مختصر است

    ز اهل معرفت اين مختصر دريغ مدار

    کنون که چشمه‌‌ی قند است لعل نوشينت

    سخن بگوی و ز طوطی شکر دريغ مدار

    مکارم تو به آفاق می‌برد شاعر

    از او وظيفه و زاد سفر دريغ مدار

    چو ذکر خير طلب می‌کنی سخن اين است

    که در بهای سخن سيم و زر دريغ مدار

    غبار غم برود حال (به) خوش شود حافظ

    تو آب ديده از اين رهگذر دريغ مدار



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • عید است و آخر گل و یاران در انتظار ۲۴۶

    عید است و آخر گل و یاران در انتظار ۲۴۶

    · رواق / Ravaq

    «««««🍷می‌بهـا»»»»»

    غزل نمره ۲۴۶

    مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

    عيد است و آخر گل و ياران در انتظار

    ساقی به روی (یار) شاه ببين ماه و می بيار

    گر فوت شد سحور چه نقصان صبوح هست

    از می کنند روزه‌گشا طالبان يار

    دل برگرفته بودم از ايام گل ولی

    کاری (نکرد) بکرد همت پاکان روزه‌دار

    جز نقد جان به دست ندارم شراب کو

    کان نيز بر کرشمه ساقی کنم نثار؟

    خوش دولتی‌ست خرم و خوش خسروی کريم

    يا رب ز چشم‌زخم زمانش نگاه دار

    می خور به شعر بنده که زيبی دگر دهد

    جام مرصع تو بدين در شاهوار

    دل در جهان مبند و به مستی سوال کن

    از فيض جام (و) قصه جمشيد کامکار

    زان جا که پرده‌پوشی عفو کريم توست

    بر قلب ما ببخش که نقدی‌ست کم‌عيار

    ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود

    تسبيح (ما) شيخ و خرقه‌ی رند شرابخوار

    حافظ چو رفت روزه و (شیطان ز بند جست) گل نيز می‌رود

    ناچار باده نوش که از دست رفت کار



    Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
  • Näytä enemmän