Episodit
-
We nemen deze week afscheid van onze columnisten. Op vrijdag was dat natuurlijk Ben van der Burg. Daarom nog één keer een column uit eerder werk van Ben. Deze komt uit mei vorig jaar, en gaat over 'spoken word'.
Yeah Yo, iedere zichzelf serieus nemende tekstmaker kan in deze tijd geen tekst maken zonder woorden te spoken. Want zonder spoken word ben je geen woord voor de knip meer waard. Want de waarde zit hem in de dictie, ritme, de stijl van de manier waarop je je standpunten duidelijk maakt. Let ook op de sierlijke handgebaren, die ik nu gebruik. Hier voor jou, op dit moment in de eeuwigheid.
Zelfs op de Dam hoor je een jonge dame spreken in spoken word, spreken over bewustzijn van het verleden en wijsheid in het heden. Een generatiegenoot van haar naast me op de bank, schreeuwt het uit: 'dit is slecht, slecht, kan dit weg, weg.' Maar de tekst komt uit haar hart, dus het is goed, ze is vrij, ze maakt velen blij. Ze kopieert Amanda Gorman, de Amerikaanse die sprak tijdens de inauguratie van Joe Biden.
Social media
Dat weten we nog. De jonge dame in gele mantel. Het was een kantelpunt, een paar dagen nadat Donald Trump verbannen was van Facebook. Hem, díe man, die had opgeroepen om de vrijheid te bevechten in het Capitool, werd de vrijheid ontnomen. Zo ver waren we gekomen. Een president ontdaan van zijn woorden op het grootste social media-platform. Deze beslissing knaagt aan mijn norm. We zochten naar een vorm om daar iets zinnigs over te kunnen zeggen. Want het viel niet uit te leggen. Aan de 'vrijheidszeggers'.
Luister terug | Ben van der Burg | Barbie beweegt IT-budget
Gelukkig heeft Facebook een ‘Raad van Beroep’ in het leven geroepen. Een groep van wijze mannen en vrouwen die iets te zeggen hebben over wat je wel en niet kunt zeggen, over wie je wel en niet over welk voorval mag excommuniceren. Want dat moeten we nog leren. Omgaan met vrijheid. Waar jouw vrijheid begint terwijl die van de ander niet gedijt. Weer een cliché. Maar hé, spoken word dan hoort dat erbij. Want je denkt vrij te zijn, je zegt vrij te zijn. Je zit vast, in je kop. Je bent verdoofd met vastgeroeste overtuigingen, dat is de mop.
Bouw die muur
Voorlopig blijft Trump geschorst van Facebook. Sommigen zeggen: censuur: een privaat bedrijf mag een persoon geen vrijheid van mening ontnemen. Anderen zeggen terecht: bouw die muur, we willen geen onrust in onze samenleving. Moeten we dat niet democratisch beslechten? Ondertussen heeft Trump zijn eigen ding op donaldjtrump.com. Waar Trump de woorden kan spoken die hij wil. In vrijheid.
Luister terug | Ben van der Burg | Een Zoom-onderkin
En ik heb nieuwe sokken van de Hé Má, door mijn vrouw gekocht. Deze woorden slaan nergens op, maar dit is spoken word en dan moet je niet mokken over een paar woorden, die je bekoren. Yeah Yo.
Over Ben van der Burg
IT-ondernemer en oud-topschaatser Ben van der Burg richt zijn kritische blik op de toekomst en verrast met prikkelende observaties. Luister live vrijdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/ben-van-der-burg, Apple Podcast of Spotify.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Afgelopen zondag bracht ik door met een glimlach. Ik las het onthutsende boek ‘Er is er hier maar één de baas’ van Angelique Kunst. Citaat: ‘In de zomer van 2018 ontmoet […] Gerard Sanderink op zeventigjarige leeftijd een vrouw die zijn leven ingrijpend zal veranderen. Dat gebeurt wel vaker met mannen die in de Quote 500 staan. En dat ze eenentwintig jaar jonger is dan hij zal ook niemand verbazen.
Maar deze Rian van Rijbroek uit het Brabantse Veghel is er wel een van de buitencategorie. Ze is geheim agente, werkt voor buitenlandse mogendheden en grote multinationals. Ze is een superhacker die in de cyberwereld bekendstaat als Wonder Woman. Ze heeft verstand van high finance, van fraude, van internationale criminaliteit. En ze weet alles over de geheime uraniumvoorraden van Iran, en van de geheime broncodes van softwarebeveiligingsbedrijf Kaspersky. Kortom: een droomvriendin voor een ietwat excentrieke en wereldvreemde zakenman.’
Gerard Sanderink heeft in zijn leven een imperium neergezet. Het omvat onder meer het ICT-bedrijf Centric. Centric verzorgt bijvoorbeeld de IT-systemen bij gemeenten voor zaken als paspoorten of belastingen. Na de ontmoeting met Van Rijbroek en een ruzie met zijn ex-vriendin lijkt hij volledig de weg kwijt te zijn. Hij strompelt van rechtszaak naar rechtszaak. De meest recente: afgelopen week sprak de rechter uit dat het bestuur van Centric zich schuldig heeft gemaakt aan ‘misbruik van recht.’ In het kort: de directie vertelde aanvankelijk dat de affaire ex-vriendin versus Sanderink een privé-kwestie was, terwijl niet veel later tijdens een rechtszaak bleek dat de ex-vriendin de oorzaak zou zijn van omzetverlies bij Centric, wat weer niet in het jaarverslag vermeld stond. Al met al, hommeles en narigheid.
De kwestie Sanderink geeft inzichten. Om een imperium te bouwen dien je een bovengemiddeld onrealistisch geloof in eigen kunnen hebben en in het niet-empathische spectrum hoog te scoren. De meedogenloosheid waarmee Sanderink rechtszaken aanspant, dag en nacht werkte en weinig ontzag had en heeft voor de medemens, bracht hem financieel succes. Aan de andere kant, je krijgt medelijden met Sanderink over het onvermogen zijn leven een beetje uitgebalanceerd in te richten. Daarmee samenhangend zitten we met de vraag wat er gebeurt met Centric, nu ze mee wordt gesleurd in deze vete. Je wilt namelijk niet dat de samenleving ontwricht wordt doordat één man van het padje afgaat.
‘De ontspoorde macht van Gerard Sanderink,’ de ondertitel van Kunst’ boek, kent vooral verliezers. Als je er echter niets mee te maken hebt, geeft de klucht echter een fascinerende beschouwing hoe een mens kan worstelen en dat is niet best.
Over Ben van der Burg
IT-ondernemer en oud-topschaatser Ben van der Burg richt zijn kritische blik op de toekomst en verrast met prikkelende observaties. Luister live vrijdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/ben-van-der-burg, Apple Podcast of Spotify.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Puuttuva jakso?
-
In je hoofd kun je bedenken wat je wilt. De meest wilde, bizarre, extreme, mooie, fantasierijke, creatieve, slimme en domme hersenspinsels kun je laten rijpen, afschieten, omarmen of verdringen. Voor het gemak stellen we dat je baas bent in eigen hoofd, want we starten op vrijdagochtend, terwijl je naar je werk rijdt, niet de discussie of de mens nu wel of geen vrije wil heeft.
Baas in eigen hoofd vinden we een belangrijk in de analoge wereld. Wat je vervolgens met je hersenspinsel doet, kent beperkingen om ons samenzijn een beetje in balans te houden. Eigenlijk zou de digitale wereld niet veel anders moeten zijn. Geniet of verafschuw al je hersenspinsels, breng je ze echter naar buiten, dan ontstaan beperkingen. We vinden het lastig met die beperkingen om te gaan.
Deze week. De Europese Commissie. Een wetsvoorstel. Ze willen, uit de Volkskrant: “alle ‘relevante aanbieders van onlinediensten’ [verplichten] seksueel misbruik van kinderen online op te sporen en dat materiaal aan de overheid te melden. Denk […] aan Gmail, Outlook (die dit al doen), maar ook aan Facebook Messenger, Telegram, Signal of WhatsApp.”
Paniek in de tent. De genoemde diensten zijn end-to-end-encrypted. Daarmee wanen we ons veilig. Meta, Apple of Telegram kunnen niet meekijken met illegale, precaire of prettige conversaties. Je kunt met een gerust hart geheime bedrijfsinformatie delen. Niemand kijkt mee: geen commerciële bedrijven, geen overheid, geen actiegroepen.
De politie mag als daar een gegronde rede toe is een telefoon in beslag nemen en doorzoeken. Is er een concrete en geïndividualiseerde verdenking dan mag de politie jouw end-to-end-berichten lezen. Dat is een goede zaak, de politie moet zijn werk doen. Het helpt de politie als berichtenservices assisteren strafbare feiten op te lossen. Alleen ontneem je daarmee velen de bescherming om een enkele goorlap te pakken.
De oplossing die de Europese Commissie voorstelt is zogenaamde client-side device scanning. Kort gezegd. Voordat je een bericht verstuurt, wordt het vergeleken met een database van onwelgevallige foto’s of combinaties van teksten. Dat is natuurlijk foutgevoelig. Toch vervelend als je je zoon in zwembroek naar je man stuurt en je krijgt een vlaggetje achter je naam. Bovendien betekent die database een achterdeur in je mobiel, waardoor spionagediensten, kwaadwillende hackers of zomaar iemand in principe toegang kan krijgen tot je toestel.
Burgerrechtenorganisaties en cryptografie-experts maken zich hier druk om en kijkend naar onze geschiedenis, denk aan Edward Snowden als symbool hiervoor, is dat terecht. Aan de andere kant, hoe erg is het nu als je een beetje nadenkt over wat je uit je hersenpan laat ontsnappen?
Over Ben van der Burg
IT-ondernemer en oud-topschaatser Ben van der Burg richt zijn kritische blik op de toekomst en verrast met prikkelende observaties. Luister live vrijdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/ben-van-der-burg, Apple Podcast of Spotify.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
De 28-jarige Zuidas advocate L. vertelde over een klant die ze hielp met een acquisitie. Een prettige klant, niet zo’n mannetje met een opgeblazen echo waarmee hij zijn onzekerheid verdoezelt.
Ze omschreef D. als een vriendelijke, introverte man met onderkoelde humor. Vorige week belde ze hem op. Aan het overgaan van de telefoon herkende ze dat hij in het buitenland was. Hij nam op met een zachte stem. Hij kon niet praten. Hij zat in Rusland. L. was verbijsterd. Wat doe je in deze tijd in Rusland? Ze vertelde haar leidinggevende dat ze niet meer met D. wilde werken. Het kantoor vond (een veel ouder) iemand met een ander moreel kompas.
De werkomstandigheden voor jonge artsen in een gemiddeld Nederlands ziekenhuis zijn niet meer van deze tijd. Ze maken te lange dagen, dragen te veel verantwoordelijkheid en hebben geen pauze. Oudere artsen zijn geweldige professionals; van organisatiekunde hebben ze geen kaas gegeten en die gezondheidszorgmanagers lossen dat ook niet op. Het goede nieuws: jonge artsen haken af. Een onderzoek van vorig jaar wees uit dat: “een kwart van de artsen in opleiding tot medisch specialist geregeld of zelfs vaak overweegt te stoppen.” Dit beeld zie je niet alleen in ziekenhuizen. Ook meer dan de helft van de huisartsen weet niet of ze hun vak willen blijven uitoefenen. Deze berichten zijn goed nieuws: er moet maximale druk komen op zorgbestuurders, opdat ze eindelijk eens gaan acteren.
Het aangename van deze tijd? In het verleden kon de baas van advocate L. zeggen. ‘Ja, zus je hebt pech, ik betaal je salaris, jij hebt te doen wat ik je zeg. Help die klant, basta.’ Een zorgbestuurder kon zeggen. ‘Ja, jongens en meisjes, jullie zijn de helden van de samenleving, jullie hebben een eed afgelegd, daarom moet je niet zeuren over een nachtdienstje meer of minder. Help die patiënt, basta.’ Dat kan niet meer. Want zelfbewuste, jonge mensen met een rijk sociaal leven haken af. De werkeloosheid staat op een laag pitje. Ze hebben meer mogelijkheden.
Het grappige daarvan is dat leidinggevenden, bestuurders, eindverantwoordelijken, aandeelhouders of gewoon bazen zich aan moeten passen aan de mensen waarmee ze werken. En dat kunnen ze niet zo goed. Deze groep mensen denkt vaak nog dat mensen vóór ze werken, terwijl ze blij moeten dat werknemers met je willen werken.
We proberen koffergooiers zo min mogelijk te betalen, want dat is goed voor onze EBITDA. Hoe zielig kun je zijn. Dat je niet snapt dat er een balans moet zijn tussen EBITDA, werkgeluk en waarde toevoegen voor ons allen.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Elon Musk denkt dat Twitter een digitaal dorpsplein moet zijn waar we allemaal onze stem kunnen laten horen. Daarmee beschermen we onze democratische waarden, want vrijheid van meningsuiting is een belangrijke waarde die wij te allen tijde dienen te beschermen tegen mannen en vrouwen die ons monddood willen maken. Musk begrijpt echter niet goed wat de gevolgen zijn van een algoritmische tijdslijn die als doel heeft mensen zo lang mogelijk op Twitter te houden.
Op een dorpsplein blijft de schreeuwende gek binnen de muren van de buurt waar hij zijn uitingen bezigt. Een explosieve verspreiding blijft dankzij de geografische grens beperkt. Anders dan bij een algoritmische tijdslijn. Een mens blijft langer hangen bij expliciete, ongenuanceerde berichten die hun mening bevestigen. Zo belandt zo’n mens in de zogenaamde ‘rabbit hole.’ Daar moeten we iets aan doen.
Onze Europese leiders maakten onlangs een stap met de Digital Sevice Act (DSA). Deze wet dwingt techbedrijven meer te doen tegen illegale inhoud op internet, zoals haatzaaien en het verspreiden van desinformatie. Eén van de maatregelen die mijn speciale aandacht trok, was het transparant maken van de algoritmen die worden gebruikt voor het aanbevelen van inhoud of producten aan gebruikers.
Ik dacht namelijk aan het verhaal over de makers van de algoritmen van Facebook. Ze onderzochten zes maanden hoe de polarisatie op het platform mede leidde tot de bestorming van het Capitool. Ze kwamen er niet achter. Er zijn namelijk miljarden datapunten. Hoe lang je kijkt, waar je kijkt, waarnaar je kijkt, of je een post liked, wie je volgt, wij jouw volgt en dat van alle gebruikers. Vervolgens passen de algoritmen zichzelf aan als ze merken dat de verbondenheid versterkt kan worden. Dus je kunt de algoritmen transparant, maken, maar het is te veel, te complex en een maand later is het weer anders. De blackbox kun je openen, maar als de makers het al niet meer snappen, wens ik je veel succes controle te krijgen.
Hetzelfde geldt voor Twitter. Algoritme professor Robin Burke zegt dat Musk geen idee heeft van de complexiteit van het algoritme. Je kunt het algoritme openbaar kunt maken, maar dan zie je pas de top van de ijsberg. De rest van de ijsberg is al de data die Twitter heeft en het meeste kan alleen al vanwege onze privacy niet openbaar worden gemaakt.
Op het digitale dorpsplein van Musk wordt het met regels, zoals de DSA, al ondoenlijk grip te houden op het ontsporen van menselijk wangedrag. Kun je nagaan als Musk de regels wil laten varen. Ben voorziet chaos.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Tijdens een etentje met wat oud-collega’s deze week stonden we stil bij Jitse Groen. We spraken over de tijd dat hij net was begonnen met Thuisbezorgd en dat hij er alles aan deed om op het mobiele internet platform van Vodafone te komen. In die tijd waren er enkele tienduizenden toestellen in Nederland waarop je Thuisbezorgd kon vinden, maar dat deerde hem niet. Groen schotelde ons voor dat de hele wereld via zijn mobiele telefoon eten zou bestellen en dat je vervolgens je eten bezorgd kreeg. We twijfelden sterk aan deze ‘killertoepassing’ van Groen. Maar zijn bezetenheid en overtuigingskracht deed ons besluiten om hem toe te laten op de ‘wallet garden’ van Vodafone. Twintig jaar later is Jitse Groen CEO van het beursgenoteerde bedrijf Just Eat Takeaway (JET) en zaten wij in een matig restaurant.
Alleen, het gaat niet zo lekker met JET. Na de onstuimige groei tijdens de coronajaren stokt nu het aantal bestellingen. Analisten voorspelden 286,3 miljoen bestellingen in Q1 2022; het werden er 264,1 miljoen. Dat kan niet hè, dan ga je. De aandeelhouders zijn boos. De koers staat 67% lager in vergelijking met 31 maart 2021. Het bedrijf leed vorig jaar 1 miljard verlies. Door de misère heeft Groen zijn aankoop van het Amerikaanse Grubhub weer te koop gezet. Daarbij komt dat het bedrijf vorig week met vijfduizend personeelsleden op een vierdaagse skitrip naar Zwitserland is gegaan. Kosten vijftien miljoen euro, wat wellicht een slimme investering is voor het behoud van je personeel, maar de aandeelhouders zijn ontstemd, klagen en willen verandering zien.
Pieter Taselaar, topman van hedgefonds Lucerne Capital Management, dat 1 à 2 procent in JET bezit, zegt in de NRC: ‘Jitse Groen is megalomaan. Hij is in Nederland en Duitsland heel succesvol geweest en denkt vervolgens dat hij de hele wereld kan runnen. Hij is zelfverzekerd, hij is koppig en luistert niet naar meningen die voor dit bedrijf nu het beste zijn. Hij runt Just Eat Takeaway nog steeds als een start-up waar hij de grote baas is. Terwijl dit een beursgenoteerde onderneming is. Daar komen andere verantwoordelijkheden bij kijken. Die man kan zo niet doorgaan.’
Ik veronderstel dat Pieter Taselaar inhoudelijk gezien gelijk. Toch is het zwak wat hij doet. Hij moet niet op de man spelen, maar op het spel, dat volgens hem verkeerd wordt gespeeld. Daarnaast, veel belangrijker, iedereen weet dat investeren in maaltijdbezorgers betekent: winner takes all en high risk, dan moet je niet gaan schreeuwen als het tegenzit. Dan herzie je je positie en ga je vervolgens vrolijk verder met je hedge fondsje.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
‘Ach, het is maar een spelletje,’ vertelde een deelneemster van een spelshow aan de quizmaster, terwijl ze een fiets had kunnen winnen. Een fiets. Freek de Jonge maakte zich daar decennia geleden in een voorstelling boos over. ‘Heb ik daar anderhalf uur naar zitten kijken? Heb ik daarvoor door de spanning mijn afstandsbediening vermorzeld? Zeg dat wicht: “ach, het is maar een spelletje.” Ze had een fiets kunnen winnen.’ Wat voor velen een bloedserieuze zaak is, beschouwen anderen als een spelletje. Ik ken mensen die serieus hun spaargeld in aandelen Twitter hebben gestopt. Ik ken mensen die serieus Twitter als mediakanaal gebruiken en een schare volgers hebben die ze als vriend of sparringpartner beschouwen. Je denkt wellicht: Elon Musk hoort bij die mensen. Niet waar, Elon Musk ziet Twitter als een spelletje.
Nadat hij op 4 april bekend had gemaakt een belang van 9 procent in Twitter te hebben genomen, tweette hij zijn ideeën. Moet het hoofdkantoor niet veranderd worden in een daklozenopvang? Disruptiever voor vele betrokkenen waren zijn suggesties voor het verdienmodel. Hij wil van advertenties af, want je wilt niet afhankelijk zijn van advertentiegeld als je beleid wilt dicteren. De visie klopt, alleen lastig voor Twitter aangezien ze 90% afhankelijk zijn van advertentie-inkomsten.
Als je de rijkste man van de wereld bent en je hebt een speeltje, Twitter in dit geval. En de spelregels bevallen je niet, dan koop je het spelletje en dan verander je de regels. Musk vindt dat Twitter te veel censureert. Hij zegt dat vrijheid van meningsuiting een maatschappelijke noodzaak is voor een functionerende democratie. Dat klopt. Maar een oplossing voor desinformatie, hatespeech of andere ongein los je niet op door een bedrijf van de beurs te halen. Mensen kunnen nu eenmaal niet zonder moderatie. Ook denkt hij dat Twitter veel meer potentieel heeft dan er op dit moment uit wordt gehaald. Hij deed daarom deze week een “beste en laatste” aanbod om Twitter te kopen. Hij biedt $54.20 per aandeel. Let op! Daar zit het getal 420 in, het getal dat verwijst naar marihuana. Een premie van 54% ten opzichte van eind januari. Volgens analisten te laag, want minder dan een jaar stond Twitter nog op $70. We ontwaren het spel.
En dat spel is grappig en boeiend om te volgen, zie het als een businessbubbel zandbak waar, vooral mannetjes aan het dollen zijn met elkaar. Ondertussen ondermijnen die mannetjes het vertrouwen van mensen die Twitter serieus nemen, dat kun je daarom ook beter maar niet doen.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
16 November 2017 presenteerde Elon Musk de Roadster 2.0 met adembenemende specificaties: van nul naar 100 in minder dan twee seconden en een bereik van 1000 kilometer. Je kon direct de Founders Edition bestellen. Je hoefde alleen maar $245.000 dollar over te maken aan Tesla. Dat moest je wel binnen tien dagen doen, want het betrof van een gelimiteerde versie van 1000 auto’s. We zijn nu vijf jaar verder en Tesla heeft een gratis lening van 245 miljoen dollar gehad en het is nog steeds niet duidelijk wanneer de auto geleverd gaat worden. Als de bestellers die 2,5 ton bijvoorbeeld in aandelen Tesla hadden gestopt, dan zouden ze nu vier miljoen hebben gehad.
Youtuber Marques Brownlee zegt een patroon te zien. De nieuwelingen in de auto-industrie beginnen met een ultra coole website, een aparte naam en een invalshoek waar Tesla zich niet mee bezighoudt. Vervolgens bouwen ze een bedrijf met een enthousiaste CEO, een aparte bedrijfscultuur en ze zorgen dat het idee veelbelovend lijkt. Daarna bouwen ze één prototype. Ze laten zien dat het idee rijdt en ze maken zich geen zorgen als alle functies het nog niet doen. Het gaat erom dat het rijdt, ze bewijzen dat ze een elektrische auto kunnen bouwen. Als één na laatste stap gebruiken ze de auto om de wereld enthousiast te maken. Draai de marketingmachine op volle toeren en zet een pre-order knop op de website, zodat de mensen die het idee leuk vinden een rentevrije lening kunnen geven. Belangrijker nog, investeerders krijgen een idee hoe populair het concept is, zodat de nieuwelingen het geld ophalen dat ze nodig hebben voor de laatste stap: de productie en dan gaat het mis. Want zoals Elon Musk het noemt: “je belandt in de productiehel,” waar weinigen uitkomen.
Zo was er een tijd dat je wel auto’s had, maar geen klanten. In 2013 vertelde een vriend, die bij General Motors werkte, dat Opels van de band af bleven rollen. Op het fabrieksterrein, bij de importeur en bij de dealers stonden de parkeerplaatsen vol. De auto’s moesten met allerlei kortingen en marketing stunts verkocht worden. Wat niet lukte.
Nu is er een tijd dat je blij mag zijn als je een nieuwe auto geleverd krijgt. Ik wacht nu veertien maanden en het gaat nog zeker acht maanden duren voordat ik mijn nieuwe Tesla krijg. Deze omkering lijkt irritant; ik vind het eerder goed en grappig. Goed omdat het duurzamer is en marketingkosten voor de producent bespaart. Grappig omdat het het verlangen van de consument laat rijpen en daar kan de verwende consument helemaal niet tegen
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Ik snap dat je door de oorlog, stijgende energieprijzen en het plan voor extra belasting op vliegen, vlees en plastic, controle wilt houden op de zaken waar je wel zelf invloed op hebt. ‘Want die gehaktbal hè, die wordt duurder hè, schandalig hè, in wat voor land leven we?’
Zo zie je dat op dit moment door de onzekerheid de behoefte ontstaat aan controle met als gevolg een doorgeslagen gebrek aan spontaniteit. Ik bezocht mijn favoriete museum Voorlinden in Wassenaar. De thematentoonstelling op dit moment: ‘Art is the Antidote.’ Als tegengif voor de coronabeperkingen, de verdeeldheid, onzekere tijden en de stroom desinformatie, biedt kunst energie, prikkels en verrassing. Dat laatste is hard nodig.
Scroll voor de verrassing nu door je telefoonlijst en bel een willekeurig persoon. Iemand die je lang niet gesproken hebt, spontaan, waarbij je denkt, hoe zal het met hem zijn? Tik zijn nummer in of zeg tegen je spraakassistent, als je in de auto zit, “bel [naam]” en maak een spontaan praatje. Nog sterker, bel een collega of familielid van onder de vijfentwintig en je krijgt zeker het voorspelbare resultaat: een voicemail. Afgelopen week heb ik het getest en vier op de vijf van de telefoontjes gingen naar voicemail.
Je kunt niemand meer zomaar bellen en daadwerkelijk de persoon aan de lijn krijgen. Want, druk, druk, druk, in een Teamscall of in focusmodus. Onbekende nummers drukken de meesten onder ons zeker weg. Je moet wel zien wie er belt, want stel je voor dat je iemand aan de lijn krijgt die je niet kent, dan moet je een gesprek voeren. Stuur maar een appje, dan beslissen we zelf wel wanneer we reageren. Terwijl je ook eens een ander kan laten bepalen wanneer je acteert
Kunstenares Anouk Kruithof zorgt in Voorlinden met haar video-installatie voor het medicijn tegen de verdeeldheid. Ze verzamelde met een team van 52 onderzoekers bijna 9000 dansvideo’s van Youtube, Facebook en Instagram. Ze voerden dezelfde zoektermen in. Doordat ze op verschillende plekken op aarde wonen en door een persoonlijke zoekgeschiedenis, kwamen de onderzoekers op een bonte variatie dansstijlen uit: van de abakúa uit Cuba en de Argentijnse tango tot de Zimbabwaanse sungura en de zwiefacher uit Duitsland. De vogeltjesdans heb ik niet gevonden. Je loopt langs de schermen. Je ziet al die bewegende mensen, je hoort de muziek en je voelt dat mensen toch ergens een verbinding met elkaar hebben.
Maar dan moeten we wel bereid zijn om een telefoon op te nemen en af en toe met elkaar mee te bewegen.
Over Ben van der Burg
IT-ondernemer en oud-topschaatser Ben van der Burg richt zijn kritische blik op de toekomst en verrast met prikkelende observaties. Luister live vrijdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/ben-van-der-burg, Apple Podcast of Spotify.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Thierry Baudet wilde hip zijn. Zijn uitgever bracht NFT’s uit, ter ondersteuning van de lancering van Baudets boek. Ze wilden cashen, want alle vriendjes en vriendinnetjes gaan naar de maan met hun NFT’s en dan wil je mee.
Mee op de golven van oneindige rijkdom, bling, bling, whoop, whoop. Ze maakten geinige plaatjes van een knokpartij tussen Baudet en World Economic Forum-oprichter Klaus Schwab. Want Klaus Schwab begrijpt helemaal niets van onze wereld en Thierry wel. Schwab zet een wereldwijd ‘globalistisch’ complot op tegen de natiestaat en strijdt voor meer controle op burgers. Thierry vecht vòòr onze natie en voor de vrijheid van ons allen, want, citaat: "Het is een masochistische ketterij, dit geseculariseerde zondvloedgeloof, dat zich in deze tijd heeft meester gemaakt van de harten en geesten van onze bestuurders. Een manie, vergelijkbaar met de doodscultus die ooit Paaseiland teisterde."
Om dat soort citaten moest ik aanvankelijk nog wel lachen, omdat het behoorlijk way off is, nam ik het niet serieus. Dat zie je vaak. Eerst moet je lachen om de nieuweling. Je denkt grappig, een nieuw geluid, beetje schreeuwen, even iets anders. Mensen maken zich druk, maar als je er weinig aandacht aan besteed, dan blijft het hangen in een niche, laat ze lekker gek doen. Vervolgens komt de ergernis. De niche wordt te luidruchtig, je hoort te vaak uitspraken waarvan je denkt, dit slaat nergens op, dit is zelfs schadelijk.
Baudet die zegt dat “meer dan 98 procent van de mensen die corona heeft gehad, vrijwel geen klachten had.” Of “dat de PCR-test onbetrouwbaar is.” Daarmee stimuleer je oversterfte, wat Baudet ook weer ontkent. Deze week sloeg de ergernis om in medelijden. Na het NFT-debacle dacht ik, ahh, lieve Thierry, het valt ook allemaal niet mee, wat rot voor je en maar vechten en proberen, maar het is het allemaal niet.
BNR-journalist Aäron Loupatty omschreef het debacle als een ‘clusterfuck’. De wereld zou verblijd worden met tweeduizend plaatjes. Uiteindelijk kwamen er 845 NFT’s online te staan. De floorprice van 0,4 ether (iets meer dan 1000 euro) zakte uiteindelijk naar 0,038 ether (een kleine 100 euro). Niemand wilde ze hebben.
Uiteindelijk haalde de centrale marktplaats voor NFT’s OpenSea de vechtende mannen off-line vanwege het verheerlijken van geweld. Naast Baudet NFT’s die naar Mars zouden gaan, whoop, whoop, bling, bling, missen de kopers nu wijproeven met Thierry, filosoferen met Kamerlied Freek Jansen en toegang tot een Telegram-groep met FvD-Kamerleden.
Het is allang niet treurig meer. Het is heel zielig.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Deze week wat Telegram groepen gejoined om wat inzicht te krijgen in Russische propaganda. Ik check de posts van ‘Intel Slava Z,’ een Russische nieuwsverzamelaar dat verslag doet van geopolitieke conflicten in de wereld. Ik zie een video van een uitgebrande tank in een sneeuwlandschap, bloed op de grond. De tekst luidt: ‘vernietigd materiaal van het Oekraïense leger.’
Een foto met Russische vlaggen op een wegdek en een witte letter Z met de bewering dat het in Syrië is. Mensen in Homs, Aleppo en Damascus zijn de straat op gegaan om het Russische leger te steunen. Een tekst waarin staat dat 80 ton ammonia in de buurt van Kharkov wordt voorbereid [?] om Rusland te beschuldigen van het gebruik van chemische wapens. En zo gaat het door. Rusland is aan de winnende hand. Oekraïne dient zich snel over te geven.
Telegram heeft 550 miljoen maandelijkse gebruikers en is de populairste berichten-app in Oekraïne en Rusland. Het heeft de reputatie van privacy vriendelijke app, maar dat ligt genuanceerder. De end2end encryptie van de berichten staat niet standaard aan, zoals bijvoorbeeld bij Signal, waardoor het meekijken van vijanden makkelijker wordt gemaakt. Daarnaast plaatsen ze je contactenlijst bij Telegram op een server, terwijl je je contacten liever niet overal en nergens wilt laten slingeren. Toch lukte het Telegram een belangrijk en invloedrijk communicatiekanaal voor mainstreammedia en vele actie- en protestgroepen te worden. Waardoor het een aanjager is geworden van het denken en doen van mensen.
De Europese Commissie zetten een paar weken geleden druk op Telegram om het kanaal van Russia Today (RT) te verwijderen. Het officiële Russische kanaal verspreidde teveel propaganda. Nu lees je: ‘This channel can’t be displayed because it violated local laws.’ Zo komen we op de vraag. Wanneer grijp je in als regelgever op onwelgevallige propaganda?
Zijn de gevolgen van de propaganda desastreus voor een samenleving, dan moet je ingrijpen. Dat heeft naast de effectiviteit van de propaganda ook met schaal te maken. Bereik je met je Telegram kanaaltje een paar honderd man en je propaganda is zo weinig effectief, dat niemand destabiliserende activiteiten onderneemt, dan kun je lekker doorklooien. Het verandert echter als je groter wordt.
Telegram zegt een maximale groep grote te hanteren van 200 duizend mensen. Vele groepen zitten daarboven. ‘Intel Slava Z’ heeft er meer dan 260 duizend. Daar begint het dus al. Want uiteindelijk verlangt ook Telegram naar groot, groei, meer. Terwijl klein, intiem, subtiel en bescheiden vaak zoveel mooier is en minder schade berokkent.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
‘Het idee dat de meeste mensen deugen is typisch een uiting van een generatie die te veel Disney-films heeft gekeken waarin zelfs de dieren kunnen praten,’ vertelde schrijver Rob Riemen aan het FD. Ik geniet al meer dan een week van deze opmerking. Hij vertelde het in relatie tot de gedachte dat na de val van de Berlijnse muur vrede, zoals wij in het westen kennen, de hele wereld welvaart zou kunnen brengen. Waarbij we negeerden dat bijvoorbeeld Russische leiders anders in de wedstrijd zitten dan wij.
In de wereld van Disney is alles mooi, leuk, aangenaam, rechtvaardig en ondanks dat de dieren een stem hebben, humaan. De Disneyhelden worden geconfronteerd met schurken of gevaren van buitenaf, maar uiteindelijk sluit je het verhaal met een goed gevoel af. Want de helden zegevieren na alle bombastische liedjes, snode motieven en zweverig charisma. Ze leren en groeien door hun eigen fouten onder ogen te zien. Waarbij ze niet de schurk of het gevaar daadwerkelijk doorgronden. Want de overwinning moet zoet smaken en je moet niet te moeilijk doen.
Op 23 december 2015 zaten 230 duizend mensen in Oekraïne tot zes uur zonder stroom door een hack op enkele energiebedrijven. De bedrijven waren aangevallen vanaf computers met IP-adressen vanuit Rusland. Deze aanval volgde op verschillende cyberaanvallen in 2014 na de inname van de Krim door Rusland. Het Westen onderschreef de schurkendaad en zag in dat ze het anders moesten doen. Het belang van een cyberleger kreeg meer aandacht. Budgetten verschoven naar militaire veiligheid- en inlichtingsdiensten.
De gevolgen van de Westerse maatregelen waren nog heftiger cyberaanvallen vanuit Rusland. Denk aan de inmiddels klassieke NonPety-virus aanval op aanvankelijk Oekraïne waarna het verspreidde over de rest van de wereld. Het richtte een totale schade van tien miljard dollar aan. Volgens Amerikaanse inlichtingendiensten was het virus gemaakt door 'unit 74455' van de Russische geheime dienst GRU, een groep die ook bekend staat als Sandworm, Fancy Bear of APT28. De groep die ook verantwoordelijk was voor de Solarwind hack waardoor vele Amerikanen ineens geen diesel meer konden tanken.
Sinds het binnenvallen van Rusland in Oekraïne bleef het tot nu toe betrekkelijk rustig op het cyberfront. Experts vrezen echter voor het ergste, maar niemand durft een 'Cyber Pearl Habor' te beginnen, zoals Joe Biden het noemt. Ondanks zijn leeftijd is dat toch weer een typische Disneygedachte. Poetin durft dat echt wel, hij doet het echter nog niet. Hij heeft een andere definitie van mooi, leuk, aangenaam en humaan. En daar zijn we klaar mee.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
In de colonne van maatregelen die techbedrijven afgelopen week namen tegen de agressor Rusland, vroeg de Oekraïense vicepremier Fedorov aan cryptobeurzen als Binance, Kucoin of Coinbase hun steentje bij te dragen door Russische klanten te weren. Een Binance woordvoerder reageerde met de woorden: “Crypto is bedoeld om mensen over de hele wereld meer financiële vrijheid te bieden. Eenzijdig besluiten om de toegang van mensen tot hun cryptovaluta te verbieden, zou indruisen tegen de reden waarom crypto bestaat.” De KuCoin CEO vertelde dat het bedrijf zichzelf beschouwde als "een neutraal platform" dat niets anders zou doen dan wettelijk vereist is.
De cryptobeurzen hebben gelijk dat ze niet op het verzoek van Fedorov ingaan. Nu hebben 140 miljoen Russen de kans om te ontsnappen aan Vladimir Poetin, aan de devaluatie van de Roebel, aan de teloorgang van de Russische economie. Toch maken ze zich er te gemakkelijk vanaf als ze zeggen dat ze een “neutraal platform” zijn.
Het doet me denken aan de teksten van socialmedia platformen. Die noemen zichzelf ook het liefst neutraal. Inmiddels weten ze dat het anders zit. Daarom zetten socialmedia bedrijven massaal mensen en technologie in om hun platformen te behoeden voor een overvloed aan desinformatie, filterbubbel vorming en het bedreigen van mensen. Dat heeft echter lang geduurd en nog steeds stribbelen Google, Tiktok, Meta en Twitter tegen als het gaat over de verantwoordelijkheid die ze wel of niet willen nemen over wat er op hun platform gebeurt. Wel is er inmiddels consensus ontstaan dat je moet optreden als de maatschappelijk onrust te heftig wordt. Denk aan de desinformatie over corona of de bestorming van het Capitool. We zijn er echter nog niet. Er vallen bijvoorbeeld op dit moment doden in Ethiopië door opruiende berichten op Facebook. Dat Facebook daarin een rol speelt ontkent het moederbedrijf Meta vervolgens. We kennen de drill.
Cryptobeurzen zijn, en dat zullen ze niet leuk vinden om te horen, in essentie traditioneel gecentraliseerd platformbedrijven. Ze aggregeren aan de aanbodkant de cryptomuntjes, decentraal, blockchain, wow, gaaf, cool. Aan de vraagkant krijgen bezoekers een duidelijke, heldere, toegankelijke, veilige, gebruiksvriendelijke manier om te handelen. Zoals je bij Youtube filmpjes over oorlogsstrategie vindt, want je hebt bezoekers die daarnaar vragen. Bij Instagram krijg je finfluencers aangeboden, want investeerders verlangen naar financiële tips.
Ook cryptobeurzen zijn niet neutraal. Zodra de maatschappelijke ontwrichting door cryptohandel te heftig wordt, dan zullen ze verantwoordelijkheid moeten nemen voor wat er op hun beursvloer gebeurt. Ze kunnen zichzelf dan niet meer verschuilen, zoals ze nu doen, achter de zinsneden: “we handelen naar de wettelijke vereisten.” Nu ervoor zorgen dat ze geen rol gaan spelen in enige vorm van maatschappelijk onrust. Maar je ziet de bui al hangen.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
In een video van vier jaar geleden zie je een shot vanuit een drone naar een man op een podium. De man probeert de mini-drone te pakken, maar de drone trekt zich snel terug. Als de man zijn hand uitnodigend opent, landt de drone zacht in de palm van zijn hand.
Hij legt uit dat de kunstmatige intelligentie de drone zelf laat vliegen, dat de processor 100x sneller reageert dan een mens. De drone heeft camera’s, sensoren, herkent gezichten en draagt drie gram explosieven. Dan zegt de man: ‘this is how it works.’ Hij gooit de drone in de lucht. Op het podium staan dummie gezichten. De drone zoekt de juiste, herkent hem en boort zichtzelf met een explosie in het voorhoofd. Oorlogsvoering in de 21ste eeuw. De video waarschuwt ons dat we regels moeten opstellen voor autonome wapens.
Eind vorig jaar bereikte de Verenigde Naties geen overeenstemming voor het aan banden leggen van autonome wapens. Wat evenveel zegt over het onvermogen van mensen om tot elkaar te komen; als het ethisch besef van de fabrikanten van autonome wapens. Dat mensen slecht tot elkaar kunnen komen, zien we iedere dag om ons heen. Terwijl het ethisch besef van fabrikanten vooral beïnvloed wordt door mensen die rendement op hun geld willen maken.
Het zou voor velen beter zijn als we killer-drones aan banden zouden leggen. Liefst zouden we alle technische oorlogsmiddelen die schade, dood en verderf veroorzaken de kop in willen drukken. Velen onder ons zijn echter te veel op macht belust. Ik zie dan conferenties waarbij mannen interessant lopen te doen over hoeveel bommen en granaten ze mee kunnen nemen op een tank, vliegtuig of boot. Ook doemen beelden op van hackersgroepen die infrastructuren platleggen om ongemak en financiële schade bij de vijand te veroorzaken. De betroken mannen voelen niet direct de pijn en het verdriet dat ze anderen aandoen, waardoor het makkelijker is hun daden voort te zetten.
Jarenlang hebben experts me verteld dat oorlogsvoering met bommen en granaten iets van de vorige eeuw was. Moderne oorlogvoering wordt gevoerd met precisiewapens, killerdrones en vooral in cyberspace. Burgerslachtoffers zouden slechts vallen als coördinaten verkeerd zijn ingetikt en inlichtingendiensten of cyberspecialisten onbehoorlijk werk hebben geleverd. De werkelijkheid blijkt minder modern te zijn. Ik zag de afgelopen dagen vele tanks, raketten en mannen in loopgraven. Ik zag een bebloed gezicht van een vrouw en dacht alleen maar: wat een primitiviteit, we zijn ver teruggeworpen in de vorige eeuw.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Herinnert u zich i-mode nog… Eind vorige eeuw maakte de opvolger van wappen plaats voor een protocol waarmee je mini-websites kon bezoeken, email kon ontvangen en content kon downloaden op je telefoon. In Japan werd deze service zo snel populair, dat KPN het in ons land kopieerde. Omdat de telecomoperator zorgde dat de content leverancier toegang kreeg tot miljoenen telefoontjes vroegen ze 12% van de omzet. Content leveranciers maalden daar niet om. Je betaalt immers voor distributie.
De concurrenten van i-mode vonden 12% onvoldoende. Ze bedachten dat de afdracht meer zou kunnen zijn als zowel de content leverancier als de gebruiker een betere en veiliger omgeving op de mobiele telefoon zou hebben. Zo was jaren geleden mijn taak in het leven bedrijven enthousiast maken voor mobiel internet, waarbij ze 30% van hun omzet afdroegen aan de telecomoperator. Die 30% was volkomen willekeurig gekozen. Ik heb Excel sheetjes gezien met 40% en met 20%. We kwamen in het midden uit.
Apple, Google trouwens ook, nam jaren later de 30% afdracht over voor hun App stores. Ze openden een nieuwe wereld waar jaarlijks bij Apple ruim 500 miljard dollar omzet doorheen gaat en waar ontwikkelaars in 2020 meer dan 60 miljard dollar opstreken. Echter, al jaren knaagt die 30% afdracht aan Google en Apple. Vele partijen gingen daarover in verweer.
Het laatste verweer komt van Stichting App Stores Claims. Met boegbeeld Alexander Klöpping eist ze één miljard euro van Apple en Google om de 30% provisie. Klöpping stelt dat een percentage van 15% eerlijker zou zijn.
Wat een heerlijke actie. Jarenlang hebben we Big Tech geen strobreed in de weg gelegd om almachtig te worden. Nu ontspruiten diverse initiatieven zoals regelgeving vanuit de Europese Commissie, Autoriteit Consument en Markt (ACM) of Stichtingen voor massaclaims om de macht in te dammen. In een paar recente zaken als met Epic, datingsapps of Spotify valt vooral op hoe extreem fel met veel juridisch geweld Google en Apple zich verdedigen.
Als je aandelen Google en Apple hebt, wil je dat ze zich met hand en tand verdedigen tegen alle claims en regelgeving. Die gelukkigen hebben echter al voldoende rendement gemaakt de afgelopen decennia. Nu is het tijd voor de consument en de ontwikkelaar. Door een uitgebalanceerdere verdeling van de app store opbrengsten, gaan consumenten (wellicht) minder betalen voor apps en ontwikkelaars krijgen een groter deel van de taart, waardoor ze meer ruimte hebben om nog boeiender app ervaringen te maken.
Daarom dient u zich te scharen achter de massaclaim tegen Google en Apple.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Prins Constantijn zei het zelf: ‘we hadden de ster van Europa kunnen zijn.’ Nederland had goud kunnen halen als start-up natie. Jaarlijks hadden we de titel als meest gunstige vestigingsplek voor start-ups kunnen prolongeren. Tienduizenden banen zouden we gecreëerd hebben, de slimste oplossingen bedacht, Nederland zou klaar zijn voor 2042. We hebben het nagelaten. Uit het FD: ‘Nederland is al zes jaar bezig met een goede optieregeling voor werknemers van start-ups. We missen […] aansluiting tussen technologische ontwikkelingen en het publieke onderwijs.’ We groeien te langzaam. We breken internationaal niet door. We gaan de bietenbrug op.
Aan de andere kant, geïnspireerd door de Olympische Spelen, je hebt best een beperkte blik op het bestaan als je denkt dat goud halen of de ster zijn het ultieme doel is. We verliezen de neveneffecten van ‘de ster zijn’ te vaak uit het oog.
Neem nu het Nederlandse team dat alle schaatsmedailles op de Olympische Spelen wint. Het lijkt allemaal prachtig en mooi. We lopen de polonaise en juichen onze kelen schor. Alleen voor het schaatsen zou het zoveel beter zijn als we nu eens niet winnen. Een Nils van der Poel op de lange afstanden is een verademing. Wil je de schaatssport voor de lange termijn levensvatbaar houden, dan moet je hopen dat andere landen competitiever worden in de belangrijkste Hollandse volkssport.
Hetzelfde geldt voor de top halen als beste start-up natie. Zo vindt Constantijn dat pensioenfondsen en andere institutionele beleggers meer moeten investeren in jonge bedrijven. Hij heeft data waaruit blijkt dat durfkapitaal steeds beter blijkt te renderen. Dat zal allemaal best wel. Tegelijkertijd kun je bedenken dat een land vol met start-ups resulteert in meer onzekerheid. Een kleine kans op grote winsten en veel kans op verliezen. In zo’n wereld neemt investeringsbereidheid voor de lange termijn af. Daarom is het geen gek idee om zo nu en dan de woorden degelijkheid en voorspelbaarheid te noemen. Woorden die in een start-up cultuur ondergeschikt zijn.
We sluiten graag onze ogen voor alle neveneffecten van onze activiteiten. Het liefst focussen we alleen op het hoogst haalbare, terwijl juist de gevolgen van onze daden zorgen voor de balans en voortuitgang.
Zo zorgt de overmacht van de Nederlandse schaatsers dat Nils van der Poel een paar dubbele marathons als schaatstraining loopt en goud pakt. Wat de schaatswereld als geheel helpt. Mocht Nederland ooit de start-up ster van Europa worden, dan krijg je vanzelf een herwaardering van belegen waarden als gematigdheid, loyaliteit of stabiliteit. Soms verlang je daar nu al naar.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Vier violen, een trommel en een fluit, het internet was jarig en de vlaggen hingen uit. We dansten, zongen en bliezen in ballonnen. Het internet zag dinsdag Abraham. We vierden de eerste verbinding van de Universiteit van Californië in Los Angeles naar het Stanford Research Institute. Het bericht had ‘LOG’ moeten zijn, van ‘LOG IN’. Het werd ‘LO’. De computer crashte op de letter ‘G’. We lachten om de uitspraak van AT&T dat het verbinden van computers nooit zou werken. Als het wel zou werken, dan zou AT&T er niets mee te maken willen hebben, er was immers geen bedrijfsmodel. Armstrong had net op de maan gestaan. Muziekliefhebbers kwamen bijeen voor Woodstock. In 1969 werd de moderne wereld geboren.
En wat hebben we ervan gemaakt?
Grootmoeder verzamelt met een paar klikken alle informatie over Stalin bij elkaar. Grootvader geniet via Whatsapp van zijn kleinkind. Dochter post op Twitter: ‘Dat die boeren, bouwers en buitenlui niet snappen dat hun lineaire wereld niet meer bestaat. Ze moeten circulair denken en handelen! #malieveld.’ Schoonzoon onderzoekt hoeveel desinformatie Facebook in Afrika verspreidt. Kleindochter maakt een selfie. Kleinzoon speelt Fifa20. Bovendien beïnvloeden trollen verkiezingen, kost cybercrime jaarlijks meer dan 600 miljard dollar en bepaalt Big Tech wat we wensen, begeren, voelen en willen.
Wat gaan we de komende 50 jaar doen?
Het Pew Research center vroeg het aan 530 internetpioniers, technologie experts, activisten en ontwikkelaars. De meerderheid zag de internettoekomst rooskleurig. De minderheid voorspelde een doemscenario. Veel open deuren in het positieve domein: je digitale leven zal nog meer op de persoon worden toegesneden. Afstand, taal of tijd zal geen barrière meer zijn voor communities dankzij onze verbonden wereld. Kunstmatige intelligentie neemt onveilige, repeterende en fysiek zware activiteiten over; er komt ruimte voor creativiteit, empathie en staren in het niets.
Weinig verrassingen in het negatieve domein: Privacy ruilen mensen in voor betere gezondheid, entertainment en de belofte van veiligheid. De tweedeling tussen de meer digitaal geletterden en minder digitaal geletterden zal toenemen. Een machtige elite controleert het internet en onderdrukt de massa door ze met entertainment af te leiden.
Ei, ei, ei, we zijn zo blij… Natuurlijk pakt het anders uit. We lachten om de onderschatting van AT&T 50 jaar geleden. Over 50 jaar leven we volgens Gabor Melli, AI baas bij Sony Playstation, vooral in een virtual reality wereld, waarbij we gedeeltelijk extra-planetair onze dagen doorbrengen. Ik geloof daar niets van. Maar ik zou over dit geloof, als ik de 100 gepasseerd ben, graag uitgelachen worden.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
G. stuurde een foto. Hij had net de 14e druk van ons Burgerlijk Wetboek binnen. Op een tafel lagen drie boeken waarin ruim 4300 actuele commentaren en artikelen beschreven staan. Hij hield twee boeken in zijn hand die hij qua dikte vergeleek met de drie boeken. G. schreef erbij: “Toename regeldruk zichtbaar. Editie tekst en commentaar Burgerlijk Wetboek 2005 versus 2021.” De stapel boeken in 2021 was bijna twee keer zo dik als in 2005. En dat terwijl politici de mond vol hebben van het verminderen van de regeldruk.
De discussie die we vervolgens voerden ging over de ‘Grondwet’ die de Europese Commissie deze week aankondigde voor ons digitale tijdperk. Europa werkt aan een kader over rechten en principes voor een vlekkeloze digitale transitie. Denk aan: de digitale omgeving moet veilig zijn. Digitale apparaten moeten duurzaam zijn. Technologie moet mensen samenbrengen. Mensen moeten terecht kunnen in een eerlijke onlineomgeving […]. Burgers moeten op alle niveaus kunnen deelnemen aan het democratische proces en controle hebben over hun eigen gegevens.
Het klopt allemaal, ik ben voorstander van het reguleren van de uitwassen van onze technologische vooruitgang. En toch zucht ik van zo’n ‘Grondwet’ voor digitale zaken.
In het voorstel van de digitale ‘grondwet’ staat expliciet dat de mens centraal staat. Technologie moet de mens dienen. Een goed voorbeeld is het recht om offline te zijn. Zo wordt de discussie gevoerd of het wettelijk zinnig is om buiten kantoortijd met rust gelaten te worden.
In Portugal en Frankrijk is dat het geval. Onbereikbaar buiten kantoortijden in een wet vastleggen is echter onzinnig, omdat het in de basis gaat om het respect voor de ander wanneer je die persoon wel of niet benadert. Leg je het in een wet vast, dan ontneem je iemand de kans tot het ontwikkelingen van zijn inlevingsvermogen. Wat ook maatschappelijke gevolgen heeft buiten het sturen van een email in het weekend.
Wij mensen dienen ons potentieel van ons collectieve voorstellingsvermogen zo optimaal mogelijk te benutten. Daar helpt de ontwikkeling van technologie bij. Denk aan de mogelijkheid tot thuiswerken, het zoeken van buitenaards leven of vinden van gelijkgestemden over de ontwikkeling van NFT’s.
In de technologieontwikkeling van de laatste decennia staat de mens echter vooral ten dienste van de technologie. Als consument door het te gebruiken en tegelijkertijd als producent door data toe te voegen, waardoor velen van ons verslaafd en controleerbaar zijn geworden. Wat ongewenste neveneffecten met zich meebrengt. Juristen denken dit op te lossendoor steeds dikkere boekwerken met wetgeving te schrijven. G. en ik concludeerden: dat helpt niet.
Over Ben van der Burg
IT-ondernemer en oud-topschaatser Ben van der Burg richt zijn kritische blik op de toekomst en verrast met prikkelende observaties. Luister live vrijdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/ben-van-der-burg, Apple Podcast of Spotify.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Ik zit al weken met de term paradigmaverkleving in mijn hoofd. Econoom Marilieke Engbers gebruikt het in haar boek Onder commissarissen. De Volkskrant vindt het een vies woord.
Het betekent dat een bestuurder zich vereenzelvigt met een stelsel van overtuigingen. De bestuurder zal daardoor niet meer leren. Engbers vindt het een naar woord, want, citaat: ‘Hij gaat ja-maren en vervelend reageren als hij weerwoord krijgt. Hij ervaart dat snel als een persoonlijke aanval. Wanneer zo’n machtige leider erg intelligent is, uit hij dat door ogenschijnlijk juist heel rationeel te reageren, maar iedereen voelt aan z’n water: hij staat niet open voor een andere blik […].’
Paradigmaverkleving is een prachtig woord. Vooral als je bestuurder vervangt door mens of organisatie. Laat het paradigmaverkleving veelvuldig in je hoofd oppoppen. Eerst dat paradigma, het stelsel van modellen en theorieën dat het denkkader vormt waar vanuit de werkelijkheid geanalyseerd en beschreven wordt. Lekker abstract. In tegenstelling tot verkleving. Honing op je vingers, het plakt, je probeert het eraf te krijgen, dat lukt niet, ontstaat er zo’n sliert tussen, dan maar weer de vingers tegen elkaar. Je probeert je te ontdoen aan je overtuigingen maar ‘dat is moeilijk te doorbreken,’ volgens Engbers, want je zit verkleeft.
Een rondje langs de velden en ik sla de verkleefde cultuur bij The Voice of Holland over.
De Olympische Sporters waarbij geadviseerd wordt geen eigen laptop en telefoon mee te nemen, want naar China gaat betekent automatisch gehackt worden. Wat natuurlijk veel genuanceerder zit. Als je het afpelt kom je tot de conclusie dat die sporters niet belangrijk genoeg zijn voor de Chinese overheid. Je hackt Irene Schoutens telefoon, dat is een prijzige bezigheid, dan heb je haar trainingsschema’s en onze inlichtingendiensten weten vervolgens op welke manier mevrouw Schouten gehackt is. Dat risico gaan de Chinezen niet nemen. Ze zullen Schouten wel monitoren, zoals China al zijn burgers monitort.
Paradigmaverkleving en het coronabeleid, heb je even. Klein voorbeeldje. Ik begrijp dat we de laatste twee jaar vooral stuurden op de bezetting van het aantal ziekenhuisbedden. Door de omikronvariant blijkt de relatie tussen besmet zijn en naar een ziekenhuis moeten uit de pas te gaan lopen. Onze leiders hebben vervolgens knap veel moeite om uit hun paradigma te stappen en de huidige maatregelen aan te passen aan de huidige realiteit.
Continue zoeken naar die zwarte zwaan, continue op zoek naar je dwalingen en als je het gevonden hebt, met alle macht jezelf lostrekken uit het moeras van je eigen gelijk.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Tweet 1 van @Roos: ‘Never build a house on hired ground.’ Ze reageerde op een tweet van Podcaster Lex Fridman dat hij een waarschuwing had gekregen van Youtube. Hij begreep er niets van. Het maakte hem verdrietig, omdat hij denkt dat we moeilijke conversaties met elkaar aan moeten gaan.
Het Youtubeteam reageerde snel. De video ‘Covid versus Influenca’ werd teruggezet, de gele kaart verwijderd en excuses aangeboden. Tweet 2 is van @Boerdeboer: ‘Never build your empire in someone else garden…’ Hij reageerde daarmee op de opschorting van Wappie Willem Engel van Twitter. Het Twitterteam liet weten dat het een tijdelijke opheffing betrof ‘wegens schending van ons beleid inzake platformmanipulatie en spam.'
Het blijft voor influencers vervelend dat ze afhankelijk zijn van de richtlijnen en soms grillen van een moderator. ‘Big Tech misbruikt zijn machtpositie,’ hoor je dan zeggen.
In de verte doemt een mogelijke oplossing voor alle misère van het huidige internet: Web3. Web 1.0 was het statistische internet, plaatjes en platte tekst. Iemand produceerde iets; de ander consumeerde het. Web 2.0, is het web als platform. Gebruikers maken inhoud en zetten dat op sociale netwerken, blogs of wiki’s. Web3 is het decentrale open internet op basis van blockchains. Het stelt gebruikers in staat met crypto’s de volgende generatie games, apps en diensten te "bezitten” in plaats van alle macht - en winst - op te geven aan Web 2.0 partijen als Google, Facebook, Amazon en Microsoft. Willem Engel zou in theorie niet door de moderatoren van Twitter opgeheven kunnen worden, want de controle is gedecentraliseerd. Echter: ook Web3 gaat Engel niet redden.
Over Ben van der Burg
IT-ondernemer en oud-topschaatser Ben van der Burg richt zijn kritische blik op de toekomst en verrast met prikkelende observaties. Luister live vrijdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/ben-van-der-burg, Apple Podcast of Spotify.
Zit de macht van Web 2.0 bij een technische lock-in: Big Tech, weet alles van je. Bij Web3 gaat de gebruiker vrijwillig naar gecentraliseerde bedrijven. Voor exchanges naar Coinbase of FTX. Discord voor de communicatie en community en OpenSea voor de NFT’s. Deze bedrijven leveren de beste gebruikservaring en mensen willen gemak. En doe je iets niet volgens de richtlijnen dan moet je geheel in lijn met Web 2.0 van het platform verdwijnen, zoals OpenSea deed met een Bored Ape Yacht Club NFT. OpenSea heeft niet de macht omdat ze NFT’s controleert, maar omdat ze de vraag naar NFT’s controleert.
Voordat Web3 goed en wel begonnen is, zie je alweer een beweging naar centrale gestuurde organisaties ontstaan. Hoezeer de mens ook verlangd naar autonomie, soevereiniteit en zelfbeschikking uiteindelijk verschuift de macht weer naar centrale entiteiten omdat we dat toch makkelijk en prettig vinden. Waarna we ons daaraan weer willen onttrekken.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
- Näytä enemmän
