エピソード
-
Het probleem van concentratie in de klas is reëel en urgenter dan ooit. Onderzoek toont aan dat de gemiddelde aandachtsspanne van studenten nauwelijks langer is dan het scrollen van een TikTok-video. Combineer dat met de continue informatiestroom waar studenten dagelijks mee worden overspoeld, en je krijgt een generatie die soms sneller afgeleid lijkt dan een kat met een laserlampje. De vraag is: wat doen we daaraan? Hoe zorgen we ervoor dat ze niet alleen blijven luisteren, maar ook betrokken blijven én volwassen gedrag vertonen? Want daar zit toch de kern van onderwijs: jonge mensen niet alleen kennis meegeven, maar ook leren verantwoordelijkheid te nemen en echt deel te nemen aan hun eigen leerproces.
-
Zelfregie, zelfsturend leren, autonomie—hoe we het ook noemen, we verwachten tegenwoordig dat onze studenten deze vaardigheden ontwikkelen. We willen studenten die hun eigen leerproces in handen nemen, die weten wat ze willen, en die zelfstandig hun weg weten te vinden in de chaos van kennis, deadlines en beoordelingen. Maar laten we eerlijk zijn: het is een mooi ideaal, maar zeker niet vanzelfsprekend.
In het mbo en hbo zien we vaak een enorme kloof tussen wat we verwachten en wat studenten daadwerkelijk kunnen. We verwachten zelfstandige denkers en doeners, maar realiseren we ons wel dat zelfregie geen vaardigheid is die je zomaar even oppikt? Net zoals niemand een meester wordt in rekenen door simpelweg naar cijfers te kijken, ontwikkelt niemand zelfsturing door alleen maar zelfstandig te moeten werken.
-
エピソードを見逃しましたか？
-
In het beroepsonderwijs draait alles om het overbrengen van praktische, toepasbare kennis. Maar hoe zorgen we ervoor dat deze vaardigheden beklijven? De taxonomie van Dave en Bloom biedt handvatten om niet alleen kennis over te dragen, maar deze te verankeren. Een opbouw van docentenvoorbeelden naar zelfstandige toepassing door studenten biedt een structuur die leidt tot automatisering. Laten we eens dieper ingaan op hoe dit werkt en hoe het docenten helpt om studenten écht vaardig te maken.
-
Het draaitallemaal om één ding: consequent handelen als team. Of je nu werkt met positieve groepsvorming, activerende didactiek, of het behaviorisme van Skinner aanhangt, als je als team één visie uitdraagt, is de kans groot dat je succes boekt. Want zeg nou zelf: onderwijs is niet alleen een kwestie van lesgeven, het is vooral een kwestie van groepsvorming. En dat begint met vertrouwen, relaties opbouwen en elkaar kennen.
Dus ja, je klas is misschien gezellig, een en al leerprobleem, klagend of ongemotiveerd. Maar met een beetje geduld en de juiste aanpak, kun je samen van A naar B(eter) komen.
-
Iedere docent heeft het wel eens meegemaakt: je loopt het lokaal binnen, de lucht voelt zwaar aan en de sfeer is zo gespannen dat je er bijna doorheen kunt snijden. Of juist het tegenovergestelde: een klas vol gapende leerlingen, totaal ongeïnteresseerd, terwijl jij met de beste wil van de wereld probeert de boel wat energie in te blazen. Hoe dan ook, sfeer is alles. Want zonder goede sfeer, geen goede lessen. Dus, hoe verbeter je die sfeer? Hier zijn 10 praktische en eenvoudige werkvormen die je meteen kunt inzetten. Het mooie is: ze werken als een tierelier, en ze zijn nog leuk ook.
-
Motivatie is geen magische oplossing of een mysterieus concept dat studenten altijd bij zich moeten dragen. Het is vluchtig, veranderlijk en vooral beïnvloedbaar. En dat is precies waar wij als docenten in het spel komen. Wij kunnen met de juiste triggers, het creëren van haalbare taken en een beetje sturing op de motivatie wel degelijk dat gewenste gedrag oproepen. Motivatie is geen ongrijpbare kracht, maar iets waar we aan kunnen werken, samen met onze studenten. En geloof me, dat geeft je als docent een hoop nieuwe mogelijkheden om mee te spelen.
-
We kennen allemaal wel zo’n student. Zo iemand die, wat er ook gebeurt, de schuld nooit bij zichzelf legt. Ze worden uit de les gestuurd? “Misverstand! Ze hebben het allemaal veel te groot gemaakt!” Slechte cijfers? “Ja, de klas was veel te druk en de docent heeft gewoon een hekel aan me.” Herkenbaar?
Dit is de "het-ligt-niet-aan-mij-student". En ja, die kunnen soms een flinke uitdaging zijn als je ze probeert te coachen.
In dit verhaal handvatten hoe je deze studenten tot zelfinzicht kunt brengen.
-
In deze Metis op Zondag wil ik met jullie graag de begeleiding en coaching van de “alles gaat goed”-student doornemen.
Je kent ze vast wel: studenten waar je niet echt toe doordringt, die zichzelf niet echt laten zien en waarbij je het gevoel hebt dat het contact oppervlakkig is.
Wanneer je vraag hoe het thuis gaat is het antwoord: “goed”.
“Hoe is het op school?” “Goed, ja gaat eigenlijk wel goed”.
“Ik hoorde dat het bij de praktijklessen best moeilijk voor je was?” “Ja, maar ging uiteindelijk wel goed.”
Hoe kunnen we deze studenten begeleiden? In deze aflevering neem ik je mee in 3 concrete stappen! -
In deze aflevering van “Metis op Zondag” een werkvorm die studenten wel in actie krijgt. Je kent het wel alle voorgenomen acties van studenten komen uiteindelijk op het kerkhof van de goede voornemens.
“ ik ga morgen het gesprek aan met mijn stagebegeleider”; “ ik ga meteen een planning maken” of “ik ga minder werken om meer tijd aan mijn studie te kunnen besteden”. Wanneer je de volgende week vraagt of het gelukt is, zijn ze de afspraak vergeten of zijn er allerlei excuses waarom het toch niet gedaan is.
-
Net voor de zomer heb ik een experiment opgenomen met mijn AI Avatar en een live kennisclip. De vraag is welke docent is beter de echte of de AI variant.
In deze blog neem ik je mee in het aanleren van vaardigheden en de cruciale rol van de echte docent.
Dit roept een belangrijke vraag op: hoe kunnen we AI inzetten zonder dat het onze studenten lui maakt? Hoe zorgen we ervoor dat studenten echt leren, in plaats van simpelweg antwoorden te krijgen van een machine?
-
Woensdag 4 september verscheen er op de site van NOS een bericht dat er behoefte is aan richtlijnen rondom AI vanuit het Onderwijs. Collega Thijs Wesselink heeft een poging gedaan om deze richtlijnen alvast wat vorm te geven.
In deze Metis op Zondag, deel ik graag zijn richtlijnen.
-
In de klas staan en complexe onderwerpen uitleggen, we kennen het allemaal. Maar dan zie je die lege blikken van studenten en je vraagt je af: 'Begrijpen ze wel echt wat ik zeg?' Dit is een veelvoorkomend probleem, en het antwoord ligt vaak in de manier waarop we nieuwe informatie introduceren.
Het activeren van voorkennis is dé sleutel om ervoor te zorgen dat studenten nieuwe concepten beter begrijpen en onthouden.
In deze aflevering: Hoe verbinden we nieuwe kennis aan wat studenten al weten? Hoe kun je als docent je lessen zo inrichten dat studenten actief met hun eigen voorkennis aan de slag gaan?
Luister mee voor praktische tips en strategieën die je morgen al kunt toepassen.
-
In deze 'Metis op Zondag' ga ik dieper in op het cruciale onderwerp 'groepsdynamiek binnen het onderwijs'. Als docent in het mbo, hbo of een andere onderwijssetting heb je ongetwijfeld te maken gehad met groepen die niet optimaal functioneren. Conflicten, kliekjesvorming en een gebrek aan betrokkenheid kunnen het onderwijsproces flink verstoren.
In deze aflevering deel ik praktische strategieën om een positieve en constructieve groepssfeer te bevorderen. Ik baseer me op de inzichten uit de werken van experts zoals Tom Bennett en Peter Teitler, en bied drie concrete acties die je direct kunt toepassen in je klaslokaal. Ontdek hoe je de regie kunt nemen over je klas, duidelijke regels kunt stellen en een veilige leeromgeving kunt creëren, zodat jouw studenten optimaal kunnen leren en groeien.
Luister mee en ontdek hoe jij, net als ik, grip kunt krijgen op groepen en een positieve impact kunt maken op de leerervaring van je studenten!
-
Uitstelgedrag, we kennen het allemaal. In het beroepsonderwijs, waar de tijd toch al niet in overvloed is, lijkt het een hardnekkige gewoonte. Docenten en studenten – ja, ook zij die beter zouden moeten weten – schuiven taken voor zich uit alsof morgen altijd weer een nieuwe kans biedt. Procrastinatie, noemen ze dat in dure woorden. Het varieert van ‘ik doe het straks wel’ tot ‘ik zie wel wanneer het echt moet.’
Resultaat? De klas wordt een slagveld van halve opdrachten, laat ingeleverde werkstukken en deadlines die nooit op tijd worden gehaald. Het leerproces lijdt, en met de kwaliteit van het onderwijs is het niet veel beter gesteld.
