Episodes
-
Hij was kapitein op de lange omvaart, maar verongelukte met de auto op weg naar huis. Noëmi was toen drie, haar zusje amper één. Ook iemand die je niet bewust gekend hebt of veel te kort, kan je net daarom enorm hard missen. Noëmi probeert nog altijd samen te puzzelen wie haar vader was, aan de hand van foto's en anekdotes die vrienden en familie haar vertellen. Als kind kreeg hij bijna een mythische status en hoopte ze stiekem dat hij op een bepaald moment toch gewoon naar huis zou komen. Uiteindelijk besefte ze dat de boot van papa Carl nooit meer zou aanmeren, maar dat hij tegelijk altijd met haar meevaart. Zesendertig jaar later heeft hij een prachtige en warme plek in haar leven.
-
Een paar maanden eerder was Naomi gaan samenwonen met haar vriend. Ze was jong en het leven lachte haar toe. Op een avond konden Cynthia en Ludwig hun dochter niet bereiken. Dat was ongewoon, want het hele gezin was enorm close en Naomi antwoordde doorgaans heel snel. Omdat corona net was uitgebroken, durfden ze niet meteen naar haar huis gaan een paar dorpen verder. Bovendien konden ze nog wel contact maken met haar vriend, die hen geruststelde dat alles in orde was. Maar het slechte voorgevoel nam niet af en ze gingen de volgende dag toch naar haar Zonhoven. De straat was afgezet en er stonden heel wat combi's. Naomi was vermoord én haar vriend was opgepakt.
-
Missing episodes?
-
Tom en Alison deden eigenlijk alles samen. Ze runden samen hun restaurant Cochon De Luxe in hartje Gent én hun gezin met twee jonge kinderen. Op een dag had Tom felle buikpijn, een paar maanden later kreeg hij een terminale diagnose. Het afscheid kwam nog sneller dan verwacht. Tijdens zijn ziekte bleef Tom positief, humor was zijn sterkste wapen. Maar het mocht niet baten, Alison moet alleen verder. In haar diepste verdriet heeft ze de kracht gevonden om hun restaurant om te vormen tot een warme troostplek, Splinter.
-
Op 14 maart 2021 kon het geluk van Marie en Dennis niet op met de geboorte van hun zoon William. Een paar maanden later stortte hun wereld in, want hun zoontje bleek heel erg ziek. William leed aan het syndroom van Menkes, een stofwisselingsziekte met een levensverwachting van amper drie jaar. Uiteindelijk is het stoere leeuwtje amper 14 maanden geworden. William stierf vlak voor hij naar Spanje zou vertrekken voor een experimentele behandeling. Marie vertelt over zijn veel te korte leven, zijn veel te lange doodsstrijd en het eeuwige gemis.
-
Het was al een keer misgelopen vroeg in de zwangerschap, waardoor het nieuwe avontuur ook met een klein hartje begon. Maar net toen Frederik en zijn vrouw erin begonnen te geloven, bleek het kindje in haar buik niet levensvatbaar. Omdat het in volle corona was, werden ze van ziekenhuis naar ziekenhuis gestuurd en moest Frederik vaak buiten wachten. Uiteindelijk werd het kindje geboren op Frederiks verjaardag, waardoor hij die dag het liefst voor altijd wil overslaan. Het koppel woont in het buitenland, ver van vrienden en familie, wat het nog moeilijker maakt.
-
Het lijkt heel normaal om een seksleven te hebben, maar dat is het niet voor iedereen. Marie is een prille twintiger en heeft vulvodynie, wat seks voor haar tot een enorme uitdaging maakt. Ze heeft namelijk altijd pijn aan haar vulva. Het maakt een relatie ingewikkeld, het maakt seksualiteit enorm beladen. Maar het gebrek aan begrip en kennis van deze aandoening, brengt nog veel meer verlies met zich mee.
-
"Ze zag er supergelukkig uit toen we elkaar zagen op Facetime, dat beeld wil ik voor altijd vasthouden." Daarom besliste Jolien om het lichaam van haar mama niet meer te zien na haar plotse dood. Christelle was op vakantie in Tenerife toen ze voor haar pakje friet plots in elkaar zakte. Ze werd in allerijl met de ambulance weggevoerd. Jolien nam het eerst mogelijke vliegtuig, maar mocht door de strenge regels op het eiland niet bij haar. Christelle, die een paar maanden eerder zestig was geworden, is alleen gestorven in een Spaans ziekenhuis. Doodgaan in het buitenland legt nog een extra laag op bergen verdriet, want er komt heel wat bij kijken. Een paar maanden later kijkt Jolien terug, nog midden in de verse rouw.
-
Ze zaten samen in de klas en waren onafscheidelijk in het middelbaar. Geen koppel, maar wel besties. Sarah en Stijn gingen elk een iets andere kant op tijdens hun studies, maar verloren elkaar niet uit het oog. Tot Stijn op een dag telefoon kreeg dat zijn hartsvriendin uit het leven was gestapt. De zorgeloosheid was meteen weg, de fragiliteit van het leven kwam ineens bovendrijven. Meer dan vijftien jaar later kijkt Stijn heel nuchter naar het gemis. Maar omdat hij beseft dat het heel plots kan omslaan, vindt hij het belangrijk om elke dag te leven alsof het zijn laatste is.
-
'Wat is het doel van de operatie?', vroeg Steven aan de dokter. Het antwoord was: tijd kopen. Toen besefte Steven pas echt dat hij de liefde van zijn leven zou verliezen. Kort daarna stierf Kathelijne. Dat was op 10 maart 2020, een paar dagen voor de eerste lockdown. Het eerste afscheid was daarom buiten in heel intieme kring, twee jaar later nog een keer in het groot met iedereen die daar nood aan had. Maar eigenlijk neemt Steven nog elke dag afscheid. Als weduwnaar met drie kinderen heeft zijn leven door de dood een heel andere wending genomen.
-
Boven De Wolken is een vzw die sterrenouders een tastbare herinnering geeft aan hun overleden kindje. Een fotograaf stapt bij het getroffen gezin binnen om serene beelden te maken van hun baby. Zo zijn er niet alleen foto's voor altijd, maar is er ook een warm en uniek gezinsmoment voor het definitieve afscheid. Anneleen heeft deze vzw samen met Sharon opgericht en pleit er heel erg voor om de dood veel meer te omarmen. Het is bijvoorbeeld niet gek om een dood lichaam te knuffelen, het kan net heel helend zijn om bewust afscheid te nemen. Een gesprek over sterrekindjes, maar nog veel meer over de dood in het leven.
-
Ze was vrolijk en speelde, maar Leonie was tegelijkertijd ook heel erg ziek. Haar bloedwaarden waren heel slecht, maar de dokters wisten niet wat er precies scheelde. Ze stierf na een risicovol onderzoek, te plots om het te kunnen bevatten. Mama Sofie was op dat moment pril zwanger van hun tweede kindje Gaston. Ze ging en gaat door het rauwe verdriet, met haar man Dietrich aan haar zijde. Leonie wordt enorm gemist en Sofie toon via haar Instagram (@sofiesourdeau) hoe rouwen eruit ziet. Hoe hartverscheurend liefde en gemis is, hoe warm troost kan zijn.
-
Na de dood van zijn vriend en muzikant Robbie voelde Pieter de nood om ook muzikaal weer dicht bij hem te zijn. Het begon als een zot idee om een concert te geven op het kerkhof bij Robbie, maar ondertussen is bijna de helft van de Vlaamse gemeentes dat voorbeeld gevolgd. Op 1 november organiseert Reveil troostconcerten op begraafplaatsen, als eerbetoon aan de mensen die gemist worden. Reveil geeft rouw een warme gloed en heeft nog veel plannen voor de toekomst. Na de aflevering krijg je ook nog een bonustrack, het nummer dat Pieter voor Robbie schreef: Zinger - Grace (Everybody's Dying These Days).
-
Zoals zoveel Vlamingen kochten Bregje en haar man een huis en verbouwden het grondig. Maar toen viel er een brief in de bus. Door gewijzigde gewestplannen moet hun woning wijken voor grote wegenwerken. Het huis - de thuis - waar hun twee kindjes opgroeien, gaat over twee jaar genadeloos tegen de grond. De onteigeningsprocecure sleept ondertussen al jaren aan, waardoor hun leven op een manier on hold staat.
-
De positieve test was ongeveer het enige prettige moment in de zwangerschap. Meteen daarna werd Joke zo misselijk dat ze de rest van de negen maanden in bed en zelfs in het ziekenhuis moest doorbrengen. Door het overmatig overgeven was ze zo verzwakt, dat ze een paar jaar moest herstellen. Daardoor is het uitgesloten om voor een tweede kindje te gaan, hoewel Joke zichzelf altijd had gezien met een groot gezin.
-
Haar tweelingzus reageerde als er een deur dichtsloeg of draaide haar hoofd naar pratende mensen, maar Jiska niet. Al snel bleek dat ze matig hoorverlies had, dat door de jaren alleen maar erger is geworden. Ondertussen is Jiska medisch doof maar kan ze dankzij een cochleair implantaat toch nog bepaalde dingen horen. Maar de weg naar een diploma, een fijne job en een gezin waren niet evident. Het dagelijkse leven heeft heel wat extra uitdagingen als je niet goed hoort.
Voor deze aflevering is er ook een transcriptie voorzien. Die vind je op www.podcastweg.be. Grote dank aan Layla, collega van Jiska, die hiervoor gezorgd heeft.
-
Het is een grote stap om echt alle contact met je familie te verbreken. Maar Sofie had geen keuze. Haar narcistische vader ging meer dan eens te ver, tot de loyaliteit van Sofie echt op was. Jammer genoeg verliest ze daarmee niet alleen een ouder, maar ook haar geliefde grootmoeder en de rest van de familie. Haar vader zit ondertussen in de gevangenis.
-
Hij had een drankprobleem, maar was enkele jaren eerder afgekickt. Toch koos de vader van Lennert er op een dag voor om zijn leven te eindigen in een koude rivier. Jaren later kreeg Lennert zelf donkere gedachten, maar hij zocht en vond de juiste hulp. Hij werkte aan zichzelf en ziet weer licht. Lennert wil die kwetsbare maar hoopvolle boodschap graag met de wereld delen.
-
Als ouders uit elkaar gaan, heeft dat altijd een impact op de kinderen. Bij de ouders van Bo ging het heel moeizaam. Om het andere weekend stonden zij en haar broer klaar met hun valiesje, maar op een dag kwam hun vader gewoon niet meer opdagen.
-
Als je drager bent van het borstkankergen, is de kans heel groot dat je borsten je ooit ziek zullen maken. Dat nieuws kreeg Elke toen ze zwanger was van haar derde kind. Op een moment dat verschillende familieleden al de kankerdiagnose hadden gekregen. Het was voor haar nooit echt een keuze om haar borsten te houden, maar ze gaf zichzelf wel tien jaar de tijd om afscheid te nemen. Dan onderging ze een borstamputatie en een reconstructie met eigen weefsel. Maar daarmee is het verhaal nog niet ten einde.
-
Later wil ik mama worden, dat was evident voor Sofie. Ze leerde haar man kennen, hij had al een zoon uit een eerdere relatie. Ze waren helemaal klaar om het gezin uit te breiden. Maar Sofie werd niet zwanger, ook al is daar nooit een medische oorzaak voor gevonden. Het koppel stapte de fertiliteitswereld binnen en Sofie pushte haar lichaam tot het uiterste, in de hoop een kindje van hun twee te kunnen krijgen. Maar het gebeurde niet. Haar buik blijft voor altijd leeg, maar haar hart is vol. Samen met haar man adopteerde ze twee kindjes, al staat dat traject eigenlijk bijna los van hun biologische kinderwens. Het verdriet om wat niet is, blijft Sofie - ondertussen een veertiger - nog altijd achtervolgen. Ze schreef de pijn treffend neer in het boek 'Later wil ik mama worden'.
- Show more
