Episódios
-
Muziek van Fabio Massimo Capogrosso voor de film Rapito - een drama van Marco Bellochio, gemaakt in Italië/Frankrijk/Duitsland in 2023. Het verhaal speelt zich af in de 19e eeuw. In 1852 was Bologna een onderdeel van de Kerkelijke Staat waarover de paus regeerde. Een van zijn kardinalen eist van een Joodse familie hun zesjarige zoontje op, omdat die in het geheim zou zijn gedoopt ‘en nu voor eeuwig christen’ is. De waargebeurde ‘zaak Mortara’ wordt een internationale rel, en een principekwestie voor paus Pius IX. De film is een goed vertelde, sociaal bevlogen, historische moraalvertelling van de Italiaanse regisseur Marco Bellocchio, in een epische cinemastijl die je niet vaak meer ziet. Met enkele sterke magisch-realistische, symbolische scènes.
De ingetogen en mooi-traditioneel klinkende muziek is van Fabio Massimo Capogrosso, geboren in Perugia in 1984, de eerste componist in residence bij de Toscanini Philharmonic. Hij is winnaar van diverse internationale prijzen, vooral voor zijn klassieke concertmuziek, zoals van Discover America, de prestigieuze wedstrijd van het Chicago Ensemble, en hij won de eerste prijs op de Keuris Composers Contest 2018. Voor zijn soundtrack voor Esterno Notte werd hij genomineerd als beste componist bij de David di Donatello en hij won bovendien de titel "Componist van het jaar" bij de Apulia soundtracks Award. -
Muziek van Max Richter bij de film Spaceman, een Amerikaans-Tsjechische film uit 2024, geregisseerd door Johan Renck. De zwaarmoedige Jakub is een astronaut die in zijn eentje de ruimte in gestuurd is op weg naar de andere kant van ons zonnestelsel. Halverwege zijn solomissie naar een mysterieuze deeltjeswolk aan de andere kant van Jupiter stort Jakub in. Hij blijkt gezelschap te hebben van een gigantische pratende spin die ook nog eens over telepathische gaven blijkt te beschikken. En die hem helpt te beseffen dat de ruimtemissie - al is hij ook eindeloos lang helemaal aan zichzelf overgeleverd - niet de bron van zijn eenzaamheid is. De deprimerende sfeer in het ruimteschip, dat eerder op een uitdragerij lijkt dan op een gelikt technisch hoogstandje, is heel effectief in beeld gebracht. Maar jammer genoeg krijgen we weinig zicht op de diepere psychologie van Jakub en op de moeizame relatie met zijn op aarde achtergebleven zwangere vrouw Lenka.
De muziek van Max Richter bij deze film is zeker de moeite waard. Richter weet het gevoel van eindeloosheid subtiel over te brengen door een combinatie van harmonisch klinkende elektronica en schurende, dissonante klanken die meteen een sfeer oproepen van oude science fiction films. Gelukkig blijft de soundtrack - helemaal in lijn met het sombere en uitzichtloze van het verhaal - voortdurend ingetogen en zijn er geen uitbarstingen van grote symfonie-orkesten of dergelijke die in de peilloze duisternis van de kosmos welbeschouwd nogal misplaatst zijn. Dat maakt weliswaar ook dat de muziek zónder de film weinig spannende momenten kent, geen climax of spetterend slotakkoord te horen. Maar misschien is dat ook weleens lekker - chille ruimtemuziek, ambient in kosmische vorm om het zo te zeggen. -
Estão a faltar episódios?
-
In zijn veelgeprezen blockbuster Dune (2021) was alles al groots en episch. In vervolgfilm Dune: Part Two doet regisseur Denis Villeneuve er nog een schepje bovenop. Terwijl het eerste deel vooral de verkenning was van een nieuwe wereld, een opzet die het publiek warm maakte voor Herberts eigenzinnige ruimteverhaal, is het Dune: Part Two waarin de actie van start gaat. De tweede akte begint waar de eerste eindigde: na de aanval van de kwaadaardige Harkonnens op de basis van de familie Atreides op Arrakis wisten Paul en zijn moeder Jessica (Rebecca Ferguson) net op tijd te ontkomen. Ze voegden zich bij de Fremen, de oorspronkelijke bewoners van de planeet. De thema’s uit het eerste deel - ecologische verwoesting, godsdienstwaanzin en kolonialisme - worden verder uitgediept en er is aandacht voor de opbloeiende liefdesrelatie tussen Paul en Chani.
De muziek is opnieuw van succescomponist Hans Zimmer, die ook muzikaal nog een flinke schep weet toe te voegen aan de soundtrack van het eerste deel. In een interview licht Zimmer zelf toe: 'Ik heb de wereld van Dune eigenlijk nooit verlaten - de regisseur zal wel gedacht hebben dat ik niet goed bij mijn hoofd was, want ik bleef maar doorgaan met componeren, ook nadat we deel 1 hadden afgerond. Maar omdat ik het verhaal kende, het boek kende, wist ik wat er nog aan zou komen... Veel van de muzikale thema's uit dit tweede deel schreef ik al voordat Denis (Villeneuve, de regisseur) was begonnen met filmen. Ik wilde de sfeer, de mindset van deel 1 vasthouden.' -
Muziek bij de film Scrapper, komedie uit het Verenigd Koninkrijk 2023 van Charlotte Regan. Prijswinnende film op het Sundance filmfestival. Over de 12-jarige Georgie, de debuutrol van Lola Campbell. Ze staat er alleen voor na de dood van haar moeder. De buitenwereld denkt dat ze samenleeft met haar oom, maar in werkelijkheid dopt ze haar eigen boontjes. In de kleurrijke Londense achterbuurt waar Georgie woont trekt ze op met klasgenootje Ali (Alin Uzun), met wie ze fietsen steelt en die dan weer doorverkoopt. Maar dan staat plots haar van haar vervreemde vader op de stoep (een geblondeerde Harris Dickinson, goed als altijd) en moet Georgie wel stilstaan bij de dood van haar moeder. Charmant en liefdevol debuut van de Engelse Charlotte Regan. Droevig en grappig tegelijkertijd en met knap acteerwerk.
Patrick Jonsson is componist van filmmuziek die veelal orkestklanken en elektronica met elkaar combineert. Hij zegt zelf over deze soundtrack onder meer dit: "Om te werken met regisseur Charlotte Regan was geweldig, want ze is heel open en eerlijk, ze weet wat ze wil, maar ze laat ook veel ruimte voor onderzoek en experiment. Ik heb al vaker met haar gewerkt voor korte films, en nu dus deze lange speelfilm. Wat we wilden bereiken is dat de muziek klinkt als vanuit het perspectief van de hoofdpersoon, de 12-jarige Georgie. Zo gebruik ik bijvoorbeeld veel metaal-achtige klanken in de muziek, verwijzend naar de enorme berg oud ijzer die Georgie construeert - als een overdrachtelijke verwerking van haar verdriet. Die klanken kon ik opnemen met slagwerker Paul Clarvis die een enorme voorraad vreemde metalen slagwerkinstrumenten had meegenomen. En die geluiden zitten dus allemaal in de score.
Maar ik wilde ook de storm aan emoties van de hoofdpersoon laten doorklinken. Met koperblazers en houtblazers, versterkt via gitaarversterkers zodat je een rauw geluid krijgt, en zodat het als het ware boos gaat klinken."
Aldus Patrick Jonsson, de componist van de muziek bij de film Scrapper. -
Muziek van Robbie Robertson bij de film Killers of the Flower Moon, een misdaadfilm van Martin Scorsese, gemaakt in de Verenigde Staten in 2023. Met onder meer Leonardo DiCaprio, Robert De Niro zien, Lily Gladstone, Jesse Plemons en Tantoo Cardinal.
Het verhaal speelt zich af Begin jaren twintig van de vorige eeuw; toen werden tientallen leden van de Osage-stam vermoord nadat op hun land olie was gevonden. Onder de slachtoffers veel Osage-vrouwen, die opvallend vaak met witte mannen waren getrouwd. De film gaat over zo’n echtpaar: Mollie en Ernest Burkhart (Gladstone en DiCaprio). De niet al te snuggere Ernest is een neef van veeboer William Hale (DeNiro), die het brein blijkt achter de moorden op de Osage. Het is mag je rustig zeggen een monumentale verfilming, gebaseerd op een boek - non-fictie! - van David Grann. Indrukwekkend gespeeld episch drama in de krochten van de ziel van kapitalistisch Amerika.
De muziek bij de film Killers of the Flower Moon is van Robbie Robertson (1943-2023), in de popmuziek wereldberoemd sinds de jaren ’60 als lid van The Band, de begeleidingsgroep van Bob Dylan. Robertson was gitarist, zanger en songschrijver. In 1976 nam The Band afscheid met een groots concert, dat werd gefilmd door regisseur Martin Scorsese: The Last Waltz. Robertson en Scorsese bleven daarna samenwerken. Robertson verzorgde een aantal filmscores, zoals van Raging Bull (1980), The King of Comedy (1982), The Color of Money (1987), Shutter Island (2010) en The Wolf of Wall Street (2013). Robertson werd postuum een Oscar-nominatie toegekend voor zijn muziek bij Killers of the Flower Moon. En in deze soundtrack is ook het een en ander te horen niet alleen van het countryrock-verleden van Robbie Robertson, maar ook van zijn native american roots van moederszijde. -
Muziek bij de film Godzilla Minus One, een actiefilm van Takashi Yamazaki, gemaakt in Japan in 2023. Het is alweer de 37ste film in de Godzilla-franchise! Misschien een tikkeltje voorspelbaar, maar wel echt heel goed gemaakt. We gaan terug naar de dagen waarin het fameuze radioactieve monster voor het eerst opduikt in de Japanse wateren. Het land is net weer een beetje aan het opkrabbelen na de Tweede Wereldoorlog, maar met de komst van Godzilla dreigt opnieuw de massavernietiging. Een voormalige kamikazepiloot - die eerder wegdook voor zijn oorlogsplicht - krijgt de taak om het monster te stoppen, geholpen door een paar gewiekste oorlogsveteranen. En ja, dat gebeurt uiteraard met het nodige visuele spektakel, maar de film overtuigt juist ook op de kleinere, meer melodramatische momenten. Een van de betere monsterfilms in tijden.
De muziek bij Godzilla Minus One is gecomponeerd door Naoki Satô, geboren in 1970 in Japan. Hij schreef eerde muziek voor diverse anime series en films, maar ook voor de prijsuitreikingsceremonie tijdens de Olympische Spelen in Tokyo in 2020. Lekker vet aangezette - je zou haast zeggen: ‘ouderwetse’ - filmmuziek die de spanning helpt opvoeren en het monsterachtige van Godzilla fraai tot klinken brengt. Satô liet zich inspireren door de mjziek bij de Japanse anime-films van het beroemde Studio Ghibli, vooral als het om het gaat om het tot klinken brengen van emotie. Maar hij heeft ook goed geluisterd naar het werk van de oorspronkelijke Godzilla componist Akira Ifukube, een van de grootste Japanse filmcomponisten. De tegenstelling tussen bijna serene momenten en luid schallende passages, dat is precies wat een spektakelfilm als deze nodig heeft. -
Muziek van Michael Giacchino bij de film Society of the snow (2023) van Juan Antonio Bayona, gebaseerd op een waargebeurd verhaal. In 1972 stort een vliegtuig neer in het Andesgebergte, met aan boord een Uruguayaans rugbyteam. Slechts 29 van de 45 inzittenden overleeft de crash op de besneeuwde bergtop, en moeten daar zien te overleven. Deze tragische en in de media breed uitgemeten gebeurtenis is meermaals verfilmd, maar deze versie van regisseur Bayona (van rampenfilm The Impossible) is de beste en meest realistische van allemaal. Hij baseerde zich op het gelijknamige boek van journalist Pablo Vierci - die dat schreef met hulp van een aantal overlevenden - en vond precies het juiste evenwicht tussen werkelijk adembenemende actie en lange dialogen over ethische kwesties. Want hoe ver ga je om te overleven?
Muziek van Michael Giacchino (1967), Amerikaans componist voor film, tv en aanvankelijk vooral videospellen. Winnaar van onder meer een Oscar voor zijn muziek voor de animatiefilm ‘Up’ en een Emmy voor ‘Lost’, en verder Grammy’s voor onder meer ‘Ratatouille’. Giacchino laat horen hoe je met subtiele instrumentatie kleur en sfeer kunt aanbrengen in schijnbaar eenvoudige thema’s. -
Muziek van Martin Phipps bij de film Napoleon, een drama van Ridley Scott uit 2023, met o.a. Joaquin Phoenix en Vanessa Kirby. We volgen de militaire bliksemcarrière van Napoleon Bonaparte (Phoenix, fantastisch), van tweede luitenant op zijn 16de, generaal op zijn 24ste, tot keizer en alleenheerser op zijn 35ste. En we zijn getuige van zijn onstuimige huwelijk met de overspelige Joséphine (Kirby, ook fantastisch), op wie Napoleon zijn hele leven verliefd is gebleven. De fil is zo goed als zonder CGI gemaakt, wat het half dozijn historische veldslagen dat we te zien krijgen beslist realistischer maakt. Maar het hart van de film is Napoleons liefde voor Joséphine, de enige strijd die hij niet kon winnen.
Schitterende muziek van Martin Phipps, die de sfeer van de episoden in de film illustreert in het karakter van de verschillende onderdelen van de soundtrack. Met een mooie rol voor het in oude muziek gespecialiseerde Ensemble Organum en een indrukwekkend coda met de Corsicaanse stemmen van Ensemble Spartimu. Martin Phipps, geboren in 1968, Brits componist van film- en televisiemuziek. Dit is de eerste keer dat hij samenwerkt met Ridley Scott, die - zoals Phipps in een interview zei - op geen enkel moment specifieke muzikale eisen stelde, maar wel wilde dat Phipps als componist een goed begrip had van het karakter van Napoleon - Napoleon die geen hooggeboren aristocraat was maar van een bescheidener komaf, wat zijn manier van doen tekende, maar hem ook redde van de guillotine. -
Muziek van Marvin Miller bij de film Das Lehrerzimmer van Ilker Çatak, met o.a. Leonie Benesch en Eva Löbau. De idealistische wiskundelerares Carla Nowak is nieuw op school, maar heeft al snel een goede band met de leerlingen. Maar op een dag komen drie leraren haar les binnen, ze sturen de meisjes naar buiten en zeggen tegen de jongens dat ze hun portemonnees op tafel moeten leggen: er is geld gestolen uit de lerarenkamer. Dat is het begin van een noodlottige kettingreactie, waardoor Juf Nowak uiteindelijk klem komt te zitten tussen de schoolleiding en haar eigen leerlingen. Een morele strijd over grenzen en rechtvaardigheid die thrillerachtige proporties aanneemt… Intelligente film waarin de school een microkosmos is van de maatschappij: nepnieuws, cancelen en het zoeken van zondebokken zijn aan de orde van de dag.
De doeltreffende muziek is van Marvin Miller, overigens aangevuld in de film met fragmenten uit de klassieke traditie. Marvin Miller is een in Augsburg wonende en werkende componist, die actief is in de filmmuziek sinds een kleine tien jaar. Prachtig voorbeeld van effectieve en spannende muziek met weinig middelen: een strijkersensemble, meer heeft hij niet nodig… -
Muziek van Leonard Küszner bij de documentaire Anselm, een film uit 2023 van Wim Wenders over de Duitse schilder en beeldhouwer Anselm Kiefer.
Anselm Kiefer werd geboren in maart 1945, als kind van de toen al bijna verloren oorlog. Wat van grote invloed zou zijn op zijn latere werk, waarin oorlog, verval en vernietiging een grote rol spelen. In Wenders’ fraaie, impressionistische documentaire komt de kunstenaar zelf nauwelijks aan het woord, maar zien we hem vooral aan het werk. Onder meer in zijn gigantische atelier in Croissy, net buiten Parijs. Waar hij zijn ontegenzeglijk imposante kunstwerken met gasbranders en kokend lood te lijf gaat.
De muziek bij deze documentaire is van de Duitse componist Leonard Küßner, die niet alleen film- en theatermuziek schrijft, maar ook concertstukken. Opgeleid als pianist en slagwerker, vele jaren in allerlei orkesten gewerkt, en toen alsnog compositie gaan studeren. Zijn Andante voor saxofoon en piano verscheen niet lang geleden op een CD van Hannah Koob en Martien Maas, op het Nederlandse label 7 Mountain Records. -
Muziek van Christopher Bear en Daniel Rossen bij de film Past Lives - een mooi ingetogen drama van Celine Song, gemaakt in de Verenigde Staten/ en Zuid-Korea in 2023. Een verhaal in drie hoofdstukken. In het eerste vertelt de 12-jarige Na Young tegen haar stiekeme aanbidder Hae Sung dat ze Zuid-Korea gaat verlaten en met haar ouders naar Canada verhuist. In het middenstuk leggen de twee na twaalf jaar bij toeval weer contact via internet. En in het fraaie en eerlijke slot zullen de twee – dertigers inmiddels – elkaar na al die jaren eindelijk ontmoeten. In New York, waar Na Young, die zich inmiddels Nora noemt woont... met haar (witte) echtgenoot. De film wordt een IJzersterk regiedebuut van regisseur Song genoemd.
De muziek bij Past Lives werd gemaakt door Christopher Bear, en Daniel Rossen. Christopher Bear is de drummer van de New Yorkse rockband Grizzly Bear, Daniel Rossen is singer-songwriter. Niet eerder werd muziek van dit tweetal voor een speelfilm gebruikt, dus ook dit is, net als voor de regisseur, hun debuut. En een succesvol en smaakvol debuut, mag je gerust stellen. De twee componisten zochten samen naar een muzikale uitdrukking voor het verglijden van de tijd. -
Muziek van Joseba Beristain bij de film Unicorn Wars. Animatiefilm van Alberto Vázquez (Spanje, Frankrijk, 2022). Een animatiefilm vol teddyberen en eenhoorns in een roze getinte wereld. En toch is deze Spaanse productie bepaald geen kinderkost... De zelfingenomen teddybeer Bluey en zijn teerhartige broertje Tubby nemen namelijk deel aan een trainingskamp waar zachte teddybeertjes (met piemeltjes) worden gehard tot vechtmachines voor een heilige oorlog tegen de eenhoorns in het sprookjesbos. Het gaat er dan ook niet zachtzinnig aan toe in deze brute, zwartkomische horrorfilm over machismo, indoctrinatie en superioriteitsdenken. Een vermakelijke maar ook heftige correctie op het idyllische wereldbeeld dat doorgaans wordt opgediend in kinderanimatie.
Prachtige, soms griezelige maar steeds sfeervolle muziek van Joseba Beristain, die muziek schrijft in een grote variëteit aan stijlen, vooral voor audiovisuele producties, inclusief, uiteraard, films. Voor Beristain is de vertellende kracht van muziek het belangrijkste, en dat is wat hij zijn studenten ook probeert bij te brengen.
Het is trouwens niet voor de eerste keer dat hij een animatiefilm van muziek voorziet, eerder maakte hij de muziek bij Elf on the run en de Spaanse avonturenfilm Elcano & Magellan, over de eerste reis rond de wereld. -
Muziek van Cornel Wilczek bij de Australische horrorfilm Talk To Me (2022) van tweelingbroers Danny en Michael Philippou.
Wanneer je de gebalsemde hand van vermoord medium vastpakt en zegt: ‘Praat met me’, krijg je toegang tot de wereld van de geesten. Waar het louter treurnis en ellende is. Op het eerste gezicht zoveelste horrorfilm waarin dwaze tieners de deur naar de onderwereld openzetten, met alle bloederige gevolgen van dien. Maar... deze variant slaagt er desondanks in de kijker bij de keel te grijpen en achter te laten met een prettig-ongemakkelijk gevoel.
Muziek van Cornel Wilczek, een Australische filmcomponist en producer. Experimenteren en nieuwe geluiden verzinnen - dat zijn z’n drijfveren, door zelf ontwikkelde elektronica te combineren met akoestische instrumenten. Overigens treedt hij ook op als artiest onder de naam ‘Qua’. In zijn eigen studio in Melbourne werkt een collectief van componisten en geluidstechnici aan muziek voor tv en film. De muziek van Wilczek wordt in de film afgewisseld met onder andere populaire hiphopnummers en zelfs een bekend nummer van Edit Piaf: la Foule - waarvan een opmerkelijke remix te horen is, gemaakt door Richard Carter. -
Muziek van Gavin Brivik bij de film “How to blow up a pipeline” - een thriller over klimaatactivisme, geregisseerd door Daniel Goldhaber. De film toont hoe boosheid, angst, verdriet, onmacht en wanhoop tot deze drastische actie hebben geleid. De film won de Alexander Mouret Award, een prijs ‘voor films die risico’s durven te nemen’.
De muziek bij de film How to blow up a pipeline is gemaakt door Gavin Brivik, die hedendaagse klassieke muziek en elektronische muziekcompositie studeerde aan de Universiteit van Missouri in Kansas, en hij combineerde die kennis met zijn wortels als gitarist in de rock- en folk-scene. In New York leerde hij het vak van filmcomponist.
Toen hij aan de muziek voor deze film ging werken was het eerste wat hij deed opnamen maken van geluiden op de filmset. Inclusief het bonken op olievaten in de woestijn, met een trommelstok waar een stuiterbal op was vastgemaakt. Daarmee wreef hij langs metalen buizen, om een dreigend, galmend geluidseffect te bereiken. Bizarre geluiden die Brivik een plek gaf in zijn score. Inspiratie daarvoor vond Brivik in de muziek van de Duitse synthesizer-groep Tangerine Dream, en in de muziek van elektronica-pionier Pierre Schaeffer, bekend van de zogeheten Musique Concrète. -
Muziek van Ludwig Göransson bij de film Oppenheimer van Christopher Nolan. Een indrukwekkende biopic over het leven van J. Robert Oppenheimer, de 'vader van de atoombom'. We kijken in het gekwelde brein van de wetenschapper, die wist dat de wereld na zijn uitvinding voorgoed veranderd was. Van zijn studententijd in Engeland in de jaren twintig, waar hij Bohr en de kwantummechanica leerde kennen, tot de geheime verhoren in de jaren vijftig, toen de gevierde wetenschapper verdacht werd van communistische sympathieën. Het zwaartepunt van de film ligt bij het bouwen en tot ontploffing brengen van de atoombom in Los Alamos, New Mexico.
Het overweldigende, grootse effect dat de regisseur steeds nastreeft in zijn beelden, zat ook in de opdracht aan componist Ludwig Göransson. Zijn muziek is bij vlagen overdonderend en geïnspireerd op de special effects die al voor het eigenlijke filmen waren ontwikkeld om ingewikkelde begrippen als kwantummechanica en nucleaire reacties te verbeelden. Er is een onderhuidse spanning die je bijna letterlijk hoort, en in elk geval voelt, in de muziek: het intellect van Oppenheimer tegenover zijn krachtige emoties als hij zich realiseert wat zijn uitvinding impliceert. Om dat effect te bereiken maakt Göransson veel gebruik van de viool, met hulp van zijn echtgenote Serena trouwens, die violist is - met een viool kun je gemakkelijk en direct switchen van romantisch en sentimenteel naar angstaanjagend en gespannen. Een subtiele zoektocht dus naar een evenwicht tussen krachtig en subtiel. Een drumstel komt er niet aan te pas. Göransson wilde her risico vermijden dat de muziek militair zou klinken. Als er ritmische geluiden moeten klinken gebruikt hij bijvoorbeeld de celli, die col legno spelen, dus met het hout van de strijkstok op de snaren tikkend.
Muziek van Ludwig Göransson bij de film Oppenheimer. -
Muziek van Lorne Balfe bij de film Mission Impossible Dead Reckoning pt 1 - de nieuwe (2023) Mission Impossible is weer een wervelende actiefilm, regie Christopher McQuarrie. Met o.a. Tom Cruise, Rebecca Ferguson, Pom Klementieff, Hayley Atwell en Simon Pegg.
En ja het is al de 7e Mission Impossible-film dus het is vast niet gemakkelijk geweest om er weer een nieuwe draai aan te geven of verrassende ideeën te verzinnen. De plot van deze aflevering is dan ook aan de zwakke kant, het gaat over een op hol geslagen Artificial Intelligence programma, dat moet dan weer worden uitgelegd om het geheel begirjpelijk te houden en daardoor zijn sommige scenes ook wat stroef. Maar de persoonlijke missie van Tom Cruise maakt veel goed, Cruise overtreft zichzelf weer eens. Weergaloze stunts en actiescenes te over, en het open einde van dit eerste deel maakt zeker nieuwsgierig naar het vervolg.
De muziek bij Mission Impossible Dead Reckoning pt 1 is, net als die van de vorige aflevering, gecomponeerd door Lorne Balfe. Hij schaarde zich in een rijtje illustere voorgangers: Lalo Schifrin (die het thema bedacht), Danny Elfman, Hans Zimmer… Balfe lichtte in een recent interview toe dat hij gezocht heeft naar aanpassingen in de muziek om een andere kant van Ethan Hunt - de held van de Mission: Impossible-films - te benadrukken, een meer emotionele en zorgzame kant. Hij liet zich daarbij onder meer inspireren door Sergei Rachmaninoff en Igor Stravinsky, zo zegt hij zelf. Door musici in te schakelen op de locaties waar ook gefilmd werd, zoals Rome en Wenen, kwam hij uit bij een militaire drumband - en dat leidde uiteindelijk tot een paar krachtige ritmische, percussieve passages, veel sterker dan in de muziek tot nu toe te horen was. Je hoorde daar al een paar fraaie voorbeelden van, in de muziek van Lorne Balfe bij Mission Impossible Dead Reckoning pt 1. -
Muziek van onder andere(!) Alexandre Desplat uit de film Asteroid City in deze filmmuziekpodcast. En je kunt het gerust een merkwaardige soundtrack noemen, deze verzameling nieuwe stukken van de gelauwerde componist Alexandre Desplat in combinatie met een schijnbaar willekeurige greep uit het rijke country & western-repertoire uit de jaren ’50 van de vorige eeuw. Maar het gaat dan ook om een merkwaardige film, van Wes Anderson is. Zoals wel vaker in de films van Anderson (The Grand Budapest Hotel, The French Dispatch) lopen er in deze film verschillende werkelijkheden door elkaar. Maar de belangrijkste speelt zich af in Asteroid City, een afgelegen woestijnplaatsje in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Daar landt opeens een (vriendelijke) alien, wat de levens van de handvol personages die op dat moment in Asteroid City verblijven, voorgoed zal veranderen. In pasteltinten geschoten ode aan de buitenbeentjes, die regisseur Anderson volpropte met bekende acteurs, voor wie hij een keur aan heerlijk eigenzinnige en droogkomische personages schreef.
Muziek dus van Alexandre Desplat, maar vooral 17 country&western-songs die daadwerkelijk in die periode waarin de film zich afspeelt, de jaren ’50 van de vorige eeuw, zijn opgenomen. Overigens niet voor het eerst dat Alexandre Desplat met Wes Anderson samenwerkt, hij componeerde ook al de muziek voor de Anderson-films Fantastic Mr. Fox, Moonrise Kingdom, The Grand Budapest Hotel, Isle Of Dogs en The French Dispatch. Daarnaast was Desplat verantwoordelijk voor de muziek van Guillermo Del Toro’s Shape Of Water, Little Women van Greta Gerwig en de beide delen van Harry Potter And The Deathly Hallows. -
Muziek van John Williams bij de film Indiana Jones and the Dial of Destiny - de vijfde en laatste Indiana Jones-film, geregisseerd door James Mangold, met o.a. Harrison Ford, Phoebe Waller-Bridge, Mads Mikkelsen, Boyd Holbrook en Antonio Banderas. De inmiddels bejaarde archeoloog wordt bezocht door zijn pittige peetdochter (Phoebe Waller-Bridge), die een tijdreisapparaat van Archimedes op het spoor is. Schoorvoetend gaat Indy nog eenmaal op avontuur, als vanouds achtervolgd door een snode nazi (Mads Mikkelsen). Regisseur James Mangold, die het stokje overnam van meester Steven Spielberg, wilde vooral de iconische filmheld een waardig afscheid geven. En dat is goed gelukt.
Herkenbaar is het muzikale thema dat de (inmiddels 91-jarige) John Williams ooit bedacht, en dat op de cruciale momenten in alle Indy-films terugkomt: de ‘Riders March’. ‘Ik schrijf wel wat nieuwe thema’s’ liet de componist weten, maar toen hij eenmaal bezig was, zo vertelde regisseur Mangold in een interview, wist hij van geen ophouden. En dat leverde dus zowat twee uur nieuwe en herziene muziek op. Mooie verrassing voor de klassieke liefhebber is het optreden van violiste Anne-Sophie Mutter. Zij speelt Helena’s Theme voor viool en orkest. -
Muziek van Daniel Pemberton bij de film: Spider-Man, Across the Spider-Verse, een animatiefilm van Joaquim Dos Santos, Kemp Powers en Justin K. Thompson. Het is een vervolg op de Oscarwinnende film Spider-Man: Into the Spider-Verse uit 2018. Het verhaal, waarin hoofdpersonen Miles en Gwen van het ene naar het andere universum hoppen en letterlijk honderden nieuwe Spider-figuren ontmoeten, staat wederom bol van de creatieve vondsten, maar voelt ook wat chaotisch en overvol. Visueel hebben de makers zichzelf overtroffen. Elk universum heeft z’n eigen unieke ontwerp, waarmee de film een staalkaart is van verbluffende animatiestijlen, een nieuw ijkpunt binnen het medium.
Dat van het ene naar het andere universum hoppen hoor je terug in de muziek, die gemaakt is door Daniel Pemberton - hij schreef ook de muziek voor de genoemde voorganger en schroomt niet om verrassend van het ene op het andere idioom te springen. Zo verkeert een opera-aria in een potje hard-rock, blijkt een galmende tenor te veranderen in een met elektronica vervormde elektrische gitaar, enzovoort.
Muziek van Daniel Pemberton dus bij de film Spider-Man: Across the Spider-Verse. -
Muziek van Patrick Jonsson bij de film The Boogeyman, een horrorfilm van Rob Savage, gebaseerd op een kort verhaal van Stephen King. Een vreemde man dringt het huis van een psycholoog binnen, tot grote schrik van de dochters des huizes. Die nadien ook nog eens geplaagd worden door een schaduwmonster. En hoe langer hun angst voor het schaduwmonster wordt ontkend, hoe groter hij wordt. Patrick Jonsson is geboren in Zweden maar wonend en werkend in Londen - hij componeerde de score voor The White Helmets, waarmee hij een Emmy won; en viel opnieuw in de prijzen met zijn score voor Evelyn in 2018. Recenter schreef hij de muziek voor de Netflix-serie Black Earth Rising. En niet alleen als filmcomponist, ook als solo-artiest onderscheidde Jonsson zich met zijn album Suddenly We Looked Like Giants.
- Mostrar mais
