Bölümler
-
“ฝ่ายมหาปุโรหิตจึงถามพระเยซูถึงเหล่าสาวกของพระองค์ และถึงคำสอนของพระองค์. พระเยซูจึงตรัสตอบท่านว่า. “เราได้กล่าวให้โลกฟังโดยเปิดเผย เราได้สั่งสอนในธรรมศาลาและในวิหารที่พวกยูดายชุมนุมกันอยู่ทุกครั้งเสมอ และเราหาได้สอนสิ่งใดในที่ลับไม่ ท่านถามเราทำไม? จงถามผู้ที่ได้ฟังเราว่า เราได้สั่งสอนเขาอย่างไร นี่แน่ะ ซึ่งเราได้กล่าวนั้นเขาก็รู้.”
ปีลาตจึงถามพระองค์ว่า. “ถ้าเช่นนั้นท่านเป็นกษัตริย์หรือ” พระเยซูตรัสตอบว่า. “ท่านว่าถูกแล้วว่าเราเป็นกษัตริย์. เพราะเหตุนี้เราจึงบังเกิดมาและเข้ามาในโลกเพื่อเราจะเป็นพะยานถึงความจริง. คนทั้งปวงซึ่งอยู่ฝ่ายความจริงย่อมฟังเสียงของเรา.” ปีลาตจึงถามพระองค์ว่า. “ความจริงคืออะไรเล่า?” ครั้นถามอย่างนั้นแล้วท่านจึงออกไปหาพวกยูดายอีก บอกเขาว่า, “เราไม่เห็นคนนั้นมีความผิด.”
โยฮัน 18:19-21, 37-38 -
“เพื่อคนทั้งหลายจะพูดออกได้ว่า, จริงๆ นา, คนชอบธรรมย่อมได้บำเหน็จ: จริงๆ นะ, มีพระเจ้าผู้ทรงพิพากษาแผ่นดินโลก”
บทเพลงสรรเสริญ 58:11 TH1940 -
Eksik bölüm mü var?
-
“เมื่อพระเยซูได้ตรัสคำเหล่านั้นแล้ว พระองค์จึงแหงนพระเนตรดูฟ้าตรัสว่า,
“พระบิดาเจ้าข้า, เวลาก็มาถึงแล้ว ขอโปรดให้พระบุตรของพระองค์มีเกียรติยศ. เพื่อพระบุตรจะถวายเกียรติยศแก่พระองค์. เหมือนพระองค์ได้ทรงประทานให้พระบุตรมีอำนาจเหนือเนื้อหนัง (มนุษย์) ทั้งสิ้น, เพื่อพระบุตรจะให้ชีวิตนิรันดร์แก่บรรดาคนที่พระองค์ทรงประทานแก่พระบุตรนั้น.
นี่แหละเป็นชีวิตนิรันดร์, คือว่าให้เขารู้จักพระองค์ผู้เป็นพระเจ้าเที่ยงแท้องค์เดียว, และรู้จักผู้ที่พระองค์ทรงใช้มาคือพระเยซูคริสต์.
ข้าพเจ้าได้ถวายเกียรติยศแก่พระองค์ในโลก, เพราะข้าพเจ้าได้กระทำการซึ่งพระองค์ทรงประทานให้ข้าพเจ้ากระทำนั้นสำเร็จแล้ว. เดี๋ยวนี้, พระบิดาเจ้าข้า, ขอโปรดให้ข้าพเจ้ามีเกียรติยศจำเพาะพระพักตร (ด้วยกันกับ)พระองค์, คือเกียรติยศซึ่งข้าพเจ้าได้มีกับพระองค์ในกาลก่อนเมื่อโลกนี้ยังไม่มี”
โยฮัน 17:1-5 -
“ขอทรงพระเมตตาแก่ข้าพเจ้า, โอ้ข้าแต่พระเจ้า, ขอทรงพระเมตตาแก่ข้าพเจ้า; เพราะจิตของข้าพเจ้าพึ่งพำนัก (วางใจ) ในพระองค์: ข้าพเจ้าจะอาศัยใต้ร่มปีกของพระองค์, กว่าภัยอันตรายเหล่านี้จะล่วงพ้นไป. เขาเหล่านั้นได้เตรียมบ่วงแร้วไว้สำหรับย่างเท้าข้าพเจ้า; จิตของข้าพเจ้าฝ่อลง; เขาได้ขุดบ่อไว้ตรงหน้าข้าพเจ้า; แต่เขาเองได้ตกบ่อนั้น. จิตใจของข้าพเจ้าตั้งมั่นคงอยู่, แน่นอน, ข้าพเจ้าจะถวายเพลงสรรเสริญ; จิต (เกียรติ) ของข้าพเจ้าเอ๋ย, จงตื่นเถิด, ปี่และพิณเอ๋ย, จงตื่นเถิด, ตัวข้าพเจ้าเองก็จะตื่นแต่เช้าตรู่, ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า, ข้าพเจ้าจะขอบพระเดชพระคุณของพระองค์ท่ามกลางชาวประเทศต่างๆ; ข้าพเจ้าจะร้องเพลงสรรเสริญพระองค์ท่ามกลางชนประเทศต่างๆ. เพราะพระกรุณาคุณของพระองค์ มากเทียมสวรรค์, และความสัตย์จริงของพระองค์ เทียมท้องฟ้า. ข้าแต่พระเจ้า, ขอให้พระองค์เป็นที่ยกย่องสูงขึ้นไปเหนือฟ้าสวรรค์; ให้พระรัศมีของพระองค์ส่องทั่วไปเหนือแผ่นดินโลก”
บทเพลงสรรเสริญ 57:1, 6-11 -
“เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลาย คือการที่เราจะไปนั้น จะเป็นประโยชน์แก่ท่าน เพราะถ้าเราไม่ไป, พระองค์ผู้ช่วยนั้น (Comforter) จะมิได้มาหาท่าน แต่ถ้าเราไป เราจะไช้พระองค์นั้นมาหาท่าน เมื่อพระองค์นั้นมาแล้ว, พระองค์จะบันดาลให้โลกรู้สึกถึงความผิด, ถึงความชอบธรรม, และถึงความพิพากษา. ความผิดนั้น เพราะเขาไม่วางใจในเรา, ความชอบธรรมนั้น เพราะเราไปหาพระบิดาของเรา และท่านทั้งหลายจะไม่เห็นเราอีก, ความพิพากษานั้น เพราะผู้ครองโลกนี้ (ซาตาน) ถูกพิพากษาแล้ว. แต่เมื่อพระวิญญาณแห่งความจริง (reality) มาแล้ว, พระองค์จะนำท่านทั้งหลายไปสู่ความจริง (reality) ทุกอย่าง เพราะพระองค์จะไม่ตรัสโดยพระองค์เอง แต่พระองค์ได้ยินสิ่งใด จะตรัสสิ่งนั้น, และจะแจ้งให้ท่านทั้งหลายรู้สิ่งเหล่านั้นซึ่งจะเกิดขึ้น. สารพัตรทั้งสิ้นที่พระบิดามีอยู่ เป็นของเรา เหตุฉะนั้นเราจึงกล่าวว่า, พระวิญญาณจะทรงรับสิ่งซึ่งเป็นของเรา สำแดงแก่ท่านทั้งหลาย.
ฉันใดก็ดี เดี๋ยวนี้ท่านทั้งหลายมีความทุกข์, แต่เราจะเห็นท่านอีก, และใจของท่านจะชื่นชม และความยินดีของท่านนั้น ไม่มีผู้ใดจะเอาไปจากท่าน. ในวันนั้นท่านจะไม่ถามเราถึงข้อใดอีก. เราบอกท่านทั้งหลายตามจริงว่า, ถ้าท่านทั้งหลายจะขอสิ่งใดจากพระบิดา, พระองค์จะทรงประทานสิ่งนั้นให้แก่ท่านในนามของเรา แต่ก่อนท่านไม่เคยได้ขอสิ่งใดในนามของเรา จงขอ และจะได้. เพื่อความยินดีของท่านจะได้บริบูรณ์.”
สิ่งเหล่านั้นเราได้บอกท่านทั้งหลาย, เพื่อท่านจะมีความสุขโดยเรา. ในโลกนี้ท่านทั้งหลายมีความทุกข์ยาก แต่จงยินดีเถิด เราชนะโลกแล้ว.””
โยฮัน 16:7-11, 13, 15, 22-24, 33 -
“วันใดที่ข้าพเจ้าตกใจกลัว, วันนั้นข้าพเจ้าจะวางใจในพระองค์. ในพระเจ้า-ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระวจนะของพระองค์-ข้าพเจ้าจะวางใจในพระเจ้า, ข้าพเจ้าจะไม่หวั่นกลัว เนื้อหนังจะทำอะไรแก่ข้าพเจ้าได้เล่า? ในวันที่ข้าพเจ้าร้องทูลพระองค์ วันนั้นพวกศัตรูของข้าพเจ้าจะต้องหันหลังหนีไป: พระเจ้าทรงดำรงอยู่กับข้าพเจ้า, ข้อนี้ข้าพเจ้ารู้แน่. ในพระเจ้า-ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระวจนะของพระองค์-ในพระยะโฮวา-ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระวจนะของพระองค์, ข้าพเจ้าได้วางใจในพระเจ้าแล้ว, ข้าพเจ้าจะไม่หวั่นกลัว; มนุษย์จะทำอะไรแก่ข้าพเจ้าได้เล่า? ข้าแต่พระเจ้า, คำบนตัวที่ปฏิญาณไว้แก่พระองค์, ข้าพเจ้าจะทำตามที่ได้ปฏิญาณไว้ ข้าพเจ้าจะสนอง (ถวายเครื่องบูชาขอบ) พระเดชพระคุณของพระองค์. เพราะพระองค์ได้ทรงโปรดช่วยชีวิต (จิต) ข้าพเจ้าไว้ไม่ให้ตาย: ในที่สว่างกับผู้ที่มีชีวิตอยู่; พระองค์ไม่ได้ทรงช่วยเท้าของข้าพเจ้าไว้ไม่ให้ลื่นล้มลง เพื่อข้าพเจ้าจะได้ดำเนินฉะเพาะพระพักตรพระเจ้าดอกหรือ?”
บทเพลงสรรเสริญ 56:3-4, 9-13 -
เชิญชวนฟังคำสามัคคีธรรมเกี่ยวกับเรื่องวัวแดงกับมลทินอันเนื่องจากความตายว่า มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้เชื่อในวันนี้อย่างไร? ความตายฝ่ายวิญญาณคืออะไร? และเกี่ยวข้องกับการเตรียมตัวต้อนรับการเสด็จกลับมาขององค์พระผู้เป็นเจ้าของเราอย่างไร?
-
““เราเป็นต้นองุ่นแท้, และพระบิดาของเราเป็นผู้รักษา (ต้นองุ่น). ทุกกิ่งในเราที่มิได้เกิดผล พระองค์ทรงตัดทิ้งเสีย, และทุกกิ่งที่เกิดผล พระองค์ทรงลิดแขนงเพื่อจะให้เกิดผลมากขึ้น.”
“บัดนี้ท่านทั้งหลายถูกชำระให้สะอาดโดยคำที่เราได้กล่าวแก่ท่านแล้ว. จงเข้าสนิทอยู่ในเรา, และเราเข้าสนิทอยู่ในท่าน. กิ่งจะเกิดผลเองไม่ได้ เว้นไว้ติดอยู่กับต้นฉันใด. ท่านทั้งหลายจะเกิดผลไม่ได้ เว้นไว้ได้เข้าสนิทอยู่ในเราฉันนั้น.”
“เราเป็นต้นองุ่น, ท่านทั้งหลายเป็นกิ่ง ผู้ใดที่เข้าสนิทอยู่ในเรา และเราเข้าสนิทอยู่ในเขา, ผู้นั้นจะเกิดผลมาก เพราะถ้านอกจากเราแล้ว ท่านจะทำสิ่งใดไม่ได้เลย. ถ้าผู้ใดมิได้เข้าสนิทอยู่ในเรา, ผู้นั้นต้องถูกทิ้งเสียเหมือนกิ่ง, แล้วก็เหี่ยวแห้งไป, และเขารวบรวมไว้ ทิ้งในไฟเผาเสีย.”
“ถ้าท่านทั้งหลายเข้าสนิท (ฝัง) อยู่ในเรา, และถ้อยคำของเราฝังอยู่ในท่าน ท่านจะขอสิ่งใดซึ่งท่านปรารถนา ก็จะทรงทำสิ่งนั้นเพื่อท่าน”
“พระบิดาของเราได้รับเกียรติยศเพราะสิ่งนี้, คือเมื่อท่านเกิดผลมาก, ท่านทั้งหลายจึงเป็นสาวกของเรา.””
“ถ้าท่านทั้งหลายประพฤติตามบัญญัติของเรา, ท่านจะตั้งมั่นคง (เข้าสนิท) อยู่ในความรักของเรา เหมือนเราได้ประพฤติตามพระบัญญัติของพระบิดา, และตั้งมั่นคง (เข้าสนิท) อยู่ในความรักของพระองค์ นี่แหละเป็นบัญญัติของเรา, คือให้ท่านทั้งหลายรักกันและกันเหมือนเราได้รักท่าน ความรักใหญ่กว่านี้ไม่มี, คือว่าซึ่งผู้หนึ่งผู้ใดจะสละชีวิตของตัวเพื่อมิตรสหายของตน. ถ้าท่านทั้งหลายจะประพฤติตามที่เราสั่งท่านๆ จะเป็นมิตรสหายของเรา. ท่านทั้งหลายมิได้เลือกเรา, แต่เราได้เลือกท่านทั้งหลาย. และได้ตั้งท่านไว้เพื่อท่านจะไปเกิดผล. และผลของท่านจะอยู่ถาวร เพื่อเมื่อท่านจะขอสิ่งใดจากพระบิดาในนามของเรา, พระองค์จะทรงประทานสิ่งนั้นแก่ท่าน.”
โยฮัน 15: 1-8, 10, 12-14, 16 -
“ฝ่ายข้าพเจ้า, ข้าพเจ้าจะร้องทูลพระเจ้า; และพระยะโฮวาจะทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอด. พระองค์ได้ทรงไถ่ชีวิตจิตของข้าพเจ้าให้เป็นสงบสุข พ้นจากสงครามที่ยกมาสู้ข้าพเจ้า; เพราะคนที่รบสู้ข้าพเจ้ามีมาก. พระองค์, คือพระเจ้าที่ทรงประทับอยู่บนพระที่นั่งแต่กาลโบราณ, จะทรงฟัง, และทรงแก้แค้นเขาเหล่านั้น, คือเหล่าคนที่ไม่รู้เปลี่ยนใจ (do not change), และไม่เกรงกลัวพระเจ้า. เขาได้ยื่นมือออกต่อสู้คนที่เป็นมิตรกับเขา: เขาได้หักคำสัญญาไมตรีของตนแล้ว. ปากเขาปราศรัย แต่น้ำใจเขาเชือดคอ: วาจาของเขาอ่อนโยนกว่าน้ำมัน, แต่ว่าคมเหมือนดาบที่ชักออกจากฝัก. จงทอดภาระของท่านไว้กับพระยะโฮวา, และพระองค์จะทรงเป็นธุระให้ (ค้ำชู): พระองค์จะไม่ยอมให้คนชอบธรรมแตกฉานซ่านเซ็น (คลอนแคลน, ล้มลง) ไป.”
บทเพลงสรรเสริญ 55:16, 18-22 -
““อย่าให้ใจท่านทั้งหลายวิตกเลย ท่านวางใจในพระเจ้า. จงวางใจในเราด้วย.
เราจะมาอีกรับท่านให้ไปอยู่กับเรา เพื่อเราอยู่ที่ไหนท่านทั้งหลายจะอยู่ที่นั่นด้วย. เราจะไปทางไหน ท่านก็รู้, ท่านทั้งหลายรู้จักทางนั้น.” พระเยซูตรัสแก่เขาว่า, “เราเป็นทางนั้น, เป็นความจริง, และเป็นชีวิต ไม่มีผู้ใดมาถึงพระบิดาเว้นไว้มาทางเรา ถ้าท่านทั้งหลายได้รู้จักเราแล้ว, ท่านก็จะได้รู้จักพระบิดาของเราด้วย ตั้งแต่นี้ไปท่านก็รู้จักพระองค์และได้เห็นพระองค์.”
เราบอกท่านทั้งหลายตามจริงว่า, ผู้ที่วางใจในเรา กิจการซึ่งเรากระทำนั้นเขาจะกระทำด้วย และเขาจะกระทำการใหญ่กว่านั้นอีก, เพราะเราไปถึงพระบิดาของเรา.
ถ้าท่านทั้งหลายรักเรา, ท่านก็จะประพฤติตามบัญญัติของเรา.
เราจะขอพระบิดา, และพระองค์จะทรงประทานผู้ช่วยอีกผู้หนึ่งแก่ท่าน, เพื่อจะอยู่กับท่านเป็นนิตย์. คือพระวิญญาณแห่งความจริง ผู้นั้นโลกรับไม่ได้, เพราะไม่เห็นและไม่รู้จักพระองค์ ท่านทั้งหลายรู้จักพระองค์, เพราะว่าพระองค์อาศัยอยู่กับท่าน และอยู่ภายในท่าน
ผู้ที่มีบัญญัติของเราและประพฤติตามบัญญัตินั้น, ผู้นั้นแหละรักเรา, และผู้ที่รักเราพระบิดาของเราจะทรงรักผู้นั้น, และเราจะรักเขา และจะสำแดงตัวของเราเองให้ปรากฏแก่เขา,”
พระเยซูตรัสตอบเขาว่า, “ถ้าผู้ใดรักเรา, ผู้นั้นจะประพฤติตามคำของเรา และพระบิดาจะทรงรักเขา, แล้วพระบิดากับเราจะมาหาเขา, และจะสถิตอยู่กับเขา ผู้ที่มิได้รักเรา, ผู้นั้นมิได้ประพฤติตามคำของเรา คำซึ่งท่านทั้งหลายได้ยินไม่ใช่คำของเรา, แต่เป็นคำของพระบิดาที่ทรงใช้เรามา.”
แต่พระองค์ผู้ช่วยนั้นคือพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่พระบิดาจะทรงใช้มาในนามของเรา. พระองค์นั้นจะสอนท่านทุกสิ่ง. และจะให้ท่านระลึกถึงทุกสิ่งที่เราได้กล่าวแก่ท่านแล้ว. เรามอบความสุขไว้แก่ท่านทั้งหลาย ความสุขของเราๆ ให้แก่ท่านเราให้แก่ท่านไม่เหมือนโลกให้. อย่าให้ใจของท่านเป็นทุกข์. อย่ากลัวเลย.”
โยฮัน 14:1, 3-4, 6-7, 12, 15-17, 21, 23-24, 26-27 -
“ข้าแต่พระเจ้า, ขอทรงช่วยข้าพเจ้าโดยพระนามของพระองค์, ขอทรงตัดสินความของข้าพเจ้าโดยฤทธิ์เดชของพระองค์. ข้าแต่พระเจ้า, ขอทรงโปรดสดับฟังคำอธิษฐานของข้าพเจ้า; ขอพระองค์เงี่ยพระกรรณลงฟังวาจาของข้าพเจ้า. เพราะแขกเมืองลุกขึ้นต่อสู้ข้าพเจ้า, คนโหดร้ายแสวงหาชีวิตของข้าพเจ้า: เขาทั้งหลายไม่ยกพระเจ้าไว้ต่อหน้าเขาเลย. ดูเถิด, พระเจ้าเป็นผู้ทรงช่วยข้าพเจ้า: พระองค์ป้องกันชีวิตของข้าพเจ้าไว้.”
บทเพลงสรรเสริญ 54:1-4 TH1940 -
”เมื่อก่อนการเลี้ยงปัศคา พระเยซูทรงทราบว่าเวลามาถึงแล้ว ที่พระองค์จะออกจากโลกไปยังพระบิดา, พระองค์ทรงรักพวกศิษย์ของพระองค์ซึ่งอยู่ในโลกนี้แล้ว, พระองค์ยังทรงรักเขาจนถึงที่สุด. แล้วพระองค์จึงเอาน้ำเทในอ่าง, แล้วทรงล้างเท้าของเหล่าสาวก. และเช็ดด้วยผ้าที่คาดเอวไว้นั้น. เปโตรจึงทูลว่า. “พระองค์จะล้างเท้าของข้าพเจ้าไม่ได้เลย.” พระเยซูจึงตรัสตอบว่า, “ถ้าเราไม่ล้างท่านแล้ว, ท่านจะมีส่วนในเราไม่ได้.”
พระเยซูตรัสแก่เขาว่า. “ผู้ที่อาบน้ำแล้วไม่ต้องการล้างตัวอีก เว้นแต่เท้า”
เหตุฉะนั้นถ้าเราผู้เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าและอาจารย์ ได้ล้างเท้าของท่านทั้งหลายๆ ควรจะล้างเท้าซึ่งกันและกัน. ด้วยว่าเราได้วางแบบอย่างให้แก่ท่านทั้งหลายแล้ว, เพื่อให้ท่านทำเหมือนที่เราได้กระทำแก่ท่าน. ถ้าท่านทั้งหลายรู้สิ่งเหล่านั้นแล้ว และประพฤติตาม, ท่านก็จะเป็นสุข.
เราให้บัญญัติใหม่ไว้แก่เจ้าทั้งหลาย, คือให้เจ้ารักซึ่งกันและกัน. เรารักเจ้าทั้งหลายมาแล้วฉันใด, เจ้าจงรักซึ่งกันและกันด้วยฉันนั้น.“
โยฮัน 13:1, 5, 8, 10, 14-15, 17, 34 TH1940 -
”พระเจ้าได้ทอดพระเนตรลงมาจากสวรรค์ดูมนุษย์ชาติ, ประสงค์จะเห็นว่ามีผู้ใดที่มีความเข้าใจ, คือผู้ที่แสวงหาพระเจ้า.
โอ, ขอให้ความรอดที่จะให้แก่พวกยิศราเอล, ได้ออกมาจากเมืองซีโอน! เมื่อครั้งพระเจ้าโปรดนำพลไพร่ของพระองค์ที่ได้ตกไปเป็นชะเลย, แล้วยาโคบจะชื่นชม, และพวกยิศราเอลจะยินดี“
บทเพลงสรรเสริญ 53:2, 6 -
”ฝ่ายพระเยซูตรัสตอบเขาว่า, “เวลาที่บุตรมนุษย์จะรับสง่าราศีนั้นมาถึงแล้ว. เราบอกท่านทั้งหลายตามจริงว่า, ถ้าเมล็ดข้าวไม่ได้ตกลงในดินและเปื่อยเน่าไป ก็จะอยู่เป็นเมล็ดเดียว, แต่ถ้าเปื่อยเน่าไปแล้ว จะงอกขึ้นเกิดผลมาก. ผู้ที่รักชีวิตของตนจะเสียชีวิต, และผู้ที่ชังชีวิตของตนในโลกนี้จะรักษาชีวิตนั้นไว้นิรันดร์. ถ้าผู้ใดจะปรนนิบัติเรา, ให้ผู้นั้นตามเรามา และเราอยู่ที่ไหน ผู้ปรนนิบัติเราจะอยู่ที่นั่นด้วย ถ้าผู้ใดปรนนิบัติเรา, พระบิดาของเราจะทรงโปรดประทานยศศักดิ์ให้แก่ผู้นั้น.
พระเยซูตรัสแก่เขาว่า, “ความสว่างจะอยู่กับท่านทั้งหลายอีกหน่อยหนึ่ง. เมื่อยังมีความสว่างอยู่ จงเดินไปเถิด, เพื่อจะไปถึงก่อนมืด ผู้ที่เดินในความมืด ไม่รู้ว่าไปทางไหน. เมื่อท่านทั้งหลายยังมีความสว่างอยู่, จงวางใจในความสว่างนั้น, เพื่อจะได้เป็นลูกแห่งความสว่าง.” เรามาเป็นความสว่างในโลก, เพื่อทุกคนที่วางใจในเราจะมิได้อยู่ในความมืด ถ้าผู้ใดได้ยินถ้อยคำของเราและมิได้เชื่อ, เราก็มิได้พิพากษาผู้นั้น เพราะว่าเรามิได้มาเพื่อจะพิพากษาโลก, แต่มาเพื่อจะช่วยโลกให้รอด. ถ้าผู้ใดไม่ยอมรับเราและไม่รับคำของเรา, ผู้นั้นมีสิ่งหนึ่งซึ่งจะพิพากษาเขาคือ คำที่เราได้กล่าวนั้นแหละจะพิพากษาเขาในวันที่สุด.“
โยฮัน 12:23-26, 35-36, 46-48 TH1940 -
”เจ้าคนเก่งกล้าเอ๋ย ทำไมจึงโอ้อวดในการชั่ว? ทำไมยังคงยโสโอหังอยู่ทุกวี่วัน? เจ้าผู้เป็นตัวอัปยศในสายพระเนตรของพระเจ้า ลิ้นของเจ้าวางแผนทำลายล้าง ดั่งมีดโกนคมกริบ เจ้าตวัดลิ้นตลบตะแลง (ทำให้เข้าใจผิด หรือทำให้หลงผิด) เจ้ารักความชั่วมากกว่าความดี และรักความเท็จยิ่งกว่าการพูดความจริง เสลาห์ เจ้ารักคำพูดให้ร้ายทุกคำ เจ้าคนร้อยลิ้นกะลาวน! แน่ทีเดียว พระเจ้าจะนำเจ้าสู่ความพินาศนิรันดร์ พระองค์จะทรงกระชากเจ้าออกจากเต็นท์ของเจ้า พระองค์จะทรงถอนรากถอนโคนเจ้าจากแดนผู้มีชีวิต เสลาห์“
สดุดี 52:1-5 TNCV -
หลังจากที่ยาโคบได้บอกเหตุที่จะบังเกิดแก่ลูกทั้งหลายในเวลาภายหน้าเสร็จแล้ว ก็ยกเท้าขึ้นบนที่นอน แล้วก็สิ้นชีพไป โยเซฟจึงสั่งให้พวกหมออาบยารักษาศพบิดาไว้ แล้วไว้ทุกข์ถึง 40 วัน และได้ขออนุญาตฟาโรห์ว่า บิดาได้ให้ตนสาบานตัวไว้ว่าจะฝังศพไว้ในอุโมงค์ ณแผ่นดินคะนาอัน จึงขออนุญาตไปฝังศพ แล้วจะกลับมา ฟาโรห์ก็ให้อนุญาต คราวนั้นนอกจากโยเซฟกับพวกพี่น้องและวงศ์ญาติ ยังมีมหาดเล็ก ข้าราชการผู้ใหญ่ บรรดาผู้หัวหน้าทั่วแผ่นดินก็ตามไปในขบวนแห่ศพด้วย เมื่อฝังเสร็จแล้วก็กลับมาประเทศอายคุดโต พี่ชายโยเซฟ เห็นว่าบิดาตายแล้ว น่ากลัวโยเซฟจะแก้แค้นพวกตน จึงใช้คนไปเรียนโยเซฟว่า บิดาก่อนสิ้นใจได้สั่งไว้ให้ท่านยกความผิดของพวกพี่ชายท่าน และพวกเขามากราบลงต่อหน้าโยเซฟโยเซฟจึงปลอบประโลมใจพวกเขาว่า “อย่ากลัวเลยเราเป็นผู้แทนพระเจ้าหรือ พวกท่านได้คิดทำร้ายแก่เราจริง แต่ฝ่ายพระเจ้าทรงดำริให้เกิดผลดี อย่างที่บังเกิดในวันนี้แล้ว คือช่วยชีวิตมนุษย์เป็นอันมากให้รอด อย่ากลัวเลย เราจะบำรุงเลี้ยงพวกท่านทั้งบุตรทั้งหลายด้วย”. โยเซฟมีอายุได้ 110 ปีก็ตาย และเมื่อจวนจะตายแล้วก็ให้พงศ์พันธ์ญอิสราเอลสาบานตัวบอกว่า พระเจ้าจะทรงเยี่ยมเยียนพวกท่าน แล้วท่านจะต้องขนกระดูกของเราออกไปจากเมืองนี้.
-
อยู่มาภายหลังมีคนมาบอกโยเซฟว่า บิดาของท่านป่วย โยเซฟก็พามะนาเซและเอฟรายิม บุตรทั้งสองของตนไปเพื่อให้ยาโคบอวยพร ยาโคบจึงพูดกับโยเซฟว่าบุตรทั้งสองของเจ้าที่เกิดในแผ่นดินอายคุปโต ก็เป็นบุตรของเราด้วย เมื่ออวยพร อิสราเอลได้เหยียดมือขวาวางบนศีรษะเอฟรายิมผู้น้อง และมือซ้ายวางไว้บนศีรษะมะนาเซ เหยียดมือออกไขว้กันตามที่เห็นสมควร โยเซฟเมื่อเห็นบิดาวางมือข้างขวาไว้บนศีรษะของน้อง ก็ไม่เห็นชอบ จึงบอกบิดาว่า อย่าทำเช่นนั้น บิดาก็ไม่ยอมจึงว่า ลูกเอ๋ย เรารู้แล้ว บุตรหัวปีจะมีวงศ์วานใหญ่ แต่ว่าน้องชายเป็นใหญ่กว่าพี่ และพงศ์พันธ์ของน้องจะเป็นหลายประเทศด้วยกัน และยังบอกโยเซฟว่า ตัวท่านกำลังจะตาย แต่พระเจ้าจะอยู่กับเจ้าทั้งหลาย จะพาเจ้าทั้งหลายกลับไปสู่แผ่นดินที่บรรพบุรุษเคยอยู่แต่ก่อน.
-
ครั้งนั้นโยเซฟไปทูลฟาโรห์ ขออนุญาตให้บิดาและพี่น้องของตนได้มาอาศัยอยู่ในเมืองโคเซน ฟาโรห์ทรงอนุญาต โดยให้โยเซฟเลือกแผ่นดินอันดีที่สุดให้บิดาและพี่น้องของท่านอาศัย อีกทั้งเห็นผู้ใดมีสติปัญญาฉลาด ก็ตั้งผู้นั้นให้เป็นหัวหน้ากองเลี้ยงสัตว์ของฟาโรห์. ยาโคบก็เข้าเฝ้าฟาโรห์และกล่าวคำอวยพรให้แก่ฟาโรห์เมื่อท่านมีอายุ 130 ปี. การกันดารอาหารยังทวีขึ้นมากนัก จนชาวบ้านหิวโหย อีกทั้งเงินในแผ่นดินก็หมด จึงมาพากันขายแรงงาน และที่ดินตนเองแลกอาหาร โยเซฟได้ซื้อที่ดินเหล่านั้นเป็นของหลวงจนหมด แต่โยเซฟให้พันธุ์เมล็ดพวกเขาไปปลูก เพื่อที่จะส่งให้หลวง 1/5 และที่เหลือ 4/5 เก็บไว้เป็นของตน สำหรับเป็นพันธุ์ข้าวบ้าง สำหรับเป็นอาหารแก่ครอบครัวรับประทาน คนทั้งปวงก็ตอบว่า ท่านได้ช่วยข้าพเจ้าให้รอดชีวิตแล้ว. อิสราเอลได้อาศัยอยู่ในแผ่นดินอายฆุบโต 17 ปี แล้วได้เรียกโยเซฟมาให้วางมือสาบานว่า จะไม่ฝังศพของตนไว้ที่ประเทศอายฆุบโต แต่จะนำศพไปฝังไว้ที่ฝังศพบิดาของท่าน โยเซฟก็สัญญาให้.
-
อิสราเอลก็ขนทรัพย์สิ่งของทั้งปวงยกไปถึงตำบลบะเอระซาบา ก็ถวายเครื่องเผาบูชาแก่พระเจ้าแห่งยิศฮาคบิดาของตน กลางคืนวันนั้นพระเจ้าตรัสกับยิศราเอลว่า “อย่าได้กลัวที่จะไปประเทศอายฆุบโตนั้นเลย เพราะเราจะบันดาลให้เจ้าเจริญขึ้นเป็นประเทศใหญ่ที่นั่น เราจะลงไปกับเจ้าถึงอายฆุบโต เราจะพาเจ้ากลับมาอีกด้วยเป็นแน่” ยาโคบจึงพาลูกหลานชายหญิงและพงษ์พันธ์ทั้งหมดของท่านไปประเทศอายฆุบโต ในคราวนั้นร่วมบุตรของโยเซฟที่เกิดในประเทศอายฆุบโต นับคนทั้งปวงในวงศ์ของยาโคบที่เข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศอายฆุบโตได้ 70 คน. พวกยอิสราเอลได้ลงมาอยู่ที่เมืองโคเซ็น เนื่องจากว่าพวกเขาเหล่านั้นเป็นคนประกอบอาชีพเลี้ยงสัตว์ และคนที่เลี้ยงสัตว์ในเวลานั้น เป็นที่เกลียดชังแก่ชาติอายฆุบโต.
-
โยเซฟไม่สามารถอดกลั้นต่อหน้าพี่น้องได้ต่อไป จึงเปิดเผยตัวให้พี่ชายรู้จัก และโยเซฟได้ร้องไห้ด้วยเสียงอันดัง จนชาติอายฆุบโตทั้งปวงในราชวังฟาโรห์ได้ยิน พวกพี่น้องของเขาตกใจกลัวต่อหน้าโยเซฟ แล้วไม่อาจตอบประการใด แต่โยเซฟได้ปลอบใจพี่ชายของเขาว่า อย่าโกรธตัวเองเพราะการที่ขายเรามา นี้เป็นด้วยพระเจ้าได้ทรงใช้เรามาข้างหน้าพวกท่าน เพื่อจะได้ช่วยชนทั้งหลายให้รอดชีวิต พระยะโฮวาทรงบันดาลให้เรามาก่อนท่านทั้งหลาย เพื่อจะได้อุปถัมภ์วงศ์ตระกูลไว้ในแผ่นดิน และช่วยให้รอดชีวิต ด้วยความอุปการะอันใหญ่หลวง ไม่ใช่ท่านทั้งหลายเป็นผู้ให้เรามา แต่พระเจ้าทรงบันดาลให้มา และพระองค์ได้โปรดให้ข้าพเจ้า เป็นผู้ครอบครองแผ่นดินอายฆุบโตทั้งสิ้น. การที่พี่ชายของโยเซฟมานนั้นก็ลือไปทั่วราชวังฟาโรห์ฟาโรห์กับข้าราชการก็พากันยินดีและสั่งว่าให้เอาของบรรทุกกลับไปยังแผ่นดินขนาดอันพระบิดาและครอบครัวมาหาเราเราจะประทานของดีในแผ่นดินให้เขาจะบำรุงเลี้ยงเขาให้อุดมบริบูรณ์ โยเซฟก็ส่งพี่ชายกลับไป พร้อมด้วยให้เสื้อผ้า เงินตรา ของฝากให้บิดา และเสบียงอาหารสำหรับรับประทานในกลางทาง พร้อมสั่งพวกเขาว่า จงระวังดีๆ อย่าได้วิวาทกันในกลางทาง เมื่อพวกพี่ชายกลับมาถึงบ้านที่เมืองคะนาอัน จึงบอกบิดาว่า โยเซฟยังมีชีวิตอยู่ ได้ครองทั่วแผ่นดินอายฆุบโต แต่ ยาโคบยังไม่เชื่อ จนได้เห็นรถที่โยเซฟให้มารับตน ก็ชื่นใจขึ้นกล่าวว่า เราอิ่มใจแล้ว โยเซฟบุตรของเรายังมีชีวิตอยู่ เราจะไปหาบุตรของเราก่อนตาย.
- Daha fazla göster
