Episodi
-
Welke prinsessen zijn het leukste? Ik zoek het uit met twee topvrouwen en trouwe luisteraars van de podcast. Elien De Vos is kinesist en maakt haar eigen podcast Wellness Wijven. Laura Van Alphen is orthopedagoog en inclusiecoach. Elk hebben ze een top tien prinsessen samengesteld. Mijn zus en ikzelf doen hetzelfde. Elien kiest vooral op basis van het sprookjesgehalte. Laura heeft dan weer een heel systeem uitgedokterd. Zij doet aan kwalitatief onderzoek dat zoveel mogelijk wordt gestaafd met kwantitatieve gegevens. We hebben het over prinsessen die klungelig zijn, die zagen of te vanille zijn. Wat zegt het over een kind als ze fan is van Assepoester? Moet een prinses eindigen in trouwkleed? Welke prinsessenthema wil je in je kamer in het Disneyland Hotel in Parijs? En welke Disneyfilms voor een reset kunnen zorgen op zondagmiddag. Maar ook: zullen we Anastasia omarmen als Disneyprinses?
-
Michiel Veenstra is programmaleider en dj bij KINK, podcaster bij de beste Nederlandstalige Disneypodcast D-Tales én de Nederlandstalige stem in Disneyland Parijs. Volgens zijn tienerkinderen is dat laatste de “grootste flex” uit z’n carrière. Zijn liefde voor Disney begon met een abonnement op het tijdschrift Donald Duck. “Een Duckje lezen” is iets oerhollands, iets wat appelleert aan de calvinistische inborst. Voor Michiel is de eend dan ook meer Disney dan Mickey Mouse. We praten over de film ‘Saving Mr. Banks’, een geromantiseerde geschiedschrijving over de samenwerking tussen Walt Disney en ‘Mary Poppins’-auteur P.L. Travers. Is die te sugarcoated, of toch een mooi portret van beide kindervrienden? We hebben het over Tom Hanks die voor zijn rol thuis luidop de krant heeft voorgelezen in de stem van Walt. Over Emma Thompson die 39 uur audiomateriaal van de schrijfster heeft geluisterd. Over de prachtige recreatie van Walt’s kantoor en het Disneyland van 1961. We vragen ons af hoe zou Walt de dingen vandaag zou aanpakken? Of er vroeger ook zo’n publieke ontevredenheid was bij elke verandering?
-
Episodi mancanti?
-
Rutger Denaet is kortfilmregisseur, Dalilla Hermans is schrijfster. En allebei zijn ze opgegroeid met Disneyfilms. ‘Strange World’ is één van de favoriete films van de kinderen van Dalilla. Zij zien er een bijzondere representatie in: kinderen van een gemengd koppel. Maar ook voor Rutger toont het een herkenbaar personage: Ethan Clade is de eerste openlijk homoseksuele jongen in een Disneyfilm. En dat terwijl beide thema’s op geen enkele manier worden benoemd. Eerlijk is eerlijk: ‘Strange World’ deed het niet goed aan de bioscoopkassa. Volgens conservatief Amerika is dat te wijten aan een te ‘woke’ verhaal. Al kan je je ook afvragen of een film zonder marketing en merchandise wel op de radar stond van het publiek. We hebben het ook over een rosse Ariël, een te weinig blauwe Stitch en het connecteren met verloren familie. En het gaat over de korte documentaire ‘Young Ones of Bruges #11 - Noortje’, over een jonge vrouw met duisternis in haar hoofd, die contrasteert met haar liefde voor het kleurrijke Disney. Deze aflevering is opgenomen voor een live publiek in Villa Bota (Brugge), een communityradio voor en door jongeren, samen met het online contentplatform Jong Volk, MOOOV en L’estaminet.
-
Een controversiële aflevering, want is Anastasia nu een Disneyprinses of niet? De film is in 1997 bewust door 20th Century Fox als rechtstreekse concurrent in de markt gezet, maar sinds de overname door Disney staat de tekenfilm van Don Bluth (‘Platvoet’, ‘Duimelijntje’, ‘All Dogs Go to Heaven’) gewoon op Disney+. Riddle me this! Podcast-resident Jana Martens is onvoorwaardelijke fan en de perfecte gast om dit losjes op geschiedenis gebaseerde verhaal te bespreken. Eindelijk nog een échte getekende musical met ensemble stukken en strakke choreografieën. We hebben het ook over ‘Rasputin’ van Boney M., de Haunted Mansion vibes en hoe Meg Ryan werd overtuigd toch haar stem aan de titelrol te verlenen. Wat deed Carrie ‘Princess Leia’ Fisher voor deze film? Wie had vroeger een crush op Gunther Levi? En wat voor Disneylandattractie zou deze film verdienen? Als en slechts als we Anastasia als prinses erkennen, natuurlijk.
-
Slechts weinig filmcomponisten kunnen zoveel verschillende genres aan als Michael Giacchino. Een ware Pixar-legende (‘The Incredible’, ‘Up’, ‘Ratatouille’, ‘Inside Out’, ‘Coco’), maar ook Disney-vertrouwde (‘Zootropolis’, ‘Tomorrowland’) en muziekleverancier van andere afdelingen van het moedermerk (‘Alias’, ‘Lost’, ‘Rogue One: A Star Wars Story’, ‘Marvel’s Doctor Strange’ en de aangekondigde ‘The Fantastic Four: First Steps’). Hij maakte zelfs muziek voor Disneyland: ‘Space Mountain: Mission 2’. Sinds enkele jaren is het prachtige 'Married Life' uit ‘Up’ in een ragtimeversie te horen in Main Street, U.S.A. van het park. En voor zijn nieuwe album ‘Exotic Themes for the Silver Screen - Volume One’ stak hij heel wat van zijn bekende melodieën in een exotica jasje. Exoti-wat? Exotica is een muziekgenre, genoemd naar het gelijknamige album van Martin Denny uit 1957 dat in de jaren vijftig tot midden jaren zestig populair was bij Amerikanen. Het doet wegdromen naar tropische eilanden en bijbehorende tiki-cocktails. En dat kan nu dus op de tonen van filmmuziek van Giacchino.
-
VRT NWS-journaalanker Riadh Bahri is een overdreven nostalgicus, dus hij blijft vooral fan van de oude, handgetekende Disneyfilms. De grootste herinneringen heeft hij aan de VHS-collectie wanneer hij alleen thuis zat, een Disney On Ice-voorstelling met zijn zus en een trip naar Disneyland Parijs wanneer zijn andere zus terminaal ziek was. Als kind had hij evenwel grote nachtmerries van Ursula uit ‘The Little Mermaid’. Vandaag hebben we het over ‘Cinderella’, waarvan zijn man Niels een handgetekende, originele prent uit de animatiefilm in bezit heeft. Riadh vindt Lady Tremaine veel enger in de tekenfilm dan in de vertolking door Cate Blanchett. Hij heeft ook moeite met de casting van acteurs die hij van elders kent, zoals Lily James uit ‘Downton Abbey’ en Helena Bonham Carter uit de Harry Potter-films. We hebben het natuurlijk ook over de onnatuurlijke taille van die Lily James, over het schoentje dat toch niet past en de zin en onzin van glazen schoeisel. Maar we hebben het ook over de bobbel in de broek van de prins, trouwen in Birkenstocks en denken aan Martine Tanghe. Riadh introduceert me in de wereld van Cinderslut. En we verzinnen een nieuw genre: true crime-versies van Disneyverhalen.
-
Als kind was Thibault Christiaensen (Equal Idiots, Studio Brussel) gek van de tekenfilms en films in het algemeen, dankzij de VHS-collectie van zijn grootouders. Zijn favoriet? ‘Peter Pan’! Misschien lag dat wel aan de representatie, namelijk het enige mannelijke Disneypersonage van tel met rood haar. Doorheen de decennia is het verhaal van J.M. Barrie verschillende keren verfilmd, met wisselend succes. ‘Hook’ van Steven Spielberg (1991)? Top! ‘Peter Pan’ van P. J. Hogan (2003)? Verdienstelijk. Maar ‘Peter Pan & Wendy’ van David Lowery (2023)? Die mist wat magie, ondanks de straffe visuals, een prachtige reis naar Neverland en Jude Law als klasse-Hook. Toch was de Vlaamse pers verdeeld. De Morgen noemde het een “doodse Disney-remake”, Het Nieuwsblad sprak van een “Disneyremake met ziel”. We hebben het over een stoute Tinker Bell, de Disneylandattractie ‘Peter Pan’s Flight’ en de schitterende traditie binnen alle ‘Peter Pan’-adaptaties. Was J.M. Barrie een goede fantast of een man met een zwak voor minderjarigen? Wat zegt dat dan weer over andere notabelen met een zelfverklaard peterpansyndroom? En hoe is Peter Pan vereeuwigd in een nummer van Equal Idiots? Maar het gaat ook over all things Disney, zoals de tekenfilmreeks ‘Buzz Lightyear of Star Command’, het begindeuntje van ‘Robin Hood’ en onze grote held Arnold Gelderman.
-
Tiktok-ster Bert De Kock is geboren in de Disney Renaissance, in het interbellum tussen ‘The Lion King’ en ‘Toy Story’. Het verbaasde me dat hij spontaan begon over ‘Wish’, maar er valt wel iets over te vertellen. Of dat ook veel goeds is, da’s iets anders. ‘Wish’ is een prestigeproject, gemaakt voor de 100ste verjaardag van Disney. Het is te omschrijven als de origin story van een wens. Alleen is het verhaal te véél aangepakt als een soort supersprookje, waardoor de slinger wat is doorgeslagen. We hebben het over de bij benadering 54.218 easter eggs, een geit die niet hoefde te praten en Asha die technisch gesproken geen prinses is. Wat is er mis met ‘De Reddertjes’? En wat had Pixar gedaan met het gegeven ‘wens’. Allicht komt hier geen sequel van, tenzij deze film ooit als cult wordt bestempeld. Voor de 200ste verjaardag misschien een ‘Wish 2’? Toch is ‘Wish’ de favoriete film van mijn petekind Liv, wat we proberen te ontrafelen. En we babbelen ook ontzettend veel over Disney (en Pixar) in het algemeen. ‘Inside Out 2’, iemand? (Over zijn favoriete tekenfilm - ‘The Incredibles’ - sprak Bert onlangs uitgebreid in de podcast ‘DVDKast’ van Jelle Gordyn, check it out.)
-
Actrice Maïmouna Badjie (Season of Sex, Liefdestips aan mezelf, 2DEZIT, Groeien & Bloeien) heeft een Gambiaanse vader en een Belgische moeder. Tot haar achtste heeft ze zelfs in Gambia gewoond en was daarom ontzettend benieuwd naar ‘Iwájú’. Dat is niet alleen de allereerste serie onder de vlag van de Walt Disney Animation Studios, maar ook de eerste co-productie in z’n 100-jarige geschiedenis. Het maakt het eens zo bijzonder dat het een samenwerking is met een Afrikaans mediabedrijf. Die komt tot stand nadat Disney-chief creative officer Jennifer Lee (Frozen) een interview leest met de baas van Kugali. Die zei: “We’re going to kick Disney’s ass.” Maar waarom de krachten niet bundelen, dacht de Amerikaanse. Disney heeft de laatste twee decennia immers zeer bewust ingezet op diversiteit. Maar Afrika? Dat is nog niet gebeurd. (‘The Lion King’ even niet meegerekend.) We hebben het over de herkenbare klassenstrijd, straatverkopers en typische maaltijden. Maar ook over de details die ‘Iwájú’ typisch Nigeriaans maken, de reeks speelt zich immers af in een afro-futuristische versie van Lagos. Je zou kunnen denken dat het een geanimeerde uitbreiding is van Marvel’s ‘Black Panther’, ook deel van de grote Disneyfamilie. Alles draait om de tienjarige Tola, een jong meisje van rijke komaf en haar beste vriend Kole, een tuinman uit de armere buurt van de stad. Voor haar verjaardag krijgt Tola een hagedisachtige robot van haar vader, die een succesvolle tech ondernemer is. En die heeft het gadget bedacht om te dienen als een soort bodyguard voor kinderen, nu het land te kampen heeft met veel kidnappings. De link met Boko Haram is niet ver te zoeken. ‘Iwájú’ zelf kampt soms met inconsistente tempo’s en een voorspelbaar verhaal, maar moet niet onderdoen voor het kunnen van wat de Disney Studios vandaag. Het is duidelijk gemaakt met de nodige budgetten, dus niet op een drafje, met veel liefde voor de Nigeriaanse cultuur. En dat is iets wat potentieel iedereen kan bekoren. Waar je ook geboren bent.
-
Muzikant, theatermaker en auteur Jaouad Alloul houdt van de Kleine Zeemeermin. In die mate zelfs, dat hij haar beeltenis op zijn enkel liet tatoeëren. Voor Jaouad is Ariël een figuur die tussen twee werelden beweegt en moet kiezen, terwijl ze misschien toch beiden kan zijn. Het is een metafoor voor wat hij zelf heeft doorgemaakt als kind, toen hij dacht dat hij een meisje was (zoals beschreven in het mooie boek en gelijknamige voorstelling ‘De meisje’). Hij is grote fan van de originele Ursula, gebaseerd op de dragqueen Divine. Maar net dat personage komt niet tot haar recht in de live-action remake. Halle Bailey als Ariël doet het goed, maar ook dat was voor hem niet nodig. Hij noemt het een move, en geen keuze vanuit een artistieke integriteit. Eerder dan een actrice van kleur casten in deze rol, mogen we “de kracht niet onderschatten van nieuwe verhalen”. Maar de racistische backlash die zij heeft ondergaan, vindt hij wel verwerpelijk. We vragen ons af waarom er zoveel remakes zijn. Noemen we dit soort film niet beter nabootsingen, met teveel compromissen, moves en computeranimatie? Hoe komt Triton aan zeven diverse dochters? Heeft hij misschien overal wat met zijn vinnen zitten flapperen? We hebben het over grote onderwerpen als LGBT en de kracht daarvan, over de al dan niet noodzaak van een homoseksueel personage in een Disneytekenfilm en de kunst van het op hakken lopen. Maar ook over Botje die er in de nieuwe versie wat ziek uitziet, over het gespierde lijf van Triton in de originele tekenfilm en over Disney kijken op katerzondagen.
-
Klara-presentatrice Clara De Decker heeft geen fijne jeugdherinneringen aan ‘Dumbo’. Kinderen kunnen hard zijn, en op de speelplaats werd ze wel eens Dumbo genoemd. Intussen is de originele tekenfilm uit 1941 de favoriet van haar zoontje. Of hoe een nare herinnering plots een positieve wending kan krijgen. Maar de nieuw’ verworven liefde voor ‘Dumbo’ gaat niet op voor de remake door Tim Burton. Nochtans is het een film vol toptalenten, met veel kansen om de politiek incorrecte fouten uit het verleden recht te zetten. In plaats daarvan vijlt Burton alle scherpe hoekjes van het verhaal, zodat er hooguit een cirkel overblijft. Iets wat de regisseur achteraf ook heeft toegegeven: hij wil niet meer voor Disney werken. We hebben het intussen ook over het kleuren van haar, de truc van het mollenjagen en het net niet werken voor Disneyland Parijs. We doen een vreemde shoutout naar Vitaya. En we kijken uit naar ‘Mufasa: The Lion King’ door ‘Moonlight’-regisseur Barry Jenkins. Mag het nog eens goed zijn, Disney?
-
Wetenschapsjournalist en VRT-weervrouw Jacotte Brokken had als kind een bijzondere band met Pinocchio. Niet per se de Disneyfilm. Wel had ze een pop met touwen, ook als was ze geen goeie puppeteer. Ze is naar de Italiaanse stad geweest waar het verhaal is bedacht, waar zelfs een heus Parco di Pinocchio bestaat. En ze ging naar de Studio 100-musical, waarvan ze nog altijd de liedjesteksten kent. “Haha, Pinocchio, ben je een beetje gek ofzo.” De Disneytekenfilm vond ze evenwel traumatiserend. Al is ze dankzij Walt wel een kattenmens geworden. Maar de remake? Die vindt ze schaamtelijk, in tegenstelling tot de Netflix-verfilming door Guillermo del Toro. Of de twee Italiaanse versies met Roberto Benigni. Of waarom ook niet: de Russische versie ‘Pinocchio: A True Story’. Maar we hebben het ook over Clement Peerens, over de gekke film ‘Toy Shop’ die haar mama ooit verkeerdelijk kocht en over onze passage binnenkort op Nerdland Festival. Daarvoor verdiepen we ons in honderd jaar Disney om te onderzoeken of sprookjes ook wetenschappelijk mogelijk zijn. Meer info via deze link!
-
Acteur/regisseur Ramy Moharam Fouad en actrice Violet Braeckman houden van de donkere, steam punk-aanpak van deze origin story. ‘Cruella’ is Disneys ‘Joker’ als het ware. Een film met een belangrijke Belgische link, ook. Zo was Nicolas Karakatsanis (‘I, Tonya’) de director of photography op de filmset. We hebben het over de invloeden van Vivienne Westwood, Alfred Hitchcock en ‘The Devil Wears Prada’ op deze vertelling. En de cirkelbeweging die deze laatste film heeft gemaakt met de wereld van ‘101 Dalmatians’. Devil = De Vil? Iemand? Maar we praten ook over incestueuze Disneyfamilies, het prachtige woord ‘imbeciel’ en de weergaloze Emma Stone als Brits personage, vòòr haar glansrol in ‘Poor Things’. Zij mocht trouwens niet roken in de film. Drinken doet ze wel. We zoeken uit of een mens echt geboren kan worden met twee haarkleuren. Wat zegt zo’n film over onze samenleving? Is wraak een oplossing? Wat is de zin en onzin van draaien op 35 en 65mm? En we ijveren voor meer Disneyfilms met trauma en duisternis!
-
(This episode is in English.) Op haar Instagram-account @wwwsilviawww en op TikTok deelt de Chinese Silvia Sun op een grappige en ontwapenende manier haar ervaringen als nieuwkomer in België. Ik was benieuwd of ook zij is opgegroeid met Disney. En wat blijkt: als kind wou ze vooral Sneeuwwitje zijn. Maar ook de tekenfilm ‘Mulan’ heeft ze gezien. Meer zelfs, die werd vertoond op school als didactisch materiaal in de lessen Engels. Op zich een bijzonder feit, want in China wordt het personage in de Disneyfilm als lelijk ervaren volgens de lokale schoonheidsidealen. Het is een van de vele issues die de Hollywood-studio wou rechtzetten met deze live-action versie van ‘Mulan’. Maar ondanks de all-Asian cast, het wippen van enkele cartooneske figuren en de goedkeuring van de Chinese overheid wordt ook deze verfilming van het traditionele verhaal niet helemaal gesmaakt. Niet in het westen, maar ook niet in het oosten. Het werd een bijzondere aflevering over culturele verschillen en hoe die nu eenmaal moeilijk te vertalen zijn. Over clichés, misverstanden en hoe Silvia vroeger leek op de actrice die nu de heks speelt. En over wat een topnummer ‘Reflection’ eigenlijk is, of hoe Mulan perfect kan bijgezet worden in Avengers.
-
Ze waren 52 jaar onafscheidelijk. Maar ook vandaag speelt zij nog altijd de hoofdrol in zijn leven. Nicole en Hugo zijn een begrip. En het getuigt van veel moed dat Hugo - ondanks de ziekte en later het overlijden van zijn Colleke - toch nog aan een solocarrière is begonnen. Leuk voor deze podcast: het koppel is ook altijd een Disneykoppel geweest. Minstens twee keer per jaar gingen ze samen naar Disneyland Paris. Niet dat ze er veel deden: Nicole durfde niets en had altijd schrik dat Hugo iets zou overkomen als hij alleen in een veel te snelle attractie stapte. Hand-in-hand en met Mickey Mouse-oren op het hoofd liepen ze als twee volwassen kinderen door alle themalanden. Hun huis toont ook het resultaat van vele bezoekjes aan de souvenirshops. Hugo gaf Nicole zelfs een souvenir mee in de kist, voor haar allerlaatste reis. We hebben het niet zo uitgebreid over de film van vandaag, ‘Alice in Wonderland’. Dat hoeft ook niet. Het was sowieso een film die ze samen hebben gezien. En in de gelijknamige Studio 100-musical speelde het koppel ook de prachtige dubbelrol: de tweeling Hier en Nu, en Hartenkoning en Hartenkoningin. Het is een warme aflevering over (niet kunnen) loslaten. Wie meer wil weten: in mei verschijnt Hugo’s boek over het verloop van Nicole haar Alzheimer en hoe hij uit de put is geraakt met hulp van een rouwpsycholoog.
-
Linde Merckpoel is momenteel te zien in de VRT MAX-reeks ‘Los het op’ waarvoor ze grote en kleine problemen aanpakt. Maar ze is ook een Disneyfan. Als kind zag ze ‘De kleine zeemeermin’ het vaakst, maar niet omdat die toevallig over een rosse prinses gaat. Samen met haar broer zag ze veel films op videocassette. En wanneer het te droevig of spannend werd, liepen ze hand-in-hand, huilend de winkel van hun ouders binnen om morele steun te vragen. Vandaag hebben we het over de live-action remake van ‘Aladdin’ door Guy Ritchie. Het begint met een veel te brave Will Smith, wat meteen duidelijk maakt dat deze film geen één-op-één remake is. Gelukkig is er deze keer wél een feisty Jasmine, is de Sultan geen ‘wandelend vijgske’ meer en zijn er heerlijke knipogen naar ‘The Fresh Prince of Bel-Air’. Maar waarom loopt Aladdin niet meer rond in zijn ontblote navel? En hoe cool ziet Radja er tegenwoordig uit? Maar we hebben het ook over Lindes oudste dochter die geen zetelzitter is, over onze nostalgie naar ‘De draaimolen’ op tv en prachtig stemmenwerk. Zelf mocht ze al regelmatig stemmetjes inspreken voor tekenfilms. Voor het dubben van Joy uit ‘Inside Out’ kreeg ze zelfs een proficiat-sms’je van Sven De Ridder. Om te koesteren. ‘k Zag je kijken!
-
Christina De Witte aka Chrostin is illustrator en cartoonist. Ze heeft niets met zwart-witfilms, zag er voor deze nog maar twee en toch stoorde het hier niet. Haar keuze: ‘Frankenweenie’ van Tim Burton, over de jonge Victor die zijn overleden hondje Sparky als een soort Frankenstein terug tot leven wekt. We hebben het over de fascinerende stop-motion, iets wat ze zelf als kind ook probeerde. Maar ook, was het een besparing om zo weinig emotie in de gezichtsuitdrukkingen te stoppen? Verder praten we over haar persoonlijke zoektocht tijdens het maken van de graphic novel ‘Araya’, over tekenfilms op Cartoon Netwerk en over series vol easter eggs die haar hart doen zingen. Maar ook over de clichés die ze als kind ervaarde wanneer kindjes haar als enige Aziatische meisje in de klas wel eens vergeleken met Mulan. Ook ik heb me schuldig gemaakt aan zo’n stereotype, want eigenlijk vroeg ik Chrostin voor een aflevering over… ‘Mulan’. Hoe we op de valreep bij ‘Frankenweenie’ zijn gekomen? Dat hoor je in Disney Klassiekers.
-
‘De leeuwenkoning’ is de tekenfilm die Radio 1-presentatrice Annelies Moons met stip het vaakst heeft gezien. Zelfs als student was er een periode dat ze die elke week bekeek, als een soort compagnon de route. In die mate zelf, dat ze haar zoontje Hugo bijna als tweede naam Mufasa had gegeven. Dat het niet is gebeurd, daar heeft ze nu een beetje spijt van. Over de remake dan: die is erg trouw gebleven aan het origineel, al hebben de vrouwelijke rollen wel meer diepgang gekregen. Allicht ook omdat een zekere Beyoncé Knowles-Carter de stem van Nala heeft ingesproken. Het extra nummer dat zij aan de film heeft toegevoegd, is dan weer weinig memorabel. En de tierlantijntjes die ze toevoegt aan ‘Can you feel the love tonight’ waren niet nodig. Bovendien is deze versie logischerwijs minder cartoonesk, wat afbreuk doet aan de grappen. Ook de hyena’s verliezen alle humor op het rare, weerkerende aanschurken na. En Scar is een sof geworden. Kortom: voor haar is het “een dramatische leeuwenfilm” geworden, voor zover dat een ding is. Of “half z’n gat”, zoals we in Leuven zeggen. Wel een pluspunt: Annelies is meter van Steven het steppeslurfhondje, en dat dier zit nu ook in ‘The Lion King’. Had ze zelf een stemmetje mogen inspreken, kiest ze voor Zazu. Omdat ze zelf ook wel eens te veel babbelt. Oordeel vooral zelf.
-
Als kind had ze ‘Lady en de Vagebond’ nooit gezien. Op de bewuste spaghettikus-scène na, die ze op videocassette had dankzij een opname van het Nederlandse tv-programma ‘Wordt Vervolgd’ met Han Peekel. Voor auteur, actrice en muzikante Marieke van Hooff was het dan ook geen straf om zowel de tekenfilm als de live-action remake te bekijken, samen met haar twee huisgenoten. In het bijzonder: de hond Gerrit, die regelmatig terugblafte naar het scherm. Het zijn dan ook films waarin honden de hoofdrol spelen, in tegenstelling tot hun baasjes die eerder kleurloze nevenfiguren zijn. We hebben het over de al dan niet geslaagde computeranimatie van de levensechte honden, over het wokegehalte van de remake en het feit dat een zwarte vrouw met een witte man mag samenzijn maar blijkbaar (nog) niet omgekeerd. Marieke hoopte op een ‘Titanic’-moment wanneer Lady en haar Vagebond de boot nemen. En ze is blij dat we geen hondenseks te zien krijgen, al wordt dat wel in de podcast besproken. Behalve Gerrit horen we af en toe ook een verdwaalde Helmut Lotti, die onder meer een prachtige ‘Bella Notte’ te berde brengt.
-
Arno Van de Velde is papa van twee, tekent onder naam Arnoleon en deelt zo al z'n ervaringen over het leven in de vorm van grappige strips (zoals in zijn bestseller 'De Papa Handleiding'). Samen bespreken we 'Christopher Robin'. Niet de zoveelste live action-remake van een tekenfilmklassieker, maar verdieping van het personage dat als kind met Winnie de Poeh en andere knuffelberen in het Hundred Acre Wood speelde. Regisseur Marc Forster ('Finding Neverland', 'Quantum of Solace') maakte een film die gaat over het leven, hoe we de onbezonnenheid en onschuld verliezen. En vooral Ewan McGregor maakt de zoektocht als vader naar zijn verloren innerlijke kind zo interessant. Voor Arno kwam het verhaal hard binnen, in die mate dat hij het niet droog hield. We hebben het over de wijsheden van een teddybeer met een klein brein, over de vreselijke vertaling naar Janneman Robinson en ook wel gewoon over het leven in het algemeen. Doing nothing often leads to the very best kind of something. Dat is ons nieuwe mantra. Merci, Poeh!
- Mostra di più
