Episodi
-
De landelijke overheid heeft afgelopen week op verschillende onderwerpen laten zien een onbetrouwbare partner te zijn. Zowel op het gebied van wonen als onderwijs worden afspraken geschonden, waardoor er onrust ontstaat – terwijl die afspraken juist zijn gemaakt om de rust te bewaren. Doordat die afspraken worden geschonden, denkt macro-econoom Arnoud Boot dat het tijd is om meer ruimte te maken voor private financiering. 'Hoe maken wij ons minder afhankelijk van de overheid als de politiek zich ook ideologisch met universiteiten gaat bemoeien?’
Op welke manier bemoeit de landelijke politiek zich met de universiteiten?
Afgelopen week ging het in de Tweede Kamer ergens over details die eigenlijk niet eens zo belangrijk zijn, namelijk dat partijen als NSC, BBB en ook de VVD er in feite voor hebben gezorgd dat universiteiten voor een groot deel afscheid moeten nemen van de Engelse taal.
Wat mij dwarszit, is niet dat wij geen programma’s in het Nederlands zouden moeten hebben. Ik heb het altijd buitengewoon storend gevonden dat mijn eigen faculteit en mijn eigen universiteit – economie en bedrijfskunde, één van de grootste opleidingen op dat gebied in het land – volledig Engelstalig onderwijs moest aanbieden. Ik geef les aan 900 studenten en dat moest de afgelopen 10 à 15 jaar volledig in het Engels gebeuren. Dat had gewoon in het Nederlands kunnen zijn.
De overheid heeft gezegd: er moet meer balans komen. Dan is dit toch goed?
Dit is geen balans. Het was voldoende geweest om te zeggen dat grote opleidingen in het Nederlands toegankelijk moeten zijn. Door bijvoorbeeld te bepalen dat in ieder geval 50 procent van het onderwijs in het Nederlands moet zijn. Dan weet je dat daar alleen Nederlandstalige studenten op afkomen, of studenten die de moeite nemen om zich hier te acclimatiseren. Daarnaast heb je dan dat Engelstalige deel en daar kun je een numerus fixus op zetten.
Dat is cruciaal, want de groei van het aantal buitenlandse studenten was ook disproportioneel. Dat is door het financieringsmodel in feite door de overheid veroorzaakt. Want als ik het aantal buitenlandse studenten verdrievoudigde, kreeg ik een groter aandeel in de financiering die van het Rijk kwam. Dat is niet optimaal – dat kan niet – want alles barstte uit zijn voegen. Dus: het onderliggende probleem erken ik, maar de gekozen oplossing niet.
Welke oplossing zie je dan wel?
Nederland is achterdochtig tegenover private financiering – dat zou ervoor zorgen dat onderwijs en onderzoek gestuurd worden in een richting die niet in het maatschappelijk belang is. Mijn conclusie inmiddels is dat het opportunisme van de overheid om in te grijpen in de wetenschap, voortkomt uit de gedachte dat men de wetenschap niet vertrouwt. BBB, NSC en deels ook de VVD hebben iets tegen de intelligentsia. Die dieperliggende gevoelens gaan verder dan het besparen van een paar euro’s.
Dat maakt de overheid een onbetrouwbare partner, en daar moeten we proberen los van te komen. In de Verenigde Staten zie je dat de rijkste universiteit ter wereld – Harvard – zelfs in strijd is geraakt met een overheid die zich te veel met het beleid bemoeit. Dus is de vraag: hoe maken wij ons minder afhankelijk van de overheid als de politiek zich ook ideologisch met universiteiten gaat bemoeien? Dat is één van de gevaarlijkste ontwikkelingen van dit moment.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Uiteraard houden de mogelijke gevolgen van de handelsoorlog in de VS de gemoederen flink bezig, wereldwijd. Maar er zijn ook langetermijneffecten waar je je ogen niet voor kunt sluiten, zegt macro-econoom Edin Mujagic. Zo vormen de haperende economie, groeiende inflatie en rente en oplopende staatsschuld een giftige cocktail met mogelijk structurele gevolgen. ‘Dan kan een gewone recessie promoveren tot een grote depressie.’
De eerste zorg is de korte termijn, waarover ook het IMF zich over heeft uitgesproken. Het monetaire fonds voorziet wereldwijd een lagere economische groei, met name in de VS zelf, waar de raming voor dit en volgend jaar met bijna 1 procentpunt is verlaagd. En daar blijft het niet bij: ook een recessie blijft op de loer liggen, ondanks de lichte groei die nog altijd verwacht wordt. Maar één ding is zeker, zegt Mujagic: de inflatie zal de komende tijd fors oplopen – ongeacht de groeicijfers.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Episodi mancanti?
-
Decennialang heeft Nederland kunnen (in)teren op ‘vier vormen van dividend’: demografisch dividend, vredesdividend, gasdividend en mondialiseringsdividend. Al die jaren waren dat vanzelfsprekende inkomsten voor de staatskas, zegt Barbara Baarsma, hoofdeconoom van PWC en hoogleraar economie aan de Universiteit van Amsterdam. ‘Die dividenden zijn allemaal de afgelopen decennia uitgekeerd. Ze hebben mijn generatie een flinke economische meewind gegeven, maar die is nu weggevallen.’
Door vergrijzing en ontgroening daalt het aandeel van de beroepsbevolking, en daarmee het groeivermogen van de economie, zegt Baarsma – het demografisch dividend. ‘In de jaren 70 en 80 hebben we dat volop genoten, maar dat is weggevallen. En na de val van de Berlijnse Muur werd het vredesdividend uitgekeerd: door met defensie-uitgaven onder de afgesproken norm van 2 procent van het bbp te blijven hebben heel veel NAVO-lidstaten de afgelopen decennia miljarden uitgespaard.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Goud staat op een ‘all-time high’ van 3.500 dollar per 31 gram. De dollar verzwakt tegelijkertijd verder, Amerikaanse lange rentes lopen op en de aandelenkoersen in de VS zijn fors gedaald. ‘Het voelt als één groot circus dat maar doorgaat. Je krijgt bijna het idee dat de Amerikaanse president de economie bewust richting de afgrond stuurt’, zegt macro-econoom Edin Mujagic. ‘Wat we de afgelopen weken zagen, kun je niet meer afdoen met ‘oeps, dat zag ik niet aankomen’. Alles schreeuwt: wat ben je nou aan het doen?’
Wat wil de VS precies bereiken, denk jij?
De VS wil met elk afzonderlijk land een vrijhandelsverdrag sluiten. Dat lijkt het grote plan. Maar zo’n verdrag sluit je niet zomaar in negentig dagen, zelfs niet als je het al over alles eens bent. Neem bijvoorbeeld Japan. Dat land dacht: oké, als we richting een akkoord moeten, sturen we een delegatie naar Washington. Wat ze daar aantroffen was bijna onvoorstelbaar. De Amerikanen vroegen: ‘Wat hebben jullie te bieden?’ Waarop de Japanners terugvroegen: ‘Wat willen jullie van ons?’ En toen bleef het stil. De Amerikanen wisten dus niet eens wat ze wilden. En dat terwijl de importheffingen voor Amerikaanse producten in Japan juist relatief laag zijn. Als er dus één land is waarmee je snel een akkoord zou kunnen sluiten en het als succes kunt presenteren, dan is het met Japan. Maar zelfs dat lukt niet. Het is één groot circus.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Commitment is volgens macro-econoom Arnoud Boot hét thema van deze week. ‘Wat je gisteren als overheid vindt, moet je morgen ook nog vinden. Dat is belangrijk, want als je wil dat partijen investeren, dan doen ze dat niet voor morgen, maar voor de situatie van overmorgen.’ Het houden aan afspraken is daarin volgens Boot cruciaal. ‘Maar juist dat wordt aan alle kanten met voeten getreden.’
Wat zijn de gevolgen van het afnemende commitment internationaal?
Denk aan de handelsoorlog: dat is hét voorbeeld van dat je niet weet hoe de wereld morgen is. En waar ligt de grote schade? Bij de onzekerheid. Als je zou weten dat de huidige situatie blijft bestaan, dan past iedereen zich aan, is er iets minder economische groei, maar komt de economie wel weer op gang. Maar helaas weten we niet of de gekkigheid van vandaag ook die van morgen is, en dan ga je dus niet investeren.
Trump valt volgens jou juist hét voorbeeld van commitment aan: de centrale bank?
Ja, de Amerikaanse centrale bank was tot nu toe nog een van de weinige instellingen die hij met rust liet. De Fed heeft de afgelopen 80 tot 90 jaar een zekere onafhankelijkheid opgebouwd, maar zelfs dat lijkt nu niet meer onaantastbaar. De Amerikaanse overheid neemt gerechtelijke uitspraken al niet meer serieus, dus een echte aanval op de Fed zou ons niet meer moeten verbazen. En het punt is bovendien: we hebben centrale banken op afstand van de politiek geplaatst om de waan van de dag buiten te houden. Dat draait allemaal om commitment en voorspelbaarheid. Als die verdwijnt, ontstaat er onzekerheid.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Jerome Powell sprak, en de koersen gingen omlaag. Kennelijk heeft de Fed-baas gisteren iets gezegd waar de markten zich toch wel wat van aantrokken, concludeert macro-econoom Edin Mujagic. ‘Hij wees op de onzekerheid, en dat is op zich niets nieuws, maar hij splitste die onzekerheid wel even voor ons in twee stukken: onzekerheid over het toekomstige beleid én onzekerheid over de effecten daarvan op de economie.’
Eigenlijk is het gewoon nog onbekend terrein, die explosie van invoerheffingen: in honderd jaar waren ze niet zo hoog, dus hoe een economie daarop reageert is grotendeels giswerk. Wél constateerde Powell dat de aangekondigde heffingen ook aanzienlijk hoger zijn dan waar hij rekening mee had gehouden, zegt Mujagic. ‘Dat betekent dat ook de economische schade groter zal zijn dan waar hij rekening mee hield.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Het vertrouwen in de Amerikaanse economie lijkt flink weg te zakken. ‘Mensen maken zich zorgen over hun baan en inkomen, en maken zich tegelijkertijd zorgen over het feit dat de rekeningen die ze moeten betalen steeds hoger worden’, zegt econoom Edin Mujagic.
Hoewel de definitieve cijfers over de stand van de economie pas volgende maand verschijnen, zijn er al wel een groot aantal indicatoren die erop wijzen dat het beleid van de regering van Donald Trump tot dusver vrij desastreus uitpakt. ‘Het consumentenvertrouwen is in april gezakt als een baksteen’, aldus Mujagic. ‘De index die de verwachtingen aangeeft voor de economie voor het komende jaar, is naar het laagste punt sinds 1980 gedaald. De vooruitzichten met betrekking tot eigen financiën zijn nog nooit zo zwartgallig geweest. Het consumentenvertrouwen is gehalveerd sinds het aantreden van de nieuwe president, ook onder zijn eigen stemmers.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
De oogst van absurditeiten rond de Amerikaanse importheffingen was de afgelopen dagen weer groot. Neem de uitzondering voor smartphones, laptops en andere elektronische apparatuur die de Amerikaanse douane vrijdag presenteerde: die werd zaterdag alweer flink genuanceerd door de Amerikaanse minister van Handel Howard Lutnick. Zo creëer je alleen maar meer onzekerheid, zegt macro-econoom Edin Mujagic. ‘Zeg dan in hemelsnaam of die over een maand of over twee maanden wordt teruggedraaid.’
En dat is dezelfde Howard Lutnick die een paar dagen eerder zei dat de invoerheffingen op smartphones de hele smartphoneproductie terug zouden brengen naar de VS, zegt Mujagic. ‘Dus wat wíl je nou, wil je die banen nou wél of níet terug in Amerika?’ Daar blijft het niet bij, wat betreft de onbetrouwbaarheid van het Amerikaanse handelsbeleid. ‘In die hele klucht gebeuren er ook dingen die er echt toe doen, maar onder de radar blijven: Als de Amerikaanse hoogste rechters de wet uit de jaren 30 terugdraaien die de leiding van grote agentschappen beschermt tegen willekeur, kan de volgende stap het ontslaan van de Fed-voorzitter zijn. En als je het dan hebt over onzekerheid en onvoorspelbaarheid: you ain’t seen nothing yet, in goed Amerikaans.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
De Nederlandse politiek bedient zich veel te vaak en veel te makkelijk van het woord crisis, vindt macro-econoom Arnoud Boot. En dat helpt niet bij het besturen van een land. Het werkt kortetermijnoplossingen in de hand. Dus het woord crisis staat op gespannen voet met zinvolle oplossingen, vindt de macro-econoom. Die hebben namelijk altijd balans tussen korte en lange termijn.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Door de verrassende rust op de financiële markten kan macro-econoom Arnoud Boot zelf ook tot rust komen. Maar dit oog van de orkaan waarin we zitten, is eigenlijk de stilte voor de storm, denkt hij. Want inmiddels wordt duidelijk welke richting de Amerikaanse regering opgaat en wat de strategie van president Donald Trump is.
Welke contouren zie je ontstaan?
Er zijn twee belangrijke punten. Enerzijds heeft Trump afgelopen week zijn Liz Truss-moment gehad. De kortstondige Britse premier slaagde erin om de financiële markten geweldig onder druk te zetten. De rente liep enorm op en de financiering van de Engelse staatsschuld kwam in het geding. Trump heeft eigenlijk bijna hetzelfde meegemaakt. De Amerikaanse rente liep sterk op. Dat was vervelend voor de Verenigde Staten, gezien de hoge tekorten en de hoge staatsschuld. Dat voelde hij meteen, en hij moest dus een stap terugzetten.
Om zijn gezicht te redden, heeft hij uitgehaald naar China. Dat land moet in de hoek gedreven worden; daar kan hij zich nu volledig op richten. Met de rest van de wereld kan hij iets rustiger omgaan. Je kunt proberen China te isoleren, maar dat maakt je nog niet los van de rest van de wereld. China heeft namelijk grote invloed in andere landen en zal zijn economische ontwikkelingsmogelijkheden ook via die andere landen benutten.
Hoe moet ik dat dan voor me zien?
China heeft grote investeringen in het buitenland, onder meer in Afrika. Het zou voor China geen rare vervolgstap zijn om Afrika als een soort productiefaciliteit te zien. Dus als Trump China wil isoleren, zal hij opnieuw moeten uithalen naar andere landen. Dan wordt het weer onoverzichtelijk. De China-strategie van de VS betekent dus nog meer beleidsonzekerheid. Het is niet zo dat we op dit moment kunnen concluderen dat een merkwaardige periode achter ons ligt.
We bevinden ons in een stabiele fase op het niveau van totale beleidsgekte. Er zijn hogere handelstarieven ingevoerd voor sommige landen, en niet voor andere. Landen zullen hun economie daaraan aanpassen, want dit is de nieuwe realiteit. Maar die realiteit kennen we niet, omdat Trump gedwongen zal zijn verdere stappen te zetten als hij zijn strategie ten opzichte van China wil voortzetten. En die strategie móét hij voortzetten. Die aanhoudende onzekerheid vertaalt zich onder meer in hogere rentes, maar ook in tegenvallende investeringen in de Verenigde Staten.
Maar dat is toch juist het grote speerpunt van het beleid van Trump?
Dat was z’n mantra richting de wereld. In zijn ogen wordt de VS buitenspel gezet door de rest van de wereld, en hij wil dus dat bedrijven gaan investeren in productiefaciliteiten in Amerika. Maar door diezelfde aanhoudende beleidsonzekerheid gelooft eigenlijk niemand meer dat we teruggaan naar een rustige wereld, tenzij er echt heel nieuw leiderschap komt. En ik kan je garanderen: dat gaat nog wel even duren.
Bedrijven durven die investeringen gewoon niet aan. Dus: geen nieuwe fabriek in Amerika, geen nieuwe productielijn, niks. Dat gaat gewoon niet gebeuren. Juist door diezelfde onzekerheid. En dan heb je dus het paard achter de wagen gespannen. Dan zorg je er zélf voor dat die investeringen in je eigen land niet doorgaan, terwijl dat juist het hele idee was. En je hele China-strategie zorgt er dan eigenlijk alleen maar voor dat die onzekerheid permanent blijft.
Wat betekent dat concreet voor de VS?
Eigenlijk moeten we op twee dingen terugkomen. Eén is dat de dollar zich ontwikkelt op een manier waarop die dus verzwakt, nadrukkelijk verzwakt ten opzichte van de euro. Een zwakke dollar is een teken van zwakte van de Verenigde Staten. Amerika wordt daardoor dus minder interessant om in te investeren. Dat betekent ook dat je minder dollars nodig hebt.
De dollar verzwakt en de economische groei in Amerika gaat daar echt onder lijden. Als je dat vertrouwen hebt weggeslagen, dan is het heel moeilijk om dat terug te krijgen. De vraag is wat dat betekent voor de toekomst en het internationale financiële systeem.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
De financiële markten reageren opgelucht nu Trump een groot deel van zijn importheffingen met 90 heeft gepauzeerd. Macro-econoom Edin Mujagić is blij met die heffingenpauze, maar is ook nog niet gerust op wat de toekomst gaat brengen in Amerika. ‘De hele wereld is afhankelijk van hoe Trump op een ochtend wakker wordt.’
Wat heeft Trump overtuigd, denk je?
‘Er kwam deze week steeds meer weerstand vanuit de Republikeinse partij. De checks and balances in Amerika werken dus wel, dat is goed nieuws. Maar misschien nog wel belangrijk in dit opzicht, is de tucht van de obligatiemarkten. Die kunnen alles en iedereen intimideren en dat is wat we gisteren hebben gezien. Die Amerikaanse rente liep op, waar Trump die juist omlaag wilde drukken. Dat is niet gelukt. De Amerikaanse 30-jarige rente is nu hoger dan de Griekse 30-jarige rente. Die rentes zijn gestegen en dat heeft uiteindelijk meegespeeld in het besluit om even te pauzeren. Dat leidt tot de opluchting.’
Hoe terecht is die opluchting?
‘De financiële markten staan overal op groen, maar laten wij in die euforie een aantal zaken niet vergeten. De 10 procent-heffing blijven gewoon staan, de 25 procent naar Canada en Mexico ook, net als de heffingen van ruim 100 procent richting China. Die draconische heffingen die aangekondigd zijn, die zijn alleen gepauzeerd. Over 90 dagen kan het zo ver zijn. Dat is het hele punt. Er is geen pijl op te trekken. Er is heel veel onzekerheid al geweest en die onzekerheid is na gisteren niet kleiner geworden, maar groter geworden. Als de economie ergens een hekel aan heeft, dan is het onzekerheid. Bovendien, er is schade aan het imago van de VS. Voorheen wist je wat je aan Amerika had, het is nu totaal onvoorspelbaar. Waarom zou je nog vertrouwen hebben, je bent letterlijk als hele wereld afhankelijk is van hoe Trump op een ochtend wakker wordt.’
Hoe bedoel je?
‘Als hij een beetje goede stemming heeft, dan kan het allemaal meevallen. Als hij slecht geslapen heeft, kan hij zomaar zeggen, die pauze van 90 dagen ga ik pas volgende week invoeren. De koopkracht van de Amerikanen en de bestaanszekerheid van de Amerikanen is afhankelijk van één man die er nog drieënhalf jaar zit. Die volatiliteit die we de afgelopen dagen hebben gezien, ik denk dat we die nog enige tijd aanhouden.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Hoewel de directe entourage van Donald Trump de ingestelde importheffingen nog steeds met vol enthousiasme ondersteunt, neemt het totale aantal aanhangers af. Waaronder Tesla- en SpaceX-chef Elon Musk, die Trump-adviseur en geestelijk vader van de importheffingen Peter Navarro ‘dommer dan een zak stenen’ heeft genoemd. ‘Het heeft veel weg van een mop, maar het is de harde werkelijkheid’, zegt macro-econoom Edin Mujagić.
Musk kennen we wel, maar wie is Navarro?
Peter Navarro is een gepromoveerd econoom, hoogleraar met veel publicaties op zijn naam. Waaronder het boek Death by China. In veel van zijn boeken, en ook in interviews, haalt hij een andere econoom aan: Ron Vara. Dat is niet alleen de goeroe van Navarro, maar vooral een niet-bestaand persoon. Zijn naam is een anagram van zijn eigen achternaam. Een verzonnen figuur dus: Ron Vara bestaat niet en heeft geen Harvard-diploma. Allemaal niet waar.
Maar dit is wél de man die de huidige Amerikaanse importheffingen heeft bedacht – zoals hij dat in de eerste termijn van Trump ook al deed met heffingen op staal en aluminium. Hij beweerde toen dat geen enkel ander land tegenmaatregelen zou nemen, omdat de Verenigde Staten een veel te grote speler zouden zijn. Niets bleek minder waar: er was geen enkel land dat géén tegenmaatregelen heeft genomen. Nogmaals: het is geen mop. Maar voorspellen kan Navarro ook niet.
Wat heeft Navarro over deze importheffingen gezegd?
Volgens Navarro zijn importheffingen geen belasting, maar de officiële definitie spreekt dat tegen. Het is letterlijk een tax on foreign goods. En hij heeft gezegd dat de gemiddelde Amerikaan er niks van zou merken – maar die merkt het nu al. De lijst met mopachtige uitspraken wordt alleen maar langer.
Want in de Amerikaanse Senaat is gisteren gesproken over de heffingen, waarbij de vraag werd gesteld waarom Australië een heffing van 10 procent opgelegd heeft gekregen. Terwijl Australië zelf geen heffingen oplegt aan de Verenigde Staten, en de VS zelfs een handelsoverschot heeft met Australië.
Is al duidelijk hoe het Amerikaanse bedrijfsleven reageert op de heffingen?
In een forum voor mkb-bedrijven is de stemming weleens beter geweest. Een ondernemer vertelt dat hij voor ruim 3000 dollar aan onderdelen heeft besteld in China, maar dat hij ze pas mag meenemen uit het depot als hij eerst 2500 dollar extra afrekent vanwege de importheffingen.
Iemand anders zegt dat zijn vaste leverancier in China is gestopt met het versturen van onderdelen, omdat het goedkoper is om de spullen naar andere landen te sturen. Maar deze Amerikaanse ondernemer is afhankelijk van precies deze goederen, die nergens anders te krijgen zijn, en besluit zijn onderneming dan maar te sluiten.
De grote bedrijven merken dit ook, maar voor mkb-ondernemingen is het extra wrang. En dat is de ruggengraat van de economie.
En dus lijkt een Amerikaanse recessie steeds waarschijnlijker?
Het verbaast me niet dat veel banken en economen verwachten dat de Amerikaanse economie in een recessie terechtkomt en dat de inflatie zal stijgen. Want vroeg of laat zou je de gevolgen hiervan in de harde cijfers moeten zien – over economische groei, werkgelegenheid en banen.
Het laatste banencijfer van afgelopen vrijdag was heel goed. Ook de Amerikaanse president zei: niks aan de hand. Maar het betreft het aantal nieuwe banen in maart, gebaseerd op een ondervraging die halverwege die maand is uitgevoerd. Dat zegt dus helemaal niets over de situatie nu.
Op 2 mei krijgen we nieuwe banencijfers voor de maand april – daarin zou je dus al de eerste gevolgen kunnen zien. Op 13 mei volgen de inflatiecijfers voor april, en op 15 mei de PPI-cijfers (producentenprijzen) voor diezelfde maand. Op cijfers over de economische groei moeten we nog wat langer wachten: eind deze maand komen de cijfers over het eerste kwartaal. Dat is laat, gezien de internationale onrust. De cijfers over het tweede kwartaal verschijnen pas op 30 juli.
Maar volgens realtimecijfers krimpt de Amerikaanse economie nu al.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
De afgelopen dagen laten zich volgens macro-econoom Edin Mujagic vooral omschrijven als bizar. De importheffingen van de Amerikaanse Trump liet de financiële markten op haar grondvesten schudde en kleurden de wereldwijd beurzen dieprood. Langzaam krabbelen de beurzen weer terug, maar de verwachting is dat de volatiliteit nog wel even zal aanhouden. Dus heerst de grote vraag: waarom doet Trump dit?
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
De hoop van de wereld is gevestigd op de Amerikaanse consument. Zij zullen de pijn van Trumps tarievenoorlog hard voelen, zegt macro-econoom Edin Mujagic. Zij zullen druk op de regering in Washington moeten opvoeren, in de hoop dat Trump een ‘u-bocht maakt' en zijn beleid herziet.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Donald Trumps ‘Liberation Day’ laat ook vandaag nog zijn sporen na op de financiële markten. ‘Het is heel bijzonder allemaal’, zegt macro-econoom Arnoud Boot. ‘Wie had gedacht dat een land ,dat we als bondgenoot zagen en toch als een verstandig land beschouwden, zó uit de bocht kon schieten?’
Trumps handelsbeleid is niet alleen maar het werk van één man, benadrukt Boot, maar er is een bepaalde voedingsbodem waar hij gebruik van maakt. 'Dat heeft veel te maken met het buitenland als vijand afschilderen en als gebied wat je al jarenlang beet neemt, en dat je daar nu eindelijk eens actie tegen onderneemt. En dat werkt geweldig, een vijand aan de buitenkant! Dat is ook een gedachte die je in de geschiedenis nadrukkelijk ziet.'
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Als een student het tarievenverhaal van Donald Trump van gisteravond als werkstuk had ingeleverd, was die weggestuurd met een onvoldoende én een levenslang verbod om economie te gaan studeren, zegt macro-econoom Edin Mujagic. ‘Uit nieuwsgierigheid zou de docent daar nog de vraag bij gesteld hebben of die student tegelijkertijd dronken én high was. Een andere verklaring heb ik niet, wat we gisteren gehoord hebben is totale economische nonsens.’
Hoe lang die economische nonsens stand kan houden? Mujagic heeft geen idee. Wel snapt hij waarom deze sessie niet een dag eerder was. ‘Gegeven de mate van nonsens denk ik dat de helft van de wereld dan echt had gedacht dat het een 1 aprilgrap betrof. Dus ik denk dat ze het daarom over 1 april heen hebben getild. Ik ga de komende maanden vooral kijken naar de reacties in de Verenigde Staten: nu stonden ze te juichen om de stoere taal en de daadkracht. Maar dat waren de woorden. Nu zijn we aanbeland in de fase van de daden.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Bijna 3500 euro bedraagt het modaal inkomen op dit moment in Nederland. Genoeg voor je boodschappen en af en toe een terrasje, maar lang niet toereikend voor een hypotheek, zegt macro-econoom Edin Mujagic. ‘Als je van je modale inkomen een huis wilt kopen, dan gaat je dat niet lukken.’
Overigens is het belangrijk om te beseffen dat het modaal inkomen iets anders is dan het gemiddelde inkomen, benadrukt Mujagic: als je alle Nederlanders op een rij zet en je pikt de middelste persoon eruit, dán tref je iemand die zo’n 3500 euro per maand verdient. ‘Dat is toch iets anders dan het gemiddelde inkomen, dat een vertekend beeld geeft doordat je alle hele hoge en hele lage inkomens meeweegt.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Hoewel de inflatie in maand licht is gedaald ten opzichte van de maand ervoor naar 3,7 procent, is het percentage nog steeds behoorlijk hoog. Dat concludeert macro-econoom Edin Mujagic die politiek Den Haag oproept om iets aan die inflatie te doen. ‘Niet alleen omdat het cijfer te hoog is, maar er staat veel meer op het spel, namelijk het concurrentievermogen van Nederlandse bedrijven.’
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
Het Italiaanse financiële systeem dreigt in handen te komen van enkele extreem vermogende figuren, vreest macro-econoom Arnoud Boot. Het gaat om de Italiaanse bouw- en vastgoedtycoon Francesco Gaetano Caltagirone en de familie Del Vecchio, met haar investeringsvehikel Delfin. 'Zij dreigen ongeveer het hele financiële systeem in Italië in handen te krijgen.'
See omnystudio.com/listener for privacy information.
-
De VS is van plan heffingen op te leggen aan niet-Amerikaanse schepen aanleggen in Amerikaanse havens, een ingrijpende maatregel in te voeren die gevolgen kan hebben voor de internationale scheepvaart en de wereldhandel. ‘Ook als een bedrijf veel niet-Amerikaanse schepen in de vloot heeft, komt er een heffing aan’, zegt Menno Middeldorp, hoofd van Rabo Research.
De maatregel kan, wanneer deze wordt doorgevoerd, leiden tot een stijging van meer dan 500 dollar per container. Deze nieuwe heffingen zouden kunnen leiden tot grote gevolgen voor de internationale handel, vergelijkbaar met de verstoringen die we zagen tijdens de blokkade van het Suezkanaal. ‘Het kan ook impact op de inflatie hebben, met een verwachte verhoging van 0,3 tot 0,5 procent.’
Op dit moment is er echter nog onzekerheid over of het plan daadwerkelijk doorzet. ‘Het plan is bekend gemaakt, maar we weten nog niet of dit allemaal doorgaat. Als het doorzet, zal het zeker een prijsimpact hebben’, aldus Middeldorp.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
- Mostra di più
