Folgen
-
Matteo Garrone - wielki miłośnik baśni i mitologii, opowiada w swoim najnowszym filmie o dramacie uchodźców z Dakaru walczących o lepsze jutro w Europie. O młodych ludziach walczących o realizację swoich marzeń. Wyobraźnia ma wielką moc i pozwala bohaterom wyjść z niejednej trudniej sytuacji.
Garrone w większości swoich filmów ukazał rąbek współczesnego świata, który rządzi się własnymi prawami, funkcjonuje niejako na opak. Jak wyznał w wywiadzie dla Filmwebu twórca kinowej "Gomorry": "Wydaje mi się, że w mojej filmografii rzeczywiście można odnaleźć pewną prawidłowość. Kiedy zabieram się za współczesne historie, lubię pogłębiać w nich aspekt mroku, tajemnicy i baśniowości. A gdy zajmuje się baśniami, to uciekam od wszelkich ozdobników na rzecz naturalizmu. Szukam we wspomnianych tekstach wówczas tej "płaszczyzny antropologicznej". Dla mnie środki mają odpowiadać przede wszystkim potrzebom historii. Muszą bić w zgodzie z jej sercem".
⬛ Tematyka spotkania 👉 Jak Garrone opowiada o dramacie uchodźczym i wizji współczesnej Europy jako "Ziemi obiecanej"; - Na ile "Ja, Kapitan" wpisuje się w dotychczasową twórczość Włocha zarówno tematycznie jak i formalnie? 👉 W jaki sposób twórca "Pinokia" i "Pentameronu" opowiada o marzycielach i podróżnikach? - Jak film Garrone został odebrany na światowych festiwalach, jak w ojczyźnie? 👉 W jaki sposób Garrone wykorzystuje muzykę w swoim najnowszym filmie? -
Fehlende Folgen?
-
Serdecznie zapraszamy na kolejny (69.!) odcinek Accademii Włoskiego Kina! Tym razem zmierzymy się z ikonicznym dziełem Bernarda Bertolucciego – „Wiek XX” [Novecento – org.] (1976), a mierzyć się będą (rzecz jasna wspólnie z Państwem):
👉 Wojciech Tutaj – podróżnik, filmoznawca, autor związany m.in. z portalem Filmweb, miesięcznikiem „Kino”, czasopismem „Ekrany”, „Kulturą Liberalną” i „Magazynem Filmowym SFP”;
👉 Patrycja Mucha – krytyczka filmowa i kulturoznawczyni, dyrektorka artystyczna Timeless Film Festival Warsaw, związana z „Na wyrywki” oraz „Wtem, piosenka":
👉 Veikko Suvanto – znawca i pasjonat kina, tłumacz, poliglota.
🐭🌻 -
Serdecznie zapraszamy na kolejny (69.!) odcinek Accademii Włoskiego Kina! Tym razem zmierzymy się z ikonicznym dziełem Bernarda Bertolucciego – „Wiek XX” [Novecento – org.] (1976), a mierzyć się będą (rzecz jasna wspólnie z Państwem):
👉 Wojciech Tutaj – podróżnik, filmoznawca, autor związany m.in. z portalem Filmweb, miesięcznikiem „Kino”, czasopismem „Ekrany”, „Kulturą Liberalną” i „Magazynem Filmowym SFP”;
👉 Patrycja Mucha – krytyczka filmowa i kulturoznawczyni, dyrektorka artystyczna Timeless Film Festival Warsaw, związana z „Na wyrywki” oraz „Wtem, piosenka":
👉 Veikko Suvanto – znawca i pasjonat kina, tłumacz, poliglota.
🐭🌻 -
Wspólnie z TimelessFFW serdecznie zapraszamy na kolejny odcinek Accademii Włoskiego Kina, w którym porozmawiamy o włoskim mistrzu kina - Luchino Viscontim! Swoistą kanwą naszego spotkania jest kolejna edycja festiwalu, na którym zaprezentowanych zostanie sześć filmów maestro w ramach sekcji „Luchino Visoconti: W kostiumie”.
„Bogate, pełne przepychu wnętrza, strojne kostiumy i barokowa wręcz wrażliwość: Luchino Visconti znany był z filmowego maksymalizmu, który uosabiają zwłaszcza jego filmy kostiumowe i historyczne. W połączeniu z włoskim temperamentem kino autora Lamparta jest ucztą dla kinomanów i kinomanek rozsmakowanych w wizualnej i muzycznej stronie kina”. [Timeless Film Festival Warsaw]
🌻🐭 -
Serdecznie zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach Accademii Włoskiego Kina, w którym wspólnie z nieocenioną Anną Osmólską-Mętrak porozmawiamy o twórczości Nanniego Morettiego oraz jego najnowszym filmie "Lepsze jutro" - w kinach od 8 marca. Dystrybucja: Mayfly.
Serdecznie zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach Accademii Włoskiego Kina, w którym wspólnie z nieocenioną Anną Osmólską-Mętrak porozmawiamy o twórczości Nanniego Morettiego oraz jego najnowszym filmie "Lepsze jutro" - w kinach od 8 marca. Dystrybucja: Mayfly.
Cała filmografia Nanniego Morettiego jest przesiąknięta autoironią, autotematyzmem i autobiografizmem. Za pomocą kamery Włoch otwarcie pokazał, że „społeczno-politycznym ideom” trzeba być wiernym nie tylko na piśmie, ale też w praktyce; za sprawą swoich dzieł reżyser stawia bardzo trafne, socjologiczne diagnozy, które nie boją się ukazywania włoskiego narodu jako pełnego sprzeczności i niedoskonałości. Już od czas jego debiutu („Io sono un autartico”, tłumaczony jako „Jestem samowystarczalny” [1976]), Moretti rzeczywiście udowodnił, że jest twórcą o "własnym, niepowtarzalnym głosie" i niezależnym spojrzeniu, zdecydowanie oderwanym od prawideł „filmowego mainstreamu”.
Twórczość Morettiego doczekała się na przestrzeni lat znaczących wyróżnień, przede wszystkim na prestiżowym Festiwalu Filmowym w Cannes (m.in. „Złota Palma” za „Pokój syna”, [La stanza del figlio, 2001]; ostatnia jak dotąd w historii współczesnego włoskiego kina). Na Półwyspie Apenińskim natomiast jego filmy od zawsze często dzieliły krytykę, a przede wszystkim publiczność. Po premierze „Słodkich snów” (Sogni d’oro, 1981) na festiwalu w Wenecji – surrealistycznej opowieści o zdolnym reżyserze w kryzysie, w której doszukiwano się odniesień do autotematycznego arcydzieła Felliniego – sam mistrz Sergio Leone miał ponoć powiedzieć, że dzieło Morettiego to „raczej 1 i ¼ niż 8 i ½”.
🐭🌻 -
W marcu 2023 roku przyjrzeliśmy się w ramach naszych działań edukacyjnych twórczości Miki Kaurismäkiego, twórcy silnie zabarwionych włoskością dzieł: "Rosso" oraz "Helsinki - Napoli". Razem z naszym przyjacielem, tłumaczem i znawcą kina Veikko Suvanto pomyśleliśmy, że warto przyjrzeć się tym razem filmografii młodszego z braci.
W szczególności jego trylogii (a już właściwie tetralogii!) na cześć i chwałę fińskiego proletariatu ("Cienie w raju", "Ariel", "Dziewczyna z fabryki zapałek", 1986-1990). O jakich bohaterach i bohaterach opowiada Kaurismäki? Czego możemy się dowiedzieć o Finlandii i fińskim społeczeństwie z seansu tetralogii? Jak zdefiniować charakterystyczny styl narracyjno-wizualny fińskiego artysty? Czy w jego przypadku możemy mówić o "renesansie czułego realizmu"? Na te oraz inne pytania spróbujemy odpowiedzieć podczas naszego najbliższego spotkania Accademii Extra.
Aki Kaurismäki to prawdziwa legenda kina. Fiński reżyser, scenarzysta, montażysta i producent filmowy, a swojego czasu również krytyk filmowy i listonosz! Oddany miłośnik psów, które stale pojawiają się w realizowanym przez nich kinie. Reżyser wielokrotnie nagradzanych na świecie filmów, takich jak "Człowiek bez przeszłości", "Człowiek z Hawru" czy "Po tamtej stronie".
SŁOWNICZEK KAURISMÄKI–POLSKI 🇫🇮 🇵🇱
Onni = szczęście
Toivo = nadzieja
Rakkaus = miłość
Työ = praca
Työläinen = robotnik
Varjo = cień
Valo = światło
Ihminen = człowiek
Mies = mężczyzna
Nainen = kobieta
Tyttö = dziewczyna
Poika = chłopiec
Musiikki = muzyka
Tango = tango
Rokki = rock’n’roll
Parsa = szparag
Kahvi = kawa
Viina = wódka
Viini = wino
Koira = pies
Ankka = kaczor
Kauris = jeleń
Kaurismäki = jelenia góra, jelenie wzgórze!
🌻🐭 -
Serdecznie zapraszamy na kolejny odcinek Accademii Włoskiego Kina, w którym porozmawiamy o najnowszym filmie wspaniałej włoskiej reżyserki Alice Rohrwacher, "La Chimera" (2023).
Film będziemy mogli obejrzeć w polskich kinach dzięki Aurora Films od piątku, 19 stycznia.
A wcześniej zapraszamy na rozmowę z jednym z największych autorytetów w dziedzinie włoskiego kina i włoskiej kultury, dr Anną Osmólską-Mętrak! Uwielbiana przez nas Ania Osmólska-Mętrak, "matka chrzestna" naszych działań edukacyjno-filmowych!
👉 Fabuła filmu: Chimera jest metaforą skarbu niemożliwego do znalezienia i celu niemożliwego do osiągnięcia. Do małej nadmorskiej miejscowości przybywa młody angielski archeolog Arthur, który stracił sens życia po śmierci ukochanej. Arthur przyłącza się do grupy złodziei dzieł sztuki, plądrujących starożytne groby. W najnowszym filmie reżyserka powraca do pytania, które zadawała już w "Cudach". Co powinniśmy zrobić z przeszłością? Czy przeszłość jest po prostu światem utraconym, czy też jest nierozerwalnie związana z naszą teraźniejszością?
🐭🌻 -
Serdecznie zapraszamy na kolejny odcinek Accademii Włoskiego Kina.
Naszym gościem będzie Łukasz Adamski, z którym porozmawiamy o reprezentacjach włoskiej mafii na ekranie. Szczególnie ważna będzie opowieść o wzruszającym filmie Pifa z 2013 roku, "Mafia zabija tylko latem" (La mafia uccide solo d' estate). -
Serdecznie zapraszamy na spotkanie wokół najnowszego filmu Marco Bellocchio pt. „Porwany” (Rapito, 2023), o którym porozmawiamy z krytyczką filmową - Klarą Cykorz.
Tym razem, Bellocchio przygląda się dramatycznej historii Edgarda Mortarty.
W 1858 roku w żydowskiej dzielnicy Bolonii żołnierze papieża Piusa IX (Paolo Pierobon) wdzierają się do domu rodziny Mortara. Z rozkazu kardynała mają zabrać 7-letniego Edgardo (Enea Sala). Chłopiec został potajemnie ochrzczony przez jego opiekunkę, gdy był mały, przez co zgodnie z papieskim prawem musi zostać wychowany w wierze katolickiej. Rodzice Edgardo nie zgadzają się z takim postępowaniem i robią wszystko, by odzyskać syna. Mortarowie są popierani przez opinię publiczną i międzynarodową społeczność żydowską, jednak Kościół katolicki i papież Pius IX nie zgadzają się na zmianę doktryny i zwrot dziecka. Staje się to przyczynkiem do bitwy politycznej, w której stawką jest demokracja i zjednoczenie Włoch.
🐭🌻 -
Dzieło Scoli skupia się na losach trzech mężczyzn, którzy poznali się jeszcze za czasów II WŚ. Gianni (Vittorio Gassman), Nicola (Stefano Satta Flores) i Antonio (Nino Manfredi) walczyli jako partyzanci przeciwko faszyzmowi. Mężczyźni zaprzyjaźniają się, choć w „nowej Italii” cudu ekonomicznego, każdy z nich obejmie inny model działania, inną strategię na własne życie.
Do jakich refleksji dojdzie ta trójka, kiedy po długich latach dojdzie do ponownego spotkania? Co wydarzyło się z ich marzeniami, ideałami, miłościami? Komu się udało odnieść życiowy sukces, a którego z nich możemy określić największym „emocjonalnym bankrutem”? Co Scola chce nam powiedzieć o historii swojej ojczyzny i postawach swoich rodaków? W jaki sposób ceniony reżyser przygląda się tej „wielkiej ludzkiej odysei”, różnym dekadom?
Na te oraz inne pytania odpowiemy sobie już wkrótce!
🐭🌻 -
Rozmowa o „Kaliguli” (1979) Tinto Brassa była do tej pory rozmową o przełamywaniu tabu, rozbuchanej erotyce (graniczącej z pornografią) i obyczajowych standardach Hollywoodu. Po latach od premiery głośnego i kontrowersyjnego widowiska, które przenosi nas do Starożytnego Rzymu, widać jak na dłoni, że wszystkie głosy krytyczne pomijały artystyczną doniosłość filmu.
Dekadencka wizja imperium uginającego się pod ciężarem własnych, chorych ambicji, portret władzy absolutnej zdeprawowanej do cna czy potraktowanie uciech cielesnych jako metafory zatracenia się w nieograniczonej wolności, to tylko pojedyncze ziarnka zasiane przez włoskiego reżysera na polach interpretacji.
Imponujący rozmachem i realizacyjną bezkompromisowością „Kaligula” pozostaje jednocześnie symbolem świetności i upadku Nowego Hollywood - budowanego wytrwale od końca lat 60., ale zmiecionego przez Kino Nowej Przygody i konserwatywny wiatr lat 80. Warto przyjrzeć się ponownie (arcy)dziełu Brassa, by odrzucić uprzedzenia, pochopne sądy, polityczną poprawność i zachwycić się jego filmowym monumentem. Zwłaszcza teraz, gdy w Cannes zaprezentowano nową wersję „Kaliguli” i przyszła pora na zweryfikowanie krzywdzących opinii krążących od dekad.
W.T.
▬▬▬
🐭🌻 -
Serdecznie zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach Accademii Extra! Gościem specjalnym odcinka będzie reżyser Marcin Bortkiewicz, z którym porozmawiamy przede wszystkim o jego najnowszym filmie "Tonia" (2023). Nie zabraknie także innych wątków związanych z twórczością naszego gościa.
Spotkanie poprowadzi duet Diana Dąbrowska & Robert Siwczyk. -
Serdecznie zapraszamy na spotkanie poświęcone jednej z najważniejszych włoskich reżyserek w dziejach kina - Lilianie Cavani.
Co wiemy o postaci Liliany Cavani i jej zaangażowanym społecznie, odważnym tematycznie kinie? Kim są bohaterowie i bohaterki jej filmów? W jaki sposób Cavani przygląda się historii Italii? Bolesnej przeszłości Europy i świata? Dlaczego jej „Nocnego portiera” uważa się dziś za film przełomowy i kultowy? W jaki sposób Włoszka przywraca na ekranie traumatyczne wydarzenia II WŚ, dzieje III Rzeszy? -
Twórczość Emanuele Crialesego jest przesiąknięta mitem wolności. Jego bohaterowie i bohaterki pragną poszerzenia własnych granic bądź ich całkowitego zatarcia. Skazani na niezrozumienie i społeczny ostracyzm zmuszeni są do ucieczki. Czasami jest to ucieczka w świat marzeń, ale zdarzają się przykłady bardziej bezpośrednich „uników rzeczywistości”. W szczególności kobiety i dzieci wystawione są w tej konfiguracji na okrutną przemoc, a przejawy ich – szeroko rozumianej – inności stają się zagrożeniem dla całej społeczności.
Migracje duszy i ciała to jeden z wiodących motywów w twórczości Włocha. Proces tranzycji stanowi ważny składnik tożsamości samego reżysera, a historia Adriany/Andrei z jego ostatniego filmu #Bezmiar (L’ Immensita’) jest w dużej mierze inspirowana jego własnymi doświadczeniami. Choć informacja ta stała się jawna dopiero po ostatnim Festiwalu Filmowym w Wenecji, Crialese był od samego początku kariery skupiony na postaciach, które czują się w swoim otoczeniu inne, nieakceptowane. Na postaciach poszukujących jakiegokolwiek znaczenia w świecie i miejsca, w którym mogłaby się zamanifestować prawda o ich życiu, marzeniach i potrzebach.
👉 Kim są bohaterki i bohaterowie Crialesego? Kogo znajdziemy w jego galerii postaci? 👉 Jakie epoki, czasy i światy poznajemy w twórczości Włocha? Jak Crialese opowiada o emigracji? 👉 Na czym zasadza się wyjątkowość stylu filmowego Włocha i dlaczego blisko mu do „La Strady” Felliniego i „Ziemia drży” Viscontiego? 👉 Co wiemy o włoskich rolach wspaniałej Penelope Cruz? Jakie włoskie filmy z udziałem divy warto znać?
🐭🌻 -
Serdecznie zapraszamy na spotkanie poświęcone filmowi „Pod ziemią” (Il buco, 2022) w reżyserii #MichelangeloFrammartino.
Urodzony w Mediolanie reżyser i scenarzysta to jeden z najciekawszych i najbardziej autorskich głosów we współczesnej panoramie włoskiego kina. Frammartino opowiada o bezpowrotnych „mutacjach antropologicznych” i „utraconych światach”, jakie dotknęły jego ojczyznę; w „Pod ziemią” bardzo ważnym kontekstem interpretacyjnym jest specyfika czasu akcji, czyli rok 1961 (włoski boom ekonomiczny był wówczas w pełnym rozkwicie).
Co wiemy o stylu i filozofii twórczej Frammartino? Z jakich metafor i zabiegów wizualnych korzysta reżyser, aby opowiedzieć o napięciu między naturą a cywilizacją? Co o własnej ziemi mówi nam twórca zanurzając się właściwie pod jej powierzchnię? Co odnajdziemy pod koniec tej – niemalże metafizycznej – podróży? Na te oraz na inne (Wasze!) pytania odpowie Filmoznawczyni Diana Dąbrowska!
Dystrybutorem filmu jest Stowarzyszenie Nowe Horyzonty. -
Serdecznie zapraszamy na spotkanie z krytykiem filmowym, autorem wielu podcastów (w tym podcastu „Powtórka z Morgensterna”) Maciejem Kędziorą. Maciej powraca do naszej Accademii po raz drugi; za pierwszym razem przerabialiśmy wspólnie wielki klasyk ciemna italiano, czyli „Złodziei rowerów” (Ladri di biciclette, 1948) Vittoria de Siki i Cesare Zavattiniego.
Porozmawiamy m.in. o: 👉 Włoskiej tradycji komediowej commedia all’ italiana i odważnej próbie Morgensterna przełożenia tej właśnie konwencji na polski grunt; 👉 Połączeniach między filmem Morgensterna a oscarową komedią Germiego; 👉 Reprezentacjach „polskości” i „włoskości” w „Dwóch żebrach Adama”; 👉 Środkach filmowych i stylistyce w jakiej operował w tamtym okresie Morgenstern w przestrzeni własnej filmografii; 👉 Wyjątkowości filmu Morgensterna na tle ówczesnej polskiej produkcji komediowo-rozrywkowej; 👉 Kulisach powstania filmu.
🐭🌻 -
Zapraszamy na filmową podróż z Helsinek do Napoli z naszym przyjacielem, świetnym badaczem i znawcą kina, Veikko Suvanto! #VeikkoSuvanto – Fin, który już od ponad dekady mieszka w Polsce.
Tłumacz, filolog (specjalizacja: języki słowiańskie, m.in. polski, rosyjski i ukraiński), a także miłośnik kina klasycznego. Człowiek wielu, wielu talentów! Veikko wprowadzi nas filmowego świata niezwykłych braci #Kaurismäki, a w szczególności "włoskiej filmografii" Miki Kaurismäkiego ("Helsinki - Napoli", "Rosso").
🐭🌻 - Mehr anzeigen
